"ถ้าพร้อมแล้ว เราก็มาเริ่มต้นกันเลย"

ช่วงขณะหนึ่งเหมือนมิ้นกำลังยืนอยู่ในโลกความฝันที่เฝ้ารอคอยมาตั้งแต่เด็ก เรื่องราวของเจ้าหญิงที่ตกหลุมรักเจ้าชายรูปงาม ได้เป็นที่รักของเพื่อนๆ เสียงดนตรีดนตรีชวนให้ผ่อนคลายขับกล่อมอยู่ในอากาศ มิ้นยืนอยู่ตรงหน้าชัช ยิ้มร่าเป็นประกายทั้งใบหน้าและดวงตา เขามองตอบเธอแล้วยิ้มเขินจนประหม่า

"ชัชเต้นไม่เป็นนะ เราจะทำยังไงดี" เขารีบออกตัวก่อน

"อย่าให้มิ้นเหยียบเท้าชัชก็พอ อิอิ"

"หือ"

"เราก็แค่ขยับเท้าข้างเดียวกัน มิ้นจะขยับไปรอบหนึ่งแล้วก็ทำซ้ำอย่างเดิม นับ 1 2 3 4 ไปถึง 8 พอครบ 8 แล้วก็กลับมาวนใหม่"

"ไม่เข้าใจ" เขาตอบสีหน้างงหนักกว่าเก่า

"ขอจับมือหน่อย" มิ้นพูดแล้วคว้ามือของชัชขึ้นมากุมเอาไว้ยกขึ้นมาสูงเท่าไหล่ แล้วเริ่มขยับเท้าเดิน ชัชพอเดินตาม

"หนึ่ง สอง สาม และสี่ ห้า หก เจ็ด และแปด" มิ้นพูดพลางเดินไปเรื่อยๆ ให้ชัชรู้สึกชิน"

"ไม่ยักรู้ว่ามิ้นเต้นเป็น"

"ไม่ใช่แค่เป็น แต่ชอบเลยละ"

"หรอ แล้วเราต้องเดินวนๆ แบบนี้หรอ"

"ไม่ ไม่ใช่แค่นี้หรอก ชัชอยากหมุนตัวดูไหมล่ะ ให้มิ้นหมุนชัชดีหรือชัชหมุนมิ้นดีนะ"

"มิ้นทำก่อนสิ" ชัชตอบเสียงตื่นเต้น

"งั้นชูมือขึ้นหัว" ชัชทำตามมิ้นขยับถอยแล้วหมุนตัวก่อนจะกลับเข้ามา อยู่ท่าเก่า

"ว้าว เหมือนจะมี คิงส์กับควีนเกิดขึ้น บนเวทีเราแล้วนะครับ น้องมิ้นกับน้องชัชนั่นเอง" หนุ่มแซวออกไมค์ เพราะยังไม่มีคู่ไหนขยับได้ไหลลื่นเท่าสองคนนี้สักคู่ แถมมิ้นยังโชว์หมุนตัวไปอีกรอบ ยิ่งขยับร่างเข้ากับจังหวะได้ดีขึ้นชัชก็ยิ่งดูผ่อนคลายและสนุกกับมันมากขึ้น

"มิ้น วันนี้ผมมีความสุขมากเลยนะ"

"เรื่องไหนละ เต้นนี่หรอ"

"เรื่องที่ผมได้อยู่ใกล้มิ้นนานกว่าทุกวัน ผมอยากอยู่กับมิ้นไปแบบนี้นะ"

"ปากหวานเชียวนะ แค่กินหวานเย็นไปหน่อยเดียวยังไม่เลิกปากหวานอีก" มิ้นมองจ้องเขากลับแล้วซบตัวลงกอดร่างชัช ให้ร่างกายขยับไหวไปกับท่วงทำนองเอง กลิ่นหอมจางๆ จากเสื้อผ้าและสบู่โชยติดปลายจมูกเธอ

"ถ้าเราจูบกันตรงนี้ ต่อหน้าทุกคน จะเป็นอะไรไหม" ชัชพูดเสียงกระซิบ

"ไม่เอานะชัช อย่าทำแบบนั้น มันอาจจะแย่กว่าที่คิด แค่มิ้นอยู่ใกล้ๆ ชัชแบบนี้ หลายคนก็อิจฉาตาร้อนจะแย่แล้ว"

"แต่ว่าตอนนี้มันโรแมนติกมากเลยนะ ทุกอย่างเป็นใจ ถ้าผมไม่จูบมิ้นตอนนี้ โอกาสนี้คงไม่เกิดขึ้นอีก"

"อย่านะ ไม่อายทุกคนหรือไง"

"อายสิ แต่ก็ไม่อยากปล่อยให้มันสูญเปล่าจริงๆ นะ" เขากอดประคองร่างเธอเอาไว้ มิ้นถอยไปตามจังหวะ เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าชัช เวลานั้นเองที่รองเท้าผิดปกติ รองเท้าที่ต้องเปลี่ยนมาเพื่อเต้นรำ ส้นของมันหักออกดัง ป็อก! ง่ายดายเหมือนเปิดฝาขวด ร่างมิ้นเซถลาถอยหลัง ชัชตามเข้าไปประคอง ริมฝีปากบางประทับลงที่แก้มนุ่มของชายหนุ่มอย่างไม่ตั้งใจ ประทับรอยลิปสติกสีหวานฉ่ำลงไปเป็นรูปปาก ร่างมิ้นไม่ได้ล้มกระแทกพื้นจนน่าอับอาย แต่ถูกโอบรับเอาไว้อย่างแน่นหนา กลายเป็นท่าโพสที่เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าคนดู

"โอ้โห เหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น รองเท้าหักครับ แต่ทั้งสองคนก็แก้ปัญหาได้ รองเท้าหักถือเป็นเหตุสุดวิสัยดังนั้นเราจะอนุญาติให้แข่งต่อได้" หนุ่มบรรยายออกมาเรื่อยๆ

หลังจากมิ้นประคองตัวกลับขึ้นมายืน เธอก็ถอดรองเท้าออก พี่สต๊าปเอารองเท้าคู่เดิมกลับมาสวมให้ มิ้นกลับมาเต้นรำกับชัชได้เหมือนเก่า ที่ต่างไปจากเดิมก็คือรอยริมฝีปากที่ประทับอยู่บนแก้มนั่น มิ้นยิ้มมุมปากมองมัน

"ชัช....รู้ไหมว่า"

"ว่า...."

"บนแก้มมีลิปสติกมิ้นติดอยู่"

"หือ..หรอ....มันเป็นยังไง"

"เป็นรูปปากเลยนะ สีชมพูเลยละ"

"มิ้นขโมยหอมแก้มผมแล้วยังจะทิ้งหลักฐานเอาไว้อีกนะ"

"ไม่ได้อยากขโมยซะหน่อย"

"ถ้างั้นผมขอคืนนะ" ชัชประกบปากลงจูบมิ้น

"โอ้ว.................ทุกคน..........น้องชัช.......กับมิ้น...........กำลัง............โอ้ว......มาย........ก็อด......." หนุ่มร้องครางเสียงดังลั่น

ทุกคนเหมือนจะปรบมือยินดี มีเพียงแค่ 3 คนเท่านั้นที่มองด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด สายที่มองจากกาญ ทั้งที่อยากให้ทุกอย่างพังจนแอบไปบั้งรองเท้าให้บางลงพร้อมจะหัก ทำให้มิ้นหน้าแตก แต่ก็ไม่สำเร็จแถมยังโชว์ภาพบาดตากลางเวที อีกด้านคือประธานหนุ่มที่กำลังจ้องมองมิ้นตาไม่กะพริบ และพี่ชายที่หวงน้องสาวกำลังมองผ่านกลุ่มควันบุหรี่สีขาวขึ้นมาบนเวที

เสียงดนตรีจบลง แต่ละคู่ที่เต้นต่อได้ และบางคนที่ถูกคัดออกเพราะเผลอไปทำเท้าฝ่ายชายต้องเดินกะเผลก บนเวทีเหลืออยู่สี่คู่ คู่ที่หนึ่งแทมกับเอริ์ท คู่ที่สองมิ้นกับชัช และส้มคู่กับคิม คู่ที่สี่พิงค์คู่กับไปร์ท แต่คู่ของติ๊กกับออโต้ แต๋มกับบิวเป็นอันตกรอบไปเพราะเต้นไม่จบเพลง

"ต่อไปเราจะโหวตด้วยดอกไม้ สำหรับผู้ที่ยังเหลืออยู่ ใครถูกใจใครก็เอาดอกไม้ไปมอบให้คนนั้นคู่นั้นได้เลยนะครับ การตัดสินนี้อาจมีผลหรือไม่มีผลสำหรับวันพรุ่งนี้ก็ได้ ดังนั้นอย่าไปซีเรียสนะคะทุกคน เอาแค่สนุกๆ กันก็พอ" โฟกัสทำหน้าที่ประกาศต่อ หนุ่มหัวเราะคิกคักกับท่าทางเธอ ดอกไม้ที่ถูกวางเอาไว้เริ่มมีคนนำไปส่งให้คู่ดาวเดือน รวมไปถึงพิธีกรคู่ขวัญบนเวทีก็ได้รับเช่นกัน

"ระหว่างนี้ เรามาสอบถามคู่เอกของเราดีกว่าว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงกลายเป็น ไปจุ๊บกันได้นะ" โฟกัสรีบคว้าไมค์วิ่งไปถามมิ้น

"อุ๊ย....ที่จริงก็เป็นเหมือนการแสดงค่ะ ชัชก็ถามมิ้นแล้วว่าอยากเซอร์ไพร์ททุกคนที่เชียร์แบบนี้จะเป็นอะไรไหม ตอนแรกมิ้นก็ไม่เห็นด้วยหรอกค่ะ แต่พอรองเท้าของมิ้น ไม่ให้ความร่วมมือมิ้นเลย จู่ๆ ก็เล่นหักเอาดื้อๆ มิ้นก็เซจนจะล้ม ชัชเลยต้องมาประคองเอาไว้อย่างที่ทุกคนเห็น รอยจูบตรงแก้ม มิ้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ"

"แล้วที่จุ๊บกันตรงปากละคะ" โฟกัสขยี้ต่อ

"พี่โฟกัสค่ะ อันนี้ไม่ตอบได้ไหม ให้ชัชตอบดีกว่าค่ะ" มิ้นตอบอายๆ แล้วเบียงให้ชัชเป็นคนรับช่วงต่อ

"น้องชัชว่าไงคะ ทำแบบนี้เอาเปรียบน้องมิ้นหรือเปล่า"

"ตอนนั้นผมก็ตกใจครับ ที่จู่ๆ มิ้นก็จุ๊บที่แก้มผม ผมก็เลยคิดว่าจะเอาคืนเธอเท่านั้นแหละครับ และก็เลยสวมรอยทำตามความแผนที่แอบคุยกันไว้ตอนแรกที่มิ้นเค้าไม่อนุญาติ เหมือนว่าจะมีคนอิจฉากันหลายคนเลยนะครับ" ชัชหัวเราะเอิ๊กอ๊ากพอใจ

"ค่ะ ที่ว่าสองคนแอบมีอะไรกุ๊กกิ๊กกันแบบนี้พี่ก็มีหวังสินะคะ ท่าทางว่านี่ก็แค่เรื่องจัดฉากงั้นนี่คะน้องชัชดอกไม้พี่" โฟกัสพูดแล้วเสียบดอกไม้ใส่ของกางเกงชัช พวกสาวๆ อีกหลายคนรีบแห่กันมาที่ชัช ขณะที่มิ้นเองก็มีคนมาให้ดอกไม้ประปราย เธอไม่ได้ร้อนแรงในหมู่รุ่นเดียวกันเพราะแต่ละคนก็เร่าร้อนพอๆ กับเธอ แต่ดอกไม้ที่ได้มาเยอะส่วนใหญ่จะมาจากพวกรุ่นพี่ซะมากกว่า

"เอาละ หลังจากได้รับดอกไม้แล้วเราขอเวลารวบรวมคะแนนสักครู่ อีกไม่เกิน สิบนาทีเราจะประกาศผลตอนนี้ ให้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัย และช่วงเวลาที่รอคอยของทุกคน นั่นก็คือ คือ....แอลกอฮอล์มา" หนุ่มพูดแล้วพวกรุ่นพี่ก็แบกถังพลาสติกใบใหญ่ที่มาพร้อมเบียร์กับเครื่องดื่มอีกหลายแบบ รวมไปถึงน้ำพันช์ที่ผสมเหล้าสีสดใสดูน่ากิน

เสียงทุกคนร้องเฮลั่น บรรยากาศยิ่งดูครึกครื้นสนุกสนานขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว มิ้นกับชัชจัดการเรื่องดอกไม้ส่งให้สต็าปเสร็จก็พากันเดินเลียบๆ ออกไปตรงระเบียงริมหาด

หญิงสาวทอดสายตามองไปในความมืดของทะเลเบื้องหน้า เห็นแสงไฟไกลลิบๆ ของเรือประมงที่ออกไปหาปลาในตอนกลางคืน ลมทะเลพัดเอื่อยเข้าฝัง พาปอยผมลอยสยายไปด้านหลัง ใบหน้าอิ่มต้องกับแสงไฟในงานดวงตาวาวสกาวสวยสะท้อนเป็นประกายเหมือนดาวในยามราตรี ชัชมองหน้าเธอนิ่งอย่างหลงใหล

"มิ้นรู้ตัวไหมว่าสวยแค่ไหน" เขาพูดเสียงเคลิ้ม

"รู้สิ ไม่สวยชัชจะมองแบบนี้หรอก" มิ้นยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่

"หึหึ นั่นสิ ผมพูดอะไรออกไปเนีย"

"ชัช วันนี้มิ้นมีความสุขมากที่สุดเลย หลังจากประชุมคืนนี้ เราออกไปเดินเล่นที่ทะเลกันนะ"

"อ๋อประชุมที่ห้องพี่เลิฟนะหรอ"

"อืม"

"ชัชว่าจะไม่ไป มิ้นไม่รู้ใช่ไหมว่าแกไม่ได้ชวนพวกผู้ชายเลยสักคน ที่จริงแกชวนแค่พวกสาวๆ ไอ้ตอนที่มาบอกก็แค่บอกไปส่งๆ พวกนั้นคงมีแผนการอะไรอยู่ในใจแหละ ชัชเห็นพวกไอ้โต้ว่ากัน"

"หา...."

"แปลว่า"

"น่าจะแบบที่มิ้นคิดนั่นแหละ คงอยากสนุกกับพวกสาวๆ ละมั้ง ไม่รู้ว่าจะมีใครยอมเล่นกับแกหรือจะมีเรื่องมีราว"

"เอาเหล้าออกมาวางแบบนั้นคงมีแผนอะไรสักอย่างนั้นแหละ" มิ้นตอบเรื่อยๆ

"แล้ว.....มิ้น...." ชัชพูดด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน

"พูดมาตรงๆ เลยก็ได้ มิ้นฟังอยู่นะ"

"มิ้นไม่ไปห้องพี่เลิฟได้ไหม ชัชเห็นมิ้นพูดเหมือนจะไป"

"อืม ไม่ไปก็ได้ แต่คืนนี้ชัชต้องอยู่กับมิ้นนะหลังจากเราเสร็จจากงานประกวด มิ้นอยากไปนั่งเล่นที่ริมหาด อยากใช้เวลาอยู่กับชัช" เธอตอบโดยไม่หันมามอง มือวางขึ้นบนระเบียงไม้ ชัชเดินเข้ามาวางมือประกบทาบ

"นี่แหละที่ชัชอยากได้ยิน ขอแค่นี้แหละ"

"ทำไมพูดอะไรแปลกๆ แบบนี้"

"ตั้งแต่รู้จักมิ้น เรื่องที่มิ้นทำกับพ่อชัช ทำกับชัช แค่นั้นก็บอกได้แล้วว่ามิ้นร้อนแรงแค่ไหน มิ้นมีความต้องการสูง แต่ก็ยอมทำเพื่อผม...."

"หืม...." เธอหันมองชัชที่กำลังพูดออกมาเรื่อยๆ

"มิ้นคงไม่ได้ทำเรื่องนี้กับแค่ชัชกับพ่อหรอก แต่งตัวยั่วก็ที่หนึ่ง เข้าหาผู้ชายเล่นหูเล่นตา ส่งสายตาให้พี่เลิฟก็ด้วย" ชัชพูดเรื่อยๆตั้งใจยั่วเธอ

"นี่ชัชว่ามิ้นหรอ"

"วันนี้ก็อีก เกือบมีเรื่องแล้วก็ยังไม่รู้ตัว"

"หะ....."

"ไอ้พวกพี่ก้านนั่น มันส่งคนดำน้ำไปดึงกางเกงในสาวที่เล่นน้ำริมหาดมาได้ตัวหนึ่ง ไอ้แชมป์มันได้ยินตอนมันไปเข้าห้องน้ำ พอชัชไปดูที่หาดยังเห็นพวกมิ้นเล่นน้ำกันอยู่เลย ตอนนั้นชัชเองก็ไม่แน่ใจ แต่คิดว่ามันต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับมิ้นหรือเพื่อนมิ้นแน่ๆ"

"อ๋อ พูดถึงเรื่องผ้าขนหนูกับกางเกงในว่ายน้ำของยัยเก๋"

"ใช่ ชอบทำให้เป็นห่วงได้อยู่เรื่อยเลยนะ" ชัชทอดสายตามองไปในความมืดเบื้องหน้า จ้องไปดวงไฟลิบหรี่สีเขียวที่ใช้ล่อจับปลาหมึกของเรือประมง แสงไฟอ้อยอิ่งกำลังกะพริบตอบ

"ขอบคุณนะที่เป็นห่วงมิ้น" เธอยิ้มตอบหงายมือกุมมือชัชเอาไว้

"เอาละครับ ผลคะแนนอย่างเป็นทางการออกมาแล้ว และที่หนึ่งของคืนนี้ได้แก่.........." เสียงของหนุ่มประกาศดังลั่น เรียกความสนใจทุกคนหันไปทางเวที

"น้องชัช กับน้องมิ้นครับ" เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากกล่าวจบ ทุกสายตามองหามิ้นกับชัชที่ยืนกุมมือกัน ต่างคนต่างรีบผละออกจากกัน

"โอ้วอยู่นั่น นั่นเอง มากล่าวขอบคุณทุกคนกันหน่อยสิ" หนุ่มพูดพลาง ส่งไมค์ให้มิ้นกับชัชที่เดินขึ้นมาบนเวที

"ขอบคุณทุกคนมานะคะสำหรับคะแนน ที่โหวตให้ คู่เรา ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ มิ้นกับชัชต่อไปอีกนะคะ" มิ้นพูดเรื่อยๆ แล้วโปรยยิ้มส่งให้พวกหนุ่มๆ เรียกเสียงร้องพอใจดังกระหึ่ม

"น้องชัชจะบอกอะไรไหม" หนุ่มถามต่อ ชัชรับไมค์ไปถือไว้

ตรงศาลาด้านข้างที่มืดเหมือนไม่ได้เปิดไว้ใช้งาน กลุ่มรุ่นพี่เดินกันออกมาชัชมองเห็นก้านหยิบชั้นในสีสดกางออกแล้วโยนส่งให้ลูกน้อง สายตาก้านจ้องมาที่มิ้นบนเวที ชัชขยับตัวเข้าไปใกล้มิ้นตั้งใจบังเธอไว้

"ก็ขอบคุณสำหรับคะแนนที่โหวตให้ครับ" ชัชจ้องตอบไปที่ก้านไม่ละสายตา แล้วเงียบไปจนน่าอึมครึมทุกคนเริ่มมองตามสายตาชัชไปเป็นทางเดียวกัน

"ชัชเป็นคนพูดไม่เก่งนี่เนอะ อิอิ" มิ้นรีบแย่งไมค์ชัชมาพูด

"โอเค..ครับพรุ่งนี้ ทุกคนเจอกันหลังทานอาหารเช้าตอน 9 โมงนะครับ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเราจะมาสนุกกับฐานกิจกรรมที่พี่ๆ เตรียมเอาไว้ให้น้องๆ ทุกคนกัน ยังไงก็อย่าเมากันจนหมดสภาพเข้ากิจกรรมกันไม่ไหวนะ ด้วยความเป็นห่วง"

หลังจากเสียงประกาศจบ แสงไฟบนเวทีก็ดับลง ชัชยังคงยืนจ้องก้าน อีกฝ่ายยิ้มเยาะมุมปากก่อนจะเดินหายลับไปตรงระเบียง

"ไปกันเถอะชัช จบงานแล้ว" มิ้นจูงมือชัชเดินลงไปที่มุมอาหาร

"มีอะไรหรือเปล่า"

"ไม่ ไม่มีหรอกแค่อะไรกวนใจนิดหน่อย ไม่รู้แม่งจะหาเรื่องอะไรอีก ถ้ามันเล่นชัชมันยังพอทนแต่ถ้ามันทำอะไรมิ้นด้วยชัชไม่เอามันไว้แน่" ชัชบ่นพึมพำ

"หือ....ช่างเถอะ ชัชอยากกินอะไรอีกหรือเปล่า ไปหาอะไรกินกันเถอะ" มิ้นมองดูท่าทีชัชที่ยังคงชะเง้อหาใครสักคน พอรู้ว่าที่ทำเขากวนใจคงเป็นสายตาจากรุ่นพี่ที่เขามองอยู่นั่นแหละเลยหาอะไรมาเปลี่ยนความสนใจ อย่างพวกอาหารกับขนมที่จัดวางอยู่ ไม่ลืมจะพาเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังจับกลุ่มคุยสนุก

"มิ้น ดีใจด้วยที่ชนะนะแก" เก๋รีบออกปากทันทีที่มิ้นมาถึง ชัชเดินไปยืนข้างแชมป์

"ต้องขอบคุณชัชสิ เล่นนอกบทแบบนั้น ทำเอาใจหายเลย"

"ชัชนอกบท หรือแกนอกบทกันแน่นยัยมิ้น" จุ๊บแจงแซวต่อ

"ชิ ได้ทีรุมกันใหญ่เลยนะ"

"มิ้นแล้วแกจะไปนั่งดื่มกับพวกเราหรือเปล่า" แจนถามขึ้น

"อ่าวแล้วพวกแกไม่ไปดื่มกับพวกพี่ชัยหรอเก๋"

"ไม่อ่ะ แกไม่ได้ชวนแค่พวกเรานิ ยังชวนพวกดาว พวกนั้นไป จะไปทำไมละเสียอารมณ์"

"ไปที่บ้านพักเรานั่นแหละ ยัยโบว์กับยัยครีมแอบขน เบียร์ กับเหล้าไปตั้งหลายขวด แชมป์เองยังบอกว่าจะชวนเพื่อนผู้ชายไปด้วย ใช่ไหมแชมป์" แจนหันไปมองหนุ่มร่างสูงที่กำลังทำหน้าเหลอหลา

"ใช่ ไอ้ชัชมึงไปเป็นเพื่อนกูนะ" แชมป์รีบออกปาก

"เออ กูไปแต่กูต้องไปจัดการธุระกับมิ้นก่อน"

"มิ้น สรุปว่ายังไงแกก็จะไปบ้านรุ่นพี่หรอ" เก๋ถามกลับ

"ประมาณนั่นแหละ แต่คงไม่อยู่นานหรอก ไปสืบข่าวเฉยๆ แล้วก็จะกลับไปเล่นไพ่กับพวกแกไง ยัยแจนอุส่าเอาไพ่มาทั้งทีนะ คนเยอะๆจะได้สนุก"

"ฮ่าๆ รู้ใจจริงๆ เลย แจนหัวเราะร่า

"มิ้น ผมว่าเราไปกันเถอะ เหมือนคนแถวนี้เค้าเริ่มแยกย้ายแล้วเดี๋ยวจะดึกนะ" ชัชพูดเพราะเมื่อหันกลับไปมอง คนก็เริ่มแยกย้ายกันแล้ว

"มาด้วยนะเว้ยไอ้ชัช ไม่ใช่ปล่อยกูอยู่คนเดียว" แชมป์พูดไม่ทันจบแจนก็จูงมือเขาไปอีกทาง มองเห็นรอยยิ้มของชัชกับมิ้นที่เดินแยกไปอีกด้าน

----------------------------------------------------------------------------

เสียงร้องไห้คลอไปกับเสียงของทะเลในตอนกลางคืน สาวน้อยนั่งกอดเข่าอยู่ตรงบันไดทางลงหาด เธอซุกหน้าก้มลงไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรในโลกอีก เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงด้านหลัง

"มานั่งร้องไห้อยู่นี่เอง ยัยขี้แพ้" เสียงแข็งกระด้างทุ้มต่ำพูด หญิงสาวสะดุ้งตกใจ

"ไม่ต้องมายุ่ง" เธอปาดน้ำตาเช็ดหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนเป็นพี่ลงไปนั่งกอดคอน้องสาวเอาไว้แล้วกดหัวเธอซบลงที่ไหล่ เท่านั้นน้ำตาที่เกินกลั้นก็ไหลบ่าออกมาอีกรอบ กาญโอบร่างก้านกอดไว้แน่นเนื้อตัวสั่นระริก

"หนูทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว แต่เขาก็ไม่เคย ไม่เคยมองเห็นหนูเลย ฮือๆ"

"เด็กโง่เอ้ย ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกซะเมื่อไหร่"

"ฮือๆ"

"คนที่ทำน้องพี่เจ็บ พวกมันจะไม่ได้มีความสุขกันสบายๆ แน่"

"เขาจูบกันต่อหน้าหนูบนเวที แล้วมาโกหกต่อหน้าทุกคน แต่หนูไม่เชื่อหรอก ฮือๆ"

"ร้องออกมา"

"ฮือๆ"

"พี่ก้าน อย่าไปทำอะไรชัชนะ หนูยอมแพ้แล้ว หนูไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว"

"เออ..."

"หนูไม่อยากให้อีมิ้นมันชนะ หนูอยากให้มันอับอาย อยากให้ทุกคนรู้ว่ามันเลว มันเอากับผู้ชายไม่เลือก มันไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนเห็น หนูอยากประจานมัน"

"อืม ยังไงผู้หญิงร่านๆ อย่างมันก็ต้องวิ่งหาผู้ชายอยู่ดีนั่นแหละ พี่จะหาทางทำให้มันอับอายที่สุด เลิกร้องไห้ซะแล้วมาช่วยพี่จัดการมัน โอเคไหม"

"อือ ถ้าหนูไม่ได้ชัช มันก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน"

จะเป็นคืนที่เลวร้ายของมิ๊นต์หรือเปล่า