แฟนผมชื่อโบว์ 14

[จักราวุธ อัครพงศ์]

ep14




      กว่าจะกลับมาถึงกรุงเทพฯก็เย็นค่ำใกล้โพล้เพล้ ผมกับไอ้อ๊อฟเดินขึ้นไปส่งโบว์บนห้องพักหรูของเธอ มันยังไม่เคยมาส่วนผมเคยขึ้นมาไม่กี่ครั้งหรอกกระทั่งค้างคืนยังไม่เคย

      " วินจะกลับแล้วนะ..ขอชื่นใจหน่อยซิ.." ผมยืนกอดร่างบอบบางกลิ่นฟีโรโมอ่อนๆโชยเข้าจมูกชวนกระสันต์ รีบอ้อนโบว์ขณะที่ไอ้อ๊อฟเดินลงไปก่อนหน้า แต่เธอก็บ่ายเบี่ยง

      "อื๊ออ..อย่าซิวิน..ไม่เอาๆ..โบว์ยังเจ็บๆอยู่เลยนะ.." ผมเพิ่งคิดได้ว่าเธอท้องเสียตั้งแต่เมื่อคืน แต่ทำไมเธอถึงบ่นว่าเจ็บๆ.. เธอเจ็บอะไร.. สงสัยเจ็บท้องปวดเกร็ง

      " เออ..ลืมไปเลยนะเนี้ย..โบว์ท้องเสียอยู่นี่..แวะไปหาหมอก่อนไม๊โบว์.." พอผมชวนให้โบว์ไปหาหมอเธอก็ทำท่าทางกังวลตื่นๆยังไงไม่รู้รีบออกปากปฎิเสธ

      " มะ.ไม่เป็นไรมั๊ง..โบว์ไม่อยากไปโรงพยาบาล..เดี๋ยวหายากินคงได้แหละ.."

      " ได้ยังไงกัน..เดี๋ยวติดเชื้อ..โน่นนั่นนี่..แล้วนี่..โบว์เจ็บตรงไหน.."

      " ก็.ก็.ข้างใน.." ผมใจหายวาบ หรือว่าที่มีอะไรกับโบว์ในทะเล เกิดมีสิ่งสกปรกเจือปน จนโบว์น้อยอักเสพ

      " ไม่ได้แล้วโบว์..ยังงี้ยิ่งต้องไปให้หมอตรวจ.." พอบอกไปอย่างนั้น โบว์ถึงกับทรุดร่างลงนั่งที่โซฟาหน้านิ่วคิ้วขมวดท่าทางเหมือนเจ็บท้องน้อยจริงๆ

      " ไม่เอาๆ..โบว์ไม่อยากไปโรงพยาบาล..ไม่อยากเจอหมอที่โรงพยาบาล.." ผมก็สุดจะเดาเหตุผล ที่โบว์ไม่ยอมไปให้หมอที่โรงพยาบาลหรูย่านพระรามเก้าที่เธอใช้บริการเป็นประจำ จนผมตัดสินใจชวนให้เธอไปหาหมอคลีนิคภายในแถวๆหอที่ผมอยู่ ซึ่งรู้กันดีในหมู่ของผู้หญิงขายตัวที่แวะเวียนไปรับบริการ แต่ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอหรอก เธอจึงยอมตกลง..

      " อาการท้องเสียเป็นอย่างไรบ้างครับคุณหมอ..ผมเป็นห่วงแฟนผมมากเลยครับ.."

      " เรื่องท้องเสีย..ไม่มีอะไรนี่ครับ..แต่หมออยากจะแนะนำว่า..ช่วงนี้..ขอให้งดกิจกรรมทางเพศซักระยะหนึ่งนะครับ.." คุณหมอในคลีนิคตรวจภายในร้านเล็กๆข้างหอเรียกผมเข้าไปพูดคุยขณะที่ผู้ช่วยนางพยาบาลพาโบว์ออกไปแต่งตัวอีกห้อง

      " หมอเข้าใจดี...แหม..คุณก็นะ..นี่คงสนุกกันจนลืมตัว..จนแฟนน้องระบมขนาดนี้..วัยหนุ่มสาวก็งี้เเหละ..หมอเห็นออกบ่อย.." ผมมองใบหน้าคุณหมอที่ยิ้มๆราวกับเข้าใจว่าเราเสพสมกันอย่างหนักหน่วงยังงั้นแหละ

      ผมหลบตาหมอออกอาการประหม่าที่พูดเดาทางว่าเราสองคนแอบเล่นเสียวกัน จนของโบว์ถึงกับระบม แต่พอนึกๆ ผมก็มีโอกาสกับโบว์แค่ในทะเล.. แป๊บเดียวเท่านั้นเอง.. ทำไมหมอถึงบอกของโบว์ช้ำระบม หรืออาจจะติดเชื้อจริงอย่างที่ผมคาดเดา

      " เอ่อ..น้ำทะเลมันสกปรกแน่ๆเลยทำให้ของแฟนผมอักเสบ..เอ่อ..ขอโทษครับหมอ..ที่ผมเผลอพูดออกมา.." คุณหมอยิ้มให้ราวกับเข้าใจ
      " จริงๆหมอก็ไม่แนะนำหรอก..น้ำทะเลก็มีโอกาสเป็นไปได้ที่จะเกิดอาการติดเชื้อ..แต่ของแฟนน้องไม่ถึงกับติดเชื้อหรอกนะ..แค่เอ่อ.." หมอเว้นระยะราวกับกลัวว่าผมจะเขินอาย แต่ที่สุดก็พูดเตือนออกมา
      " สรุป..ติดเชื้ออะไรจากน้ำทะเลก็อาจเป็นส่วนหนึ่ง..แต่หมอจะจ่ายยาแบบเหน็บช่องคลอดกับยาแก้อักเสบไปให้..ก็ป้องกันการอักเสบนั่นแหละ..เผื่อของน้องผู้หญิงมีอาการบาดเจ็บฉีกขาดนั่นแหละนะ.." หมอเลยตัดบท เขียนใบสั่งยาให้ผมนำออกไปห้องจ่ายยา ยังพูดกำชับเตือนไล่หลังอีกว่า

      " ถ้าน้องผู้หญิงไม่มากับคุณ....หมอยังนึกว่า..โดน.......เอ่อ..แค่..สนุกกันหนักไปหน่อย..คราวหลัง..ก็อย่าหักโหมกันมากนะครับ..สงสารน้องผู้หญิง..อาการขนาดนี้..คงระบมไปหลายวันเลยละ.." ผมรับคำอย่างงงๆ ที่หมอเข้าใจว่าผมกับโบว์คงร่วมรักกันมาอย่างหนักหน่วง ทั้งที่จริงๆผมว่าหมอคงวินิจฉัยพลาดไปแบบนั้น..


      ผมนั่งรออีกครู่ใหญ่โบว์ก็เดินกะโผลกกะเผลกออกมาจนผมรีบเข้าไปประคอง ก่อนจะย้อนกลับมาส่งโบว์ที่คอนโดอีกครั้ง

      " ขอบใจวินมากนะที่พาโบว์ไปหาหมอที่คลีนิคนั่น..คือโบว์ไม่อยากไปที่โรงบาลประจำ..โบว์เขินคุณหมอที่นั่น.." ผมพาโบว์ขึ้นไปนอนพักอยู่บนเตียงพร้อมกำชับว่าให้กินยาแก้อักเสบและเหน็บยาช่องคลอดที่หมอให้มา คงจะติดเชื้อที่ลงเล่นน้ำทะเล แต่ผมไม่ได้เล่าให้เธอฟังหรอก ที่หมอวินิจฉัยเรื่องตลกๆที่ว่าเราเม็คเลิฟกันรุนแรง ไม่อยากให้เธอคิดมาก จากนั้นจึงขอตัวกลับปล่อยให้โบว์พักผ่อน...

      เกือบครบรอบสัปดาห์มานี่ผมอยากไปเยี่ยมดูอาการของโบว์ที่ห้องเธอก็ปฎิเสธ ได้แต่โทรคุยกันซะมากกว่า เจอกันที่ทำงานก็ต้องทำเป็นไม่สนิทกันตามกฎิกา เบื่อๆเซ็งๆ ไอ้อ๊อฟก็ยังไม่กลับมาผมเลยโทรไปชวนมันนั่งกินเหล้า สองสามวันมานี่มันไม่กลับมาค้างที่ห้อง ส่วนมันจะไปนอนที่ไหนผมไม่ค่อยใส่ใจนัก คนแบบมันมีเพื่อนไปทุกที่คงไม่ลำบากเรื่องหาที่นอน

      " เอ่อ..กูติดงานส่งของให้ลูกค้าว่ะไอ้วิน..ไว้วันหลังเหอะ.." ไอ้อ๊อฟแม่งบอกปัดเพราะติดงาน ผมเลยทำได้แค่ซื้อเบียร์ขึ้นมานั่งกินคนเดียวและโทรคุยกับโบว์

      " เป็นไงบ้างจ๊ะโบว์..ดีขึ้นหรือยัง..วินเป็นห่วงโบว์จังเลย..คิดถึงด้วย.."
      " ดีขึ้นแล้วคับ..ก็โบว์ทำตามที่หมอสั่งวินมาไง..เลยดีขึ้นเร็วแบบนี้.."
      " ให้วินไปอยู่ด้วยก็ไม่เอา..จะได้ช่วยทำโน่นทำนี่ให้.."
      " แหม..โบว์แค่อักเสบข้างใน..ไม่ได้ขาแข้งหักซะหน่อย..วินก็เว่อร์ไป.."
      " ก็วินเป็นห่วงนะซิ..โทรถามตลอดเลย.."
      " เหงาละซิ..อยู่คนเดียว.."
      " ก็ใช่นะซิ..ไม่รู้ไอ้อ๊อฟมันหายหัวไปไหน..ไม่มีเพื่อนนั่งคุยเลย.."
      " นั่งคุยหรือนั่งกินเหล้ากัน..อย่าให้รู้นะว่าแอบกินเหล้า.."
      " คร๊าบ..คุณแม่.."
      " โบว์ก็เป็นห่วงวินเหมือนกัน..ไม่อยากให้เสียสุขภาพกับของพวกนี้.."

      ผมรับคำที่เหมือนเธอบ่นให้ผม กระทั่งเธอขอตัวเข้านอนทั้งที่เพิ่งจะสามทุ่ม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก อยากให้เธอพักผ่อนมากๆ ดูซิเนี้ย..ขนาดไม่สบายยังเป็นห่วงเรากลัวเราเหงา แต่เอ๊ะ.. ทำไมโบว์ถึงรู้ว่าผมอยู่คนเดียวได้ละ สงสัยเดาเอาแน่เลย

      ผมกระดกเบียร์ที่เหลือจนเวลาเกือบจะสี่ทุ่ม...เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีก

      " ไอ้วิน..มึงหลับหรือยัง..พรุ่งนี้ก่อนมาทำงาน..มึงแวะร้าน.... เอาของที่พี่ประนอมสั่งมาด้วยนะเว้ย..กูขี้เกียจย้อนไปเอา..ร้านเดิมที่กูเคยพามึงไปนั่นแหละ.." ยังไม่ทันไร น้าเริญรุ่นพี่คราวพ่อก็โทรมาให้ผมเข้าไปเอาของใช้ออฟฟิตที่ร้านประจำ บังเอิญว่าร้านนี้อยู่ใกล้กับคอนโดหรูที่โบว์พักอยู่พอดีผมจึงรับปากแก
      " มึงไปแต่เช้าหน่อยนะ..แม่งเสือกนัดกูแต่เช้า.." ผมก็รับปากแกเพราะอยากนอนเต็มที

      เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อจะเข้าไปรับของใช้ในออฟฟิตตามที่น้าเริญสั่ง ไปถึงหน้าร้านราวๆไม่เกินเจ็ดโมง ใช้เวลาไม่นานก็ได้ของครบ จนผมเบนหน้ารถมอไซด์กำลังจะกลับเข้าออฟฟิต

      ทันใดนั้น..  ผมก็เหลือบสายตาไปเห็นไรเดอร์ปิดหน้าปิดตาสวมชุดเต็มยศ แต่ผมจำมันได้ดี

      " ไอ้อ๊อฟ......."

      พอผมตะโกนเรียกไรเดอร์คนนั้นก็ชะงักและหันมาทางผม ใช่มันจริงๆด้วย ถึงจะปิดหน้าปิดตา แต่ผมจำมันได้ดี ไอ้อ๊อฟเพิ่งจะก้าวออกมาจากล๊อปบี้คอนโดที่โบว์พักอยู่ได้อย่างไรกัน
      " อ้าว..ไอ้วิน..มึงมาทำไรแถวนี้วะ.."
      " กูดิ..ต้องถามมึง..มึงมาทำไรแถวนนี้..อย่าบอกกูนะ..ว่ามาส่งอาหาร..ตั้งแต่ไก่โห่.."
      " เอ่อ..เออๆ..กูมาส่งอาหารไง..ใครจะไปรู้..ลูกค้าอยากแดกแต่เช้านี่หว่า.." เรื่องที่มันตอบยิ่งทำให้ผมคลางแคลงใจ ยิ่งท่าทางที่เหมือนกำลังปิดบังผมชวนสงสัย เวลามันเช้าเกินกว่าจะมีลูกค้าสั่งอาหารให้มันขึ้นไปส่ง แล้วยังเป็นคอนโดที่พักของโบว์อีกด้วย

      " เออๆ..กูไปก่อนนะ..มีคิวส่งอีกที่..ไว้ตอนเย็นนั่งกินเหล้ากัน..เดี๋ยวกูเลี้ยง.." ไอ้อ๊อฟมันรีบตัดบทเหมือนเลี่ยงที่จะสนทนากับผม รีบบึ่งมอไซด์คู่ชีพออกไป

      ด้วยความสงสัย ผมจึงอาศัยจังหวะที่มีคนผ่านเข้าออกบานประตูระบบคีย์การ์ดเดินตามเข้าไปภายใน ช่วงเช้าที่เริ่มมีคนเข้าออกพลุกพล่านระบบรักษาความปลอดภัยไม่ได้เคร่งครัดมากนัก เดินเข้าลิฟท์ขึ้นไปที่ห้องของโบว์ทันที

      ผมยอมรับว่าใจเต้นตุบๆด้วยความหึงหวง กลัวความคิดที่ว่าไอ้อ๊อฟแอบมาตีท้ายครัวผมจะเป็นจริง พอเดินมาจนถึงหน้าประตูห้องเห็นเปิดแง้มไว้ก็นึกแปลกใจ ผมค่อยๆดันบานประตูแล้วเดินเข้าไปอย่างหวาดๆราวกับเป็นหัวขโมยยังไงยังงั้น

     มองกวาดไปรอบๆห้องไม่เห็นร่างของโบว์ ภายในห้อง ทีวีถูกเปิดค้างไว้ที่ข่าวเช้าวันใหม่ที่มีพิธีกรกำลังอ่านข่าวอย่างออกรส มีเสียงดังแว่วมาจากห้องน้ำพอให้รู้ว่ากำลังอาบน้ำ โบว์คงอยู่ในนั้น แต่ผมดันเสียหลักเดินเบียดเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเสียงดังครืดคราดผมใจหายวาบ

      " ไหนบอกว่าจะกลับแล้ว..ยังอยู่อีกเหรอ..โบว์ไม่ไหวแล้วนะ..เล่นแทบไม่ได้นอนทั้งคืน..เมื่อยไปทั้งตัวแล้วเนี้ย.." ผมยิ่งใจเสีย นี่โบว์ทำอะไรทั้งคืน ถึงปวดเมื่อยไปทั้งตัว แถมยังพ้องกับที่เพิ่งเจอไอ้อ๊อฟเดินลงไป จะไม่ให้ผมคิดมากได้ไงไหว

      " อุ๊ย..วิน..ข..ขึ้นมาได้ยังไง..แล้ว..เอ่อ......" คงเพราะถามออกมาแล้วไม่มีเสียงตอบ โบว์คงนึกสงสัย จึงโผล่ออกมาจากห้องน้ำที่หัวสวมหมวกคลุมผมกันน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ ผมตกใจมากที่เห็นใบหน้าของโบว์ดูซูบซีดตาลึกโบ๋ขอบตาคล้ำราวกับอดนอนติดต่อกันหลายวันแต่ก็ไม่กล้าทัก เธอทำท่าตกใจเช่นกันที่เห็นเป็นผม น้ำเสียงเหมือนกำลังจะถามหาใครอื่น แต่ก็ชะงักไม่ได้เอ่ยถามต่อ
      " วินแวะมารับของออฟฟิตแถวนี้..พอดีเห็นประตูคอนโดเปิดอยู่..เลยคิดว่าจะขึ้นมาเซอร์ไพส์โบว์ไง..เห็นประตูก็ไม่ได้ล็อค..แต่ว่า..เมื่อกี้โบว์พูดกับใครเหรอ..แล้วทำไมต้องเมื่อยตัว..ไม่ได้นอนทั้งคืนด้วยละโบว์.." ผมน่ะ..อารมณ์หึงหวงขึ้นมาตั้งแต่เริ่มจิ๊กซอร์คำพูดของโบว์แล้ว ที่เธอพูดถามว่า" ยังไม่กลับอีกเหรอ " แต่พยายามเก็บอาการถามออกไปแบบนิ่มๆ

      " เอ่อ..ไม่มีนี่..โบว์ไม่ได้อะไร..ก็คุยกับวินนั่นแหละ..จะใครอีกล่ะ.." โบว์พยายามพูดราวกับว่าไม่มีอะไร แต่เธอคงจับน้ำเสียงโมโหผมได้
      " ที่โบว์พูด....ไหนบอกว่าจะกลับแล้ว..ยังอยู่อีกเหรอ..นี่ถามวินเหรอ.." ผมเริ่มขึ้นน้ำเสียงใบหน้าเริ่มร้อนจนชาไปทั้งแถบ
      " อ๋อออ...นึกออกแหละ..ก็.. เมื่อคืนนะซิ..น้องที่ออฟฟิต..พาแม่ที่เป็นหมอนวดกดจุดมาเยี่ยม..ก็โบว์บ่นกับน้องมันไป..ว่าปวดเมื่อยขา..ตั้งแต่กลับจากทะเล..ตั้งหลายวันยังไม่หายระบม..เลยให้แกนวดให้..แกนวดอยู่นานมาก..จนดึก..โบว์เลยให้แกค้างที่ห้อง..เพิ่งขอตัวกลับไปเมื่อเช้านี้เองแหละ.." คำตอบของโบว์ทำเอาผมถึงกับเหมือนโดนค้อนปอด์นทุบเข้าที่หัว เล่นเอามึนงงผมตามไม่ทัน  what the fuck อะไรว๊ะเนี้ย
      " นี่..วิน..คิดว่าอะไรกันแน่..พูดออกมาเลย.." พอเห็นผมยืนมึนงง ท่าทีของโบว์ก็เปลี่ยนไป จากลูกเจี๊ยบกลายเป็นสมิงสาวเตรียมขย้ำผม เธอดันน้ำเสียงไม่พอใจขึ้นจมูกหน้าแดงกล่ำ..เหมือนโกรธ

      .....ฉิบหายอีกแล้วกรู......

      " ก็ไม่มีอะไร..แค่วินเป็นห่วงโบว์..วินเลยขึ้นมาหา..วินขอโทษ..ที่ไม่ได้โทรมาบอกก่อน..แล้วก็ไม่รู้ด้วย..ว่าโบว์กำลังคุยกับป้าหมอนวดนั่น.."

      จนเธอเดินออกมาทั้งชุดที่ยังนุ่งผ้าเช็ดตัว ผมตะลึงจ้องเนินอกอวบสร่างแทบลืมตัว ที่เห็นร่องรอยแดงช้ำเป็นจ้ำหลายจุดรอบหน้าอกที่โดนชายผ้าเช็ดตัวรัดรอบ ยังไม่ทันได้คิดอะไรเธอก็เดินเข้าสวมกอดผมราวกับจะปลอบใจ จนผมได้แต่ถอนใจโล่งอก ที่ไม่ต้องปะทะอารมณ์กับเธอ

      " วินอ่ะ..คิดมาก..อะดิ..เย็นนี้ไปหาอะไรกินกันไม๊..เดี๋ยวโบว์ไปรับ..น๊าาา..." โบว์เปลี่ยนอารมณ์เป็นคนละคนเมื่อผมไม่ถามต่อเรื่องที่คาใจ เปลี่ยนมาชักชวนผมออกไปนั่งกินข้าวสวีทกันสองคน จนผมใจอ่อน

      " งั้นตอนเย็น..เจอกันที่เดินนะ..จุ๊บ..จร๊วบ..รักนะ.." เธอพูดจบก็เขย่งร่างหอมแก้มผมเอาใจอีกครั้งผมจึงลาจาก นำของกลับออฟฟิตด้วยความมึนงงสงสัยแต่ไม่กล้าเคลียร์ ได้แต่คิดในใจ ว่าโบว์ดูแปลกไป..ดูเธอเร่าร้อนขึ้นยังไงก็ไม่รู้


     ถึงยังไงผมก็รู้สึกมีความสุขเมื่อคิดถึงนัดหมายในเย็นที่จะถึงในไม่กี่ชั่วโมง วันทั้งวันผมทำงานอย่างอารมณ์ดีจนพี่เริญถึงกับแซวว่า"สุขจริงนะมึง..แฟนนัดละซิ.." ผมก็ได้แต่ยิ้มกว้าง คงมีแต่แกนั่นแหละที่ล่วงรู้ความสัมพันธ์นี้ของผม

      พอหกโมงเย็นกว่าๆเวลานัดหมาย ผมจึงค่อยๆเดินไปยังลานจอดรถVIP ที่หมายรถคันงามของโบว์ วันนี้เธอจอดชิดผนังด้านหนึ่ง คงนั่งรอผมนานแล้วแน่ๆ
      " รอนานไหมโบว์......" ผมเปิดประตูรถเข้าไปทักทายแต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นไอ้อ๊อฟนั่งอยู่ที่นั่งตอนหลังรถ กำลังพ่นไออะไรบางอย่างออกนอกหน้าต่างรถราวกับพ่นควันบุหรี่แต่ไม่ใช่ มันกำลังนั่งคุยกับโบว์ยิ้มหน้าระรื่น ผมได้กลิ่นแปลกๆโชยมาจากในรถราวกับกลิ่นจากการเชื่อมเหล็กผสมช็อกโกแล็ต แต่รอบๆบริเวณนั้นกลับไม่มีงานเชื่อมเหล็กหรือร้านขนมอะไรเลย
      " ไอ้อ๊อฟ..." ผมร้อนวูบไปทั้งร่าง รู้สึกโมโหขัดใจยิ่งนัก ที่เห็นมันนั่งอยู่ในรถ แม้จะเป็นด้านหลังก็เหอะ
      " หมายความว่ายังไงกันไอ้อ๊อฟ..วันนี้มึงไม่เกี่ยว.."
      " เฮอะๆๆ..ทำไก๋นะมึง..ไ.อ้.วิ.น..ข้อตกลง..ยังเหลืออีกวัน..กูขอตัดตอนเอาวันนี้เลย.." สีหน้าท่าทางมันแสนจะกวนบาทา ผมร่ำๆจะเข้าไปกระชากคอมันลงจากรถของโบว์
      " ไอ้เหี้ย..มึง.." ผมกระชากคอเสื้อมันจริงๆ เตรียมเงื้อหมัดเข้าปะทะใบหน้า มันถึงกับยื่นหน้าให้
      " เอาเลยยย..ชกมาเลยยย..แต่กูคิด..หมัดละคืนนะโว้ย..กับโบว์..หึหึหึ.."
      " หยุดนะวิน..อย่าทำนะ..นี่เพื่อนเธอนะ.." ผมใจหายวาบเมื่อโบว์เอี่ยวร่างจากตำแหน่งคนขับแทบจะบังกำปั้นผมให้ไอ้อ๊อฟ ใจผมเหลือแค่สองนิ้ว..
      " ให้มันจบๆไปนะวิน..แค่อีกคืนเดียว..นะ.." ผมได้แต่จุกเสียดในอก อยากจะร้องไห้ออกมาให้สาแก่ใจแต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาซักหยด เมื่อเห็นคนรักปกป้องคนอื่น จนเธอเดินลงจากรถเข้าสวมกอดเอวผมปลอบประโลม
      " น่า..คืนสุดท้ายแล้ว..วินอดทนนะ..โบว์ก็ทำเพื่อวิน..อย่าลืมซิ.."
      " เป็นวันอื่นไม่ได้หรือไง..ทำไมต้องเป็นวันนี้..แค่วินอยากอยู่สองต่องสองกับโบว์.." ผมสะอื้นฮักๆแต่ไม่มีน้ำตาจะไหลกอดซบอยู่กับเธอ

      " ไปกันหรือยังจ๊ะโบว์จ๋า..พี่อ๊อฟเงี่ยน..เอ้ย..หิวแล้ว.." เสียงกวนประสาทของไอ้อ๊อฟดังขึ้นขัดจังหวะเศร้าซึ้งของผมกับโบว์ยิ่งทำให้อารมณ์เสีย มีแต่โบว์ที่เฝ้ากอดคอยลูบหลังไหล่ปลอบประโลมประคองให้ผมขึ้นไปนั่งบนรถคู่กับเธอ มีไอ้อ๊อฟนั่งด้านหลังยิ้มระรื่นปล่อยมุกกากๆ ชวนหงุดหงิด

      ในดาดฟ้าร้านอาหารกึ่งนั่งดื่มมีนักร้องเล่นดนตรีเล่นสดขับกล่อมแสนไพเราะ บรรยากาสชวนเคลิบเคลิ้มกับวิวริมแม่น้ำเจ้าพระยาเย็นสบายถ้าได้มาสองต่อสองกับโบว์ แต่นี่ต้องมาทนนั่งอยู่กับเพื่อนคนหนึ่งที่เคยสนิทกันมาก แต่วันนี้ผมกลับอยากให้มันหายไปจากโลกนี้ ผมนั่งดื่มเซ็งๆส่วนมากหมดเวลาไปกับวิวตรงหน้ามากกว่าพูดคุย ปล่อยให้โบว์กับไอ้อ๊อฟแย่งกันคุย จนเริ่มเวลาผ่านพอสมควรผมไม่ได้สังเกตว่าไอ้อ๊อฟมันหายไปไหน..คงเข้าห้องน้ำมั๊ง..ช่างแม่งมัน..อยู่ๆไฟในร้านก็ดับพรึ่บจนผมเลิ่กลั่กหันไปเจอใครสักคนเดินถือถาดเค๊กวันเกิด เทียนนับสิบเล่มถูกจุดขึ้นกำลังส่องสว่างนำทางมาที่โต๊ะผมนั่ง

      " happy birthday..to..you..สุขสันต์วันเกิด..ไอ้วิน.."

      ใช่แล้ว..วันนี้เป็นวันเกิดผม ไอ้อ๊อฟมันเดินมายืนตรงหน้าผมพร้อมกับเค๊กก้อนโตกับเทียนนับสิบเล่มกำลังส่องสว่าง พร้อมๆกันนั้น เสียงนักร้องก็เริ่มบรรเลงเพลงhappy birthdayคลอตาม เชื่อหรือไม่..อารมณ์ผมเปลี่ยนแทบไม่ทัน.. จากความโมโหสุดขีด..แต่ต้องมาใจอ่อนกับการที่เพื่อนซี้กระทำให้ กลับกลายเป็นความปลาบปลื้มยิ่งนัก มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ผมคิด แค่ทำตัวกวนตีนผมให้เกิดเซอร์ไพรส์

      " โธ่..ไอ้สัดอ๊อฟ.." ผมถึงกับรำพึงรำพันออกมาเบาๆ มันเดินมาโอบกอดกันฉันเพื่อนราวกับปลอบใจที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวมาตลอดทาง
      " สุขสันต์วันเกิดนะไอ้วิน..ขอให้มึงกับโบว์..ถือไม้เท้ายอดทอง..กระบองยอดเพชร.."
      " ไอ้เชี้ย....แต่ขอบใจว่ะ.." ไม่มีคำอะไรจะเอ่ยมากนักเวลาที่เราปลาบปลื้มตื้นตันกับบางเรื่อง มีแต่ความเข้าใจกัน ตามด้วยเหล้าในแก้วที่ยกชนอย่างจริงใจ

      พอจบเพลงนักร้องร่วมแสดงความยินดีด้วย ทุกอย่างในร้านเริ่มดำเนินไปตามปกติ ผมเพิ่งรู้สึกว่าถูกโอบกอดจากทางด้านหลัง

      " สุขสันต์วันเกิดนะคะ..สามีคนดีของโบว์.." เสียงกระซิบแผ่วเบาแต่หวานแหววเล่นเอาหัวใจผมพองโตคับอก

      พอผมหันไปก็เจอกับกล่องของขวัญสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดถนัดมือห่อกระดาษของขวัญลายสวยประดับด้วยโบว์สีแดงที่โบว์ส่งให้พร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น ผมถึงกับโผกอดเธอแน่น ยอมรับว่าน้ำตาซึม ไม่ได้เสียใจอะไรทั้งสิ้น มีแต่ความรักและปลาบปลื้มสุดจะเอ่ยต่างหาก เธอหอมแก้มผมแผ่วเบาและยิ้มกว้าง ผมพูดขอบคุณที่เธอยังเหมือนเดิม สะท้อนใจที่มัวแต่คิดระแวงแครงใจเธอ แต่เธอกลับใส่ใจมอบของขวัญวันเกิด ทำให้สำนึกคิดที่จะตอบแทนโบว์ด้วยการกระทำให้เธอสบายใจ

      " โห..ไอโฟนรุ่นใหม่เลยนะโบว์.." พอแกะห่อของขวัญ ผมตื่นเต้นมากที่เห็นสิ่งของภายใน มันคือไอโฟนรุ่นใหม่ตัวท๊อปที่ใครๆในวัยทำงานก็อยากมีไว้ครอบครอง
      " แต่ของเก่าที่โบว์ให้มายังใช้ได้อยู่เลยนะ..ไม่น่าซื้อเลย..วินเสียดายเงิน.."
      " เอาน่า..คิดว่าของขวัญที่โบว์ให้เป็นรางวัลชีวิตก็แล้วกัน..อีกอย่าง..โทรศัพท์เนี้ย..เป็นวอลเชอร์ที่ลูกค้าส่งมาให้..วินไม่ต้องกังวลเรื่องราคาค่างวดหรอกนะ.."
      " ขอบใจมากเลยจ๊ะโบว์..วินรักโบว์ที่สุด.."
      " โบว์ก็รักวินมากเหมือนกันจ๊ะ.."

      พอโบว์ขอตัวเข้าห้องน้ำ ไอ้อ๊อฟมากระซิบบอก " กูว่า..โบว์มันรักมึงมากเลยรู้ป่าว.." ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาอีกทั้งเรื่องที่ผ่านๆมา ตัดสินใจยอมให้ไอ้อ๊อฟตามกลับมาที่หอพักด้วย เพื่อทำตามสัญญาหนี้สวาทคืนสุดท้ายให้จบสิ้นในคืนนี้ แต่มาสะกิดใจคำพูดที่มันพูดบอก
      " แต่ถึงยังไง..มึก็เผื่อใจไว้หน่อยนะ..โบว์มันอาจจะไม่หวานแหววเหมือนฉากหน้าที่มึงเห็น.." ทำเอาผมงุนงงกับสิ่งที่มันทิ้งปริศนา
      " มีเหี้ยก็พูดออกมาเลยไอ้อ๊อฟ..อย่ามาพูดค้างคายังงี้..ทำให้กูไม่สบายใจ.."
      " เออ..ไว้กูพิสูจน์อะไรให้แน่ใจก่อน..แค่มึงรับรู้ไว้..ว่ากูน่ะเพื่อนมึง..ไม่ปล่อยให้มึงตายห่าไปซะก่อนหรอก.."
      " เรื่องเหี้ยไรวะไอ้อ๊อฟ..มึงยิ่งพูดกูยิ่งงง.."
      " ไม่มึงก็กูนี่แหละ..ยังไงก็ต้องตาย...ถ้ากูแก้ปมให้พวกเราไม่ได้.."
      " ยิ่งพูดกูยิ่งงง..ตกลงยังไงกันแน่วะ..ไอ้อ๊อฟ..มึงเมาแล้วพร่ำอะไรของมึง.."
      " เออๆ..สงสัยกูจะเมา..โน่นโบว์เดินกลับมาแล้ว..มึงไปคุยกับแฟนมึงต่อเถอะ.."

      แม้จะงุงงงสงสัยกับสิ่งที่มันพร่ำพูดราวกับเมามาย แต่พอโบว์เดินกลับมาส่งยิ้มหวานๆ เข้ามานั่งเบียด ผมก็ลืมเลือนสิ่งที่ไอ้อ๊อฟพูดทิ้งไว้ หันมาพูดคุยกับโบว์อย่างมีความสุขที่สุดคืนหนึ่งในชีวิต

      " ถูกใจละซิ..เล่นไม่หยุดเลยนะ.." โบว์พูดเเซวขณะที่ผมกำลังตั้งหน้าตั้งตาตั้งค่าภายในมือถืออย่างขมักเขม้น
      " ถูกใจที่สุดเลยเมียจ๋า.." ผมออดอ้อนเรียกเธอว่าเมียเสียเต็มคำ พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มอิ่มๆขอบคุณจนเธอยิ้มแป้น
      " แต่ก็เสียดายนะ..น่าเอาไปขาย..คงได้เงินเอาไปใช้หนี้ไอ้อ๊อฟมัน.." อยู่ๆผมก็นึกเสียดายที่ไม่น่ารีบแกะ รู้งี้เอาไปขายเอามาใช้หนี้ไอ้อ๊อฟให้มันจบๆไป
      " วินเก็บไว้ใช้เถอะ..ให้โบว์ทนพี่อ๊อฟแค่คืนนี้คืนเดียว..ทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้ว..วินก็ยังมีโทรศัพท์ใหม่ไว้ใช้ไง.."
      " งื๊อออ..ก็วินหวงโบว์นี่..ไม่อยากให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวโบว์.."
      " จริงเหรอ..คนบ้ากาม..มายืนดูแฟนตัวเองโดนคนอื่น..นั่น....แถมยืนชักว่าว.." โบว์พูดไปก็หน้าแดงซ่านหลบตาผมแปลกๆอีกแล้ว บรรยากาสมันช่าง.... ชวนกระสัน
      " จะไปรู้ได้ไง..ว่ามีเมียทั้งคน..ก็ดันชอบให้คนอื่นใช้ปากให้แฟนยืนดู.."
      " บ้า..วินละซิชอบ..โบว์ไม่ซักหน่อย.."
      " งั้นคืนนี้วินขอดูตอนไอ้อ๊อฟมันทำให้โบว์ได้ป่าว.."
      " อื๊อออ..ไม่..อาววว..โบว์อายนะ.."
      " ก็ไหนบอกว่าชอบ..ที่วินยื่นดูโบว์เสียว.."
      " ก็ไหนว่าจะออกไปนอกห้องไม่ดูไม่ใช่เหรอ.."
      " แต่......วินอยากดูนิน่า.."
      " คนบ้า..อยากดูจริงๆเหรอ..แล้วอย่ามาหึงโบว์ทีหลังนะ.."

      ราวสี่ทุ่มกว่าเราทั้งสามก็เติมดีกรีกันพอสมควรจึงชวนกันกลับห้องพัก โบว์ดูจะมีอาการเมาอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่ไม่ได้ดื่มกินไปมากกว่าลีมิตที่เคย ส่วนหนึ่งคงเขินอายที่คืนนี้ต้องโดนไอ้อ๊อฟมันชำเราภายนอกอีกครั้ง

      " วันนี้กูยกให้โบว์เป็นแฟนมึงอีกวัน..ซินะ..แต่กูขออะไรได้ป่าวไอ้อ๊อฟ.."
      " อะไรว๊ะไอ้วิน.." มันถามขณะที่เราช่วยกันประคองร่างของโบว์แทบจะหิ้วปีก แต่ผมโดนโบว์จิกเล็บหยิกแขนด้วยความเขินอายที่รู้ว่าผมขออะไรจากมัน อ้าว..เมาดิบนี่หว่า
      " ไม่..เอา..วินอ่ะ.." เสียงโบว์งึมงำพูดราวกับกระซิบทั้งหยิกทึ้งและซุกหน้าที่ไหล่ผมแสนสะเทิ้นอาย
      " วันนี้กูขอมีส่วนร่วม..ขอนั่งดูลีลามึงให้เต็มตาหน่อย.."
      " เหี้ยย.." มันส่งเสียงด่าผมลั่นแต่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์แสนกล ไม่นึกว่าผมจะทะลึ่งกล้าขออะไรแบบนี้
      " กูอะไม่เท่าไหร่หรอก..มึงกับกูก็แก้ผ้าโชว์ของกันก็หลายทีเเล้ว..ว่าแต่โบว์มันจะยอมเหรอว๊ะ.." ไอ้อ๊อฟหน้าแดงกล่ำคงกำหนัดไม่แพ้ผมในยามนี้
      " เออน่า..กูขอโบว์ไปบ้างแล้ว..อยู่ที่มึงแหละ..โชว์เสียวให้กูดูเป็นตัวอย่างทีเถอะ.." ผมพูดบอกมันทั้งๆที่รู้ว่าโบว์รู้สึกตัวรับรู้ทุกถ้อยคำแต่ทำเป็นเมา
      " เอาก็เอา..ถ้าโบว์ไม่ว่า..กูก็ไม่อยากฝืน.."
      " กฎิกายังเหมือนเดิม..อย่าเสือก..เกิน..เลย..ใส่เข้าไปละมึง.." ผมยังไม่วายอดใจไม่ได้ที่จะเอ่ยข้อห้ามแสนหวง มันยิ้มเผล่เจ้าเล่ห์ยังไงไม่รู้ผมเห็นแล้วไม่ค่อยจะวางใจมันเลย
     
      เราสองหนุ่มแทบจะช่วยกันประคองร่างของโบว์เข้าห้อง ก็เธอเล่นทิ้งตัวราวกับเมามาย ด้วยความตื่นเต้นดีใจกับของขวัญ ผมปลีกตัวออกมานั่งเล่นโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่เอี่ยมอย่างถูกใจ บรรยากาศภายนอกระเบียงห้องเงียบสงัด ไอ้อ๊อฟผสมเหล้าโซดาส่งให้ผม มันเองก็กระดกเหล้าในแก้วพรวดๆราวกับคำอนุญาตจากผม

      " สุขสันต์วันเกิดว่ะเพื่อน.." ไอ้อ๊อฟชูแก้วเหล้าขอท้าชนพร้อมเอ่ยอวยพรสำหรับผมอีกครั้งในคืนนี้ พอเหล้าหมดแก้ว มันก็ควักอะไรบางอย่าง ลักษณะเป็นแผ่นวาวๆสี่เหลี่ยมผืนผ้าประมาณฝ่ามือ เหมือนอลูมิเนียมฟอยล์ปิดแผงยา พอมันหงายขึ้นก็เห็นเม็ดยาสีฟ้าเรียงในตำแหน่งเฉียงข้าวหลามตัดสี่เม็ด และก็ใช่จริงดั่งที่ผมคิด มันใช้นิ้วดันเม็ดยาเหลี่ยมแล้วยื่นให้ผม

      " อะไรของมึง..ไอ้อ๊อฟ.." ผมยังงุนงงสงสัยจึงเอ่ยถามมัน
      " วันนี้วันเกิดมึง..กูอยากให้มึงมีความสุขกับโบว์ให้เต็มที่..ถือซะว่าเป็นของขวัญจากกูละกัน.."
      " เชี้ยยย..กูไม่ได้เซ็กซ์เสื่อม..แค่กู......" ผมรู้ว่านั่นคือไวอากร้าจึงรีบปฎิเสธ
      " แค่เชี้ยไร..กูรู้..มึงแตกไว..แดกไปเหอะ..ยาเนี้ย..แตกแล้วก็ยังแข็งต่อ..รับรองว่า..มึงได้สนุกกับโบว์ทั้งคืน..อย่าหาว่ากูเสือกหรือทะลึ่งเลยนะ..ขอร้อง.." ผมถึงกับอึ้งนึกขอบใจมันที่เห็นข้อบกพร่องนี้ของผม แถมยังใส่ใจหาตัวช่วยมาให้ จนผมรับยาเม็ดนั้นจากมือของมันกลืนลงท้อง
      " ขอบใจว่ะไอ้อ๊อฟ..แล้ว..คืนนี้..เอ่อ..มึงไม่..นั่นโบว์เหรอวะ.."  

      " กูอยากให้มึงสนุกกับโบว์ก่อน..เดี๋ยวกูค่อยตาม........"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[sommchai]

สงสัย ที่อักเสพจากฝรั่งละมั๊ง

[Nu metal]

รอวันโดน ผญ ทิ้งแล้วแหละ  ไอ้อ๊อฟมันมาตีท้ายครัว ครัวยับเยินแล้ว

เหลือก็แต่เมื่อไหร่ ผญ จะตีตัวออกห่างแค่นั้นเอง

ปวดใจนะ เจอแบบนี้ 


ไม่น่าให้เพื่อนล่วงเกินเลย  ไปกันใหญ่ละ หมดทางจะตีตัวกลับละ

[××Mon××]

ปมเรื่องที่เจ้าออฟไปรู้ความลับอะไรของโบว์แล้วยังไม่บอกเพื่อนนี่สิอยากรู้ว่าอะไร ถึงกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเชียว หรือมันแค่แกล้งหลอกเข้าวิน

[sbyboy]

งานนี้ เพื่อนรักหักเหลี่ยมกามแน่เลย

[Chakree Thammanichanont]

โบว์น่าจะมีความลับที่ไม่ดีมากกาว่า ไอ้อ็อฟน่าจะมาเฉลยแบบหักมุม

[Phoowadol]

นี่สินะที่เรียกว่า รักก็ส่วนรัก....เซ็กส์ก็ส่วนเซ็กส์.....หากคู่ชีวิต ทำใจรับมันได้จริงๆ  ก็มีแต่สุขกับสุข นั่นหละ
      แต่สิ่งนึงที่ไอ้อ๊อฟมันสงสัยในตัวโบว์ นี่สิ มันคืออะไร....
...   เอาเถอะจะยังไงก็ช่าง ขอคืนนี้โฟกัสไปที่ เกมส์กามที่กำลังจะเกิดขึ้น ในไม่ช้านี้ดีกว่า....คืนนี้แหละผมว่าจากที่ว่าจะเป็นคืนสุดท้าย  มันจะกลายเป็นจุดเปิดใจ เริ่มต้น การใช้ชีวิต แบบ 1หญิง 2ขาย ละไม่ว่า.....
   ไอ้อ็อฟมันแผนสูง...โบว์ก็ติดเซ็กส์  วินก็ดันตื่นเต้น ที่มีรสนิยม เห็นแฟนโดนxxx  เห่อๆ..... สวิงกิ้งของจริงละคืนนี้ วินเฮ้ย!!!       

[thetwo]

อักเสบกับฝรั่งริมหาดสินะ ทรายเข้า 555

[torl31]

โบว์พอเล้าโลไฟติดนี่ยาวตั้งแต่ฝรั่งแล้วยังมาต่อถึงเช้า

[gootum4676]

โบว์น่าจะสนใจ อะไรสักอย่างที่ทะเล แล้วไอออฟดันไปเจอพอดีแน่นอน โบว์ถึงได้เจ็บขนาดนั้น

[veget]

Ntr ปวดตับ
คุณวินคนดี คุณก็ดีเกิน แฟนคุณเค้าไปเป็นแฟนคนอื่นแล้ว

[Greaty]

ขอยคุณคับ

[olemantu]

ยังไม่ได้ปิดเกม คงต้องยืดเยื้อกันไปอีกกว่าโบว์จะยอมสารภาพว่าไปเจอศึกหนักมา ขนาดเดินไม่ไหว
วินไม่ทันไอ้อ๊อฟก็ตรงที่ ยังไม่ทันหายมันก็กลับมาซ้ำ จนขนาดโบว์บอกว่าไม่ไหวแล้ว  ไอ้อ๊อฟน่ะเสพติดยาไปส่วนหนึ่งละ โบว์อาจติดตามไปด้วยอีกคนละมั๊ง

[pamaaeng]

มึงก่อน แล้วกูค่อยตาม
มันหมายความว่า ยังไง? 

[pantano]

เขียนอีกภาคเถอะครับ แฟนหนูชื่อวิน ชู้หนูชืออฟ เก็บงำเรื่องราวไว้เยอะมาก ตั้งแต่ในปั้มล่ะ คืนนู้นกับนิโกรด้วย แถมยังหมอนวดอีก กับนายออฟอีกกี่รอบ ลง ebook เลยครับตามไปสนับสนุน