ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 6 ] ตอนที่ 83 ( ประสบการณ์ของนายโทน )

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ขออภัยอย่างสูงครับที่ทิ้งช่วงยาว

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง


สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ







★★★★★★★★★★★



ขออนุญาตแนะนำสาวๆ สักหน่อยครับ





★★★★★★★★★★★



น้องมิ้นต์ หรือ เจ้าหญิงน้ำแข็ง








★★★★★★★★★★★


ความเดิมตอนที่แล้ว


หลังจากซ้อเสร็จผมก็ตั้งใจจะนอนครับ

แต่ก็ส่งข้อความไปบอกสามสาวว่าจะนอนแล้ว

ฝันดีนะ แปปเดียวเท่านั้นแหละครับมิ้นต์โทรกลับมา

เธอบอกว่าพรุ่งนี้จะมาหาและบอกว่า !!!


" คิดถึง "




★★★★★★★★★★★



ไดอารี่นายโทน 83




ฮึ๊ !!! นี่ผมหูฝาดไปหรือเปล่า เอ๊ะ !!! มิ้นต์บอกคิดถึงเหรอ โอ้โห !!! ฟังแล้วใจเต้นเลย แต่ก็ยังง่วงเหมือนเดิม อย่างที่บอกเลยครับว่าร่างกายของคนเรามันไม่เคยโกหก แต่เอาจริงๆผมใจเต้นนะอยู่ดีๆ เจ้าหญิงผู้แสนเย็นชากับผมเธอมาบอกว่าคิดถึงแบบนี้



ผมก็หืมอะไรนะ อะไรน๊า มิ้นต์บอกพี่โทนอย่ากวนดิ่ก็บอกไปแล้วอ่ะ พรุ่งนี้จะไปหาตอนเที่ยง แค่นี้นะไปนอนเลยไป ตื่นแล้วยิงมาบอกด้วยว่าตื่นแล้ว อ้อสำหรับน้องๆหลายคนอาจจะไม่ทันคำว่ายิง คือมันเป็นการโทรแล้ววางเลยครับ คือเมื่อก่อนจำไม่ได้ว่าเครือข่ายไหน หรือโปรอะไรนะ



เวลาโทรไปเนี่ย ถ้ารับสายแล้ววางภายใน 5 วินาทีมันจะไม่เสียเงินครับ สมัยนั้นเรียกการทำแบบนี้ว่ายิง แล้วก็เลยลุกลามมาเรื่อยๆครับ ผมบอกอื้อตื่นแล้วจะยิงไปบอกนะ แล้วมิ้นต์ก็วางสายไปครับ ฮู๊ยยยยยยยยยยย  บอกเลยว่าจังหวะนี้กอดหมอนเลยครับผม แต่ได้แปปเดียวผมก็นอนเลย เอาล่ะวันนี้หมดภารกิจแล้ว นอนครับนอน !!! เป็นการได้นอนเร็วครั้งแรกในรอบสัปดาห์เลยก็ว่าได้ครับ




ตื่นมาก็ยังมีอาการมึนๆ เมื่อยๆ นิดหน่อยครับ โดยเฉพาะขาก็เมื่อวานสับกันตีนแตกเลยก็ว่าได้ ผมลองขยับข้อเท้าดูเพราะเมื่อวานเล่นบิดตัวเข้ามุมซะขนาดนั้น อืมม ไม่ค่อยเจ็บ แทบจะไม่รู้สึกเลย เออรอดไปแบบนั้นแสดงว่าตอนนี้ สภาพร่างกาย และ กล้ามเนื้อค่อนข้างดีเลย หูยยย ยังตกใจกับเมื่อคืนไม่หายเลย เอ้าลืม ๆ ๆ ตื่นแล้วก็ยิง





ผมกดโทรออก พอเสียงขึ้น ตรูดดด ตรูด ผมก็วางเลย โอเคเรียบร้อย ผมทำตามบัญชาขององค์หญิงแล้ว แน่นอนว่าตื่นมาก็ต้องหาอะไรกินแหละครับ ผมไม่ได้ออกกำลังกายช่วงเช้านะ รู้สึกว่ามันตึงๆ แล้วอีกอย่างผมไม่อยากไปเจอมิ้นต์ในสภาพที่ง่วงๆด้วย ก็แหม ออกกำลังหายตั้งแต่เช้า พอเข้าช่วงสายๆ เที่ยงๆ มันก็ต้องง่วง ผมก็เลยไม่ออกกำลังกายแล้วไปหาอะไรกินเลยดีกว่า ผมก็อาบน้ำแปรงฟัน เตรียมตัว ผมก็แต่งตัวปกติด้วยชุดวอร์มบริษัทออกมานะ มาก็เจอจอยกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมตัวเลย ผมก็เข้าไปช่วยนะ วันนี้เธอก็ดูสมาร์ทมากๆเหมือนเช่นทุกวันนั่นแหละ ผมก็โอ๊ะ ๆ ๆ นี่จะไปทำงานหรือย้ายบ้านครับ ผมแซวไปเบาๆครับหลังจากที่ช่วยเธอถือของ




เธอก็บอกว่าอย่าแซวกันสิ่ ก็วันนี้อาจจะมีงานสำคัญก็ต้องเตรียมตัวไว้ก่อน ผมก็เลยถามว่านี่ที่คุยกันเมื่อวานไม่ได้จำเลยใช่มั้ยเนี่ย บอกว่าให้เตรียมตัวให้พร้อม ไม่ใช่ว่าให้ตื่นตูม โอยยย ผมปวดหัวกับคนที่ขยันๆแบบเธอจังเลย เธอก็บอกนะว่าก็ต้องเตรียมตัวตลอดเวลาสิ่คะ ผมก็พูดว่าแต่นี่มันมากเกินไปนะครับสำหรับเอกสาร ผมก็ถามว่าแล้วถ้าหอบไปเยอะขนาดนี้มันจะดูสมาร์ทได้ยังไงล่ะจอย หือออออ ผมก็ถามไปแบบนี้เธอก็ชะงักนะ หูยยย วันนี้ไม่ได้ใส่แว่นนี่หว่า สงสัยใส่คอนแทคส์




จอยก็บอกรู้แล้ว รู้แล้ว เธอบอกว่าจะเอาของที่ไม่จำเป็นไปเก็บในห้องก่อน ผมก็โอเคแล้วเจอกันครับ ผมไปกินข้าวก่อนละ จอยก็พูดว่าโห สุภาพบุรุษสุดๆ ให้ผู้หญิงเอาของไปเก็บแล้วตัวเองเดินหนีเนี่ย ผมก็หัวเราะแล้วบอกว่าแน่นอนครับนี่แหละผม แล้วผมก็เดินหนีมาเลย..... เอ้าถือมาได้ก็เก็บได้สิ่




คือเอกสารมันก็ไม่ได้มากหรอก แต่ด้วยความมันเป็นแผ่นๆ ม้วนๆ มันเลยถือยาก ปล่อยให้จอยถือเก็บเองนั่นแหละ.... โอ้ยย ไม่เอาโว้ย ผมก็สงสารเธอนะเลยรีบวิ่งไปหาตอนนั้นจอยก็ถือของหมดแล้วล่ะ ผมก็เลยชะแว๊ปไปหยิบของครึ่งนึงของที่เธอถือแล้ว เดินดุ่ยๆนำหน้าไปเลย



จอยก็บอกว่ากลับมาทำไมเนี่ย คุณสุภาพบุรุษ ผมก็บอกว่าไม่มีอะไรครับไม่อยากเห็นคนหน้ามุ่ยก่อนไปทำงาน ผมมาส่งถึงหน้าห้อง วางของให้เรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาอีกครั้ง ผมก็บอกว่าอย่าลืมหาอะไรทานก่อนเริ่มงานนะจอย จอยถามว่าเดี๋ยวๆ ๆ จะรีบไปไหนขนาดนั้นอ่ะโทน อุ้ยเธอเรียกผมโทนเฉยๆแล้วล่ะ




ผมล้วงกระเป๋าสะพายข้างอันเล็กๆแล้วหยิบเมนูมาให้ดู ผมบอกว่าเนี่ยต้องไปกินตามที่พี่หมิวกับรุกะลิสต์มาให้ จอยบอกโหขนาดนั้นเลย ผมก็บอกว่าผมต้องฟื้นฟูกล้ามเนื้อน่ะครับ เพราะงั้นต้องกินตามที่ระบุไว้ ผมก็บอกว่างั้นผมไปก่อนนะ แล้วผมก็รีบแว๊ปมาเลย เพราะผมต้องเข้าไปซื้อของกินใน food land ครับ



ถึงจะเสียดายเงินแค่ไหน ผมก็คงต้องกินอาหาร กินข้าว ตามเมนูที่คุณรุกะกับพี่หมิวทำไว้ให้ อืมม ตอนเช้าให้เน้นโปรตีน อืมมมม ไข่แล้วกัน กินเมนูไข่ที่ใช้อย่างอื่นปรุง โอเคผมก็เจอละ แต่บอกตามตรงใจผมอ่ะไปอยู่กับหมูปิ้งแล้ว โอยยยยย มื้อเช้าก็กดไป เกือบ 100 บาทแล้วล่ะครับ




อกไก่ ไข่คน เนื้อปลา ฟักทองต้ม แล้วตบด้วยนมจืด แล้วก็มีขนมที่เอาไว้กินเล่นนิดๆหน่อยๆ ตอนนั้นผมก็เจอพวกพนักงานนะ ที่มองผมหัวจรดเท้าในวันแรกนั่นแหละ เดินดูนั่นดูนี่ ผมก็เดินผ่านไม่ได้สนใจอะไร พวกเธอก็เรียกผม นี่ ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวก่อน โอ้โห ปกติผมก็ไม่ได้อะไรมากนะคนไม่รู้จักกัน แต่ว่ามึง มึงช่วยเรียกผมว่า เธอๆ นายๆ ก็ได้เปล่า



เรียกนี่ๆ ๆ เหมือนผมเป็นหมา แต่แปลกว่ะปกติผมก็เฉยๆกับคนประเภทนี้นะ แต่ทำไมตอนนี้โมโหเฉย หรือเพราะว่าตอนที่พวกเธอมองผมหัวจรดตีนผมแม่งแค้นวะ แต่ช่างเถอะ ผมก็เดินออกมาครับไม่ได้สนใจอะไรเลย กลับมาถึงมันก็จะมีโซนสำหรับนั่งทานอาหารใช่มะ



คนอื่นแต่งตัวหล่อ เท่ ดูดี รองเท้าเงาแว๊ป ส่วนผมเสื้อยืดสวมเสื้อวอร์มทับ แล้วก็กางเกงวอร์มยี่ห้อดังแล้วมีโลโก้ทีมงานของพี่แมน นั่งกินนู่นนั่นนี่อยู่ ก็คือบรรยากาศมันดีไง มีต้นไม้ มีน้ำตก ทำไมผมต้องไปนั่งอุดอู้ในห้องวะ จริงมั้ย อืมม แต่ละอย่างก็อร่อยดีนะ ตอนนี้ก็เกือบจะ 8 โมงแล้วมั้ง




แล้วพวกนั้นก็เดินมาอีกครับ คือผมเห็นนะแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรก็ยังกินต่อไปนั่นแหละ พวกนั้นเดินมาถามว่านี่นาย เมื่อกี้เรียกไมได้ยินเหรอ ผมก็เคี้ยว งั่บ ๆ ๆ แล้วถามว่าเรียกผมเหรอ เธอคนนั้นก็เท้าเอวแล้วบอกว่าก็ใช่ไง ผมถามว่ามีอะไรเหรอ คราวนี้เธอถามมาตรงๆเลยว่า เคยทำงานที่นี่เหรอ อยู่แผนกอะไร แล้วทำไมไม่เคยเห็นหน้า




ผมก็เลยถามไปว่าแล้วคุณทำงานที่นี่นานยัง เธอก็พูดมาอย่างภาคภูมิใจเลยว่าจะ 3 ปี  ผมก็พยักหน้า อ่อๆ แล้ว... มันยังไงเหรอครับ คือผมอยากรู้ไงว่าเพราะอะไรยังไง แล้วมาถามเพื่อ... แล้วตอนนั้นมือถือก็ดังครับ คำถามแรกเลยคืออยู่ไหน ผมก็บอกว่าอยู่มองซ้ายมองขวา แล้วบอกว่าที่มีน้ำตกอ่ะครับเจ๊



พวกนั้นก็บอกว่าผมไม่มีมารยาทเฉย ผมก็งงว่าเอ้าเฮ้ยอะไรวะน่ะ แล้วแปปเดียวเท่านั้นแหละครับเจ้าของเสียงก็มาเลย เป็นพี่หมิวนั่นแหละ พอมาถึงผมนี่ลุกเลยครับ ถ้ายังนั่งรอให้พี่หมิวมาถึงก่อนนี่โดนดึงหูขาดแน่ๆ พี่หมิวก็ไม่ได้มาคนเดียวนะ มากับเจ๊จ๋าด้วย ผู้หญิงกลุ่มที่กำลังพูดกับผมก็งงว่าผมยืนทำไม



จนพี่หมิวพูดว่ามาทำอะไรตรงนี้ไอ้ลิงทโมน พอพี่หมิวพูดเท่านั้นแหละ โอ้วว ปานละครหลังข่าวครับ พวกนั้น 3 คนถอยกรูดออกไปยืนกุมมือ ก้มหน้า เปลี่ยนท่าทางเปลี่ยนท่าทีกันราวหน้ามือเป็นหลัง Teen ผมก็เคี้ยว ๆ ๆ แล้วกลืนเอื้อกกก แล้วถามว่าเรียกผมลิงแต่เช้าเลย โมโหอะไรมาอีกเนี่ย




แล้วเจ๊จ๋าก็พูดมาเลยว่าเจ้าโทนไปก่อเรื่องอะไรไว้เปล่า ผมก็บอกเปล่านี่ครับไม่มีอะไรนี่นา พี่หมิวก็ถามแน่ใจนะ ผมก็บอกอื้อไม่ได้ไปไหนอ่ะ ก็คุณท่านสั่งให้ผมนอนแต่หัววัน ห้ามต่ำกว่าวันละ 8 ชั่วโมง ผมก็นอนหลับปุ๋ยเลยเมื่อคืน พี่หมิวก็ถามพ่อบอกเหรอ ผมก็บอกอื้อออ ก็เมื่อวานคุณท่านเข้ามาที่โรงยิม แล้วเอาผลร่างกายผมไปเช็ค




พี่หมิวพูด แล้ว ?  ผมก็บอกไปตามปกติว่าคุณท่านประเมินว่าผมควรพักมากกว่านี้ ผมกำลังจะพูดว่าให้ไปถามคุณรุกะก็ได้ แต่แว๊ปนึงคือในหันมันแว๊ปจริงๆว่าเฮ้ย ๆ ห้ามพูดถึงคุณรุกะ เพราะตอนนี้นอกจากพวกผู้บริหารระดับสูง พนักทุกคนจะไม่รู้ว่าคุณรุกะอยู่ไทยแล้ว ผมก็เงียบฮึ๊บบ แต่เหมือนเจ๊หมิวจะรู้ทันนะ




พี่หมิวเธอก็หันไปถาม 3 คนนั้นว่า จะ 8 โมงแล้วไม่ทำงานเหรอ ผมหันไปมองตอนนี้พวกเธอ 3 คนก็เหวอๆ นะ ทั้งคุณท่านทั้งพี่หมิว ทั้งเจ๊จ๋า ผมพูดชื่อ และพูดคุยแบบสบายๆเลย 3 คนนั้นบอกค่ะๆ ๆ กำลังจะไปแล้วค่ะ ตอนนั้นผมก็รู้ตัวเลยว่าลึกๆแล้วผมก็ยังละทิ้งกิเลสเรื่องการแก้แค้นไม่ได้ เอาจริงๆผมเคืองนะที่โดนพูดอะไรแบบนั้นใส่




ผมก็จงใจพูดออกไปว่า เจ๊หมิววันนี้ไปกินข้าวบ้านเจ๊ได้มั้ย บอกเลยว่าคราวนี้ผมจงใจเบ่งเลยล่ะ ว่าเฮ้ย ไอ้คนที่พวกคุณมึงทั้งหลายมองหัวจรด Teen อ่ะ เดินเข้าออกบ้านประธานบริษัทได้ง่ายๆเลยนะ อย่างว่าแหละครับเด็กอายุ 23 ยังห้าวอยู่ แต่เจ๊หมิวก็ดึงหูแล้วบอกว่า ไม่ได้ !!!  ช่วงนี้ต้องเก็บตัวไม่ใช่เหรอ




ผมก็โอย เจ็บครับ เจ๊จ๋าช่วยหน่อยดิ่ พี่จ๋าก็บอกว่าไม่ช่วยหรอกเจ๊งอนอยู่นะที่ตะคอกเจ๊อ่ะ เอ๊า !!!  3 คนนั้นเดินหนีไปแล้วล่ะครับ เจ๊จ๋าก็ถามว่าที่เมื่อกี้พูดเนี่ยจงใจเบ่งใช่มะ 3 คนนั้นทำอะไรให้เคืองเหรอ ปกติไม่เห็นชอบพูดอะไรทำนองอวดๆนี่นา แหม่ !!! สมกับเป็นพี่สาวผม



ผมก็บอกงื้มนิดหน่อย เจ๊หมิวก็บอกอ๊อ นี่ใช้เจ๊เป็นเครื่องมือเลยดิ่ ผมบอกเปล่า ๆ ๆ ๆ แล้วก็เริ่มถามจริงๆจังว่าเจ๊หมิวมีอะไรให้ผมทำหรือเปล่าถึงได้มาที่นี่เลยแล้วเจ๊จ๋าก็มาด้วย พี่หมิวก็เลยบอกว่าไม่มีไรเดี๋ยวไปเรียนละ ผมก็ถามวันนี้มีเรียนเหรอครับ เจ๊หมิวบอกอืม เรียนเสร็จเดี๋ยวกลับบ้านเลยนัดเตยไว้ ผมก็อื้อๆครับ เจ๊กินข้าวเช้ายัง อย่าลืมกินด้วยนาก่อนเรียนอ่ะ





เจ๊จ๋าก็พูดมาครับว่าอุ๋ยมีห่วงกันด้วย ผมก็บอกว่าเอ๋าผมก็ห่วงแบบนี้เป็นปกตินี่นา แล้วเจ๊หมิวก็เดินหนีไปเลย ผมก็งงๆอะไรหว่า แล้วเจ๊จ๋าก็เดินเข้ามาเคาะหัวผมตุ้บ ๆ ๆ แล้วถามว่าไงเราน่ะ ไปก่อเรื่องอะไรกับเพื่อนเจ๊ไว้แล้วไม่ได้บอกเจ๊หรือเปล่า ผมก็บอก... แหะ ๆ ๆ ถ้าบอกว่าเปล่าก็คงโกหกแหละครับ เจ๊จ๋าบอกก็ใช่นะซี๊ !!! นี่เจ๊ไม่อยู่ไทยแค่ปีกว่าๆ นี่พัฒนาไปไกลเลยนะเจ้าโทน




แต่ก่อนอื่นผมถามเจ๊จ๋าก่อนเลยว่าแล้ววันนี้เจ๊มาทำไมเนี่ย ใส่ชุดทำงานมาเต็มที่เลย เจ๊จ๋าบอกว่าเดี๋ยววันนี้ต้องไปธุระกับเจมส์เลยนัดกันที่นี่น่ะ ผมก็ถามเอ้าแล้วนี่ไม่ได้พักด้วยกันเหรอเจ๊จ๋า เจ๊จ๋าบอกเจ้าโทนเอ๊ยย เจ๊กลับมาบ้านเจ๊ก็ต้องอยากไปหาพ่อแม่สิ่ เจมส์ก็กลับไปอยู่บ้านเขา



ผมก็กวนตีนเจ๊จ๋าด้วยการพยักหน้า อืมๆๆ แล้วบอกว่าเจ๊ของผมโตขึ้นแล้วจริงๆ เท่านั้นแหละครับโดนบีบจมูกเลย แล้วพูดโอ้โห เดี๋ยวนี้กล้ากวนตีนเจ๊เหรอ นี่ไม่รักเจ๊แล้วใช่มะ ผมบอกโอ๊ยย รักก๊าบ รักเจ๊ก๊าบบบ แล้วตอนนั้นพี่เจมส์ก็เดินผ่าน ผมก็ยกมือเรียกเลย พี่เจมส์ !!! 



พี่เจมส์ก็หันซ้ายๆ ขวาๆ ผมก็รีบโบกมือปานไปดูคอนเสิร์ตเลย พี่เจมส์ก็เอ้อแล้วเดินมา ต้องยอมรับแหละครับ ว่าพี่เจมส์แม่งนายแบบชัดๆ หล่อ สูง ดูดี มีชาติตระกูล พอเดินมาว่าเอ้านี่มาทำไรแต่เช้าวะโทนนึกว่าจะยังไม่ตื่น พอมาถึงพี่เจมส์ก็หยิบแซนวิชไปกินเลย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะคิดว่ายังไงก็คงหิวแหละ ผมก็จับพวกปลาย่าง อกไก่ ยื่นให้กินด้วย




พี่เจมส์ก็เคี้ยวงับๆๆ แล้วบอกเอ้อกำลังหิวเลย พี่จ๋าถามว่านี่ไม่ได้กินข้าวเช้ามาเหรอเจมส์เดี๋ยวก็ทำงานไม่ไหว พี่เจมส์เคี้ยวๆ แล้วบอกว่ารีบไปหน่อยน่ะ ยังมึนๆกับเวลาอยู่ พี่เจมส์ก็ถามว่าแล้วหมิวล่ะไหนบอกมาด้วยกัน เจ๊จ๋าก็บอกว่าไปเรียนแล้วมั้ง



พี่เจมส์ก็อื้มแล้วถามผมว่า ว่าไงล่ะเอ็ง ก่อวีรกรรมไว้เยอะนะที่ฟังมา เจ๊จ๋าก็บอกว่าช่ายยย นี่ได้เพื่อนเราไปสองคนเลยอ่ะเจมส์ ผมนี่สะอึกเลยนี่พูดกันแบบนี้เลยรึ พี่เจมส์ก็ป๊าดดดด พ่อคาคาชิคุงร้ายนี่หว่า แล้วเจ๊จ๋าก็บอกว่านี่ยังไม่รวม 3 สาวอีกนะ พี่เจมส์ก็พูดฮ๊ะ มีอีก 3 เหรอ ปัดติโธ่พ่อหนุ่มร้ายนี่หว่า ผมนี่โอยเขินชิบหายเลยครับ




เราสามคนนั่งคุยกันก็ชวนให้คิดถึงสมัยตอนเรียนมหาวิทยาลัย สิ่งที่ต้องรับผิดชอบมีแค่ต้องทำผลการเรียนให้ดี แต่ตอนนี้โอยมากมายเหลือเกิน พี่เจมส์นี่ไม่ต้องพูดถึงยังไงก็มีงานรออยู่แน่ๆ ส่วนเจ๊จ๋าให้ผมเดาเลยนะตำแหน่งที่พี่จ๋ากำลังจะได้ขึ้น ยังไงก็ไม่ธรรมดาไม่งั้นพวกที่ออฟฟิศผมคงไม่เหวอขนาดนั้นแน่ๆ พอเจอพี่จ๋าที่ออฟฟิศ



พี่เจมส์กิน ๆ ๆ ไป 2-3 อย่างนิดๆหน่อยๆ แล้วบอกเอ้อไปดีกว่า ผมก็ยื่นน้ำขวดให้กิน พี่เจมส์ก็รับไปกระดกอึ้ก ๆ ๆ ๆ เจ๊จ๋าก็บอกอื้มพวกเจ๊ไปก่อนนะ ผมก็ลุกเดินไปส่งเลยครับเก็บของนู่นนี่ที่หมดเอาไปทิ้ง ส่วนที่เหลือคำสองคำก็จับยัดใส่ปากให้หมด น้ำดื่มขวดเดียวที่มีก็แบ่งกันดื่มกับพี่เจมส์ กี่ปีพี่ชายผมก็ยังไม่เปลี่ยนเลยนะเนี่ย



ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจที่ไปกระโดดถีบเขาตอนนั้น ตอนแรกผมก็นึกว่าจะไปที่ลานจอดรถ แต่เป็นว่าพี่จ๋าพี่เจมส์เดินขึ้นบันไดไปเฉยเลย อ่ะก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเกินไป เพราะเมื่อวานผมก็เจอพี่เจมส์ที่นี่ พอเดินเข้ามาคือให้นึกถึงหนังเรื่องแม่เบี้ย เฮ้ย ๆ ๆ ใจเย็นไม่ใช่ให้นึกถึงฉากซ๊วบซ๊าบกัน



คือมันจะมีฉากนึงที่ภาคภูมิเดินเข้ามาในบริษัทแล้วทุกคนคือหลบให้ แล้วพูดสวัสดีบ้าง ยกมือไหว้บ้าง เออแบบนั้นเลย พี่เจมส์ กับ พี่จ๋าก็รับไหว้ รับไหว้คืน แล้วก็เดินต่อไป ส่วนผมก็ขอไม่เดินเข้าไปดีกว่า เพราะมันดูยังไงอยู่ แล้วเหมือนเจ๊จ๋าจะรู้ตัวว่าผมไม่เดินเข้าไป เธอหันมาแล้วโบกมือบ๊ายบายครับ




ผมก็ยิ้มๆแล้วเดินออกมา ออกมาก็เจอเจ้าเดิมครับเจอพี่แมน ก็ปกติแหละครับก็นี่ที่ทำงานของพี่แมนเขา พี่แมนก็พูดเอ้า !!! ลูกชายท่านประธานมาเดินทำไรเนี่ย พอพี่แมนพูดแบบนั้นคนก็พอกันมองแหละครับ ผมก็รีบแว๊ปเข้าไปหาพี่แมนครับ แล้วพูดเบาๆว่าอย่าแซวผมแบบนี้เดี๋ยวงานงอก แต่พี่แมนกลับทำเหวอๆ แล้วบอกเฮ้ยๆๆ เข้ามาเร็วไปเปล่าวะ




พี่แมนก็บอกแซวเฉยๆนาแล้วนี่ทำไรมา ผมก็บอกว่ามาส่งพี่เจมส์กับเจ๊จ๋าครับ พี่แมนก็อ้อมากันแล้วเหรอ อืมๆ ไปๆ มีเวลาพักก็พัก อย่ามาเดินเล่น พ่อบอกว่านอนไม่ค่อยพอไม่ใช่เหรอ นั่นไงคุณท่านเล่นผมแล้ว ผมก็ครับๆ แล้วก็ทักทายพี่ทีมงานที่มากับพี่แมน แล้วผมก็เดินกลับออกมาครับตอนนั้น




ผมเดินออกมาก็เจอกับพวกผู้บริหารหลายคน ผมนี่หลบเข้าข้างทางแล้วก้มหัวเลย คือคนอื่นก็คงงงว่าผมทำอะไรวะ คือก้มเหมือนพยักหน้าแล้วค้างไว้เฉยๆนะ ไม่ใช่แบบเดียวกับที่โค้งให้คุณเคย์ พวกท่านก็หยุดแล้วก็เอ้าว่าไงโทน ผมก็ก้มลงนิดนึงก่อนที่จะเงยหน้ามายกมือสวัสดีตามปกติครับ แล้วก็ครับสั้นๆ



แล้วพวกคุณรู้มั้ยว่าอะไรคือสิ่งที่ทำแล้ว คนที่ผู้น้อยจะรู้สึกใจนุ่มฟู ดูมีกำลังใจในการทำงาน นั่นคือการรับไหว้ไง เขาก็ยกมือมากลางอกแล้วบอกสวัสดี กลับมา โอยบอกเลยแค่นี้ก็รู้ได้แล้วว่าใครเป็นยังไง ที่บริษัทผมนี่เวลาไหว้บางคน ยกมือขวามารับไหว้ ผมก็คิดในใจอ้อ สาวกไมโครสิ่นะ ร็อคมือขวา... ช่างเถอะๆ





ท่านก็ถามผมว่านี่ขึ้นมาทำอะไรบนนี้เนี่ย ไม่นอนพักผ่อนล่ะ ได้ข่าวว่าพึ่งกลับมาฟื้นฟูร่างกายไม่ใช่เหรอ ผมก็ครับๆ เดินมาส่งพี่เจมส์น่ะครับ ท่านก็บอกอ้อเจมส์มาแล้วรึ อื้มๆ แล้วท่านก็เดินไป ผมก็ถอยมาอีกก้าวและก้มหัวให้ตามปกติ พอท่านไปผมก็เงยหน้ามา ซึ่งตอนนั้นคนอื่นๆมองผมเหมือนเป็นตัวประหลาดยังไงไม่รู้ว่ะ




แต่เอาเถอะ ผมก็ทำเพราะความเคยชินและมันเป็นสิ่งที่ควรทำ ถ้าเราทำเรื่องที่ถูกต้องแล้วไม่เดือดร้อนใคร ก็ไม่มีอะไรต้องคิดมากจริงป่ะล่ะ หลังจากลงมา หูยยย 9 โมงแล้ว จะเที่ยงแล้ว ถุ้ยย อีก 3 ชั่วโมง โอย อยากเจอน้องมิ้นต์แล้ว จะแกล้งยังไงดีนะ




ผมก็กลับมาที่ห้องพักเลยครับ กลับมาก็นอนเลย นอนตุนเอาไว้เวลาที่ไปหามิ้นต์ผมจะได้ไม่ง่วงจะได้คุยกับเธอได้เต็มที่ 1 ชั่วโมงผ่านไป 2 ชั่วโมงผ่านไป  ใจนึงก็อยากโทรว่าทำไรอยู่จะมายัง อีกใจก็ไม่อยากรบกวน รอคุยกันเลยทีเดียวดีกว่า จนกระทั้ง 11.30 กว่าๆมั้งนะ ผมล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำอีกรอบ ฉีด Versace Pour homme





เตรียมเลยครับ เปลี่ยนใส่เสื้อเชิร์ต กางเกงยีน ด้วยยยย พับแขนโชว์กล้ามและเส้นเลือดซักหน่อย ปลดกระดุมบนเม็ดนึง ผมเดินออกมาได้ครึ่งทางแล้วมิ้นต์ก็โทรมาครับ ผมก็รับสาย คร๊าบบบ ถึงไหนแล้วเนี่ย ซึ่งมิ้นต์ก็บอกมาว่า พี่โทนมิ้นต์ไปไม่ได้แล้วอ่ะ.....



เอ่อ...  ทำไมเหมือนคน อกหักหว่า.... เฮ้ยเกิดอะไร อยู่ดีๆใจก็หล่นไปอยู่ปลายเท้าเฉยเลย ผมก็อื้อๆ ครับ มิ้นต์ก็บอกว่าต้องไปทำงานเอกสารช่วยเจ๊กับพี่ดาว มันลาไม่ได้.... ผมก็อื้อๆ ตั้งใจทำงานนะ มิ้นต์ก็เงียบแล้วถามว่าเป็นไร ผมบอกเปล่าๆ  มิ้นต์ก็บอกอย่างอนได้เปล่าต้องไปทำงาน ผมก็บอกว่าบ้าใครจะงอน ก็ต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ



มิ้นต์บอกว่าพี่โทนเอาดีๆเป็นไร ผมก็บอกเฮ้ยบ้าน่าใครเป็นไร พี่คงเหนื่อยเฉยๆมั้ง มิ้นต์ก็ถามว่าอยู่ไหนตอนนี้ ผมก็รีบบอกไปว่าอยู่ห้องอยู่เลยครับ มิ้นต์ก็พูดสวนมาเลยว่าอย่ามาโกหก มิ้นต์ได้ยินเสียงรถนี่อยู่ข้างนอกเหรอ ผมก็บอกเปล่าอยู่ในห้องนี่แหละ โทรทัศน์เสียงดังมั้ง มิ้นต์ก็เงียบ.....




ผมก็บอกนะว่าเตรียมตัวไปทำงานเถอะ เดี๋ยวเจ๊จะรอนะ อย่าให้ผู้ใหญ่รอ งั้นแค่นี้ก่อนนะ มิ้นต์ก็บอกอือ ขอโทษที่นัดแล้วไม่ได้ไป ผมทำได้แค่บอกอื้มๆ ไม่เป็นอะไรครับ ผมก็บอกไปแบบนั้นคือจากที่รู้สึกว่าเจอก็ได้ ไม่เจอก็ไม่เป็นอะไร ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า อยู่ดีๆก็โหวงเหวงเฉ๊ย !!!  คือไม่ได้โกรธอะไรมิ้นต์เลยนะ แต่แบบแอบรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เจอ คือบอกตามตรงสาบานต่อหน้าหลอดไฟเลยอ่ะ



ที่มิ้นต์มาหาเนี่ย ผมไม่คิดถึงขั้นที่ว่าจะเคลิ้มๆแล้วพากันไปต่อที่เตียงนะ ผมคิดแค่ว่าได้นั่งคุยกัน ได้เห็นอาการเย็นชาของเจ้าหญิง ได้กวนตีนเจ้าหญิงเล่นๆให้พอหายคิดถึงแค่นี้มันก็ดีแล้ว แต่ว่าเอ้า !!! เฟลเฉย เฮ้อออ สงสัยแต้มบุญจะเริ่มติดขัดแล้วสิ่ สงสัยว่าช่วงนี้ผมคงเบิกออกมาใช้จนครบโควตาแล้วมั้ง




แล้วผมก็วางเลย แหะๆ แต่งตัวเก้อเลยกู คิดว่ากำลังจะได้ไปกินข้าวกับมิ้นต์แล้วเชียว อยู่ดีๆเชื่อป่ะ ขาหมดแรงเฉยเลยครับ ผมเดินกลับมานั่งตรงม้านั่งที่สวน ทำไมผมรู้สึกแอบผิดหวังที่ไม่ได้เจอมิ้นต์น๊ออ




ผ่านไปสักพักผมก็เดินกลับมาที่ห้องพักครับ เปลี่ยนชุดใส่กางเกงขาสั้นแล้วก็มานอนพักตามที่ควรจำเป็น สลัดความคิด ความแอบผิดหวังออกไป แล้วก็นอน แต่ว่าพอนอน ก็ยังจะจินตนาการออกมาเป็นภาพๆ ว่าถ้าได้เจอกันที่ห้างจะทำอะไร จะพาไปเดินไหน จะโดนมิ้นต์บ่นอะไรบ้าง และจะแก้สถานการณ์ยังไง เฮ้ออะไรเนี่ยย ข้าวเที่ยงกร่อยเลย คือเข้าใจว่ามิ้นต์ไปทำงาน



แต่คือผมอยากเจอไง อยากแกล้ง อยากกวนตีน อยากอยู่ด้วย จะโกรธก็ไม่ได้เพราะมิ้นต์ไม่ได้ทำอะไรผิด จะงอนก็ใช่เหตุเพราะอย่างที่บอกว่ามิ้นต์ไม่ได้ผิดอะไร แล้วการงอนใส่คนเย็นชาแบบเจ้าหญิงนี่บอกว่างานหยาบแน่นอน ... ผู้ชายบ้าอะไรมาทำงอน งอนอะไรไร้สาระ คำนี้ออกมาจากปากมิ้นต์แน่นอน ช่างเถอะนะ ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละคาดหวังไว้เยอะ พอผิดหวังมาก็จุกเป็นพิเศษแบบนี้แหละ





 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Benz4152]

เย้ๆๆๆมาแล้วววว

[natt4556]

รอมาหลายวัน รอบนี้มาตามนัดเป๊ะเลยยยยย


รักษาสุขภาพด้วยนะท่าน ช่วงนี้กำลังระบาดหนัก

[only1A]

จองโต๊ะๆ
แถวหน้าเลย

โกอินเตอร์แน่ๆแล้วแบบนี้

[blackburn421]

น่าสงสารนายโทน มิ้นท์ให้รอเก้อซะงั้น

[nsrichantamit]

เก็บแรงมากดคุณจอยแน่ ๆ

[kk2016]

ไม่เจอ เจ้าหญิง ผิดหวังเล็กๆ เฟลนิดๆ จะมีสาวไหนมาทำให้หาย เฟล ไหมน้อ

[Thanee_samsung]

มาตามนัดเลยครับ วันนี้

[Exordia]

มาทันก่อนนอนเลย

[Thekid34]

น้องมิ้นมาแน่นอน

อื้อหือ ผิวคิว แต่ทีเด็ดเลย

[pddy2545]

สรุปว่าจะได้พักมั้ยเนี่ยะ เรียงๆกันมาเรื่อยๆเลย

[jumpman]

ผิดหวังละซี่ ไม่ได้เจอมิ้น

[civil2]

เดี๋ยวมิ้นต้องมึอะไรมาชดเชยแน่นอนเลย เห็นเงียบเหงาๆ แต่มิ้นใส่ใจคนนะ


โอ้ คุณรุกะมาหาแทน พี่โทนไม่เหงาล๊ะ 555

[tataja]

แต่งหล่อฉีดน้ำหอม อ้าว น้องไม่มา

[nicky1976]

แย่เลยเจ้าหญิงน้ำแข็งผิดนัด