เมียมีชู้ (NTR Remake) ตอนที่ 2

[Zodanaam]

รออ่าน

[phong2474]

ความห่างเหินเป็นเหตุ

[Taisenoil]

ตาม

[sadeoy1224]

 

[topkakashi]

 

[systemtae]

เมียมีอารมณ์สูง

[Neo neo]

คืออะไร ยังไม่ได้อ่าน

[Death Zero]

 

[wannit]

เหงาก็เอากัน ง่ายๆ แต่ได้อารมย์จริงๆ

[dumrongsak]

สุดแต่ใจเธอจะคิดนะ ถ้าเธอเลือกจะเสียว

[clickkuu]

ดูแล้วเมียนายอ่ะมีใจ

[soontornch]

ท ทหารอดทน แรงดี

[a yunma]

ตั้งแต่เหตุการณ์ไวรัส Covid -19 ระบาด ทำให้เธอไม่สามารถกลับบ้านไปหาลูกกับสามีได้เหมือนแต่ก่อน 

"ตัวเองเป็นไงบ้างวันนี้?" เธอกำลังเปิดกล้องคุยกับสามี หลังจากที่พึ่งกล่อมลูกวัย 2 ขวบหลับไปไม่นาน

"ดีครับ วันนี้ลูกเล่นทั้งวันเลย" สามีพูดพร้อมกับเดินพาไปดูปฏิมากรรมฝาผนัง ที่ลูกของพวกเขาละเลงสีให้ดู "ดูซิ.. อนาคตเด็กศิลปกรรม" สามีพูดพลางกับส่ายหัวยิ้ม

"ฮ่าๆ แสบจริงๆเลยลูกคนนี้" ทั้งสองต่างหัวเราะออกมา

สามีของเธอก็ถามกลับว่า "แล้วจะกลับมาอีกทีวันไหน?"

"เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ถ้ารู้แบบนี้ ไม่น่าย้ายงานมาทำที่นี่เลย" เธอพูดพร้อมกับหน้าเศร้า

"เอาน่า.. มันผ่านมาแล้วเนอะ ไม่เป็นนะครับที่รัก เดี๋ยวโควิดก็ซาแล้ว"

"อือ เค้าแค่อยากกอด"

"อยากกอดทุกวันเหมือนกัน"

"ขี้โม้~"

"เคยโม้ที่ไหนเล่า ที่รักอ่ะ"

"ฮิฮิ"

สองผัวเมียคุยกันผ่านวิดีโอคอลล์หลังเลิกงานทุกวัน ตั้งแต่ที่เธอย้ายงานทำที่กรุงเทพก่อนที่โควิดจะระบาด สาเหตุที่เธอย้ายงานมาทำไกลบ้านสามี เพราะตำแหน่งแอดมินว่าง ที่สำคัญกว่าคือค่าตอบเเทนสวัสดิการค่อนข้างดีเยี่ยม ดีกว่างานที่ทำอยู่ในขณะนั้น เธอเลยปรึกษากับสามีเรื่องนี้แล้วเขาก็ชอบด้วย เธอเลยตัดสินใจที่จะย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพและจะกลับบ้านมาทุกอาทิตย์

แต่ว่าหลังจากที่พึ่งย้ายเข้ามาทำงานในที่ใหม่ได้ไม่นาน ก็เกิดไวรัสระบาดหนักแบบฟ้าแลบไปทั่วทั้งโลก

ทำให้เธอไม่สามารถกลับไปหาลูกกับสามีที่บ้านได้เป็นเวลานาน เพราะเธออยู่ในพื้นที่เสี่ยงที่ไม่สามารถออกมานอกพื้นที่ได้ กระทั่ง 3 ปีต่อมาระบบป้องกันไวรัส Covid - 19 มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เธอได้รับวัคซีนป้องกันและตรวจสุขภาพทุกเดือน เธอจึงสามารถกลับบ้านไปหาครอบครัวได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะไปได้บ่อยเท่าที่ใจต้องการ

แน่นอนว่าสิ่งที่ตามมาคืออาการเปลี่ยวเหงา ในตอนแรกๆเธอก็พอจะทนได้ เวลากลับบ้านทีก็จะจัดหนักจัดเต็มกับสามีตอนกลางคืนตามประสา


เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆนานวันเข้า ความต้องการทางเพศของเธอมันก็สะสมเหมือนระเบิดเวลา ถ้าวันไหนที่เธอไม่ได้กลับบ้านเธอก็จะรู้สึกเปลี่ยวๆ เหงาๆ ขึ้นมา.

เวลา 10 โมงครึ่งของวันพฤหัสบดี เธอได้ขับรถมาต่อคิวรับวัคซีนในห้างสรรพสินค้า คนเยอะต่อเเถวกันเป็นปกติ เธอได้รับ Moderna เข็มที่ 3 ฉีดเสร็จก็เดินไปนั่งรอดูอาการจนครบไม่มีผลข้างเคียงอะไร ครบกำหนดเวลาก็ลุกเดินออกไปจากตรงนั้น

แต่จังหวะที่เธอกำลังจะก้าวเท้าลงบันไดเลื่อน จู่ๆเธอก็วูบขึ้นมากำลังจะหงายผลึ่ง โชคดีที่ตอนนั้นมีผู้ชายยืนอยู่ข้างหลังเธอพอดี

"คุณค่ะ.. คุณค่ะ.. ได้ยินไหมค่ะ?" หมอพยายามเรียกสติเธอ ประมาณนาทีครึ่งเธอก็เริ่มลืมตาได้สติ หมอก็ถามชื่อจริง นามสกุล ชื่อเล่น

"เกิด.. เกิดอะไรขึ้นค่ะ?" เธอพูดช้าๆเสียงแห้ง

"เมื่อกี้คนไข้มีอาการวูบนะคะ ผลมาจากวัคซีนที่รับไป"

"อ่อ.. ค่ะ.. แล้วจะเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ?" เธอถามด้วยความเป็นกังวล

"ต้องรอดูอาการคนไข้ก่อนค่ะ อีก 20 นาทีถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็ต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล แล้วตอนนี้คนไข้รู้สึกตัวอะไรบ้างค่ะ?"

"ก็.. ร้อนๆ.. หนาวๆ.. ปวดเมื่อยที่แขน.. รู้สึกเหมือนมีไข้นิดหน่อยค่ะ"

"ค่ะ งั้นหมอจะให้คนไข้นอนพักก่อนนะคะ ครบ 20 นาทีถ้าไม่มีอะไรก็กลับบ้านได้ปกตค่ะ"

"ขอบคุณค่ะหมอ..." หมอกำลังจะเดินออกจากเต็นที่พักไปทำงานต่อ ครบ 20 นาที อาการของเธอก็ดีขึ้นหมอกลับเข้ามาเช็คอาการ เห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงให้เธอกลับบ้านได้

เมื่อเธอเดินออกจากเต็นท์หมอมากำลังจะเดินลงบันไดเลื่อนอีกครั้ง จู่ๆก็มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่กล้ามแน่นเดินเข้ามาทักเธอ "ขอโทษนะครับ ตอนนี้คุณโอเคแล้วใช่ไหมครับ?"

เธอหันหน้าไปคุยกับเขาแบบงงๆ "อ๋อ.. ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ คุณ?"

"ผมเป็นคนพยุงคุณไปหาหมอครับ" ผู้ชายคนนั้นบอก เธอถึงกับต้องรีบยกมือไหว้ขอบคุณเขาเป็นการใหญ่

"ขอบคุณนะคะ เมื่อกี้ขอโทษที่เสียมารยาทพอดีว่าไม่รู้นะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ ตอนนี้คุณโอเคแล้วจริงๆใช่ไหม?" เขาถามย้ำด้วยความเป็นห่วง

"ค่ะ ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ หมอให้กลับบ้านได้แล้วค่ะ"

"ครับ คอยโล่งอกหน่อย งั้นผมไปก่อนนะครับ" เขายิ้มแล้วโบกมือลาก่อนจะหันหลังเดินกลับไป ทำเอาเธอถึงกับงงไปพักหนึ่งก่อนที่จะเดินตามเรียกเขา

"เอ่อ ขอโทษนะคะ"

"ครับ?"

"พอดีว่าอยากเลี้ยงตอบแทนที่ช่วยไว้นะคะ"

"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ" เขายิ้มเหมือนจะเขิน แต่เธอกลับมองว่าเวลาเขายิ้มแล้วดูมีเสน่ห์เอามากๆ

"คืออยากขอบคุณจริงๆนะ พอจะว่างไหมค่ะ?"

เขาทำท่าลังเลเล็กน้อยแต่ก็ตอบกลับเธอว่า "ต้องขอโทษจริงๆนะครับ พอดีว่าต้องไปทำธุระต่ออีก เอองั้น.. ผมขอไลน์ได้ไหมครับ?"

เธอทำหน้าสตั้นเล็กน้อย เพราะเธอไม่เคยให้ไลน์กับคนแปลกหน้ามาก่อน แต่ว่าคนนี้คงต้องยกเว้นไว้คนหนึ่ง "ได้ค่ะ"

แล้วทั้งคู่ก็ล้วงมือถือขึ้นมาแลกไลน์กัน จากนั้นก็พูดคุยกันเล็กน้อยแล้วก็ลากันไปทำธุระของตัวเอง เธอกลับบ้านมาวันนี้ก็นอนพักโทรคุยกับสามีและลูกปกติ เพียงแต่ว่าคุยไม่นานเพราะรู้สึกมีไข้จากวัคซีน เธอบอกกับสามีว่าวันนี้เธอวูบหลังรับวัคซีน ช่วงตอนที่กำลังจะเดินลงบันไดเลื่อน

"โชคดีนะที่มีคนช่วย ไม่งั้นคงแย่แน่"

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" สามีเธอเป็นห่วงมากแล้วสั่งให้เธอพักผ่อน และ บอกฝันดีเธอทันที โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

หลังจากวันที่แลก Line กัน ผ่านไปได้เกือบ 1 เดือน ผู้ชายคนนั้นก็ได้ทักมาหาแล้วเธอก็ตอบกลับเขาทันที



ทั้งสองคุยกันผ่านแชทไลน์บนมือถือ เธอรู้ว่าเขาเป็นทหารเรืออยู่ที่สัตหีบ จ.ชลบุรี และเขาก็รู้ว่าทำงานอยู่ไหนในกรุงเทพ เป็นเวลา 2 - 3 เดือนทั้งสองถึงจะนัดเจอในวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาขับรถมาหาเธอที่กรุงเทพ แล้วพาไปเที่ยวเดินห้าง หาของกินอร่อยกันแถวๆเซ็นทรัลเวิลด์ วันนั้นทั้งคู่พูดคุยได้เข้าขามาก แทบจะไม่หยุดคุยกันเลย มีเรื่องมากมายที่ไม่รู้ไปสันหามาจากไหนคุยกันนักหนา และพอจบเดทนั้นก็ไม่ได้มีอะไร ต่างคนต่างกลับบ้านของตัวเอง

หลังจากเดทแรกจบลงตรงที่ทั้งต่างฝ่ายต่างประทับใจกัน บทสนทนาก็เริ่มแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมกันมากขึ้น



มีการหยอกล้อเล่นกันมากขึ้น เริ่มที่จะนัดเจอกันบ่อยขึ้น เริ่มที่จะเล่นมุข 18+ กันมาขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มที่จะถึงเนื้อถึงตัวเธอเวลานัดเจอกัน และเธอก็ชอบพูดทีเล่นทีจริงกับเขา จนกระทั่งผ่านไปอีก 3 เดือนทั้งสองนัดกันไปดูหนังรอบดึก โดยเธอแอบสามีขับรถมาเจอเขาที่พัทยา หนังจบตอน 4 ทุ่มเศษก็ไปหาอะไรกินที่บาร์ใกล้ๆประมาณเที่ยงคืน ถึงจะออกมาเปิดห้องพักชั่วคราวแบบค้างคืน

ก็คงไม่ต้องบรรยายให้มากความเป็นอันรู้กันว่า คืนนั้นทั้งสองก็มีอะไรครั้งแรก...

[a yunma]

ยับแน่

[Prince14]

จุดเริ่มความเสียว