มีซ่อนฉากนห้องนอนนิดนึงครับ

   ความรู้สึกเย็น ๆ ที่ปลายเท้าปลุกข้าวหอมให้ตื่นขึ้นมา เธอยันร่างที่โป๊เปลือยขึ้นมามองไปรอบตัวอย่างงัวเงียงัวเงีย รอบตัวยังมืดอยู่ แต่มีแสงสลัว ๆ ส่องมาจากปลายฟ้าทิศตะวันออก นี่กำลังจะเช้าแล้วสินะ เธอรู้สึกเหนียวตึงไปทั่วตัว แต่ความรู้สึกนี้เป็นสิ่งที่เธอเริ่มจะชินแล้ว เธอไล้มือไปบนทรายละเอียดที่บนหาด นี่ทรายธรรมชาติหรือทรายเวทมนตร์นะ มันไม่บาด ไม่ระคายเคือง ไม่ติดตัวเธอเลย แต่เมื่อเอามือโกยลงไปก็ติดมือขึ้นมาเป็นเม็ดนุ่มเนียน ก่อนจะค่อย ๆ ไหลลงพื้นโดยไม่ติดอยู่ตามมือเธอสักเม็ด ความรู้สึกเย็น ๆ ที่เท้าเธอคือน้ำทะเลที่ค่อย ๆ ขึ้นมาจนถึงตำแหน่งที่เธอนอนสลบไสลอยู่ในที่สุด เมื่อวาน หลังกินข้าวกลางวันเสร็จ เธอก็เดินเล่นชายหาดกับพี่นทีอยู่พักหนึ่ง ช่วยกันก่อปราสาททราย (ปราสาทสูงเกือบสามเมตรที่ทั้งคู่ช่วยกันก่อยังตั้งตระหง่านให้เห็นอยู่เลย) ลงไปว่ายน้ำเล่นกันอีกรอบ กินอาหารเย็น และร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนชายหาด คราวนี้ นทีเข้าโหมดไม่สลบไม่เลิกที่เขาชอบเอามาใช้กับเธอเหลือเกิน และ ดูจากสภาพแล้ว เหมือนว่าเมื่อสลบไปแล้ว เขาจะปล่อยเธอนอนเปลือยอยู่บนชายหาดทั้งอย่างนั้น
   "พี่นทีนะพี่นที ปูมุดจิ๋มไปจะทำไง" ข้าวหอมบ่น แต่เมื่อลองนึก ๆ ดู เธอไม่ได้เห็นปูสักตัว แม้แต่ยุงยังไม่มีด้วยซ้ำ สังเกตได้จากผิวพรรณของเธอ ที่ไม่มีร่องรอยอะไรนอกเหนือจากรอยจากการร่วมเพศอย่างหนักหน่วงต่อเนื่องยาวนาน ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่นทีไม่อนุญาตย่างกรายผ่านคาถามหาอาคมขึ้นมาบนเกาะแห่งนี้ได้
   ข้าวหอมคลานลงไปล้างเนื้อล้างตัวในทะเล ก่อนจะกลับขึ้นมาเดินตามเก็บชุดว่ายน้ำมาสวม ก่อนจะเหลือบไปเห็นรอยลูกศรที่เขียนอยู่บนทราย
   "ทางไปบ้านสินะ" ข้าวหอมพึมพำกับตัวเอง "แล้วอุ้มเข้าไปด้วยมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ"

   เธอเดินตามลูกศรไปเรื่อย ๆ ผ่านไม้ดอกสวยงามและหญ้าเขียวที่นุ่มเท้าราวกับเธอกำลังเดินบนปุยเมฆก็ไม่ปาน บ้านของนทีตั้งอยู่สุดทางจากสวนสวรรค์แห่งนั้น นทีเรียกว่าบ้าน แต่เมื่อได้เห็นแล้ว ข้าวหอมคิดว่าคำว่าคฤหาสน์หรือวังจะเหมาะกับอาคารหลังนั้นมากกว่า ประตูไม้สลักลวดลายสวยงามเปิดออกด้วยตัวเองทันทีที่เธอเดินมาถึง
   ข้าวหอมเดินเข้ามาในบ้าน พบว่าด้านในนั้นหรูหรางดงามไม่ต่างจากด้านนอก สิ่งเดียวที่รบกวนทัศนียภาพแสนงาม คือกระเป๋าเดินทางของทั้งคู่ ที่กองระเกะระกะอยู่ในห้องนั่งเล่น บนโต๊ะกินข้าวมีอาหารตั้งอยู่ชุดหนึ่ง ดูประณีตบรรจงและตั้งใจทำเหมือนอาหารทุกมื้อที่นทีทำให้เธอ ข้าวหอมนั่งลงและเริ่มตักข้าวผัดจานสวยกิน เธอแอบคิดว่านทีคงจะโผล่มาทักทายและหอมแก้มเธอไม่ช้าก็เร็ว แต่เมื่อข้าวเม็ดสุดท้ายลงคอไปแล้ว นทีก็ยังไม่โผล่มาแต่อย่างใด
   "พี่นทีไปอยู่ไหนนะ" เธอถามดัง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นมา และตะโกน "พี่นที พี่นทีอยู่ไหมคะ"
   ไม่มีเสียงตอบ นอกจากเสียงสะท้อนของเธอเอง
   "ไปไหนของเค้านะ" ข้าวหอมรำพึง "ถ้าพามาทิ้งบนเกาะนี่จะจับกดน้ำเลย คอยดู"
   เมื่อไม่เจอพี่นที เธอจึงได้แต่ไปรื้อสัมภาระที่เตรียมมา เอาอุปกรณ์อาบน้ำและชุดเปลี่ยนออกมา และเดินเปิดประตูไปทีละห้องเพื่อหาห้องน้ำ
   "ห้องประชุม...ห้องออกกำลังกาย....ห้องสมุด....ห้องเก็บของ....ห้องบ้าอะไรไม่รู้....ทำไมประตูมันเหมือนกันทุกบานเลย อ้า นี่ไง ห้องน้ำ"

   หลังอาบน้ำขัดถูคราบไคลและคราบเกลือทะเลจนหมด ข้าวหอมก็เปลี่ยนไปแต่งชุดตามสบาย เริ่มจากชุดชั้นในสีชมพูตัวโปรดของเธอ ตามด้วยเสื้อกล้ามตัวหลวมสีขาวครีม และกางเกงขาสั้น พี่นทีไม่ได้บอกไว้ว่าเขาได้เตรียมกิจกรรมอะไรไว้สำหรับวันนี้หรือเปล่า ข้าวหอมเลยไม่รู้ว่าจะแต่งตัวให้เหมาะกับกิจกรรมได้อย่างไร
   หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาแล้วยังไม่เจอพี่นที ข้าวหอมก็ไล่เปิดประตูหาอีกครั้ง "ครัว...ห้องบ้าอะไรไม่รู้....ห้องบ้าอะไรไม่รู้ ห้องที่สาม...ห้องเปียโน...มีอะไรที่ไม่มีในบ้านนี้บ้างเนี่ย....ห...พี่นที!!!"
   นทีนั่งสมาธิหลับตานิ่งลอยอยู่เหนือพื้นน้ำประมาณหนึ่งเมตร ห้องห้องนี้คงจะเป็นห้องที่ข้าวหอมต้องเรียกว่าห้องบ้าอะไรไม่รู้ ห้องที่สี่ ด้านหลังของนทีเป็นขุนเขาใหญ่ พื้นห้องเป็นน้ำที่ใสเป็นกระจก และรอบ ๆ เป็นป่าไผ่ใบเขียว ลมที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนพัดวนหวีดหวิวอยู่รอบตัว แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงข้าวหอม นทีก็ออกจากฌาน และยืดตัวออกยืนตรง ข้าวหอมที่อ้าปากจะด่าหุบปากทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของนที
   "กะ...เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"
   "พี่ดูวิตกขนาดนั้นเลย"
   "ค่ะ"
   "พี่รู้สึกไม่ดี" นทีบอก "ไม่ดีมาก ๆ ครั้งล่าสุดที่สัมผัสที่หกของพี่กระตุกขนาดนี้คือตอนที่ราชาปิศาจกำลังจะถูกอัญเชิญมาที่โลกนี้"
   "ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
   นทีพยักหน้า "พี่เข้าฌานมาทั้งคืน พยายามจะหาที่มาของมัน"
   "ไม่เจอ?"
   "ไม่เจอ แต่เจอปัญหามากมาย หลายที่ จากทั่วทุกมุมโลก" นทีส่ายหน้า "ยิ่งพี่ขยายสัมผัสแห่งเวทย์ไปไกลเท่าไหร่ ยิ่งเจอปัญหามากเท่านั้น ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าสภาผู้พิทักษ์ในไทยเป็นหนึ่งในสภาที่อยู่ในสภาพดีที่สุดแล้ว"
   นทีหยุดคิดครู่หนึ่ง "อาทิตย์หน้า หลังจากกลับไป พี่คงจะไม่ไปร่วมฝึกผู้พิทักษ์รุ่นใหม่แล้ว จะรีบเดินทางไปที่ที่มีปัญหาที่สุดเลย บางทีพี่อาจจะได้เจออะไรที่นำไปสู่หายนะที่พี่รู้สึกว่ากำลังใกล้เข้ามา"
   "อาทิตย์หน้า? แปลว่า..."
   "แปลว่า สัปดาห์นี้เป็นของเจ๊" นทีบอก "ให้โลกจะแตก พี่ก็บอกกับเจ๊ไว้แล้ว ว่าเราจะอยู่ด้วยกันอาทิตย์นึง พี่จะไม่ผิดสัญญา"
   "ถ้าโลกจะแตกจริง หนูอยากให้พี่ไปปกป้องโลกมากกว่าค่ะ"
   "เจ๊ไม่ต้องห่วง มันร้ายแรงก็จริง แต่มันยังไม่เร่งด่วน พี่รู้สึกอย่างนั้นนะ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร เรายังมีเวลาให้แก้ไข และเวลาให้มีความสุขอยู่ด้วยกัน"
   "โอเคค่ะ หนูจะเชื่อพี่นะ แต่ถ้ามันเร่งด่วนขึ้นมา พี่ต้องไปนะ พาหนูไปด้วยก็ได้ แบบนั้นเราก็ได้อยู่ด้วยกัน"
   "โอเค จะจำไว้" นทีบอกยิ้ม ๆ "เอาหล่ะ วันนี้ เรามาสำรวจบ้านพี่กันเถอะ"
   "อันนี้บ้านพี่จริง ๆ น่ะเหรอ"
   "ช่าย วันไหนพี่ไม่ได้ไปนอนหอเจ๊พี่ก็มานอนนี่แหละ ห้องนอนอยู่ชั้นสอง เดี๋ยวเราไปบุกเบิกกันซะหน่อยก็ดีนะ"
   "แปลว่าพี่เทเลพอร์ตเข้าออกเกาะได้"
   "ใช่สิ ก็ไม่เคยบอกว่าไม่ได้สักหน่อย"
   "แล้วเราจะนั่งรถโทรม ๆ นั่นมาทำไมคะ"
   "เจ๊ไม่ชอบที่เราคุยกันระหว่างทางเหรอ"
   "ชอบค่ะ ชอบมากด้วย"
   "แล้วตอนที่ขึ้นแพหินมาล่ะ ความรู้สึกของสายลมทะเลในเส้นผม กลิ่นเกลือในอากาศ ไม่ดีเหรอ"
   "ดีที่สุดค่ะ"
   "การเดินทางสำคัญกว่าจุดหมายนะ พี่ว่า"
   "ก็จริงค่ะ"

   ทั้งคู่จึงเริ่มสำรวจบ้านด้วยกัน เริ่มจากไปนั่งเล่นเปียโนด้วยกันพักใหญ่ ๆ ก่อนที่นทีจะพาเธอไปบุกเบิกห้องนอนใหญ่
   "งื๊อออ เตียงพี่นุ่มมากอ่า" ข้าวหอมบอกหลังจากได้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มใหญ่ที่น่าจะนอนได้สักหกคนสบาย ๆ
   "อืม นอนสบายมาก" นทีบอก พลางทิ้งตัวลงนอนข้างเธอ "แต่ไม่รู้นะ เอามาใช้เป็นสังเวียนรักจะสบายหรือเปล่า"
   "ต้องพิสูจน์สิคะ" ข้าวหอมบอก และตรงเข้าไปถอดเสื้อผ้าให้นที ไม่ช้า ชายหนุ่มก็เปลือยเปล่า
   "จุ๊บบบบบ ฮื่ออออ นทีน้อยเหมือนจะตื่นเต้นแล้วนะ" ข้าวหอมบอก พลางก็จูบที่ปลายแท่งทวนของเขา
   "อิอิ ก็เจ๊น่ารักอ่า" นทีบอก "มันอยากเข้าไปในนี้แล้ว"
   เขาชี้ไปที่เป้าของกางเกงตัวสั้นจู๋ที่เธอใส่
   "เริ่มมาก็จะเสียบเลยหรอ โห" ข้าวหอมอุทาน "จะไม่ปลุกเร้าอะไรกันแล้วใช่ไหม"
   นทีโผเข้ามาจูบปากเธอ
   "อื๊ออออออออ"
   ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดรัดพันจนข้าวหอมไม่รู้แล้วว่าไหนลิ้นตัวเองไหนลิ้นพี่นที รู้แต่ว่าน้ำลายที่ไม่รู้เหมือนกันว่าของใครไหลลงมาเต็มคางเธอเลย ข้าวหอมหลับตา ปล่อยใจไปกับรสจูบที่เร่าร้อน มือนุ่ม ๆ เกาะกุมที่แก้มของเธอเบา ๆ ก่อนจะไล้ที่ลำคอระหงและไหล่เนียน สายเสื้อกล้ามหลุดออกจากไหล่ และเสื้อทั้งตัวก็ไหลลงไปกองที่เอว
   "ชั้นในที่ใส่วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรกนี่นา" นทีถอนปากออกจากเธอและกระซิบที่ข้างหู "พี่จำได้ มันน่ารักมาก"
   "อืมมม ค่ะ"
   "แต่ถึงน่ารักก็ถอดนะ" พูดไม่พูดเปล่า มือของนทีลูบไล้ไปทั่วตัวของเธอ
   "อือออ ถอดค่า อืออออออออ"
   นทีลูบไล้ทรวงอกคู่งามอย่างทะนุถนอมสองสามรอบ ก่อนจะปลดจะขอชุดชั้นในแล้วดึงออก
   "เป็นไงบ้าง หือออ ไม่ได้เจอกันมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ" นทีพูดกับหัวนมของข้าวหอม
   "พี่นทีอ่า บ้า ทำอะไรไม่รู้เรื่อง" ข้าวหอมบ่น นทีจึงตอบโต้ด้วยการดูดนม
   "ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   จ๊วบบบบบบ จ๊วบบบ
   "อ๊ายยยยยย พี่นที อื๊อออออ"
   นทีบีบขยำขยี้นมข้างหนึ่ง ขณะที่ปากก็ดูดนมอีกข้างราวกับเป็นทารกยักษ์ที่หื่นกระหาย
   "อะ อา อืออออออ อูยยยยยยยยยยย แอรี๊"
   จ๊วบบบบบบบ จ๊วบบบบบ
   "อื๊อออออออ" มืออีกข้างของนทีปลดตะขอกางเกงขาสั้นได้แล้วและล้วงเข้าไปจับไล้อยู่ที่เนินสามเหลี่ยม "งือออออออออออ"
   จ๊วบบบบ จ๊ววบบบบบบบบบ
   "แอร๊" นิ้วของนทีสัมผัสไปถูกติ่งเสียวของเธอแล้วและเริ่มขยับขึ้น ลง กดซ้ำ ๆ ไปที่จุดเดิม
   "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ข้าวหอมกรีดร้องสุดเสียง กระตุกไปทั้งตัว ก่อนจะฟุบลงไปบนเตียงและแน่นิ่งไป นทีดึงมือที่เปียกชุ่มออกมา
   "เจ๊ เจ๊ ตายยัง"
   "ยัง ยางงงงงไม่ตายยยยยยยย ฮือออออ" ข้าวหอมคราง สมองของเธอยังไม่กลับมาทำงานเป็นปกติเท่าไหร่จากจุดสุดยอดที่เธอเพิ่งถูกส่งขึ้นไปเมื่อสักครู่ แต่เธอก็รู้สึกเหมือนว่าพี่นทีกับลังจัดการรูดเสื้อผ้าออกจากตัวเธออยู่
   "พี่นทีไม่เคยคิดจะคาชุดบ้างเหรอ งืออออ"
   "โป๊เลยสวยกว่า" นทีบอก
   "โอเค สวยก็สวยค่า งือออออ"
   "ไหวไหมเนี่ย ไม่ไหวไว้ก่อนก็ได้นะ" นทีบอก
   ข้าวหอมกระพริบตาปริบ ๆ "ไหวดิ หนูบอกแล้วไง ต้องพิสูจน์" เธอตบเตียงแสนนุ่มเบา ๆ
   "เจ๊ดูเหมือนไม่ค่อยไหวนะ"
   "เมื่อวานโดนหนักไปหน่อย แต่ไหวค่า ไหวจริง ๆ เอาเลยค่า"

    
   หลังบทรักจบลง ทั้งคู่นอนเล่นคุยกันอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนที่ข้าวหอมจะลุกขึ้นจากเตียง
   "หนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
   "ฉี่เหรอ"
   "อาบน้ำ" ข้าวหอมบอก และหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา
   "ไม่ต้องอาบไม่ได้เหรอ" นทีมองคราบขาวบนหน้างามเธอด้วยสายตาเว้าวอน
   "ไม่เอา จะอาบ ชั้นสองมีห้องน้ำไหมคะ"
   "มี ห้องใหญ่กว่าที่ชั้นล่างอีก อยู่ติด ๆ ห้องนอนนี่แหละ มา ไปอาบด้วยกัน"
   "หืออออ!?! ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

   อีกเกือบสองชั่วโมงข้าวหอมจึงได้คลานออกมาจากห้องน้ำด้วยขาที่อ่อนแรง เธอรีบแต่งตัวให้เสร็จก่อนที่พี่นทีจะตามออกมา
   "เจ๊อ่า" นทีบ่นเมื่อออกมาแล้ว เมื่อเห็นเธอแต่งตัวแล้วนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ เขาจึงเช็ดตัวจนแห้งและเสกเสื้อผ้าให้ตัวเอง "ไปโดนก๊อกแตกเฉยเลย"
   "ดีแล้วค่ะ" ข้าวหอมบอกงอน ๆ "ก๊อกไม่แตกพี่เล่นหนูสลบคาห้องน้ำแน่ อูยยยย"
   "ไม่อยากเหรอ"
   "ก็...ไว้วันหลังแล้วกัน ยังเหลือห้องให้สำรวจอีกหลายห้องไม่ใช่เหรอคะ" เธอลุกขึ้นลากขาสั่น ๆเดินผ่านประตูห้องนอน ไปห้องที่ติด ๆ กัน แล้วดึงประตูเปิดออก
   "อยะ..." นทีทำท่าเหมือนจะห้าม แต่ก็หยุด
   "นี่ห้องอะไรคะเนี่ย?" ข้าวหอมถาม เมื่อมองเข้าไปในห้อง "ยังกะพิพิธภัณฑ์แน่ะ"
   "ก็ประมาณนั้น" นทีบอก "ของต่าง ๆ ที่มีความสำคัญ ที่พี่เคยเก็บรวบรวมสะสมไว้ เอ่อ แต่ แต่พี่ไม่ได้เตรียมไว้รับแขก"
   "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เหมือนจะมีของน่าสนใจเยอะเลยนะคะ พาหนูดูนะ นะ นะ"
   "เอ่อ.....โอเค ก็ได้"
   ที่ใกล้ประตูที่สุดคือโต๊ะเครื่องเขียน ที่มีแผ่นกระดาษขนาดใหญ่อยู่เต็มไปหมด
   "นี่มัน...." ข้าวหอมดูแผ่นกระดาษที่เขียนบนโต๊ะ "วงเวทย์"
   "โต๊ะนี้เป็นที่กำเนิดคาถามาตรฐานที่ใช้ในสภาเกือบทุกบทเลย" นทีบอก "ดูใบนี้สิ ดูออกไหมคืออะไร"
   นทีหยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นให้เธอดู เป็นรูปแผนผังวงเวทย์ขนาดใหญ่ ตัวอักขระเรียงรายซ้อนกันหลายชั้น มีรอยเขียนแก้ไขตัวอักขระ และลูกศรชี้แจงการหมุนเวียนของพลังงานเวทมนตร์ในวงเวทย์
   "สายฟ้าสีทองแห่งอิลิธิอาเหรอ"
   "ถูกต้อง จอมเวทย์ที่เก่งที่สุดในยุดเจ็ดคนสุมหัวกันรอบโต๊ะตัวนี้เพื่อคิดคาถานั้น ใช่ หนึ่งในนั้นคือพี่"
   "แล้วเกราะที่ดูกระจอกมาก ๆ อันนี้คืออะไรคะ"
   "งุงิ"
   "อะไร งอนอะไรอ่า"
   "ชุดเกราะตัวแรกที่พี่สวม ก่อนพี่จะตีเกราะขาวให้ตัวเอง"
   "อ๋อ หนูไม่ได้ตั้งใจจะว่าพี่ใช้ของกะหลั่วนะ แต่มันดูแย่มากจริง ๆ อ่ะ"
   "เข้าใจ มันกระจอกกว่าคทาของเก่งซะอีก"
   "แล้ว..."
   "ดาบของปิศาจยโส ที่เป็นปิศาจตัวแรกตัวแรกที่พี่ฆ่า"
   "กำไลจากมหาปิศาจตัวแรกที่พี่ปราบได้สำเร็จ"
   "เกราะอ่อนของพี่ขวัญ"
   "เหรียญนำโชคของเพื่อนสนิทพี่ที่ช่วยกันสู้กับจ้าวปิศาจในอิตาลี เขาไม่รอดจากการต่อสู้ครั้งนั้น"
   "อันนี้ล่ะค่ะ ดูน่ากลัวจัง"
   "มงกุฎของราชาปิศาจ"
   "แล้ว...." ข้าวหอมชะงักเมื่อมาเห็นแท่นที่ดูใหญ่โต สวยงามที่สุด ราวกับจะไว้เก็บของมีค่า แต่บนแท่นโชว์นั้นมีเพียงผ้าเช็ดหน้าขาวบางธรรมดา ๆ ที่มีรอยเปื้อนสีน้ำตาลแดงขนาดใหญ่
   "อันนี้ไม่มีอะไร" นทีรีบพูด "ไปเถอะ"
   "เลือดพรหมจรรย์ของหนู...ใช่ไหม" ข้าวหอมถาม "พี่แอบเก็บไว้เหรอ"
   นทีเงียบอยู่พักใหญ่ เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง จนนทีทนไม่ได้ ต้องยอมรับออกมา "ใช่"
   "หนู.....หนูเป็นแค่อีกอย่างที่ถูกพี่พิชิต แล้วเก็บไว้ดูเล่น เหมือนพวกปิศาจพวกนั้น" เธอแทบจะพูดไม่ออก ความโกรธขึ้ง น้อยใจ เสียใจ ไร้ค่าตีกันอยู่ในใจ
   "ไม่ใช่นะ เจ๊ พี่...พี่แค่...ขอโทษ...แต่พี่รู้สึกว่ามันเป็นหลักฐานจากสิ่งสวยงามที่เราทำด้วยกัน"
   ข้าวหอมสูดหายใจลึก "ขอโทษด้วยที่หนูไม่เห็นอย่างนั้น ไปกันเถอะ หนูรู้ว่าบอกไปพี่ก็ไม่ทำลายทิ้งหรอก แต่อย่าให้คนอื่นเห็นแล้วกัน"
   คืนนั้น ข้าวหอมนอนหันหลังให้นที ในชุดนอนที่เรียบร้อยและโป๊น้อยที่สุดที่เธอเตรียมมา นทีก็ดูจะเข้าใจในความผิดของตนเองดี จึงไม่ทำอะไรมากกว่ากอดร่างเธอเบา ๆจนเธอหลับไป

   วันรุ่งขึ้น ข้าวหอมตื่นมาเจอนทีอยู่ในห้องสมาธิอีกครั้ง ทั้งคู่กินข้าวเช้าโดยไม่พูดจากัน จนเมื่ออาหารหมดแล้ว ข้าวหอมจึงเอ่ยปากขึ้น
   "หนูว่าพี่โรคจิตนะ"
   "ขอโทษนะเจ๊"
   "พี่ชอบความรู้สึกที่ได้เบ่ง ได้ครอบครอง ได้เป็นเจ้าของใช่ไหม เหมือนที่ได้เอาน้ำอสุจิมาพ่นบนตัวหนู ให้หนูได้แปดเปื้อนเพราะพี่ ให้รอยน้ำกามบนตัวหนูเป็นเหมือนผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น ที่บอกว่าหนูเสร็จพี่แล้ว หนูเห็นนะว่าพี่ภูมิใจแค่ไหน เวลามองหนูน้ำกามเปรอะเต็มตัวเนี่ย เวลามาอยู่นี่คนเดียวคงมองผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นต่างหน้าหนูล่ะซิ"
   "ใช่ พี่รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ" นทียอมรับ
   ข้าวหอมส่ายหน้า "หนูก็อยากจะบอกว่าหนูเกลียดพี่นะ แต่คงพูดได้ไม่เต็มปาก"
   "เจ๊"
   "แต่พี่ต้องชดเชยให้หนูด้วย ที่ทำกับหนูแบบนี้"
   "ได้ เจ๊ ได้เลย ให้พี่ทำอะไร"
   "ก่อนอื่น เก็บผ้าผืนนั้นไปไว้ที่ลับ อย่าเอามาตั้งโชว์ เลือดสาวของหนูไม่ใช่ของไว้อวด"
   "แน่นอน แน่นอนอยู่แล้ว"
   "แล้วห้าวันที่เหลือนี้ พี่ต้องทำให้หนูมีความสุขที่สุด"
   "โอเค"
   "แล้วต้องฟังที่หนูสั่งทุกอย่าง หนูบอกให้พี่ทำอะไรก็ต้องทำ"
   "ได้"
   "ห้ามแตกใส่ตัวหนูโดยไม่ได้รับอนุญาต"
   "ในห้าวันนี้ใช่ไหม"
   "ในห้าวันนี้"
   "โอเค ตกลงตามนั้น" นทีพยักหน้า
   "งั้น เมื่อวานเราอุดอู้อยู่ในบ้านมาทั้งวันแล้ว วันนี้พี่มีแผนอะไรคะ"
   "มีถ้าแก้ว สวยมาก แล้วอีกฝั่งหนึ่งของถ้ำพี่มีเรือพายท้องกระจกอยู่ลำนึง เอาไปล่องดูแนวปะการังกับปลารอบเกาะได้"
   "โอเค ตามนั้นค่ะ" ข้าวหอมบอก ก่อนจะไปเปลี่ยนเป็น'ชุดว่ายน้ำ'ที่เธอใส่ตอนไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ๆ นทีมองตาละห้อย เห็นได้ชัดว่าอยากเห็นเธอในชุดบิกินีสีฟ้าขาวมากกว่า แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

   สถานที่ต่าง ๆ ที่นทีพาข้าวหอมไปนั้นสวยกว่าที่เขาอวดไว้เสียอีก ข้าวหอมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในโลกจะมีสถานที่ที่สวยงามขนาดนี้อยู่ได้ เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็โกรธเขาน้อยลงมากแล้ว คืนนั้นเธอจึงยอมกอดเขากลับบ้าง แต่ก็ไม่ปล่อยให้มีอะไรเกิดขึ้นมากไปกว่านั้น

   วันต่อมา ทั้งคู่ไปปีนเขากัน จากยอดเขา นทีชี้ให้ข้าวหอมดูบริเวณสำคัญต่าง ๆ ของเกาะจากบนยอดเขา ทั้งถ้ำแก้วที่ได้ไปมาด้วยกัน ตัวบ้าน หน้าผาดูดาวที่ทั้งคู่แลกจูบแรกกัน (อย่างกะจะทำให้เธอหายโกรธได้แหละ เชอะ!) และที่ต่าง ๆ ที่นทีคิดจะพาเธอไป
   ขาลงจากยอดเขา นทีพาเธอไปอีกทางหนึ่ง ผ่านน้ำตกใหญ่
   "น้ำตกอัมฤต" นทีบอก
   "ที่ที่พี่พาหนูมาหลอมเทพอาวุธ" ข้าหอมบอก "ตรงนี้เองเหรอ"
   นทีพยักหน้า "ลงไปเล่นไม่ได้นะ พลังของน้ำอัมฤตหล่อเลี่ยงเวทมนตร์ที่พิทักษ์เกาะนี้ ถ้ามีอะไรแปลกปลอมลงไป เวทมนตร์มันอาจจะรวนได้ แต่..." เขาพาเธอเดินลัดเลาะข้ามน้ำตกไป มีแอ่งน้ำเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ที่น้ำที่หยาดจากน้ำตกค่อย ๆ ไหลตามก้อนหินลงมา รวมเป็นบ่อน้ำขนาดใหญ่พอสมควรที่นิ่งสนิท
   "ลงเล่นในนี้ได้ น้ำอัมฤต ดีต่อผิวพรรณ อาบแล้วจะรู้สึกเหมือนเด็กลงสิบปี"
   "หนูเด็กลงสิบปีพี่ได้โดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะสิ" ข้าวหอมบอก "หนูเพิ่งยี่สิบเอ็ดนะ"
   "รู้สึกเฉย ๆ ไม่ได้เด็กลงจริง ๆ" นทีบอก "จริง ๆ พี่วางแผนไว้ว่า เราจะลงไปเล่นน้ำในนี้ด้วยกัน...."
   "แล้วก็มีเซ็กส์ในน้ำ" ข้าวหอมต่อให้ "ไม่ หนูยังไม่อภัยให้พี่ เราลงไปเล่นได้ แต่ห้ามมีเซ็กส์"
   เธอค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าอีกทีละชิ้นจนเปลือยเปล่า ก่อนจะก้าวลงไปในบ่อน้ำอัมฤต อีกครั้งที่พี่นทีไม่ได้กล่าวเกินจริง สายน้ำที่อาบร่างของเธอทำให้เธอรู้สึกกระฉับกระเฉงกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูกทีเดียว นทีค่อย ๆ หย่อนร่างตามเธอลงมาอย่างกลัว ๆ
   "พี่นที นวดหลังให้หนูหน่อย" ข้าวหอมบอก "แต่ห้ามหื่นนะ"
   นทีปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างน่าชื่นชม
   "อืมมมม ขอบคุณมากเลยค่ะ" ข้าวหอมบอก เธอไม่เคยรู้สึกสดชื่นเท่านี้มาก่อนในชีวิต น้ำนั้น นอกจากจะนำมาซึ่งความกระชุ่มกระชวยแล้ว ยังทำให้เธอรู้สึกกระฉับกระเฉงแปลก ๆ อยากทำอะไรที่ต้องใช้แรงสักหน่อย เช่น....... "ให้รางวัลนะคะ"
   เธอจูบปากนทีและพันลิ้นของเธอกับเขา "เราทำตามแผนของพี่ก็ได้นะ" เธอกระซิบข้างหูเขา
   นทียิ้ม และดึงตัวเธอมานั่งตัก
   "แต่ต้องให้หนูเป็นคนนำ"
   "เอาเลย เจ๊ สั่งมา"
   เธอโอบมือรอบคอเขา จูบปาก และลูบไล้ตัวของชายหนุ่ม นทีสั่นสะท้านไปทั้งตัว
   "อื๊อออ เจ๊ ดีมาก" เธอไม่รอช้า ดูดเลียที่หัวนมของเขาเหมือนที่เขาชอบทำกับเธอ นทีสูดปากด้วยความเสียว
   "รู้ไหม" เธอเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าอกของพี่นที แล้วเอามือลูบไล้ เอานิ้วสะกิดที่หัวนมแทน "ไม่แฟร์เลยนะที่พี่บอกว่าหนูนมเล็ก ของพี่แบนกว่าหนูอีก"
   "พี่เป็นผู้ชายนะเจ๊"
   "แล้วไง ดูซะ" เธอแอ่นหน้าอก "ใหญ่กว่าเห็น ๆ"
   "สวยกว่าด้วย พี่ยอมแพ้" นทีบอก "ขอจับนะ"
   "โอเคค่ะ จับเลย อื๊อออ" นทีไม่ใช่แค่จับแต่บีบเคล้นหน้าอกของเธอด้วย ใต้น้ำ เธอรู้สึกถึงแท่งร้อน ๆ แนบกับขาเธอแล้ว เธอเหนี่ยวไหล่นที ค่อย ๆ ดันตัวสูงขึ้น เอามือจับให้อวัยวะเพศของเขาเข้าอยู่ในร่องเสียวของเธอพอดี
   "ซี๊ดดดดดด" แก่นกายของนทีกระตุกเบา ๆ จนโดนปุ่มกระสันต์ของเธอ ข้าวหอมสูดปากอย่างหยุดไม่อยู่ ก่อนจะค่อย ๆ หย่อนเอวลงมา จนแท่งหรรษาเสียบลึกเข้าไปในร่องเสียวของเธอ
   "อื๊ออออ เจ๊ตอดขึ้นเปล่าเนี่ย" นทีถาม "ซี๊ดดด คับสุด ๆ เลย"
   "อื๊ออออ ของพี่ก็เต็มตัวหนูเลย มันร้อนแน่นในนี้เลยอ่า"
   "เจ๊ขยับหน่อยนะ นั่นแหละ นั่นแหละ"
   เธอคว้ารอบคอของเขาแล้วใช้แรงขยับตัวขึ้นลง ขึ้นลง รูดไปมากับแท่งสวาท จนนทีสูดปากด้วยความเสียวหลายครั้งติดกัน
   "พี่นที ดูดนมหนูหน่อยค่ะ" เธอบอก พลางก็จับหน้าชายหนุ่มกดมาที่บนหน้าอกของเธอ ชายหนุ่มเอาจมูกซุกไซร้หน้าอกนุ่ม ๆ พักหนึ่งก่อนจะเริ่มดูดเลียที่หัวนมตามที่เธอสั่ง ทำเอาข้าวหอมเสียวจนร้องลั่นป่า
   "ขย่มเร็วอีกเจ๊" นทีบอก ก่อนจะกลับไปดูดเลียหัวนมเธออีกข้าง ข้าวหอมขย่มขึ้นลงเร็วที่สุดเท่าที่เธอขยับเอวได้
   "อื๊ออออออ พี่นที" ข้าวหอมร้อง เริ่มรู้สึกถึงความเสียวที่กำลังจะระเบิดออกมาจากตัวเธอ
   "เจจจจจจจจจ๊" นทีครางแล้วเอามือมาวางที่เอวเธอช่วยจับตัวเธอโยกขึ้นลง
   "เดี๋ยว...หนู จะเสร็จแล้ว...จะเสร็จแล้ว แตก แตกใน พี่นทีแตกในนะ" ข้าวหอมครวญ เธอขย่มต่อจนสัมผัสได้ถึงของรักของพี่นทีที่สั่นกระตุกอย่างแรง ตามมาด้วยความร้อนฉ่าที่ฉีดพ่นเข้าไปเต็มมดลูกของเธอ ข้าวหอมสั่นสะท้านไปทั้งตัว ก่อนจะฟุบลงไปบนตัวพี่นที แทบจะสิ้นสติ
   หลังบทรักจบลง ทั้งคู่ก็นั่งกอดกันในบ่อน้ำอัมฤตอย่างสุขสม ข้าวหอมยกนิ้วขึ้นมานับ
   "น่าจะปลอดภัยนะ" เธอพึมพำ "แต่พี่นที ถ้าหนูท้อง..."
   "ได้ลูกสาวตั้งชื่อว่าน้องสายธารนะ เพราะดี" นทีบอก "ลูกชายพี่ยังไม่ได้คิดเลย อยากได้ลูกสาวมากกว่า อยากให้เขาสวยเหมือนแม่ เพราะแม่เขาสวย"
   ข้าวหอมยิ้ม บิดตัวด้วยความเขิน "ชมต่อไปเดี๋ยวหนูก็ให้อภัยพี่ก่อนเวลาอันควรหรอก"
   "อ่าว แปลว่าตอนนี้..."
   "ยังไม่ให้อภัยค่ะ" ข้าวหอมบอก "ต้องตามรับใช้หนูต่อไปอีกสามวัน"
   "ด้วยความยินดีครับ"
   "งั้นกลับบ้านกันค่ะ" ข้าวหอมบอก และลุกยืนขึ้นจากบ่อน้ำ
   "จากตรงนี้ เดินไปไม่ถึงห้าสิบเมตรก็ถึงตัวบ้านแล้ว" นทีบอก "ไปเช็ดตัวเอาที่บ้านก็ได้มั้ง"
   ทั้งคู่จึงใส่เสื้อผ้าทั้งที่ยังเปียก ๆ อย่างนั้นแล้วกลับบ้านด้วยกัน ทั้งคู่อาบน้ำด้วยกันในอ่างจากุซซี่ยักษ์ในห้องน้ำใหญ่ (ข้าวหอมสั่งให้นทีฟอกสบู่และนวดเท้าให้เธอ แต่ไม่ยอมปล่อยให้เขาทำอะไรเกินเลยกว่านั้น) ก่อนจะเข้านอนด้วยกัน และนอนกอดกันจนหลับไปอย่างสุขสมอีกคืน

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ชอบๆ ยสตน 

ขอประตูหลังเพื่อง้อสิครับ

จัดอีกรอบก่อนกลับบ้าน

เหมือนหลบเพื่อนไปฮันนีมูนเลย

_ปีศาจกลับมาอีกแล้ว

ค่อยยังชั่วนึกว่าจะไม่มีฉากปีศาจซะแล้ว

เกาะสวรรค์จริงๆๆ

เมื่อไรน้องข้าวหอมจะหายงอนนะ

พี่นทีต้องงัดไม้เด็ดมาง้อข้าวหอมแล้วนะ

ต้องจัดจนหมดแรงอีกครั้งนะ

เป็นเกาะที่สวรรค์สุดๆเลยไหม

ครบกำหนดค่อยเอาคืน

ตอนจบของพาร์ทฮีลตับสินะ เดี๋ยวต่อไปก็ไล่ทุบปีศาจอย่างเดียวละ

ว่าแต่ว่ามี Part 1 หรือเปล่าครับ แต่มันก็ต่อเนื่องอยู่นะ