รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep18.1

[Zomchai Kimwongkul]

กระแทกกันไปมา มารวมกันห้องเดียวกันในที่สุด

[zazter]

กลายเป็นสวิ้งกิ้งซะแล้ว

[Sonheungmin]

อยากเป็นเลิฟมากๆเลย ได้เยอะจริงๆ

[Peetza21]

ได้อีกคนก่อนจบสะงั้น

[ตินติน]

 

[Balloon3189]

 

[Mr.หื่นหลบใน]

 เม้น เพื่อความต่อเนื่องครับ

[romonticz]

 

[Pong301976]

 

[mrtevada]

เลิฟเอ้ยย ยังไม่หยุดอีกระวังจะเสียจ๋าไปนะ

[911_k]

มาถึง EP สุดท้ายของ ซีซั่นนี้นะครับ ขอส่งท้ายด้วยคู่ของเลิฟแล้วกันครับ ขอบคุณที่ติดตามมิ้นมาอย่างยาวนานนะครับ

ภาคต่อไป ของมิ้น คงระอุกว่านี้  ชื่อเรื่องต่อไปเป็น Mint secret Diary (บันทึกลับของมิ้น)

บทที่ 18.1

เรื่องวุ่นๆ ในห้องน้ำ

รถทัวร์ใช้เวลาเร็วกว่าเดิม ไม่นานมากก็กลับมาที่มหาลัย ขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นอยู่กับกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเอง มิ้นหยิบสัมภาระเสร็จก่อนเพื่อนเดินแยกออกมานั่งตรงศาลาตามลำพัง เธอนั่งหน้าซึม แจนกำลังบอกลาแยกกับพวกเพื่อนๆ ที่พากันกลับหอไปก่อน เธอยังต้องรอรถมารับ หันไปมองรอบๆเห็นมิ้นนั่งอยู่ก็รีบเดินมานั่งข้างๆ

"ก็ว่าหายไปไหนนึกว่าหนีกลับไปแล้ว แกกลับด้วยกันได้นะ เดี๋ยวชั้นให้น้าไปส่งที่บ้าน ชั้นโทรเรียกน้าแล้วอีกสักพักก็น่าจะถึง แกดูมีเรื่องไม่สบายใจเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนกับชัชหรอ มันเกิดอะไรขึ้น แต่วันนี้เขาก็ไม่มาผูกข้อมือนะ น่าแปลก" แจนพยายามชวนคุยแต่อีกฝ่ายก็เอาแต่นิ่งเงียบ เธอเลยพูดไปเรื่อยๆ

"ไม่ใช่เรื่องชัชอย่างที่แกคิดหรอก" เรื่องชัดคงเป็นแค่ 20เปอร์เซ็นได้มั้ง แต่ที่เหลือคือเรื่องของพวกเวรนั่น

"ชั้นรู้นะว่าแกยังไม่พร้อมที่จะบอกนะ ชั้นก็ไม่อยากเซ้าซี้ถามแก แต่ถ้าพร้อมก็อย่าลืมนะ ชั้นรอฟังอยู่ ชั้นอยู่ข้างแกเสมอ" แจนวางมือประกบบนหลังมือมิ้น กำลังใจเล็กส่งผ่านให้รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพัง มิ้นพยักหน้ารับ

"ขอบใจแกมากนะแต่ว่า ชั้นให้เก่งมารับ อีกเดี๋ยวก็คงมา" มิ้นพูดพลางดึงมือกลับ แจนนั่งเป็นเพื่อนมิ้นอีกครู่ใหญ่กระทั่งน้าเธอมารับ เมื่อแจนกลับไปแล้วนั่นแหละ มิ้นถึงเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปถึงตึกโรงอาหารที่เธอเจอกับลุงศักดิ์ครั้งแรก

วันนี้คนทำความสะอาดเป็นคนอื่น เขากำลังเก็บโต๊ะให้เข้าที่ มิ้นเดินเข้าไปหาเขา อีกฝ่ายมองหน้าเมื่อมิ้นเข้ามาใกล้หยุดมือที่กำลังกวาดพื้นอยู่มองนักศึกษาสาวในชุดไปรเวท

"พี่คะ คุณลุงคนนั้น...ที่..." มิ้นพูดไม่ทันจบ เขาก็รู้ทันทีว่ามิ้นหมายถึงใคร

"เจ้านายหรอครับ...ไม่ได้มาหรอก พอดีลูกแกเข้าโรงพยาบาล คงไม่เยี่ยมลูก น่าสงสารนะครับ เห็นว่าไปโดนพวกขี้ยาซ้อมตอนไปรับน้องพึ่งเข้าโรงพยาบาลเมื่อคืนเลย เอ๊ะน้องใส่ชุดแบบนี้...น้องใช้พวกที่ไปค่ายหรือเปล่าไม่รู้เรื่องหรือครับ" ภารโรงซักกลับมิ้นยิ้มแหย่ๆ แล้วรีบเดินหนี

"ขอบคุณค่ะ" เธอเดินออกมาโดยไม่พูดอะไรต่อ

เรื่องที่กังวลก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เรื่องเมื่อคืนมันใหญ่เกินกว่าที่เธอจะควบคุม เธอไม่รู้ว่าจะกล้าไปสู้หน้าชัชที่โรงพยาบาลหรือเปล่า ได้แต่ครุ่นคิดเรื่องนี้ไปจนกระทั่งเก่งมา แค่เพียงเห็นรอยยิ้มเขา บนเบาะมอเตอร์ไซด์ มิ้นก็วิ่งถลาเข้าไปกอดเก่งทันที

"คิดถึงผมขนาดนี้เลยหรอฮะ แบบนี้คงต้องให้มิ้นมาเข้าค่ายบ่อยๆ" เขาหัวเราะร่า

"อยากกลับบ้านแล้ว"

"บ้านลุงหรอ"

"ไม่"

"ไปไหนดีละ ถ้างั้นไปนั่งเล่นห้องเก่งก่อนแล้วกัน หิวหรือเปล่า เก่งหิวสุดๆ เลยยังไม่ได้กินข้าวเลยกะว่าจะพามิ้นไปหาอะไรกิน"

"กินข้าวไม่ตรงเวลาอีกแล้ว มัวแต่เล่นเกมละสิ"

"ฮ่าๆ โดนจับได้อีกแล้ว"

"ไปกันเถอะ เล่าให้ฟังหน่อยสิ ค่ายรับน้องนี่สนุกไหม อยากมีชีวิตรั้วมหาลัยแบบมิ้นจังเลย ฮ่าๆ"

"ไม่สนุก" มิ้นตอบทีเล่นทีจริง เธอกอดเอวเก่งซ้อนรถแล่นไป อย่างน้อยแผ่นหลังนี้ก็คงกว้างพอจะให้เธอได้อิงซบ หลีกหนีความเจ็บปวดไปได้อีกสักพัก...

---------------------------------------------------------------------

ในห้องน้ำชายใต้ตึกหอประชุม ตึกที่รถบัสแล่นเข้ามาจอด เวลานี้พวกนักศึกษาพากันทยอยกลับไปจนเกือบหมดแล้ว แต่ภายในห้องน้ำนี้กลับเร่าร้อนไปด้วยกลุ่มไอรัก เลิฟกำลังประกบจูบอยู่กับติ๊ก ดุ้นเนื้อยาวกำลังสอดใส่เข้าไปในร่องเสียวเธอจากด้านหลัง หญิงสาวฝ่าด่านความเจ็บปวดไปอย่างทุลักทุเลประตูของความสุขปนเสียวกำลังจะเปิดออก

"ทำกันในนี้จะดีหรอ" เสียงพูดของโฟกัสพูดขึ้น

"เร้าใจดีออก คงไม่มีใครมากวนเราหรอก" เสียงที่เลิฟไม่คุ้นเท่าไรน่าจะเป็นรุ่นน้องสักคน ขณะที่ติ๊กรู้จักดีว่าเจ้าของเสียงหนุ่มแน่นนี้คือใคร เพราะอยู่ห้องเรียนเดียวกัน

เกร๊กๆ เสียงประตูห้องน้ำที่ทั้งสองคนอยู่ถูกเขย่าแรงๆ มันเป็นห้องในสุด ทั้งสองคนทำหน้าเลิ่กลักถ้าประตูเปิดออกตอนนี้พวกนั้นคงจับได้เต็มๆ ว่า พี่ปีสี่กำลังขยำน้องปีหนึ่ง กางเกงเลิฟกองอยู่ตรงหัวเข่าขณะที่สาวน้อยสุดสวยตรงหน้ากำลังแอ่นสะโพกลอยหราเข้าหาควยเลิฟโดยไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลยสักชิ้น มือของเขาประคองโอบรอบถันของติ๊กขยำเคล้นคามือ ทั้งคู่ชะงักนิ่งมองไปที่แผ่นประตูปาติเกิ้นมันเป็นสิ่งเดียวที่กั้นอยู่ระหว่างความอับอายและความเสียวสุดๆ

"ห้องน้ำเต็มมั้ง ห้องนี้ดีกว่า...พี่" เสียงประตูห้องข้างๆ ดัง ผนังเขย่าจากแรงกระแทกทิ้งตัวพิง เสียงกอดจูบลอดไรฟันดังข้ามห้องมา ทั้งโฟกัสกับใครคนนั้นคงไม่คิดว่าในห้องน้ำนี่ไม่ใช่แค่ทั้งสองคนที่กำลังเล่นสนุก

ริมฝีปากหญิงสาวปรนจูบเสียงดัง จ๊วบๆ ไม่นานนักมือของชายหนุ่มก็ล้วงจับหน้าอกอวบออกมาเคล้นคลึงเต็มมือ เสียงดูดจากปากเขาดังลั่น สานไปกับเสียงร้องครางไร้ความอายของเธอ

"อ๊า......บิว......ดูดแรง แบบนี้พี่เสียวนะ....."

"นมพี่กัสสวยมากเลยครับ ผิวก็หอม ขาวสุดๆ คืนนี้ผมขอไปนอนห้องพี่ได้ไหม"

"ถ้าทำตรงนี้ไม่ผ่าน ก็ไม่ให้ไปนอนด้วยหรอกนะ"

"ผ่านสิ ควยผมแข็งจนจะระเบิด อยากเย็ดพี่มาตั้งแต่บนรถแล้ว พี่กัส" เสียงหื่นกลัดมันพูดกระท่อนกระแท่น เขาง่วนอยู่กับหน้าอกอวบและยอดถันตูมเต่ง

ทั้งเลิฟกับติ๊กมองหน้ากัน ไม่รู้ทำไม ยิ่งเมียอีกคนกำลังคั่วผู้ชายรุ่นน้องอยู่ห้องข้างๆ ควยเลิฟก็ยิ่งแข็งจนแทบระเบิด มันผงกหัวงึกๆ สะโพกค่อยๆ ขยับเบาๆ ดันลำยาวเข้ารูหีของเมียหน้าใหม่ ติ๊กใช้มือปิดปากเธอต้องข่มความเสียวอย่างที่สุด

แผ่นผนังเดียวกั่นติ๊กอิงหน้าซบลงไป อีกด้านโฟกัสก็กำลังพิงมัน ความเร่าร้อนของทั้งสองห้อง คลุ้งกรุ่นพอกัน เลิฟอดสงสัยไม่ได้ว่า ระหว่างเขากับไอ้รุ่นน้องนั่นใครจะเย็ดได้ถึงใจกว่ากัน รอยยิ้มชั่วร้ายผลิขึ้นบนหน้าพอๆ กับเหงื่อที่ผุดพรายออกตามเนื้อตัว สะโพกค่อยๆ ขยับส่งดุ้นยาวเร็วขึ้นทีละนิด ดุ้นลำเต็มไปด้วยคราบเลือดจางๆ มันพึ่งพรากความบริสุทธิ์ของเมียคนนี้ น้ำเสียวเธอไหลเยิ้มฉ่ำอาบชุ่ม

ติ๊กแทบทนไม่ไหวอยากเปล่งเสียงครางออกมา แต่ก็ต้องข่มอารมณ์กดกลั้นเอาไว้ให้มากที่สุด เธอพาตัวเองมาอยู่ในสภาพนี้เอง เพราะอยากคิดรุ่นพี่คนนี้จนอดใจไม่อยู่ ดังนั้นต่อจากนี้ เธอก็ต้องผ่านมันไปให้ได้

--------------------------------------------------------

ติดตามความเสียว

[TTTPK]

  เอาให้หมด..แรงไปเลย..

[po3026]

จัดสวิงไปเลยครับ

[อาหารตา]

  

[Aunlikes29]