ลุ้นตามครับ

ภาคเก่ายังไม่ได้อ่าน...แต่จะติดตามภาครีเมคแทนนะครับ...

ดีครับ เกลาให้ดีขึ้น

  น่าสนใจ

 ::YehYeh:: ดี ::Confident::

มีอารมณ์ร่วมก็โดนสิ

อยากเป็นคนนั้นน่าจะเสียวสุดเลย

กำลังได้ลุ้นเลยครับ

รู้ว่าพระเอกไม่ทันคน แต่คนอ่าชอบ

 

รู้สึกคอแห้ง

สนุก

ก่อนอื่นต้องสวัสดีคนที่พึ่งรู้จักหรือคนที่เคยติดตามวันไม่ธรรมดาของแฟนผมมาก่อน  ตอนนี้ ผมได้ลบกระทู้เก่าเรียบร้อยแล้วนะครับเนื้องจาก มันเรียบเรียงมาได้ไม่ดีพอจึงของประกาศ สร้างภาค Remake ไว้ ณ ที่นี้ครับ​

   
วางขายเรียบร้อยครับรูปเล่นมีทั้งหมด10+1 ตอนสำหรับใครที่ไม่สดวก อ่านในรีดอะไรท์ มาอุดหนุนที่ธัญวลัยได้นะครับ พิเศษซื้อ วันที่10/08/2565 ลด 29 บาทนะครับ ^^   มีตอนพิเศษด้วยน๊า

สามารถติดตามผลงานได้ที่ 
เพจเฟสบุค 
เว็ป readawrite


โดยเร็วๆนี้ จะมีขายเป็นรูปเล่ม ทาง ธัญวลัยด้วยเช่นกัน

 

[/color]
ฝากเป็นกำลังใจและติดตามด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
[/size]


แพรวเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กและน่ารักที่มีน้ำหนักราวๆ 39 กก. หน้าอกหน้าใจก็มีพอสมควรไม่มากไปไม่น้อยไป ผมดำสลวยตรงยาวไปถึงกลางหลัง รูปร่างผอมบาง เพราะความน่ารักและสวยของแพรวก็มักจะเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มหลายๆ คน

ผมชื่อ นิว ผมเป็นแฟนของแพรว เรารู้จักกันมาตอนม.ปลายและพึ่งคบกันตอนจบม.6จนตอนนี้เราต่างเรียนที่เดียวกัน และอยู่ด้วยกัน ถึงปี2 ที่ผ่านมาก็ราบรื่นดี ชีวิตรักของผมราวกับอยู่บนสวรรค์

จนกระทั่ง เกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้น คือธุกิจที่บ้านของผมไม่สู้ดีเอาซะเลยถึงขั้นที่ไม่มีรายได้เลยแม้แต่บาทเดียว จนผมต้องออกไปหารายได้เสริม ซึ่งมันเป็นช่วงที่ตึงเครียดและยากลำบากสำหรับผมเอามากๆ จนไม่มีเวลาอ่านหนังสือและเวลานอน และติดF ไปหลายวิชาเกรดเฉลี่ยก็ต่ำไปถึง2นิดๆ นอนก็น้อย จนในที่สุด ก็ส่งผลไปถึงเรื่องบนเตียงจนได้

 

นี่ก็ผ่านมาจะ5เดือนแล้วที่นกเขาของผมมันไม่ค่อยตื่นตัว แม้ช่วงแรกจะปลุกไม่ขึ้นก็ตาม แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ และคงเป็นโชคดีของผมที่แพรวไม่ทิ้งกันไปไหน แม้เธอจะเป็นคนที่มีความต้องการสูงก็ตาม

 

"สวัสดีค่าลุงไม้^^" นี่เป็นเสียงที่ ทุกเช้าผมจะได้ยินตอนจะไปเรียน ลุงไม้คือยามของหอพักปัจจุบันที่ผมอยู่ แกเป็นชายอายุราวๆ 40กลางๆ หน้าตาดุดัน รูปร่างค่อนข้างท้วมแต่ก็ดูมีความแข็งแรงและมีกำลังพอสมควร

 

ทั้งๆ ที่ตอนแรกเธอยังกลัวๆ อยู่เลยไม่รู้ไปสนิทกันตอนไหน แต่เราย้ายมาอยู่นี่ได้ราวๆ จะ2 เดือนแล้ว ซึ่งเป็นหอที่ราคาถูก แต่ห้องกลับดีเกินราคาไปมาก เห็นว่าเจ้าของเป็นคนรวยมากพวกเครื่องใช้พวกเตียงต่างๆ เลยดูดีกว่าทั่วไป แต่ราคาพอๆ กัน

แถมยังมียามถึง2 คนที่ป้อมประตูทางเข้าหอ ไว้ผลัดกันซะด้วยเรื่องความปลอดภัยคือหายห่วงแน่ๆ ด้านล่างก็มีโซนเล็กๆ เป็นร้านอาหารที่มีโต๊ะ แค่ ไม่กี่ตัว เห็นว่าจะเปิดตอนเจ้าของหอกลับมาแค่นั้นเพราะเธอชอบทำอาหาร เหอะๆ เป็นเหตุผลของคนรวยสินะ

 

แต่ เหตุผลที่ย้ายก็หลายๆ อย่างเช่นที่เดิมค่อนข้างแคบ อุปกรณ์ในห้องก็ชำรุดบ่อยๆ แต่เหตุผลหลักๆ ก็เพราะห้องข้างๆ ชอบทำอะไรเสียงดังตลอดเลยชอบดื่มเหล้า หรือไม่ก็ข้างๆห้องบ่นมาว่า ชอบพาแฟนสาวมาทำกันที่ห้องเสียงดัง

โชคดีที่ผมไปทำงานเลยไม่ต้องทนฟัง แถมห้องก็ไม่ถึงกับอยู่สบายนัก ถึงแพรวจะดูเซ็งและไม่ค่อยเต็มใจๆ ก็เถอะ ก็ข้าวของเยอะนี่น๊ะเซ็งก็ไม่แปลก

"รีบมาขึ้นรถเลย  จะสายแล้วนะ" ผมเรียกแพรวราวกับผู้ปกครองจากข้างในรถ

"ค่าๆๆ บ่นเก่งจังนะ" แพรวเดินขึ้นรถพร้อมทำหน้าบึ้งคิ้วขมวดใส่นิดหน่อย ผมชอบตอนเธอทำหน้ามุ่ยใส่ผมสุดๆ เลย ทำหน้าแบบนี้ทีไรผมอดที่จะหยิกแก้มไม่ได้เลยซักที

"ตัวนี่น๊า พักนี้นับวันยิ่งจะไปวิ่ง ดึกกว่าเดิมอีกน๊ะ แต่ก่อน 5.45ตัวถึงไป พักหลังๆ ตี5.25ก็ออกจากห้องแล้วแถมกลับช้าด้วย มันจะทำให้ไปเรียนสายเอานะ" แพรวชะงักนิดนึงก่อนจะดึงสายคาดเอว

"แหมก็ช่วงนี้เค๊าไม่ได้ออกกำลังกายตอนเย็นนี่นา ต้องขยายเวลาออกตอนเช้าสิ ถึงจะลำบากลุงยามนิดนึงก็เถอะ...ม..มะหมายถึงแกต้องลุกมาเปิดประตูทั้งๆ ที่แกแอบงีบ หน่ะ แฮะๆๆ" แพรวพูดพร้อมโบกไม้โบกมือไปมาเพื่อจะอธิบาย

 

ช่วงนี้เธอไปดึกจริงๆ แหละผมหล่ะแอบอดห่วงไม่ได้ เพราะช่วงนี้ได้ยินแม่บ้านซุบซิบบ่นกันว่าหมู่นี้แกชอบซื้อบริการสาวมาเล่นจ้ำจี้กันที่ป้อมยามซะด้วยสิ. แต่ผมก็เข้าใจแกนะ อายุปูนนี้แล้วจะให้หาแฟนก็คงยากเลยไม่ได้ใส่ใจอะไร

 

แต่ผมแค่เป็นห่วงแพรวเพราะหลังๆ ผมไม่ชอบสายตาที่แกมองเอาซะเลยทำเอาผมตะขิดตะขวงใจนิดนึง ก็ช่วยไม่ได้หรอกผมชินแล้วแหละเพราะใครๆ ก็ชอบมองของสวยๆ งามๆ นี่นะ

 

ผมมักจะตื่นตอนเสียงเคาะประตูของแพรวตอน เกือบๆ 7 นาฬิกา เธอมักจะมาพร้อมใบหน้าที่สดชื่นกับเหงื่อที่ท่วมตัว พร้อมกับเผ้าผมที่ยุ่งๆ นิดหน่อย และที่น่ารักสุดๆ

 

ในมือเธอมักจะมี ของกินที่ตลาดใกล้สวนที่เธอชอบไปออกกำลังกาย มาเป็นมื้อเช้าของเราตลอดเลย ซึ่งทำเลของหอนี่ก็ใกล้ๆ กับ สวนสาธารณะถึงขั้น เดินลัดไปแปบเดียวก็ถึง จะว่าไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ อ๊ะจริงสิ คงเป็นตอนนั้นแน่เลย

 

1 เดือนก่อนหน้านี้ เป็นวันครบรอบ2ปี ณ บุฟเฟ่ชื่อดังแห่งหนึ่ง

"เอ่อ...นี่ตัวหมดไปเยอะแล้วนะ.....แฮะๆ .....ก็จริงที่เค้าเลี้ยงแต่ว่า......เยอะขนาดนี้เดี๋ยวก็อ้วนหรอก." อุ้บตายหล่ะหว่า ดันเผลอไปซะได้ ก็วันนี้เธอกินจุซะจนน่าตกใจไปหน่อย ยังกะเป็นนักกิน

"นี่.........." แพรววางตะเกียบลงและเงียบจนผมรู้สึกได้ถึงลางมรณะขึ้นมาทันที

 

"เอาสันนอกไสลด์เพิ่มอีกซัก 5 นะ ไม่สิ 7 ก็ได้อร่อยมากเลยยย อิอิ"

จะว่ายังไงดีหล่ะ รู้สึกเหมือนเมื่อกี้รอดตายมาเพราะสันนอกสไลด์เลยแฮะ หลังจากินเสร็จเราก็เดินช๊อปปิ้ง ดูหนังกัน ทั้งวัน จนผมขาลาก ไม่รู้เธอไปเอาแรงมาจากไหน และจบวันนั้นด้วย ร้านไอศกรีมเจ้าดัง ซึ่งก็......กินเยอะอีกตามเคย.....= ='

 

เพื่อตอบแทนความรักที่แพรวให้ผมมา วันครบรอบในครั้งนี้ผมจะทำให้แพรวประทับใจให้ได้น้องชายของผมก็เริ่มอาการดีขึ้นแล้วด้วย ผมจึงทำการซื้อยาปลุกอารมณ์ที่ค่อนข้างแรง เพื่อจะจัดแพรวให้หนำใจเพราะช่วงนี้ดูแพรวขี้หงุดหงิดแปลกๆ ครั้งนี้แหละได้เวลาที่ผมจะเอาคืนแล้ว

 

ณ กลางดึกวันครบรอบ2ปี

หลังจากที่ เหน็ดเหนื่อยจากการดูหนังช็อปปิ้งเที่ยวเล่นกันทั้งวันแล้ว ก็ได้ถึงเวลาที่ผมจะทำคืนนี้ให้สมบูรณ์แบบแล้ว แต่ผมคงอิ่มมื้อค่ำไปหน่อย ผมกระดกน้ำส้มที่ผมผสมยาเอาไว้ในตู้เย็น ไปแค่ครึ่งนึงตั้งแต่เริ่มดูหนังในห้องจนหนัง2ชม.จบ ปกติ30 นาทีก็แสดงผลแล้วแท้ๆ แต่เหมือนจะไม่ได้ผลเลยแฮะ ขนาดใส่เยอะมากกว่าปกติ2เท่าแล้วแท้ๆ

 

เวรเอ้ยโดนหลอกซะแล้วสิเรา เสียดายเงินจริงๆ แต่มาถึงจุดนี้คงถอยไม่ได้ ยามันไม่ช่วยอะไรเลยจริงๆ งานนี้ต้องทุ่มเทให้ถึงที่สุดด้วยตัวเองแล้วสิ เพียงไม่กี่นาทีนางฟ้าของผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยร่างบางๆ พร้อมผ้าเช็ดตัว พร้อมกลิ่นหอมที่โชยมาแก่ไกล

 

"มาแล้วอิอิ นี่แชมพูใหม่ เป็นไงบ้างกลิ่นหอมป้ะ ^^" แพรวพูดพร้อมยื่นแขนมาทางผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ต้องยอมรับว่าแม้มันจะง่ายๆ แต่ก็กระตุ้นอารมผมได้เป็นอย่างดี

ผมจับแขนแพรวพร้อมพลิกตัวคร่อม กดลงที่เตียง แพรวจ้องตาผมอย่างกับลูกแมวตัวเล็กๆ ไร้ทางสู้ แน่นอนว่าผมไม่รอช้าเพราะกลัวนกเขาของผมมันจะหงอยซะก่อน

แม้อยากจะปลุกอารมณ์เธอก่อนก็เถอะ แต่แฟนสาวของผมเป็นพวกไฟติดง่ายอยู่แล้ว ผมจึงบรรจงสอดท่อนเอ็นแทรกผ่านกลีบสวาทของแพรวอย่างช้าๆ

"อ๊...อ๊าห์" เธอเม้มปากแน่น พร้อมหลับตาพริ้ม

"ตัว เจ็บหรอ." เธอส่ายหัว แล้วมองผมด้วยสายตาออดอ้อนราวกับรอสิ่งนี้มานาน

"ม..ไม่ได้เจ็บซะหน่อย...แค่มัน...เสียวง่ะ >/" เพียงแค่แปปเดียวร่องของเธอก็แฉะพร้อมใช้งานราวกับเสกมันออกมาได้ทันตาพอมองตาใสๆ ที่มันออดอ้อนนี้แล้วหมันเขี้ยวชะมัด

"ยัยหื่นเอ้ย" ผมพูดพร้อมรัวตะบันเอวใส่แบบไม่ยั้งอย่างทุลักทุเลเพราะร้างสังเวียนนี้มานา ปั่บบๆๆ!!!

"อะไรเล่า....ตัวเป็นคนกดเค้าก่อนนะ อ๊ะๆ อ๊าส์~~~." พอเห็นแพรวที่บิดไปมาด้วยความเสียวซ่านพร้อมใบหน้าที่มีความสุข ผมเลยต้องเร่งเครื่อง ให้แพรวได้หายคิดถึง ปั่บบบบบ!!!!!!!!!!!!ๆๆๆ ปั่บบบบบ!!!!!!!ๆๆ

"อ๊างงๆ โอ๊ยเสียว>< ค..เค้าเสียว.อ๊างงๆๆๆ!!!" ในขณะที่กำลังไปได้สวย จู่ๆ เจ้าน้องชายผม มันก็อ่อนแอลงช้าๆ อย่างน่าประหลาด ทั้งๆ ที่ มีแค่ 5 นาทีแค่นั้นเอง

ผมได้แต่ด่าตัวเองในใจทั้งๆ ที่กำลังไปได้ดีแท้ๆ แม้จะน่าผิดหวังไปหน่อย แต่เหมือนเธอจะพอใจนะ แพรวยิ้มร่าออกมาจนแก้มแทบจะปริ และนอนกอดผมไว้แน่น แม้เธอจะไม่เสร็จก็ตาม และเราทั้งคู่ก็อยู่อย่างนั้นและหลับไป

 

เช้าวันถัดมาแพรวก็ออกไปลุกวิ่งอย่างทุกวันอาจจะเช้าขึ้นนิดหน่อยเพราะเมือคืนกินซะเยอะ ผมเองก็ตื่นอย่างสลึมสลือหลังจากแพรวปิดประตูออกไป ผมก็คอแห้งพอควรเลยลุกไปดื่มน้ำ เอ๊ะน้ำส้มไปไหนหล่ะ................แพรวคงหยิบไปสินะ

แต่ช่างเถอะยังไงถึงจะซื้อมาแพงแต่เหมือนไม่ได้มีประโยชน์อะไร ดันไปโฆษณาโม้นักหนา ปว่าปปลุกอารมกระตุ้นอารมอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่เห็นได้ผลซักแอะ หวังว่าจะไม่ทำให้แพรวท้องเสียละกันนะ หลังจากดื่มน้ำเสร็จผมก็กลับไปนอนต่ออย่างเคย

 
แพรว

สวัสดีค่ะหนูชื่อแพรว ตอนนี้หนูก็อาศัยอยู่กับแฟนที่ห้องพักห้องหนึ่ง หนูมีปัญหาหนักใจอยู่ก็คือนิวมีอาการน้องชายไม่ค่อยสู้เอาซะเลย มันทำให้หนูห่างหายเซ็กส์ มาจะเดือนถึงสองเดือนได้แล้วมันทั้งทำให้หงุดหงิดอยู่บ้างแหละ แถมยังต้องการมันมากกว่าเดิมเสียอีก



แต่ต้องยอมรับว่ามันดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ วันนี้เองเป็นวันครบรอบ นิวทำให้หนูประหลาดใจสุดๆ เลยค่ะแม้จะสู้ได้ไม่นานเท่าตอนที่ยังไม่ป่วย แต่เหมือนรอบนี้จะนานขึ้น เอามากๆ เลยค่ะ>< ถึงหนูไม่เสร็จก็ตามแต่ก็ถือว้าเริ่มได้ดีนะ เพราะเหตุนี้หนูลุกขึ้นมาวิ่งแต่เช้ากว่าเดิม ด้วยอารมที่ดีเป็นพิเศษ



เอ๊ะวันนี้มีน้ำส้มด้วยหรอ นานๆ ดีกินน้ำหวานหน่อยคงไม่เสียหายมั้ง และหนูก็หยิบน้ำส้มในตู้เย็นไว้ดื่มดับกระหายตอนวิ่ง และเดินออกจากห้องไป ด้วยเสื้อยืดแขนสั้นสบายๆ พร้อมเสื้อคลุมบางๆ ไว้คลุมก่อนออกวิ่ง พร้อมกับกางเกงขาสั้นสบายๆ

ก๊อกๆ ตามเคย หนูต้องปลุกแกให้เปิดประตูอย่างทุกวัน

"แหมหลับเพลินเลยนะคะ ฟ้องเจ้าของดีมั้ยเนี้ย อิอิ"

"โห่ อย่าแกล้งแบบนี้สิหนูแพรวลุงก็ลำบากนะ" ลุงไม้พูดออกมาพร้อมเสียงแหบนิดพร้อมไอหน่อยๆ จริงๆ ยามที่นี่มี2 คน แต่หนูสนิทกับลุงไม้สุดเพราะแกเป็นยามผลัดดึก ส่วนอีกคนไม่ค่อยได้คุยเท่าไหร่

"ค่าๆ แค่ล้อเล่นเอง แหมกรนดังหล่ะสิตื่นมาเสียงหลงเชียว ดื่มน้ำหน่อยมั้ย^^." แพรวค่อยๆ เทน้ำส้มใส่ฝาพร้อมยื่นให้ ตอนที่แกเดินออกมาเปิดประตู

"โอ้ยลุงเกรงใจ เด้ะหนูไม่พอดื่มหรอก"

"นี่ไง เหลือตั้งเยอะอิอิ เอาเลยค่ะ ถือว่าเป็นค่าจ้างที่ปลุกไง^^" แพรวโชวน้ำส้มขวดใหญ่ให้ได้ดูว่ามี เหลือๆ สำหรับเธอ ลุงไม้จึงหยิบไปดื่ม อย่างเร็วไว

"แหม ถ้าจะให้ทั้งทีลุงขอเป็นอย่างอื่นดีกว่า" ว่าแล้วแพรวก็เทให้อีกแก้ว เพราะเสียงแกยังแห้งๆ นิดๆ ให้แกดื่ม

จนเสียงที่แหบกลับมาปกติขึ้นมาหน่อย

"งั้นหนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวขากลับซื้อเต้าหู้มาฝาก^^" แล้วแพรวก็ค่อยๆ เดินไปที่สวนสาธารณะ พร้อมกลิ่นเส้นผมที่หอมบางๆ กำลังค่อยๆ จากไป



ณ สวนสาธารณะ

วันนี้ก็เหมือนอย่างเคยที่บรรยากาศดี ออกจะหนาวหน่อยๆ ด้วยซ้ำ เหมือนวันนี้หนูจะมาเช้าไปหน่อยคนน้อยมากๆ เลย แต่แปลกอยู่อย่างคือ



ในขณะที่นั่งพักหลังวิ่งซักพัก หนูรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัวเอาซะเลย รู้สึกหัวใจเต้นแรงกว่าปกติและร้อนวูบวาบข้างใน แถมยังรู้สึกคอแห้งตลอดด้วย หรือตากหมอกจนไข้ขึ้นเนี้ยเรา >< ในขณะคิดไปเรื่อยอยู่ ก็มีมือปริศนามาแตะที่ไหล่

"วันนี้มาเร็วจัง."



หนูสดุ้งขนลุกซู่ราวกับมีผีมาแตะ แต่พอหันไปดูก็เจอกับพี่ เค ชายโสดร่างสูงค่อนข้างกำยำผิวขาว แม้อายุจะ 30กลางๆ แต่ก็ ดูหนุ่มอยู่



แกเป็นเจ้าของร้านเหล้า ที่ช่วงนึงนิวไปทำงานด้วยในตอนที่รายได้ของครอบครัวนิวขัดสน แถมยังมีเรื่องราวในอดีตกับหนูนิดหน่อยด้วยสิ แต่ช่างเถอะ รู้สึกช่วงนี้จะเห็นแกที่สวนนี้บ่อยขึ้นเหมือนกันนะ

"อะไรหล่ะนั่น ทำหน้ายังกะเห็นผี."

"โหจู่ๆ ก็โดนสะกิดข้างหลังหนูก็ตกใจสิ >/ นึกว่าผีหลอกซะแล้ว5555 จะว่าไปช่วงนี้มาบ่อยจัง แอบส่องสาวๆ หรอคะ อิอิ"

เค เดินอ้อมมานั่งข้างๆ พร้อมจัดแจงมัดเชือกรองเท้าก่อนวิ่ง

"โถ่ มีที่ไหนกันของแบบนั้น ช่วงเช้าๆ ก็มีแต่คนมีอายุกันทั้งนั้นแหละ ถ้าจะมีน่า.........รักๆ หน่อยก็แพรวนี่แหละ."

"แหมทำเป็นปากหวานไปได้ ต้องการอะไรป้ะเนี้ย อิอิ"

"จะว่าไปนิวเป็นไงบ้าง."

"อ้อสบายดีค่ะ พี่นั่นแหละเห็นว่าตอนนิวทำงานด้วยแขนกำลังเข้าเฝือกอยู่นี่คะ หายละหรอ." แพรวถามไถ่พร้อมจ้องตาและเอียงคอเล็กๆ ด้วยความสงสัย

"อ้อพี่ถอดออกนานแล้ว แข็งแรงจนอุ้มแพรวได้สบายๆ เลย ลองมั้ยหล่ะตัวลอยเลยน๊า" พอได้ยินแพรวก็รีบหลบตาทันที และตบไปที่แขนของ เคอย่างเขินอาย

"จ..จะบ้าหรอ หนูแค่ถามเองนะไม่ใช่เด็กๆ ซะหน่อยมาองมาอุ้มอะไรหล่ะ><"

"แน่ใจหรอแต่ก่อนออกจะชอบ." แพรวรีบหันหน้าไปมองแบบคิ้วขมวดแล้วจ้องเขม็งทันที

"บอกว่าห้ามพูดถึงอีกไงคะขี้โกงนี่แบบนี้ไม่คุยด้วยแล้วนะ."

"โถ่พี่ล้อเล่นเอง ก็แพรวตอนหื่นมันน่ารักนี่นา" แพรวที่ได้ยินถึงกับเสียอาการอย่างเห็นได้ชัดบวกกับอารมที่คุกกรุ่นข้างในเพราะน้ำส้มที่ดื่มไป ทำให้ภาพในอดีตพุ่งเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว

จนถูกเคจับสังเกตุได้ว่าตัวเองกำลังได้เปรียบแบบงงๆ และเจ้าตัวก็ไม่รอที่จะรุกต่อทันที

"ว่าแต่ ขยันออกกำลังกายจัง จะผอมไปแล้วมั้งเนี้ย." ในขณะที่พูด มือของเคก็อ้อมมาขางหลังและโอบที่เอวบางๆ พร้อมดึงเข้าหาตัว



หนูที่กำลังมีอารมอยู่แล้ว จริงๆ แค่แขนเบียดกันก็ขนลุกซู่อยู่แล้วโดนรุกหนักแบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูก



"พี่เค อย่าสิ นี่มันที่สาธารณะนะ" พี่เคค่อยๆ สอดมือเข้ามาข้างในเสื้อยืดตัวโคล่งแล้วลูบที่เอวลามไปถึงหน้าท้องเบาๆ แม้เหมือนจะทุลักทุเลยแต่เพราะเอวหนูค่อนข้างเล็ก มือขอพี่เคเลยลูบไลเที่หน้าท้องหนูได้สบายๆ



"ไม่เห็นเป็นไรเลย เช้าจะตายไม่เห็นมีคนซักคน ตื่นเต้นดีออกว่ามั้ย" พี่เค ได้โอกาสค่อยๆ สูดดมและหอมที่ต้นคอเบาๆ ไม่รู้ทำไมความคิดที่จะขัดขืนมันถึงไม่ผุดขึ้นมาในหัวเลยแม้แต่น้อย หนูจึงได้แค่ทำตาใสๆ พร้อมจ้องไปที่พี่เค เพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าไม่ได้ห้ามปรามอะไร



"ห..ให้..ให้แค่ใช้มือนะคะ >/" ทันทีที่พูดจบ มือขวาของ ชายร่างกำยำทีลูบหน้าท้องก็ สอดเข้าไปในกางเกง ผ่านเนินขนอันน้อยนิดของแพรว ล่วงรุกเข้าไปใน ร่องสวาทน้อยๆ ของแพรว ข้างในนั้นเปียกแฉะอย่างเห็นได้ชัดจนน่าตกใจ

 

  ยอดๆ