นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.1
คืนบาปวันแต่ง

วิทไม่ได้กลับไปนอนคอนโดเลยเกือบทั้งอาทิตย์ ทรายพยายามติดต่อทั้งเบอร์โทรและข้อความอยู่ตลอด แต่วิทก็ไม่ได้ตอบปล่อยให้โทรศัพท์มันดังอยู่อย่างงั้น เรื่องงานก็ยังเห็นวิทมาทำงานเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรผิดสังเกต มีแต่พี่ยุ้ยที่รู้เรื่องราวของทั้งคู่เท่านั้นที่นานๆจะลอบมองหรือให้คำปรึกษากับวิทบ้างเป็นครั้งคราว

ช่วงสัปดาห์นั้นผมอาศัยนอนกับเพื่อนบ้างหรือกลับบ้านไปบ้าง จนในที่สุดก็มาถึงวันเสาร์ หรือก็คืองานวันแต่งพี่ยุ้ยตามที่พี่ยุ้ยส่งการ์ดเชิญมา

เรื่องชุดไปงาน เรื่องเงินใส่ซอง พี่ยุ้ยบอกไม่มีปัญหา วิทน้องยังเด็กอะไรยังไงก็ได้ อย่าไปลำบากกับตัวเองเยอะ ขอแค่ให้มางานเท่านั้น แล้วผมเป็นรุ่นน้องคนสนิทเสียด้วยจะปฎิเสธได้อย่างไร ถึงแม้ว่าในใจไม่อยากจะไปแค่ไหนก็ได้

วันงานพี่ๆในแผนกนัดกันร้านกาแฟใกล้ๆออฟฟิต เราเจอกันตั้งแต่เช้า เพื่อจะไปให้ทันงานยกขันหมาก ทั้งแผนกไปกันโดยรถส่วนตัวของพี่ๆที่แบงก์ ตอนขึ้นรถไปผมก็ใจตุ้มๆต่อมๆเหมือนกันว่า มันจะใช่โรงแรมเดียวกันกับที่ไปค้างกับพี่ยุ้ยหรือป่าวนะ แต่พี่ยุ้ยคงไม่น่าพลาดอะไรขนาดนั้นหรอก

ขบวนรถค่อยๆออกจากแบงก์ ช่วงเช้าๆวันเสาร์รถไม่ติดเท่าไร ขับผ่านใจกลางเมืองได้ไม่นาน รถก็เลี้ยวเข้าโรงแรมที่จัดงาน

ตอนนั้นแหล่ะที่ผมค่อยโล่งอกได้ เพราะโรงแรมที่พี่ยุ้ยพาไปค้างวันนั้น กับโรงแรมที่จัดงานแต่งมันคนล่ะโรงแรมกัน

'ใครมันจะบ้าพาผู้ชายอื่นไปค้างโรงแรมที่ตัวเองจะจัดงานแต่งกัน ระแวงเกินไปแล้วไอ้วิท' ผมคิดในใจ

พอถึงโรงแรม หัวหน้าแผนกก็เป็นคนนำไปยังห้องจัดงาน เป็นเวลาพอดีกับที่ขบวนเจ้าบ่าวเริ่มแห่ขันหมาก แห่ขันหมากก็ไม่มีอะไรมากครับ ผู้ใหญ่สองฝ่ายก็ทำพิธีจนเสร็จ คราวนี้ก็ถึงคราวฝ่าด่านประตูเงินประตูทองแล้ว

งานแต่งของพี่เปกับพี่ยุ้ยนั้น ด้วยความที่กลุ่มเพื่อนเจ้าสาวของพี่ยุ้ยเยอะมาก ทำให้พี่เปโดนแกล้งสารพัดตลอดทาง ทั้งวิดพื้น ยกเหล้าดื่ม ทดสอบกำลัง จนพี่เปถึงกับเหนื่อย คราวนี้ก็ต้องหาตัวช่วยมาช่วยบ้าง

แรกๆก็กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าว แต่แต่ละคนก็โดนแกล้งหนักๆ โดยเฉพาะเหล้านี่หมดกันแทบจะเป็นกลมๆแล้ว พี่เปเห็นแล้วก็กลัวเพื่อนๆจะเมากันเกิน แล้วพิธีจะไปต่อไม่ไหว หันซ้ายหันขวาเห็นผมที่เป็นเด็กสุดยืนหันรีหันขวางอยู่ แกก็เลยเรียกให้มาช่วย

"วิทๆ พอดีเลยมาช่วยพี่ผ่านด่านนี้หน่อย พี่กับเพื่อนหน้าตึงๆ จะเมากันหมดแล้ว" พี่เปเรียกผมให้ไปช่วย นั่นจึงทำให้ผมต้องเข้าช่วยพี่เปและเป็นอีกคนที่โดนมอมด้วยเหล้าเช่นกัน

เราลุยผ่าด่านไปเรื่อยๆ เดี้ยวพี่เปก็ส่งแก้วที่มีเหล้าอยู่จนล้น เดี้ยวก็ส่งเบียร์เต็มแก้วมาให้ เดี้ยวด่านนั้นท้าก็ให้วิดพื้น ด่านนั้นก็ให้กระโดดสก๊อตจั๊มพ์ จนผมรู้สึกว่ามันเป็นค่ายทดสอบสมรรถภาพทางกายมากกว่างานแต่งเสียแล้ว แต่ล่ะด่านบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ทำให้ผมถึงกับเหงื่อชุ่มกันเลย

ในที่สุดก็มาถึงด่านสุดท้ายพร้อมกับเสียงถอนหายใจด้วยความโล่งอกของทั้งผมและพี่เป พวกเรามาถึงประตูห้องสุดท้าย พี่เปเจ้าบ่าวเป็นคนเปิดและประตูค่อยๆแง้มออกช้าๆ

ในห้องนั้นมีคนนั่งรออยู่เพียงคนเดียว เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ยุ้ย เจ้าสาวของงาน ภาพที่พี่ยุ้ยแต่งชุดเจ้าสาวขาวบริสุทธิ์วันนั้น เป็นอีกภาพเดียวที่ผมประทับใจไปตลอดชีวิต

ชุดเจ้าสาวสีขาวของพี่ยุ้ย มีกระโปรงจีบบานยาวกองกับพื้น เหนือขึ้นมาเรื่อยๆ เป็นชุดเจ้าสาวลายลูกไม้ดูนุ่มนวล แขนชุดถูกระบายด้วยลูกไม้ดูโปร่งแสง ด้านหลังเว้าแหว่งดูเซกซี่แต่ยังแฝงความอ่อนหวาน ยิ่งซับผิวด้านหลังของพี่ยุ้ยที่ขาวอยู่ในดูละมุนละไมน่าลูบไล้กว่าเดิม ผมสีทองไฮไลท์ที่ถูกดูแลอย่างดีตอนนี้ถูกเกล้าเป็นมวยมัดไปด้านหลังแฝงความสดใส  ต่างหูไข่มุกยาวเข้าชุด ยิ่งขับหน้าผากนูนสวย และสุดท้ายแก้มที่มีลักยิ้มสดใสของพี่ยุ้ยนั้นชวนฝันนั้นยิ่ง

พี่ยุ้ย ส่งยิ้มสดใสให้พี่เป และดูพี่เปก็นิ่งอึ้งไปเช่นกัน จนถูกเพื่อนๆเจ้าสาวแซวจากด้านหลังกันใหญ่ว่า
"แน่ะ ตะลึงเลยหรอ ไม่เคยเห็นหรอคะ??"
"สงสัยวันนี้ยุ้ยงานหนักแน่ๆ คิกๆ"
"ฟิตๆหน่อยนะเป เจ้าสาวน่ารักขนาดนี้" และอีกมากมาย

พี่เปยิ้มเขิลๆ ก่อนก้าวเข้าไปหาพี่ยุ้ย ด้วยอารมณ์โรแมนติกอะไรสักอย่าง แกคุกเข่าข้างหนึ่ง จับมือพี่ยุ้ยแล้วจุมพิตเบาๆ จนเรียกเสียงกริ๊ดคราวใหญ่จากบรรดาแม่ยก อย่างกับซิรีย์หนังเกาหลี

โชคดีที่ผมกินเหล้า กินเบียร์ และผ่านการออกกำลังกายหนักๆมา ไม่เช่นนั้นอาการหน้าแดงซ่าน และหัวอุ่นๆของผม ที่อาจเรียกว่าแรงหึง อาจจะทำให้คนอื่นสงสัยได้ แต่ถึงแม้จะหึงขนาดนั้น แต่ในสมองกลับจินตนาการเห็นภาพเจ้าสาววันนี้ ในคืนนี้จะถูกเผด็จศึกคาชุดเจ้าสาวแน่ๆ ก็ทำให้ท่อนเอ็นของผมที่สงบเจียมตัวเล็กๆนั้น ผงาดขึ้นจนต้องเอามือกดๆไว้ไม่ให้มันโด่ขึ้นมา

พี่เปจับมือพี่ยุ้ยเดินมาตามขั้นบันได แล้วเดินมาถึงหน้าเวทีที่ญาติทั้งสองฝ่ายอยู่กันครบ ผมก็ได้แต่เดินตามหลังเงียบๆออกมานั่งข้างนอก ดูบ่าวสาวเค้าทำพิธีสวมแหวนให้กันก็เป็นอันเสร็จพิธีช่วงเช้า

ส่วนช่วงเย็น โชคดีที่ทางเจ้าภาพจองสถานที่จัดเลี้ยง แล้วทางโรงแรมมีแพคเกจห้องพักฟรีให้ด้วย พวกผมก็เลยอาศัยนอนหลับพักผ่อนในห้องนั้น เพื่อรอเลี้ยงฉลองงานแต่งงานตอนเย็นที่โรงแรมเลย

งานเลี้ยงฉลองตอนเย็น ทีมในแผนกมาพร้อมกันก่อนเวลาเข้างานเล็กน้อย พวกเราต่อแถวเข้าคิวถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาว หลังถ่ายรูปหมู่กันเสร็จ ด้วยความที่คนในแผนกเป็นผู้หญิงเยอะ สาวๆเลยกอดแสดงความยินดีกับพี่ยุ้ยกันหลายคน จนถึงคิวผมที่ยังเก้ๆกังๆ ไม่กล้ากอด แต่เจ้าสาวในงานกับดึงผมไปกอดซะอย่างงั้น จนทำเอาผมเขิลเหมือนกันที่โดยกอดไม่คาดฝัน

"ถ่ายรูปกับน้องฝึกงานให้หน่อยค่า สนิทกันๆ" พี่ยุ้ยตะโกนบอกช่างกล้อง เลยทำให้ผมได้รูปคู่กับเจ้าสาวเป็นที่ระลึก

ทีมในแผนกถูกพาไปนั่งยังโต๊ะจีนที่จัดไว้ การจัดการสมกับที่เป็นโรงแรมระดับห้าดาว ทุกอย่างผ่านไปเรียบร้อย สวยงาม ไม่ว่าจะเป็นเปิดวีดีโอความเป็นมาของคู่บ่าวสาว ผู้ใหญ่ในพิธีกล่าวอวยพร คู่บ่าวสาวช่วยกันตัดเค้กแต่งงาน ทั้งหมดนั้นล้วนมีรอยยิ้มหวานๆของพี่ยุ้ยบานสะพรั่งให้เห็นตลอด จนคนในแผนกยังไม่เชื่อว่าพี่ยุ้ยจะยิ้มได้น่ารักขนาดนั้น

อาหารและเครื่องดื่มยกมาเสิร์ฟเรื่อยๆ จนพวกเราก็กรึ่มๆกันได้ที่ พิธีทางการจบลง แขกผู้ใหญ่ก็ค่อยๆทะยอยออกจากห้องจัด แล้วก็ถึงเวลาที่กลุ่มเพื่อนๆเจ้าบ่าวและเจ้าสาวรอคอย นั่นก็คือช่วง AFTER PARTY ที่เรียกว่าจัดเต็มสมกับสายปาร์ตี้แบบพี่เป

บนเวทีนักดนตรีเล่นเพลงแล้วเพลงเล่า ส่วนด้านพี่เปกับแกงค์เพื่อนๆเค้าก็เต้นกันเต็มที่ พี่เปเจ้าบ่าววันนี้น่าจะโดนจัดหนักในกลุ่มแกงค์เค้า เดี้ยวเอะอะก็ชนแก้ว เดี้ยวก็จับกรอกเหล้า จนผ่านไปสักพักก็แทบต้องประคองเจ้าบ่าวเต้นแล้ว

ด้านพี่ยุ้ย วันนี้ก็เหมือนปล่อยให้เจ้าบ่าวสนุกสนานเต็มที่ จะกินจะดื่มยังไงก็ปล่อยให้วาดลวดลายไป เพราะคงไม่อยากขัดบรรยากาศความสนุกของเจ้าบ่าวและเพื่อนๆ แต่ผมรู้พี่ยุ้ยนั้นคิดอะไร 'วันนี้ให้เอาให้เต็มที่ นับจากนี้นายเปอย่าหวังจะไปไหน!!' เป็นแน่

งานดำเนินต่อพอเลยเที่ยงคืนเล็กน้อย เหล่าบรรดาเพื่อนที่สนิทๆกันก็ย้ายงานฉลองไปที่เรือนหอของพี่เปและพี่ยุ้ย ที่นั้นอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มถูกจัดรอไว้เรียบร้อยแล้วเพื่อไม่อยากให้ขาดตอน อีกทั้งบรรดาแขกที่ไปต่อที่เรือนหอ ก็เป็นแขกที่สนิทกันมากๆกับเจ้าบ่าวและเจ้าสาวด้วย บรรยากาศเลยค่อนข้างเป็นกันเอง

ด้วยความที่พีเป โดนมอมมาตลอดทั้งงาน เจ้าบ่าวของเราทนนั่งกินที่โต๊ะอาหารได้ไม่นาน ก็ฟุบหลับคาโต๊ะด้วยฤทธิ์แอลกอฮออล์ พี่ยุ้ยเลยต้องให้บรรดาเพื่อนๆเจ้าบ่าวพาพี่เปขึ้นไปนอนที่ห้อง

แต่หลังจากขาดเจ้าบ่าวไปคนหนึ่ง สีสันของงานก็ลดลง ทำให้บรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวนั่งสังสรรค์กันอีกไม่นาน ก็เริ่มแยกย้ายไปทีละคน สองคน จนเหลือแต่เพื่อนๆในแผนกที่แบงก์เป็นกลุ่มสุดท้าย ก่อนที่จะแยกย้ายกันเอาตอนเกือบๆตีสามได้

"เอ้าทุกคนแยกย้ายเถอะ เจ้าสาวจะได้พักผ่อนเสียที เอ๊ะ หรือไม่ได้พักกันแน่นะ อิๆ"
"เพื่อนเจ้าบ่าวก็เหลือเกิน ไม่น่ามอมหนักขนาดนั้น คืนนี้ยุ้ยก็เหงาแย่เลย"เพื่อนๆพี่ยุ้ยแซวกันสนุกใหญ่ พี่ยุ้ยได้แต่ยิ้มเขิลๆ "บ้า วันนี้นับซองกันค่ะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน" พี่ยุ้ยรับมุข

"เอาล่ะๆ กลับกันได้แล้ว ดูซิยุ้ยมันเขิลหมดแล้ว" พี่หัวหน้าต้องเบรก เพราะคงกลัวยิ่งแซวยิ่งเลยเถิดไปใหญ่ "แต่พี่ให้ยุ้ยหยุดจันทร์กับอังคารหน้าด้วยนะ จะได้มีเวลาทำตัวเล็กบ่อยๆ เฮ้ย ไวๆ" แต่ยังไม่วายแซวหนักๆกับเค้าด้วย จนเรียกเสียงเฮฮาจากเพื่อนในแผนกได้อีกชุดใหญ่

คุยกันได้อีกสักพัก พี่ในแผนกก็เลยขอตัวกลับ ซึ่งต้องรวมตัวผมไปด้วย ใจจริงผมอยากอยู่กับพี่ยุ้ยต่อนะ สถานการณ์ตอนนี้เหมือนคืนวันเลี้ยงส่งครั้งก่อน เพราะพี่เปก็เมาไม่ได้สติเหมือนวันนั้น แล้ววันนี้พี่ยุ้ยยังคงอยู่ในชุด After Party เจ้าสาวอีก ยิ่งกระตุ้นความต้องการทางเพศของผมให้อยากมีสัมพันธ์สวาทกับพี่ยุ้ยในชุดเจ้าสาวชะมัด

อีกอย่างผมคิดว่าหลังพี่ยุ้ยแต่งงานไปแล้ว เราคงไม่ค่อยมีเวลาใกล้ชิดสองต่อสองอีกเลยมันยิ่งทำให้ผมอยากลองทำอะไรที่มันตื่นเต้นๆดูสักครั้งเป็นการส่งท้าย

สมองผมลอบวางแผนไว้ในใจอย่างรวดเร็ว โดยเริ่มจากทำทีท่านั่งรถออกมาพร้อมกับพี่ๆเค้า แต่พอถึงหน้าทางออกของหมู่บ้าน "พี่ๆ หยุดรถก่อนครับ ผมลืมกระเป๋าเงินไว้ที่บ้านพี่ยุ้ย เดี้ยวขอเข้าไปเอาก่อนครับ" แผนก็ดำเนินขึ้น

"ลืมของหรอ งั้นเดี้ยวพี่วนรถเข้าไปใหม่นะ"พี่คนขับหวังดี แต่ขืนไปกันทั้งคันรถแบบนี้ ก็ทำให้แผนผมพังกันพอดีน่ะซิ

"อย่าเลยพี่ เป็นงานต้องแลกบัตรอะไรกันวุ่นวายอีก เดี้ยวผมวิ่งไปดีกว่าจะได้เร็วๆหน่อย พี่ๆไม่ต้องรอก็ได้ครับ เดี้ยวผมเรียกแท๊กซี่กลับ" ผมรีบปฎิเสธความหวังดีของพวกพี่เค้า

"อือ เอางั้นก็ได้ นี่จะเช้าแล้วด้วย คงไม่เป็นไร งั้นก็รีบไปรีบกลับนะ เดี้ยวไปรบกวนเจ้าบ่าวเจ้าสาวเค้า" พี่คนขับเตือนมาอีกครั้ง

ผมพยักหน้ากับยิ้มรับ หลังจากสวัสดีพวกพี่ๆเค้า และลงมายืนรอให้รถเคลื่อนตัวออกสู่ถนนใหญ่จนหายวับไปแล้ว ผมก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินอย่างคนอัดอั้นความต้องการไปบ้านพี่ยุ้ยทันที

บ้านพี่ยุ้ยยังคงเปิดไฟไว้สว่างจ้า ด้วยความที่เมื่อครู่เราบอกลากันได้ไม่ถึง 5 นาทีดี  พอผมวิ่งมาถึงก็ชะโงกหน้ายืนมองอยู่นอกรั้ว เห็นพี่ยุ้ยในชุดกึ่งๆเจ้าสาว กำลังเคลียร์ของอยู่หน้าบ้านเพียงคนเดียว

แปลกมากนะครับ ผมกับพี่ยุ้ยเราสองคนแอบลักลอบเล่นชู้กันมาก็หลายครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่รู้ทำไมหัวใจผมเต้นระทึกแทบจะกระเด็นกระดอนออกมาซะให้ได้ สภาพเหมือนโจรจะมายกเค้ายังไงยังงั้น

ผมระงับความตื่นเต้นแล้วเดินตรงเข้าไปกดกริ่งหน้าประตูบ้าน ความเงียบทำให้เสียงกริ่งออดดังจนผมที่ยืนหน้าประตูได้ยินเสียง พี่ยุ้ยชะโงกหน้ามองมาทางดูว่าใครเป็นคนกดออดตอนนี้ พอเห็นเป็นผมมายืนกดกริ่งอยู่ พี่ยุ้ยเลยถามด้วยความสงสัย "อ้าว ทำไมกลับมาล่ะ ลืมของหรอ"

ผมพยักหน้าให้พี่ยุ้ย น้ำลายเหนียวคอจนพูดอะไรไม่ออกด้วยอารมณ์ตื่นเต้น พอพี่ยุ้ยเปิดประตูให้ผม ผมก็ก้าวเข้าประตูอย่างเร็ว ราวกับกลัวใครสังเกตเห็น

ผมทำทีจะเข้าไปหยิบของที่แกล้งลืมไว้ในบ้าน ระหว่างนั้นพี่ยุ้ยก็ยังชวนคุยเรื่อยๆ "พี่ๆคนอื่นๆล่ะ เค้ากลับกันหรือยัง แล้ววิทจะกลับยังไง ให้พี่เรียกแท๊กซี่ให้ไหม" ผมได้แต่นิ่งเงียบเพราะหูลั้นอื้ออึงไม่ได้ยินเสียงคำถามของพี่ยุ้ยเลย

พี่ยุ้ยเดินตามผมเข้ามาในบ้าน พี่เปคงกำลังนอนหลับสนิทอยู่ห้องข้างบน บรรยากาศเป็นใจตามแผนร้ายที่ผมวางไว้

พี่ยุ้ยหันหลังเก็บของใส่ตู้เย็น ปล่อยให้ผมเดินไปทำทีจะหยิบของที่อยู่บนโต๊ะในห้องครัว แต่ผมกลับเดินเลยโต๊ะไปที่ตู้เย็นแทน และตรงเข้าไปกอดพี่ยุ้ยจากด้านหลังโดยที่พี่ยุ้ยไม่ทันระวังตัว

"อะไรของวิทเนี่ย" พี่ยุ้ยที่อยู่ในชุด After party เสื้อลูกไม้แขนสั้น กระโปรงสั้นบานสีขาว ด้านบนศีรษะพี่ยุ้ยยังมีผ้าคลุมเจ้าสาวสีขาวมัดกับมวยผมอยู่ สะดุ้งตกใจ ก่อนพยายามแกะมือผมที่โอบเอวพี่เค้าออก

"อย่าวิท ไม่เอา ไว้วันอื่นดีกว่า วันนี้วันสำคัญของพี่นะ พี่ถือ" เธอคงรู้แหล่ะว่าผมต้องการอะไร ปกติพี่ยุ้ยไม่ปฎิเสธเรื่องอย่างว่าจากผมหรอก แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอ เธอคงไม่อยากได้ชื่อว่าเล่นชู้ในวันแต่งงานหรอก ครั้งนี้จึงพยายามบ่ายเบี่ยงผมตลอด

"ไม่รู้ล่ะพี่ยุ้ย เห็นพี่ใส่ชุดเจ้าสาววันนี้แล้ว ผมอิจฉาพี่เปจัง อยากเป็นเจ้าบ่าวชะมัด" ผมไม่กอดอย่างเดียวแล้ว มือข้างหนึ่งพยายามสัมผัมกับอกอิ่มได้รูปใต้ผ้าลูกไม้ขาวนั้น ส่วนริมฝีปากและจมูกก็สูดกลิ่นกายตามพวงแก้มเปล่งปลั่งและซอกคอขาวระหงส์ไปด้วย

"อย่าวิท...... เดี้ยวพี่เปตื่น....... พี่ยังต้องเคลียร์ของอีกสารพัด...... ยังไม่มีอารมณ์ตอนนี้ ......วิท!!!" เสียงพี่ยุ้ยที่เรียกชื่อผมตอนท้ายเกรี้ยวกราดราวกับผมทำอะไรผิดร้ายแรง


 

เนื้อเรื่องตอนเก่าๆ ติดตามได้ที่นี่ครับ

นักศึกษาฝึกงาน EP1. ห้องน้ำที่ฝึกงาน


นักศึกษาฝึกงาน EP2. เสียงโทรศัพท์พี่ธง


นักศึกษาฝึกงาน EP3. วันเลี้ยงส่ง


นักศึกษาฝึกงาน EP3.2 ระหว่างทาง


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP.1 : พลาดพลั้ง


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP2: ห้องเย็น


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP3.1 (ทรายเขียน) EP3.1 : รอย??


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP3.2:การแก้แค้นและการเอาคืน


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.1  จำใจ


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.2 ความลับไม่มีในโลก


นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ

ฉบับหน้าพบกับ คืนวันแต่งงานของพี่ยุ้ย (ต่อ)
ปล.ส่งข้อความมาคุยกันได้น้าา

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ขอบคุณมากครับ เป้จะได้เจ้าบ่าวคืนแรกของพี่ยุ้ยหรือเปล่าครับ

วิทใจกล้ามาก สามีเค้านอนอยู่ข้างบนแท้ๆ ถ้าตื่นขึ้นมางานเข้าเลยนะ

ทำหน้าที่เจ้าบ่าวสำรอง

งั้นใครเป็นเจ้าบ่าวละที่เนี้ย เจ้าบ่าวเล่นเมาเหล้าขนาดหนัก

วัวเคยค้าม้าเคยขี่ยังไงก็ยอมเชื่อเป

เอาไงต่อละทีนี้ ยุ้ยจะยอมอีกไหม เหมือนจะไม่ยอมเลย วันแต่งงานซะด้วย

วิทน่าจะติดใจพี่ยุ้ยจนลืมทรายไปแล้ว

ห้าวหาญเกินไปจัดวันแต่งแทนเจ้าบ่าว เสี่ยงมาก

โดนดุเลย

ขี่กันบ่อยๆ แบบนี้งานแต่งก็ไม่สนใจหรอก ติดใจขนาดนี้

ถึงแม้ว่าจะเคย ๆกันมาแล้วแต่ันนี้พิเศษเพราะเป็นวันแต่งงาน ก็คงมีอารมณ์แบบว่าอยากเป็นจ้าบ่าวดูบ้างละมั๊ง  55

วิทต้องเดินกลับบ้านอีกแล้ว

ก็เข้าใจหัวอกชายชู้ ที่อยากทำหน้าที่แทนเจ้าบ่าว
แต่เอ็งนี่ก็นะ หื่นไม่ถูกที่ถูกเวลาจริงๆ

จะได้ไหม  วิทจะอด