วูบบบบบบบ
   ข้าวหอมในชุดว่ายน้ำทูพีซสีขาวยืนท้าวสะเอว โบกมือและแจกรอยยิ้มสดใสส่งให้ผู้ชมในฮอลล์ขนาดใหญ่ ที่ต่างก็พากันเคลิบเคลิ้มไปกับความงามที่ราวกับสวรรค์สรรค์สร้าง บนหัวของเธอสวมมงกุฎทองประดับเพชรบนผมที่แต่งทรงสวยงามอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน
    "และนี่นะครับ คือชุดว่ายน้ำที่น้องข้าวหอมใส่ ในรอบสุดท้ายของการประกวดมิสยูนิเวอร์ส จนในที่สุด ก็คว้ามงกุฎมาให้พวกเราเชยชมกันได้นะครับ" พิธีกรประกาศ "ชอบกันไหมครับ ถ้าชอบ ขอเสียงกรี๊ดให้น้องหน่อย"
   เสียงกรี๊ดสนั่นฮอลล์
   "น้องข้าวหอมครับ มีอะไรจะพูดกับแฟน ๆ ทั้งในฮอลล์นี้ และที่ดูอยู่ทางบ้าน ไหมครับ"
   ข้าวหอมงงพักหนึ่ง แต่ก็พบว่าตนเองมีคำตอบเตรียมพร้อมอยู่ในหัวแล้ว
   "ก็ ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจ ที่เชียร์ให้ข้าว จนข้าวได้มงลงในทุกวันนี้นะคะ ข้าวภูมิใจมาก ที่ได้เป็นตัวแทนของชาวไทย ไปเข้าร่วมการประกวดในครั้งนี้ และที่ได้รับเสียงสนับสนุนอย่างล้นหลามจากทุกท่าน ขอให้พ่อแม่พี่น้องรู้ไว้นะคะ ว่าถ้าไม่ได้กำลังใจของพวกท่าน ข้าวคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ทุกวันนี้ค่ะ"
   "แล้ว นอกจากกำลังใจของแฟน ๆ แล้ว น้องข้าวคิดว่า เพราะอะไรถึงได้มงครับ"
   "ก็...เพราะข้าวรักสัตว์ รักเด็ก ห่วงใยโลกค่ะ"
   แฟน ๆ จำนวนหนึ่งหัวเราะ
   "ครับ แล้ว ทีนี้มีคำถามที่แฟน ๆ หลายคนถามมานะครับ หนึ่งในคำตอบที่น้องพูดในรอบประหวด บอกว่า น้องไม่เห็นด้วยกับการคบกันแบบผิวเผิน เจอ รู้จักก็คบกันเลย แต่เทิดทูนความรักแบบโรแมนติก ค่อยเป็นเข้าไปมากกว่า แฟน ๆ ก็เลยอย่างรู้ว่า ตัวน้องข้าวเองเคยมีความรักแบบนั้นหรือยัง หรือ ถ้าจะพูดกันง่าย ๆ เลย น้องข้าวหอมมีแฟนรึยังเอ่ย"
   "อุ๊ยยยย มาถามอะไรกันอย่างนี้คะ" เธอถาม ก่อนที่อีกใจหนึ่งจะชิงตอบไปเลย "มีแล้วค่ะ ชื่อพี่นที"
   เสียงโห่ปนถอนหายใจลั่นฮอลล์
   "เอ่อ ไม่ได้ตกลงกันไว้ว่าจะตอบแบบนี้นี่" พิธีกรมึน "เอ่อ เอาเป็นว่าจบสัมภาษณ์แค่นี้แล้วกันนะครับ"
   
   "รู้ใช่ไหม ว่าในโลกนี้เราไม่เคยเจอกันเนี่ย" เสียงนุ่ม ๆ ถามขึ้นทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องพักที่โรงแรม
   "รู้ค่ะ" เธอไม่แปลกใจสักนิดที่เจอนทีคอยอยู่ในห้อง
   "แล้วยังพูดออกไปแบบนั้นอีกนะ"
   ข้าวหอมหัวเราะ "ต้องรีบเคลมไว้ก่อน เดี๋ยวคนอื่นแย่งพี่ไปหนูก็อดดิ"
   "มีงี้ด้วยเนอะ" นทีบ่น "เคลมกันตั้งกะยังไม่ได้เห็นหน้า"
   "ว่าแล้ว โลกนี้มันเป็นอย่างนี้ได้ไงคะ"
   "ก็ พอพี่ฆ่าราชาปิศาจได้ ประตูโลกปิศาจก็ปิดตายไปเลย พอไม่มีปิศาจให้สู้ สภาผู้พิทักษ์ก็ค่อย ๆ ปิดตัวกันไป ตอนนี้คือเหลือพี่คนเดียวเนี่ย"
   "อืม ถึงว่า หนูโตมาแบบคนธรรมดาจัง กรี๊ดกร๊าดดารา รักสวยรักงาม คลั่งประกวด" ข้าวหอมย้อนดูความทรงจำตัวเอง "ทำนมด้วย"
   เธอปลดเสื้อคลุม เผยให้เห็นชุดว่ายน้ำสีขาว ที่โอบอุ้มพยุงอกอวบอิ่มเอาไว้
   "ปลอม"
   "ปลอมก็เด้งได้แล้วกัน" เธอเอามือดันหน้าอกขึ้นนิดนึงก่อนจะปล่อย มันกระเพื่อม ใช่ นมจริง ๆ ของเธอกระเพื่อมขนาดนี้ไม่ได้แน่
   "ฮึ" นทีพ่นลม
   "เอาน่า ทำมาแล้ว แก้อะไรไม่ได้แล้ว" ข้าวหอมบอก เธอเดินไปที่อ่างน้ำใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้องแล้วเปิดน้ำ "อาบน้ำกันนะ"
   ข้าวหอมทิ้งตัวลงไปในอ่างอาบน้ำใหญ่และหันมาโบกมือชักชวน
   "ไม่รอให้น้ำมันเต็มอ่างก่อนเหรอลูก" นทีถาม เขามองเธอที่นั่งในอ่างที่น้ำยังขึ้นมาไม่ถึงตูดด้วยสีหน้าสงสาร
   "ก็มันนานอะ ลงมานั่งรอด้วยกันก็ได้" ข้าวหอมชวนเชิญ "น๊าาาาาาาาาา"
   นทีหัวเราะหึหึ โบกมือให้เสื้อผ้าตัวเองหายไป (ข้าวหอมหน้าร้อนผ่าว) ก่อนจะหย่อนตัวลงมาในอ่าง และโบกมือครั้งหนึ่ง น้ำปรากฏขึ้นในอ่างสูงถึงหน้าอกเธอ
   "อย่างนี้ได้ไหม" เขาถาม
   "ก็ โอเคค่ะ" เธอใจสั่น "ว๊ายยยยยยยย ทำไมชุดว่ายน้ำโดนน้ำแล้วมันมองทะลุอ่า"
   ใช่ หัวนมของเธอเห็นได้ชัดมากใต้ชุดว่ายน้ำขาว
   "ใส่ประกวดนี่ไม่เคยรู้เลยเหรอ"
   "ก็ใส่ประกวดอ่า ไม่ได้ใส่ว่ายน้ำซะหน่อย"
   "แล้วคิดยังไงถึงเลือกชุดนี้ หือ" นทีถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ "พี่ว่าชุดสีฟ้าขาวนั่นน่ารักกว่าตั้งเยอะ"
   "โห พี่ หนูไม่ได้เลือกชุดเองสักชุด" ข้าวหอมบอก "ทีมงานเลือกให้หมดเลย อย่างมากก็มาถามว่าในสองสามชุดนี้เลือกชุดไหน"
   "แล้ว...เจ๊มาประกวดนางงามได้ไงเหรอ" นทีถาม พลางก็ยกแขนขึ้นโอบไหล่ข้าวหอม เธอสะดุ้ง แต่ก็ยอมให้เขาโอบโดยดี ข้าวหอมในโลกนี้ไม่คุ้นชินกับสัมผัสของผู้ชาย เขาต้องค่อยเป็นค่อยไป
   "ก็ แม่เห็นว่าหนูสวยมั้งคะ เลยคอยยุให้ไปประกวดอะไรต่าง ๆ นางนพมาศเอย นางสงกรานต์เอย พอโตขึ้น ก็ขึ้นเวทีใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนสุดท้ายก็มีแมวมองมาคว้าตัวไปประกวดมิสยูนิเวอร์สนั่นแหล่ะค่ะ" ข้าวหอมเล่า ดูเหมือนจะผ่อนคลายขึ้นบ้าง
   "อืม ก็สวยจริง ๆ นั่นแหละ" นทีบอกและไล้นิ้วไปที่หน้าสวย ๆ ของข้าวหอม
   "งืออออ พี่นที" ข้าวหอมคราง "หนูตื่นเต้นอ่า ดูหัวใจหนูเต้นสิ"
   นทียกมือขึ้นมาวางเหนือหน้าอกเธอ "สัมผัสหัวใจไม่ถึงอ่ะ นมมันใหญ่เกิน"
   "พี่นที!!!"
   นทีไปตอบแต่เริ่มบีบนมนุ่ม ๆ หยุ่น ๆ
   "อือออ" ข้าวหอมคราง
   "ซิลิโคนจะแตกป่าว"
   "ไอ้พี่นที!!! อุ๊ยยยย"
   ทันทีที่เธอด่าเขาก็หยิกหัวนมที่ชูชันอยู่ใต้ผ้าขาวบาง ข้าวหอมสะดุ้งสุดตัว นทีได้ใจเพิ่มแรงบีบเคล้น
   "อื๊อออออ อื๊อออ อือ"
   "หึหึ เหมือนซิลิโคนจะไม่แตกแฮะ ใช้ได้เหมือนกันนี่นา" นทีสอดมือเข้าไปใต้ชุดว่ายน้ำ และบีบเต็ม ๆ "อื้อ เต็มมือมาก"
   "แล้ว...มันเป็นธรรมชาติไหมอ่า"
   "ไม่รู้สิ" นทีบอก โดยไม่หยุดลูบคลำหน้าอกเธอ "เชื่อไหม อยู่มาจนป่านนี้ พี่ไม่เคยจับนมที่ใหญ่ขนาดนี้ด้วยมือตัวเองมาก่อนเลย จริง ๆ แล้ว....พี่เคยจับนมอยู่คู่เดียวน่ะแหละ ไม่เต็มมือเท่านี้ เล็ก แต่สวย เต้าในฝันพี่"
   "เดี๋ยวเปิดซิงหนูแล้วก็ได้กลับไปอยู่กะเต้านั้นแล้ว อ๊ายยยยยยยย"
   "ดี" นทีบอก และเอื้อมมือไปปลดเชือก ชุดว่ายน้ำขาวหลุดออกจากบ่าข้าวหอม เปลือยอกอวบอิ่มต่อสายตาของนที
   "จริง ๆ นี่ไม่ได้ทำมากนะ" เธอบอก "ของแตงโมยังใหญ่กว่านี้เลย แต่ไปทำเพราะพี่ ๆ ทีมงามเค้าบอกมันแบนไป เดี๋ยวไม่ชนะ"
   "ไม่แบนไปหรอก อย่างนั้นสวยแล้ว" นทีบอก "อย่างนี้ก็สวยนะ แต่พี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่เจ๊ยังไงไม่รู้ แล้ว...กลัวซิลิโคนแตกคามือ........กับคาปาก"
   ว่าแล้วเต้าก็ก้มลงเลียและขบเม้มดูดที่หน้าอกของเธอ
   "อ๊ายยยยย" ข้าวหอมร้อง แต่ก็ยกมือขึ้นกอดเขากลับ ไม่ช้าหน้าอกเธอก็เลอะไปด้วยน้ำลาย เธอรีบวักน้ำขึ้นมาล้าง
   "แหวะ"
   "แหวะอะไร แค่น้ำลาย" นทีบอก "แบบนี้ต้องโดนน้ำอื่น"
   "ทุเรศ" ข้าวหอมบอก แต่ก็ปล่อยให้นทีไล่จูบตามไหล่หลังของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือลงไปใต้น้ำ และดึงกลับขึ้นมาพร้อมท่อนล่างของชุดว่ายน้ำ ตอนนี้เธอเปลือยเปล่าแล้ว มีแต่น้ำใส ๆ ที่ปิดบังท่อนล่างของเธอไม่ให้นทีได้เห็นอย่างเต็มตา
   "เจ๊หันหลังหน่อย อยู่ในอ่างมันไม่ค่อยถนัด" เขาบอก เธอทำตามอย่างว่าง่าย เอามือทั้งสองข้างเกาะขอบอ่างไว้และหันหลังให้นที เธอรู้สึกถึงร่างกำยำที่อบอุ่นแนบชิดลงมาที่ร่างของเธอ ความจั๊กจี้นิด ๆ ที่หลังเมื่อเขาวาดตรามาร์คลงบนกลางหลังของเธอ แขนแข็งแรงที่จับที่ไหล่ของเธอ รอยจูบหวานที่ไล่ลงไปที่หลังคอ และ.............  
   ของแข็งใหญ่ยักษ์ร้อนฉ่าที่ชำแรกเข้ามาในร่องรักที่ไม่เคยมีอะไรผ่านเข้ามาก่อน
   ข้าวหอมกัดฟัน น้ำตาไหลริน เลือดแดงไหลออกมาปนกับสายน้ำในอ่าง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเปิดซิงในน้ำ
   "อื๊อออ หยุดก่อนค่ะ" เธอร้อง
   นทีหยุดการเคลื่อนไหว และจูบหลังคอเธอเป็นการปลอบประโลม
   "อือออ ดีใจไว้เถอะ" เธอคราง "จะมีสักกี่คน ได้เปิดบริสุทธิ์มิสยูนิเวอร์ส"
   "จ๊ะ แม่คุณ" นทีบอก "พี่ขยับได้ยังเนี่ย"
   "อีกแปปนะ ยังเจ็บอยู่เลย อูยยยยยย" เธอลูบท้องน้อยเบา ๆ รู้สึกได้ถึงแท่งทวนแข็งร้อนที่เสียบคาอยู่ในตัว "ยังไม่สุดใช่ไหม"
   "อีกหน่อยนึง"
   "อีกแปปนะ อูยยยยย ตอนนี้ เอ่อ จับนมกับจูบปากหนูก่อน"
   นทีปล่อยมือจากไหล่และไปประคองที่เต้านมอวบอิ่ม ข้าวหอมเหลียวหลังไปเพื่อให้นทีจูบปากเธอได้ง่ายขึ้น ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดรัดพันกันอย่างดุเดือด ขณะที่มือนุ่มของชายหนุ่มก็ขยำขยี้อยู่ที่ทรวงอกใหญ่ และ.....
   "อื๊ออออออออออออออออออออออออ"
   ข้าวหอมตาเหลือกด้วยความเจ็บปวดเมื่อท่อนเอ็นของนทีพุ่งทะลวงเข้ามาในตัวเธอจนสุดลำ เลือดแดงไหลหยดลงในน้ำอีกหลายหยด
   นทีลูบไล้หน้าอกและแผ่นหลังของข้าวหอมเพื่อให้สาวงามผ่อนคลายลง
   "ซี๊ดดดดด อืออออออ" ข้าวหอมคราง
   "หายเจ็บหรือยังเอ่ย"
   "ยังค่ะ อูย แต่ แต่เริ่มเบา ๆ ลงแล้ว เริ่มขยับได้หน่อยแล้วมั้ง อ๊ายยยยยยยยย"
   จ๋อม จ๋อม จ๋อม จ๋อม
   ตับ ตับ ตับ ตับ
   เสียงน้ำไหวกระเพื่อม ปนกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องโรงแรม
   "อ่ะ อื๊อ อื๊ออ อื๊ออ" ข้าวหอมคราง แรงกระแทกจากร่างของชายหนุ่มดันจนหน้าอกของเธอแนบกับของอ่างทุกครั้งที่ดันเข้ามา เมื่อร่างของเขาถอยออกไป ทั้งร่างของเธอก็ถอยกลับตามราวกับโหยหาไม่อยากให้เจ้าแท่งนั้นหลุดออกจากตัวไป
   "อั่ก" นทีกระแทกเข้ามาแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน น้ำในอ่างกระฉอกจนกระเซ็นลงไปเลอะพื้นห้อง "อู๊ยยยย แรงจัง ฮือออออ"
   "แล้วชอบไหมล่ะ"
   "งืออออ"
   ตับ ตับ ตับ
   หน้าขาของนทีกระทบกับก้นขาวงอนของเธอจนเสียงดังลั่น ทิ้งรอยแดงจาง ๆ ไว้บนบั้นท้ายสวย ข้าวหอมสูดปาก ความเจ็บแปลบ ๆ ทำให้อารมณ์เสียวยิ่งทวีขึ้นไปอีก มือที่เกาะกุมอยู่ที่หน้าอกอวบขยำขยี้หนักขึ้น หนักขึ้น ขณะที่สะโพกของทั้งคู่ก็ยังบดเบียดใส่กันด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
   "อะ อือ อื๊อออออ อื๊ออออออ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย" ข้าวหอมคราง สั่นสะท้านไปทั่วตัว
   "อึ๊บบบบบ" นทีกระแทกใส่เธออีกครั้งหนึ่งและ..... 
   วูบบบบบบบบ
   นทีล้มลงกระแทกพื้นดังปึง ปล่อยให้ข้าวหอมยืนงงกับที่อารมณ์ทางเพศที่เคยท่วมล้นอยู่เมื่อสักครู่นี้เองเลือนสลายไปในทันที เธอกลับมาอยู่ในร่างของตนเองที่ในถ้ำก้นทะเลแล้ว ที่ข้างตัวเธอ มีพี่นทีที่นอนอยู่ที่พื้นและ....
   ปิศาจหน้ากากขาว
   มันเป็นปิศาจราคะชั้นเอก เหมือนกับปิศาจหน้ากากขาวที่พี่นทีเคยฆ่าไป เธอสัมผัสได้จากอัตลักษณ์พลังของมันที่คล้ายกันมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเหมือนเป๊ะ เธอรีบเรียกดาบกับชุดเกราะออกมาแล้วถลาเข้าหามันทันที
   เชว้ง!!! ดาบของเธอที่วาดลงมากระทบกับแขนที่ปิศาจยกขึ้นมาป้องกันตัว พลังเวทมนตร์ที่เธอปลุกขึ้นในดาบปะทะกับเวทมนตร์ที่ปกป้องร่างของปิศาจอยู่เสี้ยววินาทีหนึ่งก่อนจะตัดเข้าไปได้ เลือดสีดำไหลออกมาสองสามหยด เจ้าปิศาจรีบทะยานร่างถอยหนีไปหลายก้าว แต่ก็ตั้งหลักได้ทันทีแล้วฟาดหนวดของมันใส่ข้าวหอม ที่ยกแขนขึ้นกันไว้ได้
   "แกเป็นใคร ต้องการอะไรจากโครงข่ายมหาเวทย์" ปิศาจร้องถาม
   "ต้องการจะหยุดมันนะสิ" ข้าวหอมตอบ พลางกระชับดาบให้แน่นขึ้นในมือ "ชั้นจะไม่ยอมให้แกดึงโลกนี้เข้าไปในมิติปิศาจหรอก"
   ปิศาจหน้ากากขาวหัวเราะ "ในแดนสุขาวดีเจ้าจะได้รับทุกความสุขที่เจ้าต้องการ ไม่อยากได้เหรอ"
   "ไม่ใช่จากแก" ข้าวหอมบอก "เพลิงขาวแห่งความพิสุทธิ์!!!"
   ปิศาจหน้ากากขาวเสกบาเรียร์สีม่วงขนาดใหญ่มาป้องกันไว้ได้
   ข้างหลังข้าวหอม นทีที่ยังนอนกองอยู่ที่พื้นยกแขนขึ้นมานิดหนึ่ง ประกายแสงสีทองปรากฏขึ้นมาแว่บหนึ่งแต่ก็สลายหายไปทันที นทีไอต่อเนื่องจนปอดแทบจะหลุด ราวกับว่าความพยายามในการร่ายคาถาทำให้เขาเจ็บช้ำภายในสาหัส
   "พี่นทีอยู่เฉย ๆ เถอะค่ะ เดี๋ยวหนู......ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   หนวดจากตัวปิศาจหน้ากากขาวพุ่งเข้าใส่ข้าวหอม ก่อนเธอจะทันตั้งตัวมันก็รัดรอบตัวเธอได้แล้ว นทีพยายามดันตัวขึ้นมา แต่ก็หล่นลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง
   ข้าวหอมดิ้นสุดแรง หนวดของปิศาจรัดรอบตัวเธอแน่นขึ้น ข้าวหอมรู้ตัวแล้วว่าดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แต่ทันใดนั้น เธอก็นึกอะไรออก เธอหยุดดิ้น ก้มหน้า หอบหายใจ แกล้งทำเป็นหมดแรง ยอมพ่ายแพ้ให้กับกลิ่นที่ปลุกเร้าอารมณ์
   ตามคาด เมื่อเห็นเหยื่อหยุดดิ้นรน หนวดของปิศาจหน้ากากขาวก็แยกออกเป็นเส้นเล็ก ๆ หลายเส้น แยกย้ายกันแหย่เข้าไปตามรอยต่อของชุดเกราะของเธอ เธอรู้ดีว่าสัมผัสของหนวดพวกนี้ปลุกอารมณ์ทางเพศได้ขนาดไหน แต่ก็รู้ด้วยว่าเธอทำอะไรกับมันได้ เธอหลับตาถ่ายทอดคำสั่งให้ชุดเกราะ
   ฉับ!!! ชุดเกราะปิดผนึกตัวเอง ตัดหนวดของปิศาจหน้ากากขาดดังฉับ เลือดสีดำสาดกระจายไปทั่ว มันกรีดร้องโหยหวน ปล่อยตัวข้าวหอมออกทันที ทันทีที่ตกถึงพื้นเธอรีบสั่งปลดล็อคชุดเกราะ และฟาดดาบสะบัดใส่หนวดที่กำลังพยายามกลับไปรวมกันเป็นเส้นเดียว แขนข้างหนึ่งของปิศาจหน้ากากขาวขาดกระเด็นทันที
   ปิศาจร้องด้วยความโกรธและเจ็บปวด แต่ยังไม่ทันที่มันจะได้ตอบโต้ข้าวหอมก็ฟันแขนอีกข้างของมันขาดตามไป ปิศาจล้มลงไปกองกับพื้นและคลานถอยหลังไปอีกหลายก้าว ข้าวหอมย่างสามขุมตามไป ดาบเงื้อง่า เจ้าปิศาจเหมือนจะรู้ว่าสู้ไม่ไหว มันปล่อยหนวดออกมาจากแถวคอสองสามเส้น และกระชากหน้ากากขาวออก
   ภาระ หน้าที่ การต่อสู้ ความรัก ทุกสิ่งทุกอย่างหลุดลอยออกจากหัวข้าวหอมไปทันทีที่เห็นใบหน้าที่อยู่ใต้หน้ากาก ใบหน้านั้นคลับคล้ายกับใบหน้าของพี่นที แต่ก็แตกต่าง ริ้วรอยแห่งความไม่สมบูรณ์แบบที่บ่งบอกว่าพี่นทียังเป็นมนุษย์ถูกลบให้เลือนหายไป ทิ้งไว้แต่เพียงความหล่อเหลา เร้าอารมณ์ สมบูรณ์แบบไร้ที่ติอย่างที่เธอรู้ว่านทีตัวจริงเป็นไม่ได้ ดาบหล่นร่วงผล็อยออกจากมือของข้าวหอมกระแทกพื้นดังเคล้ง ชุดเกราะเลือนรางหายไปตามใจสั่ง เธอเดินต่อเข้าหาใบหน้าอันงดงาม ในใจไม่มีแม้แต่ความคิดเรื่องการต่อต้าน เธอรู้ดีว่านี่คือปิศาจ แต่แล้วไงล่ะ คว่ามงดงามขนาดนี้ไม่มีทางเลวร้ายไปได้หรอก ความงดงามแบบนี้แหละ ที่คู่ควรที่จะให้เธอร่วมรักด้วยตลอดวันตลอดคืนจากจุดนี้ไปจนถึงวันอวสานโลก
   แต่ทันทีที่เธอก้มหน้าลงไปจะจุมพิตใบหน้างดงามของปิศาจ ก็มีแสงอุ่น ๆ มาจับหัวใจเธอ ขับไล่ความปรารถนาอันดำมืดออกไป เธอกระพริบตารัวถี่ด้วยความงงงวย สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่หน้างดงามแล้ว แต่เป็นหนวดสีดำเป็นกระจุกที่เลื้อยลามไปมาน่ารังเกียจ
   "ว๊ายยยย" ข้าวหอมร้อง เธอรีบเรียกดาบกลับขึ้นมาและเสียบลงไปที่หน้าปิศาจ มันชักกระตุก ก่อนจะสลายไป
   ข้าวหอมหันกลับไปหานทีตัวจริง เขายังนั่งหอบหายใจรัวถี่อยู่ แต่เหมือนจะเรียกชุดเกราะออกมาได้แล้ว ปีกแห่งแสงส่องเรืองรองอยู่ ปกป้องจิตใจของเธอจากอิทธิพลของพลังปิศาจ
   "พี่นที หนูขอโทษนะ"
   นทียกมือขึ้นมาอย่างอ่อนแรงและลูบหัวเธอเบา ๆ "เจ๊ไม่ผิดหรอก พี่ไม่เคยเห็นใครต้านทานพลังตัณหาจากปิศาจราคะชั้นสูงได้อยู่แล้ว"
   "พี่ไง"
   "มันไม่ได้ถอดหน้ากากให้พี่ดูนี่" นทีบอก "ปิศาจราคะชั้นเอกจะถอดหน้ากากก็ต่อเมื่ออับจนหนทางแล้วจริง ๆ จำได้ใช่ไหมว่าพวกชั้นตรี ชั้นโทมีใบหน้าที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ"
   "ค่ะ"
   "พวกชั้นเอกสามารถอ่านใจคน และเปลี่ยนใบหน้าเป็นสิ่งที่เหยื่อของมันโหยหา หื่นกระหายถึงมากที่สุดได้ อย่างที่บอก ถ้าไม่ได้พลังจากปีกแสงปกป้อง พี่ยังไม่เคยเห็นใครต้านทานพลังของมันได้ แม้แต่คนเดียว แต่ปิศาจก็ต้องใช้พลังมหาศาลในการแสดงภาพนั้น"
   "โดยปกติมันถึงใส่หน้ากากปกปิด"
   "อืม"
   ทั้งสองนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง โดยนทียังคงลูบหัวข้าวหอมต่อเหมือนจะปลอบประโลมเธอ
   "ในโลกเมื่อกี้ เราได้พลังไหมคะ" ข้าวหอมถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
   "ได้" นทีพยักหน้า "เสร็จทันเวลาพอดีเป๊ะ หวังว่าจะไม่มีปิศาจมาอีกตัวนะ"
   "พี่สัมผัสถึงมันได้ไหม"
   "ปิดสัมผัสที่หกไปตั้งแต่ลงมาแล้ว พี่ต้องใช้พลังทั้งหมดในการส่งเราข้ามโลก"
   "พี่ไหวไหมคะ" ข้าวหอมถาม เมื่อนทีพยายามลุกขึ้น
   "ไม่ไหวก็ต้องไหว" นทีกัดฟันตอบ "อีกแค่สามครั้ง"
   เขาโบกมือเป็นท่วงท่าสวยงาม ปีกที่ด้านหลังอับแสงลงในทันที รัศมีอันเปล่งปลั่งเลือนหายไป แม้แต่ชุดเกราะขาวก็ยังกลายเป็นดูหม่นมัน ความวาววัยของทองคำที่ขลิบเป็นลวดลายจืดจางลง
   "พี่ทำอะไรคะ"
   "ดึงเอาพลังเวทย์จากชุดเกราะมาใช้"
   "ทำได้เหรอคะ"
   "ไม่แนะนำให้ทำ" นทีตอบ "เวทมนตร์ที่ผูกสัมพันธ์กับเหล็กกล้าแข็งกร้าวกว่าเวทมนตร์ในเนื้อหนังมังสามาก ดึงมันมาใช้แบบนี้...อวัยวะภายในอาจเสียหายได้"
   "พี่นที..."
   "ไม่เป็นไรหรอก พี่ไหว" นทีตอบ แต่สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด "เอาหล่ะ พร้อมนะ"
   "พร้อมค่ะ"
   นทีวาดวงเวทย์
   "เอาหล่ะ นึง ส่อง ซั่ม"
   วูบบบบบบบบบบบบบบบบ

ตอนนี้น้องข้าว มงลงเลย

ข้าวหอมเวอร์ขั่นอึ๋ม คงสร้างความแปลกใหม่ให้นทีได้น่าดู

นทีคงจงใจเลือกเวอร์ชันนี้ เปิดซิงนางงามใช้พลังจนหมดตัว อีกสามครั้งจะไหวไหมเนี่ย

ข้าวหอมเวอร์ชั่นนี้ นทีคงชอบ

ข้าวหอมในแต่ละมิติยังคงเหมือนเดิม

เวอร์ชั่นแบบโลกโครตสงบสุข ทำไม่ตามผู้พิทักษ์มาเฝ้าอีกคนสองคนวะ

เปิดซิงนางงามในอ่างทำคนอิจฉาทั้งโลก

เปิดนางงาม ว้าววว

โลกนี้น้องข้าวระดับ miss universe เลยทีเดียว

น้องข้าวหอมแจ่มเลย

 

มากอบกู้โลกกันต่อเลย...^^

โลกนี้เจ๊ข้าวทำนมมาชดเชยให้พี่นทีด้วย