(เรื่องเสียวมินิซีรีย์) พยาบาลสาวยอดกตัญญู : ตอนที่ 1

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : เอ่อ...ต้องบอกก่อนว่าเรื่่องนี้เป็นเพียงแค่ Demo ที่มันแล่นขึ้นมาในหัวน่ะครับ เป็นเรื่องเสียวที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องเสียวแนว ๆ โคแก่กินหญ้าอ่อนหลาย ๆ เรื่อง รวมไปถึงข่าวรักต่างวัยที่มีอายุห่าง ๆ กันในไทย เลยทำให้ผมอยากลองเขียน Demo ขึ้นมาให้ทุกคนลองอ่านเล่น ๆ กันดู

ไม่ได้มีรายละเอียดตัวละครมากมายนัก แค่เล่าให้พอรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มี 3 ตอนจบ ตอนแรกปูพื้นให้พอรู้จักความเป็นมาของตัวละครและเนื้อเรื่อง ตอนที่สองสะบะละฮึ่มกัน ตอนที่สามคือบทสรุป ถามว่าทำไมน้อยจัง อย่างที่ผมบอก มันเป็น Demo เฉย ๆ เน้นแนวสุขนิยม เอาใจคนสูงวัยทั้งหลายล้วน ๆ และผมด้วยเช่นกัน

อยากจะบอกว่า เรื่องนี้ผมมีโครงการจะเขียนในอนาคตข้างหน้าเหมือนกัน พร้อมกับเพิ่มรายละเอียดตัวละคร เนื้อเรื่อง รวมถึงฉากเลิฟซีน แต่ยังไม่เขียนในตอนนี้ ต้องรอให้โปรเจ็คอื่น ๆ ของผมจบไปก่อน แล้วถึงเวลานั้นค่อยว่ากันครับ

ปล.ตัวเอกหญิงของเรื่องอย่าง เหม่ยลี่ ที่เป็นพยาบาล เคยเป็นนักศึกษาพยาบาลที่เดียวในจักรวาลเกมรักฯ ของลุงพลครับ เพียงแต่ผมไม่ได้ระบุว่าอยู่ในช่วงไทม์ไลน์ไหน

#################

แนะนำตัวละคร






เหม่ยลี่ ชญานิษฐ์  หญิงสาววัย 22 ปี เชื้อสายไทย-จีน เธอเป็นพยาบาลสาวที่เพิ่งได้บรรจุในโรงพยาบาลแห่งนี้ หลังจากที่เรียนจบจากคณะพยาบาลศาสตร์ เหม่ยลี่ เป็นหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ผิวขาว เหตุเพราะเธอเป็นลูกคนจีน เธอเป็นเด็กเรียนเก่ง และเกือบจะทำคะแนนสอบเข้าคณะแพทย์ศาสตร์ได้ แต่ตกไปเพียงไม่กี่คะแนน เลยทำให้เธอตัดสินใจเลือกเรียนคณะพยาบาลศาสตร์แทน

ครอบครัวของเหม่ยลี่ ไม่ได้เป็นครอบครัวที่ร่ำรวยนัก พ่อและแม่ของเธอเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อแถวบางกะปิ อีกทั้งเธอยังเป็นลูกสาวคนเดียว เลยทำให้พ่อและแม่ของเธอหวงเธอเป็นพิเศษ และกำชับไม่ให้เธอมีรักในวัยเรียน เพราะกลัวเสียอนาคต

"ป๊ากับม๊าไม่ต้องห่วงไปนะ เหม่ยจะไม่มีแฟน เหม่ยจะตั้งใจเรียนแล้วทำงาน เพื่อหาเงินมาช่วยจุนเจือครอบครัวของเรานะ"

แน่นอน เหม่ยลี่เป็นเด็กดีของป๊ากับม๊ามาตลอด เธอมีผลการเรียนที่ดี และไม่เคยทำเรื่องเสื่อมเสียให้ป๊ากับม๊าต้องเสียใจ จนกระทั่งเธอเรียนจบคณะพยาบาลศาสตร์ และได้เข้าบรรจุเป็นพยาบาลของโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งภายหลังเธอได้กลายเป็นกำลังสำคัญของครอบครัว จนกระทั่งวันหนึ่ง หลังจากที่เธอทำงานเป็นพยาบาลได้สักระยะ ป๊าของเหม่ยลี่ก็ล้มป่วยลงด้วยโรคอัมพาต โดยเฉพาะร่างกายซีกซ้ายตั้งแต่ช่วงไหล่จนถึงปลายขา ที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลยแม้แต่น้อย สุดท้าย ชญานิษฐ์และนวลละออต้องใช้เงินไปกับการรักษาป๊าผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไปเป็นจำนวนมาก

"ปล่อยให้ป๊าตาย ๆ ไปเถอะเหม่ย!! ม๊า!! ป๊าไม่อยากเป็นภาระ!!!" ยงยุทธ์ ที่นอนป่วยอยู่บนเตียงพยายามจะเด้งตัวขึ้นมาเพื่อใช้แขนซ้ายที่ไม่สามารถขยับได้ดึงเข็มส่งน้ำเกลือออกจากข้อมือขวา จนทำให้เหม่ยลี่ลูกสาวและนวลลออผู้เป็นภรรยาต้องรีบคว้ามือห้ามเอาไว้

"ป๊า!!! อย่าทำแบบนี้!!! ทำแบบนี้แล้วม๊ากับเหม่ยจะอยู่ยังไง!!! ฮือออ!!" นวลละออผู้เป็นภรรยาพยายามรั้งมือสามีเอาไว้

"ไม่!!! ป๊าอย่าทำแบบนั้น!!" เหม่ยลี่ ลูกยอดกตัญญูเอ่ยปากขึ้นมาทั้งน้ำตา "ป๊า!!! ป๊าไม่ต้องกลัวนะ!!! เดี๋ยวเหม่ยจะทำงานหาเงินมารักษาป๊าเอง!!! ป๊าไม่ต้องกลัวนะ!!! ป๊าต้องไม่เป็นไร!!! ป๊าต้องอยู่กับเหม่ยและม๊าตลอดไปนะ!!"

"ฮือ...เหม่ยยยย" พอได้ยินแบบนี้ ยงยุทธ์ก็ร้องไห้ทั้งน้ำตาด้วยความซาบซึ้งใจ ในความรักของเหม่ยลี่และนวลลออ จนทำให้หนุ่มใหญ่มีกำลังใจที่จะสู้ชีวิตต่อไป

หลังกลับมาจากโรงพยาบาล นวลละออเอ่ยปากถามลูกสาวว่าจะหาเงินมาจากไหนเป็นค่ารักษายงยุทธ์ ด้วยเหตุผลว่าตัวเหม่ยลี่ เพิ่งเป็นพยาบาลบรรจุใหม่ เงินเดือนประจำบวกกับค่าเข้าเวรก็ประมาณสองหมื่นต้น ๆ ไหนจะค่าส่งบ้าน ผ่อนรถอีก



"ม๊าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเหม่ยจะทำงานพาร์ทไทม์หาเงินพิเศษมารักษาป๊าเอง" เหมยลี่เอ่ยปากเพื่อให้ผู้เป็นแม่อย่างนวลละออสบายใจ พร้อมกับนึกถึงเพื่อนพยาบาลคนหนึ่งที่กำลังทำงานพาร์ทไทม์รายได้ดี

เพียงแต่ งานพาร์ทไทม์ที่ว่า มันเป็นงานดูแลคนแก่แบบพิเศษ ที่อาจจะต้องยอมแลกกับอะไรบางอย่าง เพื่อเงินก้อนใหญ่ ซึ่งลูกยอดกตัญญูอย่างเหม่ยลี่ทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วว่า เธอจะต้องยอมสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่าง เพื่อแลกกับชีวิตของยงยุทธ์ผู้เป็นพ่อ

.........................

หลายวันผ่านไป

เหม่ยลี่ขับรถยนต์ Honda Civic สีขาว ที่เธอเพิ่งถอยออกมาด้วยเงินดาวน์จากน้ำพักน้ำแรงของเธอ เพื่อมุ่งหน้าไปยัง บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ย่านปทุมธานี นี่คือจุดหมายปลายทางที่ชญานิษฐ์  ต้องเดินทางมาเพื่อทำงานพาร์ทไทม์พิเศษ

"แกแน่ใจแล้วเหรอเหม่ยลี่?" เพื่อนพยาบาลของชญานิษฐ์เอ่ยปากถามเพื่อความมั่นใจ "งานแบบนี้มันเปลืองตัวนะเว้ยแก? แกจะรับได้เหรอ?"

"แล้วจะให้ชั้นทำไงละปิ๋ม? ชั้นไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ ป๊าของชั้นป่วย ต้องใช้เงินรักษา ลำพังแค่เงินเดือนพยาบาลจบใหม่อย่างพวกเราจะพอรักษาเหรอ? ไหนชั้นจะต้องส่งบ้าน ส่งรถอีก!!!"

"เห้อ..." เพื่อนของเหม่ยลี่ที่ชื่อปิ๋มถึงกับถอนหายใจ แต่เมื่อเห็นความตั้งใจอันแน่วแน่ของเพื่อนรัก เลยทำให้เธอยินยอมให้เหม่ยลี่เข้าทำงานพาร์ทไทม์ต้องห้าม "ก็ได้ ถ้าแกตัดสินใจแน่วแน่แบบนี้แล้ว ชั้นจะหางานให้ทำ ไม่ต้องกลัวนะเหม่ย ลูกค้าของเราส่วนใหญ่ เป็นผู้ใหญ่ใจดี มีโปรไฟล์เป็นที่นับหน้าถือตาในสังคม แกมีหน้าที่ทำงานที่ลูกค้าของเราสั่งให้เรียบร้อยแล้วรับเงิน เท่านั้นก็จบละ"

"อืม!!" พอได้ยินแบบนี้ ชญานิษฐ์ก็เริ่มยิ้มออก เมื่อได้รู้ว่ายัยปิ๋มจะหางานให้ทำ เพื่อแลกกับรายได้จำนวนมหาศาล ที่จะนำมาเป็นค่ารักษายงยุทธ์ที่กำลังล้มป่วยด้วยโรคอัมพาตอยู่

ตัดมาที่ปัจจุบัน หลังจากที่ขับรถมาถึงบ้านจัดสรรหลังหนึ่งภายในโครงการ เหม่ยลี่ ชญานิษฐ์ ในชุดเดรสกระโปรงสีขาว รองเท้าส้นสูงสีขาว และกระเป๋าสะพายหนังสีขาว เดินเข้าไปกดกริ่งเพื่อเรียกให้คนภายในบ้านออกมาเปิดประตู

บ้านแห่งนี้ เป็นบ้านของอดีตนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ผู้มั่งคั่งรายหนึ่งของประเทศ เจ้าของโครงการโปรเจ็คบ้านอสังหาริมทรัพย์ในเขตกรุงเทพและปริมณฑณ ที่ตอนนี้กำลังล่มป่วยตามวัย โดยลูกค้าที่เธอต้องมาดูแลก็คือ ลุงชาย ชยพันธุ์

"สวัสดีค่ะ คุณเป็นพยาบาลที่จะมาดูแลคุณท่านใช่ไหมคะ?" คนรับใช้สาวภายในบ้านเดินออกมาทักทาย ชญานิษฐ์ที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

"ใช่ค่ะ" พยาบาลสาวตอบ

"คุณท่านกำลังรออยู่พอดีเลยค่ะ เดี๋ยวเชิญเข้ามาเลยนะคะ" ว่าแล้วคนรับใช้ของบ้านก็เปิดประตูต้อนรับชญานิษฐ์ ให้เข้าไปพบกับเจ้าของบ้านที่ได้นัดหมายเอาไว้

"สวัสดีค่ะคุณท่าน" พอเข้ามาถึงในบ้าน ชญานิษฐ์ก็ได้พบกับลุงชาย ที่นั่งรออยู่ภายในห้องรับแขกอยู่ก่อนแล้ว

"สวัสดีจ๊ะ เราชื่อเหม่ยลี่ ที่จะมาดูแลลุงใช่ไหม เรียกลุงก็ได้นะ เรียกคุณท่านมันดูยิ่งใหญ่เกินไปยังไงไม่รู้ แหะ ๆ" หนุ่มใหญ่วัย 65 ปีอย่างชยพันธุ์พนมมือรับไหว้จากชญานิษฐ์ พยาบาลสาวพาร์ทไทม์ที่มารับงานเป็นครั้งแรก "ขอแนะนำตัวเองก่อนนะ ลุงชื่อชยพันธุ์ จะเรียกลุงชายก็ได้ หลังจากที่ลุงป่วยออด ๆ แอด ๆ ลุงก็ไม่ได้ทำงานอีกเลย ส่วนลูก ๆ ของลุงก็แยกย้ายไปมีครอบครัวของตัวเองกันหมด เมียลุงก็เสียไปเมื่อสามปีก่อน ตอนนี้ลุงเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวน่ะ"

"ค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับท่านด้วยนะคะ" ชญานิษฐ์ เอ่ยปากแสดงความเสียใจกับลุงชาย ที่ดูเป็นหนุ่มใหญ่ใจดี และที่สำคัญยังดูอ่อนกว่าด้วย จากประวัติที่ได้มา พยาบาลสาวพบว่าลุงชายดูอ่อนกว่าวัยเป็นสิบปี ด้วยหน้าตาและท่าทางเหมือนหนุ่มใหญ่วัย 50 ปี เลยทีเดียว

หลังจากที่ได้พูดคุยทำความรู้จักกันได้เบื้องต้น ชยานิษฐ์ก็ได้รับรู้ว่าลุงชายสุขภาพไม่ค่อยดี เพราะอายุมากแล้ว โดยที่ผ่านมาก็มีลูกหลานแวะมาเยี่ยมบ้างนาน ๆ ครั้ง และมีพยาบาลที่เป็นสาวใหญ่มาคอยดูแล ก่อนที่ภายหลัง หนุ่มใหญ่วัยหลักหกอย่างชยพันธุ์จะติดต่อไปที่กลุ่มเอเจนต์ซี่ ที่ยัยปิ๋มเพื่อนของเธอทำงาน เพื่อให้ตามหาพยาบาลสาวมาดูและลุงชายอย่างใกล้ชิด

ชญานิษฐ์รู้สึกว่าลุงชายดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี การพูดจาดูเนิบนาบ แต่ฟังแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยน จนทำให้หญิงสาวสามารถนั่งฟังชายสูงวัยเล่าเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างเพลิดเพลิน ถึงแม้บางเรื่องจะเป็นเรื่องงานด้านกฎหมาย ที่เธอไม่ได้มีความรู้มากมากนักก็ตาม

ในวันแรกของการทำงาน หน้าที่ของเหมยลี่ พยาบาลสาวยอดกตัญญูคือการช่วยดูและเรื่องกับข้าวกับปลา คอยกำกับเรื่องยารักษาโรคต่าง ๆ โดยลุงชายต้องระวังเรื่องความดันและการรับประทานอาหาร พยายามหลีกเลี่ยงอาหารที่มีรสจัดทุกรูปแบบ ให้เน้นอาหารเพื่อสุขภาพ พร้อมกับ คอยนวดเส้นนวดสายให้ลุงชายที่กำลังเล่าความหลังสมัยที่ตัวเองยังหนุ่มยังแน่น ยังไม่ได้ร่ำรวยอะไร ต้องใช้ชีวิตแบบปากกัดตีนถีบ กว่าจะตั้งหลักตั้งตัวได้เลือดตาแทบกระเด็น

ชญานิษฐ์ก็ตั้งอกตั้งใจฟัง เพราะหญิงสาวรู้สึกว่าหนุ่มใหญ่วัยหลักหกอย่างชยพันธุ์ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีคนนี้ ลึก ๆ ก็เหมือนจะเหงา และไม่มีใคร ซึ่งก็เป็นที่เข้าใจได้ว่าเพราะภรรยาของลุงชายได้เสียชีวิตไปแล้ว แถมลูก ๆ ก็แยกย้ายออกไปซื้อบ้านและสร้างครอบครัวที่อื่น เลยทำให้เธอตั้งอกตั้งใจฟังลุงชายเล่าเรื่องวีรกรรมสมัยหนุ่ม ๆ จนจบ

ในวันนั้น ลุงชายได้ให้เงินค่าดูแลเหมยลี่เป็นจำนวนเงินถึง 5,000 บาท ในตอนแรกหญิงสาวก็ปฎิเสธ เหตุผลเพราะเธอคิดว่าหน้าที่ของเธอไม่ได้มีอะไรมากมายเท่าไร

"รับไปเถอะเหมย่" คุณท่านยื่นแบงค์พันจำนวนห้าใบให้พยาบาลสาว

"เอ่อ..." เหม่ยลี่ดูลังเลใจอยู่ไม่น้อย "มันเยอะไปหรือเปล่าคะลุงชาย?"

"ไม่เยอะหรอก เอาไปเถอะ ผู้ใหญ่ให้เงินแล้วไม่รับ ระวังผู้ใหญ่จะเสียน้ำใจนะ" ถึงจะอายุมากแล้ว แต่ชายสูงวัยอย่างชยพันธุ์ก็ยังหยอกล้อกับชญานิษฐ์ หญิงสาวรุ่นราวคราวลูกคราวหลานอย่างเป็นกันเอง และสุดท้าย พยาบาลสาวก็รับเงินก้อนนั้นมาด้วยความสมัครใจ

ในตอนแรก ชญานิษฐ์ก็เตรียมใจไว้แล้ว ว่าเธอจะต้องถูกคนไข้วีไอพีกระทำอะไรบ้าง จากคำบอกเล่าของยัยปิ๋ม แต่ยัยปิ๋มยืนยันว่า คนไข้รายนี้เป็นคนพิเศษ และเป็นผู้ใหญ่ใจดีมาก ๆ จึงเลือกที่จะให้ชญานิษฐ์รับหน้าที่เป็นพยาบาลพิเศษแทน

วันแรกผ่านไปด้วยดี เช่นเดียวกันวันต่อ ๆ ไป พอรู้สึกตัวอีกที เวลาก็ผ่านไปเกือบครึ่งปี คนป่วยอย่างชยพัธนุ์ก็สนิทสนมกับชญานิษฐ์มากขึ้น และฝ่ายหญิง ก็เริ่มเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้ลุงชายฟัง ด้วยความไว้ใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่ที่ดูน่าเชื่อถือ รวมไปถึงเรื่องความเดือดร้อนที่เหม่ยลี่ต้องมารับงานนี้ เนื่องจากคุณพ่อของเธอป่วย

"ลุงชื่นชมเล่าจริง ๆ นะเหม่ยลี่ เราเป็นลูกกตัญญู ไม่ต้องกลัวนะ แล้วสักวันหนึ่ง สิ่งดี ๆ จะต้องกลับมาตอบแทนเหม่ยลี่แน่นอน" ชยพันธุ์ลูบศีรษะของหญิงสาวรุ่นราวคราวลูกคราวหลานด้วยความเมตตา

"ขอบพระคุณลุงชายที่เมตตาเหม่ยนะคะ เหม่ยจะไม่มีวันลืมพระคุณลุงชายอย่างเด็ดขาด" พยาบาลสาวกล่าวด้วยความตื้นตันใจ

"ไม่เป็นไรหรอกเหม่ยลี่..." ลุงชายยิ้มอย่างอบอุ่นและอ่อนโยน และรอยยิ้มของลุงชาย ช่างเป็นรอยยิ้มที่สร้างความอิ่มเอมใจให้กับเหม่ยลี่อย่างน่าประหลาด

หลังจากนั้นไม่นาน ยงยุทธ์คุณพ่อของชญานิษฐ์ดูสุขภาพดีมากขึ้น ส่วนหนึ่งมาจากค่ารักษาที่เหม่ยลี่หามาได้จากงานพาร์ทไทม์ และกำลังใจจากลูกสาวยอดกตัญญูอย่างตัวเหมย่ลี่เอง และรวมถึงภรรยาคู่ชีวิตอย่างนวลลออ

"คุณหมอบอกว่า อาการของป๊าดีขึ้นแล้ว คิดว่าอีกไม่นาน ป๊าคงกลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้แล้ว" ยงยุทธ์ที่แม้จะยังป่วยเป็นอัมพาตจากร่างกายซีกซ้ายอยู่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าร่างกายส่วนซีกซ้ายของยงยุทธ์เริ่มมีการตอบสนองมากขึ้นแล้ว "ป๊าคิดว่าป๊าไม่น่าจะรอดแล้ว ขอบใจมากนะเหม่ยลี่ ขอบใจมากนะม๊า ที่ช่วยดูแลป๊าจนมีวันนี้ได้"

"ก็ป๊าเป็นป๊าของเหม่ย เหม่ยจะทิ้งป๊าได้ยังไง!!" เหม่ยลี่โอบกอดยงยุทธ์ทั้งน้ำตา เช่นเดียวกับนวลละออผู้เป็นภรรยา

แน่นอน ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณลุงชาย ท่านชยพันธ์ ที่ให้ความเมตตาชญานิษฐ์ตลอดมา แต่ว่า...

จากเนื้องานที่ยัยปิ๋มเคยบอกกับเหม่ยลี่ ยัยปิ๋มบอกว่า งานพาร์ทไทม์นี้ มันก็ไม่ต่างจากงานขายบริการ ที่นอกเหนือจะดูแลสุขภาพของลูกค้า แต่ยังรวมไปถึง การมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกค้าด้วย เพียงแต่...

ที่ผ่านมา ลุงชายแทบไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวชญานิษฐ์เลยแม้แต่น้อยตลอดหกเดือนที่ผ่านมา มันทำให้พยาบาลสาวยอดกตัญญูรู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ ที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง เพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณอีกคนอย่างชยพันธุ์ ชายสูงวัยใจดีคนนั้น

................................

ไม่กี่วันต่อมา เหม่ยลี่ได้ขับรถมาที่บ้านของชยพันธุ์เพื่อทำงานพยาบาลพิเศษนอกเวลาเช่นเคย เพียงแต่คราวนี้ มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อคนรับใช้ภายในบ้านเดินมาบอกกับหญิงสาวที่ยืนรออยู่หน้าบ้านว่า ตอนนี้ท่านชยพันธุ์ประสบอุบัติเหตุลื่นล้มในห้องน้ำ จนต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล

"แล้วคุณท่านเป็นยังไงบ้างคะพี่!!!" พยาบาลสาวเอ่ยปากถามถึงอาการของลุงชายด้วยความเป็นห่วง

"แค่เป็นรอยฝกช้ำนิดหน่อยนะคะ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันคุณท่านก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วคะน้องเหม่ย"

หลังจากได้รู้ว่าลุงชายไม่เป็นอะไรมาก เหม่ยลี่ก็รู้สึกโล่งอก และหญิงสาวไม่ลืมที่จะถามว่าตอนนี้ลุงชายไปนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลแห่งไหน เมื่อทราบตำแหน่งที่ชัดเจน เหม่ยลี่ ก็ขับรถออกเดินทางเพื่อไปเยี่ยมอีกฝ่ายถึงโรงพยาบาล

"ลุงชายคะ!!!" เมื่อเดินเข้าไปถึงห้องพักเดี่ยวของชยพันธุ์ ชญานิษฐ์ก็ถึงกับยิ้มแก้มปริน้ำตาซึมด้วยความโล่งใจ ที่ได้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่เป็นอะไรมาก นอกเสียจากรอยฟกช้ำเล็กน้อยบริเวณแขนและขา ที่มีผ้าก๊อตแปะอยู่ตามริ้วรอยบาดแผลที่เกิดจากการหกล้มในห้องน้ำ

"เหม่ย? เรามาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?" ลุงชายเอ่ยปากถามด้วยความแปลกใจ ก่อนที่เหม่ยลี่พยาบาลสาวยอดกตัญญูจะเดินเข้าไปโอบกอดชายสูงวัยผู้มีพระคุณคนนี้ด้วยความลืมตัว

"เหม่ยคิดว่าลุงชายจะเป็นอะไรไปซะแล้ว!!! ฮืออออ!!" ด้วยความดีใจจนลืมตัว เลยทำให้เหม่ยลี่เผลอเปิดเผยความรู้สึกที่ถูกซ่อนอยู่ไว้ออกมาโดยไม่ตั้งใจ

"ลุงไม่เป็นไรแล้วจ๊ะเหม่ย ปล่อยลุงได้แล้วละ จะกอดลุงไปถึงไหนเนี่ย?" ท่านชยพันธุ์ลูบแผ่นหลังของชญานิษฐ์ด้วยความอ่อนโยน พอได้สติ พยาบาลสาวก็รีบลุกขึ้นด้วยความตกใจ ว่าตัวเองทำอะไรลงไป



"เอ่อ...ขอโทษค่ะลุงชาย!!" ชญานิษฐเอ่ยปากขอโทษเป็นการใหญ่ "เหม่ยลืมตัวไป!!! เหม่ยขอโทษค่ะ"

"เป็นห่วงลุงมากขนาดนี้เลยเหรอเหม่ย?" ลุงชายเอ่ยปากถามพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากที่ดูอ่อนโยน

"ค...ค่ะ" ชญานิษฐ์ตอบด้วยท่าทางเอียงอาย ด้วยความสับสนใจจิตใจของตัวเอง ว่าตกลงแล้วเธอรู้สึกยังไงกับลุงชายกันแน่ ระหว่างความเคารพนับถือในฐานะผู้ใหญ่ หรือความรู้สึกเสน่หาแบบชายหญิง

"ดีใจจริง ๆ ที่เหม่ยเป็นห่วงลุง" หนุ่มใหญ่อย่างชยพันธุ์ตอบด้วยท่าทางปลง ๆ "ลูก ๆ ลุงซิ มัวทำแต่งาน ไม่มีใครมาดูดำดูดีลุงเลย คงคิดว่าถ้าลุงตาย ๆ ไป จะได้เอาสมบัติของลุงไปได้เร็ว ๆ แน่ ๆ เลย!!"

"ทำไมคุณลุงพูดแบบนั้นละคะ!!??" พอได้ยินแบบนี้ ชญานิษฐ์ก็รู้สึกไม่สบายใจ ก่อนที่หญิงสาวจะนั่งฟังลุงชายระบายความทุกข์ในใจของตนเองให้ฟังบ้าง

ลูก ๆ ของชยพันธุ์พอเรียนจบ ก็ออกไปทำงานทำการมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ก็ไม่ค่อยสนใจพ่อและแม่ที่สูงวัยมากนัก จนกระทั่งภรรยาของชยพันธุ์เสียชีวิต นาน ๆ ครั้งจะมาเยี่ยมสักหน จริง ๆ มันก็เป็นเหตุผลที่เข้าใจได้ เพียงแต่บางครั้ง คนสูงอายุก็อยากจะอยู่ใกล้ชิดกับลูกหลานในฐานะไม้ใกล้ฝัง ความตายจะมาเยือนตอนไหนก็ไม่รู้

สุดท้าย ชญานิษฐ์ก็เลยให้กำลังใจลุงชาย และบอกไปว่าเธอจะดูแลลุงชายเป็นอย่างดี ตราบเท่าที่ลุงชายยังต้องการเธอ

"ขอบใจมากนะเหม่ย..." หนุ่มใหญ่วัยหลักหกอย่างชยพันธุ์แตะมือของพยาบาลสาวทั้งน้ำตา "เหม่ยไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับลุงเลยแม้แต่น้อย แต่เหม่ยเป็นคนดีมาก ๆ ขอบใจที่เป็นห่วงลุงมากถึงขนาดนี้!!"

"ถ้ามีอะไรที่เหม่ยจะทำให้ลุงชายได้ เหม่ยยินดีเสมอค่ะ" ชญานิษฐ์เอ่ยปากขึ้นมาแบบนั้นโดยไม่ลังเล ก่อนที่พยาบาลสาวยอดกตัญญูจะก้มตัวลงไปหอมแก้มหนุ่มใหญ่เพื่อยืนยันคำพูด

หนุ่มใหญ่อย่างชยพันธุ์ดูสงบนิ่งในบัดดล พลางเหลือบมองพยาบาลสาวเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ เช่นเดียวกับชญานิษฐ์ ยังมีอีกภารกิจที่เธอยังทำไม่สำเร็จ และภารกิจที่ว่านั่นก็คือ

...ยินยอมมอบกายให้ลุงชายเพื่อบรรลุงานพยาบาลพิเศษให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีนั่นเอง


โปรดติดตามตอนต่อไป...

[suriyamahajit]

ลุงทำให้เด็กตายใจก่อนรึเปล่านะ

[swss2511]

ความดีสม่ำเสมอเอาชนะใจสาวน้อยได้แบบไม่รู้ตัว

[Bounce]

ยอดกตัญญูจริงๆ ดีขนาดนี้ก็สมควรตอบแทนอย่างเต็มที่ ถูกต้องแล้วหนู

[peddo]

สู้ชีวิตน่าดูครับ นางเอกของเรา เธอจะรู้ไหมนะว่า อะไรรออยู่ข้างหน้า จะเป็นความสุขสดชื่นของความรักของชายวัยลุง หรือจะเจอบทรักของชายเก็บกดกลัดมันกันแน่ หรือจะเป็นบาปที่ทำให้ลุงหัวใจวาย 555

[Ricebird526]

เนื้อหาน่าติดตามมาก อยากรู้ว่าชีวิตของเหม่ยลี่จะมีความสุขแบบไหน

[artherox]

จัดลุงให้ลืมลูกเลยนะน้อง

[Treo Chan]

ลุงได้ของดีเลยแบบนี้

[brother1]

อ่านๆไปเหมือนจะเป็นแนวใสๆแบบรักคนมีอายุอบอุ่น แต่ไม่รุ้จะมีพลิกอะไรรึป่าว รอติดตามนะคับ

[ryg123456]

ทำนองที่เด็กสาวรักผู้ใหญ่ใจดีนะ

[Juupajups]

ระวังคนแก่หัวใจวายนะเหม่ยลี่^^

[acerr]

รักอบอุ่นกับรุ่นพ่อแน่ๆ

[นครไทย ปฐมบทแห่งความเป็นไทย อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก]

ไฟท์นะกำลังไม่ถอย

[namluang1978]

ลุงชายนิสัยดีผิดสังเกตนะ ไม่ยอมใช้สิทธิ์กิน ทั้งที่กินได้ทั้งโต๊ะเลย

[yukleg]

อายุก็เยอะ โรคประจำตัวก็มาก รีบกินมากไปเดี๋ยวลุงอาจตายคาอกได้ ฉะนั้นต้องเลี้ยงไข้ยาวๆ