OUT OF AMMO EP 30 "เล่นของสูง"

[cd13579]

สวัสดีครับ ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ไม่เจอกันนานคงยังไม่ลืมกันนะ ช่วงนี้ได้งานใหม่กำลังวุ่นวายกับการเรียนรู้งานจึงไม่อาจนั่งเขียนได้เท่าสมัยก่อนแถมไอเดียยังบรรเจิดอย่างจะขึ้นเรื่องใหม่อยู่ตลอดเวลา (ทั้งที่เรื่องเก่าดองแล้วดองอีก)    เป็นผู้ใหญ่มันเหนื่อยกว่าที่คิดไว้เยอะเลย แต่ยังไงก็เขียนจนจบแน่นอนครับ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขนะครับ Enjoy....


ตอนที่ 20


"ทำความเคารพศาล"
เสียงเปิดประตูดึงขึ้นพร้อมๆกับเสียงเสมียนหน้าบังลังค์สั่งให้ทุกคนในห้องลุกขึ้นทำความเคารพผู้พิพากษาที่เดินออกไปจากห้อง

เมื่อทำความเคารพศาลเสร็จทุกคนก็ทยอยออกไปการดำเนินการในห้องพิจารณาคดีเสร็จสิ้น ทนายความเก็บกระเป๋า

คดีนี้ทนายโจทก์เป็นทนายชื่อดังวัยชราแต่ยังเก๋าด้วยประสบการณ์มากมาย คุ้มกับค่าจ้างแพงระยิบ และวันนี้ก็ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ดนัยมองทนายเฒ่าในที่นั่งตรงข้ามโจทย์ และการที่เขามานั่งอีกฝั่งของห้องนั่นก็หมายความว่าเขาเป็นจำเลยในคดีนี้นั้นเอง
ดนัยก็เดินคอตกออกมาจากห้องพิจารณาคดีโดยมีตำรวจประกบข้างละนายพาชายโชคร้ายเดินลงจากศาล ทนายหนุ่มออกจากประตูห้องคัดสำนวนทนายหนุ่มขยับแว่นสายตาให้เข้าที่ก้าวเข้ามาหาดนัยเดินมาตบไหล่เบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ
ทำไมคนที่อยู่ในกฎแบบเขาต้องมาอยู่ในศาลในฐานะจำเลยงั้นเหรอ
เรื่องนี้คงต้องเล่าย้อนกลับไป เดือนที่แล้วหลังจากพ่อตามหาภัยเจอเขาในสภาพล้อนจ้อนกับลูกสาวแสนสวยของเขา
และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้!!!

เหตุการณ์หลังจากตอนนั้น มายด์รีบแต่งตัวและพาพ่อเธอที่หัวร้อนเป็นไฟกลับไปทันทีก่อนจะวุ่นวายไปมากกว่านี้
แต่ก่อนจะไปท่านพ่อตาก็ไม่วายชี้หน้าด่าและขู่ว่าจะเอาเรื่องเขาให้จงได้
ดนัยเองก็ได้แต่นั่งคอตกรับชะตากรรมของตน เรื่องของเขาและเธอคงจะยากขึ้นอีกหลายเท่า เพราะคุณพ่อตาไม่ยอมรามือจากเขาไปง่ายๆหรอก คงต้องเตรียมทางรับมือไว้ล่วงหน้าแล้ว
แต่เหมือนคนในหน่วยจะไม่สนใจเรื่องนั้น
"บราโว่ๆ ไอ้จืดคนดีทำผลงานชิ้นโบว์แดงวะ"
ทันทีรถเคลื่อนตัวพาดนัยไปอีกที่ เสียงเฮสนั่นรถนำโดยลูกพี่เขาเอง พี่เข้มหันมาเขย่าหัวดนัยรัวๆ
ดนัย: "ผลงานอะไรละพี่เข้ม ก่อเรื่องขึ้นมาอีกเห็นๆ"
เข้มตบกบาลดนัยที่ทำหน้าหงอย
เข้ม: "ทำเป็นคิดมาก ตอนทำละไม่คิดซอยเอาๆชัวร์ๆ ฟังกูนะอย่าลืมว่าความจริงคือแกกับมายด์รักกัน ซักวันเรื่องแบบวันนี้ก็ต้องเกิด สำคัญคือแกจะพิสูจน์ตัวเองยังไงให้ลุงนั้นยอมรับ"
ดนัยถอนใจหนักๆเอนตัวพิงเบาะอย่างหมดเรี่ยวแรง
จะพิสูจน์ตัวเหรอ เจอหน้ากันคงโดนยิงตายห่าก่อนจะได้ทำอะไรซะอีกมั้ง คนแบบเขามันกระจอกขนาดที่ต้องถูกกีดกัน ตัวเขาแย่ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ดนัยนั่งคิดฟุ้งซ่านในสมองจนเพื่อนรักสะกิดแขน
อินทรี: "ว่าแต่...มึงไปทำยังไงให้เขายอมวะ"
ดนัยหยุดคิดวกวนในหัวหันไปมองเพื่อนแล้วเกาคอบิ้มเขินจนน่าหมั่นไส้
คิดกลับไปเขาก็นึกไม่ออกนะว่าไปจุดไฟสวาทติดกันอีกท่าไหน จำได้ว่าแค่จูบกันจากนั้นทุกอย่างก็เกิดขึ้นไวมาก
เข้มและอินทรีมองดนัยที่คลี่ยิ้มเคลิ้มจนลืมตอบคำถามแล้วก็มองหน้าและพยักหน้าเป็นเชิงล้อเลียน
เข้ม: "กลิ่นความรักลอยฟุ้งเลยวะ ไอ้อินทรี"
อินทรี: "ยิ้มเยิ้มเหมือนพี้ยาขนาดนี้ คืนนั้นคงจะถึงอารมณ์ถึงใจกันเลยแหละพี่ ดูหน้ามันสิ เป็นเอามากนะเพื่อนกู"


ทันใดนั้นผู้กองตัวดีก็กระซิบกับดาบชัยที่ขับรถ ดาบขมวดคิ้วเอียงหน้ากลับมาด้วยสายตาเชิงว่า เอาจริงดิ เข้มพยักหน้า ดาบชัยยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางในทันที ที่คนเหลือมองเข้มอย่างสงสัย รถคันนี้ต้องพาดนัยไปที่เซฟเฮ้าท์ตามกำหนดเวลา อินทรีที่ตื่นตัวกว่าคนอื่นเหลือบมองกระจกหลังขณะที่เลื่อนมือไปกุมด้ามปืน
เข้ม: "ไม่ต้องทำหน้างง เดี๋ยวไปกินข้าวกันก่อน เพราะพวกรามีอะไรถามเอ็งเยอะเลยไอ้จืดน้องรัก"
ดนัย: "แต่ตามคำสั่งผมต้องรีบไปกลบดานนะพี่ ทำแบบนี้ไม่โดนผู้การเล่นเหรอ"
เข้มยิ้มออกมาก่อนจะส่ายนิ้วชี้ไปมา
เข้ม: "เอ็งยังอ่อนหัดนักไอ้จืด เขาเลยว่าใช้เทคนิคพลิกแพลงล้านแปดวิธี ให้ฝ่ายตรงข้ามคาดเดาพฤติกรรมเราไม่ได้ไงล่ะ"
ดนัยมองบน พวกเขาย่อมรู้ดีว่ามันก็แค่ข้ออ้างพี่แกแค่จะลากตนไปมอมเพื่อรีดข้อมูลว่าวันนั้นเขาทำอะไรไปบ้างแต่กว่าดนัยจะยอมเล่าให้ก็หมดเหล้าไปหลายถังและหมดน้ำลายไปหลายลิตร

แต่พอเสร็จจากการกลบดานสิ่งที่ดนัยได้รับไม่ใช่รางวัลในความกล้าหาญที่หยุดยั้งพวกโจร มันกลายเป็นคำสั่งไล่ออกจากราชการไว้ก่อนพร้อมกับให้เข้ารับการสอบสวนทางวินัยทันที
แม้ทางดนัยจะเตรียมรับมือไว้แล้วบ้างแต่ก็ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเรวดเร็วและรุนแรงถึงขนาดนี้

และไม่เพียงแค่ดนัยที่เดือนร้อน ทุกคดีที่หน่วยเคยทำถูกรื้อออกมาทั้งหมดเพื่อหาวิธีเล่นงานทุกคน ไม่เว้นกระทั่งผู้การถวิลเองก็ไม่วายถูกเรียกไปให้ชี้แจงกับผู้ใหญ่ในกรมตำรวจรวมไปถึงการสร้างข่าวผ่านโซเซียลทำให้เกิดกระแสต่อทีมของผู้การถวิลในแง่ลบ
ทั้งหมดสร้างแรงกดดันให้แต่หน่วยอย่างมาก งานและคดีทุกอย่างหยุดชะงักเพราะการตรวจสอบที่ไม่จำเป็น
แต่โชคยังดีที่ไม่พบอะไรที่จะนำมาเล่นงานวินัยร้ายแรงได้เลยคนอื่นเลยไม่มีผลกระทบมากนักแต่หลายคดีก็ถูกโอนย้ายออกไปโดยอ้างว่าพื่อความเหมาะสม
แม้จะทำลายกันอย่างรุนแรงแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรามือ รอบนี้มุ่งตรงมาที่ดนัยโดยเฉพาะ ฟ้องข้อหาข่มขืนกับดนัย
ชายหนุ่มสมองครุ่นคิดถึงคำที่พ่อตาเคยขู่ตนเมื่อนานมาแล้วว่าทุกคนต้องเดือดร้อนหากดนัยไม่เลิกยุ่งกับมายด์ เขาเองไม่อยากเชื่อว่าจะโดนเล่นงานหนักขนาดนี้

ที่ลอยลำก็มีเพียงอินทรีที่รอดทุกอย่าง ท่านอาทิตย์คงไม่อยากให้นามสกุลของท่านเองโผล่ในข่าวไม่กี่เดือนโผตั้ง ผบ.ตร คนใหม่ที่จะเข้าที่ประชุมแล้วการที่ลูกชายโดนสอบวินัยไม่เป็นผลดีกับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็น ผบ.ตร

ว่ากันตามตรงอินทรีเป็นคนที่แหกกฎทั้งหมดบ่อยที่สุด และควรเป็นมันที่ต้องมานั่งในฝั่งจำเลยแบบเขาในตอนนี้
แต่จะโทษมันก็ไม่ได้ ดนัยเองก็ช่วยอินทรีเก็บกวาดปกปิดไม่ให้มีเรื่องก็หลายที บางครั้งก็ต้องยอมรับว่าวิธีการแหกคอกของมันก็จำเป็นกับงาน เพียงแต่อย่าให้เลยเถิดจนข้ามเส้นกันเกินควร
ก็พอดนัยดึงสติกลับมาเมื่อถูกทนายสะกิดขณะมายืนค้างอยู่หน้าศาล
"เห็นมั้ยล่ะว่าจบตั้งแต่ไต่สวนแล้ว มึงจะเครียดทำไมอีก"
"ใช่พี่ พี่แมร่งทำหน้าเหมือนติดคุกไปแล้วอะ"
ตำรวจข้างๆโอบไหล่เขย่าร่างดนัยเบาๆ
ส่วนอีกคนอีกฝั่งก็พยักหน้าสนับสนุนเพื่อนตน
ดนัย: "เออ กูมีเรื่องให้คิดของกูไง แล้วมึงจะทำคำร้องคัดสำเนาคำพิพากษามาทำไมหลายชุดวะวะไอ้โจ"
ดนัยและทนายแว่นหนาเป็นเพื่อนกัน ส่วนตำรวจทั้งสองเป็นรุ่นน้องในมหาวิทยาลัยที่บังเอิญเจอกันเลยมานั่งรอในห้องพิจารณาคดีด้วยเฉยๆ
เพราะโดยทั่วไปคดีอาญาใครจะไปนั่งฟังการพิจารณาก็ได้ เว้นเป็นคดีความผิดที่มีผลต่อชื่อเสียงศาลสั่งห้ามคนที่ไม่เกี่ยวเข้าฟังก็ได้

เขายังไม่ได้ถูกจับขังคุกแต่อย่างใดส่วนเรื่องคดีศาลไม่รับคำฟ้องเนื่องจากขาดในมูลคดีตามที่ฟ้อง ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้วเพราะดนัยไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แม้ทนายอีกฝั่งจะปั้นน้ำเป็นตัวพยายามนำหลักฐานมาเชื่อมโยงให้ศาลเห็น แต่ทนายโจเพื่อนรักก็นำพยานมาหักล้างเสร็จสรรพดนัยเองก็ให้การละเอียดจนอีกฝั่งไม่มีโอกาสให้ทำการใส่ความในที่สุดคดีนี้ก็ปลิวออกไปจากระบบเรียบร้อย ตามประมวลกฎหมายพิจารณาคดีอาญาว่าด้วยการไต่สวนมูลฟ้อง ม.165

ทนายโจ: "กูเอามาให้มึงไปติดหน้าบ้านพ่อตาไง จะได้เลิกบ้าซะทีหวงลูกสาวอะไรขนาดนั้นวะ"
ดนัย: "ไม่รู้ดิ เขาอาจจะแค่ไม่ชอบกูก็ได้"
ดนัยตอบเพื่อนด้วยทีท่าเหนื่อยอ่อน ใบหน้าที่ฝืนยิ้มให้ทำเอาทนายแว่นหนาอดสงสารเพื่อนไม่ได้ใช่เขาชนะคดี ซึ่งควรจะแฮปปี้มีความสุขแต่เป็นเขาไม่ใช่เหรอที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนอยู่ตอนนี้
ไอ้ทนายข้างๆก็ตบหัวจนดนัยหน้าทิ่มแถมฟาดด้วยแฟ้มสำนวนทำคอแทบจะหลุด เขาหันไปหามันแต่อีกฝั่งกลับชี้หน้าและชิงพูดก่อน
ทนายโจ: "เครียดทำเชี่ยไร มึงจะคิดอะไรนักหนา ไอ้ห่าคืนนี้มึงเลี้ยงกูเลย ร้านประจำตอนเรียน สามทุ่ม มึงไปเอาโต๊ะด้วย มึงสองตัวด้วยไอ้ติด ไอ้นาถ ไปตามเพื่อนๆมึงมาเฮียดนัยเขาเลี้ยง"
ดนัย: "กูพูดตอนไหน! เฮ้ยๆ พวกมึงจะรีบไปไหนกัน"
ไอ้น้องเวรในเครื่องแบบทั้งสองรีบเดินไปที่รถอย่างรวดเร็วและตะโกนกลับมา
"เคลียร์งานก่อนเฮีย สามทุ่มเจอกันที่ร้าน จองโต๊ะให้ด้วยนะครับ"
ไอ้ทนายเพื่อนรักก็เอาแฟ้มคดีทุบหลังดังโครมแถมอีกที ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถของมัน
"ไอ้เวรนี้! หลังกูแทบหัก"
ดนัยโวยเพื่อนทนาย ทุกคนพร้อมใจทิ้งดนัยให้นั่งปวดหลังอยู่ลำพังพักใหญ่ๆ เขามองรถราที่วิ่งผ่านไปมามองคนมากมายเดินเข้าออกศาล
ดนัยยิ้มส่ายหัวกับความคิดวกวนในหัวและยอมขึ้นรถขับออกไปในที่สุด
คืนนั้นเขาต้องถ่อสังขารไปแถวมหาลัยที่จบมาแถมยังต้องเลี้ยงพวกมันอีก เอาเถอะโยนเรื่องเครียดๆทิ้งไปบ้างก็คงไม่เป็นไร เข็มนาฬิกาเคลื่อนไปข้างหน้าพร้อมกับปริมาณแอลกอฮอล์ที่เทลงคออย่างต่อเนื่องจวบจนดึกดื่นถึงได้แบกร่างกลับกัน

อีกมุมหนึ่งของมหานครกรุงเทพในคฤหาสน์หรูสุดกว้างขวาง ลูกสาวแสนสวยของมหาเศรษฐีก็ได้แต่นอนพลิกตัวไปมา จนในที่สุดเธอก็ลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดผ่านเพื่อนั่งมองฟ้าผ่านกระจกห้องนอนด้วยความเหงา
สาวสวยที่มีชีวิตแสนหรูหราน่าอิจฉาสำหรับคนหลายๆ คนกำลังภาวนาในใจให้ตนเกิดมาเป็นคนธรรมดา ชีวิตแบบนี้ใช่ว่าจะมีแต่ความสุขมันมีภาระและความคาดหวังบนบ่า แค่จะรักผู้ชายสักคนยังเป็นเรื่องยากเลย ตอนนี้แค่แม้จะเจอหน้าคนที่รักยังทำไม่ได้
มุมหนึ่งเธอเข้าใจพ่อเธอว่าทำลงไปด้วยความปราณาดี ด้วยความรัก แต่ความรู้สึกเธอละ ทำไมพ่อไม่ใส่ใจบ้าง
เธอมองนาฬิกาพบว่าเข็มสั้นของมันชี้ที่เลขสองก็ถอนหายใจหันหลังเดินมาที่เตียงนอนเธอตั้งใจจะข่มตานอนให้หลับก่อนจะล้มตัวลงนอนตะแคงบนเตียงแสนนุ่ม ความเงียบทำให้เธอเริ่มง่วงขึ้นมาบ้าง เปลือกตาค่อยหนักขึ้น สติค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆ
.
. 
.
แต่ก่อนที่เธอจะหลับก็เห็นเงาสะท้อนวูบวาบที่ระเบียง เงาที่ปรากฏทำให้เธอสะดุ้งตื่นเต็มตามีคนปืนขึ้นมา!!!
ทั้งๆที่บ้านเธอใหญ่โต ด้านล่างในสวนรอบบ้านมีคนเฝ้าอยู่ทั่ว
แต่ก็มีชายคนนี้ปืนมาถึงห้องนอนเธอได้ แม้มันจะอยู่สูงเกือบๆตึกสามชั้น คนที่ปืนขึ้นมาคงจะบ้า

ทว่าชายที่ตะกายข้ามรั้วระเบียงห้องนอนขึ้นมาสำเร็จมีเพียงความรัก ความคิดถึงและความเมานิดๆ ตามที่เขาคิดเองเออเอง
มายด์รีบคว้าโทรศัพท์หาเบอร์พวกการ์ดด้านล่าง แต่พอสังเกตุดีๆหน้าคนร้ายมันเหมือนแฟนเธอจัง มายด์ก็ได้แต่ขยี้ตาก่อนจะอ้าปากค้าง
ขึ้นมาได้ไงเนี่ย!! แวบแรกเธอเข้าใจจริงๆว่าเธอคิดถึงเขามากจนเพ้อเจ้อไปเองแต่เธอเพ่งมองขยี้ตาแล้วหลายรอบจนมั่นใจว่าใช่เขาแน่ๆ
ดนัยเซไปมาเดินเอียงซ้าย เอียงขวามือควานหาทางเข้าแต่ขาเจ้ากรรมดันก้าวพันกันทำให้ลื่นล้มดังโครม
มายด์รีบลุกขึ้นเปิดประตูระเบียงลากดนัยเข้ามาก่อนที่มีใครจะสังเกตเห็นแฟนหนุ่มที่ไม่ควรมาที่นี้แถมแอบเข้ามาดึกๆแบบนี้พ่อเธอได้จับดนัยฆ่าฝั่งดินแน่ ๆ
มายด์รีบปิดประตูระเบียงและปิดม่านอย่างรวดเร็ว แต่คนขี้เมาที่ปืนขึ้นมากอดรวบเธอจากด้านหลังปากจู่โจมที่ลำคอขาวๆ
มายด์ได้กลิ่นไอของเครื่องดื่มทำลายสุขภาพลอยหึ่งออกมาจากดนัย สาวสวยรีบสะบัดตัวออกหันกลับมาเล่นงานเจ้าขี้เมาตีนตุ๊กแกทันที

มายด์: "รู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป!"
เสียงที่แฝงความโกรธทำดนัยนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเกาหัวและตอบกลับมาด้วยสายตาลอยๆเสียงหยานๆ
ดนัย: "ก็...ขึ้นมาหาแฟนไง"
มายด์แทบจะกุมขมับ ตบตานี้ซักฉาดดีมั้ยเนี่ย ถ้าพ่อเธอรู้ดนัยตายแน่ๆตายสถานเดียว เขาโกรธดนัยมากชนิดขึ้นแท่นศัตรูหมายเลข 1 ไปเรียบร้อยแล้ว ไม่อยากจะนึกภาพถ้าพ่อเธอพบว่าเขามาอยู่ในห้องกับเธอในบ้านทั้งคืน
โอยยยย ไม่อยากจะคิดต่อแล้ว

ขณะที่มายด์ใช้ความคิดนิ่งๆ ไอ้ตัวคนที่ไม่ได้ใช้หัวคิดก็โผเข้ากอดเธออีกทีแถมไม่กอดเปล่าเขาพรมจูบเธอทั่วใบหน้าแต่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะเล่นเลิฟซีนด้วย มายด์ผลักอกดนัยจนเซถลาออกไปและด้วยความมึนการทรงตัวที่น้อยลงทำให้ดนัยเซแถดๆไปเกือบเมตรก่อนจนล้มก้นจ้ำเบ้าที่พื้นห้อง ดนัยลุกขึ้นมาลูบเอวที่ปวด มองมายด์อย่างไม่เข้าใจ
เขาอุตส่าห์ปืนขึ้นมาเสี่ยงขนาดนี้ทำไมเธอไม่ดีใจที่เจอเขาแบบที่เขาดีใจอยู่ตอนนี้ วินาทีนี้ ชายหนุ่มไม่ละความพยายามเดินเข้ามาอีกครั้งแต่อีกฝั่งก็ตบเขาที่ใบหน้าจังๆ
มายด์: "ได้สติยัง ทำบ้าอะไรอยู่คิดออกรึยัง"
ดนัยนิ่งงันไปด้วยความงงงวย ก่อนลูบใบหน้าที่เจ็บแปล๊บๆ
ดนัย: "เราทำอะไรผิดเหรอ"
มายด์: "ก็หาเรื่องตายปืนขึ้นมาหาเราแบบนี้ไง บ้ารึเปล่าใครสติดีๆเขาทำกัน"
ดนัยไม่เงียบ เขาสวนกลับด้วยเสียงที่เกือบตะคอก เป็นโชคดีที่คนในบ้านหลับสนิทกันหมดแล้ว

ดนัย: "แล้วจะให้เราทำไง! พ่อมายด์ไม่ให้เราเจอกัน เล่นงานเราทั้งปล่อยข่าว ทำลายอาชีพการงาน จะให้ซื้อดอกไม้มากดกริ่งหน้าบ้านเหรอถึงจะได้เจอมายด์"
เขาลูบใบหน้าตนเองพยายามเค้นคำพูดของจากสมองที่มึนๆ เวลาแบบนี้ต้องมาพูดเรื่องยากๆก็ลำบากใช่ย่อย ความเมาทำให้เขาเลือกจะไม่เก็บงำสิ่งที่อยู่ในหัวอีกต่อไป คิดอะไรออกก็พูดเลย
ดนัย: "ให้เรากระทืบยามบ้านมายด์ หักขาหักแขนมันแล้วไปค่อยพามายด์ไปเที่ยวตามประสาแฟนแล้วพากลับมาส่งบ้านแบบคนอื่นๆ มันทำได้มั้ย!! ก็เพราะมันไม่มีทางอื่นแล้วไงเราเลยต้องปืนขึ้นมา มันไม่มีทางอื่นไง!!! ไม่มี"
ดนัยล้วงมือถือออกมากดๆอยู่พักใหญ่ภาพแผนผังบ้านเธอ และข้อความที่เขียนใช้สำหรับวางแผนปืนขึ้นมาให้เธอดู
ดนัย: "เราก็คิดว่าวิธีนี้มันบ้า คิดอยู่เป็นเดือนๆ จนเราเริ่มหาแผนผัง หาวิธีเดินเข้ามาโดยไม่มีใครเห็น คิดแล้วก็ล้มเลิกแล้วก็คิดอีก เราก็คิดอยู่เป็นเดือนๆว่ามีวิธีอื่นอีกมั้ยที่เราจะเจอกันได้โดยที่มายด์ไม่ต้องมาคิดมากแบบนี้ แต่มันไม่มี!! ให้ทำไงวะ ต้องทำยังไงอีกวะ ต้องให้เราดีแค่ไหนวะ ต้องพยายามแค่ไหนวะ"
ท้ายประโยคเขาพูดเสียงสั่น ดนัยรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ แต่ความคิดถึงที่สะสมกลั่นตัวอยู่ในอกมาแรมเดือนมันก็ผลักให้เขายอมเสี่ยง แม้ส่วนนึงก็มาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วยก็เหอะ
ดนัย: "ถ้าความพยายามของเรามันทำให้มายด์ลำบากใจขนาดนี้ เรากลับก็ได้"
ดนัยหมุนตัวหันหลังแอบเช็ดน้ำตาที่จะไหลและเหวี่ยงมือถือทิ้งด้วยความผิดหวัง
เดินเซแถดๆไปที่ประตูห้องนอน

มายด์: "จะบ้าเหรอออกไปทางนั้นไม่ได้"
ดนัยเดินเอียงไปเอียงมาไปเกาะกำแพงพยุงตัวก่อนหันมาตอบ
ดนัย: "อ้าว ก็ไม่ให้ปืนแล้ว จะให้กลับทางไหนอะ เอาใจยากกจังวะ"
ชายหนุ่มชันตัวกับกำแพงตั้งหลักให้ตรง เดินกลับไปที่ประตูระเบียงซึ่งก็เดินเซไปเซมาไม่ตรงอยู่ดีหัวเอนซ้ายตัวเอียงขวา และพอถึงประตูระเบียงเขากลับหาตัวปลดล็อคประตูไม่เจอทั้งที่อยู่ใกล้ๆมือ ดนัยเขย่าประตูโครมๆหาทางเปิดออกจนมายด์ต้องมาดึงพาเขาไปนั่ง สภาพนี้ไปไหนไหวแน่ๆ
ดนัย: "เดี๋ยวให้กลับเดี๋ยวให้นั่ง เอาไงกันแน่ อึก!"
ดนัยสะอึกก่อนจะเปลี่ยนไปนั่งเอนหลังพิง เขาเลิกพยายามทรงตัวอีกต่อไป เลือกจะทิ้งหัวที่พนังพิงอย่างสิ้นสภาพ
มายด์นั่งลงข้างๆมองสภาพแฟนตัวเองจะขำก็ไม่ออกจะซึ้งก็ทำไม่ลงจะโกรธก็ไม่ได้อีก

ถ้าปล่อยให้กลับตอนนี้ไม่ต้องให้พ่อเธอจับได้หรอก น่าจะตกลงลงไปคอหักตายเอง
ขาขึ้นมาไม่ร่วงได้ไงเนี่ย ห้องกว้างเงียบสงัด

พอได้ฟังดนัย เธอรู้สึกผิดมากที่ดันตบหน้าอีกฝ่าย เธอโกรธเพราะนึกว่าเขาทำอะไรสิ้นคิด ใครจะไปรู้ล่ะว่าตานี่มันวางแผนเป็นจริงเป็นจังในการปืนขึ้นมาเธอถึงในบ้านขนาดนี้ จะว่าไปนี่ก็คือการได้เจอกันอีกครั้งนับตั้งแต่ที่จากกันที่บ้านพัก เรียกทุ่มเทหรือโง่ดีคนแบบนี้ ปวดหัวเลย

สาวสวยหน้าแดงซ่านขึ้นทันทีเมื่อจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั้นบ้าง ตาเธอเหลือบมองเป้ากางเกงของดนัยก่อนจะได้สติรีบละสายตาหนีออกมา มายด์สูดหายใจเข้าลึกๆคุมสติเอาไว้ก่อน เธอจะลักหลับผู้ชายไม่ได้นะ ถึงจะเป็นแฟนกันก็เหอะ หรือได้นะ

มายด์มองแฟนที่นั่งสภาพแถมยังละเมองึมงำๆก่อนจะติดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรต่อ

ดนัยรู้สึกตัวขึ้น เมื่อมีอะไรเย็นๆโดนที่ใบหน้า เขาฝืนสติให้ตื่นมาอีกครั้งและพบว่ามายด์กำลังนั่งเช็ดหน้าให้เขาอยู่
เวรละ ตะกี้ทำไรไปบ้างวะ นึกไม่ออกเฉยเลย
มายด์: "อะๆ หยุดเลยไม่ต้องลุกอะไรทั้งนั้น อยู่เฉยๆนั่งนิ่งๆ ทำตัวดีๆ"
ดนัยที่พยายามนั่งตัวตรงได้ยินคำสั่งก็นอนเอนตัวไปตามเดิม มายด์เอาผ้าชุบน้ำหมาดเช็ดตามแขนตามตัวก่อนจะปลดกระดุมเพื่อเช็ดอกให้ แต่พอเห็นแผงกล้ามของแฟนตัวเองก็เริ่มมีความคิดแปลกๆขึ้นมาอีกครั้ง แบะมันส่งเสียงดังขึ้นๆ
มายด์เหลือบขึ้นไปมองใบหน้าที่หลับตานิ่ง
กระดุมที่ควรจะปลดครึ่งเดียวเธอก็ปลดออกหมด มือน้อยใช้ผ้าลูบตามแผงอกลงมาที่หน้าท้องเบาๆ โดยที่มือที่ลูบไล้ลงมามีผ้าขนหนูบางๆกั้นแค่นั้น
หุ่นดีใช่ย่อยนะเนี่ยแฟนเรา เธอคิดในใจขณะมือน้อยๆลูบซิกแพควนไปมาจนดนัยต้องแกล้งขยับตัว เธอตีเนียนรีบเอาผ้าไปชุบน้ำบิดและแกล้งทำเป็นเช็ดตัวตามปกติทั้งๆที่สายตาจ้องกล้ามเขาตาไม่กระพริบ ขนอ่อนที่ท้องนำพาสายตาให้ไล่ลงไปที่ด้านล่าง เธอนึกถึงสิ่งที่อยู่ในร่มผ้าก็เผลอกลืนน้ำลาย ขาเธอหุบหนีบเข้าหากันความคิดแสนลามกเริ่มวนเวียนส่งเสียงดังขึ้นๆ

บ้าเอ้ยเธอกำลังคิดจะลักหลับเขาจริงๆเหรอเนี่ย เธอมองคนขี้เมาที่นอนพริ้มอยู่ตอนนี้พลางนึกว่าถ้าเธอสะกิด สภาพดนัยจะพร้อมสนองมั้ย ว่าแต่ต้องสะกิดยังยังไงดี?
เปิดตัวแรงถ้าดนัยไม่เล่นด้วยนี้เธอร้องไห้เลยนะ
ดนัยจับมือเธอที่เช็ดๆถูมั่วๆไม่มองจนเธอกำลังขัดแขนเสื้อไม่ใช่ที่ตัวแล้ว
ดนัย: "เช็ดดีๆสิ ตามองอะไรอยู่อะ"
ชายขี้เมาเหลือบตาขึ้นมอง ชันตัวลุกขึ้นนั่งดึงร่างเธอมาชิดติดตัวเขาทำเอาเธออายจนต้องหลบสายตา
มายด์: "เสื้อมันเปื้อน ตื่นแล้วก็เช็ดเองเลย"
แต่ดนัยไม่ยอมปล่อยมือ แถมดึงมือเธอไว้ที่แผงอกและกระซิบเบาๆ
ดนัย: "เช็ดต่อให้หน่อยสิ นะ นะครับ"
มายด์จึงลูบ....หมายถึงเช็ดตัวให้เขาอีกครั้งแถมรอบนี้อีกฝ่ายก็ขยับตัวให้อีกฝ่ายลูบได้ถนัด แถมแอบเกร็งกล้ามให้มันแน่นขึ้นอีกนิด ความเมาที่สั่งสมมาละเหยหายไปสิ้น ปืนขึ้นมารอบนี้น่าจะคุ้มเสี่ยงแล้ว
มายด์ถูวนๆตามกล้ามทั้งอก ทั้งท้อง มันเพลินอะไรขนาดนี้ ดนัยกระตุกผ้าออกจากมือหน้าอมยิ้มเจ้าเล่ห์กระซิบบอกเธอ
ดนัย: "ใช้มือเลย ไม่ต้องใช้ผ้าแล้ว"
มายด์ก็ไม่ขัดศรัทธาเธอลูบมันด้วยสองมือ ใบหน้าร้อนผาว เธออยาก จะดึงกางเกงเขาลงเลยดีมั้ยเนี่ย ตอนนี้นอกจากกล้ามเธอก็อยากจับไอ้นั่นของเขาแล้วด้วย เธอห้ามความฟุ้งซ่านไม่ได้เลย ดนัยที่รออยู่นานรั้งหัวเธอมาจูบทันที พอทั้งสองสัมผัสกันก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก มายด์รับรู้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ผ่านน้ำลายอีกฝ่ายแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รำคาญใจอีกต่อไป ลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดหากันปากบดกันอย่างเอาเป็นเอาตายหลายนาทีก่อนจะแยกออกจากกัน ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะจูบอีกครั้ง และอีกหลายครั้ง

เธอโหยหาเขาเหลือเกิน เธออยากกอด อยากจูบเขาขนาดไหนเธอรู้สึกชัดเจนแล้ว ความรู้สึกมันแล่นพล่านในอกขาวๆ ดนัยรับร่างที่โถมเข้ามาหาเขา แขนแกร่งกอดประโลมลูบไปตามชุดนอนสายเดี่ยวสีขาว เต้านมกลมคลึงกำลังบดเบียดแขนเขาอยู่ มือดนัยเริ่มอยู่ไม่สุขเขาคว้าบีบก้นบีบและลูบไปตามเรียวขา สะโพกและก้นแน่นๆ
ทั้งสองนัวเนียจนดนัยไม่ไหว เขาชันตัวลุกแต่กลับพบว่ามายด์ผลักเขาลงไปนั่งและกระชากกางเกงเขาลงทั้งสองตัวพร้อมกัน

เออ นั่นบทฉันไม่ใช่เหรอ

แต่ดนัยก็ไม่ว่าอะไรรีบยกตัวถีบกางเกงตนพ้นตัวออกไป ปืนพกส่วนตัวที่กำลังตื่นโดนมือนุ่มคว้าหมับและรูดชักทันที
ดนัยโดนจู่โจมไม่ทันตั้งตัวถึงกับตัวงอร้องระงมขึ้นมาก่อน
ดนัย: "ใจเย็น...โอยยยรูดเบาๆ มายด์จ้าาาา ซื้ดดดด"
มายด์สาวเอ็นที่กระตุกหงึกๆพองขึ้นคามือหัวบานแดงกำชูหน้าท้าทาย วันนั้นมันแทงจนเธอขาถ่างวันนี้ต้องเอาคืนแล้ว
แล้วเธอก็สาวมือรูดไม่ยั้งโดยมีเสียงร้องระงมของดนัยประกอบฉาก
ยิ่งเธอรูดมันยิ่งกระตุกหงึกๆราวกับท้าทายอุ้งมือเธอ รู้สึกถึงเส้นเลือดที่วิ่งตุบๆอยู่ด้านใน เธอจ้องปลายหัวที่เปียกชื้นขึ้นมา
มายด์: "จะเอาให้แตกตรงนี้เลย นี่ๆ"
ตอนนี้กลายเป็นเธอกำลังสนุกที่เล่นงานดนัยอยู่ฝ่ายเดียว ดนัยถึงกับสิ้นฤทธิ์ตอนแอ่นไปมาอยู่บนโซฟา
ดนัย: "เดี๋ยวววว อย่ารูดแบบนี้มันก็แตกไวสิ โอยยยยย มายด์จ้าาา อย่าทำกันแบบนี้"
ดนัยโดนรูดเธอเมื่อยมือเริ่มช้าลงดนัยถึงได้ตั้งหลักเอาคืน เขารีบล้วงมือเข้าไปทางด้านบนบีบเต้านมเธอคืน นิ้วรีบเขี่ยที่ปลายยอดที่ชี้ดันเสื้อออกมา มายด์เริ่มกัดฟันกรอดรีบรูดท่อนเนื้อที่กำเกือบไม่รอบไวขึ้นจนสุดท้ายดนัยต้องใช้มืออีกข้างเกะมือเธอออก แต่เธอไม่ยอมหรอกเธอเปลี่ยนมาใช้มือสองข้างรูดยิกๆจนดนัยเอวลอยรีบขอร้อง
ดนัย: "ซื้ดดดด เดี่ยวมันพุ่ง อ่อยยย เบาๆก่อน"
มายด์ยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะโดยมีปืนของเขาอยู่ในกำมือ ดนัยถึงกับเงยหน้าหอบแฮ่กๆ อีกนิดเดียวเขาแตกแน่ เธอมองพ่อตัวนี้ที่นั่งหอบหน้าแดงอยู่สลับกับจ้องปืนพกประจำกายที่ชี้ฟ้าอย่างสำราญใจ
แค่มือยังแทบแย่ ถ้าเสียบเข้าไปเขาล่มแน่ แต่แตกไวก็อายตายทำไงดีวะ
ดนัยตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธ์ทันที
เขาว่าการรุกคือวิธีรับที่ดีที่สุด เอาวิธีนี้ละกันวะ

เขารีบคล่อมกดร่างมายด์ลงบนพรมใหญ่ที่พื้นพลิกเป็นฝ่ายบุกแทนเขารีบถลกชุดเธอลงและก้มลงดูดที่หน้าอก มือสองข้างกดแขนที่พยายามดิ้น

 

"นี่ดนัย อย่านะ ไม่เอาา"
ทีนี้ทำเป็นเขินตะกี้เล่นซะแทบพุ่ง เขานึกในใจขณะงับและดูดหัวนมอย่างเอาเป็นเอาตายมายด์แอ่นตัวหนีครู่นึงก็เลิกเล่นตัว สาวสวยเปล่งเสียงครางเบาๆอย่างมีความสุข ดนัยสาละวนอยู่กับเต้าขาวอยู่นานจนพอเขารูดกางเกงในเธอออกนิ้วสากรีบแทงเข้าไปอย่างรีบร้อน มายด์ถึงกับนิ่วหน้าด้วยความเสียวที่ยังฝืดนิดๆแต่นิ้วโป้งดนัยก็ขยี้ติ่งเสียวสลับกับแทงนิ้วเข้าไปไม่กี่ครั้งทางก็เริ่มสะดวก
เกมเริ่มพลิกไปทางดนัยอย่างรวดเร็ว
นิ้วควานไม่กี่นาทีร่องรัดๆก็เปียกเยิ้มขึ้นมา
มายด์ก็พบว่าอารมณ์เธอรุนแรงจนแทบคลั่ง เธอหอบหายใจถี่เด้งเอวหานิ้วที่ลุกล้ำภายในเบาๆ เธอพยายามกลั้นใจไม่ให้เสร็จตรงนี้แต่ดนัยก็เพิ่มนิ้วกลางเข้ามาในร่องมายด์อีก
มายด์: "อูยยยยย อืออออ แรงอีก!! เสียววววว"
ร่างขาวผองนอนบิดกายไปมาบีบขาหากันแน่น
แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้นิ้วลามกในตัวเธอมันช้าลงเลย
"ไม่ไหวแล้วดนัย เราไม่ไหวแล้ว อืมม อือออ"
ในที่สุดน้ำใสๆก็พุ่งออกมาตามจังหวะแทงของนิ้วถี่ยิบโดยที่เจ้าของกำลังอุดปากตัวเองด้วยสองมือไม่ให้เสียงตนลอดออกไปจากห้องจนมีใครมาขัดจังหวะเธอและเขา
แต่หลังจากเธอไปถึงปลายทางอีกฝั่งก็ไม่ได้หยุดมือแบบที่คาดเอาไว้ แทนที่จะได้พักหายใจดนัยก็ขยับใบหน้ามาแทนที่นิ้วมือ หญิงสาวปรือตาขึ้นพบก็ไม่อาจทำอะไรอีกนอกจากดิ้นพล่านเมื่อถูกลิ้นช้อนไช้และสะบัดใส่ราวแส้
"อืมมมม อืออออออ"
ร่างขาวเนียบแอ่นเอวขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้น เสียงครางอู้อี้ดังจากลอดมาจากมือที่อุดเสียง พยายามกระเถิบร่างหลบแต่ก็โดนยึดต้นขาไว้ทำได้แค่แอ่นเอวขึ้นลงมือข้างนึงขยุมหัวอีกฝ่ายสับสนว่าจะผลักไสหรือกดหน้าแฟนหนุ่มดี
ยิ่งนานไปมายด์ก็ยิ่งแอ่นเอวแรงขึ้นเรื่อยๆ ดนัยก็ไม่น้อยหน้า
ฉลามคลั่งเมื่อได้กลิ่นเลือดฉันใด ดนัยก็คลั่งฉันนั้น ลิ้นเข้าตวัดพลิ้วบางแทงเข้าไปคว้านลากน้ำเมือกที่ทะลักเยิ้มออกมาจากในถ้ำลับดูดกลืนดูดเม้มติ่งเนื้ออย่างหิวกระหาย

ความไวของลิ้นดนัยตอนนี้ต่อให้เป็นผู้หญิงกร้านโลกยังต้องดิ้นน้ำตาเล็ด มายด์ที่ยังสดใหม่จะไปมีปัญญาเอาตัวรอดได้ยังไง
มายด์สุดจะกลั้นไหวมือทั้งสองกดหัวดนัยสุดแรงก่อนยกเอวเด้งบดหน้าอีกฝ่ายพร้อมครางเสียงยาวออกมาดนัยเห็นอาการก็เดาออกว่าสรรค์อยู่แค่เอื้อมเขาจับต้นขาเธอกางออกและเพิ่มความว่องไวในช่องปาก
มายด์สะดุ้งสุดตัวค้าง น้ำใสๆทะลักพร้อมกับร่องที่บีบตัวยิบๆ เสร็จคาปากอย่างสุขสมดนัยก็เลียรับรางวัลจนพอใจก็ดันหน้าออกมาเอวได้รูปทรงถึงได้แตะพื้นอีกครั้ง
ดนัยค่อยทาบทับร่างที่นอนหอบขึ้นไปประกบปากจูบแขนกอดรัดร่างขาวลูบไล้เธออย่างหลงไหล ทั้งสองนัวเนียแทบจะเป็นร่างเดียวกันเสียงแลกน้ำลายดังขึ้นเป็นระยะ อารมณ์รักถกทอหากัน แต่พอนานไปอารมณ์ใคร่ก็เริ่มทำงานอีกครั้ง
ดนัยเอาลำกล้องปืนแนบไปที่หน้าท้องแฟนสาวบดมันเบาๆ มายด์ชะงักไปแวบนึงใบหน้าแดงซ่านขึ้นกว่าเดิม ดนัยปล่อยปากให้เป็นอิสระและบรรจงไล้ปากไปตามต้นคอและจูบที่เนินหน้าอกและเริ่มโลมเลียมันอีกครั้ง
มายด์นอนเคลิ้มไปนานจนมีเสียงกระซิบข้างหูว่า
"เมื่อกี้แกล้งเรา ตอนนี้ถึงเวลาโดนเอาคืนแล้ว"
 

ดนัยชะงักแวบนึงก่อนจะยิ้มกว้างและจูบลงที่แก้มแรงๆ
มายด์ลืมตาขึ้นแกล้งมองค้อนแฟนหนุ่ม
ดนัยยิ้มกว้างกว่าเก่าระดมจูบเธออีกหลายที เธอร้องวี๊ดว้ายเบาๆและเอามือดันหน้าแฟนหนุ่ม

แต่มีหรือเขาจะยอมหยุดง่ายๆ ผีหื่นกามสิงสู่ในร่างเขาเรียบร้อย เขางีบนิ้วเธอเบาๆจะพลิกตัวขึ้นคล่อมร่างสาวสวยฝั่งหน้าที่ร่องอกและสูดกลิ่นกายหอมชื่นใจ บรรกาศสีชมพูเริ่มกลายฉากติดเรท 20 + จนมายด์ต้องเอ่ยห้าม
"พอแล้ว เมื่อคืนก็ทำไปแล้ว ซื้ดดด อย่านะไอ้คนทะลึ่ง"
มือไม้ทั้งสองลูบที่เอวลงมาสะโพกและโคนขาขณะที่ปากก็เลียไปที่หัวนมบนเต้าอวบๆ
ร่างกายขาวโพลนบิดส่ายเหมือนไม่เต็มใจแต่พอดนัยงับยอดอกดูดแรงๆพร้อมกับใข้มือขย้ำก้นเต็มมือไม่นาน ราวขาวก็โอนอ่อนระทวยลงให้เขาเสพสุขตามที่ต้องการ
"สวยขนาดนี้ รอบเดียวจะไปพอได้ยังไง"
ดนัยชื่นชมร่างเปลือยตรงหน้าอย่างลุ่มหลง เจ้าปืนพกที่สงบนิ่งค่อยๆแปลงไปเป็นปืนยาว
รอบนี้เขาไม่รีรอตั้งท่าหันปืนและสอดพรวดเข้าไปในร่องคับแน่นทันที
"โอยยย เจ็บบ"
ดนัยหน้าซีดรีบก้มลงไปจูบแฟนสาวแทนการขอโทษและเริ่มไซร้ที่ลำคอ มือลูบไปตามลำตัวและจับขาแยกออกและขยับเอวส่งส่วนที่เหลือเข้าไปช้าๆ พอความเจ็บค่อยๆคลายตัวปืนยาวก็จมลงไปในร่องหมดทั้งกระบอก เขาแช่เอวค้างและใช้มือกับปากละเลงไปตามผิวขาวๆจนเธอเริ่มกระสับกระส่าย
"ดนัย ขยับเถอะเราพร้อมแล้ว"
ดนัยเงยหน้ามองตาใสแป๋วของแฟนสาวก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและเริ่มกระแทกเอวใส่
"รอคำนี้เมานานแล้วครับ"
ดนัยสอดใส่อย่างช้าๆ ค่อยขยับจนที่อย่างเข้าที่
"อูยยยยมันดีมากเลย"
ดนัยก้มไปกระซิบกับแฟนคนสวย แต่ประโยคที่ตอบกลับมาทำให้เขาตาลุกวาว
"งั้นทำแรงกว่านี้อีก เราอยากรู้สึกดีกว่านี้"
ดนัยยิ้มกว้างจับเอวรั้งสะโพกมากระแทกด้วยความเร็วสูง เสียงกระแทกดังตับๆ มายด์เองก็เด้งขึ้นรับ ร่างขาวผ่องสะท้านเต้านมกระเพื่อมน้อยๆตามจังหวะเอวที่ดุเดือด ท่อนเอ็นยาวมุดเข้าออกถี่ยิบ ลำเอ็นชุ่มช้ำไปด้วยคราบสวาทของแฟนสาวที่ดิ้นเร่าอยู่ตรงหน้า

"อูยยย ดีจัง ดนัยยยย ดนัยค่าาาาา โอยยยย"
เสียงครวญครางด้วยความสยิวทำให้ดนัยคึกคักขึ้นอีกหลายเท่า เขาจับขาเธอพาดไหล่และกระแทกเอวใส่อย่างหนักหน่วง หญิงสาวเองก็ไม่น้อยหน้าแอ่นรับเอ็นที่เสียบเข้ามาแบบไม่มีความอายอีกต่อไป ความคับแน่นที่วิ่งเข้ามาจนลึกสุดในร่างครั้งแล้วครั้งเล่ามันทำให้เธอต้องการมากขึ้นอีก โหยหาขึ้นอีก
ร่างเธอบีบรัดแท่งเนื้อถี่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความเสียวที่ใกล้จะระเบิดออกมา
ทั้งสองหันมาสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมายก่อนรับรู้ถึงความนัยที่ส่งให้กันผ่านดวงตา
ดนัยเลิกคิด เลิกอดทนเขาทิ้งตัวลงมาจูบปากที่ครางและบดจูบพร้อมกับทาบร่างขาวกอดเธอแน่นและเร่งจังหวะเอวเพื่อจบภารกิจ
ร่างชายและหญิงบดเบียดแนบชิดจนเป็นร่างเดียวกันก่อนมายด์จะสะท้านเฮือกๆ แขนขาเกร็งจิกแน่นร่องรัดบีบแน่นรีดเมือกสาวทะลักออกมา ดนัยที่กำลังจะแตกตามไปติดๆพลันนึกถึงกติกาได้ทัน รีบแกะขาเธอที่รัดเอวดึงเอ็นพรวดออกมา

วินาทีที่หัวบานพ้นรูถ้ำน้ำกามขาวข้นก็พุ่งออกมาพอดิบพอดี น้ำกามร้อนๆสาดพุ่งไปบนท้องน้อยและเลยไปถึงหน้าท้องจนเลอะไปทั่วบริเวณ
ดนัย: "หูววววว เกือบดึงไม่ทันแล้วไง"
กล่าวจบชายหนุ่มนั่งหอบซี่โครงบานอยู่ที่ปลายเตียง โดยที่ไม่รู้ว่ามายด์มองปลายหัวบานที่มีคราบน้ำกามเลอะอยู่ตาไม่กระพริบ ดวงตากลมจ้องมันแบบไม่ละสายตาไปไหน
สายตาเธอเหลือบมองมาบนเนื้อตัวที่มีน้ำกามขาวเหนียวก็กลับมีความรู้สึกเสียดายขึ้นมา เธอเลียริมฝีปาก ความคิดพิศดารผุดขึ้นมา น้ำดนัยรสชาติมันเป็นยังไงนะ
มายด์กำลังจะอ้าปากเอ่ยขอ แต่ชายหนุ่มแสนซื่อก็ดันขยับลุกขึ้นเพื่อเอากระดาษมาเช็ด

คำขอของเธอจึงยังไม่ได้หลุดจากลำคอ พอสติกลับมา พอเธอคิดดูอีกที
มายด์ก็รีบลุกหนีเข้าไปอาบน้ำเพื่อหลบหน้าแฟนหนุ่มหาเวลาจัดการอารมณ์และความคิดอันแสนพึลึกของเธอเอง
ดนัยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าพลาดของดีไปแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มพักเหนื่อยอย่างสบายอกสบายใจ
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[dodoza2]

เอาเรื่องจัดหายไปนานเลย สำรวจบ้านเป็นเดือนเพื่อมาเคลมลูกสาวสุดจริงๆ

[singkanong]

หายไปนานมากเลยเป็นเพราะแอบไปวางแผนเข้าหาแฟนสาวที่บ้านว่าที่พ่อตานี่เอง

[zero008]

มายด์ร้อนแรงขึ้นนะ

[Kingmar]

ดนัยเปิดโลกให้สาวมายด์แล้ว. ต่อไปจะร้อนแรงขึ้นอีกใช่ไหมครับ

[Mosser12345]

มายด์จะโดนคนอื่นเสียบอีกมั้ย ฟินดี

[1819]

 จำเนื้อเรื่อวต้อนเก่าไม่ได่ เลย ต้องกลับไปไล่อ่านก่อน  หายไปนานๆๆๆ แบบนี้ น่าจะลลิงค์ย้อน ต้อนเก่านิดนุ่ง

[ads_s7]

กลับมาคราวนี้ยังร้อนแรงเหมือนเดิม

[Taizen]

ฟ้าเหลืองรึปล่าวนี่ดนัย

[Man_On_The_Moon]

หายไปนานเลยนะครับไรท์ ยินดีต้อนรับในการกลับมาครับ

[mighty]

มายด์ร้อนแรงขึ้นดนัยจะดับไฟร้อนของมายด์ไหวหรอ

[Erik]

เรื่องราวสมจริง ไม่น่าเบื่อเลยครับ

[ziggy2]

นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อแล้วเรื่องนี้ ขอบคุณมากเลยครับ write

[vergo]

น้องมายด์เด็ดขนาดนี้รอบเดียวไม่น่าจะพอครับ

[Nong5670]

น้องมายด์นี่ก็คืดถึงเจ้าพระเอกเราใจจะขาด