ด้านมืดของเจน (ตอน 1): แท็กซี่ที่รัก

[sosoping]

  สนุกมากๆ

[Forgot2545]

 

[Sontin77]

  

[Brexiprazole]

ชอบสไตล์การเขียนมากครับ ว่าแต่น้องเจนยอมง่ายจัง

[สาวิต]

ขอบคุณครับ

[P.Guardiora]

โชคดีจริงๆ

[Brian Kody]

ตามต่อนะ

[Haruhi13]

ประเดิมก็แท็กซี่เลย หรอยๆ

[R18]

[kirinae]

ชอบสไตล์การเขียนแบบนี้

[dkh3ad]

ชอบมากๆเลย สาวซุกซนแบบนี้ 

[เลขาคิม]

   ยิ่งอ่านยิ่งฟิน ชอบมากงับ ลุ้นน้องเจนสุดๆๆ

[milllove9]

สวัสดีค่ะ

เจนเกิดและโตที่กรุงเทพ ปัจจุบันก็อายุประมาณ 25 แล้วค่ะ

ช่วงมัธยมเจนเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดและด้วยความที่เป็นเด็กตั้งใจเรียนและค่อนข้างจะเรียบร้อยเรื่องผู้ชายเลยไม่มีเลยในช่วงนั้น ถึงความรู้สึกต้องการทางเพศหรือความอยากรู้อยากเห็นจะมีอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่เคยทำอะไรไปมากกว่าดูหนังโป๊แล้วช่วยตัวเอง ตอนนั้นแหละที่เจนค้นพบว่าตัวเองมีอารมณ์ทางเพศหรือ fetish กับคนที่อายุมากกว่ามากๆ คือ 40+ ไปเลย แล้วก็ชอบช่วยตัวเองกับหนังโป๊หรือเรื่องแต่งที่พระเอกอายุเยอะ โดยเฉพาะหนังที่มีพลอตแบบผู้ชายเป็นลุงหื่นๆ มาดดีๆ มารุกนางเอกสาวสวยที่ตอนแรกก็ขัดขืน แต่ตอนจบกลับยอมแพ้ให้กับความเงี่ยนของตัวเองและมีความสุขกับการเสพกามกับผู้ชายรุ่นพ่อแบบลืมอาย

ใครจะไปคิดนะคะว่าพลอตหนังที่ชอบจะเกิดกับตัวเองในชีวิตจริง...

หลังจบมัธยมเจนก็เข้าเรียนต่อมหาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิต ด้วยความที่มหาลัยไกลจากบ้านมากพ่อกับแม่เลยเช่าคอนโดให้อยู่ใกล้ๆที่เรียนไปเลย ถึงคอนโดจะไม่ได้หรูหราอะไรแต่เจนชอบในอิสระของการอยู่คนเดียวแบบนี้มากๆ เหมือนได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดนึง

เจนเป็นคนหุ่นบางๆ (33-24-34 สูง 165 หนักประมาณ 43) ผิวขาว ผมดำยาวถึงกลางหลัง หน้าเรียวสวยแบบหมวยตาโต รุ่นพี่เลือกให้เจนเป็นหนึ่งในหลีดโต๊ะ (กลุ่มย่อยๆในคณะ) และเป็นหลีดคณะด้วยตอนหลัง ช่วงเดือนแรกๆที่เป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งเจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากปรับตัวเข้ากับตารางชีวิตแบบใหม่ที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นทั้งเรื่องเรียนและก็เรื่องกิจกรรมคณะต่างๆ นอกจากนั้นยังต้องมาปรับตัวเข้ากลุ่มกับเพื่อนใหม่ด้วย

ช่วงนี้เองเป็นช่วงที่มีคนมาจีบแบบจริงๆจังๆ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นเพื่อน เจนเองก็ลองเปิดใจคุยดู สิ่งที่เจนรู้สึกตอนนั้นคือ จริงๆก็มีความรู้สึกดีกับคนที่เข้ามาคุยนะ แล้วเวลาไปเดินเที่ยวด้วยกัน จับมือกันก็รู้สึกโอเค แต่สิ่งที่ไม่รู้สึกเลยคือความความต้องการทางเพศกับเค้า มันเหมือนกับว่าเค้าเด็กเกินไปหมดทั้งๆที่เราเองก็เด็ก เจนได้แต่เก็บความลับนี้เอาไว้เพราะบอกใครไม่ได้ และพอเวลามีอารมณ์ขึ้นมาก็ยังใช้การดูหนังโป๊ จินตนาการไปเองว่าเราเป็นผู้หญิงในเรื่องที่กำลังแอ่นเอวรับการกระเด้าของชายวัยกลางคน เจนรู้ว่ามันคงจะดูแย่มากถ้าปล่อยตัวปล่อยใจไปทำเหมือนนางเอกเอวีพวกนั้น แต่ความอยากลอง ความอยากตื่นเต้น มันค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแบบไม่รู้ตัว

พอเรียนไปซักพัก เจนค่อยๆแต่งตัวเซ็กซี่มากขึ้น จากกระโปรงนักศึกษาที่ยาวก็สั้นลง จากเสื้อที่หลวมก็รัดรูปมากขึ้น จากเสื้อยืดคอกลมเปลี่ยนเป็นสายเดี่ยวคอวี เจนเปลี่ยนแม้กระทั่งชุดวิ่งออกกำลังกายจากเสื้อบอลแมนๆ เป็นผ้ายืดรัดรูปหรือสปอตบรา ที่ทำไปนี่เพราะรู้สึกตื่นเต้นดีทุกครั้งเวลาผู้ชายจ้อง ตั้งแต่ลุงยาม พี่วินมอเตอร์ไซค์ อาจารย์ ไปจนถึงลุงภารโรง ยิ่งมองด้วยความหื่นเท่าไรเจนยิ่งแอบรู้สึกดี

เวลาผ่านไปเจนยิ่งอึดอัดกับความต้องการของตัวเองที่เป็นแบบนี้ มันต้องการระบาย เจนหาทางออกโดยลองมาเล่นแอปพลิเคชันหาคู่ คือใจจริงไม่ได้กล้านัดเจอหรอกนะ แค่อยากลองเฉยๆ อยากรู้ว่าผู้ชายคิดกับเรายังไง เจนลองสร้างโปรไฟล์ใช้รูปตัวเองแบบให้เห็นแค่สัดส่วนบ้าง เห็นครึ่งหน้าบ้าง (เพราะกลัวคนรู้จัก) แล้วก็เลือก match แต่กับคนที่เจนคิดว่าน่าจะคุยเรื่อง 18+ ได้เต็มที่ แต่การทำแบบนี้กลับไม่ได้ช่วยระบายให้ความอยากรู้อย่างลองลดลงเลย มันกลับเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ลองนึกภาพมีผู้ชายเป็นสิบๆ ส่งข้อความมาบอกว่า "หนูน่าเย็ดนะ หุ่นน่ากระแทกจัง อยากเลียให้ทั้งวัน ฯลฯ"  อาการมันยิ่งกำเริบ กลัวใจตัวเองจะเผลอไปนัดกับเค้า

เจนยั้งตัวเองมาตลอด 19 ปีกว่า แต่อีกไม่นานความอยากมันก็เอาชนะความหวงตัวได้ในที่สุดค่ะ...

หลังจบปีหนึ่งขึ้นปีสองสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเจนคือ "ปาร์ตี้" ค่ะ

จากที่ไม่ค่อยเที่ยว เจนเริ่มตามเพื่อนๆไปผับบ่อยขึ้น ถึงเจนกินเหล้าไม่ได้เก่งมากแต่ชอบสนุกอยู่ในบรรยากาศของร้านที่มืดๆ เสียงเพลงดังๆ เจนชอบในอารมณ์ความเมาๆ ตึงๆ เหมือนเป็นช่วงเวลาที่ใช้หนีออกจากเรื่องเรียนที่เครียดได้ดีงามมาก

แต่สิ่งหนึ่งที่เจนค้นพบว่าตามมากับ "ความเมา" คือ "ความอยาก" เจนรู้ตัวเลยว่ามีความอยากมากขึ้น กล้ามากขึ้น ทั้งกล้าเต้น กล้าอ่อย แต่เจนก็ยังอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ มีคนช่วยกันดูแลหลายคนและกลับถึงคอนโดได้ปลอดภัยตลอด

จนกระทั่ง...

เจนจำได้แม่นว่าเป็นวันศุกร์ เจนกับกลุ่มเพื่อนสนิทห้าคนทั้งผู้ชายและผู้หญิงนัดกันว่าจะไปลองร้านเหล้าแถวถนนข้าวสารเพราะต้องไปทำกิจกรรมที่แคมปัสของมหาลัยซึ่งอยู่แถวๆนั้นพอดี วันนั้น เจนใส่เสื้อสายเดี่ยวสีเทารัดรูป กางเกงยีนขาสั้น รองเท้าผ้าใบชิวๆ ร้านที่ไปสนุกมาก เพลงโดน ทุกคนคึก กินเหล้ากันมากกว่าปกติ เจนเองก็กินเกินโควต้าตัวเองไปพอสมควรจนเริ่มเซ

พอถึงเวลาแยกย้ายตอนราวๆตีหนึ่งสภาพแทบไม่ไหวกันหมด ความพี้คคือเพื่อนที่นัดกันว่าจะกลับไปรังสิตด้วยกันดันชิ่งไปกับแฟนมันที่มาเที่ยวแถวนั้นพอดี ส่วนคนที่เหลือไม่มีใครกลับรังสิตเลยเพราะมีบ้านอยู่แถวใจกลางกรุงเทพกันหมด ทำให้เจนต้องกลับคอนโดคนเดียว ไกลก็ไกล ถึงแอบเซ็งนิดนึงแต่ไม่เป็นไรนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้วะ

ด้วยความเป็นสุภาพบุรษของเพื่อนชาย มันเรียกรถให้เจนขึ้นก่อนเลยเพราะไกลสุด เรียกอยู่หลายคันก็ไม่มีใครไป จนกระทั่งรถเขียวเหลืองสภาพเก่านิดนึงเข้ามาจอดเทียบพอดี เพื่อนเดินไปเปิดประตูหน้าถาม "ไปรังสิตมั้ยครับ" แล้วมันก็หันมาพยักหน้าให้เจนเป็นการส่งสัญญาณว่า "ไป" ด้วยความเมาของเจน เจนเดินตรงไปถ่างประตูหน้าที่มันเปิดแง้มคุยกับแท็กซี่อยู่แล้วก็เข้าไปนั่งเลย พอปิดประตูปั๊ป เจนก็หันไปบ๊ายบายเพื่อนที่อยู่ข้างทางด้วยทีนึง พอรถออกเท่านั้นแหละ "เอ้าาา เราทำไมมานั่งหน้าวะเนี่ยยย"

สภาพรถแท็กซี่ข้างในสะอาดดีแต่มีกลิ่นบุหรี่จางๆ หันไปมองคนขับแท็กซี่เป็นพี่ผู้ชายอายุราวๆ 45-50 ตัวสูง หุ่นค่อนข้างเฟิร์ม ผิวสีคล้ำแดง หน้าตาหล่อแบบไทยๆนะ แต่ก็ดูเจ้าชู้ ตัดผมสั้น ที่แขนซ้ายมีรอยสักเลยออกมาจากเสื้อแขนสั้นนิดนึง แต่ในรถมันมืดเจนดูไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ"

"อะ อะไรนะคะ?"

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ พี่เห็นขาน้องติด"

"อะ อ๋ออ ค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ"

เจนเขินเพราะแอบเหม่อไปนิดนึง พี่แท็กซี่ก็หัวเราะชอบใจ ส่วนรถแท็กซี่ก็ยังติดอยู่ในซอยนั้นเพราะคนออกมาเรียกกันเยอะ

"มาเที่ยวกันหรอครับ"

"ใช่ค่ะพี่ โชคดีนะคะที่พี่รับ ไม่งั้นหนูยืนรออีกนานแน่เลย"

"อ๋อ บ้านพี่อยู่แถวนั้นพอดี วันนี้วิ่งมาตั้งแต่บ่ายๆ กะว่าส่งน้องแล้วก็จะกลับบ้านเลย"

"อ๋อ ค่ะพี่"

...

"แล้วหนูเที่ยวแถวนี้บ่อยไหมครับ"

เจนงงไปนิดนึง ไม่นึกว่าเค้าจะชวนคุยต่อ

"พึ่งเคยมาครั้งแรกเองค่ะพี่ พอดีเพื่อนอยากมาลองดูว่าร้านแถวนี้เป็นยังไง"

"แล้วสนุกดีมั้ยครับ"

"เอาเรื่องเลยเหมือนกันค่ะพี่ เกือบจะเมาแน่ะ (ความจริงเมาแล้วจ้า)"

"สมัยพี่เที่ยวนะร้านมันยังไม่เยอะขนาดนี้ ตอนนี้เห็นร้านเปิดใหม่เต็มเลย ก็อยากลองมาดูเหมือนกัน"

จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยถึงว่าร้านที่ไปมาเป็นยังไง จนรถเลี้ยวซ้ายเข้าราชดำเนิน มาติดไฟแดงตรงอนุสาวรีย์ ปชต. เจนเห็นว่าเค้าแอบหันมามองสำรวจเจนทีนึง ตั้งแต่หน้าตา หน้าอก ลงไปที่น่องขาวๆ จู่ๆความรู้สึกตื่นเต้นแบบเสียวๆมันก็เข้ามาในหัวแว๊ปนึง

จากนั้นรถวิ่งออกมาเรื่อยๆ

"เราขึ้นทางด่วนไหมครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เจนว่าดึกขนาดนี้ รถคงไม่ติด"

"โอเคครับน้องเจน ชื่อน่ารักนะครับ ดีเลยพี่จะได้มีเพื่อนคุยนานหน่อย"

เจนหน้าร้อนวาบนึงด้วยความเขิน อยู่ๆบอกชื่อพี่เค้าไปเฉยเลย แต่ด้วยความเมาและความกวนตีนของเจนเลยถามแหย่เค้าไปว่า

"น่ารักแค่ชื่อหรอคะ"

พี่เค้าหันขวับมายิ้มให้แบบมีเลศนัยทันที...

"โห น้องเจน ให้พี่พูดตรงๆนะ น้องน่ารักมาก หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ สเปคพี่เลยครับ"

จังหวะนั้นเรามองตากันแปปนึงในแสงไฟสลัวๆในรถ...ใจเจนเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"เอ่ออ ขอบคุณนะค่ะพี่ ชมซะหนูเขินเลย...ว่าแต่พี่ชื่ออะไรหรอคะ"

"พี่เอกครับ แต่จะเรียกที่รักก็ได้นะครับ"

"หูยยยยยยพี่เอก มุกเชยไปไหนคะเนี่ย ฮ่าๆๆ"

หลังจากนั้นเราก็คุยกันเหมือนสนิทกันมานาน คุยกันไปๆมาๆอยู่ๆพี่เค้าก็ถาม

"แล้วน้องเจนมีแฟนมั้ยครับ"

"ไม่มีค่ะพี่ พี่ล่ะคะ"

"อ๋ออ ไม่มีครับพึ่งเลิกกันไปสองสามปีแล้ว เออ...พี่ถามหน่อย ถ้าไม่มีแฟนเวลาเหงาทำไง"

"เวลาเหงาหรอ เอ่อ... ก็ไปหาเพื่อน เดินเที่ยวห้าง อะไรยั่งงี้ค่ะพี่"

"เปล่าพี่ไม่ได้หมายถึงเหงาแบบนั้น..."

"แล้วแบบไหนคะพี่" เจนถามกลับด้วยความปากไว พอพูดคำนี้จบเจนหน้าแดงหลบตาพี่เอกทันทีเพราะเข้าใจล่ะว่าเค้าหมายถึงเหงาแบบไหน

พี่เอกหันมามองยิ้มๆ ก็เหมือนเดาได้ว่าเจนก็รู้ความหมายแล้ว แล้วแกก็ตอบ

"ก็แบบนั้นแหละครับ หึหึ พี่ไม่มีแฟนมานานเวลาที่เหงาพี่ยังต้องหาที่ลงเลย"

เจนรู้ตัวแล้วแหละว่าบทสนทนามันมาทางไหน แต่มาถึงตรงนี้ล่ะ แค่คุยเฉยๆไม่เห็นเป็นไรเลย ตื่นเต้นดีออก

"ที่ลงแบบไหนคะพี่"

"ส่วนใหญ่ก็ซื้อกินเอาครับ แต่ก็มีบางทีมีแอบนัดเอากับผู้หญิงที่เหงาๆเหมือนกันบ้าง"

"อ๋อออออออ ซื้อกินคือซื้อบริการหรอคะ"

"ใช่ๆ ก็เนี่ยเหมือนตรงถนนที่เราผ่านมาก็มีอาบอบนวดที่พี่เคยไป แต่หลังๆก็ใช้ไซด์ไลน์แบบไปนัดกับเค้าที่โรงแรมเอานะเพราะถูกกว่า"

"ค่ะพี่ ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามีแบบนี้ด้วย"

"แล้วน้องเจนล่ะครับ เวลาเหงาแบบพี่ทำยังไง"

เจนหน้าร้อนวาบด้วยความเขินมาก แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบ

"ก็...เจนช่วยตัวเองเอาค่ะพี่"

"เห่ยย พูดเป็นเล่นน่า พี่ว่าน่าเสียดายมากเลยนะสวยๆอย่างเจนต้องมาช่วยตัวเอง ผู้ชายทำให้มันเสียวกว่าเยอะไม่ใช่หรอ"

"เอออ ก็จริงค่ะพี่ (ความจริงยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายเลยค่า แต่เออๆออๆไปกลัวเสียฟอร์ม)... แต่ทำไงได้อะนะไม่มีแฟนหนิ"

"แล้วน้องเจนไม่ได้มีอะไรมานานหรือยังครับ"

"เอ่อ เอ่อออ ก็หลายเดือนแล้วเหมือนกันนะคะ ถามอะไรของพี่เนี่ยยย" เจนเอ็ดแกไปทีนึงแบบหยอกๆ

"ขอโทษทีครับ พี่คุยเพลินไปหน่อย..."

พี่เอกหยุดพูด หันมามองตา แล้วเอามือซ้ายแกมาวางลงบนขาอ่อนของเจนเบาๆ

"จริงๆ พี่แค่อยากรู้ว่าตอนนี้น้องเจนเหงาเหมือนกันไหมครับ..."
เวลาตีหนึ่งกว่า ฝนเริ่มลงเม็ดพรำๆ แท็กซี่เขียวเหลืองคันนึงวิ่งไปตามถนนวิภาช้าๆ แสงไฟริมทางส่องเข้ามาในรถเป็นระยะ

มืออุ่นๆผิวกร้านสีดำแดงของแท็กซี่หนุ่มใหญ่วัยสีสิบกว่าวางนิ่งอยู่บนขาอ่อนขาวๆของสาวอายุไม่ถึงยี่สิบดี

...

เจนนั่งเกร็งสองมือบีบเบาะแน่น

ใจนึกอยากจะโวยวายแต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับความรู้สึกต้องการมันตีกันไปหมด

"พี่เอกอย่าจั...อุ้ยย"

เจนพยายามจะห้าม แต่ว่าไม่ทันจะพูดจบ มือสากๆของพี่เอกก็ลูบขึ้นลงช้าๆ

เจนรีบเบือนหน้าหนี ขนลุกเกรียวทั้งตัวเหมือนโดนไฟดูด

"น้องเจนครับ พี่เอกขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆ...."

เจนนั่งตัวแข็ง หนีบขาแน่น ในหัวมึนงง คิดอะไรไม่ออก

ปากขอโทษแต่มือพี่เอกยังคงลูบขึ้นๆลงๆแบบมีชั้นเชิง เหมือนเป็นการค่อยๆเลาะขาเรียวขาวที่หนีบสนิทให้คลายออก

"พี่รู้ว่าน้องเจนก็เหงาเหมือนกัน ให้พี่ช่วยนะครับ พี่จะทำใหหนูมีความสุขที่สุดเลย"

ในหูเจนมันวิ๊งๆไปหมด ใจนึงอยากแกะมือเค้าออก แต่อีกใจก็เสียวเพลินไปกับการลูบของพี่เค้า

รู้ตัวอีกที่ขาอ่อนที่หนีบสนิทก็ค่อยๆหมดแรงและคลายออกเอง พอมีช่อง เวลาลูบขึ้นนิ้วยาวของพี่เอกก็แอบเลาะขาหนีบขึ้นมาเกือบถึงขอบขากางเกงใน เจนตกใจพยายามหุบขาสู้ แต่ก็ไม่ไหว กลายเป็นว่าขามันทั้งสั่นทั้งแง้มเข้าแง้มออกอย่างน่าอายตามจังหวะมือสากที่ลูบไล้

พี่เอกหัวเราะในลำคอเบาๆ "แบบนั้นแหละคนดี สบายๆ ไม่ต้องเกร็งนะครับ..."

"...หนูรู้ตัวมั้ยว่าหนูทั้งสวย ทั้งน่าเย็ด ถ้าพี่ได้เย็ดหนูจะเป็นบุญควยของพี่มากๆเลย"

ความเสียวต่อเนื่องตรงหว่างขาบวกการมีคนมาบอกว่าเราน่าเย็ดต่อหน้ามันทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เจนหลับตาปี๋ หายใจแรงไม่เป็นจังหวะ บางครั้งที่หายใจออกก็แอบมีเสียงครางเบาๆลอดออกมา

"อื้ออห์..."

"หนูรู้มั้ย อาการแบบนี้ภาษาชาวบ้านเค้าเรียกว่าเงี่ยนครับ พี่รู้ว่าหนูเงี่ยนแล้ว อย่าไปฝืนมันเลย ให้พี่ช่วยหนูให้สบายตัวนะครับ"

ท่ามกลางความเสียว เจนรู้สึกว่ารถชะลอความเร็วลงทำให้ต้องลืมตาขึ้นมา

...

รถแท็กซี่ค่อยๆชะลอลงหยุดสนิทข้างทาง ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆจนมองผ่านกระจกออกไปเห็นแสงโคมไฟถนนและตึกข้างทางเป็นแฉกเบลอเหมือนดวงดาว

พี่เอกค่อยๆ เอามือออกจากขาอ่อนของเจนที่ปล่อยแบะยอมแพ้การกระทำของแกไปแล้ว วินาทีนั้นเจนแอบเสียดายเพราะกำลังเพลินกับความเสียวที่แกมอบให้ แต่ไม่ทันที่จะทำอะไรพี่เอกก็เอามือซ้ายข้างเดิมมาลูบหัวเบาๆเหมื่อนเอ็นดูเด็กน้อยทำให้เจนอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว แกเอี้ยวตัวมาแล้วหันหัวเจนช้าๆให้สบตากับแก มือพี่เอกเลื่อนลงมาจากการลูบหัวมาอังอยู่ที่ข้างแก้ม นิ้วโป้งลูบไล้แก้มของเจนเบาๆ

ภายแสงสลัวๆ และเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ สายตาเจนกับแท็กซี่วัยกลางคนประสานกันอยู่นานเท่าไรก็ไม่รู้ มันรู้สึกเหมือนกับสายตาของเสือแก่มากประสบการณ์ที่มองกวางน้อยในอุ้งมือ แกโน้มตัวลงมาใกล้ขึ้นใกล้ขึ้นจนหน้าเราห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ

"ในรถมีแค่เราสองคน  เรื่องของเราพี่จะเก็บเป็นความลับไม่บอกใคร... เรามามีความสุขกันนะครับ"

พี่เอกก้มลงมาอีกช้าๆ จนปลายจมูกเราแตะกัน

"...เป็นของพี่นะครับเจน"

ความรู้สึกต่อต้านที่เหลืออยู่น้อยนิดของเจนหมดลงทันที่ที่ได้ยินคำนี้

"พี่เอกคะเจน..."

ไม่ทันได้พูดจบปากพี่เอกก็ประกบลงบนปากนุ่มๆของเจนทันที

ใช่ค่ะ จูบแรกในชีวิตเจนคือการจูบกับแท็กซี่ที่พึ่งเจอกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่เจนไม่แคร์อะไรอีกแล้ว

พี่เอกพยายามดุนลิ้นเข้ามา เจนก็อ้าปากรับอย่างว่าง่าย ลิ้นของพี่เอกวนลงไปช้อนลิ้นของเจนขึ้นมาพันกันอย่างรวดเร็ว

เจนหลับตาพริ้มแลกลิ้นกับพี่เอกโดยสมัครใจ เราจูบกันอยู่นานมาก เสียงฝนข้างนอกผสมเสียงแลกลิ้นกล่อมอารมณ์จนเคลิ้ม

แล้วมือข้างขวาของแกก็เอื้อมขึ้นมาบีบเล่นนมขนาดพอดีมือที่ซ่อนอยู่ใต้สายเดี๋ยวและบราไร้สาย เจนเสียวจนตัวบิด

"อื้อออ อาาห์"

ทันใดนั้น ขณะที่กำลังเคลิ้ม แกดูดลิ้นเจนเข้าไปในปากแกจนสุดแล้วปล่อยออกมา จ๊วบบบบ...พล็อบบ ปากเจนยังอ้าลิ้นห้อยค้างน้ำลายไหลเยิ้มข้างปาก

พี่เอกยิ้มแล้วเอานิ้วโป้งปาดคราบน้ำลายออกให้ "เด็กดีของพี่จูบเก่งจัง..."

แกลูบหัวเจนเบาๆ "พี่ว่าเราไปหาโรงแรมสบายๆแถวนี้กันไหมครับ"

เจนทำได้แค่พยักหน้าอย่างว่าใจลอย ความสามารถในการแยกแยะว่าอะไรควรอะไรไม่ควรไม่มีแล้ว...

พี่เอกยกมือขวาเจนขึ้นมาจูบ รถแท็กซี่ค่อยๆออกตัวฝ่าสายฝนไป ส่วนเราสองคนเรานั่งจับเมื่อกันเหมือนกันคู่รักที่กำลังไปฮันนีมูน

...
แท็กซี่เขียวเหลืองคันเก่าเปลี่ยนจุดส่งผู้โดยสารแล้ววิ่งฉิวออกไปท่ามกลางสายฝน

เจนรู้ดีว่าที่ปลายทางนี่เองจะเป็นที่ที่ความบริสุทธ์ที่เก็บไว้เกือบ 20 ปีต้องเสียไป แต่ความเมา ความอยากรู้อยากลอง ความต้องการ หรือสัญชาติญาณดิบที่พี่เอกเรียกว่า "ความเงี่ยน" มันมากกว่าความหวงตัวไปไกลแล้ว

จริงๆต้องบอกว่าเจนไม่มีโอกาสได้เรียกสติกลับมาด้วยซ้ำเพราะตั้งแต่ออกรถมาพี่เอกยังคงเดินเกมต่อเนื่องเหมือนกลัวเราจะเปลี่ยนใจ มือซ้ายสากของแกยังลูบเล่นขาอ่อนขึ้นๆลงๆ เจนเพลินไปกับการลูบไล้ของแกอย่างติดใจ

รถค่อยๆชะลอเข้าติดไฟแดง

"อ..อุ้ยพี่เอก"

มือหยาบกร้านลูบขึ้นมาแล้วเอามากุมตรงเป้าเจน ถึงจะมีกางเกงยีนขวางอยู่แต่ก็สัมผัสได้ถึงอุ้งมือที่คลึงตรงเม็ด ส่วนนิ้วนวดปากรูวนๆเนิบๆ

"หีอุ่นจังคนดีของพี่ น้ำเยิ้มรึยังน้า"

"อะ อาห์ บ้า พี่เอกทะลึ่งง" ปากทำว่าแต่เอวกลับร่อนเบาๆอย่างไม่รู้ตัวตามจังหวะการคลึงนวดของพี่เค้า

พี่เอกหัวเราะเบาๆแล้วก้มมาจูบหน้าผาก จูบแก้มซ้ายที ขวาที แล้วเราสองคนก็แลกลิ้นกันอีกครั้งตรงสี่แยกไฟแดง

เวลาผ่านไปอึดใจเดียวรถแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าโรงแรมในซอยแถวหน้าสนามบินดอนเมือง

ถ้าเจนจำไม่ผิดโรงแรมนี้เรียกตัวเองว่าเป็น "รีสอร์ต" แต่จริงๆสภาพคือเป็นอาคารชั้นเดียวมีห้องซัก10-15ห้องเรียงติดกัน แต่ละห้องมีที่จอดรถข้างหน้าได้เลย พี่เอกเลี้ยวเข้ามาจอดรถหน้าอาคารเล็กๆที่เหมือนเป็นล็อบบี้

"เดี๋ยวพี่มานะครับ อย่าหนีไปไหนล่ะที่รัก"

เจนแอบมองค้อนไปทีนึง พี่เอกก้มมาจุ๊บปากก่อนวิ่งลงไปที่ล็อบบี้

"...เอาไงดีเรา จะวิ่งหนีไปเลยดีมั้ยนะ"  นั่นคือความคิดที่แว็บเข้ามา แต่แค่แว็บเดียวจริงๆเพราะความอยากมันทำให้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ไม่ถึงสองนาทีพี่เอกก็วิ่งฝ่าฝนกลับมา...

รถวิ่งเข้าไปจอดที่ห้องหลังในเกือบสุด ทางเข้าห้องไม่มีอะไรนอกจากประตูไม้เก่าๆบานเดียว รถดับเครื่องลง เจนหัวใจเต้นโครมคราม พี่เอกบีบมือเบาๆ "ถึงแล้วครับที่รัก"

เจนลงจากรถอย่างใจลอย พี่เอกเดินอ้อมมาสอดแขนไปโอบเอวแล้วพาเจนเดินเข้าห้องไป

...

สวัสดีค่ะ

เจนเกิดและโตที่กรุงเทพ ปัจจุบันก็อายุประมาณ 25 แล้วค่ะ

ช่วงมัธยมเจนเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดและด้วยความที่เป็นเด็กตั้งใจเรียนและค่อนข้างจะเรียบร้อยเรื่องผู้ชายเลยไม่มีเลยในช่วงนั้น ถึงความรู้สึกต้องการทางเพศหรือความอยากรู้อยากเห็นจะมีอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่เคยทำอะไรไปมากกว่าดูหนังโป๊แล้วช่วยตัวเอง ตอนนั้นแหละที่เจนค้นพบว่าตัวเองมีอารมณ์ทางเพศหรือ fetish กับคนที่อายุมากกว่ามากๆ คือ 40+ ไปเลย แล้วก็ชอบช่วยตัวเองกับหนังโป๊หรือเรื่องแต่งที่พระเอกอายุเยอะ โดยเฉพาะหนังที่มีพลอตแบบผู้ชายเป็นลุงหื่นๆ มาดดีๆ มารุกนางเอกสาวสวยที่ตอนแรกก็ขัดขืน แต่ตอนจบกลับยอมแพ้ให้กับความเงี่ยนของตัวเองและมีความสุขกับการเสพกามกับผู้ชายรุ่นพ่อแบบลืมอาย

ใครจะไปคิดนะคะว่าพลอตหนังที่ชอบจะเกิดกับตัวเองในชีวิตจริง...

หลังจบมัธยมเจนก็เข้าเรียนต่อมหาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิต ด้วยความที่มหาลัยไกลจากบ้านมากพ่อกับแม่เลยเช่าคอนโดให้อยู่ใกล้ๆที่เรียนไปเลย ถึงคอนโดจะไม่ได้หรูหราอะไรแต่เจนชอบในอิสระของการอยู่คนเดียวแบบนี้มากๆ เหมือนได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดนึง

เจนเป็นคนหุ่นบางๆ (33-24-34 สูง 165 หนักประมาณ 43) ผิวขาว ผมดำยาวถึงกลางหลัง หน้าเรียวสวยแบบหมวยตาโต รุ่นพี่เลือกให้เจนเป็นหนึ่งในหลีดโต๊ะ (กลุ่มย่อยๆในคณะ) และเป็นหลีดคณะด้วยตอนหลัง ช่วงเดือนแรกๆที่เป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งเจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากปรับตัวเข้ากับตารางชีวิตแบบใหม่ที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นทั้งเรื่องเรียนและก็เรื่องกิจกรรมคณะต่างๆ นอกจากนั้นยังต้องมาปรับตัวเข้ากลุ่มกับเพื่อนใหม่ด้วย

ช่วงนี้เองเป็นช่วงที่มีคนมาจีบแบบจริงๆจังๆ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นเพื่อน เจนเองก็ลองเปิดใจคุยดู สิ่งที่เจนรู้สึกตอนนั้นคือ จริงๆก็มีความรู้สึกดีกับคนที่เข้ามาคุยนะ แล้วเวลาไปเดินเที่ยวด้วยกัน จับมือกันก็รู้สึกโอเค แต่สิ่งที่ไม่รู้สึกเลยคือความความต้องการทางเพศกับเค้า มันเหมือนกับว่าเค้าเด็กเกินไปหมดทั้งๆที่เราเองก็เด็ก เจนได้แต่เก็บความลับนี้เอาไว้เพราะบอกใครไม่ได้ และพอเวลามีอารมณ์ขึ้นมาก็ยังใช้การดูหนังโป๊ จินตนาการไปเองว่าเราเป็นผู้หญิงในเรื่องที่กำลังแอ่นเอวรับการกระเด้าของชายวัยกลางคน เจนรู้ว่ามันคงจะดูแย่มากถ้าปล่อยตัวปล่อยใจไปทำเหมือนนางเอกเอวีพวกนั้น แต่ความอยากลอง ความอยากตื่นเต้น มันค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแบบไม่รู้ตัว

พอเรียนไปซักพัก เจนค่อยๆแต่งตัวเซ็กซี่มากขึ้น จากกระโปรงนักศึกษาที่ยาวก็สั้นลง จากเสื้อที่หลวมก็รัดรูปมากขึ้น จากเสื้อยืดคอกลมเปลี่ยนเป็นสายเดี่ยวคอวี เจนเปลี่ยนแม้กระทั่งชุดวิ่งออกกำลังกายจากเสื้อบอลแมนๆ เป็นผ้ายืดรัดรูปหรือสปอตบรา ที่ทำไปนี่เพราะรู้สึกตื่นเต้นดีทุกครั้งเวลาผู้ชายจ้อง ตั้งแต่ลุงยาม พี่วินมอเตอร์ไซค์ อาจารย์ ไปจนถึงลุงภารโรง ยิ่งมองด้วยความหื่นเท่าไรเจนยิ่งแอบรู้สึกดี

เวลาผ่านไปเจนยิ่งอึดอัดกับความต้องการของตัวเองที่เป็นแบบนี้ มันต้องการระบาย เจนหาทางออกโดยลองมาเล่นแอปพลิเคชันหาคู่ คือใจจริงไม่ได้กล้านัดเจอหรอกนะ แค่อยากลองเฉยๆ อยากรู้ว่าผู้ชายคิดกับเรายังไง เจนลองสร้างโปรไฟล์ใช้รูปตัวเองแบบให้เห็นแค่สัดส่วนบ้าง เห็นครึ่งหน้าบ้าง (เพราะกลัวคนรู้จัก) แล้วก็เลือก match แต่กับคนที่เจนคิดว่าน่าจะคุยเรื่อง 18+ ได้เต็มที่ แต่การทำแบบนี้กลับไม่ได้ช่วยระบายให้ความอยากรู้อย่างลองลดลงเลย มันกลับเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ลองนึกภาพมีผู้ชายเป็นสิบๆ ส่งข้อความมาบอกว่า "หนูน่าเย็ดนะ หุ่นน่ากระแทกจัง อยากเลียให้ทั้งวัน ฯลฯ"  อาการมันยิ่งกำเริบ กลัวใจตัวเองจะเผลอไปนัดกับเค้า

เจนยั้งตัวเองมาตลอด 19 ปีกว่า แต่อีกไม่นานความอยากมันก็เอาชนะความหวงตัวได้ในที่สุดค่ะ...

หลังจบปีหนึ่งขึ้นปีสองสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเจนคือ "ปาร์ตี้" ค่ะ

จากที่ไม่ค่อยเที่ยว เจนเริ่มตามเพื่อนๆไปผับบ่อยขึ้น ถึงเจนกินเหล้าไม่ได้เก่งมากแต่ชอบสนุกอยู่ในบรรยากาศของร้านที่มืดๆ เสียงเพลงดังๆ เจนชอบในอารมณ์ความเมาๆ ตึงๆ เหมือนเป็นช่วงเวลาที่ใช้หนีออกจากเรื่องเรียนที่เครียดได้ดีงามมาก

แต่สิ่งหนึ่งที่เจนค้นพบว่าตามมากับ "ความเมา" คือ "ความอยาก" เจนรู้ตัวเลยว่ามีความอยากมากขึ้น กล้ามากขึ้น ทั้งกล้าเต้น กล้าอ่อย แต่เจนก็ยังอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ มีคนช่วยกันดูแลหลายคนและกลับถึงคอนโดได้ปลอดภัยตลอด

จนกระทั่ง...

เจนจำได้แม่นว่าเป็นวันศุกร์ เจนกับกลุ่มเพื่อนสนิทห้าคนทั้งผู้ชายและผู้หญิงนัดกันว่าจะไปลองร้านเหล้าแถวถนนข้าวสารเพราะต้องไปทำกิจกรรมที่แคมปัสของมหาลัยซึ่งอยู่แถวๆนั้นพอดี วันนั้น เจนใส่เสื้อสายเดี่ยวสีเทารัดรูป กางเกงยีนขาสั้น รองเท้าผ้าใบชิวๆ ร้านที่ไปสนุกมาก เพลงโดน ทุกคนคึก กินเหล้ากันมากกว่าปกติ เจนเองก็กินเกินโควต้าตัวเองไปพอสมควรจนเริ่มเซ

พอถึงเวลาแยกย้ายตอนราวๆตีหนึ่งสภาพแทบไม่ไหวกันหมด ความพี้คคือเพื่อนที่นัดกันว่าจะกลับไปรังสิตด้วยกันดันชิ่งไปกับแฟนมันที่มาเที่ยวแถวนั้นพอดี ส่วนคนที่เหลือไม่มีใครกลับรังสิตเลยเพราะมีบ้านอยู่แถวใจกลางกรุงเทพกันหมด ทำให้เจนต้องกลับคอนโดคนเดียว ไกลก็ไกล ถึงแอบเซ็งนิดนึงแต่ไม่เป็นไรนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้วะ

ด้วยความเป็นสุภาพบุรษของเพื่อนชาย มันเรียกรถให้เจนขึ้นก่อนเลยเพราะไกลสุด เรียกอยู่หลายคันก็ไม่มีใครไป จนกระทั่งรถเขียวเหลืองสภาพเก่านิดนึงเข้ามาจอดเทียบพอดี เพื่อนเดินไปเปิดประตูหน้าถาม "ไปรังสิตมั้ยครับ" แล้วมันก็หันมาพยักหน้าให้เจนเป็นการส่งสัญญาณว่า "ไป" ด้วยความเมาของเจน เจนเดินตรงไปถ่างประตูหน้าที่มันเปิดแง้มคุยกับแท็กซี่อยู่แล้วก็เข้าไปนั่งเลย พอปิดประตูปั๊ป เจนก็หันไปบ๊ายบายเพื่อนที่อยู่ข้างทางด้วยทีนึง พอรถออกเท่านั้นแหละ "เอ้าาา เราทำไมมานั่งหน้าวะเนี่ยยย"

สภาพรถแท็กซี่ข้างในสะอาดดีแต่มีกลิ่นบุหรี่จางๆ หันไปมองคนขับแท็กซี่เป็นพี่ผู้ชายอายุราวๆ 45-50 ตัวสูง หุ่นค่อนข้างเฟิร์ม ผิวสีคล้ำแดง หน้าตาหล่อแบบไทยๆนะ แต่ก็ดูเจ้าชู้ ตัดผมสั้น ที่แขนซ้ายมีรอยสักเลยออกมาจากเสื้อแขนสั้นนิดนึง แต่ในรถมันมืดเจนดูไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ"

"อะ อะไรนะคะ?"

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ พี่เห็นขาน้องติด"

"อะ อ๋ออ ค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ"

เจนเขินเพราะแอบเหม่อไปนิดนึง พี่แท็กซี่ก็หัวเราะชอบใจ ส่วนรถแท็กซี่ก็ยังติดอยู่ในซอยนั้นเพราะคนออกมาเรียกกันเยอะ

"มาเที่ยวกันหรอครับ"

"ใช่ค่ะพี่ โชคดีนะคะที่พี่รับ ไม่งั้นหนูยืนรออีกนานแน่เลย"

"อ๋อ บ้านพี่อยู่แถวนั้นพอดี วันนี้วิ่งมาตั้งแต่บ่ายๆ กะว่าส่งน้องแล้วก็จะกลับบ้านเลย"

"อ๋อ ค่ะพี่"

...

"แล้วหนูเที่ยวแถวนี้บ่อยไหมครับ"

เจนงงไปนิดนึง ไม่นึกว่าเค้าจะชวนคุยต่อ

"พึ่งเคยมาครั้งแรกเองค่ะพี่ พอดีเพื่อนอยากมาลองดูว่าร้านแถวนี้เป็นยังไง"

"แล้วสนุกดีมั้ยครับ"

"เอาเรื่องเลยเหมือนกันค่ะพี่ เกือบจะเมาแน่ะ (ความจริงเมาแล้วจ้า)"

"สมัยพี่เที่ยวนะร้านมันยังไม่เยอะขนาดนี้ ตอนนี้เห็นร้านเปิดใหม่เต็มเลย ก็อยากลองมาดูเหมือนกัน"

จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยถึงว่าร้านที่ไปมาเป็นยังไง จนรถเลี้ยวซ้ายเข้าราชดำเนิน มาติดไฟแดงตรงอนุสาวรีย์ ปชต. เจนเห็นว่าเค้าแอบหันมามองสำรวจเจนทีนึง ตั้งแต่หน้าตา หน้าอก ลงไปที่น่องขาวๆ จู่ๆความรู้สึกตื่นเต้นแบบเสียวๆมันก็เข้ามาในหัวแว๊ปนึง

จากนั้นรถวิ่งออกมาเรื่อยๆ

"เราขึ้นทางด่วนไหมครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เจนว่าดึกขนาดนี้ รถคงไม่ติด"

"โอเคครับน้องเจน ชื่อน่ารักนะครับ ดีเลยพี่จะได้มีเพื่อนคุยนานหน่อย"

เจนหน้าร้อนวาบนึงด้วยความเขิน อยู่ๆบอกชื่อพี่เค้าไปเฉยเลย แต่ด้วยความเมาและความกวนตีนของเจนเลยถามแหย่เค้าไปว่า

"น่ารักแค่ชื่อหรอคะ"

พี่เค้าหันขวับมายิ้มให้แบบมีเลศนัยทันที...

"โห น้องเจน ให้พี่พูดตรงๆนะ น้องน่ารักมาก หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ สเปคพี่เลยครับ"

จังหวะนั้นเรามองตากันแปปนึงในแสงไฟสลัวๆในรถ...ใจเจนเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"เอ่ออ ขอบคุณนะค่ะพี่ ชมซะหนูเขินเลย...ว่าแต่พี่ชื่ออะไรหรอคะ"

"พี่เอกครับ แต่จะเรียกที่รักก็ได้นะครับ"

"หูยยยยยยพี่เอก มุกเชยไปไหนคะเนี่ย ฮ่าๆๆ"

หลังจากนั้นเราก็คุยกันเหมือนสนิทกันมานาน คุยกันไปๆมาๆอยู่ๆพี่เค้าก็ถาม

"แล้วน้องเจนมีแฟนมั้ยครับ"

"ไม่มีค่ะพี่ พี่ล่ะคะ"

"อ๋ออ ไม่มีครับพึ่งเลิกกันไปสองสามปีแล้ว เออ...พี่ถามหน่อย ถ้าไม่มีแฟนเวลาเหงาทำไง"

"เวลาเหงาหรอ เอ่อ... ก็ไปหาเพื่อน เดินเที่ยวห้าง อะไรยั่งงี้ค่ะพี่"

"เปล่าพี่ไม่ได้หมายถึงเหงาแบบนั้น..."

"แล้วแบบไหนคะพี่" เจนถามกลับด้วยความปากไว พอพูดคำนี้จบเจนหน้าแดงหลบตาพี่เอกทันทีเพราะเข้าใจล่ะว่าเค้าหมายถึงเหงาแบบไหน

พี่เอกหันมามองยิ้มๆ ก็เหมือนเดาได้ว่าเจนก็รู้ความหมายแล้ว แล้วแกก็ตอบ

"ก็แบบนั้นแหละครับ หึหึ พี่ไม่มีแฟนมานานเวลาที่เหงาพี่ยังต้องหาที่ลงเลย"

เจนรู้ตัวแล้วแหละว่าบทสนทนามันมาทางไหน แต่มาถึงตรงนี้ล่ะ แค่คุยเฉยๆไม่เห็นเป็นไรเลย ตื่นเต้นดีออก

"ที่ลงแบบไหนคะพี่"

"ส่วนใหญ่ก็ซื้อกินเอาครับ แต่ก็มีบางทีมีแอบนัดเอากับผู้หญิงที่เหงาๆเหมือนกันบ้าง"

"อ๋อออออออ ซื้อกินคือซื้อบริการหรอคะ"

"ใช่ๆ ก็เนี่ยเหมือนตรงถนนที่เราผ่านมาก็มีอาบอบนวดที่พี่เคยไป แต่หลังๆก็ใช้ไซด์ไลน์แบบไปนัดกับเค้าที่โรงแรมเอานะเพราะถูกกว่า"

"ค่ะพี่ ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามีแบบนี้ด้วย"

"แล้วน้องเจนล่ะครับ เวลาเหงาแบบพี่ทำยังไง"

เจนหน้าร้อนวาบด้วยความเขินมาก แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบ

"ก็...เจนช่วยตัวเองเอาค่ะพี่"

"เห่ยย พูดเป็นเล่นน่า พี่ว่าน่าเสียดายมากเลยนะสวยๆอย่างเจนต้องมาช่วยตัวเอง ผู้ชายทำให้มันเสียวกว่าเยอะไม่ใช่หรอ"

"เอออ ก็จริงค่ะพี่ (ความจริงยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายเลยค่า แต่เออๆออๆไปกลัวเสียฟอร์ม)... แต่ทำไงได้อะนะไม่มีแฟนหนิ"

"แล้วน้องเจนไม่ได้มีอะไรมานานหรือยังครับ"

"เอ่อ เอ่อออ ก็หลายเดือนแล้วเหมือนกันนะคะ ถามอะไรของพี่เนี่ยยย" เจนเอ็ดแกไปทีนึงแบบหยอกๆ

"ขอโทษทีครับ พี่คุยเพลินไปหน่อย..."

พี่เอกหยุดพูด หันมามองตา แล้วเอามือซ้ายแกมาวางลงบนขาอ่อนของเจนเบาๆ

"จริงๆ พี่แค่อยากรู้ว่าตอนนี้น้องเจนเหงาเหมือนกันไหมครับ..."
เวลาตีหนึ่งกว่า ฝนเริ่มลงเม็ดพรำๆ แท็กซี่เขียวเหลืองคันนึงวิ่งไปตามถนนวิภาช้าๆ แสงไฟริมทางส่องเข้ามาในรถเป็นระยะ

มืออุ่นๆผิวกร้านสีดำแดงของแท็กซี่หนุ่มใหญ่วัยสีสิบกว่าวางนิ่งอยู่บนขาอ่อนขาวๆของสาวอายุไม่ถึงยี่สิบดี

...

เจนนั่งเกร็งสองมือบีบเบาะแน่น

ใจนึกอยากจะโวยวายแต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับความรู้สึกต้องการมันตีกันไปหมด

"พี่เอกอย่าจั...อุ้ยย"

เจนพยายามจะห้าม แต่ว่าไม่ทันจะพูดจบ มือสากๆของพี่เอกก็ลูบขึ้นลงช้าๆ

เจนรีบเบือนหน้าหนี ขนลุกเกรียวทั้งตัวเหมือนโดนไฟดูด

"น้องเจนครับ พี่เอกขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆ...."

เจนนั่งตัวแข็ง หนีบขาแน่น ในหัวมึนงง คิดอะไรไม่ออก

ปากขอโทษแต่มือพี่เอกยังคงลูบขึ้นๆลงๆแบบมีชั้นเชิง เหมือนเป็นการค่อยๆเลาะขาเรียวขาวที่หนีบสนิทให้คลายออก

"พี่รู้ว่าน้องเจนก็เหงาเหมือนกัน ให้พี่ช่วยนะครับ พี่จะทำใหหนูมีความสุขที่สุดเลย"

ในหูเจนมันวิ๊งๆไปหมด ใจนึงอยากแกะมือเค้าออก แต่อีกใจก็เสียวเพลินไปกับการลูบของพี่เค้า

รู้ตัวอีกที่ขาอ่อนที่หนีบสนิทก็ค่อยๆหมดแรงและคลายออกเอง พอมีช่อง เวลาลูบขึ้นนิ้วยาวของพี่เอกก็แอบเลาะขาหนีบขึ้นมาเกือบถึงขอบขากางเกงใน เจนตกใจพยายามหุบขาสู้ แต่ก็ไม่ไหว กลายเป็นว่าขามันทั้งสั่นทั้งแง้มเข้าแง้มออกอย่างน่าอายตามจังหวะมือสากที่ลูบไล้

พี่เอกหัวเราะในลำคอเบาๆ "แบบนั้นแหละคนดี สบายๆ ไม่ต้องเกร็งนะครับ..."

"...หนูรู้ตัวมั้ยว่าหนูทั้งสวย ทั้งน่าเย็ด ถ้าพี่ได้เย็ดหนูจะเป็นบุญควยของพี่มากๆเลย"

ความเสียวต่อเนื่องตรงหว่างขาบวกการมีคนมาบอกว่าเราน่าเย็ดต่อหน้ามันทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เจนหลับตาปี๋ หายใจแรงไม่เป็นจังหวะ บางครั้งที่หายใจออกก็แอบมีเสียงครางเบาๆลอดออกมา

"อื้ออห์..."

"หนูรู้มั้ย อาการแบบนี้ภาษาชาวบ้านเค้าเรียกว่าเงี่ยนครับ พี่รู้ว่าหนูเงี่ยนแล้ว อย่าไปฝืนมันเลย ให้พี่ช่วยหนูให้สบายตัวนะครับ"

ท่ามกลางความเสียว เจนรู้สึกว่ารถชะลอความเร็วลงทำให้ต้องลืมตาขึ้นมา

...

รถแท็กซี่ค่อยๆชะลอลงหยุดสนิทข้างทาง ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆจนมองผ่านกระจกออกไปเห็นแสงโคมไฟถนนและตึกข้างทางเป็นแฉกเบลอเหมือนดวงดาว

พี่เอกค่อยๆ เอามือออกจากขาอ่อนของเจนที่ปล่อยแบะยอมแพ้การกระทำของแกไปแล้ว วินาทีนั้นเจนแอบเสียดายเพราะกำลังเพลินกับความเสียวที่แกมอบให้ แต่ไม่ทันที่จะทำอะไรพี่เอกก็เอามือซ้ายข้างเดิมมาลูบหัวเบาๆเหมื่อนเอ็นดูเด็กน้อยทำให้เจนอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว แกเอี้ยวตัวมาแล้วหันหัวเจนช้าๆให้สบตากับแก มือพี่เอกเลื่อนลงมาจากการลูบหัวมาอังอยู่ที่ข้างแก้ม นิ้วโป้งลูบไล้แก้มของเจนเบาๆ

ภายแสงสลัวๆ และเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ สายตาเจนกับแท็กซี่วัยกลางคนประสานกันอยู่นานเท่าไรก็ไม่รู้ มันรู้สึกเหมือนกับสายตาของเสือแก่มากประสบการณ์ที่มองกวางน้อยในอุ้งมือ แกโน้มตัวลงมาใกล้ขึ้นใกล้ขึ้นจนหน้าเราห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ

"ในรถมีแค่เราสองคน  เรื่องของเราพี่จะเก็บเป็นความลับไม่บอกใคร... เรามามีความสุขกันนะครับ"

พี่เอกก้มลงมาอีกช้าๆ จนปลายจมูกเราแตะกัน

"...เป็นของพี่นะครับเจน"

ความรู้สึกต่อต้านที่เหลืออยู่น้อยนิดของเจนหมดลงทันที่ที่ได้ยินคำนี้

"พี่เอกคะเจน..."

ไม่ทันได้พูดจบปากพี่เอกก็ประกบลงบนปากนุ่มๆของเจนทันที

ใช่ค่ะ จูบแรกในชีวิตเจนคือการจูบกับแท็กซี่ที่พึ่งเจอกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่เจนไม่แคร์อะไรอีกแล้ว

พี่เอกพยายามดุนลิ้นเข้ามา เจนก็อ้าปากรับอย่างว่าง่าย ลิ้นของพี่เอกวนลงไปช้อนลิ้นของเจนขึ้นมาพันกันอย่างรวดเร็ว

เจนหลับตาพริ้มแลกลิ้นกับพี่เอกโดยสมัครใจ เราจูบกันอยู่นานมาก เสียงฝนข้างนอกผสมเสียงแลกลิ้นกล่อมอารมณ์จนเคลิ้ม

แล้วมือข้างขวาของแกก็เอื้อมขึ้นมาบีบเล่นนมขนาดพอดีมือที่ซ่อนอยู่ใต้สายเดี๋ยวและบราไร้สาย เจนเสียวจนตัวบิด

"อื้อออ อาาห์"

ทันใดนั้น ขณะที่กำลังเคลิ้ม แกดูดลิ้นเจนเข้าไปในปากแกจนสุดแล้วปล่อยออกมา จ๊วบบบบ...พล็อบบ ปากเจนยังอ้าลิ้นห้อยค้างน้ำลายไหลเยิ้มข้างปาก

พี่เอกยิ้มแล้วเอานิ้วโป้งปาดคราบน้ำลายออกให้ "เด็กดีของพี่จูบเก่งจัง..."

แกลูบหัวเจนเบาๆ "พี่ว่าเราไปหาโรงแรมสบายๆแถวนี้กันไหมครับ"

เจนทำได้แค่พยักหน้าอย่างว่าใจลอย ความสามารถในการแยกแยะว่าอะไรควรอะไรไม่ควรไม่มีแล้ว...

พี่เอกยกมือขวาเจนขึ้นมาจูบ รถแท็กซี่ค่อยๆออกตัวฝ่าสายฝนไป ส่วนเราสองคนเรานั่งจับเมื่อกันเหมือนกันคู่รักที่กำลังไปฮันนีมูน

...
แท็กซี่เขียวเหลืองคันเก่าเปลี่ยนจุดส่งผู้โดยสารแล้ววิ่งฉิวออกไปท่ามกลางสายฝน

เจนรู้ดีว่าที่ปลายทางนี่เองจะเป็นที่ที่ความบริสุทธ์ที่เก็บไว้เกือบ 20 ปีต้องเสียไป แต่ความเมา ความอยากรู้อยากลอง ความต้องการ หรือสัญชาติญาณดิบที่พี่เอกเรียกว่า "ความเงี่ยน" มันมากกว่าความหวงตัวไปไกลแล้ว

จริงๆต้องบอกว่าเจนไม่มีโอกาสได้เรียกสติกลับมาด้วยซ้ำเพราะตั้งแต่ออกรถมาพี่เอกยังคงเดินเกมต่อเนื่องเหมือนกลัวเราจะเปลี่ยนใจ มือซ้ายสากของแกยังลูบเล่นขาอ่อนขึ้นๆลงๆ เจนเพลินไปกับการลูบไล้ของแกอย่างติดใจ

รถค่อยๆชะลอเข้าติดไฟแดง

"อ..อุ้ยพี่เอก"

มือหยาบกร้านลูบขึ้นมาแล้วเอามากุมตรงเป้าเจน ถึงจะมีกางเกงยีนขวางอยู่แต่ก็สัมผัสได้ถึงอุ้งมือที่คลึงตรงเม็ด ส่วนนิ้วนวดปากรูวนๆเนิบๆ

"หีอุ่นจังคนดีของพี่ น้ำเยิ้มรึยังน้า"

"อะ อาห์ บ้า พี่เอกทะลึ่งง" ปากทำว่าแต่เอวกลับร่อนเบาๆอย่างไม่รู้ตัวตามจังหวะการคลึงนวดของพี่เค้า

พี่เอกหัวเราะเบาๆแล้วก้มมาจูบหน้าผาก จูบแก้มซ้ายที ขวาที แล้วเราสองคนก็แลกลิ้นกันอีกครั้งตรงสี่แยกไฟแดง

เวลาผ่านไปอึดใจเดียวรถแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าโรงแรมในซอยแถวหน้าสนามบินดอนเมือง

ถ้าเจนจำไม่ผิดโรงแรมนี้เรียกตัวเองว่าเป็น "รีสอร์ต" แต่จริงๆสภาพคือเป็นอาคารชั้นเดียวมีห้องซัก10-15ห้องเรียงติดกัน แต่ละห้องมีที่จอดรถข้างหน้าได้เลย พี่เอกเลี้ยวเข้ามาจอดรถหน้าอาคารเล็กๆที่เหมือนเป็นล็อบบี้

"เดี๋ยวพี่มานะครับ อย่าหนีไปไหนล่ะที่รัก"

เจนแอบมองค้อนไปทีนึง พี่เอกก้มมาจุ๊บปากก่อนวิ่งลงไปที่ล็อบบี้

"...เอาไงดีเรา จะวิ่งหนีไปเลยดีมั้ยนะ"  นั่นคือความคิดที่แว็บเข้ามา แต่แค่แว็บเดียวจริงๆเพราะความอยากมันทำให้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ไม่ถึงสองนาทีพี่เอกก็วิ่งฝ่าฝนกลับมา...

รถวิ่งเข้าไปจอดที่ห้องหลังในเกือบสุด ทางเข้าห้องไม่มีอะไรนอกจากประตูไม้เก่าๆบานเดียว รถดับเครื่องลง เจนหัวใจเต้นโครมคราม พี่เอกบีบมือเบาๆ "ถึงแล้วครับที่รัก"

เจนลงจากรถอย่างใจลอย พี่เอกเดินอ้อมมาสอดแขนไปโอบเอวแล้วพาเจนเดินเข้าห้องไป

...

สวัสดีค่ะ

เจนเกิดและโตที่กรุงเทพ ปัจจุบันก็อายุประมาณ 25 แล้วค่ะ

ช่วงมัธยมเจนเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดและด้วยความที่เป็นเด็กตั้งใจเรียนและค่อนข้างจะเรียบร้อยเรื่องผู้ชายเลยไม่มีเลยในช่วงนั้น ถึงความรู้สึกต้องการทางเพศหรือความอยากรู้อยากเห็นจะมีอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่เคยทำอะไรไปมากกว่าดูหนังโป๊แล้วช่วยตัวเอง ตอนนั้นแหละที่เจนค้นพบว่าตัวเองมีอารมณ์ทางเพศหรือ fetish กับคนที่อายุมากกว่ามากๆ คือ 40+ ไปเลย แล้วก็ชอบช่วยตัวเองกับหนังโป๊หรือเรื่องแต่งที่พระเอกอายุเยอะ โดยเฉพาะหนังที่มีพลอตแบบผู้ชายเป็นลุงหื่นๆ มาดดีๆ มารุกนางเอกสาวสวยที่ตอนแรกก็ขัดขืน แต่ตอนจบกลับยอมแพ้ให้กับความเงี่ยนของตัวเองและมีความสุขกับการเสพกามกับผู้ชายรุ่นพ่อแบบลืมอาย

ใครจะไปคิดนะคะว่าพลอตหนังที่ชอบจะเกิดกับตัวเองในชีวิตจริง...

หลังจบมัธยมเจนก็เข้าเรียนต่อมหาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิต ด้วยความที่มหาลัยไกลจากบ้านมากพ่อกับแม่เลยเช่าคอนโดให้อยู่ใกล้ๆที่เรียนไปเลย ถึงคอนโดจะไม่ได้หรูหราอะไรแต่เจนชอบในอิสระของการอยู่คนเดียวแบบนี้มากๆ เหมือนได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดนึง

เจนเป็นคนหุ่นบางๆ (33-24-34 สูง 165 หนักประมาณ 43) ผิวขาว ผมดำยาวถึงกลางหลัง หน้าเรียวสวยแบบหมวยตาโต รุ่นพี่เลือกให้เจนเป็นหนึ่งในหลีดโต๊ะ (กลุ่มย่อยๆในคณะ) และเป็นหลีดคณะด้วยตอนหลัง ช่วงเดือนแรกๆที่เป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งเจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากปรับตัวเข้ากับตารางชีวิตแบบใหม่ที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นทั้งเรื่องเรียนและก็เรื่องกิจกรรมคณะต่างๆ นอกจากนั้นยังต้องมาปรับตัวเข้ากลุ่มกับเพื่อนใหม่ด้วย

ช่วงนี้เองเป็นช่วงที่มีคนมาจีบแบบจริงๆจังๆ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นเพื่อน เจนเองก็ลองเปิดใจคุยดู สิ่งที่เจนรู้สึกตอนนั้นคือ จริงๆก็มีความรู้สึกดีกับคนที่เข้ามาคุยนะ แล้วเวลาไปเดินเที่ยวด้วยกัน จับมือกันก็รู้สึกโอเค แต่สิ่งที่ไม่รู้สึกเลยคือความความต้องการทางเพศกับเค้า มันเหมือนกับว่าเค้าเด็กเกินไปหมดทั้งๆที่เราเองก็เด็ก เจนได้แต่เก็บความลับนี้เอาไว้เพราะบอกใครไม่ได้ และพอเวลามีอารมณ์ขึ้นมาก็ยังใช้การดูหนังโป๊ จินตนาการไปเองว่าเราเป็นผู้หญิงในเรื่องที่กำลังแอ่นเอวรับการกระเด้าของชายวัยกลางคน เจนรู้ว่ามันคงจะดูแย่มากถ้าปล่อยตัวปล่อยใจไปทำเหมือนนางเอกเอวีพวกนั้น แต่ความอยากลอง ความอยากตื่นเต้น มันค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแบบไม่รู้ตัว

พอเรียนไปซักพัก เจนค่อยๆแต่งตัวเซ็กซี่มากขึ้น จากกระโปรงนักศึกษาที่ยาวก็สั้นลง จากเสื้อที่หลวมก็รัดรูปมากขึ้น จากเสื้อยืดคอกลมเปลี่ยนเป็นสายเดี่ยวคอวี เจนเปลี่ยนแม้กระทั่งชุดวิ่งออกกำลังกายจากเสื้อบอลแมนๆ เป็นผ้ายืดรัดรูปหรือสปอตบรา ที่ทำไปนี่เพราะรู้สึกตื่นเต้นดีทุกครั้งเวลาผู้ชายจ้อง ตั้งแต่ลุงยาม พี่วินมอเตอร์ไซค์ อาจารย์ ไปจนถึงลุงภารโรง ยิ่งมองด้วยความหื่นเท่าไรเจนยิ่งแอบรู้สึกดี

เวลาผ่านไปเจนยิ่งอึดอัดกับความต้องการของตัวเองที่เป็นแบบนี้ มันต้องการระบาย เจนหาทางออกโดยลองมาเล่นแอปพลิเคชันหาคู่ คือใจจริงไม่ได้กล้านัดเจอหรอกนะ แค่อยากลองเฉยๆ อยากรู้ว่าผู้ชายคิดกับเรายังไง เจนลองสร้างโปรไฟล์ใช้รูปตัวเองแบบให้เห็นแค่สัดส่วนบ้าง เห็นครึ่งหน้าบ้าง (เพราะกลัวคนรู้จัก) แล้วก็เลือก match แต่กับคนที่เจนคิดว่าน่าจะคุยเรื่อง 18+ ได้เต็มที่ แต่การทำแบบนี้กลับไม่ได้ช่วยระบายให้ความอยากรู้อย่างลองลดลงเลย มันกลับเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ลองนึกภาพมีผู้ชายเป็นสิบๆ ส่งข้อความมาบอกว่า "หนูน่าเย็ดนะ หุ่นน่ากระแทกจัง อยากเลียให้ทั้งวัน ฯลฯ"  อาการมันยิ่งกำเริบ กลัวใจตัวเองจะเผลอไปนัดกับเค้า

เจนยั้งตัวเองมาตลอด 19 ปีกว่า แต่อีกไม่นานความอยากมันก็เอาชนะความหวงตัวได้ในที่สุดค่ะ...

หลังจบปีหนึ่งขึ้นปีสองสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเจนคือ "ปาร์ตี้" ค่ะ

จากที่ไม่ค่อยเที่ยว เจนเริ่มตามเพื่อนๆไปผับบ่อยขึ้น ถึงเจนกินเหล้าไม่ได้เก่งมากแต่ชอบสนุกอยู่ในบรรยากาศของร้านที่มืดๆ เสียงเพลงดังๆ เจนชอบในอารมณ์ความเมาๆ ตึงๆ เหมือนเป็นช่วงเวลาที่ใช้หนีออกจากเรื่องเรียนที่เครียดได้ดีงามมาก

แต่สิ่งหนึ่งที่เจนค้นพบว่าตามมากับ "ความเมา" คือ "ความอยาก" เจนรู้ตัวเลยว่ามีความอยากมากขึ้น กล้ามากขึ้น ทั้งกล้าเต้น กล้าอ่อย แต่เจนก็ยังอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ มีคนช่วยกันดูแลหลายคนและกลับถึงคอนโดได้ปลอดภัยตลอด

จนกระทั่ง...

เจนจำได้แม่นว่าเป็นวันศุกร์ เจนกับกลุ่มเพื่อนสนิทห้าคนทั้งผู้ชายและผู้หญิงนัดกันว่าจะไปลองร้านเหล้าแถวถนนข้าวสารเพราะต้องไปทำกิจกรรมที่แคมปัสของมหาลัยซึ่งอยู่แถวๆนั้นพอดี วันนั้น เจนใส่เสื้อสายเดี่ยวสีเทารัดรูป กางเกงยีนขาสั้น รองเท้าผ้าใบชิวๆ ร้านที่ไปสนุกมาก เพลงโดน ทุกคนคึก กินเหล้ากันมากกว่าปกติ เจนเองก็กินเกินโควต้าตัวเองไปพอสมควรจนเริ่มเซ

พอถึงเวลาแยกย้ายตอนราวๆตีหนึ่งสภาพแทบไม่ไหวกันหมด ความพี้คคือเพื่อนที่นัดกันว่าจะกลับไปรังสิตด้วยกันดันชิ่งไปกับแฟนมันที่มาเที่ยวแถวนั้นพอดี ส่วนคนที่เหลือไม่มีใครกลับรังสิตเลยเพราะมีบ้านอยู่แถวใจกลางกรุงเทพกันหมด ทำให้เจนต้องกลับคอนโดคนเดียว ไกลก็ไกล ถึงแอบเซ็งนิดนึงแต่ไม่เป็นไรนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้วะ

ด้วยความเป็นสุภาพบุรษของเพื่อนชาย มันเรียกรถให้เจนขึ้นก่อนเลยเพราะไกลสุด เรียกอยู่หลายคันก็ไม่มีใครไป จนกระทั่งรถเขียวเหลืองสภาพเก่านิดนึงเข้ามาจอดเทียบพอดี เพื่อนเดินไปเปิดประตูหน้าถาม "ไปรังสิตมั้ยครับ" แล้วมันก็หันมาพยักหน้าให้เจนเป็นการส่งสัญญาณว่า "ไป" ด้วยความเมาของเจน เจนเดินตรงไปถ่างประตูหน้าที่มันเปิดแง้มคุยกับแท็กซี่อยู่แล้วก็เข้าไปนั่งเลย พอปิดประตูปั๊ป เจนก็หันไปบ๊ายบายเพื่อนที่อยู่ข้างทางด้วยทีนึง พอรถออกเท่านั้นแหละ "เอ้าาา เราทำไมมานั่งหน้าวะเนี่ยยย"

สภาพรถแท็กซี่ข้างในสะอาดดีแต่มีกลิ่นบุหรี่จางๆ หันไปมองคนขับแท็กซี่เป็นพี่ผู้ชายอายุราวๆ 45-50 ตัวสูง หุ่นค่อนข้างเฟิร์ม ผิวสีคล้ำแดง หน้าตาหล่อแบบไทยๆนะ แต่ก็ดูเจ้าชู้ ตัดผมสั้น ที่แขนซ้ายมีรอยสักเลยออกมาจากเสื้อแขนสั้นนิดนึง แต่ในรถมันมืดเจนดูไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ"

"อะ อะไรนะคะ?"

"ปรับเบาะถอยไปได้อีกนะครับ พี่เห็นขาน้องติด"

"อะ อ๋ออ ค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ"

เจนเขินเพราะแอบเหม่อไปนิดนึง พี่แท็กซี่ก็หัวเราะชอบใจ ส่วนรถแท็กซี่ก็ยังติดอยู่ในซอยนั้นเพราะคนออกมาเรียกกันเยอะ

"มาเที่ยวกันหรอครับ"

"ใช่ค่ะพี่ โชคดีนะคะที่พี่รับ ไม่งั้นหนูยืนรออีกนานแน่เลย"

"อ๋อ บ้านพี่อยู่แถวนั้นพอดี วันนี้วิ่งมาตั้งแต่บ่ายๆ กะว่าส่งน้องแล้วก็จะกลับบ้านเลย"

"อ๋อ ค่ะพี่"

...

"แล้วหนูเที่ยวแถวนี้บ่อยไหมครับ"

เจนงงไปนิดนึง ไม่นึกว่าเค้าจะชวนคุยต่อ

"พึ่งเคยมาครั้งแรกเองค่ะพี่ พอดีเพื่อนอยากมาลองดูว่าร้านแถวนี้เป็นยังไง"

"แล้วสนุกดีมั้ยครับ"

"เอาเรื่องเลยเหมือนกันค่ะพี่ เกือบจะเมาแน่ะ (ความจริงเมาแล้วจ้า)"

"สมัยพี่เที่ยวนะร้านมันยังไม่เยอะขนาดนี้ ตอนนี้เห็นร้านเปิดใหม่เต็มเลย ก็อยากลองมาดูเหมือนกัน"

จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยถึงว่าร้านที่ไปมาเป็นยังไง จนรถเลี้ยวซ้ายเข้าราชดำเนิน มาติดไฟแดงตรงอนุสาวรีย์ ปชต. เจนเห็นว่าเค้าแอบหันมามองสำรวจเจนทีนึง ตั้งแต่หน้าตา หน้าอก ลงไปที่น่องขาวๆ จู่ๆความรู้สึกตื่นเต้นแบบเสียวๆมันก็เข้ามาในหัวแว๊ปนึง

จากนั้นรถวิ่งออกมาเรื่อยๆ

"เราขึ้นทางด่วนไหมครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เจนว่าดึกขนาดนี้ รถคงไม่ติด"

"โอเคครับน้องเจน ชื่อน่ารักนะครับ ดีเลยพี่จะได้มีเพื่อนคุยนานหน่อย"

เจนหน้าร้อนวาบนึงด้วยความเขิน อยู่ๆบอกชื่อพี่เค้าไปเฉยเลย แต่ด้วยความเมาและความกวนตีนของเจนเลยถามแหย่เค้าไปว่า

"น่ารักแค่ชื่อหรอคะ"

พี่เค้าหันขวับมายิ้มให้แบบมีเลศนัยทันที...

"โห น้องเจน ให้พี่พูดตรงๆนะ น้องน่ารักมาก หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ สเปคพี่เลยครับ"

จังหวะนั้นเรามองตากันแปปนึงในแสงไฟสลัวๆในรถ...ใจเจนเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"เอ่ออ ขอบคุณนะค่ะพี่ ชมซะหนูเขินเลย...ว่าแต่พี่ชื่ออะไรหรอคะ"

"พี่เอกครับ แต่จะเรียกที่รักก็ได้นะครับ"

"หูยยยยยยพี่เอก มุกเชยไปไหนคะเนี่ย ฮ่าๆๆ"

หลังจากนั้นเราก็คุยกันเหมือนสนิทกันมานาน คุยกันไปๆมาๆอยู่ๆพี่เค้าก็ถาม

"แล้วน้องเจนมีแฟนมั้ยครับ"

"ไม่มีค่ะพี่ พี่ล่ะคะ"

"อ๋ออ ไม่มีครับพึ่งเลิกกันไปสองสามปีแล้ว เออ...พี่ถามหน่อย ถ้าไม่มีแฟนเวลาเหงาทำไง"

"เวลาเหงาหรอ เอ่อ... ก็ไปหาเพื่อน เดินเที่ยวห้าง อะไรยั่งงี้ค่ะพี่"

"เปล่าพี่ไม่ได้หมายถึงเหงาแบบนั้น..."

"แล้วแบบไหนคะพี่" เจนถามกลับด้วยความปากไว พอพูดคำนี้จบเจนหน้าแดงหลบตาพี่เอกทันทีเพราะเข้าใจล่ะว่าเค้าหมายถึงเหงาแบบไหน

พี่เอกหันมามองยิ้มๆ ก็เหมือนเดาได้ว่าเจนก็รู้ความหมายแล้ว แล้วแกก็ตอบ

"ก็แบบนั้นแหละครับ หึหึ พี่ไม่มีแฟนมานานเวลาที่เหงาพี่ยังต้องหาที่ลงเลย"

เจนรู้ตัวแล้วแหละว่าบทสนทนามันมาทางไหน แต่มาถึงตรงนี้ล่ะ แค่คุยเฉยๆไม่เห็นเป็นไรเลย ตื่นเต้นดีออก

"ที่ลงแบบไหนคะพี่"

"ส่วนใหญ่ก็ซื้อกินเอาครับ แต่ก็มีบางทีมีแอบนัดเอากับผู้หญิงที่เหงาๆเหมือนกันบ้าง"

"อ๋อออออออ ซื้อกินคือซื้อบริการหรอคะ"

"ใช่ๆ ก็เนี่ยเหมือนตรงถนนที่เราผ่านมาก็มีอาบอบนวดที่พี่เคยไป แต่หลังๆก็ใช้ไซด์ไลน์แบบไปนัดกับเค้าที่โรงแรมเอานะเพราะถูกกว่า"

"ค่ะพี่ ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามีแบบนี้ด้วย"

"แล้วน้องเจนล่ะครับ เวลาเหงาแบบพี่ทำยังไง"

เจนหน้าร้อนวาบด้วยความเขินมาก แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบ

"ก็...เจนช่วยตัวเองเอาค่ะพี่"

"เห่ยย พูดเป็นเล่นน่า พี่ว่าน่าเสียดายมากเลยนะสวยๆอย่างเจนต้องมาช่วยตัวเอง ผู้ชายทำให้มันเสียวกว่าเยอะไม่ใช่หรอ"

"เอออ ก็จริงค่ะพี่ (ความจริงยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายเลยค่า แต่เออๆออๆไปกลัวเสียฟอร์ม)... แต่ทำไงได้อะนะไม่มีแฟนหนิ"

"แล้วน้องเจนไม่ได้มีอะไรมานานหรือยังครับ"

"เอ่อ เอ่อออ ก็หลายเดือนแล้วเหมือนกันนะคะ ถามอะไรของพี่เนี่ยยย" เจนเอ็ดแกไปทีนึงแบบหยอกๆ

"ขอโทษทีครับ พี่คุยเพลินไปหน่อย..."

พี่เอกหยุดพูด หันมามองตา แล้วเอามือซ้ายแกมาวางลงบนขาอ่อนของเจนเบาๆ

"จริงๆ พี่แค่อยากรู้ว่าตอนนี้น้องเจนเหงาเหมือนกันไหมครับ..."
เวลาตีหนึ่งกว่า ฝนเริ่มลงเม็ดพรำๆ แท็กซี่เขียวเหลืองคันนึงวิ่งไปตามถนนวิภาช้าๆ แสงไฟริมทางส่องเข้ามาในรถเป็นระยะ

มืออุ่นๆผิวกร้านสีดำแดงของแท็กซี่หนุ่มใหญ่วัยสีสิบกว่าวางนิ่งอยู่บนขาอ่อนขาวๆของสาวอายุไม่ถึงยี่สิบดี

...

เจนนั่งเกร็งสองมือบีบเบาะแน่น

ใจนึกอยากจะโวยวายแต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับความรู้สึกต้องการมันตีกันไปหมด

"พี่เอกอย่าจั...อุ้ยย"

เจนพยายามจะห้าม แต่ว่าไม่ทันจะพูดจบ มือสากๆของพี่เอกก็ลูบขึ้นลงช้าๆ

เจนรีบเบือนหน้าหนี ขนลุกเกรียวทั้งตัวเหมือนโดนไฟดูด

"น้องเจนครับ พี่เอกขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆ...."

เจนนั่งตัวแข็ง หนีบขาแน่น ในหัวมึนงง คิดอะไรไม่ออก

ปากขอโทษแต่มือพี่เอกยังคงลูบขึ้นๆลงๆแบบมีชั้นเชิง เหมือนเป็นการค่อยๆเลาะขาเรียวขาวที่หนีบสนิทให้คลายออก

"พี่รู้ว่าน้องเจนก็เหงาเหมือนกัน ให้พี่ช่วยนะครับ พี่จะทำใหหนูมีความสุขที่สุดเลย"

ในหูเจนมันวิ๊งๆไปหมด ใจนึงอยากแกะมือเค้าออก แต่อีกใจก็เสียวเพลินไปกับการลูบของพี่เค้า

รู้ตัวอีกที่ขาอ่อนที่หนีบสนิทก็ค่อยๆหมดแรงและคลายออกเอง พอมีช่อง เวลาลูบขึ้นนิ้วยาวของพี่เอกก็แอบเลาะขาหนีบขึ้นมาเกือบถึงขอบขากางเกงใน เจนตกใจพยายามหุบขาสู้ แต่ก็ไม่ไหว กลายเป็นว่าขามันทั้งสั่นทั้งแง้มเข้าแง้มออกอย่างน่าอายตามจังหวะมือสากที่ลูบไล้

พี่เอกหัวเราะในลำคอเบาๆ "แบบนั้นแหละคนดี สบายๆ ไม่ต้องเกร็งนะครับ..."

"...หนูรู้ตัวมั้ยว่าหนูทั้งสวย ทั้งน่าเย็ด ถ้าพี่ได้เย็ดหนูจะเป็นบุญควยของพี่มากๆเลย"

ความเสียวต่อเนื่องตรงหว่างขาบวกการมีคนมาบอกว่าเราน่าเย็ดต่อหน้ามันทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เจนหลับตาปี๋ หายใจแรงไม่เป็นจังหวะ บางครั้งที่หายใจออกก็แอบมีเสียงครางเบาๆลอดออกมา

"อื้ออห์..."

"หนูรู้มั้ย อาการแบบนี้ภาษาชาวบ้านเค้าเรียกว่าเงี่ยนครับ พี่รู้ว่าหนูเงี่ยนแล้ว อย่าไปฝืนมันเลย ให้พี่ช่วยหนูให้สบายตัวนะครับ"

ท่ามกลางความเสียว เจนรู้สึกว่ารถชะลอความเร็วลงทำให้ต้องลืมตาขึ้นมา

...

รถแท็กซี่ค่อยๆชะลอลงหยุดสนิทข้างทาง ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆจนมองผ่านกระจกออกไปเห็นแสงโคมไฟถนนและตึกข้างทางเป็นแฉกเบลอเหมือนดวงดาว

พี่เอกค่อยๆ เอามือออกจากขาอ่อนของเจนที่ปล่อยแบะยอมแพ้การกระทำของแกไปแล้ว วินาทีนั้นเจนแอบเสียดายเพราะกำลังเพลินกับความเสียวที่แกมอบให้ แต่ไม่ทันที่จะทำอะไรพี่เอกก็เอามือซ้ายข้างเดิมมาลูบหัวเบาๆเหมื่อนเอ็นดูเด็กน้อยทำให้เจนอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว แกเอี้ยวตัวมาแล้วหันหัวเจนช้าๆให้สบตากับแก มือพี่เอกเลื่อนลงมาจากการลูบหัวมาอังอยู่ที่ข้างแก้ม นิ้วโป้งลูบไล้แก้มของเจนเบาๆ

ภายแสงสลัวๆ และเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ สายตาเจนกับแท็กซี่วัยกลางคนประสานกันอยู่นานเท่าไรก็ไม่รู้ มันรู้สึกเหมือนกับสายตาของเสือแก่มากประสบการณ์ที่มองกวางน้อยในอุ้งมือ แกโน้มตัวลงมาใกล้ขึ้นใกล้ขึ้นจนหน้าเราห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ

"ในรถมีแค่เราสองคน  เรื่องของเราพี่จะเก็บเป็นความลับไม่บอกใคร... เรามามีความสุขกันนะครับ"

พี่เอกก้มลงมาอีกช้าๆ จนปลายจมูกเราแตะกัน

"...เป็นของพี่นะครับเจน"

ความรู้สึกต่อต้านที่เหลืออยู่น้อยนิดของเจนหมดลงทันที่ที่ได้ยินคำนี้

"พี่เอกคะเจน..."

ไม่ทันได้พูดจบปากพี่เอกก็ประกบลงบนปากนุ่มๆของเจนทันที

ใช่ค่ะ จูบแรกในชีวิตเจนคือการจูบกับแท็กซี่ที่พึ่งเจอกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่เจนไม่แคร์อะไรอีกแล้ว

พี่เอกพยายามดุนลิ้นเข้ามา เจนก็อ้าปากรับอย่างว่าง่าย ลิ้นของพี่เอกวนลงไปช้อนลิ้นของเจนขึ้นมาพันกันอย่างรวดเร็ว

เจนหลับตาพริ้มแลกลิ้นกับพี่เอกโดยสมัครใจ เราจูบกันอยู่นานมาก เสียงฝนข้างนอกผสมเสียงแลกลิ้นกล่อมอารมณ์จนเคลิ้ม

แล้วมือข้างขวาของแกก็เอื้อมขึ้นมาบีบเล่นนมขนาดพอดีมือที่ซ่อนอยู่ใต้สายเดี๋ยวและบราไร้สาย เจนเสียวจนตัวบิด

"อื้อออ อาาห์"

ทันใดนั้น ขณะที่กำลังเคลิ้ม แกดูดลิ้นเจนเข้าไปในปากแกจนสุดแล้วปล่อยออกมา จ๊วบบบบ...พล็อบบ ปากเจนยังอ้าลิ้นห้อยค้างน้ำลายไหลเยิ้มข้างปาก

พี่เอกยิ้มแล้วเอานิ้วโป้งปาดคราบน้ำลายออกให้ "เด็กดีของพี่จูบเก่งจัง..."

แกลูบหัวเจนเบาๆ "พี่ว่าเราไปหาโรงแรมสบายๆแถวนี้กันไหมครับ"

เจนทำได้แค่พยักหน้าอย่างว่าใจลอย ความสามารถในการแยกแยะว่าอะไรควรอะไรไม่ควรไม่มีแล้ว...

พี่เอกยกมือขวาเจนขึ้นมาจูบ รถแท็กซี่ค่อยๆออกตัวฝ่าสายฝนไป ส่วนเราสองคนเรานั่งจับเมื่อกันเหมือนกันคู่รักที่กำลังไปฮันนีมูน

...
แท็กซี่เขียวเหลืองคันเก่าเปลี่ยนจุดส่งผู้โดยสารแล้ววิ่งฉิวออกไปท่ามกลางสายฝน

เจนรู้ดีว่าที่ปลายทางนี่เองจะเป็นที่ที่ความบริสุทธ์ที่เก็บไว้เกือบ 20 ปีต้องเสียไป แต่ความเมา ความอยากรู้อยากลอง ความต้องการ หรือสัญชาติญาณดิบที่พี่เอกเรียกว่า "ความเงี่ยน" มันมากกว่าความหวงตัวไปไกลแล้ว

จริงๆต้องบอกว่าเจนไม่มีโอกาสได้เรียกสติกลับมาด้วยซ้ำเพราะตั้งแต่ออกรถมาพี่เอกยังคงเดินเกมต่อเนื่องเหมือนกลัวเราจะเปลี่ยนใจ มือซ้ายสากของแกยังลูบเล่นขาอ่อนขึ้นๆลงๆ เจนเพลินไปกับการลูบไล้ของแกอย่างติดใจ

รถค่อยๆชะลอเข้าติดไฟแดง

"อ..อุ้ยพี่เอก"

มือหยาบกร้านลูบขึ้นมาแล้วเอามากุมตรงเป้าเจน ถึงจะมีกางเกงยีนขวางอยู่แต่ก็สัมผัสได้ถึงอุ้งมือที่คลึงตรงเม็ด ส่วนนิ้วนวดปากรูวนๆเนิบๆ

"หีอุ่นจังคนดีของพี่ น้ำเยิ้มรึยังน้า"

"อะ อาห์ บ้า พี่เอกทะลึ่งง" ปากทำว่าแต่เอวกลับร่อนเบาๆอย่างไม่รู้ตัวตามจังหวะการคลึงนวดของพี่เค้า

พี่เอกหัวเราะเบาๆแล้วก้มมาจูบหน้าผาก จูบแก้มซ้ายที ขวาที แล้วเราสองคนก็แลกลิ้นกันอีกครั้งตรงสี่แยกไฟแดง

เวลาผ่านไปอึดใจเดียวรถแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าโรงแรมในซอยแถวหน้าสนามบินดอนเมือง

ถ้าเจนจำไม่ผิดโรงแรมนี้เรียกตัวเองว่าเป็น "รีสอร์ต" แต่จริงๆสภาพคือเป็นอาคารชั้นเดียวมีห้องซัก10-15ห้องเรียงติดกัน แต่ละห้องมีที่จอดรถข้างหน้าได้เลย พี่เอกเลี้ยวเข้ามาจอดรถหน้าอาคารเล็กๆที่เหมือนเป็นล็อบบี้

"เดี๋ยวพี่มานะครับ อย่าหนีไปไหนล่ะที่รัก"

เจนแอบมองค้อนไปทีนึง พี่เอกก้มมาจุ๊บปากก่อนวิ่งลงไปที่ล็อบบี้

"...เอาไงดีเรา จะวิ่งหนีไปเลยดีมั้ยนะ"  นั่นคือความคิดที่แว็บเข้ามา แต่แค่แว็บเดียวจริงๆเพราะความอยากมันทำให้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ไม่ถึงสองนาทีพี่เอกก็วิ่งฝ่าฝนกลับมา...

รถวิ่งเข้าไปจอดที่ห้องหลังในเกือบสุด ทางเข้าห้องไม่มีอะไรนอกจากประตูไม้เก่าๆบานเดียว รถดับเครื่องลง เจนหัวใจเต้นโครมคราม พี่เอกบีบมือเบาๆ "ถึงแล้วครับที่รัก"

เจนลงจากรถอย่างใจลอย พี่เอกเดินอ้อมมาสอดแขนไปโอบเอวแล้วพาเจนเดินเข้าห้องไป

...

[ปฐมพงษ์ วิมะลิน]

แท๊กซี่โชคดี

[Suramon]

จัดไป จะได้เพลิน