ลุงพลจะรู้ตัวไหม ว่าภัยกำลังจะมาหา

รอให้หลายตอนแล้วอ่าน อารมณ์มันได้เยครับ

จะตบกันแล้วลุง

น้องนาถจอมปั่น ปั่นตลอด 555

ลุงพลกำลังจะโดนสงครามจากสาวๆของลุงเองละ

ลุงพลจะจัดการสาวนุ้ยจอมปั่นไหมนะ

หมอพลอยขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย

ตัวจุดฉนวนสงครามนี่ร้ายจิงๆ

สาวขึ้หึงนี่น่ากลัว

สงครามนางฟ้า

นันคงไม่ลืมรสสวาทที่ไดัรับมาทั้งคืนง่ายไปนะแบบนี่ต้องซ้ำอีก

ติดใจแล้วสินะ

 

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับตอนใหม่ของเกมรักนะครับ สำหรับตอนนี้ ผมจะเล่าเรื่องในหลายมุมมองนะครับ ส่วนหนึ่งเพราะมีเส้นเรื่องของไอ้ลอย ไอ้นัน และน้องตาลเข้ามาด้วย เลยทำให้การปูฉากเลิฟซีนรอบที่สองของครูเบสท์จะยาวออกไป แต่ไม่ต้องกลัว ทุกคนจะได้เห็นฉากนี้แน่นอน

ซึ่งจุดเริ่มต้น ของฉากเลิฟซีนเคลียร์ใจระหว่างครูเบสท์และลุงพล จะเริ่มจากตรงนี้ครับ กับเหตุการณ์ที่น้องนาถของเราไปปั่นหูหมอพลอยที่กำลังอารมณ์ไม่ปกติ

ก็ จากตอนที่แล้ว มาจนถึงตอนนี้ หลาย ๆ คนน่าจะรู้สึกได้ว่า มันกำลังจะเกิดสงครามกลางเมืองของเหล่าบรรดานางฟ้าของลุงพล โดยแบ่งเป็นสองฝ่ายคือ หมอพลอยและครูเบสท์ สองตัวแม่ของเรื่องครับ

##################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




"นี่ถ้าไม่มีครูเบสท์ ป่านนี้ชั้นคงได้ตบยัยหมวยละ!!" ณิชาที่ยังหัวร้อนไม่หายบ่นขณะกำลังเดินออกมาจากโรงอาหาร

"แกก็ใจเย็นหน่อยเถอะเจ๊!!" เนตรชนกออกโรงปรามเพื่อนรัก "ถ้าทำแบบนั้นละเรื่องใหญ่แน่ ดีไม่ดีทุกคนจะรู้ความจริงกันหมดนะ"



"รู้ก็รู้ไปดิ๊!!" ตอนนี้โดนัทหัวร้อนจนไม่ฟังเหตุผลอะไรอีกแล้ว "ชั้นเองก็เริ่มเห็นด้วยกับยัยนาถมันละ ตกลงพวกเรานี่ยังไงกันวะ?"

"ยังไงอ่ะ?" หทัยรัตน์ที่เดินตามมาด้วยเอ่ยปากถาม "ขยายความมาดิ๊แก"

"ก็ ตกลงพวกเรากำลังโกรธยัยหมวยใช่ไหม?" สาวห้าวตอบ "หรือว่าพวกเราโกรธ หรือหึงลุงพลกันแน่!!"

"เหอะ!!! ไม่ใช่หึงแน่นอน!!" ใบเฟิร์น ออกตัวพูดขึ้นมาก่อน "ชั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับลุงพลเหมือนที่เคยอีกแล้ว แก่จนป่านนี้ยังเจ้าชู้ไม่เลิก!!!"

"แน่ใจเหรอ?" ยัยอุ๊ ที่ได้ยินแบบนั้นเลยเอ่ยปากถามขึ้นมา

"อ่าวอุ๊?" ใบเฟิร์นร่นคิ้วใส่จอมจุ้นประจำวิทยาลัยพยาบาล "ไม่เชื่อชั้นเหรอ? ชั้นไม่ได้รู้สึกดีกับลุงพลอีกแล้ว"

"หึ..." หทัยรัตน์เค้นหัวเราะออกมา จนใบเฟิร์นและโดนัทหันมามองเธอเป็นทางเดียวกัน "ชั้นเชื่อ ชั้นเชื่อ อิอิ"

"หัวเราะแบบนั้นมันหมายความว่าไงวะอุ๊?" โดนัทจ้องหน้ายัยอุ๊เหมือนอยากจะคาดคั้นให้รู้ความจริงว่า อีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

"ก็พวกแกค้นพบตัวเองแล้วนิ" ยัยอุ๊ตอบออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม "ก็พวกแกเล่นกินกันเองแบบนี้ คงไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกจะเข้ามาแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างพวกแกได้อีกแล้ว"

"พวกชั้นกินกันเอง ชอบกันเองแล้วมันหนักหัวส่วนไหนของแกไม่ทราบ?" สาวห้าวเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากลุงพลมาเป็นยัยอุ๊จอมจุ้นที่กำลังปากดีใส่ "พูดจาอะไรระวังปากหน่อยเหอะ!!"



"เดี๋ยว ๆ เข้าใจผิดละพวกแก!! ชั้นไม่ได้จะว่าพวกแกสองคนสักหน่อย!!!" คนงามจากโพธารามปฏิเสธ "สมัยนี้เรื่อง LGBT เป็นที่ยอมรับได้ เพียงแต่ ชั้นแค่สงสัยพวกแกอ่ะ ว่าจะมาหึงลุงพลทำไมอีกวะ!!??"

"ชั้นไม่ได้หึง!!" โดนัทตอบโดยไม่ต้องคิด "ชั้นแค่ไม่อยากให้ยัยหมวยไปตกหลุมพรางตาแก่นั่นต่างหากละ!! เข้าใจซะใหม่ด้วย!!"

"แต่แกเป็นตัวเปิดไม่ใช่เหรอ?" ยัยอุ๊จี้ใจดำ ทำเอาโดนัทกับใบเฟิร์นถึงกับนิ่งไป "บอกไม่คิดอะไร ๆ แต่แกเนี่ยตัวเปิดก่อนเพื่อนเลย ส่วนแกก็เหมือนกันป่ะวะเฟิร์น? ถ้าไม่สนใจลุงพลแล้วจะตามมาด้วยทำไมวะแก ถามจริง?"



"แกเองก็เหมือนกันป่ะวะอุ๊?" พอโดนรุกเร้าแบบนี้ สาวห้าวจากเมืองหลวงเลยต้องตอบโต้บ้าง "แล้วใครวะที่เป็นตัวซัพพอร์ต แหม่!! พูดมาได้ ถ้าชั้นนำ แกจะตาม พูดอะไรนี่เอาดีใส่ตัวตลอดเลยนะ!!"

"แหม่!! โดนพวกแกแท็คทีมรุมจนได้" คนงามจากโพธารามส่ายหน้า "ขี้เกียจทะเลาะด้วยละ เรื่องนี้พักไว้ก่อน สอบเสร็จค่อยมาว่ากันอีกที"

หลังจากที่ครูเบสท์เข้ามาห้ามทัพเอาไว้ สุดท้ายสามสาวอย่าง ใบเฟิร์น โดนัท และยัยอุ๊ เลยต้องแยกตัวออกมา ส่วนยัยหมวย ก็แยกตัวออกไป เพราะไม่พอใจพวกรุ่นพี่อย่างแรง โดยระหว่างที่สามสาวกำลังจะเดินเข้าไปต่อแถวขึ้นลิฟต์เพื่อเข้าห้องสอบในช่วงเช้า โดนัทก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเป็นคนแรก

"เออ..." สาวห้าวประจำวิทยาลัยพยาบาลเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ "แล้วยัยนาถมันหายไปไหนเนี่ย?"

"นั่นดิ..." ใบเฟิร์นหันไปมองซ้ายขวา ก็ไม่เห็นวีแววของรุ่นน้องสาวจากปักษ์ใต้เลย "ยัยนาถหายไปไหนเนี่ย?"

"นี่ก็อีกคน ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ" จอมจุ้นประจำวิทยาลัยตอบ "คงขึ้นไปสอบแล้วมั้ง!! อย่าไปสนใจยัยนาถเลย สนใจเรื่องของพวกเราก่อนดีกว่าเถอะ วันนี้ไม่รู้ว่าจะสอบได้หรือเปล่าเนี่ย!!"

แล้วสามสาวนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สอง ก็ทิ้งเรื่องลุงพลเอาไว้เป็นการชั่วคราว ก่อนเดินเข้าไปเข้าคิวต่อแถวเพื่อขึ้นลิฟต์ไปสอบไฟนอลบนอาคาร

เรื่องรักขอพักไว้ก่อน เพราะตอนนี้ หน้าที่หลักของสามสาวคือการสอบปลายภาค ที่พวกเธอจะต้องทำคะแนนสอบให้ได้ดี ๆ เพื่ออนาคตในภายภาคหน้าต่อไป ไว้สอบเสร็จแล้ว ค่อยมาเคลียร์ใจกันระหว่างกลุ่มเพื่อนและรุ่นน้อง รวมไปถึงเข้าไปสะสางปัญหาคาใจกับลุงพล ที่นานวันยิ่งแสดงพฤติกรรมเจ้าชู้ประตูดินมากขึ้นไปทุกที

.....................


ตัดมาที่ฝั่งของลอยศักดิ์และสุนันทา

ไอ้ลอยที่ตื่นขึ้นมาก่อนในช่วงสาย ได้ลุกขึ้นและหยิบเอาผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบเอว เข้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำเช็ดตัวจนแห้งเสร็จ ชายหนุ่มก็ยิบซองบุหรี่และไฟแช็คไปจุดสูบด้านนอกระเบียง ระหว่างที่กำลังอัดนิโคตินเข้าปอด อดีตลูกน้องเก่าของท่านวิทยาก็หันไปมองไอ้นัน ที่นอนตะแคงโชว์แผ่นหลังเปลือยเปล่าอยู่ภายในห้อง

"โอ้ยยย!! ปวดหัว!!" ลอยศักดิ์เอามือข้างซ้ายที่ยังว่างบีบขมับ พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ที่ตัวของมันได้มอบเหล้าและจับทอมสาวอย่างไอ้นันทำเมีย

อยู่ดีไม่ว่าดี จับทอมมาทำเมียซะงั้นกู ลอยศักดิ์บ่นกับตัวเอง แต่ถึงยังไง มันเองก็รู้สึกสนุกและเอ็นจอยไม่น้อย หลังจากที่สูบบุหรี่จนหมดมวน ไอ้ลอยก็เปิดประตูกระจกเข้าไปภายในห้อง เพื่อปลุกไอ้นันให้ตื่นขึ้นมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน

"ไอ้นัน!!! ไอ้นันโว้ย!!" ลอยศักดิ์เอ่ยปากเรียกทอมสาวร้านสะดวกซื้อที่ยังนอนนิ่งอยู่ "ตื่นได้แล้ว จะ 11 โมงแล้วเว้ย!!"

"ซิก ๆ" แล้วทันใดนั้น ไอ้ลอยก็ได้ยินเสียงสะอื้นของสุนันทา ที่เอื้อมมือดึงผ้าห่มขึ้นมาแนบแน่นที่หน้าอกของเธอ "ฮือ...."

"ไอ้นัน?" เจ้าของมุกฝังควย 12 เม็ด ถึงกับร่นคิ้วด้วยความแปลกใจ "นี่มึงร้องไห้เหรอวะ?"

"อย่ามายุ่งกับกู" สุนันทาตอบด้วยน้ำเสียงสะอื้น "ไปให้พ้น..."



"เฮ้ย!!! ไอ้นัน..." แล้วลอยศักดิ์ก็นึกอะไรออก สถานการณ์แบบนี้ต้องใช้ไม้อ่อนกับทอมสาวที่กำลังเสียใจ "น้องนัน พี่ขอโทษนะเรื่องเมื่อคืน พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

"ไม่ได้ตั้งใจควยไรวะ!!" แล้วสุนันทาก็หันหน้ากลับมาตะคอกใส่ไอ้ลอยด้วยใบหน้าแดงก่ำ "มึงตั้งใจมอมเบียร์แล้วปล้ำกูใช่ไหม!!! ไอ้ชั่ว!!"

"ขอโทษ..." ลอยศักดิ์เอ่ยคำขอโทษด้วยใบหน้าเรียบเฉย "แต่พี่คิดว่าเมื่อคืน เราเข้าขากันได้ดีไม่ใช่เหรอ? น้องนัน น้องนัน ฟังพี่ก่อน"

"ปล่อยกู!! กูจะกลับบ้าน!!" แล้วสุนันทาก็ลุกขึ้นมา แต่เพราะฤทธิ์เบียร์ช้าง เลยทำให้ทอมสาวยังไม่สามารถตั้งตัวได้ "โอ้ยยย!! ปวดหัว!! มึงนะมึง!! มึงแม่งมอมเบียร์กู!! ไอ้เลว!!!"

"น้องนัน..." ลอยศักดิ์ต้องใช้ความใจเย็นในการปลอบทอมสาวที่กำลังหัวร้อน "พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์มันพาไป น้องนันจ๊ะ น้องนัน..."

"เลิกเรียกกูว่าน้องนันได้แล้ว!!" สุนันทามองหน้าลอยศักดิ์ด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ เรียกได้ว่าทอมสาวร้านสะดวกซื้อทั้งอับอายและคับแค้นใจ ที่ต้องมาพลาดท่าโดนชายหนุ่มที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามามอมเหล้าและปล้ำเธอแบบนี้ "กูโคตรเกลียดผู้ชายอย่างมึงเลยว่ะ!!! หน้าตัวเมีย!! รังแกทอม!!! รังแกผู้หญิง!! แล้วนี่กูจะท้องไหมเนี่ย!!! เชร็ดแม่ง!!"

"น้องนัน..." ถึงจะโดนด่า แต่ลอยศักดิ์ก็ยังควบคุมสติและอารมณ์เอาไว้ "ไม่ต้องกลัวนะ พี่เป็นลูกผู้ชายพอ พี่ยินดีรับผิดชอบ ถ้านันท้อง"

"มึงก็พูดไปเถอะ!! พูดไปเรื่อย!!! กูไม่ยอมท้องกับมึงแน่ ๆ!!" ด้วยความที่ใช้พลังมาก เลยทำให้ไอ้นันเกิดปวดหัวขึ้นมาเพราะฤทธิ์เบียร์ "โอ้ยยย!!! ปวดหัว!!! มึงนะมึง!! เอาอะไรใส่ลงไปในเบียร์ให้กูกินหรือเปล่าวะ!!"

"ก็เบียร์ช้างคลาสสิคธรรมดาเนี่ยแหละจ๊ะ" อดีตลูกน้องท่านวิทยาตอบ "นัน เอางี้ดีกว่า เราไม่ทะเลาะกันนะ เดี๋ยวนันนอนพักผ่อนก่อน นันอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้เอาไหม?"

"มึงไม่ต้องมาทำดีกับกูเลย!!" สุนันทายังคงไม่รับไมตรีจากลอยศักดิ์ ก่อนที่ทอมสาวจะนึกแผนอะไรออก "เดี๋ยว!! มึงจะไปซื้อข้าวข้างล่างเหรอ?"

"ใช่จ๊ะ..." ลอยศักดิ์ยิ้ม "อยากกินอะไรก็บอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้"

"ข้าวผัดรวมมิตร" ทอมสาวร้านสะดวกซื้อตอบ "แล้วก็น้ำเปล่า เอสขวดนึง บุหรี่แอลเอ็มซองนึง โอเคป่ะ?"

"ได้จ๊ะ ข้าวผัดรวมมิตรพิเศษด้วยไหม?" เรียกได้ว่าตอนนี้ ไอ้ลอยต้องทำดีกับน้องนันเข้าไว้เยอะ ๆ

"เออ..." สุนันทาตอบ "รีบ ๆ ลงไปได้ละ กูหิว"

"ได้จ๊ะ ได้ ๆ" ไอ้ลอยยิ้มตาหยี่ ในใจก็คิดว่าแม่งทำไมดุจังวะ "น้องนันนอนรอพี่ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ขึ้นมา"

"เออ!! รีบไปได้แล้ว!! กูจะตอนต่อ" สุนันทาตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ ก่อนทิ้งตัวลงไปนอนตะแคงแล้วดึงผ้าขนหนูมาคลุมตัวต่อ "มึงออกเงินเองนะ"

"ได้จ๊ะ ได้" ไอ้ลอยยิ้ม พลางคิดในใจว่า แม่งเมียเก่ากู กูยังไม่เอาใจขนาดนี้เลย

แล้วชายหนุ่มก็แต่งตัวแล้วเดินลงไปชั้นล่าง เพื่อแวะไปซื้อข้าวมากินที่โรงแรม และไม่ลืมที่จะแวะร้านสะดวกซื้อ ก่อนเดินกลับไปที่โรงแรม

"นันจ๊ะ!! พี่มาแล้ว!!" แล้วลอยศักดิ์ก็ไขกุญแจเปิดประตูเข้ามาภายในห้องพัก ก่อนที่จะพบว่าทอมสาวร้านสะดวกซื้อได้หายตัวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว "นัน? อ่าว? นัน?"

อดีตลูกน้องท่านวิทยาลองเคาะประตูห้องน้ำอยู่สองสามทีพร้อมกับเรียกชื่อทอมสาว แต่ก็ไม่มีการตอบรับใด ๆ ชายหนุ่มจึงลองเปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อค

"หนีไปซะแล้ว..." ลอยศักดิ์พูดกับตัวเอง "แล้วกูจะเอายังไงต่อดีเนี่ย?"

มันก็ดีเหมือนกัน ที่ไอ้นันมันหนีไป เพราะจะได้ไม่ต้องเป็นภาระให้ แต่ทำไปทำมา ไอ้ลอยก็นึกเป็นห่วง เพราะกลัวว่าพวกลูกน้องนายหัวภูชิตจะตามไปเอาเรื่องได้ แต่ในเมื่อเรื่องมันลงเอยแบบนี้ คงทำอะไรไม่ได้อีกต่อไป สุดท้ายก็เลยต้องปล่อยไป ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน

ทางฝั่งของไอ้นัน หลังจากที่ไอ้ลอยเดินลงไปซื้อข้าวด้านล่าง ทอมสาวร้านสะดวกซื้อเลยฉวยโอกาสนี้หนีออกมา และคนแรกที่ทอมสาวโทรหา ไม่ใช่แม่บังเกิดเกล้าของตัวเอง แต่กลับเป็นแฟนสาวอย่างน้องน้ำตาล ทิพยศิลป์ แฟนสาวเด็กพาณิชย์ของตน หลังจากที่เปิดมือถือขึ้นมาแล้วเห็นข้อความที่แฟนสาวส่งมา รวมถึงมิสคอลอีกจำนวนนึง ก่อนที่จะปิดท้าย ด้วยการที่มีใครบางคนรับสาวจากน้องตาล ซึ่งทอมสาวคาดว่าน่าจะเป็นไอ้ลอยนั่นเอง



"ฮัลโหล? น้องตาล?" สุนันทาในชุดร้านสะดวกซื้อเดินโทรศัพท์หาแฟนสาวของตัวเอง "เมื่อคืนตาลโทรมาหาพี่เหรอ?"

"ใช่" ดี้สาวตอบ "เมื่อคืนไปไหนมา? ทำไมไม่รับสายตาล แล้วคนที่รับสายเป็นใคร?"

"เอ่อ..." เอาแล้ว งานเข้าซะแล้ว สุนันทาไม่รู้ว่าลอยศักดิ์พูดอะไรกับแฟนสาวของตัวเองไว้บ้าง "พอดีเป็นญาติกันน่ะจ๊ะน้องตาล?"

"ญาติฝ่ายไหนคะพี่นัน?" ด้วยความสงสัย น้องตาลเลยถามต่อ

"ก็ญาติห่าง ๆ เนี่ยแหละจ๊ะ!!" ทอมสาวร้านสะดวกซื้อตอบ

"ญาติแน่นะ?" สาวพาณิชย์เหมือนมีเซนต์อะไรบางอย่าง ที่กำลังบอกว่าแฟนทอมของเธอกำลังโกหก "ทำไมตาลรู้สึกว่าพี่นันกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง? พี่นันกำลังโกหกตาลใช่ไหมคะ?"

"ญาติแน่นอนจ๊ะตาล" สุนันทารู้ดีว่า ถ้าหากขืนปล่อยไว้ให้เป็นแบบนี้ มีหวังแฟนสาวจะต้องจับไต๋ได้แน่ จึงหาวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเพื่อเอาตัวรอดไปก่อนจะดีกว่า "ตาลจ๊ะ เดี๋ยวพี่ ขอตัวก่อนนะ ไว้เย็น ๆ พี่จะโทรไปคุยด้วย"

"ไม่อยากคุย" ดีสาวพาณิชย์ตอบ "ตาลเลิกเรียนตอนบ่ายแล้ว พี่นันขับมอไซค์มาหาตาลที่โรงเรียนได้ไหมคะ? ตาลมีอะไรจะคุยกับพี่เยอะเลย"

"ก็ได้จ๊ะ" ทอมสาวร้านสะดวกซื้อตอบตกลง "แล้วเดี๋ยวเจอกันนะจ๊ะน้องตาล"

หลังจากที่กดวางสาย สุนันทาก็โบกรถตู้เพื่อกลับไปอาบน้ำและนอนพักที่บ้าน ด้วยเพราะยังมึนจากฤทธิ์เบียร์ช้าง โดยไม่สนคำเตือนของลอยศักดิ์ที่เคยกล่าวไว้ในตอนแรกว่า ตอนนี้ ทอมสาวกำลังตกอยู่ในอันตราย เพราะลูกน้องของนายหัวภูชิตคิดว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้ลอยนั่นเอง

.....................

ตัดกลับมาที่ฝั่งวิทยาลัยพยาบาลอีกครั้ง

หลังจากที่สอบเสร็จในช่วงบ่าย นาถลดา สาวนุ้ยจากปักษ์ใต้ก็เริ่มทำตามแผนการที่วางเอาไว้ ด้วยการเดินไปหาหมอพลอยที่ห้องพัก

"สวัสดีค่ะ" นาถลดาเดินเข้ามาภายในห้องพยาบาล ที่มีพี่เปิ้ล พยาบาลผู้ช่วยกำลังยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์

"สวัสดีจ๊ะนักศึกษา" พี่เปิ้ลพนมมือไหว้ตอบกลับเด็กสาว "มีธุระอะไรเหรอจ๊ะ?"

"หมอพลอยอยู่ไหมคะ?" จอมปั่นจากปักษ์ใต้เอ่ยปากถามด้วยใบหน้าบ๊องแบ๊วและรอยยิ้มที่ดูสดใส แต่ใครเลยจะคิดว่าภายใต้ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสานั้นจะแอบแฝงด้วยความร้ายกาจเอาไว้ "คือหนูมีธุระจะคุยกับหมอพลอยน่ะคะ"

"สักครู่นะจ๊ะ" แล้วพี่เปิ้ล ก็เดินออกมาจากเคาน์เตอร์เพื่อไปเคาะประตูหน้าห้องหมอพลอย "คุณหมอคะ มีนักศึกษามาขอพบค่ะ"

นาถลดายืนรออยู่ตรงหน้าทางเข้า สาวนุ้ยในชุดนักศึกษาพยาบาลยืนมองพี่เปิ้ลที่กำลังยืนคุยกับหมอพลอยหน้าประตู ก่อนที่สักพัก พยาบาลผู้ช่วยจะหันกลับมาแล้วบอกให้เธอเข้าไปพบกับหมอพลอยได้



"เชิญจ๊ะ" พี่เปิ้ลผู้ช่วยเดินกลับออกมาประจำที่ตรงหน้าเคาน์เตอร์

"ขอบคุณค่ะ" สาวน้อยจากหาดใหญ่ เดินตรงเข้าไปเปิดประตูห้องของหมอพลอย สิ่งแรกที่เธอรู้สึกได้คือ บรรยากาศที่หนาวยะเยือกภายในห้องทำงานของเจ้าหญิงน้ำแข็งประจำวิทยาลัยพยาบาล

"มีธุระอะไรเหรอนาถ?" พลอยพรรณ ในชุดเสื้อยืดคอเต่าสีดำแขนกุด เอ่ยปากถามเด็กสาวด้วยความสงสัย

"สวัสดีค่ะคุณหมอ" นาถลดาพนมมือไหว้หมอพลอยที่นั่งอยู่ ก่อนเดินเข้าไปภายในห้องทำงานโดยไม่ลืมปิดประตู

"เชิญนั่งก่อนซิ" หมอพลอยผายมือเชิญให้เด็กสาวนั่งตรงเก้าอี้รับแขกฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของเธอ"

"ขอบคุณค่ะคุณหมอ" นาถลดายิ้มก่อนทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ และเผชิญหน้ากับแพทย์สาวคนสวย ผู้ที่ได้ชื่อว่าสวยและเพอร์เฟ็คที่สุดในวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้

หมอพลอยเฝ้าดูแขกตัวน้อยของเธอด้วยความสงสัย ว่านาถลดามีธุระอะไรสำคัญที่อยากจะมาคุยกับเธอ เพียงไม่กี่อึดใจ สาวนุ้ยตรงหน้าก็เริ่มเอ่ยปากขึ้นมา

"คือหนูมีเรื่องสำคัญจะมาบอกน่ะคะ" สาวนุ้ยเอ่ยปากพูด พลางเหลือบมองหมอพลอยเพื่อดูการตอบสนองของอีกฝ่าย "หนูรู้ว่าถ้าบอกเรื่องนี้ไป คุณหมออาจจะโกรธก็ได้..."

"แล้วเรื่องอะไรละนาถ?" พอได้ยินแบบนี้ หมอพลอยก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ว่านาถจะมาไม้ไหน มันเกี่ยวกับหมอหรือเปล่าละ? ถ้าเกี่ยว ก็บอกมาเถอะ"

"มันเป็นเรื่องของลุงพลน่ะคะคุณหมอ" นาถลดาตอบ

"ลุงพลเหรอ..." พอได้ยินแบบนี้ หมอพลอยก็ดูเงียบไป จนจอมปั่นประจำวิทยาลัยพยาบาลสังเกตได้ "แล้วมันเรื่องอะไรละนาถ? บอกมาซิ"

"คือเมื่อเช้า หนูเห็นพวกพี่เฟิร์น พี่โดนัท พี่อุ๊ ยัยหมวย ไปหาลุงพลที่โรงอาหารน่ะคะคุณหมอ" พอคุณหมอเปิดโอกาส นาถลดาเริ่มร่ายยาว "แล้วก็ ยังมีอีกคนที่คุณหมอต้องไม่เชื่อแน่ ๆ เลยว่าจะเป็นคน ๆ นี้"

"นาถ..." พอเห็นว่าเด็กสาวเริ่มแทงกั๊ก หมอพลอยเลยประสานมือแล้วโน้มตัวมองอีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาที่ดูจริงจังมากขึ้น "บอกหมอมาว่าอีกคนเป็นใคร ไม่ต้องมาลีลาเท้าความให้มากเรื่อง"

"ครูเบสท์ค่ะ" นาถลดาตอบพร้อมกับแอบยิ้มในใจ เมื่อเห็นถึงอาการของหมอพลอยที่ดูเปลี่ยนไป

"ครูเบสท์!!! เบสท์เนี่ยนะ!!??" พอได้ยินว่าครูเบสท์ก็เป็นหนึ่งในนั้น หมอพลอยที่ปกติจะคีปลุคตัวเองถึงกับเดือด "นี่มันเรื่องอะไรกัน!!?? นาถ!! นาถรู้อะไรดี ๆ ใช่ไหม!!?? บอกหมอมาเดี๋ยวนี้นะ!!"



"คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวันก่อน ลุงพลแอบพายัยอีฟไปข้างนอกค่ะคุณหมอ" เรียกได้ว่าเหยื่อติดกับแล้ว จอมปั่นประจำวิทยาลัยพยาบาลเลยเดินเกมตามแผน "พอกลับมา ยัยอีฟก็ดูอ่อนเพลีย ไม่สบาย เหมือนที่คุณหมอรู้นั่นแหละค่ะ ไม่รู้ว่าลุงพลพายัยอีฟไปทำอะไรข้างนอก กลับมาเหมือนคนโดน..."

นาถลดาไม่พูดคำนั้นออกมา เพราะรู้ดีว่าผู้หญิงที่ฉลาดแบบหมอพลอย ต้องรู้แน่ว่าการที่ลุงพลพายัยอีฟออกไปข้างนอกตอนดึก ๆ แล้วพามาส่งตอนเช้า แถมเด็กสาวยังกลับมาในสภาพอ่อนเพลียสุดขีด ตาเฒ่าคนขายน้ำเต้าหู้คงพาไปทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงอย่างแน่นอน

"ทุเรศ!! ทุเรศมาก!! แม้แต่อรัญญาที่ดูเรียบร้อยก็ด้วยเหรอ!!??" ด้วยฤทธิ์แรงหึง เลยทำให้ผู้หญิงที่เพียบพร้อมด้วยชาติกำเนิด ความรู้ ฐานะทางสังคมและสติปัญญาอย่างพลอยพรรณ กลับกลายเป็นคนตาบอดได้ถึงเพียงนี้ "ตาแก่คนนี้สงสัยจะไม่อยากตายดีซะแล้ว แล้วนี่มันอะไรกัน เด็กพยาบาลที่นี่ เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย!!!"

"ทำว่าตัวเองอยู่ดีอยู่สวย ที่แท้ตนก็รักตาเฒ่าขี้หกนั่นเหมือนกันละว้า หมอพลอยเอ้อ ตนก็อาดพอได้เหมือนกันแหละ หัดแลตัวเองบ้างต๊ะสาวเห้อ" สาวนุ้ยแอบคิดในใจด้วยภาษาใต้ (ทำเหมือนกับว่าตัวเองวางตัวดี หน้าตาดี แต่ก็รักตาเฒ่าจอมเจ้าชู้คนนั้นเหมือนกัน หมอพลอย หมอก็แรดพอตัวเหมือนกันแหละ หัดมองตัวเองบ้างเถอะ)

ปล.อาด (ภาษาใต้) : ขั้นกว่าของคำว่าอ้อร้อ อ้อร้อนี่มันออกแนวแซว ๆ ขำ ๆ ในกลุ่มเพื่อนมากกว่า ถ้าไปด่าสาวใต้คนไหนว่าอาด ในบางพื้นที่ในภาคใต้ อาจโดนตบได้ 5555+


นาถลดายิ้มกริ่มที่มุมปาก เมื่อได้เห็นหมอพลอยกำลังแสดงท่าทางหึงหวงอย่างหนัก ก่อนที่สาวนุ้ยจะแกล้งทำเป็นใสซื่อ เอ่ยปากถามเจ้าหญิงน้ำแข็งที่กำลังเดือดอยู่ตรงหน้า

โปรดติดตามตอนต่อไป...

จอมปั่นจิงๆ สาวนุ้ยของเรา

น้องนาถนี่ ตัวเสี้ยมเลย ลุงพลรู้เธอโดนหนักแน่