เอาเลยเอาเลย

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง 10 เพื่อเธอ

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
---------------------------------------------------------------------------------------

   ผมเสร็จกะพี่แก๋มเกมสาม  ผมก็หมดแรงแล้ว....   

แต่พี่แก๋มดูเหมือนยังไม่หมดสิ้นความอยากกับผม  ผมละจากตัวพี่แก๋มมาเข้าห้องน้ำ  ก็เจอหลอดสีเหลืองคล้ายหลอดยาสีฟันขนาดเล็กจิ๋วมาก วางอยู่หน้ากระจก   บนนั้นมีตัวหนังสือยึกยือที่ผมอ่านไม่ออก   มันคืออะไรวะเนี่ย...

   "อ๋อ..อันนี้เหรอ   ดีมั๊ยอะ...ก้อง"
   ผมมองหน้าพี่แก๋ม  งงในคำถามของพี่แก๋ม   
"พี่หมายถึงอะไรนะครับ"
"ยานี่ไง  เมื่อกี้พี่ลองใช้ดู  โห..จะตายอ่ะ"

พี่แก๋มนี่ชอบเล่นพิเรนทร์มาก  เอายาอะไรมาเล่นกะผมอีกแล้ว  คราวที่แล้วก็เอายาปลุกใส่ให้ผมและแก๊งค์ออฟโฟร์กินจนผมได้เปิดซิงพี่แนนและพี่โมไปทีนึงแล้ว  นี่เอายาอะไรมาเล่นอีกเนี่ย

"ยาอะไรอ่ะพี่  มันปลอดภัยหรือเปล่า"
"พี่ฝากเพื่อนมันซื้อมาจากมองโกล แพงมากเลย หลอดแค่เนี้ย...หมื่นนึง  เค้าให้พี่ทาตรงนั้นเท่าเม็ดถั่วเขียว  แต่พี่แค่แตะปากหลอดแล้วทาที่นั่น  นิดเดียวจริงๆ  เค้าว่ามันจะทำให้ช่องกระชับ  โห มันแรงมากๆ  ก้องเสียบเข้ามาพี่แทบตายอ่ะ"
"โห   พี่แก๋มมมม  ธรรมดาผมทำพี่ไม่ดีเหรอ  ของผมมันเล็กไปเหรอ..มันไม่แน่นเหรอ  ทำไมพี่ต้องใช้ตัวช่วยอ่ะ  พี่อ่ะ...ผมพอใจในตัวพี่แก๋มนะ  ไม่เคยต้องการอะไรจากพี่มากไปกว่านี้เลย...จริงๆนะพี่" 
แล้วผมก็เดินไปกอดพี่แก๋มทั้งที่ตัวเปล่าเปลือย
   "ไม่ๆๆ  คือพี่ก็อยากให้ก้องรู้สึกดีๆไง..."
   "พี่......ไม่ต้องหรอก  ธรรมดาๆของพี่แก๋มก็ดีมากๆแล้ว  แน่นพอแล้ว  ใช้อันนี้มันราวกับเด็กวัย 13 เลยนะ"
   "ก้องเคยนอนกะเด็ก 13 เหรอ???  ถึงได้รู้ว่าแน่นยังไง..."
.............................................................................

   กว่าผมฟื้นตัวเต็มที่ก็อีกวันสองวัน  ซึ่งไอ้โอ๋และไอ้เอ็มยกทัพมานอนค้างที่คอนโดผมเป็นเพื่อนแก้เหงาเมื่อพี่แก๋มกลับไปแล้ว  เป็นครั้งแรกที่ผมกะไอ้โอ๋เจอกันที่บ้านผมเอง  มันก็ดีนะที่ไอ้สองคนมาอยู่กะผม  คอยช่วยผมให้ไม่เหงา  เรากินข้าวเย็นด้วยกันสามคน  ที่น่าจะดีใจมากที่สุดคือไอ้เอ็มที่นอนกะโอ๋เสียงดังทุกคืน  ทำให้ผมนึกถึงโอ๋เหมือนกัน...

   เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน  ผมเรียนปี 1 มาก็สามเดือนแล้ว  ชีวิตของผมก็สนุกสนานไปเรื่อยๆ  แต่สาวๆผมไม่ได้มากมายอย่างที่คิด  ตอนนี้ผมเหลือเพียงแค่เก๋หรือแบมที่จะมาวันเสาร์เท่านั้น  และพี่แก๋มที่นานๆจะมาสักทีนึง  ผมสังเกตว่า ตั้งแต่ไอ้ไมเคิลจีบพี่แก๋มเป็นแฟน  พี่แก๋มไม่ค่อยมีเวลามาหาผมเลย  แต่มีคนนึงที่ผมเจอมันทุกวัน

   "ไง....วันนี้จะไปให้ใครกระทืบอีกมั๊ย 555"
   เจ้าของเสียงคือไอ้โอ๋เพื่อนผมที่ไอ้เอ็มมันจีบอยู่  ผมเดินเข้าไปหามันพร้อมกับเอามือผลักหัวมันอย่างแรง 1 ที  ไอ้โอ๋ลุกขึ้นเอามือมาชกแขนผมกลับ  ผมจับมือไอ้โอ๋เอาไว้ แล้วดึงมันนั่งลง
   "คิดว่าลืมไปแล้ว  คิดถึงแกว่ะ"
   "คิดถึงบ้าไรวะ  แม่ง บ่ายก็เข้าช้อบกันอีกแล้วเนี่ย   มึงอ่ะ...มาคุยกะคนอื่นเค้ามั่ง  เงียบๆซึมๆตั้งแต่ออกโรงบาลเนี่ย  หายซ่าไปเลยดิ..."
   "กูไม่เคยซ่านะเว้ย...กูเป็นเด็กเรียบร้อย  (ว่าแต่มึงเหอะ สนใจเด็กเรียบร้อยมั๊ย)" ประโยคสุดท้าย ผมกระซิบไอ้โอ๋มันที่ข้างหู  ได้ผลมาก  ไอ้โอ๋เอามือมาผลักหัวผมอย่างแรงเหมือนกัน
   "ไอ้บ้ากาม   ไปเรียนได้แล้ว..."

   บ่ายวันนั้นเรียนเข้าชอปกันจริงๆ  ผมจำไม่ได้ว่าทำไร รู้แต่ว่าเราใช้เครื่องเจียร์กัน   ไอ้โอ๋อยู่กลุ่มตรงข้ามผม  แต่ไอ้เอ็มอยู่อีกชอป  เสียงเจียร์กันสนั่นเต็มชอป  สักครู่ก็มีเสียงดังเพล้ง แล้วก็เงียบกันทั้งโรงช้อป  ผมหันควับไปดู  ไอ้โอ๋ลงไปกองที่พื้นแล้วผมแทบจะกระโดดพรวดเดียวถึงตัวมัน  ตอนนี้ที่ข้อมือมันเลือดไหลราวกับน้ำตก  อาจารย์มาถึงอย่างรวดเร็ว  และอาจารย์รีบเอาเชือกมาผูกแขนไอ้โอ๋พร้อมเอาผ้าเช็ดหน้าอุดแผลไว้  ผมทำไรไม่ถูกนอกจากประคองไอ้โอ๋

   "พาเพื่อนไป รพ ด่วน"
   ผมอุ้มไอ้โอ๋ขึ้นมาอย่างเร็ว  เดินมาทางหน้าตึก  แล้วรีบขึ้นรถตู้คณะกับอาจารย์ไป รพ.  ไอ้โอ๋มันยิ้มให้ผม
   "มึงยังไม่ตาย ไอ้โอ๋....อย่าเสือกยิ้มแบบนี้"
   "เชี่ยมึง...ฉวยโอกาส  มึงแตะอั๋งกูอยู่..."

   ผมยิ้มให้มัน  ผมไม่ถามเลยว่าเกิดอะไรขึ้น  แต่อยากให้มันสบายใจ  อย่างน้อยผมก็ยังอยู่ใกล้ๆมัน    เรามาถึงห้อง ICU จากนั้น อาจารย์ก็ไปคุยกะพวกหมอทั้งหลาย  ผมรีบโทรไปบอกไอ้เอ็ม..
   "อาจารย์ครับ น้องเสียเลือดมากครับ มันตัดเข้าที่ข้อมือ  โดนเส้นเลือดครับ  ต้องให้เลือดด่วน"

   ผมยืนคู่กับอาจารย์ได้ยินทุกคำพูด 
   "ผมให้ได้ครับ  ของผมกรุ๊ป B ครับ"
   "สงสัยจะไม่ได้นะ น้องผู้หญิงเค้ากรุ๊ป A"
   "ของผมล่ะครับ" พระเอกแม่งโผล่มาพอดี  ไอ้เอ็มกระหืดกระหอบเข้ามา บอกว่ามันเลือดกรุ๊ป A   พี่หมอทั้งหลายยิ้มและรีบพาไอ้เอ็มหายตัวไป  อาจารย์ขอตัวกลับไปดูนิสิตที่เรียนอยู่และให้ผมเฝ้า "เพื่อน" ไว้   แล้วคอยโทรบอกอาจารย์ทุกระยะ   ผมทำตามสั่งตลอดจนตอนนี้ก็ห้าโมงกว่าแล้ว  ยังไม่มีไอ้เอ็มและไม่มีหมอหรือพยาบาลหรือใครสักคนคนไหนเดินออกมาบอกอะไรผมเลย  ผมรออีกพักนึงไอ้เอ็มโผล่เข้ามา
   
   "เชี่ย หายไปตั้งชั่วโมงครึ่ง  มึงไปผลิตเลือดหรือไง"
   "เปล่า จริงๆใหเลือดแป๊บเดียว  แต่กูเป็นลมไปตอนให้เลือด  หมอเลยให้กูนอนพัก นอนเพลินไปนิด...   ไอ้โอ๋อ่ะ..."
   
ผมเอาขาถีบขาไอ้เอ็มเบาๆ  ทำนองทำโทษนิดหน่อยมากกว่า
"กูคิดว่ามึงแอบไปมีไรกะไอ้โอ๋แล้ว"
"ไอ้เชี่ยมึงแม่ง  จะทำได้ไง  มันจะตายห่าแล้วเนี่ย.."

เกือบหกโมงครึ่ง  พี่หมอก็เดินออกมา
"น้องนี่...ที่มากะเพื่อนผู้หญิงใช้มั๊ย"
เราทั้งสองพยักหน้า  หมอมองมาที่ผมเห็นเลือดเปื้อนเสื้อก็แน่ใจได้ว่าน่าจะถูกคน

"คืองี้นะ  น้องโดนของมีคมบาดเข้าใกล้ข้อมือนิดนึง  แต่ที่แย่คือมันแทงเข้าทะลุเส้นเลือดดำ  พี่หมอเอกซ์เรย์ดูแล้ว เป็นชิ้นเหล็กนิดเดียวประมาณใบคัทเตอร์ช่องนึงเล็กๆ  แต่พี่หมอต้องผ่าแขนน้องเค้านะ เอาเหล็กออกมาแล้ว ต่อเส้นเสือดให้  ส่วนอื่นไม่มีเสียหายนะ  ทีนี้คงต้องนอนให้เลือดและพักฟื้น  จริงๆ พี่อยากขอเลือดไว้อีกถุง  สำรองไว้  แต่ตอนนี้ใช้เลือดของน้องคนนี้อยู่"
"พี่หมอครับ ผมให้เลือดไอ้โอ๋ได้มั๊ย" 
"เฮ้ย  ไม่ได้ดิ  ของน้องมัน B  ไม่เข้ากัน"

ผมไม่เข้าใจหรอกว่าเข้ากันได้หรือไม่ได้  ผมคิดว่าเลือดมันก็คือเลือด....หรือเปล่า??
"พี่หมอเอาของผมไปเพิ่มได้นะครับ"  ไอ้เอ็มเสนอตัว
"ไม่ได้แล้วน้อง ของน้องให้ได้ครั้งเดียว  มากกว่านี้ น้องจะไม่ไหวเอา...เอาเหอะ  ถ้ามีใครอาสา โทรบอกพี่นะ  ไม่รีบ  ถึงตอนนี้พี่ว่าน่าจะพอ  แต่ถ้าต้องการแล้วไม่มี  พี่อาจต้องไปเอาเลือดกาชาด  สองคนกลับไปก่อน  พรุ่งนี้มาเยี่ยมได้  ตอนนี้น้องโอ๋เค้าสลบอยู่นะ  คงเรียบร้อยดี  เอ็น  กระดูก  ไม่มีปัญหาอะไร...โชคดีจริงๆ"

ผมโทรรายงานอาจารย์ทันที  แล้วผมกะไอ้เอ็มก็เดินกลับคณะเพื่อมาเอาของ  เกือบทุ่มแล้ว 
"เชี่ยเอ็ม...เป็นไง  มึงกะโอ๋เป็นแฟนถูกต้องตามกฎหมายหรือยัง...จดทะเบียนแล้วยังมึง..."
"เออ  โอ๋มัน...ไม่รู้ดิ  ไม่เห็นมันบอกไรเลย  กูขอมันเป็นแฟน  มันก็ยิ้มบอกว่าจะเอาไปคิด  ห่าไรไม่รู้เนี่ย จนแม่งจะสอบไฟนอลแล้ว   แต่มันก็ไปไหนมาไหนกะกูราวเป็นแฟนกันนะ แต่มันไม่รับกูเป็นแฟนซะที"
"เออ แปลกเนอะ....  กูเห็นมึงสองคนยังคิดว่าจบแล้วซะอีก..."
"แต่กูทำตามสัญญานะ  กูไปสืบเรื่องไอ้เจนมาให้มึง   ได้ยินว่ามันอยู่นิเทศนะ  มึงลองไปหาดู  แต่ไม่ต้องพยายามโทร  เบอร์โทรไอ้เจนมันเปลี่ยนไปแล้ว  แล้วก็ไม่ต้องถามกูว่าบ้านมันอยู่ไหน  ถ้ารู้....กูไปหานานแล้ว"
"เออ  ขอบใจว่ะ...."
.........................................................................................

   วันรุ่งขึ้น ผมเรียนเสร็จแค่ครึ่งวัน  ช่วงบ่ายไอ้เอ็มชวนไปเยี่ยมโอ๋
   ไอ้โอ๋หลับตอนพวกเราไปถึง  ไม่น่าเชื่อเลย  เมื่อเดือนที่แล้ว ผมนอนเตียง...ไอ้โอ๋ยืน  แต่วันนี้...ไอ้โอ๋นอนเตียง และผมยืนข้างๆ   ผมอยากลงไปกอดมันจัง  แต่เจ้าของไอ้โอ๋มันยืนอยู่  ผมว่าไอ้เอ็มก็อยากทำแบบผม  แต่ผมเสือกยืนอยู่เหมือนกันไอ้เอ็มจับมือโอ๋ขึ้นมา  มันปลุกโอ๋ให้ตื่นขึ้น

   "เออ กูรู้...มึงจะพูดไร  ไม่เป็นไรหรอก  มึงเกลียดหน้ากูก็บอกดีๆ  อย่าฆ่าตัวตาย  กูไปให้พ้นหน้ามึงเองได้"
   ผมพูดให้ไอ้โอ๋เชิงขบขัน  ไอ้โอ๋ยิ้ม 
   "อ้อ  เสื้อกูที่เปื้อนเลือดมึงอ่ะ  ซักไม่ออกด้วยนะ  มึงควรซื้อให้กูใหม่ด้วย 5555"
   "โอ๋กินข้าวได้มั๊ย" ไอ้เอ็มเอ่ยปากถามโอ๋อย่างอ่อนหวานผิดปกติ

   เป็นแฟนมันต้องถามกันแบบนี้แหละเอ็ม  มึงทำถูกแล้ว  เป็นคำถามที่ดีมาก  เพราะมือโอ๋ติดเฝือก และน่าจะขยับลำบาก 
   "ยังเลย  ต้องกินมือซ้าย  ลำบาก..."
   "เออ งั้นมา เดี๋ยวป้อนให้..."
   "เอาหละ  งั้นกูไปก่อน ไว้ช่วงเย็นกูมาป้อนแทน"
   "อ๋อ...มึงไปไหนไปเลย  กูจัดการแฟนกูเองได้"

   เชี่ยเอ็ม..มันกีดกันผมเห็นๆ  แต่ผมก็ควรปล่อยให้มันสองคนคุยกันมั่ง  ผมโบกมือบ้ายบายไอ้โอ๋ ก่อนตรงดิ่งไปนิเทศ   ที่คณะนั้น  ผมเจอเด็กนิเทศหลายคน  พี่ปี 4 นิเทศคนแรก เค้าบอกไม่รู้จักเจนปี 1   มาถามอีกคนเป็นปี 1 เค้าก็บอกว่ามีสามเจน  ผมก็บรรยายหน้าตาไอ้เจน  แต่เจนมันเป็นผู้หญิงมาตรฐานที่น่ารักกว่าปกติ  เพื่อนนิเทศเลยบอกว่า ที่ผมเล่ามา ทั้งสามคนเป็นแบบนั้นเลย   เพื่อนปี 1 บอกผมว่า ให้มารอที่หน้าห้องเชียร์  วันนี้ ปี 1 ต้องเข้าเชียร์   และผมก็เจอเจนทั้งสามคน  แต่สามคนนั้นไม่ใช่ "เจน"  ไอ้เชี่ยเอ็ม ข่าวแม่งมั่วมาก....

   จากนั้น ผมไปเยี่ยมโอ๋ทุกวัน  แต่ไปพร้อมกับไอ้เอ็มเสมอและก็เจอแม่โอ๋ทุกวัน  แม่โอ๋รู้จักผมในฐานะคนที่พามาส่ง รพ  รู้จักไอ้เอ็มในฐานะเพื่อนชายแสนสนิทของโอ๋   ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ  วันจันทร์ต่อมาไอ้โอ๋มาเรียนตามปกติ  ที่มือมันมีแค่ผ้าพันไว้  มีสายโยงแขวนไว้ที่คอ  วันนี้โอ๋นั่งเก้าอี้ตัวเดิมแต่ไม่มีไอ้เอ็ม  ผมก็เดินเข้าไปหาโอ๋และผลักหัวมันอย่างแรงเหมือนเดิม
   
   "โอ๊ย....ไอ้เชี่ยก้อง  กูคอหักตายแล้วมึงจะทำไงวะ  แม่งเล่นซะแรง"
   "กูก็ไปงานศพมึงไง...  มานั่งทำไรวะ  จะไม่เข้าเรียนเหรอ"
   "อ้าว มึงไปโลกไหนมา  อาจารย์เค้างดวันนี้  เค้าเอาช่างมาตรวจเครื่องมือที่พวกเราใช้ทั้งหมด  จะว่าไปวันนั้นแม่งโชคดีนะที่มันไม่ไปโดนคนอื่น"
   "มึงเป็นฮีโร่  รับเคราะห์แทนเพื่อน...ว่างั้น..."
   
   ไอ้โอ๋ยิ้มและยักคิ้วแทนคำตอบ  มันน่ารักจริงๆ  ผมอยากกอดมันจัง  แต่....
   "ไอ้เชี่ยเอ็มอ่ะ"
   "ของมันเรียน  เพราะห้องมันตรวจไปแล้ว"
   "อ้าว..แล้วเอาไง  มานั่งทำไร"
   "ก็ว่าจะรอเอ็ม"

   โห   ผมตัวเย็นเลย  ไอ้เอ็มใกล้ชนะผมแล้ว   
   "ก้องมาก่อน  ใช้แทนไอ้เอ็มได้มั๊ยอ่ะ..."
   ไอ้โอ๋ค้อน  ก่อนจะพูดว่า
   "ใช้แทนได้ดิ  ไปเลย.....ไปกัน..."

   ไม่ได้พูดเฉยๆ  มันลุกหยิบกระเป๋าและเอามือซ้ายดึงข้อมือผมไป  เฮ้ย..แม่งไอ้โอ๋มึงเอาจริงดิ  ไม่ได้เตรียมตัวเลยวันนี้
   "ดีเลยไปหาหมอกัน  เค้านัดบ่ายนี้ แต่ตอนแรกคิดว่าเรียน  เลยขอเลื่อนพี่หมอเค้าเป็นเย็น"
   "แล้วไปตอนนี้ได้เหรอ..."
   "ไปก่อน..."

   พี่หมออุตส่าห์มาดูให้โอ๋  พร้อมทั้งชมว่าดูแลแผลดีมาก  ไม่มีหนองและไม่อักเสบใดๆ  น่าจะหายเร็วๆนี้  ผมพาไอ้โอ๋ไปกินขนมกะไอติม และคุยกันแบบเพื่อนที่สนิทสนม  ก่อนมาส่งคืนไอ้เอ็มที่เดิม
   "วันเสาร์นี้  ไปหานะ...ลอกงาน"
   "เอาดิ ที่ไหน  มาคณะมั๊ย"
   "เออ...เดี๋ยวนัดกัน"

   สถานที่นัดกลายเป็นคอนโดผมเอง  โอ๋แอบมาโดยที่ไอ้เอ็มไม่รู้  เธอมาถึงตั้งแต่ 8 โมง  ผมยังใส่กางเกงนอนอยู่เลย 
   "แม่มาส่ง  เดี๋ยวจะกลับแล้วแม่จะมารับ"
   "แม่รู้เป่าว่าอยู่กะเราสองคน"
   "แม่รู้ว่าอยู่สามคน..."

   เช้าๆก็เป็นธรรมชาติของผมที่ส่วนนั้นจะแข็งขันอวบอ้วน จนโอ๋เองก็คงสังเกตได้  กางเกงนอนของผมก็ผ้าสีขาว  มองเห็นกางเกงในได้เลย  ผมไม่ได้โชว์ใคร เพราะคอนโดผมไม่มีใครอยู่  และผมไม่คิดว่าโอ๋จะมาหาเช้ามากขนาดนี้
   "ก้อง แกไปอาบน้ำก่อนมั๊ยอ่ะ"
   "แกอาบด้วยมั๊ยอ่ะ..."
   "ไอ้ทุเรศ  จะฟันชั้นอีกหละ ไม่เอา..ไปๆ"

   ผมอาบน้ำเสร็จก็มาชวนโอ๋กินข้าว  แต่ดูเหมือนโอ๋รีบร้อนจัง  ขอเลคเชอร์ผมไปทุกเล่มและก็ถ่ายรูปเอา เพราะว่าเธอเขียนไม่ได้ถนัด  แค่ถ่ายรูป....โอ๋มันยังทำได้ลำบากเลย
   
"โอ๋  แกรู้มั๊ย  วันนั้น..คนที่ให้เลือดแก  คือไอ้เอ็มนะ..."

   โอ๋ยืนนิ่งตัวแข็ง  เหมือนโดนสาป 
   "จริงๆ  เลือดของก้องกรุ๊ปบี  ไอ้เอ็มกรุ๊ปเอ  มันเลยให้เลือดโอ๋ได้"
   โอ๋ยังเงียบไม่พูด ยืนนิ่ง ก้มหน้า   ไม่ถ่ายรูปสมุดเลคเชอร์ของผม   ส่วนผมยังคงยัดขนมปังและไส้กรอกกินราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

   "คิดว่าก้องให้เลือดเราซะอีก..."
   "ม่ายยย.... เลือดไอ้เอ็ม   คือทีแรกก็จะให้  แต่หมอบอกไม่ได้  ไม่เชื่อถามอาจารย์ประพันธ์ดูแล้วกัน..."
   "อืมมม์..."
   "ทำไมถึงคิดว่าเป็นเลือดเรา  ช่วงหลังมีอารมณ์ทางเพศมากขึ้นเหรอ 55555"
   "ไอ้บ้ากาม..."
   
   ผมรักไอ้โอ๋เป็นเพื่อน...คำพูดแบบนี้คงไม่ใช้กะเจนหรือซาย่าแน่ๆ  แต่ผมหารู้ไม่ว่า โอ๋ไม่ได้คิดกะผมแบบนั้น

   "โอ๋สารภาพอะไรอย่างนึงนะก้อง..."
   ท่าทางมันจริงจังกะผมจัง
   "วันนั้นพอถึง รพ  เราก็สลบไป  ไม่รู้อะไรอีก  วันรุ่งขึ้นหมอก็เล่าให้ฟังเรื่องทั้งหมด  และบอกว่าเพื่อนน้องเป็นคนให้เลือด  เพื่อนโอ๋...ก็คือก้องไง  ก้องมาส่งโอ๋วันนั้น  ก็เลยคิดว่าเป็นเลือดก้อง  เราก็นึกในใจว่า...คนที่ช่วยชีวิตเรา เราคงต้องตอบแทน..."
   "อืมม์  ตอบแทนไง..."
   "เราจะเป็นแฟนคนๆนั้น...."

   กาแฟแทบพุ่งออกจากปากผม  ผมมองหน้าไอ้โอ๋ 
   "แปลว่า แกจะเป็นแฟนเรา..."
   "แก...อย่าบ้า  ก้องไม่ได้ให้เลือดโอ๋อ่ะ  แต่เป็นเอ็ม..."
   "เออ....ไง  ดีแล้วไม่ใช่เหรอ"
   "ที่เรามาวันนี้ ก็อยากจะบอกก้องว่า เราจะเป็นแฟนก้อง  แต่...ว่า...เอ่อออ..."
   
   ผิดเป้าเข้าอย่างจัง   โอ๋ทำหน้าบอกไม่ถูก  ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไอ้โอ๋ก่อนเอามือลูบหัวมันเล่นเหมือนธรรมดา  แต่ครั้งนี้ ไอ้โอ๋น่าจะรู้ว่า ผมลูบหัวมันแบบไม่ธรรมดา แต่แฝงไปด้วยความเอ็นดูมัน

   "โอ๋..แกฟังชั้นนะ  ไอ้เอ็มอ่ะ ถูกต้องแล้ว  แกควรเป็นแฟนมัน  วันนั้น...มันอยู่อีกห้อง  เราใกล้โอ๋มากกว่าเลยพามา รพ.  แต่พอโอ๋ถึงมือหมอ...เราโทรหามัน   โอ๋เชื่อมั๊ย 2 นาทีเท่านั้นที่มันมาถึงโรงบาล 2 นาทีจริงๆ  ขนาดวันนั้นพาโอ๋มา เอารถคณะมา เร็วสุดแล้วยัง เกือบ 10 นาที  นี่แสดงว่าไอ้เอ็มแม่งแทบเหาะมา...  มาถึงยังไม่หยุดหายใจเลย  หมอกำลังคุยเรื่องเลือดกะเรา  ไอ้เอ็มมาพอดี แล้วบอกว่ามันกรุ๊ปเอ  แล้วมันก็เข้าไปให้เลือดโอ๋...."
   
   เรื่องนี้...น่าจะเกินความคาดหมายของไอ้โอ๋ไปแยะ...
   "คือใช่...เราเสนอตัวว่าจะให้เลือดเพราะโอ๋เป็นเพื่อนนะ  เราว่าไม่ว่าเราหรือเพื่อนๆคนไหนๆของโอ๋มันก็ทำเหมือนกันหมดแหละ  ดีที่ไอ้เอ็มมาถึงก่อน  อาจารย์ประพันธ์ก็กำลังจะเอ่ยปากให้ตรวจเลือดของแกเลย... แต่ก้องว่านะ  ไอ้เอ็มอ่ะ มันให้เลือดโอ๋เพราะรักโอ๋..."

   ผมว่าผมพอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกะเราสามคน  ไอ้โอ๋คงจะชอบผมและชอบไอ้เอ็ม  เธอตัดสินใจไม่ได้จึงคาราคาซังมานาน  และไม่ยอมรับไอ้เอ็มเป็นแฟนซะที   ในขณะที่ผมก็ไม่ได้คิดกะโอ๋มากไปกว่าเพื่อน  มันเลยไม่เข้าล้อคกัน  ไอ้เหี้ยเอ็ม  กูช่วยมึงแล้วนะ...มึงเป็นหนี้บุญคุณกูหละ

   โอ๋ลุกขึ้นยืน  และกอดผมแน่น  และก็ร้องไห้ออกมา  ไรวะเนี่ย...ผมลูบหัวมัน
   "เออ.... ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตมันเป็นไงอ่ะ  โอ๋ชอบก้อง  ก้องก็..ดีใจมากๆนะ  จะว่าไป เราก็ชอบโอ๋เหมือนกัน  แต่เรามีแฟนแล้ว  แฟนเราเป็นญี่ปุ่นชื่อซาโยโกะ  ไว้เราจะพามาแนะนำ   เราดีใจมากแล้วที่มีโอ๋เป็นเพื่อน  และโอ๋ก็น่าจะดีใจเหมือนกันนะที่ไอ้เอ็มมันอยากเป็นแฟนด้วย  เราเป็นเพื่อนกะไอ้เอ็มมาตั้งแต่ ม 1 รู้ว่ามันก็เป็นคนดี  (จริงเหรอวะ...ไอ้เหี้ยเอ็ม)"
   
   ไอ้โอ๋ยังคงกอดผมและสะอื้น  ผมจะปลอบมันยังไงวะเนี่ย  ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้ด้วย  แต่สิ่งที่ผมทำได้คือกอดมันแน่นๆ  ให้มันรู้สึกอบอุ่นใจ   โอ๋มันเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนเงยหน้าขึ้นมา  ไอ้เพื่อนหลังสวนคนนี้หน้าตามันไม่ขี้เหร่เลย   โอ๋เป็นคนมีเสน่ห์  น่ารัก  พูดเก่ง  ใครก็อยากอยู่ใกล้ๆ  แค่นี้ผมก็ไหลไปจูบมันโดยที่ผมลืมตัวไปสุดๆ  ปากของผมพอโดนไอ้โอ๋เท่านั้น  เหมือนกับกระตุกให้โอ๋ตื่นขึ้น  แต่แทนที่โอ๋มันจะเบือนหน้าหนี  โอ๋ยกมือข้างที่ไม่เจ็บมาจับหน้าผมไว้ และมันดูดปากผมอย่างเอาเป็นเอาตาย  ผมกำลังปล่อยตัวให้ไหลเข้าไปสู่มนต์ดำที่จะถอนตัวยาก  และตอบสนองการจูบของโอ๋เหมือนที่เราเคยจูบกัน  จะว่าไป...ผมยังไม่ผิดสัญญากะไอ้เอ็ม เพราะว่าโอ๋ยังไม่บอกว่า มันจะรับไอ้เอ็มเป็นแฟน

   สักครู่โอ๋ถอนปากออกไป  แต่เธอไม่ได้คลายมือจากการกอดผมเลย 
   "ก้อง  เราเป็นคนไม่ดีนะ   เรามีผู้ชายเยอะมากเลยตอนช่วง ม 6  แต่พอเราเข้ามหาลัย เราตัดสินใจว่าเราจะเลิกแบบนั้นแล้วตั้งแต่เจอก้องกะเอ็ม  วันนี้เราจะตัดสินใจอีกครั้ง  ก้องจะช่วยตัดสินใจมั๊ย..."
   "ได้อยู่แล้ว  โอ๋จะตัดสินใจยังไง.. เราสนับสนุนหมดแหละ"
   "ถ้า.....เราอยากมีอะไรกะก้อง....."

กล้องจะปลอบใจเพื่อนเพื่อนจะตอบแทนยังไง

กลับมาอ่านอีกรอบ

งานนี้โอ๋เอาจรืง ตกลงแฟนใครกัน

เอาแล้ว สุดท้ายจะจบแบบไหนนิ

 

จัดหนักครั้งสุดท้าย

 

หักมุมแน่

 

เชียร์ให้เป็นแฟนกัน ศีลเสมอกันดี