"พี่ชาคริตเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เหรอคะ" ราชณิญาถาม หลังจากชะโงกหน้ามาดู
   "อืม เครื่องเก่ามันเสีย...โดนน้ำน่ะ" ชาคริตไม่ได้บอกหรอกว่าน้ำอะไรที่ทำให้โทรศัพท์เครื่องเก่าเขาต้องมีอันเป็นไป "แต่ไม่ต้องห่วง พี่ย้ายรูปที่เราเคยถ่ายด้วยกันมาเครื่องนี้หมดแล้ว" เพราะถ้าไม่ได้เอามา จะเอาอะไรมาชักว่าว สำคัญคือเขาอ่านสเป็คแล้ว รุ่นนี้กันน้ำดีด้วย
   เวลาผ่านไปแล้วสามสัปดาห์หลังวันเกิดราชณิญา แม้จะเป็นช่วงปิดเทอม แต่คณะละครก็มาซ้อมกันที่โรงเรียนเกือบทุกวัน และชาคริตก็อาศัยช่วงเวลานี้ เป็นโอกาสได้มาพบเจอกับราชณิญาด้วย โดยบางวันเขาก็ช่วยน้องติวหนังสือ (บางทีแป้งฝุ่นก็มาร่วมด้วย) บางวันก็นั่งดูวิดีโออะไรเล่นเรื่อยเปื่อย บางทีก็แค่นั่งคุยกันในสวนหย่อม หรือบางทีก็แค่นั่งเอาหลังพิงกัน โดยไม่พูดไม่จา ได้แต่ปล่อยใจให้สุขไปกับไออุ่นจากร่างของอีกฝ่าย
   ใจด้านหนึ่งของชาคริตมีความสุขเหลือล้น อย่างที่เขายอมรับว่าไม่เคยสุขแบบนี้มาก่อน แม้แต่ตอนคบกับริน
   แต่อีกด้านของเขากำลังจะคลั่งตายอยู่แล้ว
   เขาไม่ได้มีอะไรกับคนจริง ๆ มาเกือบสองเดือนแล้ว และก็ไม่ได้เปิดซิงใครมาเกือบสิบเดือน
   เขาโหยหาความรู้สึกของเยื่อบาง ๆ ที่ทะลุไปใต้แรงกระทุ้งจากท่อนเอ็นของเขาเหลือเกิน
   แล้วยิ่งเมื่อรู้ว่ามีเยื่อพรหมจรรย์เยื่อหนึ่งอยู่ใกล้ชิดกับเขาแค่นี้ เขาก็ยิ่งอยากจะจับเธอเล่นเสียตอนนี้เลย
   ใช่ ใจด้านที่เลวที่สุดของเขาอยากจะข่มขืนราชณิญาเสียในสวนหย่อม เดี๋ยวนี้ ตอนนี้
   ใจด้านที่ดีกว่าหน่อย ยังคิดว่าเขาจะสามารถยั่วยวนให้เธอหลงจนยอมมีอะไรกับเขาเองได้ แตะเนื้อต้องตัวนิดหน่อย หยอดคำหวานนิดนึง พาไปที่ที่บรรยากาศเหมาะ ๆ ใครจะไปทนทานไหว
   แต่ใจด้านที่ดีที่สุด และอ่อนแรงที่สุดของเขารู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่แฟนสาวต้องการจริง ๆ และไม่อยากจะล่วงเกินเธอ ที่ผ่านมา จิตใจด้านนี้เอาชนะด้านอื่นมาได้ตลอด แต่ชาคริตก็รู้สึกได้ ว่ากำลังของมันอ่อนลงไปเรื่อย ๆ
   เมื่อบทสนทนาชะงักลง ราชณิญาก็ชำเลืองมองใบหน้าที่หม่นไปด้วยความขัดแย้งในใจของชาคริต เธอไม่ได้พูดอะไร แค่เอื้อมมือมาจับมือเขาเบา ๆ
   แต่ไม่ได้อยากจับมือ อยากจับนมมากกว่า
   "ทนค่ะ พี่ ทน" ราชณิญากระซิบ
   ไม่ได้อยากทน อยากเย็ด
   ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนถึงเวลาที่อาจารย์ธิดานัด จึงลุกขึ้นและเดินจูงมือกันไป เนื่องจากในช่วงปิดเทอมมีคนมาโรงเรียนน้อย คณะจึงได้ลงมาซ้อมที่บนเวทีใหญ่ แทนที่จะได้ใช้ห้องเรียนโล่ง ๆ แบบแต่ก่อน
   จากหางตา ชาคริตเหลือบเห็นไอ้ชัยเดินท่อม ๆ มอง ๆ อยู่ไม่ไกลจากสวนหย่อมนัก ดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย ไอ้ชัยไม่ยอมคุยกับชาคริตมาตั้งแต่เขาคบกับราชณิญาโดยไม่ยอมให้มันเข้ามามีส่วนร่วมแล้ว ในส่วนนี้ชาคริตก็โล่งใจไม่น้อย ช่วงที่มันคบกับมิ๊งค์ มันก็มาเล่าให้เขาฟังอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ว่าแต่ละวันมันได้เอามิ๊งค์ท่าไหน อย่างไรบ้าง โดยไม่สนใจสักนิด ว่าชาคริตจะสนใจหรืออยากรู้หรือเปล่า (ทีนี้ กูก็จับขาซ้ายแม่งยกพาดบ่า แล้วก็ซอยเลยเว๊ยยยยย ซี๊ดดด โคตรมันส์อ่ะ แล้วเสร็จแล้วกูก็แตกในเว๊ยยยยยย ไม่มีอะไรสะใจเท่าแตกในแล้ว มึงว่าไหม ไอ้คริต) และหลังจากที่มันถูกมิ๊งค์ทิ้ง มันก็มาร่ำร้องให้เขาช่วยหาสาวใจแตกให้มันแทนมิ๊งค์อยู่นานจนชาคริตรำคาญ แต่สุดท้าย เมื่อมันโมโหจัด ๆ เรื่องที่ชาคริต 'ปาดหน้าเค้ก' มัน ทั้งคู่ก็แตกหักความเป็นเพื่อนกันไป แต่ชาคริตยังอดสังเกตไม่ได้ ว่ามันชอบมองเขากับราชณิญาด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วก็เคยเห็นมันมาป้วนเปี้ยนแถว ๆ ที่ซ้อมละครหลายครั้ง เขาอดสงสัยไม่ได้ ว่าไอ้ชัยวางแผนชั่วอะไรอยู่หรือเปล่า
   "แป้งฝุ่น!" ราชณิญาร้องเรียก และวิ่งไปกอดเพื่อนรักเบา ๆ ทั้งสองคนกลับไปคืนดีกันหลังปิดเทอมได้ไม่นาน แป้งฝุ่นก็ดูจะเจ็บช้ำเรื่องที่ถูกชาคริตปฏิเสธน้อยลง
   "ยัยแป้งฝุ่น......มีอะไรติดตรงมุมปากเนี่ย" ราชณิญาถาม
   "ว๊ายยยย ไม่มี๊!!!" แป้งฝุ่นร้อง แล้วรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดรอบปาก
   "โอเค หมดแล้ว" ราชณิญาบอก "แต่เมื่อกี้มันมีจริง ๆ นะ อะไรไม่รู้ขาว ๆ"
   "สงสัยเมื่อกี้ชั้นกินนมมาน่ะ" แป้งฝุ่นบอก "คนอื่นยังไม่มากันเหรอ"
   "นั่นไง วารุณีกับนฤมลมานู่นแล้ว" ชาคริตชี้
   ไม่นาน ทั้งคณะก็มากันครบ อาจารย์ธิดาชำเลืองมองชาคริตกับราชณิญาที่ยืนกุมมือกันนิดนึงด้วยสายตาที่ชาคริตมองออกว่าแอบเสียใจ เขารู้สึกผิด ที่คุมตัวเองไม่อยู่ ล่วงเกินอาจารย์สาวไปในคืนที่เธอเมา
   "แต่สะใจโว้ย" ปิศาจบนไหล่ชาคริตบอก "ไม่ได้เย็ดคืนนั้นป่านนี้กูระเบิดไปแล้ว"
   "การปลดปล่อยคือสิ่งดี นายปล่อยวางเถอะ" เทวดาบนไหล่ชาคริตบอก "มัวแต่ย้อนคิดถึงมันรังแต่จะเป็นทุกข์"
   ชาคริตชำเลืองมองราชณิญา
   "อีดอกนี่มันอะไรของมันว๊ะ" ปิศาจถาม "คบกัน แต่ไม่ให้เย็ด จะคบเพื่อ ถุย มันไม่ได้รักมึงจริงหรอก ไม่งั้นมันแหกหีให้มึงแล้ว"
   "น้องเค้ารักเราอย่างบริสุทธิ์ใจ" ชาคริตกระซิบบอก "แล้วเราก็รักน้องแบบนั้น"
   "อืม น่านับถืออยู่" เทวดาบอก "แต่ความรักเป็นอะไรที่มีหลายมิติ เราจะโฟกัสแต่ด้านความสวยงามโดยลืมความดิบเถื่อนของอารมณ์ทางเพศไม่ได้ มีหญิงแต่ไม่ได้เปิดซิงก็เหมือนมีรถแต่ไม่มีกุญแจ จะครบถ้วนสวยงามไม่ได้"
   ชาคริตอึ้งงงง
   "ฟังนะ" เทวดาร่ายต่อ "เราเข้าใจ ถ้าน้องเค้ายังอยากจะสวยแบบซิง ๆ ต่อไป คนอย่างชาคริตผู้แสนดีไม่บังคับจิตใจใครอยู่แล้ว แต่หญิงซิงก็ไม่ได้มีคนเดียวในโลกนะ ดูน้องวารุณีเค้ามองนายสิ..."
   "มึงหยุดเลย" ชาคริตรีบกระซิบบอก "ตอนนั้นมึงก็พูดแบบเนี๊ยะ แล้วเป็นไง สุดท้ายรินเสียใจแค่ไหน มึงอยากให้ญาเป็นแบบนั้นเหรอ"
   "คนเราไม่มีอำนาจเหนือจิตใจและการกระทำของผู้อื่น" เทวดาบอก "ถ้ามัวแต่กลัวว่าทำอะไรไปแล้วคนอื่นจะคิดยังไง เราก็ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ผู้ที่ประสบความสำเร็จคือคนที่คิด แล้วทำ โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง..."
   "เอาหล่ะ มากันครบแล้วนะคะ" เสียงของอาจารย์ธิดาเรียกให้ชาคริตหลุดออกจากภวังค์ที่ถกเถียงกับจิตด้านดีของตัวเอง เขาหันหน้าไปมองอาจารย์สาว
   "เราเหลือเวลาซ้อมกันอีกไม่ถึงอาทิตย์นะคะ" อาจารย์บอก "อาทิตย์หน้า เปิดเทอม เปิดได้สองวันก็แข่งรอบสุดท้ายพอดี"
   "งุ๊ยยยยย ตื่นเต้น" ราชณิญาคว้ามือชาคริต
   "ครูว่าพวกเราทำได้ดีมากแล้วนะ" อาจารย์ธิดาบอก "เอาให้ได้แบบนี้ตอนแสดงจริงก็พอแล้ว เอาหล่ะ ซ้อมกันได้ค่ะ"
   
   หลังจากซ้อมเสร็จ
   "พี่คริต มานี่หน่อย หนูขอคุยด้วยหน่อยค่ะ" ราชณิญาเดินมากระซิบ
   "ครับ มีอะไรเหรอ"
   ราชณิญาเดินจูงมือนำชาคริตไปที่ห้องเก็บของข้าง ๆ ห้องนาฏศิลป์ ทันทีที่ปิดประตูห้องตามหลัง เธอก็โผเข้ามากอดเขา
   "เดี๋ยวก่อน ญา นี่อะไรเนี่ย" ชาคริตร้องถาม มือพยายามผลักตัวแฟนสาวออก แต่แก่นกายก็ลุกขึ้นแข็งปั๋งเตรียมพร้อมเผด็จศึกเมื่อได้สัมผัสกับความนุ่มนิ่มของเธอ
   "หลัง ๆ มานี่ หนูเห็นนะว่าพี่ชาคริตเก็บกดมาก" ราชณิญากระซิบ "หนูไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้"
   "แต่เราตกลงกันแล้วนี่ ว่าจะไม่ทำให้ญาต้องเสียหาย" ชาคริตแย้ง
   "เพราะงี้ไงคะ หนูถึงรักพี่คริตมาก" ราชณิญาซุกหน้าเข้ากับแผงอกแกร่งของเขา "พี่ยอมทนเก็บกดมานานขนาดนี้ เพราะพี่ให้เกียรติหนู ดูแลหนู หนูไม่อยากเห็นพี่ต้องทนแบบนั้นแล้ว"
   เสียงไชโยโห่ร้องบอกชาคริตว่าเทวดากับปิศาจบนไหล่กำลังกระโดดโลดเต้นด้วยกันอยู่ แต่วินาทีนี้พวกมันสองตัวไม่มีความหมาย คนที่มีความหมายคือสาวงามตรงหน้าเขา
   "ไม่ได้นะ ญา" ชาคริตบอก (เทวดากับปิศาจตะโกนด่ามาจากไกล ๆ) "พี่สัญญากับพ่อแม่ญาไว้แล้วว่าจะดูแลและให้เกียรติญา จำไม่ได้เหรอ...น้องปิ้ง"
   "อย่ามาเรียกหนูด้วยชื่อนั้น!" ราชณิญาทำเสียงงอน "แล้วไม่ต้องห่วง หนูคิดไว้แล้วว่าจะทำไงดี"
   ราชณิญาคุกเข่าลงต่อหน้าชาคริต และกอดเอวผู้ชายที่เธอรัก หน้างามถูไถกับกล้ามท้องแกร่ง
   "อือออออ พี่ชาคริต" สาวน้อยครางเบา ๆ ในคอ พี่ชาคริตไม่รู้หรอก ว่าหลัง ๆ มานี่เธอก็เริ่มโหยหาเขาในแบบนี้เหมือนกัน การทำแบบนี้ก็ช่วยปลดปล่อยเธอมากพอ ๆ กับปลดปล่อยเขานั่นแหละ
   "ญา...อย่า อย่า.... มัน มันไม่ดี ไม่เหมาะนะ พี่....ญาก็รู้ว่าพี่เป็นคนยังไง"
   "ญาถึงต้องสอนพี่ไง สอนให้พี่รู้จักความสุขในแบบอื่น ๆ บ้าง" มือบางค่อย ๆ รูดซิบกางเกงขาสั้นลง ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปปาดกางเกงในออก ปลดปล่อยแก่นกายที่แข็งปั๋งออกมาสู่โลกกว้าง
   ราชณิญาถูแก้มใสกับอวัยวะเพศของพี่ชาคริตเบา ๆ ในใจลึก ๆ เธออดไม่ได้จะรำลึกถึงครั้งก่อนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ควยของไอ้โฮมใหญ่กว่าของชาคริต แต่ครั้งนี้นั้นเธอเต็มใจเต็มที่ที่จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีมือแกร่งกระด้างมาจิกผมลาก ราชณิญาผลักความจำเลวร้ายกลับไป แล้วเงยหน้าขึ้นมองตาชาคริต
   "ในอนาคต ถึงหนูจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แล้ว หนูก็ยังจะทำแบบนี้ได้ต่อไปนะคะ" เธอพูดเบา ๆ "เพราะฉะนั้น ขอให้พี่ชาคริตตั้งใจรับรู้นะ ว่าเรามีความสุขด้วยกันได้มากแค่ไหน"
   ชาคริตจ้องจาเธอกลับด้วยความไหวหวั่น ราชณิญาหลับตา แล้วอ้าปากอมท่อนเอ็นของชาคริตเข้าไปอย่างเก้ ๆ กัง ๆ
   "อือออ" ชาคริตคราง แน่นอน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้หญิงใช้ปากให้เขา น้องน้อยของเขาผ่านมาแล้วหลายปาก หลายลีลา ทั้งการดูดเลียแบบสุดร้อนของเนย ท่าอมแบบกึ่งตื่นเต้น กึ่งรังเกียจของเฟิร์น ปากนุ่มของมิ๊งค์ ท่าดูดเหมือนดูดไอติมของริน ท่าวนลิ้นของพี่วรดา
   ลิ้นนุ่ม ๆ แตะที่ส่วนปลายของหัวบานหยัก ขณะที่นิ้วเรียวยาวของมืองามงอนไล้โลมอยู่ที่โคนหนาของก้านดอกเห็ด
   "มองไปมองมา ตรงปลายมันก็คล้าย ๆ ปากนะ" ราชณิญาหยุดเลียแล้วหันมาบอกชาคริต แต่มือน้อยของเธอยังนวดเฟ้นอยู่ทั่วท่อนเอ็น
   "หือ?"
   ราชณิญาจูบปลายหัวบานเบา ๆ สองสามทีราวกับกำลังจูบปากจริง ๆ ของชาคริต จูบครั้งต่อไปเธออ้าปากกว้างขึ้นอีกหน่อย ปล่อยให้ท่อนเอ็นไถลเข้าปากเล็กของเธอไปทีละน้อย ละน้อย
   "อึก" ราชณิญาสำลักเล็กน้อยเมื่อปลายแท่งเนื้อกระทบลำคอเธอเบา ๆ เธอส่งเสียงข่อก ๆสองสามที ก่อนที่จะเริ่มขยับปากเข้าออก ชาคริตจ้องหน้าสวยใสของแฟนสาวรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู เขารักความรู้สึกแบบนี้ สาวที่ไร้ประสบการณ์ เก้ ๆ กัง ๆ แต่ก็ให้ความพยายามอย่างเต็มที่ มันเร้าใจกว่าพวกร่านเป็นงานที่บ๊วบเอาบ๊วบเอาเป็นไหน ๆ
   มือของชาคริตไล้ไปที่แก้มเนียน ๆ และผมดำยาวสลวยนุ่มของราชณิญาด้วยความรักใคร่ ขณะที่ปากได้รูปยังคงขยับไปมา บีบเคล้นที่ของรักของเขา มันน่ารักมาก แต่ถึงเวลาที่ต้องเร่งจังหวะได้แล้ว และเห็นชัด ๆ ว่าราชณิญายังเร่งจังหวะไม่เป็น
   "อื๊อออออออออ" มือที่ลูบไล้อย่างนุ่มนวลอยู่ที่เรือนผมของเธอเปลี่ยนเป็นจับตรึง ราชณิญาตาเหลือกเมื่อพี่ชาคริตเริ่มขยับเอว ส่งให้ท่อนเอ็นของเขาเข้ามาลึกในคอเธอขึ้นทุกครั้ง บางทีเขาก็ดันหัวเธอให้เอียงไปบ้าง เพื่อให้แท่งสวาทของเขาเข้าไปดุนในกระพุ้งแก้มเธอซ้ายที ขวาที แทนที่จะเข้าไปในลำคอ มีส่วนหนึ่งในใจของเธอพยายามเรียกร้องให้เธอขบกัดแท่งเนื้อในปากให้สุดแรงเกิดเหมือนที่เคยทำด้วยซ้ำ แต่เมื่อเธอเห็นความสุขเสียวที่เป็นประกายอยู่ในตาของชาคริต เธอก็อดปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมันไม่ได้ มือบางข้างหนึ่งยกขึ้นคลึงที่อกอวบของตนเอง ขณะที่อีกข้างก็สอดเข้าไปในกางเกงขาสั้น คลึงที่ติ่งสวาทอย่างช้า ๆ เสียงครางอู้อี้ด้วยความเสียวซ่านหลุดรอดจากปากที่ตันไปด้วยท่อนเอ็นของชาคริตเบา ๆ ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ เด็กหนุ่มใส่เกียร์ 6 ซอยเอวแบบไม่มียั้งจนมิดโคน ส่งให้ปลายหัวบานเข้าไปชนในลำคอของเธอทุกรอบ ขณะที่พานพุ่มขนดำก็เสียดสีไปกับจมูกโด่ง และพวงไข่ฟาดใส่คางแหลม ๆ ของสาวน้อย ราชณิญาเริ่มตาเหลือก จกใจกับความดุดันรุนแรง ฟังของเธอสัมผัสกับน้องรักเขาวูบหนึ่ง เล่นเอาชาคริตเสียววาบ แต่เมื่อเริ่มหายตกใจได้ เธอก็คลายฟันออกแล้วพันลิ้นเล่นที่รอบท่อนแข็งที่คาในปากแทน ขณะที่มือก็เล่นกับตัวเองหนักขึ้น 
   จ๊วบ ปั่ก จ๊วบ ปั่ก จ๊วบ
   เสียงแห่งกามกิจดังลั่นไปทั่วห้องเก็บของเล็ก ๆ ขณะที่กิจกรรมภายในห้องก็รุนแรงขึ้นทุกขณะ
   "ซี๊ดดดดด ญา พี่จะไม่ไหวแล้ว"
   บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบบบบบบบบบบบ
   "อื๊ออออออออออออ ญา...ญา....อื๊อออ!!!" ทันทีที่น้ำกามเริ่มพวยพุ่งราชณิญาก็ร้องกรี๊ดด้วยความตกใจและดิ้นหนี ส่งผลให้น้ำอสุจิของชาคริตสาดไปทั่วหน้าเธอ
   อา สุดยอดจริง ๆ
   ใบหน้าสวยคมคาย เปื้อนเปรอะไปทั่วด้วยน้ำกามเหนียวข้นที่หยดลงไปถึงคอเสื้อยืดสีแดงที่เธอใส่
   เคยมีคนกล่าวว่า ผู้หญิงสวย โดนแตกใส่หน้ายิ่งสวยเข้าไปใหญ่ ชาคริตไม่เคยเห็นด้วยกับคำกล่าวนั้นเท่าตอนนี้เลย
   จริง ๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแตกใส่หน้าเธอ แต่ต่างจากนับสิบครั้งก่อน ๆ ตรงที่ เธอสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อของเหลวร้อน ๆ สัมผัสใบหน้าของเธอ และที่ของเหลวนั้นไหลเปรอะไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของใบหน้างาม แทนที่จะไหลลงไปตามแผ่นกระจกลื่น ๆ
   "อี๋ ร้อนอ่ะ เหม็นด้วย" ราชณิญาบ่นเมื่อหายตกใจแล้ว
   "ขอโทษที ญา"
   "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวก็ชิน....มั้ง" ราชณิญาเอานิ้วจิ้มน้ำขาวขุ่นจากใต้เปลือกตามาดู ก่อนจะป้ายทิ้งกับเสื้อยืด "แต่พี่คริตรู้ไหม พี่เป็นผู้ชายที่เข้าตาหนูที่สุด"
   เธอชี้ให้ดูน้ำกามที่เปื้อนเต็มรอบตาของเธอ ชาคริตอดหัวเราะไม่ได้
   "เข้าตาแบบนี้ก็นับเหรอ"
   "นับสิคะ"
   หลังจากทำความสะอาดจนเสร็จแล้ว ชาคริตกับราชณิญาก็ชวนกันออกจากห้องเก็บของ
   "เป็นไงบ้าง หนูเก่งป่าววววว"
   "สุดยอดเลย ญา" ชาคริตบอก
   "จริง ๆ หนูน่าจะอมให้พี่แบบที่เคยอมให้แฟนเก่านะ"
   ชาคริตชะงักกึก
   "คะ เคยอมให้แฟนเก่าเหรอ"
   "อือ เค้าน่าจะชอบด้วยนะ ร้องลั่นเลย"
   "อีดอก อีกระหรี่ อีร่านนนนนนน" ปิศาจบนไหล่ชาคริตตะโกนดังลั่น "มึงเคยอมให้แฟนเก่ามาแล้ว ยี๋"
   "มันไม่ถูกสุขอนามัยนะ" เทวดาบอก "เอาปากที่ใช้แล้วมาอมให้คนอื่นแบบนี้เนี่ย"
   ".....พี่ชาคริตหึงเหรอ" ราชณิญาหันมามองหน้าที่แข็งตึงของชาคริต
   "ก็...ใช่แหละ หึง"
   "ไม่ต้องกลัวนะ พี่เป็นคนดีกว่าเขาเยอะ"
   ไม่ได้กลัว แต่น้อยใจ ที่อดเป็นคนแรกของปาดเธอ
   นี่แค่ปากยังขนาดนี้ ถ้ามีอะไรกันจริงแล้วเธอไม่ซิงอย่างที่อ้าง เขาไม่อกแตกตายเหรอ

   ราชณิญาซึม มุกที่เธอคิดจะเล่นออกมาไม่เป็นไปตามแผนเท่าไหร่ พี่ชาคริตหน้าบึ้งตลอดจนถึงลานจอดรถ ทั้งสองโบกมือลากัน ก่อนที่ชาคริตจะโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขี่จากไป เขาเพิ่งไปสอบใบขับขี่มาได้ และเคยพาราชณิญาเกาะเอวเที่ยวเล่นรอบเมืองสองครั้งหลังเลิกซ้อม ปกติราชณิญาคงจะยืนโบกมืออำลาเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่คราวนี้ เธออดคิดไม่ได้ ว่าถ้าเขาห่วงเรื่องความซิง ขนาดที่รับไม่ได้ที่ปากเธอเคยผ่านการใช้งาน ความสัมพันธ์ครั้งนี้จะไปรอดจริงหรือ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

อดทนเก่งจัง ทนเพิ่อราชณิญา

ชาตริต นายคิดมากไป

ญาก็ยังซิงอยู่ไม่ใช่หรือ

บทที่1 เริ่มขึ้นแล้ว

ขั้นแรกเริ่มแล้ว จะทนได้นานแค่ไหนนะ

อดทนต่อไป. รออีกหน่อย

ไม่ยอมทำให้น้องบ้สงเลย

น่าสงสารเหลือเกินนะเจ้าชาคริต 555

อย่าคิดมากคลิต ปากเธอไม่มีเยื่อนั้น แต่เหตุการณ์นี้อาจทำให้เกิดรอยร้าวให้ชัยเข้าแทรกได้ ส่วนจะแทรกลึกขนาดไหนนี่ไม่กล้าคิดเลยครับ

ขนาดดูดไม่เก่งจะแตกคาปากเลยนะ

เกือบดีเต็ม 100 แล้ว ขาดแค่คิดเล็กคิดน้อยอยู่ ว่าแต่ชัยกับแป้งฝุ่นนี่ไม่มีใครรู้เลยหรือนั่น

และแล้วญาก็เริ่มจะทนตัวเองไม่ไหวรงไม่นานโดนแน่

ถ้าไม่ซิงขึ้นมาจะว่าไงล่ะ ชาคริต

ขอบคุณครับ

ถ้าเราไม่แน่ใจ..ก็พิสูจน์สิชาคริต