บทที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี

     ทั้งสองมาถึงห้อง ๆ หนึ่ง ฉืออู๋เหยาและเชียนเย่หยิงเอ๋อร์นั่งรออยู่บนเก้าอี้ ไม่นานหลังจากนั้น พวกนางก็ได้ยินเสียงบุรุษดังขึ้นด้านนอก

     "ฝ่าบาทจักรพรรดินี ชื่อเทียนมีประสงค์เข้าเฝ้า"

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ตกตะลึงและคาดไม่ถึงว่า "คนคนนั้น" ที่ฉืออู่เหยาเอ่ยถึงกลับเป็นชางชื่อเทียน ผู้เสมือนสุนัขบ้าในระหว่างการต่อสู้เป็นตายกับจักรพรรดิมังกร

     "รีบเข้ามา ท่าทีอ้อนน้อมเช่นนั้นไม่เหมาะกับเจ้าที่กดทับข้าและย่ำยีอย่างดิบเถื่อนเมื่อไม่นานนี้"

     หลังได้ยินชางชื่อเทียนที่อยู่ภายนอกก็เปิดประตูด้วยความเคารพ หากเป็นกาลก่อน มันคงพังประตูแล้วโยนฉืออู่เหยาสตรีของจอมมารซึ่งสูงส่งที่สุดในโลกล้าลงบนเตียงพร้อมกับควักความเป็นชายมากระแทกกระทั้นนางอย่างหนัก

     "ได้โปรดอย่ากล่าวเรื่องตลกเช่นนั้นฝ่าบาท ชื่อเทียนนับถือพระองค์สุดหัวใจ" ชางชื่อเทียนชำเลืองมองที่เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยหางตา แน่นอนมันไม่กล้าเงยหน้าขึ้นโดยตรง จึงไม่ได้สังเกตว่าทั่วร่างของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ยามนี้แปดเปื้อนไปด้วยเชื้อบุรุษตั้งแต่หัวจดเท้า...ทั้งยังเป็นเชื้อบุรุษจากแกนกายของมันเอง

     "ฮึฮึฮึ ครั้งก่อนที่ข้าเห็นเจ้ามีแต่ความหยาบโลนดุดัน ไหนเลยจะมีความ 'นับถือ' ที่กล่าวถึง เอาล่ะ ไม่ต้องระแวงให้มากความ ทำตัวเหมือนปกติก็พอ เชียนหยิงทราบแล้วว่าข้าทำอะไรกับเจ้า"

     "!!!"

     ชางชื่อเทียนสะบัดหน้าขึ้นทันควันเมื่อได้ยิน ถ้าเป็นอย่างที่ฉืออู๋เหยาพูด ไม่ใช่ว่ามันก็สามารถกด "เทพธิดา" นางนี้ไว้ใต้ร่างและร่วมประเวณีกับนางได้เช่นกันหรือ

     ทันใดนั้นชางชื่อเทียนพลันกระโดดขึ้นราวกับสัตว์ป่าที่ร้อนรุ่มลุกเป็นไฟ และโถมตัวใส่เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ ทว่าขณะที่มันหมายจะแก้อาภรณ์ของนาง มันก็ถูกตบด้วยดาบพยากรณ์คำที่โพล่ขึ้นอย่างกระทันหันและปลิวไปกระแทกพนังด้านข้าง

     "...เหอะ"

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์มองต่ำ

     "ไอหยา...เชียนหยิง หากเจ้าฆ่าชางชื่อเทียนทั้งแบบนั้น ข้าจะไปหาแกนกายที่ใหญ่โตและใช้งานสะดวกอย่างมันได้ที่ไหนอีก?"

     "ฮึ่ม ถ้ามันตายจริง ๆ อาจจะยากสำหรับเจ้าที่จะสนุกกับหยุนเช่อด้วยหนอนเล็ก ๆ ของมันได้ อย่างไรก็ตาม ขอแค่ราชินีปีศาจผู้สง่างามอ้าขากว้าง ๆ บุรุษใดบ้างที่จะไม่ปรีเข้ามาถวายตัว เจ้ามากังวลอะไรกับผู้ชายอัปลักษณ์คนเดียว?"

     "ฮุฮุฮุ"

     ฉืออู๋เหยาแสยะยิ้ม ถ้อยคำที่เชียนเย่หยิงเอ๋อร์พูดนั้นย่อมเป็นความจริง มันไม่ยากที่จะหาบุรุษที่ดีกว่าชางชื่อเทียน แต่ทว่าฉืออู่เหยาจะไม่ทำแบบนั้น การมีอะไรกับชางชื่อเทียนไม่เพียงสร้างความพึงพอใจให้กับหยุนเช่อเท่านั้น แต่ลำพังตัวชางชื่อเทียนเองก็มีประโยชน์มากมายให้ใช้สอย

     "โอ้ ไม่ต้องอายไป หรือเจ้ากลัวว่าพอคุ้นเคยกับแกนกายอันใหญ่โตของข้า เจ้าจะเหมือนจักรพรรดินีที่ร่ำร้องหาข้าทุกวันไม่ขาด"

     ชางชื่อเทียนลูบหัวของตนและยืนขึ้น อึดใจนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เหลือบมองไปยังชางชื่อเทียน แต่สิ่งที่สะดุดตาของนางหาใช่ใบหน้าของมันไม่ แต่เป็นสิ่งที่ยาวและใหญ่กว่ากระทั่งของเชียนเย่ฟ่านเทียน คนที่นางพึ่งกล่าวไปกว่าใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็น ทั้งแท่งของมันแข็งตึงจนเส้นเลือดปูดโปนอย่างน่ากลัว และอัณฑะขนาดใหญ่สองลูกเบื้องล่างเองก็หดตัว ราวกับเตรียมพร้อมที่จะกดหญิงงามตรงหน้าและบรรเลงรักกับนางอย่างรุนแรง

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จ้องมองอย่างว่างเปล่า ฉืออู๋เหยาพลันยิ้มและดึงร่างของชางชื่อเทียนด้วยนิ้วยาวเป็นการเชื้อเชิญให้มีทำรักกับนางอีกครั้ง

     แน่นอนว่าชางชื่อเทียนมุ่งมาด้านหลังของฉืออู๋เหยาอย่างไม่เกรงใจ และยกนางขึ้นวางเหนือโต๊ะด้วยพละกำลังอันกำยำของตน จากนั้นจ่อแกนกายที่แข็งจนปวดร้าวด้วยมือตัวเอง ไปที่ช่องทางลับของจักรพรรดินีที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชนจนเผยอกว้าง และกระแทกใส่ร่างของนางอย่างหนักหน่วงเหมือนสุนัขที่กำลังผสมพันธุ์

     "อ๊ะ~"
 
     "ฮ่าห์!?"

     ทั้งคู่ร้องครางด้วยความปิติ

     ในตอนทำกันครั้งแรกชางชื่อเทียนรู้สึกว่าช่องคลอดของฉืออู๋เหยานั้นคดเคี้ยวเหมือนทางเดินแคบ ๆ ตอดรัดประหนึ่งจะขยี้ผู้บุกรุกให้แหลกหลาญ โชคดีว่ามันมีความอดทนเป็นเลิศ ไม่เช่นนั้นอาจเหมือนหยุนเช่อที่ถึงสวรรค์ก่อนจะเสียบเข้าจนสุด

     เมื่อแกนบุรุษทิ่มลึกลงไป มันก็กระทบกับปากมดลูกอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่าน "การฝึก" ของชางชื่อเทียน กลีบบุปผาของฉืออู่เหยาก็ไม่ได้ปิดแน่นเหมือนสตรีอื่นอีกต่อไป เมื่อแกนกายทะลวงเข้าไป มันเสมือนได้ต้อนรับคนรู้จัก แท่งบุรุษทั้งหมดถูกดูดกลืนเข้าไปอย่างง่ายดาย และในไม่ช้าก็สามารถมองเห็นวัตถุทรงยาวยื่นออกมาจากช่วงท้องน้อยของฉืออู่เหยาจากภายนอก

     "บัดซบ ร่วมรักกับฝ่าบาทคราใดข้าต้องใจสั่นทุกครั้ง หากไม่ระวัง คงเผลอปล่อยเชื้อความเป็นชายออกมา"

     "อ๊า~~~ ปล่อยได้เลย เจ้าสามารถพ่นเชื้อบุรุษอันร้อนลวกนั้นเข้ามายังร่างกายของราชินีปีศาจตนนี้ได้ทุกเมื่อตามต้องการ ข้าจะรับไว้ทั้งหมดเอง"

     ฉืออู่เหยาทนต่อแรงกระแทกที่ป่าเถื่อนของชางชื่อเทียนจากด้านหลังในท่าสุนัข บั้นท้ายสั่นสะท้านเป็นระวิงตามจังหวะการเคลื่อนไหวเหมือนผิวคลื่น

     "นังราชินีสุนัข หากข้าเสร็จได้เร็วขนาดนั้นจะยังมีหน้าไปพบใครที่ไหนอีก สตรีโสโครกเยี่ยงเจ้าไม่สมควรรับเชื้อบุรุษชั้นดีของข้าง่าย ๆ"

     เพี้ยะ!!

     ชางชื่อเทียนยกมือขึ้นและตบก้นของฉืออู่เหยาครั้งแล้วครั้งเล่า บัดนี้นี้ ราชินีปีศาจที่ทั้งโลกหวาดกลัวกลายเป็นเพียงหญิงเดียรัจฉานที่จมจ่อมในการร่วมรักกับชางชื่อเทียน

     "อ๊ะ! ดี แรงกว่านี้! ระบายความขับข้องใจต่อสามีของข้าใส่ข้า ยิ่งขุ่นเคืองมันเท่าไรก็ทำข้าหนักเท่านั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องสามีไร้ความสามารถของข้า ไม่ว่ายังไง มันไม่อาจเพลิดเพลินกับส่วนที่ยอดเยี่ยมของข้าได้ด้วยมังกรน้อยของมัน อ๊า!"

     เมื่อฉืออู่เหยาถูกชางชื่อเทียนสอดใส่ นางก็ประหนึ่งเป็นคนละคน สำหรับคนรู้จักย่อมรู้ดีว่าฉืออู่เหยายามปกติมีท่าทีที่สง่างามเพรียบพร้อมขนาดไหน เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่กำลังมองการแสดงจากด้านข้างเห็นสภาพนางในปัจจุบันจึงเหลือเชื่อสุดประมาณ

     "เป็นอย่างที่คิด เจ้ามันก็แค่สตรีติดสัด"

     สุดท้ายชางชื่อเทียนก็กระแทกอย่างแรงเป็นพิเศษ จนฉืออู่เหยาล้มคะมำไปด้านหน้า แกนกายของชางชื่อเทียนดีดพึ่งออกจากส่วนลับของฉืออู่เหยา มันส่ายขึ้นลงอย่างรุนแรงต่อหน้าต่อตาของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์

     (นี่มัน... ดูใกล้ ๆ เหมือนจะใหญ่ขึ้น...)

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์กุมต้นขาของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เนตรงามของนางขยับขึ้นและลงในขณะที่จ้องมองที่แท่งบุรุษ

     "เทพธิดาปรมันตร์ อย่าเรียกคนอื่นว่าติดสัดพร่ำเพรื่อ เจ้ามาลองดูเถิด เมื่อได้สัมผัสเจ้าจะกลายเป็นสตรีติดสัดที่คิดแต่เรื่องอย่างว่าดุจนังจักรพรรดินีผู้นี้เช่นกัน"

     ครั้นชางชื่อเทียนกล่าวจบ มันก็ตบก้นของฉืออู๋เหยาที่อยู่ข้างหน้าอีกคำรบ มันทำแม้กระทั่งใช้หัวเต่าแหย่แก้มของเฉียนเย่หยิงเอ๋อร์อย่างกล้าหาญ

     เมื่อเผชิญกับความหยาบคายของชางชื่อเทียน เชียนเย่หยิงเอ๋อร์หาได้หยุดมัน นางเพียงไม่ตอบสนองใด ๆ เพิ่มเติม ทำแค่จ้องไปที่ชางชื่อเทียนอย่างดุร้ายและพูดว่า

     "เจ้าสุนัขบ้า แม้ว่าข้าจะบอกว่าข้าจะสนองความปรารถนาทางเพศของหยุนเช่อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะกลายเป็นสตรีชั้นต่ำเมื่อใดก็ได้ ข้าจะไม่ทำกับบุรุษอื่นเพื่อสนองความต้องการส่วนตัว หากไม่ใช่เพื่อหยุนเช่อแล้ว ข้าจะไม่ทำอะไรที่ "เปล่าประโยชน์" เช่นนี้ในตอนนี้"

     วาจาเหล่านี้มีเหตุผลสำหรับชางชื่อเทียนอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นชางชื่อเทียนจึงชี้ไปที่ทั่วมุมห้องและกล่าวว่า

     "มีศิลาบันทึกภาพวางอยู่รอบๆ ห้องนี้ หมายความว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนี้ จอมมารของเราจะรับชมอย่างเพลิดเพลินในภายหลัง ด้วยเหตุนั้น..."

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จ้องไปทุกทิศตามนิ้วของชางชื่อเทียนและพบว่าเป็นไปตามที่มันพูด เชียนเย่หยิงเอ๋อร์พลันถอนหายใจ ก่อนจะมองไปยังศิลาบันทึกภาพอย่างเคร่งขรึมและเอ่ยขึ้น

     "หยุนเช่อ นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการงั้นรึ ข้ารู้ว่าเจ้าอยากเห็นข้าบิดเอวและส่ายสะโพกยามถูกแกนกายของหมาบ้าตนนี้รุกเร้าเหมือนสุนัขตัวเมียบนโต๊ะ ถึงมันจะไม่ใช่สิ่งที่ข้าฝักใฝ่ แต่ก็เป็นอย่างที่พูดก่อนหน้า นับแต่ข้าตัดสินใจติดตามเจ้า ข้าก็จะไม่ลังเลแม้แต่การกระทำที่ผิดศีลธรรมและไร้ยางอายเช่นนี้..."

     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์พูดไม่ทันจบประโยค นางก็หันศีรษะไป ใช้ลิ้นเกี่ยวส่วนปลายอย่างชำนาญและนำเข้าปาก นางเปิดปากของตนเพื่อดื่มด่ำแท่งบุรุษสีม่วงที่แข็งตัว

 

 

 

เด็จจัด

เสียให้หมาแน่ๆ

โดนเข้าแล้วไง

เรื่องจะไปสุดที่ตรงไหนกันนะ !!! 

  

  

สนุก

มันทุกตอน

เสร็จเค้ามั้ยที่นี้ น่าจะเพลินแน่ๆ

ชอบ

  SW