เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 39 : ปลอบโยนลูกสาวนายหัว Part 3

[Pap Nuttawut]

เจอของลุงไปแล้วจะหลง

[samanlo ba]

เสือร้ายล่าเหยื่อแล้ว

[Hoop]

พูดคุยก่อนอ่าน : มาเร็วเคลมเร็วดีไหม 55555+

ก็...มาถึงละครับ กับฉากที่ผมและทุกคนรอคอยมานานหลายปี กับฉากที่น้องลูกขวัญจะได้เติบโตเป็นสาวเต็มตัว ด้วยความรักจากสุภาพบุรุษนักรักอย่างลุงพล พอดีว่าผมได้อ่านคอมเมนต์หลายท่าน ที่บ่น ๆ กันว่าอยากให้มาต่อแบบยาว ๆ จัดไปครับ แต่บอกไว้ก่อนนะว่า คืนนี้เต็มที่ผมคงได้แค่ Part 3

อ่านตอนนี้แล้ว ผมเชื่อว่าทุกคนจะต้องสงสัย ว่าไอ้ลุงกับหลานคู่นี้มันจะคุยอะไรกันนักกันหนา แต่ทั้งหมดที่ผมต้องเขียน เพื่อให้ทุกคนได้ซึมซับความคิด บุคลิกของตัวละคร โดยเฉพาะน้องลูกขวัญ ที่ผมมักบรรยายให้ทุกคนเห็นว่าเธอเป็นเด็กฉลาด มีไหวพริบ มีตรรกะที่ดี สมกับการที่เธอสามารถสอบติดแพทย์ได้ ไหน ๆ ผมจะต้องเขียนให้ตัวละครแบบน้องลูกขวัญต้องเสียตัว งานมันต้องอลังการบานเพ่อเว่อสักหน่อย ไม่งั้นมันเสียเครดิตลูกสาวนายหัว เสียเครดิตนักเขียนที่บ้าบอคอแตกอย่าง Nato87 อย่างผม

เพื่อไม่ให้ทุกคนได้รอนาน ผมเลยเอาบางส่วนมาลงให้อ่านกันก่อน ซึ่งผมจะยังไม่ซ่อน ถ้าผมเขียน Part 3 เสร็จแล้ว ผมจะเอามาลงและ Edit อีกที

แต่บอกไว้ก่อนว่า Part 3 ยังไม่ใช่จุดพีคที่สุดหรอกนะ ของจริงยิ่งกว่านี้ครับ นี่เป็นฉากเลิฟซีน ที่ผมอยากให้มันดูน่ารัก อ่อนหวาน ละมุนละไม แต่ก็แฝงในอารมณ์หวามในท่วงทำนอง ซึ่งมันต้องใช้เวลา แต่เพราะผมเองก็ใจร้อน คนอ่านก็ร้อนใจ ผมเลยเร่งงานขั้นสุด จนเกือบจะเข้าข่ายเผางานละครับ

Edit : จบแล้วสำหรับ Part 3 ก็ได้อารมณ์หวามในระดับนึงนะครับ สำหรับคืนนี้ ผมขอลาไปก่อน เขียนมาสามตอนติดละ เหนื่อย

##################

ความเดิมตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=273590.0

หลังจากพาลูกขวัญไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งข้างทางจนอิ่ม ลุงพลก็ขับรถกระบะพาเด็กสาวไปส่งที่คอนโดมิเนียมของเธอ ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากวิทยาลัยพยาบาลมากนัก เมื่อจอดรถเสร็จแล้ว ลูกขวัญในชุดนักศึกษา ก็เดินนำหน้าลุงพลเข้ามาภายในห้องโถงภายในคอนโดมิเนียม ที่พ่อของเธอซื้อเอาไว้ให้เธอหลังจากที่สอบติดแพทย์ศาสตร์ตามที่ได้พูดคุยกันไว้

คู่รักลุงกับหลานขึ้นลิฟต์แก้วไปยังชั้น 6 เมื่อประตูลิฟต์เปิด เด็กสาวก็เดินนำหน้าพาคุณลุงสายเปย์ใจดีไปที่พักพักหมายเลข 9 ที่อยู่ไม่ห่างจากลิฟต์โดยสารมากนัก

"นี่คะห้องหนู" ภาสินีไขกุญแจปลดล็อค แล้วเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง โดยมีลุงพลเดินตามหลังเข้ามาติด ๆ "มันจะรก ๆ อับ ๆ หน่อยนะคะ"

"ไม่เห็นรกเลย" ลุงพลกวาดสายตามองไปทั่วห้องของลูกขวัญ ก็พบว่ามันเป็นห้องพักที่ถูกตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์น มีข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าครบครัน ตามประสาลูกคนรวย มองไปนอกหน้าต่าง ที่เด็กสาวกำลังเดินไปเปิดม่าน ก็พบกับวิวทิวทัศน์ในยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร ที่เต็มไปด้วยตึกระฟ้า เมื่อมองลงมาด้านล่าง ก็มองเห็นแสงไฟจากรถยนต์นับร้อย นับพันคัน แล่นผ่านถนนสายหลักที่แสนคดเคี้ยวใจกลางมหานครที่ไม่เคยหลับไหล "ห้องหลานสะอาด น่าอยู่มาก ๆ เลยนะเนี่ย!!!"

"ค่ะ" หลังจากเปิดม่าน ภาสินีก็เดินไปหยิบรีโมตเพื่อกดสวิตซ์เปิดแอร์ที่ 25 องศา ก่อนหันมามองลุงพลที่เดินเข้ามา พร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วห้อง "ยังไงต่อคะลุง?"

"อืม..." ลุงพลหันกลับมามองเด็กสาวในชุดนักศึกษาที่ยืนอยู่ตรงหน้า พลางนึกถึงคำขอร้องขององค์ตุลาการสวรรค์ ที่ขอให้ช่วยลูกสาวคนเล็กจากโชคชะตาที่แสนโหดร้าย "เอาละ!!! ลุงน่ะ เป็นคนที่พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่ตอนนี้ลุงไม่ได้พกเงินสด ลุงเลยจะมอบสิ่งนี้เป็นของมัดจำ ว่าลุงจะไม่โกงหนู"

ว่าแล้วลุงพล ก็เอื้อมมือเข้าไปภายในคอเสื้อ เพื่อถอดสร้อยคอทองคำห้อยพระเกจิชื่อดังออกจากคอ ก่อนที่จะใช้มือแงะจี้พระออกจากสร้อย แล้วจึงเดินเข้าไปหาลูกขวัญที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับมอบสร้อยคอทองคำ 2 บาท ราว 66,700 บาท ให้เด็กสาวที่กำลังมีปัญหาด้านการเงิน

"อะไรกันคะเนี่ย?" ภาสินีถึงกับร่นคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อลุงพลยื่นสร้อยคอทองคำให้

"นี่คือของมัดจำจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม "สร้อยคอทองคำหนัก 2 บาท ตีเป็นราคาก็ประมาณ 66,000 – 67,000 ลุงให้หนู"

"เอ่อ..." พอเจอลูกบ้าและความจริงใจของคุณลุงขายน้ำเต้าหู้ ลูกสาวนายหัวถึงกับอ้ำอึ้ง "หนู...เอ่อ"

"ไม่ต้องเกรงใจ" แล้วลุงพลก็ถือวิสาสะ จับมือของลูกขวัญขึ้นมา พร้อมกับวางสร้อยคอทองคำบนฝ่ามือนิ่มของเด็กสาว ที่รู้ได้เลยว่าตลอดชีวิตของเธอ ไม่เคยทำงานแบกหาม สมแล้วที่เป็นลูกผู้ดีมีสกุลจากปักษ์ใต้ "ลุงให้เราไปเลย"



"เอ่อ..." ภาสินีถึงกับไปไม่เป็น เธอเองก็ร้อนเงิน แต่พอเจอคนจริงแบบลุงพล เธอก็ปรับตัว ปรับอารมณ์ไม่ถูก "เอ่อ..."

"จะอ้ำอึ้งไปถึงไหนละ?" ลุงพลยิ้ม "ฟังนะลูกขวัญ ไม่ต้องเกรงใจ ลุงเต็มใจให้เรานะ เอาสร้อยเส้นนี้ไปขายที่ร้านขายทอง แล้วหนูจะได้เงินสดมา ส่วนเงินก้อนที่เหลือ เดี๋ยวลุงไปกดมาให้"

"ทั้ง ๆ ที่เราพึ่งรู้จักกัน" ลูกสาวนายหัวร่นคิ้ว "แต่ทำไมลุงถึงดีกับหนูขนาดนี้คะ? หนูมองไม่เห็นเหตุผลอะไรเลยจริง ๆ ที่ลุงต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อหนู ทั้ง ๆ ที่ลุงก็ไม่ใช้ญาติหนูซะด้วยซ้ำ!!!"

"อืม..." จะให้ลุงพลบอกว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้น เพราะเป็นกรรมที่ทั้งคู่ร่วมทำกันมาเมื่อครั้นอดีตชาติ หรือจะบอกว่าเป็นคำขอร้องขององค์ตุลาการสวรรค์ มีหวังสาวน้อยยุค 5G อย่างภาสินี ได้เมินหน้าหนี ไม่ต่างจากภัคจิราเป็นแน่ "อาจจะเพราะลุงถูกชะตากับหนูก็เป็นได้ ไม่รู้ซินะ แต่ลุงคิดแบบนั้นจริง ๆ เอาละ ลุงจะไม่โกหกหนูอีกแล้ว ลุงน่ะ ถึงจะแก่แล้ว แต่ลุงก็เป็นผู้ชาย หนูรู้ใช่ไหมว่าลุงกำลังหมายถึงอะไร?"

"รู้ค่ะ" ภาสินีรู้ดีว่าราคาที่เธอต้องจ่ายคืออะไร พรหมจรรย์และความสาวที่เธอเก็บรักษามานานกว่า 18 ปี คือสิ่งที่ลุงพลต้องการ "หนูรู้"

"......"

ภาสินีหน้าแดงก่ำจนเสียอาการ เธอจึงก้มหน้าหลบสายตาหวานเยิ้มของลุงพล ที่มองเธออยู่ สำหรับลุงพลแล้ว ภาพเด็กสาวที่กำลังยืนเขินตรงหน้า ช่างแสนเย้ายวนเหลือเกิน

"ลุงไม่ใช่คนดีหรอกนะหลาน" ลุงพลสารภาพความจริง "หนูพูดถูก ไม่มีใครบนโลกทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ใช่ ถูกต้อง แต่สิ่งที่ลุงได้มอบให้หนู ลุงมอบให้ด้วยความเสน่หา นอกเหนือจากร่างกายของหนู ลุงอยากได้หัวใจของหนูด้วย ลูกขวัญจ๊ะ ลุงพอมีสิทธิที่จะได้ความรักจากหนูบ้างไหม?"

"ความรักที่แลกด้วยเงิน มันจะเป็นรักแท้ได้ยังไง?" ภาสินีเงยหน้ามองลุงพลด้วยใบหน้าแดงระเรือ นัยน์ตาของเธอแฝงไปด้วยความกังวล "เราพึ่งรู้จักกันไม่นาน ลุงคิดว่าลุงทำแบบนี้ แล้วลุงคิดเหรอว่าหนูจะรักลุง? ลุงคิดเหรอว่าหนูจะไม่โกงลุง?"

"ถ้าสุดท้ายแล้ว หนูจะโกงเงินลุง ลุงก็ไม่เสียใจ" ลุงพลตอบเสียงดังฟังชัด "ไม่ใช่เพราะลุงได้ครอบครองร่างกายของหนู ไม่ใช่เพราะลุงได้ครอบครัวหัวใจของหนู แต่ลุงเต็มใจที่จะทำ เพื่อให้หนูได้มีชีวิตที่ดีต่อไป ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว ลุงแก่ ๆ คนนี้ จะต้องกลายเป็นเศษเสี้ยวในความทรงจำของหนู แต่อย่างน้อยที่สุด ถ้าลุงได้ช่วยหนูได้ผ่านพ้นอุปสรรค์ขวากหนามในการใช้ชีวิต เพื่อที่หนูจะได้พบเจอกับเส้นทางที่ดี ลุงก็ยินดีจ๊ะ"

"อื้อออ!!!ตาย!!! ตาย!!! ตาย!!!" พอเจอคำหวานของตาเฒ่าร้อยเล่ห์ ภาสินีถึงกับหลับตาปี๋อมยิ้มด้วยความเขิน ถึงแม้เธอจะเป็นเด็กฉลาด มีไหวพริบทันคนยังไง แต่ผู้หญิงก็คือผู้หญิง เจอคำหวานและความจริงใจแบบนี้เข้าไป ก็หลอมละลายประหนึ่งขี้ผึ้งลนไฟ "ลุงพูดอะไรของลุงเนี่ย!!?? น้ำเน่าสุด ๆ เลย!!! ขนลุกเลยอ่ะ!!!"

ทางฝั่งลุงพลเอง ถึงแม้ว่าจะผ่านร้อนผ่านหนาวมานานกว่า 60 ปี แต่พอเจอกิริยาท่าทางของดรุณีแรกรุ่นอย่างภาสินี เลือดหนุ่มฉกรรจ์ภายในกายก็ไหลเวียนสูบฉีด ให้กายสังขารที่โรยรากลับมามีชีวิตชีวาอีกครา

"ก็...อื้ม!!!" ภาสินีพยายามตั้งสติ เพื่อพูดอะไรออกมาบ้าง "หนูขอบคุณลุงพลจากใจเลยนะคะ กับบุญคุณที่ลุงช่วยชีวิตเด็กรุ่นหลานแบบหนู ก่อนที่...ก่อนที่...เอ่อ...อื้มมม!!!!"

ภาสินีทำหน้ามุ่ย ด้วยความเขินเพราะเสียอาการอย่างหนัก ท่ามกลางสายตาของลุงพลที่กำลังมองและยิ้มแป้นด้วยความเอ็นดูในความใส่ซื่อของเด็กสาว

"อื้มมม!!! เอาใหม่!!!" ลูกสาวนายหัวพยายามดึงสติกลับมา "ในเมื่อลุงพล แสดงความจริงใจถึงขนาดนี้แล้ว หนูเอง หนูก็ ไม่ได้เลวพอที่จะหลอกลวงลุง...ค่...ค่ะ"

"จ๊ะ?" มนุษย์ลุงพยักหน้ายิ้มรอฟังว่าเด็กสาวกำลังจะพูดอะไรต่อ "ลุงฟังอยู่จ๊ะลูกขวัญ"

"อื้มมม!!!" ภาสินีดูกระวนกระวายไม่น้อย กับการที่จะต้องพูดอะไรแบบนั้นออกมา "ชีวิตหนู...ไม่เคยต้องมาพูดอะไรแบบนี้เลย...อื้มมม!!!"

"ใจเย็น ๆ และตั้งสติจ๊ะ" คนขายน้ำเต้าหู้รอได้

"เอาละ!!! ตั้งสติใหม่!!!" คราวนี้ลูกขวัญใช้มือตบแก้มตัวเองเบา ๆ เพื่อดึงสติ "อื้มมม!!! หนูจะพูดว่าอะไรแล้วนะ!!?? อ้อ!!! หนูกำลังจะพูดว่า!!! ก่อนที่หนูจะยอม....ให้ลุงทำในสิ่งที่ลุงต้องการ...หนูอยากจะกราบเท้าขอบคุณลุงหน่อยจะได้ไหมคะ!!??"

บางทีอาจจะเป็นเพราะความเขินขั้นสุด เลยทำให้ภาสินีเกิดอาการสมองเบลอ คิดอะไรไม่ถูก ก็เลยคิดว่าจะกราบเท้าขอบคุณลุงพลผู้มีพระคุณ ที่ช่วยกอบกู้ชีวิตเธอขึ้นมาจากก้นเหว ว่าแล้วลูกสาวนายหัวมารยาทดี ก็รีบก้มตัวเพื่อกราบเท้าลุงพลที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้!!!" ลุงพลเองก็ต้องรีบก้มตัวลงไปรับไหว้จากเด็กสาว "ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอกจ๊ะหนู!!! ลูกขวัญ!!! ลุงซาบซึ้งในหัวจิตหัวใจของหนูมาก!!! พอแล้ว!!!"

"ฮือ...ฮือออ" เมื่อลูกขวัญเงยหน้าขึ้นมา เธอก็ปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่ ด้วยความรู้สึกที่คละเคล้ากันไประหว่างความดีใจ ที่เธอกำลังจะหลุดพ้นจากมรสุมชีวิตด้วยความช่วยเหลือจากลุงพล ที่เธอรู้จักได้ไม่นาน และความกลัว ที่จะต้องยอมเสียสละพรหมจรรย์ให้ผู้มีพระคุณเพื่อเป็นการตอบแทน "หนู...หนูพูดอะไรออกไปเนี่ย...ฮือออ...ฮือออ...บ้าจริง!!!"




"ทำไมขี้แยจังเด็กสมัยนี้!!!" ลุงพลยิ้ม พร้อมกับเอื้อมมือปาดน้ำตาจากพวงแก้มแดงระเรือของลูกขวัญที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้น "ไม่ร้องนะ คนดีของลุง หมดเคราะห์หมดโศกแล้วนะ"

"ค่ะ..." ลูกขวัญยิ้มทั้งน้ำตา "บุญคุณที่ลุงช่วยหนูไว้ หนูจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิตเลย...ฮืออ...ให้หนู...ให้หนูได้กราบลุงนะคะ"

ภาสินีนั่งพับเพียบ พนมมือกราบลุงพล ที่ใช้มือรับไหว้ความอ่อนโยน พร้อมกับเอื้อมมือลูบหลังเด็กสาวด้วยความอ่อนโยน

"ไม่เป็นไรแล้วนะ" คนขายน้ำเต้าหู้ปลอบประโลมเด็กสาว "ไม่เป็นไรแล้ว หมดเคราะห์หมดโศกแล้วนะ"

เมื่อภาสินีได้กราบลุงพลตามความปรารถนาของเธอ หมวยน้อยกตัญญูก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น พร้อมกับลุงพล เธอยืนนิ่งอยู่สักพัก พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เธอจะปลดตุ้มหู เพื่อนำไปวางบนโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนเดินกลับมาประจำการณ์ ณ จุดเดิม พร้อมกับเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่เธอสวมใส่ออก

ทางฝั่งลุงพล ก็ไม่ได้ขัดขวางความปรารถนาของลูกขวัญอีกต่อไป อดีตภารโรงเก่าจึงค่อย ๆ เดินถอยหลัง ทิ้งตัวนั่งบนเตียงสีขาว เพื่อเฝ้าดูเด็กสาวผู้สำนึกในบุญคุณที่กำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ห่อหุ้มกายออกทีละชิ้น

กระดุมเสื้อนักศึกษา ค่อย ๆ ถูกปลดออกจากชายเสื้อทีละเม็ด จนเผยให้เห็นเนินอกสีขาว และยกทรงสีชมพูอ่อน ที่ปกปิดเนินปทุมถันของเด็กสาววัย 18 ปี เมื่อไล่สายตามองต่ำลงมาอีก ก็จะพบกับหน้าท้องขาวเนียน และสะดือบุ๋มน่ารัก

เมื่อกระดุมทุกเม็ดถูกปลดเปลื้อง ภาสินีก็ถอดเสื้อนักศึกษา วางทิ้งลงบนพื้นประหนึ่งของไร้ค่าไร้ราคา และตอนนี้ ร่างกายเบื้องบนของเด็กสาว ก็เหลือเพียงแค่เสื้อชั้นในสีชมพูอ่อน ที่ห่อหุ้มปทุมถันน้อย ๆ บนกายสาวเบื้องบน

ลูกสาวนายหัวหน้าแดงก่ำไปจนถึงใบหนู นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยคำถาม อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเธอ เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสายตาแห่งความเหนียมอาย กับการที่ต้องเปิดเปลือยสรีระร่างกาย ให้ชายสูงวัยอย่างลุงพลได้เชยชมเป็นขวัญตา

ภาสินีก้มหน้ายิ้มเขินด้วยท่าทางเหนียมอาย ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือปลดซิปด้านหลังกระโปรงทรงเอ เมื่อกระโปรงสีดำร่วงผล็อยตกลงมากองปลายเท้า ในตอนนั้นเอง ที่ลุงพลได้ยลความงามของสรีระเด็กสาววัย 18 ปี อย่างภาสินีได้จนเกือบหมดจด

รูปร่างของหมวยน้อยผู้น่าสงสาร แม้ยังไม่โตเป็นสาวเต็มตัว แต่ก็เริ่มมีทรวดทรงองค์เอว เนินอกที่ล้นออกมาจากเนื้อผ้าสีชมพูอ่อนขาวจนเห็นริ้วรอยของเส้นเลือด หน้าท้องแบนราบของเด็กสาวก็ขาวเนียนไม่ต่างกัน เมื่อไล่สายตาต่ำลงมา ก็จะพบกับกางเกงชั้นในสีชมพูตัวน้อย ที่ทำหน้าที่ปกปิดความลับของสตรีเพศ ที่ผู้ชายทุกผู้ทุกวัยล้วนเฝ้าฝันถึง

"..........."

แล้วความเงียบก็เข้ามาปกคลุมบรรยากาศภายในห้องอีกครั้ง จะมีก็เพียงแค่เสียงหึ่งจากเครื่องปรับอากาศ ลูกขวัญในสภาพเกือบเปลือยยืนก้มหน้ายิ้ม เอามือขวาทาบทับบนปทุมถันน้อย ๆ ส่วนมือซ้ายก็กุมเนินสามเหลี่ยมเบื้องล่างของร่างกาย

"เข้ามาหาลุงซิจ๊ะ" แล้วลุงพลก็เอ่ยปากเรียกเด็กสาว "เข้ามานั่งข้าง ๆ ลุงนะ"

ไม่มีคำตอบใด ๆ จากริมฝีปากเรียวบางของภาสินี เธอก้มหน้าก้มตาเดินเข้ามาหาลุงพล ก่อนที่จะหย่อนตัวนั่งเคียงข้างผู้มีพระคุณ

"ลุงจะไม่ใจร้ายกับหนูนะคะ" แล้วในที่สุด หมวยน้อยก็เอื้อนเอ่ยคำพูดออกมา "ไม่รุนแรงกับหนูนะ หนูไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้ชายคนไหนเลย"

"เหรอจ๊ะ?" ลุงพลยิ้มแก้มปริ ในเมื่อเด็กสาวกล้าพูดถึงขนาดนี้ ก็งานง่ายขึ้นมาหน่อย ลุงพลเลยถามต่อ "แล้วหนูเคยช่วยตัวเองไหม?"

"ก็เคยแหละค่ะ" ภาสินีตอบด้วยท่าทางเหนียมอาย "หนูก็ไม่ได้ใสซื่อไร้เดียงสาขนาดไม่รู้เรื่อง 18+ สักหน่อยนิ๊!!! สมัยนี้เรื่องเพศมันเปิดกว้างจะตาย!!! แค่เซิร์จหาในกูเกิ้ลก็เจอละ!!!"

"จ๊ะ!!!" คนขายน้ำเต้าหู้ยิ้มแป้น ก่อนเอื้อมมืออ้อมแผ่นหลังลูกสาวนายหัวคนสวยมาโอบแนบชิด "เด็กสมัยนี้หัวไว ฉลาดกว่าเด็กรุ่นก่อนเยอะเลย"

ภาสินีไม่ตอบอะไร เธอค่อย ๆ เอียงคอซบไหล่ของลุงพล พร้อมกับหลับตาพริ้ม ราวกับว่ากำลังทำใจว่าหลังจากนี้ เธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

แล้วลุงพลก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงอีกต่อไป ว่าแล้วนักรักสูงวัย ก็เอื้อมมือเชยปลายคางเรียวสวยของเด็กสาวให้หันมา พร้อมกับโน้มตัวลงไปประทับรอยจูบ ที่น่าจะเป็นจูบแรกของเธอ

"อื้อออ!!!" แม้เป็นเด็กฉลาด รู้เท่าทันคน แต่กับเรื่องเซ็กส์ อย่างมากที่สุดภาสินีก็แค่เคยเรียนรู้จากตัวหนังสือ ไม่เคยเรียนรู้จากประสบการณ์จริง พอเจอของจริงแบบนี้ เด็กสาวถึงกับนั่งตัวแข็งหลับตาปี๋ด้วยความตื่นเต้นปนตกใจ "อื้อออ!!!"




ตาเฒ่ายอดนักรักดุนดันปลายลิ้นชโลมเลียริมฝีปากเรียวบางของหมวยน้อย ที่นั่งหลับตาปี๋ทำตัวแข็งถืออยู่เคียงข้าง ดูเหมือนว่าดรุณีแรกรุ่นอย่างภาสินี ยังอ่อนประสบการณ์บนสังเวียนเกมกามอย่างเห็นได้ชัด

"อื้มมม..."

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

"อื้อออ!!!! อื้อออ!!! อื้อออ!!!"

ภาสินีนั่งตัวเกร็งหลับตาปี๋ ในขณะที่ลุงพลกำลังตวัดลิ้นชโลมเลียริมฝีปากรสหวานของเธออย่างเอร็ดอร่อย ไม่เพียงเท่านั้น นักรักวัยชรายังพยายามดุนดันปลายลิ้นดุนดันแผงฟันขาวของเด็กสาวให้เปิดออก เพื่อสัมผัสกับรสหวานจากปลายลิ้นของเธอ

ขณะเดียวกัน ฝ่ามืออันหยาบกร้าน ก็เอื้อมมาบีบเค้นปทุมถันน้อย ๆ ของเด็กสาวจนสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่ม ประหนึ่งฟองน้ำ

"อ๊า..." ดูเหมือนว่ามันจะได้ผล เมื่อภาสินีเผลออ้าปากร้องครางด้วยความเสียว ขณะกำลังถูกมนุษย์ลุงพยายามดุนดันปลายลิ้นแทรกเข้ามาในช่องปากของเธอ พร้อม ๆ กับมือซ้าย ที่บีบเค้นหน้าอกหน้าใจของเธอ จนเธอรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งร่าง ก่อนที่จะเอื้อมมือขึ้นมาเพื่อพยายามปัดมือของชายชรา ที่ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงเนินอกของเธอออก

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"อื้ออ...อื้ออ...อื้อออ"

ลุงพลผละออกมาจากรสจูบอันแสนหวาน จนสารคัดหลั่งเหนียวไหลยิ้มเชื่อมริมฝีปากของคนสองวัย นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวล

"นี่คือเซ็กส์ใช่ไหมคะ?" ภาสินีเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ลุงพละกำลังทำคืออะไร จากภาคทฤษฎีที่เธอเรียนรู้มาตั้งแต่ตอนอยู่ ม.ต้น แต่ไม่เคยเลย ไม่เคยสักครั้ง ที่เธอจะได้ลิ้มลองจากประสบการณ์จริง จึงทำให้เธอเอ่ยปากถามเพื่อความแน่ใจ "นี่คือสิ่งที่ผู้ชายกับผู้หญิงที่รักกันเค้าจะทำกันใช่ไหม?"

"ใช่แล้วจ๊ะ" ลุงพลเริ่มเอ็นดูในความใฝ่รู้ใฝ่เรียนของเด็กสาว "มันคือเซ็กส์ มันคือสิ่งที่คนรักกันเค้าทำกันจ๊ะ ลูกขวัญเข้าใจถูกแล้ว เอ...ที่หนูถามมาเนี่ย? แสดงว่าหนูเริ่มรักลุงแล้วใช่ไหม?"




"บ้า!!!" ภาสินีค้อนใส่ลุงพล สาบานได้ว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำ นัยน์ตาแป๋วของเธอเป็นประกายภาพเงาของลุงพลที่คร่อมอยู่ด้านบน

ช่างหอมหวาน อ่อนละมุนเหลือเกิน ภาสินี จนลุงพลอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าหากในภายภาคหน้า ลูกสาวนายหัวคนนี้โตเป็นสาว เธอคงจะเป็นที่รักของใครต่อใคร เช่นเดียวกับพลอยพรรณและภัคจิราเป็นแน่

แล้วชายชราผู้โชคดี ก็โน้มตัวลงไปซุกไซ้ซอกคอของเด็กสาว ที่กำลังเอียงคอเกร็งตัวหลับตาปี๋ ด้วยความสยิวปนจั๊กกะจี้

"จุ๊บ!!! จุ๊บ!!! จุ๊บ!!!"

"อื้ออ!!! อื้อออ!!!! อืออออ!!!"

หมวยน้อยหลับตาปี๋ พร้อมกับเมินหน้าหนี ประสาทการรับรู้กลิ่นของภาสินีอบอวลไปด้วยกลิ่นสาปของชายวัยหกสิบปีเศษ ที่กำลังแทะโลมเธอราวกับเป็นของหวาน ฝ่ามือน้อย ๆ ของภาสินี พยายามดุนดันหัวไหล่ของชายสูงวัยที่คร่อมอยู่ด้านบน นิ้วเท้าทั้งสองข้างจิกเกร็ง พร้อมกับเรียวขาที่กวัดไกวไปมาบนเตียงสีขาวที่เธอเป็นเจ้าของ

"อ๊า!!!! อ๊า!!! อื้อออ!!!" กลิ่นหอมจากเรือนกายสาว 18 ของภาสินีช่างแสนเย้ายวนใจ แล้วทันใดนั้น ลุงพลก็กวาดลิ้นชโลมเลียซอกคอของเด็กสาว ราวกับเป็นของหวาน ทำเอาคนร่างเล็กที่นอนอยู่เบื้องล่างถึงกับร้องครางด้วยความเสียว

ฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายชรา แวะเวียนทักทายปทุมถันของเด็กสาวที่ยังตื่นกลัวกับประสบการณ์รักครั้งแรก กายสาว 18 สั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านที่เธอไม่เคยคุ้นเคย

ใช่ แม้ภาสินีจะกล่าวออกมาเองว่าเธอเคยกำจัดอารมณ์กำหนัดด้วยตัวเอง แต่เธอไม่คุ้นเคยกับรสรักที่แสนหวาน ซาบซ่านและรุนแรงที่ลุงพละกำลังปรนปรอให้เธออยู่แบบนี้มาก่อน

ทางฝั่งลุงพลเอง ก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร เพราะไหน ๆ จะต้องเสียเงินแล้ว ก็อยากจะใช้เวลาในค่ำคืนนี้ให้คุ้มค่าที่สุด พรุ่งนี้บางทีอาจจะหาเรื่องปิดร้านสักวันก็ได้ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร ทั้งหมดก็เพื่อที่จะได้มีเวลาปรนเปรอความสุขกับหมวยน้อยลูกสาวนายหัวภูชิตคนนี้

"อ๊ะ...อ๊ะ...อือออ"

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"อ๊า...อ๊า...อ๊า"

ภาสินีถึงกับอ่อนระทวย เมื่อลุงพลโน้มตัวขึ้นมางับติ่งหูของเธอ สาวน้อยหลับตาพริ้มอ้าปากครวญครางด้วยความเสียว ฝ่ามือที่พยายามดันร่างของชายสูงวัยเริ่มอ่อนแรง เรียวขาทั้งสองขากวัดไกวไปมาบนเตียงจนเป็นริ้วรอย

ลุงพลดูดเลียติ่งหูของเด็กสาว พร้อมกับใช้ฟันขบเบา ๆ เพื่อสังท้วงทำนองอันแสนหวานของดรุณีแรกรุ่นอย่างภาสินีที่เริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับบทรักครั้งแรกในชีวิต

ว่าแล้ว พ่อยอดนักรักก็ฉวยโอกาสนี้ผละออกมาจากติ่งหูนุ่มของเด็กสาว เพื่อสอดประสานริมฝีฝาก และฝากรสรักจากปลายลิ้นให้ดรุณีแรกรุ่นได้ซาบซึ้งตรึงใจ กับรสจูบครั้งแรกในชีวิตของเธอ

"อื้มมม...อื้มมม...อื้มมม"

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

ก่อนหน้านี้ ภาสินีเคยรับรู้ความรู้สึกจากการจูบ ผ่านบทความ โดจินญี่ปุ่น ทั้งแนวชายหญิงหรือแม้กระทั่งแนวหญิงรักหญิง แต่เธอไม่เคยรับรู้จากประสบการณ์จริงมาก่อน ว่ารสจูบนั้นรสชาติเป็นอย่างไร เมื่อได้ลิ้มลองรสจูบครั้งแรกในวัยสาวกับลุงพลผู้มากประสบการณ์ ก็ทำเอามือห่างชั้นอย่างเธอถึงกับอ่อนละทวย ในพลานุภาพแห่งความซาบซ่าน อ่อนหวาน  ราวกับเป็นยาเสพติดชนิดรุนแรง ที่มีฤทธิ์กล่อมประสาท ให้สาวน้อยผู้อ่อนต่อโลกได้หลงใหล ลุ่มลง จนโงหัวไม่ขึ้น

"แจ๊บ...แจ๊บ...แจ๊บ"

"อ่าห์...อ่าห์...อ่าห์"

ลุงพลตวัดลิ้นภายในช่องปากของภาสินีอย่างคล่องแคล่ว เพื่อรับรสสัมผัสอันแสนอ่อนนุ่มและอ่อนโยนจากปลายลิ้นของเด็กสาวผู้อ่อนต่อโลก ความหวานในช่องปากของเด็กสาว ลมหายใจร้อน ๆ พร้อมกับกลิ่นกายสาวที่แทรกเข้ามาในประสาทการรับรู้กลิ่นของชายสูงวัย มันยิ่งทำให้อารมณ์กำหนัดทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก จนนึกอยากบดขยี้ดรุณีสาวแรกรุ่นคนนี้ให้แหลกเละคามือ

แต่ทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่กล้า แต่เพราะเห็นแก่ความอ่อนหวานไร้เดียงสาบนถนนเกมกามของภาสินี ลุงพลจึงอยากละเลียดความหวานของดรุณีแรกรุ่นคนนี้ให้เนินนานที่สุด ให้สมกับความงามของเธอ

"อือ...อือออ" ภาสินีนอนตัวแข็งหลับตาพริ้ม เพราะเมามายไปกับรสจูบอันทรงพลังของลุงพล ปลายลิ้นอันแสนอ่อนนุ่มภายในช่องปากของเธอ กำลังถูกคุกคามด้วยลิ้นอันหยาบกร้านของชายสูงวัย พร้อมกับปลดปล่อยสารคัดหลั่งเข้ามาในช่องปากของเธอ

ริมฝีปากอันหยาบกร้าน บดเบียดกับริมฝีปากเรียวบางของเด็กสาว พร้อมกับเสียงเจ๊าแจ๊ะที่เกิดจากการอวัยวะในส่วนรับรู้รสชาติของอาหาร ที่กำลังตวัดเกี่ยวกันอย่างดูดดื่มภายในช่องปาก

เมื่อเห็นว่าเด็กสาวเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบ ลุงพลผู้มากประสบกาม จึงฉวยโอกาสนี้ถลกขอบยกทรงสีชมพูอ่อน จนเผยให้เห็นยอดปทุมถันสีชมพูที่กำลังแข็งตัวผงกหัวขึ้นมาทักทาย

ภาสินีหรี่ตามองลุงพลแก้มแดงระเรือ ไม่มีการเอื้อนเอ่ยวาจาอะไรออกมา จะมีเพียงแค่เผยอริมฝีปากเพียงเล็กน้อย จนเผยให้เห็นแผงฟันขาว

ลุงพลหันไปยิ้มให้เด็กสาว ก่อนหันหน้ากลับไปโฟกัสตรงป้านเนื้อสีชมพูอ่อนบนปทุมถัน ด้วยความรู้สึกกระหาย อดีตภารโรงเก่าจึงโน้มตัวลงไปดูดดุนเม็ดบัวสีสวยเม็ดนั้นอย่างหิวกระหาย

"อ๊ะ!!! อ๊ะ!!!" ลูกสาวนายหัวถึงหลับตาพริ้ม แอ่นตัวสั่นสะท้าน ด้วยความเสียวสยิวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กับการถูกคนขายน้ำเต้าหู้ดูดดื่มนมสดจากเต้าน้อย ๆ ของเธออย่างหิวกระหาย

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ"

"อื้อออ...ฮือออ...ฮืออออ"

ลุงพลดูดดุนยอดปทุมถันของภาสินีอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับใช้มือบีบเค้นก้อนเนื้อขึ้นมา พร้อมกับฟังเสียงครางอันแสนหวานของเด็กสาวที่ชวนให้เพลิดเพลินเจริญใจ แต่แฝงไปด้วยอารมณ์กำหนัดอย่างรุนแรง ที่กำลังก่อตัวขึ้นมาภายในร่างกายของเด็กสาว ที่เริ่มตอบสนองมากขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น ลุงพลจึงเอื้อมมือล้วงลงไปด้านหลังของลูกขวัญที่นอนอยู่ เพื่อปลดตะขอยกทรง โดยที่ลูกขวัญเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ด้วยการยกตัวขึ้นมา เพื่อให้ลุงพลปลดตะขอยกทรงของเธอได้ง่ายขึ้น

ในตอนนี้ ลูกขวัญอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน ท่อนล่างมีเพียงกางเกงชั้นในสีชมพูอ่อน หมวยน้อยจากภูเก็ตหนีบขา เพื่อปิดบังริ้วรอยความเปียกแฉะตรงร่องสาวเบื้องล่าง พร้อมกับเอามือซ้ายทาบทับบนเนินสามเหลี่ยม และแขนขวา ที่ทาบทับดอกบัวคู่น้อย ๆ ทั้งสองดอกเบื้องบน

ลุงพลกวาดสายตามองเรือนร่างของเด็กสาว จนอวัยวะเบื้องล่างเริ่มนูนออกมา แต่ถึงกระนั้น ลุงพลก็ยังไม่ยอมปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเอง เพราะยังอยากจะเล่นสนุกกับลูกขวัญอีกสักหน่อย

ว่าแล้ว คนมากรักจากแก่งคอย ก็โน้มตัวลงไปจุมพิตหน้าท้องที่กำลังแขม่วของสาวน้อยจากอำเภอถลางจังหวัดภูเก็ตอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมจากเรือนกายดรุณีแรกรุ่นคลายคลึงกับกลิ่นแป้งเด็ก ลุงพลหลับตาพริ้มพร้อมกับดอมดมกลิ่นหอมจากเนินเนื้อหน้าทองของเด็กสาวอย่างเพลิดเพลิน

"อือออ..." ภาสินีหลับตาพริ้ม หายใจรวยระรินด้วยความสยิว กับรสรักครั้งแรกที่ไม่คุ้นเคย เธอแขม่วท้องเพราะไม่อาจจะทนทานต่อความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

ขณะเดียวกัน ลุงพลเองก็เริ่มเปลี่ยนเป้าหมาย ด้วยการซุกไซ้ต่ำลงไป จนปลายจมูกกดลงไปตรงสะดือสวยของเด็กสาว แต่นั่นยังไม่ใช้จุดโฟกัสที่แท้จริง เลื่อนต่ำลงได้อีก เลื่อนต่ำลงไป



ปลายจมูกของลุงพลเคลื่อนผ่านสะดือบุ๋ม จนถึงท้องน้อยของภาสินี หากเลื่อนต่ำลงไปอีกนิดละก็

"อื้อออ" และก็เป็นอย่างที่คาดคิด เมื่อลูกขวัญเอื้อมมือแทรกผ่านใบหน้าของลุงพล ที่กำลังจะดอมดมกลิ่นหอมจากเนินสาวเบื้องล่างของเธอ

"ทำไมเหรอจ๊ะ?" คนขายน้ำเต้าหู้เงยหน้ามองเด็กสาวที่กำลังอมยิ้ม ทำตาแป๋วตรงหน้า "อายเหรอ?"

'อือ..." ลูกสาวนายหัวไม่เอื้อนเอ่ยอะไร เพราะอายเกินกว่าจะพูดออกมา เธอทำได้เพียงแค่พยักหน้า เพื่อยืนยันว่าเธอไม่ปรารถนาให้ลุงพลดอมดมกลิ่นอับชื้นตรงเนินสาวของเธอเบื้องล่าง

"ไม่ต้องอายนะ" ลุงพลปลอบประโลมเด็กสาวที่กำลังเขินอายที่สุดในชีวิตของเธอ "ปล่อยมือออก ไม่ต้องอายหรอก หนูควรจะภูมิใจในตัวเองนะ ที่หนูเป็นสาวสวย หุ่นดีขนาดนี้"

บทจะช่างจากพูดช่างเจรจา ภาสินีก็สามารถพูดได้ไม่หยุด แต่บทจะเขินอาย จริตจก้านของเธอก็แสนอ่อนหวาน หวานจนกล้าพูดได้ว่า ไม่มีชายคนใดในโลกจะสามารถทานทนได้

ลุงพลค่อย ๆ แกะมือของลูกขวัญ ที่กุมอยู่ตรงเป้ากางเกงออก จะมีเพียงแรงขัดขึ้นอยู่บ้าง แต่สุดท้าย หมวยน้อยก็ยอมปล่อยมือออก จนเผยให้เห็นความโหนกนูนภายใต้ร่มผ้าสีชมพูอ่อน

"ขอลุงหอมตรงนี้หน่อยนะ" ตาเฒ่าสุดเซ็กส์เงยหน้าขออนุญาตเด็กสาวโดยไม่รั้งรอคำตอบให้เสียเวลา ก่อนก้มหน้าซุกปลายจมูกดอมดมกลิ่นหอมจากเนินเนื้อเบื้องล่าง

โปรดติดตามตอนต่อไป...

[delealpi]

ลุงพลเบาๆหน่อยเด้อ น้องยังใหม่

[jackwan01]

มนุษย์ลุงสายเปย์เจ้าคารมด้วย

[surachet1994]

โดนจัดหนักทั้งคืนแน่ไม่

[nulongya]

กับลูกขวัญคนนี้ดูจะโรแมนติกที่สุดแล้ว
ไม่มีแผน ไม่มีใช้กำลังเลย ดีต่อใจมาก

[Creader]

ไรท์ลงรายละเอียดเยอะเลยครับ

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ ลูกขวัญเริ่มได้ตอบแทนลุงพลแล้ว ลีลาสาววัยใสถูกใจลุงพลมัยครับ

[zjk]

แกะออกมาไร้ขน ยังเด็กอยู่เลย

[ROCKS MAZAWA]

 ::Oops::โดนลุงไปสลบแน่ ไข้ขึ้นชัวร์555

[arch25202520]

สุดยอด

[pipatpee]

เด็กอ่อนต่อโลก เจอเฒ่าชำนาญกาม ไม่รอดแล้วแน่ๆ

[Taizen]

เรียบร้อยโรงเรียนลุงพลแน่นอน

[review1972]

มาเร็วจริงครับ เล่นเอาตั้งตัวแทบไม่ทัน555 คราวนี้สมใจกันซะที555