รุ่นใหญ่ทั้วน้านน

นายเติมจะโดนพี่เดือนปิดปากแน่ๆ

อ่านต่อตับ

น่าจะเพิ่มรูป แนบด้วยจะดีมากครับ

ได้คนใหม่เร็วมาก

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ "


EP.3 : เริ่มวันใหม่



เริ่มเช้าวันใหม่


06.30
ผมในชุดพนักงานออฟฟิศ อันประกอบด้วยเสื้อเชิ้ตขาว กางเกงผ้าขายาว กำลังก้าวลงจากรถของผม เช้าวันนี้ผมมาถึงบริษัทเร็วเป็นพิเศษด้วยจากเรื่องราวที่เกิดเมื่อตื่นมาผมเลยอยากหาอะไรมาทำเพื่อจะได้ไม่ต้องคิดมาก คิดได้แบบนั้นหลังจากตื่นมาผมก็รีบแต่งตัวมาทำงานทันที หวังว่าการมานั่งเคลียร์เอกสารที่ยังค้างคาอยู่คงพอจะช่วยบรรเทาผมได้ไม่มากก็น้อย
 
06:37
ผมมารอลิฟท์ของลานจอดรถ ที่ภายในรอบตัวที่ผมยืนรอลิฟท์อยู่ต่างมืดสนิทมีเพียงไฟเพดานเปิดไว้ตามทางลงบันไดเป็นจุดๆ จนบรรยากาศนั้นน่ากลัวไม่ใช่น้อย ผมล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาดูนาฬิกาอีกครั้ง
"เช้าเกินไปสุดๆ" ผมบ่นออกมา พลางคิดในใจต่อ 'ไม่เป็นไร ถ้ายังไม่มีใครมา เดี๋ยวหาไปหาอะไรกินที่ร้านหน้าบริษัทก่อน แล้วค่อยเข้าไปฝ่ายแล้วแล้วกัน'
จังหวะนั้นเองผมก็เห็นร่างของคนเดินลงบันไดไปเงียบๆ พอดีกับที่ประตูลิฟท์ ที่ลงมาจากชั้นจอดรถชั้นบนๆเลื่อนเปิดออกมาพอดี ผมก็พบกับ พี่เดือน รุ่นพี่ในฝ่ายของผมที่อยู่อีกทีมพอดี พร้อมกับสียงของเขาเอ่ยออกมา ขณะผมก้าวเข้าไปในลิฟท์
"อ้าว เติม วันนี้มาเร็วจัง"
"หวัดดีครับ พี่เดือน พี่ก็มาเร็วจัง" ผมเอ่ยทักทายเธอไป
"พี่มาถึงตั้งแต่ก่อนหกโมงแล้ว แต่กะจะมานอนงีบในรถซักหน่อยก่อน บ้านพี่อยู่ไกล เลยต้องออกจากบ้านเช้าเลยไม่งั้นไม่ทัน" พี่เดือน เอ่ยอธิบาย
"บ้านพี่อยู่ไหนล่ะพี่" ผมถามต่อ
"พระราม 2 โน่นแน่ะ" เธอตอบ
ในใจผมคิด 'ไกลโพดๆ จากพระราม2 มาทำงานถึงแถวลาดพร้าว แบบนี้" ก่อนผมจะเอ่ยร้องออกมา
"ไกล โครตเลยพี่เดือน แล้วปกติพี่ออกจากบ้านกี่โมงเนี่ย"
"555 พี่ออกตี 5 น่ะ เช้าๆรถมันไม่ติดดี  น่ะ ก็นะจะทำไงได้ล่ะ เติม อ้อ แล้วเติมล่ะ อยู่แถวไหน" พี่เดือนเอ่ยถามกลับ
"ผมอยู่แถวนี้เองพี่ประชาชื่น" ผมตอบ
แล้วเราทั้งสองก็เดินมาจนถึงหน้าประตูของฝ่าย
"อ้อ พี่เข้าไปก่อนเลย ผมว่าจะออกไปกินอะไรหน่อย พี่จะเอาอะไรไหม"ผมเอ่ยถาม
"ไม่อ่ะพี่กินบนรถมาแล้ว" พี่เดือน เอ่ย พร้อมยิ้มๆ ออกมา

แล้วผมก็แยกกับพี่เดือนออกมา

7.35

ผมที่กำลังเดินเข้ามายังฝ่ายยังไม่ทันพ้นประตู ก็มีเสียงของผู้หญิงเอ่ยขึ้น
"เติม มาช่วยยกกระดาษใส่เครื่องถ่ายเอกสารให้พี่หน่อย" เสียง ของพี่เดือน ตะโกนสั่ง
"โอเค ได้พี่"  ผมที่ได้ยิน ก็เลี้ยวกุลีกุจอเข้าไปช่วยรุ่นพี่
.
.
.
ขณะที่กำลังยกกระดาษกล่องสุดท้ายมาวางลงนั้น ผมก็เหลือบไปเห็นว่าซิปประโปรงของพี่เดือนเปิดอ้าอยู่จนเห็นกางเกงชั้นลูกไม้สีน้ำตาลของพี่เดือน ที่เธอสวมใส่อยู่เผยออกมา ผมที่กำลังเอ่ยปากบอกพี่เดือนแกโดยคิดว่าพี่เดือน เธอคงเข้าห้องน้ำมาแล้วลืมรูดซิปกระโปรงแค่นั้นแต่ผมก็เหลือบไปเห็นคราบของเหลวสีขาวขุ่นเปื้อนเป็นดวงติดอยู่ใกล้ๆ ผมที่เพ่งมองก็คิดในใจว่า 'ทำไม่ช่างเหมือนน้ำอสุจิของผู้ชายจัง'  ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้น
"พี่เดือน พี่ลืมรูดซิปนะ ผมไปโต๊ะก่อนนะ"
พูดเสร็จผมก็เดินออกมาจากพี่เดือน
"ว๊าย เหรอเติม ไหนๆ" พี่เดือนร้องออกมาพลางก้มลงรูดซิปกระโปรงของเธอก่อนจะรีบเดินออกไปจากฝ่ายในทันที ผมก็งงว่าแกเดินไปไหนเพราะเอกสารของเธอยังถูกวางทิ้งไว้ที่เครื่องถ่ายเอกสารอยู่เลย แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
แล้วผมก็เดินเข้ามายังโต๊ะทำงานของผมด้านใน ตอนนี้พนักงานในฝ่ายต่างมาถึงที่ฝ่ายกันหลายคนแล้วผมกล่าวสวัสดีทักทายเพื่อนๆพี่ จนมาถึงโต๊ะทำงานของผม ก็เห็นพี่จิว ที่โต๊ะทำงานของเธอตั้งอยู่ถัดจากโต๊ะของผมตอนนี้เธอมาถึงแล้ว ผมเลยเอ่ยปากออกมา
"สวีดัด ครับพี่จิว วันนี้มาเร็วจังพี่"
ผมเอ่ยทักทายแบบแกล้งเล่นคำกับเธอไป เธอได้ยินก็ตอบสวนกลับมาทันที
"สวีด่งสวีดัดอะไรย่ะ นายเติม คนยิ่งรมณ์ไม่ดีอยู่"
พีจิว บ่นกระปอดกระแปดออกมา ผมเลยเอ่ยถามเธอกลับไป
"มีอะไรพี่ ถึงอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลย"
"ก็ยายมิ้งน่ะซิจะเมื่อเช้ามาขอพี่ไปเรียนที่เยอรมันสองปี เติม ก็รู้ ฉันติดลูกสาวขนาดไหน ปล่อยให้ไปอยู่คนเดียวไกลๆตั้ง 2 ปี เติม คิดดู พี่จะไหวเหรอ" พี่จิว บอก

มิ้ง คือลูกสาวคนเดียวของพี่จิว ที่เธอเพิ่งเรียนจบคณะศิลปศาสตร์เอกภาษาเยอรมันของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งมาหมาดๆ เธอที่อายุน้อยกว่าผม 2 ปี พอเธอเรียนจบมาคงร้อนวิชาอยากไปเรียนที่ต่างประเทศ มิ้ง จึงมาขอแม่ของเธอ ซึ่งทุกคนที่รู้จักกับพี่จิวดี จะรู้ว่าแกรักและหวงลูกสาวของเธอขนาดไหนว่าไปราวไข่ในหินเลยทีเดียว แล้วตอนนี้เธอมาขอผู้เป็นแม่ไปอยู่ที่ไกลห่างกันถึงสองปี มันเลยทำให้พี่จิว เธอหงุดหงิดนั่นเอง

"โห พี่ เติมก็คิดว่าเรื่องอะไร พี่ก็เออร์ลี่ ตามไปอยู่ด้วยเลยซิ" ผม แหย่เธอเล่นกลับไปเพราะรู้นิสัยหัวหน้าของผมดีว่าสุดท้ายเธอก็ต้องใจอ่อนยอมลูกสาวของเธอเหมือนเช่นทุกครั้ง
"ไอ้บ้า ฉันจะเออร์ลี่ ไปทำไม นั่งสวยๆเฉยๆได้เงินมาทุกเดือนไม่ดีกว่าเหรอย่ะ" พี่จิว เอ่ย
"ค้าบ " ผมตอบเธอแล้วก็หันกลับมาทำงานบนโต๊ะของผมแทน
.
.
.
.
.
ตกบ่าย ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งทำงานกันอยู่ ผมหันหลังไปคุยกับพี่จิว แล้วเอ่ยกับพี่จิว ออกมา
"พี่จิว ผมเลิกกับอร แล้วนะ เพิ่งเคลียร์จบเมื่อคืน"
"อ้าวเหรอ แล้วไง แซดไหม" พี่จิวเอ่ยพร้อมถามด้วยความเป็นห่วง
"ก็ดีพี่ เลิกกันด้วยดีพี่ คบกันมาจะแปดปีคงอิ่มตัวแล้วมั้งทั้งสองคน" ผมเอ่ยบอกโดยที่ผมเลือกจะบอกพี่จิว ไปแบบนั้น
"เออ ก็ดี แล้ว อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกัน" พี่จิว เอ่ย
"ครับพี่ " ผมตอบเธอแล้วก็หันกลับมาทำงานบนโต๊ะของผมแทน
.
.
.
.17.00

"พิ่จิว ผมกลับก่อนนะพี่"
ผมเอ่ยบอกพี่จิว ตอนเวลาเลิกงานแล้ว ก่อนจะเดินออกจากฝ่ายออกมาทันที

"เออ บาย" พี่จิว ตอบมาห้วนๆ ตามสไตล์ ขณะเธอก้มหน้าเซ็นต์งานอยู่

จังหวะผมเดินผ่านห้องถ่ายเอกสาร พี่เดือน ที่ยืนอยู่เหมือนกำลังรอผม เธอก็กวักมือหาผม
"เติม พี่คุยอะไรหน่อยซิ"
"มีอะไรพี่" ผมเอ่ยถาม
"คือเมื่อเช้า ที่เติมทักพี่เรื่องซิป เติมไม่ได้เห็นอะไรใช่ไหม" พี่เดือนเอ่ยถาม
ผมที่กำลังอยากจะรีบเพราะกลัวรถจะติด เลยตอบห้วนๆพาซื่อโดยไม่ได้คิดอะไรให้ซับซ้อนออกไปด้วยที่ไม่รู้ว่าพี่เดือนแกจะสื่อถามถึงเรื่องอะไร
"ไม่นะพี่ ผมก็เห็นแค่พี่ลืมรูดซิปนะ" ผมตอบ ก่อนจะพูดต่อ
"พี่ ผมไปก่อนนะเดี๋ยวรถติด วันนี้ผมรีบ"
พูดจบผมก็เดินออกจากฝ่ายไป
.
.
"จ๊ะ" พี่เดือนตอบไล่หลังผมมา
.
.
.
.

 

 

พี่เดือนน่าจะมีความลับแน่นอน

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

 

 

  น้ำไรนะะ

พระเอกน่าจะได้หลายคนแน่ๆเรื่องนี้