ไวจริงๆ

พี่มนคงขาดของมานานแล้ว เลยต้องให้น้องจัดซะหน่อย 

อ้าว พิงค์ ไปไหน ไม่เอามาร่วมด้วย

จัดไป

ร้ายนะเติม

แฟนตัวจริงหายไปไหนเอย..มีหักมุมเรื่องน้องพิงค์ไหมเนี่ย

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ "


EP.6 : โลกสองใบ


วันเวลาผ่านไปจนถึงเช้าวันทำงานวันแรกของปี
"ไง เติม พี่เอา ของมาฝากพี่เพิ่งกลับบ้านที่เชียงใหม่มาฝาก สวัสดีปีใหม่นะ" มน รุ่นพี่ในฝ่ายที่อายุมากกว่าผม  2  ปี ในวัย 27 ปี เอ่ย
"ขอบคุณครับพี่ สวัสดีใหม่ด้วยนะพี่" ผมเอ่ยขอบคุณรุ่นพี่ในฝ่ายที่อยู่อีกทีมหนึ่งในฝ่ายเดียวกันไป
"ยายมน กลับบ้านมาเหรอ"  พี่จิว เอ่ยถาม พี่มน เมื่อพี่จิว เห็นพี่มนเอาของฝากมาแจกสวัสดีปีใหม่ให้แต่ล่ะโต๊ะในฝ่าย
"ไปกับป๊อด ด้วยซิท่า" พี่จิว ถามต่อ
"สวัสดีปีใหม่นะคะพี่จิว ใช่ค่ะพี่ พา ป๊อด เค้าไปเที่ยวบ้านมนน่ะ" พี่มนเอ่ยบอก
"แหม จะแต่งแล้วล่ะซิท่าพาไปหาพ่อแม่แล้วนี่ ระวังนายป๊อด มันร้ายนะ 5555"  พี่จิว เอ่ยแซว
"บ้า พี่ร้ายเร้ยอะไร ไม่เอาแร้ะ มนไปดีกว่า" พี่มน เอ่ยแก้ตัวแทนแฟนของเธอ
แล้วพี่มนก็เดินออกไปจากทีมของผม
"ใครเหรอพี่  ป๊อด น่ะแฟนพี่มนเค้าเหรอ" ผมเอ่ยถามพี่จิว
"เออ แฟนยายมนเค้าคบกันได้จะสามปีแล้วมั้ง"  พี่จิว เล่า
พี่มน รุ่นพี่ในฝ่ายของผมเธอเป็นสาวหน้าตาไม่ได้โดดเด่นอะไรนักแต่เป็นที่เธอชอบแต่งตัวเลยทำให้ดูดีในสายตาคนอื่นไม่น้อยบวกกับการที่พี่มนเป็นสาวเหนือคนเชียงใหม่ เธอเลยมีผิวที่ขาวนวลเนียนโดดเด่นกว่าคนอื่นเป็นอย่างดี ส่วน ป๊อด ที่เป็นแฟนของพี่มนนั้น เท่าที่ได้ยินมาเขาทำงานอยู่อีกฝ่ายขายในบริษัทจัดว่าหน้าดีดีเลยทีเดียว เคยถึงกับเป็นนายแบบให้บริษัทลงโฆษณาเลยทำให้ จนบางครั้ง พี่มนถึงกับโดนเปรียบเทียบไว้ว่าไม่เหมาะกับสมกับฝ่ายชายเลยทีเดียวด้วยที่พี่มนไม่ใช่คนหน้าตาดีโดเด่นแบบฝ่ายชาย ดีที่ความขาวของพี่มน โดเด่นจนทำให้ไม่น่าเกลียด อย่างที่ใครๆบอกกันว่า สาวผิวขาวมีชัยไปกว่าครึ่งนั่นเอง
จนเวลาผ่านไปร่วมหกเดือน
"กริ้งๆๆๆ"
เสียงโทรจากพี่จิว โทรหาผมในวันเสาร์ซึ่งแปลกมาก
"อีเติม พี่มน มันเข้าโรงพยาบาล แกมารับฉันที่บ้านไปเยี่ยม มน มันหน่อยซิ"
พี่จิว ออกคำสั่งกับผมราวกับผมเป็นลูกชายของเธอเลยทีเดียว
"ครับๆ พี่ เดี๋ยวอีก ชั่วโมง ผมไปนับที่บ้านพี่ใช่ไหมครับ" ผมเอ่ยไป
"เออ ๆ มีเรื่องเมาท์ด้วย" พี่จิว พูดทิ้งท้ายไว้ให้ผมคิดสงสัย
ระหว่างทางบนรถ ขับไป โรงพยาบาลย่านพระราม2
"อีเติม แกรู้ไหม มนมันเข้า รพ เพราะอะไร" พี่จิว เอ่ยเปิดประเด็นออกมา
"ทำไมเหรอหรือพี่"  ผมตอบ ด้วยความคิดสงสัย
"แกฟัง แล้วเหยียบไว้เลยนะ เดี๋ยวมนมันจะมีปัญหาเรื่องเคลมประกันสุขภาพเอา" พี่จิวพูด ก่อนจะเอ่ยต่อ
"มน มันกินยาฆ่าตัวตายน่ะ" พี่จิว พูด
"หา อะไรนะพี่ จริงดิ" ผมเอ่ย
"จริง พี่คุยกับยายเม่น รูมเมทคอนโดห้องมนเค้ามาบอก มน มันเลิกกับป๊อด เมื่อต้นเดือน มันเลยกินยา" พี่จิว เล่าออกมาเป็นฉากๆ
"เหรอพี่ น่ากลัวอ่ะ แต่เห็นเค้ารักกันดีนี่พี่ เห็นพี่ยังแซวกันว่าจะแต่งกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือพี่" ผม เอ่ยแย้งไป
"พี่ก็ไม่รู้ดิ อันนี้" พี่จิว พูด
"มิน่าช่วงนี้ดูพี่มน แกไม่ช่างคุยเหมือนก่อนเห็นเงียบๆซึมๆ อ๋อ คงเพราะเรื่องเลิกกับแฟนแน่ๆ" ผม เอ่ย
"เออ ฉันก็ว่างั้น ได้ยินมาเหมือนกันเลยไม่อยากไปแซว มน มัน ป๊อด มันเจ้าชู้ เสือผู้หญิงจะตาย เค้ารู้กันทั้งบริษัทมียายมน นี่แหล่ะ พี่เคยเตือน มน มันแล้วเมื่อตอนเติมยังไม่เข้ารู้ไหม" พี่จิว ร่ายยาว
"โธ่ พี่ เรื่องแบบนี้ใครห้ามกันได้มั่งล่ะ" ผมเอ่ย
"มันก็จริง" พี่จิว รับคำเห็นด้วย
แล้วเราก็มาถึง โรงพยาบาลในที่สุด พี่มนก็ต้องล้างท้องและมีจิตแพทย์มาคุยด้วยจนต้องแอดมิทโรงพยาบาลไปกว่าสองสัปดาห์ ก่อนที่เธอจะกลับมาทำงานในสภาพซูบผอมไม่สดใสเหมือนก่อน จนพี่มนูญ ผู้อำนวยการฝ่ายของพวกเรา ณ ตอนนั้นเห็นและสงสารเลยให้ พี่มนย้ายมาทำงานกับทีมของพี่จิว ที่เป็นงานเอกสารด้านหลังโดยสลับเอาพี่สันต์ ขึ้นไปทำแทนหน้าที่ของพี่มน
ระหว่างได้ทำงานร่วมกันในทีมนั้น ผมกับพี่มน เราก็เริ่มสนิทสนมกันเพิ่มมากขึ้น หลังจากนั้นมาความสนิทแบบเพื่อนพี่น้องของผมกับพี่มน ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปจนกลายเป็นความสัมพันธ์แบบฉันท์ชู้สาวกันในที่สุดโดยที่ไม่มีใครรู้นอกจากเราสองคน จะมีแค่คนหนึ่งที่คอยสังเกตความสัมพันธ์ของผมกับพี่มนอยู่เงียบๆ
.
.
.


จนกระทั่งวันที่เราสองคนได้มีอะไรกันครั้งแรกนั่นก็คือที่รีสอร์ทที่ปากช่องท่ามกลางอากาศเย็นสบาย ปลายฝนต้นหนาว ปลายเดือนพฤศจิกายน
เรื่องมันเกิดขึ้นในวันศุกร์ก่อนหยุดสัปดาห์ปลายเดือน พฤศจิกายน ผมที่ไม่รู้เกิดคิดอะไรอยู่หลังจากเราแอบคบกันมากว่าสองเดือนแล้ว ผมก็เอ่ยชวนพี่มนไป เที่ยวที่ ต่างจังหวัดโดยค้างคืนกัน โดย พี่มนก็รู้อยู่แล้วว่าทุกเย็นในวันทำงานผมต้องไปส่งพิงค์ แฟนของผม
"พี่มน เย็นนี้ไปเที่ยวปากช่องกันไหมผมมีที่พักรีสอร์ทฟรีที่ปากช่อง"
ผมเอ่ยถามในมุมห้องเก็บเอกสารที่ไม่ให้ใครได้ยิน
"แล้วเติม ไม่ต้องไปส่งแฟนเติมเหรอเย็นนี" พี่มน เอ่ยถาม
"วันนี้เค้าลาน่ะ อ้อ ค้างคืนนึงนะพี่มน"  ผมเอ่ย
"...."
พี่มน เงียบไปสักพักก่อนเหมือนกำลังคิดอะไรในใจ ก่อนที่จะเอ่ย
"อืม ได้ ไว้ออกจากบริษัท พี่ขอแวะไปเอาเสื้อผ้าที่คอนโดก่อนนะ
แล้วเติมเตรียมเสื้อผ้าแล้วเหรอ" พี่มนเอ่ยถามต่อ

"อืม" ผมตอบ
ก่อนที่ผมและพี่มน จะเดินออกจากห้องเก็บสารไปโดยไม่ให้ผิดปกติที่สุดจนคนอื่นจะสังเกตุได้
ตกเย็นหลังเลิกงาน พี่มนที่ออกจากบริษัทกลับไปจัดของที่คอนโดตั้งแต่ห้าโมงเป๊ะแล้ว ก็โทรเข้ามาหาผม
"เติม พี่เรียบร้อยแล้ว มารับที่คอนโดพี่ได้เลย พี่รออยู่ชั้นจอดรถชั้น 7 เสา C7นะ" พี่มน เอ่ย
.
.
.
.
ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเราทั้งสองก็มาถึงปากช่องในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม
แล้วในที่สุด การมีสัมพันธ์สวาทกันครั้งแรกของเราสองคนก็เกิดขึ้นเมื่อ
หลังจากเราทั้งสองกินอาหารเย็นที่ร้านดังแถวปากช่องแล้ว เราทั้งสองคนก็กลับมาที่ห้องพักในรีสอร์ทที่ผมจองไว้ในตอนสามทุ่มครึ่ง
"พี่มน พี่อาบน้ำก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมไปเก็บของฝากในรถก่อนนะพี่" ผมเอ่ยบอก ก่อนจะเดินออกจากห้องพักไป แล้วพี่มน ก็เดินออกไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านนอกของห้องพัก ผ่านไปกว่ายี่สิบนาที ผมที่จัดของเสร็จผมก็เดินกลับมาที่ห้องพักเพื่ออาบน้ำบ้าง ผมอาบน้ำอยู่ร่วมสิบนาที พอผมอาบน้ำเสร็จใส่กางเกงขาสั้นใส่เสื้อยืดจัดการปิดไฟในห้องห้องน้ำเสร็จ ผมก็เดินกลับมายังห้องพักของเรา ผมค่อยๆบิดประตูห้องพักเพื่อจะไปนอนที่เตียงที่พี่มน นอนตะแคงข้างหันไปอีกฝั่งของห้อง อยู่บนตียงอยู่ก่อนแล้ว ผมค่อยๆหันไปปิดประตูเบาๆ ด้วยความเกรงว่าจะทำให้ พี่มน ตื่นขึ้นมา
ตอนนี้ภายในห้องพักมีแสงสลัวๆครับ มีแต่ไฟหัวเตียงเปิดอยู่ ทีวีก็ปิดเงียบ ผมเดินมาที่เตียง ก่อนจะเอ่ยมาเบา
"พี่มน เติม ขอเข้าไปนอนด้วยนะ"
"......"
ไม่มีเสียงตอบจากพี่มน ผมจึงค่อยๆเลิกผ้าห่มทางฝั่งของผมขึ้น แล้วแทรกร่างลงนอนบนเตียงขนาดสี่ฟุต ข้างๆพี่มน ที่เธอกำลังนอนตะแคงข้างหันไปอีกฝั่งของห้อง จนเวลาผ่านไปร่วมสิบนาที ผมก็เอ่ยขึ้น
"พี่มน วันนี้อากาศเย็นดีเนอะ เอ่อ ผมกอดพี่มนได้ไหม"
"......"
ไม่มีเสียงตอบจากพี่มนเช่นเดิม ผมก็เอ่ยขึ้นต่อ
"อืม......"
คราวนี้มีเสียงตอบกลับมาเบาๆจากปากพี่มน ออกมา ผมที่ได้ยินก็พลิกร่างของผมหันเข้าโอบกอดพี่มน อย่างแผ่วเบา เมื่อมือของผมสัมผัสกับร่างของพี่มน แล้วผมก็เห็นภาพบนเตียง ภาพที่ผมเห็นพี่มน ใส่ชุดนอนสีขาวอวดผิวขาวเนียน หลังจากผมกอดพี่มน ได้สักพัก ด้วยอารมณ์แห่งกฤษณาแห่งความกำหนัด  แล้วทันใดนั้นผมก็หน้ามืดสติหลุดกระเจิงความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องมลายหายไปจนสิ้น ผมพลิกร่างของพี่มน ที่เธอกำลังนอนตะแคงข้างอยู่เมื่อพี่มน พลิกมานอนหงายแล้ว ผมก็เอาหน้าคลุกเคล้าที่เนินอกสองเต้าขนาดพอดีๆที่ผมประเมินว่าประมาณ 32 นิ้ว ของพี่มน ส่วนมือของผมก็คลึงเคล้นที่เต้านมของพี่มน เบาๆ จนพี่มน เริ่มส่งเสียงครางออกมา
.
.
.
.

 

ใจนิ่งๆไว้ไอ้สอง

 

ยังงัยๆเนี่ย มาพี่มนได้งัย

ไปเที่ยวกันสองต่อสองแบบนี้ก็เสร็จสิครับ

พระยาเทครัว

อ่าวสาวมนมาวินสะงั้น...ได้มนก่อนเฉย

นายจะเล่นทั้งออฟฟิตไม่ได้นะ

มีเสน่จริงชวนไปก็ได้เลย