ชีวิตในมหาวิทยาลัยดำเนินมาได้เกือบสองเดือนแล้ว ในที่สุด กิจกรรมรับน้องห้องเชียร์ ที่นักศึกษาบางคนก็รับได้ แต่บางคนก็เกลียดแสนเกลียดก็จบสิ้นลง เหล่านักศึกษาปี 1 ร่วมกันจับมือร้องเพลงอำลา ส่งตัวแทน (หยก) ออกไปกล่าวแสดงความขอบคุณพวกพี่เชียร์ และเตรียมพร้อมจะเริ่มต้นการใช้ชีวิตมหาลัยแบบตัวใครตัวมัน
   "แต่ก่อนเราจะจากกันไป ยังเหลือกิจกรรมสุดท้ายนะคะ" พี่หวานประกาศในห้องเรียนรวม หลังอาจารย์ปล่อยแล้ว "น้อง ๆ ได้เชียร์ร่วมกัน ทำกิจกรรมร่วมกันมาเกือบสองเดือนแล้ว พวกพี่ ๆ เชื่อว่ากิจกรรมของพี่คงช่วยให้น้อง ๆ ได้รู้จักกันดีขึ้น รู้แล้ว ว่าเพื่อนคนไหน ที่เหมาะจะเป็นหน้า เป็นตาให้คณะของเรามากที่สุด"
   พวกพี่เชียร์เริ่มแจกกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ออกมาให้น้อง ๆ แต่ละคน
   "ในกระดาษแผ่นที่พี่เค้กกับพี่ปุ้ยแจกอยู่นะคะ ให้น้อง ๆ เขียนชื่อเพื่อนสองคน ที่น้องคิดว่าเหมาะสมจะเป็นดาว เดือนของคณะมากที่สุดนะคะ น้องสองคนชายหญิง ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุด จะต้องเป็นตัวแทนของคณะ เวลาทำกิจกรรมต่าง ๆ และเข้าร่วมประกวดดาวเดือนของมหาลัยด้วยนะคะ"
   เสียงพูดคุยดังขึ้นทั่วห้อง เมื่อทุกคนต่างก็ซุบซิบกันว่าจะเลือกใครดี ให้มารับตำแหน่งที่เป็นเสมือนเครื่องประกันความสวยความหล่อตำแหน่งนี้
   "มึงเลือกกูนะ ไอ้เป็ด" เสียงไอ้ตี๋ดังมาจากแถวหลัง
   "ได้เลย แล้วมึงเลือกกูใช่ไหม"
   "กูก็เลือกตัวเองสิ สัส จะเลือกมึงทำไม หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ จะเป็นเดือน ถุย"
   ที่ข้างกายชาคริต ปากกาหมึกซึมของน้ำฟ้าจรดลงบนกระดาษ ตวัดสองสามทีก่อนที่แผ่นกระดาษจะพับปิดลง

   "เลือกแล้วเหรอ" ชาคริตถาม
   "อือ"
   "เลือกใคร"
   ".....ชั้น....ไม่บอก"
   "เลือกเรา?"
   ไม่ ไม่ได้เลือกชาคริต ถ้าถามเธอว่าเธอคิดว่าผู้ชายคนไหนหล่อสุด ดีสุด น่ารักที่สุดในคณะ เธอต้องตอบว่าชาคริตอยู่แล้ว แต่เธอก็รู้จักชาคริตดีพอจะรู้ ว่าเธอไม่ควรไว้ใจปล่อยให้เขาไปทำหน้าที่ที่ต้องเข้าใกล้กับสาวสวย ๆ หลายคนสักเท่าไหร่นัก ยิ่งเธอพอจะเดาได้อยู่ ว่าสาวคนไหนจะได้เป็นดาวคณะ เธอยิ่งไม่อยากจะส่งชาคริตให้ได้ไปใกล้ชิดใหญ่
   ชื่อที่เธอเขียนไป คือไอ้ตี๋ กับเบญ   
   แต่ดูจากสายตาเพื่อนหลาย ๆ คนที่เหลียวมองมาข้างตัวเธอ เธอเดาว่ายังไงชาคริตคงชนะอยู่ดี
   แล้วจะทำยังไงไม่ให้สองคนนี้ได้ใกล้ชิดกันนะ
   "บอกหน่อย"
   "ไม่...แล้วนายล่ะ เลือกใคร"
   "น้ำฟ้าไง" ชาคริตชูแผ่นกระดาษที่มีชื่อเธอเขียนหราอยู่ให้ดู "กับทะนง เราว่าเค้านิสัยดีนะ"
   น้ำฟ้ามองดูแล้ว คิดว่ายังไงทะนงก็ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นเดือนคณะแน่
   "เบญ เลือกยัง" น้ำฟ้าหันไปถาม
   เบญจคีตาพยักหน้า "น้ำฟ้ากับชาคริต" เธอชูแผ่นกระดาษที่ยังไม่ให้พับให้น้ำฟ้าดู
   น้ำฟ้าอดเขินไม่ได้ ใครจะไปคิดว่าสาวที่สวยที่สุดในคณะจะเลือกคนหน้าจืดอย่างเธอ แต่ก็นั่นแหละ จะเลือกตัวเองก็คงน่าเกลียดไปหน่อย
   "น้อง ๆ ที่เลือกแล้ว พับแผ่นกระดาษแล้วใส่มาในกล่องของพี่ปุ้ยเลยนะคะ" เสียงพี่หวานประกาศ
   
   ไม่นาน กล่องที่แน่นไปด้วยกระดาษโหวตก็ถูกส่งต่อไปให้พี่ปี 4 หน้าตาป่าเถื่อนนับ และนำผลเข้าโปรแกรมฉายขึ้นกระดาน
   "เริ่มจากฝ่ายหญิงก่อนนะคะ ดาวคณะ......ผลคะแนน....ตามนี้เลยค่ะ!!!!"
   เบญจคีตา (เบญ) 174 คะแนน
   อภิญตา (หยก) 102 คะแนน
   และถัดลงไปอีกหลายต่อหลายบรรทัด
   น้ำฟ้า (น้ำฟ้า) 2 คะแนน
   2 คะแนน จาก ชาคริต กับเบญ
   แหม
   "เชิญน้องเบญออกมาเลยค่ะ"
   ผลออกมาตามที่น้ำฟ้าคาดเป๊ะ
   "เราไม่เข้าใจ" ชาคริตเกาหัว "ทำไมคนไม่โหวตน้ำฟ้ากันเยอะกว่านี้"
   "ชาคริต มองหน้าชั้นซิ"
   ชาคริตหันมา "มองอยู่"
   "ตอบมา ชั้นสวยตรงไหน"
   "ทุกตรง" ชาคริตตอบแบบไม่ต้องคิด เห้ออออ ชาคริต ชั้นรักนายตรงนี้แหละ
   "ไม่ ลองมองดี ๆ เอามาตรฐานความสวยของสังคมมาจับหน่อย ชั้นสวยตรงไหน หน้าชั้นได้รูปไหม ตาคมหรือเปล่า จมูกโด่งไหม สวยแบบไหน หวาน เข้ม เย้ายวน บอกได้ไหม"
   ชาคริตอ้าปาก แล้วหุบปากลงทันที
   เห้ย....ได้ไง
   ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยตั้งคำถามเรื่องความสวยของน้ำฟ้าด้วยซ้ำ
   ตั้งแต่เริ่มโตพอจะคิดเรื่องความรักแบบชายหญิง เขาก็คิดถึงน้ำฟ้าตลอดเมื่อนึกถึงผู้หญิงสวย
   ไม่เคยลองพยายามวิเคราะห์ด้วยซ้ำว่าความสวยของเธอมาจากอะไร
   จนถึงตอนนี้เอง ที่เขาเข้าใจ
   น้ำฟ้าสวยที่สุดในสายตาเขามาตลอด แต่ถ้าพยายามมองโดยตัดเอาความรักของเขาออก.....
   น้ำฟ้าหน้าตาธรรมดาอย่างไม่น่าเชื่อ
   ทุกอย่างที่เขามักหลงใหลในตัวสาวงาม...........หาไม่ได้สักนิดจากใบหน้าใต้แว่นตาทรงเก๋
    "น้ำฟ้าสวยที่สุดในสายตาเรา" ชาคริตสรุปสั้น ๆ หลังคิดอยู่นาน "ใครจะสนกัน ว่ามาตรฐานความงามของสังคมจะว่ายังไง"
   น้ำฟ้าหน้าแดงก่ำ
   "เห้ออออ เสียดายนะ" ชาคริตบอก "เราอุตส่าห์หวังว่าจะเป็นดาวเดือนคู่กับน้ำฟ้า"
   "แปลว่านายคิดว่านายจะได้"
   "อือ....เราว่าเพื่อนหลาย ๆ คนชอบพอกับเราดีอยู่นะ"
   แม้แต่สายตาของเบญที่มองจากหน้าห้องยังเหมือนเรียกให้ชาคริตไปยืนข้าง ๆ เลย

   "เอาหละ ต่อไปนะคะ ฝั่งชาย เดือนคณะ ผลคะแนนตามนี้เลยค่ะ..."
   ตารางปรากฏขึ้นบนจอหน้าห้อง พร้อม ๆ กับที่ชาคริตลุกขึ้นยืน


   ......ก่อนจะนั่งลง ด้วยสีหน้าที่เหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
   อนันตบุตร (ตี๋) 99 คะแนน
   ชาคริต (คริต) 97 คะแนน
   ชาคริต......แพ้
   พี่หวานหันไปกระซิบเบา ๆ กับรุ่นพี่หน้าเถื่อน แต่ในห้องที่เงียบงันไปด้วยความตะลึงพรึงเพริดด้วยความไม่เชื่อ เสียงก็ดังมาถึงโต๊ะแถวหน้าที่ชาคริตกับน้ำฟ้านั่งอยู่ได้
   "พะ...พี่ก้อง.....ไม่ได้นับผิดใช่ไหมคะ"
   ไม่รู้ว่ารุ่นพี่หน้าตาป่าเถื่อนพูดอะไรกับพี่หวาน แต่เธอก็หันกลับมาพูดใส่ไมค์
   "น้องตี๋.....ออกมาค่ะ"
   
   สีหน้าของเบญจคีตาแข็งเหมือนหินเมื่อต้องยืนคู่กับนายตี๋ในฐานะดาวเดือน
   ทำไมนะ ทำไมชาคริตถึงแพ้ได้

   น้ำฟ้ากัดฟัน....
   ถ้าเมื่อกี้เธอเลือกชาคริตล่ะ
   คะแนนจะเป็น 98 คะแนนเท่ากันใช่ไหม
   เธอไม่อยากให้ชาคริตชนะ เพราะไม่อยากให้ชายที่เธอรักไปใกล้ชิดกับสาวเบญคนสวยมากเกินไป
   แต่เธอไม่คิดด้วยซ้ำ ว่าคนอย่างนายตี๋จะชนะชาคริตของเธอได้
   เสียงซุบซิบดังไม่ขาดสาย เห็นได้ชัดว่ามีคนอื่นอีกหลายคนที่ไม่อยากจะเชื่อผลโหวต ว่านายตี๋ชนะชาคริตได้
   "หยก มึงโหวตใครวะ" เสียงพอลล่าถามลอยลมมาเบา ๆ
   "ชาคริตดิ น่าเย็ดสุดแล้ว"
   "แล้วใครโหวตไอ้ตี๋วะ"
   "มุก มึงเลือกไอ้ตี๋เปล่า"
   "เหอะ"
   "รัชนี แล้วเธอล่ะ"
   "ใครจะเลือกมัน ดูมันเต้นชูควยวันนั้นสิ"
   "แต่เราเลือกไอ้ตี๋นะ มันตลกดี"
   "โอเค หาได้คนนึงแล้ว อีก 98 อยู่ไหนว๊ะ"
   "ไอ้ตี๋มันเลือกตัวเองด้วยไง"
   "งั้นขออีก 97"
   "ไอ้เป็ด อ่ะ"
   "อีก 96"
   "คิดไม่ออกแล้ว!!!"

   "น้องดาว เดือน กระเถิบเข้าหากันใกล้ ๆ หน่อยนะครับ" พี่ก้องบอก "ถ่ายรูปออกมาจะได้สวย ๆ"
   ไอ้ตี๋ถือโอกาสโอบเอวบางของเบญดึงตัวเข้ามาใกล้ ๆ จนสองร่างแนบกัน เบญพยายามจะขยับตัวออก แต่ไอ้ตี๋ก็รั้งไว้
   "เดี๋ยวรูปไม่สวย" มันกระซิบ
   "น้องผู้หญิง ยิ้มหน่อยครับ"
   รอยยิ้มแหย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม
   "ยิ้มที่จริงใจกว่านี้ครับ เราต้องนำเสนอตัวเองในฐานะหน้าตาของคณะนะ"
   มือที่เอวเลื่อนไปลูบที่สะโพก เบญสะดุ้งโหยง
   "อยู่นิ่ง ๆ ครับ ยิ่งขยับยิ่งเสร็จช้านะ"
   "พี่ก้องคะ ตี๋เค้า...."
   "ชู่วววว อยู่นิ่ง ๆ ครับ พี่จะถ่ายรูป อย่าเพิ่งพูดอะไร"

   เมื่อการถ่ายรูปคู่สำหรับประกอบใบปลิวโฆษณากิจกรรมของคณะเสร็จลง เบญก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องสตูดิโอไปทันที
   "เป็นไง เต็มไม้เต็มมือดีไหม" พี่ก้องถามไอ้ตี๋
   "สุดยอด พี่" ไอ้ตี๋ยกนิ้วโป้ง "ตูดเล็กไปหน่อย แต่นอกนั้นสุดยอดดดดดด....ผมติดพี่เท่าไหร่อะ"
   "เจ็ดพัน มึงรู้ไหม กูต้องปลอมให้มึงตั้ง 70 คะแนน" พี่ก้องคำราม
   แน่นอน จริง ๆ แล้วมีคนเลือกไอ้ตี๋ไม่กี่คนหรอก แต่ไอ้ตี๋กับไอ้พี่ก้องเตรียมการมาอย่างดี กระดาษที่เอามาใช้ในวันนี้ ไอ้พี่ก้องแอบเคลือบไว้บาง ๆ ด้วยสารเคมีบางอย่าง ที่เมื่อโดนสารอีกชนิด จะลอกเลือนหายไป พร้อมกับน้ำหมึกที่เขียนไว้บนสารเคลือบ ทิ้งหน้ากระดาษว่างเปล่าไว้ให้เขียนใหม่ได้ และไอ้พี่ก้องก็ต้องเอาสารเคมีนี้ป้ายตรงชื่อชาคริตหลายใบ ก่อนจะเขียนชื่อไอ้ตี๋ลงไป โดยพยายามเลียนแบบลายมือจริง ๆ ที่เขียนมา เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต
   "โห....อาทิตย์หน้านะพี่"
   "เออ ได้"
   "ว่าแล้ว....เอ่อ....พี่ว่า....เบญเขาจะ...."
   "จะบอกใครไหมน่ะเหรอ..." พี่ก้องหัวเราะหึ ๆ "ไม่หรอก อีนี่ไม่รู้จักเข้าสังคม มันไม่น่าจะรู้ด้วยซ้ำ ว่าที่มึงทำน่ะ ล่วงละเมิด"
   "เรียกถ่ายงานครั้งหน้า ผมขอท่าเอ๊กซ์ ๆ กว่านี้นะ" ไอ้ตี๋ขอ
   "ต้องดูด้วยว่างานอะไรว่ะ" พี่ก้องบอก "แต่มึงเป็นดาวเดือนคู่กันแล้ว ไม่รอดหรอก มีโอกาสมาเรื่อย ๆ นั่นแหละ นางนพมาศช่วงลอยกระทง ตัวแทนขึ้นสแตนด์ตอนมีกีฬา ทำโปสเตอร์โฆษณาคณะ เดี๋ยวอาจจะให้มาถ่าย Mister and Miss Science ด้วย"
    
   "ว่าแล้ว....พี่ก้อง เรื่องหยกล่ะ"
   "เออ กูพยายามหาทางให้มึงอยู่ รอ"
   "โอเคครับพี่ งั้น..." ไอ้ตี๋หัวเราะหึ ๆ "ระหว่างรอ ผมขอไปชักว่าวก่อนนะ ความนุ่มมันยังติดมืออยู่เลย อาห์"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เล่นโกงคะแนนเพื่อแผนร้าย

ท่าทางเบญใสๆแบบนี้ โดนตี๋จัดแน่นอน

เบญจะรอดตี๋ไหม

มีการโกงคะแนนกันด้วยเพื่อไอ้ตี๋

จ่ายไปเยอะเลย งานนี้หมดตูดแน่นายตี๋

เอ้า ตัวโกงโผล่หางมาแล้ว

ไอ้แก็งค์นี้เด็ดวะ โกงคะแนนสุดๆ น่าสงสารน้องเบญ

เพื่อสุดยอดกี ตี๋ย่อมทำทุกทาง

เริ่มมีแผนร้ายออกมากันล่ะ

แกงค์นี้เริ่มมีบทบาทในเนื้อเรื่องแล้วสินะ

ตัวโกงภาคนี้มั้ยเนี่ย

โกงตั้งแต่ยังเรียนเลยเยาวชนของชาติ

ทค่จ่ายไปจะได้อะไรบ้าง

เล่นโก่งคะแนนกันเลย