ดูเเลดีขนาดนี้ หมอพลอยน่ารักที่สุดเลย

หมอพลอย ตืดใจเปิดโลก เลยครับ

ไปไหนก็ได้ขอแค่มีหมอพลอยไปด้วยยย

หมอพลอยถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้ว

  หมอพลอยวางแผนชีวิตกับลุงพล

รอครูเบสตามมา

เวลาส่วนตัวแบบนี้ หมอพลอยเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากคนนึงเลยนะครับ ทั้งสวย ทั้งหวาน ทั้งแซ๊บอบบนี้
มนุษย์ลุงจะไม่หลงได้ยังไง

พูดคุยก่อนอ่าน : เลทไปสองวัน ขอโทษทีครับ

ตอนนี้เป็นตอนที่อ่าน ๆ ดูแล้ว จะรู้สึกว่ามันไม่ได้มีอะไรมาก แต่ที่จริงแล้ว ผมได้ใส่รายละเอียดเอาไว้พอสมควร เช่นความเบื่อหน่ายในวิชาชีพของหมอพลอย แต่ถึงจะเบื่อยังไง เธอก็ต้องทำอาชีพนี้อยู่ดี และเธอได้ชวนลุงพลไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันที่โคราช บ้านเกิดของน้องพิมมี่ 5555+



ทำไมหมอพลอยต้องชวนลุงพลไปโคราช ก็ขอให้ติดตามกันดูครับ

ความเดิมตอนที่แล้ว




ลุงพลช่วยประคองหมอพลอยเข้าไปในห้องน้ำ ขณะกำลังเดินเข้าห้องน้ำ หมอพลอยต้องใช้มือปิดง่ามก้นของตัวเอง

"พี่พล" เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ หมอพลอยก็เอ่ยปากเรียกชื่อสุดที่รักของตัวเอง พร้อมกับยิ้มเขิน "ออกไปก่อนได้ไหม? พอดีพลอยอยากถ่ายหนักน่ะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอก!!" ลุงพลยิ้มร่า "เราเป็นผัวเมียกันแล้ว เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องอายเลยนิจ๊ะ"

"แต่พลอยอายค่ะ!!!" พลอยพรรณทำหน้ามุ่ยใส่ "รีบออกไปเลย!! เร็ว!! นี่สั่งในฐานะคนที่เป็นเจ้าของห้องนะ!!! ออกไปก่อน!!! คนจะอึ๊!!!"

"จ๊ะ ๆ พี่ล้อเล่นน่ะจ๊ะ" ตาเฒ่าผู้โชคดียิ้มร่า ก่อนถูกเมียเด็กสุดที่รักดันตัวออกไปจากห้องน้ำ

เมื่อประตูห้องน้ำปิดลง ลุงพลก็ยืนแก้ผ้ารออยู่ด้านนอก แกฮัมเพลงอย่างมีความสุข ตามประสาคนแก่ได้เมียเด็ก



"คืนฝนตกน้องโกหกพี่ให้คอย ฝนก็ตกปรอยปรอย พี่ยืนคอยอยู่หลังบ้าน พี่ยืนตากฝนทนทรมา อยู่นาน ออกมาเถิด นงคราญ พี่ซมซาน มาแสนจะไกล"

"ตามสัญญาน้องพูดจานัดกับพี่ คอยจนตีสามตีสี่ไม่เห็นคนดีออกมาได้ พี่ยืนตากฝนหนาวจนแทบสิ้นใจ นี่เธอไปอยู่ไหนเหตุใดจึงไม่ออกมา"

"แพร๊ด!!! แพร๊ด!!! แพร๊ด!!!" แล้วเสียงผายลมก็ดังออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเสียงตะโกน "นั่งอึ๊อยู่ค๊า!!! ยังออกมาไม่ได้!!!"

"จ๊า!!!" ตาเฒ่าแก่งคอยตอบกลับ "ทำธุระของพลอยให้เสร็จก่อนก็ได้ แล้วค่อยออกมาจ๊ะ"

มันคือช่วงเวลาแห่งความสุข เป็นช่วงข้าวใหม่ปลามัน บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรัก ราวกับว่าลุงพลและหมอพลอยได้กลายเป็นคู่สามีภรรยากันจริง ๆ

จนเวลาผ่านไปได้สักพัก เสียงชักโครกก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงฉีดน้ำ และตบท้ายด้วยเสียงสเปรย์ปรับอากาศ เข้าใจได้ว่าตอนนี้หมอพลอยกำลังทำความสะอาดอยู่

"อ่ะ!!! เสร็จละ!!!" แล้วหมอพลอยก็ปลดล็อคและเปิดประตูเข้ามา "เข้ามาได้เลยค่ะพี่พล"

"เหม็นอึ๊จัง!!" ลุงพลแกล้งเอามือปิดจมูก "อึ๊เหม็นนะเรา!!!"

"ปากเหรอนั่นนะ!! อึ๊มันก็ต้องเหม็นซิ!!!" พอโดนแซวแบบนี้ เจ้าหญิงน้ำแข็งก็ของขึ้น "นี่ก็ว่าฉีดสเปรย์ดับกลิ่นแล้วนะ ยังเหม็นอีกเหรอ!?"



"พี่ล้อเล่นจ๊ะ" แล้วตาเฒ่าแก่งคอยก็เฉลยความจริง "ไม่เหม็นหรอก"

"แล้วไป" พลอยพรรณเป่าปากโล่งอก "นี่พลอยฉีดสเปรย์ดับกลิ่นช่วยตั้งเยอะแล้วนะ"

หลังจากนั้น คู่รักต่างวัยก็เริ่มอาบน้ำฟอกสบู่ และเช่นเคย หมอพลอยช่วยถูหลังให้ลุงพล ส่วนลุงพลก็ช่วยถูหลังให้หมอพลอย

"ผิวเนียนมากเลยนะจ๊ะ" ลุงพลเอ่ยปากชมผิวกายของหมอพลอย "ดูแลผิวดีมากเลยนะเนี่ยน้องพลอย"

"ก็ผู้หญิงนิคะ" หมอพลอยตอบ "ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ ไม่มีใครไม่รักสวยรักงามหรอกค่ะ"

"เพราะแบบนี้ไง พี่ถึงได้รักน้องพลอย" แล้วตาเฒ่าผู้โชคดี ก็เปลี่ยนใจไม่ถูหลังให้เมียหมอสุดที่รัก "ขอพี่กอดหน่อยเถอะ"

"กอดน่ะกอดได้ค๊า" ไม่คิดเลยว่าหมอพลอยจะมีจริตจก้านแบบนี้ด้วย "แต่เอาอะไรมาทิ่มก้นพลอยอีกแล้วคะ?"

"ก็นึกว่าน้องพลอยชอบซะอีก" คนขายน้ำเต้าหู้ไม่ได้มีดีแค่ฝีปาก แต่ยังแกล้งบดเอวใส่บั้นท้ายของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวย "ก้นเนียน ๆ งอน ๆ แบบนี้พี่ชอบจริง ๆ"

"แหน๊ะ!!! หยุดเลยคะ!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งรีบเอ่ยปากห้าม "ให้ไปหลายรอบแล้วยังไม่อิ่มอีกเหรอ?"

"สำหรับพลอย" ลุงพลอ้อน พลางกอดเมียหมอแนบแน่น "พี่สะกดคำว่าอิ่มไม่เป็น"

"ปากหวาน" หมอพลอยยิ้มหวาน พลางใช้มือบีบจมูกตาเฒ่าเล่น "อาบน้ำเถอะค่ะ จะได้กลับไปนอนพักผ่อน"

"ไม่เอา!!! พี่อยากจะสีตูดพลอยก่อน..."

"พี่พล!!! พูดให้รู้จักฟังบ้างนะคะ!!!"

"จ๊ะ!!! ขอโทษจ๊ะ!!!"

เพราะความดื้อรั้นของตาเฒ่าทารก เลยทำให้หมอพลอยต้องสวมบทเป็นขุ่นแม๊จอมเฮียบ จนลุงพลต้องจ๋อย และยอมกลับไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาด เช่นเดียวกับฝั่งของหมอพลอย



หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว หมอพลอยและลุงพลเช็ดเนื้อเช็ดตัวจนแห้ง ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันในห้อง โดยไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแม้แต่ตัวดี

"เข้านอนกันเถอะ พลอยง่วงแล้ว"

"จ๊ะ ฝันดีนะจ๊ะน้องพลอย"

หมอพลอยนอนหลับในอ้อมกอดของลุงพล ที่หอมแก้มเมียรักฟอดใหญ่ ก่อนเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย จนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงเช้าวันใหม่

...............................

เช้าวันต่อมา

"สายละ...พี่พล...ตื่นเร็วค่ะ"

"กี่โมงแล้วจ๊ะน้องพลอย"

"เก้าโมงสี่สิบห้าค่ะ ลุกเลยค่ะ จะได้อาบน้ำพร้อมกันทีเดียวเลย"

หมอพลอยและลุงพลลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ หมอพลอยเป็นฝ่ายถามลุงพลว่า เสื้อผ้าที่ใส่มาจะให้ทำยังไง

"พี่ใส่ ๆ ไปก่อนก็ได้จ๊ะ"

"ไม่ได้นะคะพี่ ใส่ซ้ำติดต่อกันมันสกปรก เดี๋ยวพลอยไปซื้อเสื้อผ้าให้"

"ให้พี่ไปด้วยไหม?"

"ไม่ต้องค่ะ พี่พลเฝ้าห้อง ดูทีวีไปก่อน" พลอยพรรณเสนอความเห็น หลังต้องเปลี่ยนแผนการใหม่หมด "เดี๋ยวพลอยไปซื้อเสื้อยืด กางเกงที่โลตัสให้ พี่พลใส่ไซส์อะไรคะ เอ็มใช่ไหม?"



"ใช่จ๊ะ" ลุงพลที่ตอนนี้ต้องนุ่งผ้าขนหนูตอบ "ซื้อ กกน ให้พี่ด้วยนะ"

"ค๊า!!! รู้แล้วค่ะ" หมอพลอยยิ้ม ขณะกำลังยืนสวมเสื้อผ้าตรงตู้เสื้อผ้า ก่อนเดินไปเช็คสภาพความเรียบร้อยที่กระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อความมั่นใจอีกรอบ "รอก่อนนะ เดี๋ยวพลอยไปซื้อเสื้อผ้าให้ แล้วก็จะแวะซื้อของกินมาฝากด้วย ฝากดูแลห้องของพลอยด้วยนะ"

ตอนอยู่ที่ทำงาน ที่วิทยาลัยพยาบาล พลอยพรรณก็คือคุณหมอ ที่ทุกคนให้ความเคารพนับถือ ตอนอยู่ด้านนอก หมอพลอยก็เป็นสาวสวยที่มาจากชาติตระกูลดี ที่ไม่ว่าจะไปทางไหน ก็ต้องมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แอบชำเลืองมองกันอยู่ไม่น้อย

แต่พออยู่ที่คอนโด พื้นที่ส่วนตัวของเธอเอง หมอพลอยก็คือผู้หญิงธรรมดา ๆ ที่ไม่ต้องเติมแต่งอะไรมากมาย เธอสามารถใส่เสื้อยืด กางเกงขาสามส่วนที่หาซื้อได้ตามตลาดนัดทั่วไป เพื่อไปจับจ่ายซื้อของด้านนอกได้โดยไม่รู้สึกเคอะเขิน

บางทีอาจจะเป็นเพราะความรัก ที่มีต่อลุงพล เลยทำให้หมอพลอยพยายามปรับเปลี่ยนนิสัยของตัวเอง จากผู้หญิงมาดลุคคุณหนู เอาแต่ใจ ให้ดูเป็นผู้หญิงที่ดูบ้าน ๆ ใช้ชีวิตเรียบง่ายมากขึ้น

"ได้จ๊ะ" เมื่อหมอพลอยไว้ใจถึงขนาดนี้แล้ว ตาเฒ่าคงไม่กล้าทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของเมียหมอแน่นอน "ไม่ต้องกลัวจ๊ะ ของสิ่งใดในห้องน้องพลอย มันอยู่แบบไหนยังไง มันจะอยู่แบบนั้นแน่นอนจ๊ะ"

ที่จริงตอนแรก ลุงพลก็เสนอตัวอยากไปเป็นเพื่อนกับหมอพลอยด้วย แต่ถูกหมอพลอยปฏิเสธ เพราะกลัวว่าจะมีคนรู้จักภายนอกเห็นเธอมากับลุงพล ด้วยเหตุนี้เอง ลุงพลเลยต้องอยู่เฝ้าห้องให้หมอพลอย ที่ตัดสินใจขับรถออกไปซื้อเสื้อผ้าให้ลุงพลที่ห้างสรรพสินค้าใกล้คอนโดของเธอ ทั้ง ๆ ที่ยังรู้สึกเมื่อยล้า จากการมีเพศสัมพันธ์กับลุงพลแบบต่อเนื่องกันมาหลายครั้งติด ๆ ไม่ว่าจะเป็นทางด้านหน้าและทางด้านหลัง



เรียกได้ว่าพลอยพรรณปรนนิบัติลุงพลทั้งงานนอกบ้าน งานหลังบ้าน หรือแม้กระทั่งงานในมุ้ง เธอเองก็มีมุมของความเป็นภรรยาที่ดีของสามีอยู่เหมือนกัน

ซึ่งชายสูงวัยที่ชื่อชุมพล คือชายผู้โชคดีคนนั้น ที่ได้เห็นมุมอ่อนโยนและอ่อนหวานของพลอยพรรณ ในขณะที่ชายหนุ่มโปรไฟล์ดีอย่างกรวิทย์หรือภูวนาท ไม่มีสิทธิได้รับโอกาสนั้น

..............................

สี่สิบนาทีผ่านไป

"มาแล้ว ๆ" หมอพลอยกลับมาที่คอนโดอีกครั้ง พร้อมกับถือถุงใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ของผู้ชายที่เธอไปซื้อมาที่ห้างสรรพสินค้าใกล้คอนโด พร้อมกับถืออาหารตามสั่งหลายรายการที่ซื้อติดมือมาด้วย "วันนี้อากาศร้อนมาก!!!"

"มาแล้วเหรอจ๊ะน้องพลอย" ลุงพลที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ พอเห็นหมอพลอยเปิดประตูพร้อมกับถือของติดไม้ติดมือมาด้วย ก็รีบเดินเข้าไปช่วยทันที "เดี๋ยวพี่ช่วยถือให้"

ลุงพลที่ตอนนี้นุ่งแค่ผ้าขนหนู เพราะชุดที่ใส่มาถูกนำไปซัก เดินเข้าไปช่วยหมอพลอยถือของมาวางตรงเคาน์เตอร์ห้องครัว

"พี่พล" แล้วหมอพลอยก็หยิบถุงใส่เสื้อผ้าผู้ชายที่ซื้อมาให้ลุงพล "นี่ค่ะ พลอยซื้อมาให้หมดแล้ว เสื้อผ้า กางเกง กางเกงชั้นใน ไซส์เอ็มนะ เอาไปใส่ก่อนค่ะ แล้วเดี๋ยวมากินข้าว พลอยซื้อข้าวผัดหมู และก็ผัดซีอิ๊วมา อยากกินอะไรพี่พลหยิบไปได้เลยนะคะ"

"ขอบใจจ๊ะน้องพลอย" ลุงพลแง้มถุงดูเสื้อผ้าที่หมอพลอยซื้อมาให้ "เท่าไรเนี่ย? ไว้เดี๋ยวพี่ต้องให้เงินพลอยเท่าไรเหรอ?"

"ไม่เป็นไรค่ะ" พลอยพรรณยิ้ม "ไม่ได้แพงอะไรมากนักหรอก พี่พลเอาไปใส่เถอะ แล้วรีบมากินข้าว พลอยหิวแล้ว"

แล้วลุงพลก็หยิบเอาเสื้อผ้าที่หมอพลอยซื้อมาให้ไปสวมใส่ ก่อนเดินกลับมากินข้าวมื้อแรกของวันพร้อมกับหมอพลอย ที่นั่งคอยอยู่ที่โต๊ะกินข้าวอยู่ก่อนแล้ว

"ผัดซีอิ๊วน่าอร่อยมากเลยนะเนี่ย!!"

"อร่อยก็กินซิคะ พลอยซื้อมาฝากอย่างละสองถุง กะกินเผื่อตอนเย็นด้วยเลย"

หมอพลอยแกะถุงผัดซีอิ๊วเทใส่จานให้ลุงพล ส่วนตัวของเธอเองก็กินข้าวผัดหมู มันเป็นมื้ออาหารที่แสนธรรมดา แต่กลับอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อได้กินกับคนที่เรารัก

"ยังเหลือพักร้อนพรุ่งนี้อีกวัน" หมอพลอยเอ่ยปากพูดขึ้นมา "จะไปไหนต่อดี?"

"พักร้อนแบบนี้" ลุงพลถาม ขณะกำลังตักผัดซีอิ๊วใส่ปาก "ไม่โดนหักเงินเดือนเหรอจ๊ะ?"

"มันมีระเบียบการอยู่ค่ะ" พลอยพรรณตอบ "พอดีตอนนี้ ที่โรงพยาบาล มีหมออินเทิร์นจบใหม่เข้ามาทำงานเพื่อใช้ทุน พลอยก็เลยให้น้องเข้าเวรแทนพลอยไปก่อนน่ะคะ"

"จริงเหรอครับ" ลุงพลยิ้ม "แบบนี้ก็ดีซิ น้องพลอยจะได้สบายขึ้น"

"ที่จริง ทางอาจารย์หมอที่คณะแพทย์ศาสตร์ แล้วก็ผู้บริหาร" แล้วหมอพลอยก็พูดเรื่องอาชีพการงานให้ลุงพลได้ฟัง "ท่านอยากให้พลอยไปเรียนต่อสายเฉพาะทาง เพราะท่านรู้สึกว่าพลอยเป็นหมอเวชปฏิบัติเฝ้าห้องพยาบาลมานานเกินไป แต่พลอย..."

"ทำไมเหรอจ๊ะ?" ด้วยความสงสัย ตาเฒ่าแก่งคอยเลยเอ่ยปากถามหมอสาวชลบุรี "เกิดอะไรขึ้น? พี่ฟังดูแล้วมันก็น่าจะดีไม่ใช่เหรอ? พลอยจะได้ก้าวหน้าในอาชีพการงานมากขึ้น"



"พลอยพึ่งรู้ตัวมาได้สักพักใหญ่" ลูกสาวคนโตของบ้านจารุศิริการกุลสารภาพความจริงออกมา "พลอยไม่ได้อยากเป็นหมอ พลอยอยากเป็นไกด์ อยากเป็นมัคคุเทศก์ อะไรแบบนี้มากกว่า"

"อ่าว?" พอได้ยินแบบนี้ ลุงพลก็ยิ่งสงสัย "เป็นหมอมันไม่ดียังไงเหรอจ๊ะน้องพลอย? เป็นหมอออกจะดี มีคนนับหน้าถือตา เงินเดือนค่าตอบแทน สวัสดิการก็น่าจะดีไม่ใช่เหรอ?"

"มันก็ดีน่ะคะพี่พล" หมอพลอยตอบ "แต่งานมันเครียด งานมันกดดันสูง ไม่มีเวลาได้พัก พอพลอยได้พักที ก็นอนอย่างเดียว หรือไม่ก็เดินเที่ยวชอปปิ้งซื้อของระบายความเครียด ในตู้เสื้อผ้าของพลอย มีแต่กระเป๋าแบรนด์เนมเต็มไปหมด บางอันพลอยซื้อมายังไม่ได้แกะออกจากถุงซะด้วยซ้ำ"

หมอพลอยระบายความทุกข์ในใจของเธอให้ลุงพลได้ฟังจนหมด ก่อนที่เธอจะเริ่มพูดถึงแผนการในอนาคต มันคือแผนการที่หมอพลอยคิดเอาไว้ และมีลุงพลเป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญของแผนการ

"แล้วถ้าน้องพลอยไม่ได้เป็นหมอ" ตาเฒ่าแก่งคอยถาม "น้องพลอยจะไปทำอะไรเหรอครับ?"

"ก็นั่นแหละคะคือคำถาม" หมอสาวชลบุรีตอบ "เคยมีคนพูดกันนะคะ ว่าถ้าคุณเรียนหมอแล้ว คุณต้องเป็นหมอตลอดไปจนวันตาย คุณจะไปเป็นอย่างอื่นคือไม่ได้เลย เพราะทุกคนจดจำคุณในฐานะหมอไปแล้ว คุณถูกคาดหวังจากใครต่อใครไว้สูง และคุณก็ต้องรักษามาตรฐานนั้นเอาไว้ตลอดไป"

พอพูดเรื่องเครียด ๆ ขึ้นมา หมอพลอยกินข้าวไม่ลง ทั้ง ๆ ที่เพิ่งกินไปได้เพียงไม่กี่คำเท่านั้น

"ฟังแล้วเครียดแทนเลย ว่าแต่กินไปนิดเดียวเอง" ลุงพลเห็นหมอพลอยกินข้าวได้ไม่กี่คำก็อิ่ม เลยเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย "อิ่มแล้วเหรอครับ?"

"ค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งยิ้ม "พี่พล พลอยอยากไปอยู่ต่างจังหวัด ประเด็นคือ พลอยอยากไปอยู่จังหวัดที่เจริญไม่ห่างจากกรุงเทพ หรือชลบุรีมากนัก พลอยคิดว่าบางที พลอยอาจจะไปหาซื้อบ้านแถว ๆ โคราช แล้วก็หาตึกแถวว่าง ๆ ทำคลินิก พี่พลไปอยู่ด้วยกันกับพลอยไหมคะ?"

"โคราชเหรอจ๊ะ?" ตาเฒ่าจอมหื่นนึกถึงหน้าพิมพาภรณ์ ที่เป็นสาวโคราช ก็เลยอ้ำอึ้ง เพราะกลัวว่าถ้าหากพลอยพรรณจะย้ายไปอยู่โคราชจริง ๆ มีโอกาสที่เธอจะได้เจอกับพิมมี่ที่นั่นหลังเรียนจบ เพราะพิมมี่เคยบอกกับลุงพลว่า ถ้าเธอเรียนจบแล้ว เธอคงต้องกลับไปช่วยพ่อกับแม่ทำธุรกิจเครื่องกระเบื้องที่บ้าน "เอ่อ..."




โปรดติดตามตอนต่อไป...
[/quote

ผมอยากอ่านภาคเคลียจัยหั้ยจบแล้วคับผม

สนุกแน่ถ้าไปโคราช

หมอพลอยต่อไปเป็นใครหนอ

จัดหนัก

ผมมว่าทุกอาชีพมีแรงกดดันทั้งนั้น มากน้อยอยู่ที่ความรับผิดชอบาที่ต้องเจอ

หลงท่อนเอ็นผู้เฒ่าแล้วสินะ

หมอพลอยยอมทุกอย่าง