ไม่ได้เมมโม ได้อาซามิก็ยังดี

ทุกทางออก มีปัญหาจริงๆ ม่อนคุงผู้ดวงซวย

ตามต่อๆๆๆๆๆๆ

 

อาชีพเดิม

ชีวิตพลิกผันเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงเดี๋ยวจะทำเดี๋ยวจะไม่ทำ

ขอบคุณครับ

ทาเคชิจะทนแรงสวาทเมมโมไหวไหม

เรื่องอะไรนะ

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊


แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แฟนกู ภาค 1 

แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12
------------------------------------------------------------------------------------

คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง  หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว

"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ  เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ  ถ้าจะขายน้ำอ่ะ  ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย  เงินดีกว่าด้วย   แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ  ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน  หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ   พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"

"อืมมม์ ก็ได้ครับ  ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน  เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...

ผมตื่นเช้า  เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ  พอถึงหน้าหอ  ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร  ทีละตัวทีละห้อง   จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ  ผมกดออดเรียกเธอ  แต่ไม่มีการตอบใดๆ  เธอคงไปเรียนแล้ว  ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน  และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง  ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ

ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด  อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง 

"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ 
"ม่อนคุง  มาได้ยังไงเนี่ย  มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า   อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง  เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม  แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร  ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง  สงสัยจะป่วยแล้ว  ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"

ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร  ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้  และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว  ผมแค่จะมาลาอาซามิ  ผมจะกลับเมืองไทย

"ใช่  เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ  แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น  และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที  ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว  แต่...ม่อนคุง  ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย  ม่อนคุงต้องระวัง"

ผมสะดุ้งนิดนึง  แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง  และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี  ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก  และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน   เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ   เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย   อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม  แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก  ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง   จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก  แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว  ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า  ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา  พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม  ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว  ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน  บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย

"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่   ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย  เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ  อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ  ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย   เราก็ทำมั่ง..."

เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน  แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได  ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม   ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว  อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย  ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง  อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย  ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย  เสื้อผ้ากระจุยกระจาย  กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง  ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ  และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า

มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ  ผมถึงกะตัวเย็น   แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่  ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง  ผมก็จับมันขึ้นดม  ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด  มันเป็นของเมมโม   ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม  เธอไม่ใส่เสื้อใน  และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ  ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น  เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ 

แต่เอาเหอะ  พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า  เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน  แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม  ผมได้แต่เสียใจ

"อาซามิ  เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา  ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ  ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ  และจะจากไปตลอดกาล  เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก  อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก  เราจะลงลิฟท์ไปเอง  ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"

เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้  คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน?  ม่อนคุงจะนอนที่ไหน?  มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ  แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน  น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง  ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ  ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง   ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ  ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................

นานแค่ไหนไม่รู้  ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม  ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ   ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม...  ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน  เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน  และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ 
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์  เลยออกมาดูให้  เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป  และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"

พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา  ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ  เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น  ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม  สักครู่ผมก็ได้กินราเมง  ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง  จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา  แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน  ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า  เธอเข้ามากอดผม  ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว  นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...

คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ  ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน  เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม 

   ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่  ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ   ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย  แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน  ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป   ผมไม่โทษเธอหรอก  ไม่โทษเมมโมด้วย  มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน  แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ   

   ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ   เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
   "อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ  ขอโทษนะ  ไม่ได้ตั้งใจปลุก  นอนต่อก็ได้นะ"
   "ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
   "เราหายดีแล้วหละ  เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"

   เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้  แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก  เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า  เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน 

"เอ่ออออ...อาซามิ  เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง  และมองหน้าผม
   "อาซามิกลัวแล้วหละ  วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง  ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
   "เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ  จะได้มีเงิน  ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"

   ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย  มันโง่และบ้ามากๆ  แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว  ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า  เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
   "ถ้าตกลง  งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
   ...............................................................................................

   "พี่คิน  ตื่นหรือยังพี่..."
   "โหยยยย  ยัง  เธอทำพี่อ่ะ  เจ็บมากเลยอ่ะ  เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
   "พี่คิน  ผมอยากไปถ่ายหนัง....  ไปวันนี้เลย"
   "เฮ้ย  บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า  จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ  เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป  อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
   "อาซามิครับ"
   ...............................................................................................

   ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา  ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน  พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
   "อย่าพูดนะ   เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
   "ไม่ใช่พี่  เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง  ที่มากะอาซามิเนี่ย  สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น  พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
   
   ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว  ไม่ใช่ปัญหาเลย  แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ขอบคุณครับ

 ยู่ญี่ปุดีกว่าครับ

ได้นางเอกหนังประจำตัวแล้ว

เป็นการเปิดตัวดาราคู่ใหม่

ลุ้นกันต่อไป