ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 09 ] ตอนที่ 153 ภาคทะเลดวงดาว ตอนที่ 3

[MirrorAce]

ความประทับใจ +100 ครับ เทพโทนตัดสินใจถูก

[noppadoi26]

งูยย ดาวมีมุมอึนๆด้วย น่ารักจังเลย

[Titan โจมจู่]

อ่านแล้วได้ความโรแมนติกเลย

[tanrivo]

เยี่ยมสุดๆๆๆ

[bbkscorpion]

ไปเที่ยว ไปเที่ยว อยากไปทะเล

[sirihim]

น้องๆก็รักคุณดาวกันทุกคน ช่วยกันดูแลเต็มที่เลย

[COKE]

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

ขอต้อนรับเข้าสู่ ทะเลดวงดาว ครับ

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง




สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ






ปล.3 ท่านสามารถแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมหลังอ่านจบด้วยการดูที่มุมขวาล่างของคอมเมนต์ที่ท่านแสดงความคิดเห็นไว้

เลือกที่เพิ่มเติมและเลือกแก้ไข

★★★★★★★★★★★

ความเดิมตอนที่แล้ว

พอมาถึงพัทยากันแล้วผมกับดาว

ก็เจอกับฝนแหละครับ แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาเลย

แต่ฝนมันกลับสร้างช่วงเวลาที่ดีให้ผมกับดาวเลยล่ะ

พอตกมาตอนเย็นก็ไปทานข้าวกัน มาแวะร้านนั่งชิลล์

แต่ดันมาเจอพี่ชายอีก ซวยละเว้ยยยยยย

ดาวถามว่าใครเหรอ ผมก็เลยบอกไปว่าพี่อาร์มน่ะ

ลูกชายแม่อร และ แม่อร เป็นแฟนเก่าของพ่อ

★★★★★★★★★★★


นายโทนไดอารี่ 153
ทะเลดาว ตอนที่3

** เล่าในมุมมองของดาว **

รู้ป่ะว่ามันตื่นเต้นขนาดไหนเนี่ยยยยยย จะได้ไปทะเลแล้ว ตอนแรกดาวกังวลมากๆ เพราะดันมาไม่สบายก่อนวันไปทะเล แล้วดาว ยืนยัน นั่งยัน นอนยันได้เลยว่า ถ้าดาวไม่หาย หรือ หายแบ้ว แต่ยังเพลียๆ พี่โทนเขาเลื่อนการไปเที่ยวแน่ๆ

พอเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย ดาวบอกเจ๊ก่อนเลยว่า เหมือนหนูจะไม่สบายเลยเจ๊ เจ๊สั่งให้พักทันที ตอนนั้นดาวก็วานมห้น้องในร้านน่ะ ซื้อยงซื้อยาเตรียมไว้ให้เลย มาแน่ๆทอาการแบบนี้ และก็มาจริงๆ


สำหรับเจ๊น่ะ ถ้าใครมีอาการไม่สบายตัว เจ๊จะสั่งหยุดงานทันที เพื่อป้องกันทั้งตัวพวกดาวเองด้วย และลูกค้าด้วย และมันก็มาจริงๆ ไข้ขึ้นมา 37 รู้สึกนอยด์เลยตอนนั้น ทำไมต้องมาเป็นอะไรช่วงนี้ด้วยเนี่ย

แต่ว่ามันเกิดขึ้นแล้วนี่นาจะทำยังไงได้ สิ่งที่ต้องทำคือ รักษาตัว มิ้นต์น่ะถึงปากจะบ่น แต่นางก็คอยดูแลเรื่องยาทเรื่องน้ำให้ดาวตลอด แก้มก็เหมือนกัน ถึงจะป่วนซะมากกว่าก็เถอะ กินยาเอย แปะเจลลดไข้เอย นอนเยอะๆเอย


ดาวทำทุกอย่างเพื่อให้ไข้มันลด และ หายเร็วๆ แต่ถ้ามันไม่หาย หรือ ไม่พร้อมจริงๆ ก็คงต้องยอมแหละ และถึงจะอีกหลายวัน หลายอาทิตย์ หรือ หลายเดือนกว่าที่พี่โทนจะว่าง บอกตรงๆ ดาวพึ่งจะเคยเห็นเด็กอายุ 23 ทำงานเยอะขนาดนี้แหละ

ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากพูดบ่อยๆหรอกว่าพาไปเที่ยวหน่อย รู้ว่าพี่โทนเขาก็เหนื่อย เอาง่ายๆเลย บางวันที่ไม่ได้เล่าในเรื่อง เขากลับมาถึงห้องแล้วหลับคาโซฟาก็มี คงเพราะตัวเขาถูกคาดหวังไว้สูงจากอดีตผู้ถือหุ้นรายใหญ่ล่ะมั้ง

แล้วไหนจะงานหลังจากที่ทำไปโปจเจคหลายสิบล้านอีกล่ะ เอาตรงๆ บางทีดาวก็เห็นใจนะ คือดาวอยากให้พี่โทนเขามีช่วงเวลา  ที่ใช้ชีวิตแบบเด็กอายุ 23 อ่ะ


เรียนจบ แล้ว พักซักครึ่งปีอะไรงี้ แต่ไม่ใช่เลยนี่เรียนจบปุ๊ปสมัครงานปั๊ป แต่... ถ้าวันนั้นพี่โทนเขาไม่ได้ตัดสินใจทำงาน ป่านนี้ก็คงไม่ได้เจอกันหรอก เพราะงั้นที่ต้องทำคือดูแล เท่าที่จะดูแลได้อ่ะแหละ แต่เฮ้ออ ใครจะคิดว่าเด็กอายุ 23 จะภาระเยอะขนาดนี้ล่ะเนี่ย


เด็กธรรมดาๆ ที่ไม่ได้มีไม่ได้มีใครคอยปูทาง กรุยทางไว้ให้ ต้องทำงานหาเงินใช้เองตั้งแต่เรียน มหาวิทยาลัย ปี 1 พอเรียนจบมา ดาวเชื่อว่าถ้าบ้านใครมีกำลังทรัพย์ ก็คงจะพักเป็นเดือนๆก่อนจะเริ่มวางแผนทำงา แต่พี่โทนนี่ไม่อ่ะสิ่


งานก็เยอะ ธุระก็แยะ เพราะงั้นถ้าพลาดจาดสุดสัปดาห์นี้ก็อีกนานกว่าจะว่างแน่ๆ แต่ดวงชะตาก็ไม่ใจร้ายกับดาวเสมอไปแฮะ เพราะว่าดาวเป็นไข้อยู่ไม่เกิน 48 ชั่วโมง แล้วก็เริ่ม บรรเทาลง สิ่งที่ต้องลุ้นคือดาวจะหายดีมั้ย

ซึ่งก็ต้องบอกว่า เพราะตัวแสบทั้งสองนี่แหละ ที่ซื้อนั่นซื้อนี่มาให้กิน น้องๆคนอื่นก็เหมือนกัน เพราะความช่วยเหลือจากพวกน้องๆ อาหารเสริม ยาบำรุง ผลไม้ โดยเฉพาะพวกวิตามินซี น้องๆจัดหามาให้หมด ดาวก็เลยหายได้ไวมากๆ


จนวันก่อนเดินทางก็มาค้างกับพี่โทนนี่แหละ คือตื่นเต้นมาก แต่ที่กังวลนะคือ พี่โทนคงไม่ยอมให้ออกเงินแน่ๆ ดาวเข้าใจว่าบางครั้งผู้ชายก็อยากทำเท่ๆบ้าง แต่ดาวมองว่าบางครั้งพี่โทนก็ฝืนอ่ะ  ถึงดาวจะไม่ค่อยมีความรู้มากเท่าไรเรื่องฐานเงินเดือน

แต่ยังไงซะการที่พี่โทน อายุงานแค่ปีกว่าๆ เงินเดือนก็คงไม่ได้สูงอะไรมากมายนัก เอาตรงๆให้เทียบยอดเงินสุทธิที่ได้ตอนสิ้นเดือนแล้วยังไม่ได้หักค่านู่นนี่นั่น รายได้ของดาวอาจจะมากกว่าพี่โทนด้วยซ้ำ

ดาวอ่ะไม่ต้องจ่ายค่าที่พัก เสียอย่างมากให้แค่ค่าไฟในส่วนของแอร์ แต่พี่โทนนี่จ่ายหลายอย่างเลย... บางครั้งก็ฮึ่ยย อยากตีพี่โทนสักเปี๊ยะ บางครั้งก็แอบดื้อนะ แต่ว่า... ที่พี่โทนเขาเก่งเป็นแบบนี้ที่บ้านก็มีส่วนนะ

ดาวไปแล้วรู้เลยล่ะว่าที่บ้านพี่โทนคือดีย์มากๆ แต่ที่ดาวตกใจจนแทบช็อคคือ คุณแม่เล็กของพี่โทนนั่นแหละ คือแบบ แบบอธิบายไม่ถูกจริงๆ กับคุณคิงเนี่ย อยู่ในรูปแบบที่ชื่นชอบในความเก่ง อย่างน้อยดาวก็ได้รู้ว่าพี่โทนมีเพื่อนกับเขาเหมือนกัน เอ๊าก็คิดดูนะว่า ตั้งแต่รู้จักกัน ดาวไม่เคยเห็นเพื่อนพี่โทนคนอื่นๆเลยนอกจากกอล์ฟ และก็ลูกสมุนในร้านเกมส์อ่ะ แค่แปลกนะ พวกเด็กในร้านเกมส์ดูให้ความเคารพพี่โทนมากๆเลย

แต่ถึงอย่างนั้นดาวก็รู้สึกแบบอยากให้พี่โทนเขามีเพื่อนมากกว่านี้ เพื่อนที่จริงใจกับเขา ตอนรู้ว่าเป็นเพื่อนกับคุณคิง โห !!! ใจนึงก็ตื่นเต้น แต่ที่ดีใจกว่าคือมีเพื่อนเหมือนคนอื่นแล้วววว ฮี่ๆๆๆ


แต่ที่น่าตกใจก็ตอนไปบ้านพี่โทนนั่นแหละ คือทุกคนลองมองในมุมมองดาวนะ พี่โทนเขาพรีเซ๊นต์ตัวเองตลอดว่า

" อ๋อ บ้านพี่ก็แค่บ้านสวนธรรมดาๆเอง "

ซึ่งดาวเองก็ไม่ได้ติดอะไรเลยนะ เพราะบ้านดาวเองก็อยู่บนดอย ตั้งอยู่บนเนินที่ไม่สม่ำเสมอด้วยซ้ำ ปัจจุบันบ้านของดาว เข้าร่วมโครงการเป็นโฮมสเตย์แล้วล่ะ ดาวบอกนังหนูสองคนว่า ห้ามพูดอะไรแปลกๆนะถ้าไปบ้านพี่โทน มิ้นต์นะไม่เท่าไร แต่นังหนูแก้มตัวป่วนนี่แหละ น่าห่วง


แต่ว่าพอไปแล้ว กลับกลายเป็นดาวนี่แหละ ที่ทำตัวไม่ถูก ดาวก็คิดในใจว่าอื้ม คงจะเป็นธรรมดาที่มีบางส่วนของบ้าน อาจจะกองๆพวกใบไม้แห้งๆ ให้มันย่อยสลายเอาเอง พูดง่ายๆ ก็คือกองขยะธรรมชาติ แต่ว่าไม่เลย

อึ้งแรก คือ บ้านพี่โทนเงียบสงบ เข้ามาก็เจอแต่ที่โล่งๆหลายแปลง แล้วมาเป็นบ้านพี่โทน

อึ้งสอง คือ เขตบ้านจะกว้างไปไหนเนี่ย เข้าใจว่าเป็นบ้านสวน แต่กำแพงเอย เขตบ้านเอย เข้าใจว่าเป็นเขตชานเมือง แต่คนธรรมดาที่ไหนจะมีพื้นที่บ้านกว้างขนาดนี้ ใครนึกภาพไม่ออกนะ ให้ลองดูรายการคูณชาคริต บ้านพี่โทนอาจจะไม่ได้เสี้ยวของสวนทุเรียนแต่บรรยากาศบ้านสวนก็แบบนั้นเลย


อึ้งสาม คือ ง้ะ !!! มีการสร้างโรงอาบน้ำในบ้านด้วย แล้วเป็นแบบที่พี่โทนชอบเลย พื้นที่บ้านจะกว้างไปไหนเนี่ย

อึ้งสี่ คือ พ่อทศกับแม่ทิพย์ ดูชิลด์มากกก   ท่านสองคนดูแบบสบายๆ ทั้งๆที่มีคนน่ากลัวๆเดินตามหลัง

อึ้งห้า คือ เดี๋ยวๆ บ้านนี้คืออะไร พี่โทนกับพ่อทศมีปสกเสียงกัน มีโยนนวมให้ใส่ด้วย ดาวไปตามแม่ทิพย์มาห้าม แม่ทิพย์ก็ดูชิลล์มาก เหมือนเป็นเรื่องปกติ

อึ้งหก คือ... พี่โทนโดนพ่อทศซัดคว่ำเลย ดาวรู้ดีว่าพี่โทนเก่ง แต่พ่อทศ คืออะไรเนี่ย !!!  แล้วที่ตอกย้ำว่าแม่ทิพย์ชิลล์มากก็คือ ตอนที่แม่ทิพย์เดินมา แล้วพูดว่า จบแล้วเหรอ


อึ้งเจ็ด คือ คุณคิง มาหาพี่โทน และไม่ใช่แค่ดูรู้จักกัน แต่ดูสนิทกันมากๆ อาจจะมากกว่ากอล์ฟด้วยซ้ำ แล้วสนิทแบบจริงจังเลยนะ

อึ้งแปด คือ งื้ออออออ เจอดาราในดวงใจด้วยยยย ตกใจจนแทบวิ่งหนีบอกตรงๆ  ดีใจจนทำตัวไม่ถูก

อึ้งต่อมาหนักสุดเลย ง้ะ !!!  ดาราท่านนี้เป็นแฟนเก่าของพ่อทศด้วยและที่สำคัญ ท่านเอ็นดูพี่โทนมากกกก และพี่โทนก็เรียกว่าแม่เล็ก แล้วไม่ใช่แค่คำพูดหรือคำเรียกนะ การกระทำ แววตา ภาษากายรับรู้ได้เลยว่าท่านรักพี่โทนจริงๆ ส่วนพี่โทนก็เหมือนเด็กน้อยอ่ะ อ้อนแม่เล็กไม่หยุดเลย


แล้วไหนจะเรื่องอื่นๆที่ชวนให้อึ้งหลายๆอย่าง การไปบ้านพี่โทนคราวนั้นคือเหมือนเปิดโลกของดาวเลยนะ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเราสามคนใจฟูมากกกกกก คือ พ่อกับแม่ของพี่โทนท่านไม่ถามเลยสักคำว่า พวกหนูทำงานอะไรกัน และ ตอนนี้อายุเท่าไร คือมันเป็นแค่คำถามปกตินะ แต่สำหรับพวกดาวแล้ว มันเป็นอะไรที่ตอบยาก ยิ่งเป็นพ่อแม่ของผู้ชายที่พวกเราสามคนรู้สึกดีด้วย มันก็ตอบยากอ่ะ


แต่ว่าตลอดเวลาที่อยู่บ้านพี่โทน พ่อทศกับแม่ทิพย์ไม่ถามสักคำเลย พอกลับมาก็มาเป็นไข้ไม่สบายนี่แหละ เฮ้อออ โชคดีนะที่ดาวกับพี่โทนน่ะ ดูที่พักด้วยกันบ่อยๆ แล้วดาวรู้สึกได้เลยนะว่าพี่โทนอ่ะ งานยุ่งจนไม่ได้ของโรงแรมที่พักแน่ๆ จริงๆดาวก็อยากถามพี่โทนให้แน่ใจแหละ แต่ว่าอย่าดีกว่า เพราะว่าอะไรน่ะ

เพราะว่าถ้าถามไปแล้วเกิดจองขึ้นมา พี่โทนน่ะจ่ายเงินแน่ๆ ดาวก็เลยชิงจองที่พักไว้ก่อนเลย จองชั้น 1 นี่แหละ เพราะว่าจะได้ไม่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดเวลาเตียงสั่น อ่ะโธ่ โตๆกันแล้ว ก็น่าจะรู้ว่าไปทะเลเปลี่ยนบรรยากาศแบบนี้อ่ะดาวรอดยากแน่ๆ แต่เอาตรงๆว่าก็ตั้งใจจะยั่วพี่โทนแหละ  5 5 5 5

ดาวเองก็อยากขอบคุณน้องๆแหละที่ช่วยกันดูแลดาว หาข้าว หาน้ำ หาอาการเสริม ผลไม้มาให้กิน วันพุธดาวหายดีเป็นปลิดทิ้งเลยล่ะ นังหนูมิ้นต์พอดาวบอกว่าเหมือนหายดีแล้ว นางก็ทำหน้าเชอะหมั่นใส้ คือนางน่ารักนะถึงจะปากเสีย ปากแข็งไปบ้าง แต่นางก็จริงใจ นังหนูแก้มเองก็เหมือนกัน แต่จะป่วนมากไปหน่อยก็แค่นั้นเอง

วันพุธดาวก็ลงมาช่วยงานเท่าที่จะช่วยได้นะ เจอป๋าพอดี ดาวสวัสดีท่าน เสี่ยเขาก็ถามว่าเป็นไงบ้างหนูดาวได้ข่าวว่าไม่สบาย ดาวก็บอกว่าตอนนี้หายดีแล้วค่ะ แต่วันนี้ไม่ได้ทำงานนะคะป๋า แค่ลงมาช่วยดูน้องๆหน่อย เสี่ยก็บอกโอเคๆ พักเยอะๆ แล้วก็มีน้องคนนึงเดินมาแซวว่าสงสัยไม่ได้พักหรอกคะป๋า วันศุกร์ก็จะไปเที่ยวแล้วเนี่ย

เสี่ยเขามองหน้าแล้วบอกว่า เอ้ ทำไมพึ่งหายไข้แล้วไม่พักล่ะ ป๋าไม่อยากให้ไปเที่ยวเลยนะ แล้วดาวก็อึกๆอักๆเลยสิ่ตอนนั้น แต่น้องเขาก็บอกว่าแหมๆ พี่ดาวเขาจะไปเที่ยวพัทยากับพี่โทนน่ะค่ะป๋า พวกหนูนี่ต้องช่วยหาน้ำ หายามาให้กินกลัวจะอดไปแล้วมานอนน้ำตาซม ดาวก็หันไปบอกเอ้ พูดเยอะนะวันนี้ แล้วตีไหล่ไปเบาๆนึงที

ป๋ามองหน้าแล้วบอกอื้มๆงั้นเหรอ ไปเที่ยวกับโทนเหรอ อ้าวเสี่ยเขาเป็นอะไรไปอยู่ดีๆก็ไม่ได้ดูอารมณ์เสียแล้ว แล้วก็ไปนั่งมุมโปรดของเขา ดาวก็งง อ้าวอะไรเนี่ย แปปนึงเสี่ยเขาให้น้องมาเรียกดาวให้ไปหาหน่อย ดาวก็ไปนะแต่บอกว่าป๋าาาาาาา วันนี้ดาวไม่ได้ทำงานนะคะ เสี่ยบอกรู้แล้ว จะถามว่าแล้วไปเที่ยวพัทยาส่วนไหนกันล่ะ ดาวก็หืออะไรหนอ แต่ก็บอกท่านไปว่า ไปพัทยาใต้คะป๋า หาดจอมเทียน

ป๋าบอกอ้อเหรอ อื้มๆๆ แล้วอยู่ดีๆป๋าก็หยิบเงินมาให้ 3พันบาทแล้วบอกอ่ะๆ ป๋าให้รับขวัญนะหายป่วยไวๆ ดาวตกใจแล้วบอกไม่ได้ค่ะป่า ไม่เอาๆๆ แต่ป๋าบอกว่าเอาเถอะถือซะว่าฟาดเคราะห์ไป ดาวเลิ่กลั่กเลยนะ มันรับไว้ไม่ได้อ่ะเพราะว่างานก็ไม่ได้ทำ น้องคนที่ดูแลป๋าเขาก็ยังไม่เข้ามา ป๋าก็บอกว่าเอาไปเถอะถือว่าป๋ารับขวัญนะ จะได้เอาไว้เที่ยวพักผ่อนด้วย

ดาวก็บอกว่าแบบนี้ดาวเกรงใจนะคะป๋า พี่โทนก็คนนึงแล้ว ดื้อไม่ยอมให้ดาวช่วยออกเงินเลย เสี่ยเขาก็บอกว่า ก็จ่ายเองไปเลย ไม่ต้องไปถามแบบนั้นดีกว่าไม่ใช่เหรอ ดาวก็ทำไรไม่ได้แล้วป๋ายัดเงินใส่มือแล้ว และสามพันนี่ใช้ยังไงก็ไม่หมดแน่ๆ เพราะว่าพวกฟิกซ์คอส ค่าที่พัก ค่ากิน ดาวคำนวณกับพี่โทนหมดแล้ว แต่ดาวก็ต้องรับมาเพราะก็รู้ว่าป๋านิสัยเขาเป็นยังไง

แปปนึงน้องที่ดูแลป๋าก็ถือพวกเครื่องดื่มมา ดาวก็ต้องรีบเก็บเงินไว้ ถ้าน้องเห็นก็กลัวน้องจะน้อยใจ ลำบากใจเหมือนกันนะ ว่าแต่ป๋าเขาเป็นอะไรเนี่ยให้เงินมาตั้ง 3 พัน คนจีนเขามีรับขวัญแบบนี้ด้วยเหรอ.. อืออ ช่างเถอะ ดาวก็ช่วยดูคร่าวๆคิดเงินเก็บเงิน จนรู้สึกว่าอื้มดาวดีขึ้นแล้วจริงๆ

ดาวมองไปที่รอบๆร้าน ในใจมันก็คิดนะว่าถ้าวันนึงต้องเลิก ซึ่งต้องเลิกจริงๆ ร้านจะอยู่ยังไงต่อ คือร้านต้องอยู่ต่อแน่ๆ เพราะเจ๊ก็คงไม่ได้ปิดร้าน แต่ว่าน้องๆจะอยู่กันได้มั้ยนะ ไม่สิ่ๆยังไงก็ต้องอยู่ได้ เพราะน้องๆเองก็ต้องเติบโต ต้องเรียนรู้กัน น้องๆหลายคนก็ออกไปร้านอื่น บางคนได้แฟนดีก็พากันไปทำอาชีพใหม่ๆ ที่ได้ใช้เวลาเหมือนคนปกติทั่วไป

จนพอ 4ทุ่ม นังหนูมิ้นต์ก็เดินไล่ให้ดาวขึ้นไปนอน ดาวก็อ้าวไรเนี่ย นางหนูก็บอกไปนอนได้ละ จะ 4ทุ่มละ แก้มเองก็บอกอื้อออ พวกหนูจะขึ้นไปนอนเหมือนกันเนี่ย ดาวก็ยิ่ง งงเลย มิ้นต์ก็เลยงึ้กๆหน้าไปตรงโต๊ะลูกค้าแล้วบอกว่า เมาหลับไปละ ดาวก็ควั่บเลย แล้วถามว่ามอมลูกค้าเหรอ นังหนูมิ้นต์ก็ทำยักคิ้วแล้วบอกว่าคออ่อนเอง โอ้ นางร้ายเหมือนกันนะ

วันนี้ วันพุธลูกค้าก็มีพอประมาณแหละ เพราะว่าเป็นวันธรรมดา ซึ่งก็คืออยู่ในช่วง จันทร์ – พฤหัสบดี เลยขึ้นมาได้ไวหน่อย ดาวก็ลองวัดไข้อื้มไม่มีไข้ ขยับแขนขาก็รู้สึกว่าไม่เมื่อย ไม่ปวดท้อง ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีเลยล่ะ ดาวเองก็ต้องเก็บเสื้อผ้าแหละ เพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปนอนค้างกับพี่โทน จะได้ออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า

ที่ตั้งใจกันไว้คือจะนั่งรถตู้ไปกัน ดาวน่ะไม่มีปัญหาเรื่องการเดินทางอยู่แล้วขอแค่ให้ได้ไปเถอะ ดาวอยากเห็นทะเลอยากไปทะเลมากๆ พอเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วจะปิดไฟนอนแล้ว สองตัวแสบก็มาขอนอนด้วย แก้มถามว่าพี่ดาวจะไปทะเลยังไงเหรอ ดาวก็บอกไปว่ารถตู้แหละ นางก็บอกบ้า ไปเที่ยวแต่นั่งรถตู้ไปเนี่ยนะ


ดาวก็บอกว่าอย่างน้อยก็ได้ไปป่ะ มิ้นต์นางก็ถามว่า นั่งเมื่อยพอดีอ่ะ แก้มก็ถามว่าพี่ดาวหนูให้ยืมรถมั้ยให้พี่โทนขับไปดิ่ ดาวก็บอกว่า ไม่เอา รถมันไม่ใช่ของที่จะยืมกันได้ขนาดนั้นนะแก้ม แก้มบอกโหยไรอ่ะ นิดๆหน่อยๆเอง ดาวก็เลยเคาะหัวไปที แล้วก็บอกว่าของส่วนตัวน่ะ ก็คือของส่วนตัว

นางก็บอกโอ๋ยหนูรู้แล้วน่า ส่วนมิ้นต์ก็บอกนั่งรถตู้ไปซะ นั่งให้ตูดชา เหน็บกินไปเลย ดาวก็บอกอ้าว ๆ ๆ พาลนี่นา แล้วนางก็บอกไม่รู้นอนละ แล้วก็นอนหลับกันนั่นแหละ เช้ามาดาวก็รีบตื่นมาดูนู่นนี่นั่น เจอเจ๊ เจ๊ก็กอด.อก ยืนมองแล้วบอกว่าหายดีแล้วแน่นะดาว ดาวบอกคร่า หายดีแล้วคร่า

เจ๊บอกเฮ้ออ ดี๊ด๊าเกินไปแล้วนะ ดาวก็ถามเหรอคะ ไม่มั้งงง เจ๊เขายิ้มแล้วกอด.อก มองดาวแล้วบอกว่ายิ้มจนแก้มจะฉีกถึงใบหูแล้วเนี่ยลูกสาวเจ๊ ดาวก็เขินจัง เจ๊ถามว่าแล้วจะไปยังไง ดาวก็บอกว่าคงนั่งรถตู้ไปค่ะ เจ๊นิ่งไปแปปนึงก่อนจะพูดว่าเอาเถอะ เอาที่สะดวกๆแหละนะ ดาวกับเจ๊คุยกันอีกแปปนึง ดาวก็กลับห้องมาเก็บมากวาดต่อ


ดาวอยากโทรหาพี่โทนนะ แต่ก็รู้ว่าวันนี้พี่โทนต้องยุ่งมากแน่ๆ เพราะว่าคงจะรีบเคลียร์งาน จนพอตอนเย็นดาวก็เก็บเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วล่ะ หลายใบเลย รีบๆออกมา ก่อนที่น้องๆจะมารวมตัวกัน ไม่รู้สิ่ ดาวอยากไปเที่ยวนะแต่ใจนึงก็กลัวน้องๆจะงอนว่าหนีเที่ยวเลยรีบออกมา จังหวะนั้นก็โทรหาพี่โทนแหละถามว่าอยู่ไหน แล้วก็โชคดีจังเลย ที่พอมาถึงอพาร์ทเมนต์แล้ว เจอพี่โทนพอดี

แล้วก็เป็นตามที่พี่โทนเล่าไปนั่นแหละขอข้ามตอนที่ไปเลี้ยงพิซซ่านะ ข้ามกลับมาตอนที่หอพักเลยแล้วกันนะ ดาวกับพี่โทนลง taxi มาก็เดินคุยนู่นนี่นั่นกันอยู่ มือถือพี่โทนดัง ตอนแรกดาวก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ว่าพี่โทนพูดว่า " ครับแม่เล็ก " โหยยย ดาวหันควั่บเลยล่ะ

พี่โทนคุยๆๆ แล้วแปปนึงเขาหันไปทางประตูเข้าอพาร์ทเมนต์ มันเป็นจังหวะเดียวกับมีรถขับมาจอดบีบแตร พี่โทนมองๆ ดาวก็มอง คนนั้นเขาลง จะเดินเข้าประตูมา แล้วก็เอี้ยวตัวไปดูป้ายชื่ออพาร์ทเมนต์มั้งนะ เขาเดินมาถามใช่อพาร์ทเมนต์... มั้ย ตอนนั้นพี่โทนตอบไปว่าใช่ครับ แต่ดาวรู้สึกได้เลยว่า พี่โทนน่ะดันดาวออกเบาๆ ดาวก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ว่าอยู่ดีๆคนๆนั้นก็หยิบไอแพตออกมา มองๆหมุนๆ มองมาที่พี่โทนแล้วถามว่าคุณโทนใช่มั้ยครับ แล้วก็บอกว่ามาตามคำสั่งของ.... ดาวก็เอ๋าชื่อแม่เล็กของพี่โทนนี่นา บอกว่าเอารถมาให้ ตอนนั้นดาววิ๊งงง เลยฮะ !!! คืออะไร แล้วตอนนั้นหูอื้อไปหมด ฟังไม่รู้เรื่องเลยตอนนั้น แล้วแปปนึงพอรู้ตัวอีกที ก็มีเสียงเตยพูดมาค่อนข้างดังว่า อีโทนมีอะไร ดาวก็เลยรู้สึกตัว

จนรถคันนั้นขับเข้ามาจอดในซองนั่นแหละ แล้วเหมือนจะเป็นขั้นตอนการรับรถแหละ ดาวก็ยัง งงๆ อยู่ แต่ได้ยินเรื่องชำระเงินอะไรสักอย่าง แล้วก็จับใจความได้ว่าแม่เล็กของพี่โทนจ่ายเงินแล้ว และจากนั้นพี่โทนก็จูงมือดาวขึ้นคอนโดเลย ความเงียบ และ การเคลื่อนที่ของลิฟต์แรงกดที่เท้ามันทำให้ดาวเริ่มได้สติ


พอกลับเข้ามาที่ห้องดาวก็ถามนะว่า พี่โทนเกิดอะไรขึ้น พี่โทนเขาก็บอกนะว่า พอดีพี่ขอให้พี่เล็กหารถเช่าให้น่ะ ไม่รุ้ว่าจะเอามาให้ขนาดนี้พี่โทนเกาหัวแกร่กๆ ดาวก็บอกว่าไม่น่าลำบากเลย แต่พี่โทนเขาก็บอกกลับมาว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เดินทางสบายๆนะ ซึ่งดาวไม่ปฏิเสธว่าดาวเองก็รักความสบาย ดาวอยากนั่งรถไปสบายๆ แต่ว่าถ้ามันทำให้พี่โทนลำบาก ดาวก็ไม่อยากรบกวน

แต่พี่โทนเขาอุตส่าห์หามาแบบนี้ ดาวก็พูดไม่ออกเลยจริงๆล่ะ วันนั้นก่อนจะนอนกลับ ดาวคิดในใจว่า ยังไงซะจะทำให้ทริปพัทยารอบนี้พิเศษสุดๆไปเลยสำหรับพี่โทน ตอนเช้ามาก็เริ่มออกเดินทาง ซึ่งดาวตื่นเต้นมากกก จะได้ไปทะเลแล้ววว พอขึ้นรถมา ฮื๊ยยยย แบบว่านั่งสบายมากๆเลยเบาะกว้างมากก พอมาเจอกับความสบายดาวก็คิดว่าถ้าไปนั่งรถตู้ดาวจะนั่งได้จริงๆเหรอ ... คำตอบก็คือได้สิ่ ถึงดาวจะชอบความสบาย แต่ถ้าต้องไปรถตู้จริงๆดาวก็ไม่ติดขัดอะไรหรอก เพราะมันอยู่ที่ว่าไปกับใครยังไงล่ะ

ตะเลดาวล้านดวง

[bybee]

แม่อรขอใหญ่พัทยา

[kabyala]

พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆนะโทนแล้วให้ดาวใส่ชุดบีกินีไปเดินเล่นริมหาดต้อนรับแสงแรก​ ได้ฟิลโคตะระเลยคนมองห้ามหึงละเดียวไปไล่ตบเขา

[CandyPop]

มีความใส่ใจดีครับ

[เอี้ยเกี้ย]

  ดาวนี่ดูแล้วจะรักนายโทนมากๆเลยนะ และดูจะเข้ากันได้ดีด้วย

[pd19811983]

ดาวเล่าเองเลย พิเศษมาก

[tumsweet]

ต้องจัดให้หนักเลยนายโทนจอมดื้อ

[Panya Sripaks]

อ้าวงานนี้เจอแฟนเก่าของพ่อทศอีกแล้ว แต่ก็เจอลูกแทน ขอบคุณ

[เริงร่าในสายฝน]

อ่านสนุกดีครับ อ่านตอนไหนก็สนุก