ขอบคุณครับ

NTR. จัดหนักสุดๆ เล่นซะเปลี่ยนนิสัยเลย แฮร่ๆ

สุดยอดของนางเอก

ชอบๆอยากให้นางเอกโดนเอาใวๆจัง

 

มีแค่ตอนแรกอาจจะเนื้อหาน้อยไป ผมอัพตอนที่สองเพิ่มก่อนกำหนดเพื่อเป็นตัวอย่างเพิ่มเติมนะครับ จะได้รู้รูปแบบและทิศทางการดำเนินเรื่องมากขึ้น ส่วนตอนที่ 3 อัพให้ในวันที่ 1 เดือนหน้า

อนึ่ง สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้าอยู่แล้ว หรือคิดจะเข้ากลุ่มในภายหลัง สมาชิกทุกคนของกลุ่มแรกจะได้รับโปรโมชั่นพิเศษลดราคา 50% นะครับ จาก 150 บาท เหลือ 75 บาทเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเข้ากลุ่มมาก่อนหรือพึ่งเข้าภายหลัง โปรนี้จะยังใช้งานได้เสมอ แต่ถ้าเข้าแค่กลุ่มใหม่กลุ่มเดียวจะยังต้องจ่ายราคาเต็มนะครับ

----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
   
     การได้ฟังวาจาแสนต่ำต้อยและไร้ยางอายของสตรีเบื้องหน้า ต่อให้เป็นหุนเทียนตี้ที่ผ่านโลกและผู้หญิงมามากก็ยังยากที่จะอดกลั้นความปรารถนาไม่ให้ลุกโชน วัตถุใหญ่ยักษ์ที่ซ่อนอยู่ในกางเกงพร้อมที่จะผงาดออกมาตลอดเวลา
   
     ซวินเอ๋อร์ไม่อาจห้ามไม่ให้ตัวเองถอดเสื้อผ้าหรือเข็มขัดต่อหน้าศัตรูที่สังหารบิดาตนเอง จนบัดนี้นางถึงได้รู้ซึ้งถึงพลังของ 'ศาสตร์บังคับวิญญาณ' อย่างถ่องแท้ นางทำอะไรไม่ได้นอกจากมองดูร่างกายปลดอาภรณ์และกระโปรงยาวออกด้วยมือตัวเอง ส่งมอบทิวทัศน์อันล้ำค่าขอหญิงสาวให้ศัตรูได้เชยชม ทั้งที่แต่เดิมมันเป็นของพี่เซียวเหยียนเท่านั้น
   
     ทุกเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีตยังคงแจ่มชัดในความทรงจำ ประโยคสารภาพรัก ถ้อยคำนั้นที่ยังติดหู...
　　
     "ซวินเอ๋อร์ รอข้าที่ตระกูลโบราณ ครั้งต่อไปที่เราพบกัน ข้าจะแสดงพลังที่ทำให้ตระกูลโบราณเองยังต้องตกใจ ให้พวกเขารับรู้ว่าสายตาเจ้าไม่เคยผิดพลาด ตระกูลเซียวไม่ได้ไร้ค่า!!"
　　
     "พี่เซียวเหยียน ซวินเอ๋อร์จะรอท่าน รอให้ท่านกลายเป็นบุรุษที่แข็งแกร่งและเป็นวีรบุรุษของทุกคน ซวินเอ๋อร์เชื่อมั่นว่าท่านต้องยืนอยู่ในจุดสูงสุดของทวีปได้แน่นอน เมื่อถึงคราวนั้นตระกูลเซียวที่ตกต่ำก็จะกลับมายืนหยัดบนแผ่นดินได้อีกครั้ง!!"
　　
     หญิงสาวเผลอยิ้มอย่างไม่อาจควบคุม ขณะที่หลั่งน้ำตาออกมาพร้อมกัน อาภรณ์สีสดใสถูกเปลื้องออกจนหมด แต่ก่อนที่นางจะได้ถอดชุดชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้าย นางกลับถูกหุนเทียนตี้หยุดไว้อย่างไม่คาดหมาย ทำเอานางสับสนเล็กน้อย แต่ตามการควบคุมของทาสตระกูลหุน นางไม่อาจตั้งข้อสงสัยต่อเจตจำนงของเจ้านายได้

   
     หุนเทียนตี้อธิบายอย่างแช่มช้า "ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ใช่ว่าเจ้างามไม่พอ แต่ข้ากลัวว่าหลังจากได้เห็นร่างเปลือยของเจ้าทั้งหมดแล้ว ข้าจะสะกดความอยากย่ำยีเจ้าลงตรงนี้มิได้ มีรูปร่างที่ยอดเยี่ยมแต่กลับแต่งกายมิดชิดคร่ำครึ ช่างเสียเปล่าเหลือเกิน ข้าจะเตรียมเสื้อผ้าที่ทาสกามจะต้องใส่ให้เจ้ายามเจ้ากลับไป"
　　
     ไม่ใช่เพราะนางไม่สวย แต่เพราะเย้ายวนเกินไป ซวินเอ๋อร์ยิ้มระทมและเอ่ย

     "เจ้าคิดพาข้าไปที่ตำหนักตระกูลหุน ทำให้ข้าอับอายต่อหน้าสาธารนะหรือไร?"
　   
     หุนเทียนตี้ "ไม่ช้าก็เร็วเจ้าย่อมต้องอวดโฉมต่อหน้าธารกำนัล กลายเป็นของสาธารณะที่ใครจะควบขี่ก็ได้ แต่ครั้งแรกที่เจ้าทำอย่างว่า...แน่นอนว่าต้องทำต่อหน้าชายที่เจ้ารักมากที่สุด"
   
     ซวินเอ๋อร์ "เจ้า...เจ้าสัตว์...อือ...อา..."
   
     ก่อนที่นางจะกล่าวจบ มือที่ละเมียดละไมของซวินเอ๋อร์พลันถอดกางเกงของหุนเทียนตี้ลง ริมฝีปากสีแดงอ่อนของนางขยับเข้าไปจูบแกนกายที่น่าสยดสยองอย่างไม่ลังเล นางไม่นึกไม่ฝันว่าปากที่บอบบางของนางต้องมารับใช้แท่งบุรุษที่น่ารังเกียจแบบนี้ ความเป็นชายยัดเยียดเข้าไปในช่องปากของนางอย่างไร้ปราณี ปิดกั้นคำว่า 'สัตว์ร้าย' ไว้ในลำคอจนไม่สามารถพูดออกมาเต็มคำ
　　
     พระเจ้าช่วย เป็นไปได้ยังไง? ไม่ใช่ว่านางไม่เคยเห็นแกนกายของพี่เซียวเหยียน แต่ความเป็นชายของหุนเทียนตี้กลับทรงพลังมากกว่าแกนกายของพี่เซียวเหยียนเป็นสองเท่าทั้งในด้านความยาวและความกว้าง นางสงสัยว่าหากโดนหุนเทียนตี้ล่วงเกินถึงขั้นสุด นางจะขาดใจตายรึเปล่า?
　　
     บุตรสาวคนโตแห่งตระกูลโบราณหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ยื่นริมฝีปากอันหอมหวานไป เล้าโลมแท่งเนื้อที่ใหญ่โตด้วยความเจ็บปวด ทุกครั้งที่นางยัดมันเข้าไปในส่วนลึกของลำคอ นางก็รู้สึกคลื้นไส้อยากอาเจียน ทว่านางไม่สามารถกระทำได้ ในฐานะทาสบำเรอกามของตระกูลหุน เป็นความผิดร้ายแรงหากทำให้แกนกายของเจ้านายแปดเปื้อนด้วยสิ่งสกปรก พวกนางจะต้องได้รับโทษอย่างรุนแรงและทารุณที่สุด เช่นการถูกแขวนคอบนเสาไม้และถูกรุมโทรมตลอดทั้งวันทั้งคืน
　   
     จับจ้องผมที่ยาวสยายใต้หว่างขา ดูทรวงอกกลมกลึงที่คับแน่นจนแทบจะดีดพึงออกจากชุดชั้นใจ ดูบั้นท้ายอวบอัดที่เต่งตึงราวกับผลท้อ การได้เห็นลูกสาวสุดล้ำค่าของกู่หยวนคุกเข่าใต้หว่างขาและโลมเลียของลับของตนอย่างขมักขะเม้น ได้เห็นคู่ครองที่รักยิ่งของเซียวเหยียนกำลังปรนเปรอตนอย่างสมัครใจ หุนเทียนตี้รู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เข้าใฝ่หาอำนาจมาชั่วชีวิต และไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้ยอดหญิงแห่งตระกูลโบราณ...กู่ซวินเอ๋อน์มาเป็นข้ารับใช้
   
     แท่งลึงก์ขนาดยักษ์กดทันลิ้นนุ่มนิ่มไว้แน่น ทำให้หญิงสาวไม่สามารถเคลื่อนไหว นางจึงทำได้แค่ใช้เพดานปากเสียดสีไปกับแท่งเอ็นและกระตุ้นหัวเต่าด้วยลำคอ มันเป็นสิ่งเดียวที่นางทำได้ กลืนความเป็นชายเข้าไปให้ลึกที่สุด พวงแก้มที่บวมเป้งเกือบถึงขีดจำกัดที่จะขยายออก
หุนเทียนตี้หัวเราะชั่วร้าย ก่อนจะระเบิดน้ำรักขาวข้นที่ร้อนลวกเข้าไปในลำคอของซวินเอ๋อร์เต็มอัตรา ทำเอาสาวงามสำลักจนตาเหลือกขาว　
   
     ต่อมา เขาถอนความเป็นชายออกและฉีดพ่นน้ำเชื้อส่วนที่เหลือลงบนหน้าสวยที่งามสง่าหมดจด ซวินเอ๋อร์ใช้สองมือประคองรับส่วนที่ตกลงไป อ้าปากที่อัดแน่นด้วยน้ำรักสีขาวกว้าง แสดงให้หุนเทียนตี้เห็นเมล็ดพันธุ์จำนวนมากของตนที่อยู่ภายใน ครั้นได้รับอนุญาตนางถึงจะสามารถกลืนมันลงไปอย่างพะอืดพะอม 　　
   
     บุตรีแห่งตระกูลโบราณตกอยู่ในสภาพน่าสังเวชอย่างยิ่ง นางนั่งคุกเข่าลงกับพื้น หอบหายใจและมีเหงื่อเม็ดโต ปล่อยให้คราบเหนียวเหนอะบนดวงหน้าแห้งกรักกลายเป็นจุดขาว สภาพในตอนนี้ของนาง...ไม่ต่างจากอีตัวขายบริการแต่อย่างใด
   
     หุนเทียนตี้ "เอาล่ะ ด้วยสายใยจิตวิญญาณที่อยู่ในตัวของเจ้า ไม่มีทางที่เจ้าจะหนีการรับรู้ของเข้าไปได้ หากถึงเวลา ข้าจะมอบคำสั่งให้เจ้า ตอนนี้กลับไปอาบน้ำล้างตัวเสีย คนรักของเจ้ากำลังรออยู่"
　　
     ซวินเอ๋อร์ "ทาสกามซวินเอ๋อร์มีแค่นายท่านเท่านั้น ไม่มีคนรักอีกแล้ว..."
　　
     หุนเทียนตี้หัวเราะอย่างสาแก่ใจ "เป็นสตรีที่เรียนรู้ได้เร็วนัก"
　　

----------------------------------------------------------------------

   
     เสี่ยวอีเซียนเป็นหญิงสาวที่รักความสงบและความร่มรื่น นางจึงเลือกลานส่วนตัวที่มุมหนึ่งของเมืองและสร้างเป็นสวนยาขนาดย่อม ถึงจะได้รับความช่วยเหลือจากเซียวเหยียนจนรักษา 'กายพิษมหาภัย' ได้แล้ว แต่นิสัยรักสันโดษของนางก็ยังคงไม่แปรเปลี่ยน
   
     ชายและหญิงคู่หนึ่งกำลังอยู่ในสวนยาตอนนี้ บรรยากาศดูประหลาดเล็กน้อย เซียวเหยียนที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ในจุดสูงสุดของแผ่นดิน บัดนี้กำลังวาดมืออย่างระมัดระวัง...พรวนดินด้วยสีหน้าสอพลอ ขณะที่ยอดหญิงแห่งวงการสมุนไพรจับตามอง เสี่ยวอีเซียนสะบัดพัดในมือไปพร้อมกับจิบชาด้วยสีหน้ากรุ่นโกรธ
 
     เซียวเหยียนยิ้มขอโทษขอโพย "เห็นรึไม่ ข้าทำงานมาเกือบครึ่งชั่วยามแล้ว เจ้ายังจะโกรธอยู่อีกหรือ?"
　　
     เสี่ยวอีเซียน "เหอะ ใครใช้ให้เจ้าไม่เชื่อฟัง เจ้าคิดว่าตัวเองยังสามารถใช้ออก 'เพลิงสวรรค์' ได้ดั่งใจอยู่อีก? วัน ๆ รู้จักแต่วิธีทำร้ายตัวเอง..."
　　
     เอ่ยถึงไฟวิเศษ ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเหยียนก็สลดลงวูบหนึ่ง จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ "จริงของเจ้า ข้าพึ่งพาเพลิงสวรรค์มากเกินไป เมื่อไม่มีพวกมัน ข้าก็ไม่มีอะไรเลย..."
　　
     เสี่ยวอีเซียนรู้ตัวว่าทำผิดพลาดก็เงียบไป แต่นางไม่ทราบว่าจะปลอบใจเขาอย่างไร
　　
     เคราะห์ดีการมาเยือนของสาวงามในชุดสีครามได้ทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดใจ เซียวเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ซวินเอ๋อร์มาแล้ว ข้าสำนึกผิดกับนางมาเกือบครึ่งชั่วยาม แต่นางก็ยังไม่หายโกรธ ข้าไม่เคยเห็นเทพยุทธ์ที่ใจแคบขนาดนี้มาก่อนเลย"
　　
     เสี่ยวอีเซียนถมน้ำลาย "เจ้าน่ะสิใจแคบ!!"
　　
     ซวินเอ๋อร์เอนตัวบนเก้าอี้พลางยิ้มสลวย "เจ้ายกโทษให้เขาเถิด เขาดูน่าสงสารนัก"
　　
     เสี่ยวอีเซวียนตวัดสายตามองมาและพูดอย่างเย็นชา "ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้าที่เอาแต่ตามใจเขา"
　　
     เซียนเหยียน "...จะว่าไป เจ้าบอกว่าอยากได้หญ้ากระดูกมังกรเก้าปรภพมิใช่หรือ ให้ข้าขึ้นเขาไปหาให้เจ้าพรุ่งนี้ดีรึไม่?"
　　
     เสี่ยวอีเซียน "อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หายดี ช่วยอย่าสร้างปัญหาให้ข้าเพิ่มได้รึเปล่า?"
　
   　ซวินเอ๋อร์ "ไฉนท่านไม่ขอให้จื่อเหยียนไปด้วยเล่า? นางมีสัมผัสรับรู้ถึงสมุนไพรอันเฉียบคมที่คนอื่นเทียบไม่ได้"
　　
     เสี่ยวอีเซียนสบถด้วยความโมโห "ลืมเด็กน้อยนั้นเสีย ครั้งก่อนที่ข้าไปเก็บสมุนไพร นางแอบกินของข้าไปครึ่งหนึ่ง แถมยังกินแต่สมุนไพรหายากเท่านั้น ข้าไปเองคนเดียวยังดีกว่า ข้าเคยเห็นมันอยู่ที่ภูเขาทางเหนือ ข้ารู้เส้นทางดี"
　　
     ซวินเอ๋อร์ "ตกลง พี่เซียวเหยียน ข้าพึ่งนึกได้ว่ามีธุระบางอย่างต้องทำ ข้าขอตัวกลับก่อน"
　　
     เซียวเหยียน "ข้าจะไปส่งเจ้า"
   
     เอ่ยจบ เขาก็ต้องการจับมือกับซวินเอ๋อร์ตามปกติ แต่โดยไม่คาดคิด ซวินเอ๋อร์กลับสะบัดมือของนางออกและกุมไว้ที่หน้าอกเสมือนถูกฟ้าผ่า
　   
   

ชอบครับ

ตัวร้ายนี่สุดสุด เก็บหมดแน่

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก

  

มาแนวนี้มันต้องมีซาดิสม์วิตถารมาด้วยถึงจะมันส์

ชอบ

เมื่อถึงวันที่นางเอกโดนย่ำยีต่อหน้าต่อตาเซียนเหยีนคงเจ็บปวดน่าดู

 

กินสมุนไพรอร่อยไหม

ไม่น้าา ตัวร้ายนี่ร้ายกาจได้ใจจริงๆ