ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 09 ] ตอนที่ 161 ภาคทะเลดาว 11

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

ขอต้อนรับเข้าสู่ ทะเลดวงดาว ครับ

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ภาคทะเลดาว อยู่ในไทม์ไลน์หลักนะครับ

สามารถจิ้มเพื่ออ่านย้อนหลังได้เลย

ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย

1.คอมเมนต์
2.กดตั้งกระทู้



★★★★★★★★★★★

หุ่นแม่เสือดาวพราวสเน่ห์



★★★★★★★★★★★

ปล.3 ท่านสามารถแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมหลังอ่านจบด้วยการดูที่มุมขวาล่างของคอมเมนต์ที่ท่านแสดงความคิดเห็นไว้

เลือกที่เพิ่มเติมและเลือกแก้ไข




★★★★★★★★★★★

ความเดิมตอนที่แล้ว

ผมกับดาวขึ้นมาที่เกาะล้านแล้วล่ะครับ

แน่นอนว่าทุกอย่างเหมือนเป็นสิ่งที่พี่อาร์มวางไว้

เอาจริงๆก็น่ารำคาญแต่ว่าก็ต้องยอมรับว่ามันดีจริงๆ

จากที่ได้เห็นดาวแสดงออกมา เอาเถอะๆ

พอเข้ามาในห้องพักแล้วถูกใจมากๆ และดาวคงชอบมาก

แต่ว่า หูยย แม่เสือดาวทำอะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็ถอดเสื้อเดินเข้ามา

★★★★★★★★★★★

ไดอารี่นายโทน 161
ทะเลดาว ตอนที่ 11





** ดาวเล่า **
ฮี่ๆๆ ได้เวลาแล้วล่ะพรี่โทนขา เสร็จดาวแน่แต่ว่า.... อื่ยยยย อยู่ดีๆก็รู้สึกหมดแรงงงง อะไรเนี่ย หูยอุตส่าห์ถอดชุดยั่วๆเลยเนี่ย ตอนนี้ดาวเริ่มรู้สึกว่าพลาดละ แบบนี้พี่โทนเขาจะอารมณ์ค้างมั้ยนะ... ในใจตอนนั้นคิดว่า คงจะอ้อนๆพี่โทนให้เป็นฝ่ายรุกก่อนดีกว่า

แต่ว่าอยู่ดีๆพี่โทนเขาก็หยิบเสื้อยืดมาจากไหนไม่รู้ เขาสวมให้ดาวทันที คือโอเวอร์ไซส์มากๆ ตัวใหญ่และใส่สบายเลย เขากอดเอวดาวไว้.. แล้วบอกว่าพักผ่อนกันหน่อยดีมั้ย ตอนนั้นดาวก็อึกๆอักๆ พี่โทนเขาเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย

แต่อยู่ดีๆพี่เขาก็ช้อนขา และ และอุ้มดาว แบบอุ้มเจ้าสาว ตอนนั้นคือตัวลอยเลย พี่โทนแข็งแรงม๊ากกก เขาอุ้มและเดินมาที่เตียงวางดาวลงเบาๆ เขาบอกว่านอนพักกันซักหน่อยดีกว่าเนอะ เขาลูบหัวดาวเบาๆ แล้วบอกว่า ดาวเองก็พึ่งจะหายไข้หนิ ร่างกายก็ยังไม่ได้ฟื้นฟู 100% พี่เห็นหน้าดูซีดๆ นิดนึงนะ


ดาวก็อื่อออ ก็จริงแหละ... แต่ก็อยากจะเต็มให้พี่โทนนี่นา แต่ว่า ติ๊ดๆๆ พี่โทนเขาปรับแอร์ลงมั้งนะ และขยับขึ้นมาบนเตียงทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เขาบิดตัวกรึ่บ กรึ่บ ไปทั้งตัว แล้วอยู่ดีๆ เขาก็หันมาลูบหน้าดาวเบาๆ ลูบๆ แล้ววนนิ้วโป้งเข้าปากดาว.. แล้วบอกว่าพักเถอะนะ... คืนนี้เดี๋ยวจะไม่ได้นอน โอ๊ยยย โดนขู่แล้วอ้ะ น่ากลั๊วน่ากลัววววว ก็ด้ายพักผ่อนเอาแรงก็ด้ายยยย

** ผมเล่าต่อ **

ก็นั่นแหละคร๊าบบ ตอนแรกเห็นปลดเสื้อในมาก็แข็งสิ่ครับ แต่พอเห็นสีหน้าที่ดูเหนื่อยๆ... ผมก็เลยตัดสินใจทำอย่างที่ดาวบอกนั่นแหละครับ ผมมองเห็นแล้วล่ะ มีเสื้อ กางเกง พับเรียบร้อยวางอยู่บนที่นอน ผมหยิบมาและสวมให้ดาวทันที ไม่มีเวลามาคิดมากละว่า มาพับอยู่บนที่นอนได้ไง และก็พาฮันนี่มานอนพัก

บอกตรงๆ ผมไหวนะ แต่สำหรับดาวที่พึ่งฟื้นไข้ ก็คงจะมีอ่อนเพลียบ้างแหละ ไม่รู้สิ่ที่ผมอดทนกับที่เย้ายวนของเธอได้ คงเพราะผมรู้อยู่แก่ใจมั้งว่า ก่อนกลับบ้านยังไงก็คงได้ทำกันอยู่แล้ว

แต่ในทางกลับกัน ถ้าเป็นแบบ อยู่กับสาวสวยสองคนในห้องแบบนี้ เป็นสาวที่ผมปลื้ม ตัวผมจะเก็บอาการหื่นไว้ได้มั้ยนะ ซึ่งพูดจากใจ คงเก็บไม่ได้ เฮ้อ แล้วดาวคือหลับจริงๆนะ ผมนอนคิดๆๆ ว่าการมาเที่ยวครั้งนี้มันจะดีจริงๆเหรอ เดี๋ยวๆๆ ฟังผมก่อนอย่าพึ่งด่าผมในใจว่าอะไรวะโทน รับๆไปเถอะพี่เขาเต็มใจให้ ก็เพราะว่าพี่อาร์มมันเต็มใจให้นี่แหละ ผมเลยรู้สึกว่าเกรงใจโคตรๆ ถ้าอย่างโดนแม่อรบังคับอะไรมาแบบนี้ ผมก็พอสบายใจได้ แต่เพราะพี่อาร์มเขาให้แบบเต็มใจนี่แหละถึงได้เกรงใจ

แต่ผมก็ต้องบอกตัวเองว่าต้องรับครับ เพราะดาวมานี่แหละ ถ้าผมมาคนเดียวผมมั่นใจว่า ผมหาทางชิ่งได้สบายมากๆ และมั่นใจว่าด้วยสภาพร่างกายตอนนี้ ต่อให้บ้านพี่อาร์มทั้งบ้านก็ตามหาผมไม่เจอแน่นอนถ้าผมจะชิ่ง ก็นะยกเว้นจะพาคนจากบ้านใหญ่ที่ญี่ปุ่นมาก็น่าลุ้นหน่อย เฮ้อออ ผมมองแม่เสือดาวที่หลับปุ๋ยอยู่ตรงนี้ เสียงคลื่นซัดฝั่งชัดมากๆ

มันผิดแผนไปหมดเลยนะเอาจริงๆ แต่ว่าพอมาคิดดูแล้ว ผมแทบไม่มีแผนในการท่องเที่ยวเลย มิหนำซ้ำที่มาพัทยาใต้ถูกเพราะเคยมาบ้านแม่อรด้วยซ้ำ แผนการเที่ยวอะไรก็ไม่มี โปรแกรมอะไรก็ไม่ได้คิดไว้ คิดแค่ว่าถ้ามาทะเลแล้วก็คงคิดออกหน้างาน แต่พอมาจริงๆมันไม่ใช่เลย

ผมดูมั่ว ดูจะด้นสดเอาอย่างเดียว พูดอยู่อย่างเดียวว่าจะดูในเน็ตนะ จะหาข้อมูลนะ สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่างเพราะหลงไหลอยู่กับร่างกายน่าสัมผัสของดาว ซึ่งผมไม่โทษดาวแต่เป็นเพราะผมที่หื่นเอง วันแรกพานั่งทะเล กินข้าว เอาตรงๆถ้าไม่เจอพี่อาร์มตอนกลางคืนที่ร้าน

มันก็อาจจะเป็นการเที่ยวแบบว่าลุยหาสถานที่เอาดาบหน้าก็ได้ มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเหมือนกับว่าได้ไปผจญภัยกับสถานที่ใหม่ๆ แต่ว่ามันจะราบรื่นจริงๆเหรอ มันก็จริงอยู่อะไรที่ไม่ราบรื่นนั่นแหละคือการผจญภัยแต่ว่า จุดประสงค์จริงๆที่พาดาวมาคือ มาเที่ยวพักผ่อนนี่สิ่

พี่อาร์มเขาพูดถูกว่าถ้าเอาแค่พลังกายของผม ผมเที่ยวได้ทั้งวันสบายๆ แต่กับดาวที่พึ่งฟื้นไข้จะไหวเหรอ แต่ใจผมก็คิดแต่ว่าอยากทำให้ดาวประทับใจสุดๆ บอกตรงๆนี่เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ได้พาผู้หญิงออกมาเที่ยวแบบจริงๆจังๆแบบนี้ บอกตรงๆถ้าให้คะแนนตัวเองก็คงจะได้ 10 แต่ว่า เป็น 10 ที่ได้จาก 100 คะแนนนั่นแหละ

ทั้งทำงานจนลืมเรื่องการจองที่พัก ทั้งความคิดที่จะพานั่งรถตู้มา... แย่จังแฮะ อากาศมันก็ดีนะตอนนี้ เสียงคลื่น เสียงลม แต่ทำไมผมนอนไม่หลับ ดาวขยับตัวตะแคงมานอนซุกอยู่ ผมก็คิดๆว่า ถ้าไม่เจอพี่อาร์ม ผมจะทำไงหว่า เฮ้อออ จะว่าไปมันก็.. ถ้าไม่ได้ไปบ้านพี่อาร์มก็คงไม่รู้ว่าอาเอก ยังอาการไม่ค่อยดีเท่าไร

แต่ถ้าเทียบกับเมื่อปีก่อนๆ สีหน้าก็ดูดีขึ้นมากๆ คงต้องขอบคุณศาสตร์การรักษาของยุคปัจจุบันด้วยนั่นแหละนะ หลายคนก็เดาถูกว่าเมื่อตอนเด็กๆผมก็เคยมาเที่ยวเล่นบ้านแม่อรบ่อยๆ เพราะแม่อรจะขอให้พ่อกับแม่ผมมาที่บ้านตลอด แต่พอปี40 มันก็ตามที่รู้ๆกัน

ตอนนั้นบ้านผมล้ม บ้านแม่อรเองก็เกือบแน่ ดีที่ว่าพ่อของแม่อร หรือ ตาของพี่อาร์มนั้น ไม่ใช่ธรรมดาๆ เลยผ่านมันมาได้ ตอนนั้นพ่อก็แทบไม่ได้ติดต่อกับแม่อรเลย นั่นเพราะพ่อจะกลัวว่าเมื่อลำบากก็วิ่งหาคนช่วย พ่อเขาไม่ชอบทำอะไรแบบนั้น ช่วงแรกที่บ้านก็ไม่ได้ติดต่อแม่อรเลย

จนพวกแม่อรรู้เข้า คราวนี้ก็แห่กันมา เรียกว่าแห่กันมาเลย จะมาขอเอาผมไปเลี้ยงเพราะไหนๆ พ่อผมก็ไม่ยอมขอความช่วยเหลือพวกเขา แต่ดันแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือกับคนอื่นๆ นั่นแหละมั้งก็เลยเป็นความรู้สึกผิดของพ่อ ผมเองก็ไม่เข้าใจพ่อหรอกนะ ว่าทำไมถึงไปขอความช่วยเหลือจากไอ้พวกคนรวยพวกนั้น

ไม่รู้ว่าเคยมีบุญคุณต่อกัน เคยร่วมธุรกิจกันหรือว่าอะไร แล้วทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากแม่อร แต่ช่างเถอะ เพราะงั้นแหละ ผมเองก็ไม่อยากขอความช่วยเหลือจากแม่อรเท่าไร ผมเกรงใจ ผมเป็นคนนอกบ้านและอีกอย่าง ผมเกลียดคำพูดของพี่แอน ถ้าให้พูดแบบตรงๆผมก็ลำบากต้องหาเงินทำงานใช้ตอนเรียนมาตลอด

ตอนนี้มีงานทำแล้วถึงจะไม่ได้เงินเดือนสูงปรี๊ด แต่ก็ดีกว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัยเป็นไหนๆ เพราะฉะนั้นแล้วการไม่รับความช่วยเหลือจากแม่อร มันก็ไม่ได้แย่อะไรเท่าไร แต่ว่ายิ่งปฏิเสธเท่าไร ก็กลับยิ่งได้กลับมาเยอะมากมายเท่านั้น ยิ่งที่พี่อาร์มพูดมันก็ยิ่งทำให้ผมพูดไม่ออก

อ่ะพูดตามตรงกับเจ๊หมิวถึงผมจะนับถือแค่ไหนก็ไม่ใช่คนในครอบครัว กับพี่แท-โอ ต่อให้ผมนับถือเขาเหมือนพี่ชาย แต่ก็ไม่ได้โตมาด้วยกัน พี่แมนที่ผมเคารพแต่ผมก็ต้องเว้นระยะไว้เพราะลึกๆแล้วผมก็นับถือเขาเหมือนเจ้านายและอาจารย์ ผมรับความช่วยเหลือจากพี่ๆเหล่านี้ แต่ผมกลับปฎิเสธความช่วยเหลือจากพี่อาร์มนี่สิ่

เอาตรงๆพี่อาร์มก็เป็นคนนอก แต่เพราะโตมาด้วยกันนั่นแหละ ถึงผมจะไม่ชอบนิสัยอวยใส้แตกขนาดนั้น แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าผมสนิทกับพี่เขาจริงๆ และผมสนิทใจที่จะทะเลาะกับพี่แกนะ คือลึกๆแล้วผมก็รู้สึกว่า ต่อให้พวกเราจะโตแค่ไหน แต่เหมือนพวกเราทุกคนจะช่องว่างเล็กๆของความเป็นเด็กของพวกเราเสมอ เท่าเดิม และไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่ว่าจะพี่ปริญ เจ๊เปิ้ล พี่เพลง พี่เพียว  เจ๊น้ำ พี่เนม พี่นาว และอีกหลายๆคน ทุกคนต่างก็เหมือนวงกลมหลากสี มีมุมมองการใช้ชีวิตของแต่ละคน แต่พอเข้ามาเจอกัน เราจะมีช่องว่างตรงกลางเพื่อเข้าคุยหากัน แต่ปัญหาคือไอ้พี่อาร์มนี่แหละ มันจะบ้าเกินไป๊

อื่ม ตอนช่วงมัธยม ผมก็เคยคิดนะว่าอืม พวกคนรวยเขาจะใช้ชีวิตกันยังไงหว่าในแต่ละวัน พวกเราโดยปลูกฝังมาจากหนังจากละครว่า พระเอกที่เป็นคนรวย วันๆมันไม่ทำอะไร ได้แต่ตามนางเอกต้อยๆไปวันๆ แต่ผมก็ถูกความเชื่อนั้นหักล้าง ก็ตอนที่มาทำงานกับพี่แมนและคุณท่านที่บ้านใหญ่

ต้องออกไปทำงานทุกวัน ไม่ได้ใช้เวลาว่างๆไปไหนเลย พี่อาร์มมันก็คงเป็นแบบนั้น แต่ผมมั่นใจ 100 % ว่าไอ้พี่อาร์มมันใช้ชีวิตลั๊ลลากว่าพี่แมนเยอะแน่นอน เหลี่ยมจัดชิบ ที่พี่อาร์มมันพูดมาว่า รับความช่วยเหลือจากคนอื่นแต่ไม่รับความช่วยเหลือจากคนในครอบครัว มันก็ทำให้ผมสะอึกแหละนะ

เฮ้อออ ตั้งแต่ถูกปฏิบัติอย่างดีที่บ้านแม่อร เหมือนตัวเองเป็นคุณหนูเป็นนายน้อยของบ้าน มาที่ร้านก็ได้รับการปฎิบัติอย่างดี บารมีพ่อชัดๆแบบนี้ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าพ่อทำอะไรไว้บ้าง เพราะเอาตรงๆจะไปนั่งคุย นั่งถามพ่อ เกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านๆมา พ่อก็พูดว่าถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง ผมเองก็ไม่อยากถามมากด้วยกลัวจะโดนเตะ

วีรกรรมของพ่อนั้นก็เลยได้ยินมาจากบุคคลที่ 3 ในหลายๆคนนั้นแหละ เฮ้ออ แต่ดูจากการที่ทั้งลุงคนขับรถ กับ กัปตันเรือ ที่แสดงออก พ่อผมนี่คงซุปเปอร์ไซย่าระดับตำนานเลยมั้งน่ะ เฮ้อออ ไหนจะนั่งสปีดโบ๊ท มาต่อเรือยอร์ช นี่แหละมั้งที่คนมีตังส์เขาทำกัน

เหมือนพี่อาร์มเขารู้ว่าถ้าเป็นผมที่มาคนเดียว ผมคงชิ่งได้สบายๆ แต่ว่าเพราะมีดาวมาด้วยนั่นแหละ ผมเลยไม่กล้าที่จะหักดิบหรือปฎิเสธจริงๆจังๆ เพราะยังไงผมก็ต้องสนใจความรู้สึกของดาวอยู่แล้ว ดาวไม่เคยมาทะเล ไม่เคยขึ้นเรือ นั่นก็เป็นสิ่งที่ผมรู้อยู่แล้ว แต่โดนเอามาเป็นข้อต่อรองซะได้

แต่ว่าการที่ดาวได้มาทำอะไรที่พิเศษแบบนี้ครั้งแรกดาวเองก็คงชอบมากๆเลยล่ะ ผมมองอยู่ตลอดนะสีหน้าของดาวน่ะ แรกๆกังวล แต่ว่าเธอก็ยิ้ม และสนุกไปกับมัน ทั้งตอนนั่งบนเรือยอร์ช ตอนที่เห็นห้องนั่งพักบนเรือ และ แววตาตอนที่บอกว่าจะไปดำน้ำเปร่งประกายสุดๆเลยล่ะนะ และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ พูดถึงตอนทริปดำน้ำก็กำหมัดเหมือนกันนะ


ผมเห็นแล้วล่ะว่าชุดที่จะให้ผมใส่ นี่ของใหม่ ผมถอนหายเลยล่ะว่าเอาอีกแล้วไอ้พี่อาร์ม แต่ทำไงได้ของมันอยู่ตรงหน้าแล้ว มีกระดาษข้อความผูกติดเอาไว้ด้วย

" 555 ถ้าไม่ใส่ชุดนี้ รับรองเอ็งดำแน่ๆ ไม่อยากโบ๊ะครีมใช่ป่ะล่ะ "

นี่คือข้อความซึ่งผมเถียงไม่ได้ และ เถียงไม่ออก จริงอยู่ที่ผมนั้นชอบออกกำลังกาย.. แต่ไม่ใช่กับแดดเปรี้ยงแบบนี้ไง ผมขี้เกียจต้องมานั่งโบ๊ะครีมนานๆหลายอาทิตย์กว่าจะกลับมาเท่าเดิม คือถึงจะไม่ใช่หนุ่มสำอาง แต่ผมเองก็ต้องดูแลตัวเองบ้าง มันก็เป็นเรื่องธรรมที่คุณผู้อ่านเข้าใจแน่ๆ

ผมเป็นที่ขาวยากอยู่แล้วด้วย คือผมไม่ได้อยากจะขาวมากกว่านี้ เพราะรู้ว่า DNA และการใช้ชีวิตในกรุงฯ มันเลี่ยงแดดไม่ได้  เพราะงั้นการป้องกันไว้มันก็ดีกว่าเลยตามเลย ชุดที่ผมได้มาก็ 2 ส่วนครับ มันเหมือนชุดรัดกล้ามที่นักกีฬาใส่กัน โดยเฉพาะนักยูโดที่ต้องเก็บตัวฝึกซ้อม

คือแบบนี้ครับ ชุดยูโดมันสีขาว ผู้ชายนั้นจะใส่เสื้อยูโดเลย ไม่มีเสื้อยืดไว้เซฟแบบผู้หญิง เพราะงั้นเนื้อมันจะสัมผัสกับผิวโดยตรง ทั้งเหงื่อ ทั้งคราบไคลต่างๆ ตามตะเข็บ ตามเส้นนี่จะชัดเลย

และ.. ปกติแล้วผู้ชายแบบผมจะซักชุดยูโดอาทิตย์ละครั้ง นั่นหมายความว่าจันทร์ ถึง ศุกร์ จะไม่ซัก ซ้อมเสร็จเอามาตากผึ่งลม กลางวันก็เอามาตากแดด แต่คิดสภาพหน้าฝนสิ่ครับ ตากไม่ได้นี่โคตรเหม็น

ก็นั่นแหละครับ ผมเป็นคนซ้อมหนัก เหงื่อออกเยอะมากๆ ขุดยูโดนี่ชุ่มไปหมด ตอนไปซ้อมที่อื่นๆพวกพี่เขาก็แนะนำให้ใส่เสื้อ wet suit อย่างน้อยเสื้อขาวๆก็จะได้สะอาด ที่สำคัญช่วยเซฟกล้ามเนื้อด้วย ก็นั่นแหละครับ

ถึงชุด wet suit ตัวนี้จะเคยเห็นและใส่ครั้งแรหทแต่ก็พอคุ้นชินกับการรัดตึงอยู่ครับ อื้อหือ เห็นดาวใส่ wet suit  เลือดกำเดาแทบกระฉูดเลยครับ ส่วนโค้งส่วนเว้า ฮึ่มมม ใจเย็นไว้ลูกพ่ออย่าพึ่งผงาดตอนนี้

ผมรู้แล้วล่ะว่า บริษัทและเรือนำเที่ยวลำนี้เป็นของเครือแม่อร แต่ต้องบอกคุณผู้อ่านก่อนนะครับว่า แม่อรไม่ใช่หนึ่งเดียวที่ทำธุรกิจนี้ มีอีกหลายต่อหลายคน ที่ทำทัวร์ทริปดำน้ำแบบนี้เช่นกัน ที่ผมรู้เพราะ... มันไม่มีหรอกกก ที่จะจับเจ็ทสกีมารับแบบนี้


ปากผมบอกกลัวผิวไหม้ แต่ผมก็วิ่งพล่านไปทั่วทะเลเลยนั่นแหละครับ แผ่นโฟมที่ลอยกลางน้ำ แทนบอลเป่าลม ผมก็วิ่งไปเรื่อย ไม่รู้ดิ่พอไม่ได้ออกกำลังหายหนักๆแล้วเหมือนไม่ค่อยสบายตัว ผมวิ่งๆไต่ไปทั่ว มารู้ทีหลังว่าดาวบอกเหมือนลิงทะเล ผมก็ฮึ๊ ลิงทะเลคืออะไรกันล่ะนั่นน่ะ

ผมวิ่งเล่นอยู่แบบนั้น มองดาวที่ว่ายน้ำอยู่ๆ เธอหันมาโบกมือให้ผมด้วย ดาวดูสนุก และมีความสุขกับการว่ายน้ำจัง จน.. รู้สึกอยากให้ดาวได้มีความทรงจำดีๆ ที่ไม่ต้องนึก และ ทุกคนได้มองเห็นจังเลย... ผมแอบเข้าไปถามพนักงานเรือว่า มีบริการถ่ายภาพมั้ย

เขาก็เอ่อ เอ่ออ จนกัปตันเดินมาแล้วถามว่ามีอะไร พอเจอผมเขาก็ตกใจ ถามอ้าวคุณโทนเมื่อกี้ยังเห็นวิ่งอยู่เลยครับ มาตรงนี้ได้ไง การดำน้ำครั้งแรกเป็นไงบ้างครับ พนักงานที่ผมถามก็เลิ่กลั่กสิ่แบบนี้ ผมก็บอกสนุกดีครับ แต่ผมอยากได้ภาพ ตอนดำน้ำไม่ใส่ชูชีพ พอจะเป็นไปได้มั้ยครับ

กัปตันบอกได้แน่นอนครับคุณโทน ปกติเราก็มีบริการถ่ายภาพให้อยู่แล้วครับ แต่กับคุณโทนแล้ว ผมคงต้องให้เป็นกรณีพิเศษแล้วล่ะ  ผมก็บอกงั้นรบกวนด้วยนะครับ แล้วก็เป็นอย่างที่ดาวเล่านั้นแหละ เรามาอีกฝั่งของเรือ ที่ร่มเงาจากเรือช่วยเอาไว้ได้เยอะเลย ผมแปลกใจอย่างนึง.. ทำไมน้ำยังใสได้ขนาดนี้ทั้งๆที่เมื่อวานฝนตก แต่ช่างเถอะมันก็ดีอยู่แล้ว




ดาวดำน้ำ ถ่ายรูป ดูมีความสุข และสนุกดีนะ ผมสัมผัสได้จากรอยยิ้ม กัปตันเขามาใกล้ๆผม แล้วบอกว่าดีใจนะครับที่คุณโทนขอให้ช่วย ขอให้ทำอะไรให้บ้าง ผมบอกงั้นเหรอครับ ผมก็ยิ้มๆพยักหน้า ผมหายใจเข้าปอด ฮื๊ดดด เกาะกาบเรือ ดันตัวขึ้น และดันลง ปล่อยในปอดบุ๋ง ๆ ๆ  มือสองข้างตีมือขนาบซ้าย ขวา




พลิกตัวนอนหงายระนาบไปกับท้องทะเล





ภาพมันชัดเจน ต้องขอบคุณทั้งแว่นกันน้ำ ทั้งความโชคดีที่น้ำทะเลใส มุมมองที่หลายๆคนเคยเห็น และอีกหลายๆๆ คนไม่เคยได้เห็น ภาพจากมุมล่างของทะเล


ผมเดาเอาไว้ว่า ผมคงอยู่ห่างจากผิวน้ำราว ๆ 4-5 เมตร ทุกอย่างมันอื้ออึงตามปกติ ปลาก็ว่ายรอบๆตัว น้ำทะเลใส แดดส่องมา ภาพมันบรรยายไม่ถูก ก็พอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมไอ้พี่โยชอบดำน้ำขนาดนั้น และคงมีทะเลที่สวยมากๆอยู่หลายที่แน่ๆ ผมทิ้งตัวลอยอยู่แบบนั้น จนรู้สึกว่าปอดเริ่มอึดอัด จึงว่ายน้ำขึ้นมา




ได้ภาพมากัปตันคงจะส่งให้ภายหลังนั่นแหละนะ ขากลับ เอาตรงๆพอโดนเรียกว่าคุณหนูผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนั่นแหละ แถมยังเอาเจทสกีมาให้ขับอีก คือผมขับได้นะ แต่ว่าขับได้ ขับเป็น ขับเก่ง ขับชำนาญ และ ขับระดับเทพ นี่คนละเรื่องเลยล่ะนะ ผมก็คงเป็นจำพวกขับได้กึ่งๆไปทางขับเป็น แต่พี่อาร์มนี่ - - คงระดับเทพไปแล้วล่ะมั้ง


อืมรู้สึกตึ้บๆที่หัว อากาศมันเย็นๆน่ะ แต่ว่าไม่รู้สึกว่าเย็นเพราะแอร์อย่างเดียว ฝนจะตกรึเปล่า ผมเดินมาที่ประตูที่ติดระเบียงมีอาการปวดหัวนิดนึง ตึ้บๆ อ่าส์ ปวดหัวเพราะความกดอากาศแบบนี้ฝนตกแน่ๆ และพอเปิดประตูไป อื้มพัดมาเย็นๆแบบนี้ใช่เลย กลับมากินยาและนอนดีกว่า ด้วยน้ำหนักตัวของผม พารา 500 มิลกรัม ซักเม็ดครึ่งก็พอแล้วผมต้องใส่ใจเรื่องการกินยาพาราหรือยาแก้ปวหัวมากเลยล่ะครับ เพราะมันจะลำบากกระเพาะเอาถ้ากินไม่ระวัง


กลับมานอนต่อ ขยับนิดๆ ไม่อยากให้ดาวตื่น แล้วก็ทิ้งตัวนอน เฮ้อออ พอคิดอะไรไปเรื่อยๆ ความง่วงก็เริ่มเข้ามาและแปปเดียวภาพก็ตัด สติก็ได้พักเลยล่ะนะ หลับไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่ผมตื่นเพราะเสียงฟ้าร้องครับ ขยับตัวลุกขึ้นมา แน่นอนว่าสาวสวยข้างๆก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน ดาวตื่นมาหัวฟูเชียว ผมเองก็อึนๆหน่อย เพราะตื่นผิดเวลา ต้องจูนสมองแปปนึงว่าตอนนี้กี่โมงแล้วต้องทำไรต่อ ผมหันหน้ามองแม่เสือดาว เธอก็งืม งืมม ผมถามนอนต่อมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อกับข้าวก่อร เธอบอกต้องทำงานแล้ว...

ผมก็หือ ?! เธอก็หืออ แล้วเราก็รู้ตัวว่ากำลังเที่ยวพักผ่อนอยู่... จะว่าไปเวลาของผมกับดาวก็สลับกันเลยนะ 5 โมงผมเลิกงาน ส่วนเธอ 5 โมงต้องเริ่มทำงาน คงจะเหมือนเรื่องรถไฟฟ้ามาหานะจ๊ะล่ะมั้ง

โว้ยยย มาเที่ยวโว้ยยย คิดไรเนี่ย แล้วตอนนั้นอยู่ดีๆ ดาวก็โผมากอดเอวผมไว้ แล้วบอกพี่โทนอึ๊บกันมะ ผมก็หือออ แต่ไม่ทันจะได้เริ่ม  เปรี้ยง !!!  เสียงฟ้าผ่าครับ  ถ้าทุกท่านยังจำได้ ดาวเป็นคนที่กลัวเสียงฟ้าผ่ามากๆ

ถ้าฝนตกธรรมดาน่ะดาวเฉยๆ แต่ถ้าฟ้าผ่าขึ้นมาคือจะเสียอาการเลย จากอารมณ์ที่กำลังก่อตัวเมื่อกี้ ดาวรีบพุ่งมากอดผมทันที แล้วฟ้าก็ยังผ่ามาอีก 2-3 เปรี้ยงข้างนอก ดาวกอดผมแน่นเลยทีนี้

ผมกอด ๆ ลูบหลังเธอเบาๆ พยายามทำให้ดาวรู้สึกปลอดภัย คลายกังวล จนแปปนึงก็ดีขึ้นครับ ดาวแหงนหน้ามาแล้วบอก ฟ้าผ่าเสียงดังมากเลย ผมลูบหัวเบาๆ แล้วบอกไม่เป็นไรแล้วนะ อยู่ในห้องไม่เป็นไร

ผมมองไปข้างนอก อื่ม... ตกแน่ ตกชัวร์ ลมเย็นแบบนี้ด้วย ผมก็อื่มม... เอาไงดีนิ จะหาอะไรกินได้ยังไงบ้างเนี่ย พึ่งมาครั้งแรกซะด้วย ไม่รู้ที่รู้ทาง ไม่รู้ว่ามีโซนอาหารบริการมั้ย ดอาไงดี ตอนนี้จะพาดาวเดินไปข้างนอกก็กระไรอยู่

มันก็แปลกแฮะ ที่ดาวไม่กลัวฝนตก แต่กลัวฟ้าผ่า... เอาเถอะๆ คนเราก็ต้องมีกลัวกันบ้างแหละนะ กลัวนั่น กลัวนี่ กลัวยาจีน ช่างเถอะๆ ใครๆก็กลัวยาจีนทั้งนั้นแหละ วู๊ววว มีใครไม่กลัวบ้าง ปั๊ดโธ่

มีทางเดียวครับ ติดต่อกับทางล็อบบี้ โทรไปก็ฮัลโหล ผมโทรจากห้อง $§¥ นะครับ ปลายสายก็ทวนหมายเลขห้อง

[ ปลายสาย ]  :  ห้อง $§¥ นะครับ มีอะไรให้รับใช้รึเปล่าคนับคุณลูกค้า

ผมก็พูดไปว่า มีเรื่องอยากสอบถาม ภายในโรงแรมที่ร้านอาหาร หรือ มุมนั่งทานมั้ย พอดีพึ่งมาครั้งแรก และ ตอนนี้ไม่สะดวกออกไปข้างนอก

ก็นั่นแหละครับคุณผู้อ่าน เมื่อกี้กำลังสู้รบกับพี่อาร์มเลยไม่ได้สังเกตุรอบๆรีสอร์ตเลยว่าทางไหนมีอะไรบ้าง เขาก็ตอบมีครับมี คุณลูกค้าสะดวกมาที่ล็อบบี้มั้ยครับ ผมจะนำทางให้

ผมมองแม่เสือดาว แล้วถามว่าไปล็อบบี้มั้ย ไปกินข้าวกัน ดาวบอกอื้อไปๆๆๆ ผมบอกได้ครับ ขอบคุณมากครับ อ่ะวางสายก็ล้างหน้า แต่งตัวจัดเสื้อผ้ากันนิดหน่อย ผมถามดาวว่าไหวนะ ดาวบอกอื้ออ ถ้าไม่ผ่าเปรี้ยงแบบเมื่อกี้น่ะไหว คือเมื่อกี้ดังลั่นฟ้าจริงๆครับ


อ่ะพอออกมา ลมเย็นก็พัดมาตีหน้าทันที อื้อ หืออ มาแน่คืนนี้ พอมาถึงล็อบบี้ พนักงานก็นำทางไป โอ้วว พี่อาร์ม ไอ เลิฟ ยู ร้านงามมากทคือให้ความรู้สึก on the beach ของจริงๆเลยล่ะครับ ที่สำคัญ บะ บะ บาร์ญี่ปุ่น

ผมกับดาวมองหน้ากันเลย แล้วคือความรู้สึกมันสื่อถึงกันจริงๆนะ พนักงานถามว่าลูกค้าเลือกนั่งตามสบายเลยครับ และสามารถสั่งอาหารได้ทันที ผมกับดาวตรงดิ่งไปโซนบาร์ญี่ปุ่นเลย

คือร้านไม่ได้ใหญ่มากนะครับ เพราะมันเป็นส่วนนึงของรีสอร์ต ให้คิดซะว่าเป็นฟู๊ดคอทก็ได้ แต่ผมชอบแบบนี้ พอนั่งปุ๊ป

" อิรัชชัยมาเสะ "

ยินดีต้อนรับคือคำแรกที่ได้ยิน สำหรับบางท่านอาจจะบอกว่า มาทะเลก็ต้องอาหารทะเล ซึ่งไม่ผิดเลยครับแบบนั้น เพราะบนเรือ ผมก็ซัดไปหลายอยู่ แต่สำหรับแล้ว ถ้าเจอบรรยากาศดีๆ มันก็ต้องกินอาหารที่ชอบ

ข้าวหน้าหมูทอดคัตสึด้ง 1
เกี๊ยวซ่า 1

ผมสั่งไปก่อนเลย ส่วนดาวถามว่า มีราเมนชาชูมั้ยคะ เชฟหน้าบาร์ก็บอกมีทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการครับ ดาวก็บอกงั้นขอเป็นหมูชาชู เขารับทราบแล้วก็ไปรับออเดอร์ทันที

ดาวมองหน้าผม แล้วบอกว่าบาร์ดูดีมากเลยอ่ะพี่โทน ผมก็อื้อ ก็รอนานพอสมควรครับ แล้วอาหารก็มา อื่อหือ มันคือคัตสึด้ง ที่ตามหามานานน หมูทอดสีเหลืองทอง ไข่ที่ราดมาก็อื้อหือ งามมากก กลิ่นหอมลอยมาฉุยๆเลย เกี๊ยวซ่าก็หอมกระเทียมมากๆ นี่แหละเกี๊ยวซ่าในอุดมคติของผม

ส่วนของดาวผมมองจากสีหน้าของดาวแล้วรู้เลยว่าถูกใจสิ่งนี้แน่ๆเลยล่ะ อิตาดากิม้าสสสส ทานแล้วนะครับ อื้อหือ คุณผู้อ่านเอ๊ย แค่กัดเข้าไปคำแรก เสียงกรอบๆจากเกร็ดขนมปัง รสชาติจากเครื่องปรุง และสัมผัสของหมูทอดบอกเลยโคตรรดีย์ บรรยากาศก็ดี อาหารก็เลิศ บอกเลย พี่อาร์ม ขอบคุณคร๊าบบบบ

ดาวชอบมากดูแล้วน่ะ ผมก็บอกเชฟที่ยืนอยู่ข้างหน้าว่า อร่อยมากครับ ขนาดยังกินได้นิดเดียวนะเนี่ย ผมก็เลยถามว่า ขอสั่งกะหล่ำปลีซอยได้มั้ยครับ แล้วก็ขอซอสคัตสึ กับ เลม่อนด้วย อื้อหือออ เหมือนทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมไว้แล้ว แล้วอร่อยมากจริงๆครับ ผมชมไม่หยุดปากเลยละครับ ลมเย็นๆ เสียงคลื่น อาหารอร่อย บรรยากาศดี และไม่มีทัวร์จีน นี่คือสวรรค์ของคนทานข้าวเลยล่ะครับ

หลังจากทานข้าวแล้ว ฝนมันเริ่มตก ผมจ่ายเงินแล้วบอกว่าจะมาทานอีกแน่ๆ บอกเลยว่า 3 มื้อได้เลยถ้ารสชาติแบบนี้ พอกลับมาที่ห้อง ดาวก็ไปนั่งที่โซฟา แล้วบอกอิ่มจังเลยย ผมบอกอื้มอร่อยเนอะ ดาวบอกว่ายังเหนื่อยๆอยู่นิดนึงอ่ะ พี่โทนเพลียมั้ยอ่ะ ผมบอกก็ไม่นะ พอได้นอนแล้วเหมือนรีชาร์จ อ้อลืมๆ ลืมกินยา

ผมเดินไปที่กระเป๋า หยิบกล่องยาขึ้นมา เปิดป๊อก แล้วหยิบมา 1 เม็ด เป็นยาลูกกลอนที่เจ๊เตยให้มา ตั้งแต่มาพัทยาก็กินหลังอาหาร เช้า เย็นแหละครับ นี่แหละครับทำไมแรงถึงเหลือๆ




 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Nj14]

ความลับของผมซินะ555

[civil2]

อยากได้เลยครับยาลูกกลอนตำรับพี่เตยนี่

โอ๊ะโอ แบบนี้รอตอนต่อไปแบบใจจดใ่จจ่อเลยฮะ แถมมีลุ้นไปไกลด้วยว่าน้องแก้มก็เคยแล้ว พี่ดาวกำลังจะเคย แล้วเจ้าหญิงน้ำแข็งล่ะจะเคยไหม อิอิ

[Meen Nirawit]

ขอรับไปอ่านก่อนึระบ

[zaar65]

น้องดาว น้องน้ำแข็งแล้ว รอ น้องแก้มครับ

[johnone]

อยากได้ยาสูตรของพี่เตย

[LMnade]

อิ่มท้องแล้ว สงสัยได้เวลาออกกำลังกาย

[Blackhawkz]

ดูจากชื่อพี่ๆละน่สจะมีอีกหลายแม่นะนี่

[only1A]

ยาสูตรนี้ดีจริง อยากได้

[minky way]

ตอนนี้บรรยายจนอยากไปเที่ยวทะเลเลยครับ ขึ้นจากน้ำก็ต้องซูชิซาเซมิ
ชอบภาพสุดท้ายจริงๆ

[natt4556]

ได้เวลาเผยไอเท็มลับ แท่น แทน แท๊นนนนนน

ยาลูกกลอน ป๋าเจ๊เตย

[toy5599]

พลังยานี่เอง

[jamjam jam]

กินยาแล้ว ก็ไปสร้างความทรงจำกับดาวอีกเยอะๆเลยนะ

[mcgide]

ได้ยาดีมีแรงเหลือ

[ชุ้ง]

กินยาแล้ว ก็ไปสร้างความทรงจำกับดาวอีกเยอะๆเลยนะ