ผมมักจะกลับไปบ้านเมียเพราะว่าผมต้องกลับไปดูแลฟาร์มเห็ดที่ผมลงทุนปลูกเอาไว้โดยอาศัยที่ดินของแม่ยายแต่เมียผมก็มักจะไม่ค่อยไปด้วยเพราะติดงานบ้างไปสมาคมกับเพื่อนๆบ้างผมเองต่างหากที่กลับไปเจอหน้าแม่ยายบ่อยๆแม่ยายอายุ 54 รุ่นแม่ผมเลยเพราะตาตายไป 10 กว่าปีที่จริงผมเองก็ไม่ได้อยากคิดอะไรกับแกมาก่อนแต่ด้วยความที่ว่ามันเจอกันบ่อยๆเพราะกรุงเทพฯกับปราจีนมันไม่ไกลกันเท่าไหร่นัก

แม่ยายผมมีลูกสาว 2 คนเมียผมเป็นคนโตที่จริงแม่ยายแกก็สุขสบายดีที่ดินก็มีเงินทองก็เยอะแต่แกคงเหงาๆเลยมาดูแลฟาร์มเห็ดให้ผมวันนั้นวันศุกร์ผมขับรถไปปราจีนพอไปถึงก็เย็นเลยอาบน้ำกินข้าวแล้วมานั่งคุยกับแกพวกลูกจ้างกลับกันไปที่บ้านใหญ่หมดแล้วแกก็ไม่นึกว่าผมจะมาวันนี้เลยต้องอยู่ที่ฟาร์มด้วยกันที่บ้านนี้ห่างจากบ้านใหญ่ 20 กว่ากิโลกรัมมันไม่ยากที่ผมจะไปส่งแกก่อนแต่ดูแกก็ไม่ว่าอะไรเพราะที่นี่ก็มีทุกอย่างครบครันแต่ที่ดูจะมีมากที่สุดก็คือความเงียบพอทานข้าวเสร็จแม่ยายก็ขอตัวไปพักผ่อนก่อนผมบอกว่าขอดูหนังอีกสักนิดก็จะพักผ่อนเหมือนกันแม่ยายผมแกไม่ได้ถือตัวว่าจะอยู่ที่ฟาร์มด้วยกันไม่ได้ก่อนแกจะขอตัวไปพักยังแซวกันเล่นๆเลยผมบอกว่าแหมวันนี้อยู่ฟาร์มกับแม่เดี๋ยวผมก็นึกว่าแม่เป็นก้อยหรอกผมเลยบอกแกให้ขึ้นไปนั่งอ่านบนเก้าอี้

แกบอกไม่เป็นไรกลัวผมจะนั่งไม่สะดวกแต่ผมไม่ยอมให้แกขึ้นไปนั่งจนได้แกกลัวว่าผมจะนั่งลำบากเราสองคนนั่งคุยกันแม่ยายผมแกบอกว่ายังไม่ง่วงเพราะไม่คุ้นปกติไม่ค่อยได้มาพักที่นี่เท่าไหร่ทุกทีผมจะมาพักคนเดียวเพราะตอนเช้าต้องดูคนงานมาเก็บเห็ดเราสองคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนมาคุยกันเรื่องผมกับเมียแกอยากให้ผมมีลูกแกจะได้เลี้ยงหลานผมถามจริงๆนะครับแม่ไม่เหงาหรอจึงอยากให้มีหลานให้แม่เร็วๆไม่ใช่ผมหมายถึงแม้ไม่เหงาบ้างหรอทำไมไม่แต่งงานใหม่แล้วครับเขาถึงอยากให้มีหลานให้แม่เร็วๆไม่ใช่ผมหมายถึงแม้ไม่เหงาบ้างหรอทำไมไม่แต่งงานใหม่ล่ะครับ กลัวว่านางใกล้กับกางเกงมันจะอยู่ลำบากแม่ก็เลยทนเหงามาถึงป่านนี้ทำยังไงได้ล่ะมานพช่างมันเถอะผมพูดอะไรแล้วแม่อย่าโกรธผมนะอะไรล่ะพูดมาสิคือผมแหลงผมไม่ค่อยอยากเล่าเลยยิ่งทำให้แม่อยากรู้คือว่า คือผมกับก้อยยังไงก็ใกล้เขาไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับผมน่ะสิครับ วันๆก็ทำแต่งานไม่รู้ทำไมเขาไม่ค่อยอยากจะมีเวลาให้ผมเลย

หลังจากนั้นผมเล่าเรื่องของผมกับก้อยให้แม่ฟังเพราะมันอาจจะทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้างก็ได้จริงๆนะแม่บางทีผมเองก็อยากจะไปหาใครสักคนที่มีเวลาให้ผมบ้างหมายความว่ายังไงเธอจะมีเมียน้อยหรอแล้วให้ผมทำยังไงล่ะครับผมเองก็เป็นมนุษย์อยากมีเวลาอยู่กับแฟนบ้าง ตอนนี้แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแต่ไม่อยากให้มานพไปมีคนอื่นเลยผมก็ไม่อยากครับแต่ว่าบางทีผมก็ไม่ไหวเหมือนกันอย่างเดือนนี้ผมเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวเองมันเหงามากนะครับแม่ฉัน ผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้นะครับ แม่จะไปช่วยอะไรเธอได้ 54 แล้วนะปีนี้ 54 แต่ยังดูสาวยังดูสวย ไหนๆวันนี้ผมก็เปิดใจคุยกับแม่แล้วผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆแกผมถามจริงๆนะแม่ผู้หญิงอายุมากๆเขามีความรู้สึกเหงาๆเวลาอยู่คนเดียวบ้างไหมครับเอ้าแม่บอกให้ถามได้นี่นะครับผมอยากรู้จริงๆแหมมันก็มีบ้างนะความรู้สึกเหงาแบบนี้อยากมีคนดูแลไหมครับ แม่ก็ยังอยากมีความรักอยู่นะสิ จนแกถามขึ้นมาทำไมเงียบไปล่ะคิดอะไรอยู่ล่ะมานพใช่ครับผม

คิดว่าทำไมมีอะไรหรอผมลองคิดเล่นๆอยู่นะครับแม่ว่าถ้าแม่เป็นก้อยตอนนี้ผมคงมีความสุขไปแล้วผมไม่ได้พูดอะไรต่อแล้วผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับเพราะความเพลียได้เวลาเช้าแล้ว ต่างคนต่างสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่าคนงานเริ่มทยอยมาเก็บเห็ดกันแล้วเราเลยลุกออกจากห้องแม่ยาย เพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นเขา และเราก็แอบนัดกันแลกเปลี่ยนความสุขและคลายความเหงาให้แม่ยายอยู่บ่อยครั้งเวลาที่ต้องกลับมาดูแลฟาร์มเห็ดคนเดียวเลยเวลาที่ภรรยาหรือลูกสาวของแม่ยายนั้นไม่ได้มาด้วย

มันแอบเป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ก่อตัวขึ้นจนเราทั้ง 2 คนมีใจให้กันอย่างชัดเจนจนหลัง ๆ เรามักจะอาสากลับมาที่บ้านแม่ยายเพียงคนเดียวและอ้างว่าต้องการให้แฟนของเขาได้พักผ่อน นาน ๆ เธอถึงจะกลับมาเยี่ยมแม่ด้วยกัน แต่ตกดึกเราก็ยังแอบนัดกันเข้าไปเย็ดกันในฟาร์มเห็ดให้เสียว และตื่นเต้นกันย่อย ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศและความทรงจำดี ๆ ให้แก่กัน

ผมมักจะกลับไปบ้านเมียเพราะว่าผมต้องกลับไปดูแลฟาร์มเห็ดที่ผมลงทุนปลูกเอาไว้โดยอาศัยที่ดินของแม่ยายแต่เมียผมก็มักจะไม่ค่อยไปด้วยเพราะติดงานบ้างไปสมาคมกับเพื่อนๆบ้างผมเองต่างหากที่กลับไปเจอหน้าแม่ยายบ่อยๆแม่ยายอายุ 54 รุ่นแม่ผมเลยเพราะตาตายไป 10 กว่าปีที่จริงผมเองก็ไม่ได้อยากคิดอะไรกับแกมาก่อนแต่ด้วยความที่ว่ามันเจอกันบ่อยๆเพราะกรุงเทพฯกับปราจีนมันไม่ไกลกันเท่าไหร่นัก

แม่ยายผมมีลูกสาว 2 คนเมียผมเป็นคนโตที่จริงแม่ยายแกก็สุขสบายดีที่ดินก็มีเงินทองก็เยอะแต่แกคงเหงาๆเลยมาดูแลฟาร์มเห็ดให้ผมวันนั้นวันศุกร์ผมขับรถไปปราจีนพอไปถึงก็เย็นเลยอาบน้ำกินข้าวแล้วมานั่งคุยกับแกพวกลูกจ้างกลับกันไปที่บ้านใหญ่หมดแล้วแกก็ไม่นึกว่าผมจะมาวันนี้เลยต้องอยู่ที่ฟาร์มด้วยกันที่บ้านนี้ห่างจากบ้านใหญ่ 20 กว่ากิโลกรัมมันไม่ยากที่ผมจะไปส่งแกก่อนแต่ดูแกก็ไม่ว่าอะไรเพราะที่นี่ก็มีทุกอย่างครบครันแต่ที่ดูจะมีมากที่สุดก็คือความเงียบพอทานข้าวเสร็จแม่ยายก็ขอตัวไปพักผ่อนก่อนผมบอกว่าขอดูหนังอีกสักนิดก็จะพักผ่อนเหมือนกันแม่ยายผมแกไม่ได้ถือตัวว่าจะอยู่ที่ฟาร์มด้วยกันไม่ได้ก่อนแกจะขอตัวไปพักยังแซวกันเล่นๆเลยผมบอกว่าแหมวันนี้อยู่ฟาร์มกับแม่เดี๋ยวผมก็นึกว่าแม่เป็นก้อยหรอกผมเลยบอกแกให้ขึ้นไปนั่งอ่านบนเก้าอี้

แกบอกไม่เป็นไรกลัวผมจะนั่งไม่สะดวกแต่ผมไม่ยอมให้แกขึ้นไปนั่งจนได้แกกลัวว่าผมจะนั่งลำบากเราสองคนนั่งคุยกันแม่ยายผมแกบอกว่ายังไม่ง่วงเพราะไม่คุ้นปกติไม่ค่อยได้มาพักที่นี่เท่าไหร่ทุกทีผมจะมาพักคนเดียวเพราะตอนเช้าต้องดูคนงานมาเก็บเห็ดเราสองคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนมาคุยกันเรื่องผมกับเมียแกอยากให้ผมมีลูกแกจะได้เลี้ยงหลานผมถามจริงๆนะครับแม่ไม่เหงาหรอจึงอยากให้มีหลานให้แม่เร็วๆไม่ใช่ผมหมายถึงแม้ไม่เหงาบ้างหรอทำไมไม่แต่งงานใหม่แล้วครับเขาถึงอยากให้มีหลานให้แม่เร็วๆไม่ใช่ผมหมายถึงแม้ไม่เหงาบ้างหรอทำไมไม่แต่งงานใหม่ล่ะครับ กลัวว่านางใกล้กับกางเกงมันจะอยู่ลำบากแม่ก็เลยทนเหงามาถึงป่านนี้ทำยังไงได้ล่ะมานพช่างมันเถอะผมพูดอะไรแล้วแม่อย่าโกรธผมนะอะไรล่ะพูดมาสิคือผมแหลงผมไม่ค่อยอยากเล่าเลยยิ่งทำให้แม่อยากรู้คือว่า คือผมกับก้อยยังไงก็ใกล้เขาไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับผมน่ะสิครับ วันๆก็ทำแต่งานไม่รู้ทำไมเขาไม่ค่อยอยากจะมีเวลาให้ผมเลย

หลังจากนั้นผมเล่าเรื่องของผมกับก้อยให้แม่ฟังเพราะมันอาจจะทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้างก็ได้จริงๆนะแม่บางทีผมเองก็อยากจะไปหาใครสักคนที่มีเวลาให้ผมบ้างหมายความว่ายังไงเธอจะมีเมียน้อยหรอแล้วให้ผมทำยังไงล่ะครับผมเองก็เป็นมนุษย์อยากมีเวลาอยู่กับแฟนบ้าง ตอนนี้แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแต่ไม่อยากให้มานพไปมีคนอื่นเลยผมก็ไม่อยากครับแต่ว่าบางทีผมก็ไม่ไหวเหมือนกันอย่างเดือนนี้ผมเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวเองมันเหงามากนะครับแม่ฉัน ผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้นะครับ แม่จะไปช่วยอะไรเธอได้ 54 แล้วนะปีนี้ 54 แต่ยังดูสาวยังดูสวย ไหนๆวันนี้ผมก็เปิดใจคุยกับแม่แล้วผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆแกผมถามจริงๆนะแม่ผู้หญิงอายุมากๆเขามีความรู้สึกเหงาๆเวลาอยู่คนเดียวบ้างไหมครับเอ้าแม่บอกให้ถามได้นี่นะครับผมอยากรู้จริงๆแหมมันก็มีบ้างนะความรู้สึกเหงาแบบนี้อยากมีคนดูแลไหมครับ แม่ก็ยังอยากมีความรักอยู่นะสิ จนแกถามขึ้นมาทำไมเงียบไปล่ะคิดอะไรอยู่ล่ะมานพใช่ครับผม

คิดว่าทำไมมีอะไรหรอผมลองคิดเล่นๆอยู่นะครับแม่ว่าถ้าแม่เป็นก้อยตอนนี้ผมคงมีความสุขไปแล้วผมไม่ได้พูดอะไรต่อแล้วผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับเพราะความเพลียได้เวลาเช้าแล้ว ต่างคนต่างสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่าคนงานเริ่มทยอยมาเก็บเห็ดกันแล้วเราเลยลุกออกจากห้องแม่ยาย เพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นเขา และเราก็แอบนัดกันแลกเปลี่ยนความสุขและคลายความเหงาให้แม่ยายอยู่บ่อยครั้งเวลาที่ต้องกลับมาดูแลฟาร์มเห็ดคนเดียวเลยเวลาที่ภรรยาหรือลูกสาวของแม่ยายนั้นไม่ได้มาด้วย

มันแอบเป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ก่อตัวขึ้นจนเราทั้ง 2 คนมีใจให้กันอย่างชัดเจนจนหลัง ๆ เรามักจะอาสากลับมาที่บ้านแม่ยายเพียงคนเดียวและอ้างว่าต้องการให้แฟนของเขาได้พักผ่อน นาน ๆ เธอถึงจะกลับมาเยี่ยมแม่ด้วยกัน แต่ตกดึกเราก็ยังแอบนัดกันเข้าไปเย็ดกันในฟาร์มเห็ดให้เสียว และตื่นเต้นกันย่อย ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศและความทรงจำดี ๆ ให้แก่กัน