คิดอะไรมากละป้านวล อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดแล้วฝ่าฟันมันไป

เยี่ยสุดๆ

 

ป้ามาล้างหน้า

ป้าน่าจะใจอ่อนแล้ว

มีครั้งแรก แล้วก็คงมีครั้งที่สองและสามตามมา

 

ป้าคงเพลียสุดๆ

ขาสั่นเลยไม่มีแรงแล้ว

พลังหนุ่ม ป้าฟ้าเหลืองแน่ๆ

นัทจะเริ่มเทครัวกินสาวๆครบทุกคน

รายต่อไป น้องสาวมายด์

ป้าติดใจหลานแล้ว

ในความมืดมิดที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความใคร่ที่จางจาง ความเงียบเข้าปกคลุมราวกับม่านหนาหลังพายุอารมณ์สงบลง ร่างกายของทั้งสองยังคงแนบชิดกัน เหงื่อที่ไหลซึมออกมาจนชุ่มโชกไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอกเหนียวเหนอะหนะจนรู้สึกหนึบผิว แสงจันทร์สีนวลสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ทอดเงาเป็นทางยาวบนพื้นห้อง ป้านวลนอนตะแคงข้าง หายใจแผ่วเบา ริมฝีปากยังคงบวมช้ำเล็กน้อย ผมสีดำขลับเปียกชื้นเกาะกรอบใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ นัทนอนหงายข้างๆ มองเพดานห้องที่มืดมิด หัวใจของเขายังคงเต้นระรัวราวกับกลองศึก ความรู้สึกอิ่มเอม ความตื่นเต้น และความกังวลตีวนอยู่ในอกนัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย พลิกกายตะแคงข้างเผชิญหน้ากับป้านวล มือของเขายังคงสั่นเล็กน้อยเมื่อยกขึ้นลูบไล้กลุ่มผมนุ่มลื่นของเธออย่างแผ่วเบา
"ป้าครับ..." เสียงของนัทแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาในความเงียบ "ขอบคุณนะครับ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ที่ป้าเปิดโลกอีกใบให้ผม... สอนบทเรียนต่างๆ เรื่องเพศสัมพันธ์ให้กับผม..." กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของป้านวลที่ปะปนกับกลิ่นเหงื่อยังคงอบอวลอยู่รอบตัวเขา
ป้านวลยังคงหลับตาพริ้ม ไม่มีการตอบสนองใดๆ ในทันที ราวกับกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง นัทรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเธอ
นัทสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าที่ยังเหลืออยู่ เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แม้จะแฝงไปด้วยความประหม่า "ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับ... จริงๆ นะครับป้า... ขอบคุณที่ป้า... เป็นคนแรกของผม..." ความร้อนรุ่มยังคงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเขา
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในความเงียบที่หนักอึ้ง นัทรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ความจริงที่ว่ามายด์ ลูกสาวคนโตของป้านวล ผู้หญิงที่เขารู้จักและใกล้ชิดมาตลอด เป็นคนแรกของเขาในเรื่องเพศสัมพันธ์นั้น เป็นความลับที่เขากับมายด์รู้กันเพียงสองคน ภาพความทรงจำเกี่ยวกับสัมผัสแรก การเรียนรู้ และความเร่าร้อนกับมายด์ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว ความลับนั้นเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอนอยู่เบื้องหลังความสุขชั่วครู่ที่เขากำลังประสบ
ทำไมฉันถึงพูดโกหกป้า... จนบดบังความรู้สึกผิดนั้นไปชั่วขณะ
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดมิด ดวงตาคู่สวยของเธอฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาที่ยังคงคลอหน่วย เธอหันมาเผชิญหน้ากับนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ความเศร้า และเริ่มฉายแววของความอ่อนล้าในการต่อต้าน
เขาบอกว่าฉันเป็นคนแรกของเขา... ป้านวลคิดทบทวนคำพูดนั้นในใจ ความรู้สึกบางอย่างที่อบอุ่นและวาบหวามปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกดีที่ได้รับเมื่อครู่ยังคงติดตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกาย แม้ร่างกายจะเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเหงื่อและอ่อนล้า... มันผิด... มันไม่ควรเกิดขึ้น... แต่ความรู้สึกตอนนั้นมัน... ช่าง... ความขัดแย้งในใจเริ่มอ่อนแรงลง ความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นซ้ำๆ เริ่มมีอิทธิพลมากขึ้น ช่างมันเถอะ... ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกนี้อีกแล้ว... ความคิดของเธอเริ่มจมดิ่งสู่ความรู้สึกทางกายภาพที่ยังคงค้างคา
นัทสัมผัสได้ถึงความเงียบที่ยาวนาน ความสับสนในแววตา และหยาดน้ำตาที่คลอหน่วยของป้านวล รวมถึงผิวกายที่ยังคงเปียกชื้นของเธอ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกังวล
"นัท..." ในที่สุดเสียงแหบพร่าที่สั่นเครือของป้านวลก็ดังขึ้นแผ่วเบา แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไปด้วยความอ่อนแรงและยอมจำนน "อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลย... มันไม่ถูกต้อง..."
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความหนักใจ และความเหนื่อยล้าที่จะต่อต้าน นัทสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่เริ่มปกคลุมบรรยากาศ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้นด้วย


เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้อง ป้านวลค่อยๆ รู้สึกตัว เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น ภาพแรกที่เห็นคือแสงสีทองอ่อนๆ ที่ทาบทาทั่วห้อง เธอไม่รู้ว่าตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ความอ่อนเพลียเข้าครอบงำจนเธอไม่รู้สึกตัว
ป้านวลขยับตัวเล็กน้อย สัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะหนะและความเย็นที่ต้นขา เมื่อก้มลงมอง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า คราบน้ำกามสีขาวขุ่นของนัทไหลเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วต้นขาทั้งสองข้าง ภาพความทรงจำอันร้อนรุ่มของค่ำคืนที่ผ่านมาไหลย้อนกลับมาในความคิดของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกผิดและความอับอาย
ด้วยความตกใจ ป้านวลค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง ขาเรียวสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับพื้นห้องเย็นเฉียบ เธอรีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ติดกัน เปิดน้ำอุ่นและชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วราวกับต้องการลบล้างทุกร่องรอยของความผิดบาป คราบน้ำกามถูกสายน้ำชะล้างไปจนหมดจด แต่ความรู้สึกผิดและความสับสนยังคงเกาะกุมจิตใจเธอแน่น
หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อย ป้านวลกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง มองร่างของนัทที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง แสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเขา ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสา ป้านวลถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปใกล้และปลุกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"นัทลูก... นัท... ตื่นได้แล้ว กลับห้องเราไปพักผ่อนเถอะ"
นัทค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย มองป้านวลด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความเสน่หา
"อรุณสวัสดิ์ครับป้า..."
"กลับห้องไปพักผ่อนนะลูก" ป้านวลพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย พยายามซ่อนความรู้สึกผิดและความสับสนไว้ภายใน
นัทลุกขึ้นจากเตียงแต่งตัวอย่างว่าง่าย เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขามองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
หลังจากนัทออกจากห้องไป ป้านวลก็ลงไปยังห้องครัว เริ่มเตรียมอาหารเช้าด้วยมือที่ยังคงสั่นเทาเล็กน้อย ความคิดมากมายตีวนอยู่ในหัว เธอไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรต่อไป ความลับที่เธอและนัทร่วมกันสร้างขึ้นจะส่งผลต่อชีวิตของเธอและครอบครัวอย่างไร...

แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี