แว่นวิเศษ 5

[BirD]

รายสอง

[CO2]

 

[Pop2522]

เหยื่อใหม่มาแล้ว

[NongNso]

รายต่อไปมาแล้ว

[เด็กสายเบิร์น]

หมดบริษัทเลยมั้ย

[per2512]

โดนทั้งวงพี่แว่นเราเก็บหมด

[moonz]

 

[magic_gu]

 

[Kylin k]

  กลางวันเอาที่ไหน

[peenan001]

  ร้อนมากนะ มายู

[silencer001]

เหยื่อสาวสวยวัยใสเสียด้วยนายแว่น

[Kaba]

เรื่องนี้ ให้ ChatGPT แต่งแล้วเลือกบทที่ Chat มันเสนอ ต่อไปเรื่อยๆ มี 22 ตอน
ผมลงวันละ 4 ตอน เรื่องนี้จบโอเคหน่อย มีเวลาให้เขียนบทจบ ก่อน Chat จะงอแง

บทที่ 5: มายู – เหยื่อบริสุทธิ์

เช้าวันถัดมา ฟ้าโปร่ง เมฆขาวบาง ๆ ลอยตัดแสงแดดที่เริ่มร้อนแรง กิตตินั่งหลังพวงมาลัยรถตู้ประจำตำแหน่ง แว่นวิเศษยังอยู่ในกระเป๋าเสื้อ รอคอยเวลาที่เหมาะสม ไม่รีบร้อน ไม่กระหายเกินควร—เขาไม่ใช่หมาป่าบ้าเลือด...แต่เป็นคนขับรถที่แค่ รู้วิธีใช้โอกาสให้คุ้มที่สุด

วันนี้เป็นรอบรับช่วงเช้า มีไอดอลเพียงคนเดียวที่ต้องรับ—"มายู" เด็กสาวอายุเพียง 18 ปี พึ่งเดบิวต์ได้ไม่ถึงสองเดือน หน้าตาจัดว่าหวานแบบญี่ปุ่นแท้ ผิวขาวผ่อง หุ่นเพรียวบาง หน้าอกยังเล็กเด้งตามวัย แต่มีเสน่ห์น่าฟัดแบบดิบเถื่อนที่สุดก็ตรงดวงตาเงียบ ๆ คู่นั้น กับริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ขยับแค่เวลาจำเป็น

เด็กแบบนี้แหละ...คือเหยื่อที่แว่นเขาอยากลองที่สุด

รถตู้ค่อย ๆ ชะลอจอดหน้าคอนโดกลางเมือง ตัวอาคารสูงสิบกว่าชั้น มีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนา มายูเดินออกมาช้า ๆ สะพายกระเป๋าใบเล็ก เสื้อยืดสีฟ้าบางติดลำตัวจนเห็นเส้นเงาเสื้อชั้นในลาง ๆ ใต้แสงแดด กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋จนเห็นแก้มก้นเกือบโผล่ ร่างเล็ก ๆ ของเธอช่างดูไม่มีพิษภัย แต่แววตาเธอ...มีบางอย่างที่ยังไม่ถูกเปิดออก

เธอเปิดประตูขึ้นมานั่งเบาะแถวที่สอง ทักเขาเบา ๆ

"สวัสดีค่ะ...พี่แว่น..."

"อื้ม...น้องมายูคนเดียวเหรอวันนี้?" เขาพูดอย่างสุภาพ แต่ปลายนิ้วกลับคลำไปที่ขาแว่นกดปุ่มทันทีเมื่อสบตาผ่านกระจก

ลำแสงแว่นเปล่งวาบบาง ๆ พุ่งเข้าตาเธอโดยไม่รู้ตัว

มายูนิ่ง...กะพริบตา...จู่ ๆ มือที่วางบนตักสั่นเบา ๆ ใบหน้าขึ้นสีจาง ๆ

"...ร้อนจังเลยค่ะ..." เธอพูดเบา ๆ พลางขยับตัวบนเบาะเล็กน้อย ถ่างขาออกไม่รู้ตัว


เขายิ้มเบา ๆ นิ้วยังคาอยู่ในร่องแฉะ พร้อมคำในหัวที่คิดขึ้นมา...

"งั้นคราวหน้าหนูลอง 'อม' ให้พี่บ้างนะ"

แต่เขายังไม่พูดออกไป เพราะ...บทถัดไปยังมาไม่ถึง

มีบ้างก็ดี

[Kaba]

มีบ้างก็ดี

[Anfas617]

เหยื่อมาอีกหนึ่งคน

[Sds]