ตอนที่ 5 ไฮโซสาวสุดสวยเกินห้ามใจ



 ในวันรุ่งขึ้น

 เสียงเครื่องยนต์ของโรลส์รอยซ์สีดำสนิทสะท้อนก้องเมื่อมันเคลื่อนตัวผ่านประตูรั้วเหล็กสูงสู่คฤหาสน์หรูตระการตา คนขับรถชุดสูทเรียบร้อยและแว่นตาสีดำท่าทีเคร่งขรึมจับพวงมาลัยอยู่ด้านหน้า ส่วนผมกับเนยนั่งอยู่ด้านหลังบนเบาะหนังราคาแพงที่แสนจะนุ่มนวล

 เนยนั่งยิ้มอย่างผ่อนคลาย ส่วนผมนั้นกลับตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก มือเกาะกระจกรถพลางมองออกไปยังรอบๆ คฤหาสน์แห่งนี้ ท่าทีเหมือนกับเด็กน้อยที่เพิ่งเข้าเมืองใหญ่

 แต่มันก็อดใจไม่ได้ที่ได้เห็นสถานที่แห่งนี้ พื้นที่โดยรอบกว้างใหญ่ยิ่งกว่าโครงการบ้านจัดสรรราคาดี สระน้ำที่ปล่อยน้ำพุพวยพุ่งสวยงาม ก่อนมองไปยังตัวคฤหาสน์ที่ใหญ่โอ่อ่าสูงอย่างกับปราสาทขุนนาง

 "โอ้โห....แม่งบ้านคนเหรอวะเนี้ย?! กวาดบ้านทีนึงคงปวดหลังแย่ แค่กูกวาดห้องตัวเองกูยังเหนื่อยเลย!"

 "ไอ้บ้า! เขามีคนรับใช้ จะไปกรวดเองทำไมเล่า"

เนยหัวเราะผมอย่างเอ็นดูกับความตื่นเต้นของผม

ก่อนรถจะหยุดลงที่หน้าคฤหาสน์ คนขับรถรีบเดินลงมาเปิดประตูให้พวกเราในทันที เนยเดินลงไปพยักหน้าขอบคุณให้เขา

"คุณเนยครับ คุณหนูพลอยรอทั้งสองท่านอยู่โต๊ะอาหารแล้ว เดี๋ยวกระเป๋าผมจะขนไปไว้ที่ห้องเองครับ"

"อื้ม! ขอบใจมาก"

เขาพยักหน้าแล้วก็เดินไปขนกระเป๋าที่หลังรถ ขณะที่ผมก้าวเท้าลงมาตามหลังของเนย เงยหน้าขึ้นมองประตูตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น

ผมตัดสินใจขนข้าวของมาอยู่คฤหาสน์แห่งนี้ เป็นบ้านของพลอยแฟนสาวของเนย เธอเป็นลูกสาวของตระกูลเศรษฐีระดับหมื่นล้าน ที่ทำธุรกิจใหญ่ในแวดวงธุรกิจแฟชั่นไฮเอนด์ที่โด่งดังไประดับโลก เธอมีความสามารถมากจนครอบครัวยอมยกธุรกิจทั้งหมดให้เธอบริหารตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้

สมัยมหาลัยผมได้เจอพลอยอยู่หลายครั้งก่อนที่เธอจะคบกับอีก เธอเป็นลูกคุณหนูที่สวยสุดๆ เคยเห็นเธออยู่ไกลก็รู้สึกถึงความสง่ามีภูมิฐาน ครั้งหนึ่งผมเองก็เคยคิดจะเข้าไปจีบเธอ แต่พอดูฐานะตัวเองแล้ว ใจมันกลับฝ่อปอดแหกขึ้นมา

"เติ้ล ไปกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้ว"

"อืม"

ผมพยักหน้าตอบรับ ก่อนทั้งสองเราจะเดินตามคนรับใช้ที่ออกมาต้อนรับ พาไปยังห้องทานอาหาร

 "เชิญทั้งสองท่านเลยค่ะ"

 คนรับใช้ผายมือให้พวกเราเข้าไป ผมพยักหน้าก่อนเดินนำเข้าไป

 ห้องกว้างโล่งประดับประดับประดาไปด้วยกระจกใสจนเห็นวิวด้านนอก โต๊ะอาหารยาวขนาดเกินกว่าสิบคนได้ คนรับใช้หลายคนยืนรออยู่รอบๆ อย่างเพียบพร้อม

 ขณะที่ผมกำลังกวาดสายตาไปรอบห้อง ลมหายใจก็ต้องสะดุดไปชั่วขณะ ไม่ใช่เพราะอากาศข้างใน แต่เป็นเพราะหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

ผิวขาวนวลของเธอฉายแสงระยิบระยับจากโคมไฟหรูด้านบน มันสอดรับกับชุดเดรสผ้าเงาสีฟ้าสดที่แนบไปกับเรือนร่างอย่างยั่วเย้า เนื้อผ้าพอดีแนบสนิทกับทรวดทรงที่เซ็กซี่ของเธอ เส้นโค้งเว้าของไหล่ เนินอก และเอวคอดถูกเน้นออกมาอย่างโจ่งแจ้งจนผมยากจะละสายตา

มันเปิดเผยแผ่นหลังเปลือยเปล่า ไล่ยาวจากต้นคอจนถึงบั้นเอวเผยออกมาอย่างมีเสน่ห์ รับรู้ได้ถึงความมั่นใจ ความสง่าสูงศักดิ์ ผสานกับความเย้ายวนที่ฉาบเคลือบอยู่ทุกอิริยาบถ

เมื่อสายตาเธอประสานกับผม เพียงแค่เสี้ยววินาที ความคิดทุกอย่างในหัวผมก็หายไป เหลือเพียงเสียงเต้นหัวใจดังลั่น

เธอคนนี้... ไม่นึกว่าเธอจะสวยขึ้นขนาดนี้ แค่มองจากตรงนี้ก็ทำผมตื่นเต้นไม่หยุด และยิ่งเห็นริมฝีปากแดงและดวงตาคมกริบหันมาทางผม มันเหมือนกับโดนมีดทิ่มแทงใส่หัวใจจนทะลุ

 "มากันแล้วเหรอ? มาได้ทันเวลากันพอดี"

 น้ำเสียงเย็นเหยียบพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูสง่า พูดจบเธอก็ยกมือขึ้นสั่งคนรับใช้เป็นสัญญาณ พร้อมรีบเดินออกไปยกอาหารมาวางคนโต๊ะ

 เธอนั่งอยู่เก้าอี้หัวโต๊ะอาหาร ยกต้นขาขาวเนียนขึ้นไขว้กันด้วยท่าทางสง่าดูสูงศักดิ์ ต้นขาเรียวยาว รูปร่างสวยสดเซ็กซี่

 ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างโต๊ะอาหารยาวเหยียด ใจยังเต้นตึกตักเมื่อเหลือบมองพลอยที่นั่งอยู่ข้างๆ

 "ตัวเอง! เค้าคิดถึงตัวเองจังเลย!"

เนยไม่รอช้า วิ่งพรวดเข้าไปกอดพลอยแน่นด้วยความคิดถึง เธอซุกหน้าไปที่แก้มพลอย ซุกไซ้สกินชิพอย่างไม่ยั้ง ใบหน้าแดงระเรื่อจากความตื่นเต้น

ทำเอาพลอยยิ้มอ่อนๆ ท่าทางดูอึดอัดเล็กน้อย

"เนย...เราไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันเองนะ"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่แฝงด้วยความเขิน เนยไม่สนใจ ยังคงกอดแน่นพลางย้ำ

"ถึงยังไงเค้าก็คิดถึงอยู่ดี!"

พลอยส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะลูบผมเนยด้วยความเอ็นดู มือเรียวสวยลูบไปตามศีรษะของเนยอย่างนุ่มนวล ก่อนจะหันมามองผมด้วยรอยยิ้มบางๆ

"เหมือนมีลูกสาวเลยเนอะ เติ้ล"

ผมยิ้มตอบ พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะหัวเราะเบาๆ รู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เธอยังจำชื่อผมได้

"ใช่เลย เนยมันเหมือนเด็กน้อยจริงๆ"

เนยหันมาถลึงตาใส่ผม แต่ก็ยังยิ้มกว้างเหมือนเดิม

พวกเราทั้งสามคนเริ่มลงมือทานอาหาร จานอาหารหรูหราตรงหน้าทำผมรู้สึกเกร็งๆ มองไปที่กับข้าวที่จัดวางอย่างประณีตหรูหรา

ผมตักอาหารใส่จานด้วยความระวัง เหลือบมองไปที่พลอย เธอใช้ส้อมกับมีดตัดชิ้นเนื้ออย่างสง่างาม ทุกการเคลื่อนไหวดูสมบูรณ์แบบราวกับอยู่ในงานเลี้ยงของพวกคนรวย

ผิดกับเนยที่ตักอาหารเข้าปากแบบไม่เกรงใจ เธอจิ้มชิ้นเนื้อชุ่มซอสยื่นให้พลอย

"ตัวเอง! ลองอันนี้สิ มันอร่อยมาก!"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง พลอยยิ้มรับแล้วอ้าปากกินอย่างว่าง่าย

ผมมองภาพทั้งสองคนจู๋จี๋กันอย่างลงตัว ความน่ารักของเนยผสมกับความสง่างามของพลอยมันช่างเหมาะสมกันอย่างบอกไม่ถูก

อดไม่ได้ที่สายตาผมเผลอจับจ้องไปที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของพลอยที่กำลังเคี้ยวอาหารอย่างช้าๆ มันช่างเย้ายวนจนผมรู้สึกใจเต้นแปลกๆ ความรู้สึกวูบวาบแล่นผ่านร่างกาย จนผมต้องรีบก้มหน้าลงมองจานอาหารเพื่อกลบเกลื่อน

"เติ้ล!"

เสียงของพลอยดังขึ้น ดึงผมออกจากภวังค์ ผมสะดุ้งเล็กน้อย หันไปมองเธอที่จ้องมาด้วยสายตาคมกริบ

"ห๊ะ? อะไรเหรอ?"

"เมื่อกี้พวกเรากำลังพูดถึงเรื่องทำลูกน่ะ..."

"อะ อ๋อ...เดี๋ยว...เรื่องนั้น...พลอยเอาจริงเหรอ? ไม่ใช่ว่าเนยแกล้งหลอกผมให้มาใช่มั้ย?"

ผมถามด้วยความสงสัย หันไปมองเนยที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์

"ไม่หลอก!"

พลอยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ถ้าเป็นเรื่องของเนย ฉันยอมทำทุกอย่าง"

เธอหันไปสั่งคนรับใช้ด้วยสายตา ไม่นานคนรับใช้คนหนึ่งก็เดินมาพร้อมเอกสารในแฟ้มหนังสีดำ วางลงตรงหน้าผม

"เซ็นนี่ก่อนนะ เติ้ล เป็นข้อตกลงว่าแกจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร ฉันมีชื่อเสียงในแวดวง ถ้าเรื่องนี้รั่วออกไปจะเสียหาย"

เนยรีบแทรกขึ้น

"เติ้ลไว้ใจได้แน่นอน! ฉันรับประกัน!"

เธอยิ้มกว้าง พร้อมยกนิ้วโป้งขึ้นมายืนยัน

ผมหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เดี๋ยวสิ...ทำไมต้องถึงขนาดนี้? ทำไมพวกเธอไม่ไปทำเด็กหลอดแก้วหรือรับลูกมาเลี้ยงอะไรแบบนั้น"

ผมถาม มองไปที่ทั้งคู่

เนยถอนหายใจก่อนจะอธิบาย

"ก็ที่บ้านฉันนะสิ! พวกเขาไม่ให้ทำน่ะเติ้ล พ่อแม่ของฉันยอมรับที่ให้คบกับพลอยอยู่หรอก แต่เขาอยากได้หลานมาอุ้ม แล้วพวกท่านก็หัวโบราณมาก ไม่ยอมให้ทำเรื่องพวกนั้นเลย ส่วนฉันก็..."

เธอหยุดไปชั่วครู่ ใบหน้าแดงเล็กน้อย พลอยที่เหลือบเห็นท่าทางแบบนั้นก็พูดเสริม

"แล้วอีกอย่าง...เนยเธอกลัวการตั้งท้อง ฉันเลยอาสาจะเป็นคนอุ้มท้องให้แทน"

ผมพยักหน้าเข้าใจ ถึงแม้จะรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยกับการตัดสินของพวกเธอ

ก่อนเงยมองไปที่พลอยชั่วครู่ ภาพของเธอในชุดเดรสสีน้ำเงินมันช่างน่าเหลือเชื่อ เพียงแค่เซ็นชื่อตรงนี้...ก็จะได้...กับเธอคนนี้เหรอ? ใจผมเต้นแรงจนแทบระเบิด ผมกลืนน้ำลาย ก้มลงเซ็นชื่อลงในเอกสารด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย

พลอยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

"ดี งั้นพวกเราจะเริ่มกันพรุ่งนี้เลย ฉันงานยุ่งมาก มีเวลาแค่เดือนนี้ที่ว่างๆ หน่อย ต้องทำให้ติดให้ได้นะ"

น้ำเสียงของเธอหนักแน่น แต่แฝงด้วยความมั่นใจที่ทำผมรู้สึกวูบวาบ เธอช่างเป็นสาวสวยที่มั่นใจในตัวเองอย่างมาก เธอคงมีประสบการณ์ที่มากพอ ทำผมดูเป็นเด็กน้อยไป

อาหารมื้อนั้นจบลงอย่างรวดเร็ว คนรับใช้พาผมกับเนยไปยังห้องพักที่จัดเตรียมไว้ ผมเดินตามหลังเนย ขณะที่พลอยเดินนำหน้าด้วยท่วงท่าสง่างาม มองบั้นท้ายที่บิดแอ่นไปมา ทำผมรู้สึกถึงความตึงแน่นที่เป้ากางเกงจนต้องถอนหายใจ

"เฮ้อ...ต้องไปเอาออกตอนอาบน้ำแล้วสิ"

ผมพูดพึมพำเบาๆ กลบเกลื่อนความรู้สึกที่กำลังปั่นป่วนในใจ



ติดตามอ่านต่อได้ที

Readawrite :

Fictionlog :

Tunwalai : #

ถ้าได้แพ็คคู่จะดีมากเลย

งานที่เต็มใจทำมาก

ป๋าเติ้ลต้องเบิ้ลแน่นอนแบบนี้

ไม่น่ารอดทั้งคู่

ให้เซ็นต์ไรก็ยอม

น่าจะมีภาพปลากอบหน่อย อยากเห็นหน้าน้องเนย

 

ใกล้จะถึงคิวพลอยยัง