แก้ไขล่าสุด Itim เมื่อ 2009-11-29 19:26

ตอนที่ 12 เรื่องของอนาคต (จบ)

ต้าร์โดนพี่โป้งกระหน่ำซอยไม่ยั้งจนเข่าอ่อน ส่วนพี่โตกดหน้าต้าร์ติดกับหว่างขาแน่น.....ปล่อยน้ำอุ่นๆพ่นออกมาใส่ปาก....
"อ๊อกก!!!!.....ว๊าย!!!!!....แค๊กๆๆ...."
ต้าร์สะบัดหลุดออกมาจากการจับของที่โต ตกใจกับน้ำคาวๆที่หลุดเข้าไปในปากหน่อยนึง....
"เป็นไงจ๊ะ....น้องต้าร์....อร่อยมั้ย???"
ต้าร์ รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างปาก เหลือบเห็นพี่พิม นั่งคว่ำหน้ากับโซฟา
ไม่แน่ใจว่าเป็นพี่ธีหรือเปล่าที่กำลัง กระดกเอวใส่เน้นๆ จนนมพี่พิม กระเด้งไปมาอย่างแรง....

ต้าร์วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ตรงไปที่อ่างล้างหน้า ล้างปากเป็นการใหญ่ ตกใจกับสิ่งที่พี่โตทำ
ต้าร์ไม่เคยโดนใครปล่อยออกมาแบบนี้มาก่อน รู้สึกขนลุกเกลียวอย่างบองไม่ถูก......

แต่ความตื่นตกใจยังไม่หมดแค่นี้ เมื่อเงยหน้ามองกระจกอีกครั้ง....
"ว๊าย!!!!".... พี่ยอดยืนติดหลังต้าร์แบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง...
ต้าร์หันกลับไปพร้อมเอามือ ปิดหน้าอกตัวเองไว้ ก็ถูกระดมจูบปากไม่ยั้ง....

"อื๊ออ!!!".... ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวได้แต่เปือนหน้าหนี....
พี่ยอดเอามือล้วงอ้อมมาขยำก้น อีกมือนึงจับแก้มต้าร์เบาๆ บีบให้ปากเผยอแล้วสอดลิ้นนุ่มๆอุ่นๆเข้ามา... พัวพันนัวเนียในปาก....

ขณะที่ต้าร์เองพยายามจะดิ้นให้หลุด.... ทางประตูห้องน้ำก็เปิดออกมาอีก....
ปลายเท้าที่ก้าวเข้ามาพร้อมเสียงดังฟังชัด ทำเอาต้าร์ใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม....
"อ้าว วว????....มาเล่นกันในนี้ นี่เอง....หาตั้งนาน" พี่เอกเดินเข้ามาพร้อมปิดประตูตามหลัง....
ต้าร์รู้สึกได้ว่า คงไม่พ้นมือ 2 คนนี้แน่นอน...

"ไหนๆ....น้องต้าร์คนสวย..... ขอพี่ดูหน่อยซิ...."
พี่เอกเข้ามาประชิดตัว เอามือแกะมือทั้ง 2 ของต้าร์ลง สองเต้าล้นทะลักออกมาท้าสายตา ทำเอาพี่เอกสูดปาก....อู้~...เบาๆ...

".... อุ๊...บ....อะ.....อย่า....ต้าร์ไม่เอาแล้ว.....ปล่อยต้าร์เถอะค่ะพี่"
ต้าร์สบัดหลุดจากปากพี่ยอด ก็ต้องหันไปห้ามพี่เอก ที่กำลังเลียหัวนมต้าร์จนขนเริ่มลุกอีกครั้ง...

พอพี่ยอดสอดนิ้วเข้า ไปรูดร่องเสียวต้าร์ โดนเข้าที่เม็ดเสียวก็ทำเอาต้าร์เข่าอ่อน เรี่ยวแรงหายหมดอีก ใจคิดว่า "คงไม่รอดมือ 2 คนนี้แน่นอน"
"อาว์.... โอยยย...ซี๊ดดด....อย่าค่....ค่ะ....อูยยยววว"
ต้าร์บิดตัวหนี แต่นิ้วก็ตามมาบดคลึงเนินเนื้อ โดยเฉพาะตรงเม็ด ทำเอาอารมณ์ต้าร์กระเจิงอีกครั้ง....

ต้าร์ยืนค้ำอ่างล้างหน้าหมดแรงต้านปล่อยเลยตามเลยให้ทั้งที่ยอดและพี่เอก ตักตวงความสุขจากร่างกาย....ไม่สามารถห้ามได้....

ต้าร์ ถูกทั้งสองคนรุมเอาทั้งปาก ทั้งร่อง โดนกระทุ้งตั้งแต่ขอบอ่างล้างหน้า จนเข่าอ่อนลงมากองกับพื้นก็ยังไม่เลิก....
ทั้ง 2 คนก็จับต้าร์อุ้มออกไปที่เตียง....ต่ออีก.....
จนเสร็จสมไปอีกครั้งนึง อารมณ์กระเจิดกระเจิงควบคุมไม่ได้ ร่างกายก็อ่อนเพลียไปหมด

ต้าร์ โดนจับกดนอนลงอ้าขาให้พี่ยอดกระแทกก่อนในขณะที่พี่เอกไม่ปล่อยให้ต้าร์ว่าง
โดยให้เอามือกำรวบท่อนเนื้อของพี่เอกไว้ แล้วขยับมือรูดขึ้นรูดลง
ส่วนมือทั้งสองของพี่เอกก็มาวนอยู่กันหน้าอกต้าร์ ทั้งบีบทั้งเม้มจนต้าร์สยิวตัว เผลอแอ่นนมให้ดูดหลายครั้ง....

เสียง คราง "...อ๊ะๆ...อ๊า...ซี๊ดดด" ลั่นด้วยความสยิว...
พอพี่ยอดเสร็จพี่เอกก็สวมต่อ แล้วกระหน่ำอัดไม่ยั้ง
จนต้าร์กระตุกเสร็จแบบไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน อยู่ๆอารมณ์ก็ทะลักออกมาอย่างบอกไม่ถูก....

ต้าร์หอบเหนื่อยจนแทบฟลุ๊บ แต่ก็ต้องกลั้นใจลุกขึ้น ล้างหน้าล้างตา ล้างทั้งเหงื่อทั้งคราบคาวออกจากตัว........
หลัง จากอาบน้ำเสร็จก็ออกจากห้องน้ำ.....มองเห็นทางหวานที่กำลังรับศึกสองด้าน อยู่อีกด้านนึงของห้อง.....
มีพี่โป้งกระหน่ำแทงร่องเสียวเสียงดัง แถมยังมีท่อนเอ็นพี่ชัชคาอยู่ในปากอีกอัน....

แสงสลัวๆกระทบถูกร่าง ที่กระเพื่อมเป็นคลื่นตามจังหวะ.....
ทั้งพี่แมว พี่พิม.แล้วก็หวาน ร้องครางกันระงม โดยมีพวกผู้ชาย รุมกันมั่วไปหมด แทบแกะไม่ออกว่าใครเป็นใคร....

หวานชายตามามองต้าร์ปรือๆ ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น หลับมาปี๋กระตุกเฮือกๆ ติดๆกันหลายครั้ง....
เหมือนว่าจะถึงจุดสุดยอด ต่อหน้าต่อตาต้าร์.....

ทางฝ่ายพี่ โป้งกระหน่ำเน้นๆ ก่อนจะครางเสียงดังดึงพรวดออกมา ฉีดน้ำใส่หน้าขาของหวานเป็นเส้น....
หวานหลับตานอนหอบเหมือนไม่ได้สติ พี่ชัชกระดกเอวรูดท่อนเนื้อในปากหวาน ทั้งๆที่ท่าทางหวานเหมือนจะหลับไปแล้ว....
ก่อนจะดึงออกมา หวานนอนหอบกระเพื่อมไม่ได้ลืมตาขึ้นมา....

พอพี่ทั้งสองนอนหอบอยู่ข้างๆหวานสิ้นฤทธิ์ ท่อนเนื้อที่ตั้งโด่ล้มลงนอนพร้อมเจ้าของ....
พอพายุสวาทเบาบางลง แต่ละคนก็ทะยอยกันสิ้นฤทธิ์.....

ต้าร์ มองดูสภาพแล้ว แต่ละคนเล่นกันจนมั่วไปหมด พี่โตนอนกอดกับพี่พิมบนเตียงที่เมื่อกี๊ขย่มต้าร์อยู่
พี่แมวกับพี่ยอด พากันไปนอนอีกห้องนึง พี่ธีนอนบนโซฟา มีพี่เอกนั่งเอียงๆอยู่ที่พื้น
ต้าร์มองๆดูแล้ว ด้วยความเพลียพร้อมทั้งหัวเบลอเกินบรรยาย เดินอ้อมไปที่เตียงนอนเบียดข้างๆพี่พิม....
พอหัวถึงหมอนก็หลับไป.....

นาน เท่าไหร่ไม่รู้....สลึมสลือ ลืมตาขึ้นมากลางดึงเพราะได้ยินเสียงแว่วๆ ลอดหูเข้ามา.....
ต้าร์มองไปยังทิศทางของเสียง ห่างออกไปไม่กี่ก้าวในความมืด
เงาตะคุ่มๆ แต่พอเห็น เป็นภาพหวานกำลังโดนพี่ชัชกระแทกเอ็นใส่ร่องอยู่ นมเด้งกระเพื่อมเป็นคลื่น เสียงครางแว่วกระเส่า.....
แต่หนังตาที่หนักอึ้งทำเอาต้าร์หลับอีกครั้ง....

ต้าร์ ตื่นขึ้นมาบนเตียง หัวหนักอึ้ง จากการโดนเข้าไปไม่รู้กี่อัน แทบไม่มีแรงขยับตัว ตาหนักจนลืมไม่ขึ้น หันไปมองด้านข้างเห็นพี่โตนอนกอดต้าร์อยู่
ค่อยๆเหลือบมองตามพื้น เห็นสภาพห้องกระจุยกระจาย เสื้อผ้าของใครต่อใครปนกันมั่วไปหมด
หวานหลับมีพี่ชัช กับพี่โป้งกอดอยู่ ไม่มีใครใส่เสื้อผ้าเลย พี่แมวกับพี่พิมเห็นหน้าชัดๆ ก็หมดสภาพเหมือนกัน.....

ต้าร์ขยับตัวเอามือพี่โตออกจากหน้าอก ทำเอาพี่โตลืมตาตื่นขึ้นมา....
"อ....อ้า...วววว..." ต้าร์....ตื่นแล้วเหรอ?" พี่โตพูดยิ้มๆ ขยี้ตาลุกขึ้นมา ต้าร์พยักหน้าเบาๆ
พี่ โตหันไปเอาขาเขี่ยพี่เอก ที่พิงหลับอยู่ที่พื้น....
ต้าร์คว้าได้กระเป๋าต้าร์ ก็รับเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างตัว จากนั้นก็ล้วงเอาชุดที่ตั้งใจมาเปลี่ยน แทนชุดพริ้ตตี้ตอนจะกลับบ้าน แต่ไม่ได้ใช้ เพราะโดนจับแก้ผ้าทั้งคืน.....

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็ออกมาเห็นแต่ละคนเริ่มตื่นขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ที่นอนๆหลับอยู่ก็อีกครึ่ง ต้าร์เรียกหวานให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะไม่อยากอยู่ต่อ....
พอ หวานแต่งตัวเสร็จก็คว้ากระเป๋าสะพาย จะเดินออกจากห้อง พี่โตนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ถือเงินสดปึกใหญ่อยู่...
ส่งให้ต้าร์กับหวานยิ้มๆ บอกว่าเป็น "ค่าจ้างที่มาช่วยงาน" หวานกับต้าร์ไม่ได้พูดอะไร หยิบเงินค่าจ้างที่ส่งให้แล้วออกจากห้อง

งานนี้ต้าร์กับหวานรับมาคน ละ 80,000บาท ไม่รู้ค่าอะไรบ้าง
หวานบอกไม่เคยโดนรุมเหมือนกัน เพิ่งเคยเจอนี่แหละ ขนาดหวานที่ว่ากล้าๆมั่นๆแล้วยังหน้าซีดเผือดเมื่อเจอเหตุการณ์แบบเมื่อคืน....
หวานเล่าว่าโดนทุกอันจนอ่วมเหมือนกัน ถึงหวานกับพี่หนุ่มจะเล่นกันท้าทายผาดโผนกันขนาดไหนก็ยังไม่กล้าบอกพี่หนุ่ม
ส่วนต้าร์ไม่ต้องบอกหนึ่งเค้าก็คงรู้อยู่ดี.... ท่าทางเค้าสนิทกับพี่โตจะตาย เคยทำงานด้วยกันด้วย....

"เคยทำงานด้วยกัน????" ต้าร์ทวนความคิดในหัว วนไปวนมา....
"......หรือว่า....ที่หนึ่งทำงานก็เป็นแบบนี้ พอเลิกงาน ก็ไปมั่วกันแบบนี้"
ต้าร์คิดได้คำตอบแบบเดียวในหัว รีบบึ่งตรงไปหาหนึ่ง.... อยากรู้ว่าหนึ่งเคยไปรุมโทรมสาวแบบพวกพี่โตหรือเปล่า....

พอ ไปถึงหน้าห้องของหนึ่ง ก็เคาะห้องเอาเป็นเอาตาย.....
เคาะอยู่นานไม่มีคนมาเปิด พอดีเจอป้าที่ทำความสะอาด เค้าบอกว่าหนึ่งเพิ่งเดินออกไปเมื่อกี๊.....ยังใส่ชุดนอนอยู่เลย สงสัยจะไปซื้อข้าว....
ต้าร์ก็เลยล้วงเอากุญแจที่หนึ่งเคยให้ไว้มาไขเข้าไป ตั้งใจรอคุยกับหนึ่งซะหน่อย จะได้หายสงสัย....

ต้าร์นั่งเล่นบนเตียง ในใจคิดถึงคำถามที่จะป้อนให้หนึ่งตอบมากมายอย่างบอกไม่ถูก....
พลันเหลือบมองไปเจอมือถือของหนึ่ง วางอยู่บนโต๊ะ....อารมณ์ประมาณสอดรู้สอดเห็น
จากเดิมที่ไม่เคยสนใจยุ่งเรื่องส่วนตัวหนึ่ง แต่ตอนนี้อารมณ์ขุ่นมัวบอกไม่ถูก...

ต้าร์หยิบมือถือหนึ่งออกมาเปิด หาอะไรก็ไม่รู้ ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เปิดไปเรื่อยๆ ดูข้อความส่งเข้ามา
อาจจะจอข้อความอะไรซักอย่าง ระหว่างหนึ่งกับพี่โต ที่ส่งหากันเรื่องผู้หญิง อะไรทำนองนั้น.....

ต้าร์กดดูอยู่พักใหญ่ ....หนึ่งก็ยังไม่มาซะที จนกระทั่งกำลังจะวางอยู่แล้ว ดันไปกดเรียกหนังวีดีโอไฟล์บนสุดออกมา เท่านั้นแหละ..!!!!!..
ถึงกับตาค้าง เมื่อภาพเคลื่อนไหวที่ออกมานั้น เป็นภาพต้าร์กำลังช่วยตัวเองในห้องอาจารย์ ตอนที่แอบดูยัยมิว

ในหนัง....ต้าร์แนบตาเข้าไปที่ขอบกระจก กำลังมองดูมิวกับอาจารย์มีอะไรกันอยู่
อารมณ์พาไปกับภาพที่เห็นทำให้ล้วงมือเข้าไปบีบคลึงตามร่างกาย จนลืมตัวถอดเสื้อออก ทั้งขยำทั้งเขี่ยนมตัวเอง ด้วยความเพลิดเพลิน
ใจไม่ได้นึกถึงว่าจะมีกล้องมาดักแอบถ่ายแบบนี้....

ต้าร์ขมึงตาใส่มือถือที่กำลังฉายภาพต้าร์ออกมา....
"เป็นฝีมือหนึ่งนี่เอง....." ต้าร์กัดฟันด้วยความเจ็บปวดที่สุด ไม่คิดว่าคนใกล้ตัวที่ต้าร์คิดว่า รัก จะมาเล่นตลกกับต้าร์แบบนี้....

------แอ๊~~ดดด-----
เสียงเปิดประตูดังลอดออกมา พร้อมกับตัวหนึ่ง...
"....อ้าว....ต้าร์" หนึ่งทักพร้อมยิ้มออกมา ก่อนจะหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นมือถือในมือต้าร์....

ต้าร์ เองไม่รู้ว่าตอนนั้นทำหน้ายังไง แต่ที่แน่ๆมันต้องสร้างความตกใจให้นึ่งไม่น้อยทีเดียว.... สังเกตุจากสีหน้าหนึ่งที่มองมาหวั่นๆ...

"คือ....นั่นมัน...." หนึ่งอึกอัก....
".... นี่....มัน....เล่น....ตลก....อะ....ไร...กัน?" ต้าร์กัดฟันถาม.....
แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบ เหมือนว่ามันจะลงตัวของมันอยู่แล้ว....
หนึ่งเป็นคนแกล้งต้าร์ต่างๆนา เป็นคนทำกับต้าร์แบบนั้นในห้องสมุด ทำกับต้าร์ในห้องพักอาจารย์ ส่งภาพมาทำให้ต้าร์กลัวแทบตาย.....
แล้วยังแกล้งบอกว่าจะช่วยจับตัวคนทำอีก....จริงๆแล้วก็เป็นหนึ่งนี่เอง...

"สนุกนักใช่มั้ย??" ต้าร์เค้นเสียงสุดกลั้น...
"เปล่า...คือ...หนึ่งแค่จะหยอกต้าร์เล่น" หนึ่งอึกอักอธิบาย สีหน้าหนักใจอย่างเห็นได้ชัด...

ต้าร์ พูดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าจะทำกันแบบนี้ ถ้าเป็นอย่างงี๊ สู้ให้เป็นคนอื่นเลยยังจะดีกว่า อย่างดีก็เสียตัว แต่นี่เจ็บใจด้วย เราก็อุตส่าห์วางใจ เล่าให้ฟัง.....
ต้าร์แทรกตัวผ่านหนึ่งวิ่งออกมา จากห้อง....
เสียงหนึ่งร้องเรียกดังมาจากข้างหลัง แต่ต้าร์ไม่คิดว่าจำเป็นต้องฟัง ทันทีที่พ้นหน้าคอนโดฯมาก็โบกแท็กซี่ไปหาหวานทันที....
อย่างน้อยการไปหา เพื่อนที่รู้จักกันมานานอย่างหวานน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง...

แล้วก็ อย่างที่คิด...หวานรับฟังเรื่องของต้าร์ โดยทิ้งเรื่องของตัวเองไว้ก่อน ทั้งๆที่หวานเองก็คงยังหนักใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่
แต่ก็ต้องมารับฟังปัญหาต้าร์อีก แถมยังช่วยคิดรอบคอบขนาดย้ายที่ไปคุยกันที่อื่น เพราะหนึ่งรู้จักที่นี่ ต้องตามมาหาถูกแน่ๆ
หวานนั่งฟังต้าร์พูดปลดปล่อยออกมาโดยไม่บ่นซักคำ มีก็แต่คำหยาบที่สบถออกมาบ้าง หลังจากที่คิดว่า หนึ่งมีส่วนที่ทำให้หวานโดนรุมในครั้งนี้ด้วย.....

"แล้วนี่ต้าร์จะทำยังไงต่อ?" หวานถามเบาๆขณะพยายามปลอบต้าร์
"ก็....ไม่ยังไงหรอก....ต้าร์ก็จะเลิกกับหนึ่ง...." ต้าร์กลั้นใจพูดออกมาหลังจากที่ระบายทุกอย่างให้หวานฟังหมดแล้ว....
"อืม....จริงๆแล้ว....หวานก็มีส่วนผิดนะ....หวานเองก็ไม่น่าจะเชียร์หนึ่งเลย" หวานพูดหน้าจ๋อยๆ....
"ไม่ ใช่ความผิดหวานหรอก....ต้าร์เองที่เผลอใจให้หนึ่งเอง ไม่คิดว่าจะทำกันแบบนี้" ต้าร์บอกหวานให้สบายใจขึ้น..........หวานพยักหน้ารับ....

ต้าร์ใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมงกว่าจะทำใจได้ ระหว่างนั้น มือถือก็สั่นไม่หยุดจนแบ็ตฯหมดไป เนื่องจากหนึ่งโทรมาตลอด
ต้าร์ นอนที่บ้านหวานคืนนึง หนึ่งมาหาตามที่คาด แต่หวานกันไว้ บอกให้กลับไปก่อน ตอนนี้ต้าร์ยังไม่อยากเจอหน้า...
จริงๆแล้วก็ไม่เฉพาะตอนนี้หรอก แต่ไม่อยากเจอหน้าอีกเลยต่างหาก...

ต้าร์กลับไปที่ห้องในวันรุ่งขึ้น โดยมีหวานไปส่ง เจอหนึ่งมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
หวานหันมามองหน้าต้าร์ ประมาณว่าถามความเห็น ต้าร์พยักหน้าบอกว่า ไม่เป็นไรแล้ว หวานก็เลยกลับ ปล่อยในต้าร์เคลียร์กับหนึ่งเอง

"แกไม่เป็นอะไรแน่นะ" หวานหันมาถามก่อนกลับ
"....อืม...." ต้าร์บอกเงียบๆ

ต้าร์ เดินเข้าห้องมีหนึ่งตามเข้ามาด้วยเงียบๆ ยังไม่ทันที่หนึ่งจะแก้ตัวอะไรต้าร์ก็ชิงบอกเลิกก่อน เพราะตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะเป็นอย่างงั้น
"หนึ่ง....ต้าร์ขอเลิกกับหนึ่ง" ต้าร์พูดเด็ดขาด โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดออกมาง่ายดายแบบนี้
สงสัยเป็นเพราะเราคบกันไม่นาน หรือว่าเป็นเพราะต้าร์ไม่ได้รักหนึ่งจริงๆ ต้าร์แค่สนุกกับมัน เป็นความหลงมากกว่า
หนึ่งถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ เหมือนมีน้ำตาร่วงลงมา บอก "ขอโทษ" เบาๆแทบไม่ได้ยินก่อนจะเดินกลับออกไป....

ต้าร์ ไปเรียนเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อนที่สนิทก็เหลือแค่หวานคนเดียว คงเพราะเข็ดกับหนึ่ง เลยไม่ค่อยอยากคลุกคลีกับใครเท่าไหร่
ต้าร์ไม่ได้เป็นพริตตี้ให้ กับพวกพี่โตอีกเลย ถึงแม้ว่าจะมีโทรศัพท์มาชวนบ้าง
รู้แต่ว่าหลังๆเค้าก็ไปได้น้องๆที่วิทยาลัยที่ต้าร์เรียนอยู่นี่แหละ
เห็นว่ามีออกบูทไปต่างจังหวัดบ้าง คงจะต้องโดนกันไม่ใช่น้อยๆสำหรับน้องๆทั้งหลาย....

ต้าร์ไม่ได้ ติดต่อกับหนึ่งจนจบปวส. แล้วก็ไม่ได้มีแฟนใหม่ด้วย....เข็ดที่จะมีผู้ชายอีก.....แต่รู้สึกว่าหนึ่ง จะมีคนใหม่แล้วก็หายๆไป.......

ไปวิทยาลัยก็ตั้งใจเรียนอย่างเดียว ผู้ชายไม่สนจนก่อนจบปริญญาตรีแค่เดือนเดียว ก็บังเอิญไปรู้จักกับพี่คนนึงชื่อพี่นัท ทำงานอยู่บริษัทเครื่องหนังนำเข้าแบรนด์ดัง
พูดคุยถูกคอกัน เค้ามาทำท่าทางจะจีบต้าร์..... เข้ามาเป็นแบบผู้ใหญ่ดี

พอจบป.ตรี ต้าร์ก็ไปสมัครงานที่บริษัทเครื่องหนังที่ว่านี้ โดยได้พี่นัทช่วยคุยกับฝ่ายบุคคลให้
ในที่สุดก็ได้เริ่มงานเป็นพนักงานขายสินค้าเครื่องหนังภายในห้างฯ ชุดฟอร์มที่เค้าให้เป็นชุดสูท
แต่กระโปรงสั้นแล้วก็ฟิตมาก เผลอๆจะสั้นกว่ากระโปรงนักศึกษาที่ต้ารใส่ซะอีก....
ต้าร์รู้สึกแปลกๆ อีกครั้งหลังจากที่หายไปนาน

ตั้งแต่ ตอนที่เลิกกับหนึ่ง ก็ไม่รู้สึกสนใจใครเลย เที่ยวก็ไม่สนุก เอาแต่เรียน.....จนจบ.....
แต่พอได้มาใส่ชุดฟอร์มทำงาน ความรู้สึกใหม่ๆก็กลับมาอีก
ไปทำงานวันแรกๆ ได้เจอบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ขนาดพาแฟนมาเลือกซื้อกระเป๋า ยังจ้องขาต้าร์กันตาเป็นมัน
บางคนหล่อจนต้าร์แกล้งทำเป็นก้มหยิบของให้กระโปรงเปิดวับๆแวมๆเล่น....

.......................... มาจนถึงตอนนี้ก็ทำงานมาได้ 4-5เดือนแล้ว
ตอนนี้อาจจะดูน่าเบื่อ แต่อีกหน่อยไม่แน่ ต้าร์แต่งตัว "โชว์" ขนาดนี้ ไม่ช้าอาจมีเรื่องเสียวอีก.....

"อุ๊ย!!! ได้เวลาเลิกงานแล้ว ไปก่อนนะคะ.... เดี๋ยวพี่นัทจะรอนาน....บ๊าย...บาย~"

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน ... ขอบคุณทุกคำขอบคุณที่มอบให้หลังอ่านเสร็จ ...ชื่นใจๆๆๆๆ

สนุกมากครับ ขอบคุณ

จบซะแล้วเรื่องนี้มีหลายแนวมากครับครบรสเลย

จบแบบนี้สมจริงดีค่ะ และทำให้เหมือนต้าร์เป็นเด็กสาวที่มีความคิดอ่าน

จบแล้วเหรอครับ เสียดายมาก