ความรักของผม ตอนที่ 24 คำสารภาพ

[Iamhero]

ความรักของผม ตอนที่ 24 คำสารภาพ

เราสองคนอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงมาสมทบกับคนอื่นๆที่ห้องนั้งเล่นครับ พี่พลอยเธอดูสดชื่นร่าเริงกว่าปรกติครับ ก็แน่ละครับ เธอได้ปลดปล่อยอารมณ์รักอย่างเร่าร้อนไปแล้วนิครับ ตอนนี้เธอคงจะรู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูกเลยละครับ แต่ผมนะสิครับ ผมอยากจะแหกปากร้องดังๆให้มันก้องโลกไปเลยครับ ตอนนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกครับ ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะผมโดนขัดจังหวะให้เสียอารมณ์ถึง2ครั้ง2ครา ในใจผมตอนนี้ผมอยากจะจับพลอยมาต่อให้จบแบบเอากันทั้งวันทั้งคืนเลยครับ แต่ผมก็ต้องอดทน พี่พลอยเธอให้ผมไปเล่นว่าวเพื่อไม่ให้มันค้าง แต่เรื่องอะไรผมจะทำละครับ รอก่อนเถอะ ถ้าถึงตอนกลางคืนเมื่อไหร่ ผมจะจับเธอถ่างขาแล้วกระเด้าให้สะใจไปเลย รับรองว่าผมจะแถมให้เธออีกรอบพร้อมเอาประตูหลังเธออีกแน่นอน
"อ้าว!! พี่น้องคู่นี้ ไม่ต้องรีบก็ได้" พอเราสองคนเดินลงบันไดมาก็ถูกพี่โยพูดเล่นแกมประชดครับ
"ขอโทดนะโย ว่าแต่เราจะไปไหนกันละ?" พี่พลอยพูดขึ้นพร้อมกับถามพี่โยครับ พี่โยบอกพวกเราว่าจะไปปั่นจักรยานเพื่อออกกำลังกายตอนเช้า แต่จะไปปั่นที่ไหนละ
"ก็ปั่นเรียบชายหาดไงละ ตอนเช้าๆแบบเนี้ย อากาศกำลังสบายเลย" พี่โยยิ้มก่อนที่จะบอกเราครับ ซึ่งผมก็คิดว่า ดีเหมือนกันครับ
"งั้นเราก็ไปกันเถอะนะ เดี๋ยวคนจะเยอะ" พี่ตั้มพูดขึ้นบ้าง พวกเราก็เลยออกจากบ้านพัก มุ่งหน้าไปริมหาดทันที
"ดูสิเหลียง!! สวยจังเลยนะ" พี่พลอยพูดกับผมพร้อมกับจูงมือผมแล้วเดินแยกกลุ่มมาชมวิวกับเธอ
"ชายหาดสวยจริงๆเลยนะ เหลียง" พี่พลอยหลับตาพริ้มพร้อมกับสูดกลิ่นไอธรรมชาติ ผมยืนอยู่ข้างกายเธอและ ทอดสายตามองไปยังชายหาดสีขาวและท้องทะเลสีครามอันกว้างใหญ่และลึกสุดหยั่ง แสงแดดอ่อนๆสาดส่องพื้นพสุธา ลมทะเลยามเช้าพัดเอื่อยๆมากระทบใบหน้า ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้ามันช่างเป็นภาพที่งดงามจริงๆ แต่สำหรับผมแล้วภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้ามันแทบเทียบไม่ได้กับความงดงามของผู้หญิงที่ผมรัก ผมค่อยๆเห็นมามองเธอที่ยืนอยู่ข้างกายผม ผมจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา แสงแดดอ่อนๆสาดส่องมาเป็นพื้นหลังที่สว่างจ้าให้เธอ สายลมเบาๆพัดผ่านเธอไปทำให้ผมอันยาวสลวยของเธอปลิวไสวลู่ไปตามลม เธอช่างเหมือนเทพธิดาที่มาจากสวรรค์ชั้นฟ้าก็มิปาน เธอคนนั้นคือผุ้หญิงที่ผมรักที่สุดนั้นเอง พี่พลอย
"สวยที่สุดเลยครับ" ผมพูดกับเธอย่างลืมตัว
"ใช่มั๊ยละ เหลียงก็เห็นอย่างที่พี่เห็นใช่มั๊ย?" พี่พลอยตอบผม ขณะที่เธอยังหลับตาดื่มด่ำกับธรรมชาติ
"ผมหมายถึงพี่ต่างหาก!!" พี่พลอยเธอลืมตาขึ้นและหันมามองผมทันที  เธอยิ้มและเบี่ยงหน้าหลบสายตาผมอย่างเขินอาย
"พี่พลอยครับ..." ผมยังไม่ทันพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงไออุ่นและความนุ่มนวลจากร่างกายของใครคนนึงที่เข้ามาโอบกอดและซบอกผมครับ
"พี่รักเหลียงที่สุดเลยนะ" พี่พลอยบอกกับผม ขณะที่เธอโอบกอดและซบอกผมอยู่
"ผมก็รักพี่ครับ" ผมกระซิบตอบเธอกลับไป เราสองคนกอดกันอย่างอบอุ่นด้วยความรักที่มันถาโถมเข้าใส่ใจของเราสองคน ไม่ต่างอะไรกับคลื่นที่ซัดเข้าใส่ชายหาด
"อะแห้ม!!" แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงนี้ดังมาจากข้างหลังของเราครับ ผมกับพี่พลอยเราสะดุ้ง ถึงกับผละออกจากกัน
"แหมพี่น้องคู่นี้รักกันจริงๆเลยนะ ฮิฮิ"
"ใช่ๆ นี่ถ้าฉันไม่รู้ ฉันคงนึกว่าพวกเธอเป็นแฟนกันนะเนี่ย"
"นี่เธอพูดอะไรกันน่ะ โย ข้าว" พี่พลอยสงบสติอารมณ์ตอบทั้งสองคนนั้นไป เป็นพี่โยและพี่ข้าวครับที่มาขัดจังหวะของเราสองคน แต่เอ๊ะ!! พวกเธอไม่มากันแค่สองคนนิ ยังมีใครอีกคนที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลังพวกเธอ
"เอ่อ..คือ พี่พลอยเค้าคิดถึงแม่ฝ้ายกับน้องๆ ผมก็เลยกอดพี่พลอย แปลกตรงไหนหรอครับ?" ผมพูดกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้พวกเธอสังสัยไปมากกว่านี้
"หรอ ร้อนตัวจังเลยนะ น้องเหลียง" หญิงสาวคนนั้นพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วเหมือนกำลังจับผิดผมอยู่ ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า แต่ผมรู้สึกว่าตั้งแต่มาถึงทะเล เธอคนนั้นก็เหมือนกับจะจับผิดผมกับพี่พลอยอยู่ตลอด อย่างเมื่อเช้าสายตาที่เธอมองผม มันมีรังสีอัมหิต เหมือนกับว่าเธอรู้เรื่องของผมกับพี่พลอยแล้ว เธอคือคนที่ไม่น่าไว้ใจ เธอคนนั้นคือ"พี่พร"
"งั้นเราไปกันเถอะนะ เดี๋ยวคนจะเยอะ" พี่พลอยเห็นท่าไม่ดีจึงพูดตัดบท
พวกเราก็เดินมาที่ร้านเช่าจักรยานกันครับ พวกเราต่างก็เช่าของใครของมันครับ แต่พี่พลอยเธอบอกว่าอยากซ้อนท้ายผมครับ พี่พลอยเธอจึงนั้นซ้อนท้ายจักรยานผม พวกเราก็ต่างพากันปั่นเลาะไปตามริมหาดครับ ผมกับพี่พลอยเราไม่รีบครับ ผมปั่นช้าๆ เพราะผมรู้ดีว่าพี่พลอยเธอต้องการจะดื่มด่ำไปกับธรรมชาติ
"บรรยากาศดีจังนะเหลียง" พี่พลอยพูดกับผมอย่างมีความสุขครับ ผมเห็นแบบนี้ก็ผมก็มีความสุขแล้วครับ
"นี่ๆ คู่นั้นมัวทำอะไรกันอยู่น่ะ ช้าเป็นเต่าเลย" พี่โยตะโกนแซวเราครับ
"มาแล้วคร้าบบบ" ผมพูดจบก็รีบปั่นตามพวกเค้าไป พวกเราปั่นจักรยานกันอย่างสนุก จนลืมเวลาไปเลยครับ พอดูนาฬิกาอีกที มันก็ปาเข้าไปตั้ง10โมงแล้วครับ พอเอาจักรยานไปคืน เราก็ตกลงกันว่าจะไปหาร้านอาหารทานกัน ซึ่งก็เหมือนเดิมครับ พี่โยเธอเล่นสั่งอาหารเหมือนกับว่าพวกเรามาซัก20คน
  เราทานเสร็จ สักพักก็ลงเล่นน้ำทะเลกันต่อครับ
"นี่แหนะ" พี่พลอยกวักน้ำใส่ผมระหว่างที่พวกเรากำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกครับ  ส่วนพวกพี่ข้าว พี่โย พี่นน พี่ตั้ม  พี่ก้อย เค้าไปเล่นบานาน่าโบดกันครับ พวกเค้าก็ชวนผมกับพี่พลอยครับแต่พี่พลอยเธอบอกว่าไม่กล้าเล่น ผมก็เลยไม่เล่นเพื่อที่จะอยู่ดูแลเธอครับ
"นี่ พี่แกล้งผมหรอ อย่าหนีนะ!" ผมพูดจบก็วิ่งไล่ตามจับเธอครับ พี่พลอยเธอก็วิ่งหนีผมครับ พวกเราเล่นไล่จับกันเหมือนเด็กๆเลยครับ แต่จะว่าไปตอนเด็กๆ ผมกับพี่พลอยเราแถบไม่ได้เล่นด้วยกันเลย อันที่จริงผมแถบไม่ได้พูดคุยกับเธอเลยด้วยซ้ำ ผมยังจำได้ว่าตอนเด็กๆ คนที่คอยอยู่เคียงข้างผมไม่ว่าผมจะถูกหรือผิด ก็คือน้องหลินของผมครับ แต่ว่าตอนนี้อย่าว่าแต่พี่พลอยเลยครับที่เปลี่ยนใจมารักผม แม้แต่ยัยแพ็ทตัวแสบก็เปลี่ยนใจมารักผมเช่นกัน
"เป็นอะไรไปจ๊ะเหลียง หรอว่ายอมแพ้พี่แล้ว?" พี่พลอยที่หนีผมอยู่ หันมาถามผมและยิ้มให้ผมอย่างซุกซนครับ เธอช่างน่ารักจริงๆ
"ใครว่าละครับ" ผมพูดพร้อมกับกระโจนเข้าไปรวบตัวเธอไว้
"ว๊าย!! เหลียงขี้โกงนิ" พี่พลอยร้องอุทานด้วยความตกใจครับ
"ผมไม่ได้โกงสักหน่อย" ผมพูดกับเธอ ขณะที่รวบเธอมาอยู่ในอ้อมแขนของผม  ตอนนี้ผมกำลังโอบกอดเธอจากด้านหลังทำให้ผมได้เห็นรูปร่างและสัดส่วนของเธออย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเธอจะใส่เสื้อสีฟ้าที่ไม่บางเวลาโดนน้ำ แต่มันก็แนบชิดติดเนื้อเธอเหมือนกัน จนทำให้ตอนนี้เสื้อของเธอแนบติดเนื้อจนเผยให้เห็นหน้าอกที่มันนูนออกมาและรูปร่างที่แสนจะเซ็กซี่ ผมเห็นแค่นี้ ไอ้ท่อนยักของผมมันก็ตื่นตัวและประกอบกับที่ผมค้างจากเมื่อเช้า ทำให้ตอนนี้มันขยายตัวอยู่ในน้ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ท่อนควยของผมมันขยายใหญ่ซะจนมันไปทิ่มบั้นท้ายที่แสนจะงอนงามของแฟนสาวของผมครับ ผมเห็นเป็นโอกาส จึงแกล้งยั่วอารมณ์เธอด้วยการเอาเป้ากางเกงที่มันยื่นออกมาถูไถขึ้นลงตรงบริเวณร่องแก้มก้นของเธอ
"นี่ เหลียงทำอะไรน่ะ อืมมม..ซี๊สสส"  พี่พลอยเธอเรื่มครางเล็กน้อยครับ แสดงว่าเธอก็คงจะมีอารมณ์แล้ว ผมจึงจูงมือเธอและพาออกมาตรงบริเวณน้ำลึกครับ ตรงนี้น้ำมันลึกถึงหน้าอกครับ
"พี่พลอยครับ เมื่อเช้าพี่แกล้งผมเองนะครับ คราวนี้ผมขอคืนบ้างนะ" ผมยิ้มแบบเลสนัยและพูดกับพี่พลอยครับ
"นี่เหลียงพูดอะไรน่ะ พี่ไม่เข้าใจ" พี่พลอยถามผม สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความสงสัย  แต่ผมไม่ได้ให้คำตอบเธอ ผมเอามือล้วงผ่านเข้าไปในขอบกางเกงของเธอ
"ตาบ้า!! นี่มันมากไปแล้วนะเหลียง พี่...อ๊ายยย...เหลียงงงง...เธอ..อ้ายย..อย่านะ...ซี๊สสสส" ผมไม่รอให้เธอพูดจบก็ใช้มือที่อยู่ในกางเกงของเธอและใช้นิ้วเขี่ยบริเวณปากร่องหีของเธอ
"เหลียงงง...อย่านะ..เดี๋ยวคนอื่นเห็น..ซี๊สสส..นี่มันทะเลนะ....อ๊ายย"  ผมไม่สนใจเสียงห้ามของเธอ แต่กลับแยงนิ้วผ่านเข้าไปในรูหีของเธอทันที
"อ๊อยยย...เหลียงง..เอาออกไปนะ..อ๊อยยย...อย่าา..พี่...อ๊อยยย.." พี่พลอยเรื่มครางเสียงสั่น เพราะความเสียวที่ค่อยๆผ่านมาจากนิ้วของผมครับ
"เป็นไงครับ พี่พลอยชอบมั๊ย" ผมถามเธอขณะที่นิ้วของผมยังรัวเข้าๆออกๆรูหีเธอไม่หยุด จนผมรู้สึกได้ถึงการตอดรัดภายในรูหีของเธอที่มันบีบรัดนิ้วของผม
"ไม่..พี่ไม่ชอบ...อย่าทำแบบนี้นะ...อ๊อยยย...อื้อออ....พี่เสียวไปหมดแล้ว" พี่พลอยตอบผมเสียงอ่อนขณะที่เธอหลับตาพริ้มและกัดริมฝีปากแน่น
"ไม่ชอบหรอครับ พี่ไม่ต้องการผมหรอครับ พี่ไม่รักผมแล้วหรอ" ผมทำเสียงออดอ้อนขณะที่นิ้วของผมก็เร่งสอดเข้าสอดออกร่องหีเธออย่างไม่ปราณี
"ไม่..อื้อออ..พี่...พี่...รักเหลียง...แต่...อ๊อยยย...พี่เสียวว...เหลียงงง...อย่า..เข้าลึกสิ..ซี๊สสสส" พี่พลอยก้มหน้าครางไม่หยุด เธอพยายามเม้มปากปิดเสียงแต่ก็ยังมีเสียงครางอู้อี่หลุดรอดออกมา  ความรู้สึกของผมในขณะนี้ มันช่างตื่นเต้นจริงๆครับ คลื่นซัดผ่านเราสองคนไปช้าๆ มันช่างเป็นความรู้สึกที่สุดจะบรรยายจริงๆ พี่พลอยเองจากที่ร้องห้ามผมไม่ให้ทำ ตอนนี้เธอกลับจับมือผมและกดนิ้วของผมเข้ากับรูหีของเธอเองเลยละครับ เราสองคนร่วมเล่นรักกันในน้ำโดยไม่มีใครสังเกตุเลยครับ จนเราสองคนขึ้นจากน้ำกัน พี่พลอยเธอก็ดูเขินอายมากครับ ก็ผมเล่นล้วงเธอกลางแจ้งขนาดนั้น เป็นใครก็อายครับ เราสองคนมานั้งพักกันที่โต๊ะร่มริมหาดครับ พี่พลอยเธอดูเพลียมากผมจึงให้เธอนอนพักกับเก้าอี้ผ้าใบ โดยที่ผมก็นั้งอยู่ข้างๆเธอครับ
"เหลียง พี่มีความสุขที่สุดเลยนะ" พี่พลอยยิ้มและพูดกับผมอย่างอ่อนโยนครับ ไม่ว่าผมจะแกล้งเธอยังไง เธอก็ยังตามใจผมเสมอไม่เคยปฏิเสธครับ
"ครับ ผมก็เหมือนกัน พี่นอนพักให้สบายนะ ผมไม่ไปไหนหรอก" ผมพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างถนุถนอม พี่พลอยเหมือนจะสบายใจกับคำพูดของผมครับ เธอค่อยๆหลับตาลงและนอนพักอย่างสบายอยู่ข้างกายของผมครับ ทุกครั้งที่ผมมองเธอเวลาหลับ ไม่มีเลยสักครั้งที่ผมไม่หลงใหลในความงดงามของเธอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมค่อยๆก้มหน้าลงและประกบจูปปากเธออย่างถนุถนอม แต่เอ๊ะ!! เดี๋ยวก่อน ความรู้สึกแบบนี้มัน... ผมรู้สึกว่าการกระทำทุกอย่างของผมขณะนี้กำลังถูกสายตาคู่นึงจับจ้องมองผมอยู่ ผมรู้สึกว่ามีสายตาคู่นึงกำลังจ้องมองผมอยู่และมันมีพลังอะไรบางอย่างเหมือนรังสีอัมหิตที่ส่งมาหาผม ผมจึงรีบถอนตัวขึ้นทันทีและหันไปมองโดยรอบแต่ก็ไร้ประโยชน์ครับ ผมเห็นคนมากมายที่เดินไปมาอยู่ตรงชายหาด ผมไม่มีทางรู้ได้เลยว่าความรู้สึกเมื่อกี้ของผม มันจะเป็นเพียงแค่ ความคิดมากของผมเองหรือว่ามีใครบางคนกำลังมองผมอยู่จริงๆ และถ้ามีคนที่มองผมอยู่ แล้วคนๆนั้นเป็นใครกันแน่?  
  ผมยังนั้งอยู่ข้างกายพี่พลอยซึ่งหลับอยู่ครับ ส่วนพวกพี่ๆเค้าก็ยังเล่นสนุกกันไม่เลิก ผมก็นั้งพักทอดสายตาชมวิวไปเรื่อยๆ และจู่ๆ
"เหลียง!!"
"อึ๊ยย" ผมถึงกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อผมรู้สึกถึงเสียงตระโกนข้างหูของผม
"อิอิ...ร้องยังกับผู้หญิงเลยนะ" ผมเห็นของหญิงสาวคนนึงยืนอยู่ข้างผมครับ เธอพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างชอบใจที่แกล้งผมได้
"โถ่... พี่พรอ่ะ"  เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของหญิงสาวคนนั้น ผมก็รู้ทันทีว่า เธอคนนั้นก็คือพี่พร
"นั่งใจลอย คิดถึงพี่อยู่หรอจ๊ะ?" พี่พรค่อยๆนั้งลงตรงข้ามกับผมพร้อมกับพูดหยอกล้อผมอย่างชอบใจ
"เหอๆ.."  ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ
"เธอเนี่ย รักพี่สาวจังเลยนะ ถึงขนาดนั่งเฝ้าไม่ยอมไปไหน แบบนี้มันน่าสงสัยนะ!"  พี่พรพูดกับผมพร้อมกับส่งสายตาอันเป็นประกายที่แฝงไปด้วยเลศนัยมาให้ผม สิ่งที่เธอพูดอาจจะฟังดูเหมือนว่าเธอแค่พูดแซวผมเล่นๆ แต่ผมรู้ได้ทันทีว่า สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้มันไม่ได้เป็นแค่การพูดล้อเล่นธรรมดา
"ก็...ก็พี่พลอยเป็นพี่สาวผมนิครับ" ผมตอบเธอพร้อมกับรีบเบี่ยงหน้าถอนสายตาที่มองเธออยู่แล้วหันออกไปมองที่ริมหาด
"แค่พี่สาวงั้นหรอ?...ถึงคนอื่นจะเชื่อแบบนี้กัน แต่พี่ว่ามันไม่ใช่แค่นี้แน่!!" ผมถึงกับหน้าชา ร่างกายของผมเหมือนกับถูกไฟช็อดในทันทีที่ได้ยินคำพูดของเธอ เพราะคำพูดของเธอทุกคำมันเป็นคำพูดแท่งใจดำผมเต็มๆ
"พี่พูดแท่งใจดำเลยละสิ บังเอิญว่าพี่เป็นคนชอบเอาชนะด้วยสิ!" ผมได้แต่นั้งนิ่งเพราะคำพูดของเธออีกครั้งนึง คำพูดของเธอแต่ละคำบ่งบอกถึงความเอาจริงเอาจังอย่างไม่ถูก ผมค่อยๆหันกลับไปมองเธอช้าๆ และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ สายตาอันคมกริบของเธอที่จับจ้องมองมาทางผม ผมถึงกับรู้สึกหนาวไปทั้งตัว
"พี่..พี่พรพูดเรื่องอะไรครับ..ผมไม่เข้าใจ"
"ฮึฮึ พูดแบบนี้แสดงว่าเธอคงยังไม่ยอมแพ้พี่ง่ายๆสินะ ถึงเธอจะไม่ยอมรับแต่พี่ก็มั่นใจ ว่าพี่คิดถูก แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะคืนนี้ เธอจะต้องยอมแพ้พี่แน่!!"  พี่พรพูดกับผมอย่างจริงจังแต่ทว่าสายตาของเธอกลับดูจริงจังและน่ากลัวยิ่งกว่า
"พี่...พี่พรหมายความว่ายังไงครับ...ผมไม่เข้าใจ"
"ฮึ...เธอยังไม่ยอมแพ้จริงๆด้วยสินะ...เอาเป็นว่าคืนนี้ พี่จะทำให้เธอต้องยอมสารภาพความจริงต่อหน้าทุกคน!!"  ผมได้ยินคำพูดของเธอ ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกหวาดหวันกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับผม  
"พี่ไปเล่นน้ำต่อดีกว่า เดี๋ยวยัยโยกับยัยข้าวเค้าจะงอลพี่เอา พี่ไปก่อนนะ...แล้ว...เธอก็ดูแลผู้หญิงที่เธออ้างว่าเป็นพี่สาวให้ดีละ"  พี่พรพูดจบก็ลุกขึ้นและเดินออกจากโต๊ะไป แต่เธอกลับทิ้งคำพูดปริศนาไว้พร้อมกับผมที่สับสนกับคำพูดของเธอ ตอนนี้ผมเหมือนกับเข็มทิศที่ใช้การไม่ได้ เข็มทิศที่ใช่การไม่ได้เข็มมันจะหมุนวนไม่หยุด เหมือนกับผมในตอนนี้ ผมสับสนไปหมด สิ่งที่เธอพูดก่อนจะไปหมายความว่าอะไรกันแน่ แล้วผมต้องยอมแพ้เธอเรื่องอะไรกันแน่ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ หรือว่า.....เธอจะรู้...?
เวลา 20นาฬิกา30นาที ณ ริมหาดหน้าบ้านพัก
พอทุกคนขึ้นมาจากน้ำ เราก็อาบน้ำและรอจนดึก พอได้บรรยากาศที่ต้องการแล้ว พวกเราก็จุดกองไฟที่ริมหาดหน้าบ้านพักและนั่งรอบกองไฟกันครับ พี่นน พี่ตั๊มเค้าก็ดีดกีต้าร้องเพลงกันครับ และก็ทำอาหารทะเลทานกันรอบกองไฟครับ ทุกคนก็สนุกสนานเฮฮากันอย่างมีความสุขครับแต่ทว่ามีเพียงแค่ผมคนเดียวที่ไม่รู้สึกสนุกเลยสักนิด เพราะคำพูดของเธอคนนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวของผม คืนนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ? และแล้ว
"เออ นี่น้องเหลียงมีแฟนหรือยังจ๊ะ" ผมกำลังนั้งเหม่ออยู่ดีๆ แล้วจู่ๆเสียงใครคนนึงถามผมครับ ผมเงยหน้าขึ้นและมองไปยังเจ้าของเสียงทันที  และผมก็เห็นเธอ
ซึ่งแค่คำถามแรกก็ทำให้ผมถึงกับตอบไม่ถูกแล้วครับเพราะถ้าผมบอกว่ายัง ก็อาจจะทำให้พี่พลอยน้อยใจได้และถ้าหากผมตอบว่ามีแล้วก็อาจจะทำให้พี่พลอยเข้าใจผิดและไม่พอใจก็ได้ ตอนนั้นเธอบอกว่า "คืนนี้ เธอจะต้องยอมแพ้พี่แน่" หรือว่าเธอจะหมายถึง...
"เอ่อ..คือ..ผม....." ผมได้แต่อ้ำอึ้งครับ เพราะผมตอบไม่ถูกจริงๆ
"นี่พร น้องเราพึ่งจะ16เองนะ" และแล้วมีเสียงสวรรค์ตอบคำถามแทนผมครับ เสียงนั้น เป็นเสียงพี่พลอยแฟนสาวที่นั้งอยู่ข้างกายของผมนั้นเอง และคนที่ถามคำถามนั้นก็คือพี่พรครับ เธอถามคำถามผมพร้อมกับสายตาแปลกๆที่จับจ้องมองมาทางผม สายตาของเธอในตอนนี้ เหมือนกับสายตาที่เธอมองผมเมื่อเช้าไม่มีผิด
"อะไรกันยัยพลอย มันก็ไม่แน่หรอกนะ ขนาดเด็กป.6มันยังมีแฟนกันแล้วเลย ประสาอะไรกับเด็กม.ปลาย" พี่พรพูดกับพี่พลอยแต่เธอกลับหันหน้ามามองผมพร้อมกับเน้นคำพูดเหมือนกับว่าจะต้องการให้ผมได้ยินชัดๆ สายตาของเธอเหมือนกับจะบอกผมว่า"เธอติดกับดักฉันแล้ว"
"แล้วเธอละยัยพลอย เธอเลิกกับอั้มไปแล้ว ตอนนี้เธอมีแฟนใหม่หรือยังละ?" พี่พรเปลี่ยนเป้าหมายไปที่พลอยทันที คำถามนี้ก็คงทำเอาพี่พลอยตอบไม่ถูกเหมือนกันละครับ
"นั้นสิยัยพลอย เลิกกับอั้มเค้าไปตั้งนานแล้วนิ น่าจะมีคนถูกใจบ้างนะ " เสียงผู้หญิงที่นั้งอยู่ตรงข้ามพวกเราสองคนพูดขึ้น ผมหันตามต้นเสียงนั้นทันที และผมก็เห็นพี่โยนั้งคลุมผ้าห่มกันหนาวพูดเสริมขึ้นอีกคนครับ
"ใช่ๆ เธอน่ะทั้งสวยทั้งน่ารักแถมเรียนดีอีกต่างหาก แค่กวักมือเรียกผู้ชายก็มาให้เลือกกันทั้งโรงเรียนแล้ว" พี่ข้าวเธอก็พูดเสริมขึ้นมาอีกคนครับ แย่แล้วครับ สถานะการตอนนี้ย่ำแย่เต็มที พี่พลอยเองก็ได้แต่อ้ำอึ้งเหมือนกำลังจะคิดคำตอบอยู่
"พี่พลอยเค้าก็พึ่งผิดหวังมานะครับ ให้เวลาเค้าหน่อยสิครับ" ผมตอบแทนพี่พลอยครับ คำตอบของผมมันไม่ตรงประเด็นกับคำถามพวกพี่พรเลยครับ แต่ก็น่าจะพอทำให้พี่พรเค้าหยุดถามคำถามแบบนี้ได้นะ
"งั้นหรอ นั้นแสดงว่าเธอคงจะมีคนคอยรักษาแผลใจอยู่ละสินะ ยัยพลอย" พี่พรพูดพร้อมกับสิ่งสายตามองมาทางผมครับ ถึงมันจะมืดมีแค่เพียงแสงสว่างจากกองไฟ แต่ผมก็เห็นสายตาของเธอได้อย่างชัดเจน สายตาของเธอช่างเหมือนกับคมมีดที่ทิ่มแทงใจของผม เหมือนกับว่าเธอกำลังพูดกับผมว่า "ยอมแพ้ซะดีๆ" หรือว่าสิ่งที่พี่พรพูดกับผมในตอนนั้นจะหมายถึงเรื่องนี้?
"พร เธอคิดมากไปแล้วมั้ง ฉันพึ่งจะผิดหวังมานะ" พี่พลอยตอบคำถามอย่างอ้อมๆครับ
"งั้นหรอ" พี่พรตอบสั้นๆ แต่น้ำเสียงของเธอนั้น มันแฝงไปด้วยเลศนัย
"งั้น ฉันขอคบกับน้องเธอนะ ฉันชอบน้องเธอจริงๆซะแล้วสิ" คำถามนี้ทำให้ผมกับพี่พลอยถึงกับพูดไม่ออกอีกครั้งครับ
"โห น้อยๆหน่อยพร แต่พี่ว่าก็ดีนะ เหลียงลองคบกับพรดูสิ" พี่นนพูดเสริมขึ้นมาอีกคนครับ ผมตอบไม่ถูกเลยครับได้แต่นั้งนิ่ง
"ถ้ายัยพรคบกับน้องเหลียงจริงๆ เธอก็น่าจะดีใจนะยัยพลอย เพราะฉันไม่เคยเห็นยัยพรตามตื้อผู้ชายคนไหนเลย มีแต่ผู้ชายมาตามตื้อ"  คำพูดแต่ละคำของทุกคนทำเอาผมประสาทจะกินครับ ผมมองไปทางพี่พลอย ผมก็เห็นเธอกำลังนั้งก้มหน้า เหมือนว่าเธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่  ในเวลาแบบนี้ พี่พลอยกับยังมีอารามณ์มานั้งคิดเรื่องอื่นอยู่อีกหรอเนี่ย
"เอ่อ..ผม..ผม" ผมก็ไปไม่ถูกครับ จะปฏิเสธก็ไม่กล้าเพราะคำว่ามารยาทมันค้ำคออยู่ จะตอบตกลงก็ยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่เพราะแฟนสาวของผมที่นั้งอยู่ข้างกายผมทั้งคน  คำพูดปริศนาที่พี่พรทิ้งไว้ให้ผมในตอนนั้น ในที่สุดผมก็เข้าใจแล้วว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร  สายตาที่มองผมตอนที่ผมจูบพี่พลอยคงจะเป็นสายตาของเธอแน่ๆ เธอคงจะรู้เรื่องของผมกับพี่พลอยแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน เธอจึงวางแผนให้ผมจนมุมและยอมรับสารภาพต่อหน้าทุกคนว่าเราเป็นอะไรกัน ไม่เช่นนั้น ผมก็ต้องคบกับเธอ เธอช่างร้ายกาจจริงๆ  ผมไม่น่าประมาทเธอเลย
"ทำไมหรอจ๊ะ หรือว่าน้องเหลียงมีแฟนแล้ว?" คำถามนี้เป็นการยืนยันถึงแผนการของเธออย่างชัดเจน แต่กว่าผมจะเข้าใจแผนการของเธอมันก็สายไปซะแล้ว นี่ผมจะต้องยอมแพ้เธอจริงๆหรอเนี่ย ผมจะต้องรับสารภาพต่อหน้าทุกคนจริงๆหรอเนี่ย และในขณะที่ผมเริ่มหมดหนทาง เหมือนคนตาบอดที่ไม่มีทางเดิน
"พอได้แล้วยัยพร!!  เหลียงน่ะ เค้ามีแฟนอยู่แล้ว!!" เสียงหญิงสาวคนนึง พูดตวาดพี่พรด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว อย่างที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ถึงจะเป็นเสียงที่ไม่หลงเหลือความอ่อนโยนเหมือนปกติ  แต่ผมก็จำเสียงนี้ได้ เสียงของเธอคนนั้นนั่นเอง ผมรีบหันหน้าไปมองหญิงสาวที่นั้งอยู่ข้างกายผม และก็เป็นเธอจริงๆด้วย......พี่พลอย!!
ทุกคนต่างหยุดชะงักและนั้งอึ้งกับคำพูดและท่าทีของพี่พลอยเมื่อครู่ ไม่เว้นแม้กระทั้งผมเองก็ตาม
"ป...เป็นอะไรของเธอน่ะ ยัยพลอย ทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ชั้นด้วย?" พี่พรถามทั้งๆที่เธอก็ยังอึ้งกับการกระทำของพี่พลอยอยู่
"เหลียงเค้ามีแฟนอยู่แล้ว  เธอหยุดเซ้าซี้เค้าสักทีจะได้มั๊ย!!" พี่พลอยยังไม่ลดน้ำเสียงแข็งกร้าวลง
"ยัยพลอย เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย ใจเย็นๆก็ได้" พี่โยถึงกับต้องพูดขัดจังหวะ
"พี่พลอยครับ...." ผมเรียกเธอพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของเธอไว้แน่น
"อะไรจะหวงน้องชายขนาดนั้นน่ะ ยัยพลอย"  พี่โยพูดด้วยความแปลกใจครับ ไม่ใช่แค่พี่โยแต่ทุกคนต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน
"เธอจะไม่ให้ชั้นหวงเหลียงได้ยังไงละ ถ้าเธอเห็นผู้หญิงคนอื่นมายุ้งย่ามกับตั้มน่ะ เธอจะไม่เป็นแบบชั้นหรอ!!"
"อะไรนะ!!" แค่ได้ยินคำพูดของพี่พลอยเท่านั้น ทุกคนก็ถึงกับอุทานออกมาแถบจะพร้อมๆกัน ซึ้ง ผมก็เองก็อึ้ง
"น...นี่ นี่ยัยข้าว เธอ...เธอได้คิดแบบเดียวกับชั้นคิดใช่มั๊ย?"  พี่พรถึงกับหันไปขอความคำยืนยันกับพี่ข้าว
"ช...ใช่ๆ ชั้นก็คิดแบบเดียวกับเธอน่ะแหละ" ทุกคนต่างจ้องมองมาทางเราสองคนด้วยสายตาที่ดูมีเลศนัยพิกลเหมือนต้องการคำอธิบาย เล่นเอาผมเสียวสันหลังไปหลายวาบเลยครับ
"บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยพลอย" พี่โยเร่งรัดคำอธิบาย
"เดี๋ยวนี้เลยด้วย!!" พี่ข้าวพูดเสริม
พี่พลอยหันมามองผมและยิ้มให้ผมอย่างน่ารัก เหมือนกับว่า เธอกำลังจะบอกผมว่า "เชื่อใจพี่สิ" ก่อนที่เธอจะหันไปบอกกับทุกคนอย่างหนักแน่นว่า
"ชั้นกับเหลียง  เรา เป็น แฟน กัน!!"
"อะไรน่ะ!! จริงๆหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ" พี่โยอุทานขึ้นมาอีกครั้ง
"ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ พลอย" พี่ตั้มถามเราบ้าง
"ใช่ๆ แล้วมาเป็นแฟนกันได้ยังไงล่ะ พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ?" พี่ข้าวถามเสริมขึ้นอีกคน  ทุกคนต่างถามเราสองคนเป็นชุดๆ แบบไม่เปิดช่องให้เราตอบเลยล่ะครับ
"คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า...................." พี่พลอยก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกพี่เค้าฟัง
"โอ้โห่...ลึกซึ้งกันถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย  ไม่น่าเชื่อ" พี่โยพูดแบบแซวเราครับ ผมกับพี่พลอยเราเขินอายหน้าแดงกันไปเลยครับ
"คิกๆ มิน่าละ เมื่อเช้าถึงลงมาช้า อย่างนี้นี่เอง ว่าแต่น้องเหลียงเค้าเก่งมากมั๊ยละ" พี่ข้าวพูดแซวเราอย่างเขินอายครับ เล่นเอาผมกับพี่พลอยเราหน้าแดงแล้วแดงอีกเลยล่ะครับ
"ยัยข้าวละก็....พูดอะไรก็ไม่รู้" พี่พลอยถึงกับหันหน้ามาซบไหล่ผมด้วยความเขิลอาย
"คิกๆ น่าอิจฉาคู่รักคู่นี้จริงๆ ดูแลกันให้ดีๆล่ะ ขอให้มีความสุขกันตลอดไปนะจ๊ะ" พี่โยพูดอวยพรเราสองคนครับ ผมรู้สึกภูมิใจอย่างบอกไม่ถูกครับ
"ขอบคุณมากครับ พี่ๆทุกคน" ผมตอบอย่างสุภาพที่สุด
"ทุกคน ชั้นขออะไรซักอย่างได้มั๊ย?" พี่พลอยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง
"อะไรหรอ" ทุกคนพูดแถบจะพร้อมๆกันเลยละครับ
"คือ เรื่องชั้นกับเหลียงน่ะ  ทุกคนเก็บไว้เป็นความลับอย่าพึ่งไปบอกใครได้มั๊ย? คือ แม่เรายังไม่รู้ว่า เราสองคนเป็นแฟนกันน่ะ ชั้นอยากจะให้แม่ยอมรับเรื่องของเราก่อน"  พี่พลอยอธิบายต่อยหน้าทุกคนซึ่งผมก็เห็นด้วยครับ
"OK เลยจ้ะ ไม่ต้องห่วงนะยัยพลอย" พี่โยตอบรับปากในทันที
"พลอยไม่ต้องห่วงนะ เราทุกคนจะเหยียบไว้ให้มิดเลย ใช่มั๊ย ยัยพร" พี่ข้าวพูดเสริมขึ้น พร้อมกับขอความร่วมมือกับพี่พร
"อืมๆ " พี่พรตอบสั้นและหันหน้าหนี ท่าทางเธอดูไม่สบอารมณ์อย่างแรง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับว่า เธอเป็นอะไรของเธอกันแน่ จะว่าไปตั้งแต่พี่พลอยเล่าเรื่องทั้งหมด เธอก็ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลยทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น เธอถามเราไม่หยุด เธอคนนี้ช่างเป็นหญิงสาวที่ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ
หลังจากนั้นไม่นาน พวกเราก็แยกย้ายกันไปครับ ต่างคนก็ต่างเพลียและง่วงมาก ก็เหนื่อยกันมาทั้งวันนิครับ  ผมกับพี่พลอยเราสองคนต่างจูงมือกันเข้าห้องนอนของเรา  ไม่มีคำพูดใดๆจากปากเราสองคน เพราะมันไม่จำเป็นต้องมีคำพูดนิครับ  ทันทีที่ ประตูห้องถูกปิด เราสองคนต่างโผลเข้ากอดกันอย่างแนบแน่น  พี่พลอยกอดผมเหมือนกับไม่อยากให้ผมจากเธอไปไหนอีก  
"พี่พลอยครับ ผม......" ผมไม่ทันได้พูดต่อก็ถูกนิ้วมืออันเรียวงามของพี่พลอยมาปิดปากของผม
"ยังจะเรียกพี่อยู่อีก  พลอยไม่ใช่พี่ของเหลียงตั้งนานแล้วนะ แต่พลอยเป็นแฟนของเหลียงนะ !"
"พี่พลอยครับ ถึงปากผมจะเรียกพี่ แต่ในใจของผม พี่พลอยคือ ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดนะครับ"  พี่พลอยเธอถึงกับน้ำตาคลอเมื่อได้ยินสิ่งที่ผมพูด แววตาของเธอบ่งบอกถึงความรักที่เธอมีให้ผมอย่างหาที่สุดมิได้ ผมค่อยๆรวบเอวของเธอเข้ามาหาผม ผมก้มหน้าลงประกบปากจูบเธออย่างถนุถนอม พี่พลอยหลับตาลงช้าๆ และเริ่มแลกจูบกับผมอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเราสองคนต่างพัวพันนัวเนียกันไปมาอยู่ในปากของเราสองคน ผมรู้สึกได้ถึงรสจูบของเธอ มันช่างหวานเสียนี่กะไร  ผมค่อยดันและกดเธอลงกับเตียงให้ร่างของผมคร่อมเธอไว้ มือของผมค่อยเลื่อนลงมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าและกางเกงขาสั้นของเธอออกทีละชิ้น ขณะที่เราสองคนยังแลกจูบกันอย่างดูดดื่ด ไม่นาน ร่างอันอรชอน ขาวนวลเนียนก็ปรากฏต่อสายตาผม พี่พลอยถอนริมฝีปากออก เธอใช้มือปลดเสื้อชั้นในสีดำ ออกและโยนมันทิ้งไปอย่างไม่สนใจและมือเธอค่อยๆเลื่อนลงมาปลดกางเกงในสีดำอ่อนๆ ออก ทำให้ตอนนี้ แฟนสาวของผม
อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่มีอาภรใดๆปิดบังร่างกาย ผมจ้องมองเต้านมคู่งามและหัวนมสีชมพูที่มันปรากฏต่อสายตาผม ไล่ลงมาที่บริเวณหน้าท้อง จนกระทั้ง สายตาของผมได้หยุดและจับจ้องอยู่ที่เนินสวาทแสนงามของเธอ ที่มีขนปกคลุมอย่างเป็นระเบียบ ผมค่อยๆก้มหัวลง และเริ่มชิมรสชาติของเนินสวาท ลิ้นของผมค่อยๆ สอดและเลียบริเวณรอบๆร่องสวาทของเธอ ผมกระดกลิ้นขึ้นลงอย่างรวดเร็วและไล่มาจนถึงร่องสวาทของเธอ ผมรู้สึกได้ถึงกลิ่นอันหอมหวานเย้ายวนภายในร่องหี แม้เธอจะร่วมรักกับผมมาหลายครั้งจนจำไม่ได้ แต่แคมหีทั้งสองของเธอก็ปิดสนิทเหมือนไม่เคยมีอะไร ผมค่อยๆใข้มือทั้งสองข้างแหวกกลีบแคมหีของเธอทั้งสองข้างออก จนผมเห็นเนื้อภายในสีแดงอมชมพูสด ผมแหย่ลิ้นเข้าไปภายในและซุกไซร้อย่างเมามัน


ช่วยกันกดแนะนำเวปข้างล่างด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ถ้าชอบก็ให้คะแนนกันด้วยนะครับ วันหลังจะหามาให้อีก
ปล.เพื่อนๆคนไหนมี    รักยม โดย Assasin008 จอมแพทย์นิรนามภาค 2 โดย กระปี่หัก นักศึกษาฝึกงานถ่ายภาพ โดย ลองแต่งสักนิด  ดงสลัม
ตอนใหม่ๆช่วยลงให้หน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า

[badboy2522]

ขอบคุณครับ พ่อพระยาเทเครัวรอดไปหนึ่งตอน ตอนต่อไปจะรอดหรือจะล่วง

[myfino262903]

แหม๋ ท่านพระยาผมว่าเจ้พรแกก้ออยากมีเอี่ยวด้วยแหง๋ๆ ถึงได้คอยจับผิด แต่ก้อรอดไปนะท่าน