ความรักของผม ตอนที่ 26 คืนที่ฝนตก...

นับตั้งแต่วันที่ผมกลับมาจากทะเล ก็ผ่านมาอีกหลายวันครับ ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ทุกครั้งผมได้เห็นใบหน้าอันแสนน่ารักและสดใสของบรรดาสุดที่รักของผม ในใจของผมนั้นมันมีแต่ความละอายใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป หลายครั้งที่ผมถามใจตัวเองว่า "ไอ้เหลียง! มึงทำลงไปได้ยังไงนะ ?"  แต่ทุกครั้งหัวใจของผมมันให้คำตอบผมมาว่า "เพราะมึงรักพวกเธอไง" มันเป็นคำตอบที่ออกมาจากใจของผมอย่างแท้จริง  และเพราะความรักนี้เองที่ทำให้ผมยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับพวกเธอทุกคน!!
   ตลอดหลายวันมานี้ แม่ฝ้ายไม่อยู่บ้านครับ เห็นเธอบอกว่า จะไปดูงานกับกระทรวงที่เชียงใหม่ ทำให้หลายวันมานี้ก็เลยเป็นโอกาสทองของผมครั บที่จะคุยกับพวกเธอให้รู้เรื่องกันไปเลย แต่ผมก็ยังไม่กล้าพอที่จะสารภาพความชั่วต่อหน้าพวกเธอครับ  ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ตลอดหลายค่ำคืนที่ผ่านมาผมแทบไม่ได้ออกไปมุดห้องใครเลยครับ ได้แต่นอนเอามือก่ายหน้าผากใช้ความคิดจนไม่มีคืนไหนเลยที่ผมนอนตาหลับ และคืนนี้ก็เช่นกัน...
"ซู้ววว...ซู้ววว...คลื้นนน.......เปรี๊ยงงง!!!!" เสียงฝนตกฟ้าร้องและฟ้าผ่าดังไม่ขาดสายตลอดคืน จนทำให้ผมต้องสะดุ้งลุกจากเตียงมาดูตรงหน้าต่าง ภาพที่ผมก็คือ ภาพท้องฟ้าที่แสนจะดำมืดค่อยๆคลืบคลานเข้ามาปกคลุมโดยรอบจนผมมองไม่เห็นแม้แต่แสงจันทร์แล้วก็ตามมาด้วยแสงฟ้าแลบแปรบปรับและแสงสายฟ้าฟาดอันน่าหวาดกลัวจนผมต้องปิดผ้าม่าน คืนนี้ฝนตกหนักมากครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเทวดาลืมปิดน้ำหรอไง(555+)  แต่อย่างนึงที่ผมรู้ก็คือ อีกไม่กี่นาทีต่อไปนี้ จะมีเด็กน้อยคนนึงมาเคาะประตูห้องผมอย่างแน่นอน
  ไม่กี่นาที่ต่อมา....
"ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก!!.." นั่นไงครับ เธอมาแล้ว ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูทันทีเพราะถ้าขืนช้ามีหวังเธอได้ร้องไห้บ้านแตกเหมือนทุกครั้งแน่!!   ผมเปิดประตูไปก็เห็นเด็กสาวคนนึงใส่ชุดนอนสีชมพูยืนกอดหมอน มือไม้สั่นอยู่หน้าประตูห้องผม
"พี่เหลียง...หนูนอนกับพี่นะ" เด็กสาวพูดเสียงสั่นด้วยความขวัญอ่อน
"พี่เคยปฏิเสธน้องหลินหรอไงจ๊ะ..เข้ามาสิ" ผมยิ้มก่อนจะพูดกับเธอ เป็นน้องหลินนั่นเองครับที่ผมมาหาผม
"พี่เหลียง..พี่นอนกอดหนูเหมือนทุกครั้งนะ...หนูกลัว!" น้องหลินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาครอเพราะความกลัว
"..." ผมไม่ได้พูดอะไร นอกจากยิ้มให้เธอ ก่อนจะล้มตัวนอนโอบกอดเธอเอาไว้จากด้านหลัง
"พี่อย่าทิ้งหนูนะ..." น้องหลินพูดกับผมก่อนจะกอดแขนผมแน่น
แล้วจู่ๆ...  
"...เปรี๊ยงงง!!!!..."
"กรี๊ดด!!..พี่เหลียง" เสียงท้องฟ้าคำรามก่อนจะตามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นจนบ้านสะเทือน  น้องหลินถึงกับกรีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด ก่อนจะพลิกตัวมานอนกอดผมแน่นเพราะความกลัว
"โอ๋ๆ..ไม่ต้องกลัวนะ..พี่อยู่นี่แล้วไง..นอนซะนะคนดี"  ผมพูดปลอบพร้อมทั้งเอามือลูบหัวเธออย่างถนุถนอมเพื่อปลอบขวัญ
"พี่อย่าทิ้งหนูไปไหนนะ....หนูกลัว!"  น้องหลินกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย ผมได้แต่กอดและคอยปลอบเธอไปเรื่อยๆจนกว่าเทวดามาปิดน้ำให้ฝนหยุดตก  เวลาผ่านไปเกือบๆชั่วโมงครับ ฝนก็เริ่มที่จะซาลง เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าก็ค่อยๆเงียบไป  ผมก้มลงมามองผมก็เห็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆกำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่ในอ้อมกอดของผม แก้มขาวๆอันแสนน่ารักของเธอทำให้ผมหลงใหลได้ทุกครั้งที่ได้ห็น ผมค่อยๆใช้นิ้วลูบแก้มเธออย่างแผ่วเบา  เหมือนเธอจะรู้สึกตัว เธอค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นและมองผมตาแป๋วเหมือนเด็กไร้เดียงสา ผมเห็นเธอแล้วผมก็อดละอายใจไม่ได้   น้องหลินเธอเป็นเด็กไร้เดียงสาแล้วก็อ่อนต่อโลกนัก แทนที่ผมจะทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีคอยปกป้องดูแลเธอตามคำสัญญาที่ให้ไว้ แต่ผมกลับ...
"พี่ขอโทษที่ทำให้ตื่นนะ..หลินนอนต่อเถอะ"
"..." น้องหลินไม่ได้พูดอะไร นอกจากยิ้มให้อย่างน่ารักก่อนจะขยับตัวขึ้นมาจุ๊บปากผมเบาๆหนึ่งที
"หนูรักพี่ที่สุดในโลกเลยค่ะ..." น้องหลินพูดกับผมอย่างอ่อนหวาน
"พี่ก็รักหนูนะ..." ผมพูดจบก็เข้าไปหอมหน้าผากเธอหนึ่งทีเป็นการตอบแทน น้องหลินถึงกับเข้ามากอดผมอีกครั้ง
"หลินจ๊ะ..พี่ขอถามอะไรหน่อยสิ"
"อะไรหรอค๊ะ?"
"ทำไม?  เวลาน้องหลินกลัวฟ้าผ่าถึงได้มาหาพี่ล่ะ?"
"คึกๆ...ก็..เวลาหนูได้อยู่กับพี่น่ะ...หนูรู้สึกอบอุ่นแล้วก็รู้สึกปลอดภัยที่สุดเลยค่ะ" น้องหลินหัวเราะอย่างน่ารักก่อนจะตอบผมอย่างไร้เดียงสา คำพูดของเธอมันช่างแท่งใจดำผมเต็มๆ  
"แล้วอีกอย่าง...หนูก็...เวลาที่พี่กอดหนู..หนูรู้สึกเหมือนกับว่า.หนูได้อยู่ใกล้ๆกับคุณพ่อคุณแม่.." น้องหลินพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย แก้มของเธอแดงน่ารักสุดๆ
"งั้นหลินจ๊ะ...ถ้าหากพี่...พี่ทำอะไรให้หลินเสียใจ...หลินจะให้อภัยพี่ได้มั๊ย?" ผมลองถามเธอด้วยความละอายใจ
"ทำไมหรอค๊ะ?..."
"ป..เปล่าหรอกจ๊ะ...พี่แค่ถามเล่นๆ"
"คิกๆ..พี่นี่ถามแปลกจัง...อึมม..ถ้าเป็นอย่างนั้น...หนูก็จะให้อภัยพี่และจะรักพี่คนเดียวอยู่ดี" ผมหลินหัวเราะอย่างซุกซนก่อนจะตอบผมแบบจริงจัง คำตอบที่ผมได้ยินทำให้ผมถึงกับน้ำตาครอเพราะความละอายกับสิ่งที่ผมทำ
"ก็หนูเคยบอกพี่แล้วไงค๊ะ...หนูยังจำได้ไม่มีวันลืมเลยนะ...วันที่หนูมอบชีวิตของหนูให้กับพี่..หนูบอกพี่ว่า..หนูจะให้พี่เป็นคนแรกและจะเป็นคนสุดท้าย"  โถ่!น้องหลิน...  ผมได้แต่คิดในใจ คำพูดของเธอแต่ละคำ มันช่างเหมือนมีดที่กรีดลึกลงไปในใจของผม
"พี่เหลียง...พี่ร้องไห้ทำไมหรอค๊ะ..พี่เป็นอะไรหรอ?" เจ้าหญิงตัวน้อยถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ป.เปล่าหรอกจ๊ะ..ไม่มีอะไร..พี่แค่แสบตาน่ะ.." ผมพูดกลบเกลื่อนพร้อมกับ ใช้มือปาดน้ำตาของตัวเองออก
"งั้นเราก็นอนกันเถอะนะค๊ะ...ดึกแล้ว..แต่คืนนี้หนูขอนอนกับพี่นะค๊ะ"  น้องหลินพูดอย่างน่ารักก่อนจะพลิกตัวนอนหันหลังและดึงมือผมไปโอบกอดเอวเธอไว้  
"ฝันนะครับ..เจ้าหญิงของพี่" ผมบอกราตรีสวัสดิ์เธอก่อนจะหอมแก้มเธอเบาๆด้วยความรัก  น้ำตาของผมมันไหลออกมาอีกครั้ง  ผมต้องรีบจบเรื่องที่ผมก่อไว้ให้เร็วที่สุด ในเมื่อผมทำผมก็ต้องรับผิดชอบ เอาล่ะครับ ไม่ว่ายังไง พรุ้งนี้ ผมจะต้องบอกความจริงกับพวกเธอให้ได้!!  
ผมพูดกับตัวเองอย่างหนักแน่นและแน่วแน่ ก่อนที่ผมจะหลับไปพร้อมกับเจ้าหญิงในอ้อมกอดของผม...
เช้าวันรุ่งขึ้น อากาศเย็นสบาย...
"อ๊อยยยย!!...ควยใหญ่ดีนักนะ...อื้ออออ...เดี๋ยวเมียจะขย่มให้แตกคาหีเอง...อ๊อยย..อ๊าาา"
"อึกกกก...อ๊าาาา...อะ...อ๊ากก"
"อ๊าาาส...อื้มมม...ผัวขา...อ๊อยยย...ควยแข็งถึงใจดีจัง...อ๊อยยย..โอ้วว!!"  เสียงโหนกหีกระทบกับท่อนควยดังแว่วเข้ามาในหูของผม ตามจังหวะการขย่มควยขึ้นๆลงๆ
"อ๊อยยย...โอ๊ยยย..เสียวหีสุดๆ...อ๊อยยย..ไม่ไหวแล้ววว...ผัวขา...เมียอร่อยหีสุดๆเลยค่ะ"  
"อื้มมมม...มันควยจริงๆ...โอ้วววว...อ๊าาา.." อวัยวะเพศหญิงของหญิงสาวนางนี้วิเศษสุดเท่าที่ผมได้เคยลิ้มลองมาเลยทีเดียว มันช่างคับแน่นตอดรัดควยผมแทบจะแตก
"ปับๆ..ปับๆ..ปับๆ!!" เสียงอวัยวะเพศหญิงและอวัยวะเพศชายที่กระทบกันทำให้เกิดเสียงดังชัดเจน ยิ่งเพิ่มอัถรสของการร่วมเพศ หญิงสาวเร่งขย่มควยผมเต็มกำลังเพื่อสนองความเงี่ยนของเราทั้งคู่
"อื้ออ...ซี๊สสสส......อ๊าาาา" ผมได้แต่ร้องซี๊สเพราะความมันที่หญิงสาวผู้นั้นเป็นผู้มอบให้ เธอสวมบทจ๊อกกี้ได้อย่างไม่มีที่ติ
"อ๊อยยย...เงี่ยน..เงี่ยนถึงกับต้องขึ้นขย่มเองเลย..อ๊อย!...อ๊อยยย.....อ๊าาา..ผัวช่วยเมียด้วยยย...โอ๊ยยย.."  หญิงสาวครางอย่างได้อารมณ์ก่อนจะโน้มตัวมาประกบจูบปากผมอย่างดูดดื่ม ก่อนจะยึดไหล่ผมเป็นหลักและเร่งจังหวะขย่มเอว กระแทกหีอันคับแน่นและตอดรัดเข้ากับท่อนควยที่ขึ้นลำแข็งของผม
"อื้อออ...อ๊อยยย...เสียว...อ๊อยยย..เสียวหี...ผัวขา...โอ๊ยยยย...อ๊อยยย...อื้อออ.." เธอเริ่มเปลี่ยนจากการขย่มขึ้นๆลงๆเป็นการส่ายร่อนบดโหนกหีกับท่อนควยของผม
"อ๊อยยย..เมียหีบานแน่แล้ว....อ๊อยยย...เย็ดกับผัวแล้วมันถึงใจกว่าเกี่ยวเบ็ดเป็นไหนๆ...อ๊อยยย...เสียวหีเสียวแตดสุดๆ...โอ๊ยยยย"
"อื้มมม...อ๊าาา....อึกกกก...เมียจ๋าา..."  ผมเริ่มขยับเอวตามแรงขย่มของเธอ แต่ทว่าเธอกลับส่ายร่อนและเร่งขย่มควยผมแบบไม่เกรงว่าอวัยวะเพศของเธอจะเสียหายเลยแม้แต่น้อย  เธอหลับตาปี๋ กัดริมฝีปากล่างแน่นและเร่งขย่มควยผมแบบไม่ลืมหูลืมตา ปากเธอก็ครางไม่หยุด ผมของเธอสะบัดไปมาตามแรงขย่ม
อ..อ๊าวววว...อึดดีนักนะ...อ๊อยยย...จะเอาให้แตกคาหีเลย...อ๊อยยยย..."
"โอ้ววว...ควยเข้าลึกถึงมดลูกแน่ะ...อ๊อยยย..ไม่ไหวแล้ว...โอ๊ยยยย...สุดยอด..."
"อ๊าา...อึกกก..น้ำจะ..แตก...อู้ววว...ซี๊สสสส" ผมครางเพราะความมันจากการร่วมเพศโดยที่ผมไม่ได้ออกแรงแม้แต่น้อย แต่กลับมามีคนมาขย่มควยให้ถึงบนเตียงอย่างถึงใจ
"อื้อออ...อ้าาา...น้ำจะแตกแล้ว...อ๊อยยย..น้ำหีไหลแล้วว...อ๊อยยย..." หญิงสาวครางเสียงสั่นเครือแล้วก็ตัวเกร็งกระตุกและหลั่งน้ำอันบริสุทธิ์ออกมาชโลมควยผม ก่อนที่จะล้มฟุบลงมานอนกอดผมอย่างเหนื่อยหอบ
"อะ...อ้าาาา...อึกกกก...โอ้วววววว!!......"    แล้วผมก็...!!



ช่วยกันกดแนะนำเวปข้างล่างด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ถ้าชอบก็ให้คะแนนกันด้วยนะครับ วันหลังจะหามาให้อีก
ปล.เพื่อนๆคนไหนมี    รักยม โดย Assasin008 จอมแพทย์นิรนามภาค 2 โดย กระปี่หัก นักศึกษาฝึกงานถ่ายภาพ โดย ลองแต่งสักนิด  ดงสลัม
ตอนใหม่ๆช่วยลงให้หน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า

ขอบคุณครับ ใครลักหลับเหลียงนิ

เสน่ห์แรงนะนายเหลี่ยมหลับหลับอยู่ยังโดนขย่มแต่เช้าเลย อิจฉาจัง555555

ท่านพระยาโดนขย่ม หุๆใครช่างกล้าล้างหน้าไก่ท่านพระยาแว้