จอมแพทย์นิรนาม ตอนที่ 6 ธาตุไฟแตก
         โดย ท่านกระปี่หัก

สิ่งที่เบญจมาศตกจากน้ำตกต้องเรียกว่าตกไม่เป็นท่าบ่อเมี้ยเห็นตั้งแต่เธอมาว่ายน้ำปีนขึ้นน้ำตกซึ่งทำให้บ่อเมี้ยแทบควบคุมธาตุไฟไม่อยู่จะมีใครทนได้ที่ที่สตรีปีนเขาต่อหน้าไม่เกินสามเชี้ยถึงแม้จะมีน้ำตกกั้นก็เถอะข้างในมืดข้างนอกสว่างทุกกิริยาอาการของโก้วเนี้ยนางนี้ ปทุมถันที่โดนละอองน้ำตกท่าเหนี่ยวจับดึงทำให้ปทุมถันก็เคลื่อนไหวตามสั่นไหวตามแรง การก้าวเท้าในการปีนที่สูงของนางยกเท้าซ้ายดันตัวเองยกเท้าขวาดันขึ้นทำให้ดอกไม้ต่างแยกออกมาเพื่อช่วยในการปีนทำให้เลือดของบ่อเมี้ยแทบพุ่งตามสายตาที่เห็น ยิ่งภาพสุดท้ายก่อนที่เบญจมาศจะตกทำให้เขาต้องจำไม่มีลืมเพราะดอกไม้ของเธออยู่ตรงหน้าแทบเห็นลายละเอียดอวบพลูที่สวยงามใหญ่กว่าโบตั๋นมีแพรไหมไม่มากเช่นกันแต่ว่ามันอ้าออกด้วยเจ้าของต้องการที่จะยืนให้มั่นคงก่อนที่จะดึงดอกไม้ แต่เพราะนางมีหลักไม่มั่นคงประกอบหินที่เธอเหยียบมีคราบตะไคร่น้ำดอกไม้ก็เหนียวเกินไป ทั้งเหตุและผลอะไรก็ตามบ่อเมี้ยบอกเหตุผลได้ประการเดียวสวรรค์บันดาล
**** ข้อความถูกซ่อน ตอบกระทู้เพื่อดูข้อความ *****
เบญจมาศหล่นจากน้ำตกเข้าถ้ำที่บ่อเมี้ยรักษาตัวอย่างไม่ตั้งใจจึงทั้งตกใจและลืมตัวควบคุมวิชาตัวเบาทำให้หล่นไปทับตัวบ่อเมี้ยที่นอนตัวแข็งแก่นกายชูตั้งขึ้นด้วยความที่หล่นแรงหรือด้วยความบังเอิญสุดจะคาดเดาดอกไม้อันสวยงามของเธอตกลงบนเงี่ยงหยกเข้าไปได้รูสวาทของเธอครึ่งท่อนจากนั้นขอนไม้ที่หล่นตามเธอมากับฟาดลงก้นเธออย่างแรงส่งผลให้หยกและดอกไม้เข้าไปอย่างสนิทแนบแน่นเลือดสาวได้หลั่งออกมาเธอได้แต่ร้องกรี๊ดด้วยความเจ็บปวด
บ่อเมี้ยตอนแรกเกร็งลมปราณเพื่อควบคุมธาตุร้อนที่มากเกินไปเมื่อถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงกับเกิดอาการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน..ปัง พลังความร้อนเข้าสู่ร่างกายเบญจมาศนางสะท้านเฮือกจากมือที่ยันตัวบ่อเมี้ยเปลี่ยนเป็นสวมกอดและในขณะเดียวกันพลังความเย็นอีกสายก็เข้าสู่ตัวบ่อเมี้ยทำให้เกิดความรู้สึกเบาสบายเป็นที่สุด บ่อเมี้ยรู้ถึงปัญหาที่ก่อให้เกิดธาตุไฟเข้าแทรกและรู้ว่ามีผู้ช่วยเหลือคือนางฟ้าน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนนั้นเอง บ่อเมี้ยรู้สึกขอบคุณจึงประทับจูบแรกที่แก้มขาวผ่องสีแดงระเรื่อของนางและไล่ไปที่ปากกระจับน้อย ๆ อย่างแผ่วเบามือลูบไปที่หลังเลื่อนขึ้นลงอย่างแผ่วเบาไปที่สะโพกอันแสนงอน ช่วงล่างของหยกเริ่มซอยช้า ๆ เพราะรู้นางยังไม่หายระบม
"อ้า......อูย...แสบ...อูย....อา.....เสียว.....ทะ....ท่าน....อูย"
ถึงตอนนี้เบญจมาศไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วตั้งแต่พลังความร้อยแล่นเข้าหานางให้ความรู้สึกเสียว ซ่าน อัดแน่นด้วยพลังทำให้ความเจ็บจากแรงกระแทกและที่ดอกไม้ฉีกหายยิ่งมาเจอชายหนุ่มผู้นี้ซอยอย่างช้า ๆ ทำให้หยกครูดกับดอกไม้ตลอดเวลาอูย......ซีด.....อา....อา....ซีด....บ่อเมี้ยเริ่มเร่งความเร็วพร้อมทั้งมือจับสะโพกของเบญจมาศเพื่อช่วยในการซอยเบญจมาศได้แต่ร้อง อา......อา.......ท่าน.......โอย........ซีด..........โอย..........โอ๊ย......................เบญจมาศได้แต่ฟุบลงบนอกของชายหนุ่มอย่างเหนื่อยอ่อนแต่สุขสมอารมณ์นัก
เบญจมาศเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มผู้พรากความสาวของเธอกับเป็นผู้ให้ความสุขแก่เธอเช่นกัน เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีแต่หน้าเขาสีค่อนข้างแดงแต่ผิวขาวซีด ดวงตา...ดวงตาคู่นั้น
"โอ้หมอบ้า"
เบญจมาศเธอจำได้แล้วว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร ทำไมจะจำไม่ได้ก็ดวงตาคู่นั้นคอยหลอกหลอนทั้งยามหลับยามตื่น บ่อเมี้ยยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ซือแป๋เคยพูดลับหลังบ่อเมี้ยยามใดที่บ่อเมี้ยยิ้ม มันคือมารบุปผาดีดีนี่เอง หัวใจของเบญจมาศเต้นแรงหน้าเธอแดงกล่ำลมหายใจกระชับสั้นแทบหยุดรีบก้มหน้าอย่างเอียงอาย
"ม่วยม่วยยังโกรธกอกออีกเหรอมาจะปลอบขวัญให้"
พูดจบบ่อเมี้ยก็หอมแก้วทั้งซ้ายทั้งขวาเบญมาศก็ไม่หลบปล่อยให้เขาหอมพร้อมใจที่วาบหวามเป็นสุข
" ปล่อย ก่อนเจ็บไปหมดแล้ว"
เบญจมาศร้องให้เขาปล่อยแต่น้ำเสียงอ่อนหวานฟังแล้วเป็นสุขนัก
"เรียกกอกอก่อนถึงจะปล่อย"
พร้อมกับจูบไปทีแก้มจุมพิตที่ปากและไล่ลงมายังคอ
เบญจมาศรีบสำลัก"กอ..กอ..ปะ..ปะ....ปล่อยก่อน"
ถึงแม้จะเสียดายแต่ก็ยอมปล่อยให้เบญจมาศออกจากตัวเสียงดัง พล๊อก ตอนที่ดอกไม้ ออกจากแท่งหยกเบญจมาศขาแข้งไม่มีแรงเนื่องจากศึกที่เจอเป็นศึกหนักตั้งแต่แรกพร้อมทั้งโดนขอนไม้ฟาดหลังทำให้เบญจมาศคุกเข่ามือค้ำไปข้างหน้าซึ่งภาพนั้นทำให้บ่อเมี้ยลมหายใจแรงจึงก้มดูเห็นภาพดอกไม้มีร่องรอยถูกหยกเสียบมีรอยเลือดน้อยๆรวมทั้งกลิ่นคาวที่มาจากหยกของเขาเองบ่อเมี้ยจึงก้ม "ชิม" อืม....รสชาติแตกต่างจากโบตั๋น อืม... อ๋าย ......ก...กอ....กอ ..มะ...มัน....สะ...สก...อา....อืม....ปรก......อูยพร้อมทั้งจะขยับก้นหนีแต่บ่อเมี้ยเอามือรั้งเอาไว้ทำให้เบญจมาศได้แต่.....อา....อูย......อา...
"ทำไมมันช่างเสียวมากมายอะไรเช่นนี้"
เบญมาศคิดแต่ก็ปล่อยให้บ่อเมี้ยทำจน....อ๋าย..พะ..พอออแล้ววววว........ว
น้ำเสียงอ่อนหวานภาพที่กระตุ้นทำให้บ่อเมี้ยนำแก่นกาย "หยกแท่ง"เสียบเข้าไปด้วยผ่านการร่วมมาหนึ่งครั้งพร้อมน้ำค้างพร่างพรมเต็มดอกไม้การเข้าครั้งนี้จึงไม่ยุ่งยากอะไรเพียงแต่นำมากับความเสียว .อาย....อา....อูย...อูย....อา...ซีดโอ้ยจะตายแล้ว..ม่วย รอ กอกอ ด้วย...อา......อา อึบ อา...

อีกครั้งที่เบญจมาศสำเร็จถึงสวรรค์แต่คราวนี้ไม่มีเรี่ยวแรงใด ๆเหลือจึงนอนคว่ำหน้าโดยมีบ่อเมี้ยทับอยู่ข้างบน "กอกอ (แฮก.....แฮก)รีบกลับกันเถอะ(แฮก...แฮก)เดี๋ยว เจ๊กับม่วยจะเป็นห่วง"
บ่อเมี้ยจะอุ้มนางแต่ต้องฝ่าน้ำตกก็อาจมีอะไรตกใส่หน้านางจึงเปลี่ยนจากการอุ้มช้อนเป็นอุ้มด้านหน้าให้เบญจมาศกอดคอเขาไว้ขากอดเอวเบญจมาศหน้าแดงเอ่ยเบาแต่ก็กอดคอบ่อเมี้ยไว้แน่น
"เอาอีกแล้วเหรอกอกอหมอลามก"
จริง ๆบ่อเมี้ยหาได้คิดอะไรเพียงป้องกันเท่านั้นแต่ฟังเบญจมาศว่าก็เข้าทีดีเหมือนกันจึงนำแก่นกายเสียบเข้าดอกไม้จับเอวให้ขาของเบญจมาศโอบเอวเขาไว้และค่อย ๆฝ่าน้ำตกไปบ่อเมี้ยสามารถกระโดดจากน้ำตกถึงฝั่งได้แต่บ่อเบี้ยกับเดินช้า ๆขึ้นก้อนหินในน้ำบ้างตกหลุมบ้างกว่าจะถึงฝั่งเบญจมาศก็ไปสวรรค์ไม่รู้กี่รอบ...................

555 ตกลงมาทับ ดุ้นพอดี อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น เดี๋ยวผมไปเที่ยวน้ำตกบ้างดีกว่า

เจ๋งมาก เขียนเยอะๆนะคับ

อิจฉาบ่อเมี้ยจัง

ถ้าไม่ทับพอดีบ่อเมี้ยจะธาตุไฟแตกหรือเปล่านะเพราะจะพุ่งออกมาอยู่แล้ว

ฝึกลมปรานจนธาตุไฟแตก...ต้องหาคนช่วย

จับฉีดยาเลยบ้อเมี่ย