🧡 XONLY 🧡

(/>
กระบี่เดียวดายท่องยุทธจักร ตอนที่ 5  เอี้ยงหมึงทีได้อาจารย์ดี

ความเดิม

และแล้วมันกระฉูดน้ำรักของมันเข้าไปเต็มล้นคูหานางจนได้  มันล้นออกมาจากคูหาจนย้อยเต็มไปทั้งหน้าขาขาวสวยของนาง  นางเองก็ทนไม่ไหวกระฉูดแลกน้ำแทบจะในเวลาเดียวกับมันนั่นเอง  อา...ราตรีนี้ของนางกับมันยังมีอีกยาวนานนัก  แม่นางยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะผู้งดงามและโจรดอกเหมยชื่อก้องแห่งแผ่นดิน....

    ตอนนี้เถียนป๋อกวงตัวร้ายของเรื่องได้พบพานสาวสวยคนใหม่อีกแล้ว  ถ้าหากอยากรู้ว่านางเป็นใครและสวยไหม  ก็มีส่วนร่วมทักทายผู้แต่งกันนิดนะครับ  ขอบคุณเฉยๆขอเลยนะครับมันไม่จูงใจในการสร้างผลงานให้ท่านอ่านกัน  ทักทายสั้นๆไม่ต้องยาวว่าท่านติดตามอ่านเนื้อหาก็พอครับ

   ณ หุบเขาเร้นลับแห่งภูเขาไท่ซานผู้เฒ่าปราณกระบี่เทวะนั่งค้นคิดวิชา พลังปราณเทวะขั้นที่เก้า ซึ่งเป็นขั้นสูงสุดของพลังปราณสายกระบี่นี้แล้ว  เขาคำนึงถึงพลังปราณเทวะทั้งแปดขั้นก่อนหน้าที่ฝึกสำเร็จมาก่อนหน้าแล้ว  ทั้งนี้เพื่อหาข้อบกพร่องจุดตายและจุดแข็งของแต่ละขั้นที่มีต่อผู้ฝึกวิชาว่าสิ่งใดเป็นข้อควรกระทำและสิ่งใดเป็นข้อห้ามของการฝึกวิชา

  และในท้ายที่สุดเขาก็มารำพึงนึกถึงอายุของเขาเองที่เริ่มเข้าสู่วัยปัจฉิม(ปลาย)แล้ว   แล้วให้รำพึงรำพันกับสวรรค์ว่าเมื่อใดฟ้าจะส่งคนดีมารับถ่ายทอดมรดกวิชาของตนชิ้นนี้กันหนอ   และในวันหนึ่งก็เหมือนชะตาฟ้าได้ลิขิตมาให้บุคคลทั้งสองได้มาเจอกัน  เอี้ยงหมึ่งทีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในและยิ่งบาดเจ็บในจิตใจอย่างหนักจากการที่คนรักของมันยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะถูกมารบุบผาชิงไปโดยที่มันทำอะไรไม่ได้  ได้แต่โทษความอ่อนด้อยทางวรยุทธ์เป็นสำคัญ  มันเดินกระเซอะกระเซิงมาจนถึงเชิงเขาไท่ซานและสลบล้มลงเพราะความอ่อนแอของร่างกายที่ถึงขีดสุดของมัน  แต่เหมือนฟ้ายังไม่ปิดทางรอดชีวิตของมัน  ทั้งยังมอบโอกาสครั้งใหญ่ช่วยให้มันได้มีโอกาสแก้คืนในวันข้างหน้า  ในเย็นวันนั้นเองท่านผู้เฒ่าปราณกระบี่เทวะเซี่ยงเส้าหลงก็ได้เดินทางผ่านมาถึงสถานที่มันนอนบาดเจ็บพอดีหลังจากที่เดินทางไปเก็บสมุนไพรไว้ใช้จากยอดเขาสูงไท่ซานมาแล้วกว่าสิบวันล่วงมา

"อ้าว...เจ้าหนุ่มนั่นมันใครกันล่ะมานอนสลบอยู่ที่เชิงเขาไท่ซานนี่  อืม...อาการบาดเจ็บภายในสาหัสไม่เบาทีเดียวเจ้าหนุ่มนี่  แต่ดูทางโครงร่างและกล้ามเนื้อของมันที่มีนับว่าไม่เลวทีเดียว  ดูท่าว่าน่าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ในสายกระบี่เหมือนกันกับเราเสียด้วย  ช่างน่าสนใจทีเดียว  เราลองเอามันไปรักษาก่อนก็แล้วกัน  แล้วค่อยสอบถามความเป็นมาของมันในภายหลัง"

  ว่าแล้วท่านผู้เฒ่าเซี่ยงก็หิ้วเจ้าหนุ่มปริศนาที่ตนยังไม่ทราบที่มานั้นกลับที่พักของตน   ด้วยกำลังปราณภายในอันลึกล้ำแม้ว่าจะล่วงเข้าสู่ปัจฉิมวัยแล้วก็ยังใช้เวลาแทบชั่วเวลาไม่ถึงก้านธูปไหม้ก็นำพามันมาถึงที่พักอาศัยของตน   เขานำร่างเจ้าหนุ่มไปวางที่แคร่ไม้ไผ่ที่กลางบ้านเพื่อสะดวกแก่การดูแล  ท่านผู้เฒ่าเริ่มจ้องมองมันอย่างพิจารณาจนเริ่มมีความหวัง เพราะเหตุว่าท่านเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์สายกระบี่จนเข้าใจถึงแก่นแท้หลักของสายผู้ใช้กระบี่  จนกระทั่งในชั่วขณะเวลาหนึ่งถึงกับได้รับฉายาว่าเป็นยอดยุทธ์มือหนึ่งผู้ไร้พ่ายแห่งสายกระบี่ในอดีตห้วงเวลายี่สิบกว่าปีที่แล้ว 

  เขามองกล้ามเนื้อแขนของมันที่ผ่านการฝึกปรือทางกระบี่มาพอสมควรอย่างพอใจ  เจ้าหนุ่มนี่มีกล้ามเนื้อแขนจากการฝึกปรือแบบที่ตนต้องการเห็นในผู้ที่จะมารับสืบทอดวิชากระบี่ของตนเอง  เขามองกระดูกข้อมือและลองคลำดูผลปรากฏว่ากระดูกข้อมือมีเส้นเอ็นที่หนาและมีความยืดหยุ่นในขนาดที่กำลังพอดีพอเหมาะ  ดวงตาของผู้เฒ่าฉายแวววาวโรจน์ขึ้นมาทันที  เขารำพึงในใจรึว่าสวรรค์คงเมตตาเขาแล้วจึงส่งคนที่เขากำลังต้องการมาให้อย่างที่ขอไว้