🧡 XONLY 🧡

ตอนนี้ เรื่องของสาวๆ ผู้เฒ่าไม่เกี่ยว 5555





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

ตีฉิ่งกันอย่างนี้ อีกไม่นานคงม่สวิง

พูดคุยก่อนอ่าน : ยังพอมีเวลาครับ ผมกลับมาแล้ว แต่หลังจากอาทิตย์นี้เป็นต้นไป คือผมจะหายไปสักพักใหญ่จริง ๆ จะพยายามมาสานตอนที่เหลือนะครับ ตอนนี้มี 2 ช่วง เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนฉากเมคเลิฟระหว่างหญิง x หญิง ฮ่าๆๆๆ ทุ่งลิลลี่กำลังบานสะพรั่ง ลองติดตามดูกันครับ (มันจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่ต้องทำให้เฟิร์นกับโดนัทได้กันเอง บอกแค่ว่ามีผลต่อฉากจบ แต่ยังไงต้องติดตามแล้วกัน)

ถ้าคิดเห็นประการใดอย่าลืมกดคอมเม้นท์ด้วยนะครับ พลีสสสสสส
..............................................................


หลังจากผ่านเหตุการณ์วุ่นวายในช่วงปิดเทอมมาได้สักพัก วิทยาลัยพยาบาลชื่อดังย่านใจกลางเมืองได้เปิดทำการเรียนการสอนขึ้นอีกครั้ง ไอ้เฒ่าชุมพลกลับมาทำงานตามปกติอย่างที่เคย และมันเหลือเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะเกษียณอายุตัวเอง ตอนแรกมันก็รู้สึกเสียดายอยู่บ้างที่จะไม่ได้เจอกับหนูเฟิร์นคนสวย แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ ในเมื่อความสัมพันธ์กับหนูเฟิร์นชักมีปัญหา แน่ล่ะ จะเอาแน่เอานอนอะไรกับเด็กสาวอายุเพียง 19 ปี หนูเฟิร์นยังมีอนาคตอีกไกล คิดเหรอว่าความรักที่เกิดจากตัณหาและราคะจะยืดยาว ซึ่งไอ้เฒ่าชุมพลก็เข้าใจตรงจุดนี้ดีนั่นแหละ

เหนือสิ่งอื่นใด มันมีหนูโดนัทเป็นเมียเด็กคนใหม่ ถึงแม้ไอ้เฒ่าชุมพลจะต้องยอมใช้วิธีสกปรก ๆ เพื่อให้ได้ครอบครองร่างกายของเด็กสาวสุดห้าวคนนี้ก็ตาม นี่คือช่วงเวลาหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะต้องอำลาวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ในมโนสำนึกของไอ้เฒ่าชุมพลยังมีส่วนดีอยู่บ้าง เพราะมันเป็นคนใจบุญรักสัตว์ มันซื้อไก่ทอดแล้วนำมาฉีกเป็นชิ้น ๆ แจกหมาและแมวจรจัดเป็นอาหาร ซึ่งภาพนี้เป็นภาพที่คุณตานักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทุกคนในสถาบันแห่งนี้

"เหลือเวลาแค่เดือนเดียวแล้วนะ ข้าจะไม่อยู่ให้อาหารพวกเอ็งแบบนี้แล้ว แต่พวกเอ็งไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวพวกแม่ค้าในศูนอาหารจะเป็นคนเอาอาหารมาให้พวกเอ็งต่อจากข้า พวกเอ็งต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้อนะ" ไอ้เฒ่าชุมพลโรยเศษเนื้อไก่ทอดที่มันลงทุนฉีกเป็นชิ้น ๆ ให้หมาแมวจรจัดกินมื้อเย็น ในสวนหย่อมหลังหอพักหญิง

"ลุงคะ" เสียงหวาน ๆ ของเด็กสาวที่ไอ้เฒ่าชุมพลคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง จะเป็นใครไมได้นอกจากหนูเฟิร์น

"หนูเฟิร์น?" ไอ้เฒ่าชุมพลดูตกใจไม่น้อยที่เห็นเมียรักของมัน หนูเนตรชนกในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้ายื่นกาแฟเย็นและผลไม้ที่ซื้อจากร้านค้าหน้าวิทยาลัยมาให้ "รับไปซิคะ"

"ลุงนึกว่าหนูลืมลุงไปแล้วซะอีก" ไอ้เฒ่าชุมพลรับไมตรีจากเมียรัก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้มันจำเป็นต้องวางตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดีต่อหน้าเด็กสาวอย่างเฟิร์น ทั้งที่ในใจมันอยากจะเข้าไปกอดไปหอมใจจะขาด

"หนูไม่ได้ลืมลุงหรอกค่ะ" เด็กสาวยิ้มอย่างเรียบร้อย "แต่ลุงต้องเข้าใจนะคะว่าตอนนี้ยังไม่ใช้เวลาของเรา หนูยังไม่อยากให้ใครสงสัยความสัมพันธ์ของเรา"

"ลุงจะไปว่าอะไรหนูได้" ไอ้เฒ่าชุมพลแกล้งงอนใส่เมียเด็ก "ลุงมันแก่แล้ว นี่คือสิทธิของหนูที่จะเลือกคนที่ยังหนุ่มยังแน่น มีอนาคตที่ดีกว่าไอ้แก่ใกล้ลงโลงอย่างลุง"

"ลุงคะ เชื่อใจหนูบ้าง" เนตรชนกยืนยันชัดเจนอีกครั้ง "ลุงอย่าทำตัวงี่เง่าแบบนี้ซิ หนูยังรักลุงนะ แต่ตอนนี้เรื่องของเรายังเป็นไปไม่ได้ ให้เวลาหนูหน่อยซิ"

นักการเฒ่าไม่ได้ตอบอะไร มันขย้ำถุงพลาสติกที่ห่อไก่ทอดทิ้งถังขยะ พลางหยิบไม้กวาดที่วางชันบนเก้าอี้หินขึ้นมากวาดเศษใบไม้ตามข้างทางราวกับไม่รับรู้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

"ลุงคะ อย่ามาเล่นสงครามประสาทกับหนูนะ" เนตรชนกเริ่มไม่พอใจ "ทำไมหนูรู้สึกว่าลุงโกรธหนู"

"ลุงไมได้โกรธหนู ลุงเข้าใจหนูทุกอย่าง" ชุมพลเงยหน้าขึ้นมาตอบ "เอาเป็นว่าหนูว่ายังไง ลุงก็ว่าตามนั้น"

เนตรชนกไม่ได้ตอบอะไร เธอคิดว่าเธอพูดมาพอแล้ว เด็กสาวเลยตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องพักหลังเลิกเรียนเสร็จ ไอ้เฒ่าชุมพลเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ ครูบาอาจารย์ต่างกลับบ้านกันไปจดหมดแล้ว มันตั้งใจว่าทันทีที่เก็บกวาดเศษใบไม้เรียบร้อย มันจะกลับไปที่ห้องพักเพื่อเก็บของแล้วกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปออกกำลังกายต่อที่ลานกีฬาสาธารณะแถวบ้าน

ยังไม่ทันไร ไอ้เฒ่าเหลือบมองไปเห็นหนูณิชาสาวห้าวคนสวยแอบมองเธอที่มุมตึก นี่อย่าบอกนะว่าหนูโดนัทแอบฟังมันกับหนูเฟิร์นคุยกัน หนูโดนัทเดินหน้าบึ้งเข้ามาหาไอ้เฒ่าชุมพลด้วยชุดนักศึกษาพยาบาลเช่นเดียวกับหนูเฟิร์น

"ลุงคุยอะไรกับเพื่อนหนู?" หนูโดนัทเอ่ยปากอย่างเอาเรื่อง เด็กสาวมองหน้าค้อนใส่ไอ้เฒ่าชุมพล จนมันแทบหลุดขำออกมา

"ขำอะไรคะลุง" โดนัทมองตาไอ้เฒ่าชุมพลขวาง ด้วยประสบการณ์ของไอ้เฒ่าชุมพลรับรู้ในทันทีว่าหนูโดนัทกำลังหึงหวงมันเข้าให้แล้ว

"มันไม่ได้มีอะไรหรอกจ๊ะหนูโดนัท" มนุษย์ลุงตัดบท "หนูเฟิร์นเค้าแค่มีน้ำใจซื้อกาแฟกับผลไม้มาให้ลุง" นักการเฒ่าชี้ไปยังของที่วางบนโต๊ะหิน

"ว่าแต่หนูมีธุระอะไรกับลุงเหรอจ๊ะ" ไอ้เฒ่าชุมพลยิ้มอย่างอารมณ์ดี มันเหลือบเห็นถุง S&P ด้วยสัญชาติญาณ มันเดาว่าเด็กสาวต้องซื้อมาเป็นของกำนัลให้มันแน่นอน

"เอ้านี่.....หนูซื้อมาให้" โดนัทยื่นถุงของกินให้ไอ้เฒ่าชุมพล มนุษย์ลุงยิ้ม ก่อนรับของด้วยความเต็มใจ "ขอบใจจ๊ะ หนูไม่น่าลงทุนถึงขนาดนี้เลย แค่มาหาลุงบ่อย ๆ ลุงก็ชื่นใจแล้ว"

"อย่ามาปากหวานนะ" โดนัทมองค้อน แก้มของเธอแดงจากเลือดฝาดที่สูบฉีด "หนูแค่อยากเห็นภาพที่ลุงถ่ายหนูไว้ตอนหลับ หนูอยากมั่นใจว่าลุงจะทำลายภาพพวกนั้นกับตาหนู"

"ลุงทำแน่ตามสัญญา แต่หนูต้องทำในสิ่งลุงขอ" ลุงชุมพลเอ่ยปากหนักแน่น

"ลุงคะ!?" โดนัทเหลือบมองซ้ายขวา ก่อนตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกมา "หนูไม่สนุกกับเกมบ้า ๆ ของลุงนะ อย่าทำลายอนาคตหนูเลยนะ" เด็กสาวพนมมือขอร้องไอ้เฒ่าชุมพลเพื่อขอความเมตตา

"หนูไม่รักลุงบ้างเลยเหรอ?" ไอ้เฒ่าชุมพลแย้บถามเด็กสาว คำถามนี้ทำเอาหนูณิชาไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ" ในใจลึก ๆ ของหนูโดนัทเองก็รู้สึกดีกับไอ้เฒ่าชุมพลอยู่เหมือนกันนั่นแหละ แต่พอนึกถึงสิ่งที่มันทำกับเธอแล้ว พูดได้แค่ว่ามันยากเกินจะยอมรับ "แต่หนูจะพูดแบบนี้นะ หนูไม่อยากให้ลุงถลำไปมากกว่านี้ สิ่งที่ลุงทำ หนูบอกตรง ๆ เลยนะคะว่ามันเลวทรามมากจนเกินให้อภัย หนูไม่รู้หรอกนะว่าลุงเคยใช้วิธีนี้กับใครหรือเปล่า แต่หนูขอเถอะ เพื่อเห็นแก่ตัวลุงและลูก ๆ หลาน ๆ ของลุงเอง ลุงหยุดเถอะค่ะ"

.....ไอ้เฒ่าชุมพลนิ่งเงียบกับสิ่งที่หนูโดนัทพูดมา อันที่จริงมันเองก็ไม่ได้อยากล่อลวงหนูโดนัทคนสวยมาทำเมียนักหรอก แต่ทั้งหมดที่มันทำ เพียงแค่มันอยากประชดหนูเฟิร์นที่กำลังมีท่าทีตีตัวออกห่างจากมันนั่นแหละ ภาพที่หนูเฟิร์นเดินไปกับหนุ่มนักเรียนนายร้อยวันนั้นยังคงฝังใจไอ้เฒ่าอย่างมันจวบจนถึงตอนนี้ บางทีมันก็คิดนะ กูทำไปแล้วได้อะไรวะ ตอบ!!??

"เอาเป็นว่าวันเสาร์หนูว่างไหม เจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ตอน 11 โมง" ลุงชุมพลยื่นข้อเสนอ "เอาเถอะ ลุงยอมแพ้ก็ได้ เจอกันครั้งหน้า ลุงสัญญาว่าจะลบภาพหนูทั้งหมดออกให้หมด ตกลงไหม?"

"สัญญานะคะลุง" โดนัทต้องการความชัดเจน "สาบาน?"

"สาบาน...." มนุษย์ลุงตอบไปที "เสร็จเรื่องนี้ลุงจะไม่ก้าวก่ายกับชีวิตหนูอีก ตกลงไหม?" ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ มันคงต้องยอมปล่อยวางกับสาวน้อยสุดห้าวคนนี้เสียแล้ว นังเด็กเมืองหลวงทำไมมันถึงได้เรื่องมากขนาดนี้จังวะ รู้งี้ไม่น่าจับทำเมียเลยกู เฮ้อ

"งั้นหนูวางขนมไว้ตรงนี้นะ" ณิชาวางถุงขนมไว้บนโต๊ะหิน "ไว้ถ้ามีอะไร หนูจะไลน์ไปบอกลุงอีกที"

ณิชาหันหลังกลับ มีหยาดน้ำซึมตรงขอบดวงตา นี่มันอะไรนะ ความรู้สึกแบบนี้ อย่าบอกนะว่าในใจลึก ๆ ของเธอเองก็รู้สึกดีกับลุงพลไม่น้อยเหมือนกัน ยิ่งได้ยินคำตัดรอนจากไอ้เฒ่า มันเลยทำให้เธอรู้สึกใจหายอย่างประหลาด

.....แต่เธอต้องเด็ดขาด เรื่องของเธอกับไอ้เฒ่าชุมพลไม่มีวันเป็นไปได้ ณิชาคนนี้ต้องเข้มแข็งกว่าที่เคยเป็น อะไรที่เสียไปแล้วช่างมัน

.....................................................................

ในช่วงหัวค่ำของวันเปิดภาคเรียน โดนัทชวนเฟิร์นออกไปหาข้าวเย็นกันที่ซอยฝั่งตรงข้าม ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เฟิร์นเล่าเรื่องเจมส์ให้โดนัทฟัง โดนัทได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจของเธอกำลังเหม่อลอย เธอกำลังรอคอยให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆ เพื่อที่เธอจะได้เป็นอิสรภาพจากไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างชุมพลเสียที และในใจลึก ๆ ของเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วยว่าเธอก็ติดใจในรสรักสามน้ำที่มนุษย์ลุงจอมหื่นฝากไว้กับเธอไม่น้อยทีเดียว

"นี่เจ๊....เหม่อหาใครยะ?" เฟิร์นเอ่ยปากทักโดนัทขณะกำลังรับประทานบะหมี่เกี้ยวหมูแดงริมถนน

"เปล่า ๆ" โดนัทตีหน้ามึนไม่รู้เรื่อง "ชั้นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"บะหมี่เจ๊เสร็จตั้งนานแล้ว ไม่กินอีกเหรอ?" เฟิร์นที่เคี้ยวลูกชิ้นแก้มตุ่ย ชี้ไปที่ชามบะหมี่ของเพื่อนสาวตรงหน้า

"เออ ๆ เดี๋ยวชั้นจะกินแล้ว" โดนัทเรียกสติกลับมา ก่อนหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเส้นบะหมี่ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

"เอ่อ...เจ๊" เฟิร์นเอ่ยปากทักเพื่อนสาวอีกรอบ "คือเดี๋ยวชั้นต้องส่งเปเปอร์ว่ะ ยืนโน๊ตบุ๊คใช้ก่อนได้ป่ะ โน๊ตบุ๊คชั้นพึ่งส่งซ่อม"

"ได้ ๆ" โดนัทพยักหน้า

หลังจากที่สองสาวรับประทานมื้อเย็น ทั้งคู่จ่ายเงินแล้วเดินทางกลับไปยังหอพักหญิง ซึ่งในตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว

......................................................

โดนัทไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนเปิดไฟ ทั้งคู่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ สาวห้าวจากเมืองหลวงชี้ไปที่โน๊ตบุ๊คของตัวเองที่วางบนโต๊ะอ่านหนังสือ

"แกเปิดเครื่องได้เลยนะ เดี๋ยวชั้นขออาบน้ำก่อนนะ" โดนัทเอ่ยปากทัก ก่อนถอดเสื้อจนเหลือชุดชั้นในสีดำแบบไร้สาย เฟิร์นเหลือบไปเห็นได้แต่อมยิ้ม

"แหมเจ๊ เซอร์วิสชั้นแบบนี้เดี๋ยวชั้นจับปล้ำหรอก" เฟิร์นแกล้งแซวเล่น นัยน์ตาของเธอชำเลืองแผ่นหลังที่ขาวเนียนและส่วนเว้าโค้งของสรีระผู้หญิงที่สวยงามเหลือเกิน

"ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่ใช่เลส" โดนัทยืนยันเสียงแข็ง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตู สักพักหนึ่งเสียงฝักบัวไหลดังซู่ ขณะเดียวกันเฟิร์นเองก็เปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน ขณะที่เธอจะพิมพ์เรื่องราวที่เธอต้องการสืบค้นใน Google นั้น บังเอิญเสียเหลือเกินที่เธอดังลืมกดเปลี่ยนภาษา เด็กสาวกดอักษรตัว  "L" จนปรากฏคำว่า "Lesbian" หรือที่หมายความว่าหญิงรักหญิงนั่นเอง นั่นหมายความว่าโดนัทแอบเปิดดูหนังเลสเบี้ยนใช่ไหม!!

เฟิร์นได้แต่นิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมด ไม่คิดมาก่อนว่าโดนัทเพื่อนสาวของเธอคนนี้จะแอบมีรสนิยมหญิงรักหญิง ไหนปากบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงไงเจ๊!! พอรู้สึกตัวอีกที เฟิร์นก็กดเข้าไปดูหนังอย่างว่า ภาพตรงหน้าของสาวสวยสองคนกำลังเมคเลิฟกันอย่างเมามัน แม้เกมรักระหว่างหญิงกับหญิงอาจไม่ได้ดุเดือดเท่าชายกับหญิง แต่มันนุ่มนวล หวาบหวิวและอ่อนโยนกว่า สังเกตได้จากใบหน้าของนักแสดงที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

เฟิร์นดูหนังเลสเบี้ยนที่โดนัทแอบเปิดไว้ ตอนนี้ร่างกายของเธอเร้าร้อน หว่างขาของเธอเริ่มเปียกแฉะ จะว่าไปเธอไม่ได้มีอะไรกับไอ้เฒ่าชุมพลมานาน แถมพ่อหนุ่มเจมส์ นักเรียนนายร้อยคนนั้นก็สุภาพบุรุษเกิ๊น ทั้งที่มีโอกาสลวนลามเธอตั้งหลายครั้งก็ไม่ยอมทำ อาจเรียกได้ว่าของขาดมือก็ว่าได้ บางครั้งเธอต้องแอบช่วยตัวเองขณะที่เพื่อสาวไม่อยู่

ทันทีที่เสียงประตูเปิด ด้วยความตกใจ เฟิร์นรีบกดย่อหน้าจอลงแทนที่จะกดปิด โดนัทนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาว เผยให้เห็นเรือนราวที่ขาวเนียนและอวบอัดของวัยสาว หยาดน้ำที่เกาะตามร่างกายยิ่งส่งเสริมความเซ็กซี่ให้กับโดนัทมากขึ้นไปอีก

"อ่าว ไม่ทำงานเหรอวะ มองอะไรชั้น" โดนัทเอ่ยปากถามขณะกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดเรือนผมที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ "งั้นหลีกทางก่อนแป๊ปได้ป่ะ ชั้นลืมไปว่ายัยอุ๊ส่งงานให้ชั้นทางเมล์ งานด่วนด้วย เดี๋ยวขอก๊อปงานวางไว้ที่หน้าเดสท์ท๊อปแล้วแกก็โซโล่ไปเลย"

"เดี๋ยวเจ๊ เดี๋ยว ๆ" ยังไม่ทันไร โดนัทก็โน้มตัวลงมาเพื่อเข้าไปตรวจอีเมล์ แต่สิ่งที่เธอสะดุดคือหน้าจอหนังเลสเบี้ยนที่เฟิร์นไปเจอเข้า โดนัทถึงกับนิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมดด้วยความอาย นี่ยัยเฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้วเหรอเนี่ย

"แกเปิดดูอะไของแกยะเฟิร์น" โดนัทหันมองที่เฟิร์น ใบหน้าของสาวห้าวแดงระเรือด้วยความอาย

"ชั้นต้องถามเจ๊ต่างหาก ว่าเจ๊แอบเปิดดูอะไรตอนชั้นไม่อยู่" เช่นเดียวกัน เฟิร์นเองก็หน้าแดงก่ำไม่ต่างจากเพื่อนสาว

.............................................................................

สถานการณ์ในห้องพักสตรี 505 แห่งนี้เงียบกว่าที่เคย โดนัทไม่ได้พูดอะไรกับเฟิร์น ทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันทบทวนตำราเรียนของใครของมัน แต่อีกฝ่ายต่างแอบเหลือบตามองซึ่งกันและกัน จนในที่สุดทั้งสองสาวก็เผลอมาสบสายตาจนได้ ทั้งคู่ยิ้มอาย ๆ เฟิร์นยิ้มตอบ ก่อนหันกลับไปอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้บอกเลยว่าในหัวไม่มีเรื่องวิชาการอะไรอีกแล้ว มันมีเพียงแต่ภาพของผู้หญิงสองคนกำลังทำรักกันอย่างดุเดือด ทางฝั่งโดนัทเองก็ไม่น้อยหน้า ตอนนี้หว่างขาของเธอเปียกแฉะไปหมด เฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้ว นี่ถ้ายัยเฟิร์นเอาเรื่องนี้ไปบอกใครละก็.....

......เดี๋ยวนะ!!?? ตอนนี้ชั้นชักสับสนกับเพศสภาพของตัวเองซะแล้วซิ ตกลงชั้นเป็นอะไรกันแน่เนี่ย เป็นผู้หญิง ทอม ดี้ หรือเลสเบี้ยนกันแน่วะ!!!

แต่ไม่ปฏิเสธนะว่า โดนัทเองก็แอบมอง ๆ ยัยเฟิร์นอยู่เหมือนกัน เพราะความเอ็นดูเหมือนน้องสาว เฟิร์นเหมือนเด็กสาวที่ยังไม่โตนัก ยังใสซื่อบริสุทธิ์ เพราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่ตอนนี้สายตาที่เธอกำลังมองเพื่อนสาวมันเปลี่ยนไป เอาจริง ๆ เธอเองก็นึกอย่างมีสัมพันธ์กับผู้หญิงเหมือนกัน อาจเป็นเพราะเข็ดขยาดกับผู้ชาย โดยเฉพาะไอ้เฒ่าชุมพล ยิ่งตอกย้ำชัดเจนแล้วว่าโลกนี้ผู้ชายดี ๆ คงไม่มีอีกแล้ว

....โดนัทวางปากกาลง ก่อนเลื่อนเก้าอี้แล้วลุกขึ้น สาวห้าวเดินเข้ามาใกล้เฟิร์นที่ตอนนี้สติสตังเตลิดไปไกลแล้ว

"มีอะไรวะเจ๊" เฟิร์นหยุดการอ่านหนังก่อนเงยหน้ามองเพื่อนสาวด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่ทันตั้งตัว โดนัทโน้มตัวลงบดปากกับเพื่อนรักด้วยความเร้าร้อน ทางฝั่งเนตรชนกเองก็ตกใจ แต่ด้วยสัญชาติญาณ เด็กสาวจากเมืองเชียงใหม่ก็ตอบรับรสรักจากปากของโดนัทด้วยความเร้าร้อนกลับคืน

เฟิร์นที่นั่งบนเก้าอี้ค่อย ๆ ลุกขึ้น ทั้งสองสาวบดปากจนสารคัดหลั่งไหลเยิ้มแฉะ ทั้งคู่หลับตาพริ้มดื่มดำรสชาติแปลกใหม่ นี่ตกลงพวกเธอจะกลายเป็นคู่ขาเลสเบี้ยนกันแล้วใช่ไหม?

 

พูดคุยก่อนอ่าน : ยังพอมีเวลาครับ ผมกลับมาแล้ว แต่หลังจากอาทิตย์นี้เป็นต้นไป คือผมจะหายไปสักพักใหญ่จริง ๆ จะพยายามมาสานตอนที่เหลือนะครับ ตอนนี้มี 2 ช่วง เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนฉากเมคเลิฟระหว่างหญิง x หญิง ฮ่าๆๆๆ ทุ่งลิลลี่กำลังบานสะพรั่ง ลองติดตามดูกันครับ (มันจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่ต้องทำให้เฟิร์นกับโดนัทได้กันเอง บอกแค่ว่ามีผลต่อฉากจบ แต่ยังไงต้องติดตามแล้วกัน)

ถ้าคิดเห็นประการใดอย่าลืมกดคอมเม้นท์ด้วยนะครับ พลีสสสสสส
..............................................................


หลังจากผ่านเหตุการณ์วุ่นวายในช่วงปิดเทอมมาได้สักพัก วิทยาลัยพยาบาลชื่อดังย่านใจกลางเมืองได้เปิดทำการเรียนการสอนขึ้นอีกครั้ง ไอ้เฒ่าชุมพลกลับมาทำงานตามปกติอย่างที่เคย และมันเหลือเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะเกษียณอายุตัวเอง ตอนแรกมันก็รู้สึกเสียดายอยู่บ้างที่จะไม่ได้เจอกับหนูเฟิร์นคนสวย แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ ในเมื่อความสัมพันธ์กับหนูเฟิร์นชักมีปัญหา แน่ล่ะ จะเอาแน่เอานอนอะไรกับเด็กสาวอายุเพียง 19 ปี หนูเฟิร์นยังมีอนาคตอีกไกล คิดเหรอว่าความรักที่เกิดจากตัณหาและราคะจะยืดยาว ซึ่งไอ้เฒ่าชุมพลก็เข้าใจตรงจุดนี้ดีนั่นแหละ

เหนือสิ่งอื่นใด มันมีหนูโดนัทเป็นเมียเด็กคนใหม่ ถึงแม้ไอ้เฒ่าชุมพลจะต้องยอมใช้วิธีสกปรก ๆ เพื่อให้ได้ครอบครองร่างกายของเด็กสาวสุดห้าวคนนี้ก็ตาม นี่คือช่วงเวลาหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะต้องอำลาวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ในมโนสำนึกของไอ้เฒ่าชุมพลยังมีส่วนดีอยู่บ้าง เพราะมันเป็นคนใจบุญรักสัตว์ มันซื้อไก่ทอดแล้วนำมาฉีกเป็นชิ้น ๆ แจกหมาและแมวจรจัดเป็นอาหาร ซึ่งภาพนี้เป็นภาพที่คุณตานักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทุกคนในสถาบันแห่งนี้

"เหลือเวลาแค่เดือนเดียวแล้วนะ ข้าจะไม่อยู่ให้อาหารพวกเอ็งแบบนี้แล้ว แต่พวกเอ็งไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวพวกแม่ค้าในศูนอาหารจะเป็นคนเอาอาหารมาให้พวกเอ็งต่อจากข้า พวกเอ็งต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้อนะ" ไอ้เฒ่าชุมพลโรยเศษเนื้อไก่ทอดที่มันลงทุนฉีกเป็นชิ้น ๆ ให้หมาแมวจรจัดกินมื้อเย็น ในสวนหย่อมหลังหอพักหญิง

"ลุงคะ" เสียงหวาน ๆ ของเด็กสาวที่ไอ้เฒ่าชุมพลคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง จะเป็นใครไมได้นอกจากหนูเฟิร์น

"หนูเฟิร์น?" ไอ้เฒ่าชุมพลดูตกใจไม่น้อยที่เห็นเมียรักของมัน หนูเนตรชนกในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้ายื่นกาแฟเย็นและผลไม้ที่ซื้อจากร้านค้าหน้าวิทยาลัยมาให้ "รับไปซิคะ"

"ลุงนึกว่าหนูลืมลุงไปแล้วซะอีก" ไอ้เฒ่าชุมพลรับไมตรีจากเมียรัก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้มันจำเป็นต้องวางตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดีต่อหน้าเด็กสาวอย่างเฟิร์น ทั้งที่ในใจมันอยากจะเข้าไปกอดไปหอมใจจะขาด

"หนูไม่ได้ลืมลุงหรอกค่ะ" เด็กสาวยิ้มอย่างเรียบร้อย "แต่ลุงต้องเข้าใจนะคะว่าตอนนี้ยังไม่ใช้เวลาของเรา หนูยังไม่อยากให้ใครสงสัยความสัมพันธ์ของเรา"

"ลุงจะไปว่าอะไรหนูได้" ไอ้เฒ่าชุมพลแกล้งงอนใส่เมียเด็ก "ลุงมันแก่แล้ว นี่คือสิทธิของหนูที่จะเลือกคนที่ยังหนุ่มยังแน่น มีอนาคตที่ดีกว่าไอ้แก่ใกล้ลงโลงอย่างลุง"

"ลุงคะ เชื่อใจหนูบ้าง" เนตรชนกยืนยันชัดเจนอีกครั้ง "ลุงอย่าทำตัวงี่เง่าแบบนี้ซิ หนูยังรักลุงนะ แต่ตอนนี้เรื่องของเรายังเป็นไปไม่ได้ ให้เวลาหนูหน่อยซิ"

นักการเฒ่าไม่ได้ตอบอะไร มันขย้ำถุงพลาสติกที่ห่อไก่ทอดทิ้งถังขยะ พลางหยิบไม้กวาดที่วางชันบนเก้าอี้หินขึ้นมากวาดเศษใบไม้ตามข้างทางราวกับไม่รับรู้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

"ลุงคะ อย่ามาเล่นสงครามประสาทกับหนูนะ" เนตรชนกเริ่มไม่พอใจ "ทำไมหนูรู้สึกว่าลุงโกรธหนู"

"ลุงไมได้โกรธหนู ลุงเข้าใจหนูทุกอย่าง" ชุมพลเงยหน้าขึ้นมาตอบ "เอาเป็นว่าหนูว่ายังไง ลุงก็ว่าตามนั้น"

เนตรชนกไม่ได้ตอบอะไร เธอคิดว่าเธอพูดมาพอแล้ว เด็กสาวเลยตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องพักหลังเลิกเรียนเสร็จ ไอ้เฒ่าชุมพลเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ ครูบาอาจารย์ต่างกลับบ้านกันไปจดหมดแล้ว มันตั้งใจว่าทันทีที่เก็บกวาดเศษใบไม้เรียบร้อย มันจะกลับไปที่ห้องพักเพื่อเก็บของแล้วกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปออกกำลังกายต่อที่ลานกีฬาสาธารณะแถวบ้าน

ยังไม่ทันไร ไอ้เฒ่าเหลือบมองไปเห็นหนูณิชาสาวห้าวคนสวยแอบมองเธอที่มุมตึก นี่อย่าบอกนะว่าหนูโดนัทแอบฟังมันกับหนูเฟิร์นคุยกัน หนูโดนัทเดินหน้าบึ้งเข้ามาหาไอ้เฒ่าชุมพลด้วยชุดนักศึกษาพยาบาลเช่นเดียวกับหนูเฟิร์น

"ลุงคุยอะไรกับเพื่อนหนู?" หนูโดนัทเอ่ยปากอย่างเอาเรื่อง เด็กสาวมองหน้าค้อนใส่ไอ้เฒ่าชุมพล จนมันแทบหลุดขำออกมา

"ขำอะไรคะลุง" โดนัทมองตาไอ้เฒ่าชุมพลขวาง ด้วยประสบการณ์ของไอ้เฒ่าชุมพลรับรู้ในทันทีว่าหนูโดนัทกำลังหึงหวงมันเข้าให้แล้ว

"มันไม่ได้มีอะไรหรอกจ๊ะหนูโดนัท" มนุษย์ลุงตัดบท "หนูเฟิร์นเค้าแค่มีน้ำใจซื้อกาแฟกับผลไม้มาให้ลุง" นักการเฒ่าชี้ไปยังของที่วางบนโต๊ะหิน

"ว่าแต่หนูมีธุระอะไรกับลุงเหรอจ๊ะ" ไอ้เฒ่าชุมพลยิ้มอย่างอารมณ์ดี มันเหลือบเห็นถุง S&P ด้วยสัญชาติญาณ มันเดาว่าเด็กสาวต้องซื้อมาเป็นของกำนัลให้มันแน่นอน

"เอ้านี่.....หนูซื้อมาให้" โดนัทยื่นถุงของกินให้ไอ้เฒ่าชุมพล มนุษย์ลุงยิ้ม ก่อนรับของด้วยความเต็มใจ "ขอบใจจ๊ะ หนูไม่น่าลงทุนถึงขนาดนี้เลย แค่มาหาลุงบ่อย ๆ ลุงก็ชื่นใจแล้ว"

"อย่ามาปากหวานนะ" โดนัทมองค้อน แก้มของเธอแดงจากเลือดฝาดที่สูบฉีด "หนูแค่อยากเห็นภาพที่ลุงถ่ายหนูไว้ตอนหลับ หนูอยากมั่นใจว่าลุงจะทำลายภาพพวกนั้นกับตาหนู"

"ลุงทำแน่ตามสัญญา แต่หนูต้องทำในสิ่งลุงขอ" ลุงชุมพลเอ่ยปากหนักแน่น

"ลุงคะ!?" โดนัทเหลือบมองซ้ายขวา ก่อนตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกมา "หนูไม่สนุกกับเกมบ้า ๆ ของลุงนะ อย่าทำลายอนาคตหนูเลยนะ" เด็กสาวพนมมือขอร้องไอ้เฒ่าชุมพลเพื่อขอความเมตตา

"หนูไม่รักลุงบ้างเลยเหรอ?" ไอ้เฒ่าชุมพลแย้บถามเด็กสาว คำถามนี้ทำเอาหนูณิชาไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ" ในใจลึก ๆ ของหนูโดนัทเองก็รู้สึกดีกับไอ้เฒ่าชุมพลอยู่เหมือนกันนั่นแหละ แต่พอนึกถึงสิ่งที่มันทำกับเธอแล้ว พูดได้แค่ว่ามันยากเกินจะยอมรับ "แต่หนูจะพูดแบบนี้นะ หนูไม่อยากให้ลุงถลำไปมากกว่านี้ สิ่งที่ลุงทำ หนูบอกตรง ๆ เลยนะคะว่ามันเลวทรามมากจนเกินให้อภัย หนูไม่รู้หรอกนะว่าลุงเคยใช้วิธีนี้กับใครหรือเปล่า แต่หนูขอเถอะ เพื่อเห็นแก่ตัวลุงและลูก ๆ หลาน ๆ ของลุงเอง ลุงหยุดเถอะค่ะ"

.....ไอ้เฒ่าชุมพลนิ่งเงียบกับสิ่งที่หนูโดนัทพูดมา อันที่จริงมันเองก็ไม่ได้อยากล่อลวงหนูโดนัทคนสวยมาทำเมียนักหรอก แต่ทั้งหมดที่มันทำ เพียงแค่มันอยากประชดหนูเฟิร์นที่กำลังมีท่าทีตีตัวออกห่างจากมันนั่นแหละ ภาพที่หนูเฟิร์นเดินไปกับหนุ่มนักเรียนนายร้อยวันนั้นยังคงฝังใจไอ้เฒ่าอย่างมันจวบจนถึงตอนนี้ บางทีมันก็คิดนะ กูทำไปแล้วได้อะไรวะ ตอบ!!??

"เอาเป็นว่าวันเสาร์หนูว่างไหม เจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ตอน 11 โมง" ลุงชุมพลยื่นข้อเสนอ "เอาเถอะ ลุงยอมแพ้ก็ได้ เจอกันครั้งหน้า ลุงสัญญาว่าจะลบภาพหนูทั้งหมดออกให้หมด ตกลงไหม?"

"สัญญานะคะลุง" โดนัทต้องการความชัดเจน "สาบาน?"

"สาบาน...." มนุษย์ลุงตอบไปที "เสร็จเรื่องนี้ลุงจะไม่ก้าวก่ายกับชีวิตหนูอีก ตกลงไหม?" ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ มันคงต้องยอมปล่อยวางกับสาวน้อยสุดห้าวคนนี้เสียแล้ว นังเด็กเมืองหลวงทำไมมันถึงได้เรื่องมากขนาดนี้จังวะ รู้งี้ไม่น่าจับทำเมียเลยกู เฮ้อ

"งั้นหนูวางขนมไว้ตรงนี้นะ" ณิชาวางถุงขนมไว้บนโต๊ะหิน "ไว้ถ้ามีอะไร หนูจะไลน์ไปบอกลุงอีกที"

ณิชาหันหลังกลับ มีหยาดน้ำซึมตรงขอบดวงตา นี่มันอะไรนะ ความรู้สึกแบบนี้ อย่าบอกนะว่าในใจลึก ๆ ของเธอเองก็รู้สึกดีกับลุงพลไม่น้อยเหมือนกัน ยิ่งได้ยินคำตัดรอนจากไอ้เฒ่า มันเลยทำให้เธอรู้สึกใจหายอย่างประหลาด

.....แต่เธอต้องเด็ดขาด เรื่องของเธอกับไอ้เฒ่าชุมพลไม่มีวันเป็นไปได้ ณิชาคนนี้ต้องเข้มแข็งกว่าที่เคยเป็น อะไรที่เสียไปแล้วช่างมัน

.....................................................................

ในช่วงหัวค่ำของวันเปิดภาคเรียน โดนัทชวนเฟิร์นออกไปหาข้าวเย็นกันที่ซอยฝั่งตรงข้าม ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เฟิร์นเล่าเรื่องเจมส์ให้โดนัทฟัง โดนัทได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจของเธอกำลังเหม่อลอย เธอกำลังรอคอยให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆ เพื่อที่เธอจะได้เป็นอิสรภาพจากไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างชุมพลเสียที และในใจลึก ๆ ของเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วยว่าเธอก็ติดใจในรสรักสามน้ำที่มนุษย์ลุงจอมหื่นฝากไว้กับเธอไม่น้อยทีเดียว

"นี่เจ๊....เหม่อหาใครยะ?" เฟิร์นเอ่ยปากทักโดนัทขณะกำลังรับประทานบะหมี่เกี้ยวหมูแดงริมถนน

"เปล่า ๆ" โดนัทตีหน้ามึนไม่รู้เรื่อง "ชั้นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"บะหมี่เจ๊เสร็จตั้งนานแล้ว ไม่กินอีกเหรอ?" เฟิร์นที่เคี้ยวลูกชิ้นแก้มตุ่ย ชี้ไปที่ชามบะหมี่ของเพื่อนสาวตรงหน้า

"เออ ๆ เดี๋ยวชั้นจะกินแล้ว" โดนัทเรียกสติกลับมา ก่อนหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเส้นบะหมี่ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

"เอ่อ...เจ๊" เฟิร์นเอ่ยปากทักเพื่อนสาวอีกรอบ "คือเดี๋ยวชั้นต้องส่งเปเปอร์ว่ะ ยืนโน๊ตบุ๊คใช้ก่อนได้ป่ะ โน๊ตบุ๊คชั้นพึ่งส่งซ่อม"

"ได้ ๆ" โดนัทพยักหน้า

หลังจากที่สองสาวรับประทานมื้อเย็น ทั้งคู่จ่ายเงินแล้วเดินทางกลับไปยังหอพักหญิง ซึ่งในตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว

......................................................

โดนัทไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนเปิดไฟ ทั้งคู่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ สาวห้าวจากเมืองหลวงชี้ไปที่โน๊ตบุ๊คของตัวเองที่วางบนโต๊ะอ่านหนังสือ

"แกเปิดเครื่องได้เลยนะ เดี๋ยวชั้นขออาบน้ำก่อนนะ" โดนัทเอ่ยปากทัก ก่อนถอดเสื้อจนเหลือชุดชั้นในสีดำแบบไร้สาย เฟิร์นเหลือบไปเห็นได้แต่อมยิ้ม

"แหมเจ๊ เซอร์วิสชั้นแบบนี้เดี๋ยวชั้นจับปล้ำหรอก" เฟิร์นแกล้งแซวเล่น นัยน์ตาของเธอชำเลืองแผ่นหลังที่ขาวเนียนและส่วนเว้าโค้งของสรีระผู้หญิงที่สวยงามเหลือเกิน

"ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่ใช่เลส" โดนัทยืนยันเสียงแข็ง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตู สักพักหนึ่งเสียงฝักบัวไหลดังซู่ ขณะเดียวกันเฟิร์นเองก็เปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน ขณะที่เธอจะพิมพ์เรื่องราวที่เธอต้องการสืบค้นใน Google นั้น บังเอิญเสียเหลือเกินที่เธอดังลืมกดเปลี่ยนภาษา เด็กสาวกดอักษรตัว  "L" จนปรากฏคำว่า "Lesbian" หรือที่หมายความว่าหญิงรักหญิงนั่นเอง นั่นหมายความว่าโดนัทแอบเปิดดูหนังเลสเบี้ยนใช่ไหม!!

เฟิร์นได้แต่นิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมด ไม่คิดมาก่อนว่าโดนัทเพื่อนสาวของเธอคนนี้จะแอบมีรสนิยมหญิงรักหญิง ไหนปากบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงไงเจ๊!! พอรู้สึกตัวอีกที เฟิร์นก็กดเข้าไปดูหนังอย่างว่า ภาพตรงหน้าของสาวสวยสองคนกำลังเมคเลิฟกันอย่างเมามัน แม้เกมรักระหว่างหญิงกับหญิงอาจไม่ได้ดุเดือดเท่าชายกับหญิง แต่มันนุ่มนวล หวาบหวิวและอ่อนโยนกว่า สังเกตได้จากใบหน้าของนักแสดงที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

เฟิร์นดูหนังเลสเบี้ยนที่โดนัทแอบเปิดไว้ ตอนนี้ร่างกายของเธอเร้าร้อน หว่างขาของเธอเริ่มเปียกแฉะ จะว่าไปเธอไม่ได้มีอะไรกับไอ้เฒ่าชุมพลมานาน แถมพ่อหนุ่มเจมส์ นักเรียนนายร้อยคนนั้นก็สุภาพบุรุษเกิ๊น ทั้งที่มีโอกาสลวนลามเธอตั้งหลายครั้งก็ไม่ยอมทำ อาจเรียกได้ว่าของขาดมือก็ว่าได้ บางครั้งเธอต้องแอบช่วยตัวเองขณะที่เพื่อสาวไม่อยู่

ทันทีที่เสียงประตูเปิด ด้วยความตกใจ เฟิร์นรีบกดย่อหน้าจอลงแทนที่จะกดปิด โดนัทนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาว เผยให้เห็นเรือนราวที่ขาวเนียนและอวบอัดของวัยสาว หยาดน้ำที่เกาะตามร่างกายยิ่งส่งเสริมความเซ็กซี่ให้กับโดนัทมากขึ้นไปอีก

"อ่าว ไม่ทำงานเหรอวะ มองอะไรชั้น" โดนัทเอ่ยปากถามขณะกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดเรือนผมที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ "งั้นหลีกทางก่อนแป๊ปได้ป่ะ ชั้นลืมไปว่ายัยอุ๊ส่งงานให้ชั้นทางเมล์ งานด่วนด้วย เดี๋ยวขอก๊อปงานวางไว้ที่หน้าเดสท์ท๊อปแล้วแกก็โซโล่ไปเลย"

"เดี๋ยวเจ๊ เดี๋ยว ๆ" ยังไม่ทันไร โดนัทก็โน้มตัวลงมาเพื่อเข้าไปตรวจอีเมล์ แต่สิ่งที่เธอสะดุดคือหน้าจอหนังเลสเบี้ยนที่เฟิร์นไปเจอเข้า โดนัทถึงกับนิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมดด้วยความอาย นี่ยัยเฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้วเหรอเนี่ย

"แกเปิดดูอะไของแกยะเฟิร์น" โดนัทหันมองที่เฟิร์น ใบหน้าของสาวห้าวแดงระเรือด้วยความอาย

"ชั้นต้องถามเจ๊ต่างหาก ว่าเจ๊แอบเปิดดูอะไรตอนชั้นไม่อยู่" เช่นเดียวกัน เฟิร์นเองก็หน้าแดงก่ำไม่ต่างจากเพื่อนสาว

.............................................................................

สถานการณ์ในห้องพักสตรี 505 แห่งนี้เงียบกว่าที่เคย โดนัทไม่ได้พูดอะไรกับเฟิร์น ทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันทบทวนตำราเรียนของใครของมัน แต่อีกฝ่ายต่างแอบเหลือบตามองซึ่งกันและกัน จนในที่สุดทั้งสองสาวก็เผลอมาสบสายตาจนได้ ทั้งคู่ยิ้มอาย ๆ เฟิร์นยิ้มตอบ ก่อนหันกลับไปอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้บอกเลยว่าในหัวไม่มีเรื่องวิชาการอะไรอีกแล้ว มันมีเพียงแต่ภาพของผู้หญิงสองคนกำลังทำรักกันอย่างดุเดือด ทางฝั่งโดนัทเองก็ไม่น้อยหน้า ตอนนี้หว่างขาของเธอเปียกแฉะไปหมด เฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้ว นี่ถ้ายัยเฟิร์นเอาเรื่องนี้ไปบอกใครละก็.....

......เดี๋ยวนะ!!?? ตอนนี้ชั้นชักสับสนกับเพศสภาพของตัวเองซะแล้วซิ ตกลงชั้นเป็นอะไรกันแน่เนี่ย เป็นผู้หญิง ทอม ดี้ หรือเลสเบี้ยนกันแน่วะ!!!

แต่ไม่ปฏิเสธนะว่า โดนัทเองก็แอบมอง ๆ ยัยเฟิร์นอยู่เหมือนกัน เพราะความเอ็นดูเหมือนน้องสาว เฟิร์นเหมือนเด็กสาวที่ยังไม่โตนัก ยังใสซื่อบริสุทธิ์ เพราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่ตอนนี้สายตาที่เธอกำลังมองเพื่อนสาวมันเปลี่ยนไป เอาจริง ๆ เธอเองก็นึกอย่างมีสัมพันธ์กับผู้หญิงเหมือนกัน อาจเป็นเพราะเข็ดขยาดกับผู้ชาย โดยเฉพาะไอ้เฒ่าชุมพล ยิ่งตอกย้ำชัดเจนแล้วว่าโลกนี้ผู้ชายดี ๆ คงไม่มีอีกแล้ว

....โดนัทวางปากกาลง ก่อนเลื่อนเก้าอี้แล้วลุกขึ้น สาวห้าวเดินเข้ามาใกล้เฟิร์นที่ตอนนี้สติสตังเตลิดไปไกลแล้ว

"มีอะไรวะเจ๊" เฟิร์นหยุดการอ่านหนังก่อนเงยหน้ามองเพื่อนสาวด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่ทันตั้งตัว โดนัทโน้มตัวลงบดปากกับเพื่อนรักด้วยความเร้าร้อน ทางฝั่งเนตรชนกเองก็ตกใจ แต่ด้วยสัญชาติญาณ เด็กสาวจากเมืองเชียงใหม่ก็ตอบรับรสรักจากปากของโดนัทด้วยความเร้าร้อนกลับคืน

เฟิร์นที่นั่งบนเก้าอี้ค่อย ๆ ลุกขึ้น ทั้งสองสาวบดปากจนสารคัดหลั่งไหลเยิ้มแฉะ ทั้งคู่หลับตาพริ้มดื่มดำรสชาติแปลกใหม่ นี่ตกลงพวกเธอจะกลายเป็นคู่ขาเลสเบี้ยนกันแล้วใช่ไหม?

 

พูดคุยก่อนอ่าน : ยังพอมีเวลาครับ ผมกลับมาแล้ว แต่หลังจากอาทิตย์นี้เป็นต้นไป คือผมจะหายไปสักพักใหญ่จริง ๆ จะพยายามมาสานตอนที่เหลือนะครับ ตอนนี้มี 2 ช่วง เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนฉากเมคเลิฟระหว่างหญิง x หญิง ฮ่าๆๆๆ ทุ่งลิลลี่กำลังบานสะพรั่ง ลองติดตามดูกันครับ (มันจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่ต้องทำให้เฟิร์นกับโดนัทได้กันเอง บอกแค่ว่ามีผลต่อฉากจบ แต่ยังไงต้องติดตามแล้วกัน)

ถ้าคิดเห็นประการใดอย่าลืมกดคอมเม้นท์ด้วยนะครับ พลีสสสสสส
..............................................................


หลังจากผ่านเหตุการณ์วุ่นวายในช่วงปิดเทอมมาได้สักพัก วิทยาลัยพยาบาลชื่อดังย่านใจกลางเมืองได้เปิดทำการเรียนการสอนขึ้นอีกครั้ง ไอ้เฒ่าชุมพลกลับมาทำงานตามปกติอย่างที่เคย และมันเหลือเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะเกษียณอายุตัวเอง ตอนแรกมันก็รู้สึกเสียดายอยู่บ้างที่จะไม่ได้เจอกับหนูเฟิร์นคนสวย แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ ในเมื่อความสัมพันธ์กับหนูเฟิร์นชักมีปัญหา แน่ล่ะ จะเอาแน่เอานอนอะไรกับเด็กสาวอายุเพียง 19 ปี หนูเฟิร์นยังมีอนาคตอีกไกล คิดเหรอว่าความรักที่เกิดจากตัณหาและราคะจะยืดยาว ซึ่งไอ้เฒ่าชุมพลก็เข้าใจตรงจุดนี้ดีนั่นแหละ

เหนือสิ่งอื่นใด มันมีหนูโดนัทเป็นเมียเด็กคนใหม่ ถึงแม้ไอ้เฒ่าชุมพลจะต้องยอมใช้วิธีสกปรก ๆ เพื่อให้ได้ครอบครองร่างกายของเด็กสาวสุดห้าวคนนี้ก็ตาม นี่คือช่วงเวลาหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนที่มันจะต้องอำลาวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ในมโนสำนึกของไอ้เฒ่าชุมพลยังมีส่วนดีอยู่บ้าง เพราะมันเป็นคนใจบุญรักสัตว์ มันซื้อไก่ทอดแล้วนำมาฉีกเป็นชิ้น ๆ แจกหมาและแมวจรจัดเป็นอาหาร ซึ่งภาพนี้เป็นภาพที่คุณตานักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทุกคนในสถาบันแห่งนี้

"เหลือเวลาแค่เดือนเดียวแล้วนะ ข้าจะไม่อยู่ให้อาหารพวกเอ็งแบบนี้แล้ว แต่พวกเอ็งไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวพวกแม่ค้าในศูนอาหารจะเป็นคนเอาอาหารมาให้พวกเอ็งต่อจากข้า พวกเอ็งต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้อนะ" ไอ้เฒ่าชุมพลโรยเศษเนื้อไก่ทอดที่มันลงทุนฉีกเป็นชิ้น ๆ ให้หมาแมวจรจัดกินมื้อเย็น ในสวนหย่อมหลังหอพักหญิง

"ลุงคะ" เสียงหวาน ๆ ของเด็กสาวที่ไอ้เฒ่าชุมพลคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง จะเป็นใครไมได้นอกจากหนูเฟิร์น

"หนูเฟิร์น?" ไอ้เฒ่าชุมพลดูตกใจไม่น้อยที่เห็นเมียรักของมัน หนูเนตรชนกในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้ายื่นกาแฟเย็นและผลไม้ที่ซื้อจากร้านค้าหน้าวิทยาลัยมาให้ "รับไปซิคะ"

"ลุงนึกว่าหนูลืมลุงไปแล้วซะอีก" ไอ้เฒ่าชุมพลรับไมตรีจากเมียรัก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้มันจำเป็นต้องวางตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดีต่อหน้าเด็กสาวอย่างเฟิร์น ทั้งที่ในใจมันอยากจะเข้าไปกอดไปหอมใจจะขาด

"หนูไม่ได้ลืมลุงหรอกค่ะ" เด็กสาวยิ้มอย่างเรียบร้อย "แต่ลุงต้องเข้าใจนะคะว่าตอนนี้ยังไม่ใช้เวลาของเรา หนูยังไม่อยากให้ใครสงสัยความสัมพันธ์ของเรา"

"ลุงจะไปว่าอะไรหนูได้" ไอ้เฒ่าชุมพลแกล้งงอนใส่เมียเด็ก "ลุงมันแก่แล้ว นี่คือสิทธิของหนูที่จะเลือกคนที่ยังหนุ่มยังแน่น มีอนาคตที่ดีกว่าไอ้แก่ใกล้ลงโลงอย่างลุง"

"ลุงคะ เชื่อใจหนูบ้าง" เนตรชนกยืนยันชัดเจนอีกครั้ง "ลุงอย่าทำตัวงี่เง่าแบบนี้ซิ หนูยังรักลุงนะ แต่ตอนนี้เรื่องของเรายังเป็นไปไม่ได้ ให้เวลาหนูหน่อยซิ"

นักการเฒ่าไม่ได้ตอบอะไร มันขย้ำถุงพลาสติกที่ห่อไก่ทอดทิ้งถังขยะ พลางหยิบไม้กวาดที่วางชันบนเก้าอี้หินขึ้นมากวาดเศษใบไม้ตามข้างทางราวกับไม่รับรู้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

"ลุงคะ อย่ามาเล่นสงครามประสาทกับหนูนะ" เนตรชนกเริ่มไม่พอใจ "ทำไมหนูรู้สึกว่าลุงโกรธหนู"

"ลุงไมได้โกรธหนู ลุงเข้าใจหนูทุกอย่าง" ชุมพลเงยหน้าขึ้นมาตอบ "เอาเป็นว่าหนูว่ายังไง ลุงก็ว่าตามนั้น"

เนตรชนกไม่ได้ตอบอะไร เธอคิดว่าเธอพูดมาพอแล้ว เด็กสาวเลยตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องพักหลังเลิกเรียนเสร็จ ไอ้เฒ่าชุมพลเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่ ครูบาอาจารย์ต่างกลับบ้านกันไปจดหมดแล้ว มันตั้งใจว่าทันทีที่เก็บกวาดเศษใบไม้เรียบร้อย มันจะกลับไปที่ห้องพักเพื่อเก็บของแล้วกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปออกกำลังกายต่อที่ลานกีฬาสาธารณะแถวบ้าน

ยังไม่ทันไร ไอ้เฒ่าเหลือบมองไปเห็นหนูณิชาสาวห้าวคนสวยแอบมองเธอที่มุมตึก นี่อย่าบอกนะว่าหนูโดนัทแอบฟังมันกับหนูเฟิร์นคุยกัน หนูโดนัทเดินหน้าบึ้งเข้ามาหาไอ้เฒ่าชุมพลด้วยชุดนักศึกษาพยาบาลเช่นเดียวกับหนูเฟิร์น

"ลุงคุยอะไรกับเพื่อนหนู?" หนูโดนัทเอ่ยปากอย่างเอาเรื่อง เด็กสาวมองหน้าค้อนใส่ไอ้เฒ่าชุมพล จนมันแทบหลุดขำออกมา

"ขำอะไรคะลุง" โดนัทมองตาไอ้เฒ่าชุมพลขวาง ด้วยประสบการณ์ของไอ้เฒ่าชุมพลรับรู้ในทันทีว่าหนูโดนัทกำลังหึงหวงมันเข้าให้แล้ว

"มันไม่ได้มีอะไรหรอกจ๊ะหนูโดนัท" มนุษย์ลุงตัดบท "หนูเฟิร์นเค้าแค่มีน้ำใจซื้อกาแฟกับผลไม้มาให้ลุง" นักการเฒ่าชี้ไปยังของที่วางบนโต๊ะหิน

"ว่าแต่หนูมีธุระอะไรกับลุงเหรอจ๊ะ" ไอ้เฒ่าชุมพลยิ้มอย่างอารมณ์ดี มันเหลือบเห็นถุง S&P ด้วยสัญชาติญาณ มันเดาว่าเด็กสาวต้องซื้อมาเป็นของกำนัลให้มันแน่นอน

"เอ้านี่.....หนูซื้อมาให้" โดนัทยื่นถุงของกินให้ไอ้เฒ่าชุมพล มนุษย์ลุงยิ้ม ก่อนรับของด้วยความเต็มใจ "ขอบใจจ๊ะ หนูไม่น่าลงทุนถึงขนาดนี้เลย แค่มาหาลุงบ่อย ๆ ลุงก็ชื่นใจแล้ว"

"อย่ามาปากหวานนะ" โดนัทมองค้อน แก้มของเธอแดงจากเลือดฝาดที่สูบฉีด "หนูแค่อยากเห็นภาพที่ลุงถ่ายหนูไว้ตอนหลับ หนูอยากมั่นใจว่าลุงจะทำลายภาพพวกนั้นกับตาหนู"

"ลุงทำแน่ตามสัญญา แต่หนูต้องทำในสิ่งลุงขอ" ลุงชุมพลเอ่ยปากหนักแน่น

"ลุงคะ!?" โดนัทเหลือบมองซ้ายขวา ก่อนตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกมา "หนูไม่สนุกกับเกมบ้า ๆ ของลุงนะ อย่าทำลายอนาคตหนูเลยนะ" เด็กสาวพนมมือขอร้องไอ้เฒ่าชุมพลเพื่อขอความเมตตา

"หนูไม่รักลุงบ้างเลยเหรอ?" ไอ้เฒ่าชุมพลแย้บถามเด็กสาว คำถามนี้ทำเอาหนูณิชาไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ" ในใจลึก ๆ ของหนูโดนัทเองก็รู้สึกดีกับไอ้เฒ่าชุมพลอยู่เหมือนกันนั่นแหละ แต่พอนึกถึงสิ่งที่มันทำกับเธอแล้ว พูดได้แค่ว่ามันยากเกินจะยอมรับ "แต่หนูจะพูดแบบนี้นะ หนูไม่อยากให้ลุงถลำไปมากกว่านี้ สิ่งที่ลุงทำ หนูบอกตรง ๆ เลยนะคะว่ามันเลวทรามมากจนเกินให้อภัย หนูไม่รู้หรอกนะว่าลุงเคยใช้วิธีนี้กับใครหรือเปล่า แต่หนูขอเถอะ เพื่อเห็นแก่ตัวลุงและลูก ๆ หลาน ๆ ของลุงเอง ลุงหยุดเถอะค่ะ"

.....ไอ้เฒ่าชุมพลนิ่งเงียบกับสิ่งที่หนูโดนัทพูดมา อันที่จริงมันเองก็ไม่ได้อยากล่อลวงหนูโดนัทคนสวยมาทำเมียนักหรอก แต่ทั้งหมดที่มันทำ เพียงแค่มันอยากประชดหนูเฟิร์นที่กำลังมีท่าทีตีตัวออกห่างจากมันนั่นแหละ ภาพที่หนูเฟิร์นเดินไปกับหนุ่มนักเรียนนายร้อยวันนั้นยังคงฝังใจไอ้เฒ่าอย่างมันจวบจนถึงตอนนี้ บางทีมันก็คิดนะ กูทำไปแล้วได้อะไรวะ ตอบ!!??

"เอาเป็นว่าวันเสาร์หนูว่างไหม เจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ตอน 11 โมง" ลุงชุมพลยื่นข้อเสนอ "เอาเถอะ ลุงยอมแพ้ก็ได้ เจอกันครั้งหน้า ลุงสัญญาว่าจะลบภาพหนูทั้งหมดออกให้หมด ตกลงไหม?"

"สัญญานะคะลุง" โดนัทต้องการความชัดเจน "สาบาน?"

"สาบาน...." มนุษย์ลุงตอบไปที "เสร็จเรื่องนี้ลุงจะไม่ก้าวก่ายกับชีวิตหนูอีก ตกลงไหม?" ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ มันคงต้องยอมปล่อยวางกับสาวน้อยสุดห้าวคนนี้เสียแล้ว นังเด็กเมืองหลวงทำไมมันถึงได้เรื่องมากขนาดนี้จังวะ รู้งี้ไม่น่าจับทำเมียเลยกู เฮ้อ

"งั้นหนูวางขนมไว้ตรงนี้นะ" ณิชาวางถุงขนมไว้บนโต๊ะหิน "ไว้ถ้ามีอะไร หนูจะไลน์ไปบอกลุงอีกที"

ณิชาหันหลังกลับ มีหยาดน้ำซึมตรงขอบดวงตา นี่มันอะไรนะ ความรู้สึกแบบนี้ อย่าบอกนะว่าในใจลึก ๆ ของเธอเองก็รู้สึกดีกับลุงพลไม่น้อยเหมือนกัน ยิ่งได้ยินคำตัดรอนจากไอ้เฒ่า มันเลยทำให้เธอรู้สึกใจหายอย่างประหลาด

.....แต่เธอต้องเด็ดขาด เรื่องของเธอกับไอ้เฒ่าชุมพลไม่มีวันเป็นไปได้ ณิชาคนนี้ต้องเข้มแข็งกว่าที่เคยเป็น อะไรที่เสียไปแล้วช่างมัน

.....................................................................

ในช่วงหัวค่ำของวันเปิดภาคเรียน โดนัทชวนเฟิร์นออกไปหาข้าวเย็นกันที่ซอยฝั่งตรงข้าม ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เฟิร์นเล่าเรื่องเจมส์ให้โดนัทฟัง โดนัทได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจของเธอกำลังเหม่อลอย เธอกำลังรอคอยให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆ เพื่อที่เธอจะได้เป็นอิสรภาพจากไอ้เฒ่าตัณหากลับอย่างชุมพลเสียที และในใจลึก ๆ ของเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วยว่าเธอก็ติดใจในรสรักสามน้ำที่มนุษย์ลุงจอมหื่นฝากไว้กับเธอไม่น้อยทีเดียว

"นี่เจ๊....เหม่อหาใครยะ?" เฟิร์นเอ่ยปากทักโดนัทขณะกำลังรับประทานบะหมี่เกี้ยวหมูแดงริมถนน

"เปล่า ๆ" โดนัทตีหน้ามึนไม่รู้เรื่อง "ชั้นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"บะหมี่เจ๊เสร็จตั้งนานแล้ว ไม่กินอีกเหรอ?" เฟิร์นที่เคี้ยวลูกชิ้นแก้มตุ่ย ชี้ไปที่ชามบะหมี่ของเพื่อนสาวตรงหน้า

"เออ ๆ เดี๋ยวชั้นจะกินแล้ว" โดนัทเรียกสติกลับมา ก่อนหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเส้นบะหมี่ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

"เอ่อ...เจ๊" เฟิร์นเอ่ยปากทักเพื่อนสาวอีกรอบ "คือเดี๋ยวชั้นต้องส่งเปเปอร์ว่ะ ยืนโน๊ตบุ๊คใช้ก่อนได้ป่ะ โน๊ตบุ๊คชั้นพึ่งส่งซ่อม"

"ได้ ๆ" โดนัทพยักหน้า

หลังจากที่สองสาวรับประทานมื้อเย็น ทั้งคู่จ่ายเงินแล้วเดินทางกลับไปยังหอพักหญิง ซึ่งในตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว

......................................................

โดนัทไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนเปิดไฟ ทั้งคู่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ สาวห้าวจากเมืองหลวงชี้ไปที่โน๊ตบุ๊คของตัวเองที่วางบนโต๊ะอ่านหนังสือ

"แกเปิดเครื่องได้เลยนะ เดี๋ยวชั้นขออาบน้ำก่อนนะ" โดนัทเอ่ยปากทัก ก่อนถอดเสื้อจนเหลือชุดชั้นในสีดำแบบไร้สาย เฟิร์นเหลือบไปเห็นได้แต่อมยิ้ม

"แหมเจ๊ เซอร์วิสชั้นแบบนี้เดี๋ยวชั้นจับปล้ำหรอก" เฟิร์นแกล้งแซวเล่น นัยน์ตาของเธอชำเลืองแผ่นหลังที่ขาวเนียนและส่วนเว้าโค้งของสรีระผู้หญิงที่สวยงามเหลือเกิน

"ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่ใช่เลส" โดนัทยืนยันเสียงแข็ง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตู สักพักหนึ่งเสียงฝักบัวไหลดังซู่ ขณะเดียวกันเฟิร์นเองก็เปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน ขณะที่เธอจะพิมพ์เรื่องราวที่เธอต้องการสืบค้นใน Google นั้น บังเอิญเสียเหลือเกินที่เธอดังลืมกดเปลี่ยนภาษา เด็กสาวกดอักษรตัว  "L" จนปรากฏคำว่า "Lesbian" หรือที่หมายความว่าหญิงรักหญิงนั่นเอง นั่นหมายความว่าโดนัทแอบเปิดดูหนังเลสเบี้ยนใช่ไหม!!

เฟิร์นได้แต่นิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมด ไม่คิดมาก่อนว่าโดนัทเพื่อนสาวของเธอคนนี้จะแอบมีรสนิยมหญิงรักหญิง ไหนปากบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงไงเจ๊!! พอรู้สึกตัวอีกที เฟิร์นก็กดเข้าไปดูหนังอย่างว่า ภาพตรงหน้าของสาวสวยสองคนกำลังเมคเลิฟกันอย่างเมามัน แม้เกมรักระหว่างหญิงกับหญิงอาจไม่ได้ดุเดือดเท่าชายกับหญิง แต่มันนุ่มนวล หวาบหวิวและอ่อนโยนกว่า สังเกตได้จากใบหน้าของนักแสดงที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

เฟิร์นดูหนังเลสเบี้ยนที่โดนัทแอบเปิดไว้ ตอนนี้ร่างกายของเธอเร้าร้อน หว่างขาของเธอเริ่มเปียกแฉะ จะว่าไปเธอไม่ได้มีอะไรกับไอ้เฒ่าชุมพลมานาน แถมพ่อหนุ่มเจมส์ นักเรียนนายร้อยคนนั้นก็สุภาพบุรุษเกิ๊น ทั้งที่มีโอกาสลวนลามเธอตั้งหลายครั้งก็ไม่ยอมทำ อาจเรียกได้ว่าของขาดมือก็ว่าได้ บางครั้งเธอต้องแอบช่วยตัวเองขณะที่เพื่อสาวไม่อยู่

ทันทีที่เสียงประตูเปิด ด้วยความตกใจ เฟิร์นรีบกดย่อหน้าจอลงแทนที่จะกดปิด โดนัทนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาว เผยให้เห็นเรือนราวที่ขาวเนียนและอวบอัดของวัยสาว หยาดน้ำที่เกาะตามร่างกายยิ่งส่งเสริมความเซ็กซี่ให้กับโดนัทมากขึ้นไปอีก

"อ่าว ไม่ทำงานเหรอวะ มองอะไรชั้น" โดนัทเอ่ยปากถามขณะกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดเรือนผมที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ "งั้นหลีกทางก่อนแป๊ปได้ป่ะ ชั้นลืมไปว่ายัยอุ๊ส่งงานให้ชั้นทางเมล์ งานด่วนด้วย เดี๋ยวขอก๊อปงานวางไว้ที่หน้าเดสท์ท๊อปแล้วแกก็โซโล่ไปเลย"

"เดี๋ยวเจ๊ เดี๋ยว ๆ" ยังไม่ทันไร โดนัทก็โน้มตัวลงมาเพื่อเข้าไปตรวจอีเมล์ แต่สิ่งที่เธอสะดุดคือหน้าจอหนังเลสเบี้ยนที่เฟิร์นไปเจอเข้า โดนัทถึงกับนิ่งเงียบ หน้าของเธอชาไปหมดด้วยความอาย นี่ยัยเฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้วเหรอเนี่ย

"แกเปิดดูอะไของแกยะเฟิร์น" โดนัทหันมองที่เฟิร์น ใบหน้าของสาวห้าวแดงระเรือด้วยความอาย

"ชั้นต้องถามเจ๊ต่างหาก ว่าเจ๊แอบเปิดดูอะไรตอนชั้นไม่อยู่" เช่นเดียวกัน เฟิร์นเองก็หน้าแดงก่ำไม่ต่างจากเพื่อนสาว

.............................................................................

สถานการณ์ในห้องพักสตรี 505 แห่งนี้เงียบกว่าที่เคย โดนัทไม่ได้พูดอะไรกับเฟิร์น ทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันทบทวนตำราเรียนของใครของมัน แต่อีกฝ่ายต่างแอบเหลือบตามองซึ่งกันและกัน จนในที่สุดทั้งสองสาวก็เผลอมาสบสายตาจนได้ ทั้งคู่ยิ้มอาย ๆ เฟิร์นยิ้มตอบ ก่อนหันกลับไปอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้บอกเลยว่าในหัวไม่มีเรื่องวิชาการอะไรอีกแล้ว มันมีเพียงแต่ภาพของผู้หญิงสองคนกำลังทำรักกันอย่างดุเดือด ทางฝั่งโดนัทเองก็ไม่น้อยหน้า ตอนนี้หว่างขาของเธอเปียกแฉะไปหมด เฟิร์นรู้ความลับของเธอแล้ว นี่ถ้ายัยเฟิร์นเอาเรื่องนี้ไปบอกใครละก็.....

......เดี๋ยวนะ!!?? ตอนนี้ชั้นชักสับสนกับเพศสภาพของตัวเองซะแล้วซิ ตกลงชั้นเป็นอะไรกันแน่เนี่ย เป็นผู้หญิง ทอม ดี้ หรือเลสเบี้ยนกันแน่วะ!!!

แต่ไม่ปฏิเสธนะว่า โดนัทเองก็แอบมอง ๆ ยัยเฟิร์นอยู่เหมือนกัน เพราะความเอ็นดูเหมือนน้องสาว เฟิร์นเหมือนเด็กสาวที่ยังไม่โตนัก ยังใสซื่อบริสุทธิ์ เพราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่ตอนนี้สายตาที่เธอกำลังมองเพื่อนสาวมันเปลี่ยนไป เอาจริง ๆ เธอเองก็นึกอย่างมีสัมพันธ์กับผู้หญิงเหมือนกัน อาจเป็นเพราะเข็ดขยาดกับผู้ชาย โดยเฉพาะไอ้เฒ่าชุมพล ยิ่งตอกย้ำชัดเจนแล้วว่าโลกนี้ผู้ชายดี ๆ คงไม่มีอีกแล้ว

....โดนัทวางปากกาลง ก่อนเลื่อนเก้าอี้แล้วลุกขึ้น สาวห้าวเดินเข้ามาใกล้เฟิร์นที่ตอนนี้สติสตังเตลิดไปไกลแล้ว

"มีอะไรวะเจ๊" เฟิร์นหยุดการอ่านหนังก่อนเงยหน้ามองเพื่อนสาวด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่ทันตั้งตัว โดนัทโน้มตัวลงบดปากกับเพื่อนรักด้วยความเร้าร้อน ทางฝั่งเนตรชนกเองก็ตกใจ แต่ด้วยสัญชาติญาณ เด็กสาวจากเมืองเชียงใหม่ก็ตอบรับรสรักจากปากของโดนัทด้วยความเร้าร้อนกลับคืน

เฟิร์นที่นั่งบนเก้าอี้ค่อย ๆ ลุกขึ้น ทั้งสองสาวบดปากจนสารคัดหลั่งไหลเยิ้มแฉะ ทั้งคู่หลับตาพริ้มดื่มดำรสชาติแปลกใหม่ นี่ตกลงพวกเธอจะกลายเป็นคู่ขาเลสเบี้ยนกันแล้วใช่ไหม?