แฟนกู ภาค 4 ตอน 12 รักเธอจนวันสุดท้ายแฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244070.0
........................................................................................
โมโนถึงกับช้อค....
ผมยังไม่ได้ถอนมันออกจากตัวโมโนเลยตอนที่บอกข่าวเรื่องใช้ทุน แต่โมโนกลับเป็นฝ่ายดึงตัวออกจากผมและหันหน้ามาดูผม แล้วน้ำตาของโมโนก็ไหลออกมามากมายอาบแก้มที่น่ารักของโมโน มันทำให้ผมตกใจสุดขีด....
"ทำไมอ่ะ ก็ไหนโบ๊ตบอกว่าจะอยู่พิษณุโลกไง ไปทำไรที่ส่องดาว มันอยู่ตรงไหน จากบ้านเราไปยังไงก็ไม่รู้เลยอ่ะโบ๊ต โบ๊ตจะหนีเราไปเหรอ ฮืออออออ"
"โมโน คนดี ฟังโบ๊ตก่อนนะ ที่โบ๊ตไปส่องดาวอ่ะ เพราะสัญญากะแปมไว้ก่อนตายว่าจะไปช่วยคนที่บ้านเกิดเค้า โบ๊ตกลุ้มใจมานานแล้วว่าจะทำยังไง โบ๊ตอยากอยู่ใกล้โมโนมากๆ...แต่ก็ต้องรักษาสัญญาแปมไว้..."
"โบ๊ต...ฟังนะ แปมมันตายไปนานแล้วอ่ะ ถามจริงเหอะ นอกจากสองครั้งนั้นแล้ว โบ๊ตยังมีอะไรกะแปมอีกหรือเปล่า มีแปมเป็นกิ๊กด้วยใช่มั๊ย โบ๊ตรักไอ้แปมมันใช่มั๊ย โบ๊ตยังอาลัยอาวรณ์แปมอยู่อีก โบ๊ตแคร์แปมมากๆเลย โบ๊ตไม่คิดถึงโมโนเลย โบ๊ตจะอยู่จังหวัดอะไรโมโนไม่ว่าเลย แต่โบ๊ตเลือกจะไปใช้ทุนที่บ้านเกิดแปมอ่ะ ฮืออออออ"
"ไม่ใช่นะโมโน อย่าเข้าใจผิด เรารักโมโนเสมอ รักจริงๆนะ แต่ขอเราไปทำหน้าที่ของเราให้แปมก่อน แปมเค้าไม่มีโอกาสแบบเราในวันนี้นะ ชีวิตพวกเรายังอีกยาวไกลนะโมโน..."
ผมผิดคาดไปมาก โมโนเสียใจอย่างรุนแรง เสียใจมากจนเธอแต่งตัว เก็บของและวิ่งหนีผมออกจากบ้านผมไปทันที ผมเสียใจมากๆเหมือนกับที่โมโนไม่เข้าใจ ผมพยายามโทรหาโมโนหลายครั้งแต่โมโนไม่รับโทรศัพท์ผมอีกเลย
.......................................................
"พี่ป้องครับ ผมเองครับโบ๊ต"
"เฮ้ย มึง...ไอ้น้องรหัส จบแล้วสินะ ไง...จะแต่งงานกะโมโนเหรอ 55555"
"ไม่ใช่ครับพี่ โมโนโกรธผมไปแล้วครับ...."
ผมเล่าเรื่องโมโนให้พี่ป้องฟังอย่างละเอียด
"มึงอ่ะ ทำไมมึงไม่คุยไม่บอกกะเค้าให้รู้เรื่องก่อนเลือกที่ใช้ทุนล่ะวะ เค้าได้เตรียมใจว่ามึงจะไปไกลจากเค้า แล้วมาบอกกันแบบเนี้ย...ก็ช้อคอ่ะสิ"
"ผมกลัวโมโนเสียใจ...รู้ก่อนก็เสียใจก่อนครับ"
"อ้าว แล้วตอนนี้ไอ้โมโนมันดีใจเหรอ ก็ไม่ใช่อ่ะ มึงเนี่ยนะ...หาเรื่องชิบหาย แล้วมึงจะอยู่กี่ปีล่ะ"
"ผมจะใช้ทุนจนจบครับ แล้วต่อจากนั้นค่อยคิดอีกที ถ้าชอบผมคงอยู่ต่อ..."
"อ้าว ไอ้เชี่ยโบ๊ตเอ๊ย แล้วไอ้โมโนมันก็ต้องอยู่บ้านเกิดมันอ่ะ มึงทำงี้เดี๋ยวก็เลิกกันพอดี..."
"นั่นสิครับ ที่ผมโทรมาคือ....เอ่ออออ...หากผมเลิกกะโมโน พี่ป้องจะโกรธผมมั๊ยครับ...."
...........................................................................
ผมโดนพี่ป้องด่ากระหน่ำ ทำนองว่าผมไม่เคยคิดหน้าคิดหลังเลย โมโนก็เป็นแฟนกันมาหกปีแล้ว จะมาเลิกกันเพราะแบบนี้ไม่ได้หรอก ไปอยู่แค่ใช้ทุนสองปีก็จะแย่แล้ว ยังเสือกจะอยู่ต่ออีก ผมเข้าใจดี การอยู่ห่างไกลกันมากๆ มันย่อมห่างเหิน สามวันจาก...นารีเป็นอื่น ผมเฝ้าเพียรโทรมาโมโนมาอีกสามอาทิตย์เต็มๆ แต่โมโนไม่รับสายผมเลย เธอคงโกรธมาก ผมเหลือเวลาในกรุงเทพอีก 1 สัปดาห์เท่านั้น ผมต้องเดินทางไปใช้ทุนแล้ว ผมอยากบอกลาโมโน ผมอยากบอกโมโนว่า ผมยังรักโมโนอยู่ ขอเวลาผมหน่อย ผมเลยไปหาโมโนที่หอ...
"หมอโมโนเหรอ... เค้าคืนห้องแล้วจ้ะ เมื่อวานนี้เอง เห็นปั้นมารับไปนะ.."
ผมพยักหน้า...ผมคงไม่มีโอกาสเจอโมโนอีกแล้ว ผมคงไม่มีเวลาตามโมโนไปที่ชาติตระการแน่ กว่าผมจะเก็บของและเตรียมตัวต่างๆ แต่ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะโทรหาโมโนทุกวัน แม้ว่าเธอจะไม่รับโทรศัพท์ผมอีกก็ตาม
................................................................................
"แล้วมึงก็เอาแต่ร้องไห้ ไอ้โมเมเอ๊ย... มึงจะบ้าไปถึงไหน มึงรักมันก็รับสายมันสิ หมดเรื่อง"
"ไม่เอา ไอ้โบ๊ตมันไม่รักโมโน มันรักไอ้แปม"
"โว๊ย มึงแม่งประสาทมากว่ะ ที่กูฟัง..กูว่ามันรักมึงนะ...กูไม่เชื่อว่ามันรักไอ้แปม มันรักมึง แต่มึงเสือกงอนงี่เง่าเนี่ย เดี๋ยวจะเดือดร้อน แล้วมันก็จะเบื่อ...แล้วไม่รักมึงจริงๆด้วย"
ผมไอ้ปั้นเองครับ ผมขับรถวีออสคันใหม่ของผมมาส่งโมโนที่ชาติตระการ เราคุยกันมาระหว่างทาง ไอ้โมเมจอมกวนของผมมันเอาแต่เสียใจร้องไห้เรื่องไอ้โบ๊ตที่ทิ้งโมโนไปใช้ทุนไกลถึงส่องดาว
"เฮ้ย จะถึงแล้ว ตื่นๆ ให้ไปส่งที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"ส่งบ้านก่อน แล้วปั้นมาส่งโมโนและจะกลับเมื่อไหร่ มันจะทันรายงานตัวเหรอเนี่ย..."
"โหย เหลือเฟือ"
"เหลือเฟือบ้าอะไร นี่...ตกลงแกใช้ทุนที่ไหนเนี่ย...ไอ้ปั้น"
"อำเภอที่เมื่อกี้เราขับรถผ่านมาอ่ะ อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก"
ผมไม่อยากบอกโมเมมันหรอกครับ กลัวมันด่าผม ก็ได้แต่ปิดมันมาตลอดว่าจะไปใช้ทุนที่ราชบุรี แต่ผมตั้งใจจะตามโมโนมาพิษณุโลกอยู่แล้ว
"ไอ้บ้าปั้น...โกหก แกมานครไทยทำไม อ๋อ รู้แล้ว มาอยู่ใกล้พี่แอมของแกใช่มั๊ย"
"อ้าว เฮ้ย ไม่เกี่ยว อยากมาอยู่ใกล้แกมากกว่านะเว้ย พี่แอมไม่เกี่ยวหรอก"
"พูดจริงดิ เอ่อ...ค่อยยังชั่ว มีเพื่อนใกล้ๆสักคน มีอะไรได้ช่วยเหลือกัน นึกแล้วก็โกรธไอ้โบ๊ต..."
"มึงอย่าโกรธมันเลย โมเม กูว่ามันหาทางออกไม่เจออ่ะ ตัดสินใจยาก แต่กูตัดสินใจไม่ยาก กูเลือกตามมึงเลย 55555"
"แล้วเอาไง นี่มันก็บ่ายสองแล้ว"
"ก็ส่งแกนี่แล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวกูกลับนครไทยเลย ไว้ค่อยมาหา หรือมึงจะไปหาก็ได้"
ผมโบกมือลาโมเม ก่อนขับรถออกไปนครไทย ยังไงผมก็ยอมโมโนมันทุกอย่าง ไม่อยากเห็นมันร้องไห้เลย แต่ตั้งแต่วันนี้ไป โมโนคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวมั่งแล้ว
...........................................................................
แต่สิ่งที่ผมคิดไว้ก็ไม่เป็นจริงอีก โมโนอยู่คนเดียวไม่ได้...แค่หนึ่งเดือนผ่านไป
"ปั้น เหนื่อยชิบหาย...."
"เออ กูกินข้าวอยู่ เหนื่อยอะไรนักหนาวะ ก็เหมือนๆกันแหละ"
"แกจะมาเยี่ยมชั้นมั่งมั๊ยอ่ะ เหงาว่ะ"
"อยากให้ไปเหรอ อาทิตย์หน้าได้มั๊ย"
"ไม่เอา มาเลย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย...."
"โว๊ย แม่ง....เอาแต่ใจชิบหาย นี่กี่โมงแล้ว...ทุ่มนึงแล้วอ่ะ... โห เหนื่อยว่ะ อ่ะ อ่ะ เดี๋ยวไป ทำไมกูต้องยอมไอ้โมเมมันด้วยวะ จะให้ไปที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"มาโรงบาล วันนี้อยู่เวร...."
ผมขับรถออกจากนครไทยก็เกือบสองทุ่มแล้ว ข้างทางมืดสนิทไม่มีรถวิ่งเลย ผมขับรถไม่เร็วมากนักเพราะหนทางคดเคี้ยว ใช้เวลาสักประมาณชั่วโมงนึงผมก็มาถึง รพ ชาติตระการ ผมถามยามว่าบ้านหมอโมโนอยู่ที่ไหน แต่ยามจะไม่ยอมให้ผมเข้าเขตบ้านพักเลยเนื่องจากมันสามทุ่มกว่าแล้ว ไม่ว่าผมจะพูดยังไง แสดงบัตรอะไรก็ตาม ยามไม่ยอมทุกอย่าง ผมเลยต้องโทรเรียกโมโนออกมารับ
"พี่ยามมึงอ่ะอย่างดุ...ดีมากเลย ไม่ยอมทุกอย่าง ไม่ให้เข้า เป็นหมอเป็นหมาก็ไม่ให้เข้า นี่...ถ้าโมเมไม่มารับนะ นอนในรถเนี่ย..."
"มารับดิ เห้อ....เจอคนอื่นมั่ง..."
"อะไรวะ กูเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ..."
ผมมาจอดรถหน้าบ้านพักของโมโน เพื่อนผมเปิดประตูหลัง หิ้วเป้ผมลงมา พอเข้าบ้านเท่านั้น ยัยโมเมจอมยุ่งก็กระโดดมากอดผม เฮ้ย...อะไรวะ เมื่อก่อนไม่ให้แตะต้องเลย แต่วันนี้มากอดผม ผู้หญิงนี่..เข้าใจยากจริงๆ
"อะไรเนี่ย วันนี้เป็นไร อึ...มั่งหรือเปล่า อยู่ดีๆมากอด"
"คิดถึงแก คิดถึง..ไม่มีคนคุย"
"ก็....ไอ้โบ๊ตไง มันโทรมาหรือเปล่า"
โมโนไม่ได้ตอบแต่ยื่นโทรศัพท์มาให้ดู โอ้โห 75 มิสคอล โมโนทำไมใจแข็งอย่างนี้เนี่ย น่าสงสารไอ้โบ๊ต... นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าทำให้โมโนงอน
"แล้วแกคิดจะไม่รับสายไอ้โบ๊ตเลยเหรอ แม่ง..หลายวันแล้ว เลิกงอนได้แล้ว"
"ไม่เลิกงอน เลิกเลย...."
"เฮ้ย..ไรวะ ก็รักกันดีอยู่แล้ว กะอีแค่มันไม่ได้มาใช้ทุนที่นี่ มันไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่มาหา"
"ไม่เอา มันรักไอ้แปม ไอ้โบ๊ตมันรักไอ้แปมมากกว่าโมโน"
ผมเลิกคุยทันทีที่โมโนทำท่าจะร้องไห้ จะว่าไป...ผมรอเวลานี้อยู่นี่หว่า ถ้าไอ้สองคนนี่เลิกกัน ผมก็คงได้เป็นแฟนโมโนตามที่ผมฝันเอาไว้ แต่อะไรก็ไม่รู้...ทำให้ผมรู้สึกว่าอยากให้มันสองคนคืนดีกัน
"ง้านนนนน โมโน เป็นแฟนปั้นนะ"
ผมคุกเข่าลง โมโนหันหน้ามาดู แล้วเธอก็พูดอย่างที่ผมไม่หวังจะได้ยิน
"ขาดแหวน มีแหวนมาจะแต่งงานด้วยเลย"
"เฮ้ย...จิงดิ อาทิตย์หน้ามาพร้อมแหวนนะ แต่วันนี้พาออกไปหาไรเบาๆกินที่ตลาดหน่อยดิ"
"ไม่ไปแล้ว จะสี่ทุ่มแล้ว นอนๆๆๆๆ"
"ให้นอนที่ไหนอ่ะ"
"นี่ไง โซฟานี่แหละ"
"กูมาไมวะเนี่ย อยู่นครไทย เปิดแอร์นอนฟูกสบายๆ เสือกหาที่เดือดร้อน"
โมโนยิ้ม เธอน่ารักเสมอ ยิ่งตอนยิ้ม โมโนจะน่ารักเป็นพิเศษ
"ให้นอนห้องด้วยก็ได้ แต่ห้ามมายุ่งนะ จะเอามีดมาไว้ อย่าเล่นนะ..ไอ้โบ๊ตโดนเสียบไปแล้ว"
"เออ น่า มันเคยเล่าเหมือนกัน เอ๊ะ แกก็ยังคิดถึงมันนี่หว่า อย่าปากแข็งเลย 55555"
เพื่อนผมเดินมาผลักหน้าผม ก่อนเดินหนีขึ้นชั้นสอง ผมเดินตามไป โอ้ว ผมเข้าห้องของโมโนบ่อยแล้ว เมื่อตอนอยู่ศาลายาขึ้นหอไม่ได้ แต่ที่ศิริราชไปบ่อย ที่บ้านโมโนก็ไปมาสองครั้ง และที่นี่... โมโนเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่ที่แปลกใหม่คือมีตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตัวโตบนที่นอน
"ใครให้เนี่ย...ตอนมาส่งไม่เห็นมันจะมีเลย"
"คนที่เลิกคบไปแล้ว...ส่งมาที่บ้านแม่"
"แล้วแกจะกอดมันหาอะไรวะ นี่ เอาคนเป็นๆไปกอดเลย"
ผมชี้นิ้วเข้าที่อกผม โมโนทำไม่สนใจ เธอดึงผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำ ก่อนไปเธอเปิดทีวีในห้องให้ผมดู ในห้องโมโนก็กลิ่นโมโนเต็มไปหมด ผมคิดถึงโมโนมากเหมือนกัน ผมชอบโมโนมานานแล้ว แต่จังหวะของเราไม่เคยตรงกัน ผมไม่รู้ว่าโมโนพูดจริงหรือประชดประชันไอ้โบ๊ตเรื่องจะเลิก ผมนั่งที่ริมเตียงดูทีวี ผมไม่แน่ใจว่าโมโนจะให้ผมนอนบนเตียงด้วยมั๊ย
"เฮ้ย อาบน้ำได้แล้ว...ปั้น"
"ให้นอนไหนอ่ะ ได้เตรียมใจ..."
"นอนพื้นมั๊ย 55555 แต่ไม่หนาวนะ เราไม่ชอบเปิดแอร์หนาวๆ"
"เออ ได้ ทำไมเตียงมันเล็กจังหว่า"
ผมไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อกลับมา โมโนคนน่ารักของผมนอนหลับไปแล้ว ทำไมหลับง่ายจัง.. ผมเดินมาที่ข้างเตียงที่เธอนอน โมโนปูผ้าไว้ให้ผมแล้ว เธอมีฟูกให้ผมด้วย ก็โอเคหละ..ผมอยากนอนข้างๆโมโน ตอนนี้ก็ได้นอนแล้วนี่ จะเอาอะไรมากมาย...ผมแต่งตัวเรียบร้อย ก่อนนอน...ผมนั่งลงบนที่นอนโมโน นั่งดูหน้าโมโน สำหรับผมแล้ว..โมโนไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เธอคนนี้ผมเคยรักสุดใจเมื่อปีหนึ่ง แต่โมโนมั่นคงไม่เคยเปลี่ยนผมจากเพื่อนเป็นแฟนเลย..ไม่ว่าผมจะทำไงก็ตาม เธอชอบไอ้โบ๊ต รักไอ้โบ๊ต ผมว่าการที่ไอ้โบ๊ตตัดสินใจรอบนี้ คงทำให้โมโนเสียใจมากถึงกะตัดขาด ผมก้มลงจูบปากของโมโนเบาๆ
"ชั้นยังชอบแกอยู่เสมอนะโมเม แกคิดยังไงก็เรื่องของแก แต่สำหรับชั้นแล้ว แกเป็นแฟนชั้นเสมอ"
แล้วผมก็นอนลงไป ยังไม่ทันจะหลับดี มือของโมโนก็ร่วงลงมาจากที่นอน มันมาแปะอยู่บนหน้าอกของผม ผมจับมือของโมโน มันนิ่มมาก ผมจับมือเธอไว้แน่นและกอดมันไว้ที่หน้าอก ผมเกือบหลับไปแล้ว รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของมือโมโน มันเคลื่อนมาที่หัวของผมและลูบหัวของผมอย่างช้าๆ
"ปั้นเพื่อนรัก..โมโนสับสนมากๆ ปั้นรู้มั่งมั๊ย หลายครั้งแล้วที่โมโนหวั่นไหวจะเปลี่ยนใจ แต่โบ๊ตมันยอมโมโนเสมอมาเหมือนปั้น และโบ๊ตก็ไม่เคยทำอะไรผิดต่อโมโนเลย แต่ครั้งนี้ที่มันตัดสินใจ...โมโนเสียใจมากๆ ปั้นรู้มั๊ย โมโนไม่เคยคาดหวังเลยว่าปั้นจะมาอยู่ใกล้ๆ แต่เธอก็มา โมโนรู้ว่าปั้นคิดยังไง แต่โมโนขอเวลานะ ขอให้โมโนชัดเจนก่อนนะปั้น แกมันเพื่อนที่แสนดีของเราจริงๆ"
ผมลืมตาน้อยๆ เธอยื่นหน้ามาพูดกะผมด้วยนี่นา ผมไม่แกล้งหลับแล้ว ผมดึงมือของเธอจนโมโนกลิ้งลงมาในพื้นที่ข้างเตียงที่แคบแค่คนเดียวนอนได้
"ปั้นรักโมโนนะ รักมากตลอดเวลา"
ผมพูดแค่นี้ก็จูบปากเพื่อนสาวผม ผมไม่ได้สัมผัสโมโนมา 5 ปีเต็มๆ ครั้งสุดท้ายของเรายังอยู่ที่ศาลายา ผมไม่เคยล่วงเกินโมโนอีกเลย แต่ผมจะอยากมากมายขนาดไหน ผมไม่อยากทำให้โมโนสับสน แต่สำหรับวันนี้ โมโนคงเหงามาก เพราะไอ้โบ๊ตไม่อยู่ เธอไม่ปฏิเสธการจูบของผมแม้แต่น้อย ผมเริ่มเอามือไปกอด ดึงโมโนเข้ามาแนบชิด พื้นที่อันจำกัดทำให้โมโนดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ โมโนไม่มีอาการปฏิเสธผมเลยแต่น้อย ผิดกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา
"โมโนคิดถึงปั้นมั่งหรือเปล่า"
"อืมม์ ช่วงนี้บอกตามตรง ว้าเหว่นะ รู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย"
"เราจะ เอ่อ...ทำอะไรมากกว่านี้ได้มั๊ย"
"ปั้นจะทำอะไรล่ะ เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า"
"ไม่ใช่นะ โมโนเป็นแฟนปั้นเสมอ..."
แล้วผมก็จูบเธออีกครั้ง เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
อืม...นายปั้นนี่ใจมันได้แหะ
::Glad::หรือว่าโมโนจะคบกะไอ้ปั้นจริงๆ
รักกัน ก็เลิกกันได้ แตไม่เข้าใจและสับสนต่อหมอโบ๊ตจริงๆ
ปั้นคือคนที่รักโมโนอย่างแท้จริงคืนนี้โมโนจะยอมให้ปั้นเย็ดเหมือนคราวแก้ชงมั๊ย
อย่างงี้เรียกนอกใจเปล่าเนี่ยโมโน
ปั้นรอเสียบอยู่แล้ว
ปั้นมาเสียบโมโนแทนแล้ว
ก้อสมควรอยู่
โบ้ทพลาดอย่างแรง
หมอโบ็ตดูจะไม่ค่อยทำอะไรเพื่อโมโนเลย
ปากก้อบอกว่ารัก แต่การกระทำมันสวนทางกันเลย
โห ผ่านมา5ปีกว่าจะได้อีกครั้งนึง
จะจบอย่างไรดูคู่จะสลับกันอยู่
งานนี้โมโนชักจะแกว่งซะงั้น
ขอบคุณครับ
โมโนใจโลเลซะแล้ว
ปั้นนี่จริงใจจริงๆเลย...บรรนากาศแบบนี้น่าจะมีการรื้อฟิ้นความหลังนะ
ดูเหมือนว่าโบ๊ทจะฝังใจกับแปมมาก และให้ความสำคัญมากกว่าโมโน ถึงขนาดบอกกับปั้นว่าถ้าดีก็จะอยู่ต่อ ความรักหกปีกับโมโนไม่มีความหมายอะไรเลย ก็สมควรที่โมโนจะเริ่มต้นกับปั้นใหม่เพราะอย่างน้อยปั้นก็ตามโมโนมาใช้ทุนอยู่ที่พิษณุโลกล่ะ
นี่แสดงว่าโบ๊ทตัดสินใจที่จะไปใช้ทุนที่อำเภอส่องดาว และจะอยู่ที่นั่นตลอดไปถึงได้ถามปั้นว่าชอบโมโนไหม พอปั้นบอกว่าชอบก็เลยตัดสินใจบอกปั้นเรื่องที่จะไปส่องดาวแน่ๆเลย
จัดโมโนให้ลืมโบ้ตเลย ถึงเวลาแล้วปั้น
ได้เวลาของนายปั้นแล้ว หลังจากนี้อะไรๆ คงจะลงตัวขึ้น
โมโนคงเลิกกับโบ้ตจริงๆแล้วซิ
โมโนนี่ก็โลเลอยู่นะ
หมอโมโนนี่ก็หงี่ตลอด
เสร็จไอ้ปั้น
ทะเลาะกันอีกแล้ว
ไอโบ๊ตเอ้ย สมควรโดนด่าและโดนโมโนทิ้งจริงๆ
เลือกปั้นเถอะโมโนจะได้จบ
คบปั้นดีกว่า รักจริงหวังแต่ง
ปั้นใจเดียวมานาน โมโนก็ใจเด็ดดี เพียงแต่ใครจะยอมวางใจไว้ให้กับใครที่คิดว่าเราไว้ใจได้ แค่นั้น
เป็นรักที่สับสนวุ่นวายดีแท้
บางครั้งคนเราก็ให้ความสำคัญกับหนี้ที่เราคิดว่าเราติดค้างคนอื่น แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ใจเราก็คงไม่มีความสุข ถ้าคิดว่ายังไม่ได้ชดใช้ แต่บางทีมันก็มีผลกับคนที่เห็นเราเป็นคนสำคัญเหมือนกันนะครับ ขอให้ทั้งสามคนโชคดี ไม่ว่าจะโบตกับโมโนจะกลับมาหากัน หรือโบตจะได้เสียบแบบถาวร ชีวิตต้องดำเนินต่อไปครับ
ผ่านไปหลายตอน ไม่ยอมเฉลย คราวหน้าต้องเฉลยนะครับ คนอ่านอกจะแตกแล้ว
น่าสงสารโมโนนะ แต่ก็เข้าใจโบ๊ตนะ
หมอโบ๊ทนี่ช่างไม่เข้าใจผู้หญิงที่เป็นแฟนบ้างเลย ถ้าเสียแฟนให้เพื่อนรักอย่างปั้นก็อย่ามาเสียใจทีหลังนะสุดท้ายก็ยังค้างคาคำพูดที่โบ๊ทบอกกับปั้นตอนมานอนบ้านโมโนครั้งก่อนคืออะไร
วัยว้าวุ่นแหล่ะแต่ละคน
โมโนจะทึ้งโบ๊ตจริงหรือ น่าสงสารแต่อยู่ที่โมโนตัดสินใจเองครับ
ปั้นสวมรอยเนียนมาก ได้โอกาสทันที โมโนเสร็จแน่ ::DookDig::
รักกันได้ก็เลิกกันได้
โมโนไมง่ายจัง โบ้ตปั่นจัดสวิงไหม
โมโนเหงา คงเหงาจริงๆ
ปั้นนายนี่ใจมากก
จัดไปโมโนอย่าได้แคร์
เปลี่ยนมาเป็นแฟนกับหมอปั้นดีกว่าโมโน รักสุดใจ
หมอโบ๊ตและหมอปั้นเป็นคนดีทั้งคู่ โมโนยัง งอนโบ๊ตอยู่มีปั้นเข้ามาใกล้ชิดตามใจแบบนี้ โมโนจะปล่อยตัวปล่อยใจกับปั้นหรือเปล่าที่รอมาหลายปี หมอโบ๊ตบอกใบ้อะไรให้หมอปั้นไว้.....
เหมือนหมอโบ๊ตจะมีห่วงงเรื่องแปม หลังๆ ดูไม่ค่อยรักโมโนเลย
โมโนถ่านไฟเก่าคุอีกแล้วซิ
ถ้าเลิกจริงๆเข้าทางปั้นเลยรอเสียบมาตั้ง5ปี
ลึกๆแล้ว ก็แอบเชียร์ปั้นอยู่เหมือนกันนะ
แห้วละหมอโบ๊ต อยู่กับอุดมการณ์ไปละกัน
ความรักหกปีกับโมโนไม่มีความหมายอะไรเลย ก็สมควรที่โมโนจะเริ่มต้นกับปั้น
ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
ใจจริงอยากให้ปั้นเป็นคนแย่งโมโนไปมากกว่าที่ โมโนถูกทิ้งนะ ผมว่ามันดูเรียลดี อีกอย่างชอบบริหารตับ อิอิ :)
อย่าสับสนโมโนมั่นคงเข้าไว้
แล้วปั้นกับหมอแอมหละ คืนนั้นมีอะไรกันรึเปล่า
โมโนงอนเกินไปไหม
ปั้นจัดให้โมโนหน่อย
โทโนคนหลายใจ
เลิกกันจริงแน่โบ๊ตเอ๊ย นครไทยชาติตระการอย่างไกล้ เสร็จแน่
แต่ปั้นคอยดูแลดีนะ
ช่วงเวลา สถานการณ์ช่างเป็นใจดีจริงๆ
อ้าว พลิกเฉย โมโนปั้น สะงั้น
รักมา 5 ปี คิดถึงคนดีทุกวัน
โมโน เอ้ย รักๆเลิกๆ ปวดหัวจริงๆ
โมโนเริ่มโลเล
รอปวดตับอยู่ ชอบๆ
ขอบคุณนะครับ
เชียร์โมโนเลิกเลย อย่าไปสนหมอโบ๊ตเลย
เริ่มยุ่งเหยิงละ
โบ๊ตเอ็งสมควรแล้ว เลือกคนที่ตายจากเพื่อทำตามสัญญา ก็ดี จะได้ปลดล็อคสัญญาที่ให้ไว้กัยแปม แต่ เมิงมันไม่ให้ความสำคัญ และความมั่นใจมั่นคงให้โมโนเลย คือ ความรัดของโบ๊ตและโมโนไม่แข็งแรงพอ เพราะต่างมีคนที่รออยู่ของตัวเอง โบ๊ตขี้ใจอ่อนเลยดูแลแปมกันจนเกิดความผูกพันสงสาร มากกว่ารัก แต่ไม่ใช่รัก ส่วนโมโนก็ไม่มั่นคงในจิตใจพอเพราะมีไอ้ปั่นมาวอแว บอกรักตลอด โมโนกลายเป็นวรรณทองสองใจแล้ว
โบ๊ตอยากจะให้ k เมิงจริงๆ ไม่ใช่บอกแบบนั้นกับป้อง ว่าอาจต้องเลิกแม้จะรักโมโนมาก แต่เลือกทำตามสัญญาก่อน ใจ ให้เพื่อนรักที่จากไปก่อรฝน
ถ้าบอกระยะเวลาในการใช้ทุนก็จบ หรือหมั่นกันเพื่อความมั่นคงกับโมโนก็ได้แต่คงไม่คิด
ส่วนไอ้ปั้นมันก็รอโอกาสนี้แล้ว เอาแม่งทั้งเมียเพื่อนเลย ปั่นใครจะมองมันรักมั่นคง แต่ ผมมองมันก็คนฉวยโอกาส กับแฟนเพื่อนตลอด หน้าด้าน
โมโน นี่ ก็ง่ายงี่ไปหมด เป็นไม้เลื้อย ผิดไปมาก คบกันมากับโบ๊ต6ปี ดันไม่เข้าใจกัน อย่างนี้ เลิกสถานเดี่ยว รากฐาน6ปีความรักโมโนโดน เฉาะจากไอ้ปั่นหมด
เห้อ อย่างที่ไรท์ว่า ปวดตับ น่าจะมากกว่าคู่ป้องโบนัส คู่แม้จะเจอเหตุร้ายมา แต่ มันได้สร้างรากฐานควาทรักที่มัานคงมากขึ้นมาด้วย เหมือนกับเพชร ที่ผ่านการกดทับจากถ่านมานานจนกลาย เป็นเพชรมีค่าได้
ปล. แต่ก็อยากให้โมโนได้กับป้องและโบนัส 3 คนนะ ไม่รู้ซิ ถึงจะแปลก ๆ แต่ รัก ตัวละคน 3ตัวนี้ มาก เลยอยากให้ลงเอ่ยกัน
edit ไรท์ทิ้งประโยตเดิมให้ค้างอีก แล้ว หลายต่อนแล้ง ไอ้โบ๊ต คงบอกไอ้ปั่นว่า ยกโมโนให้ปั่น แต่ยังรัก แต่จะใช่เหรอ เพราะตั้งแต่ต้อนนั้นก็ผ่านมาหลายเดือน ปั่นทำไมไม่รุก ต้อนนั้น เลย แถมคืนนั้นกับหมอแอมอีก ยังค้างคาแถมคุยกันมาตลอด เผื่อเลือกทั้งคู่ ทั้งแอมและปั่น
แล้ว ทำไมโบ๊ต ยังไปมาหาสู่โมโนอีก ถ้า จะถอยเพื่อทำตามสัญญากับแปม ทำไมรอเวลา ผ่านมา รอลุ้นกันต่อไป แต่ขอบอกเลย ผู้ชายอย่างไอ้โบ๊ตไอ้ปั่นไม่เหมาะกับโมโน โลเล ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ต้องหมอป้องเท่านั้น เป็นเสาหลักความรักมั่นคงให้2สาว ได้ 555 ไซโคไรท์เรื่่่่่อยๆครับ เผื่อใจอ่อนให้ 3 คน ที่เปิดซิงกันและกันได้ลงเอ่ยกัน
แล้วให้ปั่นได้กับแอมไป โบ๊ตไปพบรัก ที่สกล
รำลึกความหลัง5ปีโมโนตัดใจจากโบ๊ตได้จริงหรอส่วนโบ๊ตคงผูกพันธ์กับแปมมากเพราะดูแลโดยตลอดจะให้โบ๊ตย้ายคงไม่ง่ายแต่จะให้เลิกกับปั้นก็คงไม่ได้..
ปั้นรอมานานแล้วว
จะได้มีแรงใจรอต่อไป
ต้องจัดหน่อย
ปั้นมันรักโมโนจริงๆแห่ะส่วนโบ๊ตรักแต่ปากแต่การกะทำมันสวนทางกันจริงๆ
หมอสาวหมอหนุ่มสวิงเลย
โมโนจะเอายังไงดี จะคบกะปั้น หรือจะคืนดีกะโบ๊ต
เอาจริงแล้วคนที่รักกันจริงถึงจะอยู่ห่างกันขนาดไหน ก็ไม่มีทางที่จะหมดรักกันได้ง่ายขนาดนั้น มีเพียงเวลเท่านั้นล่ะที่เป็นเครื่องพิสูจน์
นารีเปลี่ยนใจสะแล้ว
ขอหมอโบนัสโดนคนอื่นหลอกฟันบ้างสิครับ ยังสะใจตอนพีทอยู่เลย
หญิงสองใจเอากับเพื่อนผัวเพลินเลยทีนี้
ปั่นมั่นคงมากอะสุดยอด
หมอสับสน. วุ่นวายไปหมด.
อย่าางงี้เขาเรียกวัวเคยขาใช่ปะ
ก็เข้าใจหมอโบ๊ทนะ สงสารด้วย แต่คิดว่าสงสารโมโนมากกว่า
งานนี้รักแท้จะแพ้ใกล้ชิดซะแล้วเสียดายน่าจะพูดเรื่องแปมก่อนนี้อาจจะง่ายหายงอนง่ายกว่า
โมโนเขาคาใจมานานแล้วด้วย โบ๊ตคงต้องทำใจ
สุดท้ายพระเอกโบ๊ตคงได้หมอสาวที่ไปใช้ทุนนู่นแหละ โมโนน่าจะเลือกแล้วแบบนี้
จะลงตัวแบบไหนหน๊อออ
ปั้นทำเองอีกแล้ว
เป็นการเข้าใจยากดีนะครับ อีลุงตุงนังไปหมด หวังแค่ว่ากาลเวลาจะช่วยเยียวยาทุกคนเนอะ ลุ้นให้ปั้นได้ในสิ่งที่หวังมานาน
ถ้าคบปั้นก็โอเคนะครับ ปั้นรักและมั่นคงต่อโมโนเสมอต้น เสมอปลายดี
โมโนจะยอมปั้นไหม รอลุ้น
โบ๊ตเปลี่ยนไป
ค้างคาอีกแล้ว อยากรู้ว่าโบ๊ตบอกอะไรปั้นเมื่อครั้งก่อนที่มาส่งโมโน
ในที่สุดโมโนก็เข้าตำรา รักแท้แพ้ใกล้ชิดแล้วสินะ
ใจผู้หญิงยากแท้ที่จะเข้าใจ คงจะไม่ใช่เหงาคงจะเงี่ยนมากกว่าคงไใ่ใช่หึงคนตายมันไร้เหตุผล
งานนี้โมเม เอ๊ย โมโน อาจจะเป็นคนคุมเกมครับ
ปั้นกับโมโนคู่นี้ก็ดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะ ดูว่าจะเป็นยังไงกันต่อ น่าสนุกดี
ความเหงาและห่าง มันอาจจะทำให้เกิดความโล้เล แต่ความใคร่มันทำให้เสียว
ยังไงผมก็เชียร์โบ๊ตกะโมโนครับ
ทำไมอยู่ดีๆโมโนก็ประสาทแดก
ปั้นจะเจออะไรบ้าง
::HeyHey::มีที่ระบายแล้วไม่ต้อวห่วงนะที่รัก
ปั้นก็เป็นพระเอก ขี่โมโน จนได้ รักกัน
สิ่งนึงที่ทำได้ดีมากคือฉากเศร้าๆ เหงาๆเรื่องนี้สนุกครับ
ไม่เข้าใจและสับสนต่อหมอโบ๊ตจริงๆ
ไม่ชอบใจตู่นี้เลย
หรือโมโนจะเปลี่ยนมาเป็นแฟนปั้นแทน แต่ก็นับถือในน้ำใจหมอโบ๊ตที่รักษาสัญญากับคนตายอย่างมั่นคง
เสร็จไอ้ปันปะนิ
อุตส่าขับรถมาตั้งไกลแล้วนี่ปั้นจะได้ล่อโมโนไหมนี่เอาให้ลืมญาติเลยนะปั้น
เสร็จหมอปั้นจนได้นะหมอโมโน
โบ๊ตไม่ชัดเจน การกระทำสวนทางกับคำพูดปั้นชัดเจนกว่า
ใจไอ้ปั้นนี่ได้เลยนะ
แก้เหงากันไป อย่าคิดมาก
โบ๊ตมันฝังใจเรื่องของแปม ต้องปล่อยไปสักพัก แล้วโบ๊ตน่าจะมองออกว่าเพื่อนปั้นชอบโมโนมาก เลยกะทดสอบอะไรหรือป่าว
หกปีจะเปลี่ยนแฟนใหม่ซะแล้ว
ปั้นจะทำจนได้ในที่สุด
ใช้ทุนก็จะเหงาแบบนี้
::Yes!:: นี่แหละรักจริง มันได้พิสูจน์แล้ว แต่วาสนาจะถึงมั้ยอยู่ที่คู่กันเปล่า
โมโนจะลงเอยที่ใครหล่ะ???
รักแท้แพ้รักแท้ที่ใกล้ชิดกว่า
::Thinking:: คำถามกับคำตอบนี้ค้างครั้งที่สองแหละ เอ้า คราวหน้าเฉลยนะ อิอิ
มมาแล้วอ่านต่อเลย
ปั้นส้มหล่น แล้วคืนนี้
ในเมื่อไอ้โบ้ทมันไม่รู้ใจตัวเองก้อปล่อยมันไป เลือกไอ้ปั้นก้อได้ไม่ว่ากัน
โมเม โลเล แน่นอน... ::HeyHey::
โบ๊ตน่าจะตามมาหาโมโนเหมือนกันแล้วเจอพอดี
โมโนกับปั้นร้าวฉานปั้นเสียบมิดด้ามแน่ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
น่าลุ้นอีกแล้ว
อ้าวหมอโมโน จะกลายเป็นหมอโมเมให้ไอ้หมอปั้นแล้วรึ สมหน้าไอ้หมอโบ๊ต
ปั้นได้เสียบล่ะ
หมอสุภาพบุรุษจริงๆหมอปั้น หายากนะโมโน มันเป็นโชคของโมโนที่พบเจอแต่คนดีๆที่รีักเธอ
สงสารปั้นมัน ยอมเถอะนะโมโนหรือไม่ก้อกลับไปหาป้อง
รักสามเส้าคู่เด็กโมโนจะจัดการยังไง แต่เรื่องหมอป้องกับหมอแอมเคลียร์กันยัง
::Sobad::โดนปั้นจัดซะแล้วโมโนตัวนิ่ม
เข้าใจทุกคนเลยนะ แต่งานนี้ปั้นจะกลับมาจริงหรอ
สำหรับโบ๊ต คำสัญญาก็สำคัญ ถือว่าเป็นการส่งลาแปมอย่างที่โบ๊ตตั้งใจไว้
งานนี้ เรื่องมันยาก ชีวิตมันยากของแท้
แต่ถ้าโมโนมองให้ดี โบนัสก็ไม่ได้อยู่ใกล้ป้อง บางเรื่องไม่ต้องใกล้กันก็ได้ ยังไงก็แค่เมืองไทย วันหยุดก็แค่ไปหา
โมเม แค่เหงา ปั้นอย่าไปคิดเยอะ
ห่างกันขนาดนี้จะใจอ่อนให้ปั้นแทนหรือป่าว แอบเชียร์ปั้นเหมือนกัน
จะเอาใครดี
ถ้าแบบนี้ผมก็เชียร์ปั้นเหมือนกันนะ
เหงานแบบรี้ คบปัันเป็นแฟนเถอะ
หมอโบ๊ตนี่ไม่รู้จักคำว่า รักแท้แพ้ระยะทาง
เลือกคนที่ใส่ใจเราทุกอย่างดีกว่านะโมโน
เราสามคน ไม่จบง่ายแน่
โบ๊ตเสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟน
เอ...หรือว่าปลายทางแล้วโมโนจะลงเอยกับปั้นนะ เดาทางไม่ถูกเลย
ปั้นคงได้สมใจแล้ว
เริ่มตัดสินใจอะไรง่ายขึ้นสินะ หมอโบ็ตพลาดแล้ว
เสร็จแน่นอน เลิกกับแฟนแน่ๆ
😁
ปั้นเข้ามาแทนที่โบ๊ตเลย...
งานนี้หมอโบ๊ตผิดเต็มๆ
โบ๊ตนี่หมกหมุ่นป่ะ
ปั้นเอ้ย แล้วยิ่งเป็นจังหวะที่โมโนกำลังอ่อนแอด้วยนะ
เห้อ ปั้นเอ้ย จบไม่สวยแน่
โบ๊ตนี่มันไม่เข้าใจผู้หญิงเลย จะให้แต่ผู้หญิงเข้าใจตัวเอง ถ้าเลิกกันด้วยเรื่องแบบนี้ โบ๊ตเองแหละจะเสียใจที่สุดเพราะไม่มีใครเลย แต่โมเมมีปั้นคอยแคร์อยู่
แล้วจะยังไงละทีนี้
ปั้นมาเสียบโมโนโดยเฉพาะ อย่าให้มีอุปสรรคขัดขวาง จะได้หายเครียดนะ ::Shy::
ชอบใหญ่แต่เจอยาวดีกว่า
ยังไม่รู้โมโนจะตัดสินใจยังไง โบ๊ตก็นะ ทำไมไม่มาง้อถึงที่หว่า
มีคนมาดูแลตอนว้าเหว่ โมโนใจอ่อนแน่ๆเลย
งานนี้โบ้ตไม่ได้ผิดนะ ที่เขาทำไปเพื่อคนที่ตายไปแล้วไม่ใช่ว่าไม่ได้รักโมโน แต่เข้าใจแหละว่าโมโนงอนเรื่องที่ไม่ยอมบอก เฟลแทนโบ้ตนตอนนี้
อ้าวโมโน ยังงี้โบ๊ตจะทำไงเนี่ย
โมโนจะเลือกใครดีกว่านะ
เรียบร้อย ห่างไกลก้อเสร็จไอปั้นไปสิ
ยิ่งอ่านยิ่งมัน
เปลี่ยนคู่เฉยเบย สงสารใครดีเนี่ย มีแต่เรื่อง
โมโนเหงาอะนะ
รักซ้อนซ่อนรัก 1 หญิง 2ชาย
สรุปโมโนเองรึเปล่าที่ไม่มั่นคง จากส่องดาวไปชาติตระการแค่400กว่ากิโลเองไม่ได้ไกลอะไรมากมายเลย
คู่นี้มีลุ้นจะได้ต่อกันยาวๆ
รักอมตะของปั้น
โบ๊ตก็ทำเกินไป ถ้าเสียโมโนไปก็สมควร
เอ ไฉน หักมุม แบบ งง เลย พระเอกตอนที่แล้วนายโบ๊ตจะตัดสินใจแบบนี้ โมโนของเรา แย่เลย
ปี้นจะสมหวังแน่คราวนี้
คนมันเหงาอะนะ จะรอดมั้ยเนี่ยะ.
สงสารโบ๊ทมันเนอะโมโนยังมีปั๊นเปนเพื่อน
ต้องได้ฟัน
รับไปเลยควยคุ้นเคยของปั้น
จัดการเลยนะเนี่ยว่าจะเป็นเรื่องของความรัก
ขอบคุณมากครับ โมโนอยากให้โบ๊ตมาใช้ทุนอยู่ใกล้ แต่โบ๊ตไปไกลเลย โมโนเลยงอนเลย จะทำอย่างไรดีล่ะโบ๊ต
เอ้า ปั้น อย่านะ
ความเหงาครอบงำความเงี่ยนย่อมบังเกิด 555
ขนาดไม่ใช่โมโน อ่านแล้วยังปรี้ดแทน
ผญ.นิสัยแบบโมโน น่ากลัวนะ
ดูท่าโมโนจะให้ปั้นเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนแล้ว
ใจเขาใจเรา โบ๊ตเลือกคนตายมากกว่าคนเป็น เราต้องใส่ใจแฟนหรือเมียของเราก่อนไหมครับ อยากทำเพื่อคนตายก็ควรคุยกับโมโนให้เข้าใจก่อนตัดสินใจไหมครับ โมโนโกรธก็สมควรแล้ว ทำอะไรไม่คิดถึงโมโนเลย แล้วถามป้องเรื่องเลิกกับโมโน แสดงว่าคุณไม่เคยรักโมโนเลย ไม่ใช่แค่ใช้ทุน 2 ปี จะอยู่เลย สรุปไปอยู่เพื่อคนตาย คนเป็นช่างมัน ผมไม่แคร์ ถ้าแคร์ผมคงไม่ไป เศร้าแทนโมโนครับ กลายเป็นปั้นที่รักโมโนจริง ยอมทุกอย่างไปอยู่ใกล้แม้ได้เป็นแค่เพื่อน ในขณะที่โบ๊ตไม่นึกถึงโมโนเลย กลับกันหากโมโนต้องทำให้แฟนเก่าแบบโบ๊ต โบ๊ตจะยอมให้โมโนทำไหม ถ้าเป็นผม ผมไม่ยอมนะครับ ผมคงไปใช้ทุนอยู่ใกล้โมโนที่สุด หากจะทำเพื่อแปม ก็รอชวนโมโนไปด้วยกัน
สรุปว่าชื่อตอนรักเธอเป็นวันสุดท้ายนี่หมายถึงใครครับ โบ๊ตหรือโมโนครับ
ยอมใจหมอปั้นเลย รักแบบจริงใจมาก
โบ๊ตเอ้ย ไม่น่าเลยแต่ไปหาใหม่ที่อุบลก็ได้
::JubuJubu:: ขอหมอแอมอีกรอบ
โอกาสดีขนาดนี้ ปั้นจัดเต็มแน่นอน แต่ใจนึงก็สงสารโบ๊ทนะ
ทำแบบนี้สมควรโดนงอนแหละนะ แต่ปั้นนี่สิจะยังไงต่อไหนจะพี่แอมอีก
โมโนจะไปกะปั้นเหรอ แล้วโบ๊ตจะเสียใจมั้ย
เลิกกับโบ๊จไปเลยคนบ้าอะไรคิดถึงแต่คนตายอยู่ได้
คนมันเหงาก็งี้แหล่ะ
รักเท่าที่มีโอกาสจะรัก
ห้าปีที่คอยห้ามใจ ตอนนี้ลำบากแล้ว
ผมก็ยังมองว่าการที่โบ๊ตรักษาสัญญาสุดท้ายที่ให้ไว้กับแปมก่อนตายนั้นยังเป็นสิ่งที่ดี โบ๊ตน่าจะหาทางอธิบายให้โมโนเข้าใจให้ได้นะว่า แปมไม่มีโอกาสทำตามฝันที่จะกลับไปเป็นหมอรักษาคนยากจนที่บ้านเกิดได้อีกแล้ว
นายโบ้ตทำให้น้องโมโนเสียใจก็นายปั้น
โมโนจะเปลี่ยนไหม
รักสามเส้า แต่คนเศร้าจะไปออกที่ใครล่ะ
thank you
โมโนจะพบว่าใครเป็นคู่แท้ก็คงต้องใช้เวลาตัดสินใจนะ
ในที่สุดนายปั้นก่สมหวังสักทีไหม ตามมานาน
- โมโนของโบ๊ตโมเมของปั้น งงเลย
แปม กลับมาหลอนโมโน
ความเหงาทำให้เอากัน แบบนี้โบ๊ตจะทำไงต่อ ขืนปล่อยไว้นานๆอาจเสียโมโนไปแน่ๆ
ปั้นอาจจะสมหวัง
ไม่โอเคเลยนะ อะไรจะติดเรื่องคนที่เสียไปแล้วขนาดนี้ สนใจคนเป็นๆดีกว่าครับ
คนนี้เราแพลนจะใช้ชีวตอคู่ด้วยแล้ว ยิ่งต้องสนใจเค้านะ
รอลุ้นว่าโมโนจะเปลี่ยนใจมั้ย
มันย้อนแย้งกับไม่อยากให้เลิกยังไงไม่รู้
งานนี้เด่วมีแตกหักกันบ้างแหละ
โมเมเหมาหมด
ไม่น่าเลยหมอโบ็ตทำให้โมเมเสียใจ
คบกันไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนคน
พลิกกลับไปๆ มาๆ
ยอมใจปั้นเลย
แล้วอบบนี้โมโนจะโทษโบ้ตฝ่ายเดียวไม่ได้แล้วนะ
ปั้นได้โอกาสแน่
#ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะครับสู้ๆครับผม
โมโน ปั้น โบ๊ต คู่นี้ยังไงกัน
โมโนจะเลือกใครทีนี้
โมโนจะตัดสินใจยังไงนะ
ทำแบบนี้ ก็น่าจะเลิกกัน โมโนเลิกแน่เลย
เปลี่ยนมาเป็นปั้นก็ได้นะโมโน
นึกว่าซีรีส์เกาหลี เห็นใจปั้นมาก ๆ นะ ถึงคนรักจะมีแฟน แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจ แต่คนที่ตัวเองรักก็ใช่ว่าจะมีใจให้เราแบบเต็มร้อยเมื่อไหร่ ปากจะบอกเลิก แต่ก็ยังแฝงความคิดถึงตลอด โอยยย ชีวิตจริงขอได้อย่าเป็นแบบไอปั้นมันเลย ใจนึงก็รักอีกใจนึงก็เจ็บจริง ๆ
โมโนเริ่มเปลี่ยนใจล่ะนะโบ๊ต เสียของดีแน่ๆเบย
สงสัยนายปั้นจะมาวินหว่ะ
สรุปโม ได้ทุกคน ในเรื่อง 555
โมโนควงสองหนุ่มไปเลยจ้า หนับหนุน
ดูแล้วโมโนจะควบสองคนเลย ชอบทั้งคู่
คนเหงามาเจอคนแอบรัก จะรอดเหรอ
ปั้นรักโมโนมาตลอดก็2ผัวเลยจบๆไป
โมโนจะยอมมีอะไรกับปั้นไหม
ยอมมั้ยน้าโมโน
ความลับอะไรน้า
ไม่เหลือ
ว่าแล้วคู่นี้ไม่น่ารอด
โมโนกับปั้นน่าสงสารทั้งคู่นะครับ เป็นคนที่ยอมและรอตลอด
ไม่น่าจะดีนะโมโนถ้าจะมีอะไรกะบปั้นต่อ
โมโนจะไปคบกับปั้นรึเปล่า
จะเปลี่ยนใจก็ไม่แปลกแล้ว
อืม...นายปั้นนี่ใจมันได้แหะ
ปั้นจะสมหวังรึป่าว
เดาเรื่องยากมากเลย
โบ๊ตไม่น่าทำแบบนี้เลยจริงๆ ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ แต่ก็เข้าใจถึงความจำเป็นของโบ๊ตครับ
รักแท้ ย่อมแพ้ใกล้ชิด
โมโน ใจหวั่นไหวไปมาแฮะ เดี๋ยวปั้น เดี๋ยวโบ๊ต สรุปเรื่องราวจะจบกับไครนะ
โมโนจะเขวไปทางไหนนะ
ต้องทบทวนอดีต
มีคนปลอบแล้ว
ถ้าโบ๊ตจะตัดสินใจแบบนี้โมโนเลือกปั้นเถอะ
น้องโมโนมีหวั่นไหวสงสัยจะเปลี่ยนใจ
จัดให้หายว้าเหว่ซักยก
ต้องได้กันล่ะ
ไม่นะโมโน ทำแบบนี้ไม่ได้
แบบนี้มันเกินไปนะโบ๊ต
งานนี้เปลี่ยนแฟนแน่เลย
ปั้นต้องจัดหนักแล้วละจะได้ทำให้โมเมใจอ่อน
ปั้นจะสมหวังไหมนะรอบนี้
มาหาสาวตอนเค้ากำลังเหงา งานนี้สงสัยได้เคลมอีกดอกแน่ๆ
ลุ้นทุกตอน
คืนนี้ mono ใจอ่อนยอมปั้นแล้วว?
ทำแบบนี้ก็สมควรโดนแบบนี้นะโบ๊ต
ใจมันสับสนแต่ร่างกายมันตอบสนอง จัดไปสองดอกเน้นๆๆ
โมโนเสร็จไอ้ปั้นอีกแล้ว
::Glad::
บทสรุป จะลงเอยกับใครนะโมโน
ปั้น ผูู้มีรักไม่เสื่อมคลาย
คู่นี้จะกลายเป็นแบบไหนกันต่อไปนะ . . .
นายยอดมากไอ้ปั้นเหมือนกุเลย งั้นก็มอบนวามรักให้โมโนทั้งใจและร่างกายไปเลย ให้โมโนมีความสุขทั้งกายและใจ
จะทำไรก็รีบหน่อยนะปั้นก่อนอด
รอบนี้ได้เสียโมโนไปแน่ๆๆครับ
แบบนี้
โมโนคงมีใจให้ปั้นมานานแล้วหละคิดถึงเรื่องเก่าๆด้วย
จิงๆปันนี้พระเอกนะเนี้ย
ว่ากันตามเนื้อผ้า ไอ้โบ๊ตทำไม่ถูก ไม่คิดถึงมุมของโมโนบ้างเลย รู้ทั้งรู้อยู่ว่า ทำแบบนี้โมโนต้องโกรธ ก็ยังเลือกที่จะทำ ผิดกับไอ้ปั้น ที่ทำทุกอย่าง เพื่อโมโน เอาโมโนเป็นหลักเป็นศูนย์กลางตลอด
ปั้นมั่นคงเสมอ โบ๊ตก็เกินไปควรบอกก่อน
คบกับคนที่เลือกเราดีกว่าถ้าโบ็ตยังลังเลอยู่เลือกปั้นนี่แหละนะ
หรือจะถึงจุดเปลี่ยนผันของหมอโบ๊ตกะหมอโมโน เป็นหมอปั้นสมหวังอย่างตั้งใจ ทุกอย่างกำลังมุ่งไปที่จุดนั้น...😎😎😎
จัดไปให้มันสุดๆก่อน
อย่างอื่นเอาไว้ค่อยว่ากัน
ต้องอย่างนั้นปลอบใจสาว
เปลี่ยนได้ คบแั่นก็ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องจบสวยทุกคู่
น่าจะเสร็จอีกครั้ง ไม่รู้จะพลาดอีกหรือเปล่าโมโน
โมโนกำลังสับสนปั้นขยันเอาใจโมโนอาจเขวได้นะ
ยอมใจเค้าเลย
นั่นเเหละ ลังเลที่จะบอกแล้วเป็นงี้ หนักกว่าเก่าอีก
ปั้นคาบไปแดกเรียบร้อยสภาพนี้
สงสารโมโนมากกว่า
ในที่สุดการรอคอยของปั้นก็ประสบผลสำเร็จ
ท่าปั้นจะชอบจริง
ให้ปั้นรักษาใจไปก่อนนะโมโน
ตั้ง5ปีทนรอมาได้ไง โดนคนอื่นใช้ไปตั้ง5ปี
ทั้ง 3 คนนี้ คงต้องสับสนและเจ็บปวดกันน่าดู ปั้นดีใจแต่อาจเสียเพื่อน โมโนเสียแฟนแต่ได้เพื่อน โบ๊ต ไม่รู้คิดอย่างไรกับแปม แต่ที่แน่ๆ เสียแฟน และอาจเสียเพื่อน ถ้าใจไม่กว้างพอ
โมโนแม่งเหมาหมด
โมโนจะคบกะไอ้ปั้นจริงๆ หมอปั้นกับหทโบ๊ตคงต้องผิดหวังสักคน
โบ๊ตพลาดอีกแล้วที่คิดง่ายไป
ถึงเวลาของหมอปั้นแล้วหรือนี่
โมโน ใช้คุ้มมาก มีผู้ชายหลายคนชอบเธอ
โบ๊ตมันคิดอะไร งงไปหมดละ
เอ้าปั้นได้เยอะแล้ว จะหยุดที่หมอโมเหรอ
โบ๊ตเสียโมโนแน่
คู่นี้ดีแล้ว ปล่อยไอ้โบ๊ตห่าเหวไปเหอะ
ตอบไม่ถูกเลยว่าควรรู้สึกยังไง ทั้งเศร้าและดีใจ นายแน่มากคนเขียน
ปักอยู่ในโมโน ยังไม่ได้ดึงออก ก็ไปด้วยกันเลย โมโน
งงกับความคิดโบ๊ท
นายปั้นพี่นี่วิวัฒน์ไปเยอะน่ะเนี่ย
น่าติดตามมากครับ
อ้าว แล้วยังไงต่อนี่ อลเวงจริงๆ คู่หนูโมโนเนี่ย นึกว่าปั้นไปเอาแอมแล้ว วกกลับมาได้ไงว้าา
ทำไมโมโนแกว่งไปมาเนี่ย
โมโนต้องเลือกแล้วแหละ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ๆ
โมโนนี่ใจเรรวนไปหมด จะรักใครกันแน่ โบ๊ทหรือปั้นหรือจะเอาทั้งสองคนเลย
ปั่นเอาอีกแล้วนะ
ปั้นกับโมโนจะเป็นแฟนกันเหรอ
น้ำมันใกล้ไฟ
งานนี้หนูโมโนเสร็จเรียบรัอยแน่เลยไม่รอดนะ ::Horror:: ::Me?:: ::Thankyou::
::Glad::ปั้นนี้จ้องจะเอาอย่างเดียวเลยนะ
โมโน เสร็จ หมอปั้นแน่นอน จะดราม่ารัก 4 เส้า ไหมนะ
ระลึกความหลัง
สลับคู่ไปมาเริ่มงงแล้ว
บรรยากาศพาไป หญิงชายใกล้ชิดกัน เอาที่สบายใจเลยครับ..
สุดท้ายโมโนจะเลือกใคร ดีทั้งคู่
ยอมให้จูบขนาดนี้ จะหักมุมอีกหรือเปล่า โมโน จะยังรักปั้นอยู่หรือเปล่า จะกลับไปหาอีกหรือเปล่า ลุ้นต่อ
::Shy::
สงสัยเปลี่ยนคู่ละมั้ง
อดใจไว้โมโน
โมโนจะชอบปั้นจิงๆ เหรอ ถ้าโบ๊ตมาล่ะ
สลับคู่อีกละเหรอ
อีรุงตุงนังจริงๆ
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ปั้นยังคงรักโมโนมาตลอดและไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ปั้นน่าจะได้รับสิ่งที่ดีๆบ้าง
บางทีก็เห็นใจโมเม มีอะไรคุยกันตรงๆอาจจะจบไปแล้ว
คนที่รักโมโนอย่างแท้จริงคืนนี้โมโนจะยอมให้ปั้นเย็ดเหมือนคราวแก้ชง
โมโนนี่ตลอดเลย
โมเอ้ยยังไงจ้ะ
ยอดเยี่ยมมากๆ
จัดไปก่อนปั้น ยังไม่รับรักก็ไม่เป็นไร
อ่าวไหงกลายมารีเทิร์นล่ะคู่นี้
โมโนนี่ก็ความเหงาเป็นเหตุเหรอ...
กล้าได้กล้าเสีย ถึงจะได้ เยี่ยมจริงๆ
ปั้นจะเข้าวินไหม
มีคนชวนรำลึกความหลังรึ
โมโนว้าวุ้นมากไปแล้ว
เสดปั้น
โมโนจะใจอ่อนยอมปั้นอีกแล้วหรอเนี่ยดูวุ่นวายนะเนี่ย
ปั่นจะซ้ำรอยหรือไง
โมโนคิดถูกหรือคิดผิดงานนี้
หมอปั้นมาคล้ายเหงา.ห้หมอโอโนแล้ว
::Glad::
สนุกมากครับ
::Ahh::
สงสารโนโน
ทำแบบนี้ก็สมควรโดนแบบนี้นะโบ๊ต
โมโนชอบปั้นมานานแล้ว
แต่ไม่รู้ใจตัวเอง
จะจบแบบใหน ::Crying:: ::Crying:: ::Crying:: ::Crying::
สุดท้ายโมโนจะได้กับปั่นหรือนี้ แล้วโบ๊ตละจะทำไงคงต้องยอมรับความจริง
ปั่นมั่นคงมากอะสุดยอด
ปั้นเอาจริงๆก็คือเป็นคนดีตั้งแต่แรกคอยดูให้โมโนหลายเรื่องเลยนะ
ติดตามมม
เอาใจไปเลยปั้น นายมันแน่มาก
อยากให้คู่นี้ได้กันจัง
โมโน หวั่นไหวแล้ว
ตามต่อ
คนไม่ใช่ก้อคือไม่ใช่เสมออออ คนที่ใช่ห่างแค่ไหนก้อใกล้นิดเดียว
โอ้ยอะไรกันเนีย
กลับมาสลับคู่อีกละ
เสียดายที่ปั้นมาทีหลัง
::HeyHey::
ชอบคู่นี้
ชื่อ โมโน แต่จริงๆ สเตอริโอ มีแฟน 2 คนมาตลอด
เหมือนอาจจะเคยอนุญาตกันมาก่อน
สับสนจริง หรือยังติดใจ
ขอบคุณมากครับ
เข้าใจอารมณ์ของโมโนนะ แต่ปั้นก็แสนดีอ่ะ แล้วฮันเลือกอะไรได้ไหมมม
เสร็จปั้นตามเคย อิอิ ดีละ เค้าแคร์เรามากกว่า
ซับซ้อนจริงๆ
โบ๊ตก็ทำตัวเอง โมโนก็โลเล
โมโนจะเลือกใครอ่ะ
โมโนเปลี่ยนใจแลัวหรือ
นั่นไง
ผมชอบคู่นี้มากเลย อยากรักแต่รักไม่ได้เพราะเเฟนเพื่อน
โมโนนอกใจ
สามวันจากนารีเป็นอื่น
โมโนจะเลือกใครดี
อ้าว โมโนกลับมาทางปั้นอีกแล้ว
นอกกายกันไป
ขอบคุณมากๆครับ เรื่องสนุกมากๆ
ปั้นรอเสียบ ::DookDig::
โบ๊ตคิดไม่ได้หรอไง
สนุก
ระยะทางพิสูจย์ม้า
สรุปโมโนนี่แม่งโลเลไม่เหมือนโบนัส
มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง
::Reader::
สลับคู่ซะแล้ว งานนี้
สมัยกูเรีบนไม่เป็นงี้ว้าาาา
โมโนมีปั้นเป็นเพื่อนให้หายเหงา ก็หวังว่าน้องบีทจะช่วยโบ๊ทบ้างนะครับ 55
โมโน ดูทรงแล้วก็ไม่ธรรมดา นะเนี้ย
อ่านไปลุ้นไป
จัดไป
เห็นใจพระรอง
คืนนี้ จะมีฉากเสียวของปั้นกับโมโนหรือเปล่า
โดนปั้นแน่ๆ
สาเหตุของความไม่เข้าใจกัน สิ่งเล็กๆก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้เสมอ เฮ้อ เอาใจช่วยนะโบ๊ต
แกว่งซะแล้ว
::Cold::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มกราคม 28, 2022, 10:36:38 หลังเที่ยง
แฟนกู ภาค 4 ตอน 12 รักเธอจนวันสุดท้าย
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244070.0
........................................................................................
โมโนถึงกับช้อค....
ผมยังไม่ได้ถอนมันออกจากตัวโมโนเลยตอนที่บอกข่าวเรื่องใช้ทุน แต่โมโนกลับเป็นฝ่ายดึงตัวออกจากผมและหันหน้ามาดูผม แล้วน้ำตาของโมโนก็ไหลออกมามากมายอาบแก้มที่น่ารักของโมโน มันทำให้ผมตกใจสุดขีด....
"ทำไมอ่ะ ก็ไหนโบ๊ตบอกว่าจะอยู่พิษณุโลกไง ไปทำไรที่ส่องดาว มันอยู่ตรงไหน จากบ้านเราไปยังไงก็ไม่รู้เลยอ่ะโบ๊ต โบ๊ตจะหนีเราไปเหรอ ฮืออออออ"
"โมโน คนดี ฟังโบ๊ตก่อนนะ ที่โบ๊ตไปส่องดาวอ่ะ เพราะสัญญากะแปมไว้ก่อนตายว่าจะไปช่วยคนที่บ้านเกิดเค้า โบ๊ตกลุ้มใจมานานแล้วว่าจะทำยังไง โบ๊ตอยากอยู่ใกล้โมโนมากๆ...แต่ก็ต้องรักษาสัญญาแปมไว้..."
"โบ๊ต...ฟังนะ แปมมันตายไปนานแล้วอ่ะ ถามจริงเหอะ นอกจากสองครั้งนั้นแล้ว โบ๊ตยังมีอะไรกะแปมอีกหรือเปล่า มีแปมเป็นกิ๊กด้วยใช่มั๊ย โบ๊ตรักไอ้แปมมันใช่มั๊ย โบ๊ตยังอาลัยอาวรณ์แปมอยู่อีก โบ๊ตแคร์แปมมากๆเลย โบ๊ตไม่คิดถึงโมโนเลย โบ๊ตจะอยู่จังหวัดอะไรโมโนไม่ว่าเลย แต่โบ๊ตเลือกจะไปใช้ทุนที่บ้านเกิดแปมอ่ะ ฮืออออออ"
"ไม่ใช่นะโมโน อย่าเข้าใจผิด เรารักโมโนเสมอ รักจริงๆนะ แต่ขอเราไปทำหน้าที่ของเราให้แปมก่อน แปมเค้าไม่มีโอกาสแบบเราในวันนี้นะ ชีวิตพวกเรายังอีกยาวไกลนะโมโน..."
ผมผิดคาดไปมาก โมโนเสียใจอย่างรุนแรง เสียใจมากจนเธอแต่งตัว เก็บของและวิ่งหนีผมออกจากบ้านผมไปทันที ผมเสียใจมากๆเหมือนกับที่โมโนไม่เข้าใจ ผมพยายามโทรหาโมโนหลายครั้งแต่โมโนไม่รับโทรศัพท์ผมอีกเลย
.......................................................
"พี่ป้องครับ ผมเองครับโบ๊ต"
"เฮ้ย มึง...ไอ้น้องรหัส จบแล้วสินะ ไง...จะแต่งงานกะโมโนเหรอ 55555"
"ไม่ใช่ครับพี่ โมโนโกรธผมไปแล้วครับ...."
ผมเล่าเรื่องโมโนให้พี่ป้องฟังอย่างละเอียด
"มึงอ่ะ ทำไมมึงไม่คุยไม่บอกกะเค้าให้รู้เรื่องก่อนเลือกที่ใช้ทุนล่ะวะ เค้าได้เตรียมใจว่ามึงจะไปไกลจากเค้า แล้วมาบอกกันแบบเนี้ย...ก็ช้อคอ่ะสิ"
"ผมกลัวโมโนเสียใจ...รู้ก่อนก็เสียใจก่อนครับ"
"อ้าว แล้วตอนนี้ไอ้โมโนมันดีใจเหรอ ก็ไม่ใช่อ่ะ มึงเนี่ยนะ...หาเรื่องชิบหาย แล้วมึงจะอยู่กี่ปีล่ะ"
"ผมจะใช้ทุนจนจบครับ แล้วต่อจากนั้นค่อยคิดอีกที ถ้าชอบผมคงอยู่ต่อ..."
"อ้าว ไอ้เชี่ยโบ๊ตเอ๊ย แล้วไอ้โมโนมันก็ต้องอยู่บ้านเกิดมันอ่ะ มึงทำงี้เดี๋ยวก็เลิกกันพอดี..."
"นั่นสิครับ ที่ผมโทรมาคือ....เอ่ออออ...หากผมเลิกกะโมโน พี่ป้องจะโกรธผมมั๊ยครับ...."
...........................................................................
ผมโดนพี่ป้องด่ากระหน่ำ ทำนองว่าผมไม่เคยคิดหน้าคิดหลังเลย โมโนก็เป็นแฟนกันมาหกปีแล้ว จะมาเลิกกันเพราะแบบนี้ไม่ได้หรอก ไปอยู่แค่ใช้ทุนสองปีก็จะแย่แล้ว ยังเสือกจะอยู่ต่ออีก ผมเข้าใจดี การอยู่ห่างไกลกันมากๆ มันย่อมห่างเหิน สามวันจาก...นารีเป็นอื่น ผมเฝ้าเพียรโทรมาโมโนมาอีกสามอาทิตย์เต็มๆ แต่โมโนไม่รับสายผมเลย เธอคงโกรธมาก ผมเหลือเวลาในกรุงเทพอีก 1 สัปดาห์เท่านั้น ผมต้องเดินทางไปใช้ทุนแล้ว ผมอยากบอกลาโมโน ผมอยากบอกโมโนว่า ผมยังรักโมโนอยู่ ขอเวลาผมหน่อย ผมเลยไปหาโมโนที่หอ...
"หมอโมโนเหรอ... เค้าคืนห้องแล้วจ้ะ เมื่อวานนี้เอง เห็นปั้นมารับไปนะ.."
ผมพยักหน้า...ผมคงไม่มีโอกาสเจอโมโนอีกแล้ว ผมคงไม่มีเวลาตามโมโนไปที่ชาติตระการแน่ กว่าผมจะเก็บของและเตรียมตัวต่างๆ แต่ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะโทรหาโมโนทุกวัน แม้ว่าเธอจะไม่รับโทรศัพท์ผมอีกก็ตาม
................................................................................
"แล้วมึงก็เอาแต่ร้องไห้ ไอ้โมเมเอ๊ย... มึงจะบ้าไปถึงไหน มึงรักมันก็รับสายมันสิ หมดเรื่อง"
"ไม่เอา ไอ้โบ๊ตมันไม่รักโมโน มันรักไอ้แปม"
"โว๊ย มึงแม่งประสาทมากว่ะ ที่กูฟัง..กูว่ามันรักมึงนะ...กูไม่เชื่อว่ามันรักไอ้แปม มันรักมึง แต่มึงเสือกงอนงี่เง่าเนี่ย เดี๋ยวจะเดือดร้อน แล้วมันก็จะเบื่อ...แล้วไม่รักมึงจริงๆด้วย"
ผมไอ้ปั้นเองครับ ผมขับรถวีออสคันใหม่ของผมมาส่งโมโนที่ชาติตระการ เราคุยกันมาระหว่างทาง ไอ้โมเมจอมกวนของผมมันเอาแต่เสียใจร้องไห้เรื่องไอ้โบ๊ตที่ทิ้งโมโนไปใช้ทุนไกลถึงส่องดาว
"เฮ้ย จะถึงแล้ว ตื่นๆ ให้ไปส่งที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"ส่งบ้านก่อน แล้วปั้นมาส่งโมโนและจะกลับเมื่อไหร่ มันจะทันรายงานตัวเหรอเนี่ย..."
"โหย เหลือเฟือ"
"เหลือเฟือบ้าอะไร นี่...ตกลงแกใช้ทุนที่ไหนเนี่ย...ไอ้ปั้น"
"อำเภอที่เมื่อกี้เราขับรถผ่านมาอ่ะ อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก"
ผมไม่อยากบอกโมเมมันหรอกครับ กลัวมันด่าผม ก็ได้แต่ปิดมันมาตลอดว่าจะไปใช้ทุนที่ราชบุรี แต่ผมตั้งใจจะตามโมโนมาพิษณุโลกอยู่แล้ว
"ไอ้บ้าปั้น...โกหก แกมานครไทยทำไม อ๋อ รู้แล้ว มาอยู่ใกล้พี่แอมของแกใช่มั๊ย"
"อ้าว เฮ้ย ไม่เกี่ยว อยากมาอยู่ใกล้แกมากกว่านะเว้ย พี่แอมไม่เกี่ยวหรอก"
"พูดจริงดิ เอ่อ...ค่อยยังชั่ว มีเพื่อนใกล้ๆสักคน มีอะไรได้ช่วยเหลือกัน นึกแล้วก็โกรธไอ้โบ๊ต..."
"มึงอย่าโกรธมันเลย โมเม กูว่ามันหาทางออกไม่เจออ่ะ ตัดสินใจยาก แต่กูตัดสินใจไม่ยาก กูเลือกตามมึงเลย 55555"
"แล้วเอาไง นี่มันก็บ่ายสองแล้ว"
"ก็ส่งแกนี่แล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวกูกลับนครไทยเลย ไว้ค่อยมาหา หรือมึงจะไปหาก็ได้"
ผมโบกมือลาโมเม ก่อนขับรถออกไปนครไทย ยังไงผมก็ยอมโมโนมันทุกอย่าง ไม่อยากเห็นมันร้องไห้เลย แต่ตั้งแต่วันนี้ไป โมโนคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวมั่งแล้ว
...........................................................................
แต่สิ่งที่ผมคิดไว้ก็ไม่เป็นจริงอีก โมโนอยู่คนเดียวไม่ได้...แค่หนึ่งเดือนผ่านไป
"ปั้น เหนื่อยชิบหาย...."
"เออ กูกินข้าวอยู่ เหนื่อยอะไรนักหนาวะ ก็เหมือนๆกันแหละ"
"แกจะมาเยี่ยมชั้นมั่งมั๊ยอ่ะ เหงาว่ะ"
"อยากให้ไปเหรอ อาทิตย์หน้าได้มั๊ย"
"ไม่เอา มาเลย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย...."
"โว๊ย แม่ง....เอาแต่ใจชิบหาย นี่กี่โมงแล้ว...ทุ่มนึงแล้วอ่ะ... โห เหนื่อยว่ะ อ่ะ อ่ะ เดี๋ยวไป ทำไมกูต้องยอมไอ้โมเมมันด้วยวะ จะให้ไปที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"มาโรงบาล วันนี้อยู่เวร...."
ผมขับรถออกจากนครไทยก็เกือบสองทุ่มแล้ว ข้างทางมืดสนิทไม่มีรถวิ่งเลย ผมขับรถไม่เร็วมากนักเพราะหนทางคดเคี้ยว ใช้เวลาสักประมาณชั่วโมงนึงผมก็มาถึง รพ ชาติตระการ ผมถามยามว่าบ้านหมอโมโนอยู่ที่ไหน แต่ยามจะไม่ยอมให้ผมเข้าเขตบ้านพักเลยเนื่องจากมันสามทุ่มกว่าแล้ว ไม่ว่าผมจะพูดยังไง แสดงบัตรอะไรก็ตาม ยามไม่ยอมทุกอย่าง ผมเลยต้องโทรเรียกโมโนออกมารับ
"พี่ยามมึงอ่ะอย่างดุ...ดีมากเลย ไม่ยอมทุกอย่าง ไม่ให้เข้า เป็นหมอเป็นหมาก็ไม่ให้เข้า นี่...ถ้าโมเมไม่มารับนะ นอนในรถเนี่ย..."
"มารับดิ เห้อ....เจอคนอื่นมั่ง..."
"อะไรวะ กูเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ..."
ผมมาจอดรถหน้าบ้านพักของโมโน เพื่อนผมเปิดประตูหลัง หิ้วเป้ผมลงมา พอเข้าบ้านเท่านั้น ยัยโมเมจอมยุ่งก็กระโดดมากอดผม เฮ้ย...อะไรวะ เมื่อก่อนไม่ให้แตะต้องเลย แต่วันนี้มากอดผม ผู้หญิงนี่..เข้าใจยากจริงๆ
"อะไรเนี่ย วันนี้เป็นไร อึ...มั่งหรือเปล่า อยู่ดีๆมากอด"
"คิดถึงแก คิดถึง..ไม่มีคนคุย"
"ก็....ไอ้โบ๊ตไง มันโทรมาหรือเปล่า"
โมโนไม่ได้ตอบแต่ยื่นโทรศัพท์มาให้ดู โอ้โห 75 มิสคอล โมโนทำไมใจแข็งอย่างนี้เนี่ย น่าสงสารไอ้โบ๊ต... นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าทำให้โมโนงอน
"แล้วแกคิดจะไม่รับสายไอ้โบ๊ตเลยเหรอ แม่ง..หลายวันแล้ว เลิกงอนได้แล้ว"
"ไม่เลิกงอน เลิกเลย...."
"เฮ้ย..ไรวะ ก็รักกันดีอยู่แล้ว กะอีแค่มันไม่ได้มาใช้ทุนที่นี่ มันไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่มาหา"
"ไม่เอา มันรักไอ้แปม ไอ้โบ๊ตมันรักไอ้แปมมากกว่าโมโน"
ผมเลิกคุยทันทีที่โมโนทำท่าจะร้องไห้ จะว่าไป...ผมรอเวลานี้อยู่นี่หว่า ถ้าไอ้สองคนนี่เลิกกัน ผมก็คงได้เป็นแฟนโมโนตามที่ผมฝันเอาไว้ แต่อะไรก็ไม่รู้...ทำให้ผมรู้สึกว่าอยากให้มันสองคนคืนดีกัน
"ง้านนนนน โมโน เป็นแฟนปั้นนะ"
ผมคุกเข่าลง โมโนหันหน้ามาดู แล้วเธอก็พูดอย่างที่ผมไม่หวังจะได้ยิน
"ขาดแหวน มีแหวนมาจะแต่งงานด้วยเลย"
"เฮ้ย...จิงดิ อาทิตย์หน้ามาพร้อมแหวนนะ แต่วันนี้พาออกไปหาไรเบาๆกินที่ตลาดหน่อยดิ"
"ไม่ไปแล้ว จะสี่ทุ่มแล้ว นอนๆๆๆๆ"
"ให้นอนที่ไหนอ่ะ"
"นี่ไง โซฟานี่แหละ"
"กูมาไมวะเนี่ย อยู่นครไทย เปิดแอร์นอนฟูกสบายๆ เสือกหาที่เดือดร้อน"
โมโนยิ้ม เธอน่ารักเสมอ ยิ่งตอนยิ้ม โมโนจะน่ารักเป็นพิเศษ
"ให้นอนห้องด้วยก็ได้ แต่ห้ามมายุ่งนะ จะเอามีดมาไว้ อย่าเล่นนะ..ไอ้โบ๊ตโดนเสียบไปแล้ว"
"เออ น่า มันเคยเล่าเหมือนกัน เอ๊ะ แกก็ยังคิดถึงมันนี่หว่า อย่าปากแข็งเลย 55555"
เพื่อนผมเดินมาผลักหน้าผม ก่อนเดินหนีขึ้นชั้นสอง ผมเดินตามไป โอ้ว ผมเข้าห้องของโมโนบ่อยแล้ว เมื่อตอนอยู่ศาลายาขึ้นหอไม่ได้ แต่ที่ศิริราชไปบ่อย ที่บ้านโมโนก็ไปมาสองครั้ง และที่นี่... โมโนเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่ที่แปลกใหม่คือมีตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตัวโตบนที่นอน
"ใครให้เนี่ย...ตอนมาส่งไม่เห็นมันจะมีเลย"
"คนที่เลิกคบไปแล้ว...ส่งมาที่บ้านแม่"
"แล้วแกจะกอดมันหาอะไรวะ นี่ เอาคนเป็นๆไปกอดเลย"
ผมชี้นิ้วเข้าที่อกผม โมโนทำไม่สนใจ เธอดึงผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำ ก่อนไปเธอเปิดทีวีในห้องให้ผมดู ในห้องโมโนก็กลิ่นโมโนเต็มไปหมด ผมคิดถึงโมโนมากเหมือนกัน ผมชอบโมโนมานานแล้ว แต่จังหวะของเราไม่เคยตรงกัน ผมไม่รู้ว่าโมโนพูดจริงหรือประชดประชันไอ้โบ๊ตเรื่องจะเลิก ผมนั่งที่ริมเตียงดูทีวี ผมไม่แน่ใจว่าโมโนจะให้ผมนอนบนเตียงด้วยมั๊ย
"เฮ้ย อาบน้ำได้แล้ว...ปั้น"
"ให้นอนไหนอ่ะ ได้เตรียมใจ..."
"นอนพื้นมั๊ย 55555 แต่ไม่หนาวนะ เราไม่ชอบเปิดแอร์หนาวๆ"
"เออ ได้ ทำไมเตียงมันเล็กจังหว่า"
ผมไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อกลับมา โมโนคนน่ารักของผมนอนหลับไปแล้ว ทำไมหลับง่ายจัง.. ผมเดินมาที่ข้างเตียงที่เธอนอน โมโนปูผ้าไว้ให้ผมแล้ว เธอมีฟูกให้ผมด้วย ก็โอเคหละ..ผมอยากนอนข้างๆโมโน ตอนนี้ก็ได้นอนแล้วนี่ จะเอาอะไรมากมาย...ผมแต่งตัวเรียบร้อย ก่อนนอน...ผมนั่งลงบนที่นอนโมโน นั่งดูหน้าโมโน สำหรับผมแล้ว..โมโนไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เธอคนนี้ผมเคยรักสุดใจเมื่อปีหนึ่ง แต่โมโนมั่นคงไม่เคยเปลี่ยนผมจากเพื่อนเป็นแฟนเลย..ไม่ว่าผมจะทำไงก็ตาม เธอชอบไอ้โบ๊ต รักไอ้โบ๊ต ผมว่าการที่ไอ้โบ๊ตตัดสินใจรอบนี้ คงทำให้โมโนเสียใจมากถึงกะตัดขาด ผมก้มลงจูบปากของโมโนเบาๆ
"ชั้นยังชอบแกอยู่เสมอนะโมเม แกคิดยังไงก็เรื่องของแก แต่สำหรับชั้นแล้ว แกเป็นแฟนชั้นเสมอ"
แล้วผมก็นอนลงไป ยังไม่ทันจะหลับดี มือของโมโนก็ร่วงลงมาจากที่นอน มันมาแปะอยู่บนหน้าอกของผม ผมจับมือของโมโน มันนิ่มมาก ผมจับมือเธอไว้แน่นและกอดมันไว้ที่หน้าอก ผมเกือบหลับไปแล้ว รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของมือโมโน มันเคลื่อนมาที่หัวของผมและลูบหัวของผมอย่างช้าๆ
"ปั้นเพื่อนรัก..โมโนสับสนมากๆ ปั้นรู้มั่งมั๊ย หลายครั้งแล้วที่โมโนหวั่นไหวจะเปลี่ยนใจ แต่โบ๊ตมันยอมโมโนเสมอมาเหมือนปั้น และโบ๊ตก็ไม่เคยทำอะไรผิดต่อโมโนเลย แต่ครั้งนี้ที่มันตัดสินใจ...โมโนเสียใจมากๆ ปั้นรู้มั๊ย โมโนไม่เคยคาดหวังเลยว่าปั้นจะมาอยู่ใกล้ๆ แต่เธอก็มา โมโนรู้ว่าปั้นคิดยังไง แต่โมโนขอเวลานะ ขอให้โมโนชัดเจนก่อนนะปั้น แกมันเพื่อนที่แสนดีของเราจริงๆ"
ผมลืมตาน้อยๆ เธอยื่นหน้ามาพูดกะผมด้วยนี่นา ผมไม่แกล้งหลับแล้ว ผมดึงมือของเธอจนโมโนกลิ้งลงมาในพื้นที่ข้างเตียงที่แคบแค่คนเดียวนอนได้
"ปั้นรักโมโนนะ รักมากตลอดเวลา"
ผมพูดแค่นี้ก็จูบปากเพื่อนสาวผม ผมไม่ได้สัมผัสโมโนมา 5 ปีเต็มๆ ครั้งสุดท้ายของเรายังอยู่ที่ศาลายา ผมไม่เคยล่วงเกินโมโนอีกเลย แต่ผมจะอยากมากมายขนาดไหน ผมไม่อยากทำให้โมโนสับสน แต่สำหรับวันนี้ โมโนคงเหงามาก เพราะไอ้โบ๊ตไม่อยู่ เธอไม่ปฏิเสธการจูบของผมแม้แต่น้อย ผมเริ่มเอามือไปกอด ดึงโมโนเข้ามาแนบชิด พื้นที่อันจำกัดทำให้โมโนดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ โมโนไม่มีอาการปฏิเสธผมเลยแต่น้อย ผิดกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา
"โมโนคิดถึงปั้นมั่งหรือเปล่า"
"อืมม์ ช่วงนี้บอกตามตรง ว้าเหว่นะ รู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย"
"เราจะ เอ่อ...ทำอะไรมากกว่านี้ได้มั๊ย"
"ปั้นจะทำอะไรล่ะ เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า"
"ไม่ใช่นะ โมโนเป็นแฟนปั้นเสมอ..."
แล้วผมก็จูบเธออีกครั้ง
น้ำมันราดกองไฟ ความมัน บังเกิด
หึหึ เสร๊จปั้นอีก1ดอก
โมโน
เสร็จปั้นเลยทีนี้ มันเหงาแหละ
::Reader::
::Hunger::
ขอบคุณมากครับ หมอ ::Glad::
โมโนจะยอมหรือเปล่า
ใจสลาย
จะอย่างไรต่อละ
::Reader::
::Confident::
ขอบคุณครับ
ซับซ้อนมาก
::Ahoo::
::Angry::
เสียวครับ
::WowWow::
ลงเอยกับไอ้ปั้นก็ดีนะ
👍
::Glad:: สนุกมากๆ
::Angry::
::Thankyou::
โหยอมใจหมอปั้นเลย ความรักมั่นคงจริง
กำลังสนุก
::Yes!::
::Oops::
ปั้นมาเสียบโมโนแทนแล้ว
::JubuJubu:: ::JubuJubu:: ::JubuJubu:: ::JubuJubu::
::Thankyou::
ลุ้น
อ่านต่อ ::Foo::
หมอปั้นลำลึกความหลัง
::DookDig::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มกราคม 28, 2022, 10:36:38 หลังเที่ยงแฟนกู ภาค 4 ตอน 12 รักเธอจนวันสุดท้าย
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244070.0
........................................................................................
โมโนถึงกับช้อค....
ผมยังไม่ได้ถอนมันออกจากตัวโมโนเลยตอนที่บอกข่าวเรื่องใช้ทุน แต่โมโนกลับเป็นฝ่ายดึงตัวออกจากผมและหันหน้ามาดูผม แล้วน้ำตาของโมโนก็ไหลออกมามากมายอาบแก้มที่น่ารักของโมโน มันทำให้ผมตกใจสุดขีด....
"ทำไมอ่ะ ก็ไหนโบ๊ตบอกว่าจะอยู่พิษณุโลกไง ไปทำไรที่ส่องดาว มันอยู่ตรงไหน จากบ้านเราไปยังไงก็ไม่รู้เลยอ่ะโบ๊ต โบ๊ตจะหนีเราไปเหรอ ฮืออออออ"
"โมโน คนดี ฟังโบ๊ตก่อนนะ ที่โบ๊ตไปส่องดาวอ่ะ เพราะสัญญากะแปมไว้ก่อนตายว่าจะไปช่วยคนที่บ้านเกิดเค้า โบ๊ตกลุ้มใจมานานแล้วว่าจะทำยังไง โบ๊ตอยากอยู่ใกล้โมโนมากๆ...แต่ก็ต้องรักษาสัญญาแปมไว้..."
"โบ๊ต...ฟังนะ แปมมันตายไปนานแล้วอ่ะ ถามจริงเหอะ นอกจากสองครั้งนั้นแล้ว โบ๊ตยังมีอะไรกะแปมอีกหรือเปล่า มีแปมเป็นกิ๊กด้วยใช่มั๊ย โบ๊ตรักไอ้แปมมันใช่มั๊ย โบ๊ตยังอาลัยอาวรณ์แปมอยู่อีก โบ๊ตแคร์แปมมากๆเลย โบ๊ตไม่คิดถึงโมโนเลย โบ๊ตจะอยู่จังหวัดอะไรโมโนไม่ว่าเลย แต่โบ๊ตเลือกจะไปใช้ทุนที่บ้านเกิดแปมอ่ะ ฮืออออออ"
"ไม่ใช่นะโมโน อย่าเข้าใจผิด เรารักโมโนเสมอ รักจริงๆนะ แต่ขอเราไปทำหน้าที่ของเราให้แปมก่อน แปมเค้าไม่มีโอกาสแบบเราในวันนี้นะ ชีวิตพวกเรายังอีกยาวไกลนะโมโน..."
ผมผิดคาดไปมาก โมโนเสียใจอย่างรุนแรง เสียใจมากจนเธอแต่งตัว เก็บของและวิ่งหนีผมออกจากบ้านผมไปทันที ผมเสียใจมากๆเหมือนกับที่โมโนไม่เข้าใจ ผมพยายามโทรหาโมโนหลายครั้งแต่โมโนไม่รับโทรศัพท์ผมอีกเลย
.......................................................
"พี่ป้องครับ ผมเองครับโบ๊ต"
"เฮ้ย มึง...ไอ้น้องรหัส จบแล้วสินะ ไง...จะแต่งงานกะโมโนเหรอ 55555"
"ไม่ใช่ครับพี่ โมโนโกรธผมไปแล้วครับ...."
ผมเล่าเรื่องโมโนให้พี่ป้องฟังอย่างละเอียด
"มึงอ่ะ ทำไมมึงไม่คุยไม่บอกกะเค้าให้รู้เรื่องก่อนเลือกที่ใช้ทุนล่ะวะ เค้าได้เตรียมใจว่ามึงจะไปไกลจากเค้า แล้วมาบอกกันแบบเนี้ย...ก็ช้อคอ่ะสิ"
"ผมกลัวโมโนเสียใจ...รู้ก่อนก็เสียใจก่อนครับ"
"อ้าว แล้วตอนนี้ไอ้โมโนมันดีใจเหรอ ก็ไม่ใช่อ่ะ มึงเนี่ยนะ...หาเรื่องชิบหาย แล้วมึงจะอยู่กี่ปีล่ะ"
"ผมจะใช้ทุนจนจบครับ แล้วต่อจากนั้นค่อยคิดอีกที ถ้าชอบผมคงอยู่ต่อ..."
"อ้าว ไอ้เชี่ยโบ๊ตเอ๊ย แล้วไอ้โมโนมันก็ต้องอยู่บ้านเกิดมันอ่ะ มึงทำงี้เดี๋ยวก็เลิกกันพอดี..."
"นั่นสิครับ ที่ผมโทรมาคือ....เอ่ออออ...หากผมเลิกกะโมโน พี่ป้องจะโกรธผมมั๊ยครับ...."
...........................................................................
ผมโดนพี่ป้องด่ากระหน่ำ ทำนองว่าผมไม่เคยคิดหน้าคิดหลังเลย โมโนก็เป็นแฟนกันมาหกปีแล้ว จะมาเลิกกันเพราะแบบนี้ไม่ได้หรอก ไปอยู่แค่ใช้ทุนสองปีก็จะแย่แล้ว ยังเสือกจะอยู่ต่ออีก ผมเข้าใจดี การอยู่ห่างไกลกันมากๆ มันย่อมห่างเหิน สามวันจาก...นารีเป็นอื่น ผมเฝ้าเพียรโทรมาโมโนมาอีกสามอาทิตย์เต็มๆ แต่โมโนไม่รับสายผมเลย เธอคงโกรธมาก ผมเหลือเวลาในกรุงเทพอีก 1 สัปดาห์เท่านั้น ผมต้องเดินทางไปใช้ทุนแล้ว ผมอยากบอกลาโมโน ผมอยากบอกโมโนว่า ผมยังรักโมโนอยู่ ขอเวลาผมหน่อย ผมเลยไปหาโมโนที่หอ...
"หมอโมโนเหรอ... เค้าคืนห้องแล้วจ้ะ เมื่อวานนี้เอง เห็นปั้นมารับไปนะ.."
ผมพยักหน้า...ผมคงไม่มีโอกาสเจอโมโนอีกแล้ว ผมคงไม่มีเวลาตามโมโนไปที่ชาติตระการแน่ กว่าผมจะเก็บของและเตรียมตัวต่างๆ แต่ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะโทรหาโมโนทุกวัน แม้ว่าเธอจะไม่รับโทรศัพท์ผมอีกก็ตาม
................................................................................
"แล้วมึงก็เอาแต่ร้องไห้ ไอ้โมเมเอ๊ย... มึงจะบ้าไปถึงไหน มึงรักมันก็รับสายมันสิ หมดเรื่อง"
"ไม่เอา ไอ้โบ๊ตมันไม่รักโมโน มันรักไอ้แปม"
"โว๊ย มึงแม่งประสาทมากว่ะ ที่กูฟัง..กูว่ามันรักมึงนะ...กูไม่เชื่อว่ามันรักไอ้แปม มันรักมึง แต่มึงเสือกงอนงี่เง่าเนี่ย เดี๋ยวจะเดือดร้อน แล้วมันก็จะเบื่อ...แล้วไม่รักมึงจริงๆด้วย"
ผมไอ้ปั้นเองครับ ผมขับรถวีออสคันใหม่ของผมมาส่งโมโนที่ชาติตระการ เราคุยกันมาระหว่างทาง ไอ้โมเมจอมกวนของผมมันเอาแต่เสียใจร้องไห้เรื่องไอ้โบ๊ตที่ทิ้งโมโนไปใช้ทุนไกลถึงส่องดาว
"เฮ้ย จะถึงแล้ว ตื่นๆ ให้ไปส่งที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"ส่งบ้านก่อน แล้วปั้นมาส่งโมโนและจะกลับเมื่อไหร่ มันจะทันรายงานตัวเหรอเนี่ย..."
"โหย เหลือเฟือ"
"เหลือเฟือบ้าอะไร นี่...ตกลงแกใช้ทุนที่ไหนเนี่ย...ไอ้ปั้น"
"อำเภอที่เมื่อกี้เราขับรถผ่านมาอ่ะ อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก"
ผมไม่อยากบอกโมเมมันหรอกครับ กลัวมันด่าผม ก็ได้แต่ปิดมันมาตลอดว่าจะไปใช้ทุนที่ราชบุรี แต่ผมตั้งใจจะตามโมโนมาพิษณุโลกอยู่แล้ว
"ไอ้บ้าปั้น...โกหก แกมานครไทยทำไม อ๋อ รู้แล้ว มาอยู่ใกล้พี่แอมของแกใช่มั๊ย"
"อ้าว เฮ้ย ไม่เกี่ยว อยากมาอยู่ใกล้แกมากกว่านะเว้ย พี่แอมไม่เกี่ยวหรอก"
"พูดจริงดิ เอ่อ...ค่อยยังชั่ว มีเพื่อนใกล้ๆสักคน มีอะไรได้ช่วยเหลือกัน นึกแล้วก็โกรธไอ้โบ๊ต..."
"มึงอย่าโกรธมันเลย โมเม กูว่ามันหาทางออกไม่เจออ่ะ ตัดสินใจยาก แต่กูตัดสินใจไม่ยาก กูเลือกตามมึงเลย 55555"
"แล้วเอาไง นี่มันก็บ่ายสองแล้ว"
"ก็ส่งแกนี่แล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวกูกลับนครไทยเลย ไว้ค่อยมาหา หรือมึงจะไปหาก็ได้"
ผมโบกมือลาโมเม ก่อนขับรถออกไปนครไทย ยังไงผมก็ยอมโมโนมันทุกอย่าง ไม่อยากเห็นมันร้องไห้เลย แต่ตั้งแต่วันนี้ไป โมโนคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวมั่งแล้ว
...........................................................................
แต่สิ่งที่ผมคิดไว้ก็ไม่เป็นจริงอีก โมโนอยู่คนเดียวไม่ได้...แค่หนึ่งเดือนผ่านไป
"ปั้น เหนื่อยชิบหาย...."
"เออ กูกินข้าวอยู่ เหนื่อยอะไรนักหนาวะ ก็เหมือนๆกันแหละ"
"แกจะมาเยี่ยมชั้นมั่งมั๊ยอ่ะ เหงาว่ะ"
"อยากให้ไปเหรอ อาทิตย์หน้าได้มั๊ย"
"ไม่เอา มาเลย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย...."
"โว๊ย แม่ง....เอาแต่ใจชิบหาย นี่กี่โมงแล้ว...ทุ่มนึงแล้วอ่ะ... โห เหนื่อยว่ะ อ่ะ อ่ะ เดี๋ยวไป ทำไมกูต้องยอมไอ้โมเมมันด้วยวะ จะให้ไปที่ไหน...โรงบาลหรือบ้าน"
"มาโรงบาล วันนี้อยู่เวร...."
ผมขับรถออกจากนครไทยก็เกือบสองทุ่มแล้ว ข้างทางมืดสนิทไม่มีรถวิ่งเลย ผมขับรถไม่เร็วมากนักเพราะหนทางคดเคี้ยว ใช้เวลาสักประมาณชั่วโมงนึงผมก็มาถึง รพ ชาติตระการ ผมถามยามว่าบ้านหมอโมโนอยู่ที่ไหน แต่ยามจะไม่ยอมให้ผมเข้าเขตบ้านพักเลยเนื่องจากมันสามทุ่มกว่าแล้ว ไม่ว่าผมจะพูดยังไง แสดงบัตรอะไรก็ตาม ยามไม่ยอมทุกอย่าง ผมเลยต้องโทรเรียกโมโนออกมารับ
"พี่ยามมึงอ่ะอย่างดุ...ดีมากเลย ไม่ยอมทุกอย่าง ไม่ให้เข้า เป็นหมอเป็นหมาก็ไม่ให้เข้า นี่...ถ้าโมเมไม่มารับนะ นอนในรถเนี่ย..."
"มารับดิ เห้อ....เจอคนอื่นมั่ง..."
"อะไรวะ กูเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ..."
ผมมาจอดรถหน้าบ้านพักของโมโน เพื่อนผมเปิดประตูหลัง หิ้วเป้ผมลงมา พอเข้าบ้านเท่านั้น ยัยโมเมจอมยุ่งก็กระโดดมากอดผม เฮ้ย...อะไรวะ เมื่อก่อนไม่ให้แตะต้องเลย แต่วันนี้มากอดผม ผู้หญิงนี่..เข้าใจยากจริงๆ
"อะไรเนี่ย วันนี้เป็นไร อึ...มั่งหรือเปล่า อยู่ดีๆมากอด"
"คิดถึงแก คิดถึง..ไม่มีคนคุย"
"ก็....ไอ้โบ๊ตไง มันโทรมาหรือเปล่า"
โมโนไม่ได้ตอบแต่ยื่นโทรศัพท์มาให้ดู โอ้โห 75 มิสคอล โมโนทำไมใจแข็งอย่างนี้เนี่ย น่าสงสารไอ้โบ๊ต... นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าทำให้โมโนงอน
"แล้วแกคิดจะไม่รับสายไอ้โบ๊ตเลยเหรอ แม่ง..หลายวันแล้ว เลิกงอนได้แล้ว"
"ไม่เลิกงอน เลิกเลย...."
"เฮ้ย..ไรวะ ก็รักกันดีอยู่แล้ว กะอีแค่มันไม่ได้มาใช้ทุนที่นี่ มันไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่มาหา"
"ไม่เอา มันรักไอ้แปม ไอ้โบ๊ตมันรักไอ้แปมมากกว่าโมโน"
ผมเลิกคุยทันทีที่โมโนทำท่าจะร้องไห้ จะว่าไป...ผมรอเวลานี้อยู่นี่หว่า ถ้าไอ้สองคนนี่เลิกกัน ผมก็คงได้เป็นแฟนโมโนตามที่ผมฝันเอาไว้ แต่อะไรก็ไม่รู้...ทำให้ผมรู้สึกว่าอยากให้มันสองคนคืนดีกัน
"ง้านนนนน โมโน เป็นแฟนปั้นนะ"
ผมคุกเข่าลง โมโนหันหน้ามาดู แล้วเธอก็พูดอย่างที่ผมไม่หวังจะได้ยิน
"ขาดแหวน มีแหวนมาจะแต่งงานด้วยเลย"
"เฮ้ย...จิงดิ อาทิตย์หน้ามาพร้อมแหวนนะ แต่วันนี้พาออกไปหาไรเบาๆกินที่ตลาดหน่อยดิ"
"ไม่ไปแล้ว จะสี่ทุ่มแล้ว นอนๆๆๆๆ"
"ให้นอนที่ไหนอ่ะ"
"นี่ไง โซฟานี่แหละ"
"กูมาไมวะเนี่ย อยู่นครไทย เปิดแอร์นอนฟูกสบายๆ เสือกหาที่เดือดร้อน"
โมโนยิ้ม เธอน่ารักเสมอ ยิ่งตอนยิ้ม โมโนจะน่ารักเป็นพิเศษ
"ให้นอนห้องด้วยก็ได้ แต่ห้ามมายุ่งนะ จะเอามีดมาไว้ อย่าเล่นนะ..ไอ้โบ๊ตโดนเสียบไปแล้ว"
"เออ น่า มันเคยเล่าเหมือนกัน เอ๊ะ แกก็ยังคิดถึงมันนี่หว่า อย่าปากแข็งเลย 55555"
เพื่อนผมเดินมาผลักหน้าผม ก่อนเดินหนีขึ้นชั้นสอง ผมเดินตามไป โอ้ว ผมเข้าห้องของโมโนบ่อยแล้ว เมื่อตอนอยู่ศาลายาขึ้นหอไม่ได้ แต่ที่ศิริราชไปบ่อย ที่บ้านโมโนก็ไปมาสองครั้ง และที่นี่... โมโนเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่ที่แปลกใหม่คือมีตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตัวโตบนที่นอน
"ใครให้เนี่ย...ตอนมาส่งไม่เห็นมันจะมีเลย"
"คนที่เลิกคบไปแล้ว...ส่งมาที่บ้านแม่"
"แล้วแกจะกอดมันหาอะไรวะ นี่ เอาคนเป็นๆไปกอดเลย"
ผมชี้นิ้วเข้าที่อกผม โมโนทำไม่สนใจ เธอดึงผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำ ก่อนไปเธอเปิดทีวีในห้องให้ผมดู ในห้องโมโนก็กลิ่นโมโนเต็มไปหมด ผมคิดถึงโมโนมากเหมือนกัน ผมชอบโมโนมานานแล้ว แต่จังหวะของเราไม่เคยตรงกัน ผมไม่รู้ว่าโมโนพูดจริงหรือประชดประชันไอ้โบ๊ตเรื่องจะเลิก ผมนั่งที่ริมเตียงดูทีวี ผมไม่แน่ใจว่าโมโนจะให้ผมนอนบนเตียงด้วยมั๊ย
"เฮ้ย อาบน้ำได้แล้ว...ปั้น"
"ให้นอนไหนอ่ะ ได้เตรียมใจ..."
"นอนพื้นมั๊ย 55555 แต่ไม่หนาวนะ เราไม่ชอบเปิดแอร์หนาวๆ"
"เออ ได้ ทำไมเตียงมันเล็กจังหว่า"
ผมไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อกลับมา โมโนคนน่ารักของผมนอนหลับไปแล้ว ทำไมหลับง่ายจัง.. ผมเดินมาที่ข้างเตียงที่เธอนอน โมโนปูผ้าไว้ให้ผมแล้ว เธอมีฟูกให้ผมด้วย ก็โอเคหละ..ผมอยากนอนข้างๆโมโน ตอนนี้ก็ได้นอนแล้วนี่ จะเอาอะไรมากมาย...ผมแต่งตัวเรียบร้อย ก่อนนอน...ผมนั่งลงบนที่นอนโมโน นั่งดูหน้าโมโน สำหรับผมแล้ว..โมโนไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เธอคนนี้ผมเคยรักสุดใจเมื่อปีหนึ่ง แต่โมโนมั่นคงไม่เคยเปลี่ยนผมจากเพื่อนเป็นแฟนเลย..ไม่ว่าผมจะทำไงก็ตาม เธอชอบไอ้โบ๊ต รักไอ้โบ๊ต ผมว่าการที่ไอ้โบ๊ตตัดสินใจรอบนี้ คงทำให้โมโนเสียใจมากถึงกะตัดขาด ผมก้มลงจูบปากของโมโนเบาๆ
"ชั้นยังชอบแกอยู่เสมอนะโมเม แกคิดยังไงก็เรื่องของแก แต่สำหรับชั้นแล้ว แกเป็นแฟนชั้นเสมอ"
แล้วผมก็นอนลงไป ยังไม่ทันจะหลับดี มือของโมโนก็ร่วงลงมาจากที่นอน มันมาแปะอยู่บนหน้าอกของผม ผมจับมือของโมโน มันนิ่มมาก ผมจับมือเธอไว้แน่นและกอดมันไว้ที่หน้าอก ผมเกือบหลับไปแล้ว รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของมือโมโน มันเคลื่อนมาที่หัวของผมและลูบหัวของผมอย่างช้าๆ
"ปั้นเพื่อนรัก..โมโนสับสนมากๆ ปั้นรู้มั่งมั๊ย หลายครั้งแล้วที่โมโนหวั่นไหวจะเปลี่ยนใจ แต่โบ๊ตมันยอมโมโนเสมอมาเหมือนปั้น และโบ๊ตก็ไม่เคยทำอะไรผิดต่อโมโนเลย แต่ครั้งนี้ที่มันตัดสินใจ...โมโนเสียใจมากๆ ปั้นรู้มั๊ย โมโนไม่เคยคาดหวังเลยว่าปั้นจะมาอยู่ใกล้ๆ แต่เธอก็มา โมโนรู้ว่าปั้นคิดยังไง แต่โมโนขอเวลานะ ขอให้โมโนชัดเจนก่อนนะปั้น แกมันเพื่อนที่แสนดีของเราจริงๆ"
ผมลืมตาน้อยๆ เธอยื่นหน้ามาพูดกะผมด้วยนี่นา ผมไม่แกล้งหลับแล้ว ผมดึงมือของเธอจนโมโนกลิ้งลงมาในพื้นที่ข้างเตียงที่แคบแค่คนเดียวนอนได้
"ปั้นรักโมโนนะ รักมากตลอดเวลา"
ผมพูดแค่นี้ก็จูบปากเพื่อนสาวผม ผมไม่ได้สัมผัสโมโนมา 5 ปีเต็มๆ ครั้งสุดท้ายของเรายังอยู่ที่ศาลายา ผมไม่เคยล่วงเกินโมโนอีกเลย แต่ผมจะอยากมากมายขนาดไหน ผมไม่อยากทำให้โมโนสับสน แต่สำหรับวันนี้ โมโนคงเหงามาก เพราะไอ้โบ๊ตไม่อยู่ เธอไม่ปฏิเสธการจูบของผมแม้แต่น้อย ผมเริ่มเอามือไปกอด ดึงโมโนเข้ามาแนบชิด พื้นที่อันจำกัดทำให้โมโนดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ โมโนไม่มีอาการปฏิเสธผมเลยแต่น้อย ผิดกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา
"โมโนคิดถึงปั้นมั่งหรือเปล่า"
"อืมม์ ช่วงนี้บอกตามตรง ว้าเหว่นะ รู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย"
"เราจะ เอ่อ...ทำอะไรมากกว่านี้ได้มั๊ย"
"ปั้นจะทำอะไรล่ะ เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า"
"ไม่ใช่นะ โมโนเป็นแฟนปั้นเสมอ..."
แล้วผมก็จูบเธออีกครั้ง
::Reader::
น่าติดตาม
ลุยเลย
หายเหงาแน่
หมอป้อง
จะนอกใจหรือป่าว
::Crying::
วานนี้รัก วันนี้ลืม
ยังไงเนี่ย
::Cheeky::
รักแท้แพ้ใกล้ชิด ใจโลเลเป็นเหตุ
เสียบเลย
บททดสอบของโมโน
::HeyHey::
เสร็จหมอปั้นอีกแล้ว
โมโนแทน
5 ปีแก่งความเก็บกด เอ้ย แห่งความตับแตก
เพื่อนกันเอากันมันดี
ทบทวนความรัก
::Thankyou::
::DookDig:: ::DookDig::
::Dribbling::
::Hunger:: ::Angry::
ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆครับ
งานนี้โมโนชักจะแกว่งซะงั้น
ขอบคุณครับ
::Glad:: ขอบคุณครับ
3#&&
::DookDig::
::Hunger::
นอกใจ