พิษสวาทบ่วงบาศกามา ตอน 16
หลังจากขับรถมาร่วมชั่วโมงเศษ ฝ่าฟันกับฝูงรถราที่เบียดเสียดยั้วเยี้ยอยู่เต็มถนนหนทาง มนัสนันท์ก็เดินทางมาจนเกือบจะถึงตึกสำนักงานของตนที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง วันนี้เป็นเพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่เธอเริ่มทำงานมา ที่เดินทางถึงออฟฟิศสายจนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะสิบโมงแล้ว มิหนำซ้ำเหตุผลของการมาสายก็น่าอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟังได้ ว่ามัวเสียเวลาไปกับการรำลึกนึกถึงเรื่องราวคาวโลกีย์ของตนกับลูกน้องจนเลยเถิดถึงขั้นเผลอช่วยตัวเองไปพร้อม ๆ กับภาพเหตุการณ์ที่แล่นอยู่ในหัว แม้สมองจะพยายามสั่งการให้ลบลืมเรื่องราวในคืนนั้นอย่างเด็ดขาด แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ มันยังคงตามวนเวียนหลอกหลอนมนัสนันท์อยู่ในทุกขณะจิต จนตนเองอดคิดไม่ได้ว่า หรือลึก ๆ แล้ว เธออาจเป็นคนที่มีพื้นเพความต้องการทางเพศสูง เพียงแต่ที่ผ่านมาความรักนวลสงวนตัวได้สะกดมันเอาไว้อยู่ในส่วนลึกจนไม่เคยรับรู้
แล้วไฟจราจรที่เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวก็ดึงสติของมนัสนันท์ให้กลับมาจดจ่ออยู่กับท้องถนนอีกครั้ง หญิงสาวขับรถผ่านสี่แยกไฟแดงไปได้ จนในที่สุดเธอก็กำลังจะถึงปากทางเข้าอาคารจอดรถอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับรถข้างหน้าที่เพิ่งจะเลี้ยวเข้าอาคารไปหมาด ๆ ถึงแม้จะเห็นเพียงช่วงสั้น ๆ แต่มนัสนันท์ก็จำรถคันนั้นได้เป็นอย่างดี รถสปอร์ตสุดหรูราคาเหยียบ 20 ล้านบาท ที่เธอได้เคยนั่งอยู่ในนั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนกับชายที่เธอเคยรักสุดหัวใจอย่าง บอส
แค่รู้ว่าตนเองกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะสร้างบาดแผลทิ้งไว้ในใจของเธอจนเหวอะหวะ มนัสนันท์ก็จิตใจหวั่นไหวพร้อมกับมือไม้ที่เริ่มสั่นเทา ก่อนเธอจะใช้เวลาคิดเพียงเสี้ยววินาทีตัดสินใจขับรถพุ่งตรงเลยไปจากอาคารสำนักงานของตน แม้จะยังไม่รู้ว่าตนกำลังจะไปไหน แต่ก็ขอให้ได้ออกจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเป็นพอ
มนัสนันท์ขับรถมาจอดที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากออฟฟิศ ซึ่งแน่นอนว่าคงจะกลายเป็นที่ทำงานชั่วคราวของเธอในวันนี้ หญิงสาวพราวสเน่ห์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อไล่โทรหาลูกน้องระดับหัวหน้างานเพื่อจะแจ้งว่าวันนี้เธอจะไม่เข้าสำนักงาน มนัสนันท์ไล่โทรออกไปเรื่อย ๆ จนต้องมาสะดุดหยุดชะงักกับการโทรหาลูกน้องคนสุดท้ายอย่าง สุขุม มนัสนันท์แสดงท่าทีอึดอัดออกมาอย่างชัดเจนเมื่อจะต้องโทรหาเขา เพราะสถานะระหว่างกันที่มันเปลี่ยนไปอย่างก้าวกระโดดจากที่เคยเป็นแค่ เจ้านายกับลูกน้อง แต่ตอนนี้ดันกลับตาลปัตรแปรเปลี่ยนเกินเลยถึงขั้นเป็นคู่ชู้สาว หรือเรียกตามภาษาชาวบ้านว่า ผัวเมีย อย่างที่สุขุมใช้เป็นสรรพนามเรียกแทนตัวเขาและเธอในคืนนั้น มันจึงทำให้การกดโทรออกที่ช่างยากเย็นเสียเหลือเกินสำหรับมนัสนันท์ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอยู่หลายครั้งก่อนจะกลั้นใจกดมือถือเพื่อจะโทรออกไปหาเขาในที่สุด แต่แล้วหญิงสาวก็ถึงกับสะดุ้งจนทำมือถือของตัวเองหล่น เพราะชายที่เธอลำบากใจหนักหนาที่จะต้องโทรไปหา กลับเป็นฝ่ายที่โทรเข้ามาหาเธอเสียเองอย่างเหมาะเจาะราวกับเป็นพรหมลิขิตจากสวรรค์ มนัสนันท์ทำตัวเงอะ ๆ งะ ๆ เพื่อตั้งสติและทำตัวให้เป็นปกติอยู่สักพักก่อนจะกดรับสายเขา
"ฮะ ฮะ ฮัลโหล สวัสดีค่ะพี่สุขุม มีอะไรหรือเปล่าคะ?" แม้จะตั้งสติและคิดว่าตัวเองเป็นปกติแล้ว แต่เสียงพูดของมนัสนันท์ที่เปล่งออกมา กลับยังตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัด
"สวัสดีครับคุณมาย ขอโทษทีที่โทรมากวน พอจะสะดวกคุยไหมครับ?"
"คุยได้ค่ะ มีเรื่องอะไรหรอคะ?"
"คุณมายอยู่ที่ออฟฟิศหรือยังครับ?"
"อ้อ ยังค่ะ พอดีมา..." ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค สุขุมก็ชิงพูดสวนขึ้นมาต่อ
"งั้นดีเลยครับ ตะกี้ผมบังเอิญเห็นแฟนคุณมายอยู่ใต้ตึก ผมเลยโทรมาบอกคุณมายไว้ก่อนครับ"
"จริงหรอคะ ขอบคุณมากนะคะ ที่โทรมาบอกมาย" แม้มนัสนันท์จะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ก็ต้องเอ่ยขอบคุณสุขุมในความหวังดีของเขา
"ว่าแต่ ตอนนี้คุณมายกับแฟนได้กลับมาพูดคุยทำความเข้าใจกันหรือยังครับ?"
"ยะ ยังหรอกค่ะ มายยังไม่พร้อมจะคุยกับเขา" มนัสนันท์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางน้ำตาก็เอ่อรื้นออกมา โดยไม่รู้เลยว่าผู้ถามกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ได้ยินแบบนั้น
"ถ้ามีอะไรที่ผมจะพอช่วยได้ บอกผมได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ งั้นเดี๋ยวมายขอตัวก่อนนะคะ" หลังจากวางสายจากสุขุม มนัสนันท์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างโล่งใจ แม้เรื่องราวในคืนนั้นไม่อาจจะสลัดให้หลุดออกไปจากใจได้ แต่การที่สุขุมไม่ได้พูดอะไรถึงมันออกมาเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ขึ้น ก็ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้กับหญิงสาว ว่าสุขุมนั้นสามารถทำได้ตามสิ่งที่เขาให้คำมั่นกับเธอเอาไว้ในคืนนั้น
(ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในคืนสวาทระหว่างสุขุมกับมนัสนันท์)
ความเหนื่อยล้าจากเกมกามมาราธอนที่ทำให้มนัสนันท์หมดสติหลับคาเตียงไปในที่สุด หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไปจนเกือบจะถึงรุ่งเช้า หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสภาพสะลึมสะลือ หัวสมองหนักอึ้ง ก่อนเธอจะค่อย ๆ ปรับสายตาเพื่อประมวลผลสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัว ลักษณะห้องที่ไม่คุ้นตาค่อย ๆ ปลุกย้ำเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นให้ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างแจ่มชัดขึ้นคือท่อนแขนอันหนักอึ้งของชายร่างท้วมที่วางพาดผ่านบริเวณเนินหน้าอกเปลือยเปล่าของมนัสนันท์อย่างถือสิทธิ์ หญิงสาวสะดุ้งโหยงรีบประคองตัวขึ้นจนเห็นว่าตนเองในตอนนี้อยู่ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า ไร้อาภรณ์ใด ๆ หลงเหลืออยู่บนร่างกายติดตัวเลยสักชิ้น มนัสนันท์ใบหน้าซีดเผือด เพราะสิ่งที่ตนคิดว่าเป็นแค่เพียงความฝันกลับเกิดขึ้นกับเธอจริง ๆ ในตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมด ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรเลยเถิดได้ถึงขนาดนี้ น้ำตาแห่งความเศร้าโศกค่อย ๆ เอ่อไหลออกมาอาบนองสองข้างแก้ม ด้วยเสียใจที่พลาดพลั้งเสียความสาวให้กับชายที่ตนไม่ได้รัก มนัสนันท์นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ชั่วครู่ ก่อนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตั้งสติ ใช้สองมือปาดคราบน้ำตาออกจากแก้ม แล้วรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงเพื่อหาเสื้อผ้ากลับมาสวมปกปิดเรือนร่างและพาร่างกายที่บอบช้ำของตนออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด
แต่ทันทีที่จะก้าวเท้าลงจากเตียง ความแสบตึงก็แล่นพล่านออกจากกลางหว่างขาจนต้องรีบส่งมือไปเกาะกุมเป้าเอาไว้ แล้วนิ้วเรียวเล็กก็สัมผัสได้ถึงคราบอันเหนียวข้นที่เกาะเกรอะกรังอยู่เต็มร่องสาวอันเป็นต้นตอของกลิ่นคาวที่คละคลุ้งเตะจมูก มนัสนันท์ก้มมองดูคราบสีขาวขุ่นปนแดงที่เกาะติดนิ้วด้วยความสะอิดสะเอียดจนรู้สึกอยากอาเจียน ก่อนจะรีบฝืนกายเดินก้มเก็บเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนที่ตกหล่นกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้องแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
มนัสนันท์ไม่มีเวลาให้สำรวจร่างกายได้มากนัก เธอได้แต่วักน้ำจากอ่างล้างหน้ามาเช็ดเรือนร่างอย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้าชุดเก่ากลับไปโดยเร็ว เพื่อหวังจะพาตนเองออกจากโรงแรมแห่งนี้ให้ไวที่สุด พอจัดแจงทุกอย่างจนเข้าที่ เธอก็รีบเดินจ้ำออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะต้องร้องอุทานด้วยความตกใจเพราะชายร่างท้วมที่นอนหลับใหลอยู่แนบข้างตนเมื่อครู่ กลับนั่งเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ปลายเตียงโดยไม่ได้มีท่าทีกระดากอายเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเขาได้ ในตอนนี้การต้องเผชิญกับเขาหลังเพิ่งผ่านพ้นเรื่องราวคาวสวาทที่ช่างสับสนมึนงง ยิ่งทำให้หญิงสาวจิตใจสั่นไหวอย่างรุนแรง จนต้องรีบหลบสายตาและฝืนเดินเลี่ยงไปคว้ากระเป๋าของตนที่วางอยู่ตรงโซฟา พอจัดแจงของในกระเป๋าเรียบร้อย เธอก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังประตูห้องโดยไม่มีท่าทีจะหันกลับมาคุยกับสุขุมเลยสักนิด
"คุณมายจะไปแล้วหรอครับ?" คำถามของสุขุมภายใต้บรรยากาศที่เงียบสงัดทำให้มนัสนันท์ที่กำลังจะเงื้อมมือไปเปิดประตูต้องหยุดลง
"ค่ะ มายขอตัว" มนัสนันท์ยังคงไม่หันกลับมามองหน้าผู้ถาม ทั้งยังตอบกลับเขาไปเพียงสั้น ๆ ด้วยไม่รู้จะวางตัวอย่างไร จนไม่อยากจะอยู่ในห้องนานกว่านี้แม้เพียงเสี้ยวนาที
"แล้วคุณมายจะกลับยังไงล่ะครับ ให้ผมไปส่งนะครับ" มนัสนันท์ได้ยินความปรารถนาดีของสุขุมที่หยิบยื่นให้ แทนที่จะรู้สึกซาบซึ้ง แต่มันกลับยิ่งตอกย้ำถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา จนก่อเกิดเป็นความรู้สึกขมขื่นอยู่เต็มอกจนน้ำตาค่อย ๆ เอ่อรื้นออกมาเต็มสองตา
"ถ้าพี่ไปส่งครั้งนี้ มันจะไปจบที่โรงแรมไหนอีกละค่ะ" หญิงสาวเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพูดสวนสุขุมกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณมาย ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ต้องการจะให้มันเป็นแบบนี้เลยครับ แต่ว่า..." สุขุมพยายามคิดหาคำตอบที่สวยหรูเพื่อเอาตัวรอด แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ มนัสนันท์ก็พูดสวนกลับมาจนเขาต้องหยุดพูดลง
"หยุดพูดเถอะค่ะ มายไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว แล้วก็... เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันก็แค่เกิดจากความผิดพลาด ช่วยคิดซะว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราก็แล้วกัน" มนัสนันท์ไม่อยากจะฟังคำแก้ตัวใด ๆ ของสุขุมในตอนนี้ จึงพูดสวนเขากลับไป ก่อนจะพูดดักคอไม่ให้เขาพูดถึงเรื่องนี้อีก ด้วยเกรงว่าถ้าเขาเอาไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ มันจะกระทบกับชื่อเสียงและหน้าที่การงานของเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มนัสนันท์ตั้งใจจะทิ้งประโยคนี้จะเป็นประโยคสุดท้ายไว้กับสุขุม ก่อนทำท่าจะเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ผมคงหลอกตัวเองว่าเรื่องราวดีดีระหว่างเรามันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับคุณมาย" คำพูดของสุขุมที่เอ่ยสวนกลับมา ทำเอามนัสนันท์ถึงกับหยุดชะงัก พลางจิตใจก็เกิดอาการสั่นไหว
"พี่จะคิดยังไงก็แล้วแต่พี่เถอะค่ะ แต่สำหรับมาย มันคือความผิดพลาดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น" แม้มนัสนันท์จะรู้สึกสับสนเพราะภาพกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไป ค่อย ๆ ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ ทั้งภาพการจูบอันเร่าร้อน หรือภาพการกระเด้งเอวเข้าใส่สุขุมอย่างแรดร่านของตน ล้วนบ่งบอกว่าเธอก็ยินยอมพร้อมใจให้เขากระทำ แต่หญิงสาวก็อับอายเกินกว่าจะยอมรับความจริงในข้อนั้น จึงทำได้แต่ปฏิเสธหลังชนฝา
"ใจของคุณมายมันบอกแบบนั้นจริง ๆ หรอครับ" สุขุมยังคงพูดต่อ เพราะรู้ว่าลึก ๆ แล้ว มนัสนันท์ก็ต้องรู้สึกดีกับท่วงทำนองรักที่เขามอบให้อย่างแน่นอน ราวกับว่าสุขุมพูดจี้ถูกจุด เพราะครั้งนี้หญิงสาวกลับเลือกที่จะฟังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ตอบโต้อยู่ชั่วครู่คล้ายเธอกำลังคิดตาม ก่อนจะบิดลูกบิดประตูห้องเพื่อเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องในคืนนี้ให้รำคาญใจคุณมายอีก เพียงแต่จะขอเก็บมันไว้เป็นความทรงจำของผมก็เท่านั้น" สุดท้ายสุขุมก็รับปากว่าจะไม่พูดเรื่องราวคาวโลกีย์ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อหวังให้มนัสนันท์คลายความกังวลใจ แล้วหลังจากนั้นหญิงสาวก็เดินโซเซพ้นจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก
(นั่นคือสิ่งที่สุขุมรับปากมนัสนันท์เอาไว้ และจนถึงตอนนี้เท่าที่หญิงสาวรับรู้ เขาก็ทำได้ตามที่เขาพูดทุกประการ)
.
.
.
"นี่พวกเรา แถวบ้านพักที่จะไปมีคาเฟ่สวย ๆ ด้วยแหละ ดูสิ" ก้อยยื่นมือถือของตนที่บันทึกรูปภาพร้านคาเฟ่ที่ตั้งใจจะแวะไปถ่ายรูปเอาไว้ให้เพื่อน ๆ ดู
"แหม ทีเรื่องแบบนี้นี่พร้อมเชียวนะ" บิ๊กเห็นท่าทีระรี้ระริกของเพื่อน ก็อดที่จะแซวไม่ได้
"ก็แน่นอนซิ!! นาน ๆ จะได้ไปเที่ยวพร้อมหน้ากับเพื่อนแบบนี้สักที" ก้อยตอบสวนทันควัน เพราะนับตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยและรู้จักกันมา เธอก็ไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเองแบบนี้เลยสักครั้ง จึงอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่ไปเข้าค่ายอาสาเท่านั้น
"หูยยย สวยจริงด้วยว่ะก้อย" ทันทีที่กิ๊ฟท์เห็นรูป ก็เห็นพ้องกับที่เพื่อนเธอพูดทุกประการ
"มิ้นท์ แกลองดูซิ" แล้วกิ๊ฟท์ก็ส่งมือถือของก้อยให้มินตราดูต่อ
"อื้อ ๆ สวยจริงด้วย แถมติดทะเลอีกนะเนี่ย" มินตราที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจดูมากนัก แต่พอเห็นภาพบรรยากาศของร้านเท่านั้นแหละ ก็ปฏิเสธความสวยงามของร้านรวงที่ตกแต่งอย่างพิถีพิถันและตั้งอยู่ติดริมทะเลไม่ได้เลยจริง ๆ
"เห็นมั้ยล่ะ ชั้นบอกแล้ว นี่อยากจะไปซะตอนนี้เลยเนี่ย" พอเห็นทุกคนเออออด้วย ก้อยก็ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
"เบาได้เบา เดี๋ยวก็ได้ไปวันศุกร์นี้แล้ว ใจเย็น ๆ หน่อยเพื่อน ว่าแต่... เบิร์ด มึงนั่งเงียบเลยนะ มึงอยากไปป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องเบรคก้อยก่อนจะคิดเตลิดเปิดเปิงและพูดเพ้อเจ้อไปไกลกว่านี้ พลางย้อนกลับไปถามเบิร์ดที่เอาแต่นั่งนิ่งคิดอะไรอยู่คนเดียว ไม่พูดไม่จา
"เห้ย!! เบิร์ดโว้ยยย!! มึงได้ยินกูป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องตะโกนใส่ถึงจะทำให้เบิร์ดหันมาสนใจเขา
"นี่มึงตะโกนทำไมว่ะ เรียกธรรมดากูก็ได้ยินแล้ว" เบิร์ดถึงกับสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ แล้วจึงได้เห็นว่าตอนนี้ทุกคนในกลุ่มกำลังจ้องมองมายังเขาเป็นตาเดียว รวมถึงมินตราด้วยที่มองมาหาเขาด้วยแววตาที่ดูห่างเหิน
"ห่าาา กูเรียกมึงไปแล้วโว้ย แต่มึงก็เอาแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ กูถามว่ามึงอยากไปเที่ยวไหมเนี่ย? เห็นนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับใคร"
"ไปซิว่ะ กูต้องไปให้ได้" คำตอบของเบิร์ดยิ่งทำให้ทุกคนทำหน้าฉงน ราวกับเขามีธุระอะไรบางอย่างจึงจำเป็นจะต้องไป หาใช่ว่าต้องการจะไปเที่ยวเหมือนกับคนอื่นเขา ใครจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเบิร์ดไม่ได้นั่งเหม่อลอยแต่อย่างใด แต่กลับกัน เขากำลังคาดเดาแผนการที่แท้จริงของอาร์มอยู่ เพราะเขารู้อยู่เต็มอกว่าอาร์มไม่ได้เป็นคนจิตใจดีที่จะมาหาที่พักให้กับเพื่อนฝูงฟรี ๆ แต่ลึก ๆ แล้วอาร์มต้องมีแผนการชั่วร้ายบางอย่างที่จ้องจะเคลมสวาทหญิงสาวที่เขาหลงรักอย่างแน่นอน แม้จะรู้ทั้งรู้ แต่เบิร์ดก็ไม่สามารถจะพูดบอกใครได้ โดยเฉพาะกับมินตรา เพราะดูจะเป็นการใส่ร้ายเพื่อนจนมีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขานั้นแย่ลง ดังนั้นทริปนี้เขาจึงจำเป็นต้องไปเพื่อปกป้องคนที่เรารักให้รอดพ้นจากคนชั่ว ๆ ให้ได้
"เออ ๆ กูเชื่อแล้วว่ามึงอยากไป" แม้จะตะขิดตะขวงใจในคำตอบของเพื่อน แต่บิ๊กก็ขี้เกียจจะไปไล่จี้ถามต่อจนเสียบรรยากาศ
"ดีดี งั้นกลุ่มเราก็ไปกันครบทุกคน เอ้อ นี่ชั้นว่านะ ตอนเย็นเรามาทำปิ้งย่างอาหารทะเลกันดีกว่า" กิ๊ฟท์ไม่ปล่อยให้เกิดภาวะสุญญากาศขึ้นในกลุ่ม รีบเสนอไอเดียกับเพื่อนต่อ
"เห้ย น่าสน ๆ ได้กินอาหารทะเลแล้วก็ดื่มด่ำกับเสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง โคตรดีเลย" บิ๊กสนับสนุนไอเดียออกมาอย่างออกนอกหน้า
"แต่ว่าที่บ้านพักจะมีเตาย่างหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ" มินตราก็รู้สึกชอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่บ้านพักจะมีอุปกรณ์ทำอาหารอย่างที่ต้องการไหม
"ก็เดี๋ยวให้อาร์มหาให้ก็ได้นะเราว่า" ในขณะที่ทุกคนกำลังกังวลเรื่องเตาย่างอยู่นั้น ก้อยก็ดูเหมือนจะหาทางแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้
"พักนี้แกดูสนิทกับอาร์มจังนะ อย่าบอกนะว่าแกกับมัน..." กิ๊ฟท์อดที่จะถามไม่ได้ เพราะพักหลังก้อยก็สนิทกับอาร์มอย่างผิดสังเกต
"บ้าน่าาา!! มันจะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้นเล่า คนที่มันสนใจคนนู้นนู่น" ก้อยรีบปฏิเสธทันควัน พลางบุ้ยปากไปทางมินตราจนทุกคนมองตาม แล้วมินตราที่ถูกทุกสายตามองเข้าหาก็ได้แต่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรต่อ
ในระหว่างนั้นทั้งมินตรา ก้อย กิ๊ฟท์ บิ๊ก และเบิร์ด ก็ยังนั่งพูดคุยเพื่อจัดแผนเที่ยวกันอย่างต่อเนื่องด้วยที่กลุ่มของพวกเขาเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดทริปนี้ จึงรับอาสาที่จะเป็นผู้จัดการเรื่องสถานที่และกิจกรรมทั้งหมด หลังจากทุกอย่างเริ่มลงตัว ทั้งกิจกรรม อาหาร และเครื่องดื่มที่พวกเขาจะต้องเตรียม บิ๊กก็วนกลับมาแซวเบิร์ดที่ยังคงนั่งเงียบอยู่
"เอ้อ เบิร์ด กูไม่ได้ซื้อนมไปให้แดกนะเว้ย คนอื่นเขากินเหล้ากินเบียร์กันหมด"
"เออ ไม่เห็นจะมีอะไร กูแดกมาหลายรอบแล้ว" เบิร์ดโดนแซวกลางวง เลยจำเป็นต้องพูดโกหกออกไป ทั้งที่ในชีวิตนี้เขาไม่เคยได้แตะมันเลยสักครั้งเดียว ซึ่งเพื่อน ๆ ก็แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะรู้ว่าเขาโกหก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
.
.
.
"ของที่กูฝากมึงไปเอา เรียบร้อยดีปะว่ะ?" ในระหว่างคาบเรียน อาร์มก็เอ่ยปากถามเรื่องที่ตนได้ฝากฝังเอาไว้ให้ยอดทำให้
"เรียบร้อยล่ะ แต่มึงรู้จักคนพวกนี้ได้ไงว่ะ แม่งน่ากลัวฉิบหาย นึกแล้วกูยังขนลุกอยู่เลยเนี่ย" แม้ยอดจะเป็นเด็กเกเรไม่เอาไหน แต่ถ้าเทียบกับคนที่อาร์มนัดให้ไปเอาของมาให้แล้วนั้น มันช่างต่างกันอย่างลิบลับ เพราะอย่างน้อย ๆ ยอดก็ยังเป็นเด็กที่อยู่ในแวดวงนักเรียนนักศึกษา สังคมการใช้ชีวิตจึงแตกต่างจากนักเลงหัวไม้ที่ต้องใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบอย่างพวกมัน
"ไม่เห็นต้องไปกลัวเลยว่ะ ที่พวกมันต้องทำตัวน่ากลัว เพราะแม่งไม่มีเงินเป็นเครื่องมือแบบกูไง อย่าไปสนใจพวกแม่งหรอก คิดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นของพวกเราดีกว่า ฮ่า ๆๆ" อาร์มกลับไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวพวกนั้นแต่อย่างใด เพราะเชื่อมั่นว่าเงินที่เขามีอย่างมากล้นพ้นตัว จะช่วยปกป้องเขาได้ทุกอย่าง
.
.
.
"มายยังไม่มาอีกหรอครับ ช่วยลองโทรถามให้อีกทีได้ไหม" บอสที่นั่งรอมนัสนันท์อยู่ที่ใต้ตึกสำนักงานตั้งแต่ช่วงสายจนถึงบ่าย ๆ ก็ยังไม่เห็นวี่แววของหญิงสาวเลยสักนิด จนต้องเดินกลับไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เป็นรอบที่ 5
"ยังไม่เข้ามาเลยค่ะ" สาวน้อยประชาสัมพันธ์หน้าตาจิ้มลิ้มโทรเช็คขึ้นไปที่ออฟฟิศของมนัสนันท์ ก่อนจะตอบกลับชายหนุ่มรูปหล่ออย่างสุภาพ หากแต่คำตอบนั้นไม่ใช่คำตอบที่เขาคาดหวังจะได้รับ จนเริ่มออกอาการหัวเสีย เพราะเขาติดต่อมนัสนันท์ไม่ได้มาหลายวันเกินไปแล้ว จนคาดเดาได้ว่าเกิดบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นเป็นแน่ เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนสุดท้ายบอสจะหยิบมือถือแล้วพิมพ์ข้อความส่งหาใครบางคน
{มาหาผมที่คอนโดตอนนี้}
.
.
.
ตกยามเย็นอันเป็นช่วงเวลาที่ร้านกาแฟใกล้จะปิดลงในไม่ช้า มนัสนันท์ก็สามารถจัดการอีเมล์และงานระบบต่าง ๆ ที่เธอพอจะทำได้ด้วย laptop คู่กายจนทุกอย่างเสร็จสิ้น ตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งครุ่นคิดด้วยเป็นกังวลว่าวันพรุ่งนี้บอสจะมาดักพบเธอที่ออฟฟิศอย่างวันนี้หรือไม่ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับความสงสัยที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันสวยหวานเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะกดรับสายที่โทรเข้ามานั้น
"สวัสดีค่ะพี่สุขุม" มนัสนันท์กล่าวรับสายอย่างสุภาพ พลางคาดเดาเรื่องที่สุขุมโทรมาหาไปต่าง ๆ นานา
"คุณบอสเขากลับไปแล้วนะครับ เผื่อคุณมายต้องการเข้ามาเคลียร์เอกสาร" ช่วงเวลายามเย็นที่คนหลายต่อหลายคนเริ่มทยอยเก็บของและกลับบ้านหลังจากสะสางงานเสร็จสิ้นเรียบร้อย จนทำให้พนักงานในออฟฟิศเริ่มบางตาลงไป ก็เป็นเวลาที่สุขุมตั้งใจโทรหามนัสนันท์เพื่อรายงานสถานการณ์หน้างานให้เธอรับทราบ เพราะหากโชคชะตาเป็นใจให้หญิงสาวกลับเข้ามา ก็จะทำให้เขามีโอกาสได้อยู่กับเธอสองต่อสองอีกครั้ง
"ขอบคุณนะคะ" มนัสนันท์กล่าวขอบคุณสุขุม ก่อนที่หลังจากนั้นเขาจะกดวางสายไป
.
.
.
[มาดึกแบบนี้ก็ดี ไม่ต้องมีใครมากวนใจ] มนัสนันท์คิดอยู่ในใจ หลังจากวางสายจากสุขุม เธอก็ตั้งใจปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปอีกสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเข้ามาเคลียร์เอกสาร เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องมาเจอทั้งบอสและสุขุม ซึ่งมนัสนันท์ก็คิดไม่ผิดจริง ๆ เพราะเมื่อเธอเดินเข้ามา ออฟฟิศทั้งชั้นก็โล่งชนิดที่ไม่เห็นใครนั่งอยู่สักคน เมื่อมนัสนันท์เดินไปจนถึงห้องทำงานของตน เธอก็พบเอกสารกองโตที่วางรอเธอให้ลงนาม หญิงสาวทยอยจัดการเอกสารไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปร่วมชั่วโมงเธอก็เคลียร์ได้แล้วมากกว่าครึ่ง ก่อนที่จะมีเสียงใครบางคนดังขึ้นจากบริเวณหน้าห้องจนทำให้มนัสนันท์สะดุ้งโหยง
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
น่าติดตามทั้งเรื่องคนพี่ และคนน้อง คนพี่จะติดใจมั้ย คนน้องจะโดนอะไรรึเปล่า
ขอบคุณนะครับที่ช่วยกลับมาแต่งต่อ เป็นเรื่องที่สมาชิกรอติดตามแน่ๆ ::GiveMe:: ::GiveMe:: ::GiveMe::
จำตัวละครแทบไม่ได่้เลย หายไปน๊านนาน นอกจาก มาย กับ สุขุม อีก กลุ่มที่ตัดมาคือ งง คงต้องไปตามอ่านย้อนหลังอีก
จะว่าไปต้อนนี้ มาย ติดใจสุขุมในส่วนลึกๆ แล้วแน่ๆ
รอน้องมิ้นท์มาหลายเดือนแล้ว หวังว่าคงรออีกไม่ถึงปีนะครับกว่าน้องมิ้นท์จะโดน ::HeyHey::
มายด์ตกอยู่ในห้วงผวังค์แห่งความคิดที่ฝังลึกจากบทพิสวาสที่สุขุมได้ขุดหลุมดักเอาไว้ยากที่จะลบเลือนมันออกไปจากจิตใจได้และการเป็นเสือเฒ่าเจ้าเล่ห์จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะสานสัมพันธ์กับสมันน้อยอย่างมายให้หลงงมงายไปกับกามราคะที่เพิ่งได้รับรู้ในชีวิต
unethost無限空間虛擬主機 技術分享部落格
/>
น่าจะเป็นสุขุมรอซั่มอยู่
สุขุมดักรอที่ออฟฟิสแน่ๆ
ล่อเข้ามาในพื้นที่เชือด ::Evil::
สุขุมจัดน้องที่ทำงานเลยเหรอครับ
จัดคาออฟฟิศแน่ๆรอบนี้
เซ็นเสร็จทำอะไรต่อ
รอต้องนาน สนุกมากครับ
พี่สุขุม วางแผนซ่ะขนาดนี้. น้องมายท่าจะกินกันยาวๆ
หายไปนานเลยนะคร้บ รอมาต่อเรื่องคุณมาย อยากรู้ว่า แกจะจมดิ่งกับสิ่งที่ได้รับ แล้วจะหลุดเงื้อมือสุขุมได้ไหม
มารอตอนต่อไป อย่าหายไปนานนะครับ
ยิ่งหนึยิ่งเจอนะคุณมาย รีบแต่งกับแฟนแล้วสารภาพเถอะ จะได้จัดการกับสุขุมได้ ไม่งั้นได้ตกเป็นนางบำเรอให้สุขุมแน่
มายจะเลือกใครดี
สุขุมรออยู่แล้ว
สุขุมนี่วางแผนชั้นเซียนจริงๆ มายอาจไม่ต้องเข้ามาออฟฟิศก็ได้แต่ ยังมีการโทรไปกระตุ้นให้เข้ามาอีก สงสัยจังว่าจะเอาอะไรหว่านล้อมให้มายยอมอีก สงสัยจะเป็นภาพบอสกับสาวอีกคนที่คอนโด
คู่น้องก็น่ากังวลไม่ต่างกัน น้องมินต์ท่าทางจะไม่รอด มีบอดีการ์ดคออ่อน จะเจอแบบพี่สาวมั้ย
สุดท้ายให้สุขุมเป็นฮีโร่ปลอบใจทั้งสองพี่น้อง
ยังติดตามอยู่นะครับ ขอบคุณครับ
ติดตามผลงานตลอดครับเนื้อเรื่องน่าสนใจมากครับ
::HeyHey::น้องมายืจะโดนอีกมั้ยน้อ
ได้ซั่มยาวๆแน่สุขุม
มันต้องคุยกันนอกรอบ
มันต้องคุยกันนอกรอบ
หนีไม่พ้นเจอสุขุมแน่
หายไปนาน มายจะเจออะไรบ้าง
คุณมายติดใจสุขุมแน่ๆ
สุขุมจะจัดน้องมายใน Office เลยเหรอ พาไปที่อื่นดีกว่ามั๊ง
มายด์จะติดใจนายสุขุมซะแล้วสิ
มาแล้วเรื่องที่รอคอย สุขุมจะทำไงต่อน้า
สุขุมจัดมายอีกรอบ
หายไปนานเลย กลับมาจะโดนอะไรบ้างนะ
เรื่องซับซ้อนเดินสนุกครับ
รอเวลากลับมาให้สุขุมเชือดอีกรอบ
สุขุมนี่มาเหนือจริงๆ
ได้ยาวๆ แน่สุขุม
จัดมายอีกรอบ
ในที่สุดก็กลับมาแล้ว
น้องมายก็กลับมาหาพี่สุขุมอีกแว้ว
ยังไงก็กลับมาต่อไวๆนะครับ
จะโดนอีกมั้ยเนี่ยะ.
ใครจะโดนเชือดเปนรายต่อไป
นนนแค่ไหนก็รอนะครับ
ขอบคุณครับ
โดนจัดคากองเอกสาร
มายใจแข็ง สุขุมจะเล่นไม้ไหนอีก
หายไปนายเลย จนนึกว่าจะตัดจบไปแล้วนะเนี้ย
::YehYeh::
กลับมาแล้ว รอมาสักพักใหญ่
รอบนี้มาลุ้นสุขุมจะเล่นยังไงต่อน้อ
::DookDig::
น่าจะมีอะไรพลิกล็อค เนื่องเรื่องจะได้ไม่ราบรื่นเกินไป
ห่างหายไปนานเลยคับ กลับมาคราวนี้พร้อมความสุขเช่นเคยคับ
เที้ยวนี้อน่ารอนานนะกำลังลุ้นว่าามานจะติดใจหรือเปล่า
หายไปนานเลยนะครับ
โดนสขุมจัดชุดใหญ่งานนี้หยุดยาว
รอนานเลยครับ ลุ้นอยู่
รอคุณมายเจอสุขุม นาน แต่ก็รอ
ใครมา
ได้เวลาถูกเอาอีกแล้วหรือเปล่า
เชือดหมดทั้งบริษัทหรือยังคุณสุขุมรีบๆหน่อยนะ ::Evil::
ตอนนี้มายจะโดนอีกรอบไหม
วางแผนแนบเนียนมาก เสร็จสุขุม แน่ๆ ขอบคุณมากครับ ติดตามๆ
มายจะใจอ่อนเองไหม
มาแล้วๆ ขอบคุณมากมาย นอมานานอย่างใจจดใจจ่าเลย
โดนเฮียขุมย้ำรอยแหง มาลุ้นเบิร์ดจะชิงลงมือก่อนอาร์มได้รึเปล่าดีกว่า
วางแผนได้สุขุมสมชื่อจริงๆ
สุดยอดครับ สมกับการรอคอย ถึงจะรอนานแต่ก็จะรอครับ
ดูท่าทีพี่สุขุมคงได้ซ้ำน้องมายที่ออฟฟิตแน่ๆ
รอตอนใหม่มานานเลยอยากรู้ส่ามายกับสุขุมจะเป็นไงต่อ
สมกับที่รอคอย
รอมานานมากครับ ลุ้นว่าสุขุมจะใช้วิธีการใหนจัดการคุณมายอีกรอบ
สุขุมนี่แผนสูงจัดไม่กระโตกกระตากอะไรให้ไก่ตื่น รอดูน้องมายใจแตกอยู่เลยแวะมาดูทุกวัน
รอบต่อไปซึ่งไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรแบบนี้ที่ตามหาครับ
รอนานมากเลย
มีจัดรอบสอง
รอนานใจจะขาด
พี่สุขุมรอจัดคุณมายอีกรอบนะ คราวนี้จัดให้แบบเต็มใจด้วย
มายด์จะโดนอีกไหม?
อย่างแรก ขอบคุณก่อนเลยที่ว่ากลับมาเขียนนะครับ
อย่างที่2 รอบนี้ถ้ามายด์สมยอมน่าจะถึงพริกถึงขิงสุดๆล่ะ
น้องมายกลับเข้าที่ทำงานยามดึก จะเข้าแผนใครไหมเนี่ย
สุขุมนี่ใจเย็นโคตรๆ
สุขุมนี่ใจเย็นโคตรๆ
ชอบเรื่องนี้มาก..เพราะเหมือนเรื่องราวที่คุ้นเคย..ต่างกันแค่ในเรื่องนี้นายสาวโดนลูกน้องหนุ่มใหญ่เคลมจนถลำลึก..แต่ในชีวิตจริงกลับกันคุณนายสาวใหญ่โดนลูกน้องรุ่นลูกจับกระซวกจนกลายเป็นทาสกามวิปริต
น้องมายด์จะโดนอีกใหมน้อ
สุขุมจะได้จัดอีกใหมนะ
หลงกลไอ้อ้วนอีก
หลงกลไอ้อ้วนโดนอีกแล้ว
สขุมจะได้เอาหัวหน้าอักไหมวางแผนไว้สำเร็จไปครึ่งทางแล้ว
น้องมิ้นท์จะรอดเงื้อมมือของอาร์มั้ยนะ
แล้วเมื่อไหร่สุขุมจะเริ่มขั้นต่อไปเสียที
มนัสนันท์จะเจออะไรอีก เดาว่าสุขุมมีแผน
คุณมายโดนรอบสองแน่ สุขุมนี้ร้ายมาเก
มายโดนอีกแน่ๆ ตัวร้ายจ้องจะเขมือบ
ตอนใหม่มาแล้ว! คุณมายเตรียมโดนอีกรอบ
สุขุมรอจะเชือดมายให้รุ้ใจตัวเองแน่ๆเลย ว่าลึกๆแล้วตัวมายชอบอ่ะไร
สงสัยจะโดนสึขุมซ้ำ
คืนนี้มีอีกสักดอกไหมน่า
สุขุมค่อยๆให้เหยื่อตายใจ
โดนจัดหนัก ต้องจัด ต่อ ::Orz:: ::Orz:: ::Orz::
เสียงผัวแน่นอน....ชัวร์...
มุข..ขอ(เสีย)เลย..
ขออนุญาตเอาไปใช้นะครับ
สุขุมนี่มันร้ายจริงๆ ::Punch::
สุขึมแผนเยอะ รอบนี้วางแผนเย็ดมายในอออฟฟิศ
น่าติดตาม ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปมาก
มายด์จะลืมครั้งแรกของตัวเองได้หรือ
ของคุ้นเคย อย่างไรก็อดใจไม่ได้
มาแล้ว มาแล้ว น้องมายมาแล้ว ขอบคุณครับ
มายด์ต้องอยากโดนอีกแน่ๆ
แฟนคลับน้องมายรอนานเลย
ใครมาดักรอนะ
อยู่กันสองคนแบบนี้ สุขุมจะทำอะไรดี
เสือซ่อนเล็บจริงๆ
โดนจัดหนักแน่นอน
หายไปนาน
กลับมาก็ดีแล้ว จะได้เสียวอีก
รอคอยมานานแสนนาน 555
มายคงรอดสุขุมยากแน่ๆ
ยกสองต้องมาแล้วครับ
มนัสนันท์น่าจะโดนตลอดแบบลลิตา งี้ งานการจะเสียไหมเนี่ย หัวหน้าแอบมีอะไรกับลูกหน้า ผมนี่ประสพกามตรงเลย
มาแล้วดีใจจัง รอมานานละ
::Pull::รอดยากนะ ทั้งบอสทั้งสุขุม แต่คนเดียวเท่านั้น ใครก็ได้
เอาการเอางานนะ ไม่พลาดเเน่
แบบนี้ต้องซ้ำแล้วท่านสุขุม ::DookDig::
ติดอกติดใจ อย่างนี้ต้องซ้ำ
คนพี่เสร็จไปละคนน้องจะรอดไหมนะ
รอ นานมาก
ถึงแต่ละตอนจะนาน แต่เรืองราวน่าติดตามตลอดเลย ::Glad:: ::Glad:: ::Glad::
มายไม่น่ารอด สงสียจะยาวแน่ๆ แถมจะมีเพิ่มอีกไหม
รอติดตามแบบใจจดจ่อเลยครับ
โดนอีกแน่ ๆ
ไงคืนนี้ก็ไม่รอดอีกตามเคย
กลับมาแล้ว น้องมายด์จะเป็นยังไงบ้างน้า ::Evil::
ไรท์กลับมาแล้ว มาตามอ่านตัวร้าย แต่อยากเล่นบทพระเอกต่อ
น่าจะเป็นเสียงสุขุมมากกว่าบอส
รอนานมาก สารภาพเลยว่าเข้ามาดูอัพเดททุกวัน
ตน่าติดตาม
สุขุมจอมวางแผน ขุดหลุมดักคุณมายไว้แล้ว ยากจะรอดจริงๆ
เหยื่อกลับมาหานักล่า มีโอกาศถูกขย้ำอีกรอบแน่
เนื้อหาเยอดีครับ
โดนซ้ำแน่นอน
รอนานเลยครับ
ติดตามต่อ
::DookDig::ต้องมาซ้ำอีกรอบแล้วละมาย
มีซ้ำรอบสองแน่นวล
ต้องตามมาซ้ำให้ติดใจถอนตัวไม่ขึ้น
ยังไงก็ไม่รอดมือคนอย่างสุขุมหรอก
ลูกน้องตัวดี อิอิ
ห่างหายไปนาน มายจะโดนซ้ำรอยจากสุขุมมั๊ยนะ
สุขุมวางแผนเนียนๆๆ
สุขุมมารอดักเหยื่อหรือป่าวขอบคุณมากครับ
รอลุ้น ใครมาเคาะห้อง
นึกว่าจะรอด สงสัยจะโดนจัดหนักอีก
ห่างหายไปนานเลยนะครับ รออ่านตลอดครับ
ต้องจัดหัวหน้าอีกสักครั้ง จะได้ติดใจ
สงสัยจะโดนอีกรอบ
เป็นสุขุมโผล่มาแน่เลย
งานนี้มีซ้ำ
รอบนี้ใครจะโดนสุขุมจัด
รอติดตามครับ สงสัยมายอยากทบทวนความหลัง
อั้นแน่ สุขุมมารอเลย
::WooWoo::รอเสมอครับ นานมากเลย
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
สุขุมวางแผนไว้แล้ว
ตื่นเต้นมากครับ คนพี่จะโดนอีกรอบหรือคนน้องจะโดนก่อน ::Fighto::
สงสัยจะติดใจนานสุขุมแน่ๆ โดนซ้ำรึเปล่า
น่าติดตามมากๆ ครับ
สุขุมสมชื่อจริงๆ เเล้วน้องมายจะรอดได้ไง
แผนสูงจริงนะสุขุม
อาไรจะซื่อบื้อไม่ทันเกมในเงื้อมือมารชั่วขนาดนี้ ไม่น่าเป็นหัวหน้าเลย
มนัสนันท์จะโดนรอบสองมั๊ยเนี่ย
มาเพื่อโดนเฉือดแน่น้องมาย
::HeyHey::มาสะทีรอนานมากจะ
::YehYeh::อยากให้ต่อยาวไปเลย สนุกมาก
ใครน้อ
แอบมาดักเจอแน่เลย
เดาทางไม่ถูกเลยว่ามายจะติดใจหรือว่า move on
ขอบคุณที่กลับมาเขียนต่อครับ
ติดใจสุขุมล่ะ
น้องมายโดนคาออฟฟิศแน่แบบนี้
ตามแผน
รอถึงคิวมินตราเลยนะครับ
ว่าจะลงเอยแบบไหน
คาโต๊ะทำงานเลยไหมครับ
อยู่ดึกแบบนี้ ได้ซ้ำอีกรอบแน่ๆ
มาอัพเรื่อยๆนะครับ
โอย รอนานมากครับ ขอบคุณมากที่กลับมาลงต่อ
นี้คือการเริมต้นติดกับดักกามของสุขุมแล้ว
พี่สุขุมมารอบสอง
เสียงใครหว่า
มายด์รู้ใช่ไหมมาแล้วจะต้องเจออะไร
พี่มายติดบ่วงสวาทไปแล้วเหลือน้องมิ๊นต์จะรอดมือมารหรือเปล่า
สุขุมมาทำให้เทอหลงเขา
ไม่ลองจัด มนัสนันทฺกับมายดืทริปสองหนึ่งดูละครับ
ดีใจที่กลับครับมาอีกครั้งครับ บางท่านเขียนนิยายแบบครึ่งๆกลางๆอ่านแบบไม่จบมันก็เสียความรู้สึกครับ ว่าจะจบแบบไหน
ขอบคุณครับ
สนุกมากครับอยากให้ต่อเรื่องของมิ้น
ของมันเคย
โดนนายสุขุมย้ำรักแน่ๆครับ อิอิ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับไรท์
สุขุมต้องเติมเชื้อเข้าไป เอาให้ดิ้นไม่หลุด
รอสุขุมมาจัดอีกดอก
คุณมายมาทำงานอะไรตอนนี้ 555
::Grimace:: ::Grimace::
รอมานานแต่ยังมีลุ้นเหมือนเดิม
เสดอีกรอบ
นึกว่าจะทิ้งกันใว้กลางทางแล้ว
ขอบคุณที่กลับมา
เนื้อเรื่องสนุกมากครับ
สุขุมมาจัดหนักแน่
มายจะทนไหวไหมนะ ไม่ไหวแล้ว
ลูกน้องมารอแล้ว คราวนี้เอาไงดี
รอมาานได้อานสมใจอยากแล้วจัดหนักๆไปเลยคับ
เข้ามาในช่วงปลอดคนก็เข้าทางพี่สุขุมแล้วล่ะ
วนเวียนอยู่กับรสสวาท กี่รอบก็ไม่พอ
ต่อไปสุขุมพามายไปแอบดูบอสกับหลิวแล้วเกิดอารมณ์พาไป จัดกันไปอีกยก จากนั้น จัดการน้องมิ้นต์ในตอนต่อไปเลย อูย คิดแล้วอยากอ่านไวไวครับ
โดนสุขุมยำรักแน่นอน
::Hmmm::มายด์ติดใจแล้วแหละ รอบนี้คงโดนอีก
ติดใจหรือป่าวนะ
สุขุมรอเชือดเลย
เจ้านายผู้น่ารัก
สงสัยจะติดใจซะแล้ว
สมันน้อยคงไม่เท่าทันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์แน่ แต่คงต้องรอลุ้นว่าจะเจออะไรอีก
สงสารมาย ดูท่ามายจะตกบ่วงสุขุมแน่ๆ คนที่เข้ามาจะเป็นสุขุมหรือบอสกันแน่
น้องมายยังคงลืมไม่ลงแน่ๆ
หลบสุขุมไม่พ้นหรือเป็นแผนให้เข้ามาเคลียร์เอกสาร
ไม่รอก็บ้าแล้ว
รออ่านมานาน ลุยกันต่อ
รอชมไๆ
จะเป็นใครย่องมาหานะ?
ตอนใหม่มาแล้ว
ทั้งเรื่องผมรอสุขุมขยี้กามคุณมายอย่างเดียว
ส่วนกลิ่น ntr ของมินตราก็น่าสน เรื่องนี้สุดยอดไปเรยยยยยย
เจ้านายโดนอีกแน่ๆเลย
อาจจะชอบเสียวแต่ไม่รู้ตัว
โดนไอ้แก่อีกแล้วมนัสนัน
อ้างจาก: gimma.pk เมื่อ กรกฎาคม 15, 2022, 09:37:48 หลังเที่ยง
ห่างหายไปนานเลย แทบรอติดตามไม่ไหวแล้วครับ
เจอใครมาเอาอีกแล้วแน่
เอาแล้วพี่สุขุมฟันรอบสองสู้ๆ
คุณมายจะถูกหลอกยังไงนะ
สุขุมรออยู่ครับ
สุขุมแน่นอนมาตามผลงาน
อยากให้ตอนต่อไปมาไวไวอีก
จริงๆ แล้วน้องมาย ก็เซ็กซ์จัด มันได้ถูกปลุกให้ตื่นแล้ว
เที่ยวนี้จะจัดให้หนักไหม(สองทาง)
จัดรอบ2แน่
น้องมาย จะรอใครครับ
มาอีกแล้วจอมมาร
ไม่รอดแน่นอน
น่าจะโดนย้ำอีกครั้งหรือไม่ก็รอดไปเพราะเหตุบังเอิญช่วยนะครับ
อย่างนี้ต้องซ้ำนะน้องมาย 55555
กำลังรอตอนต่อไปด้วยใจระทึก
::Ahoo::
คุณมาย เธอจะเป็นอย่างไรน้า..ต่อจากนี้..
น่าติดตามว่ามายจะเอายังงัยต่อ
รอติดตามว่ามายจะโดนย้ำรอยอีกครั้งหรือไม่
อย่าช้านะครับ รออ่านตอนต่อไป
สงสัยสุขุมมาหาแน่เลย
รอรนานเลยค่ะ เสียวหีมากเลย
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
มีซ้ำแน่นอน
อยากอ่านน้องมายเจ้านายแสนสวยตอนต่อไปแล้วครับ อยากเห็นสุขุมได้ทั้งพี่ทั้งน้อง และรุมมันเลย
คุณมายด์ เสร็จสุขุมอีกครั้งแน่นอน
สวรรค์ของน้องมายมาแล้วครับบบ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววรอคับบย
สุขุมรอจัดการเหยื่ออีกรอบแน่
กลับมาติดบ่วงอีกแล้ว
กลับมาเถอะครับไรต์ นี่มันสามเดือนแล้ว ผมจะลงแดงแล้วคร้าบบบบบ
ตามต่อ
มาย
รอตอนต่อไป
รอตอนต่อไปครับ
รออ่านมานานเเล้ว
ได้เวลาฟินกันอีกแล้ว
คุณมายดูท่าจะรอดจากสุขุมแล้ว
สุขุมแผนสุดยอด เป็นidol ให้ผมได้เลย
สุขุมต้องดักรออยู่แน่ๆ
สุขุมรออยู่
เสร็จสุขุมแน่ๆ ดูแล้ว
รอบสองจะมาแล้วใช่ไหมครับ
รอติดตามผลงานเลยครับ แนวเรื่องมาดีมาก คุ้มกับการรอคอยเลย
น่าจะไม่รอด
ตื่นเต้นเร้าใจ
เหยื่อติดบ่วงแล้ว ยังไงก็ต้องเป็นเหยื่อวันยังค่ำ หนีไม่พ้นหรอก ซิ้ดด...
คงจะโดนอีกดอกแน่นอน
สงสัยสุขุมมาซ้ำรอยน้องมายแน่ๆ
ต้องมาให้สุขุมซ้ำอีกรอบ
ท่าจะโดนคาบริษัท
เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์น่าติดตามมากครับ
::Glad::สุขุม รอจังหวะจัดอีกแน่เลย ::Horror::
อยากอ่านอีก คุณมายจะยังไง
ขอบคุณครับ
น้องไม่รู้จริงๆเหรอ
ว่าคือกาอ่อยอีกแบบ
เฝ้ารอสุขุมจัดคุณมาย อีกรอบ
peak tine at office
มายด์ติดใจแน่นนอนนนน
สนุกมากเนื้อหาดี มีรายละเอียดไม่โอเว่ยร์มีแต่เอา ติดตาม ๆครับ
::Cheeky::สนุกน่าติดตามทุกตอน เสียดายที่มาถึงตอนสุดท้ายแล้ว
เงียบหายไปอีกแล้วรอนานมากเลยครับ
รอติดตามอยู่นะครับ
สุขุมรอบจัด
สุขุมนี่หลอก(มา)ล่อเก่งจริงๆ
ใครมาละนั่น บอส หรือ สุขุม หรือ ใคร
ขอบคุณครับ
รอติดตามสุขุมดาบ2จะสนุกขาดไหน
ไม่น่ารอด คงโดนจัดอีกรอบแน่
แผนที่ดี
พญาเสือสุขุม รอคอยจจังหวะจู่โจม เที่ยวนี้น่าจะเข้าถึงตัว เล่นเสี ::HeyHey::ยวจนติดใจแน่ ::DookDig::
จบแค่นี้หรือครับ อยากอ่านอีก ตอนมายโดนสุขุมจัดตอนมีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ ไม่ใช้ยาช่วย และเล่นทั้งสามทางเลยครับ
มีคนรอ?
สุดยอด
ยังกระชับ ทันใจ
ชอบเรื่องนี้มาก ติดตามผลงานคอนต่อไปครับ
ดีใจที่ได้อ่านตอนต่อ ให้ลุ้นต่อว่า สุขุมกับมาย จะจบแบบไหน
::Snap::ลุ้นให้มีซ้ำย้ำรอยรัก
รอสุขุมจัดรอบสอง แล้วจะมีใครเข้ามาร่วมแจมมัย
ไรต์คร้าบบบ หายไปเกินครึ่งปีแล้วคร้าบบบ
ผมมารอไรต์ที่หน้าเวปแทบทุกวันเลย รอตอนต่อไปอยู่นะครับผม
คุณมาย จะโดนอีกมั้ยน้อ
มายหลงแน่ๆ
สุชุมรู้ว่าสาวติดใจเหมือนกัน
เลยหาจังหวะมาซ้ำ
รอตอนต่อไป มาต่อไวๆนะคร้าบ
การเขียนบรรยายทำได้ดีมากครับ ยิ่งฉากเสียวตอนที่แล้วเห็นภาพลอยมาเป็นฉากๆเลย
งานนี้ไม่รอดสุขุมอีกเป็นแน่
รออยู่นะครับ ถึงนานก็ยังมีความหวังว่าจะมาให้อ่าน หรือจะออกเป็นe.bookก็สนมจครับ
น้องมายจะลงเอยแบบไหนหนอ
รอติดตามครับ
สุดยอด
สุขุมมันร้าย
มายน์ตกเป็นทาสบำเรอนายสุขุมแน่ๆ
ไรต์หายไปไหน มีใครพอทราบไหมคร้าบบบ
หรือแอบไปปล่อยไว้ในเวปเสียตังที่ไหน กลับมาแจ้งก่อนครับ เดี๋ยวผมรีบตามไป
ติดตามด่วน
มายโดนต่อแน่ในที่ทำงาน เสดสุขุมอีก
ยังรอตามอยู่นะครับ
น้องมายจะตกเป็นทาสกามของสุขุมไหม รอติดตามอยู่นะครับ
ไล่อ่านทุกตอนเลย
มีครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งต่อๆไปก็ไม่น่ายาก
บรรยายได้เห็นภาพและจินตนาการตามได้ดีเลยครับ
สุขุมรอจัดที่ออฟฟิตครับ ::KO::
ใครโผล่มารอบดึกครับเนี่ย น่าลุ้นๆ
จะมีตอนต่อไปไหม กำลังสนุกเลย
รอซ้ำรอบสองอยู่นา
ยังรอน้องมาย ไม่เสื่อมคลายครับ
สุขุมมารอต่ออีก
ไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานเลย ลืมเรื่องไปหมดเลย ต้องย้อนไปอ่านตอนเดิม
สุดยอดเลย
สุขุมอีกรอบไหม
ไม่น่ารอดอีกรอบ
หลอกมาให้เชือดอีกละโดนรอบ2นี้ติดใจเเน้ๆ
อยากให้เขียนต่ออีกภาคครับ ภาษาดีมากเลย
ไม่รอดสุขุมอีกแน่ โดนจัดการอีกรอบ
ไม่กลับมาเขียนต่อแล้วเหรอครับ ยังรออยู่นะ
มาติดตามเหยื่อรายต่อไป
สุขุมรอจัดใายต่ออต่ฯ
สุขุมนี่ร้ายจริงๆ รอติดตามว่าจะครองใจมายได้มั้ย
ติดใจสุขุมแน่ๆ
เป็นเรื่องที่ชอบมากๆอีกเรื่องเลยครับ
อยากให้กลับมาต่อครับ หายไปนานเลย
เดาไม่ออกเลยว่า คุณมายจะโดนซ้ำในที่ทำงานหรือปล่าว
รอนาน แต่เนื้อเรื่องพาติดตามรอ
เรียบร้อยสุขุมอีกรอบ
รอบนี้จัดกลางออฟฟิศรึเปล่า
จะมีแต่งเพิ่มอีกไหมนะรอสุขุมอยู่
เล่นกลางออฟฟิคหรือเปล่า
น้องมายจะเป็นยังงัยต่อน้อ ทิ้งช่วงนานและ
ยังคงรอสุขุมได้จัดคุณมายรอบสองอยู่อย่างมีความหวัง
thank
สุดยอดครับ ลุยกันต่อครับ กำลังสนุกเลย
รอสขุมพาสาวเข้าห้องเชืออีกรอบ
รอสขุมวางแผ่นจัดพามนัสนันท์เข้าห้องเชือดเสกเด็กเข้าท้อง
เสร็จอีกรอบ
รอนานมาก ::DookDig:: ::DookDig::
รอนานมากครับ
ตามมาเก็บผลงานอีกแล้ว
ย้ำ
+1
น่าติดตามมากเลย มีจัดอีกแน่ๆ
มีรอบสอง
รอดไหม
มายติดใจลีลาสุขุม
จะได้ซ้ำไหมหนอ
รอต่ออีกรอย
โดนนายสุขุมหลอกมาจัดคาออฟฟิศแน่ๆ
ไม่รู้คุณมายจะติดใจลีลานายสุขุมหรือเปล่านะ แต่คงมีโดนอีกหลายรอบแน่
ไม่น่าจะรอดนะคืนนี้ หรือว่าจะติดใจแล้วสิ
รอนานเลยเรื่องนี้ิ ดีที่สุดที่เคยอ่านรีบมาต่อนะ จะได้รู้ว่ามีรอบ2หรือเปล่า
โดนสุขุมรอบสองไหม
มายมาเคลียร์งาน แต่สุขุมมาเคลียร์กาม
น้องมายคนติด........แล้วสิ
ติดใจสุขุมแน่ๆ
จงไม่สวย
จัดเลยในออฟฟิศ
สุขุม จ้องจะเล่นอีก แต่ นิ่งเลย ภาคต่อ
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อครับ สนุกมากกก
น่าสงสารจัง
อยากให้ซ้ำไวไว อยากเหนปฎิกริริยา
ติดใจซะจนคงต้องยอมอีกแน่ ๆ
เนื้อหากำลังสนุกได้ที่เลย
จัดหนักจัดเต็ม้เลยครับ
มายเสร็จสุขุมแล้วต่อไปก็ลุ้นมิ้นท์ว่าจะรอดหรือไม่น่าติดตามมากเลยครับ
เนื้อเรื่องสุดยอดเลยครับ
ใครหนอ
นายสุขุมมารอจัดหนักหรือ บอส มารอพบหรือเปล่านะ
หรือมายจะเริ่มติดใจ
มายจะเจอกับอะไรอีก ลุ้นมากครับ ขอบคุณที่สละเวลามาแต่งเรื่องสนุก ๆ ให้อ่านนะครับ รอติดตามครับ
รออยู่นานมากแล้ว รอเธอกลับมา อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไป
มาแบบนี้ต้องมีซ้ำรอยใช่ไหมครับ ::DookDig::
รอบนี้ถึงคราวของมินต์แล้ว
ไม่น่ารอด
พี่สุขุมวางแผนอีกแน่ๆ
แทบรอติดตามไม่ไหวแล้วครับ
เสร็จอีกรอบมั้ย
วันนี้คุณมายน่าจะโดนสุขุมอีกแน่ๆ
ในที่สุดก็ติดใจสุขุม แบบนี้ต้องจัดอีกหลายๆรอบ
จะมีฉากมายโดนในออฟฟิศไหมนะ
มีซ้ำรอบสองต่อแน่ๆเจ้านาย
อยากอ่านต่อจริงๆ
ตอนนี้จะโดนไหม
ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ ติดตามน้องมายต่ออย่างจดจ่อ ::HoHo::
รอตอนต่อไปเลยครับ
ไอ้สุขุมนี้เน่จรืงๆ
คัยมาหาน้อมากอีกนะ
::Glad::
นายสุขุมแอบย่องมาสานต่อ ลีลาสวาทกับ น้องมายด์แน่เลย
นายสุขุมแอบย่องมา สานต่อ กิจกรรมเข้าจังหวะ กับน้องมายด์ แน่เลย
เรื่องนี้ยอดเยี่ยม กำลังรอติดตามตอนต่อไปอยู่ครับ
คิดถึงลีลาอันเร้าร้อนของสุขุมเลยต้องหาเวลามาระลึกความหลังกันหน้อย
คืนไม่พ้นสุขุม คุณมาย
เกืดอะไรขึน ตอบใหม่แล้วนี่นา
นายสุขุมรอซ้ำอีกแล้ว
ไม่รู้จะสงสารใครดีกว่าเลย สุขุม เล่น งาน มนัสนันท์ซะแล้ว
น้องมายคงจะติดใจสุขุมแล้วละ
มี 1 แล้วต้องมีต่อ แน่นอน
สุขุมน่าจะกลับมาจัดมายในออฟฟิส
สุขุมมาดักรอเชือดตามแผนแน่ๆ
สุขุมคงรอสอนบทใหม่มาย
สุขุมต้องมีแผนต่อไปแน่แน่
::WowWow:: ไล่อ่านมา จะ15 ตอน สนุกทุกตอน สำนวนเริ่มสด ใหม่ รอน้องคนใหม่ หรือจะยำคนเดิมดีคับ
แผนสุขุม มาดักรอเชือดแน่ๆ
จะเสียงใคร พ่อสุขุมตัวแสบนี่เอง
สุขุมเทคแคร์เหยื่อดีมากๆ
ขอบคุณครับ
สุขุมมาขอต่ออีกแน่ๆ
จะมีอีกึรั้งมั้ย
แล้วมีคนที่คอยจ้องรอคอยอยู่ถึงสองคน ใครมีโอกาสก็คงจะได้จังหวะที่ดี ๆกับสาวสวยที่พร้อมจะรับมืออยู่แล้ว เตรียมตัวไว้แล้วสำหรับครั้งต่อไป
โดนเชือดอีกแน่ๆ
โดนจัดคาออฟฟิศแน่
คุณมาย จะต้องโดนอีกหลายดอก
รอบนี้ มินตราโดนจัดแน่
คุณมายเสร็จแน่นอน
::Pull::
สุดจิงๆ
เงียบไปนานเลย อยากให้มาต่อ จะลงแดงแล้ว
คันแหละมาย
ต้องจัดอีกรอบแล้วแบบนี้
โดยซ้ำอีกแน่
หายเงียบไปเลย เมื่อไกน่จะกลับมาเขียนต่อยังรออยู่นะ
ตกเป็นทาสบำเรอกามให้กับสุขุมแล้วตน้องมาย
ลุ้นเรื่องของมินด้วยเลยว่าจะเป็นยังไง ของที่อาร์มได้มาต้องเป็นยาแบบที่สุขุมใช้แน่เลย สนุกมากครับ
รอน้องมายใจอ่อนอีกสักรอบ
เมื่อไหร่จะได้ย้ำรอยเดิม ติดตามต่อไป
ใครมาหามายตอนดึก
สุขุมสมชื่อ ได้น้องมายอีกรอบแน่ๆ
::Glad::
อยางนี้น้องมายไม่รอดแน่555
โดนคาห้องทำงานแน่ๆ ::Horror::
ขอบคุณมากก
::Hunger:: ::Hunger::
เเผนการสุขุมไม่ธรรมดาเลย
กลับมาโดน
เข้าทางพี่สุขุมอีกแล้ว น้องมายจะไปไหนเสีย
เสียดายที่ไรท์ไม่มาเขียนต่อ
::Snap:: ดีๆ
ใช่นายสุขุมไหมนี่รอเวลารอบสอง
ชมต่อ
เรื่องราวสนุกมาก อยากให้มีต่อนะครับ . หรือถ้ามีต่อลงไว้ที่อื่นรบกวนผู้รู้ชี้ทางด้วยนะครับ
ใครมาดักรอมายกันนะ
อ้างจาก: Orgasmic writer เมื่อ กรกฎาคม 15, 2022, 09:19:35 หลังเที่ยงพิษสวาทบ่วงบาศกามา ตอน 16
หลังจากขับรถมาร่วมชั่วโมงเศษ ฝ่าฟันกับฝูงรถราที่เบียดเสียดยั้วเยี้ยอยู่เต็มถนนหนทาง มนัสนันท์ก็เดินทางมาจนเกือบจะถึงตึกสำนักงานของตนที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง วันนี้เป็นเพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่เธอเริ่มทำงานมา ที่เดินทางถึงออฟฟิศสายจนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะสิบโมงแล้ว มิหนำซ้ำเหตุผลของการมาสายก็น่าอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟังได้ ว่ามัวเสียเวลาไปกับการรำลึกนึกถึงเรื่องราวคาวโลกีย์ของตนกับลูกน้องจนเลยเถิดถึงขั้นเผลอช่วยตัวเองไปพร้อม ๆ กับภาพเหตุการณ์ที่แล่นอยู่ในหัว แม้สมองจะพยายามสั่งการให้ลบลืมเรื่องราวในคืนนั้นอย่างเด็ดขาด แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ มันยังคงตามวนเวียนหลอกหลอนมนัสนันท์อยู่ในทุกขณะจิต จนตนเองอดคิดไม่ได้ว่า หรือลึก ๆ แล้ว เธออาจเป็นคนที่มีพื้นเพความต้องการทางเพศสูง เพียงแต่ที่ผ่านมาความรักนวลสงวนตัวได้สะกดมันเอาไว้อยู่ในส่วนลึกจนไม่เคยรับรู้
แล้วไฟจราจรที่เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวก็ดึงสติของมนัสนันท์ให้กลับมาจดจ่ออยู่กับท้องถนนอีกครั้ง หญิงสาวขับรถผ่านสี่แยกไฟแดงไปได้ จนในที่สุดเธอก็กำลังจะถึงปากทางเข้าอาคารจอดรถอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับรถข้างหน้าที่เพิ่งจะเลี้ยวเข้าอาคารไปหมาด ๆ ถึงแม้จะเห็นเพียงช่วงสั้น ๆ แต่มนัสนันท์ก็จำรถคันนั้นได้เป็นอย่างดี รถสปอร์ตสุดหรูราคาเหยียบ 20 ล้านบาท ที่เธอได้เคยนั่งอยู่ในนั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนกับชายที่เธอเคยรักสุดหัวใจอย่าง บอส
แค่รู้ว่าตนเองกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะสร้างบาดแผลทิ้งไว้ในใจของเธอจนเหวอะหวะ มนัสนันท์ก็จิตใจหวั่นไหวพร้อมกับมือไม้ที่เริ่มสั่นเทา ก่อนเธอจะใช้เวลาคิดเพียงเสี้ยววินาทีตัดสินใจขับรถพุ่งตรงเลยไปจากอาคารสำนักงานของตน แม้จะยังไม่รู้ว่าตนกำลังจะไปไหน แต่ก็ขอให้ได้ออกจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเป็นพอ
มนัสนันท์ขับรถมาจอดที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากออฟฟิศ ซึ่งแน่นอนว่าคงจะกลายเป็นที่ทำงานชั่วคราวของเธอในวันนี้ หญิงสาวพราวสเน่ห์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อไล่โทรหาลูกน้องระดับหัวหน้างานเพื่อจะแจ้งว่าวันนี้เธอจะไม่เข้าสำนักงาน มนัสนันท์ไล่โทรออกไปเรื่อย ๆ จนต้องมาสะดุดหยุดชะงักกับการโทรหาลูกน้องคนสุดท้ายอย่าง สุขุม มนัสนันท์แสดงท่าทีอึดอัดออกมาอย่างชัดเจนเมื่อจะต้องโทรหาเขา เพราะสถานะระหว่างกันที่มันเปลี่ยนไปอย่างก้าวกระโดดจากที่เคยเป็นแค่ เจ้านายกับลูกน้อง แต่ตอนนี้ดันกลับตาลปัตรแปรเปลี่ยนเกินเลยถึงขั้นเป็นคู่ชู้สาว หรือเรียกตามภาษาชาวบ้านว่า ผัวเมีย อย่างที่สุขุมใช้เป็นสรรพนามเรียกแทนตัวเขาและเธอในคืนนั้น มันจึงทำให้การกดโทรออกที่ช่างยากเย็นเสียเหลือเกินสำหรับมนัสนันท์ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอยู่หลายครั้งก่อนจะกลั้นใจกดมือถือเพื่อจะโทรออกไปหาเขาในที่สุด แต่แล้วหญิงสาวก็ถึงกับสะดุ้งจนทำมือถือของตัวเองหล่น เพราะชายที่เธอลำบากใจหนักหนาที่จะต้องโทรไปหา กลับเป็นฝ่ายที่โทรเข้ามาหาเธอเสียเองอย่างเหมาะเจาะราวกับเป็นพรหมลิขิตจากสวรรค์ มนัสนันท์ทำตัวเงอะ ๆ งะ ๆ เพื่อตั้งสติและทำตัวให้เป็นปกติอยู่สักพักก่อนจะกดรับสายเขา
"ฮะ ฮะ ฮัลโหล สวัสดีค่ะพี่สุขุม มีอะไรหรือเปล่าคะ?" แม้จะตั้งสติและคิดว่าตัวเองเป็นปกติแล้ว แต่เสียงพูดของมนัสนันท์ที่เปล่งออกมา กลับยังตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัด
"สวัสดีครับคุณมาย ขอโทษทีที่โทรมากวน พอจะสะดวกคุยไหมครับ?"
"คุยได้ค่ะ มีเรื่องอะไรหรอคะ?"
"คุณมายอยู่ที่ออฟฟิศหรือยังครับ?"
"อ้อ ยังค่ะ พอดีมา..." ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค สุขุมก็ชิงพูดสวนขึ้นมาต่อ
"งั้นดีเลยครับ ตะกี้ผมบังเอิญเห็นแฟนคุณมายอยู่ใต้ตึก ผมเลยโทรมาบอกคุณมายไว้ก่อนครับ"
"จริงหรอคะ ขอบคุณมากนะคะ ที่โทรมาบอกมาย" แม้มนัสนันท์จะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ก็ต้องเอ่ยขอบคุณสุขุมในความหวังดีของเขา
"ว่าแต่ ตอนนี้คุณมายกับแฟนได้กลับมาพูดคุยทำความเข้าใจกันหรือยังครับ?"
"ยะ ยังหรอกค่ะ มายยังไม่พร้อมจะคุยกับเขา" มนัสนันท์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางน้ำตาก็เอ่อรื้นออกมา โดยไม่รู้เลยว่าผู้ถามกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ได้ยินแบบนั้น
"ถ้ามีอะไรที่ผมจะพอช่วยได้ บอกผมได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ งั้นเดี๋ยวมายขอตัวก่อนนะคะ" หลังจากวางสายจากสุขุม มนัสนันท์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างโล่งใจ แม้เรื่องราวในคืนนั้นไม่อาจจะสลัดให้หลุดออกไปจากใจได้ แต่การที่สุขุมไม่ได้พูดอะไรถึงมันออกมาเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ขึ้น ก็ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้กับหญิงสาว ว่าสุขุมนั้นสามารถทำได้ตามสิ่งที่เขาให้คำมั่นกับเธอเอาไว้ในคืนนั้น
(ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในคืนสวาทระหว่างสุขุมกับมนัสนันท์)
ความเหนื่อยล้าจากเกมกามมาราธอนที่ทำให้มนัสนันท์หมดสติหลับคาเตียงไปในที่สุด หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไปจนเกือบจะถึงรุ่งเช้า หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสภาพสะลึมสะลือ หัวสมองหนักอึ้ง ก่อนเธอจะค่อย ๆ ปรับสายตาเพื่อประมวลผลสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัว ลักษณะห้องที่ไม่คุ้นตาค่อย ๆ ปลุกย้ำเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นให้ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างแจ่มชัดขึ้นคือท่อนแขนอันหนักอึ้งของชายร่างท้วมที่วางพาดผ่านบริเวณเนินหน้าอกเปลือยเปล่าของมนัสนันท์อย่างถือสิทธิ์ หญิงสาวสะดุ้งโหยงรีบประคองตัวขึ้นจนเห็นว่าตนเองในตอนนี้อยู่ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า ไร้อาภรณ์ใด ๆ หลงเหลืออยู่บนร่างกายติดตัวเลยสักชิ้น มนัสนันท์ใบหน้าซีดเผือด เพราะสิ่งที่ตนคิดว่าเป็นแค่เพียงความฝันกลับเกิดขึ้นกับเธอจริง ๆ ในตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมด ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรเลยเถิดได้ถึงขนาดนี้ น้ำตาแห่งความเศร้าโศกค่อย ๆ เอ่อไหลออกมาอาบนองสองข้างแก้ม ด้วยเสียใจที่พลาดพลั้งเสียความสาวให้กับชายที่ตนไม่ได้รัก มนัสนันท์นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ชั่วครู่ ก่อนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตั้งสติ ใช้สองมือปาดคราบน้ำตาออกจากแก้ม แล้วรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงเพื่อหาเสื้อผ้ากลับมาสวมปกปิดเรือนร่างและพาร่างกายที่บอบช้ำของตนออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด
แต่ทันทีที่จะก้าวเท้าลงจากเตียง ความแสบตึงก็แล่นพล่านออกจากกลางหว่างขาจนต้องรีบส่งมือไปเกาะกุมเป้าเอาไว้ แล้วนิ้วเรียวเล็กก็สัมผัสได้ถึงคราบอันเหนียวข้นที่เกาะเกรอะกรังอยู่เต็มร่องสาวอันเป็นต้นตอของกลิ่นคาวที่คละคลุ้งเตะจมูก มนัสนันท์ก้มมองดูคราบสีขาวขุ่นปนแดงที่เกาะติดนิ้วด้วยความสะอิดสะเอียดจนรู้สึกอยากอาเจียน ก่อนจะรีบฝืนกายเดินก้มเก็บเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนที่ตกหล่นกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้องแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
มนัสนันท์ไม่มีเวลาให้สำรวจร่างกายได้มากนัก เธอได้แต่วักน้ำจากอ่างล้างหน้ามาเช็ดเรือนร่างอย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้าชุดเก่ากลับไปโดยเร็ว เพื่อหวังจะพาตนเองออกจากโรงแรมแห่งนี้ให้ไวที่สุด พอจัดแจงทุกอย่างจนเข้าที่ เธอก็รีบเดินจ้ำออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะต้องร้องอุทานด้วยความตกใจเพราะชายร่างท้วมที่นอนหลับใหลอยู่แนบข้างตนเมื่อครู่ กลับนั่งเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ปลายเตียงโดยไม่ได้มีท่าทีกระดากอายเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเขาได้ ในตอนนี้การต้องเผชิญกับเขาหลังเพิ่งผ่านพ้นเรื่องราวคาวสวาทที่ช่างสับสนมึนงง ยิ่งทำให้หญิงสาวจิตใจสั่นไหวอย่างรุนแรง จนต้องรีบหลบสายตาและฝืนเดินเลี่ยงไปคว้ากระเป๋าของตนที่วางอยู่ตรงโซฟา พอจัดแจงของในกระเป๋าเรียบร้อย เธอก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังประตูห้องโดยไม่มีท่าทีจะหันกลับมาคุยกับสุขุมเลยสักนิด
"คุณมายจะไปแล้วหรอครับ?" คำถามของสุขุมภายใต้บรรยากาศที่เงียบสงัดทำให้มนัสนันท์ที่กำลังจะเงื้อมมือไปเปิดประตูต้องหยุดลง
"ค่ะ มายขอตัว" มนัสนันท์ยังคงไม่หันกลับมามองหน้าผู้ถาม ทั้งยังตอบกลับเขาไปเพียงสั้น ๆ ด้วยไม่รู้จะวางตัวอย่างไร จนไม่อยากจะอยู่ในห้องนานกว่านี้แม้เพียงเสี้ยวนาที
"แล้วคุณมายจะกลับยังไงล่ะครับ ให้ผมไปส่งนะครับ" มนัสนันท์ได้ยินความปรารถนาดีของสุขุมที่หยิบยื่นให้ แทนที่จะรู้สึกซาบซึ้ง แต่มันกลับยิ่งตอกย้ำถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา จนก่อเกิดเป็นความรู้สึกขมขื่นอยู่เต็มอกจนน้ำตาค่อย ๆ เอ่อรื้นออกมาเต็มสองตา
"ถ้าพี่ไปส่งครั้งนี้ มันจะไปจบที่โรงแรมไหนอีกละค่ะ" หญิงสาวเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพูดสวนสุขุมกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณมาย ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ต้องการจะให้มันเป็นแบบนี้เลยครับ แต่ว่า..." สุขุมพยายามคิดหาคำตอบที่สวยหรูเพื่อเอาตัวรอด แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ มนัสนันท์ก็พูดสวนกลับมาจนเขาต้องหยุดพูดลง
"หยุดพูดเถอะค่ะ มายไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว แล้วก็... เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันก็แค่เกิดจากความผิดพลาด ช่วยคิดซะว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราก็แล้วกัน" มนัสนันท์ไม่อยากจะฟังคำแก้ตัวใด ๆ ของสุขุมในตอนนี้ จึงพูดสวนเขากลับไป ก่อนจะพูดดักคอไม่ให้เขาพูดถึงเรื่องนี้อีก ด้วยเกรงว่าถ้าเขาเอาไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ มันจะกระทบกับชื่อเสียงและหน้าที่การงานของเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มนัสนันท์ตั้งใจจะทิ้งประโยคนี้จะเป็นประโยคสุดท้ายไว้กับสุขุม ก่อนทำท่าจะเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ผมคงหลอกตัวเองว่าเรื่องราวดีดีระหว่างเรามันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับคุณมาย" คำพูดของสุขุมที่เอ่ยสวนกลับมา ทำเอามนัสนันท์ถึงกับหยุดชะงัก พลางจิตใจก็เกิดอาการสั่นไหว
"พี่จะคิดยังไงก็แล้วแต่พี่เถอะค่ะ แต่สำหรับมาย มันคือความผิดพลาดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น" แม้มนัสนันท์จะรู้สึกสับสนเพราะภาพกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไป ค่อย ๆ ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ ทั้งภาพการจูบอันเร่าร้อน หรือภาพการกระเด้งเอวเข้าใส่สุขุมอย่างแรดร่านของตน ล้วนบ่งบอกว่าเธอก็ยินยอมพร้อมใจให้เขากระทำ แต่หญิงสาวก็อับอายเกินกว่าจะยอมรับความจริงในข้อนั้น จึงทำได้แต่ปฏิเสธหลังชนฝา
"ใจของคุณมายมันบอกแบบนั้นจริง ๆ หรอครับ" สุขุมยังคงพูดต่อ เพราะรู้ว่าลึก ๆ แล้ว มนัสนันท์ก็ต้องรู้สึกดีกับท่วงทำนองรักที่เขามอบให้อย่างแน่นอน ราวกับว่าสุขุมพูดจี้ถูกจุด เพราะครั้งนี้หญิงสาวกลับเลือกที่จะฟังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ตอบโต้อยู่ชั่วครู่คล้ายเธอกำลังคิดตาม ก่อนจะบิดลูกบิดประตูห้องเพื่อเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องในคืนนี้ให้รำคาญใจคุณมายอีก เพียงแต่จะขอเก็บมันไว้เป็นความทรงจำของผมก็เท่านั้น" สุดท้ายสุขุมก็รับปากว่าจะไม่พูดเรื่องราวคาวโลกีย์ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อหวังให้มนัสนันท์คลายความกังวลใจ แล้วหลังจากนั้นหญิงสาวก็เดินโซเซพ้นจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก
(นั่นคือสิ่งที่สุขุมรับปากมนัสนันท์เอาไว้ และจนถึงตอนนี้เท่าที่หญิงสาวรับรู้ เขาก็ทำได้ตามที่เขาพูดทุกประการ)
.
.
.
"นี่พวกเรา แถวบ้านพักที่จะไปมีคาเฟ่สวย ๆ ด้วยแหละ ดูสิ" ก้อยยื่นมือถือของตนที่บันทึกรูปภาพร้านคาเฟ่ที่ตั้งใจจะแวะไปถ่ายรูปเอาไว้ให้เพื่อน ๆ ดู
"แหม ทีเรื่องแบบนี้นี่พร้อมเชียวนะ" บิ๊กเห็นท่าทีระรี้ระริกของเพื่อน ก็อดที่จะแซวไม่ได้
"ก็แน่นอนซิ!! นาน ๆ จะได้ไปเที่ยวพร้อมหน้ากับเพื่อนแบบนี้สักที" ก้อยตอบสวนทันควัน เพราะนับตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยและรู้จักกันมา เธอก็ไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเองแบบนี้เลยสักครั้ง จึงอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่ไปเข้าค่ายอาสาเท่านั้น
"หูยยย สวยจริงด้วยว่ะก้อย" ทันทีที่กิ๊ฟท์เห็นรูป ก็เห็นพ้องกับที่เพื่อนเธอพูดทุกประการ
"มิ้นท์ แกลองดูซิ" แล้วกิ๊ฟท์ก็ส่งมือถือของก้อยให้มินตราดูต่อ
"อื้อ ๆ สวยจริงด้วย แถมติดทะเลอีกนะเนี่ย" มินตราที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจดูมากนัก แต่พอเห็นภาพบรรยากาศของร้านเท่านั้นแหละ ก็ปฏิเสธความสวยงามของร้านรวงที่ตกแต่งอย่างพิถีพิถันและตั้งอยู่ติดริมทะเลไม่ได้เลยจริง ๆ
"เห็นมั้ยล่ะ ชั้นบอกแล้ว นี่อยากจะไปซะตอนนี้เลยเนี่ย" พอเห็นทุกคนเออออด้วย ก้อยก็ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
"เบาได้เบา เดี๋ยวก็ได้ไปวันศุกร์นี้แล้ว ใจเย็น ๆ หน่อยเพื่อน ว่าแต่... เบิร์ด มึงนั่งเงียบเลยนะ มึงอยากไปป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องเบรคก้อยก่อนจะคิดเตลิดเปิดเปิงและพูดเพ้อเจ้อไปไกลกว่านี้ พลางย้อนกลับไปถามเบิร์ดที่เอาแต่นั่งนิ่งคิดอะไรอยู่คนเดียว ไม่พูดไม่จา
"เห้ย!! เบิร์ดโว้ยยย!! มึงได้ยินกูป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องตะโกนใส่ถึงจะทำให้เบิร์ดหันมาสนใจเขา
"นี่มึงตะโกนทำไมว่ะ เรียกธรรมดากูก็ได้ยินแล้ว" เบิร์ดถึงกับสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ แล้วจึงได้เห็นว่าตอนนี้ทุกคนในกลุ่มกำลังจ้องมองมายังเขาเป็นตาเดียว รวมถึงมินตราด้วยที่มองมาหาเขาด้วยแววตาที่ดูห่างเหิน
"ห่าาา กูเรียกมึงไปแล้วโว้ย แต่มึงก็เอาแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ กูถามว่ามึงอยากไปเที่ยวไหมเนี่ย? เห็นนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับใคร"
"ไปซิว่ะ กูต้องไปให้ได้" คำตอบของเบิร์ดยิ่งทำให้ทุกคนทำหน้าฉงน ราวกับเขามีธุระอะไรบางอย่างจึงจำเป็นจะต้องไป หาใช่ว่าต้องการจะไปเที่ยวเหมือนกับคนอื่นเขา ใครจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเบิร์ดไม่ได้นั่งเหม่อลอยแต่อย่างใด แต่กลับกัน เขากำลังคาดเดาแผนการที่แท้จริงของอาร์มอยู่ เพราะเขารู้อยู่เต็มอกว่าอาร์มไม่ได้เป็นคนจิตใจดีที่จะมาหาที่พักให้กับเพื่อนฝูงฟรี ๆ แต่ลึก ๆ แล้วอาร์มต้องมีแผนการชั่วร้ายบางอย่างที่จ้องจะเคลมสวาทหญิงสาวที่เขาหลงรักอย่างแน่นอน แม้จะรู้ทั้งรู้ แต่เบิร์ดก็ไม่สามารถจะพูดบอกใครได้ โดยเฉพาะกับมินตรา เพราะดูจะเป็นการใส่ร้ายเพื่อนจนมีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขานั้นแย่ลง ดังนั้นทริปนี้เขาจึงจำเป็นต้องไปเพื่อปกป้องคนที่เรารักให้รอดพ้นจากคนชั่ว ๆ ให้ได้
"เออ ๆ กูเชื่อแล้วว่ามึงอยากไป" แม้จะตะขิดตะขวงใจในคำตอบของเพื่อน แต่บิ๊กก็ขี้เกียจจะไปไล่จี้ถามต่อจนเสียบรรยากาศ
"ดีดี งั้นกลุ่มเราก็ไปกันครบทุกคน เอ้อ นี่ชั้นว่านะ ตอนเย็นเรามาทำปิ้งย่างอาหารทะเลกันดีกว่า" กิ๊ฟท์ไม่ปล่อยให้เกิดภาวะสุญญากาศขึ้นในกลุ่ม รีบเสนอไอเดียกับเพื่อนต่อ
"เห้ย น่าสน ๆ ได้กินอาหารทะเลแล้วก็ดื่มด่ำกับเสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง โคตรดีเลย" บิ๊กสนับสนุนไอเดียออกมาอย่างออกนอกหน้า
"แต่ว่าที่บ้านพักจะมีเตาย่างหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ" มินตราก็รู้สึกชอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่บ้านพักจะมีอุปกรณ์ทำอาหารอย่างที่ต้องการไหม
"ก็เดี๋ยวให้อาร์มหาให้ก็ได้นะเราว่า" ในขณะที่ทุกคนกำลังกังวลเรื่องเตาย่างอยู่นั้น ก้อยก็ดูเหมือนจะหาทางแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้
"พักนี้แกดูสนิทกับอาร์มจังนะ อย่าบอกนะว่าแกกับมัน..." กิ๊ฟท์อดที่จะถามไม่ได้ เพราะพักหลังก้อยก็สนิทกับอาร์มอย่างผิดสังเกต
"บ้าน่าาา!! มันจะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้นเล่า คนที่มันสนใจคนนู้นนู่น" ก้อยรีบปฏิเสธทันควัน พลางบุ้ยปากไปทางมินตราจนทุกคนมองตาม แล้วมินตราที่ถูกทุกสายตามองเข้าหาก็ได้แต่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรต่อ
ในระหว่างนั้นทั้งมินตรา ก้อย กิ๊ฟท์ บิ๊ก และเบิร์ด ก็ยังนั่งพูดคุยเพื่อจัดแผนเที่ยวกันอย่างต่อเนื่องด้วยที่กลุ่มของพวกเขาเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดทริปนี้ จึงรับอาสาที่จะเป็นผู้จัดการเรื่องสถานที่และกิจกรรมทั้งหมด หลังจากทุกอย่างเริ่มลงตัว ทั้งกิจกรรม อาหาร และเครื่องดื่มที่พวกเขาจะต้องเตรียม บิ๊กก็วนกลับมาแซวเบิร์ดที่ยังคงนั่งเงียบอยู่
"เอ้อ เบิร์ด กูไม่ได้ซื้อนมไปให้แดกนะเว้ย คนอื่นเขากินเหล้ากินเบียร์กันหมด"
"เออ ไม่เห็นจะมีอะไร กูแดกมาหลายรอบแล้ว" เบิร์ดโดนแซวกลางวง เลยจำเป็นต้องพูดโกหกออกไป ทั้งที่ในชีวิตนี้เขาไม่เคยได้แตะมันเลยสักครั้งเดียว ซึ่งเพื่อน ๆ ก็แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะรู้ว่าเขาโกหก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
.
.
.
"ของที่กูฝากมึงไปเอา เรียบร้อยดีปะว่ะ?" ในระหว่างคาบเรียน อาร์มก็เอ่ยปากถามเรื่องที่ตนได้ฝากฝังเอาไว้ให้ยอดทำให้
"เรียบร้อยล่ะ แต่มึงรู้จักคนพวกนี้ได้ไงว่ะ แม่งน่ากลัวฉิบหาย นึกแล้วกูยังขนลุกอยู่เลยเนี่ย" แม้ยอดจะเป็นเด็กเกเรไม่เอาไหน แต่ถ้าเทียบกับคนที่อาร์มนัดให้ไปเอาของมาให้แล้วนั้น มันช่างต่างกันอย่างลิบลับ เพราะอย่างน้อย ๆ ยอดก็ยังเป็นเด็กที่อยู่ในแวดวงนักเรียนนักศึกษา สังคมการใช้ชีวิตจึงแตกต่างจากนักเลงหัวไม้ที่ต้องใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบอย่างพวกมัน
"ไม่เห็นต้องไปกลัวเลยว่ะ ที่พวกมันต้องทำตัวน่ากลัว เพราะแม่งไม่มีเงินเป็นเครื่องมือแบบกูไง อย่าไปสนใจพวกแม่งหรอก คิดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นของพวกเราดีกว่า ฮ่า ๆๆ" อาร์มกลับไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวพวกนั้นแต่อย่างใด เพราะเชื่อมั่นว่าเงินที่เขามีอย่างมากล้นพ้นตัว จะช่วยปกป้องเขาได้ทุกอย่าง
.
.
.
"มายยังไม่มาอีกหรอครับ ช่วยลองโทรถามให้อีกทีได้ไหม" บอสที่นั่งรอมนัสนันท์อยู่ที่ใต้ตึกสำนักงานตั้งแต่ช่วงสายจนถึงบ่าย ๆ ก็ยังไม่เห็นวี่แววของหญิงสาวเลยสักนิด จนต้องเดินกลับไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เป็นรอบที่ 5
"ยังไม่เข้ามาเลยค่ะ" สาวน้อยประชาสัมพันธ์หน้าตาจิ้มลิ้มโทรเช็คขึ้นไปที่ออฟฟิศของมนัสนันท์ ก่อนจะตอบกลับชายหนุ่มรูปหล่ออย่างสุภาพ หากแต่คำตอบนั้นไม่ใช่คำตอบที่เขาคาดหวังจะได้รับ จนเริ่มออกอาการหัวเสีย เพราะเขาติดต่อมนัสนันท์ไม่ได้มาหลายวันเกินไปแล้ว จนคาดเดาได้ว่าเกิดบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นเป็นแน่ เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนสุดท้ายบอสจะหยิบมือถือแล้วพิมพ์ข้อความส่งหาใครบางคน
{มาหาผมที่คอนโดตอนนี้}�
.
.
.
ตกยามเย็นอันเป็นช่วงเวลาที่ร้านกาแฟใกล้จะปิดลงในไม่ช้า มนัสนันท์ก็สามารถจัดการอีเมล์และงานระบบต่าง ๆ ที่เธอพอจะทำได้ด้วย laptop คู่กายจนทุกอย่างเสร็จสิ้น ตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งครุ่นคิดด้วยเป็นกังวลว่าวันพรุ่งนี้บอสจะมาดักพบเธอที่ออฟฟิศอย่างวันนี้หรือไม่ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับความสงสัยที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันสวยหวานเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะกดรับสายที่โทรเข้ามานั้น
"สวัสดีค่ะพี่สุขุม" มนัสนันท์กล่าวรับสายอย่างสุภาพ พลางคาดเดาเรื่องที่สุขุมโทรมาหาไปต่าง ๆ นานา
"คุณบอสเขากลับไปแล้วนะครับ เผื่อคุณมายต้องการเข้ามาเคลียร์เอกสาร" ช่วงเวลายามเย็นที่คนหลายต่อหลายคนเริ่มทยอยเก็บของและกลับบ้านหลังจากสะสางงานเสร็จสิ้นเรียบร้อย จนทำให้พนักงานในออฟฟิศเริ่มบางตาลงไป ก็เป็นเวลาที่สุขุมตั้งใจโทรหามนัสนันท์เพื่อรายงานสถานการณ์หน้างานให้เธอรับทราบ เพราะหากโชคชะตาเป็นใจให้หญิงสาวกลับเข้ามา ก็จะทำให้เขามีโอกาสได้อยู่กับเธอสองต่อสองอีกครั้ง
"ขอบคุณนะคะ" มนัสนันท์กล่าวขอบคุณสุขุม ก่อนที่หลังจากนั้นเขาจะกดวางสายไป
.
.
.
[มาดึกแบบนี้ก็ดี ไม่ต้องมีใครมากวนใจ] มนัสนันท์คิดอยู่ในใจ หลังจากวางสายจากสุขุม เธอก็ตั้งใจปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปอีกสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเข้ามาเคลียร์เอกสาร เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องมาเจอทั้งบอสและสุขุม ซึ่งมนัสนันท์ก็คิดไม่ผิดจริง ๆ เพราะเมื่อเธอเดินเข้ามา ออฟฟิศทั้งชั้นก็โล่งชนิดที่ไม่เห็นใครนั่งอยู่สักคน เมื่อมนัสนันท์เดินไปจนถึงห้องทำงานของตน เธอก็พบเอกสารกองโตที่วางรอเธอให้ลงนาม หญิงสาวทยอยจัดการเอกสารไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปร่วมชั่วโมงเธอก็เคลียร์ได้แล้วมากกว่าครึ่ง ก่อนที่จะมีเสียงใครบางคนดังขึ้นจากบริเวณหน้าห้องจนทำให้มนัสนันท์สะดุ้งโหยง
บ้านๆน่าเอาม(/>ั๊ย
::Ahoo::
::Oops:: ภพ
จะโดนอีกรอบมั๊ยน้าาา คุณมายติดใจยัง
มายติดบ่วงสุขุมซะแล้ว สงสัยต่อไปจะโดนไม่ใช่น้อย ::Evil::
กลับมาให้เชือดอีกจนได้
รอคอยตลอด ชอบมากครับ
เรียกผมว่าสุขุม
ได้จัดการอีกรอบแน่
มีให้ลุ้นทุกตอน ตื่นเต้นดี ::DookDig::
อ้างจาก: Orgasmic writer เมื่อ กรกฎาคม 15, 2022, 09:19:35 หลังเที่ยงพิษสวาทบ่วงบาศกามา ตอน 16
หลังจากขับรถมาร่วมชั่วโมงเศษ ฝ่าฟันกับฝูงรถราที่เบียดเสียดยั้วเยี้ยอยู่เต็มถนนหนทาง มนัสนันท์ก็เดินทางมาจนเกือบจะถึงตึกสำนักงานของตนที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง วันนี้เป็นเพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่เธอเริ่มทำงานมา ที่เดินทางถึงออฟฟิศสายจนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะสิบโมงแล้ว มิหนำซ้ำเหตุผลของการมาสายก็น่าอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟังได้ ว่ามัวเสียเวลาไปกับการรำลึกนึกถึงเรื่องราวคาวโลกีย์ของตนกับลูกน้องจนเลยเถิดถึงขั้นเผลอช่วยตัวเองไปพร้อม ๆ กับภาพเหตุการณ์ที่แล่นอยู่ในหัว แม้สมองจะพยายามสั่งการให้ลบลืมเรื่องราวในคืนนั้นอย่างเด็ดขาด แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ มันยังคงตามวนเวียนหลอกหลอนมนัสนันท์อยู่ในทุกขณะจิต จนตนเองอดคิดไม่ได้ว่า หรือลึก ๆ แล้ว เธออาจเป็นคนที่มีพื้นเพความต้องการทางเพศสูง เพียงแต่ที่ผ่านมาความรักนวลสงวนตัวได้สะกดมันเอาไว้อยู่ในส่วนลึกจนไม่เคยรับรู้
แล้วไฟจราจรที่เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวก็ดึงสติของมนัสนันท์ให้กลับมาจดจ่ออยู่กับท้องถนนอีกครั้ง หญิงสาวขับรถผ่านสี่แยกไฟแดงไปได้ จนในที่สุดเธอก็กำลังจะถึงปากทางเข้าอาคารจอดรถอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับรถข้างหน้าที่เพิ่งจะเลี้ยวเข้าอาคารไปหมาด ๆ ถึงแม้จะเห็นเพียงช่วงสั้น ๆ แต่มนัสนันท์ก็จำรถคันนั้นได้เป็นอย่างดี รถสปอร์ตสุดหรูราคาเหยียบ 20 ล้านบาท ที่เธอได้เคยนั่งอยู่ในนั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนกับชายที่เธอเคยรักสุดหัวใจอย่าง บอส
แค่รู้ว่าตนเองกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะสร้างบาดแผลทิ้งไว้ในใจของเธอจนเหวอะหวะ มนัสนันท์ก็จิตใจหวั่นไหวพร้อมกับมือไม้ที่เริ่มสั่นเทา ก่อนเธอจะใช้เวลาคิดเพียงเสี้ยววินาทีตัดสินใจขับรถพุ่งตรงเลยไปจากอาคารสำนักงานของตน แม้จะยังไม่รู้ว่าตนกำลังจะไปไหน แต่ก็ขอให้ได้ออกจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเป็นพอ
มนัสนันท์ขับรถมาจอดที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากออฟฟิศ ซึ่งแน่นอนว่าคงจะกลายเป็นที่ทำงานชั่วคราวของเธอในวันนี้ หญิงสาวพราวสเน่ห์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อไล่โทรหาลูกน้องระดับหัวหน้างานเพื่อจะแจ้งว่าวันนี้เธอจะไม่เข้าสำนักงาน มนัสนันท์ไล่โทรออกไปเรื่อย ๆ จนต้องมาสะดุดหยุดชะงักกับการโทรหาลูกน้องคนสุดท้ายอย่าง สุขุม มนัสนันท์แสดงท่าทีอึดอัดออกมาอย่างชัดเจนเมื่อจะต้องโทรหาเขา เพราะสถานะระหว่างกันที่มันเปลี่ยนไปอย่างก้าวกระโดดจากที่เคยเป็นแค่ เจ้านายกับลูกน้อง แต่ตอนนี้ดันกลับตาลปัตรแปรเปลี่ยนเกินเลยถึงขั้นเป็นคู่ชู้สาว หรือเรียกตามภาษาชาวบ้านว่า ผัวเมีย อย่างที่สุขุมใช้เป็นสรรพนามเรียกแทนตัวเขาและเธอในคืนนั้น มันจึงทำให้การกดโทรออกที่ช่างยากเย็นเสียเหลือเกินสำหรับมนัสนันท์ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอยู่หลายครั้งก่อนจะกลั้นใจกดมือถือเพื่อจะโทรออกไปหาเขาในที่สุด แต่แล้วหญิงสาวก็ถึงกับสะดุ้งจนทำมือถือของตัวเองหล่น เพราะชายที่เธอลำบากใจหนักหนาที่จะต้องโทรไปหา กลับเป็นฝ่ายที่โทรเข้ามาหาเธอเสียเองอย่างเหมาะเจาะราวกับเป็นพรหมลิขิตจากสวรรค์ มนัสนันท์ทำตัวเงอะ ๆ งะ ๆ เพื่อตั้งสติและทำตัวให้เป็นปกติอยู่สักพักก่อนจะกดรับสายเขา
"ฮะ ฮะ ฮัลโหล สวัสดีค่ะพี่สุขุม มีอะไรหรือเปล่าคะ?" แม้จะตั้งสติและคิดว่าตัวเองเป็นปกติแล้ว แต่เสียงพูดของมนัสนันท์ที่เปล่งออกมา กลับยังตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัด
"สวัสดีครับคุณมาย ขอโทษทีที่โทรมากวน พอจะสะดวกคุยไหมครับ?"
"คุยได้ค่ะ มีเรื่องอะไรหรอคะ?"
"คุณมายอยู่ที่ออฟฟิศหรือยังครับ?"
"อ้อ ยังค่ะ พอดีมา..." ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค สุขุมก็ชิงพูดสวนขึ้นมาต่อ
"งั้นดีเลยครับ ตะกี้ผมบังเอิญเห็นแฟนคุณมายอยู่ใต้ตึก ผมเลยโทรมาบอกคุณมายไว้ก่อนครับ"
"จริงหรอคะ ขอบคุณมากนะคะ ที่โทรมาบอกมาย" แม้มนัสนันท์จะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ก็ต้องเอ่ยขอบคุณสุขุมในความหวังดีของเขา
"ว่าแต่ ตอนนี้คุณมายกับแฟนได้กลับมาพูดคุยทำความเข้าใจกันหรือยังครับ?"
"ยะ ยังหรอกค่ะ มายยังไม่พร้อมจะคุยกับเขา" มนัสนันท์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางน้ำตาก็เอ่อรื้นออกมา โดยไม่รู้เลยว่าผู้ถามกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ได้ยินแบบนั้น
"ถ้ามีอะไรที่ผมจะพอช่วยได้ บอกผมได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ งั้นเดี๋ยวมายขอตัวก่อนนะคะ" หลังจากวางสายจากสุขุม มนัสนันท์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างโล่งใจ แม้เรื่องราวในคืนนั้นไม่อาจจะสลัดให้หลุดออกไปจากใจได้ แต่การที่สุขุมไม่ได้พูดอะไรถึงมันออกมาเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ขึ้น ก็ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้กับหญิงสาว ว่าสุขุมนั้นสามารถทำได้ตามสิ่งที่เขาให้คำมั่นกับเธอเอาไว้ในคืนนั้น
(ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในคืนสวาทระหว่างสุขุมกับมนัสนันท์)
ความเหนื่อยล้าจากเกมกามมาราธอนที่ทำให้มนัสนันท์หมดสติหลับคาเตียงไปในที่สุด หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไปจนเกือบจะถึงรุ่งเช้า หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสภาพสะลึมสะลือ หัวสมองหนักอึ้ง ก่อนเธอจะค่อย ๆ ปรับสายตาเพื่อประมวลผลสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัว ลักษณะห้องที่ไม่คุ้นตาค่อย ๆ ปลุกย้ำเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นให้ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างแจ่มชัดขึ้นคือท่อนแขนอันหนักอึ้งของชายร่างท้วมที่วางพาดผ่านบริเวณเนินหน้าอกเปลือยเปล่าของมนัสนันท์อย่างถือสิทธิ์ หญิงสาวสะดุ้งโหยงรีบประคองตัวขึ้นจนเห็นว่าตนเองในตอนนี้อยู่ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า ไร้อาภรณ์ใด ๆ หลงเหลืออยู่บนร่างกายติดตัวเลยสักชิ้น มนัสนันท์ใบหน้าซีดเผือด เพราะสิ่งที่ตนคิดว่าเป็นแค่เพียงความฝันกลับเกิดขึ้นกับเธอจริง ๆ ในตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมด ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรเลยเถิดได้ถึงขนาดนี้ น้ำตาแห่งความเศร้าโศกค่อย ๆ เอ่อไหลออกมาอาบนองสองข้างแก้ม ด้วยเสียใจที่พลาดพลั้งเสียความสาวให้กับชายที่ตนไม่ได้รัก มนัสนันท์นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ชั่วครู่ ก่อนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตั้งสติ ใช้สองมือปาดคราบน้ำตาออกจากแก้ม แล้วรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงเพื่อหาเสื้อผ้ากลับมาสวมปกปิดเรือนร่างและพาร่างกายที่บอบช้ำของตนออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด
แต่ทันทีที่จะก้าวเท้าลงจากเตียง ความแสบตึงก็แล่นพล่านออกจากกลางหว่างขาจนต้องรีบส่งมือไปเกาะกุมเป้าเอาไว้ แล้วนิ้วเรียวเล็กก็สัมผัสได้ถึงคราบอันเหนียวข้นที่เกาะเกรอะกรังอยู่เต็มร่องสาวอันเป็นต้นตอของกลิ่นคาวที่คละคลุ้งเตะจมูก มนัสนันท์ก้มมองดูคราบสีขาวขุ่นปนแดงที่เกาะติดนิ้วด้วยความสะอิดสะเอียดจนรู้สึกอยากอาเจียน ก่อนจะรีบฝืนกายเดินก้มเก็บเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนที่ตกหล่นกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้องแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
มนัสนันท์ไม่มีเวลาให้สำรวจร่างกายได้มากนัก เธอได้แต่วักน้ำจากอ่างล้างหน้ามาเช็ดเรือนร่างอย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้าชุดเก่ากลับไปโดยเร็ว เพื่อหวังจะพาตนเองออกจากโรงแรมแห่งนี้ให้ไวที่สุด พอจัดแจงทุกอย่างจนเข้าที่ เธอก็รีบเดินจ้ำออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะต้องร้องอุทานด้วยความตกใจเพราะชายร่างท้วมที่นอนหลับใหลอยู่แนบข้างตนเมื่อครู่ กลับนั่งเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ปลายเตียงโดยไม่ได้มีท่าทีกระดากอายเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเขาได้ ในตอนนี้การต้องเผชิญกับเขาหลังเพิ่งผ่านพ้นเรื่องราวคาวสวาทที่ช่างสับสนมึนงง ยิ่งทำให้หญิงสาวจิตใจสั่นไหวอย่างรุนแรง จนต้องรีบหลบสายตาและฝืนเดินเลี่ยงไปคว้ากระเป๋าของตนที่วางอยู่ตรงโซฟา พอจัดแจงของในกระเป๋าเรียบร้อย เธอก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังประตูห้องโดยไม่มีท่าทีจะหันกลับมาคุยกับสุขุมเลยสักนิด
"คุณมายจะไปแล้วหรอครับ?" คำถามของสุขุมภายใต้บรรยากาศที่เงียบสงัดทำให้มนัสนันท์ที่กำลังจะเงื้อมมือไปเปิดประตูต้องหยุดลง
"ค่ะ มายขอตัว" มนัสนันท์ยังคงไม่หันกลับมามองหน้าผู้ถาม ทั้งยังตอบกลับเขาไปเพียงสั้น ๆ ด้วยไม่รู้จะวางตัวอย่างไร จนไม่อยากจะอยู่ในห้องนานกว่านี้แม้เพียงเสี้ยวนาที
"แล้วคุณมายจะกลับยังไงล่ะครับ ให้ผมไปส่งนะครับ" มนัสนันท์ได้ยินความปรารถนาดีของสุขุมที่หยิบยื่นให้ แทนที่จะรู้สึกซาบซึ้ง แต่มันกลับยิ่งตอกย้ำถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา จนก่อเกิดเป็นความรู้สึกขมขื่นอยู่เต็มอกจนน้ำตาค่อย ๆ เอ่อรื้นออกมาเต็มสองตา
"ถ้าพี่ไปส่งครั้งนี้ มันจะไปจบที่โรงแรมไหนอีกละค่ะ" หญิงสาวเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพูดสวนสุขุมกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณมาย ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ต้องการจะให้มันเป็นแบบนี้เลยครับ แต่ว่า..." สุขุมพยายามคิดหาคำตอบที่สวยหรูเพื่อเอาตัวรอด แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ มนัสนันท์ก็พูดสวนกลับมาจนเขาต้องหยุดพูดลง
"หยุดพูดเถอะค่ะ มายไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว แล้วก็... เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันก็แค่เกิดจากความผิดพลาด ช่วยคิดซะว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราก็แล้วกัน" มนัสนันท์ไม่อยากจะฟังคำแก้ตัวใด ๆ ของสุขุมในตอนนี้ จึงพูดสวนเขากลับไป ก่อนจะพูดดักคอไม่ให้เขาพูดถึงเรื่องนี้อีก ด้วยเกรงว่าถ้าเขาเอาไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ มันจะกระทบกับชื่อเสียงและหน้าที่การงานของเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มนัสนันท์ตั้งใจจะทิ้งประโยคนี้จะเป็นประโยคสุดท้ายไว้กับสุขุม ก่อนทำท่าจะเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ผมคงหลอกตัวเองว่าเรื่องราวดีดีระหว่างเรามันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับคุณมาย" คำพูดของสุขุมที่เอ่ยสวนกลับมา ทำเอามนัสนันท์ถึงกับหยุดชะงัก พลางจิตใจก็เกิดอาการสั่นไหว
"พี่จะคิดยังไงก็แล้วแต่พี่เถอะค่ะ แต่สำหรับมาย มันคือความผิดพลาดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น" แม้มนัสนันท์จะรู้สึกสับสนเพราะภาพกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไป ค่อย ๆ ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ ทั้งภาพการจูบอันเร่าร้อน หรือภาพการกระเด้งเอวเข้าใส่สุขุมอย่างแรดร่านของตน ล้วนบ่งบอกว่าเธอก็ยินยอมพร้อมใจให้เขากระทำ แต่หญิงสาวก็อับอายเกินกว่าจะยอมรับความจริงในข้อนั้น จึงทำได้แต่ปฏิเสธหลังชนฝา
"ใจของคุณมายมันบอกแบบนั้นจริง ๆ หรอครับ" สุขุมยังคงพูดต่อ เพราะรู้ว่าลึก ๆ แล้ว มนัสนันท์ก็ต้องรู้สึกดีกับท่วงทำนองรักที่เขามอบให้อย่างแน่นอน ราวกับว่าสุขุมพูดจี้ถูกจุด เพราะครั้งนี้หญิงสาวกลับเลือกที่จะฟังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ตอบโต้อยู่ชั่วครู่คล้ายเธอกำลังคิดตาม ก่อนจะบิดลูกบิดประตูห้องเพื่อเปิดประตูห้องอีกครั้ง
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องในคืนนี้ให้รำคาญใจคุณมายอีก เพียงแต่จะขอเก็บมันไว้เป็นความทรงจำของผมก็เท่านั้น" สุดท้ายสุขุมก็รับปากว่าจะไม่พูดเรื่องราวคาวโลกีย์ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อหวังให้มนัสนันท์คลายความกังวลใจ แล้วหลังจากนั้นหญิงสาวก็เดินโซเซพ้นจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก
(นั่นคือสิ่งที่สุขุมรับปากมนัสนันท์เอาไว้ และจนถึงตอนนี้เท่าที่หญิงสาวรับรู้ เขาก็ทำได้ตามที่เขาพูดทุกประการ)
.
.
.
"นี่พวกเรา แถวบ้านพักที่จะไปมีคาเฟ่สวย ๆ ด้วยแหละ ดูสิ" ก้อยยื่นมือถือของตนที่บันทึกรูปภาพร้านคาเฟ่ที่ตั้งใจจะแวะไปถ่ายรูปเอาไว้ให้เพื่อน ๆ ดู
"แหม ทีเรื่องแบบนี้นี่พร้อมเชียวนะ" บิ๊กเห็นท่าทีระรี้ระริกของเพื่อน ก็อดที่จะแซวไม่ได้
"ก็แน่นอนซิ!! นาน ๆ จะได้ไปเที่ยวพร้อมหน้ากับเพื่อนแบบนี้สักที" ก้อยตอบสวนทันควัน เพราะนับตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยและรู้จักกันมา เธอก็ไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเองแบบนี้เลยสักครั้ง จึงอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่ไปเข้าค่ายอาสาเท่านั้น
"หูยยย สวยจริงด้วยว่ะก้อย" ทันทีที่กิ๊ฟท์เห็นรูป ก็เห็นพ้องกับที่เพื่อนเธอพูดทุกประการ
"มิ้นท์ แกลองดูซิ" แล้วกิ๊ฟท์ก็ส่งมือถือของก้อยให้มินตราดูต่อ
"อื้อ ๆ สวยจริงด้วย แถมติดทะเลอีกนะเนี่ย" มินตราที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจดูมากนัก แต่พอเห็นภาพบรรยากาศของร้านเท่านั้นแหละ ก็ปฏิเสธความสวยงามของร้านรวงที่ตกแต่งอย่างพิถีพิถันและตั้งอยู่ติดริมทะเลไม่ได้เลยจริง ๆ
"เห็นมั้ยล่ะ ชั้นบอกแล้ว นี่อยากจะไปซะตอนนี้เลยเนี่ย" พอเห็นทุกคนเออออด้วย ก้อยก็ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
"เบาได้เบา เดี๋ยวก็ได้ไปวันศุกร์นี้แล้ว ใจเย็น ๆ หน่อยเพื่อน ว่าแต่... เบิร์ด มึงนั่งเงียบเลยนะ มึงอยากไปป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องเบรคก้อยก่อนจะคิดเตลิดเปิดเปิงและพูดเพ้อเจ้อไปไกลกว่านี้ พลางย้อนกลับไปถามเบิร์ดที่เอาแต่นั่งนิ่งคิดอะไรอยู่คนเดียว ไม่พูดไม่จา
"เห้ย!! เบิร์ดโว้ยยย!! มึงได้ยินกูป่ะเนี่ย" บิ๊กถึงกับต้องตะโกนใส่ถึงจะทำให้เบิร์ดหันมาสนใจเขา
"นี่มึงตะโกนทำไมว่ะ เรียกธรรมดากูก็ได้ยินแล้ว" เบิร์ดถึงกับสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ แล้วจึงได้เห็นว่าตอนนี้ทุกคนในกลุ่มกำลังจ้องมองมายังเขาเป็นตาเดียว รวมถึงมินตราด้วยที่มองมาหาเขาด้วยแววตาที่ดูห่างเหิน
"ห่าาา กูเรียกมึงไปแล้วโว้ย แต่มึงก็เอาแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ กูถามว่ามึงอยากไปเที่ยวไหมเนี่ย? เห็นนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับใคร"
"ไปซิว่ะ กูต้องไปให้ได้" คำตอบของเบิร์ดยิ่งทำให้ทุกคนทำหน้าฉงน ราวกับเขามีธุระอะไรบางอย่างจึงจำเป็นจะต้องไป หาใช่ว่าต้องการจะไปเที่ยวเหมือนกับคนอื่นเขา ใครจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเบิร์ดไม่ได้นั่งเหม่อลอยแต่อย่างใด แต่กลับกัน เขากำลังคาดเดาแผนการที่แท้จริงของอาร์มอยู่ เพราะเขารู้อยู่เต็มอกว่าอาร์มไม่ได้เป็นคนจิตใจดีที่จะมาหาที่พักให้กับเพื่อนฝูงฟรี ๆ แต่ลึก ๆ แล้วอาร์มต้องมีแผนการชั่วร้ายบางอย่างที่จ้องจะเคลมสวาทหญิงสาวที่เขาหลงรักอย่างแน่นอน แม้จะรู้ทั้งรู้ แต่เบิร์ดก็ไม่สามารถจะพูดบอกใครได้ โดยเฉพาะกับมินตรา เพราะดูจะเป็นการใส่ร้ายเพื่อนจนมีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขานั้นแย่ลง ดังนั้นทริปนี้เขาจึงจำเป็นต้องไปเพื่อปกป้องคนที่เรารักให้รอดพ้นจากคนชั่ว ๆ ให้ได้
"เออ ๆ กูเชื่อแล้วว่ามึงอยากไป" แม้จะตะขิดตะขวงใจในคำตอบของเพื่อน แต่บิ๊กก็ขี้เกียจจะไปไล่จี้ถามต่อจนเสียบรรยากาศ
"ดีดี งั้นกลุ่มเราก็ไปกันครบทุกคน เอ้อ นี่ชั้นว่านะ ตอนเย็นเรามาทำปิ้งย่างอาหารทะเลกันดีกว่า" กิ๊ฟท์ไม่ปล่อยให้เกิดภาวะสุญญากาศขึ้นในกลุ่ม รีบเสนอไอเดียกับเพื่อนต่อ
"เห้ย น่าสน ๆ ได้กินอาหารทะเลแล้วก็ดื่มด่ำกับเสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง โคตรดีเลย" บิ๊กสนับสนุนไอเดียออกมาอย่างออกนอกหน้า
"แต่ว่าที่บ้านพักจะมีเตาย่างหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ" มินตราก็รู้สึกชอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่บ้านพักจะมีอุปกรณ์ทำอาหารอย่างที่ต้องการไหม
"ก็เดี๋ยวให้อาร์มหาให้ก็ได้นะเราว่า" ในขณะที่ทุกคนกำลังกังวลเรื่องเตาย่างอยู่นั้น ก้อยก็ดูเหมือนจะหาทางแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้
"พักนี้แกดูสนิทกับอาร์มจังนะ อย่าบอกนะว่าแกกับมัน..." กิ๊ฟท์อดที่จะถามไม่ได้ เพราะพักหลังก้อยก็สนิทกับอาร์มอย่างผิดสังเกต
"บ้าน่าาา!! มันจะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้นเล่า คนที่มันสนใจคนนู้นนู่น" ก้อยรีบปฏิเสธทันควัน พลางบุ้ยปากไปทางมินตราจนทุกคนมองตาม แล้วมินตราที่ถูกทุกสายตามองเข้าหาก็ได้แต่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรต่อ
ในระหว่างนั้นทั้งมินตรา ก้อย กิ๊ฟท์ บิ๊ก และเบิร์ด ก็ยังนั่งพูดคุยเพื่อจัดแผนเที่ยวกันอย่างต่อเนื่องด้วยที่กลุ่มของพวกเขาเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดทริปนี้ จึงรับอาสาที่จะเป็นผู้จัดการเรื่องสถานที่และกิจกรรมทั้งหมด หลังจากทุกอย่างเริ่มลงตัว ทั้งกิจกรรม อาหาร และเครื่องดื่มที่พวกเขาจะต้องเตรียม บิ๊กก็วนกลับมาแซวเบิร์ดที่ยังคงนั่งเงียบอยู่
"เอ้อ เบิร์ด กูไม่ได้ซื้อนมไปให้แดกนะเว้ย คนอื่นเขากินเหล้ากินเบียร์กันหมด"
"เออ ไม่เห็นจะมีอะไร กูแดกมาหลายรอบแล้ว" เบิร์ดโดนแซวกลางวง เลยจำเป็นต้องพูดโกหกออกไป ทั้งที่ในชีวิตนี้เขาไม่เคยได้แตะมันเลยสักครั้งเดียว ซึ่งเพื่อน ๆ ก็แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะรู้ว่าเขาโกหก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
.
.
.
"ของที่กูฝากมึงไปเอา เรียบร้อยดีปะว่ะ?" ในระหว่างคาบเรียน อาร์มก็เอ่ยปากถามเรื่องที่ตนได้ฝากฝังเอาไว้ให้ยอดทำให้
"เรียบร้อยล่ะ แต่มึงรู้จักคนพวกนี้ได้ไงว่ะ แม่งน่ากลัวฉิบหาย นึกแล้วกูยังขนลุกอยู่เลยเนี่ย" แม้ยอดจะเป็นเด็กเกเรไม่เอาไหน แต่ถ้าเทียบกับคนที่อาร์มนัดให้ไปเอาของมาให้แล้วนั้น มันช่างต่างกันอย่างลิบลับ เพราะอย่างน้อย ๆ ยอดก็ยังเป็นเด็กที่อยู่ในแวดวงนักเรียนนักศึกษา สังคมการใช้ชีวิตจึงแตกต่างจากนักเลงหัวไม้ที่ต้องใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบอย่างพวกมัน
"ไม่เห็นต้องไปกลัวเลยว่ะ ที่พวกมันต้องทำตัวน่ากลัว เพราะแม่งไม่มีเงินเป็นเครื่องมือแบบกูไง อย่าไปสนใจพวกแม่งหรอก คิดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นของพวกเราดีกว่า ฮ่า ๆๆ" อาร์มกลับไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวพวกนั้นแต่อย่างใด เพราะเชื่อมั่นว่าเงินที่เขามีอย่างมากล้นพ้นตัว จะช่วยปกป้องเขาได้ทุกอย่าง
.
.
.
"มายยังไม่มาอีกหรอครับ ช่วยลองโทรถามให้อีกทีได้ไหม" บอสที่นั่งรอมนัสนันท์อยู่ที่ใต้ตึกสำนักงานตั้งแต่ช่วงสายจนถึงบ่าย ๆ ก็ยังไม่เห็นวี่แววของหญิงสาวเลยสักนิด จนต้องเดินกลับไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เป็นรอบที่ 5
"ยังไม่เข้ามาเลยค่ะ" สาวน้อยประชาสัมพันธ์หน้าตาจิ้มลิ้มโทรเช็คขึ้นไปที่ออฟฟิศของมนัสนันท์ ก่อนจะตอบกลับชายหนุ่มรูปหล่ออย่างสุภาพ หากแต่คำตอบนั้นไม่ใช่คำตอบที่เขาคาดหวังจะได้รับ จนเริ่มออกอาการหัวเสีย เพราะเขาติดต่อมนัสนันท์ไม่ได้มาหลายวันเกินไปแล้ว จนคาดเดาได้ว่าเกิดบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นเป็นแน่ เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนสุดท้ายบอสจะหยิบมือถือแล้วพิมพ์ข้อความส่งหาใครบางคน
{มาหาผมที่คอนโดตอนนี้}�
.
.
.
ตกยามเย็นอันเป็นช่วงเวลาที่ร้านกาแฟใกล้จะปิดลงในไม่ช้า มนัสนันท์ก็สามารถจัดการอีเมล์และงานระบบต่าง ๆ ที่เธอพอจะทำได้ด้วย laptop คู่กายจนทุกอย่างเสร็จสิ้น ตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งครุ่นคิดด้วยเป็นกังวลว่าวันพรุ่งนี้บอสจะมาดักพบเธอที่ออฟฟิศอย่างวันนี้หรือไม่ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับความสงสัยที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันสวยหวานเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะกดรับสายที่โทรเข้ามานั้น
"สวัสดีค่ะพี่สุขุม" มนัสนันท์กล่าวรับสายอย่างสุภาพ พลางคาดเดาเรื่องที่สุขุมโทรมาหาไปต่าง ๆ นานา
"คุณบอสเขากลับไปแล้วนะครับ เผื่อคุณมายต้องการเข้ามาเคลียร์เอกสาร" ช่วงเวลายามเย็นที่คนหลายต่อหลายคนเริ่มทยอยเก็บของและกลับบ้านหลังจากสะสางงานเสร็จสิ้นเรียบร้อย จนทำให้พนักงานในออฟฟิศเริ่มบางตาลงไป ก็เป็นเวลาที่สุขุมตั้งใจโทรหามนัสนันท์เพื่อรายงานสถานการณ์หน้างานให้เธอรับทราบ เพราะหากโชคชะตาเป็นใจให้หญิงสาวกลับเข้ามา ก็จะทำให้เขามีโอกาสได้อยู่กับเธอสองต่อสองอีกครั้ง
"ขอบคุณนะคะ" มนัสนันท์กล่าวขอบคุณสุขุม ก่อนที่หลังจากนั้นเขาจะกดวางสายไป
.
.
.
[มาดึกแบบนี้ก็ดี ไม่ต้องมีใครมากวนใจ] มนัสนันท์คิดอยู่ในใจ หลังจากวางสายจากสุขุม เธอก็ตั้งใจปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปอีกสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเข้ามาเคลียร์เอกสาร เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องมาเจอทั้งบอสและสุขุม ซึ่งมนัสนันท์ก็คิดไม่ผิดจริง ๆ เพราะเมื่อเธอเดินเข้ามา ออฟฟิศทั้งชั้นก็โล่งชนิดที่ไม่เห็นใครนั่งอยู่สักคน เมื่อมนัสนันท์เดินไปจนถึงห้องทำงานของตน เธอก็พบเอกสารกองโตที่วางรอเธอให้ลงนาม หญิงสาวทยอยจัดการเอกสารไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปร่วมชั่วโมงเธอก็เคลียร์ได้แล้วมากกว่าครึ่ง ก่อนที่จะมีเสียงใครบางคนดังขึ้นจากบริเวณหน้าห้องจนทำให้มนัสนันท์สะดุ้งโหยง
สุขุมแอบดักเจอคุณมายแน่ๆเลย รอจัดการเหยื่ออีกรอบแน่
::Confident:: เสร็จ
บอสกลับแล้ว สุขุมจะมาหาไหม
เหยื่อติดกับแว้ว ไม่รอดแน่
แจ่ม
::Shy:: สวดๆๆ
::Me?::
พี่ขุมแน่ๆ
เรื่องนี้ มีต่อไหมครับ หรือ มีไปทำ ebook ที่เว็บไหนต่อไหม ครับ จะตามไป หนับหนุน ครับ
อยู่คนเดียวแบบนี้จะเหลืออะไร เดี๋ยวมีเฮแนๆ ::Beggar::
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เยี่ยม ชวนติดตาม
เลิกเขียนต่อแล้วเหรอครับ เสียดายกำลังเข้มข้นเชียว
::WooWoo::
จัดคาที่ทำงานเลย
กลับมาให้เชือดอีกจนได้
::GiveMe:: สุขุมเมื่อไรจัดอีก
เมื่่อเหยื่อหลงกลมีหรือที่สุขุมจะปล่อย โอกาสกว่าจะได้มาต้องเจออุปสรรคมากมาย ไม่น่ารอดละ...
::Elder::
จะโดนรอบ2มั้ย
อยากเป็นสุขุมได้เย็ดคุณมายจังเลย
โอย ชอบมาก
::Dribbling::
ติดใจแน่นอน
::Glad:: ::Glad:: ::Glad::
สุขุมจัดน้องๆที่ทำงานเลยเหรอ
มายโดนเลียแน่นอน
::Hunger:: เว้ยระยะไปนานเลยอยากอ่านEp�17�ต่อจัง
คืนนี้ ก็เป็นแผนของสุขุมอีก ไม่รอดแน่
เสียวดีคับ
ไม่รู้ว่าจะมีต่ออีกหรือป่าวนะคับยังไงก็เห็นใจแฟนๆที่ติดตามอ่านอยู่ ::Hungry:: ::Hungry::
มายเสร็จสุขุม
::ChuChu:: เขามาดึกๆคนเดียวก็เสร็จสิ
::Orz::
::Suffocate::
เป็นอีกเรื่องที่เฝ้ารอการสานต่อครับ ::Hunger:: ::Hunger::
ตามหาเธอตั้งนานกลัวบทประพันธ์นี้คงไม่จบแน่ๆเลย
ตำแหน่ง หน้าที่ หรือ จะสู้กามารมณ์
มาย ตัองโดนรอบ2
ชอบ
ต้องมีซ้ำครับ
::HeyHey::
::Hunger::
ตามติด
อดได้เมีย
มายไม่น่ารอด สงสียจะยาวแน่ๆ แถมจะมีเพิ่มอีกไหม
เอาอีกเทียวนี้ไม่ต้องยา ::Angry::
รออยู่ครับ....อ่านวนๆไป..ไม่อยากให้ตัดจบ
ติดใจยาวๆ
คืนนั้นของมายเป็นยังงัยนะ
สุขุมจัดหนักคืนนี้
::Orz::
::Ahoo::
สุขุมแอบมาจัดอีกไหม
มายด์จะโดนอะไรอีกรึเปล่า
สุขุมไม่ปล่อยเธอไปหรอกมาย