สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น
/ (/ />/ (/ />
ตอนที่ 19 หนึ่งคนใจอ่อน อีกคนรักมากขึ้น
...ไอที บนห้างดังแห่งหนึ่ง ...
ไอทีเดินวนไปวนมาอยู่บนห้างแห่งหนึ่ง เพื่อหาซื้อของไป จีบ.. เอ้ย !! .. ไปฝาก.. ไอทีได้ตุ๊กตาคิตตี้ตัวโต กับขนมที่ราตรีชอบ และกำลังจะกลับบ้าน.. วันนี้เป็นวันเสาร์ ไอทีไม่ได้ทำงาน แต่ก็ไม่รู้ว่า เขาจะออกเที่ยวอีกหรอเปล่า...
... ไอทีกำลังกลับ ...
... ขณะที่ยัยเปิ่น กำลังส่งเพื่อนๆ ขึ้นรถ ...
(/ (https://postimg.cc/wtJwLqKP)
" กลับก่อนนะเพื่อน ...วิบอก
" บายจร้าราตรี ไว้ชั้นจะมาใหม่นะ ...อุ๊บอก
" อยู่บ้านคนเดียว ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ...เมย์บอก
" ไปก่อนนะเพื่อน ไว้ชั้นหางานแถวนี้ได้ ชั้นจะมาอยู่เป็นเพื่อน ...แนนบอก แนนมีปัญหาในบริษัท และกำลังออกหางานใหม่.. และไม่นาน น้องแนนวัย 21 จะกลายมาเป็นพนักงานคิวเอคนใหม่ของไอที เพราะเพื่อนรักของเธอเอง ราตรี
" บายจร้าเพื่อน.. เออ..เดี๋ยว ยัยแนน ยัยเมย์.. ชั้นมีเรื่องสงสัยว่ะ แต่ชั้นลืมถาม.. คืนนั้นใครอุ้มชั้นขึ้นไปนอนวะ ...ราตรีถามเพื่อนสาว ถึงเรื่องคืนนั้นที่มีใครคนนึงอุ้มเธอขึ้นไป ราตรีรู้สึกว่ามีคนอุ้มเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าใคร
" 55.. เพื่อนรักจ๊ะ เธอคิดว่าใครล่ะ ชั้นหรือไอ้แนน แล้วคิดว่าชั้นสองคนอุ้มแกไหวมั้ย แค่ประคองยัยอุ๊ขึ้นไป ชั้นกับไอ้วิก็เหนื่อยแทบตายแล้ว ...เมย์บอก
" อ่าว.. แล้วใครอุ้มชั้นล่ะ ชั้นรู้สึกว่ามีคนอุ้มนะ ...ราตรีถามกลับแบบงงๆ
" อิอิ.. แกคิดว่าใครล่ะ คืนนั้นมีแค่คนเดียวที่อุ้มแกไหว อิอิ.. ไปนะเพื่อน ...แนนบอก ทำให้ราตรีคิด แต่เมย์เฉลย
" นั่นไงคนอุ้มแก มาโน้นแล้ว ชั้นไปนะเพื่อน ...เมย์บอกและชี้ไปที่รถของไอที ที่กำลังขับเข้ามา.. ราตรีหันไปมองทันที ก่อนจะยิ้มออกมาจนหน้าบาน
... ไอทีขับรถเข้ามาจอด ...
... และเพื่อนๆของเธอก็จากไป ...
: เป็นเขาหรอ คนที่อุ้มเราขึ้นไป พี่ไอทียอมอุ้มเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อน หน้าเราเค้ายังไม่อยากมอง.. แต่ว่า คืนนั้นเค้าอาจจะจำใจอุ้มเราก็ได้ แต่ก็ขอบคุณนะคะ พี่ไอที ...ราตรีคิดในใจถึงเรื่องคืนนั้น เพราะคนที่อุ้มเธอขึ้นไปนอน คือไอที
... ราตรียิ้มให้ไอทีและหันหลังกลับเข้าบ้าน ...
... (...!?!?!?...) ...
" นี่ยัยเปิ่น !! ...ไอทีตะโกนเรียก เมื่อลงจากรถ.. ราตรีรีบหันมองทันที
" มีอะไรคะพี่ไอที ...ราตรีถามกลับด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก และน่าฟังเหมือนเดิม
" เอ่อ.. ชั้น.. ชั้นซื้อของมาฝากน่ะ ...ไอทีบอก กับราตรีที่ยืนอึ้ง
" ซ..ซื้อ ให้ราตรีหรอคะ ...ราตรีถามกลับด้วยความสงสัย
" พอดีไปซื้อของที่บนห้างน่ะ แล้วเห็นของมันลดราคาชั้นเลยซื้อมาฝากน่ะ ...ไอทีบอก แต่จริงๆของราคาก็ไม่ได้ลด แค่พูดออกไปเฉยๆ
" ซื้ออะไรมาให้หรอค่ะ ...ราตรีถาม พร้อมรอยยิ้มหวานๆ
" เข้ามาบ้านชั้นก่อนสิ ...ไอทีบอก แล้วราตรีก็เดินเข้ามาในบ้านของไอที ก่อนที่ไอทีจะหยิบตุ๊กตาคิตตี้ตัวโตออกมา และส่งให้กับราตรี
" อะ อะไรคะ.. ตุ๊กตาคิตตี้ พี่รู้ได้ไงว่าหนูชอบคิตตี้ ...ราตรีพูดออกมา ก่อนจะรีบหยิบคิตตี้ออกจากมือของไอทีมากอด.. ตาเธอมองที่ตุ๊กตา พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใบหน้า.. ไอทีมองเธอแล้วก็ยิ้มตามออกมาโดยไม่รู้ตัว ความน่ารักของราตรี มันเริ่มเด่นชัดมากขึ้น เมื่อไอทีเริ่มเปิดใจ
" เธอชอบใช่มั้ย ...ไอทีถามสั้นๆ
" ชอบค่ะ ราตรีชอบมาก.. พี่ไอทีคงเห็นห้องนอนของราตรีใช่มั้ยคะ ถึงรู้ว่าราตรีชอบคิตตี้ ...ราตรีบอก ราตรีที่เห็นตุ๊กตาตัวนี้ที่เป็นคิตตี้ ราตรีก็รู้เลยว่า ไอทีตั้งใจซื้อมาให้เธอ ถึงเธอจะไม่รู้ว่า ไอทีซื้อมาให้เธอทำไม
" ห๊ะ !! ห้องเธอ..อะ..เอ่อ.. ...ไอทีอ้ำอึ้ง
" ขอบคุณนะคะพี่ไอที ...ราตรีบอก เธอพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม และแววตาที่ใสซื่อ.. ยิ่งเห็นแบบนี้ ไอทีก็เริ่มหลง
" ห๊ะ !! ขอบคุณชั้นทำไม ไม่ต้องขอบคุณหรอก ...ไอทีบอก และก็เริ่มเขิน
" งั้น.. ขอบคุณที่คืนนั้น ช่วยอุ้มราตรีขึ้นไปนอนก็ได้ค่ะ.. คืนนั้นพี่นุ่มนวลกับราตรีมากเลยนะคะ ถึงราตรีจะไม่รู้สึกตัว แต่ราตรีก็รู้สึกได้ ขอบคุณนะคะ ...ราตรีบอก น้ำเสียงกับการพูดจาของราตรี ดูจะน่าฟังเอามากๆ
" ไม่เป็นไร.. ชั้นไม่ปล่อยให้เธอนอนยุงกัดอยู่ข้างล่างหรอกน่ะ.. เอานี่.. ชั้นซื้อขนมมาให้ด้วย เอาไว้กินตอนเขียนนิยาย ...ไอทีบอก พร้อมส่งขนมถุงใหญ่ให้ราตรี
" ขนมด้วยหรอคะ.. เยอะจัง.. พี่ไม่แบ่งเอาไว้กินเองบ้างหรอค่ะ ...ราตรีถาม
" ชั้นไม่ใช่เด็กเหมือนเธอนี่ จะได้ชอบกินขนม ...ไอทีบอก พร้อมกับคำว่าเด็กที่ราตรีไม่ชอบ
" ราตรีแค่หน้าเด็กค่ะ.. อิอิ.. ขอบคุณนะคะพี่ไอที ...ราตรีบอก พร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหอบข้าวของพะรุงพะรังเดินออกจากบ้านไป ขณะที่ไอทีมองตามด้วยรอยยิ้ม
... ราตรีเดินกลับเข้าบ้านไป ...
... ไอทีก็กำลังถอยรถเข้าที่ ...
ราตรีเดินกลับเข้ามาในบ้าน ว่างข้าวของไว้บนโต๊ะ ก่อนจะยกตุ๊กตาขึ้นมากอดหอม เปรียบเสมือนว่าตุ๊กตาตัวนั้นคือไอที ผู้ชายที่เธอหลงรัก.. เธอกอดฟัดตุ๊กตาจนกระทั่งสายตามองผ่านไปที่ห้องครัว ราตรีพลางนึกขึ้นได้ว่า เขาทำกล้วยบวชชีไว้ในครัว และนึกถึงไอทีขึ้นมา.. เขาจะชอบกินมั้ยนะ.. ราตรีวิ่งออกมานอกบ้าน ชายตามองหาไอที
" พี่ไอทีค่ะ.. พี่ชอบกินขนมไทยๆมั้ยค่ะ ...ราตรีวิ่งออกมาแล้วถาม ก่อนมองหน้าหนุ่มหล่อของเธอ
" ขนมอะไรของเธอ ขนมไทยๆ ...ไอทีถามกลับ พร้อมมองหน้าราตรีแบบสงสัย
" พอดีเมื่อเช้าราตรีทำกล้วยบวชชีไว้น่ะค่ะ พี่ไอทีกินมั้ย ...ราตรีถาม
" เธอทำเป็นด้วยหรอ ยัยเปิ่น ...ไอทีว่า
" ถึงจะเปิ่น แต่ก็ทำเป็นนะคะ เป็นหลายอย่างด้วย.. แล้วก็อร่อยด้วยนะคะ อิอิ ...ราตรีบอก เธอยิ้มแย้มทุกครั้งที่พูดกับไอที
" หึหึ.. ถ้าอร่อยจริงก็เอามา ชั้นก็ชอบกิน ...ไอทีบอก ก่อนมองหน้ายัยแว่น แล้วยิ้มให้
" ได้ค่ะ รอแป๊บนะคะ เดี๋ยวราตรีเอาไปให้ อย่าเพิ่งล็อกประตูนะคะ ...ราตรีบอก ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านไปอย่างรีบร้อน
ราตรีกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง ใบหน้าเบิกบานด้วยรอยยิ้ม ก่อนเดินเข้าครัวไปตักกล้วยบวชชีฝีมือของตัวเอง เตรียมให้หนุ่มหล่อของเธอ.. ราตรีมั่นใจในฝีมือของตัวเอง ว่าทำอร่อย และไอทีจะต้องชอบ.. และไม่นานนักกล้วยบวชชีก็มาถึงหน้าประตูของไอที.. ราตรีเปิดมันเข้ามาทันทีโดยไม่เรียกเขาสักคำ.. ราตรีอ้าปากค้างเมื่อเปิดประตูเข้ามา ก่อนหันหน้ากลับ ใจเธอเต้นแรงสุดๆ เพราะหนุ่มหล่อของเธอ นุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว
" เข้ามาสิไหนล่ะกล้วยบวชชีชั้น ...ไอทีถาม ก่อนมองไปที่เธอแล้วยิ้มออกมา กับท่าทางของราตรี
" พี่ไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนหรอคะ ...เสียงสั่นๆดังออกมาให้ได้ยิน
" ทำไมหรอ ชั้นหุ่นไม่ดีหรอ เธอถึงได้ไม่อยากมอง ...ไอทีพูดเสียงอ่อยๆ พลางให้ราตรีหันมอง
" ไม่ใช่นะคะ ...ราตรีตอบ สั้นๆ
" งั้นก็หันมาสิ.. เอากล้วยบวชชีมาให้ชั้นชิม ...ไอทีบอก
" ค..ค่ะ ...ราตรีตอบก่อนหันมอง ราตรีชายตามองหุ่นที่ดูดีสุดๆ กล้ามหน้าอกแน่นๆ กล้ามท้องขึ้นเป็นลอน.. ราตรีจ้องมองด้วยอาการหลงใหล ชายหนุ่มที่เธอชอบช่างดูดีเกินห้ามใจ
" จะให้ชั้นกินมั้ยเนี่ย ...เสียงดุเบาๆ ทำให้ราตรีตื่นจากภวังค์
" คะ..ค่ะ.. น..นี่ค่ะ ...เสียงเธอยังคงสั่นไม่หาย แต่ก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาไอที ก่อนวางกล้วยบวชชีลงบนโต๊ะ
" หึหึ.. ดูน่ากินจัง ชั้นกินนะ ...ไอทีถาม
" กินสิคะ.. กินเยอะๆนะคะ ในบ้านยังมีอีกค่ะ ...ราตรีบอก และไอทีเริ่มกินกล้วยบวชชีฝีมือยัยเปิ่น
" อือ.. อร่อยนะเนี่ย ...ไอทีบอก ก่อนจะตักกินไม่หยุด
" อร่อยก็กินเยอะๆสิคะ ...ราตรีบอก ก่อนนั่งเท้าคาง จ้องมองไอทีด้วยรอยยิ้ม
" อร่อยจังราตรี.. เธอทำได้ไงเนี่ย เก่งจัง ...ไอทีถามพร้อมเอ่ยชม หลังกินหมด
" แม่ราตรีสอนน่ะค่ะ ราตรีทำเป็นตั้งแต่ตอนอายุสิบสี่สิบห้าแล้วค่ะ ...ราตรีบอก เธอควรจะยิ้มออกมาเพราะไอทีชม แต่กับซึมออกมาจนไอทีผิดสังเกต
" ราตรี.. มีอะไรในใจหรือเปล่า ...ไอทีรีบถาม
ราตรีมองไปนอกหน้าต่าง เพื่อหลบสายตาจากไอที แล้วน้ำตาของเธอก็หยดลงมา โดยที่ไอทีไม่รู้สาเหตุ
" ชั้นพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าราตรี เธอร้องไห้ทำไม ...ไอทีถาม และในใจก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เขารู้สึกห่วงราตรีอย่างบอกไม่ถูก
" ไม่มีอะไรค่ะ.. พี่ไอที.. ราตรีแค่คิดถึงแม่ ...ราตรีบอก ก่อนปาดน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหล
" ไปหาเขามั้ย ให้ชั้นพาไปก็ได้ ...ไอทีบอก
" ราตรีไปหาแม่ไม่ได้อีกแล้ว.. แม่หนูเสียไปนานแล้วค่ะ ตั้งแต่หนูอายุสิบหก แล้วหนูก็อยู่คนเดียวมาตลอด พ่อก็ไม่มี พ่อทิ้งแม่ไปตั้งแต่หนูยังไม่เกิด.. ฮือๆๆ ...ราตรีพูดออกมาทั้งน้ำตา
" ราตรี ...ไอทีเรียกเธอเบาๆ ปลอบเธอด้วยน้ำเสียง
" พี่เห็นดอกดาวเรืองที่ราตรีปลูกไว้มั้ยค่ะ.. แม่ของราตรีชื่อดาว และก็ชอบดอกดาวเรืองมาก.. เวลาหนูอยู่กับดอกดาวเรือง มันเหมือนกับว่าแม่ได้อยู่ข้างๆหนู ...ราตรีพูดออกมากับน้ำตาที่ไม่หยุดไหล
" ชั้นขอโทษ.. ชั้นไม่น่าพูดอะไรให้เธอคิดเลย ...ไอทีบอก
" ไม่เกี่ยวกับพี่ไอทีหรอกค่ะ.. แล้วพี่ไอทีรู้มั้ย ทำไมหนูถึงชื่อราตรี ...ราตรีถามกับรอยยิ้มเล็กๆที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา
" ทำไมหรอ ...ไอทีถาม
" ราตรีคือกลางคืน คือความมืด.. มันคือความมืดมนในใจของแม่หนูไงค่ะ ...ราตรีบอก กับชื่อราตรีที่แม่ของเธอได้ตั้งให้
" อืม.. ชั้นเข้าใจแล้ว.. แต่ เงียบนะ อย่าร้อง ...ไอทีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม ก่อนจะเอามือจับไปที่แก้มนิ่มๆของเธอ และเช็ดน้ำตาให้ ก่อนจะเอามือลูบหัวด้วยความเอ็นดู
ราตรีสัมผัสได้กับการกระทำของไอที ที่ดูอบอุ่นและจริงใจ.. นี่หรือคือผู้ชายที่เจ้าชู้ ที่พาผู้หญิงเข้าออกที่บ้านเป็นประจำ.. ราตรีหยุดร้องก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาไอที ผู้ชายที่เธอชอบกำลังปลอบโยนเธอด้วยความเอ็นดู
" ขอบคุณค่ะ พี่ไอที ราตรีไม่ร้องแล้ว ...ราตรีบอก
" เธอก็เก่งนะ อยู่คนเดียวมาตลอด ตั้งแต่สิบหก ถ้าเธอไม่พูดให้ชั้นฟังวันนี้ชั้นก็คงไม่รู้ ...ไอทีบอก
" ก็ราตรีเหลือตัวคนเดียว ราตรีก็ต้องอยู่คนเดียวให้ได้สิคะ.. กล้วยหมดแล้ว เอาอีกมั้ยค่ะ ...ราตรีบอก ก่อนถามออกมาด้วยรอยยิ้มที่คาบน้ำตายังไม่แห่งดี
" ชั้นกินไม่ไหวแล้ว จุกแล้วเนี่ย เธอเล่นตักมาซะเต็มถ้วยเลย ...ไอทีบอก
" อิอิ.. ค่ะ.. งั้นราตรีไปก่อนนะคะ พี่เพิ่งกลับมาพี่จะได้พัก ...ราตรีบอก ก่อนจะลุกขึ้นหยิบถ้วยใบนั้นแล้วเดินออกไป
" นี่ราตรี.. ดูแลตุ๊กตาที่ชั้นให้ดีๆล่ะ ...ไอทีบอกก่อนที่ราตรีจะเดินออกไป เธอหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม
" ราตรีจะดูแลมันด้วยหัวใจเลยค่ะ ...ราตรีบอกแล้วเดินออกไป
ไอทีมองตามสาวราตรี จนเธอเดินออกจากบ้านของเขาไป.. คำว่าจะดูแลด้วยหัวใจ มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง และคิดอะไรไปมากกว่านั้น.. เขาเริ่มคิดแล้วว่าถ้าวันนึง เขาได้เธอมาเป็นเมียจริงๆ เขาจะมีความสุขมากแค่ไหน.. แต่ไอทีก็ได้แค่คิด เพราะอะไรๆในวันข้างหน้า มันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา...
... to be continued ...
... สะดุดเสียว ยัยจอมเปิ่น ...
... โดย ฟาตาริส ...
/ (/ />/ (/ />
นึกถึงฉาก love scene ของคู่นี้ไม่ออกเลยแฮะ มันช่างแตกต่างกันคนละขั้ว
หวานทั้งเนื้อเรื่อง ทั้งกล้วยบวดชี
ใจอ่อนแล้วไอที
คู่นี้น่าจะโรเมนติกน่าดู
แอบคิดเล่นๆ ถ้าพ่อเดียวกันอีกนี่จะเป็นยังไง
ฉากรักคงจะละมุนมากครับ
หวานเจี๊ยบเลย
ใกล้จะลงเอยกันแล้วน้องราตรี
ยอมๆเค้าไปเหอะ
พี่ไอทีต้องดูแลน้องราตรีให้หายเหงา
ขอบคุณมากครับ ขอเชียร์ ไอทีกับราตรี ขอให้เคมีตรงกันนะครับ
ไอทีจะหยุดที่ราตรีหรือเปล่านะ
ขอบคุณครับ
ราตรีน่ารัก มีเสน่ห์ปลายจวักแบบนี้ ไอทีต้องตามจีบให้ติดนะ
อยากกินแซนวิชเลย
หนุ่มสาวเริ่มจะใกล้ชิดกันมากขึ้นๆ อีกไม่นานคงสมหวังทั้งคู่
ดีพร้อมขนาดนี้ น่าจะหยุดได้แล้วนะ
::Angry::