🧡 XONLY 🧡

ความลับและความรู้สึกที่ปั่นป่วน

หลังจากสิ้นเสียงของนัท ป้านวลรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการปลดปล่อย เธอผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น แล้วเร่งจังหวะมือขึ้นลงอย่างรวดเร็ว นัทครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงขึ้น "ป้าครับ... มีบางอย่าง... มีบางอย่างกำลังออกมา... มันเสียวมากครับ!"
แล้วสายน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกจากปลายองคชาตของนัท กลิ่นคาวคลุ้งเคล้าความเย้ายวนจาง ๆ ลอยแตะจมูก ป้านวลยังคงใช้มือชักต่อไปจนกระทั่งหยาดสุดท้ายไหลออกมาจนหมด เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน พลางคิดในใจด้วยความตกตะลึง ทำไมนี่มันถึงได้เยอะขนาดนี้...
"น้ำที่มันไหลออกมา... ผมอั้นไว้ไม่ได้ครับป้า..." นัทพูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ป้ารู้... ป้าเข้าใจ" ป้านวลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนผิดปกติ เธอใช้กางเกงชั้นในของนัทซับมือตัวเอง แล้วเช็ดไปที่ท่อนเนื้อที่ยังคงสั่นระริกของเขา
"ที่ป้าทำให้นัทวันนี้... เราเรียกว่าการช่วยตัวเอง" ป้านวลอธิบายเสียงแผ่ว
"เราต้องทำทุกวันไหมครับ? ผู้ใหญ่เค้าทำกันแบบนี้เหรอครับ?" นัทถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
ป้านวลส่ายหน้าเบา ๆ "มันไม่ต้องทำทุกวันหรอกจ้ะ แต่มันต้องทำให้ถูกวิธี หลานสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการระบายอารมณ์ วันนี้ป้าแค่สอนนัทเท่านั้น... และเรื่องนี้... เรารู้กันแค่สองคนเท่านั้นนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ป้าไว้ใจนัทมากนะ"
หลังจากนั้น ป้านวลก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องนอนของนัทกลับไปยังห้องของตัวเอง ทิ้งให้นัทนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงตามลำพัง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและคำถาม สิ่งที่ฉันทำ... มันถูกต้องจริง ๆ เหรอ?
เมื่อถึงห้องนอน ป้านวลทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ความคิดถึงสัมผัสร้อนผ่าวและขนาดที่น่าตกตะลึงขององคชาตนัทวนเวียนอยู่ในหัว ฉันก็คิดว่าเค้าเป็นเด็ก... แต่ดุ้นของเค้า... ภาพลำเอ็นที่แข็งขืนและใหญ่โตยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

ความอึดอัดและความปรารถนาที่หวนคืน
เช้าวันใหม่ พี่มายลูกสาวคนโตของป้านวล เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ตรงไปยังห้องครัว "แม่คะ พ่อไปประชุมต่างจังหวัด จะกลับวันไหนเหรอคะ?" เธอถามพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ป้านวลที่กำลังล้างจานอยู่ตอบกลับมาโดยไม่สบตา "อีกสองวันจ้ะมาย"
ระหว่างนั้นเอง นัทก็ก้มหน้าเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างเงียบ ๆ ทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดจา ป้านวลเหลือบมองหลานชายที่ดวงตาคล้ำเหมือนคนอดนอนก็อดไม่ได้ที่จะทัก "นัท... ทำไมนัทดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยล่ะ?"
นัทเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตอบเสียงแผ่ว "ผมหลับสบายดีครับป้า" แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และความทรงจำที่ยังคงแจ่มชัด
ป้านวลก้มหน้าลงมองจานข้าวในมือ ความรู้สึกอับอายและประหลาดใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำไมฉันถึงรู้สึกอายกับนัทแบบนี้... เธอคิดอย่างสับสน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว ตกเย็นวันนั้น นัทนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ความคิดถึงลุงไก่ที่กำลังจะกลับมาในอีกสองวันก็ผุดขึ้นมาในสมอง แล้วภาพที่เขาเห็นลุงกับป้าทำกันก็ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ มันไม่เหมือนกับตอนที่ป้าทำให้ฉันเลย...

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"


หลังจากสิ้นเสียงของป้า นัทก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน "ป้าครับ... ผมพยายามที่จะช่วยตัวเองแล้ว แต่มันทำไม่ได้ครับ... มันแข็ง... แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง..."
ป้านวลมองหน้านัทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สงสาร และความปรารถนาที่ซ่อนลึก "โถ่นัท..." เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น "เดี๋ยวป้าจะสอนให้นัทอีกครั้งนะ..."

 

บทเรียนนี้ต้องสอนซ้ำ

ทำหน้าที่ครู  ::Foo::

ครูที่ดีต้องสอนจนกว่านักเรียนจะเป็น

ครูที่ดีต้องสอนนักเรียนเป็นและทำได้

การสอนซ้ำที่ดีมันก็ต้องมีความก้าวหน้ากว่าบทเรียนที่แล้ว

ทบทวนซ้ำ

ครูที่ดีต้องสอนจนกว่านักเรียนจะเป็น

จัดไปป้า

อยากมีป้าแบบนี้มาดูแลบ้าง

คุณป้านวลน่าจะทนไม่ไหวแล้วครับ

ป้านวลจวนขาดการควบคุมจิตใจแล้ว

::Confident:: goodness

 ::DookDig:: จัดเลยนัท

บทเรียนต่อไป จะถึงขั้นไหน

น้ำแรกของนัทให้ป้าสุดที่รัก

ต้องโดนสอนหลายครั้ง

ของจริงแล้วนะนัท

 ::Hunger:: t

สอนซ้ำแบบนี้มีอารมณ์แน่

ต้องซ้ำ

ติดใจ​แล้ว​

 ::DookDig::

ป้านวลต้องเป็นครูให้หลาน

คราวนี้สอนแบบสอดใส่เลย

 ::Elder:: นอกจากสอนให้ช่วยตัวเอง ป้านวลจะสอนอะไรอีก

ป้าสอนไม่ดียังไม่เข้าใจเลย ::Confident::

บทเรียนนี้ต้องสอน

ต้องทบทวนครับ

ขอบคุณ​ครับ
สอนให้ครบด้วยครับ

บทเรียนต่อไป จะถึงขั้นไหน

สอนอย่างอื่นด้วยเลยครับป้า

ต้องทำให้ดูซ้ำๆเด็กถึงจะทำเป็น

จะถึงครูขึ้น หรือขึ้นครูไหม

มีข้อสงสัยต้องทบทวน

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

 ::Confident::

ติดใจป้านวลแล้ว

สอยบ่อยๆจะได้จำ

สอนยังไม่หมด

ป้าบอกเหนื่อยแค่เต็มใจ

ครูที่ดี

ทบทวนซ้ำ

คราวนี้คงจะต้องสอนวิธีปฎิบัติที่ถูกต้อง

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก

สอนใด้ตลอดแบบนี้

แจ่มครับ

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก

จัดไป เปิดซิงหลานชาย

เป็นผมสอนอีก5ครั้งก็ยังแกล้งจำไม่ได้

ป้าทำไมไม่สอนให้ยาวกว่านี้หน่อยล่ะครับ

ต้องมีบทเรียนพิเศษเพิ่มแล้ว

good  ::Thankyou::

สอนแบบใหม่

ต้องซ้ำนะ

ครั้งเดียวพอ ไม่เคยมี สอง..สาม...สี่.... จะตามมาติดๆ

 ::Reader::

ทบทวนบทเรียนกับป้า  ::Shy::

 ::JubuJubu:: จัดเลย

สงสัยจะติดใจ

 ::YarKK::  ::YarKK::

ต้องเพิ่มหลักสูตรแล้วละคุณป้า

ชอบฮะค่อยๆดูวิธีการสอนของป้า

[สอนทุกวันเลย

ครั้งนี้การสอนต้องมีมากกว่าครั้งแรกแน่

ชอบ

นัทเอ้ยนัท

คราวนี้ละนัทจะได้ลองของจริงหรือป่าว

ครั้งสองก็มา

แตกคาปาก ::Glad::

 ::YehYeh::

นัทหัวไม่ดีต้องให้ป้าสอนบ่อยๆ

บทเรียนนี้คงอีกยาว

ป้าทั้งนุ่มนวลอ่อนโยน

Awesome นัท

ให้ป้านวล สอนบ่อยๆ จะได้เก่งนะ นัท

นัทไม่เป็นงานเลย

ใสซื่อเกิ้นนนนนนนนน รับบ่ได้ ::Orz::

 ::Glad::

เด็กติดใจ ป้าสอนเก่งเกิน

 ::Beggar::

บทเรียนที่2เริ่มต้น

ต่อครับ

สอนทำแบบลุงบ้างสิครับป้าเวลาลุงไม่อยู่นัทจะได้ทำเป็นป้าก็จะได้สบายตัว

อดใจไหวหรอน่ะ

บทเรียนเพิ่งเริ่มต้น555

บทเรียนไม่มีวันจบ

Thx

การเรียนรู้ขั้นพิเศษ

นัทหัวไม่ดีเท่าไหร่เลยต้องสอนเยอะๆ

ป้าสอนครั้งเดี่ยวจำไม่ได้หรอกนะครับ

สอนจนเก่งถึงเชียวชาญ

Thx

 ::Hunger::

ขอบคุณ

นัทไม่มีดเพื่ิอนชายค่อยคุยหรือไง   เด็กน้อยมากต้องสอนช่วยตัวเอง

ขึ้นครูของจริง

ครั้งนี้จะได้มุดถ้ำมั้ยครับ

 ::Fighto::

ออกแล้ว ก็อยากจะมาออกกะป้าอีก อิอิอิ

ขอบคุณครับ

  ::Evil::

 ::Beggar::

ป้าจ๋า เร็วๆหน่อยสิ

นัทจะเป็นพระยาเทครัวไหมเนี่ย เหมาแม่ลูกเลย

ครั้งแรกยังไม่เข้าใจ ป้านวลต้องสอนซ้ำ

ร้ายนะเอ็งไอ้นัท...แบบนี้รอบสองได้เสียบแน่

ป้าติดใจซะเอง

บางครั้งนัทก็ใสซื่อจริงๆ คงต้องให้ป้านวลสอนเยอะๆหน่อย

 ::Pull::

ครูดูแลลูกศิษย์ได้ดีเยี่ยม

 ::Glad:: ติดตาม​มาอ่าน​ต่อ​

ป้ายังสอนไม่จบเลย

เรียนทฤษฎีกับป้านวล​แล้วภาคปฏิบัติกะลูกสาวป้านะ

จิดใจป้าแล้ว

 ::YehYeh::

โคตรชอบ

ติว คาบสอง เริ่ม  ::Beggar::

บทเรียนครั้งแรกของน้องนัทผ่านไปด้วยดีแล้ว! แต่นัทก็ยังทำเองไปเป็นอยู่ดี ป้านวลทบทวนให้น้องนัทด้วยนะครับ อ้าา..

สงสัยนายนัทจะตีมึน บอกป้าว่าไม่รู้จะเริ่มอย่างไร ที่แท้ก็อยากให้ป้าสอนอีก เจ้าเล่ก์นะเรา

ป้าอ่อยหรือหลานยั่วววว

ไม่ตั้งใจเรียนเลยนะ

คงต้องสอนหลายครั้ง

ครูที่ดี

 ::Goaway::

เรียนต่อ

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

ตัดภาพไปยังห้องนอนของป้านวล ประตูห้องค่อย ๆ แง้มออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"

[ตรงนี้รวบรัดไปนิดครับ ขอเสริมความ....

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"

[พอจะได้ไหมครับ]


ได้ครับ แนะนำได้เลย

ไครจะโดนก่อนป้านวลหรือมาย

สนุกมาก

ชอบครับ

ร

นัทตามมาต่อ

ป้านวลชอบแบบนี้

thank you

 ::Thankyou::

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ

น้องนัทติดใจแล้ว

กินน้ำทิพ

โถๆๆๆ หลานป้า มามะป้าจะสอนบทต่อไป

 ::Angry::

 ::Shy:: ตามมาเสพครับ ขอบคุณครับ

 ::Angry::

 ::Angry::

ต้องสอนคลาสใหญ่แล้ว

ป้าจะสอนให้นัทอีกครั้ง อย่างนี้ต้องมีบทถัดไป

ท่าทางหัวทึบ ต้องสอนบ่อยๆแล้ว...

รักคุณป้าครับ

เป็นเด็กที่เรียนรู้ได้ช้าจริง ๆ
เรื่องแบบนี้ ยังต้องมาเรียนซ้ำ

เรียนรู้

ลุกลาม

ขอบคุณ

 ::JubuJubu:: ป้าครับ

ครั้งนี้การสอนต้องมีมากกว่าครั้งแรกแน่

อ่านเล่นๆ

 ::Glad::

เรียนกับครูทุกวันๆเดี่ยวเก่งเอง

สอนจนกว่าจะเก่ง

ป้าติดใจ

 ::Sobad::

ดีๆ

หน้าที่ครูผู่สอน ต้องเป็นของป้า

มีครูดี

ขอบคุณครับ ::Thankyou::

ป้านวล จะเป็นครูสอนนัท เรื่องเพศศึกษาเอง

 ::Glad::

นัทหัวช้านี่สอนแล้วไม่จำ หรือแกล้งจำไม่ได้

เริ่มสอนพิเศษ

กำลังเสียวเลย ยาวไป

รอบนี้น่าจะได้อะไรดีๆนะเมื่อวานแน่ๆ

สนุกแล้วครับ

ต่อเนื่อง ต่อเนื่อง  ::Beggar::  ::Beggar::  ::GiveMe::

สอนไม่จำเลย

ต้องสอนให้ครบ

 ::JubuJubu::

บทเรียนที่ต้องสอนซ้ำ

ดี

หลานติดใจแล้ว

เป็นครูที่ดีต้องอบรมจนกว่าเด็กจะทำเป็น

 ::Hunger::

จะถึงขั้นไหนละที่นี้นะ

ขอบคุณมากครับ ครั้งนี้นัทต้องช่วยป้าด้วยนะ เดี๋ยวป้าอารมณ์ค้างนะ

ขอบคุณครับ

ป้าเริ่มชอบทำให้หลาน

สอนนักเรียนแบบนี้ถ้านักเรียกเข้าใจและเชื่อฟังคุณครู​ คุณครูหน้าจะอัพเลเวลให้นักเรียนนะครับ

เรานี่ไม่พัฒนาการเรียนรู้เลยนะนัท

ป้าจะอดไม่ไหว

เด็กน้อย น่าสงสาร

สุดยอดครับ

 ::Glad:: ป้าติดใจ

ตามต่อ

ฉาก: ความลับและความรู้สึกที่ปั่นป่วน
หลังจากสิ้นเสียงของนัท ป้านวลรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการปลดปล่อย เธอผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น แล้วเร่งจังหวะมือขึ้นลงอย่างรวดเร็ว นัทครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงขึ้น "ป้าครับ... มีบางอย่าง... มีบางอย่างกำลังออกมา... มันเสียวมากครับ!"
แล้วสายน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกจากปลายองคชาตของนัท กลิ่นคาวคลุ้งเคล้าความเย้ายวนจาง ๆ ลอยแตะจมูก ป้านวลยังคงใช้มือชักต่อไปจนกระทั่งหยาดสุดท้ายไหลออกมาจนหมด เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน พลางคิดในใจด้วยความตกตะลึง ทำไมนี่มันถึงได้เยอะขนาดนี้...
"น้ำที่มันไหลออกมา... ผมอั้นไว้ไม่ได้ครับป้า..." นัทพูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ป้ารู้... ป้าเข้าใจ" ป้านวลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนผิดปกติ เธอใช้กางเกงชั้นในของนัทซับมือตัวเอง แล้วเช็ดไปที่ท่อนเนื้อที่ยังคงสั่นระริกของเขา
"ที่ป้าทำให้นัทวันนี้... เราเรียกว่าการช่วยตัวเอง" ป้านวลอธิบายเสียงแผ่ว
"เราต้องทำทุกวันไหมครับ? ผู้ใหญ่เค้าทำกันแบบนี้เหรอครับ?" นัทถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
ป้านวลส่ายหน้าเบา ๆ "มันไม่ต้องทำทุกวันหรอกจ้ะ แต่มันต้องทำให้ถูกวิธี หลานสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการระบายอารมณ์ วันนี้ป้าแค่สอนนัทเท่านั้น... และเรื่องนี้... เรารู้กันแค่สองคนเท่านั้นนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ป้าไว้ใจนัทมากนะ"
หลังจากนั้น ป้านวลก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องนอนของนัทกลับไปยังห้องของตัวเอง ทิ้งให้นัทนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงตามลำพัง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและคำถาม สิ่งที่ฉันทำ... มันถูกต้องจริง ๆ เหรอ?
เมื่อถึงห้องนอน ป้านวลทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ความคิดถึงสัมผัสร้อนผ่าวและขนาดที่น่าตกตะลึงขององคชาตนัทวนเวียนอยู่ในหัว ฉันก็คิดว่าเค้าเป็นเด็ก... แต่ดุ้นของเค้า... ภาพลำเอ็นที่แข็งขืนและใหญ่โตยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

ฉาก: ความอึดอัดและความปรารถนาที่หวนคืน
เช้าวันใหม่ พี่มายลูกสาวคนโตของป้านวล เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ตรงไปยังห้องครัว "แม่คะ พ่อไปประชุมต่างจังหวัด จะกลับวันไหนเหรอคะ?" เธอถามพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ป้านวลที่กำลังล้างจานอยู่ตอบกลับมาโดยไม่สบตา "อีกสองวันจ้ะมาย"
ระหว่างนั้นเอง นัทก็ก้มหน้าเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างเงียบ ๆ ทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดจา ป้านวลเหลือบมองหลานชายที่ดวงตาคล้ำเหมือนคนอดนอนก็อดไม่ได้ที่จะทัก "นัท... ทำไมนัทดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยล่ะ?"
นัทเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตอบเสียงแผ่ว "ผมหลับสบายดีครับป้า" แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และความทรงจำที่ยังคงแจ่มชัด
ป้านวลก้มหน้าลงมองจานข้าวในมือ ความรู้สึกอับอายและประหลาดใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำไมฉันถึงรู้สึกอายกับนัทแบบนี้... เธอคิดอย่างสับสน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว ตกเย็นวันนั้น นัทนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ความคิดถึงลุงไก่ที่กำลังจะกลับมาในอีกสองวันก็ผุดขึ้นมาในสมอง แล้วภาพที่เขาเห็นลุงกับป้าทำกันก็ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ มันไม่เหมือนกับตอนที่ป้าทำให้ฉันเลย...

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"


หลังจากสิ้นเสียงของป้า นัทก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน "ป้าครับ... ผมพยายามที่จะช่วยตัวเองแล้ว แต่มันทำไม่ได้ครับ... มันแข็ง... แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง..."
ป้านวลมองหน้านัทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สงสาร และความปรารถนาที่ซ่อนลึก "โถ่นัท..." เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น "เดี๋ยวป้าจะสอนให้นัทอีกครั้งนะ..."

::Glad::

ครูที่ดี

เย ป้าเบย
ไม่ต้องรอ

ทบทวนซ้ำ

 ::Confident::

เด็กน้อย

 ::Beggar::

ป้าาาา

ซ้ำน้ำสอง

Good

ติดไจมากกว่าติดมือตัวเอง

นักเรียนแกล้งโง่

ครั้งแรกมันตื่นเต้นจนจำอะไรไม่ได้ต้องมีสอนซ้ำ

นัทต้องเรียนรู้ซ้ำอีก

ครูที่ดี

 ::Hunger::

คุณป้าสอนบทเรียนต่อไปแล้ว

คราวนี้สอนท่าไม้ตาย

ครูดี ต้องสอนต่อ

ชอบ  Glad

 ::Pull::

สงสัยสอนกันยาวเลย

 ::Angry:: thank you

ติดใจละงานนี้

เอาล่ะๆ

บทเรียนจากป้านวล

 ::Confident::

ขอบคุณครับ

ป้าสอนยังไม่เสร็จเลย

สอนใหม่

 ::YehYeh::

ขอบคุณที่แบ่งปัน

ต่อคับ

เริ่มอีกครั้งงงงง

ลุงไก่มัวแต่ติดเด็ก​ ป้านวลก็กินเด็กเหมือนกัน

มีครูดีก็สบายตัวไปขอบคุณครับ

ทำเองไม่เป็นแล้ว ต้องมีคนทำให้

สงสารหลานอะน้อออ

วันนี้ัันัทขอมาทบทวนตำราอีกครั้ง จะได้เก่งๆ

ต้องสอนบทต่อไปซะแล้ว

 ::WooWoo::

ผมอยากเรียนซ้ำครัย

ต้องจัดแล้วนัท

ต้องสอนบ่อยๆ

ไม่จบแค่ช่วยทำให้แน่นอน

ต้องทำทุกวัน

นวลโดนแน่

นัท แกล้งโง่หรือโง่จริง

 ::Touchy::

สบายตัวละทีนี้

เป็นบทเรียนที่ ดีมาก

ป้าช่วยได้แน่

ได้อารมณ์

ทีละอย่าง เดี๋ยวก้อเป็น

คาปากแน่นอน

เดียวนัตสอนกลับ

จัดป่าก่อน

ไกล้จบยังครับ

บทเรียนที่หนึ่ง ช่วยตัวเองโดยป้าสอน

 ::Angry::

 ::Thankyou::

สนโดยโปร

 ::Sobad:: ต่อด่วน

เพิ่งเริ่มอ่าน ขอบคุณครับ

ป้าสอนบ่อยๆ ก็ได้ครับ

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

ไม่จบหลักสูตร

มีครูดีก็อย่างนี้แหล่ะ

เอาแล้วซิจะเพิ่มบทเรียนไหม

 ::Cold::

จุดสุดยอด

 ::Dribbling::

ป้านวลจัดให้อีกแล้ว

 ::Crying:: โดนป้าหลอกแล้ว

ต้องให้ถึงมือป้า

 ::DayDream::

 ::DookDig:: 9

ติดใจ

 ::Ahoo::  ::DookDig::

 ::Dribbling::

ครูต้องสอนช้ำ

อบรมรอบสอง

 ::Confident::

ป้าโดนของนัทแน่

ป้าจะสอนก็สอนให้ต่อเนื่่อง

 ::Sobad::

อย่างนี้มันต้องซ้ำ ::Grimace::  ::Grimace::

มีอีกบทรออยู่นะหนุ่มน้อยยยย

ยังสอนไม่จบนะป้า

บททีสองมาละ

 ::Cheeky::

 ::Beggar:: สฝดยอด

มันหยดติ่งๆๆ

สอนซ้ำ จะไปถึงไหนนะ

ชอบ

สอนให้สุดๆไปเลย

จัดให้ชำนาญ

หมั่นทบทวนบ่อยๆนะ

ต้องสอนต่อ

ป้าจะสอนหรือป้าติดใจ หวังอะไรของนัทหรือเปล่า?

ไก่อ่อนชักว่าวไม่เป็น  กำ

::Hunger::

 ::Ahoo::

เรียนต่อไปจะถึงขั้นไหนครับ

ครั้งแรกของนัทก็ car park เลย ::DookDig::

สอบตก..

บื้อเกินไปมั้ย

ป้าเป็นครูที่ดีมาาก

คงต้องสอนซ้ำอีกแล้วนะครับป้านวล แต่น่าจะสอนบทอื่นด้วยนะครับ

แบบนี้ป้าต้องสอนไปเรื่อยๆ

 ::WooWoo:: แบบนี้แหละฤทษฏีจะสู้ปฏิบัติได้งั้ยหละครับป้านวล

สุดยอดมาก

::Bloody::

 ::Confident::  : ::Ahoo::  ::Ahoo::  ::Ahoo:: Thankyou::

 ::HeyHey::

D

 ::DookDig::

น้ำ2กำลังจะมา

so good

 ::WowWow::

บทเรียนที่ 2 แล้วซิน่ะ

 ::DookDig::

ชอบมาก

นัทติดใจแล้วคงอยากให้ป้าทำให้บ่อยๆ

Good

ป้าสอนขั้นต่อไปด้วยสิ

ป้านวล สอนดีๆ

ขอบคุณครับ

ป้าจะอดห้ามใจไหวหรือเปล่าที่จะไม่เอาหลาน

บทเรียนที่มาตอนไหนนะ

 ::Horror:: ป้านวลจะควบคุมตัวเองได้ไหมกับ จนิ้วที่อยู่ตรงหน้า

สอนจะกว่าจะเป็นนั่นหละป้านวล

จัดเด็ก

ขอบคุณครับ

เด็กหนุ่มมักเร็วแบบนี้ ต้องฝึกบ่อยๆนะนัท

 ::Sweat::

ดูการแก้ไข

ขอบคุณครับ

Wow

ป้าสอนหนังสือ

ชวนติดตามทุกตอน

ขอบคุณครับ

 ::Angry::

 ::Angry::

เริ่มเรียนต่อ

 ::GiveMe::

เสร็จแน่นัทเอ๋ย

สอนแค่ครั้งเดียวจะพอหรอ ต้องสอนอีกหลายครั้งถึงจะจำได้

บทเรียนสำคัญ

อยากเรียนรู้มากขึ้นแล้ว

 ::YehYeh::

ขอบคึุณครับ

นัก้รียนมาเรียนบทถัดไป

การสอนซ้ำยิ่งจะชำนาญ

ป้าทำถูกแล้วครับ

ป้าสุดยอด

โยก็เลย

พึ่งจะเริ่มเอง  น่าติดตามครับ

 ::WooWoo::

ป้าสอนดี ติดตามครับ

ป้าคงทนไม่ไหวแล้ว

บทเรียนแรกจบแล้ว ต่อบทสองต่อ

สอนดีๆนะป้านวล

กำลังสนุกมากกกกก

 ::GiveMe::

การสอนซ้ำที่ดีมันก็ต้องมีความก้าวหน้า

สอนใด้ตลอดแบบนี้

ยาวไปเลยครับ

ครูนวลสอนนักเรียนนัทแบบตัวต่อตัว

บทเรียนนี้มันเข้าใจยาก เลยต้องเรียนซ้ำๆหลายครั้งไง

ครูสอนนักเรียน

คุณป้าจะอดใจไหวได้สักดท่าไหร่กันเชียว

หลานติดใจแล้ว

สอนย่อยๆมันจะยั้งไม่อยู่เอานะ

 ::YehYeh::

ขอบคุณครับ

ภาคปฏิบัติ ต้องฝึกบ่อยๆ

 ::Reader::

 ::Reader::

 ::Me?::

 ::Confident::  ::Confident::

สอนจนหลวมเลย ::Ahoo::  ::Ahoo::

 ::HeyHey::

 ::DookDig::

ป้านวลอย่างร่าน

ตราวนี้จะสอนอาไรนะ

 ::YehYeh::

ขอบคุณมากครับ

 ::Dribbling::

สอนไว้

 ::Glad::

ว่าวให้นัทแล้ว

 ::Angry::

 ::Reader::

 ::Oops::

อ่านต่อไม่ได้เสียอารมหมด

บทเรียน ::DookDig::

ทบทวน

หลอกให้ตอบเรียกะแนน ครับ อ่านต่อไม่ได้ ::Angry::  ::Angry::  ::Angry::  ::Angry::

หลอกให้ตอบเรียกะแนน ครับ อ่านต่อไม่ได้ ::Angry::  ::Angry::  ::Angry::  ::Angry::

ความเจ็บปวดในบทเรียน


"ผมต้องทำอย่างไรต่อจากนี้..." นัทถามเสียงแผ่ว ในหัวของเขาว่างเปล่า ไม่เข้าใจว่าร่างกายกำลังตอบสนองต่อสัมผัสนี้ได้อย่างไร มันทั้งน่าอายและน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาเงยขึ้นมองป้านวลอย่างไม่เข้าใจ เต็มไปด้วยความสับสนและความไม่ประสาต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
สิ้นเสียงคำถามนั้น ป้านวลก็กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความรู้สึกผิดแล่นริ้วเข้ามาในความคิด แต่ความปรารถนาที่ฝังลึกก็กัดกินจนเธอแทบไม่รู้สึกผิด ดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ท่อนเนื้อตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้ ราวกับถูกมนต์สะกด ความรู้สึกบางอย่างที่เธอพยายามควบคุมไว้ตลอดมา กำลังสั่นคลอนอย่างรุนแรง
อย่างควบคุมไม่ได้ มือของป้านวลค่อย ๆ เอื้อมไปสัมผัสกับองคชาตของนัทอย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมา และความแข็งขืนที่แตกต่างจากผิวหนังส่วนอื่นอย่างสิ้นเชิง ราวกับกำลังสัมผัสกับบางสิ่งที่ต้องห้ามแต่เย้ายวน
"ชู่ว..." ป้านวลกระซิบเสียงแหบพร่า เธอหลุบตาลงเล็กน้อย พยายามไม่สบตากับนัทโดยตรง ดวงตาของเธอมองตรงไปยังท่อนเนื้อนั้น ที่ตอนนี้ตั้งตระหง่านอย่างสมบูรณ์ ปลายหยักมนเริ่มมีน้ำใส ๆ ซึมออกมาเล็กน้อย "เดี๋ยวป้าจะสอน... สอนให้หนูรู้จัก..." น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับกำลังพูดกับตัวเองมากกว่านัท
ปลายนิ้วของเธอเริ่มลูบไล้ไปตามความยาวขององคชาตอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังวาดลวดลายบนผืนผ้าใบที่ไม่คุ้นเคย นัทสะดุ้งเล็กน้อยกับสัมผัสที่ไม่คาดฝันนั้น ความรู้สึกแปลกประหลาดแล่นปราดไปทั่วร่างกาย ทำให้เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและประหม่า
"ป้า... มัน... มันรู้สึกแปลก ๆ" นัทพูดเสียงเบา เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ พยายามประมวลผลความรู้สึกที่เกิดขึ้น ดวงตาของเขาจ้องมองมือของป้านวลอย่างไม่เข้าใจ ราวกับมันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาสัมผัสร่างกายของเขา
ป้านวลไม่ได้ตอบ เธอจดจ่ออยู่กับการสัมผัส ราวกับกำลังสำรวจโลกใหม่ มือของเธอเริ่มขยับขึ้นลงอย่างช้า ๆ แต่ละครั้งที่สัมผัส ความรู้สึกผิดก็จางหายไป เหลือเพียงความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่สามารถควบคุมได้
"อื้อ..." นัทเผลอครางออกมาเบา ๆ กัดริมฝีปากแน่น เขาหลับตาปี๋ พยายามรับมือกับความรู้สึกที่ไม่เคยเจอมาก่อน ดวงตาของเขาหลับลงอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับคลื่นไฟฟ้าที่วิ่งพล่านไปตามเส้นประสาท ปั่นป่วนทุกส่วนในร่างกายของเขา
"เป็น... เป็นยังไงบ้าง นัท?" ป้านวลถามเสียงแผ่ว เธอเงยหน้าขึ้นมองนัท แววตาของเธอมีความใคร่รู้และความกังวลปะปนกัน น้ำเสียงของเธอเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย มีความปรารถนาที่แฝงเร้นอยู่
นัทไม่ได้ตอบในทันที เขาหายใจหอบถี่ ราวกับเพิ่งวิ่งมาอย่างหนัก ความรู้สึกใหม่นั้นรุนแรงจนคำพูดใด ๆ ก็ดูเหมือนจะน้อยเกินไป
"มัน... มัน... เสียว..." นัทกระซิบตอบเสียงสั่น ร่างกายของเขาเริ่มร้อนรุ่ม ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม
ป้านวลไม่ได้พูดอะไรอีก เธอจ้องมองปฏิกิริยาของนัทอย่างแน่วแน่ ราวกับกำลังอ่านหนังสือที่น่าสนใจ เธอเพียงแค่ลูบไล้ต่อไปอย่างช้า ๆ ดวงตาของเธอมองสำรวจปฏิกิริยาของนัทอย่างตั้งใจ เธอสังเกตการเปลี่ยนแปลงของสีผิว การกระตุกของกล้ามเนื้อ และลมหายใจที่ถี่ขึ้นของเขา ราวกับกำลังค้นพบความลับบางอย่าง

นัทจ้องมองการกระทำของป้านวลด้วยสายตาที่เบิกกว้าง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ไม่มีคำตอบใด ๆ ความเขินอายในตอนแรกค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกาย มันทั้งน่าขนลุกและชวนให้ร่างกายตอบสนองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผม... ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันคืออะไร
"เป็นยังไงบ้างนัท? รู้สึกยังไงบ้าง?" ป้านวลถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความใคร่รู้ แต่ในแววตาของเธอก็มีความกังวลซ่อนอยู่เล็กน้อย ดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่องคชาตของนัทอย่างแนบแน่น
"ผมรู้สึก... มัน... มันวูบวาบไปหมดเลยครับป้า" นัทตอบเสียงแผ่ว ราวกับกำลังอยู่ในความฝันที่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง ทุกอย่างมันเหนือความเข้าใจของเขาไปหมด เขาพยายามทำความเข้าใจกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในร่างกาย แต่สมองกลับตื้อตัน ผม... ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง
ป้านวลตีความคำพูดของนัทไปในทางที่เธอต้องการจะเชื่อ แปลก... คงจะหมายถึงรู้สึกดีมากสินะ เธอพยายามกลบความรู้สึกผิดที่เริ่มกัดกินหัวใจด้วยความคิดนี้ ความคิดนั้นยิ่งกระตุ้นให้เธอเร่งจังหวะมือเร็วขึ้น พร้อมกับความคิดที่โลดแล่นอยู่ในหัว ทำไมของนัทถึงได้ใหญ่และยาวขนาดนี้... ไม่เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปเลย ความรู้สึกบางอย่างที่มากกว่าความเป็นป้าหลานเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างน่ากลัว
แต่แล้วนัทก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด "โอ๊ย! เจ็บครับป้า ตรง... ตรงหัวมันเจ็บ มันเสียด... มันแสบไปหมดเลยครับ"
มือของป้านวลชะงักลงทันที ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาอย่างจัง เธอเงยหน้ามองนัทด้วยความตกใจ "เจ็บเหรอ? ตรงไหน?" น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวลอย่างแท้จริง
นัทขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด "ตรงที่มันเปิด ๆ ออกมาครับ มันเสียด ๆ เหมือนมันจะฉีกขาด... ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับป้า"
ป้านวลถอนหายใจเบา ๆ จริงสิ... นี่เป็นครั้งแรกของนัทนี่นา ผิวตรงนั้นคงยังบอบบางมาก ความร้อนวูบวาบแล่นขึ้นมาที่ใบหน้าของเธอ ความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาในใจวูบหนึ่ง เธอเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่เธอกำลังทำนั้นมันผิดมากแค่ไหน
นัทมองหน้าป้านวลด้วยความสงสัย "ทำแค่นี้... ก็เสร็จแล้วใช่ไหมครับ?" ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและความหวังว่าจะจบเรื่องนี้ เขาถามด้วยความไม่ประสา ผม... ผมอยากให้มันจบเร็ว ๆ
ป้านวลเงียบไปครู่หนึ่ง ความขัดแย้งในใจเธอรุนแรงขึ้น เธอจ้องมองใบหน้าใสซื่อของนัทอย่างรู้สึกผิด เธอ... เธอกำลังทำอะไรลงไป ความปรารถนาที่เพิ่งก่อตัวขึ้นในใจยังคงคุกรุ่น แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็เริ่มทักท้วง
"ยังจ๊ะ..." ป้านวลตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เธอ... เธอไม่ควรทำแบบนี้ แต่แฝงไปด้วยความหมายที่นัทไม่เข้าใจ "เดี๋ยวป้าจะทำให้ต่อ... แต่ต้องเบา ๆ หน่อยนะ" เธอพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
มือของป้านวลค่อย ๆ กลับมาสัมผัสกับองคชาตของนัทอีกครั้ง สัมผัสแรกนั้นแผ่วเบาราวกับขนนก แต่ครั้งนี้เธอสัมผัสอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนมากขึ้น เธอเริ่มลูบไล้ช้า ๆ ราวกับกลัวว่าเขาจะเจ็บอีก
ไม่เป็นไร... มันเป็นแค่เพียงการสอนเท่านั้น ป้านวลพร่ำบอกตัวเองในใจซ้ำ ๆ เพื่อพยายามดับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างหนักหน่วง เธอเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง มองดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและใคร่รู้ของนัท เขา... เขาเชื่อใจเธอ และการเชื่อใจนั้นก็เป็นเหมือนดาบสองคมที่ทำให้ป้านวลไม่อาจถอยกลับได้อีกต่อไป
เธอโน้มตัวลงไปใกล้กว่าเดิม แล้วใช้ปลายลิ้นของเธอแตะลงไปที่ปลายหยักของนัทอย่างแผ่วเบา นัทสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ความรู้สึกร้อนวูบวาบและความชื้นที่ปลายสัมผัส ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
"อื้มมม...ป้า..." นัทครางออกมาด้วยความสับสนและประหลาดใจ
ป้านวลไม่รอให้เขาได้พูดอะไรต่อ เธอใช้ริมฝีปากอุ่นๆ ของเธอครอบคลุมส่วนปลายเอาไว้ แล้วเริ่มดูดดุนอย่างช้าๆ ราวกับกำลังลิ้มรสขนมหวานที่เธอโปรดปราน เธอใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างแผ่วเบา สลับกับการดูดเบาๆ เพื่อให้เขาไม่เจ็บ
นัทรู้สึกเหมือนสมองของเขาหยุดทำงานไปแล้ว ความรู้สึกที่รุนแรงเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เขากัดริมฝีปากแน่น ดวงตาหลับพริ้มด้วยความทรมานที่แสนสุข เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกดีได้มากขนาดนี้
มือของนัทขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ร่างกายของเขากระตุกเป็นระยะๆ ตามจังหวะการดูดดุนของป้านวล เขาไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่เขาก็อยากให้ความรู้สึกนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
"อ๊าร์... อ๊าร์..." เสียงครางต่ำ ๆ หลุดออกมาจากลำคอของนัท มันทั้งแปลก ทั้งเสียว... ผม... ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนแล่นปราดไปทั่วร่างกาย ป้านวลทั้งอมและดูดดึงอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนชื้นโลมเลียไปทั่วส่วนหัวและลำตัวขององคชาต นัทครางกระเส่าออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มัน... มันมากเกินไปแล้ว ร่างกายเริ่มสั่นเทิ้ม
ป้านวลเริ่มรู้สึกเมื่อยล้าที่กราม เนื่องจากขนาดที่ใหญ่โตขององคชาตของนัท เธอจึงเปลี่ยนมาดูดดึงบริเวณด้านข้างลำตัว พร้อมกับใช้มืออีกข้างเร่งจังหวะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพื่อหวังให้นัทไปถึงจุดสุดยอดโดยเร็วที่สุด
เมื่อป้านวลผละริมฝีปากออกเล็กน้อยเพื่อจะอมส่วนหัวของนัทเข้าไปอีกครั้ง นัทก็คว้ามือของเธอมากุมไว้ ป้า... ป้าครับ... มัน... มันจะ... แล้วจับศีรษะของป้านวลขยับตามจังหวะความเสียวที่ถาโถมเข้ามา
"ป้าครับ... ผมรู้สึกแปลก ๆ มันเหมือนมีบางอย่าง... เหมือนมีบางอย่างกำลังจะออกมา... ผม... ผมไม่ไหวแล้วครับป้า" นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ดวงตาของเขาเบิกโพลง ลมหายใจเริ่มหอบถี่ ใบหน้าเหยเกด้วยความรู้สึกที่รุนแรง
ป้านวลเงยหน้าขึ้นมองนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนผสมกับความเร่งรีบ เธอรู้ดีว่านัทกำลังจะถึงจุดสุดยอดแล้ว และเธอก็อยากเป็นคนนำพาเขาไปให้ถึงจุดนั้นด้วยตัวเอง เธอจึงประกบปากลงไปอีกครั้ง แล้วเริ่มดูดดุนอย่างหนักหน่วงและรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม
นัทรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ความรู้สึกเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป นัทครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง
ป้านวลรับรู้ได้ถึงอาการของนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่งรีบ เธอรู้ดีว่าเขากำลังจะไปถึงจุดสุดยอดแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการกระทำที่เกินเลยไปมากกว่านี้ เธอจึง ผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น อย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือที่ว่างอยู่ เร่งจังหวะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยให้เขาปลดปล่อย

ความเจ็บปวดในบทเรียน


"ผมต้องทำอย่างไรต่อจากนี้..." นัทถามเสียงแผ่ว ในหัวของเขาว่างเปล่า ไม่เข้าใจว่าร่างกายกำลังตอบสนองต่อสัมผัสนี้ได้อย่างไร มันทั้งน่าอายและน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาเงยขึ้นมองป้านวลอย่างไม่เข้าใจ เต็มไปด้วยความสับสนและความไม่ประสาต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
สิ้นเสียงคำถามนั้น ป้านวลก็กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความรู้สึกผิดแล่นริ้วเข้ามาในความคิด แต่ความปรารถนาที่ฝังลึกก็กัดกินจนเธอแทบไม่รู้สึกผิด ดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ท่อนเนื้อตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้ ราวกับถูกมนต์สะกด ความรู้สึกบางอย่างที่เธอพยายามควบคุมไว้ตลอดมา กำลังสั่นคลอนอย่างรุนแรง
อย่างควบคุมไม่ได้ มือของป้านวลค่อย ๆ เอื้อมไปสัมผัสกับองคชาตของนัทอย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมา และความแข็งขืนที่แตกต่างจากผิวหนังส่วนอื่นอย่างสิ้นเชิง ราวกับกำลังสัมผัสกับบางสิ่งที่ต้องห้ามแต่เย้ายวน
"ชู่ว..." ป้านวลกระซิบเสียงแหบพร่า เธอหลุบตาลงเล็กน้อย พยายามไม่สบตากับนัทโดยตรง ดวงตาของเธอมองตรงไปยังท่อนเนื้อนั้น ที่ตอนนี้ตั้งตระหง่านอย่างสมบูรณ์ ปลายหยักมนเริ่มมีน้ำใส ๆ ซึมออกมาเล็กน้อย "เดี๋ยวป้าจะสอน... สอนให้หนูรู้จัก..." น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับกำลังพูดกับตัวเองมากกว่านัท
ปลายนิ้วของเธอเริ่มลูบไล้ไปตามความยาวขององคชาตอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังวาดลวดลายบนผืนผ้าใบที่ไม่คุ้นเคย นัทสะดุ้งเล็กน้อยกับสัมผัสที่ไม่คาดฝันนั้น ความรู้สึกแปลกประหลาดแล่นปราดไปทั่วร่างกาย ทำให้เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและประหม่า
"ป้า... มัน... มันรู้สึกแปลก ๆ" นัทพูดเสียงเบา เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ พยายามประมวลผลความรู้สึกที่เกิดขึ้น ดวงตาของเขาจ้องมองมือของป้านวลอย่างไม่เข้าใจ ราวกับมันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาสัมผัสร่างกายของเขา
ป้านวลไม่ได้ตอบ เธอจดจ่ออยู่กับการสัมผัส ราวกับกำลังสำรวจโลกใหม่ มือของเธอเริ่มขยับขึ้นลงอย่างช้า ๆ แต่ละครั้งที่สัมผัส ความรู้สึกผิดก็จางหายไป เหลือเพียงความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่สามารถควบคุมได้
"อื้อ..." นัทเผลอครางออกมาเบา ๆ กัดริมฝีปากแน่น เขาหลับตาปี๋ พยายามรับมือกับความรู้สึกที่ไม่เคยเจอมาก่อน ดวงตาของเขาหลับลงอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับคลื่นไฟฟ้าที่วิ่งพล่านไปตามเส้นประสาท ปั่นป่วนทุกส่วนในร่างกายของเขา
"เป็น... เป็นยังไงบ้าง นัท?" ป้านวลถามเสียงแผ่ว เธอเงยหน้าขึ้นมองนัท แววตาของเธอมีความใคร่รู้และความกังวลปะปนกัน น้ำเสียงของเธอเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย มีความปรารถนาที่แฝงเร้นอยู่
นัทไม่ได้ตอบในทันที เขาหายใจหอบถี่ ราวกับเพิ่งวิ่งมาอย่างหนัก ความรู้สึกใหม่นั้นรุนแรงจนคำพูดใด ๆ ก็ดูเหมือนจะน้อยเกินไป
"มัน... มัน... เสียว..." นัทกระซิบตอบเสียงสั่น ร่างกายของเขาเริ่มร้อนรุ่ม ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม
ป้านวลไม่ได้พูดอะไรอีก เธอจ้องมองปฏิกิริยาของนัทอย่างแน่วแน่ ราวกับกำลังอ่านหนังสือที่น่าสนใจ เธอเพียงแค่ลูบไล้ต่อไปอย่างช้า ๆ ดวงตาของเธอมองสำรวจปฏิกิริยาของนัทอย่างตั้งใจ เธอสังเกตการเปลี่ยนแปลงของสีผิว การกระตุกของกล้ามเนื้อ และลมหายใจที่ถี่ขึ้นของเขา ราวกับกำลังค้นพบความลับบางอย่าง

นัทจ้องมองการกระทำของป้านวลด้วยสายตาที่เบิกกว้าง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ไม่มีคำตอบใด ๆ ความเขินอายในตอนแรกค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกาย มันทั้งน่าขนลุกและชวนให้ร่างกายตอบสนองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผม... ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันคืออะไร
"เป็นยังไงบ้างนัท? รู้สึกยังไงบ้าง?" ป้านวลถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความใคร่รู้ แต่ในแววตาของเธอก็มีความกังวลซ่อนอยู่เล็กน้อย ดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่องคชาตของนัทอย่างแนบแน่น
"ผมรู้สึก... มัน... มันวูบวาบไปหมดเลยครับป้า" นัทตอบเสียงแผ่ว ราวกับกำลังอยู่ในความฝันที่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง ทุกอย่างมันเหนือความเข้าใจของเขาไปหมด เขาพยายามทำความเข้าใจกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในร่างกาย แต่สมองกลับตื้อตัน ผม... ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง
ป้านวลตีความคำพูดของนัทไปในทางที่เธอต้องการจะเชื่อ แปลก... คงจะหมายถึงรู้สึกดีมากสินะ เธอพยายามกลบความรู้สึกผิดที่เริ่มกัดกินหัวใจด้วยความคิดนี้ ความคิดนั้นยิ่งกระตุ้นให้เธอเร่งจังหวะมือเร็วขึ้น พร้อมกับความคิดที่โลดแล่นอยู่ในหัว ทำไมของนัทถึงได้ใหญ่และยาวขนาดนี้... ไม่เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปเลย ความรู้สึกบางอย่างที่มากกว่าความเป็นป้าหลานเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างน่ากลัว
แต่แล้วนัทก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด "โอ๊ย! เจ็บครับป้า ตรง... ตรงหัวมันเจ็บ มันเสียด... มันแสบไปหมดเลยครับ"
มือของป้านวลชะงักลงทันที ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาอย่างจัง เธอเงยหน้ามองนัทด้วยความตกใจ "เจ็บเหรอ? ตรงไหน?" น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวลอย่างแท้จริง
นัทขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด "ตรงที่มันเปิด ๆ ออกมาครับ มันเสียด ๆ เหมือนมันจะฉีกขาด... ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับป้า"
ป้านวลถอนหายใจเบา ๆ จริงสิ... นี่เป็นครั้งแรกของนัทนี่นา ผิวตรงนั้นคงยังบอบบางมาก ความร้อนวูบวาบแล่นขึ้นมาที่ใบหน้าของเธอ ความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาในใจวูบหนึ่ง เธอเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่เธอกำลังทำนั้นมันผิดมากแค่ไหน
นัทมองหน้าป้านวลด้วยความสงสัย "ทำแค่นี้... ก็เสร็จแล้วใช่ไหมครับ?" ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและความหวังว่าจะจบเรื่องนี้ เขาถามด้วยความไม่ประสา ผม... ผมอยากให้มันจบเร็ว ๆ
ป้านวลเงียบไปครู่หนึ่ง ความขัดแย้งในใจเธอรุนแรงขึ้น เธอจ้องมองใบหน้าใสซื่อของนัทอย่างรู้สึกผิด เธอ... เธอกำลังทำอะไรลงไป ความปรารถนาที่เพิ่งก่อตัวขึ้นในใจยังคงคุกรุ่น แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็เริ่มทักท้วง
"ยังจ๊ะ..." ป้านวลตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เธอ... เธอไม่ควรทำแบบนี้ แต่แฝงไปด้วยความหมายที่นัทไม่เข้าใจ "เดี๋ยวป้าจะทำให้ต่อ... แต่ต้องเบา ๆ หน่อยนะ" เธอพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
มือของป้านวลค่อย ๆ กลับมาสัมผัสกับองคชาตของนัทอีกครั้ง สัมผัสแรกนั้นแผ่วเบาราวกับขนนก แต่ครั้งนี้เธอสัมผัสอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนมากขึ้น เธอเริ่มลูบไล้ช้า ๆ ราวกับกลัวว่าเขาจะเจ็บอีก
ไม่เป็นไร... มันเป็นแค่เพียงการสอนเท่านั้น ป้านวลพร่ำบอกตัวเองในใจซ้ำ ๆ เพื่อพยายามดับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างหนักหน่วง เธอเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง มองดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและใคร่รู้ของนัท เขา... เขาเชื่อใจเธอ และการเชื่อใจนั้นก็เป็นเหมือนดาบสองคมที่ทำให้ป้านวลไม่อาจถอยกลับได้อีกต่อไป
เธอโน้มตัวลงไปใกล้กว่าเดิม แล้วใช้ปลายลิ้นของเธอแตะลงไปที่ปลายหยักของนัทอย่างแผ่วเบา นัทสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ความรู้สึกร้อนวูบวาบและความชื้นที่ปลายสัมผัส ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
"อื้มมม...ป้า..." นัทครางออกมาด้วยความสับสนและประหลาดใจ
ป้านวลไม่รอให้เขาได้พูดอะไรต่อ เธอใช้ริมฝีปากอุ่นๆ ของเธอครอบคลุมส่วนปลายเอาไว้ แล้วเริ่มดูดดุนอย่างช้าๆ ราวกับกำลังลิ้มรสขนมหวานที่เธอโปรดปราน เธอใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างแผ่วเบา สลับกับการดูดเบาๆ เพื่อให้เขาไม่เจ็บ
นัทรู้สึกเหมือนสมองของเขาหยุดทำงานไปแล้ว ความรู้สึกที่รุนแรงเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เขากัดริมฝีปากแน่น ดวงตาหลับพริ้มด้วยความทรมานที่แสนสุข เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกดีได้มากขนาดนี้
มือของนัทขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ร่างกายของเขากระตุกเป็นระยะๆ ตามจังหวะการดูดดุนของป้านวล เขาไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่เขาก็อยากให้ความรู้สึกนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
"อ๊าร์... อ๊าร์..." เสียงครางต่ำ ๆ หลุดออกมาจากลำคอของนัท มันทั้งแปลก ทั้งเสียว... ผม... ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนแล่นปราดไปทั่วร่างกาย ป้านวลทั้งอมและดูดดึงอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนชื้นโลมเลียไปทั่วส่วนหัวและลำตัวขององคชาต นัทครางกระเส่าออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มัน... มันมากเกินไปแล้ว ร่างกายเริ่มสั่นเทิ้ม
ป้านวลเริ่มรู้สึกเมื่อยล้าที่กราม เนื่องจากขนาดที่ใหญ่โตขององคชาตของนัท เธอจึงเปลี่ยนมาดูดดึงบริเวณด้านข้างลำตัว พร้อมกับใช้มืออีกข้างเร่งจังหวะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพื่อหวังให้นัทไปถึงจุดสุดยอดโดยเร็วที่สุด
เมื่อป้านวลผละริมฝีปากออกเล็กน้อยเพื่อจะอมส่วนหัวของนัทเข้าไปอีกครั้ง นัทก็คว้ามือของเธอมากุมไว้ ป้า... ป้าครับ... มัน... มันจะ... แล้วจับศีรษะของป้านวลขยับตามจังหวะความเสียวที่ถาโถมเข้ามา
"ป้าครับ... ผมรู้สึกแปลก ๆ มันเหมือนมีบางอย่าง... เหมือนมีบางอย่างกำลังจะออกมา... ผม... ผมไม่ไหวแล้วครับป้า" นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ดวงตาของเขาเบิกโพลง ลมหายใจเริ่มหอบถี่ ใบหน้าเหยเกด้วยความรู้สึกที่รุนแรง
ป้านวลเงยหน้าขึ้นมองนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนผสมกับความเร่งรีบ เธอรู้ดีว่านัทกำลังจะถึงจุดสุดยอดแล้ว และเธอก็อยากเป็นคนนำพาเขาไปให้ถึงจุดนั้นด้วยตัวเอง เธอจึงประกบปากลงไปอีกครั้ง แล้วเริ่มดูดดุนอย่างหนักหน่วงและรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม
นัทรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ความรู้สึกเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป นัทครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง
ป้านวลรับรู้ได้ถึงอาการของนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่งรีบ เธอรู้ดีว่าเขากำลังจะไปถึงจุดสุดยอดแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการกระทำที่เกินเลยไปมากกว่านี้ เธอจึง ผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น อย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือที่ว่างอยู่ เร่งจังหวะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยให้เขาปลดปล่อย

::Glad::  ::Glad:: ความลับอะไรที่ซ้อนไว้น้อ

นัทเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์แล้ว ต้องให้ป้าช่วยสอน

มาทบทวนบทเรียน

ป้าเป็นคุณครูเฉย

นัทยังไร้เดียงสาอยู่

ต้องช่วยเยอะๆนะ ยังมือใหม่

 ::HoHo:: ต้องมีเพิ่ม

มีความก้าวหน้ากว่าบทเรียนที่แล้ว

 ::Shy::  ป้าเขินแย่เลยนัท ต้องช่วยป้าบ้างแล้วนะ จะได้ไม่เอาเปรียบป้า ::Confident::

เป่าปี่หลานซะแล้ว

ป้าต้องสอนให้ทุกอย่างจริงๆ แม้แต่ช่วยตัวเอง

งานสุดยอดมาก

บทเรียนนี้ต้องสอนซ้ำ

ป้านวลคงเป็นครูชั้นยอด

ขอบคุณมากๆ ครับผม

บทเรียนที่ดีสุดๆ

 ::JubuJubu:: ชอบ

 ::Cold::

 ::Thankyou::

 ::Ahoo::

 ::Ahoo::

เด้ด

 ::GiveMe::

ต้องซ้ำสินะ ::HeyHey::

👌🏻

ครูที่ดีต้องสอนจนกว่านักเรียนจะเป็น

ไงต่อละทีนี้

 ::DookDig::

 ::Snap::  ::Foo::

คุณป้าใจดีสอนอีกรอบ

ใครจะเสร็จใคร

 ::DookDig::

การเรียนรู้ที่ดีของนัท

ค่อยๆสอน

 ::Confident::

ขยับอีกขั้น

โดนป้าเปิดซิงแน่

ขอบคุณมากครับ

เปนกำลใจให้คับ✌️✌️✌️

ความลับและความรู้สึกที่ปั่นป่วน

หลังจากสิ้นเสียงของนัท ป้านวลรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการปลดปล่อย เธอผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น แล้วเร่งจังหวะมือขึ้นลงอย่างรวดเร็ว นัทครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงขึ้น "ป้าครับ... มีบางอย่าง... มีบางอย่างกำลังออกมา... มันเสียวมากครับ!"
แล้วสายน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกจากปลายองคชาตของนัท กลิ่นคาวคลุ้งเคล้าความเย้ายวนจาง ๆ ลอยแตะจมูก ป้านวลยังคงใช้มือชักต่อไปจนกระทั่งหยาดสุดท้ายไหลออกมาจนหมด เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน พลางคิดในใจด้วยความตกตะลึง ทำไมนี่มันถึงได้เยอะขนาดนี้...
"น้ำที่มันไหลออกมา... ผมอั้นไว้ไม่ได้ครับป้า..." นัทพูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ป้ารู้... ป้าเข้าใจ" ป้านวลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนผิดปกติ เธอใช้กางเกงชั้นในของนัทซับมือตัวเอง แล้วเช็ดไปที่ท่อนเนื้อที่ยังคงสั่นระริกของเขา
"ที่ป้าทำให้นัทวันนี้... เราเรียกว่าการช่วยตัวเอง" ป้านวลอธิบายเสียงแผ่ว
"เราต้องทำทุกวันไหมครับ? ผู้ใหญ่เค้าทำกันแบบนี้เหรอครับ?" นัทถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
ป้านวลส่ายหน้าเบา ๆ "มันไม่ต้องทำทุกวันหรอกจ้ะ แต่มันต้องทำให้ถูกวิธี หลานสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการระบายอารมณ์ วันนี้ป้าแค่สอนนัทเท่านั้น... และเรื่องนี้... เรารู้กันแค่สองคนเท่านั้นนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ป้าไว้ใจนัทมากนะ"
หลังจากนั้น ป้านวลก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องนอนของนัทกลับไปยังห้องของตัวเอง ทิ้งให้นัทนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงตามลำพัง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและคำถาม สิ่งที่ฉันทำ... มันถูกต้องจริง ๆ เหรอ?
เมื่อถึงห้องนอน ป้านวลทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ความคิดถึงสัมผัสร้อนผ่าวและขนาดที่น่าตกตะลึงขององคชาตนัทวนเวียนอยู่ในหัว ฉันก็คิดว่าเค้าเป็นเด็ก... แต่ดุ้นของเค้า... ภาพลำเอ็นที่แข็งขืนและใหญ่โตยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

ความอึดอัดและความปรารถนาที่หวนคืน
เช้าวันใหม่ พี่มายลูกสาวคนโตของป้านวล เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ตรงไปยังห้องครัว "แม่คะ พ่อไปประชุมต่างจังหวัด จะกลับวันไหนเหรอคะ?" เธอถามพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ป้านวลที่กำลังล้างจานอยู่ตอบกลับมาโดยไม่สบตา "อีกสองวันจ้ะมาย"
ระหว่างนั้นเอง นัทก็ก้มหน้าเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างเงียบ ๆ ทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดจา ป้านวลเหลือบมองหลานชายที่ดวงตาคล้ำเหมือนคนอดนอนก็อดไม่ได้ที่จะทัก "นัท... ทำไมนัทดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยล่ะ?"
นัทเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตอบเสียงแผ่ว "ผมหลับสบายดีครับป้า" แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และความทรงจำที่ยังคงแจ่มชัด
ป้านวลก้มหน้าลงมองจานข้าวในมือ ความรู้สึกอับอายและประหลาดใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำไมฉันถึงรู้สึกอายกับนัทแบบนี้... เธอคิดอย่างสับสน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว ตกเย็นวันนั้น นัทนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ความคิดถึงลุงไก่ที่กำลังจะกลับมาในอีกสองวันก็ผุดขึ้นมาในสมอง แล้วภาพที่เขาเห็นลุงกับป้าทำกันก็ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ มันไม่เหมือนกับตอนที่ป้าทำให้ฉันเลย...

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"


หลังจากสิ้นเสียงของป้า นัทก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน "ป้าครับ... ผมพยายามที่จะช่วยตัวเองแล้ว แต่มันทำไม่ได้ครับ... มันแข็ง... แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง..."
ป้านวลมองหน้านัทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สงสาร และความปรารถนาที่ซ่อนลึก "โถ่นัท..." เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น "เดี๋ยวป้าจะสอนให้นัทอีกครั้งนะ..."

::Me?::

สอนดีมันต้องทบทวน

 ::DookDig::

นัทได้ครูที่ดีต่อไปเก่งแน่นอน

ต้องให้ป้าช่วยสอนอีกแล้ว

โอ้ นัท

 ::Ahoo::

 ::Thankyou::

อยากมีป้าแบบนี้บ้าง  ::Glad::

มาเรียนซ้ำอีกรอบ

THKs

::WowWow:: very good

 ::DookDig:: ฮ่าาาาา

ป้านวล ::HeyHey::

จบแค่อมไหมน่ะ

จุดสูงสุดที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

Very good

ลุ้นๆ ::Fighto::

น้ำแรกมาแล้วต้องมีต่อ

ชอบเรื่องนี้

ป้า ::Dribbling::

บทเรียนต่อไป

แบบนี้ต้องซ้ำสิ

ความลับและความรู้สึกที่ปั่นป่วน

หลังจากสิ้นเสียงของนัท ป้านวลรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการปลดปล่อย เธอผละริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น แล้วเร่งจังหวะมือขึ้นลงอย่างรวดเร็ว นัทครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงขึ้น "ป้าครับ... มีบางอย่าง... มีบางอย่างกำลังออกมา... มันเสียวมากครับ!"
แล้วสายน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกจากปลายองคชาตของนัท กลิ่นคาวคลุ้งเคล้าความเย้ายวนจาง ๆ ลอยแตะจมูก ป้านวลยังคงใช้มือชักต่อไปจนกระทั่งหยาดสุดท้ายไหลออกมาจนหมด เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน พลางคิดในใจด้วยความตกตะลึง ทำไมนี่มันถึงได้เยอะขนาดนี้...
"น้ำที่มันไหลออกมา... ผมอั้นไว้ไม่ได้ครับป้า..." นัทพูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ป้ารู้... ป้าเข้าใจ" ป้านวลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนผิดปกติ เธอใช้กางเกงชั้นในของนัทซับมือตัวเอง แล้วเช็ดไปที่ท่อนเนื้อที่ยังคงสั่นระริกของเขา
"ที่ป้าทำให้นัทวันนี้... เราเรียกว่าการช่วยตัวเอง" ป้านวลอธิบายเสียงแผ่ว
"เราต้องทำทุกวันไหมครับ? ผู้ใหญ่เค้าทำกันแบบนี้เหรอครับ?" นัทถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
ป้านวลส่ายหน้าเบา ๆ "มันไม่ต้องทำทุกวันหรอกจ้ะ แต่มันต้องทำให้ถูกวิธี หลานสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว มันเป็นการระบายอารมณ์ วันนี้ป้าแค่สอนนัทเท่านั้น... และเรื่องนี้... เรารู้กันแค่สองคนเท่านั้นนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ป้าไว้ใจนัทมากนะ"
หลังจากนั้น ป้านวลก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องนอนของนัทกลับไปยังห้องของตัวเอง ทิ้งให้นัทนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงตามลำพัง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและคำถาม สิ่งที่ฉันทำ... มันถูกต้องจริง ๆ เหรอ?
เมื่อถึงห้องนอน ป้านวลทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ความคิดถึงสัมผัสร้อนผ่าวและขนาดที่น่าตกตะลึงขององคชาตนัทวนเวียนอยู่ในหัว ฉันก็คิดว่าเค้าเป็นเด็ก... แต่ดุ้นของเค้า... ภาพลำเอ็นที่แข็งขืนและใหญ่โตยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

ความอึดอัดและความปรารถนาที่หวนคืน
เช้าวันใหม่ พี่มายลูกสาวคนโตของป้านวล เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ตรงไปยังห้องครัว "แม่คะ พ่อไปประชุมต่างจังหวัด จะกลับวันไหนเหรอคะ?" เธอถามพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ป้านวลที่กำลังล้างจานอยู่ตอบกลับมาโดยไม่สบตา "อีกสองวันจ้ะมาย"
ระหว่างนั้นเอง นัทก็ก้มหน้าเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างเงียบ ๆ ทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดจา ป้านวลเหลือบมองหลานชายที่ดวงตาคล้ำเหมือนคนอดนอนก็อดไม่ได้ที่จะทัก "นัท... ทำไมนัทดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยล่ะ?"
นัทเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตอบเสียงแผ่ว "ผมหลับสบายดีครับป้า" แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และความทรงจำที่ยังคงแจ่มชัด
ป้านวลก้มหน้าลงมองจานข้าวในมือ ความรู้สึกอับอายและประหลาดใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำไมฉันถึงรู้สึกอายกับนัทแบบนี้... เธอคิดอย่างสับสน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว ตกเย็นวันนั้น นัทนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ความคิดถึงลุงไก่ที่กำลังจะกลับมาในอีกสองวันก็ผุดขึ้นมาในสมอง แล้วภาพที่เขาเห็นลุงกับป้าทำกันก็ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ มันไม่เหมือนกับตอนที่ป้าทำให้ฉันเลย...

ในขณะที่ความคิดนั้นแล่นอยู่ในหัว ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในร่างกายของนัท องคชาตของเขาเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ นัทตกใจกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเอง รีบเอามือกุมไว้แน่น พลางคิดอย่างร้อนรน ช่วยตัวเอง... เราต้องช่วยตัวเองเพื่อสุขภาพ... แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นัทเดินไปยังห้องนอนของป้านวล ค่อย ๆ แง้มประตูห้องออก ป้านวลที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียงหันไปมองด้วยความสงสัย "นัท... นัทมีอะไรหรอลูก?"


หลังจากสิ้นเสียงของป้า นัทก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน "ป้าครับ... ผมพยายามที่จะช่วยตัวเองแล้ว แต่มันทำไม่ได้ครับ... มันแข็ง... แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง..."
ป้านวลมองหน้านัทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ สงสาร และความปรารถนาที่ซ่อนลึก "โถ่นัท..." เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น "เดี๋ยวป้าจะสอนให้นัทอีกครั้งนะ..."

เป็นเรื่องคาใจระหว่างป้ากับหลาน

ต้องโดนแล้วป้า

 ::Shower::

 ::Confident::

 ::HeyHey::

งื้ออออ

ป้ากำลังจะ

 ::Yes!::  เข้าทาง

 ::YehYeh:: งื้ออออ

ครูป้านวล

บทเรียนต่อไป

 ::Glad::

สอนซ้ำ

เด็ด

บทเรียนบทที่สองกำลังจะเริ่มแล้ว คนอยากเรียนกับคนอยากสอนมาเจอกัน...

บทเรียนนี้ขอเรียนซ้ำครับ

 ::Glad:: อีก

 ::Cold::

 ::Ahoo::

สอนหลานเลย

เหมือนครูจะชอบสอนมาก

บทเรียนต้องทบทวนเพื่อความชำนาญ

ตามครับ

ลองอ่านดู ::Confident::

 ::Elder:: นัทมีความรู้อย่างมากกับบทเรียนครั้งแรก