🧡 XONLY 🧡

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น

 
เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

ทั้งคืนป้านวลจะไหวไหม

ประวัติ
ประวัติของป้านวล
ป้านวล:
* อายุ: 47 ปี (เกิด 1 พฤศจิกายน)
* ส่วนสูง: ประมาณ 165 ซม.
* น้ำหนักโดยประมาณ: ราว 47–50 กก.
* รูปร่างโดยรวม: หุ่นบาง สมส่วน กล้ามเนื้อชัดในระดับ "ฟิตเนสสาวสายวินัย" ไม่บึ้กแต่ตึงแน่น
* ลักษณะทางกายภาพ: ผิวขาวอมชมพู รูปร่างบางแต่ยังคงมีส่วนโค้งเว้าตามวัยที่ผ่านการมีบุตรมาแล้ว ผมยาวประบ่าสีดำขลับ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม มีแววเศร้าซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มที่ดูอบอุ่น ไม่มีรอยตีนกา
* บุคลิกภาพ: ภายนอกดูเป็นคนใจดี มีเมตตา อ่อนโยน และอดทน เป็นแม่บ้านดูแลครอบครัวอย่างดี แต่ภายในลึกๆ แล้วมีความเหงาและความปรารถนาที่ถูกเก็บกดไว้เนื่องจากความสัมพันธ์กับสามีไม่ราบรื่นนัก เป็นคนคิดมากและกังวลกับความรู้สึกของผู้อื่น
* ภูมิหลัง/สถานะทางสังคม: แต่งงานกับลุงไก่มา 23 ปี มีลูกสาว 2 คน (ชื่อสมายด์ เรียกสั้นๆ ว่า มายด์ และ รินดา เรียกสั้นๆ ว่า ริน) อาศัยอยู่ในบ้าน 4 คนกับสามีและลูกสาวทั้งสอง ทำหน้าที่แม่บ้านเต็มตัว ไม่ได้มีงานประจำอื่น สถานะทางสังคมถือว่าอยู่ในระดับดี ในชุมชน ดูแลบ้านช่องและสามีเป็นอย่างดี
* แรงจูงใจ/ความต้องการ: ลึกๆ แล้วโหยหาความรัก ความอบอุ่น และการได้รับการเอาใจใส่ที่แท้จริง เธอต้องการรู้สึกว่าตัวเองยังมีเสน่ห์และเป็นที่ต้องการ นอกจากนี้ยังมีความปรารถนาทางกายที่สามีไม่ได้เติมเต็มมานาน
* จุดอ่อน/ความเปราะบาง: ความเหงา ความรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง ความกลัวการถูกตัดสินจากสังคม และความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ค่อนข้างสูง ทำให้เธอลังเลและต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองอยู่เสมอ
* การเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้น: เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนัทอาจจะทำให้ป้านวลเริ่มตั้งคำถามกับชีวิตและความสัมพันธ์ของตัวเองมากขึ้น อาจจะกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง หรืออาจจะจมอยู่กับความรู้สึกผิดและความกังวล
ป้านวลเป็นตัวละครที่มีความซับซ้อน มีทั้งความอ่อนโยนและความปรารถนาที่ขัดแย้งกัน การกระทำของเธอได้รับอิทธิพลจากความเหงา การขาดความเติมเต็มในชีวิตแต่งงาน และความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่มีอยู่ในใจค่ะ

Gg

ขอนอนข้างๆแค่นั้นจิงๆหรอนั

แล้วพี่มายด์ละ

ความลับจะแตกมั้ยนะ

เหมือนป้าจะหวงหลานแบบแปลกๆ นะ

คงจัดกันทั้งคืน

ป้าสู้ทั้งคืน

ทั้งคืนแน่ๆ

คืนนี้คงจะยันแจ้งไม่ต้องได้หลับได้นอนทั้งหลานทั้งป้า

ยิ่งอ่านยิ่งฮีลตามเลยล่ะ

คืนนี้ป้านวลคงไม่ได้หลับแน่ ในเมื่อความรู้สึกดีมีมากขึ้นเรื่อยๆ

ขอนอนข้างๆแค่นั้นจิงๆหรอนั

จัดป้าให้ติดใจ

ขอบคุณ​ครับ
ไปให้สุดแล้วจบที่ฟ้าเหลือง

คืนนี้ป้าเตรียมใจได้เลย

::Me?:: สว่างแน่ๆคืนนี้ ::Angry::

ทายสิว่าป้าจะติดควยเด็กไหม

น่าจะโดนจัดหนัก จัดเต็มกันเลยทีเดียว

 ::Thankyou::  ::DookDig::

T

ทั้งคืนแน่ๆ

เจอพลังหนุ่มเข้าไป ป้านวลจะรับไหวไหมนะ

ทำตามใจตัวเอง

ป้านวลยังอยากอยู่ แต่ศีลธรรมมันค้ำคอ

ป้าระบมแน่นอน

ติดใจซะแล้วป้านวล

 ::Suffocate::

 ::Oops:: นึกถึงยีนส์ด้อยจากการสมสู่ในคนใกล้ชิดที่จะมาเกิด

ไม่ต้องหลับต้องนอน

 ::Evil::

ไม่ได้นอนแน่ ๆ ป้านวล

 ::Shy:: จัดหนักยันสว่างเลยนัท

::Oops:: นึกถึงยีนส์ด้อยจากการสมสู่ในคนใกล้ชิดที่จะมาเกิด

มันถึงผิดกฎหมายไงครับ แต่ไม่ท้องก็น่าจะไม่ผิด

ยอมๆให้นอนไปเหอะป้านวลป ครั้ั้งสุดท้าย
ไม่มีจริงสำหรับนัท

ไม่น่าจะได้นอนข้างๆเฉยๆนะนายนัท  ฉันล่ะไม่เชื่อใจเธอเลย

นัทไม่ใช่แค่นอนเฉยๆแน่

 ::Beggar::

ชอบๆ  ::Shower::

นัทจะล้างหน้าไก่ด้วยเหรอ

มีแววฟ้าเหลืองแน่ป้านวล

ซึมซับความสุขกับป้านวลทั้งคืนเลยนะนัท..

ติใจในกามรส ครูใหญ่(ป้านวล)จะอดใจไหวหรือ

โดนแน่ๆ

 ::Confident::

นัทโคตรอึด

ชอบบทเรียนจากป้า

แบบนัทนี่น่าจะเข้าข่ายร้ายลึกมากกว่าใสซื่อแล้วนะ

ทำให้ติดจนโงกหัวไม่ขึ้น

ป้านวลเพลินกับนัทละทีนี้

ต่อกันอีกยกหรอ

ทั้งคืนไม่ได้นอน

ทั้งคืนแน่นอน พลังหนุ่มซะด้วย

ป้านวล คงอดใจไม่ได้แน่

ท่าทางแบบนี้คงไม่ใช่คืนสุดท้าย

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น


เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

::YehYeh::

ทิ้งทวนก่อน ติดใจ 55

ป้านวลคงต้องโดนทั้งคืนแน่

ป้าติดใจหลานแล้ว

นัทมันเหมือนโคถึก​ ป้านวลจะรับไหวป่าว

นายนัทคงงงงงกับอาการเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของป้านวลกับพี่มายด์ ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรไป น่าสงสาร สงสัยต้องคุยกับป้านวลกับพี่มายด์อีกสักครั้ง

น่าประทับใจ

ทั้งคืนเลยนะ ป้าจะไหวไหม

มีต่อสิครับป้านวล

คืนนี้ป้านวลรับเต็มๆๆ

 ::Oops::

ไหนๆก็ไหนๆ เลยตามเลยแล้วกัน

ป้าโดนหลานเย็ดแล้วคงหลงหลานโดนหลานจัดเต็มอีกแน่ๆ ::Confident::

thank you

มีประวัติของป้านวลด้วย ดีเลยครับ ขอประวัติของมายด์ด้วย...

ป้านวลอิ่มยาก

ติดตามต่อไป แนวที่ชอบ

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ

ป้านวลคืนนี้คงนวลทั้งตัว

คืนที่ยาวนาน

นัดจัดให้สมใจเลย

Thx

ป้าห้ามนอนแน่เลย

ยาวเลยทีนี้

เสียวดีครับ

 ::Foo::

 ::WooWoo:: เก็บให้หมดบ้านไปเลยไอ้หนุ่ม

คนต่อไปใครจะโดน

ป้าคงติดใจ

ไม่ได้นินแน่รืนนี้

รักป้านวลที่สุด ::Glad::

ไปเลยยันหว่าง

ต่อน้ำ2แน่ๆ

ลองอ่านดู

ไปก็ต้องไปให้สุด

ทั้งคืนไปเลย

ไม่มีครั้งสุดท้ายบอกเลยของดีต้องจัดเต็ม

ไหวมั้ยป้า สำหรับคืนนี้

จัดยันเช้า

 ::Yes!:: จัดไปหนักๆ

 ::Glad::

 ::Thankyou::

ป้าโดยอีก

ความรักเป็นเรื่องงดงาม เปิดใจเลยนะครับป้านวล

ป้านวลคงจะติดใจอีกคนนึง

น่าประทับใจ

คืนสุดท้ายแล้ว ป้านวลจะติดใจ

 ::Glad::

ป้านวลคลายเครียดมาก

สว่างคาตาป้า

เอาให้ยับไปข้างหนึ่งเลย

 ::Ahh::  ::Ahh:: นะครับป้า

เถอะนะป้า สุขด้วยก้น

ก็​เลย​ตามเลย

 ::YehYeh::

แล้วพี่มายละ

 ::Hunger::

ยาวไปยาวไป ให้สุดทาง

::JubuJubu:: ::Touchy::

สุดยอดทั้งหลานทั้งป้า

ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ นัทจัดหนักกับป้านวลทั้งคืนแน่ๆแบบนี้ครับ

ได้เอาป้าทั้งคืนแน่

ต่อรอบ2

 ::Evil:: ไม่ต้องนอนกันแล้ว

ต่อเลยนัท

ป้านวลจะรับท้ังคืนไว้ไหม

 ::YehYeh::

 ::Thankyou::

ทั้งคืนชัวร์

ป้าแม่งร่านจัด

ความลับจะแตกไหมนะ

 ::Waiting::

แล้วพี่มายด์ละ

good

ความลับจะแตกมั้ย

ความปรารถนาเยอะมากๆๆๆๆ

คุณครู

จะขอนอนข้างแค่นั้นจริงหรอนัท

คืนนี้ยังอีกยาวนานนะป้า

 ::DayDream:: thank you

ยันเช้าแน่ป้า

จัดเต็มทั้งคืน

ว้าววว

เจ้านัทออดอ้อนออเซาะเก่งจริงๆ

ป้านวลจะไปเหลืออะไร 5555 ใจอ่อน...

ขอบคุณครับ

 ::KO::

ได้ใครต่อ

ขอบคุณที่แบ่งปัน

 ::Thankyou::

ต่อไปจะมี2ต่อ1ไหมนะ

เข้าทางนัท

แช่คารูไว้อย่างนั้น มันจะแค่นอนเฉยๆได้เหรอครับป้านวล

ป้าติดใจแหงๆ

สำนึก รึป่าว

นายนัทนายนี่แน่จริงขอบคุณครับ

แรงเสียดสี

ราตรียังเยาว์

จะได้หลับลงไปได้อย่างคืนนี้ เลยตามเลยคับ

เด็กน้อยกำลังแข็งแรงนะป้า

น่าติดตาม

 ::Angry::

ป้าสู้ตาย

 ::Waiting::

ติดใตแลเว

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

ทั้งคืน

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น


เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

ป้ากับหลาน สุขกันทั้งคืน

เริ่มแล้วจบยากครับ

ป้านวล

เริ่มใหม่อีกรอบ

มันจะหยุดแค่นี้ได้เหรอ

 ::DookDig::

 ::DookDig::  ::DookDig::

คงทนหลานไม่ได้มีต่ออีกยก

มีต่อยกสอง

 ::Bloody::

ไหลไปเรื่อยนะน้องนัท  ::Waiting::

ทั้งคืนแน่

นัทยังหนุ่่มแรงยัวดี ป้้าต้องเขาใใจ

ป้าจะเลิกไม่ได้หล่ะสิ

ป้าจะโดนรอบสอง

นัทลีลาเด็ดไหมป้านวล

โดนอีกทั้งคืน

มายด์ติดติดใจของน้องชายแล้ว

 ::HeyHey:: คำคื่นนี้ยังอีกยาวไกลครับป้า

ป้าติดใจหลานแล้ว

แล้วพรุ่งนี้จะทำยังไงคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ

ตาม

 ::YehYeh:: d

คืนนี้ยังอีกยาวนาน

 ::Bloody::

 ::Reader::

ติดตาม

 ::DookDig::

 ::Doubt::  ::Doubt::  ::Confident::

Good

จัดให้สุดๆ นะ

ป้าจะได้นอนจริงๆเหรอ

ป้านวลต้องโดนยันเช้าแน่ๆ

คืนนี้ไม่น่าจะจบลงด้วยครั้งเดียวแล้ว

ขอบคุณครับ

ป้านวลติดใจแท่งวิเศษ

ของพอได้กินแล้วครั้งหนึ่งก็อยากกินอีก ::HeyHey::

2 คนละ

ช้า ๆได้อารมณ์มาก

 ::Falling::

ต่ออีกยก เดี๋ยวก็รู้คำตอบเอง

ป้านวลสำลักความสุขแน่คืนนี้

ป้าขอเบิ้ล

 ::Shy::

ดูท่าป้าคงติดใจหลานชายเข้าแล้วละ

ป้าสงสารหลาน

นอนเฉยๆ ไม่มีอยู่จริง

จัดต่อเลยนัท

โดนเด็กหลอกแล้วป้านวล

เบิ้ลละ

ป้าขออีก

กำลังสนุกมากกกกก

 ::Confident::

ป้านวลคืนนี้คงนวลทั้งตัว

ป้านวลไม่ไหวแล้ว

ขอบคุณครับ

ความเมตตาของป้านวล

เอาให้ฟ้าเหลือง

ป้าพลาดแล้ว

 ::GiveMe::

คืนนี้ป้านวลจะนอนเฉยๆได้หรือแล้วนัทละ

ยอมเลิกได้จริงหรออเดี๋ยวก็ซ้ำ

 ::YehYeh::

 ::Shower::  ::Shower::  ::Shower::  ::Shower::

เอาละ ถึงเช้าดันไปเลย

ไอ้หนุ่มมันร้าย

เ ดป้าอีกแล้

 ::Thankyou::

 ::KO::

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น

 
เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น


"อื้อ..." เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกจากลำคอของป้านวลอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายของเธอเริ่มตอบสนองอย่างไม่เต็มใจนัก แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกที่ถูกกระตุ้นได้ มือที่ไหล่ของนัทออกแรงกำแน่นขึ้น
"ป้า... ผม..." นัทกระซิบเสียงหอบ ขณะที่สะโพกยังคงกระแทกกระทั้นอย่างต่อเนื่อง
ทันใดนั้น ในจังหวะที่นัทเร่งความเร็วและกระแทกลึกเข้าไป ร่างกายของป้านวลเกิดการขยับเกร็งอย่างกะทันหัน อาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ตีตื้นขึ้นมา หรืออาจเป็นเพราะความไม่คุ้นชินกับการถูกกระทำอย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่ด้วยความตั้งใจของนัทที่ต้องการรักษาสัมผัสนี้ไว้ เขาจึงปรับเปลี่ยนองศาและท่าทางเล็กน้อย เพื่อให้ท่อนเอ็นยังคงเชื่อมต่อกับภายในตัวป้าอย่างแนบแน่น
แม้จะมีการขยับเปลี่ยนท่าอย่างรวดเร็ว แต่ท่อนเอ็นที่แข็งขืนของนัทก็ยังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้าอย่างมั่นคง ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของทั้งคู่ยังคงอยู่ เพียงแต่เปลี่ยนจังหวะและความลึกไปตามการเคลื่อนไหวใหม่ของนัท
ทั้งสองร่างยังคงแนบชิดกันในความมืด มีเพียงเสียงหอบหายใจที่ดังระงม ความรู้สึกหลากหลายยังคงถาโถมเข้าใส่ทั้งคู่ นัทรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่เพิ่มขึ้นจากการปรับเปลี่ยนท่า ในขณะที่ป้านวลรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงนั้น และร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อสัมผัสที่แตกต่างออกไป
ความเงียบไม่ได้กลับมาปกคลุมห้อง แต่ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางแผ่วเบา และเสียงเนื้อกระทบกันเบาๆ ที่ดังขึ้นเป็นระยะ
นัทค่อยๆ ดึงท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนของตนเองออกจากร่องสวาทของป้านวลอย่างช้าๆ ความรู้สึกอุ่นชื้นที่เคยเชื่อมต่อร่างกายของทั้งคู่พลันขาดสะบั้นลงอีกครั้ง ป้านวลรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืนใดๆ
นัทพลิกร่างของป้านวลเบาๆ ให้คว่ำหน้าลง จับสะโพกผายมนของเธอให้ยกสูงขึ้น เป็นท่าทางคล้ายคลานเข่า แสงจันทร์ส่องลอดหน้าต่างมาเล็กน้อย ทำให้เห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่าและบั้นท้ายที่งอนงามของป้านวล
นัทคุกเข่าลงด้านหลัง จับท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งแรงของตนเอง จ่ออยู่ที่ปากทางเข้าร่องสวาทที่ยังคงเปิดอ้าและชุ่มชื้นของป้านวลอีกครั้ง เขาค่อยๆ กดส่วนหัวเข้าไปทีละน้อย ป้านวลกัดริมฝีปากแน่น มือทั้งสองข้างยันเตียงไว้ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เตรียมพร้อมสำหรับการรุกล้ำครั้งใหม่
นัทค่อยๆ กดสะโพกเข้าไปอย่างช้าๆ ท่อนเอ็นค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดอีกครั้ง ความรู้สึกอุ่นแน่นกลับคืนมา จนในที่สุด ท่อนเอ็นทั้งหมดก็มุดหายเข้าไปในตัวป้าจนสุด
เมื่อเชื่อมต่อกันอีกครั้ง นัทหยุดนิ่งครู่หนึ่ง สัมผัสได้ถึงความตอดรัดที่คุ้นเคย แล้วจึงเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง จังหวะแรกๆ เป็นไปอย่างนุ่มนวลและช้าๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
"อื้อ... ซี้ด..." เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกจากลำคอของป้านวลอีกครั้ง ร่างกายของเธอเริ่มขยับตามจังหวะการเคลื่อนไหวของนัทอย่างเผลอไผล สะโพกผายมนเริ่มบิดเร้าเล็กน้อย ราวกับต้องการต้อนรับการรุกล้ำให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
นัทค่อยๆ เพิ่มจังหวะและความลึกของการกระแทก สะโพกของเขาเริ่มขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้น ป้านวลรู้สึกถึงแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นในท่าทางใหม่นี้ ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ราวกับคลื่นที่โหมกระหน่ำ เธอจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าเหยเกด้วยความปรารถนา ดวงตาปรือปรอย
"อ๊า... นัท... ตรงนั้น... มัน..." เสียงครางของป้านวลเริ่มดังขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ สะโพกของเธอเริ่มยกขึ้นรับจังหวะของนัทอย่างร้อนรน ราวกับถูกควบคุมด้วยสัญชาตญาณดิบ แผ่นหลังแอ่นโค้งเล็กน้อย
นัทสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของป้านวล ความตื่นเต้นในตัวเขาก็เพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย เขากระแทกสะโพกถี่และแรงขึ้น ท่อนเอ็นแข็งขืนกระทุ้งเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดอย่างหนักหน่วง
"อื้อ... ซี้ด... อ๊าย... นัท... เร็วอีก... แรงอีกหน่อย..." เสียงครวญครางของป้านวลดังลั่นห้อง ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม บิดเร้าไปมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ ราวกับตกอยู่ในห้วงแห่งความสุขสมที่แสนทรมาน น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันปะปนไปด้วยความสุขสมที่แท้จริง
นัทโน้มตัวลงกระซิบข้างหูของป้านวลเสียงแหบพร่า "ป้า... ผม... ผมรักป้านะครับ..." คำพูดนั้นราวกับเติมเชื้อเพลิงให้กับอารมณ์ที่กำลังร้อนระอุของป้านวล
"อ๊า... นัท... ฉันก็..." เสียงของป้านวลขาดห้วง ร่างกายของเธอเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ปล่อยเสียงครางหวานออกมาอย่างบ้าคลั่ง เธอถึงจุดสุดยอดอีกครั้งในท่าทางใหม่นี้ ความสุขสมถาโถมเข้าใส่ราวกับพายุ
หลังจากคลื่นความสุขซัดสาดผ่านไป ป้านวลค่อยๆ ปล่อยช่วงบนของลำตัวลงราบกับเตียงอีกครั้ง หน้าผากซบกับหมอนอย่างอ่อนแรง สองมือยังคงกำผ้าปูที่นอนแน่น แต่ช่วงล่างของเธอยังคงอยู่ในท่าเดิม เอาเข่าตั้งชันขึ้น ทำให้บั้นท้ายยังคงยกสูง และร่องสวาทยังคงเปิดรับการรุกล้ำจากนัท
นัทสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในท่าทางของป้านวล แต่ความปรารถนาในร่างกายของเขายังคงสูงอยู่ และเขาก็ตั้งใจที่จะสานต่อบทรักนี้ต่อไป โดยไม่รอช้า เขายังคงขยับสะโพกต่อเนื่อง จังหวะการกระแทกยังคงหนักแน่นและลึกซึ้ง ราวกับต้องการเติมเต็มความสุขให้กับทั้งสองฝ่าย
"อื้อ... ซี้ด..." เสียงครางต่ำๆ ของนัทดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกถึงความอุ่นแน่นและการตอดรัดภายในตัวป้าที่ยังคงมีอยู่ แม้ว่าเธอจะเพิ่งถึงจุดสุดยอดไปก็ตาม
ป้านวลนอนคว่ำหน้าซบหมอน ลมหายใจยังคงหอบถี่ เธอไม่ได้ขยับหรือตอบสนองในทันที ร่างกายของเธออ่อนแรง แต่ความรู้สึกเสียวซ่านที่ยังคงหลงเหลืออยู่ และสัมผัสได้ถึงการรุกล้ำที่ต่อเนื่องของนัท ก็ทำให้เธอไม่ได้ปฏิเสธ
นัทค่อยๆ ปรับจังหวะการกระแทกให้ช้าลงเล็กน้อย แต่ยังคงความลึกไว้ ราวกับต้องการให้ป้านวลได้พักหายใจ แต่ก็ยังคงเติมเต็มความต้องการของตนเองและกระตุ้นความรู้สึกของเธอไปพร้อมๆ กัน
"ป้า... ไหวไหมครับ?" นัทกระซิบถามเสียงแผ่ว ขณะที่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล
ป้านวลส่ายหน้าช้าๆ ทั้งที่หน้ายังคงซบหมอน แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา การส่ายหน้านั้นอาจหมายถึงความอ่อนเพลีย หรืออาจจะหมายถึงการยอมจำนนต่อความรู้สึกที่ยังคงอยู่
นัทตีความเอาเองว่าเป็นการยินยอม เขายังคงเคลื่อนไหวต่อไปอย่างนุ่มนวล แต่หนักแน่น ในท่าทางที่ช่วงบนของป้านวลราบกับเตียง แต่ช่วงล่างยังคงยกสูงนี้ ทำให้เกิดมุมที่แตกต่างออกไปในการสอดใส่ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจึงแปลกใหม่และกระตุ้นความรู้สึกของทั้งคู่ไปอีกแบบ
นัทค่อยๆ เพิ่มความเร็วและแรงในการกระแทกอีกครั้ง สะโพกของเขาขยับเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กระแทกเข้ากับบั้นท้ายที่งอนงามของป้านวลอย่างต่อเนื่อง ป้านวลที่ยังคงซบหน้ากับหมอน รู้สึกถึงแรงกระแทกที่หนักแน่นนั้น และความรู้สึกอุ่นแน่นที่เติมเต็มภายในร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง
"อื้อ... ซี้ด..." เสียงครางแผ่วเบาของป้านวลเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง แม้ร่างกายจะอ่อนแรง แต่ความรู้สึกเสียวซ่านที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องก็เริ่มปลุกปั่นอารมณ์ของเธอให้กลับมาอีกครั้ง สะโพกของเธอเริ่มขยับตอบสนองต่อจังหวะของนัทอย่างช้าๆ
นัทรับรู้ได้ถึงการตอบสนองที่ค่อยๆ กลับมาของป้านวล ความพึงพอใจในตัวเขาก็เพิ่มมากขึ้น เขากระแทกสะโพกหนักขึ้นและเร็วขึ้น ท่อนเอ็นแข็งขืนกระทุ้งเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดอย่างลึกซึ้ง
"อ๊า... ซี้ด... อ๊าย..." เสียงครางของป้านวลดังขึ้น ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง บั้นท้ายยกขึ้นลงตามแรงกระแทกของนัทอย่างควบคุมไม่ได้ มือที่กำผ้าปูที่นอนจิกแน่น
"ป้า... ผมจะ... ผมจะเสร็จแล้ว... อื้อ... อ๊าห์... ป้า... สุดยอด..." นัทกระซิบเสียงแหบพร่า ความรู้สึกอัดแน่นในร่างกายของเขาถึงขีดสุดแล้ว เขากระหน่ำกระแทกสะโพกถี่และรัวยิ่งขึ้น "อื้อ... อ๊าห์..."
"อ๊า... ซี้ด... อ๊าย... อ๊า... อ๊า..." เสียงครางของป้านวลดังออกมาอย่างต่อเนื่องและแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ร่างกายของเธออ่อนระทวย แต่ยังคงตอบสนองต่อแรงกระแทกของนัทในที่สุด สะโพกยังคงยกขึ้นลงแผ่วๆ
ในจังหวะที่นัทกระหน่ำกระแทกสะโพกอย่างต่อเนื่อง มือทั้งสองข้างของเขาก็เลื่อนลงมาจับบั้นท้ายที่งอนงามของป้านวลอย่างแน่นหนา เขาออกแรงบีบคลึงเนื้อนุ่มหยุ่นนั้นในทุกครั้งที่สอดใส่
"อื้อ... ป้า... แน่น... เหลือเกิน... ซี้ด... อ๊า..." นัทกระซิบเสียงแหบพร่า ขณะที่มือยังคงบีบคลึงบั้นท้ายของป้าไม่ปล่อย
"อ๊า... ซี้ด... อ๊าย..." เสียงครางของป้านวลกลับมาดังขึ้นเล็กน้อย สะโพกของเธอเริ่มขยับตอบสนองต่อแรงบีบของนัทมากขึ้น
นัทรู้สึกถึงการตอบสนองนั้น เขายิ่งออกแรงบีบคลึงบั้นท้ายของป้าหนักขึ้น สลับกับการกระแทกสะโพกที่รวดเร็วและรุนแรง
"อ๊า... อ๊า... อ๊าย... อ๊า... ผม... ผมจะ... ป้า... อ๊าห์ห์..." เสียงครวญครางของนัทดังขึ้นอย่างทรมานปนสุข ความรู้สึกอัดแน่นในร่างกายของเขามาถึงจุดที่ไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป เขากระแทกสะโพกครั้งสุดท้ายอย่างแรงและลึกที่สุด "อ๊าห์ห์ห์... ป้า... ผม... จะเสร็จแล้ว..." ปล่อยเสียงคำรามต่ำๆ ออกมา และปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมาภายในตัวของป้านวล
หลังจากความรู้สึกสุดยอดผ่านพ้นไป ป้านวลนอนคว่ำหน้าซบหมอน ลมหายใจยังคงหอบถี่ แต่ในความคิดของเธอกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง ความรู้สึกผิด... มันยังอยู่... แต่มันเริ่มจางลง... เหมือนหมอกที่โดนแสงอาทิตย์ค่อยๆ ไล่ไป... ทำไมฉันถึงรู้สึกดีขนาดนี้? มันไม่ถูกต้อง... แต่ร่างกายฉัน... มันไม่โกหก... เสียงครางแผ่วเบาของเธอเล็ดลอดออกมา "อื้อ... ซี้ด..."
ความรู้สึกแบบนี้... ฉันไม่เคยได้รับจากไก่เลย... มันดิบ... แต่ก็เร่าร้อน... เต็มไปด้วยพลัง... พลังที่ทำให้ร่างกายฉันตอบสนองอย่างที่ไม่เคยเป็น... ฉันแก่กว่าเขามาก... มันผิดศีลธรรม... แต่สัมผัสของเขามัน... มันทำให้ฉันลืมทุกอย่าง...
ร่างกายของป้านวลเริ่มขยับเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว ตอบสนองต่อสัมผัสที่ยังคงค้างคาอยู่ เธอไม่ได้ควบคุมตัวเองอีกต่อไปแล้ว ราวกับร่างกายและจิตใจของเธอได้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบในสิ่งที่นัทกำลังมอบให้ มีเพียงความรู้สึกสุขสมที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างเท่านั้นที่เธอรับรู้ "อื้อ... อื้อ..."
ตอนนี้... ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องอื่น... ไม่คิดถึงความถูกต้อง... ไม่คิดถึงวันพรุ่งนี้... แค่อยากรู้สึก... อยากดื่มด่ำกับความรู้สึกนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้... มันนานแค่ไหนแล้วที่ฉันรู้สึก... มีชีวิตชีวา... ขนาดนี้...
นัทนอนทับร่างของป้านวล หายใจหอบถี่ ความรู้สึกอิ่มเอมและอ่อนล้าผสมปนเปกันไป เขากระชับอ้อมกอดป้านวลแน่นขึ้น สัมผัสได้ถึงความอ่อนระทวยแต่ก็ยังคงอบอุ่นของร่างกายเธอ ในความมืดมิด มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองที่ดังแผ่วเบา
ปล่อยไปเถอะ... ปล่อยให้ร่างกายมันนำทาง... ปล่อยให้ความรู้สึกนี้มันพาฉันไป... อย่างน้อย... ในค่ำคืนนี้... ฉันขอมีความสุข... อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน...


เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

 ::Cold::

 ::Hunger::

ดูแล้วน่าจะเพลินเลยแหละ

ป้านวลติดเซ็กซ์จากนัทแล้ว

นัทแตกในนะลุก

 ::Cold:: พอแล้ว  ::Hunger::

ได้ครูระดับเทพมาสอนส่วนตัว

 ::HeyHey::  ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน ป้านวลได้ตลอดคืนแน่ๆ สำลักความสุขกันไปเลย  ::Yes!::

ป้านวลคงไม่ได้นอน

ความลับจะแตกมั้ยนะ

 ::Hunger::

ล่อทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะพ่อหนุ่ม

ขอบคุณมากๆ ครับผม

นอนเฉยๆแน่นะ นวล

 ::Ahoo::

 ::Angry::

การเรียนทำให้คนเก่งขึ้นได้ครับ

 ::Bloody::

คืนนี้ป้าเตรียมใจได้เลย

 ::YarKK::

 ::DookDig::

 ::Bloody::  ::Goaway::

ราตรีนี้ยังเยาว์

ป้าเริ่มมัน

ป้านวลติดใจนัทแน่ๆ

สงสัยจะโดนจัดทั้งคืนแน่เลย

 ::Glad::

ขอบคุณครับ บางครั้งเหมือนซ้ำแต่ก็เข้าใจครับ

ป้านวลพี่มายด์สอนดีสุดยอด

 ::Glad::