แฟนกู ภาค 3 ตอน 12 บททดสอบ

แฟนกู ภาค 3 ตอน 12 บททดสอบ

แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=242119.0
-----------------------------------------------------------------------------------

“วันศุกร์นี้เอาไง...โมโน  ให้โบ๊ตไปรับยังไงดี”
“เอาสิ  มารับๆๆๆ คิดถึงหรือเปล่าล่ะ....”
“เฮ้ย ถามได้ คิดถึงสิ  มากด้วย  ได้ๆ  งั้นเดี๋ยวไปกะไอ้เจ้าบีทมัน  เห็นว่าจะเรียนออนไลน์ไม่ไปเรียนพิเศษ  งั้น...เหมือนเดิมนะ  รอห้องสมุดนะ”

ผมมารอรับโมโนเหมือนเดิม  โมโนเดินลงจากห้องสมุดพร้อมไอ้ปั้น  ที่ผมแปลกใจคือไอ้ปั้นเดินกอดคอโมโนลงมา  หรือว่าที่โมโนเคยขอผมไว้ว่าขอไอ้ปั้นเป็นแฟน  เธอจะทำจริงๆ  ผมโบกมือให้ไอ้ปั้น  ไอ้ปั้นยิ้มให้และโบกมือตอบ

“มาบ่อยไปแล้วมึง  อาทิตย์หน้าห้ามมารับแล้วนะ  กูไม่อนุญาตแล้ว  สอบๆๆๆๆ ไฟนอลด้วย  อ่านหนังสือเว้ย”
“ถ้าโมโนจะไปอ่านกะกู  กูก็มารับนะ...”

มันเป็นปกติของวันศุกร์ที่รถจะติดมากมาย  ผมกะโมโนนั่งรถ ปอ กลับจากศาลายา   ผมพาโมโนกลับบ้านเลย ก่อนอาบน้ำแต่งตัวและออกไปกินข้าวที่เยาวราช  เรากลับมานั่งดูทีวีด้วยกัน  ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างคนดุของผม  เอามือยีหัวโมโนเล่นครั้งนึงก่อนหอมแก้มซ้ำอีกทีนึง

“เป็นไง  เป็นแฟนกะไอ้ปั้นไปยัง”
“อืมม์  ก็นิดนึง...”
“อะไรอ่ะ  เป็นแฟนมันเป็นนิดนึงได้ด้วยเหรอ”
“ก็...เป็นกะโบ๊ตเยอะกว่าไง  เออ นี่ โบ๊ต  ถามจริงเหอะ  ทำใจได้เหรอถ้าเราต้องไปเป็นแฟนไอ้ปั้นมันจริงๆอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ...  คงทำใจไม่ได้หรอก  ถ้าถามจริงๆนะ  เรารักโมโนอ่ะ  ขนาดชื่อยังไม่อยากให้มันเป็นแฟนเลย  แล้วซินแสจะให้มีไรกันด้วยนี่  เรา เฮ้อ...ไม่ไหวว่ะ  หาทางออกไม่เจอ”
“เป็นแฟนกันอ่ะ  ไม่ใช่ปัญหามากมายหรอก  ไอ้ปั้นก็เล่นด้วยได้  แต่จะต้องมีไรกันเนี่ย  โมโนว่ามันแปลกอ่ะ”
“นั่นสิ  บ้าไปแล้ว  โบ๊ตไม่ถามฝั่งโบ๊ตนะ  ว่าถ้าโบ๊ตไปมีแฟนใหม่แล้วโมโนจะทำไง”
“ไม่รู้เหมือนกัน  ไม่อยากให้เกิดเลยโบ๊ต  เราเลยลองเอาเสื้อไอ้ปั้นมาใส่  มันยังหาว่าเราประสาท”
“แล้ววันนี้เอาเสื้อไอ้ปั้นมาหรือเปล่า”

โมโนหันมายิ้มแล้วทุบแขนผมเป็นเชิงต่อว่า  ผมดึงเธอมากอดด้วยความคิดถึง  ผมรักโมโนมันจริงๆ  แต่ผมยังเป็นห่วงเรื่องที่ซินแสพูดเหลือเกิน  จะให้ผมเลิกจากโมโนคงจะไม่ได้แน่ๆ 

“คิดถึงเรามั่งหรือเปล่า”
“คิดถึงสิ..โบ๊ต  โมโนกลัวจัง  กลัวว่าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ  ไม่ได้เตรียมใจไว้เลยอ่ะ”
“ก็โมโนพยายามเอาเสื้อไอ้ปั้นมาใส่แล้ว  ถ้าได้  โบ๊ตก็เอ่อ  ยืมใครดีวะเนี่ย  เออ..จะว่าไป ไอ้บีทนี่นับมั๊ยอ่ะ  บีทมันเสนอตัวเป็นแฟนโบ๊ตด้วยนะ”
“55555555 บ้าเหรอ มันจะได้ไง  มันเป็นน้องโบ๊ตอ่ะ  แล้วโบ๊ตจะให้เป็นแฟนได้ไง”
“คือไม่รู้สิ  แล้วเรื่องจะมีไรด้วยอีก   เฮ้อ...”

เราสองคนคุยกันอีกหลายเรื่อง  จนโมโนเริ่มง่วงและใกล้จะหลับ  ผมหอดแก้มคนตัวนิ่มไปฟอดใหญ่  เธอลืมตาขึ้นมาและยิ้มให้ผม

“กลัวมั๊ย...ที่จะมีอะไรกัน”
“ไม่เคยกลัวเลย  โมโนล่ะ..”
“ไม่กลัวแต่แรกแล้ว... ไม่เชื่อแต่แรกด้วย  แต่เหมือนโบ๊ตจะเชื่อมัน”
“เราเรียนสายวิทย์กันมาอ่ะนะ  แต่เหตุการณ์มันก็มักเกิดจริงๆด้วยสิ  ต้องลองคิดสถิติดู 5555  นอนห้องโบ๊ตนะ  บีทมันไม่อยู่”

ทันทีที่ถึงห้องผมดึงโมโนมากอดจูบด้วยความคิดถึง  โมโนขัดขืนนิดหน่อยเท่านั้น  เธอก็คงคิดถึงผม 

“ใจเย็นๆๆ โบ๊ต  โมโนไม่หนีโบ๊ตหรอก  เร็วจัง”
“คิดถึงนะ  นึกในใจทำไมเราถึงไม่ได้เรียนที่เดียวกันนะ จะได้เจอกันทุกวัน”
“แบบนี้ก็โอเคนะ  ได้คิดถึงกันมั่ง  เจอกันทุกวันก็เบื่อนะ”

ทุกอย่างดูราบรื่นดีมากๆ  อย่างเดียวที่ไม่เล่นด้วยคือควยผม  จู่ๆมันก็ไม่ทำงานขึ้นมา  ผมกอดจูบโมโน  กลิ่นตัวของเธอก็ปลุกเร้าผมมากมาย  แต่ควยผมไม่ยอมทำงาน   

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ผู้อ่านทั้งหลาย

โปรดเตรียมตับไว้ให้พร้อมนะครับ
มันยังยุ่งไปกว่านี้ได้อีก  อย่ากระพริบตา...

อย่าลืมแวะไปฉีดวัคซีนนะ...
ขอบคุณสำหรับเม้นต์ทั้งหลายนะครับ

ว้าวววว หดไม่ได้นะโบ๊ต ปั้นยิงไปหลายประตูแล้วนะครับ เดี๋ยวหาไวอะกร้าให้นะ

งานเข้านกเขาไม่ขันซะงั้น

ผิดกลิ่นกลายเป็นไม่สู้ซะงั้น กรรม

เห้ยไม่ได้​นะโบ๊ตปลุกนกเขา​ให้​ได้​ก่อนที่ปั้นจะแซงหน้านะเฟร้ยย

ต้องมีน้องบีทมาช่วยแก้ ชง ชิม ถึงจะหาย

 ::Glad::อ้าวซวยเลยน้องชายไม่ยอมเป็นใจ

จะแก้ได้หรือปล่าว

แบบนี้ โมโนก็ทดสอบไม่ได้ดิ ไม่เป็นไรยังเหลือเสาร์ อาทิตย์อยู่อีก

อ้าวไอ้โบ๊ตซวยสิมึงงานนี้

อ้าว ถ้านกเขาไม่ขันนี่ เสร็จไอ้ปั้นเลยนะ

ควยไม่แข็งเฉยเลย

งานนี้ไปกันใหญ่แล้ว แอบล่อกันยังไม่ได้ผล
สงสัยต้องเปิดตัวกันซะละม้าง
ขอบคุณครับ

ไวอากร้าช่วยนะ