" ประดับดาว "
เนื้อเรื่อง : ดาว
เรียบเรียง : ดาว + โทน
เขียน : โทน(/ />
★★★★★★★★★★★ความเดิมจากตอนที่แล้วดาวเจอเจ๊ที่ร้านอาหารอีสานที่ทำงานอยู่ และเจ๊ก็ชวนมาทำงานด้วย
ตอนแรกดาวลังเล + กลัว เพราะเข็ดกับเจ้านายเก่า
แต่ป้าเจ้าของร้านก็รับรองให้ว่า เจ๊เขานิสัยดี และพูดจนดาว
ตัดสินใจได้ว่าจะไปทำงานกับเจ๊ จากนั้นอะไรๆก็ค่อยๆดีขึ้นนะ
จนวันนึงเจ๊ก็มาบอกว่าจะไปดูงานที่เชียงใหม่
★★★★★★★★★★★เชียงใหม่เหรอคะเจ๊ดาวถามแบบลืมตัวเลย เจ๊บอกอื้ม เจ๊จะไปทำธุระน่ะน่าจะอยู่เป็นอาทิตย์ ตอนนั้นดาวก็สะดุดกึ้กนิดนึง ดาวถามนะว่า แต่จะมีคนเฝ้าบ้านเหรอคะ ให้ดาวอยู่เฝ้ามั้ย เจ๊บอกว่าไม่ต้องหรอก บ้านน่ะล็อคแน่นขนาดนี้ ไม่มีใครมาขโมยหรอก ดาวอยู่มาตั้งหลายเดือนแล้ว กลับบ้านหน่อยก็ดีนะ ดาวยิ้มเลยตอนนั้น
บอกตรงๆว่าดาวเรียกที่นี่ว่าบ้านได้เต็มปากแล้วล่ะ ดาวรู้ว่าทุกคนเคยเป็นแหละ แบบวางแผนเที่ยว แล้วตื่นเต้นมากๆ ดาวเหมือนกัน มันเป็นครั้งแรกที่ตื่นเต้นขนาดนี้ อยากกลับบ้าน อยากเจอพ่อ อยากเจอแม่ อยากเจอน้อง ดาวเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่า จะได้กลับบ้านเร็วแบบนี้... ดาวก็ถามนะว่า... ดาวกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยคะเจ๊
เจ๊ก็บอกว่าได้สิ่ เวลามีเยอะแยะ แล้วเจ๊ก็บอกว่าเอาล่ะๆ ดาวทำธุระส่วนตัวเถอะ แล้วเจ๊ก็ออกไป แต่ว่าเวลา 1 อาทิตย์ก่อนจะไปเชียงใหม่ ก็ไม่ได้อยู่เปล่าๆ เลย เจ๊เริ่มสอนงานดาวในหลายๆอย่าง ดาวเองก็พอมีความรู้บาง บางเรื่องเลยไม่ต้องให้เจ๊สอนหลายครั้ง เจ๊เริ่มวางโครงร้าน วางแผนตลาด สำรวจละแวกนี้ว่ามีร้านคู่แข่งเยอะมั้ย
แล้วดาวก็ได้รู้ว่า การจะทำธุรกิจหรือแค่เปิดร้านอาหาร สวนอาหาร มันจะเป็นต้องจ่าย... ต้องมีเส้นระดับนึงเลย ไม่ใช่ว่เจ๊จะทำอะไรผิดกฎหมาย แต่เพื่อความสะดวกในหลายๆทาง อย่างเช่น ไม่ให้คนมีสีมากวนโดยใช่เรื่อง ช่างเถอะๆ ผ่านไปๆเนอะ
มีวันนึง... ดาวอยู่ในห้อง แล้วรายการเพลงมันรันเพลงเกาหลีอะไรมาสักเพลงนี้แหละ อยู่ดีๆ ดาวก็คิดถึงการเต้นเฉยเลย ก็เลยนึกคึก เต้นตามนั้นแหละ จนรู้ตัวอีกทีเพลงก็จบ แล้วเสียงเจ๊ก็ โห !!!!! ออกมาเลย ดาวตกใจหันไป เห็นเจ๊ยืนมองอยู่ โอ๊ยยย เต้นให้เจ๊เห็นเฉยเลย
ดาวทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊ก็ปรบมือแปะๆ ๆ แล้วบอกว่าไลน์เต้นสวยมาก เป๊ะๆเลยนะ ดาวก็ยิ่งเขินใหญ่เลย แต่สนุกนะ เต้นแล้วสนุกมาก... อีกนัยนึงทุกคนคิดเอาแล้วกันว่าห้องนอนที่เจ๊ให้ดาวอยู่นั้น กว้างขนาดไหน มีพื้นที่ให้หมุนตัว ขยับ เต้น ขนาดนี้น่ะ กับที่ห้องเก่า แค่อาบน้ำออกมา เช็ดเนื้อเช็ดตัว ตากผ้าขนหนู ถอยมาอีก 2 3 ก้าวก็ที่นอนแล้ว เจ๊ก็ถามนะว่าดาว ถ้ามีงานเต้นแบบนี้อีก ดาวจะไปมั้ย แต่เจ๊รับรองว่า ไม่ต้องแต่งตัวโชว์เยอะ เหมือนเก่านะ
ดาวก็คิด ๆ ๆ แต่ก็ตอบได้แบบไม่นานว่าได้ค่ะเจ๊ เจ๊ยิ้มแล้วบอกว่า เอาไว้มีงานก่อนแล้วเจ๊จะสกรีนงานให้ เอาแบบที่เต้นโชว์จริงๆ ไม่ใช่แค่เด้งเอวอย่างเดียว ดาวก็ได้แต่ค่ะ ๆ ๆ เพราะเชื่อใจเจ๊ระดับนึงแหละว่าเจ๊คงทำอย่างที่พูดจริงๆ คงไม่เอางานเต้นเด้งๆ บดๆ มาให้ดาวแน่ๆ ไม่ใช่ทางของดาวเลย มันก็เป็นงานสุจริตแหละ แต่ตอนนั้นอยากประชดชีวิตเลยทำไปไม่คิด พอมาคิดตอนนี้อีกที คงไม่อยากทำแบบนั้น
จนมาถึงวันที่ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว ดาวก็เก็บเสื้อผ้า อย่างนึงที่รู้สึกเลย เสื้อผ้าดาวเยอะขึ้นนะ ทั้งแบ่งเงินจากค่าจ้างจากเจ๊ไปซื้อบ้าง ทั้งที่เจ๊ซื้อให้บ้าง การมาเป็นคนคอยดูแลบ้านให้เจ๊ มันก็ไม่ได้แย่ ดาวที่นอน มีอาหารครบ 3 มื้อ ได้หยิบ ได้จับ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก็ไม่น่าเบื่อ แถมยังได้เรียนรู้พวกงานเอกสาร และได้ใช้ความรู้ที่เรียนมา ช่วยเจ๊บ้าง
บอกไปเล่าไป ใครๆก็คงจะบอกว่างานที่ทำคือคนรับใช้ ใครจะพูดอะไรก็พูดไปสิ่ ดาวรู้ตัวดีว่าทำอะไรอยู่ และที่สำคัญเจ๊ ไม่ได้ทำให้ดาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนใช้เลย เจ๊มาเคาะประตู มาถึงก็ลงมานั่งที่เตียง แล้วถามว่า อยากไปที่ไหนอีกมั้ยเชียงใหม่ ตอนแรกดาว อึกๆ อักๆ แต่ก็ตอบไปนะว่า อยากไปกาดหน้ามอค่ะ เจ๊เค้าก็ถามหืม.. ซื้อของเหรอ
ดาวบอกว่า อยากไปเยี่ยมพี่เจ้าของร้าน ที่ดาวเคยทำงานพิเศษค่ะ ร้านอาหารญี่ปุ่น เจ๊บอกอ๋อได้สิ่ แล้วดาวก็พับ ๆ ๆ ผ้าต่อ เจ๊บอกตื่นซัก 8 โมงนะ เครื่องออกตอน 11 โมง ดาวก็... เครื่อง.. เครื่องอะไรคะ ไปรถทัวร์เหรอคะ ซึ่งเอาจริงๆ รถทัวร์ดาวก็ไม่มีปัญหาเลย แต่เคยป่ะ ที่แบบถามไปงั้นๆถามเพราะมันชินปาก
เจ๊บอก ไปเครื่องบิน เท่านั้นแหละดาวนิ่งเลย... เครื่องบินเหรอคะเจ๊ ดาวลนเลยทีนี้ เจ๊บอกใช่ ดาวก็พูดแก้เขินว่าเอ่อนึกว่าจะขับรถไปค่ะ เจ๊ก็บอกว่า ขับรถ 7-8 ชั่วโมง ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี ดาวก็อึกๆอักๆเลยนะ แล้วเจ๊ก็ออกไป บอกเลยว่านอนไม่หลับ นอนแทบไม่หลับจะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก คือมันยังจำฝังใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ คุณเจมส์ ข้าวมันไก่กระดูกเหล็กไง แปลกป่ะล่ะ ทั้งๆที่เชียงใหม่เป็นเมืองท่องเที่ยว
เครื่องบิน บินว่อนท้องฟ้า แต่ดาวไม่เคยขึ้นเลย แถมกลัวอีกด้วย แล้วไปเผลอหลับตอนไหนก็ไม่รู้ จนเจ๊ต้องมาปลุก ดาวก็ต้องขอโทษแหละแทนที่จะตื่นมาเตรียมของ แต่ต้องให้เจ๊มาปลุก พอบอกทุกอย่างไป เจ๊ก็ไม่ได้โกรธแถมยังหัวเราะอีก เจ๊ลูบหัวดาวแล้วบอกไม่ต้องกลัวหรอกดาว เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีการบินมันพัฒนาไปเยอะแล้ว
ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูฝน ไม่มีมรสุมหรือพายุหรอก ดาวก็ค่ะ ๆ ๆ แล้วก็เดินทางไปสนามบินกัน โห !!! กว้างอ่ะ กว้างมาก แล้วไหนจะแบบถนนต่างระดับที่ทำขึ้นสูง เหมือนทางด่วน สลับไปๆมาๆ แล้วไหนจะมีชั้นล่างชั้นบนอีก ดาวมาอยู่กรุงเทพฯก็จริง แต่ไม่ได้ออกไปไหนเลย ทำงานกลับห้องนอนแค่นั้น อย่างที่บอก รถไฟฟ้ายังไม่เคยขึ้นเลย แล้วประสาอะไรกับสนามบิน
ดาวก็ตื่นๆ จนเจ๊ต้องจูงมือแล้วบอกมาทางนี้ๆ พอเช็คอินแล้วก็ยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ แล้วต้องทำยังไง ไปไหนต่อ จนเจ๊ต้องมาบอกว่าให้ใจเย็นๆมันไม่มีอะไรมาก แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมต้องให้เอาน้ำทิ้งไว้ข้างนอก ในเมื่อเข้ามาข้างในมันก็มีสารพัดน้ำขายเลยอ่ะ คนเยอะจังแล้วแต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลย ฝรั่งก็เยอะใช่ย่อยเลยอ่ะ ดาวมองไปรอบๆ จนเจ๊ต้องสะกิด ดาวๆค่อยๆ ใจๆเย็นๆ ดาวก็ได้แต่แหะๆ จนเจ๊บอกว่าป่ะ
แล้วก็เดินไปเกท อะไรไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเห็นอะไรยื่นๆ ดาวก็ถามว่านั่นอะไรเหรอคะเจ๊ เจ๊บอกงวงช้างน่ะ มันเชื่อมอาคารกับเครื่องบินไปเถอะ ๆ แล้วเจ๊กับพี่จิ๋วก็เดินนำไป พอขึ้นมาก็ทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊บอกให้นั่งหน้าต่าง ดาวบอกไม่เอาๆ กลัวตก เจ๊รีบปิดปากดาวเลย แล้วบอกว่า ขึ้นเครื่องบิน อย่าพูดแบบนี้ คนอื่นเขาไม่ชอบ ดาวก็ค่ะๆ แล้วก็ต้องไปนั่งข้างใน
มีคนมาสาธิตการใช้ นู่น นี่ นั่น แล้วพอถึงเวลาเครื่องขึ้น พ่อ แม่ ช่วยดาวด้วย โห กลัวมาก จังหวะที่เครื่องกำลังเร่งสปีดเพื่อทะยาน รู้เลยคำว่าหลังติดเบาะเป็นไง จนพอเครื่องเริ่มทะยาน คือมันโหวงๆ อ่ะทั้งๆที่นั่งกับเก้าอี้แบบมั่นคงรัดเข็มขัดแน่นๆ แต่พอเครื่องบินโยก ดาวรู้สึกเหมือนพื้นมันยุบลงไปเลย แปปนึงรู้สึกตัวเริ่มเอียง หูเริ่มอื้อ จนเจ๊ต้องมาจับมือไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก เครื่องบินกำลังตีโค้งน่ะ
จนมาถึงอีกสักพัก พนักงานก็บอกเปิดหน้าต่างได้ เจ๊ก็บอกเปิดเลย ดาวส่ายหัวเลยไม่เอาๆ เจ๊บอกอะไรที่ยังไม่ได้ลองทำ ก็อย่าพึ่งกลัวนะดาว ดาวก็เลยเปิด . . . . แล้วดาวก็ได้เห็นวิวแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต มันสูงจนลืมความกลัวไปเลย บ้านที่หลังใหญ่ๆ เริ่มเล็กลงๆ ทางด่วน รถยนต์ เริ่มจิ๋วลง ๆ ๆ ยิ่งกว่ารถโมเดลของเล่น แปปเดียวจากเมืองที่มีถนน รถ มากมาย เริ่มกลายเป็นพื้นที่เขียวๆ ที่ไล่ระดับสีแบบไม่สม่ำเสมอ นาข้าวเหรอ ยืนมองใกล้ๆก็เห็นแค่ความกว้างที่สุดลูกหูลูกตา พอมามองบนนี้คือเห็นหมดเลย ทางเข้าบ้าน ถนนเส้นเล็กๆ เห็นแทบหมดเลย จนเครื่องบินทะยานไปเรื่อยๆ พอเข้ามาในเมฆ ก็รู้สึกเหมือนจะโดนหิ้วไปเลย ดาวก็ถามว่ากี่นาทีถึงคะเจ๊ เจ๊บอกราวๆ 50 – 60 นาที โห !!!!!!!!! จากที่ต้องนั่งรถเกือบ 12 ชั่วโมง ลดลงมาเหลือแค่ 60 นาที
ตอนนั้นดาวก็เหมือนเด็กที่พึ่งได้รู้ได้เห็นอะไรหลายๆเรื่องเลยล่ะ จนมาถึงสนามบินเชียงใหม่ ก็พยายามเก็บอาการ และก็เดินตามพี่จิ๋วกับเจ๊ไป เจ๊วานให้พี่จิ๋วซื้ออะไรให้กินหน่อย เดี๋ยวจะรอกระเป๋าพี่จิ๋วก็เดินไป ดาวกับเจ๊ก็มารอกระเป๋า อะไรๆมันก็ใหม่ ก็ครั้งแรกหมด ต้องมายืนมองประเป๋าที่มาตามสายพาน เหมือนเกมส์จับผิดในคอมฯ แล้วกระเป๋ามันออกมาจากตรงไหนกันนะ.. ช่างเถอะ พออกมาข้างหน้า... ดาวไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แต่มันสงบมากกว่า ได้กลับบ้านแล้ว ถึงจะไม่ได้อยู่หน้าบ้าน แต่ได้อยู่ใจังหวัดบ้านเกิด มันรู้สึกดีมากเลย
ดาว เจ๊ พี่จิ๋วแฟนเจ๊ ต้องนั่งรถ taxi ไปที่ที่นึง ก็เป็นร้านสำหรับเช่ารถขับ ดูเหมือนพี่จิ๋วจะรู้จัก เจ้าของโรงรถเช่านะ เพราะรถที่ได้มา คือใหม่มาก แล้วคนที่พาไปเอารถก็เจ้าของนั่นแหละ เขาก็อู้กำเมือง พี่จิ๋วบอกกลางเถอะแปลไม่ออก เขาก็หัวเราะกันนั่นแหละ พอขึ้นรถมา เจ๊ก็ถามนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ไหนดาว คือดาวโทรบอกพ่อแม่แล้วล่ะว่าจะกลับบ้าน ตั้งแต่เมื่อวัน สองวันก่อนแล้วล่ะ
เมื่อวานก็โทรบอกว่าจะมาเร็วกว่าปกตินะ เพราะว่านั่งเครื่องบินมา ตื่นเต้นอ่ะ มันประหม่า มันทำตัวไม่ถูกเลย มันเป็นครั้งแรกที่ดาวออกไกลๆบ้านแล้วได้กลับมา แล้วทุกคนลองคิดดูนะว่า ขนาดตอนนี้ดาว มีทั้งงาน มีทั้งเจ้านายที่เป็นเหมือนแม่ แล้วยังการดูแลดีๆแบบนี้ กลับมาบ้านครั้งนี้ ดาวยังกลัวว่าแม่จะห่วงดาว
แล้วถ้าเกิดดาวแบบ ใช้ชีวิตแบบเดิม ต้องเก็บเงินเพื่อกลับบ้านมาแต่ละครั้งละ สภาพดาวจะเป็นยังไง แม่เห็นแม่ต้องไม่สบายใจ ทุกข์ใจแน่ๆ ไม่ได้หมายความว่าร้านคุณลุงคุณป้าไม่ดีนะ ท่านเป็นผู้มีพระคุณ แต่มันเป็นอย่างที่ท่านสองคนนั้นพูดว่า อยู่กับป้าต่อไป ป้าก็จ่ายให้เยอะๆไม่ไหว แล้วดาวก็คงจะมาทั้งสภาพนั้นแหละ และแม่ก็คงรู้สึกไม่ดีถ้าเห็นดาวโทรมๆมาแบบนั้น แต่เอาตรงๆนะ ตอนนี้ดาวก็ยังกังวลอยู่เหมือนกันว่า ดาวจะโทรมหรือดูแย่มั้ย
ดาวนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ร้านอาหารเมือง ร้านนึงเป็นร้านที่บ้านดาวจะลงมากินกันทุกเดือน เดือนละครั้ง กินก็ไม่ได้เยอะมากมายหรอก แต่ว่าพ่อกับแม่ก็อยากพาดาวกับน้องมากินน่ะ คราวนี้แหละดาวจะเลี้ยงเอง ถึงจะไม่เยอะก็เถอะ . . . แต่ว่าตอนนั้นเจ๊ก็ยื่นเงินมาให้ดาวจำนวนนึง 5พัน บาทจะได้ไม่เคยลืม
ดาวก็มองแล้วปฏิเสธก่อนเลยไม่เอาอยู่แล้ว ดาวก็ถามอะไรอ่ะคะเจ๊เงินไรดาวไม่เอา เจ๊บอกถือไว้ ดาวก็นิ่ง แต่ก็บอกว่าเงินเก็บดาวพอมีค่ะเจ๊ ดาวไม่ได้อยากได้อะไร แต่เจ๊พูดว่า ที่ไม่อยากได้อะไร เพราะกลัวไม่พอจ่ายก็เลยไม่กล้าคิด และปลอบใจตัวเองว่าไม่อยากได้อะไร เจ๊บอกจับเงินก่อนดาว
ดาวก็จับ เจ๊ปล่อยมือเลย เจ๊บอกว่าพอคนเราไม่มีเงิน ก็ไม่กล้าคิด กล้าทำ กล้าซื้อหรอก คนเจียมเนื้อเจียมตัวก็จะปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไรอยากได้ เงินไม่จำเป็น เจ๊พูดมาดาวพูดอะไรไม่ออกเลย เจ๊บอกแล้วตอนนี้มีเงินในมือแล้ว คิดออกหรือยังว่าอยากทำอะไร ดาวก็เม้มปากแล้วพูดว่า อยากเป็นคนออกเงินเลี้ยงมื้อนี้ค่ะ เจ๊บอกเห็นมั้ย พอมีเงิน คนเราก็กล้าคิดแบบนี้แหละ เงินน่ะถือไว้เถอะ ยังไงเจ๊กับพี่จิ๋วก็ต้องกินด้วยอยู่แล้ว แต่มันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าพ่อแม่ดาวเห็นว่าเจ๊เป็นคนจ่ายเงินเข้าใจมั้ยดาว ดาวก็ได้แต่ยกมือไว้ และพูด ขอบคุณค่ะเจ๊
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
รออยู่เลย ขออ่านก่อนนะครับ
พออ่านเรื่องคุณดาว คงรักเจ๊สุดๆ
3ปี จะเจอเทพแลเวมั้งนี่ขอบคุณครับ
ตื่นเต้นหรือครับคุณดาวขึ้นเครื่องบินครั้งแรก แล้วไปเจอสองสาวแสบได้อย่างไรครับ
::Glad::ดีใจเลยมาต่อแล้ว อย่าลืมเกะตอนต่อด้วยนะครับ ยูสเซอร์ใช้ได้ปกติแล้วใช่มั๊ยนี่ ::DookDig::
เจ๊นี่รักดาวแบบลูกสาวจริงๆเลย สอนอะไรหลายๆอย่าง
คิดถึงคุณดาวที่ซู๊ดดดด
ติดตามคุณประดับดาวครับ
เจ๊ดีมากๆเลยนะครับ เห็นดาวเหมือนลูกสาวคนนึงเลย โชคดีมากที่ได้เจอกัน
อาการของคนที่ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด ยิ่งเป็นเมื่อสิบกว่าปีก่อนโน้นเครื่องบินยังไม่ทันสมัยแบบสมัยนี้
โชคดีสุดๆไปเลยนะที่มีเจ๊เข้ามา
ดาวประดับน่าร้าก+10
จะโดนเฮียมั้ยนะ อิอิ
ว้าว ๆ ประดับดาวได้นั่งเครื่องบิน เจ๊ก็ใจดีมากเลย ให้เกียรติดาวด้วย พ่อกับแม่จะได้สบายใจ
จะตกเป็นใครน้อออ วาสนาผู้ใดน้ออ .
ตื่นเต้นตอนขึ้นเครื่องบิน น่าร้ากกก
น้องดาวสู้ชีวิตมากครับ
น้องดาวน่ารัก
น้องดาวโชคดีที่ได้เจอพี่จิ๋วกับเจ้
เจ๊กับพี่จิ๋วนี้คือพ่อพระเลยนะดีโคตรๆ
เจ้มีเมตตา เข้าใจสถานการณ์ดีจัง นับว่าเป็นบุญที่มาเจอคนดี
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าดาวโชคดีมากๆ. แต่เพราะดาวเป็นคนดี อดทนต่อความลำบากมาด้วย.
คุณดาวโชคดีมากที่ได้เจอเจ๊แล้วได้เจ๊เป็นเจ้านาย
อะไรที่ไม่เคยได้ทำครั้งแรกน่าตื่นเต้นเสมอ
เจ๊นี่อย่างกับแม่ของดาวเลย
กว่าจะมาเป็นดาวในวันนี้
วาสนาผู้ใดน้อ น่ารักขนาดนี้
ถือว่าโชคดีมากเลยนะที่ได้มาเจอกับเจ้แล้วก้พี่จิ๋วเขาดีกับดาวมากจริงๆรักเหมือนลูกสาวแท้ๆเลยดูแลดีมากๆ
ดาวน่ารักนิสัยดีมาก เจ้นี้ที่หนึ่งเลยรักดาวมากนะ
กลับบ้านได้แบบนี้ฮีลใจเลย
ชีวิตของดาวกำลังหมดทุกข์
รู้สึกสงสารน้องดาวจัง กว่าผ่านอะไรมาจนสาบายขึ้นได้
เป็นวาสนาต่อกันที่มีโอกาสได้เจอก้บคนใจดีใจถึงพึ่งได้แบบเจ๊ เจ๊เป็นนักธุรกิจตัวจริง กล้าได้กล้าเสียและจริงใจ
เจ๊สอนได้ดีมากเลยครับ
ชอบตอเลย เอามาอิกเล่าประวัติชีวิตของดาว
เจ๊ใจดีมากๆ เลย บุญแท้ๆเลยคุณดาว
เจ๊ใจดีจริงๆ
ดาวดีมากเลยที่ได้มาอยู่กับเจ๊และพี่จิ๋ว ไม่อย่างนั้นชีวิตจะแย่หรือดีก็ไม่รู้ ขอบคุณเจ๊และเฮียที่ดูแลดาวเหมือนคนในครอบครัว อ่านแล้วรู้สึกดีแทนดาว ขอบคุณสองคนมาก
ที่มาของน้องดาวเป็นแบบนี้เองรอลุ้นที่มาของอีกสองสาวด้วยนะ
จะเจอโทนตอนไหนลุ้นๆๆๆๆ
เจ๊สุดยอด
ส่วนใหญ่ขึ้นเครื่องครั้งแรกก็จะเป็นแบบนี้ ตื่นเต้น กลัว....
เจ๊ใจดีมาากๆเลย สอนดาวหลายเรื่อง
เจ้ละเอียดกับทุกอย่างจริง ๆ ดาวซึมซับจากเจ้เยอะ ๆ ความรู้หาที่ไหนก็ได้ แต่ทัศนคติที่ดี ที่ถูกต้อง มันสำคัญมาก อยู่กับคนทัศนคติดี มันก็มีโอกาสที่จะมีมุมมองกว้างและดีตามไปด้วย...
รักดาว...
ดาวโชคดีที่ได้มาเจอเจ๊กับพี่จิ๋ว ใจดีทั้งสองคนเลย.... นั่งเครื่องบินครั้งแรกๆ ก็จะมีอาการหลังติดเบาะแบบนี้แหละ ต่อไปก็จะชินจนเป็นเรื่องปกติ
ติดตามครับคุณดาว
ถึงว่าทำไมดาวห่วงเจ้น่าดูที่แท้มีสาเหตุนี่เอง
ทันเจมส์ด้วย รุ่นเราไม่น่าห่างกันมากแล้ว
เจ๊ทั้งดูแลทั้งสอน เป็นแม่อีกคนได้เลยครับ โทนโชคดีจัง
โชคดีจัง ดาวได้คนที่รักและเอ็นดูจริงๆ
จะมีเจ้านายที่ไหนเป็นแบบนี้อีก
ดาวสบายใจเพราะเจ๊กับพี่จิ๋วเป็นคนใจดีมาตลอด
เจ้ดูแลดาวอย่างกับลูกเลย น่าจะเอ็นดูดาวมาก ๆ
โชคดีแล้วดาวเจอคนดีในวันที่โชคร้ายอะ
ดาวเล่าจรทำให้นึกถึงการนั่งเครื่องบินครั้งแรกในชีวิตนานมาแล้วที่ผมไม่ได้กลัวมากมายแต่เมาเครื่องจนไม่ได้ดูอะไรเลย😭😭
เรื่องราวของดาวอ่านแล้ว ทำให้รู้เลยว่า ทำไมดาวถึงให้ความเคารพเจ๊มาก คนเราจะเห็นเนื้อแท้กันตอนลำบากนี่แหละ
เหมือได้ทั้งแม่และครูเลยอ่ะ
อ่านแล้วน้ำตาไหลสงสารดาว แต่เจ๊ใจดีจัง
โชคดีของดาวที่มาเจอเจ๊กับเฮีย ดูแลให้เหมือนลูกเลย
ที่มาของลูกสาวเจ้แบบนี้นี่เอง
โชคดีที่ดาวได้เจอคนดีคอยช่วยเหลือ
มีเจ้านายแบบเจ๊ลูกน้องคงรักและทุ่มสุดตัวแน่นอน
เจ้านายแบบบนี้หาที่ใหนได้อีก
ดาวมีเจ้คอยสอน โตขึ้นมาเลยเป็นคนมีความคิด รู้จักคิด คอยดูแลเจ้าหญิงน้ำเเข็งกับนางมารน้อย
สุดยอดเลย เอ็นดูสุดๆ เจอเจ๊นี่เหมือนเกิดใหม่เลย
เรื่องราวของดาวน่าสนใจมาก จะมีสักกี่คนที่ได้รับโอกาส ได้รับการช่วยเหลือแบบดาว ทุกอย่างคือพรหมลิขิต ดาวต้องอดทนไว้อนาคตที่ดีของดาวเอง
เจ๊ กับพี่จิ๋ว คือดีกับดาวมากจริงๆ คงจะถูกชะตาด้วยแน่ๆ
เจอโทนตอนไหนนะ
ผู้มีพระคุณอย่างสูงมากๆเลย เจ๊สุดยอด
น่าติดตามมากครับ อ่านเพลินมาก ขอบคุณมากครับ
เจอนายโทนที่เชียงใหม่ ยังไงกันนะ
รอดูกันต่อ
ขอบคุณครับ
นึกว่าจะเจอนายโทน ตอนไปเชียงใหม่ แต่ชีวิตดาวต้องสู้จริงๆ
แต่ละคำสอนของเจ๊นี่สุดยอดจริงๆครับ
FC แม่เสือดาวมารายงานตัวครับ
ดาวนี้โชคดีนะที่มาเจอเจ๊
มีเจ้านายดีถือว่าเป็นบุญ
มาแล้วตอนที่ 4 คิดถึงคุณประดับดาว ของคุณท่านโทนคนเรียบเรียง แต่ไม่แน่ใจว่า บทที่เขียนจะแนวเข้าบทเข้านางหรือเปล่าน้อ อิอิ แต่ถึงไม่มีก็ติดตามครับ
::Shy::
การสอนของเจ้ ประทับใจมากเลยครับ
อ่านของแม่เสือดาวทีไรน้ำตาจะคลอทุกที เหมือนมันโดนทุกจุดเลย
ประทับใจจริงๆครับกับเรื่องราวในชีวิตของ ดาว ทำให้ได้รู้ว่าในชีวิตของคนๆนึงมันมีเรื่องราวร้อยเรื่องพันเรื่องมาประกอบรวมๆกัน ทำให้เกิดเป็นคนๆนึงขึ้นมา
ไม่รู้ว่าผมจะจำผิดไหมว่าหน้าต่างเครื่องบินเวลาขึ้นหรือลง พนักงานจะเดินมาบอกให้เปิดเสมอ ตั้งเบาะตรง คาดเข็มขัดนิรภัย ทำนองนี้อะ
อยากรู้เลยว่าตอนโทนไปเยี่ยมบ้านคุณดาวเป็นไงบ้าง
เจ๊ดูเข้าใจและรักพี่ดาวจริงๆ และพี่ดาวคงเรียนรู้สิ่งเหล่านี้มาดูแลน้องและพี่โทนสินะครับ
ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะมันต้องมีหนามกุหลาบมาด้วย ทำให้เราเจ็บปวด
รักดาวเหมือนลูกเลย
ชีวิตลำบากเหลือเกินน้อหนูดาว เมื่อไหร่จะพ้นทุกข์พ้นโศกนะ
มีบุญมากนะ เหมือนมีพ่อแม่คนที่ 2 เลย
ดาวเป็นหนึ่งหญิงที่เทพโทนมีโมเมนแล้วยากจะลืม นอกเหนือจากเบอร์1,2😘😘😘
ได้เจอเจ้านายทีดีแล้วนะดาว
กว่าจะถึงวันนี้ ชีวิตดาวน่าสงสารเหลือเกิน
คุณดาวของใครกันนะ
ดาวเก่งมากเลย แถมโชคดีที่อยู่กับเจ๊
พี่โทนต้องเข้าใจดาวนะที่เจ๊ต้องมาก่อน
เย้ได้เจอคนรอบครัว
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะสิ
สุดยอดคุณแม่จริงๆ
ดาวโชคดีมาก ชีวิตเจอแต่คนดีดีเข้ามา ทั้งเจ๊ทั้งเฮีย สุดท้ายไหนจะเป็นโทนอีก ติดกับที่คาดไว้เยอะเลย
ทำบุญมาเยอะสร้างฮาเร็มได้ขนาดเน้
ปรดับดาว น่าจะรักเจ๊มาก
เจ๊กับพี่จิ๋วปฏิบัติต่อดาวไม่เหมือนนายจ้างกับลูกจ้างแต่เหมือนคนในครอบครัวมากกว่า ดาวโชคดีที่ได้เจอในขณะที่ลำบาก
หายไปนานเลย นึกว่าไม่มีต่อซะแล้ว
เจ๊นี่ใจดีจริง ๆ นะเนี่ย
ดาวโชคดีมากๆ ที่ได้มาเจอเจ๊ ชีวิตพลิกผันครั้งใหญ่เลย
นั่งครั้งแรกประหม่าเลย
การขึ้นเครื่องบินครั้งแรกผมก็ตื่นเต้นพอๆกับดาวในเรื่องนี้เลยครับ ครั้งต่อๆมาก็ยังไม่ค่อยชินเท่าไร
แม่เสือดาวเวอร์ชั่นแมวน้อยขี้กลัวสินะ
ขอบคุณครับ...ดาวโชคดีมากเลยที่ได้เจอพี่จิ๋วและเจ๊..ที่คอยดูแลอย่างกับลูกสาวคนนึง
ดาวโชคดีที่ได้รับรับความรักความเมตตาจากเจ๊และเฮีย เจ๊เข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่ดาวดีถึงได้เอาเงินให้ดาวถือ เพื่อให้ดาวเป็นคนจ่ายค่าอาหาร
เจ๊ดีขนาดนี้ ดาวเลยรักและเชื่อเจ๊มากๆ
ประดับดาวได้นั่งเครื่องบิน เจ๊ก็ใจดีมากเลย ให้เกียรติดาวด้วย พ่อกับแม่จะได้สบายใจ
ชะตานำพานะครับ เจอเจ้านายที่ดีแบบนี้...
เจ๊ ดีสุดยอดเลย
เจ้รอบคอบสุดๆ ว่าพี่แมนนี่ก็สุดแล้วเจ้ไม่น้อยไปว่าเลย ได้กลับบ้านแบบสะบายใจสักทีคุณดาว
ผ่านมา 3 ปีแล้ว น่าจะเป็นปีที่เจอกับคุณโทนจะถ้าจำข้อมูลไม่ผิด
โชคดีที่เจอป้า โชคดีที่เจอเจ๊
วาสนาผู้ใดหนอ เหมือนมีคนขีดเขียนจริงๆ
น้องดาวประหม่าแบบน่ารัก แบบนี้เจ๊รักตายเลย
ถ้าไม่มีเจ๊น้องดาวจะเป็นไงบ้างละเนี่ย
ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะมันต้องมีหนามกุหลาบมาด้วย
บอกกับแม่ว่า หนูได้นั่งเครื่องบินกลับบ้านด้วย และก็มื่อนี้หนูเลี้ยงเอง
*** 3 ปีผ่านไป จะได้เจอกับผู้ชายคนนั้นเมื่อใหรกันนะ
ไม่แปลกใจเพราะอะไรเจ๊ถึงรักเหมือนลูก
ดาวกับการกลับบ้านและนั่งเครื่องบินครั้งแรกจะเกร็งๆหน่อย
เจ๊เหมือนแม่เลย
กลับบ้านเรา รักรออยู่
เจ้านายแสนดี ลูกน้องรักเหมือนพ่อแม่
วาสสสสสสนาาาาาใครน้อออ
เจ๊ดีขนาดนี้ ดาวไม่หนีไปไหนแน่
ชีวิตแม่เสือดาวกว่าจะได้เจอเทพโทนก็ผ่านอะไรมากมายเหมือนันนะครับ
ไม่อยากอ่านถึงตอนดาวมีแฟนเป็นไอเวรนั้นจริงๆแต่แมร่งก็ต้องอ่านย๊าก...กกก
เจ๊โครตดี
ดาวเป็นคนดี
เพราะเห็นกระเป๋าตังค์ให้เจ้แท้ๆเลย
เจ๊กับแฟน ประวัติคงไม่ธรรมดา
เนี้ยแหละคนเป็นนายต้องเป็นแบบนี้ที่เจอมานิอะไรก็ไม่รู้
อดีตอันขมขื่น
ไม่รู้จะต้องเรียกว่าเป็นบุญหรือวาสนาหรืออะไรก็ตามแต่ที่ได้มาพบกับเจ๊ วีถีชีวิตที่กำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ได้ผู้มีประสบการณ์และเข้าใจชีวิตมาเป็นไกด์ให้ด้วยคงามปรารถนาดีแบบนี้ ทำเอาแอบอิ่ทเอมใจไปด้วยเลย หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์อะไรมาทำให้สะเทือนอกสะเทือนใจอีกนะ
เจ๊รักดาวเหมือนลูก เหมือนน้องในไส้
กลับบ้านเรา รักรออยู่
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องดาวคร๊าบบบบ
เป็นโชคชะตาที่นำพาให้ได้พบเจอกับเจ๊ จนได้เป็นประดับดาวในวันนี้
เจ๊ใจดีกับดาวมากๆ เลย
จะมีใครโชคดี เจอนายจ้างดีๆ แบบนี้บ้างน๊อออ ::Glad::
เจอคนดีๆเป็นวาสนาในชีวิตจริงๆ
เจ๊กับพี่จิ๋วนี่คือแม่กับพ่อคนที่สองของดาวจริงๆเลย
เรื่องร้ายผ่านมาแล้ว ก็มีเรื่องดีๆ
เข้ามา ชีวิตคนเราก็วนเวียนอย่างนี้
พ่อแม่ดาวคงตื่นเต้นน่าดูเมื่อเห็นดาวเป็นคนจ่ายเงิน
เจ๊ใจดีแถมใส่ใจด้วย
เจ้น่ารักมากรักดาวเหมือนลูกสาวเลย
เจ้คงรักดาวเหมือนลูกสาวคนนุง
น่าคิดๆ เกี่ยวกับเรื่องใช้เงิน พอลองๆ คิดตามเออ จริงแฮะ
ชอบมากชีวิตดาว เป็นอีกท่อนแยกที่ดีมาก
ต่อไปต้องมีของแก้มกับมิ้นท์
แล้วเจ็เตย
::Doubt::จุดพลิกผันของดาว คืออะไร
เรื่องของดาวดูมีอะไรน่าติดตามมากกว่ามิ้นเยอะเลยครับ
จักรวาลเกะเริ่มขยายออกไป ดีเลย
รอติดตามนะครับ
ดาวอีกสามปีเจอโทนระหว่างนั้นมีเฉียดๆไหมอยากรู้จัง
ดาวเด็กมากเลย
เจ้ช่างเป็นคนดีคอยสอนดาวตลอดรักเหมือนลูกหลานตัวเอง
เจ๊กะพี่จิ๋วนี่สุดยอดเลย
มาพบเจอคนดีๆจริงๆ
ได้กลับมาบ้านแล้วดีใจที่ได้เจอพ่อแม่และน้องที่เฝ้ารอคอยและคิดถึง
เย้ กลับมาแล้ว
ใครจะเป็นผู้โชคดีได้น้องดาวนะ อยากรู้จัง ::Grimace::
สู้ชีวิตจริงๆ โชคดีที่เจอเจ้กับสามี ช่วยอุปการะไว้ ไม่อย่างนั้นจะลงเอยอย่างไรก็สุดจะรู้ได้
โชคดีที่เจอเจ้กับสามีช่วยไว้ ไม่อย่างนั้นคงโดนย่ำยีไปแล้ว แก้มกับมิ้นผ่านอะไรมาบ้างหนอ
เหมือนเจ๊จะรักดาวมากเลยนะนี่
ดีใจกับคุณดาวด้วย เจอเจ๊ที่น่ารักมากเป็นคนดี เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพจริงๆ
ดาวได้เจ๊ช่วยสั่งสอนการใช้ชีวิตให้มีคุณค่าจนมุมมองเปลี่ยนไปเยอะ
ดาวโชคดีที่เจอเจ้ ถ้าไม่เจอจะเป็นแบบไหนนา
เจ๊ใจดีจริง
เจ้ดูแลดาวดีจัง
กลับบ้านโดยการนั่งเครื่องครั้งแรก ซาบซึ้งน้ำใจเจ๊มาก
เจ๊ใจดีและน่่่ารักมากๆครับ
เจ๊นี่แม่พระสุดๆ โชคดีของดาวและสองสาวแล้วล่ะ
ขออ่าน ก่อนนะครับ ขอบคุณครับ
กลับไปเยี่ยมบ้าน
เจ้ดูแลเหมือนเป็รแม่จริงๆ
เจ๊กับเฮียใจดีมากๆเลย
อย่างน้อยดาวก็ได้เจอคนดีๆแบบเจ๊
ดาวโชคดีมากๆเลยครับมีเจ้านายดี
มาเชียงใหม่จะเจอคุณโทนรึเปล่าน๊าา
เจ๊คงเหมือนแม่คนที่สองของดาว ดาวดูรักเจ๊มากๆ เลยนะครับ
เจ๊นี่แสนดี เป็นผู้มีพระคุณของดาวที่สุดละ
มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องราวชีวิตดาวก่อนจะมาเป็นแม่เสือดาวที่เรารู้จัก
เจ๊รักเหมือนลูกเลย
เนื้อเรื่อง : ดาว
เรียบเรียง : ดาว + โทน
เขียน : โทน
บรรยาย รายละเอียดได้เห็นภาพดี ไม่รู้ต้องชมคนไหน 555
ผมก็ยังไม่เคยนั่งเครื่องบินเลยครับ แต่เจ๊นี่เป็นคนดีมาก สอนหลายอย่างเลย
เจ้ดูแลดีมาก น่ารักสุดๆ
ในภาตเกะปกติของเทพโทน บทเจ๊น้อยยยยย มาก รูีแค่ว่า เจ๊รักดาวเหมือนลูก แต่ ในฉบีบ ดาว รู้สึกว่า ที่เจ๊ห่วงดาว ขนาดนี้ มันมีที่มาทร่ไป มาก่อน
น้องดาวจะดวงดีแค่ไหนนะ ต้องติดตามต่อไป
น้องดาวจะดวงดีแค่ไหนนะ ต้องติดตามต่อไป
ดีใจกับดาวเลย
เจ๊ใจดีจัง
เจ๊ดีจัง
ดาวน้อยคอยรัก
เจ๊ ใจดีกับ ดาว มากๆเลย
เจ๊ดีมากเลย
เจ๊ก็เหมือนกับแม่ของดาวเลยนะ ใจดีจัง ซับพอร์ตตลอดเลย ดาวโชคดีจริงๆที่ได้มาเจอเจ๊
ลูกรักเลยนะเนี่ย
แม่เสือดาว สู้ชีวิต
โชคดีจริงที่ได้เจอเจ๊กับพี่จิ๋ว
จะหาเจ้านายแบบนี้ที่ไหนอีก สอนทั้งงงานและการใช้ชีวิต
ขอบคุณมากครับ ดาวได้กลับบ้านเกิดแล้ว หลังจากออกจากบ้านมาหลายปี
เจ๊ใจดีเหมือนได้มีลูกสาว ดูแลไม่เคยห่าง
ใตรจะได้เปิดกับดาวก่อนกันนะ นายโทนเราอยู่ไหนนะ
เข้าใจที่เจ๊บอกเลย
เจ้สุดยอดอ่ะ รักดูแลดาวดีจริงๆ
::Fighto:: ดาว Power up เจอพ่อกับแม่แล้ว
เจ๊น่ารักมาก ๆ เลย ใจดีกับดาวมาก ๆ
อ้างจาก: ΜoNoTΩИ∑ ★★★ เมื่อ มกราคม 09, 2024, 12:57:18 ก่อนเที่ยง" ประดับดาว "
เนื้อเรื่อง : ดาว
เรียบเรียง : ดาว + โทน
เขียน : โทน
(/>
★★★★★★★★★★★
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
ดาวเจอเจ๊ที่ร้านอาหารอีสานที่ทำงานอยู่ และเจ๊ก็ชวนมาทำงานด้วย
ตอนแรกดาวลังเล + กลัว เพราะเข็ดกับเจ้านายเก่า
แต่ป้าเจ้าของร้านก็รับรองให้ว่า เจ๊เขานิสัยดี และพูดจนดาว
ตัดสินใจได้ว่าจะไปทำงานกับเจ๊ จากนั้นอะไรๆก็ค่อยๆดีขึ้นนะ
จนวันนึงเจ๊ก็มาบอกว่าจะไปดูงานที่เชียงใหม่
★★★★★★★★★★★
เชียงใหม่เหรอคะเจ๊ดาวถามแบบลืมตัวเลย เจ๊บอกอื้ม เจ๊จะไปทำธุระน่ะน่าจะอยู่เป็นอาทิตย์ ตอนนั้นดาวก็สะดุดกึ้กนิดนึง ดาวถามนะว่า แต่จะมีคนเฝ้าบ้านเหรอคะ ให้ดาวอยู่เฝ้ามั้ย เจ๊บอกว่าไม่ต้องหรอก บ้านน่ะล็อคแน่นขนาดนี้ ไม่มีใครมาขโมยหรอก ดาวอยู่มาตั้งหลายเดือนแล้ว กลับบ้านหน่อยก็ดีนะ ดาวยิ้มเลยตอนนั้น
บอกตรงๆว่าดาวเรียกที่นี่ว่าบ้านได้เต็มปากแล้วล่ะ ดาวรู้ว่าทุกคนเคยเป็นแหละ แบบวางแผนเที่ยว แล้วตื่นเต้นมากๆ ดาวเหมือนกัน มันเป็นครั้งแรกที่ตื่นเต้นขนาดนี้ อยากกลับบ้าน อยากเจอพ่อ อยากเจอแม่ อยากเจอน้อง ดาวเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่า จะได้กลับบ้านเร็วแบบนี้... ดาวก็ถามนะว่า... ดาวกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยคะเจ๊
เจ๊ก็บอกว่าได้สิ่ เวลามีเยอะแยะ แล้วเจ๊ก็บอกว่าเอาล่ะๆ ดาวทำธุระส่วนตัวเถอะ แล้วเจ๊ก็ออกไป แต่ว่าเวลา 1 อาทิตย์ก่อนจะไปเชียงใหม่ ก็ไม่ได้อยู่เปล่าๆ เลย เจ๊เริ่มสอนงานดาวในหลายๆอย่าง ดาวเองก็พอมีความรู้บาง บางเรื่องเลยไม่ต้องให้เจ๊สอนหลายครั้ง เจ๊เริ่มวางโครงร้าน วางแผนตลาด สำรวจละแวกนี้ว่ามีร้านคู่แข่งเยอะมั้ย
แล้วดาวก็ได้รู้ว่า การจะทำธุรกิจหรือแค่เปิดร้านอาหาร สวนอาหาร มันจะเป็นต้องจ่าย... ต้องมีเส้นระดับนึงเลย ไม่ใช่ว่เจ๊จะทำอะไรผิดกฎหมาย แต่เพื่อความสะดวกในหลายๆทาง อย่างเช่น ไม่ให้คนมีสีมากวนโดยใช่เรื่อง ช่างเถอะๆ ผ่านไปๆเนอะ
มีวันนึง... ดาวอยู่ในห้อง แล้วรายการเพลงมันรันเพลงเกาหลีอะไรมาสักเพลงนี้แหละ อยู่ดีๆ ดาวก็คิดถึงการเต้นเฉยเลย ก็เลยนึกคึก เต้นตามนั้นแหละ จนรู้ตัวอีกทีเพลงก็จบ แล้วเสียงเจ๊ก็ โห !!!!! ออกมาเลย ดาวตกใจหันไป เห็นเจ๊ยืนมองอยู่ โอ๊ยยย เต้นให้เจ๊เห็นเฉยเลย
ดาวทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊ก็ปรบมือแปะๆ ๆ แล้วบอกว่าไลน์เต้นสวยมาก เป๊ะๆเลยนะ ดาวก็ยิ่งเขินใหญ่เลย แต่สนุกนะ เต้นแล้วสนุกมาก... อีกนัยนึงทุกคนคิดเอาแล้วกันว่าห้องนอนที่เจ๊ให้ดาวอยู่นั้น กว้างขนาดไหน มีพื้นที่ให้หมุนตัว ขยับ เต้น ขนาดนี้น่ะ กับที่ห้องเก่า แค่อาบน้ำออกมา เช็ดเนื้อเช็ดตัว ตากผ้าขนหนู ถอยมาอีก 2 3 ก้าวก็ที่นอนแล้ว เจ๊ก็ถามนะว่าดาว ถ้ามีงานเต้นแบบนี้อีก ดาวจะไปมั้ย แต่เจ๊รับรองว่า ไม่ต้องแต่งตัวโชว์เยอะ เหมือนเก่านะ
ดาวก็คิด ๆ ๆ แต่ก็ตอบได้แบบไม่นานว่าได้ค่ะเจ๊ เจ๊ยิ้มแล้วบอกว่า เอาไว้มีงานก่อนแล้วเจ๊จะสกรีนงานให้ เอาแบบที่เต้นโชว์จริงๆ ไม่ใช่แค่เด้งเอวอย่างเดียว ดาวก็ได้แต่ค่ะ ๆ ๆ เพราะเชื่อใจเจ๊ระดับนึงแหละว่าเจ๊คงทำอย่างที่พูดจริงๆ คงไม่เอางานเต้นเด้งๆ บดๆ มาให้ดาวแน่ๆ ไม่ใช่ทางของดาวเลย มันก็เป็นงานสุจริตแหละ แต่ตอนนั้นอยากประชดชีวิตเลยทำไปไม่คิด พอมาคิดตอนนี้อีกที คงไม่อยากทำแบบนั้น
จนมาถึงวันที่ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว ดาวก็เก็บเสื้อผ้า อย่างนึงที่รู้สึกเลย เสื้อผ้าดาวเยอะขึ้นนะ ทั้งแบ่งเงินจากค่าจ้างจากเจ๊ไปซื้อบ้าง ทั้งที่เจ๊ซื้อให้บ้าง การมาเป็นคนคอยดูแลบ้านให้เจ๊ มันก็ไม่ได้แย่ ดาวที่นอน มีอาหารครบ 3 มื้อ ได้หยิบ ได้จับ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก็ไม่น่าเบื่อ แถมยังได้เรียนรู้พวกงานเอกสาร และได้ใช้ความรู้ที่เรียนมา ช่วยเจ๊บ้าง
บอกไปเล่าไป ใครๆก็คงจะบอกว่างานที่ทำคือคนรับใช้ ใครจะพูดอะไรก็พูดไปสิ่ ดาวรู้ตัวดีว่าทำอะไรอยู่ และที่สำคัญเจ๊ ไม่ได้ทำให้ดาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนใช้เลย เจ๊มาเคาะประตู มาถึงก็ลงมานั่งที่เตียง แล้วถามว่า อยากไปที่ไหนอีกมั้ยเชียงใหม่ ตอนแรกดาว อึกๆ อักๆ แต่ก็ตอบไปนะว่า อยากไปกาดหน้ามอค่ะ เจ๊เค้าก็ถามหืม.. ซื้อของเหรอ
ดาวบอกว่า อยากไปเยี่ยมพี่เจ้าของร้าน ที่ดาวเคยทำงานพิเศษค่ะ ร้านอาหารญี่ปุ่น เจ๊บอกอ๋อได้สิ่ แล้วดาวก็พับ ๆ ๆ ผ้าต่อ เจ๊บอกตื่นซัก 8 โมงนะ เครื่องออกตอน 11 โมง ดาวก็... เครื่อง.. เครื่องอะไรคะ ไปรถทัวร์เหรอคะ ซึ่งเอาจริงๆ รถทัวร์ดาวก็ไม่มีปัญหาเลย แต่เคยป่ะ ที่แบบถามไปงั้นๆถามเพราะมันชินปาก
เจ๊บอก ไปเครื่องบิน เท่านั้นแหละดาวนิ่งเลย... เครื่องบินเหรอคะเจ๊ ดาวลนเลยทีนี้ เจ๊บอกใช่ ดาวก็พูดแก้เขินว่าเอ่อนึกว่าจะขับรถไปค่ะ เจ๊ก็บอกว่า ขับรถ 7-8 ชั่วโมง ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี ดาวก็อึกๆอักๆเลยนะ แล้วเจ๊ก็ออกไป บอกเลยว่านอนไม่หลับ นอนแทบไม่หลับจะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก คือมันยังจำฝังใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ คุณเจมส์ ข้าวมันไก่กระดูกเหล็กไง แปลกป่ะล่ะ ทั้งๆที่เชียงใหม่เป็นเมืองท่องเที่ยว
เครื่องบิน บินว่อนท้องฟ้า แต่ดาวไม่เคยขึ้นเลย แถมกลัวอีกด้วย แล้วไปเผลอหลับตอนไหนก็ไม่รู้ จนเจ๊ต้องมาปลุก ดาวก็ต้องขอโทษแหละแทนที่จะตื่นมาเตรียมของ แต่ต้องให้เจ๊มาปลุก พอบอกทุกอย่างไป เจ๊ก็ไม่ได้โกรธแถมยังหัวเราะอีก เจ๊ลูบหัวดาวแล้วบอกไม่ต้องกลัวหรอกดาว เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีการบินมันพัฒนาไปเยอะแล้ว
ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูฝน ไม่มีมรสุมหรือพายุหรอก ดาวก็ค่ะ ๆ ๆ แล้วก็เดินทางไปสนามบินกัน โห !!! กว้างอ่ะ กว้างมาก แล้วไหนจะแบบถนนต่างระดับที่ทำขึ้นสูง เหมือนทางด่วน สลับไปๆมาๆ แล้วไหนจะมีชั้นล่างชั้นบนอีก ดาวมาอยู่กรุงเทพฯก็จริง แต่ไม่ได้ออกไปไหนเลย ทำงานกลับห้องนอนแค่นั้น อย่างที่บอก รถไฟฟ้ายังไม่เคยขึ้นเลย แล้วประสาอะไรกับสนามบิน
ดาวก็ตื่นๆ จนเจ๊ต้องจูงมือแล้วบอกมาทางนี้ๆ พอเช็คอินแล้วก็ยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ แล้วต้องทำยังไง ไปไหนต่อ จนเจ๊ต้องมาบอกว่าให้ใจเย็นๆมันไม่มีอะไรมาก แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมต้องให้เอาน้ำทิ้งไว้ข้างนอก ในเมื่อเข้ามาข้างในมันก็มีสารพัดน้ำขายเลยอ่ะ คนเยอะจังแล้วแต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลย ฝรั่งก็เยอะใช่ย่อยเลยอ่ะ ดาวมองไปรอบๆ จนเจ๊ต้องสะกิด ดาวๆค่อยๆ ใจๆเย็นๆ ดาวก็ได้แต่แหะๆ จนเจ๊บอกว่าป่ะ
แล้วก็เดินไปเกท อะไรไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเห็นอะไรยื่นๆ ดาวก็ถามว่านั่นอะไรเหรอคะเจ๊ เจ๊บอกงวงช้างน่ะ มันเชื่อมอาคารกับเครื่องบินไปเถอะ ๆ แล้วเจ๊กับพี่จิ๋วก็เดินนำไป พอขึ้นมาก็ทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊บอกให้นั่งหน้าต่าง ดาวบอกไม่เอาๆ กลัวตก เจ๊รีบปิดปากดาวเลย แล้วบอกว่า ขึ้นเครื่องบิน อย่าพูดแบบนี้ คนอื่นเขาไม่ชอบ ดาวก็ค่ะๆ แล้วก็ต้องไปนั่งข้างใน
มีคนมาสาธิตการใช้ นู่น นี่ นั่น แล้วพอถึงเวลาเครื่องขึ้น พ่อ แม่ ช่วยดาวด้วย โห กลัวมาก จังหวะที่เครื่องกำลังเร่งสปีดเพื่อทะยาน รู้เลยคำว่าหลังติดเบาะเป็นไง จนพอเครื่องเริ่มทะยาน คือมันโหวงๆ อ่ะทั้งๆที่นั่งกับเก้าอี้แบบมั่นคงรัดเข็มขัดแน่นๆ แต่พอเครื่องบินโยก ดาวรู้สึกเหมือนพื้นมันยุบลงไปเลย แปปนึงรู้สึกตัวเริ่มเอียง หูเริ่มอื้อ จนเจ๊ต้องมาจับมือไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก เครื่องบินกำลังตีโค้งน่ะ
จนมาถึงอีกสักพัก พนักงานก็บอกเปิดหน้าต่างได้ เจ๊ก็บอกเปิดเลย ดาวส่ายหัวเลยไม่เอาๆ เจ๊บอกอะไรที่ยังไม่ได้ลองทำ ก็อย่าพึ่งกลัวนะดาว ดาวก็เลยเปิด . . . . แล้วดาวก็ได้เห็นวิวแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต มันสูงจนลืมความกลัวไปเลย บ้านที่หลังใหญ่ๆ เริ่มเล็กลงๆ ทางด่วน รถยนต์ เริ่มจิ๋วลง ๆ ๆ ยิ่งกว่ารถโมเดลของเล่น แปปเดียวจากเมืองที่มีถนน รถ มากมาย เริ่มกลายเป็นพื้นที่เขียวๆ ที่ไล่ระดับสีแบบไม่สม่ำเสมอ นาข้าวเหรอ ยืนมองใกล้ๆก็เห็นแค่ความกว้างที่สุดลูกหูลูกตา พอมามองบนนี้คือเห็นหมดเลย ทางเข้าบ้าน ถนนเส้นเล็กๆ เห็นแทบหมดเลย จนเครื่องบินทะยานไปเรื่อยๆ พอเข้ามาในเมฆ ก็รู้สึกเหมือนจะโดนหิ้วไปเลย ดาวก็ถามว่ากี่นาทีถึงคะเจ๊ เจ๊บอกราวๆ 50 – 60 นาที โห !!!!!!!!! จากที่ต้องนั่งรถเกือบ 12 ชั่วโมง ลดลงมาเหลือแค่ 60 นาที
ตอนนั้นดาวก็เหมือนเด็กที่พึ่งได้รู้ได้เห็นอะไรหลายๆเรื่องเลยล่ะ จนมาถึงสนามบินเชียงใหม่ ก็พยายามเก็บอาการ และก็เดินตามพี่จิ๋วกับเจ๊ไป เจ๊วานให้พี่จิ๋วซื้ออะไรให้กินหน่อย เดี๋ยวจะรอกระเป๋าพี่จิ๋วก็เดินไป ดาวกับเจ๊ก็มารอกระเป๋า อะไรๆมันก็ใหม่ ก็ครั้งแรกหมด ต้องมายืนมองประเป๋าที่มาตามสายพาน เหมือนเกมส์จับผิดในคอมฯ แล้วกระเป๋ามันออกมาจากตรงไหนกันนะ.. ช่างเถอะ พออกมาข้างหน้า... ดาวไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แต่มันสงบมากกว่า ได้กลับบ้านแล้ว ถึงจะไม่ได้อยู่หน้าบ้าน แต่ได้อยู่ใจังหวัดบ้านเกิด มันรู้สึกดีมากเลย
ดาว เจ๊ พี่จิ๋วแฟนเจ๊ ต้องนั่งรถ taxi ไปที่ที่นึง ก็เป็นร้านสำหรับเช่ารถขับ ดูเหมือนพี่จิ๋วจะรู้จัก เจ้าของโรงรถเช่านะ เพราะรถที่ได้มา คือใหม่มาก แล้วคนที่พาไปเอารถก็เจ้าของนั่นแหละ เขาก็อู้กำเมือง พี่จิ๋วบอกกลางเถอะแปลไม่ออก เขาก็หัวเราะกันนั่นแหละ พอขึ้นรถมา เจ๊ก็ถามนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ไหนดาว คือดาวโทรบอกพ่อแม่แล้วล่ะว่าจะกลับบ้าน ตั้งแต่เมื่อวัน สองวันก่อนแล้วล่ะ
เมื่อวานก็โทรบอกว่าจะมาเร็วกว่าปกตินะ เพราะว่านั่งเครื่องบินมา ตื่นเต้นอ่ะ มันประหม่า มันทำตัวไม่ถูกเลย มันเป็นครั้งแรกที่ดาวออกไกลๆบ้านแล้วได้กลับมา แล้วทุกคนลองคิดดูนะว่า ขนาดตอนนี้ดาว มีทั้งงาน มีทั้งเจ้านายที่เป็นเหมือนแม่ แล้วยังการดูแลดีๆแบบนี้ กลับมาบ้านครั้งนี้ ดาวยังกลัวว่าแม่จะห่วงดาว
แล้วถ้าเกิดดาวแบบ ใช้ชีวิตแบบเดิม ต้องเก็บเงินเพื่อกลับบ้านมาแต่ละครั้งละ สภาพดาวจะเป็นยังไง แม่เห็นแม่ต้องไม่สบายใจ ทุกข์ใจแน่ๆ ไม่ได้หมายความว่าร้านคุณลุงคุณป้าไม่ดีนะ ท่านเป็นผู้มีพระคุณ แต่มันเป็นอย่างที่ท่านสองคนนั้นพูดว่า อยู่กับป้าต่อไป ป้าก็จ่ายให้เยอะๆไม่ไหว แล้วดาวก็คงจะมาทั้งสภาพนั้นแหละ และแม่ก็คงรู้สึกไม่ดีถ้าเห็นดาวโทรมๆมาแบบนั้น แต่เอาตรงๆนะ ตอนนี้ดาวก็ยังกังวลอยู่เหมือนกันว่า ดาวจะโทรมหรือดูแย่มั้ย
ดาวนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ร้านอาหารเมือง ร้านนึงเป็นร้านที่บ้านดาวจะลงมากินกันทุกเดือน เดือนละครั้ง กินก็ไม่ได้เยอะมากมายหรอก แต่ว่าพ่อกับแม่ก็อยากพาดาวกับน้องมากินน่ะ คราวนี้แหละดาวจะเลี้ยงเอง ถึงจะไม่เยอะก็เถอะ . . . แต่ว่าตอนนั้นเจ๊ก็ยื่นเงินมาให้ดาวจำนวนนึง 5พัน บาทจะได้ไม่เคยลืม
ดาวก็มองแล้วปฏิเสธก่อนเลยไม่เอาอยู่แล้ว ดาวก็ถามอะไรอ่ะคะเจ๊เงินไรดาวไม่เอา เจ๊บอกถือไว้ ดาวก็นิ่ง แต่ก็บอกว่าเงินเก็บดาวพอมีค่ะเจ๊ ดาวไม่ได้อยากได้อะไร แต่เจ๊พูดว่า ที่ไม่อยากได้อะไร เพราะกลัวไม่พอจ่ายก็เลยไม่กล้าคิด และปลอบใจตัวเองว่าไม่อยากได้อะไร เจ๊บอกจับเงินก่อนดาว
ดาวก็จับ เจ๊ปล่อยมือเลย เจ๊บอกว่าพอคนเราไม่มีเงิน ก็ไม่กล้าคิด กล้าทำ กล้าซื้อหรอก คนเจียมเนื้อเจียมตัวก็จะปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไรอยากได้ เงินไม่จำเป็น เจ๊พูดมาดาวพูดอะไรไม่ออกเลย เจ๊บอกแล้วตอนนี้มีเงินในมือแล้ว คิดออกหรือยังว่าอยากทำอะไร ดาวก็เม้มปากแล้วพูดว่า อยากเป็นคนออกเงินเลี้ยงมื้อนี้ค่ะ เจ๊บอกเห็นมั้ย พอมีเงิน คนเราก็กล้าคิดแบบนี้แหละ เงินน่ะถือไว้เถอะ ยังไงเจ๊กับพี่จิ๋วก็ต้องกินด้วยอยู่แล้ว แต่มันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าพ่อแม่ดาวเห็นว่าเจ๊เป็นคนจ่ายเงินเข้าใจมั้ยดาว ดาวก็ได้แต่ยกมือไว้ และพูด ขอบคุณค่ะเจ๊
ได้เจออะไรบ้างนะ
ชอบในน้ำใจ และมุมมองของคุณเจ๊จังเลย ทำให้ดาวรักแลัเคารพมากๆ
::Confident::
ชีวิตต้องสู้ สู้แล้วดีเอาใจช่วยน้องดาว
เจ๊กับพี่จิ๋วสอนดีมากครับ
ดาว โชคดีมากนะ
ชีวิตของดาวเริ่มจะดีขึ้นแล้ว
เริ่มต้นใหม่นะ
ชอบ
ดีใจจะได้พบพ่อแม่แล้ว
โชคดีจริงนะดาว
นี่แหละชีวิต