🧡 XONLY 🧡

ภาระกิจแรกของนุชจะเป็นยังไงนี้ แล้วจูบกับใครว่า

ดูเป็นเรื่องราวน่าติดตามครับ ลุ้นด้วยคน ^^

น่าติดตามเลยทีเดียว

กว่าจะครบ 13 เกม เหนื่อยแน่นอน

คนแรกก้ออาจารย์เลย 5555

ขอบคุณครับบบบ

เริ่มมีเสียว

คุณหนูผู้บริสุทธิ์จะกลายเป็นคุณหนูร่านสวาทแน่นอนถ้าทำครบ 13 ข้อ55 (หรืออาจจะไม่ถึงอิอิอ)

 

สงสัยน้องนุชจะสุดยอด

กว่าจะจบเกมส์จะผดดนไรบ้างเนี่ย

จะได้เสียวกะอาจารย์เลยหรือ ขอบคุณเรื่องดีๆ

ขอความช่วยเหลือขนาดนี้ เป็นผม ผมก็ช่วยคร้าบบบ

อาจโดนหลอก
อจ. เป็นคนคุ้นเคย

อ้างจาก: pekopon66 เมื่อ สิงหาคม 22, 2018, 01:49:14 หลังเที่ยง
"ขอบคุณพวกคุณมากที่มาในงานนี้ มิสเตอร์วัฒน์"

ชายหนุ่มต่างชาติผิวเข้ม หน้าตาออกแนวแขก ตัวสูงใหญ่สวมชุดสูทพูดจาทักทายเป็นภาษาอังกฤษให้กับวัฒน์และนุช วันนี้วัฒน์แต่งตัวหล่อเหลาในชุดสูทสีกรมแบบประยุกต์ โชว์ให้เห็นถึงความเรียบหรูและดูมีสไตล์ ส่วนนุชงดงามราวกับเจ้าหญิงดิสนีย์ เธอสวมเดรสสีขาวเรียบเข้ารูป ด้านบนเปิดไหล่ เรียบหรูดูน่าค้นหา แต่ใบหน้าเจ้าของกลับบูดบึ้งไม่เข้ากับชุด

"น้องนุชเป็นอะไรรึเปล่า ถ้าไม่สบายหรือไม่สะดวกใจพี่พากลับได้นะ" วัฒน์แสดงความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะ ก็เครียดเรื่องเดิมๆนั่นละ งานนี้สำคัญไม่ใช่เหรอคะ กลับก่อนจะดูเสียมารยาทนะ"
"อ่าใช่ เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่คนนึงของพ่อพี่เลยนี่นา ส่วนเรื่องหนี้ของนพพี่ลองไปคุยกับพ่อพี่ละนะ ท่านบอกจะพยายามหาทางช่วย แต่เรื่องขายที่คงเป็นไปได้ยากที่จะมีคนมาซื้อภายในสองอาทิตย์"
"นุชเข้าใจค่ะ บ้านนุชเองก็พยายามหาทางออกอยู่"

นุชยิ้มก่อนจะทำหน้าบูดอีกครั้ง จริงอยู่ว่าเธอเครียด แต่เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนต่างหาก ที่ทำให้เธอคิดหนักจนถึงวันนี้ บุรุษปริศนายื่นข้อเสนอมอบเงินร้อยล้านให้ แต่ต้องเล่นเกม 13 อย่าง เขาจะให้จริงหรือเปล่า แล้วเขาจะให้มาทำไม แล้วถ้าเธอไม่รับ จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้บอล ดูท่าทางพวกเจ้าหนี้นอกกฏหมายก็จะโหดน่าดู ไม่จ่ายเงินให้มัน ดีไม่ดีจะเสียชีวิตแทน

นึกแบบนี้ก็ทำให้เธอนึกถึงหน้าพี่ชายสุดที่รักของตนขึ้นมา ด้วยความที่อายุทั้งสองห่างกันไม่มาก ทำให้สนิทกันเหมือนเพื่อน และนพก็ยังเป็นเหมือนบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวคอยดูแลนุชอยู่เสมอ เพราะเธอเป็นคนเรียบร้อยไม่ค่อยมีปากเสียงกับใคร ทำให้มักจะถูกแกล้งเสมอถึงแม้จะอยู่ในโรงเรียนสุดหรูก็ตาม นพเองก็จะคอยปกป้องพี่เสมอ

อย่างล่าสุดตอนม.ปลาย นุชเพิ่งเริ่มคบดูใจกับพี่วัฒน์ใหม่ๆ เธอมักจะถูกสาวๆที่วัฒน์ปฏิเสธมาแอบทำร้ายบ่อยๆทั้งทางตรงและทางอ้อม มีครั้งนึงที่เธอถูกผู้หญิงคนหนึ่งของวัฒน์ดักทำร้ายหลังเลิกเรียน นพเองก็มาช่วยได้ทันเวลาโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายเป็นเพศตรงข้าม

คิดอย่างงี้นุชก็ตัดสินใจที่จะลองทำดูซักครั้ง ถ้าเกิดถูกหลอก มากสุดเธอก็เสียศักศรีดิ์ที่สูงศักดิ์ดีกว่าจะมาเสี่ยงเสียน้องชายไป แต่เธอจะจูบใครล่ะ? ใครที่ไหนจะมาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงแบบนี้กับเธอได้

"ไหวไหมครับ น้องนุช" วัฒน์ที่ยืนคุยกับชายต่างชาติอยู่หันมามองนุชอีกรอบ
"น้องขอออกไปด้านนอกซักครู่ได้มั้ยคะ"
"อื้อ เอาสิ ถ้าอยากกลับก็บอกพี่นะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

นุชส่งยิ้มให้กับแขกผิวคล้ำก่อนจะเดินออกมานอกงาน เมื่อพ้นออกมาได้นุชก็รีบยกมือขึ้นพนม

"ขอโทษจริงๆนะคะพี่วัฒน์ น้องไม่อยากโกหกพี่เลย แต่เพื่อนพ น้องจำเป็นต้องทำ ยังไงอย่าโกรธน้องเลยนะคะ น้องรักพี่วัฒน์จริงๆ"

นุชมองไปรอบตัวด้วยหัวใจที่เต้นแรง เนินอกที่ถูกดันขึ้นมาจากชุดเดรสกระเพื่อมช้าๆเป็นจังหวะ ด้านนอกที่จัดงานเป็นสวนเล็กๆ มีคนยืนพูดคุยกันอยู่ไม่มาก ส่วนใหญ่ก็เป็นแแขกในงานทั้งไทยและเทศ นุชเดินมองไปเรื่อยจนลืมมองพื้น ทำให้เธอก้าวผิด ส้นสูงเหยียบไม่เต็มขั้นบันได นุชเซหงายหน้าลงไป! โชคดีที่มีคนมาคว้าเอวเธอเอาไว้ได้ทัน

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"
"ขอบคุณนะคะ....อาจารย์!?"

นุชหันไปมองผู้ช่วยเธอเอาไว้ เขาเป็นชายวัยกลางค่อนปลาย ใบหน้าหล่อเข้มตามภาษาชายไทย มีริ้วรอยแต่ยังดีสไตล์ผู้ใหญ่ เธอจำเขาได้ดี เพราะเขาคือครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษของเธอ เมื่อ 4ปีก่อน อาจารย์นวพล

"อ้าว นุชเองหรอกเหรอ" อาจารย์นวพลปล่อยมือเมื่ออดีตลูกศิษย์ตั้งหลักยืนได้
"อาจารย์มาทำอะไรที่นี่คะ?" นุชตกใจปนดีใจที่ได้เจอคนรู้จักเก่า
"ลูกศิษย์เขาพามาเปิดหูเปิดตาน่ะ ได้เจอคนร่ำคนรวย ทำเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย" อาจารย์เกาศีรษะแก้เขิน
"อาจารย์สบายดีนะคะ"
"อื้อ นุชล่ะ สบายดีนะ"
"ค่ะ ก็ดีค่ะ"

นุชปั้นหน้ายิ้ม ปกติเธอไม่ชอบโกหกใครเลย แต่คุณพ่อสอนไว้ว่าเรื่องบางเรื่องที่จะทำให้ผู้ฟังเป็นทุกข์ทั้งที่ไม่เกี่ยวข้องอะไร สู้ที่จะไม่พูดดีกว่า

"แล้วมากับใครล่ะวันนี้"
"มากับแฟนน่ะค่ะ" นุชหันไปมองในอาคาร ส่งสัญญาณว่าแฟนอยู่ด้านใน
"เหรอ...จะเป็นการรบกวนมั้ย ถ้าผมจะขอนุชนั่งคุยเป็นเพื่อนสักครู่ พอดีผมเข้าไปแล้วทำตัวไม่ถูกน่ะ" อาจารย์นวพลยิ้มเขิน
"ได้สิคะ" นุชหัวเราะท่าทางของอีกฝ่าย

ทั้งสองพากันไปนั่งที่ม้านั่งแห่งหนึ่งที่ตั้งไว้ใต้ต้นไม้ หันหน้าไปทางบ่อน้ำ ไม่มีผู้คนวุ่นวาย อาจารย์นวพลยื่นไวน์ที่หยิบมาระหว่างทางให้นุช

"ขอบคุณค่ะ แต่นุชไม่ทานแอลกอฮอลล์" สาวน้อยรับไว้แต่ไม่ดื่ม
"อะไรกัน เราโตแล้วนะ แค่นี้เอง ดื่มได้"
"นุชเคยลองดื่มของคุณพ่อนิดเดียวก็เวียนหัวแล้ว ไม่ค่อยอร่อยด้วย" นุชบิดตัวเล็กน้อย เขินอายตามภาษาผู้ดี
"ลองดื่มแบบเต็มที่ดู อย่าไปกลัวมัน จิบๆไม่ทำให้รู้รสชาติที่แท้จริงของไวน์หรอกนะ"

อาจารย์นวพลดื่มโชว์ นุชที่หัวอ่อนก็ทำตามอาจารย์ที่เคารพบอก เธอลองเปิดใจและดื่มมันเข้าไป เธอพบว่ามันมีรสชาติหลากหลายผสมกันอยู่ ทั้งหอมหวานและกลิ่นไม่ชวนพึงประสงค์

"ไวน์ก็เหมือนกับชีวิตคน บางช่วงก็หอมหวาน บางช่วงก็ลำบากเกินจะทน แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันไปได้"
"เอ๋?" นุชตกใจที่จู่ๆอาจารย์นวพลพูดแทงใจดำเธอ
"ขอโทษทีนะ ช่วงนี้อาจารย์เครียดๆ เลยพูดอะไรไร้สาระออกมา"
"ไม่หรอกค่ะ นุชเข้าใจ" สาวน้อยยิ้ม แต่มือของเธอบีบแก้วเอาไว้แน่น
"โตขึ้นเยอะเลยนะ นุชเนี่ย"

อาจารย์นวพลพูดพลางมองสรีระของลูกศิษย์ สมัยที่เขาสอนเธอยังเป็นเด็กน้อยในสายตาเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นดอกไม้ที่กำลังผลิบาน แอบแย้มสเน่ห์เย้ายวนให้มวลแมลงเข้ามาหา ผิวพรรณก็งามงด นุ่มนวลจนไม่อาจปล่อยมือ.....

ใช่แล้ว อาจารย์นวพลเผลอใช้ปลายนิ้วมือลูบไล้แขนของนุชโดยที่ไม่รู้ตัว เหมือนกับสมัยก่อนตอนที่เขาสอนที่ห้องนอนของนุช เขาต้องอดทนและห้ามใจหลายครั้งไม่ให้ตัวเองเผลอไปทำร้ายชีวิตเด็กน้อยคนนึง หลายครั้งที่เขาแอบลูบเนื้อตัวของเด็กน้อย แต่นุชก็ไม่เคยรู้ตัว

ต่างจากครั้งนี้ที่ลูกศิษย์สาวรู้ตัวอย่างแน่นอน แต่ที่น่าตกใจคือนุชกลับไม่แสดงอาการปฏิเสธ เธอบิดตัวเล็กน้อยก้มหน้าเขินอาย ขนไรบางเบาตามตัวลุกชันอย่างเห็นได้ชัด

"ม...ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" นุชตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ข..ขอโทษทีนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ นุชเข้าใจ นุชเองก็โตขึ้นแล้ว"

คำพูดของนุชทำให้จิตใจของอาจารย์นวพลเหิมเกริมเขาลูบไล้แขนอย่างโจ่งแจ้ง ก่อนที่จะไล่ขึ้นมาถึงต้นแขน ผิวของนุชนุ่มและเต่งตึงสู้มือ ปลายนิ้วของอาจารย์นวพลเอื้อมไปโดนเนินอกที่ถูกดันออกมาจากเสื้อเล็กน้อย จนนุชคว้ามือของเขาเอาไว้ เธอหันมามองด้วยสายตาชวนฝัน

"อาจารย์คะ...ช่วยอะไรนุชหน่อยได้มั้ย?"
"ได้สิ มีอะไรก็บอกได้"