จะได้กินปลาดิบก็คราวนี้เหละลุงเฮย

เหอะๆ เกย์ญี่ปุ่นก็มีมาแหะ เรื่องนี้ ดีนะลุงไม่ใช่สายเหลือง

ลุงบอกจะขอโกอินเตอร์

จะได้กินปลาดิยไหมน้านายเฉย

ชิไหละ ใช้ภาษากายคุยกัน

ลุงเก่งมากเลยครับ พระเอกจริง ๆ

ลุงเฉยน่าจะได้ลองของนอก

 

มุมมืด  ตอนที่ 14
......หนึ่ง ปี ผ่านไป  หลังจากที่เมย์เรียนจบ.........
งานแต่งของเมย์กับกันตวิชญ์ ผ่านไปด้วยดี    น้องรินทร์บินตรงจากออสเตเรีย ขณะที่น้องนุ่น ที่เพิ่งเรียน ปี 1
ที่ญี่ปุ่น ก็ลาเรียนกลับมาร่วมงานแต่งของพี่สาวเช่นกัน
........................................................
.......................................................
ทุกผู้คน ทุกการกระทำล้วนมีเหตุ และคำนึงถึงผลที่จะได้รับตอบกลับมา ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม
............./ และคุณธนา......ให้ลูกชายแต่งงาน แพราะหวังว่าความสวยความน่ารักของน้องเมย์จะเปลี่ยนลูกชายตัวเองได้   ถึงไม่ได้  อย่างน้อยก็พอที่จะสยบ คำซุบซิบ นินทา ของคนในแวดวงได้บ้าง ว่าลูกชายเธอเป็นเกย์....สิ่งเดียวที่ คุณหญิงพรพิมน ลืมไปก็คือ ที่วิชญ์ เป็นแบบนี้ เขาเป็นมาจากข้างใน
ไม่ได้เป็นเพราะ จับฉลาก  วิชญ์เขาเกิดมาเป็นผู้หญิง...มันผิดที่พระเจ้ามอบอวัยวะเพศ ชายมาให้นางเท่านั้น
........../ ก็หวังแค่หน้าตาเท่านั้น จากการเป็นครอบครัวของลูกสาว  .... บุญคุณ ที่พีระพงษ์ติดค้าง พ่อคุณธนาคือ  พ่อของคุณธนาเคยช่วยเหลือแก เปลี่ยนสำนวนในคดี ตอนถูกจับ สมัยแกเป็นหนุ่ม   ลักษณะเด่นของพีระพงษ์ คือท่านจะจดจำบุญคุณของผู้คนเสมอ  มันจะไม่มีวันนี้ถ้าวันนั้นพีระพงษ์ติดคุก...และนี่คือส่วนหนึ่งที่ทำให้พีระพงษ์ประสบผลสำเร็จในอาชีพ
........./ บุญคุณที่เลี้ยงมา + กับกลัวพ่อ.....เลยทำให้  กันตวิชญ์  ยอมตัดสินใจ แต่งงาน
........./ หุ้นทั้งหมดในคอนโดหรูที่สร้างใหม่  สิทธิทั้งหมดในคอนโด จะเป็นของเธอ (ความจริงพีระพงษ์ตั้งใจยกให้ลูกสาวอยู่แล้ว) ประกอบกับ ข้อตกลงกับ กันตวิชญ์ ว่าทางใครทางมัน ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน สัก ปี 2 ปี ค่อยหย่า
เมธาวี  (น้องเมย์) จึงยอมตัดสินใจ
..............................................................
เรือนหอราคาเกือบ 20 ล้าน... ที่คุณพีระพงษ์สร้างใหม่ให้ลูกสาว แกยืนยันให้คู่บ่าวสาวอยู่ในที่ที่แกจัดให้ และเป็นสมบัติของน้องเมย์  พีระพงษ์ไม่ยอมให้ ลูกสาวไปอยู่บ้านฝ่ายเจ้าบ่าว...... " เผื่อวันข้างหน้ามีปัญหา  คนอื่นต้องเป็นคนหิ้วกระเป๋า  ไม่ใช่ลูกเราเป็นคนหิ้วกระเป๋า..".......นั่นคือควาคิดของคุณพีระพงษ์
คนขับรถ วัย 51 ที่ต้องคอยรับใช้น้องเมย์  คุณพีระพงษ์ เป็นคนจ่ายเงินเดือนเหมือนเดิม.....  กับแม่บ้าน วัย 25 ที่น้องเมย์จัดหามาเอง คือคนงานที่จะคอยอยู่ดูแลน้องเมย์  ขณะที่ฝ่ายคุณวิชญ์  น้องเมย์ไม่อนุญาตให้พาใครมาอยู่ด้วย.....
..................................................................
ทุกอย่างลงตัวเรียบร้อย  เหลือเพียงส่งตัวบ่าวสาวเข้าเรือนหอท่านั้น........... 
   ตามยุคสมัยนิยม งานส่งตัวที่เรือนหอจึงไม่มีอะไรยุ่งยาก เพียงเป็นการทานข้าวด้วยกันของญาติพี่น้องสองฝ่ายเท่านั้น ผู้คนต่างอวยพรและทยอยกลับ..........
"เพียวไปด้วยนะคะ........."  .....เด็กสาว วัย 17 อ้อนขอน้องนุ่น ซึ่งความจริง ก็รู้จักคุ้นเคยกันมาก่อนแล้ว
"จะเป็นไร....ก็ไปสิคะ......"  น้องนุ่นกล่าว  "ว่าแต่..เสื้อผ้า...."
"ไปซื้อข้างหน้าก็ได้......."  น้องเพียวกล่าวพลางหัวเราะ สดใส
..................................................
"จะรีบกลับมานะครับ  ดูแลกันให้ดี....."  ลุงเฉยกล่าวกับน้องแบมและน้องเมย์
"ไม่ต้องห่วงคะ.... พวกเราอยู่ได้....."  น้องเมย์กล่าว
"ไปเถอะค่ะ...ไม่ต้องห่วง...." เป็นน้ำเสียงของน้องแบม..........
...................................................
   เมื่อทุกอย่างพร้อม ลุงเฉยก็นำรถตู้ ก็เคลื่อนออกไป ทิ้งบ่าวสาวอยู่บ้าน โดยมีน้องแบมอยู่เป็นเพื่อน...... ปลายทางคือ ทะเลตะวันออก......  เสียงพูดคุยเซ็งแซ่...พุดฟิด ฟอไฟ ภาษาอังกฤษ จากฝรั่งหัวแดงแฟนหนุ่มของน้องรินทร์   เสียงเกะๆ กะๆ เป็นภาษา ญี่ปุ่น จากเพื่อนน้องนุ่น สาวชาวญี่ปุ่น 2 คน และชายหนุ่มชาวญี่ปุ่น 1 คน 
ลุงเฉยได้แต่ภาวนา ว่าหนุ่มนั่นอย่าได้เป็นแฟนใหม่ของน้องนุ่นเลย  อีกคนน้องเพียวที่คุยกับคนนั้นคนนี้   ในรถมีผู้โดยสารทั้งหมด 7 คน
....................................
...................................
   นอกจากเดินชายหาด   นอนเปลรับลมทะเล   กิจกรรมหนึ่งที่จะขาดไม่ได้ ของการมาเที่ยวทะเลคือ ปิ้งย่าง ในมื้อเย็น........  แทนที่จะไปกินที่ร้านหรู นี่กลับเป็นสี่งที่เพื่องต่างชาติของน้องรินทร์ และน้องนุ่น....
......... Martin ฝรั่งหัวแดง  ก็คือเด็กเชื่อง ๆ ของน้องรินทร์ 
..........Yataka  .....  ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่น ลุงเฉยยังดูทรงไม่ออก ว่ายังไงแน่  แต่ก็ภาวนา อย่าให้เป็นแฟนใหม่ของนุ่น
.........  Aya...และ....Reiko... ดูแล้วน่าจะเป็นคู่ขา สำคัญคือทอมดี้ หรือเลสเบี้ยนเท่านั้น  ...  ที่น่าสังเกตคือ




........Aya.........



...........Reiko.........
...  ที่น่าสังเกตคือ
.. น้องเพียวกำลังทำตัวเข้าไปแทรกอยู่ตรงกลาง ระหว่างสองสาวนี้......  น้องนุ่น  กับน้องรินทร์  ...  นับว่าเป็นเจ้าบ้านที่ดี  สองพี่น้องดูแลแขกได้ดีมาก.........   



......น้องเพียว.........

เบียร์ ขวดสีเขียว หมดไปลังกว่า...... 5 ทุ่ม  ทุกคนต่างแยกย้ายอาบน้ำและ นอนเตรียมเข้านอน........ 
บ้านพักริมทะเลหลังใหญ่  5 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ ค่าเช่า เกือบ 2 หมื่น ต่อคืน  ลุงเฉยถูกจัดให้ นอนแยกต่างหากอยู่ห้องหนึ่ง ต่างหาก ส่วนที่เหลือ แกไม่รู้ว่าใครจะนอนกับใคร   สิ่งที่พระเอกของเราหวังก็คือ ระหว่างน้องรินทร์ กับน้องนุ่น  น่าจะมีใครสักคนมาหาแกบ้าง.....
...................................................................
....................................................................
"..รินทร์ก็รักลุง เหมือกับพี่เมย์รักละ.....  แต่มันเป็นไปไม่ได้ ที่พี่น้องจะมีสามีคนเดียวกัน...." น้องรินกล่าว ไม่มองหน้าลุงเฉย
"..Martim...เป็นไงบ้างครับ.."
"..ก็ดีค่ะ... เค้ายอมรินทร์ทุกอย่าง......" น้องรินทร์กล่าว
"...ดีใจด้วยครับ....." ลุงเฉยกล่าว น้ำเสียงนอบน้อมตามแบบของแก
".. ไฝที่หน้าอกของรินทร์.....นอกจากลุงแล้ว...ยังไม่มีใครเห็นนะคะ...."
"..ลุงรักรินทร์นะ....."
"..ค่ะ...รินทร์รู้...."  น้องรินทร์กล่าว แล้วแยกจากไป
................................  บทสนทนาตอนหัวค่ำ ทำให้ลุงเฉยมีความสุขไม่น้อย..........................
..........................................................
..........................................................
.....23.30 น......
......./ "ก๊อก.....ๆๆ...../  เสียงเคาะ เบา ๆ ที่ประตู.......   มาแล้ว.....ลุงเฉย รีบไปเปิดประตูทันที
"how can I help"  ลุงเฉยกล่าวเป็นภาษาอังกฤษ  กระท่อนกระแทน.....(ลุงเฉย เรียนจบ ปวส.)
....." 眠る  私は女性と寝る男です、それは良く見えません。"     ........... มันเป็น ภาษาญี่ปุ่น  แน่นอน ลุงเฉยไม่รู้เรื่อง   
..............  " ขอ..นอนด้วย...ฉัน...เป็น...ผู้ชาย....นอนกับผู้หญิง....มันดูไม่ดี......."   คราวนี้ Yataka ยื่นมือถือให้ลุงเฉยอ่าน  เป็นข้อความที่แปลโดย google.....  ลุงเฉยพยักหน้า เชิญแบบเซ็ง ๆ  Ytaka ยิ้มแก้มปริ แล้วเดินเข้าไป..............
........หกทุ่มครึ่ง..........
"โครม....... "   เสียงอะไรบางหย่าง กระทบผนังห้อง..... ลุงเฉย เดินกัดฟันออกมา......
"มีอะไรค่ะ........"  น้องเพียว ที่บังเอิญ มาเข้าห้องน้ำ ถามด้วยความสงสัย ขณะที่ลุงเฉยถือผ้าห่มกับหมอนเดินออกมา จากห้อง
"ไม่มีอะไรครับ.....  "  ลุงเฉยกล่าวเซ็ง ๆ แล้วเดินเลี่ยงไป....... / แล้วเดินเลี่ยงไปที่รถตู้....  น้องเพียว ชะโงกหน้ามองเข้าไปในห้อง  Yataka เอามือคลำสะโพก ยิ้มเขิน ๆ
"Nothing ...normal....."  Yataka  กล่าวคำกระท่อนกระแท่น  (คนญี่ปุ่นไม่เก่งภาษาอังกฤษ)
   น้องเพียวยิ้มขำ ๆ ....."ไปยุ่งลุงเฉย.... โดนถีบอัดฝาแน่นอน......."  น้องเพียวคิดในใจ  แล้วเดินกลับไปที่ห้องนอน....... แต่แล้วมีอะไรบางอย่าง  น้องเพียว หันหลังกลับ  แล้วเดินออกจากบ้าน ตรงไปที่รถ...... รถที่ลุงเฉยนอนอยู่.............................
........./ เสียงเลื่อนประตู ด้านข้างของรถตู้  ....  น้องเพียว..ก้าวขึ้นไปนั่ง.....
"คุณเพียวมาได้ไง...."  ลุงเฉยกล่าว
"เซ็ง ๆ ค่ะ เลยอยากหาเพื่อนคุย...."   น้องเพียวกล่าว
"ผมว่ามันดูไม่ดีนะครับ....."  ลุงเฉยกล่าวจากใจจริง
"555+   "  น้องเพียวหัวเราะ.......  " ลุงสบายใจได้ค่ะ..... ใคร ๆ ก็รู้...เพียวไม่ชอบผู้ชาย......"
...../"นึกแล้ว......"  .../ />..................................................
"เท้าหนักไม่เบานะคะ.....555+...."  น้องเพียวกล่าว
"555+  ทำไมหรือครับ.....คุณเพียวไม่ชอบผู้ชาย.... ผมก็ไมชอบผู้ชาย เหมือนกัน...."
"ยังไงก็อย่าเผลอไปถีบ พี่วิชญ์นะคะ...."  น้องเพียวกล่าว
"....ว่าไป...ผมจะทำยังงั้นทำไม....."
"ไม่รู้สิคะ....เผื่อลุง หึงพี่ เมย์....."   น้องเพียวกล่าว
........อึ้ง.....ลุงเฉยอึ้ง.......
"พี่วิชญ์ เล่าทุกอย่างให้เพียวพังแล้ว.....เห็นแก่หน้าพวกเรา ... ยังไง...ก่อนพี่วิชญ์กังพี่เมย์จะอย่ากัน
ลุงอย่าทำอะไรเสียหาย..... "  น้องเพียวกล่าว
"เรื่องนี้...คุณหญิง......"
"ไม่ค่ะ  พ่อแม่ไม่รู้ มีเพียง เพียวกับพี่วิชญ์ เท่านั้นที่รู้......"
"ครับ....."  ลุงเฉยกล่าว
"ฝันดีนะคะ....."  น้องเพียวกล่าว พลางก้าวลงจากรถ
"ฝันดีครับ......"
...............................................
....../"สุภาพ...นอบน้อม....ให้เกียรติ.....ที่ห่อหุ้มความเข้มแข็ง......มิน่า พี่เมย์ ถึงได้หลงตาแก่นี่..../ />น้องเพียวคิดในใจขณะเดินกลับที่พัก........
................................................
ชายวัย 51 ร่างหนา หน้าเข้ม...กางเกงขาสั้น เสื้อยืดสีเทา มีกระเป๋าสะพายข้างกาย  ที่วิ่ง เหยาะๆ ออกกำลังมาตามชายหาด ต้องหยุดลง เมื่อสายตาคมมองเห็น หญิงสาว 4 คน ถูกห้อมล้อม ด้วยวัยรุ่นชายจำนวน 5 คนที่ชายหาด
"อาไร....น้อง...ขอเบอร์แค่นี้.....มีปัญหามากหรือไง....."  เสียงอ้อแอ้  จากวัยรุ่นคนหนึ่ง 4 สาวหน้าซีดเผือด 
แต่แล้ว สายตาคู่หนึ่งใน 4 สาว เมื่อเห็นลุงเฉยมาอยุดยืน ก็ ใจชื่น รู้สึกปลอดภัยขึ้นมาทันที เป็นสายตาของน้องนุ่น
"ทำไม....อยากมีเรื่องหรือไง..." น้องนุ่นกล่าว  เธอไม่กลัวใครอีกแล้ว  ขณะที่เพื่อนชาวญี่ปุ่น กับน้องเพียวยังยืนหน้าซีด
"พอแล้วครับ..........อย่ามีเรื่องกันเลย....."   เสียงลุงเฉยกล่าวแทรกเข้าไป  วัยรุ่น 5 คน อาการเมา ไม่น้อยหันมาพร้อมกัน
"เฮ้ย !!! ......ไม่เกี่ยวกับ..มึ...."  คำว่ามึง ยังไม่สุดคำ... โกลด์ซิตี้... สีขาว ที่สวมอยู่ที่เท้าของลุงเฉยก็ประทับเข้าที่ก้านคอของเด็กหนุ่มนั่น  .... เปรี้ยง..หมัดตรงฟาดเข้า..  ครึ่งปากครึ่งจมูกของเด็กหนุ่มอีกคน ที่ปรี่เข้ามา ..... เหลืออีก 3 คนก็ต้องชงัก....เมื่อ 9 มม. ของลุงเฉยถูกดึงออกมาจากกระเป๋าที่สะพายอยู่
"พาเพื่อน...กลับเถอะครับ....อย่ามีเรื่องกันเลย...." .....  ลุงเฉยกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เหลือบตามองเด็กหนุ่มทั้งสอง ที่นั่ง สลึมสลือ อยู่ที่พื้น.....
..............................................
"ย้ายไปที่อื่นดีกว่าครับ....เพื่อมันพาพวกมา ผมไม่แน่ใจว่าจะเอาอยู่......."  ลุงเฉยกล่าว ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
..............................................
"ไปหาดแม่ลำพึงนะลุง...ไม่เอาแล้วที่นี่......"  น้องนุ่นกล่าว   
เสียงจอแจที่คุยกันในรถ  ถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมา ประกอบกับเสียง กุ กุ เกะ เกะ ภาษาญี่ปุ่น
"เค้าพูดอะไร....."  ลุงเฉยกล่าว ลอย ๆ
"เค้าชม....ว่าลุงเก่ง.....พอใจยังคะ......."  น้องนุ่นกล่าว
................................................
หาดแม่ลำพึง  รีสอร์ทเดิม ที่ลุงเฉยเคยมากับ คุณจ๋า น้องเมย์ น้องรินทร์ และน้องนุ่น   คราวนี้เป็นคนอื่น  มีเพียงน้องนุ่น และน้องรินทร์เท่านั้น ที่เป็นคนเดิม.....แต่มันไม่เหมือนเดิม............
   บ้านใหญ่ หลังเดิม 5 สาว ถูกจัดให้นอนด้วยกัน....  ส่วนบ้านเดี่ยว หลังเล็ก อีก 3 หลัง เป็นของ ......... Martin ...Yataka  .... และลุงเฉย คนละหลัง    ถึงตอนนี้ ทุกคนรู้สึกปลอดภัย และลืมเรื่องวุ่นวายเมื่อเช้าแล้ว   
เปลชายหาด ค่าเช่า ตัวละ 20 นอนได้ทั้งวัน  ขวดเบียร์ กับแกล้ม ราคาถูกที่ชาวบ้านหาบมาขาย  ลมทะเลพัดหน้า  ทุกคนเอนหลัง  และหลับ....... นี่ละคือการมาเที่ยว.....และพักผ่อน..........
ลุงเฉยโทรหาแบม กับเมย์ พูดคุย เกือบ 10 นาที ก่อนวางสาย แล้วแยกตัวไปนอนพัก
...........................................
มันไม่ได้ดูดีที่ความหรู มันดีที่รสชาติอาหาร บรรยากาศเงียบสงบ อาหารราคาไม่แพง ย่านหาดก้นอ่าว  ทุกคนต่างดื่มกิน   ก่อนจะกลับมานอนในที่ของตน
5 ทุ่ม  ลุงเฉยออมาดูความเรียบร้อย  หน้าห้องพักเจ้านาย ตรวจสอบความเรียบร้อยของรถอีกครั้ง   
แล้วยืนจุดบุหรี สูบ... เป็นมวนแรกของวันนี้.....จิตรใจนึกถึงเมียทั้งสองคนที่กรุงเทพฯ........ หยิบมือถือกะจะโทร  แต่แล้วแกก็วาง.... Yataka  ....เดินออกจากห้องแล้วเดินไปเคาะประตูห้อง. Martin ... ประตูเปิด Yataka  ....ผลุบหายเข้าไป......./ ลุงเฉยคิดในใจ......   แต่ผิดคาด..แสงไฟจากข้างในปิดลง.....เกือบ 30 นาทีแล้ว...ไม่มีความผิดปกติในห้องนั้น....... ความผิดปกติที่หน้าห้องแกมีร่างของหญิงสาว....เดินมา...แล้วเคาะประตู.......แสงไฟสลัวลุงเฉยยังดูไม่ออกว่าเป็นใคร...ที่แน่ ๆ  ไม่ใช่น้องรินทร์ หรือน้องนุ่น แน่นอน.......
..........................................
"ผมอยู่นี่ครับ...คุณ  Reiko..มีอะไรให้รับใช้ครับ......"  ลุงเฉยกล่าว  หญิงสาวตกใจเล็กน้อย.....
"申し訳ありません    .... 疲れた... 友だちをしたい"   แน่นอน...ลุงเฉยไม่รู้เรื่อง


ขอซ่อนฉากต่อไปนะครับ..... 555+  บอกก่อนนะครับ...ในนั้นไม่มีบทเสียว........
..........................................

ลุงเฉย คงต้องใช้ภาษากายคุยกันทั้งคืนแน่

สาวยุ่นก้อมา แก่แต่เก๋าประสบการจิงๆ

สุดยอดเลยคนแต่ง รุ้ภาษาญี่ปุ่นด้วย

ถึงจะไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น แต่ลุงเฉย อาจจะภาษา กายได้นะ

ติดตามครับ ขอบคุณครับ

งานนี้ลุงคงได้ลองของนอกแหง ว่าแต่ผู้ชาย 2 คนมันเข้าไปทำอะไรกันในห้องมั้ยนะ

ลุงเฉยน่าจะได้ลองญี่ปุ่น