🧡 XONLY 🧡

แต่ละคนโปรไฟล์สุดยอดจัดหนักจัดเต็ม

 ยะฮู๊วววววว

ครบ 30 reply แล้ว จะทำการปลดล็อคข้อมูลตัวละครตามที่ แจ้งไว้ครับ


1.รุ้งพลอย
2.พี่สา
3. ปาล์ม
4. พี่กุล
5. มิสเตอร์ชอว์
6. ภูติหิมะ
7. นายนพพล

โดยจะอัพลงใน หมวดหมู่ของแต่ละตัวละคร และ ใช้อักษรสีเพื่อให้ทราบชัดเจนว่า เป็นข้อมูลที่อัพใหม่

โดยจะแถมข้อมูลของ

ยามิ หรือ ชื่อจริง ซึบาสะมารุ
เทนงูหนุ่ม ผู้ที่เป็นทั้งภูติรับใช้ผู้ซื่อสัตว์และพี่ชายของริวกะอีกด้วย


ส่วนการปลดล็อคข้อมูลต่อไป จะมีดังนี้ครับ

1. พ่อของเวย์
2. ฝน
3. เหี้ยเอ็ม
4. นพดล หรือ ไอ้นพ
5. ทานูกิ / พี่กิ / พี่นุ
6. กัปปะ
7. พี่พิชัย หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย
8. อาวุธประจำตระกูล อิซานางิ
9. เด็กเดินยาในตอนที่ 3

โดยจะทำการปลดล็อคข้อมูลเมื่อครบ 60 Reply ครับ


และจะแถมข้อมูลของเวย์อีกนิดนึง

อยากรู้มากกว่านี้ ปาล์ม และ เวย์ด้วย

เรื่องของคิราระ ควรจะมีถึงการเข้ามาอยู่รับใช้ในตระกูล นะครับ เพราะในเนื้อเรื่องหลักก็พูดถึง เหตุที่ยอมมอบกาย มอบใจเป็น เมท ให้กับริวกะแล้ว ขอแค่ ขยายให้เข้าใจตรงนี้ อีกนิดน่าจะดีนะครับ

จะได้เสียทีว่าพ่อของเวย์คือใครเส้นใหญ่ขนาดไหนลุ้นๆๆๆ

เหมือนข้อมูลของคิราระจะไม่ครบ. เป็น FC อั้มแล้วกันเซ็กซี่ดี

ประวัติของเวย์น่าสนใจครับ

เรื่องของคิราระดับมิไรก็น่าจะทำside story ได้อีกนะ

  ผมอยากเห็นหน้าเวย์อะครับ ว่าวางโครงไว้ปนะมาณไหน
แล้วคิดว่าเวย์น่าจะต้องไม่ธรรมดาแน่นอนเลย

รายละเอียดข้อมูลของแต่ละคนนี่สามารถเขียนเป็นซีรี่ย์ได้เลยแต่อย่าลืมเนื้อเรื่องหลักนะกำลังรอติดตามอยู่😅😅😅

ตัดจบแบบไทยๆจริงๆ โอ็ยอยากอ่านต่อเร็วๆ ใกล้ถึงเรื่องสาวๆแล้ว

เรื่องนี้ไม่เคยอ่านนะครับแต่เห็นตัวละครน่าสนใจจะย้อนไปอ่านครับผม ขอบคุณครับ

จะมีไซด์ สตอรี่ของสาวๆในสังกัดคนอื่นมั้ยครับ

ทำการ Up  ข้อมูลตามเงื่อนไขการปลดล็อคเรียบร้อยครับ

รุ้งพลอย , พี่สา , ปาล์ม , พี่กุล , มิสเตอร์ชอว์
, นายนพพล , ยามิ , ภูติมะ



ทั้งนี้ข้อมูลและชื่อตัวละครดังกล่าวถูกสมมติขึ้นและไม่มีตัวตนอยู่จริงครับ


โดยที่ข้อมูลใน  Reply นี้จะอยู่เป็นเวลา 48 ช.ม.  จากนั้นผมจะย้ายเข้าไปที่หน้า 1 ตามหมวดของตัวละครต่างๆ และจะขอให้ ท่าน MOD ผู้ดูแลช่วยลบ Rep นี้ครับ เงื่อนไขการปลดล็อคข้อมูลครั้งต่อไป 60 Reply ครับใคร FC ตัวละครไหนรายงานตัวจ้าา

Ps. หวังว่าภาพของสาวๆจะถูกใจกันนะครับ





รุ้งพลอย



รุ้งพลอยนั้นเกิดในครอบครัวนักธุรกิจดัง พ่อและแม่ของพลอยได้ชื่อว่า " นักธุรกิจใจบุญ " เพราะท่านทั้งสองได้บริจาคให้การกุศลมากมาย ทั้งออกร้านตามงานต่างๆมากมาย และตามคำที่คนมักพูดกันว่า " ยิ่งให้ยิ่งได้ " ทุกๆครั้งที่พ่อแม่ของพลอยทำบุญมากเท่าไร การทำธุรกิจหลังจากนั้นก็จะได้กำไรขึ้นอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นพ่อแม่ของพลอยก็ยังคงสอน ให้พลอยใช้ชีวิตแบบธรรมดา ไม่อู้ฟู่ป็นลูกคุณหนูแบบใครๆ พลอยเข้าวัดทำบุญบ่อยมากเพราะคุณสกุณานั้นชอบเข้าวัดทำบุญเสมอ พลอยจึงซึมซับในส่วนนั้นมาเรื่อยๆจนเป็นคนที่มีจิตใจเมตตา แต่ในขณะเดียวกันก็ได้เลือดความเข้มแข็งจากคุณพ่อมาเช่นกัน พ่อของพลอยนั้นสร้างตัวเองมาจากการเป็นเด็กเข็นผักในตลาดสด จากเด็กเข็นผักก็มาเป็นเจ้าของแผงผัก เก็บสั่งสมประสบการณ์ จนได้มาเป็นเจ้าของธุรกิจสั่งออกผักผลไม้ตามฤดูกาลที่ใหญ่ที่สุดในไทย



ครอบครัวของพลอยและริว รู้จักกันตั้งแต่ตอนทั้งคู่ 5 ขวบ เพราะคุณสกุณาเป็นคนชอบทำบุญ จึงมักเจอรินในวัดแห่งหนึ่งเสมอ เพราะรินมักจะกลับมาที่ไทยและพาริวกะมาไหว้แม่ของเขาทุกปี รินมักชอบสนทนาธรรมกับคุณสกุณาจนทั้งคู่ต่างนับถือซึ่งกันและกัน แต่แล้ววันนึงเหตุการณ์ที่เป็นฝันร้ายก็มาเยือนพลอย เหตุการณ์วันนั้นทำให้ชีวิตรุ้งพลอยผันไปจนหมดสิ้น  สามารถอ่านได้ที่ side story การเดินทางของสายรุ้ง


เดิมทีรุ้งพลอยนั้นไว้ผมยาว ผมสวยดำขลับ แต่พอเข้ามาทำงานในโรงงาน ขึงตัดผมสั้นเพราะไม่มีเวลาดูแล พลอยเป็นคนฉลาดหัวดี หลังจากที่เข้าทำงานที่โรงงานของพี่กุล พลอยก็ถูกพี่กุลแอบสอนแอบฝึก การพูดคุยเชิงธุรกิจ  การวิเคราะห์ตลาด  การพรีเซนต์งานแบบมือโปรด้าน และที่สำคัญภาษาอังกฤษที่พี่กุลสอนให้นั้น พลอยก็ทำได้ดีมาก ถึงขั้นที่ว่าสามารถใช้ชีวิตในต่างประเทศได้สบาย อีกทั้งอาม่าที่สอนทั้งภาษาจีนกวางตุ้ง และจีนกลางให้อีก ทำให้พลอยนั้น สามารถพูดได้ถึง 3 ภาษาคือ ไทย จีน และ อังกฤษ ในการสอบเพื่อชิงทุนนั้น พลอยทำคะแนนข้อเขียนได้ถึง 90 คะแนนเรียกว่าสูงที่สุดในรุ่นเลยก็ว่าได้



ตอน 9 ขวบพลอยเคยถามคุณแม่ว่า ทำไมชื่อของเธอแปลกๆ จะสายรุ้งก็ไม่ใช่ ทำไมมีพลอยตามท้ายด้วย คุณแม่เลยบอกว่า  พลอยคืออัญมณีที่สวยงามแต่ต้องผ่านการเจียระไนผ่านการขัดการเคาะมันถึงจะสวยงามและเป็นรูปทรง  ส่วนรุ้งนั้นเปรียบได้เหมือนอัญมณีบนฟ้าแต่มันจะปรากฎก็ต่อเมื่อเมฆฝนหายไปแล้ว  ที่แม่ตั้งชื่อให้แบบนี้ เพื่อที่ในภายภาคหน้าต่อให้ลูกสาวของแม่เจอปัญหาอะไร จงเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้เหมือนสายรุ้งที่สวยงามที่จะปรากฏออกมาหลังพายุฝนผ่านไป และ พลอยที่จะสวยงามและมีคุณค่าก็ต่อเมื่อผ่านการขัดและการเจียระไน พลอยจะใช้คำสอนของแม่คำนี้เตือนตัวเองเสมอเมื่อท้อแท้


พลอยรู้สึกดีกับริวตั้งแต่เจอกันครั้งแรกตอนเด็ก จนกาลเวลาผ่านไปไม่ว่าพลอยจะเจอเรื่องร้ายใดๆชื่อของเด็กชายคนนั้นจะปรากฎขึ้นมาในห้วงความคิดตลอด พลอยมีเรื่องที่สงสัยในใจมานาน ว่าทำไมวันนั้นฝนวันที่พายุพันโหมกระหน่ำเธอจึงได้ยินเสียงของริวชัดเจนมาก อาจจะเพราะอยู่ใกล้ๆกัน  หรือ เพราะริวเสียงดังมาก แต่ตัวพลอยนั้นไม่เคยรู้เลยว่า คุณแม่ของเธอพยายามให้พลอยใช้ชีวิตแบบเด็กปกติทั่วไป เพราะไม่ต้องการให้พลอยเป็นเหมือนเธอ คงเพราะคุณแม่ไม่เคยบอก พลอยจึงไม่รู้ ว่าตัวเองนั้นมีเชื้อสายของ........         โปรดติดตามในเนื้อเรื่องหลัก


••••••••••••••


พี่สา / รสา



คำว่า ขาว สวย หมวก เอ๊กซ์ เซกซี่ น่าพาไปขยี้เหลือเกิน ด้วยสัดส่วน 34-24-36 ใบหน้าขาวสวยเรียวงาม นัยน์ตาเซกซี่ชวนฝัน จริตจะก้าน และ ท่าทางที่ขยับนิดเดียวก็ชวนมอง คงไม่เกินไปถ้าจะเอ่ยถึงพี่สา  พี่สาเป็นสาวสวย
หมวยขาวจั๊วะ ทั้งๆที่เป็นคนไทย  คงเพราะเธอเป็นคนรักสวยรักงามมาตั้งแต่เด็กๆจึงทำให้รู้จักดูแลตัวเอง และ บำรุงด้วยของดีๆทั้งนั้น บ้านพี่สาทำธุรกิจส่งออก ทำให้มีเงินใช้ไม่ขาดมือ แต่จะถามว่าพี่สาใช้เงินเปลืองมั๊ย ก็พอตัวเลยทีเดียว เพราะพี่สาเป็นคนตามเทรนด์ ทั้งกระเป๋า รองเท้า นาฬิกา อีกทั้งยังหมดไปกับอาหารเสริมบำรุงผิว ครีม บลาๆๆ ความสวยของพี่สานั้นฉายแววมาตั้งแต่ ม.4 เพราะแค่ขึ้นม.ปลายปีแรก ก็ถูกทาบทามจากประธานสีให้เป็นดรัมเมเยอร์เสียแล้ว ซึ่งพี่สาเองก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับหน้าที่ และพี่สาก็ทำได้ดีจนสีอื่นๆอิจฉา ถึงแม้จะชวดรางวัลดรัมเมเยอร์ดีเด่นไป เพราะลีลาการควงไม้ยังไม่ผ่าน แต่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นของดาวเด่นที่ชื่อ รสา



พอมีคนเปิดทางให้อะไรๆมันก็ดี ชีวิตพี่สาก็มีผู้ชายเข้ามาเกี่ยวพันธ์เรื่อยๆ ก็คนมันหน้าตาดีทำไงได้ พี่สารู้จักที่จะบริหารสเน่ห์เป็นอย่างดี ทำทีเหมือนมีใจแต่ก็ไม่ ในบรรดาคนที่เข้ามาจีบพี่สาจะเลือกคนที่หน้าตาเอาไว้ก่อน ตามมาคือฐานะ  ถ้าเป็นลูกตาสีตาสาที่ไหนมา พี่สาแทบไม่คุยเลย อย่างว่าแหละยุคที่เริ่มมีอินเตอร์เนตเข้ามา ความอยากรู้อยากเห็นก็มี พี่สาแอบเข้าตามเวป 18+ต่างๆ ดูไปเรื่อยจนรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงตรงหว่างขา มันหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก และ ยิ่งเอามือไปสัมผัส ถึงกับสติแทบหลุด สาไม่เคยรู้ว่ามันคืออะไรจนกระทั่ง กีฬาสีตอน ม.5 สายังคงรับหน้าที่ดรัมเมเยอร์ต่อ และปีนี้สาได้รางวัลชนะ ตกเย็นวันนั้นทุกคนพากันไปฉลอง และ แน่นอนมันถูกวางแผนไว้แล้วโดยรุ่นพี่คนหนึ่ง เขากับสาก็คุยๆกันมาจะเกือบเดือนด้วยหน้าตาและฐานะของเขายังไงสาก็มีใจและมันก็ถูกตามนั้น 



วันนั้นสาไปฉลองพร้อมคณะกีฬาสีที่บ้านรุ่นพี่คนนี้ แล้วก็เป็นไปตามสไตล์หนังไทย พอทุกคนเริ่มเมาก็แยกกันไปพัก บ้างก็ขอตัวกับบ้าน  ส่วนรุ่นพี่คนนั้นก็อาศัยจังหวะที่คนไม่สนใจบ้าง ไม่ได้มองบ้าง ทั้งหอม ทั้งโอบ ทั้งไซ๊คอ สาเองก็ไม่ได้ห้ามอะไรเพราะทำใจแล้วว่าถ้ามาตามคำชวน ชะตาจิ๋มขาดแน่ๆ  ยิ่งโดนกระทำสติสาก็ยิ่งกระเจิง จนรุ่นพี่เห็นว่าได้ที่จึงชวนขึ้นไปข้างบน


สาก็ตามไปแต่โดยดีเพราะโดนบิ๊วจนแฉะไปหมดแล้ว แต่รุ่นพี่นั้นก็ยังบิ๊วไปอีก สาก็เสียวจนสติลอยไปเลย รู้ตัวอีกทีคือทั้งตัวเปลือยเปล่าและกำลังโดนกระแทกอยู่ พี่สานั้นก็ไม่ได้ห้ามอะไรและมีอารมณ์ร่วมด้วย และนั่นมันก็คือจุดเริ่มต้นทั้งหมด แค่ไม่ถึงอาทิตย์พี่สาก็บอกชิงบอกเลิกทันที เพราะรุ่นพี่แม่งบ่มีไก๊ 2 นาทีเสร็จแถมปล่อยในอีก ดีที่วันนั้นเป็นช่วงปลอดภัย จากนั้นพี่สาก็ไม่ปิดกั้นเรื่อง Sex อีกเลยแต่พี่สาก็ใช่ว่าจะมั่ว พี่สานั้นตั้งมาตรฐานสเปคไว้สูงกว่าเดิมอีก ไม่หล่อไม่รวยนี่ไปไกลๆเลย เพราะพี่สาก็ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กๆว่าให้คบคนที่ฐานะคู่ควร จนขึ้นปี 1 ความสวยของพี่สานั้นก็โดดเด่นไปยันดาวอังคาร สวย แซ่บ เด็ด นี่คือคำจำกัดความของพี่สาเลย คบเลิก คบเลิก มีอะไรกัน เบื่อเลิก 1 ปีพี่สาก็วนๆในวังวนเดิมๆแบบนี้ จนใครต่อใครที่รู้กิตติศัพพ์ก็พากันเข้ามาจีบเพียงเพื่อต้องการไปเล่าอวดต่อๆกันว่าได้สาแล้ว จริงอยู่ที่พี่สาคบๆเลิกๆหลายคน แต่แฟนที่ได้ลิ้มชิมรสพี่สาน่ะมีน้อยมาก คบแฟน 5 คน มีแค่ 2 คนเท่านั้นที่ได้เป็นเจ้าของร่างกายของสา



แต่ใครจะรู้ลึกๆภายในสาคิดเช่นไร อย่างที่บอก สานั้นเติบโตในครอบครัวนักธุรกิจเวลาจะมีให้กันก็แทบไม่มี สาอิจฉาเพื่อนๆที่มีคุณพ่อมาส่ง คุณพ่อที่มารับลูกๆตอนเลิกเรียน พ่อของสาต้องทำงานเกือบ 20 ช.ม.ต่อวันเพราะ
ฉนั้นลืมไปได้เลยเรื่องรับส่ง พูดง่ายๆสาเป็นคนขาดความอบอุ่นจากพ่อ สาจึงโหยหาความรักจากผู้ชายเพียงเพราะต้องการสิ่งเติมเต็ม ถึงบางครั้งต้องใช้ร่างกายแลกก็ยอม ผู้ชายคนแรกผ่านไป คนที่สองผ่านไป จริงอยู่ที่ Sex มันทำให้สาเคลิ้มจนลืมความทุกข์แต่เมื่อความเสียวถูกปลดปล่อย น้ำรักถูกขับออกมาทุกอย่างมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม แถมทุกคนที่ได้สาแล้วก็ต่างไม่เหมือนเดิมสักคน คำนินทา ด่าลับหลังก็มากขึ้น ถึงสาจะทำเป็นไม่สนใจเพราะมันไม่มีหลักฐาน แต่ลึกๆ สาก็รู้สึกเกลียดเกลียดตัวเองที่ทำแบบนี้เพียงเพื่อต้องการความรัก


แต่สาก็ยังคบๆเลิกๆกับคนที่เข้ามา สาอยากจะลองใจว่าถ้าสาไม่ยอมทอดกายให้เชยชมจะมีใครรักเธอจริงมั๊ยซึ่งคำตอบคือ ไม่มี


จนกระทั่งวันหนึ่งพายุแห่งการเปลี่ยนแปลงก็พัดมา สาขึ้นปี 2 มาด้วยเกรดเฉลี่ย 3.25  ถึงมันจะมาจากความสามารถของเธอจริงๆ แต่ด้วยภาพลักษณ์ของเธอ จึงไม่รอดพ้นการถูกนินทาว่าเอาตัวเข้าแลก วันนั้นวันจับพี่รหัสน้องรหัส ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เธอพบกับรุ่นน้องคนหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลาแต่ดูไม่ค่อยสนใจอะไร ซึ่งแปลก เพราะไม่ว่าใครที่เธอยืนต่อหน้าถ้าไม่ตกตะลึงในความสวยก็จะมองนม แต่รุ่นน้องคนนี้แตกต่างนอกจากจะไม่สนเธอแล้วยังกล้ายืนหลับต่อหน้าเธออีก แต่ก็ยังมีรุ่นน้องอีกคนเป็นคนที่สดใสและร่าเริงมาก เอ้าไอ้ริวยืนหลับอีกแล้วรุ่นพี่บอกว่าพี่รหัสมึงซิ่วไปแล้วว่ะ 5555 พี่สายืนมองรุ่นน้องทั้งสองคุยกันด้วยความรู้สึกที่แปลก รุ่นน้องที่ดูเหมือนไม่สนโลกในตอนแรกกลับดูกล้าเล่นกล้าพูกกับรุ่นน้องอีกคน จนเธอก็ได้รู้ว่ารุ่นน้องคนที่ร่าเริงนั้นชื่อเวย์และเป็นน้องรหัสของเธอ และมันเป็นที่ฮือฮามากเพราะเมื่อประกาศออกมาว่า ทั้งริวและเวย์มีพี่สาเป็นพี่รหัสทั้งคู่ เพราะพี่รหัสของริวโดนรีไทร์  เสียงแซว เสียงล้อเลียนก็มาทันที บ้างก็ว่าสาจะควบสอง บ้างก็ว่าใครก่อนคืนนี้ บ้างก็ว่าเก็บแรงไว้เรียนบ้างนะ



ตู้มม โพล๊ะ.... ท่ามกลางบรรยากาศการล้อเลียนอย่างสนุกสนานก็เงียบลงเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้น ริวนั้นเตะบอล เข้าข้ออย่างรุนแรงจนมันไปชนเสาเต็มๆ แต่สิ่งที่น่าตกใจไม่ใช่เพราะความแม่นยำแต่เพราะลูกบอลมันแตกคาเสาเลย  รำคาณเว้ย เห่ากันเป็นหมาเลย คนยิ่งง่วงๆนอน จบแล้วใช่มะจะได้กลับ วู๊ววว รุ่นน้องที่ชื่อริวโวยวายขึ้นด้วยความรำคาณก่อนที่เขาจะเกาหัวแกร๊กๆอย่างหัวเสีย รุ่นน้องที่ชื่อเวย์ที่ยืนมองอยู่ก็รีบวิ่งไปเก็บซากบอลที่แตกมา ท่ามกลางความแตกตื่นของรุ่นพี่ปากเสียทั้งหลาย    5555+ แตกเลยว่ะ ถ้ามึงเตะคนนี่คงตายคาตีนอ่ะไอ้ริว ยิ่งถ้าเตะพวกปากหมาด้วย หมาในปากแม่งคงตายยกคอก 5555+ เวย์ยังคงอารมณ์ดีได้อยู่  พี่สายืนมองด้วยความตะลึงเช่นกัน สองคนนี้ทำเพื่อปกป้องเธอจริงๆ หรือ เพราะความรำคาณกันแน่ เหล่าเพื่อนร่วมคณะที่แซวสาก็เหวอไปตามๆกัน เป็นเพื่อนกันก็ต้องรักกันสิ่ครับ ผมไปก่อนนะพี่ๆทั้งหลาย หวังว่าพี่ๆจะไม่เป็นแบบลูกบอลนี้นะ เวย์ยังคงพูดอย่างหน้าชื่นตาบาน ก่อนที่จะสร้างความตกตะลึงด้วยการฉีกซากลูกบอลที่ทั้งหนาทั้งเหนียวจนขาดออกจากกันด้วยมือเปล่า ดังแคว่ก ผมกับเพื่อนไปก่อนนะครับพี่รหัสคนสวย เอิ่ม..พี่สาใช่มะ ไปก่อนนะครับ จุ๊ปๆ สายิ่งมองใจยิ่งเต้นหนักกว่าเดิม เธอเดิมตามน้องรหัสทั้ง 2 ของเธอไปอย่างรวดเร็วพร้อมเรียกให้หยุด แต่ไม่มีทางทีว่าทั้งคู่จะหยุดเลย มันแปลกออกไป ความรู้สึกในใจมันแปลกออกไป ทำไมทั้งสองคนมีผลต่อหัวใจเธอมากกว่าใครๆ มันไม่ใช่เพราะความหล่อของทั้งคู่ แต่มันคืออะไรบ้างในนั้น น้องรหัสทั้งสองก็ยังคงคุยดันโดยไม่สนสาเช่นเดิม


กูบอกมึงแล้วไอ้เวย์ว่าอย่าลากกูมาง่วงก็ง่วง ดูดิ่ไอ้สันขวานได้กลับคนสุดท้ายเลย  เอาน่าดีแล้วไอ้ริว ถ้าคนเห็นมึงเตะบอลอัดเสาจนแตก คงได้เหวอหมดดิ่   แล้วเมื่อกี้ อะไรดังแคว่กวะ ?   เอาะ อ๋อ รุ่นพี่มันเป้าแตกไง ดังแคว่กเลย 5555


สายังคงเดินตามต่อไป นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้ที่เธอต้องเดินตามผู้ชาย และดูเหมือนว่าเขาสองคนไม่สนใจว่าพี่สาจะเดินตามมาด้วยซ้ำ จนกระทั่งถึงหอพักของรุ่นน้อง ริวเหมือนจะรู้อยู่แล้ว จึงได้จับมือพี่สาจูงไปยังหลังหอพักอย่างรวดเร็วเพื่อหลบตาคน เวย์ก็รีบตามไปทันที  ตัวสานั้นถึงกับเหวอเลยเพราะไม่คิดว่าน้องรหัสเธอจะกล้าทำแบบนี้ ริวผลักสาจนติดกับกำแพงแล้วจู่โจมทันที เข้าก้มหน้าลงไปจูบทันที สาที่โดนจูบถึงกับหันหน้าหนี สารู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม ริวก้มไซ๊คอสาก็เอี้ยวตัวหนี ริวจะจับหน้าอก สาก็ปัดมือออก ตอนนี้มาเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าตัวเธอมันไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้เลย


สาหลับตาปี๋ทันทีเพราะไม่รู้จะโดนจู่โจมตรงไหนอีก เฮ้อ พี่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ลือๆกันนี่ ที่บอกอ่อยไปทั่วน่ะ สาถึงกับเหวอที่ริวพูดขึ้นเวย์เองก็เช่นกัน  พี่สาเรื่องหัวใจของพี่ ที่พี่กำลังหาคำตอบมาตลอด ไอ้เวนข้างหลังนั่นคงมีคำตอบให้ พี่ลองใช้เวลากับมันดูนะ สาถึงกับตกใจทันทีเพราะเธอพึ่งเจอริวครั้งแรกทำไมริวถึงพูดแบบนี้ ริวไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มให้พี่สา  สาก็มองริวอย่างตกใจเพราะรอยยิ้มของริวมันช่างอ่อนโยนเหลือเกิน อ่อนโยนแบบที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน แต่ทำไมสากลับรู้สึกว่าไม่สามารถทำให้น้องรหัสคนนี้หลงสเน่ห์เธอได้เลย ริวพยักหน้าให้เวย์ก่อนที่จะแยกตัวออกไป  เวย์จึงเข้ามาหาสาต่อทันที เขาจับมือสาอย่างอ่อนโยนพร้อมพูดคำๆนึง เรื่องส่วนตัวของพี่พี่จะเป็นยังไงผมไม่รับรู้นะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ แต่พี่เป็นพี่รหัสของพวกผมสองคน ถ้าใครปากหมาใส่บอกมาได้นะ ผมจะกระทืบมันให้ แค่คำง่ายๆแต่หัวใจของเธอมันเหมือนได้รับการเติมเต็มอีกครั้ง นี่รึเปล่านี่เธอรอคอยตามที่น้องริวบอก แต่จู่ๆเวย์ก็ได้ทำในสิ่งที่ไม่เธอคาดคิด



เขายกมือของสาขึ้นมาจูบ ก่อนที่จะแนะนำตัวอย่างเป็นทางการทั้งชื่อจริงและนามสกุล แต่ตัวสาในตอนนั้นแทบไม่ได้ฟังเลยจริงๆ เพราะหัวใจมันบินไปแล้ว ดูเหมือนตอนนี้ความหล่อของเวว์จะรบกวนกับช่วงล่างของสาเสียแล้ว น้องคนนี้ท่าทางตลก แต่ดูร้ายๆแบบแบตบอย แต่ทำไมดูอบอุ่นแบบนี้ พี่สาไปกินข้าวมั๊ยผมเลี้ยง ว่าแต่ผมยังไม่รู้จักชื่อจริงพี่เลย อุ๊ป สามอบจูบอันเร่าร้อนให้เวย์อย่างฉับพลัน เวย์ก็ไม่น้อยหน้าเขาจูบคืนอย่างชำนาญจนสาต้องยืนบิดไปมาเลยทีเดียว เรื่องชื่อพี่ค่อยถามนะ เพราะคืนนี้เรามีเวลาทั้งคืนนะน้องเวย์ สากับเวย์สบตากันอย่างรู้ใจว่าต้องการอะไรและนั่นก็คือ จุดเริ่มต้นของคืนที่เร่าร้อนของทั้งคู่


••••••••••••••


ปาล์ม




สาวสวยนักคาราเต้ ที่เตะทีมชาติทีม B คว่ำมาแล้ว ปาล์มเป็นนักกีฬาฝีมือดี ได้แชมป์กีฬาเยาวชนอายุไม่เกิน 18 ปี ตั้งแต่ ม.4 - ม.6   3 ปีรวด ปาล์มนั้นตั้งใจจะใช้ทุนเข้าเรียนต่อ แต่ก็ล้มเลิกความตั้งใจเพราะถ้าใช้ทุนกีฬาเข้า ก็ต้องอยู่กับมันไปอีก 4 ปีจนกว่าจะจบ แต่เธออยากลองทำอะไรใหม่ๆบ้าง เธอจึงสมัครเข้าเรียนโดยไม่ใช้ทุนอะไรเลย ปาล์มเข้าชมรมถ่ายภาพ แต่ก็ยังแวะเวียนเข้าไปซ้อมคาราเต้กับฝนเพื่อนสนิทของเธอบ้าง ที่จริงปาล์มกับฝนก็ไม่ได้สนิทกันตั้งแต่แรกถึงจะเล่นคาราเต้ด้วยกันตอน ม.ปลาย  แต่เพราะมาทำงานพาร์ทไทม์ที่เดียวกันจึงเกิดสนิทกันขึ้นมา ปาล์มนั้นเป็นโรคเกลียดผู้ชาย ( แต่ปาล์มเป็นผู้หญิง 1000% นะ ) เพราะพี่สาวของปาล์มฆ่าตัวตาย เพราะโดนผู้ชายทิ้ง ตั้งแต่นั้นมาปาล์มจึงตั้งแง่กับผู้ชายมาตลอด โดยเฉพาะคนหล่อๆ แต่เนื้อแท้ปาล์มเป็นคนดี ดีมาก ถ้าปาล์มพิจารณาแล้วว่าคนๆนั้นเป็นดีจริงๆ ( ผู้หญิง ) ปาล์มจะไม่รอช้าและช่วยเหลือทันที ตัวอย่างเช่นพลอยเป็นต้น


อย่างที่บอกปาล์มเป็นโรคเกลียดผู้ชาย และไม่ชอบริวกะตั้งแต่แรกเห็น อาจเพราะอยู่ในห้องกับฝนโดยลำพังและตนไปเจอ จึงคิดไปว่าริวจะลวนลามฝน อีกทั้งที่ห้องชมรมอาสาพัฒนา ที่ปาล์มเข้าไปป๊ะกับริวตอนที่พึ่งโล้สำเภากับคิราระเสร็จหมาดๆ เธอเข้าไปเห็นตอนที่เขายืนให้ฝ่ายหญิงขัดเสากระโดงเรือจึงคิดว่า ริวนั้นขืนใจหญิงสาวคนนั้นจึงได้พุ่งเตรียมสั่งสอน แต่ก็ต้องตกใจเพราะริวหันมาพลันสายตาก็ไปป๊ะกับเสากระโดงเรืออันบักเอ้กของริวเข้าให้ จึงวิ่งหนีเพราะความตกใจ ปาล์มนั้นชื่นชมคิราระตั้งแต่แรกเห็นเพราะคิราระนั้นมีฝีมือที่เก่งมากๆ อีกทั้งยังเข้ามาปกป้องฝนอีกซึ่งตรงข้ามกับริวที่เข้ามาปกป้องตน ปาล์มนั้นยอมรับว่าริวเก่งก็จริง แต่ก็ยังเหม็นขี้หน้าอยู่ แต่พอริวบาดเจ็บก็เข้ามาดูแล จนโดนจ๊วบจนได้



••••••••••••••



พี่กุล หรือ พิกุล ผ่องเพทาย



พี่กุลเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกและผลิตอะไหล่ยนต์ มีโรงงานหลักอยู่ที่ นิคมอุสาหกรรม
นวนครและนิคมอุสาหกรรมอมตะนคร ตระกูลของพี่กุลเป็นครอบครัวชาวจีนอพยพมาจากกวางตุ้ง ถูกสั่งสอนแต่เด็กๆให้ขยันทำมาหากิน พี่กุลจึงตั้งใจทำตามที่แม่บอกอย่างเคร่งครัด พี่กุลมีญาติเยอะมากๆ แต่ถ้านับในสายเลือดนั้นจริงๆ มีแค่ 3 คน คือ เจ๊จรรยา พี่กุล และ น้องชายอีกคน พี่กุลเป็นคนจิตใจดี มีน้ำใจ แต่ถ้าเป็นเรื่องการทำงานจะเข้มงวดมากเหมือนเป็นคนละคน


พี่กุลนั้นยังไม่แต่งงานเพราะคิดว่า
" ถ้าชีวิตมันดี สามีก็ไม่จำเป็น " นั่นจึงทำให้พี่กุลทุ่มเทกับงานจนลืมเวลาพักผ่อน ทำให้ทั้งเจ๊จรรยาพี่สาว และ หม่าม๊า ถึงกับบ่นใส่บ่อยๆ ในอดีตคุณสกุณานั้นเคยมีพระคุณกับพี่กุลอย่างมาก ช่วงหนึ่งพี่กุลประสบปัญหาเรื่องการเงิน ก็ได้คุณสกุณายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ แต่ไม่ได้ช่วยเรื่องเงินหรือทุนทรัพย์ แต่ช่วยเหลือด้วยการให้ปัญญาและแนวคิด


ในวันที่คุณสกุณาได้เสียชีวิตนั้น พี่กุลนั้นติดงานสำคัญในระดับประเทศอยู่แถบยุโรป ทำให้ไม่สามารถกลับมาร่วมงานได้ อีกทั้งเธอคิดว่ายังไงญาติๆก็คงไม่นิ่งดูดาย จนกระทั่ง 2 เดือนผ่านไปพี่กุลกลับมาที่ไทยก็ได้พบว่า ตระกูลนั่นเริ่มฮุบสมบัติทีละนิดๆ และข่าวรุ้งพลอยลูกสาวคนเดียวของคุณสกุณาก็เงียบหายเพราะถูกปิดข่าวและกีดกันจากพวกหวังสมบัติ ทำให้เธอรู้สึกเสัยใจอย่างมากที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่แล้วเวลาผ่านไป 9 ปี โชคชะตาก็เริ่มทำงานของมัน วันนั้นเป็นวันที่ทุกคนต้องไปดูงานและประเมินแผนประกอบการที่สาขาย่อย อมตะนคร


แต่วันนั้นพิกุลเกิดอยากนั่งเคลียร์งานที่ค้างคาไว้ และ ประตูห้องก็ถูกเลื่อนออกพร้อมกับเด็กสาวคนนึงแต่งตัวปอนๆเดินเข้ามา เด็กคนนั้นเดินเข้ามาด้วยท่าทีประหม่า และจะขอกลับด้วยเหตุผลง่ายๆคือ เสื้อผ้าสกปรกหมดแล้ว ขออนุญาตกลับไปเปลี่ยนชุดพรุ่งนี้จะมาใหม่ แต่พิกุลนั้นสังเกตุเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าที่เด็กคนนั้นแบกมาด้วย จึงเดาได้ทันทีว่าพึ่งเข้ามาหางานทำในเมือง และประจวบเหมาะที่โรงงานของเธอประกาศรับคน



พิกุลจึงเรียกให้มากรอกใบสมัครและจะสัมภาษณ์ทันที แค่เห็นชื่อในใบสมัครพิกุลก็รู้ทันทีว่าเธอคนนี้คือลูกสาวคุณสกุณา แต่อย่างที่รู้ว่าพิกุลจะเข้มงวดเรื่องการทำงานมาก ต่อให้เธอคนนี้จะเป็นลูกสาวของคุณสกุณาแต่ถ้าไม่มีความสามารถเธอก็ไม่รับ แต่ผลการเรียนที่เห็นมันบ่งชี้ว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กที่มีของจริงๆ  สิ่งที่ทำให้พิกุลประทับใจคือ ทัศนคติและการวางแผนลำดับเป็นขั้นตอนในการให้สัมภาษณ์ของรุ้งพลอย พิกุลจึงตัดสินใจรับพลอยเข้าทำงานในตำแหน่งที่เธอต้องการ และ โดยออกอุบายพาไปส่งที่หอพักเพื่อที่จะพูดคุยเพื่อวิเคราะห์นิสัยใจคอ และ ก็ได้รู้ว่าพลอยนั้นได้แม่มาเต็มๆ พลอยนั้นได้บอกถึงความตั้งใจของตนว่าจะทำงานเก็บเงินแค่ 1 ปีและจะไปเรียนต่อพิกุลก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งเพราะเธออยากเห็นพลอยมีอนาคตที่สดใสกว่านี้ พิกุลตัดสินใจจะฝึกพลอยในระยะเวลา 1 ปีเพื่อให้เธอวามารถเอาตัวรอดในสังคมได้

"ถ้าท่านให้ปลาใครหนึ่งตัว เขามีกินแค่หนึ่งวัน สอนเขาจับปลา.... เขามีกินตลอดชีวิต"

นี่คือสุภาษิตจีนที่พี่กุลยึดถือมาตลอดในฐานะเจ้านาย และเธอก็ใช้มันกับพลอยเช่นกัน พี่กุลตั้งใจจะฝึกพลอยให้มีความรู้ ความสามารถ ที่มันจะทำให้พลอยใช้ชีวิตได้โดยที่ไม่ต้องกลับไปหาญาติพี่น้องอีก พี่กุลจงใจให้พลอยทดลองงาน 3 เดือนเพื่อซื้อเวลาในการหาข้อมูลว่าพลอยตั้งใจเรียนคณะอะไรและอีกนัยนึงคือต้องการทดสอบความอดทนของพลอย 3 เดือนผ่านไปทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี พลอยยังคงมุ่งมั่นเหมือนเดิม พี่กุลจึงให้พลอยมาช่งยงานที่ออฟฟิศ พี่กุลเข้มงวดกับพลอยมาก ดุคือดุ ไม่โอ๋ ไม่ปลอบใจ ทำดีก็ชม  คำที่พี่กุลจะพูดกับพลอยประจำคือ พี่ว่าพลอยทำได้ดีกว่านี้เพื่อต้องการให้พลอยเรียนรู้ข้อผิดพลาดด้วยตัวเอง และ ทุกๆครั้งพลอยจะนำมันกลับไปแก้และมันก็ออกมาดีกว่าเดิมทุกๆครั้ง


     ถึงจะเก่งแค่ไหนพลอยก็เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว พี่กุลจึงแนะนำให้พลอยเรียนมหาวิทยาลัยตราเพชรย่านรังสิต เหตุผลคือ พี่กุลอยากให้พลอยอยู่ในสายตาบ้าง ส่วนอีกข้อสำคัญ เพราะพลอยเริ่มอยู่ในคอมฟอร์มโซน พี่กุลจึงต้องยกระดับความยากของเป้าหมายของพลอย เพื่อที่จะให้พลอย active ตัวเองขึ้น และ มันก็เป็นตามที่พี่กุลคาดไว้ พลอย active ตัวเองขึ้น เรียนรู้มากขึ้นศึกษามากขึ้น ทำงานยากขึ้น ซึ่งพี่กุลก็ตอบแทนด้วยเงินเศษที่มากขึ้นเช่นกัน พลอยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าที่พี่กุลสอนและฝึกนั้นมันคือวิชาการบริหารธุรกิจ พูดคุยธุรกิจ และพรีเซนต์ธุรกิจระดับชาติ



วันหนึ่งพี่กุลพาพลอยไปธุระด้วยกันโดยอ้างว่าอยากให้ช่วยเป็นล่ามให้หน่อยเพราะจะจดงานโดยละเอียด แต่ที่จริงมันคือโครงการธุรกิจขยายฐานผลิตรถยนต์ระดับชาติเลย พลอยทำมันได้ดีมากๆ และผลของมันก็กลายเป็นใบเบิกทางสู่อนาคตของพลอย พี่กุลให้เลขาส่วนตัวถ่ายรูปตอนที่พลอยทำหน้าที่ไว้ทุกมุมทถกรูป และเป็นพี่กุลเองที่นำมันแนบไปในพอร์ฟอริโอ้ของพล อย วันประกาศทุน พลอยโทรมาบอกพี่กุลถึงข่าวดีที่ได้รับทุนถึงมันจะไม่ใช่ทุน 100% ก็ตาม


" ทำได้ดีมากพลอย " นี่คือคำยินดีที่พี่กุลพูดกับพลอยแต่พอวางสายเท่านั้น พี่กุลถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอดีใจที่พลอยทำสำเร็จจนได้ พลอยฝ่าฟันทุกบทเรียนที่เธอมอบให้ พลอยทำตามความฝันของตัวเองได้สำเร็จ  " คุณสกุณาคะ คำสอนของคุณในวันนั้น ดิฉันได้ส่งต่อมันให้น้องพลอยแล้วนะคะ ขอให้คุณหลับให้สบายดิฉันจะดูแลน้องพลอยเองค่ะ " พี่กุลเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำตาด้วยความดีใจและมองไปที่รูปภาพใบหนึ่ง มันคือรูปของคุณสกุณานั่งยิ้มอย่างมีความสุขโดยที่มีพี่กุลนั่งข้างๆและอุ้มเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆน่ารักคนหนึ่งในอ้อมกอด


•••••••••



มิสเตอร์ชอว์

Mr. Shawn Phoenix  หรือ ชอว์ ฟินิกซ์ ปัจจุบันอายุ 40 ปี เกิดที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ครอบครัวนัันประกอบไปด้วย พ่อ แม่ และ น้องสาว ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แต่เพราะคุณพ่อไปหลงเชื่อเพื่อนสนิทจึงช่วยค้ำประกันให้ สุดท้ายก็เจ๊ง ทำให้ครอบครัวที่เคยมีกินมีใช้ถึงกับทรุดในพริบตา แต่เพราะชอว์นั้นเป็นคนไม่ยอมแพ้ และ มีความมุ่งมั่นจะฟื้นฟูธุรกิจของบ้านให้ได้ ในขณะที่พ่อแม่ของเขาเริ่มทำร้านอาหารเล็กๆในบ้านเพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัวเขาก็ทำงานตามร้านอาหารไปด้วย เรียนไปด้วยจนสามารถส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี เขาได้เข้าทำงานที่ตลาดหลักทรัพย์ศึกษาการเล่นหุ้น เทรดหุ้น จนมีทุนทรัพย์จำนวนหนึ่งเขาจึงเริ่มต้นธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีกครั้ง โดยที่เขาให้พ่อนั้นช่วยสอนทุกสิ่งทุกอย่างให้


ถึงพ่อของชอง์จะผิดพลาดเพราะไว้ใจคน แต่ชอว์ไม่ได้คิดโทษโกรธแม้แต่นิดเดียวนั่นเพราะตลอดเวลาพ่อก็พยายามทำทุกอย่างให้ครอบครัวรอดจากวิกฤตเช่นกัน  ถึงเขาจะมีฝีมือและผู้ช่วยที่ดีอย่างพ่อ แต่เขาก็ต้องต่อสู้กับแรงกดดันมากมายมหาศาล อีกทั้ง
คอนเนคชั่นต่างๆของพ่อก็หายไปเกือบครึ่ง แต่เขาก็ไม่คิดยอมแพ้และเดินหน้าสู้ต่อไป วิ่งไม่ไหวก็เดิน  เดินไม่ไหวก็คลาน  ถึงจะช้าแต่ไม่เคยหยุด นี่คือแนวทางที่ชอว์ยึดมั่น จนธุรกิจของเขาค่อยๆเติบโตมีละนิด ทีละนิด จนไปถูกใจนักธุรกิจสาวท่านหนึ่ง เธอจึงติดต่อหามิสเตอร์ชอว์เพราะต้องการร่วมธุรกิจด้วยโดยที่จะโปรโมตให้ทันทีโดยใช้ชื่อของเธอเป็นประกัน มิสเตอร์ชอว์นั้นไม่ลังเลที่จะตอบตกลงเพราะนักธุรกิจสาวท่านนี้ฝีไม้ลายมือเป็นที่ประจักษ์ไปทั่ว ทั้งคู่ตกลงจะเดินไปทางยังอเมริกาเพื่อเซ็นสัญญาตกลงกัน และเมื่อสัญญาเสร็จสิ้นได้ไม่ถึงปีด้วยแรงโปรโมตของนักธุรกิจสาวท่านนั้นเพียง 1 ปีให้หลัง The Phoenix  ก็ถือกำเนิด  มิสเตอร์ชอว์สามารถกอบกู้ธุรกิจของบ้านให้กลับมาอีกครั้ง และ ครั้งนี้ อาณาจักรฟินิกซ์ ก็ได้แผ่ขยายอำนาจไปทั่วภูมิภาคอเมริกา มันคือการกลับมาอย่างสมภาคภูมิ ของนกศักดิ์สิทธิ์ที่จะฟื้นชีพหลังความตายจากกองเถ้าถ่าน



••••••••••••


นายนพพล


นายนพพล นั้นถือว่าเป็นผู้ที่มีอิทธิพลมากคนหนึ่งในภาคกลาง เดินบนเส้นทางมาก็หลายปีทำให้มีคนนับหน้าถือตาเยอะ  เริ่มต้นเส้นทางด้วยการเป็นลูกน้องรองมือรองเท้าเจ้าพ่อภาคเหนือ จนมีโอกาสได้สร้างผลงานและทำให้ชีวิตเปลี่ยนไป นายนพพลเริ่มใช้ชื่อเสียงของนายเก่าตัวเอง กอบโกยทุกๆอย่าง ทั้งรายชื่อลูกค้า รายชื่อดีลเลอร์ทั้งหมด จากนั้นก็ฮุบทุกอย่างเอามาไว้เอง นายนพพลเป็นคนที่ฉลาดในระดับหนึ่งรู้จักวางแผนเป็นขั้นเป็นตอน แต่ลงมือไม่ค่อยละเอียดและไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง จะเรียกว่าบุญเยอะก็ได้ เพราะทุกครั้งที่นพพลลงมือพลาดเขามักจะโชคดีรอกมาได้เสมอ  นพพลมีลูกชาย 1 คนชื่อนพดล เลี้ยงลูกแบบตามใจ เพราะไม่รู้ว่าจะเลี้ยงดูยังไง ภรรยาคู่ชีวิตก็หนีไปเพราะรับไม่ได้กับพฤติกรรมของนพพลที่ชอบจับคนใช้ทำเมีย นายนพพลจึงใช้เงินนั้นเลี้ยงดูนพดลลูกชาย จนผลที่ออกมาคือ เสียคน


นพพลรู้ดีถึงอำนาจ บารมีของ ตระกูลอิซานางิ ว่ากันว่าคำบัญชาของริน สามารถสั่นคลอนธุรกิจของญี่ปุ่นได้ทั้งประเทศ นพพลจึงได้พยายามติดต่อรินเพื่อนเจรจาขอผูกไมตรีหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ นพพลอาศัยจังหวะที่รินมาไทยเข้าพบเจอและต้องการมัดมือชกให้ร่วมมือทำธุรกิจ แต่ก็พลาดเพราะนพดล ลูกชายของตนไปมีเรื่องกับลูกชายของริน ผลสุดท้ายนพพลก็หันปืนใส่ริน นั่นหมายความว่า สิ่งที่นายนพพลปรารถนา นายนพพลได้ทำลายมันด้วยตัวเอง นพพลยังไม่ลดละความพยายามที่จะมีอำนาจมากขึ้น ถ้าพูดดีๆไม่ได้ผล ก็ทำให้พวกมันหายไปให้หมด นายนพพลกล่าวไว้อย่างเครียดแค้น



•••••••••


ภูติหิมะ

ภูติหิมะ เป็น 1 ในภูติที่คอยตามช่วยเหลือนายน้อยริวกะและรุ้งพลอย นางเป็นปีศาจที่คงรูปร่างไว้ในร่างของหญิงสาวหน้าตาสวยสง่า มีผมสีเงินและผิวสีขาวดุจหิมะ วันหนึ่งภูติหิมะเกิดเบื่อหน่ายที่จะต้องคอยหลอกหลอนผู้คนบนภูเขาหิมะ นางจึงได้จำแลงกายและเข้ามายังเมืองซึ่งมันก็วุ่นวายเหลือเกินจนนางตัดสินใจกลับขึ้นภูเขาหิมะดังเดิม และการกลับมาครั้งนี้นางก็ได้พบกับบรรพบุรุษของตระกูลอิซานางิ เขาได้พูดคุยกับนางโดยไร้ซึ่งความกลัว นางจึงรับรู้ได้ทันทีว่าบุคคลตรงหน้า ไม่ใช่คนธรรมดา ท่านได้ชักชวนนางเข้ามาในตระกูลและทำพันธะสัญญาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จากนั้นนางจึงฝากตัวรับใช้นายมาตลอดจนถึงยุคของริวกะ


ภูติหิมะได้รับคำขอร้องจากทานูกิให้ช่วยรุ้งพลอย แรกเริ่มนั้นนางก็แปลกใจว่าทำไม ทานูกิ ถึงยอมบอกนางแต่ไม่ยอมบอกนายน้อยว่าเจอรุ้งพลอยแล้ว แต่นางก็ไม่ถามอะไรต่อเมื่อทานูกิบอกว่ามันคือโชคชะตา ภูติหิมะนั้นมีความสามารถในการใช้ความเย็นในการจู่โจม ทั้งหิมะ และน้ำแข็ง นางสามารถควบคุมได้อย่างอิสระ แต่นางจะไม่สามารถควบคุมได้อย่างละเอียดอ่อนนัก อย่างเช่นการรักษาอุณหภูมิในห้องนอนที่พลอยกับปาล์มนอน นางก็ต้องใช้เทอโมมิเตอร์ในการวัดอุณหภูมิ ในโลกปัจจุบันใช่ว่ามนุษย์เราเท่านั้นที่ต้องปรับตัว ปีศาจอย่างนางก็ต้องปรับตัวด้วยเช่นกัน ภูติหิมะก็สามารถใช้เครื่องมือสื่อสารอย่าง Smart Phone ได้เหมือนกับภูติตนอื่นๆเช่นกัน



•••••••••••



ยามิ :  ซึบาสะมารุ


ยามิ หรือชื่อจริง สึบาสะมารุ  ภูติตนนี้เป็นปีศาจนกในตำนานของญี่ปุ่นรูปลักษณ์ที่แท้จริงนั้นคือปีศาจอีกา ยามิในร่างปีศาจนั้นมีขนที่ดำสนิทดุจรัตติกาลเสียยิ่งกว่าบิดาของตนเสียอีก ริวกะจึงตั้งชื่อให้ว่ายามิ ซึ่งแปลว่าความมืดมิด  ยามิมีอายุมากกว่าร้อยปี แต่คาราสึ เทนงู ผู้เป็นพ่อก็เลี้ยงดูเขาโดยให้มอบหน้าที่ให้เป็นพี่เลี้ยงของนายน้อยริวกะ ทั้งคู่จึงเหมือนเติบโตมาด้วยกัน เป็นทั้งภูติรับใช้และพี่น้องก็มิปาน เหตุผลสำคัญที่ทั้งรินและคาราสึเทนงู มอบหมายให้ยามิคอยดูแลริวกะ เพราะเทนงูนั้นสามารถควบคุมลมได้ ยามิจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดและดูเหมือนมันจะไปได้ด้วยดี เพราะริวกะในวัย10 ขวบที่ทั้งอ่อนล้า อ่อนแรง จากเรื่องร้ายต้องเจอในเมืองไทย  ก็ค่อยๆดีขึ้นเพราะเขา ริวกะจึงทั้งรักและเชื่อฟังยามิ ( บางครั้ง ) แต่ยามินั้นกลับเอ็นดูริวกะทั้งในฐานะน้องชาย และจงรักภักดีในฐานะข้ารับใช้   ยามิเติบโตมาพร้อมริวกะในยุคปัจจุบัน จึงไม่แปลกใจที่ยามิจะเรียนรู้การใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ เหมือนคาราสึเทนงู บิดาของเขา นั่นเพราะว่า ยามินั้นต้องคอยติดต่อกับคิราระ ซึ่งไม่สามารถพูดคุยผ่านจิตได้ จึงต้องมีเครื่องมือไว้สื่อสาร


ยามินั้นถือว่าเป็น เทนงู ชั้นสูงเพราะตัวเขาสืบเชื้อสายมาจากบิดา คือ คาราสึ เทนงู และ คาราสึ เทนงู นั้นก็เป็นลูกชายแท้ๆ ของไดเทนงู จักรพรรดิแห่งเทนงูทั้งปวง ซึ่งอาศัยอยู่ในหุบเขาเร้นลับในสักที่ของญี่ปุ่น ยามิ นั้นมีความสามารถของ เทนงู แทงจะทุกอย่าง  การควบคุมลม วิชานินจา  ทั้งกระบวนท่าการต่อสู้ และ วิชาลวงตา เวทย์มนต์โบราณ และ วิชาการรักษาโบราณ อีกทั้งยังมีสมองที่ปราชเปรื่องอีกด้วย  ยามินั้นติด อนิเมะมากๆ ถ้าว่างเว้นจากการนั่งสมาธิ ฝึกจิต หรือ สอนริวกะรวบคุมลม ก็จะตามดูอนิเมะตลอด โดยเฉพาะเรื่องนินจาหัวเหลือง ยามิ ชอบมาก เขาตกใจเมื่อได้เห็นวิชานินจาในนั้นครั้งแรก และไม่ลืมที่จะฝึกลอกเลียนแบบวิชาธาตุสายลม และแน่นอนเขาต้องยุให้ริวกะฝึกด้วย  ริวกะก็บ้าจี้ฝึกตามด้วยคงเพราะยังเด็กทั้งคู่ จนครั้งหนึ่งริวกะเคยทำไฟฟ้าดับทั้งเมืองเพราะการฝึกวิชานี่แหละ หน้าที่หลักๆของยามิคือคอยให้ความช่วยเหลือริวกะตอนมาอยู่ไทย แต่ตัวยามินั้นก็ยังคงประจำการที่บ้านใหญ่นะญี่ปุ่น ริวกะเรียกถึงจะสามารถมาที่ไทยได้ เพราะว่าแต่ละสถานที่นั้นจะมีเจ้าที่คอยปกป้องดูแล ไม่สามารถก้าวก่ายกันได้  ยามิในร่างมนุษย์จะเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ ผมดำสนิท ใบหน้าของร่างมนุษย์ของยามิ จะไปคล้ายกับ ไอดอลคนหนึ่งของญี่ปุ่น  แต่มันมีเหตุผล เพราะว่าเทนงูนั้นต้องใช้วาจาฝนการโน้มน้ามจิตใจมนุษย์ให้ทำตามถ้าจะปรับตัวให้ตามยุคสมัย มันก็ต้องหล่อไว้ก่อน ซึ่งมันก็เป็นดังนั้นเพราะตอนที่ริวกะอาละวาดในมหาวิทยาลัย นอกจากทานูกิกับจิ้งจอกเก้าหางจะแปลงร่างเป็นอั้มและมิไร เพื่อดึงดูดคนแล้ว ก็มียามินี่แหละที่ใช่ร่างมนุษย์ เพื่อโน้มน้าวสาวๆให้ฟังเขา และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลอย่างดี


••••••••••••



เวย์





เวย์ ไอ้เวย์  ไอ้เชี้ยเวย์  ไอ้เวน แล้วแต่ริวกะจะเรียก เวย์รู้จักกับริวกะตอนที่เข้าเรียน ปี1 ด้วยกัน ปัจจุบัน เวย์ อายุ 26 ปี
เวย์นั้นเคย.....



ตัดจบแบบละครไทย อ่ะโช๊ะ


ข้อมูลของเวย์ ต้องรอการปลดล็อคนะครับ  ฮี่ๆ

เหลือนายเวย์ กับน้องฝน ขอเป็น FC น้องฝนล่ะกันครับ