คุยกันก่อนอ่าน

ช่วงนี้มีเหตุที่ทำให้ไรต์เลือนการปั่น Vector ก็เลยจะมาขอไถ่โทษด้วย Mini Series 3 ตอนจบ เรื่องนี้ละกัน เอาเป็นว่า ตัวละครในเรื่องนี้จะช่วยขยายจักรวาล Superhero ของไรต์ออกไปอีก แต่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่อง Vector เช่นไร คงต้องฝากรีดเดอร์ทั้งหลายคอยติดตามละครับ spoil นิดนึง เนื้อเรื่องของเรื่องนี้ เกิดขึ้นก่อนเรื่อง Vector และสุดท้ายไรต์ขอฝากโหวตเลือกนางเอก เรื่อง Vector ด้วยนะครับ และขอเตือนว่า ถ้าจำนวนคนอ่าน กับจำนวนคนโหวตที่แสนน้อย ไม่ถูกใจไรต์ ไรต์จะของดลง Vector ตอนถัดไปครับ ขอบคุณครับ


ความตายนั้นเที่ยงตรง ความตายนั้นไม่มีการลำเอียง ความตายนั้นไม่สามารถติดสินบนได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร มีชื่อเสียง อำนาจ เงินทองมากขนาดไหน เมื่อถึงคราวจะตาย เงินทอง ชื่อเสียงที่มีก็ซื้อชีวิตจากพญามัจจุราชไม่ได้

"ผมเกลียดกลิ่นควันปืน....ผมเกลียดกลิ่นคาวเลือด แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของผมยังคงต้องทนวนเวียนอยู่กับพวกมันต่อไป"

"ชีวิตคนเรานั้นช่างแสนเปราะบาง เหมือนกับชีวิตของเจ้าหนุ่มคนนี้ เพียงแค่ผมกระตุกนิ้ว เจ้านี่ก็จะได้กลับบ้านเก่า....ตัวเค้าสั่นเทิ้มด้วยความกลัว เค้าพยายามขอร้องให้ผมไว้ชีวิตเค้า ผมควรจะละเว้นชีวิตเค้ามั้ย หรือควรจะทำให้มันจบๆไปเสียที"

"ด้ามปืนที่เย็นเฉียบ ปลายกระบอกจะเย็นเหมือนด้ามมั้ย คงมีแต่เจ้าหนุ่มคนนี้ที่จะบอกได้''

"เค้าเป็นทหาร....ผมก็เคยเป็นทหาร ผมเคยเป็นคนธรรมดาสามัญ ผมเคยมีภรรยา ผมเคยมีความรัก แต่.....ก็แค่เคยล่ะนะ...ส่วนตอนนี้...ผมเป็นใครน่ะหรอ....ผม คือ  Shooter!!!"


   
2 เดือนก่อน   โรงแรมหรูใจกลางกรุง

คู่บ่าวสาวในชุดแต่งงานกำลังยืนร่ำลาแขกผู้มีเกียรติที่กำลังทยอยกันกลับ หลังจากร่วมเฉลิมฉลองงานมงคลสมรสของ "ตั้ม" และ "ปิ่น"
   
             ตั้มคือ มือดีที่สุดของหน่วยซีล ได้รับการยกย่องฝีมืออย่างมากทั้งที่ยังหนุ่ม  ในขณะที่ปิ่น สาวหวานเรียบร้อย ดีกรีระดับดาวมหาลัย ปัจจุบันทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ทั้งสองพบรักกันตั้งแต่สมัยปิ่นยังเรียนอยู่ และฝ่าฟันความรักกันมา 5 ปี  หลังจากปิ่นเรียนจบได้ไม่นาน  ตั้มก็สู่ขอเธอเป็นภรรยา
            แม้จะเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน แต่ทั้งคู่ยังคงมีรอยยิ้มด้วยความปิติ ในขณะกำลังยืนอยู่หน้างานเพื่อส่งแขก  ชายวัยกลางคนรูปร่างสันทัดทะมัดทะแมงกำลังเดินออกจากงาน ก่อนจะกลับเค้าได้ทักทายกับทั้งสอง

ปิ่น    :     ขอบคุณมากนะคะ พี่ทิม
ทิม    :    ไม่เป็นไรหรอกงานของปิ่นนี่ พี่ต้องมาอยู่แล้ว ฝากดูแลน้องปิ่นด้วยนะตั้ม.....นายมันโชคดี
ตั้ม    :    ด้วยชีวิตผมเลยครับ ขอบคุณมากครับพี่

ทิมพูดจบก็เดินจากไปด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย ทิมคนนี้ปัจจุบันเป็นรองผู้บัญชาการกองทัพเรือ เป็นหนึ่งในตัวเก็งที่จะขึ้นเป็นผู้บัญชาการทหารเรือคนต่อไป ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น เค้าจะได้รับการบันทึกว่า เป็นผู้บัญชาการทหารเรือที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยคนถัดมาที่เข้ามาร่ำลาพวกเค้า เป็นชายวัยกลางคนช่วงสุดท้าย ผมบนศีรษะมีผมสีดำแทรกอยู่เพียงเล็กน้อย  แต่ท่าทางกระฉับกระเฉงแข็งแรง

ตั้ม   :     พี่พง กลับแล้วหรอพี่ ขอบคุณมากนะครับ
พง   :    อื้ม  ยินดีกับเอ็งด้วยนะไอ้ตั้ม น้องปิ่น
ปิ่น    :    ขอบคุณค่ะ

พง หนุ่มใหญ่คนนี้ก็เป็นถึงระดับรองผู้บัญชาการกองทัพเรือ เป็นหนึ่งในนายทหารที่ได้ขึ้นชื่อว่า ฉลามแห่งอ่าวไทย เค้าก็เป็นหนึ่งในตัวเก็งที่จะได้รับเลือกเป็นผู้บัญชาการกองทัพเรือของไทยคนถัดไปด้วยเช่นกัน  ก่อนที่จะปิดท้ายด้วยชายหนุ่มรูปร่างล่ำบึกบึนพอๆกับตั้ม  เพื่อนสนิทของเค้าในหน่วยซีล....นัท

นัท    :    กูกลับก่อนนะมึง  ยินดีด้วย
ตั้ม    :      ขอบคุณมากมึง
นัท    :     คืนนี้ก็เบาๆหน่อยนะมึง  เดี๋ยวของน้องบานหมด
ตั้ม    :     ไอ้เหี้ยนัท ไปไกลๆตีนเลยนะมึง

นัทหัวเราะลั่น ในขณะที่ปิ่นหน้าแดงด้วยความเขินอาย  แล้วนัทก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับปิ่นหนึ่งครา ก่อนที่จะเดินจากทั้งคู่ไป

คู่บ่าวสาวถูกส่งตัวเข้าห้องหอ   ทั้งคู่นั่งอยู่ปลายเตียงอย่างเหนื่อยล้าอ่อนแรง แต่งานวันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี และพวกเค้ากำลังจะเริ่มต้นนับหนึ่งคืนวันแห่งความสุข คืนวันแห่งคู่ชีวิต

ปิ่น    :    พี่ตั้ม  ปิ่นไม่ชอบพี่นัทเลย  ชอบส่งสายตาเจ้าชู้ แทะโลมปิ่นตลอด
ตั้ม   :    มันก็เป็นอย่างนี้แหละ  ทนๆหน่อยนะ   ไม่ใช่แค่ไอ้นัท  ดูพี่ทิมสิ  เค้าตามจีบปิ่นก่อนพี่อีกไม่ใช่หรอ 
ปิ่น    :    แค่พี่น้องเท่านั้นล่ะค่ะ ที่ปิ่นจะให้พี่ทิมเค้าได้ ก็ปิ่นรักพี่ตั้มนี่คะ
ตั้ม   :    พี่ก็รักปิ่นจ้ะ  งั้นคืนนี้...
ปิ่น    :    ใจเย็นๆสิคะ  ปิ่นไม่หนีไปไหนหรอก   นี่ไงพี่ตั้ม  ไวน์ขวดนี้ของใครไม่รู้  น่าจะของพี่ทิม เรามาดื่มฉลองกันสักแก้วนะ
ตั้ม   :    จัดไปเลยครับคนดี

ปิ่นหยิบขวดไวน์แดงที่ใกล้ที่สุดมา  แล้วเทลงในแก้วไวน์สองใบ พร้อมกับยื่นส่งใบหนึ่งให้กับตั้มสามีของเธอ  ทั้งสองคนสบตากันด้วยความรักหวานปานจะกลืนกิน  ก่อนที่จะค่อยๆจิบไวน์เข้าไปทีละนิด และด้วยฤทธิ์ของไวน์ก็ยิ่งทำให้เพลิงราคะ ความต้องการของตั้มเพิ่มสูงขึ้น

เค้าค่อยๆลูบพวงแก้มขาวนวลเนียนของภรรยาสาว แต่แล้วไม่รู้เพราะสาเหตุใดเค้ากลับรู้สึกหนักอึ้งในหัว ก่อนที่สติของเค้าจะหลุดลอยไป.....

????    :     พี่ตั้ม....ชะ ช่วยปิ่นด้วย   อ๊าาาาาาาาา

เสียงหญิงสาวที่คุ้นเคยดังก้องเข้ามาในโสตประสาททหารหนุ่ม ทำไมหัวเค้าถึงได้หนักอึ้งราวกับมีคนเอาไม้หน้าสามมาฟาดก็ไม่ปาน  เค้าค่อยๆลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องแปลกใจว่า ทำไมการมองเห็นของเค้าจึงถูกจำกัดลง เค้าถูกสวมหมวกไอ้โม่ง ที่เจาะรูให้ตามองผ่านได้เพียงเล็กน้อย เจาะรูที่จมูกให้พอหายใจ

ตั้มออกแรงจะขยับตัว แต่ก็พบว่าไม่สามารถทำได้  เค้าถูกจับแก้ผ้ามัดโซ่ล่ามพันทั้งตัวไว้กับเก้าอี้ ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนฝืนตัวให้หลุดพ้นจากพันธนาการที่ผูกมัดตัวเองไว้โดยไม่ได้คำนึงถึงความเจ็บปวดที่ตัวเองได้รับ แต่ก็ไม่สามารถทำได้

ตั้มมองไปรอบๆด้วยความจำกัดด้านการมองเห็น เค้ายังอยู่ในห้องพักห้องเดิม แต่..บนเตียงนอนที่ควรจะเป็นเค้ากับปิ่นภรรยานอนอยู่  กับมีผู้ชายร่างกายกำยำ รูปร่างสันทัด ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น สวมหมวกไอ้โม่งกำลังคร่อมร่างเธออยู่

ตั้ม    :     ไอ้เหี้ย มึงจะทำอะไรกับเมียกู

ตั้มตะโกนสุดเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว พร้อมกับพยายามขยับตัวเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ

ปิ่น   :    พี่ตั้มช่วยด้วย ช่วยปิ่นด้วย อย่า อย่าทำนะ  ไม่

เรือนร่างขาวโพลนสวยสง่าของหญิงสาวในชุดวิวาห์ดิ้นพล่านขัดขืนอยู่บนเตียงนอน ใบหน้าที่สวยหวาน ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอส่งเสียงร้องหวังว่าสามีของเธอจะมาช่วยเธอ  ข้อมือของเธอนั้นก็โดนรวบมัดติดไว้กับหัวเตียง

ไอ้โม่ง  :   เก็บแรงไว้เสียวกับพี่ดีกว่านะน้องปิ่น พี่สัญญาว่าปิ่นจะเสียวซ่านกว่าเย็ดกับมัน  อูยยยยย นมใหญ่ ๆ งี้  พี่ชอบ

ไอ้โม่งส่งเสียงบอก ตั้มพยายามฟังเสียงแต่กลับกลายเป็นว่า ภายใต้หน้ากากไอ้โม่งนั่นต้องมีเครื่องอุปกรณ์เปลี่ยนเสียง จึงทำให้เสียงไอ้โม่งฟังดูไม่ธรรมชาติ ฟังดูเป็นเสียงสังเคราะห์ ซึ่งบุคคลที่จะมีเทคโนโลยีระดับนี้นั้น ย่อมไม่ใช่บุคคลธรรมดา แต่น่าเสียดายที่การมองเห็นของตั้มถูกจำกัด ทำให้เค้าสังเกตเพ่งพิศลักษณะของไอ้โม่งคนนี้ได้ยากเต็มที นอกจากนั้นเค้าก็จำได้อย่างแม่นยำว่า เค้าล็อคประตูห้องแล้ว คนผู้นี้ถ้าไม่มีทักษะการสะเดาะกุญแจขั้นสูง ก็ต้องมีคนในโรงแรมนี้รู้เห็นเป็นใจ

มือหยาบๆ ทั้งสองข้างของไอ้โม่งเอื้อมไปลูบคลำเต้านมอวบอูมจากด้านนอกชุดวิวาห์อย่างย่ามใจโดยไม่เกรงใจเจ้าของเรือนร่างและสามีของเธอ

ตั้ม  :  ไอ้สัตว์ มึงปล่อยเมียกูนะโว้ย   มึงจะเอาอะไรบอกมา ขอแค่มึงปล่อยเมียกู

ตั้มตะโกนร้องบอกสุดเสียงด้วยความเดือดดาล ภาพแฟนสาวคนสวยที่ตัวเองคอยรักเฝ้าคอยทะนุถนอมกำลังจะโดนย่ำยีอยู่เบื้องหน้าของเค้า

ปิ่น  :   อย่านะ   อย่า   อะ  อย่า บีบ อื๊อ

เจ้าสาวป้ายแดงในชุดวิวาห์ออกแรงอันน้อยนิดของเธอในการพยายามดิ้นรนสะบัดตัวไปมา แต่เธอก็ยังคงไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของไอ้โม่งคนนี้ได้ เต้านมอวบอิ่มที่เคยมีเพียงตั้มสามีของเธอเคล้าคลอบีบเคล้น ตอนนี้กำลังโดนมือหยาบกร้านของใครก็ไม่รู้บีบเคล้นคลึงอย่างหื่นกระหาย

ปิ่น :  อย่าาานะ   อย่าทำ อะ อืออออออออออออออออออ

แม้จะไม่รู้ว่าใครคือไอ้โม่งคนนี้ แต่ลีลารักของเค้าก็นับว่าเจนจัดกว่าตั้มมาก ร่างกายวัยสาวสะพรั่งเริ่มมีอารมณ์ร่วมไปกับรสสัมผัสของเพศตรงข้ามโดยที่ตนเองไม่อาจจะทัดทานได้ เลือดแห่งวัยสาววัยเจริญพันธุ์เริ่มสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ใบหน้าสวยเริ่มแดงระเรื่อด้วยอารมณ์แห่งไฟราคะ

ปิ่น  :   พี่ตั้มช่วยปิ่นด้วย ฮืออออออออออ
ไอ้โม่ง  :   ใช่ พี่ตั้ม พี่ตั้มคนเก่ง ยอดทหารของหน่วยซีล ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ช่วยน้องปิ่นจากควยพี่ไม่ได้หรอกจ้ะ

ไอ้โม่งเคล้นคลึงเต้าอวบของหญิงสาวแรงขึ้น มันขยำทรวงอกเต่งอย่างมันมือ พร้อมทั้งบีบบี้บดกดทุกรูปแบบ จนหญิงสาวถึงกับแอ่นหน้าอกตอบสนองการเล้าโลมด้วยความเสียวซ่านอย่างลืมตัว 

ตั้ม  :  มึงอยากได้อะไรบอกกูมา อย่าทำแฟนกู กูขอร้องล่ะ อย่าทำแฟนกู
ไอ้โม่ง  :  สิ่งเดียวที่กูอยากได้......ก็คือ เมียมึงไงล่ะ

ไอ้โม่งออกแรงกระชากจนชุดวิวาห์ฉีกขาด พร้อมทั้งยกทรงต่างๆก็ขาดวิ่น หลุดติดมือออกมา เต้าอวบสองเต้าเด้งผึงท้าทายสายตาไอ้โม่งทันที เต้านมขาวกลมกลึง หัวนมสีชมพูอ่อนที่กำลังแข็งชูชัน ยิ่งกระตุ้นอารมณ์หื่นของไอ้โม่งมากขึ้น

มือหยาบกร้านสัมผัสแบบเนื้อต่อเนื้อไปบนเต้าอวบ ควยอันเขื่องแข็งเป็นลำเช่นกัน สองมือของมันขย้ำเต้านมอย่างหื่นกระหาย ความแน่นเต่งตึงของเจ้าสาวป้ายแดงช่างหอมหวานน่าลิ้มลองเป็นยิ่งนัก

ปิ่น    :   อะ อือออ อย่าาาา อย่านะ

หญิงสาวร้องครวญครางออกมาอย่างลืมตัว เธอหันไปมองขอความช่วยเหลือจากแฟนหนุ่มด้วยน้ำตานองหน้า ไอ้โม่งค่อยๆก้มตัวลงไปใช้ลิ้นสากๆ ดูดดุนโลมเลียที่หัวนมสีสวยอย่างหื่นกระหาย ลิ้นของมันตวัดเลียหัวนมไปมา ในขณะที่สองมือก็บีบเคล้นสองเต้าอย่างรุนแรง ปากก็สลับดูดดุนขบกัดสองเต้าไปมาทั้งสองข้าง

ปิ่น  :  อาาาา อือออออ ยะ อย่าา อือออ

ความเสียวจากสองเต้าอวบอิ่ม ทำเอาสาวสวยต้องแอ่นอกตูมเข้ารับลิ้นอย่างบังคับตัวเองไม่ได้ ใบหน้าสวยแดงก่ำแหงนเริ่ดสะบัดไปมา

ปิ่น  : ซี้ดดดดดดดดดด อะ โอยยยย อย่า พี่ตั้มช่วยปิ่นด้วย  ซี๊ดดดดดดดดดดดดด  อูยยยยยยยยยย

เธอร้องขอความช่วยเหลือจากสามีของเธอ ในขณะที่ตั้มทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้ไอ้โม่งตักตวงความสุขเสียวจากร่างกายของเมียสาวต่อไป

ตั้ม  :  ไอ้เหี้ยยย หยุดนะ  กูสบานเลยว่า กูจะฆ่ามึง ไม่ว่ามึงเป็นใคร กูจะฆ่ามึง!!!

ตั้มตะโกนลั่นด้วยความเดือดดาล เพลิงแค้นแน่นอยู่ในอกจนแทบจะระเบิดออกมา ในขณะที่ไอ้โม่งหาได้สนใจไม่ มันละปากออกจากเต้านมอวบ ที่ตอนนี้มันฝากรอยจ้ำสีแดงเอาไว้

ปิ่น  :  อ๊าาาาาาาา  อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หญิงสาวแอ่นอกตามลิ้นสากๆของคนแปลกหน้าอย่างลืมตัว เหมือนจะเสียดายรสเสียวที่ได้รับนั้น เต้านมอวบสั่นกระเพื่อมไหวไปมา เพราะการหายใจหอบหนัก ในขณะที่ไอ้โม่งดึงเศษชุดวิวาห์ของหญิงสาวทิ้งลงไปกองข้างเตียง เผยให้เห็นเรือนร่างที่ขาวโพลนของปิ่น เจ้าสาวป้ายแดง ไอ้โม่งลูบไล้จากทรวงอกเต่งตึงนั้นลงไปยังนาผืนน้อยของหญิงสาวอย่างย่ามใจ

ปิ่น  :   อย่าาา


   
 

น่าจะเป็นคนที่เดินไปหน้าเศร้าๆละมั้ง ขนาดเอาอุปกรณ์ไฮเทคออกมาใช้ได้เเบบนี้ สู้ๆนะครับ writer ผมก็รออยู่นะครับ ทั้งสองเรื่องเลย

1  ในสามคนนั่นล่ะมั้ง

ขอบคุณสำหรับผลงานครับจะเป็นเรื่องสั้นรึเปล่าครับเนี่ย

  มี sidestory ด้วยขอบคุณมากครับ

แนวล้างแค้นแบบหนังเรื่อง พั้นนิชเชอร์ หรือเปล่าครับเนี่ย...น่าสนุก

น่าติดตามมากครับ

เปิดฉากมาก็จัดหนักเลย เดาไม่ออกว่าไอ้โม่งเป็นใคร

นี่ปฐมบทเหตุที่ทำให้เกิด Shooter?
สงสัยแต่ว่าใคร? ในกลุ่มรายชื่อที่กล่าวถึงตอนต้นเรื่องเป็นคนที่สวมหมวกไอ้โม่ง

ขอบคุณมากครับ ติดตามตลอด

ดูเปิดเรื่องมาละแจ่มครับ

เริ่มตอนแรกก็แบบนี้เลยเรอะ... 

จะติดตามเรื่องนี้อีกเลยเลยครับ

ปิ่นในรูป น่าเสียบจริง ๆ  ขอบคุณครับ

 ::HoHo::นางเอกต้องอิงฟ้าครับ
ถึงจะสงสารแต่ถ้าเป็นไปได้อยู่ด้วยกันทั้งหมดเลย
เรื่องนี้ต้องบอกว่าปิ่นสวยมากครับอิอิ