🧡 XONLY 🧡

สวัสดีครับ สวัสดี น้องพลอยมาแล่ว มาดูกันซิ๊ว่า ฟากฟ้ากับสายรุ้งมีความลับอะไร


ตอนนี้มีการซ่อนข้อความเข่นเดิมครับ FC น้องพลอยต้องคอมเมนต์ก่อนอ่านนะครับ มีกติกาเช่นเดิม


1. คิดเห็นเช่นไรกับเนื้อหาช่วงแรก

2. หลังจากอ่านเนื้อเรื่องทั้งหมดท่านมีความรู้สึก และ คิดเห็นเช่นไร


ปล. 1  เนื้อเรื่องมี 2 Part อย่าลืมแสดงความคิดเห็นเพื่ออ่าน Rep ที่ 2 ครับ


••• 

ความเดิมตอนที่แล้ว


ริวได้พาพลอยนั้น กลับมายังหมู่บ้านของพลอย สมัยเด็ก อีกทั้งยังพามาที่บ้านของพลอยด้วย พลอยที่เห็นบ้านจองตนตรงหน้า ก็ร้องไห้ฟูมฟายคิดถึงความหลังไม่หยุด และได้แต่ทำใจว่ามันเป็นของคนอื่นไปแล้ว แต่ทันใดนั้นริวกะก็ได้บอกพลอยให้ไขกุญแจบ้าน พลอยจึงนึกถึฃกถญปตที่ริวให้ไว้ทและนั่นก็คือกุญแจจองบ้านนี้  พ่อของริวซื้อบ้านหลังนี้ไว้เพราะเชื่อว่าสักวัน ริวกะลูกชายของตนจะเป็นคนพารุ้งพลอยกลับมาที่นี่ และเขาก็ทำสำเร็จ


พลอยได้พบคนเก่าคนแก่ที่รับใช้ครอบครัวของเธอครั้งยังเด็ก ความสุขความอบอุ้นที่พลอยโหยหา กำลังกลับมาอีกครั้ง และค่ำคืนนั้นพลอยก็ได้ทำลายกำแพงความกลัวด้วยการมอบความรัก ทั้งตัวและหัวใจให้ริวอย่างวาบหวามและเร่าร้อน


•••••


ตอนที่ 18  :  ความลับของฟากฟ้าและสายรุ้ง





วันรุ่งขึ้น  07.00




[ พลอย ]  :  งื๊อออออออออ  นอนหลับสบายจังเลยยยยย



พลอยตื่นขึ้นในวันเช้าที่ท้องฟ้าไม่ค่อยสดใสนัก เพราะมันครึ้มๆเหมือนฝนจะตก เธอนึกถึงฝันเมื่อคืนที่เธอกับริวต่างฝ่ายต่างประเคนความเสียวให้กันและกัน ยิ่งคิดพลอยก็ยิ่งแฉะ เธอจดจำทุกลีลา ทุกคำพูดของริวได้ดี มันยิ่งทำให้พลอยอายจนม้วนไปเลย



[ พลอย ]   :  งื๊อออ ริวคนลามก ในฝันยังกระแทกไม่ยั้งเลย งือออ  เอ๊ะ !!! 


พลอยเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ทำไมเธอนอนข้างล่างล่ะ ♀ เอ๊ะ !!! ทำไมเธอโป๊แบบนี้ล่ะ  ♀ เอ๋... !!!  ทำไมริวมานอนโป๊ตรงนี้ งั้นแสดงว่าเมื่อคืนพลอยก็ไม่ได้ฝันไปน่ะสิ่


[ พลอย ]  :  เง้ออออออ นี่เรากลายเป็นเด็กใจแตกแล้วเหรอ แง้ๆๆๆ


พลอยคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืนได้ชัดเจน ยิ่งตอนที่เธอเป็นฝ่ายบ๊วบควยให้ริวด้วยตัวเอง อีกทั้งยังขย่มจนเกือบน้ำแตกอีก ปรี๊ดดดด หน้าพลอยแดงขึ้น แดงขึ้น แดงขึ้น แต่พลอยนั้นก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น เมื่อคืนริวเป็นเหมือนสัตว์ป่ากระหายราคะก็จริง แต่ทุกๆการกระทำ ทุกท่าที่เย็ด ทุกลีลาที่โยก เขาไม่ได้บังคับเธอเลย มันจึงทำให้เธอมีความสุขและสนุกกับบท Sex เมื่อคืน พลอยค่อยๆทิ้งตัวลงนอนข้างๆริวที่หลับสนิทอยู่ จนได้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา


[ ริว ]  :  งืมมมม ตื่นแล้วเหรอครับพลอย


[ พลอย ]  :  ค่ะริว งืออ...  ริวง่วงมั้ย


[ ริว ]  :  ง่วงมากเลยฮับ งือออ  ขอจุ๊ปหน่อยงับ


ริวพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่ แต่พลอยนี่สิ่ดูเหมือนจะตามใจริวเสียแล้ว เธอพลิกตัวเข้าหาริวและจุ๊ปเข้าที่ปากจนเกิดเสียงดังและหอมไปอีกที ก่อนที่จะพลิกตัวกลับมานอนท่าเดิม


[ ริว ]  :  งืมม ชื่นใจจัง รักพลอยจังฮับ


[ พลอย ]  :  รักริวเหมือนกันค่ะ


ทั้งคู่บอกรักกันและกันในขณะที่กอดก่ายกันในสภาพเปลือยเปล่า กลิ่นตัวที่หอมๆและการโอบกอดโดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์บดบังนั้นมันทำให้ บ้องข้าวหลามของพี่มังกรนั้นผงาดขึ้นทันที



[ พลอย ]  :  ค่ะ อ๊ะ มืออย่าซนสิ่ริว ซื๊ดดดด


ริวนั้นไม่นอนป่าวๆ แต่เขาเข้ากอดพลอยจากด้านข้างแถมยังล้วงไปที่หอยของพลอย และไม่ได้ล้วงเปล่าๆพี่แกทั้งบี้ทั้งคลึงถึงขั้นแหย่เลยทีเดียว


[ พลอย ]  :  ซื๊ดดดด ริวจ๋า  งื๊อออออ


พอได้ปลดปล่อยจิตใจ พอกำแพงมันถูกทำลายลงพลอยนั้นก็แสดงออกได้เต็มที่ถึงความรู้สึกที่ต้องการ เธอครางเสียวไปควบคู่กับเสียง แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ที่เกิดขึ้นด้วยฝีนิ้วของริว
อีกด้วย


[ พลอย ]  :  ซื๊ดดด งื๊อออ ริวอย่าทำสิ่ ไหนว่าจะนอนไงคะ


[ ริว ]  :  งืออออ   มือมันไปเองนี่นา งั่ม


[ พลอย ]  :  อ๊าาา ฮืออ ริว อย่าทำสิ่คะ อร๊างงงง

่ี
ริวงับไปที่ใบหูของพลอยเต็ม แถมยังงับดึงไปดึงมาจนพลอยร้องคราง อีกทั้งข้างล่างก็ทั้งคลึงทั้งบี้ ตอนนี้คริสตอริสของพลอยแข็งชูชันไปหมด บ่งบอกได้ว่าตอนนี้อารมณ์ของเธอเริ่มพุ่งพล่านแล้ว ♀ ซื๊ดด อ๊อย พลอยครางระงมด้วยอารมณ์ที่เสียวซ่าน เธอกัดริมฝีปากด้วยอารมณ์ที่งุ่นง่านราวกับอยากเต็มทน


♀ อ๊ะ พลอยรู้สึกถึงอะไรแข็งๆมาทิ่มที่หลัง แน่นอนมันคือควย ควยของริวที่ตื่นขึ้นมาแล้ว เธอจึงเอื้อมมือไปบีบบี้เพื่อระบายอารมณ์ทันที ♂ ซื๊ดดด อู้ววว ริวถึงกับครางในลำคอเลยทีเดียวพอเจอพลอยเล่นไม้นี่เข้าไป


[ พลอย ]  :  งื๊อออ แข็งอีกแล้ว ริวลามก


[ ริว ]  :  ก็พลอยน่ารักนี่นา ริวทนไม่ไหวมันก็แข็งแบบนี้แหละ


ริวนั้นพูดบิ๊วอารมณ์พลอยไปเรื่อยๆ ทั้งจูบที่ต้นคอ ใบหู ไล่มายันหัวไหล่ อ๊าา พลอยครางสยิวจนริวเริ่มได้ใจ และเขาก็รู้สึกว่าน้ำลื่นๆจากพลอยนั้นไหลเยอะขึ้นเยอะขึ้น นั่นแสดงว่าเธอมีอารมณ์แล้ว


[ ริว ]  :  ขอต่อนะครับ


[ พลอย ]  :  งื๊อออ ซื๊ดดด ริวคนลามก ไม่นอนแล้วหรอ อื๊ออออ ไม่นอนก็อาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวลงไปกินข้าวเช้ากัน


[ ริว ]  :  อยากกินพลอยมากกว่าครับ งั่มม


[ พลอย ]  :  ซื๊อออ อ๊อยย ริวเมื่อคืนไม่พอเหรอคะ


[ ริว ]  :  ไม่พอหรอก อยากจะกินไปทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ


[ พลอย ]  :  อร๊างงงง จะกินทั้งตัวเลยเหรอ



[ ริว ]  :  ทำไมล่ะ ก็ที่รักของริวน่ากินไปหมดทั้งตัวนี่นา


ริวไม่พูดเท่านั้น เขายังคงจูบที่ค้นคอด้านหลังเบาๆ และมือก็ยังเลื้อยบี้นู่นจับนี่ไม่ยอมหยุด จนพลอยนั้นต้องยอมจำนนต่อลีลาการเล้าโลมนี้เสียแล้ว แต่ด้วยอารมณ์ที่มันพุ่งพล่านด้วยราคะที่เอ่อล้น พลอยจึงได้พูดบางคำออกมา ที่เหมือนไปกระตุ้นอารมณ์ริวให้เดือดพล่านมากกว่าเดิม



[ พลอย ]  :  งื๊อออ ถ้ากินพลอยทั้งตัวเดี๋ยวริวก็หมดแรงหรอก ไหวเหรอคะ ซรื๊ดดดดดด



อื้มหืมขึ้นเลย พี่มังกรกูขึ้นเลยเจอท้าทายซึ่งหน้าแบบนี้  เขายันตัวขึ้นมาและก้มลงไปงับหัวนมของพลอยทันที จนเธอครางลั่นอีกทั้งริวยังเม้มที่หัวนมของพลอยด้วยริมฝีปากอย่างเมาส์มันจนพลอยถึงกับตัวกระตุก และเป็นฝ่ายพลอยเองที่อดรนทนไม่ไหว จนเป็นฝ่ายรั้งคอของริวให้กลับมาจูบด้วยตัวเอง


[ พลอย ]  :  ซื๊ดดดด เอาเถอะค่ะ ทำพลอยเถอะ พลอยยอมริวแล้ว


[ ริว ]  :  เอาอะไรครับที่รักหืม พูดใหม่ซิ๊


[ พลอย ]  :  งื๊อออออออ มันน่าอายนะริว


[ ริว ]  :  ปากบอกอาย แต่มือชักควยริวไม่หยุดเลยนะครับ
อยากให้ริวทำอะไรนะครับ หืม


พลอยนั้นอายก็อาย อยากก็อยาก ยิ่งโดนกระตุ้นแบบนี้สติก็แทบกระเจิง พลอยปล่อยมือที่ชักควยให้ริวและเอื้อมมาแนบที่หัวของริวและกดลงมาใกล้ๆก่อนที่กระซิบว่า


[ พลอย ]  :  make love กันเถอะคะ


แล่ว แล่ว แล่ว แล่ว แล่ววววว   make love ถึงจะเป็นคำซอฟท์ๆ แต่สำหรับริวตอนนี้นั้นมันไม่ซอฟท์เลย มันเหมือนไปกดสวิทช์เงี่ยนของเขาเต็มๆ พลอยยอมแล้วแบบนี้พี่จะรออะไร เขาจับขาของพลอยยกขึ้นและจับลำควยของเขาปาดไปมาตรงปากช่องสวาทและค่อยๆเสียบเข้าไปทันที





♀ งื๊อออ อ๊อยย พลอยนั้นรู้สึกได้ถึงความคับตึงที่ร่องหอยของเธอได้รับ จริงอยู่ที่มันไม่เจ็บเท่าเมื่อคืน แต่ความตึงกับความเสียวมันก็ไม่ได้ลดลงเลย เสียงหน้าขาของริว ชนกับก้นของพลอยดัง ปั้ป....ปั้ป....ปั้ป ริวค่อยๆเด้งเอวดันลำควยเขาช้าๆ ช้าๆ ท่านี้มันทำให้ควยของริวนั้นสอดได้ลึกจริงๆ





[ พลอย ]  :  งื๊อออ ลึ ลึกจัง อร๊างง


พลอยนั้นครางเสียวอย่างสุขสม ตอนนี้เธอไม่มีอาการตัวสั่นอีกแล้ว จะมีก็อาการเสียวที่ริวประเคนให้แค่นั้นเอง


[ ริว ]  :  ซื๊ดด แน่นจัง รัดควยไปหมดแล้ว  ซื๊ดดดด


ริวก็ถึงกับครางเลยทีเดียว เพราะความแน่นของร่องหีที่เขากำลังทิ่มแท่ง มันช่างฟิตราวกับสาวที่บริสุทธิ์ก็ไม่ปาน ยิ่งคิดก็ยิ่งมันในอารมณ์ริวกระแทกเอวส่งควยผลุบเข้าออกร่องหี ของพลอยอย่างไม่หยุดทไม่ชะลอเลย ปั้บ ปั้บ ปั้บ ปั้บ



[ พลอย ]  :   งื๊ออ ซื๊ดดด


พลอยนั้นโดนเย็ดด้วยท่าเอียงข้าง ทำให้เธอหมดทางที่จะขยับตัว ทำได้แค่เลยงับไปที่แขนริวเท่านั้นเพื่อบรรเทาความเสียว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรเลยอีกทั้งพลอยยังเสียวมากกว่าเดิมอีก ในขณะที่พลอยกำลังเสียวซ่านถึงใจอยู่นั้นก็มีเสียงกระซิบจากริวข้างหูว่า


[ ริว ]  :  เปลี่ยนท่ากันนะครับที่รัก


อื้อหืม พลอยได้ยินเท่านั้นแหละร่องช่องคลอดก็ตอดตุ้บๆๆๆ เลย หรือว่าคำนี้จะเป็นคำที่กระตุ้นอารมณ์ของพลอยกันนะ ถึงจะบอกว่าเปลี่ยนท่าแต่ริวก็ไม่ได้หยุดการกระเด้าเอวเลย เขายันตัวขึ้นและยกขาพลอยเหวี่ยงขึ้นมาพาดบ่าและกดเอวลงทันที



[ พลอย ]  :  อ๊อยยย ริว งื๊ออ ทำไมลึกแบบนี้ล่ะ อ๊อยยย


เพราะด้วยท่านี้มันเปิดช่องให้ยัดควยได้สุดลำ จึงทำให้ริวนั้นกดไม่ยั้งเลย ทุกๆดอกที่กระแทกมันจึงเข้าชนมดลูกทุกดอก พลอยนั้นเสียวจนต้องตะเกียกตะกายป่ายมือไปหมดเลย ทั้งเสียงครางของพลอยและริว ทั้งเสียงน้ำเงี่ยนกระฉอกแจ๊ะๆๆ ทั้งเสียงร่างกายกระทบกันดังตั้บ ๆ ๆ ความลงตัวของเสียงที่เกิดขึ้น มันก่อให้เกิดเป็นเพลงรักไร้โน๊ตอย่างลงตัวได้เลยทีเดียว


ริวจับพลอยเปลี่ยนท่าอีกครั้งหลังจากซอยได้สักพัก เขาจับขาที่พาดบ่าแบะลงพื้นและมันก็กลายเป็นท่ามิชชั่นนาที ท่าเย็ดสามัญประจำบ้าน ตั้บๆ ๆ  ริวนั้นโก้งโค้งก้มลงมาหาพลอย บรรจงจูบริมฝีปากขาวอมชมพูตรงหน้าด้วยอารมณ์รักใคร่และหื่นกระหาย ในขณะที่บั้นเด้าก็ยังคงซอยยิกๆๆ จนมันส่งผลให้พลอยถึงกับตาลอยเสียวซ่านไปหมด


[ พลอย ]  :  งื๊ออ ริวจ๋า ซื๊ดดด


พลอยถึงกับครางอย่างลืมตัว คงเพราะเจอเอววายุของริวเข้าให้แล้ว ฟืดดด พลอยหอมแก้มริวอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบเบาๆ เพื่อบอกให้ริวรู้ถึงสิ่งที่ต้องการ


[ พลอย ]  :   กระแทกแรงๆ ได้ไหมคะที่รัก


โอ้โห คำพูดที่เปรียบได้ราวกับราดน้ำมันลงกองไฟ อารมณ์เงี่ยนที่มีอยู่แล้วก็ลุกโชนดุจดั่งคอสโม่ที่ลุกไหม้ ริวยันตัวขึ้นมานั่งบนส้นเท้า จับขาพลอยแบะออกและกระหน่ำเย็ด เย็ดโหดเหมือนโกรธหี 



ตั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ริวซอยรัว ซอยยับจนหน้าไฟหน้าขาวจั๋วไซส์ 36 ของพลอยเด้งขึ้นลงตามแรงกระแทก นั่นยิ่งทำให้ริว อดใจไม่ได้ที่จะก้มลงไปดูด ♂ จ๊วบบ ซรู๊ดดด 


[ พลอย ]  :  อ๊อยยย ริว งื๊ออออ


พลอยถึงกับดิ้นพล่านไปเลยแบบนี้ ริวยันตัวมาจับเอวอีกครั้งและซอยรัวยิ่งกว่าเดิมจนพลอยต้องเด้งตาม


[ พลอย ]  :  งื๊อออ เสียวว ซื๊ดดดด


พลอยนั้นครางระงมเลยทีเดียวเพราะความเสียวที่ถูกป้อนให้ ริวนั้นเย็ดเร็วสลับเนิบๆจนพลอยนั้นใกล้แล้ว ใกล้แตกแล้ว


ก๊อก ๆ ๆ ๆ  คุณหนูพลอย ตื่นยังคะ


แตก แตก วงแตกเลยทีนี้ ริวที่กำลังซอยหีอย่างเมามันส์ในอารมณ์และพลอยที่กำลังนอนรับความเสียวก็ถึงกับสะดุ้งทั้งคู่ ทั้งคู่เด้งแยกออกจากกันทันที


[ ป้าเกสร ]  :  คุณหนูพลอยตื่นยังคะ


[ พลอย ]  :  ค่ะ คุณป้าาาาา แง ตื่นสายเลยย


พลอยนั้นรีบพูดเพื่อแก้ไขสถานการณ์และคลานหาเสื้อผ้าทันที แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอหรอก เพราะชุดของทั้งคู่ถอดอยู่ห้องข้างๆ ริวนั้นพอเห็นก้นฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำรักของทั้งคู่แถมยังส่ายไปส่ายมาตรงหน้า ก็ถึงกับอดใจไม่ไหว เขาคลานเข้าหาและจับควยเสียบเข้ารูสวาทเยิ้มๆมิดด้ามทันที สวบบบ





♀ งื๊ออออ พลอยถึงกับหน้าเหวอเลย โชคดีที่รูเสียวของเธอยังขยายตัวอยู่และมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมามาก การเสัยบทึเดียวมิดด้ามของริวมันจึงไม่ทำให้พลอยเจ็บมากนัก แต่ความเสียวที่ได้รับนี่สิ่ไม่ได้ลดน้อยลงเลย


[ พลอย ]  :  งื๊อออ ริวบ้าา ป้าเกสรอยู่หน้าห้องนะ


[ ริว ]  :  ก็คุยไปสิ่ครับ ฮี่ๆ



ตั้บๆๆๆๆ ริวพูดจบก็โยกเอวกระแทกทันที พลอยถึงกับหัวโล่งไปหมด แต่ก็ต้องฝืนความเสียวดึงสติอีกครั้งเพราะป้าเกสรเรียกเธอ


[ ป้าเกสร ]  :  คุณหนูคะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ ป้าได้ยินเสียงแปลกๆ


[ พลอย ]  :  งื๊ออ  ปะ เปล่าค่ะ ( ตั้บๆๆ )  ซื๊ดดด มีอะไรเหรอคะ ปะ ป้าเกสร ซื๊ดดดด





พลอยนั้นตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่แล้ว เพราะริวนั้นแกล้งเธอเต็มๆ ด้วยการเร่งซอยเอวเพื่อให้เธอร้องครางออกมา เธอต้องอดกลั้นอย่างมากจริงๆ


[ ป้าเกสร ]  :  ป้าทำอาหารเช้าไว้ให้นะคะ อาบน้ำแล้วลงมาทานเถอะคะคุณหนู


[  พลอย  ]  :  งื๊อออ ซื๊ดดด  ขะ ค่าา ปะป้าเกสร อ๊อยย เดี๋ยวหนูลงไปนะคะ


[ ป้าเกสร ]  :  คุณหนูเป็นอะไรรึเปล่าคะ ไม่สบายรึเปล่า


ป้าเกสร ไม่พูดเปล่าแค่ป้ายังจะเปิดประตูเข้ามาด้วย แกร๊ก !!! พลอยตกใจ เสียว ว่าบๆ ๆ ดีนะที่เมื่อคืนล็อคประตูไว้ไม่งั้นป้าเกสรได้หัวใจวายแน่ๆ ริวนั้นก็ได้ใจยิ่งซอยหนักขึ้นๆๆ จนพลอยนั้นใกล้จะแตกแล้ว


[ พลอย ]   :  ปะ เปล่าค่าา พลอยเดินเตะขอบ ตะ เตียง แฮ่ๆ ( หันมองริวทำตาดุ )



[ ป้าเกสร ]  :  อ๋อ ค่ะ งั้นป้าลงไปข้างล่างก่อนนะคะ


[ พลอย ]  :  ขะ คะ ค่ะ ป้าเกสร  งื๊ออออออ


ป้าเกสรไปแล้ว แต่ริวนี่สิ่ยังเย็ดอยู่ เขายังจับเอวของพลอยไว้และกระแทกจนตูดกระเพื่อมตามแรงกระแทก ดัง ปั้ป ปั้ป ปั้ป ปั้ป


[ พลอย ]  :  งื๊อออ ริวแกล้งเค๊า อ๊อยย


[ ริว ]  :  อู้วว ได้อารมณ์ดีออกครับที่รัก ซื๊ดดดด


ตุบๆ ๆ ๆ ๆ  ร่องเสียวพลอยตอดริวแน่นขึ้นอีกแล้ว ทำให้ริวมั่นใจเลยตอนนี้ ว่าคำว่าที่รักนั้นเป็นคำพูดที่กระตุ้นอารมณ์พลอยได้ดีทีเดียว


[ พลอย ]  :  งื๊อออ ซื๊ดด ริวจ๋า จะเสร็จแล้ว อ๊อยย





ริวได้ยินพลอยพูดดังนั้นก็เร่งซอยยับเลย ทั้งเร่งกระแทกทั้งรั้งเอวไว้อีก ส่วนพลอยนั้นก็ยิ่งโดนกระแทกก็ยิ่งมันในอารมณ์ พลอยถุงกับเด้งตูดสวนใส่ริวจนทำให้ควยขอฃริวนั้นเข้าไปลึกกว่าเดิมอีก เธอนั้นถึงกับครางไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว


[ พลอย ]  :  งื๊อ งื๊ออ ริวจ๋า ริวจ๋า งื๊ ออออออ


[ ริว ]  :  ซื๊ดด อู้ววว เสียวควยมากครับที่รัก


พรวดดดด ปึ้ดดดด หลังจากโดนซอยยับมาเกือบ 10 นาที พลอยก็แตกไปก่อนแล้ว ตัวพลอยกระตุกอย่างรุนแรงเพราะถึงจุดสุดยอดหนักกว่าเมื่อคืน อีกทั้งเพราะริวยังไม่หยุดซอยมันจึงทำให้เธอเสียวมากกว่าเดิมอีก


[ พลอย ]  :  งื๊ออ ซื๊ดดดด  พอแล้วค่ะ พลอยยันไม่ไหวแล้ว


พลอยนั้นน้ำแตกไปแล้วแต่ริวนี่สิ่ยัง เขายังคงกระหน่ำเย็ดพลอยต่อไป แต่พลอยนั้นหมดแรงที่จะยันตัวแล้ว เธอทิ้งตัวลงนอนราบทันทีจนควยริวนั้นหลุดผลุบทันที ริวนั้นก็ตามสิครับ เขากดควยแท่งใหญ่ยาวเข้าร่องหีพลอยอีกครั้งและยันตัวเย็ดทันที ปั้บ ปั้บ ปั้บ ปั้บ ริวนั้นซอยพลอยไม่ยั้งเลย ส่วนพลอยเองนั้นถึงจะยันตัวให้ริวเย็ดไม่ไหว แต่เธอก็โก่งตูดนิดๆให้ริวเย็ด ปั้บ ปั้บ ปั้บ  ♂ อู๊ววว ซื๊ดดดด  ♀ งู๊ว งื๊วว



ด้วยท่าทางการแอ่นตูดของพลอยแบบนี้ทำให้ควยของริวนั้นงอมากกว่าปกติจนเส้นสองสลึงนั้นมันไปครูดโดน G Spot ของพลอยทุกครั้งที่กระแทก จึงทำให้พลอยตอนนี้รับความเสียวมากกว่าปกติและใกล้จะแตกอีกรอบแล้ว พลอยนั้นไม่เคยเป็นแบบนี้ พลอยนั้นไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ทำไมพลอยเหมือนจะเสร็จอีกรอบแล้ว ก็เธอพึ่งแตกไปไม่ถึงนาทีนี่นา พลอยนั้นได้แต่ก้มหน้ากัดผ้าห่มไว้เพราะกลัวป้าเกสรจะเดินย้อนกลับมา ♀ งึ๊ งึ๊ งื๊อออ


พลอยได้แต่ครางใส่ผ้าห่มและรอรับความเสียวจากกระแทกจากชายคนรักอย่างจำนน ส่วนพี่มังกรน่ะเหรอเย็ดยับครับผม พี่แกซอยกระหน่ำราวกับว่าอยากให้พลอยนั้นแตกอีกรอบพร้อมกัน  ปั้บ ปั้บ ปั้บ ริวเร่งกระแทกใส่ร่องหีหนึบแน่นของพลอย ยอ่งริวซอยเร็วเท่าไรพลอยก็ได้รังความเสียวจากจุด G Spot ถี่ขึ้น ถี่ขึ้นเท่านั้น จนทั้งคู่ไม่อาจจะทานทนต่อความเสียวนี้ได้อีกแล้ว ♀ งื๊ออ งื๊ออออออ  ♂ อู้ววววว ซื๊ดดดดดด ปึ้ด ปึ้ดดดด 


ริวซอยจนพลอยแตกสองรอบติดๆ ส่วนตัวเขานั้นก็เขื่อนแตกเหมือนกัน เขาเกร็งลำควยเพื่อบีบน้ำเงี่ยนทุกหยาดหยดออกมา จนมันไหลกระฉูดเข้าเต็มมดลูกของพลอย ♀ อ๊อย  อ๊อยย ริวดึงเอวถอยหลังและแอ่นกดควยย้ำเข้าไปอีกแล้วปล่อยมันอีกครั้ง



จนทั้งปริมาณและความร้อนของน้ำกามจากริว ทำให้พลอยถึงกับตาเหลือกเลย ริวค่อยๆทิ้งตัวลงมาจูบที่ไหล่ของพลอยและล้มตัวนอนลงทับอย่างเหนื่อยอ่อน


[ ริว ]  :  แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก  ซื๊ดดดด


[ พลอย ]  :  งื๊อออ ซื๊ดดด คนบ้า ทำเค๊าเสร็จอีกแล้วเนี่ย งืออ  2 รอบติดเลย งืออ


[ ริว ]  :  ก็ที่รัก น่ารักเกินไปนี่ครับ ริวอยากทำแบบนี้ทั้งวันเลย ( เอี้ยวตัวจูบที่เส้นผม )


[ พลอย ]  :  ทะ ทั้งวันเลยเหรอ ( เสียงแผ่วๆ )


[ ริว ]  :  ( หน้าเริ่มเสีย )  ระ ริวพูดเล่นครับ พลอยอย่าโกรธริวนะ ริวขอโทษ


พลอยนั้นครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ จริงๆเธอคิดเรื่องนี้ไว้หลายวันแล้วล่ะ มันอาจนะดูเวอร์ๆแต่ส่วนตัวแล้วเธอคิดว่ามันน่าจะดี เธอค่อยๆพลิกตัวขึ้นมานอนหงายและมองที่ชายคนรักที่ตอนนี้ยันตัวขึ้นมามองหน้าเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกว่ารักมากเพียงใด



[ พลอย ]  :   เปล่าค่ะไม่ได้โกรธ  ( ทำหน้าครุ่นคิด ) งืมมม ริวคะ ถ้าพลอย... งือออ ถ้าวันไหนพลอยยุ่งมากๆๆ จนไม่มีอารมณ์ที่จะ make love กัน  ริวจะยังรักพลอยมั้ย พลอยมีความสุขมากนะคะที่ได้ทำกับริว แต่คือออ ถ้าวันไหนพลอยเรียนจนเครียด ๆ ๆ  แล้วไม่ให้ริวทำ ริวจะโกรธมั้ย ( ก้มหน้าก้มตา เขินอาย )



[ ริว ]  :  บ้า ยัยบ๊อง ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้ริวเลิกรักพลอยหรอก ริวรู้ว่าปีหนึ่งงานเยอะเรียนเยอะขนาดไหน ริวเองก็ไม่ได้หื่นขนาดที่ว่าต้องได้ทำทุกวันนะครับ แต่ที่ทำกับพลอยเมื่อคืน เพราะมันอดใจไม่ไหวจริงๆ พลอยไม่โกรธริวใช่มั้ยที่ริว.... งืมมม ที่อึ๊บพลอยไปน่ะ



พลอยไม่พูดอะไร เธอจ้องไปที่ใบหน้าของตอนนี้มีเหงื่อออกมา สายตาของเขาบ่งบอกว่ากำลังกังวลเป็นอย่างมาก เธอค่อยๆจับหน้าของริวโน้มมาและจูบอย่างแผ่วเบาก่อนจะพูดว่า


[ พลอย ]  :  พลอยมีความสุขมากค่ะ ที่รักของพลอย


ริวได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับน้ำตาไหล ความเหนื่อยล้าความทุกข์ใจตลอด 10 ปีนั้นถูกคำพูดของพลอยแค่ประโยคเดียวเติมเต็ม จนความเหนื่อยล้านั้นหายไปหมดเลย รุ้งพลอยเห็นดังนั้นจึงกอดริวไว้แนบตัวราวกับว่าปลอบไม่ให้ริวร้องไห้ เธอรู้สึกขอบคุณผู้ชายคนนี้เหลือเกินที่ทำอะไรให้เธอมากมายขนาดนี้ ส่วนริวก็รู้สึกขอบคุณพลอย ขอบคุณที่ทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมาย


[ ริว ]  :  ป่ะพลอย อาบน้ำกัน เดี๋ยวริวจะไปซื้อยาให้


[ พลอย ]  :  หือ  ยาอะไรคะริว พลอยไม่ได้ป่วยนี่นา


[ ริว ]  :  ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินครับ เมื่อคืนริวปล่อยในทุกครั้งเลย แถมเมื่อกี้ก็ด้วย แตกในทุกดอกเลย แหะๆๆๆๆๆๆๆ


พลอยได้ฟังก็เขินไม่รู้จะพูดยังไง ทั้งที่กลัวการมี Sex แต่เมื่อคืนก็ยินยอมพร้อมใจยอมให้ริวซอยไม่ยั้งแถมยังให้แตกในอีก แต่เธอก็ดีใจที่ริวไม่ลืมที่จะรับผิดชอบมัน อย่างน้อยก็คิดจะไปซื้อยาคุมให้เธอ



[ พลอย ]  :  งือออ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ กินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินไม่ดีหรอกค่ะ ผลค้างเคียงแรงมากมาย พลอยเคยอ่านในหนังสือ


[ ริว ]  :   พลอยพูดอะไรริวไม่เข้าใจ ถึงเราจะต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่ริวจะไม่ให้พลอยท้องตอนนี้เด็ดขาด ยังไม่เกิน 72 ชั่วโมง ยังทันครับ ป่ะรีบอาบน้ำกัน


[ พลอย ]  :  คือ พลอยอยู่ในช่วงปลอดภัยค่ะริว ไม่งั้นพลอยไม่ยอมให้ปล่อยในหรอกค่ะ ถึงพลอยจะรักริวแค่ไหน แต่พลอยก็ต้องรักตัวเองเหมือนกันนะคะ ฮี่ๆ


คำพูดของพลอยนั้น มันทำให้ริวถึงกับพูดไม่ออก พลอยอยู่ในช่วงปลอดภัยถึงยอมให้ทำ ริวยิ้มแก้มบานเลย แต่เขารู้สึกผิดเช่นกันที่เมื่อคืนนั้นคิดแต่จะแตกในอย่างเดียว โดยที่ไม่สนใจเลย แต่เขาก็รู้สึกดีกับพลอยขึ้นไปอีกเช่นกัน


[ พลอย ]  :  ครั้งหน้าก็ใส่ถุงยางนะคะ ตาริวหื่น ซื๊ดดด อ๊อยย


สมชื่อตาริวหื่นจริงๆ แค่แปปเดียว ริวก็จับเอวพลอยโยกซะแล้ว ตอนนี้ควงแท่งโตของริวถูกหอยของพลอยคร่อมทับอยู่ ทันทีที่เสียดสีกันความสยิวก็บังเกิดทันที ซื๊ดด อ๊อยย หัวรบนิวเคลียร์สีม่วงที่เปรอะเปื้อนไปด้วยสารเคมีสีขาวขุ่นกำลังถูไถกับร่องแคมสีชมพูไปมาจนเริ่มมีน้ำใสๆไหนออกมา


[ ริว ]  :  ซื๊ดดด อ่าาาส์ ขออีกทีนะครับ


[ พลอย ]  :  เง้อออ พอแล้วค่ะตาหื่น ริวทำพลอยเสร็จไปสองรอบแล้วนะ อีกอย่างป้าเกสรก็รออยู่ด้วย



พลอยได้จังหวะก็แลบลิ้นใส่และวิ่งหนีริวไปที่ห้องน้ำทันที ถ้าช้ากว่านั้นสักวินาทีเธอคงโดนริวกับซอยอีกแน่ๆ แต่อย่างว่าล่ะครับท่านผู้อ่าน คนมันอยากก็ยากจะห้ามได้ ริวตามพลอยเข้าไปอาบน้ำแบบเนียนๆ ทำเป็นถูสบู่นู่นนี่นั่นสุดท้ายก็ จับดูดนม จูปปาก เกี่ยวหอย จนสุดท้ายพอปลุกอารมณ์พลอยได้ ริวกดกดไหล่ให้พลอยนั่งลงและโม๊คให้เขาจนได้





และสุดท้ายเขาก็จับเธอเย็ดด้วยสารพัดท่ายืน





ริวกระแทกตูดอวบๆของพลอยอีกเกือบ 10 นาทีอย่างเมามันส์ พลอยก็ได้แต่ยืนครางเสียวและรับการรุกล้ำจากควยของชายคนรักด้วยความเต็มใจและมีความสุข อีกทั้งพลอยยังโดน ริวจับเย็ดแตกในด้วยท่ามังกรอุ้มแตงปิดท้าย นั่นจึงทำให้พลอยได้รู้จักกับคำว่าแตกกลางอากาศอีกด้วย






หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมายกับบทเพลงสวาทใต้สายน้ำจากฝัวบัว ทั้งคู่อาบน้ำและลงมาพร้อมๆกัน และก็พบว่าตอนนี้มีอาหารเช้า 2-3 อย่าง และทุกๆอย่าง ริวสามารถกินได้ด้วย


[ พลอย ]  :  เย้ อาหารเช้าที่ป้าเกสรทำ ริวกินได้หมดเลย มีทั้งหมูทั้งไก่


[ ริว ]  :  อื้ม โชคดีจัง


[ ป้าเกสร ]  :  ทานเยอะๆนะคะคุณริว ป้าไม่รู้ว่าคุณริวไม่ทานปลา เมื่อคืนป้าเลยทำอาหารไม่เยอะ


[ ริว ]  :  หือ  ป้าเกสรรู้ได้ไงครับผมไม่กินปลา



[ ป้าเกสร ]  :  อืม....


ย้อนกลับไปเมื่อในตอนที่ลุงอุดมนั้นเห็นว่าทีวิญญาณหญิงสาว ที่แสนสง่างามเดินตามริวออกไปนั้น


[ ลุงอุดม ]  :  ( กำพระเครื่องไว้แน่น ) สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยคุ้มครองคุณริวด้วย คุณริวเป็นเด็กดี


ในขณะที่ลุงอุดมกำลังอธิฐานจิตเพื่อขอให้พระพุทธคุณจากพระเครื่องหลวงปู่โต๊ะที่ห้อยคอนั้นคุ้มครองริว ร่างอรชรงดงามนั้นก็หันมา และส่งจิตเป็นคำพูดดังขึ้นในหัวของลุงอุดม


[ หญิงสาว ]  :  ไม่ต้องห่วงอุดม ชั้นมาดี


และหญิงสาวตนนั้นก็เดินทะลุกำแพงไป ลุงอุดมยกมือพนมมือเหนือหัวราวกับกำลังไหว้สิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะที่ลุงอุดมกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านนั้น เสียงดังกล่าวก็ดังขึ้นอีกครั้ง


[ หญิงสาว ]  :  เด็กคนนี้ไม่กินเนื้อปลา ฝากด้วยล่ะอุดม


ลุงอุดมหันรีหันขวางเลิ่กลั่กไปหมด ใคร  ใครไม่กินปลา เด็กคนไหน หรือว่าคุณริว ลุงอุดมเก็บความคิดนั้นไว้ในใจ แต่พลอยก็วิ่งลงมาเจอ และถามหาริวพอดี และพอพลอยวิ่งออกไปเพื่อตามริวกลับมา ป้าเกสรก็ลงมาพอดี คืนนั้นลุงอุดมเล่าทุกเรื่องให้ป้าเกสรฟังด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนกเล็กน้อย ส่วนป้าเกสรก็รับฟังด้วยท่าที่เฉยๆราวกับไม่ได้ตื่นเต้นอะไร


[ ป้าเกสร ]  :  นี่ตาดม แกอยู่รับใช้บ้านนี้กับชั้นมาตั้งกี่ปี แกยังไม่ชินอีกเหรอ แกก็รู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นยังไง


ป้าเกสรพูดแค่นั้น แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ส่วนลุงอุดมนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่ว่าจะพบเจอกี่ครั้ง ไม่ว่าจะมีเสียงต่างๆเข้ามาในหัวเขากี่ที ลุงก็ไม่เคยชินสักที




••••••••



ปัจจุบัน


[ ป้าเกสร ]  :  อ๋อ เมื่อคืนป้าสังเกตน่ะค่ะว่าจานของคุณริว ไม่มีเศษเนื้อปลาอยู่เลย มีแต่ถั่วลันเตา ป้าเลยเดาได้ว่าคุณริวน่าจะไม่ทานเนื้อปลา


[ ริว ]  :  อ๋อครับ ขอบคุณครับป้าเกสร ดีใจจังครับ


[ พลอย ]  :  นี่ค่ะริวกินเยอะๆ นะ


[ ริว ]  :  ค๊าบบบ


พลอยตักเนื้อหมู เนื้อไก่ให้ริว ราวกับภรรยามือใหม่ดูแลสามี ป้าเกสร กับ คนรับใช้คนอื่นๆก็มองด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความสุขเหลือเกิน จนทั้งคู่ทานอิ่มเรียบร้อยก็เป็นเวลา 08.00 น. วันนี้ริวบอกกับพลอยว่าต้องไปธุระให้พ่อจะให้พลอยนอนพักที่บ้าน แต่อย่างว่าแหละพลอยก็ขอตามไปด้วยซึ่งริวเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังดีใจด้วยซ้ำที่จะได้อยู่ใกล้พลอย



แต่ริวย้ำอีกครั้งว่าไปรอบนี้เดินไกลนะ เท่านั้นแหละพลอยวิ่งขึ้นข้างบนห้องเลย จน 10 นาทีผ่านไปพลอยกลับลงมาพร้อมลุคใหม่ พลอยมาพร้อมกับเสื้อยืดสีชมพู กางเกงสามส่วนสีน้ำตาลแบบสปอร์ตเกิร์ล รองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังสีขาว ริวเห็นก็ถึงกับตะลึงไม่น้อยโคตรน่ารัก น่ารักจนริวอยากจะลากขึ้นห้องไปขย่มเย็ดซะเหลือเกิน ไม่ได้ๆงานต้องมาก่อน ริวจึงเดินไปจูงมือพลอยและเดินออกไปด้วยกัน



แน่นอนว่าทั้งคู่ใช้บริการ Taxi เหมือนเดิม เป้าหมายคือ ถนนเยาวราช เมื่อมาถึงพลอยก็ ตื่นตาตื่นใจกับภาพที่เห็นมากๆ จริงอยู่ที่พลอยเคยได้ยินชื่อ แต่พลอยก็ไม่เคยได้มาเลย ทุกอย่างมันแปลกหูแปลกตาไปหมด พลอยเดินดูนั่นเข้าร้านนี่ อยากชิมนู่นอยากลองกินนี่ หลายอย่างสารพัดไปหมด ริวเองก็ตามใจพลอยเต็มที่ ก็เมียทั้งคนนี่น๊อ หรือต้องบอกว่าเมียอีกคนดี



[ พลอย ]  :  หืออ


พลอยหัวควับเลยพอได้ยินบทสนทนาภาษาจีน พลอยจับใจความได้ พวกเขากำลังหาทางกลับที่พัก แต่พวกเขาหลงทางซะแล้ว พลอยจึงรีบตรงดิ่งเข้าไปทันที แต่ริวนั้นก็ได้สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง กร๊อบ !!!


บทสนทนาภาษาจีน



[ พลอย ]  :  เกิดอะไรขึ้น มีอะไรให้ช่วยบ้างไหมคะ



[ นักท่องเที่ยวจีน ]  :  โอ้ๆ ๆ ๆ  ขอบคุณสวรรค์เรารอดแล้ว คือพวกเราหลงทาง เราจะกลับที่พัก แต่เราเดินกันเพลินไปหน่อย คุณพอจะแนะนำเราหน่อยได้มั้ย


[ พลอย ]  :  อ๋อ ได้ค่ะ พวกคุณเห็นตรงนั้นมั้ย มันเป็นสถานีย่อยของตำรวจท่องเที่ยว คุณสามารถขอข้อมูลได้ที่นั้น


[ นักท่องเที่ยวจีน ]  :  โอ้ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณคุณผู้หญิงมากจริงๆ


นักท่องเที่ยวจีนกลุ่มนั้น กล่าวขอบคุณรุ้งพลอยเป็นอย่างมาก พวกเขาหลงทางหาทางกลับที่พักไม่เจอโชคดีที่พลอย ในขณะที่พลอยนั้นกำลังทำท่าเชิดใส่ริว ราวกับกำลังจะอวดว่าตนเก่งมั้ย แต่ริวก็หยิบบางอย่างขึ้นมา มันเป็นกระเป๋าเงินของพลอย


[ พลอย ]  :  ง๊าาา ตกไปได้ไงเนี่ย เง้อออ ขอบคุณค่ะริว


[ ริว ]  :   มีรางวัลมั้ยครับ


ริวทำแก้มป่องๆ ราวกับจะบังคับว่าให้หอมแก้ม แต่พลอยนัันก็เขินเกินกว่าที่จะทำได้ เธอจึงจุ๊ปไปที่นิ้วของตัวเองและไปแตะที่แก้มของริวแทน


[ ริว ]  :  โหยยยยยยย ขี้โกงงง แต่ก็ชื่นใจ ป่ะไปซื้อของกันต่อ  พลอยอยากลองกินเกาลัดมั้ย


[ พลอย ]  :  อยากค่ะ ๆ ๆ ๆ


[ ริว ]  :  ป่ะ ไปตรงนู้นกัน เจ้าอร่อยประจำเยาวราชเลยนะ


[ พลอย ]  :  เย้ๆ ๆ ไปค่ะๆๆ



ริวนั้นจูงมือพลอยเข้าร้านนู้นออกร้านนั้น จนได้ของติดไม้ติดมือมากมายเลย พลอยสนุกและมีความสุขมากๆ เธอหัวเราะเธอยิ้มอย่างที่ไม่เคยได้ทำจริงๆ แต่ในอีกด้านหนึ่งที่ ในมุมตึกเล็กๆ กลุ่มนักท่องเที่ยวจีนกลุ่มนั้นได้หยุดอยู่ตรงนี้ ทำไมพวกเขาไม่กลับโรงแรม


[ มิจฉาชีพ 1 ]  :  อ๊ากกกกกก  ไอ้นั่นมันหักแขนกู ผัวอีนั้นมันทำกู โอ๊ยยย


[ มิจฉาชีพ 2 ]  :  มันเป็นใครวะ ทำไมมันรู้ว่าพวกเราจะฉกกระเป๋าอีนั่น


[ มิจฉาชีพ 1 ]  :  กูจะไปรู้เหรอ โอ๊ยยย  แขนกูหักแล้ว


[ มิจฉาชีพ 3 ]  :  เห้ย มันเอาเวลาที่ไหนหักแขนมึง พวกเราใช้เวลากับอีนั่นไม่ถึง 1 นาทีเลยนะ



[ ???? ]  :  แต่พวกแก ต้องใช้เวลาอีกหลายปีเพื่อรับโทษในคุก !!!



พวกมิจฉาชีพนั้นหันควั่บไปตามเสียงทันที และภาพตรงหน้าก็คือ กลุ่มตำรวจไทยและสากล รวม 10 นาย อาวุธครบมือ พวกมันแทบจะเป็นลมหมดสติ นี่มันเกิดอะไรขึ้น แค่ไม่ถึง 10 นาทีให้หลังที่พวกมันคิดจะล้วงกระเป๋าของเหยื่อรายใหม่ ( พลอย ) ก็มีตำรวจตามมามากมายแล้ว นี่มันไป แหย่ ผี ห่า ซาตาน ตัวไหนเข้า พวกมันถึงต้องเจอจุดจบแบบนี้


แน่นอนว่าพวกมันจะวิ่งหนี แต่ก็ถูกยิงด้วยปืนไฟฟ้าจนล้มชัก จนไอ้สองคนที่เหลือนั้นได้แต่คุกเข่ายกมือเหนือหัวยอมจำนน ใครจะไปรู้ว่านักท่องเที่ยวกลุ่มนี้คือมิจฉาชีพปลอมตัวมา พวกมันจะอาศัยฉากหน้าเป็นนักท่องเที่ยวหลงทาง จะหาเหยื่อชาวไทยที่นิสัยดีและมีความรู้ภาษาจีน เพื่อที่จะแกล้งสอบถามเส้นทาง


มันจะเป็นนกต่อให้อีกคนนึงที่เป็นทีมงานเดียวกับมันคอยล้วงกระเป๋าเหยื่อ พวกมันทำสำเร็จมาหลายครั้งและไม่เคยโดนจับได้ แต่พวกมันไม่รู้เลยว่าข้อมูลของพวกมันถูกส่งต่ออย่างลับๆในหน่วยงานความมั่นคง และถูกเก็บไว้เป็นความลับ แต่คนในองค์กรก็เคยติดต่อขอให้ริวกะที่มาเรียนที่ไทยช่วยสืบเสาะหาตัวคนร้าย ริวจึงจำหน้าพวกมันได้ และพอริวเห็นว่าพวกมันกำลังจะลงมือกับพลอย


ริวจึงเดินอ้อมหลัง ของไอ้คนฉกกระเป๋า เขาล็อคมือมันไว้และบิดดังกร๊อบบ จนข้อมือมันหลุด พอกระเป๋าตกจากมือมันก็ลนลานเดินหนีไปทันที ส่วนนกต่ออีก 2 คนก็ไม่ได้รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น มันเห็นพวกของมันเดินออกจากพื้นที่ ก็คิดว่าคงได้เงินแล้ว พวกมันจึงรีบเดินตามออกไป แต่ระหว่างนั้นเองริวกะก็ได้หย่อนมือถือของตัวเองลงในกระเป๋าของมัน เขาเปิด GPS ให้ใครบางคนรับรู้ และทำการกระชับพื้นที่เข้ามา จนสามารถตามจับตัวมันได้สำเร็จ


ด้านริวนั้นเขาไม่บอกพลอย และ ไม่อยากให้พลอยรู้เรื่อง เพราะนี่คือครั้งแรกที่พลอยได้ออกมาเที่ยวได้มีความสุข มันคงจะเป็นอะไรที่แย่สำหรับพลอยถ้ารู้ว่าเธอนั้นไม่ระวังตัวจนโดนล้วงกระเป๋าไป นั้นจึงทำให้ริวตัดสินใจที่จะไม่บอกพลอย และแกล้งทำเป็นว่าพลอยทำกระเป๋าเงินตกแทน


ริวซื้อนู่น ซื่อนี่จนเต็มมือไปหมด พลอยเองก็สนุกมากๆ ได้เห็นอะไรแปลกๆใหม่ๆเต็มไปหมดเลย พลอยยิ่งเห็นของที่ริวซื้อพลอยยิ่งคิดถึงพี่ๆที่โรงงาน ทุกๆอย่างมันเป็นของที่พี่ๆเขาชอบกินหมดเลย โดยเฉพาะเขากวางและสมุนไพรต่างๆที่มีกลิ่มหอม อาม่าจะชอบมากๆ  อีกทั้งโสมจีน พี่กุลก็ชอบมากๆ ( อาม่าและพี่กุล เป็นคนที่มีพระคุณกับพลอย มากๆ สามารถตามอ่านได้ที่ side story ของรุ้งพลอย ตอนที่ 5 6 7 ได้ครับ )


พลอยเคยตั้งเป้าหมายไว้ว่าถ้าวันนึง พลอยทำงานเก็บเงินได้ พลอยจะซื้อของพวกนี้ไปฝากพี่กุลและอาม่าให้ได้เลย แต่พอเห็นราคาแล้ว ก็แทบถอดใจเหมือนกัน


[ พลอย ]  :  งือออ ทำไมของพวกนี้แพงจัง


[ ริว ]  :  ร้าน เฮง เฮง เฮง เป็นร้านที่ดังมากเลยนะที่จีน เขามาเปิดสาขาที่ไทย สินค้าทุกอย่างจะถูกคัดสรรค์อย่างดี ก่อนที่จะแพ็คส่งมาที่ไทย ราคามันสูงก็ต่องยอมจ่ายแหละ ถ้าอยากได้คุณภาพที่ดี


[ พลอย ]  :  งืออ พลอยคงไม่มีปัญญาซื้อแน่ๆเลย ถ้าริวไม่ซื้อให้  อ๊อย


ทันทีที่พลอยทำหน้าเศร้า ริวก็เขกหัวพลอยดังก๊อง จนพลอยร้องเลยทีเดียว


[ พลอย ]  :  งืออ ก๊องหัวพลอยทำไม ริวใจร้าย


[ ริว ]  :   เรามาเที่ยวกันนะ อย่าคิดเรื่องอื่นสิ่ ถ้าดื้ออีกริวจะตีก้นนะ


[ พลอย ]  :  ไม่เอาาาาาาาาา จะไม่ดื้อแล้ว จะทำตัวเรียบร้อย จะ~


[ ริว ]  :  ไม่ต้องทำไรหรอก ( พลอยหน้าเสีย )  อยู่เฉยๆก็น่ารักแล้ว


โอ๊ยยยยย พลอยนั้นหัวใจเต้นตุ๊ปๆต่อมๆเลยแบบนี้ ริวเล่นหยอดแบบนี้พลอยถึงกับไปไม่เป็นเลย


[ พลอย ]  :  เง้ออออ ริว อ๊ะ ฮืออออ พลอยเขินนะ


[ ริว ]  :  5555  ป่ะๆๆๆ ของครบแล้วไปกันเถอะ ต้องไปธุระให้ปู่อีก


[ พลอย ]  :  หืออ  คุณปู่ฝากให้ทำอะไรเหรอคะริว


[ ริว ]  :  ปู่ฝากให้หาซื้อของบำรุงไปเยี่ยมเพื่อนของท่านน่ะ ป่ะๆ


ริวนั้นถือของเต็มมือทั้ง 2 ข้างเลย พลอยจะช่วยถือแต่ริวก็ไม่ยอม พลอยก็ได้แต่สงสัยว่าจะไปกันยังไง จนสักพักก็มีรถเก๋งสีกำขับมาจอดตรงหน้าของริวและพลอย เมื่อเปิดประตูลงมาก็พบว่า เป็นชายรูปร่างภูมิฐานใส่สูทสีดำ


Ohayo go sai matsu izanagi taicho
โอฮาโย โกะ ซาอิ มัส อิซานางิ ไทโช

แปลเป็นไทยว่า สวัสดีครับหัวหน้าอิซานางิ



[ ริวกะ ]  :  ไงเซริซาวะ เรียบร้อยมั้ย



[ เซริซาวะ ]  :  สวัสดีครับ นี่ครับ


เซริซาวะ ( จาก mirai & kirara story ) ยืนโทรศัพท์มือถือของริวกะคืนให้ริวกะ นั่นเพราะในขณะที่ริวกะหักแขนไอ้โจรคนนั้น ริวกะยังแอบเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองยัดลงไปในกระเป๋าของพวกมันด้วย นั่นจึงทำให้กองกำลังทั้งหมดกระชับพื้นที่เข้าจับกุมได้ทันที


[ เซริซาวะ ]  :  โชคดีนะครับ ที่วันนี้พวกผมมาที่นี่พอดี


[ ริวกะ ]  :  ก็เพราะรู้ว่ามานี่แหละ ถึงได้ติดต่อไป


พรึ่บ ๆ ๆ ๆ อยู่ดีๆเซริซาวะ ก็ล็อคคอริวกะและลากไปคุยกันอีกทางทันที





[ เซริซาวะ ]  :  เดี๋ยวครับหัวหน้า สาวสวยคนนั้นใครครับ ไม่ใช่เด็กที่ชื่อคิราระนี่ครับ


[ ริวกะ ]  :  แค่กๆ ชั้นหายในไม่ออก ก็รุ้งพลอยไง คนที่ชั้นตามหามาตลอดน่ะ


[ เซริซาวะ ]  :  หน่านี๊ !!! จริงเหรอครับ  หัวหน้าอย่าบอกนะครับ ว่าคุณจะสร้างฮาเล็ม ไหนจะคุณอั้ม กับ คุณมิไรอีก นี่ควบ4 เลยเหรอครับ


[ ริวกะ ]  :  บ้าน่า อย่าพูดแบบนั้นนะเฟ้ย พี่อั้มไม่เกี่ยวนะ พี่มิไรก็ด้วย ( มึงล่อพี่เขาไปแล้วไอสาดริว )


[ เซริซาวะ ]  :  คุณอั้มน่ะผมพอจะเชื่อนะ แต่คุณมิไรน่ะ ผมว่ายังไงเธอก็ตกหลุมรักหัวหน้าตั้งแต่ไปช่วยเธอแล้ว


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ยๆๆ เซริซาวะ พูดไรเนี่ย



[ เซริซาวะ ]  :  โถ่ววว ถึงผมจะฝีมือไม่เก่งเท่าหัวหน้า แต่ผมก็ผ่านน้ำร้อนมาก่อนนะ ผมดูออกน่า 5555555




ริวกะกับเซริซาวะพูดคุยราวกับสนิทกันมากๆๆ จนพลอยแอบยิ้มเหมือนกันแต่ดูแล้ว เซริซาวะเหมือนจะอายุมากกว่าริวหลายปีเลย ริวนั้นลากเซริซาวะมาแนะนำกับพลอยทันที เพราะเขาอยากให้พลอยนั้นรู้สึกว่าเจาไม่มีความลับกับเธอ


••••                             ••••
บทสนทนา ภาษาอังกฤษ
••••                             ••••


[ ริว ]  :  พลอย นี่เซริซาวะ ครับ ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายดูแลเรื่องคุมประพฤติของนักเรียนทั่วโตเกียว


[ พลอย ]  :  สวัสดีค่ะ คุณเซริซาวะ ดิฉันรุ้งพลอยค่ะ


[ เซริซาวะ ]  :  คร๊าบ คุณรุ้งพลอย เคยได้ยินแต่ชื่อตัวจริง สวยมากเลยครับ


[ พลอย ]  :  เคยได้ยิน ?  เหรอคะ  ?


[ เซริซาวะ ]  :  หัวหน้าอิซานางิ ชอบพูดให้ฟังเสมอเลยครับ ว่าคุณรุ้งพลอยทั้งสวยทั้งน่ารัก


พลอยได้ฟังก็เขินออกนอกหน้าเลย แต่เธอสะดุดกับคำว่าหัวหน้านี่สิ่ ทำไมคุณเซริซาวะเรียกริวกะว่าหัวหน้า


[ พลอย ]  :  คุณเซริซาวะคะ ทำไมคุณถึงเรียกริวว่าหัวหน้าล่ะค่ะ ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท แต่ว่าดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าริวเยอะเลย



[ เซริซาวะ ]  :  อ๋อ 55555   คือตอนที่หัวหน้าเรียนอยู่ญี่ปุ่น หัวหน้าอิซานางิเนี่ย เขาเป็นคณะกรรมการนักเรียนฝ่ายคุมประพฤติครับ ทั่วทั้งโตเกียวเนี่ยไม่มีใครกล้าแหยมเลยนะครับ คุณรุ้งพลอย


[ ริว ]  :  เห้ยๆ !!! พอแล้วเซริซาวะ อ๊อยยย


ในระหว่างที่ริวกำลังห้ามเซริซาวะนั้น รุ้งพลอยก็ได้ก็ได้หยิกเข้าที่แก้มของริวทันที


[ พลอย ]  :  พลอยอยากฟังค่ะ ริวอย่าห้ามสิ่ นี่แนะๆ ( หยิกริวต่อ )  เล่าต่อเลยค่ะคุณเซริซาวะ


เซริซาวะเห็นดังนั้นก็หัวเราะใหญ่เลย หัวหน้าคนเก่งของเขาแพ้ทางรุ้งพลอยหมดรูปเลย


[ เซริซาวะ ]  :  ครับ แล้วคราวนี้ พอหัวหน้าสร้างชื่อมากขึ้นๆ ทางกรมการศึกษาจึงจัดตั้งกองสารวัตรนักเรียนขึ้นมาครับ เพื่อสอดส่องและควบคุมความประพฤตของนักเรียนที่เกเร และได้เชิญหัวหน้าอิซานางิมารับตำแหน่งครับ



[ พลอย ]  :  โหหห เท่ส์จัง


[ เซริซาวะ ]  :  ใช่ครับ สาวๆนี่กรี๊ดมากๆเลย  ส่วนตัวผมเอง ก็ชื่นชมในฝีมือของหัวหน้าตั้งแต่ตอนที่ผมยังทำงานเป็นตำรวจอยู่ ผมจึงลาออกจากราชการมาสอบบรรจุเข้าหน่วยงานของหัวหน้าครับ


[ พลอย ]  :  แสดงว่าเจ้าชู้น่าดูแน่ๆเลย ฮึ่มมม



[ เซริซาวะ ]  :  ไม่เลยครับ หัวหน้าเรียนหนังสือและทำงานไปด้วยเลยไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลยครับ หัวหน้าบอกว่าจะรีบเรียนให้จบและมาตามหาคุณรุ้งพลอยที่นี่ ส่วนมากเวลาไปไหนมาไหน ก็จะไปกับคิราระนั่นแหละครับ สาวๆคนอื่นไม่มีเลย ผมรับประกัน


พลอยนี่ยิ้มเลยพอเซริซาวะพูดแบบนี้ แต่พลอยคิดอะไรอยู่กันแน่ พลอยไม่หึงคิราระเลยอย่างงั้นเหรอ


[ ริว ]  :  แต่ก่อนจะมาเรียนที่ไทย ชั้นลาออกแล้วนะเฟ้ย เซริซาวะ แล้วนายก็เป็นหัวหน้าแล้วด้วยเลิกเรียกชั้นว่าหัวหน้าสักที


[ เซริซาวะ ]  :  อะไรล่ะคร๊าบบบบบบ ผมแค่รักษาการณ์แทนเท่านั้น ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าหัวหน้าแล้วนา อีกอย่างชื่อของหัวหน้าก็ยังอยู่ในระบบของรัฐบาลนะครับ อ่า ฮ้าๆๆๆๆ



เซริซาวะนั้นพูดแซวริวกะอย่างเป็นกันเองและดูสนิทกันมากๆ จนพลอยถึงกับอมยิ้มเลยทีเดียว ริวได้บอกพลอยว่า ต้องรบกวนให้เซริซาวะไปส่ง เพราะของมันเยอะมากๆ เรียก Grap แบบเดิมมันลำบาก อีกอย่างที่ที่จะไปนั้นไม่อนุญาตให้รถโดยสารทุกชนิดเข้า หลังจากนั้นเซริซาวะก็ช่วยริวกะยกของขึ้นรถและเก็บอย่างเรียบร้อย ริวกะเปิดประตูให้พลอยขึ้นด้านหลังรถ ส่วนตัวเขาจะไปนั่งหน้ากับเซริซาวะ เพราะไม่อยากให้เขาต้องกลายเป็นเหมือนโชเฟอร์ที่ต้องขับรถให้เขา



[ เซริซาวะ ]  :  นั่งหลังกับคุณรุ้งพลอยเลยครับหัวหน้า



[ ริวกะ ]  :  เห้ย ไม่ได้ ชั้นขอให้นายมาช่วยรับ ไม่ได้ให้มาเป็นคนขับรถให้


[ เซริซาวะ ]  :  เอาน่าๆๆ กำลัง Honey moon ไม่ใช่เหรอครับ ให้ผมเป็นสารถีสักวันก็ได้คร๊าบ


[ พลอย ]  :  เง้อออ คุณเซริซาวะพูดอะไรคะ


พลอยนั้นเขินจนหน้าแดงแป๊ดเลยก็ว่าได้ ตลอด 10 ปีที่ผ่านมาเธอลำบากเธอสู้มาตลอด สู้เพื่ออนาคต แต่ว่าอนาคตข้างหน้าที่เธอวาดฝัน เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเร็วแบบนี้แถมยังมีคนที่เธอรักร่วมเดินในอนาคตนี้อีกด้วย ในขณะที่สองหนุ่มมองไปที่พลอยกำลังเขินอาย ริวกะก็ได้ยกนิ้วโป้งให้เซริซาวะ  very good  เขาพูดสั้นๆก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูหลังเพื่อนั่งกับรุ้งพลอย และจากนั้นรถก็แล้วออกไปยังจุดหมาย จุดหมายที่พลอยก็คาดไม่ถึง



รถของเซริซาวะแล่นขึ้นโทลเวย์และแล่นไปยัง รังสิต-ปทุมธานี พลอยเคยขึ้นโทลเวย์ครั้งแรกก็ถึงกับตื่นเต้นไปหมดเลย ริวก็อดไม่ได้ที่จะลูบหัวอย่างเอ็นดู  เพราะท่าทางของพลอยมันช่างดูไร้เดียงสาเอามากๆ



[ ริวกะ ]  :  เซริซาวะ แล้วงานที่นู้นเป็นไงบ้าง


[ เซริซาวะ  :  เหนื่อยครับ พอหัวหน้าออกจากตำแหน่ง พวกนักเรียนนักเลงก็เหิมเกริมหนักมาก ดีนะครับ ที่ได้คุณอาโอยามะ มาช่วยไม่งั้นผมเหนื่อย


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ออ เหนื่อยใจจริงๆเล๊ยยยย


มั่บบบ พลอยนั่นจับที่แขนริวราวกับจะให้กำลังใจ จนริวนั้นรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นนี้ เซริซาวะที่มองผ่านกระจกหลังก็ถึงกับยิ้ม เพราะเขาก็พึ่งเห็นหัวหน้าของเขาก็มีมุมแบบนี้ด้วย


[ เซริซาวะ ]  :  หัวหน้า ผมว่าเราหยุดคุยเรื่องงานกันดีไหมครับ อุสส่าห์ได้มากับคุณรุ้งพลอยทั้งที อย่าคุยเรื่องงานให้เสียเวลาเลยครับ


ริวกะถึงกับต้องหยุดและคิดตามเลย เพราะมันจริงอย่างที่เซริซาว่าพูด ตอนนี้สิ่งที่เขาควรสนใจคือรุ้งพลอย ไม่ใช่งาน



[ ริวกะ ]  :  ขอบใจนะ เซริซาวะ  .... พลอยจ๋าาาาาา


[ พลอย ]  :  ง๊าาาาา อย่ากอดแบบนี้ พลอยอายนะ เง้อออ



ริวกะกล่าวขอบใจเซริซาวะและเอี้ยวตัวกอดเอวพลอยทันที ทำให้เธอถึงกับเขินอายหน้าแดงไปหมด ส่วนเซริซาวะก็อมยิ้มไม่หยุด ถึงจะเก่งเรื่องการต่อสู้แต่ริวกะก็ยังเป็นเพียงวัยรุ่นอายุ 20 เท่านั้น มันจึงทำให้เขายังขาดความยั้งคิดและใส่ใจกับสิ่งรอบข้างยังไม่มากเท่าที่ควร เซริซาวะเองที่ทีอายุมากกว่าจึงจำเป็นต้องชี้ทางให้ริวกะ


[ เซริซาวะ ]  :  ว่าแต่หัวหน้าครับ พอผมไปส่งหัวหน้ากับคุณรุ้งพลอยแล้ว ผมต้องขอตัวเลยนะครับ พอดีผมต้องขึ้นเครื่องกลับญี่ปุ่นตอนบ่าย 4 โมง


[ ริวกะ ]  :  อื้มได้ๆ ขอบใจนะที่ช่วยมารับ



[ เซริซาวะ ]  :  ด้วยความยินดีครับหัวหน้า



ริวนั้นพูดกับเซริซาวะจบก็หันมาอิงซบไหล่พลอย ทันทีพลอยนั้นก็เขินๆนะ แต่เธอก็เอียงหัวมาอิงแนบเช่นกัน มันอบอุ่น มันอบอุ่นจริงๆ พลอยนั้นจับมือของริวไว้แน่นราวกับไม่อยากปล่อยเลย จนเธอผลอยหลับไป ริวเขย่าๆๆแต่พลอยนั้นก็หลับไปแล้ว


[ เซริซาวะ ]  :  คุณรุ้งพลอยหลับไปแล้วเหรอครับ


[ ริวกะ ]  :  ใช่คงเหนื่อยสะสมมาทั้งอาทิตย์ เซริซาวะชั้นมีเรื่องให้นายช่วย


เซริซาวะนั้นเปลี่ยนเสียงทันที เพราะรู้ว่ามันต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่ๆ ไม่งั้นหัวหน้าของเขาไม่พูดคำว่า ขอให้ช่วยแน่นอน


[ เซริซาวะ ]  :  ครับหัวหน้า


[ ริวกะ ]  :  ช่วยสืบข้อมูลของคนให้ที


[ เซริซาวะ ]  :  ได้ครับ แต่ว่า...


[ ริวกะ ]  :  ไม่ต้องห่วง มันไม่ผิดกฎหมาย แต่ถ้าข้อมูลตรงไหนมันลึกเกินขอบเขตอำนาจของนาย.และส่อแววว่าจะผิดกฎหมาย ไม่ต้องทำมัน เอาเท่าที่ได้


[ เซริซาวะ ]  :  ได้ครับโล่ง.อกไปที หัวหน้าจะให้ผมสืบประวัติของใครครับ





และทั้งคู่พูดคุยแลกเปลี่ยนข้อมูลต่างๆที่ริวกะ อยากให้ช่วยจนเสร็จสิ้น ผ่านไปราว 20 นาทีพลอยจึงสะดุ้งตื่นก็พบว่าตัวเองนั้นนอนหนุนตักริวอยู่ วินาทีแรกที่รู้พลอยถึงกับเขินจนทำอะไรไม่ถูก


[ ริว ]  :  ตื่นแล้วเหรอครับ


[ พลอย ]  :  งุมมม งือๆๆ เผลอหลับจนได้แหะๆๆๆๆ


[ ริว ]  :  นอนต่อไปมั้ย ถึงแล้วริวจะเรียก


[ พลอย ]  :  ตื่นแล้ว  อื๊ออออ ( บิดขี้เกียจ ) คุณเซริซาวะขับรถนิ่มจริงๆจริงค่ะ พลอยหลับสบายเลย



[ เซริซาวะ ]  :  ผมถือว่าเป็นคำชมที่ยอดเยี่ยมเลยนะครับเนี่ย






เซริซาวะรับคำขอบคุณจากรุ้งพลอย และหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พลอยนั้นตื่นเต้นมากๆ เมื่อรถขับผ่านมหาวิทยาลัยของตน พลอยนั้นชอบตึกทรงเพชรนี้มากๆมันทั้งสวย ทั้งอลังการมากๆเลย จนขับไปได้สักพักพอเข้าเขตนวนครฯ เซริซาวะขับรถมายังปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เขาชำเรืองมองที่เกจ์น้ำมันที่มันเหลือครึ่งถัง เขาจึงแวะเข้าไปเติมน้ำมันทันที เพราะว่ารถคันนี้เขายืมบริษัทของริวมาใช้ เขาจึงจำเป็นต้องเติมน้ำมันคือให้เต็มถัง  ทั้ง 3 ลงมาพักยืดเส้นยืดสาย ที่สนามหญ้าสนามที่เดิม พลอยจำได้ดี เพราะชีวิตใน กรุงเทพฯของพลอยเริ่มต้นที่นี่ ที่นี่เคยมี


[ ริว ]  :  เฮ้อ... ไม่ได้มาที่นี่ตั้งนาน ร้านแฮมเบอเกอร์ย้ายไปเมื่อไรเนี่ย


[ พลอย ]  : .หาาาา


พลอยนั้นตกใจเลยที่อยู่ดีๆ ริวก็พูดแทรกขึ้นมาแต่ที่แปลกใจคือทำไมริวถึงรู้ล่ะว่าที่นี่เคยมีร้านแฮมเบอเกอร์


[ พลอย ]  :  ระระริว ริวเคยมาที่นี่เหรอ


[ ริว ]  :  อื้ม ตอนที่มากรุงเทพฯเพื่อจะสมัครเรียนเมื่อปีก่อน ริวพาพวกอาฮายาเตะมาเลี้ยงที่นี่ก่อนบินกลับญี่ปุ่น น่ะ ช่วงนี้เมื่อปีที่แล้วล่ะมั้ง


พลอยนั้นหัวใจเต้นสั่นไม่หยุดเลย ใช่จริงๆ ใช่จริงๆ เธอและริวเคยอยู่ที่แห่งนี้ถึงจะคนละเวลาคนละวันก็ตาม


[ พลอย ]  :  ที่นี่มีความทรงจำของพลอยค่ะ


[ ริว ]  :  หืม ความทรงจำ


[ พลอย ]  :  ค่ะ ตอนที่พลอยหนีมาจากลพบุรี  พลอยเจอพี่คนนึงค่ะ เป็นใครจากไหนก็ไม่รู้ เขานั่งข้างๆพลอยบนรถทัวร์ เขาเป็นคนดีมากเลยนะริว เขาพูดเตือนสติ เขาพูดชี้ทางจนพลอยคิดได้ พลอยจึงล้มเลิกความคิดจะเข้า กรุงเทพฯแต่เลือกที่จะทำงานเก็บเงินแทน แล้วที่ๆเคยเป็นร้านเบอเกอร์นั่น ( ชี้ไป )  ก็เป็นที่แรกที่พลอยได้เข้าไปค่ะ ในตอนที่พลอยนั่งหิวเพราะไม่มีเงิน ก็มีพนักงานใจดีคนนึงเอาชุดอาหารมาให้พลอยด้วยริว


[ ริว ]  :  หือ ชุดอาหาร


[ พลอย ]  :  งื้มม ตอนนั้นพลอยมีเงินติดตัวไม่มาก จะสั่งอย่างอื่นกินมันก็แพง พลอยสั่งแค่เบอเกอร์ไก่เปปเปอร์ชุดละ 39 กับน้ำรีฟิลมากินแก้หิว  แต่พนักงานคนนั้นเขาก็เอาชุดใหญ่มาให้พลอยเลย บอกว่าพลอยเป็นลูกค้าคนที่ 199 เลยได้สิทธิพิเศษ ( จับมือริวแน่นๆๆ )


[ ริว ]  :  โห มีสิทธิพิเศษแบบนั้นด้วย


[ พลอย ]  :  ใช่ พลอยเลยได้กิน ทั้งพายข้าวโพด ทั้งเบอเกอร์เนื้อปลา มันอร่อยๆมากๆเลยนะริว ( น้ำตาไหล ) แม้ว่าตอนดึกเบอเกอร์มันจะเย็น จะย้วยหมดแล้วมันก็ยังอร่อย  แต่ริวรู้มั้ย ตอนที่พลอยกำลังหิวอีกครั้ง พนักงานคนนั้นก็หยิบอาหารมาให้อีกชุดและบอกว่าเป็น Happy birth day meal เซทพิเศษวันเกิด พลอยอึ้งมากๆเลยนะริว พลอยได้อิ่มท้อง พลอยรู้สึกปลอดภัย พลอยรู้สึกอุ่นใจ เขาใจดีมากๆเลยนะ อีกอย่างวันนั้นพลอยจะไปหาเช่าห้องรายวันเพื่อนอนพักผ่อน เขาก็ช่วยพูดกับพี่หัวหน้ากะดึกขอพาพลอยขึ้นไปนอนชั้น2 เขาบอกมันดึกแล้ว กลัวพลอยจะเป็นอันตราย เขาใจดีกับพลอยมากๆเลยนะริว


พลอยได้บอกเล่าเรื่องราวความทรงจำดีๆเมื่อปีที่แล้วให้ริวฟังด้วยน้ำเสียงที่ดูสดใส แต่ก็แฝงไปด้วยความเศร้าเล็กน้อย  เพราะตั้งแต่วันนั้นพลอยก็ไม่ได้เจอเพื่อนคนนั้นอีกเลยและไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ย แต่ดูเหมือนว่าริวจะสงสัยอะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว เพราะที่ฟังๆมามันมีหลายจุดที่มันผิดพลาดแน่นอนว่าพลอยนั้นคงไม่โกหก แต่คนที่โกหกคือคนที่ช่วยพลอยต่างหาก




[ ริว ]  :  หืม คนที่ 199....Happy birth day meal....   อื้ม เพื่อนคนนั้นใจดีมากๆเลยนะ



[ พลอย ]  :  เอ๋ ทำไมริวทำเสียงแบบนั้นคะ ( ทำหน้าสงสัย )


[ ริว ]  :  โปรโมชั่นที่บอกว่า คนที่ 199 ได้กินฟรีมันไม่มีหรอกครับ อีกอย่าง Happy birth day meals มันก็จะจัดเฉพาะสาขาในห้างครับ สาขาย่อยอย่างdrive tru ไม่มีครับพลอย



[ พลอย ]  :  ฮ๊ะ !!! งั้นแสดงว่า ( น้ำตาปริ่มๆ ) ทั้งที่เจอกันครั้งแรก... ทำไมเขาถึง... ( น้ำตาปริ่ม x2 )



[ ริว ]  :   ริวถึงบอกไงว่าคนๆนั้นใจดีมากมายเลย ( ยิ้ม )



พลอยนั่งน้ำตาไหลจากสองตา โดยที่ไม่มีเสียงร้องสักแอะ มันเป็นน้ำตาจากความปลาบปลื้ม น้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจ เธอหนีจากฝันร้ายมาสู่เมืองใหญ่ที่ไม่รู้จักใครสักคน ในยามที่เธอทุกข์ยากกลับมีคนยื่นมือเข้ามาช่วย ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเธอคนนั้นต้องเอาเงินของตัวเองซื้ออาหารชุดนั้นให้พลอยแน่ๆ พลอยเสียดาย เสียดายที่ไม่ได้เจอเสียดายที่ไม่ได้กล่าวคำขอบคุณกับเธอคนนั้นเลย


[ พลอย ]  :  พลอยยังไม่ได้ขอบคุณปาล์มเลยริว พลอยอยากเจอปาล์มอีกจังเลย


เฮือก !!!  ริวสะดุ้งโหยงทันทีพอได้ยินชื่อนี้ ชื่อของยัยผู้หญิงที่เขานั้นยกให้เป็นที่ 1 ด้านทำตัวน่ารำคาณ


[ ริว ]  :  ชื่อก็มีเยอะแยะทำไมต้องชื่อเดียวกันด้วยวะ ( เดี๋ยวมึงก็รู้ไอ้มังกร เดี๋ยวรู้เลย )


ริวบ่นอุปในใจ เพราะยังไงก็ไม่มีทางเป็นคนเดียวกันแน่ๆ


[ ริว ]  :  ริวเชื่อนะว่าพลอยกับปาล์มน่ะต้องได้เจอกันอีก  ขนาดพลอยมาจากต่างจังหวัด ชะตายังลิขิตให้ได้มารู้จัก ให้ได้มาช่วยเหลือกันเลย เชื่อริวนะครับ


ริวพูดปลอบใจพลอยที่ซึมลงไปทันตาเพราะได้รู้ความจริงว่าปาล์มนั้นออกเงินค่าอาหารให้ และเพียงได้ฟังคำปลอบโยนจากริว พลอยนั้นก็สีหน้าดีขึ้นทันที เธอยิ้มให้ชายคนรักอย่างสดใสราวกับจะบอกว่า ชั้นเชื่อเธอ และตอนนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เซริซาวะเดินมาจากร้านสะดวกซื้อพอดี



[ เซริซาวะ ]  :  ป่ะครับหัวหน้า เสร็จเรียบร้อยแล้ว


เซริซาวะเรียกทั้งคู่ให้กลับขึ้นรถ เพราะเขากำลังจะไปส่งทั้งคู่ยังจุดหมายซึ่งอยู่ไม่ไกล และที่ที่นั่นคือความทรงจำที่แสนวิเศษของรุ่งพลอย เพียงแค่เซริซาวาเลี้ยวรถเข้านิคมอุสาหกรรมนวนครเท่านั้น พลอยก็ถึงกับตาเบิกโพรงใจเต้นตึ้กๆๆๆๆๆๆ  นี่ขนาดเธอจากที่นี่ไปไม่กี่เดือน แต่เธอกลับคิดถึงที่นี่มากเหลือเกิน


พลอยคิดว่าริวคงจะมาเยี่ยมหุ้นส่วนหรือไม่ก็ผู้หลักผู้ใหญ่ที่อยู่ในเครืออิซานางิกรุ๊ปแน่ๆ เพราะดูจากของที่ซื้อแล้ว มันมีแต่ของบำรุงกำลังทั้งนั้นเลย พลอยอยากไปที่บริษัท พลอยอยากไปเยี่ยมพี่กุล พลอยอยากไปที่หอพักไปเยี่ยมอาม่า พลอยคิดถึงๆๆๆ เอี๊ยด !!!  เซริซาวะชะลอรถเพื่อเข้าโค้งทำให้แรงเฉื่อยจากการเบรคนั่นทำให้พลอยถึงกับชะงักเล็กน้อย แต่มันก็มากพอที่จะทำให้เธอหลุดจากภวังค์ ทันใดนั้นพลอยก็ตาโตลุกวาวพอดี เพราะโซนนี้มันเป็นโซนของบริษัทที่เธอทำงานนี่นา


[ พลอย ]  :  ริวๆๆ  เดี๋ยวตอนที่ริวไปทำธุระ พลอยขอไปหาคนรู้จักได้มั้ย


[ ริว ]  :  หือ  พลอยรู้จักคนในนี่เหรอ


[ พลอย ]  :  ใช่ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ปีที่แล้วพลอยเคยทำงานโรงงานที่นี่


ริวนั้นอึ้งแดกเลย อดีตลูกคุณหนูนี่ชีวิตเธอฝ่าฟันอะไรมาบ้างเนี่ย แค่รู้ว่าทำงานเด็กเสิร์ฟก็ปวดหัวใจมากพอแล้ว แต่นี่เธอยังเคยเป็นสาวโรงงานมาอีก ริวได้แต่ด่าตัวเองในใจว่า แต่ในขณะนั้นพลอยก็ได้ยื่นมือมาจับมือของเขาไว้และพูดว่า


[ พลอย ]  :  รู้นะว่าคิดมากอีกแล้ว อย่าคิดมากนะคะริว


[ ริว ]  :  แต่ว่า....


[ พลอย ]  :  จากนี้ไปก็ดูพลอยดีๆสิ่คะ และก็หื่นให้น้อยๆลงนะคะ เมื่อเช้าปล้ำไปพลอยไปตั้ง 3 รอบ ตาคนบ้ากาม แบร่ๆๆๆๆๆ


ตอนแรกริวก็ตกใจว่าทำไมพลอยกล้าพูดออกมาแบบนี้ เขาลืมไปว่าพลอยนั้นพูดกับเขาด้วยภาษาไทย เซริซาวะจึงฟังไม่รู้เรื่อง แต่ว่าเซริซาวะนั้นเห็นภาษากายและรอยยิ้มของทั้งคู่ ก็เดาได้ทันทีว่าเป็นเรื่องดีแน่ๆ พลอยมองทุกตึก ทุกอาคาร เธอจำได้หมดทุกกระเบียดนิ้ว อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว ความทรงจำเก่าๆกับที่บริษัทแห่งนี้มันมาเรื่อยๆแล้ว ทันใดนั้นสายตาพลอยก็มองเห็น ตึกทรงยุโรปร่วมสมัย ถึงแล้ว ถึงแล้ว ที่นั่นคือ ที่ที่ทำให้พลอยมีวันนี้ ที่แห่งนี้มีเธอคนนั้นอยู่


[ พลอย ]  :  ริวๆๆ ถึงแล้ว จอ~ ( จอดหน่อย )


เอี๊ยด !!! พลอยยังไม่ทันพูดเซริซาวะก็จอดรถเสียแล้ว พลอยถึงกับงงเป็นอย่างมากคุณเซริซาวะรู้ได้ไงว่าเธอจะลงที่นี่


[ ริว ]  :  ป่ะพลอย ลงกันถึงละ


[ พลอย ]  :  หาาาาา


พลอยถึงกับอุทานตกใจที่ริวบอกว่าถึงแล้ว ก็ทั้งแถบนี้มีแค่โรงงานของพี่กุลนี่นาหรือว่า....   ในระหว่างที่พลอยคิดอยู่นั้น ประตูบริษัทก็ถูกเปิดออก พลอยถึงกับตื่นเต้นดีใจ เพราะเธอคนนั้นคือพี่ที่พลอยช่วยงานเอกสารประจำ ในขณะที่เซริซาวะและริวกำลังขนของลงจากกระโปรงหลังรถนั่นพลอยก็เปิดประตูพุ่งพรวดเข้าไปหาพี่คนนั้นทันที



[ พลอย ]  :  พี่กิ่งงงงงงงง


[ พี่กิ่ง ]  :  หะ หาาา พะ พะ พลอยเหรอ


เพราะพลอยนั้นดูสวยขึ้น แต่งตัวดีขึ้น และออกจากบริษัทไปเกือบ 2 เดือน ทำให้พี่กิ่งนั้นจำไม่ได้ในตอนแรก แต่พอได้มองหน้าใกล้ๆเธอก็จำได้ทันทีว่านี่คือพลอย ส่วนริวนั้นก็ ยืนมึนๆ ได้แต่คิดในใจว่า อิหยังหว่า  สองคนนี้รู้จักกันเหรอ ส่วนเซริซาวะนั้นพอขนของฝากลงมาเสร็จเรียบร้อยเขาจึงขอตัวกลับทันที


[ เซริซาวะ ]  :  หัวหน้าครับ ผมขอตัวเลยนะครับ


[ ริว ]  :  อื้ม ขอบใจนะเซริซาวะ ชั้นฝากเรื่องนั้นด้วยนะ


[ เซริซาวะ ]  :  ครับ ถ้าถึงญี่ปุ่นแล้ว ผมจะติดต่อมาอีกทีครับ


[ ริว ]  :  อื้ม เดินทางปลอดภัย


เซริซาวะโค้งหัวเพื่อทำความเคารพริวกะ และเดินมาลารุ้งพลอยก่อนที่จะขึ้นรถกลับไปทันทีอย่างรวดเร็ว พลอยถึงกับงงว่าทำไมรีบขนาดนั้น แต่ในระหว่างนั้น ระหว่างที่พลอยกำลังกอดพี่กิ่งด้วยความคิดถึงอยู่ ก็ได้มีเสียง เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจนทุกคนต้องหันไป มันเป็นเสียงที่พลอยนั้นคิดถึงเหลือเกิน


[ พี่กุล ]  :  ยืนตากแดด เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก สอนไม่เคยจำเลยนะพลอย


พลอยมองไปที่ต้นเสียงนั้น พลันน้ำตาก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว เพราะต้นเสียงนั้นคือพี่กุล พี่กุลคนที่เหมือนแม่คนที่ 2 ของเธอ พี่กุลคนที่เป็นคนที่ผลักดันให้พลอยมีทุกวันนี้ พลอยรีบเดินเข้าหาพี่กุลอย่างรวดเร็ว เธอยกมือไหว้พี่กุลพร้อมกับก้มตัวสวมกอดไปที่เอว เธอกอดไว้แน่นเหลือเกินราวกับว่าไม่ได้พบกันมาหลายปี  ส่วนพี่กุลก็ลูบหัวพลอยอย่างเอ็นดูราวกับว่าเจอลูกสาวที่ไม่ได้พบกันมาเนิ่นนาน


[ พี่กุล ]  :  สบายดีไหมพลอย


[ พลอย ]  :  สบายดีค่ะๆๆ สบายดีมากมายเลย พี่กุลสบายดีไหมค่ะ ยังทำงานหามรุ่งหามค่ำอีกรึเปล่าคะ พักผ่อนบ้างรึเปล่าคะ


[ พี่กุล ] :  เอ... นี่ติดเชื้อมาม๊ามารึเปล่าเนี่ย ตัวแค่นี้หัดบ่นพี่นะ เดี๋ยวตีเลย


[ พลอย ]  :  แฮ่ๆๆ หนูเป็นห่วงพี่กุลนี่คะ


ทั้งสองกอดและพูดคุยกันราวกับญาติกันก็มิปาน แต่ถ้าคนที่ไม่รู้จักทั้งสองคน คงคิดว่าทั้งสองนั้นคงเป็นแม่ลูกกันแน่ๆ เพราะด้วยสายตาและน้ำเสียงที่ทั้งคู่พูดคุยกัน มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน


ส่วนริวนั้นยืนแดก จุด จุด จุด ไปดิ่ค๊าบ เพราะตัวเขาเองนั้นก็ตั้งใจมาเยี่ยมพี่กุลเช่นกัน พลอยนั้นนึกขึ้นได้ว่าริวนั้น มาด้วย เธอจึงตั้งใจจะแนะนำริวให้พี่กุลรู้จักในฐานะคนรัก ถึงจะเขินบ้างแค่พลอยก็อยากเรียกริวแบบนั้นจริงๆ


[ พลอย ]  :  พี่กุลคะ คนนี้


[ พี่กุล ]  :  ว่าไงริวกะมาแล้วเหรอ หรือ จะให้เรียกเสี่ยวหลงดีล่ะ


[ พลอย ]  :  หาาาาา


[ ริว ]  :  อ่ะแหะ  อ่ะแห่ะ สวัสดีครับน้ากุล



ตุ้งแช่ !!!  ตุ้งแช่ !!! ตุ้งแช่ !!! ตุ้งแช่ !!! ตุ้งแช่ !!!  พลอยงงไปหมดแล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่กุลถึงรู้จักริว ทำไมริวรู้จักพี่กุล



[ ริว ]  :  พลอย...  คนที่พ่อให้มาเยี่ยมก็คือ น้ากุลนี่แหละ หยะ อย่าบอกนะ ที่พลอยบอกว่าทำงานโรงงาน คือมาทำงานที่บริษัทของน้ากุล



พลอยถึงกับยืนอึนเหมือนกันครับ พลอยสับสนไปหมด แต่ถ้าค่อยๆคิดและพิจารณาแเล้ว พี่กุลก็ทำธุรกิจ พ่อของริวก็ทำธุรกิจ การที่ทั้ง2 คนจะรู้จักกันก็ไม่แปลกนี่นา ในขณะที่พี่กิ่งและรปภ ช่วยกันยกของเข้าไปนั้น พี่กุลก็ได้ชวนทั้ง 2 เข้าไปข้างในทันที


[ พี่กุล ]  :  มาเข้ามาก่อน อากาศร้อนมากๆ


พี่กุลเดินนำทั้งคู่เข้าไปข้างในทันที ตลอดทางเดิน พลอยนั้นมอง มอง มอง และก็มอง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเลย ทุกๆอย่าง พี่กุลพาพลอยและริวมานั่งที่โต๊ะทำงาน พลอยนี่เกร็งเลยเพราะไม่รู้จะทำตัวยังไงแล้ว


[ พี่กุล ]  :  ปู่กับพ่อสบายดีไหมเสี่ยวหลง ( เสี่ยวหลง แปลว่ามังกรน้อย )


จากที่เกร็งๆพลอยถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเลย นั่นเพราะเธอรู้ว่าชื่อนั้นมันแปลว่าอะไร มังกรน้อยยังไงล่ะ


[ ริว ]  :  น้ากุลค๊าบ อย่าเรียกผมแบบนั้นสิ่ โหยยย


[ พี่กุล ]  : 5555 น่ารักดีออก เนอะพลอย


[ พลอย ]  :  คะ ค่ะค่ะ


[ พี่กุล ]  :  เห็นมั้ยล่ะ คู่หมั้นของเรายังบอกน่ารักเลย



พลอยสะดุ้ง ฉุกคิดทันที พี่กุลรู้ได้ยังไงว่าทั้งคู่เป็นคู่หมั้นกัน พลอยยังไม่ได้พูดเลย หรือว่าพี่กุลรู้จากริวแต่มันก็ไม่ถูกนี่นา เพราะพี่กุลก็ไม่ได้รู้ว่าตัวเธอเป็นใครนี่นา



[ พี่กุล ]  :  แล้วตามหาพลอยเจอได้ยังไงล่ะริว


[ ริว ]  :   พลอยเรียนคณะเดียวกับผมครับ น้ากุลทำไม่บอกผมล่ะครับ ว่าพลอยทำงานกับน้ากุลตั้งแต่ปีที่แล้ว ผมจะได้มารับพลอย


ตอนนี้พลอยได้ยินก็ยิ่งสับสนไปหมดแล้ว ถ้าเป็นอย่างที่ริวพูด ว่าทำไมไม่บอกผม งั้นก็แสดงว่าตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมาพี่กุลนั้นรู้ว่ามาตลอดว่าเธอเป็นใคร แล้วทำไมพี่กุลทำเหมือนไม่รู้จักตัวตนของพลอย ทำไมพี่กุลรู้เรื่องริวกับพลอย แล้วทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นทำไมพลอยถึงไม่รู้อยู่คนเดียว คำถาม ความรู้สึก ความคิด ทั้งหมดมันตีกันไปหมดตอนนี้ ตกลงพี่กุลทำลงไปทั้งหมดเพื่ออะไรกันแน่


[ พี่กุล ]  :  น้ากำลังเตรียมการณ์


[ ริว , พลอย ]  :  เตรียมการณ์ !!!


ทั้งริวและพลอย ตกใจกับคำพูดของพี่กุล พลอยจึงรู้ได้ทันทีว่าพี่กุลนั้นรับรู้ถึงชาติตระกูลของตนและตัวตนของเธอตั้งแต่แรกแล้วแน่ๆ



[ พลอย ]  :  หมายความว่าไงคะพี่กุล พี่กุลทำไปทำไม พลอยรู้ว่าทุกอย่างที่พี่กุลทำให้ มันดีกับตัวพลอยหมดเลย แต่ทำไมพี่กุลถึงไม่บอกพลอยว่าพี่กุลรู้จักพลอยคะ


[ ริว ]  :  พลอยใจเย็นก่อน


ริวนั้นถึงกับต้องออกปากห้ามพลอย เพราะตอนนี้พลอยถึงกับสติหลุด เธออยากรู้ เธออยากรู้ทุกอย่างว่าทำไมพี่กุลต้องทำแบบนี้ แต่เพียงมือของริวสัมผัสกับแผ่นหลังและพูดให้หยุด พลอยนั้นก็ได้สติทันที เธอมองไปที่พี่กุลที่ยิ้มแย้มและริวที่กำลังจ้องเธอด้วยสีหน้าจริงจัง


[ ริว ]  :  พลอยจำน้ากุลไม่ได้จริงๆเหรอ


[ พลอย ]  :  หมายความว่าไงคะริว


[ ริว ]  :  ก็น้ากุล เขา~


[ พี่กุล ]  :  ไม่เป็นอะไรริว เดี๋ยวน้าพูดเอง


พี่กุลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ไม่มีอาการตกใจหรือไม่พอใจที่พลอยทำอาการแบบนั้น เธอยิ้มแย้มก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบอะไรบางอย่างและคว่ำไว้และนั่งลงเหมือนเดิม



[ พี่กุล ]  :  พลอยรู้มั้ย ว่า อิซานางิ กรุ๊ปนั้นโด่งดังแค่ไหน



[ พลอย ]  :  โด่งดังมากๆค่ะ



[ พี่กุล ]  :  ไม่ใช่แค่โด่งดัง แต่อิซานางิ กรุ๊ป นั้นเต็มไปด้วยชื่อเสียง เกียรติยศ ความน่าเชื่อถือ ถึงจะบอกว่าเป็นอันดับต้นๆของญี่ปุ่น แต่ถ้าจะบอกว่ากำลังจะขึ้นที่ 1 ก็ไม่เกินไปเลย อีกทั้งในภูมิภาคเอเชียอิซานางิกรุ๊ปนั้นถือว่าเป็นบริษัทที่มีคนจับตามองอันดับ 1 เลย



[ พลอย ]  :  ค่ะ   แต่พลอยไม่เข้าใจ ที่พี่กุลบอกว่าเตรียมการ ค่ะ


[ พี่กุล ]  :  ( ยิ้ม ) ต่อให้รินหรือคนทั้งอิซานางิ ยอมรับเรื่องการหมั้นของพลอยและริว  แต่คนรอบๆล่ะพลอยเขาจะวิพากษ์วิจารณ์กันว่ายังไง ตัวริวกะเองนั้นดังมากเลยนะที่ญี่ปุ่น เพราะริวกะนั้นเขาสร้างชื่อเสียงด้วยตัวเอง ไม่ได้ใช้ชื่อของรินเลย ทุกสื่อ ทุกวงการจึงจับตามองริวมากๆ พูดง่ายๆคือริวนั้นคือเซเลปที่ดังมากๆในญี่ปุ่น


พลอยได้ฟังก็ได้แต่นั่งนิ่ง ความต่างของเธอกับริวนั้นมีมากจริงๆ สิ่งที่พี่กุลจะบอกนั้นคงเป็นแบบนี้สิ่นะ


[ พลอย ]  :  พลอย... ไม่คู่ควรกับริวเหรอคะพี่กุล ( ซึมทันที )


[ กุล ]  :  ใช่ ไม่คู่ควร....ถ้าเป็นเด็กที่ตัวเปียกเหงื่อและมา สมัครงานกับพี่เมื่อปีที่แล้วน่ะนะ


พลอยที่กำลังซึมๆก็ถึงกับงง ริวก็เช่นกัน น้ากุลต้องการทำอะไรกันแน่นะถึงพูดแบบนี้ออกมา ส่วนพลอยก็พยายามคิดๆ แต่ก็ยังไม่รู้ถึงเจตนาของพี่กุลจริงๆ ส่วนพี่กุลก็ยิ้มและพูดว่า



[ พี่กุล ]  :   คิดง่ายๆเลยนะพลอย ถ้าริวประกาศว่าจะหมั้นกับรุ้งพลอย เด็กสาวที่ตามหามา 10 ปี แน่นอนต้องมีคนยินดี แต่อีกด้านก็ต้องมีนักข่าวขุดคุ้ยประวัติพลอยแน่ๆ และถ้าเขารู้ว่าพลอยเป็นเป็นแค่สาวโรงงานล่ะจะเกิดอะไรขึ้น


[ พลอย ]  :  ( ทำหน้าเครียด )  อิซานางิกรุ๊ป จะเสื่อมเสียค่ะ


[ ริว ]  :  แต่ว่า น้ากุลครับผมไม่ถือนะครับ


[ พี่กุล ]  :   ริว !!! เงียบและฟังน้า


ริวที่อยู่ดีก็พูดขัดขึ้นมาอย่างลืมตัว การกระทำที่เสียมารยาทแบบนี้ มันไม่น่าเกิดขึ้นจากตัวเขาเลย แต่คงเพราะเขากลัวพลอยจะคิดมาก แต่ว่าพี่กุลนั้นก็ดุจนริวต้องเงียบ ตอนนี้สถานการณ์ยิ่งทำให้พลอยเครียดไปใหญ่เลย


[ พี่กุล ]  :  ทั้งสองคนฟังน้าให้ดี ถึงริวและคนในตระกูลอิซานางิไม่ถือเรื่องประวัติของพลอย แต่คนอื่นๆล่ะริว ริวควรจะรู้ตัวได้แล้ว ว่าต่อให้ริวจะพยายามทำตัวติดดินแค่ไหน แต่จุดยืนของริว ตัวตนของริว และชื่อเสียงที่ริวสร้างไว้มันมากมายนั้นมันก็ยิ่งใหญ่ไม่ต่างกับปู่และพ่อของริวเลย น้าจึงจำเป็นต้องทำให้พลอยนั้นคู่ควรกับริว



พลอยกับริว งงไปหมด นั่งมึนกันเลยทีเดียว อะไรคือทำให้พลอยคู่ควรกับริวกันนะ



[ พี่กุล ]  :  ริวลองคิดตามน้านะ ถ้าน้าปล่อยให้พลอยกลับไปหาริว ตั้งแต่ปีที่แล้วจะเกิดอะไรขึ้น คิดตามให้ดีๆว่านักข่าวจะขุดคุ้ยพลอยว่ายังไง พวกเขาจะได้เจอแค่



- นางสาวกินรี ลูกสาวของผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตริวไว้ ผลการเรียนดี เกรดเป็นเลิศ เป็นเด็กสู้ชีวิตที่เข้ามาในกรุงเทพฯเป็นพนักงานโรงงานเพื่อทำงานเก็บเงินเรียนต่อเท่านั้น


จริงอยู่ที่มันดูดี จริงอยู่ที่ความพยายามของพลอยนั้นน่านับถือ แต่มันก็ไม่มากพอที่พลอยจะได้เป็นลูกสะใภ้ของรินอย่างสมภาคภูมิ แต่ที่น้าไม่ให้พลอยเจอริวเพราะน้าอยากให้พลอยที่เป็นพลอยในตอนนี้ 


- นางสาวกินรี ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยชื่อดัง เข้าเรียนได้ด้วยการสอบคัดเลือกทุนการศึกษา และในขณะที่ทำงานเป็นพนักงานฝ่ายผลิต ( ชิ้นส่วนอุตสาหกรรม ) ยังศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมด้วยตัวเอง จนมีความรู้และสามารถใช้ภาษา อังกฤษและจีนได้อย่างคล่องแคล่วราวกับเจ้าของภาษา และยังมีส่วนร่วมในโครงการธุรกิจอุตสาหกรรมระหว่างประเทศ ตั้งแต่ยังเป็นพนักงานโรงงานและอายุเพียง 19 ปีเท่านั้น



ริวคิดว่าแบบไหนดีกว่ากันลองคิดดูให้ดี การที่ริวอดทนรอไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่ก็เพื่อตัวพลอยในอนาคตด้วย




พลอยกับริวได้ฟังก็ถึงกับอึ้งเลย นี่หรือคือการเตรียมการของพี่กุล เตรียมการเพื่อให้พลอยนั้นคู่ควรกับฐานะคู่หมั้นของทายาทของตระกูลอิซานางิ เมฆหมอกแห่งความสงสัยของพลอยนั้นได้ถูกคำพูดของพี่กุลนั้นขจัดออกไปทั้งหมดแล้ว พลอยนั้นพูดอะไรไม่ออกเลย


จริงอยู่ว่าเธอเคยคิดว่าทำไมพี่กุลเข้มงวดกับเธอมากๆ พี่กุลนั้นไม่เคยโอ๋ ไม่เคยปลอบใจเวลาพลอยทำงานพลาด พี่กุลจะดุแทบทุกครั้งและให้กลับไปแก้ไขเอง จนบางครั้งพลอยแอบน้อยใจจนร้องไห้ก็มี แต่ว่าในทุกครั้งที่ทำดีหรือผลงานนัันออกมาดีพลอยจะได้รับคำชมจากพี่กุลเสมอ


พลอยรู้สึกอยากขอบคุณ แต่คำพูดของพลอยมันจุกอกอยู่ข้าง พลอยไม่สามารถพูดออกมันมาได้ แต่น้ำตาของเธอที่ไหลรินในตอนนี้มัน มันคงสื่อสารแทนได้เป็นอย่างดีว่าเธอรู้สึกเช่นไร ผ่านไปเกือบ 1 นาที อาการของพลอยดีขึ้น เธอจึงเริ่มพูดความในใจของเธอออกไป


[ พลอย ]  :  ขอบคุณนะคะพี่กุล ที่ทำเพื่อพลอยขนาดนี้ทั้งๆที่เราก็ไม่ใช่ญาติ ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่พี่กุลก็เมตตาหนูราวกับเป็นแม่คนที่สองเลยค่ะ


พลอยพูดออกไป พูดออกจากใจ พูดออกไปทั้งน้ำตา จนพี่กุลนั้นยิ้มออกมา แต่ริวนี่สิ่ทำไมทำหน้าแหยๆแบบนั้น


[ ริว ]    เอิ่ม พลอย จำน้ากุลไม่ได้จริงๆเหรอ พลอยเคยเจอน้ากุลมาตั้งแต่เกิดเลยนะ


[ พลอย ]  :  ฮ๊ะ !!!


พลอยนั้นฟังริวพูดแล้วก็ถึงกับสตั้น อะไรนะเคยเจอกันมาก่อนเหรอ พลอยนั้นมองที่ริวสลับกับพี่กุล ที่ตอนนี้นั่งยิ้มไม่หุบเลย พลอยพยายามจ้องๆๆๆ แต่ก็จำไม่ได้


[ พี่กุล ]  :  พลอย จำไม่ได้ก็ไม่แปลกหรอกริว ตอนนั้นก็พลอยเด็กมากๆ



ต่อให้มันจะคือเรื่องจริง พลอยก็ยิ่งไม่เชื่อหูของตัวเอง เป็นไปได้เหรอ มันเป็นไปจริงๆงั้นเหรอ คนตรงหน้านี้เธอเคยเจอตอนเด็กๆ มาแล้วงั้นเหรอ



[ พี่กุล ]  :  เอาล่ะ สงสัยจะแทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้แล้ว ดูแก่เลยนะเนี่ย



พี่กุลเดินไปที่ตู้เซฟข้างหลัง เธอเปิดมันออกมาและหยิบกรอบรูปถ่ายมาหนึ่งรูปและยื่นให้พลอยทันที พลอยพิจารณามองอย่างถี่ถ้วน มองแล้วมองอีก พอแน่ใจเท่านั้นแหละ หัวใจของพลอยมันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย พลอยมองรูปสลับกับมองหน้าพี่กุลพร้อมน้ำตาที่ไหลริน


ในรูปนั้นมีผู้หญิงสองคนนั่งคู่กันและยิ้มอย่างมีความสุข โดยที่มี 1 คนได้อุ้มเด็กสาวอายุราว 1 ขวบไว้ที่ตัก พลอยมองอยู่นานก็มั่นใจว่าสาวสวยในรูปที่กำลังอุ้มเด็กอยู่นั้นคือพี่กุล และที่ยืนข้างๆกันก็คือ พลอย ห๊ะ พลอยเหรอ พลอยได้ไง ในขณะที่พลอยกำลังสับสน ริวนั้นลุกขึ้นมาหาพลอยพร้อมกับมองที่รูปถ่ายที่มีอายุเกือบ 20 ปีเท่าอายุพลอย ริวมองที่รูปและพูดว่า


[ ริว ]  :   พลอยกับคุณป้าสกุณานี่สวยถอดแบบกันมาเด๊ะๆเลยเนอะ



[ พลอย ]  :  ฮ๊ะ ริว นะ นะ นี่คุณแม่เหรอ  งั้นข้างๆนี่ ( มองพี่กุลอีกครั้ง )



[ ริว ]  :  ก็น้ากุลไง ที่อุ้มพลอยอยู่นั่นแหละน้ากุล คุณป้าสกุณารู้จักกับน้ากุลมาตั้งแต่ก่อนที่พวกเราจะเกิดอีก ( มองพี่กุลไม่วางตา )  ตอนพลอยอายุได้ขวบหน่อยๆ น้ากุลเล่าให้ริวฟังว่าพลอยป่วยหนักมาก หมอก็หาสาเหตุไม่ได้ ( มองหน้าริว )  ตอนนั้นน้ากุลเลยขอเป็นแม่ทูลหัวของพลอย เพื่อแก้เคล็ดตามความเชื่อของชาวจีน


[ พลอย ]  :  แม่ทูนหัว ?


[ ริว ]  :  ช่าย ตามธรรมเนียมความเชื่อของชาวจีน ( พ่อของพลอยมีเชื้อจีน พี่กุลก็ลูกคนจีนแท้ๆ ) ถ้าลูกบ้านไหนป่วยโดยไม่มีสาเหตุ หรือ ถูกซินแสทักว่าดวงไม่ดีดวงชง  คนจีนมักจะทำพิธีหรือยกลูกของตนให้เป็นลูกบุญธรรมของคนที่มีดวงเกื้อหนุนกัน หรือ มีบารมีมากพอที่จะช่วยขจัดปัดเป่า สิ่งชั่วร้ายได้ ดวงของน้ากุลน่ะสามารถเกื้อหนุนดวงของพลอยได้ อีกอย่างน้ากุลก็รักพลอยเอ็นดูพลอยอยู่แล้วด้วย พอคุณป้าสกุณาเอ่ยขึ้นมา น้ากุลก็เต็มใจที่จะเป็นแม่ทูลหัวให้พลอยทันที


[ พลอย ]  :  ( ร้องไห้แล้ว )  งะ งะ งั้นก็แปลว่า



[ ริว ]  :  ช่ายย  น้ากุลป็นแม่ทูนหัวของพลอย หรือจะเรียกว่าแม่บุญธรรมก็ได้

 

ฝากตอนอื่นๆด้วยครับผม



• • • • •   รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •






ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12

ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15

ตอนที่ 16






Season2


ตอนที่ 17



_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]

แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล


ตอนที่ 1 :  โนโซมิ คิราระ

ตอนที่ 2 :  การพบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว

ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ

ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ

ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ

ตอนที่ 7 :  ค่ำคืนของหนุ่มสาว



•••••••••••


เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]



การเดินทางของสายรุ้ง


ตอนที่ 1 : มรสุม

ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย

ตอนที่ 4 : วันฝนซา [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ



• • • • • •


กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ


••••••


เรื่องสั้นตอนเดียวจบ
ต่อยอด จากผลงานแปลของ oswald


[ Homunculus ]  :  สุมไฟรัก

เนื้อเรื่องยังสนุกดีเหมือนเดิมคับ

ระหว่างริวกับพลอยในตอนนี้เรียก กามยุทธ ได้หรือเปล่า บรรยายได้ไม่แพ้เวลาสู้กันด้วย วิทยายุทธ ของริวเลย
ถึงพริกถึงขิง จินตนาการออกเลย

น้ากุลนี่วางแผนไว้ล้ำลึกมาก สุดยอด

น้องพลอยเวอร์ชั่นโซดานี่น่ารักไม่เบาเลยครับ รอดูแอลลี่ จะเป็นใครหว่า

โลกนี้มันกลมเหลือเกิน....ทุกคนเกี่ยวพันกันหมด....สรุปว่ารุ้งพลอยก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน

เปิดเผยเรื่องราวมากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ก็คือจบเรื่องหนึ่งแล้วเดินทางไปสู่อีกเรื่องหนึ่งสินะครับ เริ่มเปิดเผยความจริงปิดปริศนาของชีวิตรุ้งพลอยเเล้วไปต่อกับเรื่องอื่น

ในที่สุดเฆมหมอกร้ายๆก็ผ่านไปหมดแล้วนะ พลอย ได้เจอแม่บุญธรรมแบบค่ดไม่ถึงด้วย

ว่าจะมาติดตามน้องพลอยเป็นคนแรก มาช้าเลย  แต่นายริวนี่ไม่ถนอมน้องพลอยเลย กระแทกเอาๆ เน้นทุกดอกแถมแตกในตลอด เสียวแทนเลย
น้องพลอยชีวิตที่ถูกเลือกทั้งริวและพลอยคงมีอะไรที่คู่ควรจึงมาเป็นคู่ครองกลับมาอ่านอีกรอบเพราะรอตอนใหม่ไม่ไหว แต่พลังอีกอย่างของริวคืออะไร และริวไปถล่มแก็งยากุซ่า ตอนไหนหาไม่เจอแล้วรุ้งพลอยมีพลังแห่งธาตุน้ำแน่ๆ

อึ้งและซึ้งในเรื่องราวที่ถ่ายทอดมามากคับ เรื่องราวของเด็กสาวคนนึงที่ชีวิตเจอแต่เสี้ยนหนาม จนวันนึงของชีวิต ปมปันหาต่างๆค่อยๆคลายออก ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีเหตุผลในตัวมันเองเสมอ พลอยควรได้รับสิ่งนี้แล้วครับ ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้ออกมาคับ

Edit พลังในตัวริวน่าจะผสมกับพลังของพลอยตอนมีอะไรกันรึเปล่าครับ จึงทำให้พลังตื่นขึ้นมา

เนื้อเรื่องตอนแรกดูฟุ้งๆ ยังงัยไม่รู้อ่ะ
คงต้องอ่านไปก่อน ยัง งงๆ

อ่านสนุกตลอด แต่ผมว่าปม มันเยอะไปนิด อ่านแล้วรออีกนาน เลยทำให้หงุดหงินมาก 555

โห วางแผนระยะยาวมาก แม่บุญธรรมเลยอะ พลอยเจอวันฟ้าใสจริงๆละ

ได้ฟินกันต่อจนจบแล้ว และก็ได้รู้ความหลังของพี่กุล ได้เห็นความปารถนาดีของพี่กุลที่มีต่อพลอย มาตอนนี้ปลดล๊อคหมดล่ะ ยังเหลือพลอยกับปาล์มที่ยังไม่ได้เจอกัน คงจะเจอกันเร็วๆนี้แน่ใช่ใหมครับ