กว่าผมจะกลับไปถึงมหาลัยก็หมดคาบสุดท้ายพอดี วันนี้ไม่มีซ้อมละครเพราะนางเอกหยุด ผมเลยตรงไปที่ห้องซ้อมดนตรี พอไปถึงผมก็พบว่าเจกับแป้งมารอผมอยู่แล้ว

        "ไปไหนมาว่ะกูนึกว่าวันนี้มึงจะไม่มาซ้อมซะแล้ว" เจ
        "มึงไม่ต้องกลัวหรอก กูขาดเรียนได้ แต่ไม่ขาดซ้อมหรอก"
        "เฮ้ยบีสะพายอะไรมาด้วยวะ ไม่คุ้นกีต้าร์ใหม่หรอ" แป้ง
        "อ้อ เออกีต้าร์ตัวใหม่ พอดีไปเจอแม่ที่ร้านพอดีแม่เลยซื้อให้"
        "เฮ้ยกูก็มีอะไรจะอวด ดูซิกูมีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง" เจ
        "อะไรของมึง กูไม่เห็นมึงจะมีอะไรเปลี่ยนไปเลยนี่ หรือว่าอกหัก"
        "ไอ้บ้า กูไม่ได้อกหักโว้ย กลองชุดนี่ไง เป็นไง OCDP (Orange Country Drum & Percussion) แบบเดียวกับพี่ชัช Body Slam เลยนะโว้ย ส่วนแป้ง Warwick Streamer LX 5 สายเจ๋งเปล่า"
        "พวกแกไปเอามาจากไหนกันเนี่ย ถูกหวยหรือไง"
        "ไม่ถูกก็เหมือนถูกหวะ มีคนเค้าสนับสนุนซื้อมาให้"
        "ใครวะใจดีขาดนั้น สองอย่างนี่รวมกับก็เกือบสามแสนแล้วนะ"
        "เฮ้ยมากกว่านั้นอีก ดูดิ Amp ใหม่ ลำโพงใหม่ Effect อีกเพียบใส่กล่องมาเป็นชุดเลย" เจ
        "นั่นดิใครจะใจดีขนาดนี้"
        "ก็พ่อแกไงบี" แป้ง
        "พ่อนะหรอ"
        "เออก็พ่อแกแหละ เอาของพวกนี้มาให้อาจารย์เมเปิ้ล แล้วอาจารย์ก็เอามาให้เรา"
        "แต่ก็แปลกนะซื้อทุกอย่างยกเว้นกีต้าร์ทั้งๆ ที่ลูกตัวเองเล่นกีตาร์แท้ๆ" แป้ง
        "พวกมึงรีบเอาไปคืนเลยนะกูไม่อยากได้ของพวกนี้"
        "มึงบ้าเปล่าบี มีอะไรเป็นของมึง มีแต่ของกูกับแป้ง"
        "ถ้าพวกมึงจะใช้ของพวกนี้ ก็ไม่ต้องมาซ้อมกับกู"
        "เฮ้ยมึงบ้าหรือเปล่าเนี่ย ที่มึงยังให้แม่ซื้อกีต้าร์ใหม่ให้ได้เลย ทำไมที่พวกกูกลับมีปัญหาวะ"
        "เฮ้ยใจเย็นๆ เจ บีมันไม่ได้บอกแบบนั้นซักหน่อย"
        "ถ้ามึงไม่พอใจที่กูใช้ของที่พ่อมึงซื้อมาให้นักหละก็ ยุบวงกันไปเลย"
        "ใจเย็นๆ ซิวะเจ" แป้ง
        "เออยุบก็ยุบซิวะ"

        ผมหันหลังผลักประตูเดินออกจากห้องซ้อมด้วยความโมโห ทำไมคุณพ่อจะต้องมาแสดงความรวยใส่เพื่อนผมด้วย ถึงจะไม่มีเงินของคุณพ่อผมก็มีเพื่อนดีๆ ได้

        "เดี๋ยวก่อนซิบี" แป้งวิ่งตามมาเรียกผม
        ผมไม่อยากคุยกับแป้งจึงไม่หยุดเดิน แต่แป้งก็วิ่งตามมาดึงแขนผมไว้
        "ใจเย็นๆ ก่อนซิบี ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ แค่พ่อนายซื้อของให้แค่นี้โกรธถึงกับยอมยุบวงเลยหรอ"
        "เธอไม่เข้าใจเราหรอกแป้ง"
        "ใช่เราไม่เขาใจนาย ถ้านายไม่อธิบายเรากับเจไม่มีวันเข้าใจเรื่องนี้หรอก"
        "อธิบายไปเธอก็ไม่เข้าใจ"
        "เฮ้ยนายยังไม่อธิบาย นายรู้ได้ไงว่าเรากับเจจะไม่เข้าใจ"
        "ยังไงพวกนายก็ไม่มีทางเข้าใจเราหรอก"
        "แล้วนายจะเอาไง จะเลิกเล่นดนตรีสากลแล้วหันไปเล่นดนตรีคลาสสิกกับแฟนนายงั้นหรอ หรือถ้านายจะไปหาคนอื่นตั้งวงใหม่ แล้วพอพ่อนายซื้อของให้อีกนายก็ยุบวงอีกแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรอ"
        "ไม่ใช่แบบนั้นแป้ง"
        "ไม่ใช่ก็บอกเรามาซิว่าทำไม" แป้งเริ่มตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้

        ผมสงสารแป้งเลยต้องยอมเล่าว่าทำไมผมถึงโกรธ ตั้งแต่ผมเริ่มจำความได้คุณพ่อก็ทำแบบนี้มาเสมอ คุณพ่อคอยซื้อของให้เพื่อนๆ ผมมาตลอดเหมือนกับกลัวว่าถ้าไม่ทำแบบนั้นแล้วผมจากหาเพื่อนคบไม่ได้ ทำให้ผมรู้สึกว่ามีแต่คนหวังที่จะได้ของจากคุณพ่อผมเท่านั้นมาคุยกับผมมาคบกับผม แล้วสิ่งที่คุณพ่อทำก็ทำให้มีกลุ่มที่ไม่พอใจผมหาว่าผมอวดรวยใช้เงินซื้อเพื่อนๆ อีก

        "แป้งก็เข้าใจนะบี แต่บีเคยถามคุณพ่อไหมว่าทำไมท่านถึงได้ซื้อของแจกเพื่อนๆ บีแบบนั้น แป้งว่าส่วนนึกก็เพราะคุณพ่อบีห่วงบีนะ"
        "แต่เราไม่ต้องการนี่ ทำแบบนี้ คุณพ่อทำแบบนี้ทำให้เราไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจมาคบ แล้วยังทำให้เราโดนรังเกียจอีก"
        "แต่ที่แป้งรู้มาคืออาจารย์เมลเปิ้ลเป็นคนขอให้คุณพ่อของบีบริจากอุปกรณ์ให้กับมหาลัยนะ ไม่ใช่แค่เจกับแป้งนะที่ได้ของใหม่มาใช้ ยังมีคนอื่นได้อีกเยอะเลยหละ"
        "ถ้าเป็นแบบนี้เราคงไม่อยากมาเรียนที่นี่อีกแล้วหละ คุณพ่อทำให้เราเป็นตัวตลกอีกแล้ว"
        "แต่แป้งไม่คิดว่าเป็นแบบนั้นนะ ก็คุณพ่อของบีเป็นประธานมูลนิธิตั้งหลายแห่งไม่ใช่หรอ"
        "ใช่ ท่านตั้งให้คุณปู่ หลังจากคุณปู่เสียไปท่านก็เอามรดกของคุณปู่มาตั้งมูลนิธิพวกนี้"
        "นั่นซิ แล้วแบบนี้บีจะห้ามไม่ให้มีคนขอให้คุณพ่อบีช่วยได้หรอ ครั้งนี้คุณพ่อของบีก็ไม่ได้เป็นคนให้เองแต่เป็นอาจารย์เมลเปิ้ลเป็นคนขอนะ"
        "ถึงจะเป็นแบบนั้นผลมันก็เหมือนเดิมแหละแป้ง"
        "ไม่หรอก เรากับเจไม่ได้คบกับบีเพราะของที่คุณพ่อบีให้หรอกนะ แต่เราคบกันเพราะเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ และเราก็เป็นวงเดียวกัน ครั้งนี้บีมีเพื่อนที่คบด้วยเพราะมีจุดมุ่งหมายเดียวกันแล้ว บีจะทิ้งมันไปเฉยๆ หรอ"
        "แต่"
        "ไม่มีแต่แล้ว เรากลับไปซ้อมกันเถอะ ถ้าบีไม่ชอบใจเรื่องของที่คุณพ่อบีซื้อให้ เราไม่ใช้ได้ และเราก็จะบอกไอ้เจให้ไม่ใช้ด้วย เราขอแค่วงเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ"
        
        ผมไม่ได้ตอบแป้งแต่ก็ปล่อยให้เธอดึงแขนผมเดินกลับไปที่ห้องซ้อม พอแป้งเปิดประตูเข้าไปผมก็เห็นเจกำลังย้ายกลองอันใหม่ไปเก็บ

        "ทำอะไรหนะ" ผมถามเจ
        "กูก็จะเปลี่ยนไปเอากลองอันเก่ามาใช้ไง"
        "ไม่ต้องแล้ว เสียเวลากูจะรีบกลับด้วย ซ้อมๆ กันเลยดีกว่า"
        "งั้นก็มาซ้อมกันเลยดีกว่า เจ" แป้ง
        "เออ"

        ผมรู้สึกดีใจที่ตอนนี้ผมมีเพื่อนแล้ว เพื่อนที่คบผมเพราะเป็นตัวผม แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ยังคงไม่ให้อภัยคุณพ่อที่เคยทำให้ผมไม่มีเพื่อนแท้และที่คุณพ่อเจ้าชู้ทั้งๆ ที่มีคุณแม่อยู่แล้วถึงสามคน เนื่องจากวันนี้ไม่มีซ้อมละครผมกับเจและแป้งเลยได้กลับบ้านกันเร็วกว่าปรกติ

        วันนี้ที่โต๊ะอาหารคุณพ่อไม่พูดถึงเรื่องที่บริจากเครื่องดนตรีให้กับทางมหาลัย คุณพ่อมองหน้าผมแล้วอมยิ้ม ท่านคงรู้ว่าผมรู้เรื่องแล้วแต่ไม่โว้ยวายฟ้องคุณแม่เหมือนทุกครั้ง นั่นเพราะผมเชื่อใจในเพื่อนทั้งสองคนของผมว่าไม่ได้คบผมเพราะของเหล่านี้ และถึงผมจะโวยไปคุณแม่ก้อยกับแม่เจนก็เข้าข้างคุณพ่ออยู่ดีมีแค่แม่แนนที่เข้าใจผมเรื่องนี้ ระหว่างทานข้าวแม่เจนก็โชว์รูปแอนให้แม่ก้อยกับแม่แนนดู

        "วันนี้เจนเจอลูกสะใภ้ด้วยนะชื่อหนูแอน" แม่เจนส่งมือถือให้แม่ก้อยแม่แนนดู
        "น่ารักดี หุ่นก็ดีแบบนี้เป็นนางแบบให้เจนสบายเลยซิ" แม่ก้อย
        "นี่พามาให้แม่รู้จักบ้างซิไอ้ตัวเล็ก" แม่แนน
        "เค้าให้ไปเรียนหนังสือกลับไปจีบสาว นี่ไปเจอแม่เจนด้วยแสดงว่าเช้านี้โดดเรียนซินะ" คุณพ่อ
        "ผมไม่มีเรียนเช้า บ่ายผมก็ไปเรียนตามปรกติครับ"
        "แน่ใจนะไอ้ตัวเล็ก เดี๋ยวพ่อจะถามหนูครีมว่าเราไปเรียนหรือเปล่า"
        "พี่บีก็ ลูกก็ไปเรียนนั่นแหละค่ะ พี่บีดูรูปลูกสะใภ้เราดีกว่านะ" แม่ก้อย
        "ก็สวยดี แต่พ่อว่าหนูฟ้าสวยกว่านะ"
        "ฟ้าไหนค่ะ" แม่ก้อย
        "นี่ไง" คุณพ่อส่งมือถือให้คุณแม่ก้อยดูบ้าง
        "น่ารักเหมือนกันนะค่ะ แต่ดูจะเป็นคุณหนูนะค่ะเนี่ย"
        "ไหนอะดูบ้าง" แม่แนน
        
        "แนนว่าหนูแอนสวยกว่านะ"
        "แต่พี่ว่าหนูฟ้าดูเรียบร้อยกว่านะพี่ชอบ"
        "ชอบนี่เพราะชื่อหรือเปล่าหละ ติดใจจังนะชื่อนี้หนะ" แม่แนน
        "เดี๋ยวเหอะไอ้ตัวเล็ก" คุณพ่อเรียกแม่แนน
        "ก้อยอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะค่ะ"
        "ดูทำพี่ก้อยเค้าน้อยใจพี่อีกแล้วนะ ฝากไว้ก่อนนะเดี๋ยวโดนจัดการ"
        คุณพ่อรีบลุกขึ้นแล้วตามไปง้อแม่ก้อย
        "เราก็เหมือนกันเจ้าชู้นักนะแค่มหาลัยก็มีแฟนสองคนแล้วหรอ" แม่แนนดุ
        "แหมก็วัยรุ่นนะแนน เจอใครสวยก็ชอบไปหมด" แม่เจน
        "ชอบไม่เป็นไร อย่าให้ท้องโย้ก่อนเรียนจบหละ ไม่งั้นหละก็แม่จะตีให้หัวแบะเลย"

        แม่เจนหัวเราะที่แม่แนนพูด จากนั้นแม่แนนก็ตามไปส่งเสียงเจี้ยวในครัวที่คุณพ่อกำลังง้อแม่ก้อยอยู่ แม่เจนเองก็ตามไปด้วย ผมเห็นแล้วก็ได้แต่คิดว่าจะทำยังไงนะ พี่ก้อย ฟ้า และ แอน จะอยู่ร่วมกันแบบแม่ๆ ได้บ้าง ถ้าเป็นไปได้ผมจะรักใครอีกจะมีแค่พวกเธอสามคน ผมจะไม่ทำให้พวกเธอต้องช้ำใจเหมือนที่คุณพ่อทำกับแม่ๆ ผมสัญญา

        วันนี้แอนไม่ได้มาเรียนเพราะไปเทสหน้ากล้องให้คุณแม่เจน ส่วนฟ้าก็ดูยุ่งๆ ผมเลยกลับไปตายที่รังของพี่ก้อย หลังจากซ้อมเสร็จผมก็รีบแยกตัวจากพวกเจและแป้งตรงไปหาพี่ก้อยทันที แต่ผมไปเจอพี่ก้อยกำลังจะไปข้างนอกกับเพื่อนๆ ทีแรกผมเปลี่ยนใจจะกลับบ้านเพราะพี่ก้อยไม่ว่าง แต่พวกรุ่นพี่คะยั้นคะยอให้ผมไปด้วยผมเลยจำต้องไป

        ระหว่างทางเพื่อนๆ พี่ก้อยก็พากันแซวพี่ก้อยว่าหลอกเด็กบ้างหละ เลี้ยงต้อยบ้างหละผมกลัวพี่ก้อยจะโกรธ แต่เธอกลับยิ้มอายๆ ทำให้ผมรู้สึกดีใจว่าพี่ก้อยยอมรับว่าเธอคบผมอยู่ พวกพี่ก้อย (หญิงล้วน) กำลังจะไปร้านเหล้าของเพื่อนที่เปิดใหม่ในย่านใกล้มหาลัยชื่อดัง ร้านตั้งอยู่ในย่านอโคจรที่มีสาวๆ มหาลัยอินเตอร์ชื่อดังชอบเที่ยวกัน

        ผมรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากแต่ก็ไม่กล้าแสดงออกเพราะกลัวจะโดนพี่ก้อยโกรธเอา ร้านที่เปิดอยู่ลักษณะคล้ายๆ กันทุกร้าน แต่ละร้านก็เปิดเพลงแข่งกันทำให้ดูเหมือนไม่มีร้านไหนมีแรงจูงใจให้น่านั่งเลย เพราะเหมือนกับว่านั่งร้านไหนมันก็เหมือนกัน

        "เป็นไงบ้างวะรายได้ดีไหม" รุ่นพี่ 1
        "ก็เรื่อยๆ หวะ" เจ้าของร้าน
        "ทำไมวะ ไหนว่าเด็กเยอะน่าจะขายดีไง" รุ่นพี่ 1
        "ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม" เจ้าของร้าน
        "ก้อยว่าอาจจะเป็นเพราะร้านทุกร้านดูเหมือนๆ กันนะ แล้วก็เปิดเพลงซ้ำๆ กัน ถ้าเปลี่ยนเป็นดนตรีสดน่าจะดึงดูดคนเพิ่มได้อีก"
        "ใช่ๆ กูก็ว่างั้น" รุ่นพี่ 1
        "แล้วตอนนี้กูจะจ้างใครทันวะ ป่านนี้แล้วด้วย สงสัยต้องฉลองเปิดร้านวันแรกด้วยการขาดทุนแล้วหวะ"
        "จะไปยากอะไร ก็นี่ไง อุปกรณ์ก็สะพายหลังอยู่แล้วแค่มี amp ตัวเดียว กับ Mic ซักตัวก็พอ" รุ่นพี่ 1 หันมาหาผม
        "นั่นซิ บีน้อยช่วยเพื่อนพี่หน่อยนะ" ก้อย
        "เออ ก็ได้ครับ"

        แล้วพี่เจ้าของร้านก็จัดที่ให้ผมนั่งเล่นกีต้าร์ เริ่มแรกพวกรุ่นพี่ก็ขอให้ผมเล่นเพลง พี่สาวครับ ผมพอจะเล่นได้แต่ร้องไม่ไหวเพราะไม่ใช่แนว พวกรุ่นพี่เลยขอช่วยกันร้องแทน แล้วผมก็เข้าใจว่าทำไมพวกรุ่นพี่ขอเพลงนี้ เพราะเพลงนี้มันทำให้พี่ก้อยอายจนหน้าแดง พอจบเพลงพวกรุ่นพี่ก็แซวพี่ก้อยกันใหญ่

        หลังจากนั้นผมก็เล่นเพลงตามที่พวกรุ่นพี่ขอ เริ่มมีคนเขาร้านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีโต๊ะอื่นขอเพลงจนผมต้องเอากระดาษโน๊ตมาเทียบดูว่าเพลงไหนขอช้ำกันผมก็จะเล่นเพลงนั้นก่อน เวลาผ่านไปแค่หนึ่งชั่วโมงคนก็แน่นร้าน มีแขกโต๊ะต่างๆ ส่งแก้วเหล้าให้ผมดื่ม ผมพยายามแค่จิบๆ เพราะกลัวเมาแต่จิบไปหลายสิบครั้งผมก็มึนนิดๆ เหมือนกัน

        แต่แล้วผมก็สร้างเมาเมื่อมีกลิ่นน้ำหอมลอยมาเตะจมูก ผมเงยหน้าดูก็เจอใบหน้าของสาวลูกครึ่งฝรั่งหน้าตาสะสวย ผมสีแดงยาวสลวย เธอยื่นกระดาษมาให้ผม ผมรีบรับมาเปิดดูว่าเธอขอเพลงอะไร better man ขอเพลงฝรั่งด้วยสงสัยจะเป็นนักศึกษาของมหาลัยอินเตอร์แถวๆ นี้แน่ๆ

         รุ่นพี่กริ๊ดกร๊าดกันใหญ่ที่ผมร้องเพลงฝรั่งได้ด้วย ระหว่างนั้นผมก็แอบเห็นว่าสาวสวยที่ขอเพลงนี้จ้องมองผมตาไม่กระพริบ ผมไม่ค่อยกล้าสบตาเธอมากนักเพราะกลัวพี่ก้อยจะสังเกตุเห็นพอจบเพลง สาวลูกครึ่งก็เดินมาหาผมอีกเธอส่งกระดาษให้ผม ผมคิดว่าเธอคงขอเพลงอีกแต่พอผมแกะออกดูมันกลับเป็นชื่อและเบอร์โทรของเธอ "โบวี่"

        ผมแกล้งทำเป็นอ่านเหมือนกับว่าเธอเขียนมาขอเพลง จากนั้นผมก็ค่อยๆ แอบเก็บเบอร์โทรของโบวี่ใส่กระเป๋ากางเกง ผมเล่นเพลงต่ออีกหลายเพลงจนตีหนึ่งถึงได้พัก หลังจากนั้นเจ้าของร้านก็เปิดเพลงคลอเบาๆ เพื่อเป็นการผ่อนคลายก่อนที่ร้านจะปิด เจ้าของร้านอยากให้ผมมาเป็นนักดนตรีประจำร้าน แต่ผมก็ต้องปฏิเสธเพราะผมคงกลับดึกแบบนี้ทุกวันไม่ได้

        "งั้นขอให้มาเล่นพรุ่งนี้อีกซักวันได้ไหม แล้วพี่จะรีบหานักดนตรีมาแทน" เจ้าของร้าน
        "แต่ผม"
        "นะๆ พี่ขอหละ ถ้าน้องไม่มาเล่นให้ วันนี้พี่คงเจ็งแล้ว ช่วยพี่อีกซักวันนะ"
        "เฮ้ย แกขอผิดคนแล้ว แกขอไอ้ก้อยนี่ รับรองน้องเค้าไม่กล้าปฏิเสธ"
        "อะไรของแกอะ ฉันจะไปบังคับน้องบีเค้าได้ยังไง" พี่ก้อยพูดแบบเขินๆ
        "แหมๆ ไม่ต้องเขินเลย ว่าไงขอให้น้องเค้ามาเล่นให้ร้านไอ้นิดอีกซักวันได้ไหม"
        "ก็ต้องแล้วแต่น้องเค้าแหละ" พี่ก้อยมองผมแล้วก็รับหันกลับไปพร้อมกับยิ้มจนหน้าแดง
        "เอ้ามัวแต่อายอยู่นั่นแหละ ว่าไง"
        "บีน้อยมาเล่นให้พี่นิดอีกวันได้ไหม" พี่ก้อยพูดโดยไม่กล้าสบตาผม
        "เออ ได้ครับ"
        "เห็นไหมหละ พอเป็นยัยก้อยน้องเค้ารับปากทันที"

        แล้วเพื่อนพี่ก้อยก็แซวพี่ก้อยจนเธออายม้วน ผมบอกพี่นิดเจ้าของร้านว่าจะมาเล่นให้อีกวัน แต่อยากจะพาเพื่อนอีกสองคนมาเล่นด้วยเป็นวง ผมคิดว่าน่าจะลองดูถือเป็นประสพการณ์ที่ดีสำหรับผม เจ และแป้ง พี่นิดตกลงและจะยืมกลองชุดกับอุปกรณ์มาเตียมไว้ให้

        ผมหันมากลับมาที่โต๊ะอีกทีพี่ก้อยก็โดนเพื่อนๆ แกล้งให้มานั่งข้างผมแล้ว จากนั้นเพื่อนๆ พี่ก้อยก็แกล้งผลักเธอให้ไหล่เธอมากระทบไหล่ผม ผมรู้สึกว่าพี่ก้อยมีความสุขมาก ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเหมือนกันที่เธอยอมรับผมต่อหน้าเพื่อนๆ ของเธอแล้ว แต่ก่อนที่พวกเราจะกลับพี่ก้อยก็มีเรื่องงอนผมจนผมต้องตามง้อเธอถึงห้อง เพราะโบวี่เดินมาหาผมพร้อมกับกระซิบบอกให้ผมโทรหาเธอ

        นั่นทำให้พี่ก้อยโกรธผมจนรีบหนีกลับก่อน ผมต้องรีบตามเธอไป พี่เดินไปริมถนนแล้วโบกมือเรียกแท๊กซี่ ผมรีบวิ่งตามไปจนตามเธอขึ้นไปบนรถทัน แต่พี่ก้อยก็ไม่ยอมพูดกับผม ผมอาจจะง้อเธอ แต่ผมรู้ว่าพี่ก้อยคงไม่ชอบใจที่จะให้คนขับแท๊กซี่รู้เรื่องของเรา ผมจับมือพี่ก้อยแต่เธอก็สะบัดหนี ผมต้องทนนั่งเงียบๆ จนถึงหอพักของเธอ

        พอรถจอดพี่ก้อยก็รีบเดินหนีผมเข้าไปในหอพัก ผมต้องรีบจ่ายเงินค่าแท๊กซี่แล้ววิ่งตามเธออีกรอบ ผมตามไปดึงประตูไว้ทันก่อนที่พี่ก้อยจะปิดมัน พี่ก้อยสู้แรงดึงของผมไม่ได้เธอก็ปล่อยประตูแล้วสะบัดหน้าเดินหนีผมไปนั่งบนเตียง ผมรีบเข้าไปในห้อง

        "เป็นอะไรครับพี่ก้อย ผมทำอะไรให้โกรธหรอ"
        "ไม่ต้องมาพูดเลย"
        "มันไม่มีอะไรครับ เค้าก็แค่มาถามว่าผมจะไปเล่นดนตรีอีกไหมคืนพรุ่งนี้ ก็แค่นั้นเอง"
        "แค่นั้นทำไมต้องเอาหน้าชิดกันขนาดนั้นด้วยหละ"
        "ก็เค้าฝรั่ง และเพลงมันก็ดังเค้าเลยพูดข้างหูผม เราไม่มีอะไรกันหรอกครับพี่ก้อย ชื่อเค้าผมยังไม่รู้เลย"
        "แน่ใจหรอว่าไม่มีอะไร"
        "ถ้าพี่ก้อยไม่เชื่อ งั้นพรุ่งนี้ผมไม่ไปเล่นที่ร้านนั้นแล้วดีไหมครับ พี่ก้อยจะได้สบายใจ"
        พี่ก้อยเงียบไปเพราะคงคิดว่าให้ผมทำแบบนั้นไม่ได้
        "ตกลงนะครับ ผมจะไม่ไปเล่นอีก พี่ก้อยจะได้สบายใจ"
        "ไม่ได้ เธอต้องไปเล่นให้พี่นิดซิ สัญญาไว้แล้วนะ"
        "แต่ทำแบบนั้นพี่ก้อยก็ไม่ยอมหายโกรธผม ผมไม่ไปเล่นดีกว่า"
        "ไม่ได้นะ"
        "งั้นพี่ก้อยก็ต้องไม่โกรธผมนะ"
        "ก็ได้"
        "ผมไม่เชื่อหรอก เดี๋ยวพี่ก้อยก็โกรธผมอีก"
        "เอะ บีน้อยนี่ พี่บอกว่าไม่โกรธก็ไม่โกรธซิ"
        "ถ้าพี่ก้อยไม่โกรธผมแล้ว งั้นผมขอหอมแก้มพี่ก้อยเพื่อพิสูจน์นะครับ"
        พี่ก้อยจ้องหน้าผม
        "อ้าวแบบนี้ก็แสดงว่ายังโกรธอยู่งั้นผมก็ไม่ไปแล้วพรุ่งนี้"
        "อะๆ หอมๆ จะได้จบๆ ซะทีพี่ง่วงนอนแล้ว"
        ผมหอมแก้มพี่ก้อยฟอดใหญ่ก่อนจะแกล้งเลยไปดูดซอกคอเธอ
        "โอ้วว บีน้อยพี่ให้แค่หอมแก้มนะ"
        "แหม ก็พี่ก้อยหอมไปหมดทั้งตัวแบบนี้ จะให้ผมทนหอมแค่แก้มได้ไงหละครับ" ผมลุกต่อด้วยการดันพี่ก้อยนอนลงบนเตียงแล้วซุกไซด์ไปทั่วซอกคอและเนินอกเธอ
        "โอ้ยยยย พี่ง่วงแล้ว บีน้อยกลับบ้านเถอะ"
        
        เรื่องอะไรผมจะกลับหละครับ ผมไม่ยอมให้พี่ก้อยนอนคิดเรื่องที่โบวี่มากระซิบข้างหูผมอยู่คนเดียวทั้งคืนหรอกครับ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้นพรุ่งนี้เธอต้องยิ่งโกรธผมมากขึ้นแน่ๆ ผมรีบซุกหน้าไปที่ร่องอกของพี่ก้อยพี่โผล่มาจากชุดแซกสีดำ กลิ่นหอมของเนินอกพี่ก้อยทำให้ผมดูดเลียกินเนินอกพี่ก้อยอย่างหิวโหย

        สองมือผมตะปบหน้าอกของพี่ก้อยพร้อมกับคลึ่งเค้นมันจนพี่ก้อยซูดปาก ผมปลดสายชุดแซกของพี่ก้อยออกจากไหล่ทั้งสองข้าง วันนี้พี่ก้อยใส่บราสีดำลายลูกไม้เซ็กซี่หัวนมเธอชูชันดันบราจนเห็นเป็นก้อนกลมเล็ก ผมรีบก้มลงดูดมันทันที พี่ก้อยแอ่นอกร้องครางพร้อมกับดึงผ้าปูที่นอนแน่น

         "อย่าบีน้อย พี่เสียว"
        "ผมทำแบบนี้ พี่ก้อยจะได้หายโกรธผมไงครับ"
        "ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย โอ้วววว อย่าดูด พี่เสียว"

        ผมไม่สนใจรีบถลกบราพี่ก้อยขึ้นแล้วดูดปลายถันที่ชูชันของเธอ พี่ก้อยร้องซีดลั่น ผมดูดดุนปลายทันที่แข็งสู้ลิ้นผม ระหว่างนั้นผมก็แทรงตัวอยู่ที่หว่างขาพี่ก้อย กระโปรงชุดแซกของพี่ก้อยโดนผมดึงขึ้นไปจนถึงเอวเหลือแค่กางเกงในสีดำตัวจิ๋วเท่านั้น ผมวางมือประกบเนินสามเหลี่ยมของพี่ก้อยแล้วลูบเบาๆ พี่ก้อยแอ่นเนินสวาทรับมือผมพร้อมกับร้องคราง

        "โอ้ววว อย่าจ๊ะพี่เสียว อู้ยยย อย่ารูบตรงนั้น"

        ผมกดนิ้วลูบตามร่องสาวพี่ก้อยจนกางเกงในเธอเปียกแฉะ แล้วพี่ก้อยก็ดึงหน้าผมขึ้นไปจูบ พี่ก้อยดันลิ้นอุ่นๆ เข้ามาในปากผม ผมเองก็ตอบรับเธอด้วยลิ้นของผมเหมือนกัน เราพันลิ้นแลกความอุ่นกัน จากนั้นผมก็แกล้งพี่ก้อยด้วยการกดนิ้วที่ร่องสาวเธอแรงขึ้นแล้วขยี้มันเร็วๆ

        "อ้า อ้า บีน้อย โอ้วว พี่เสียวนะ"

        พี่ก้อยผละปากจากผมพร้อมกับพยายามเอามือมาหยุดนิ้วผมที่กำลังบดร่องสวาทเธออย่างไม่ปราณี ผมเรียนน้ำรักพี่ก้อยออกมาจนแฉะออกมากถึงง่ามขา พี่ก้อยคงทนผมแกล้งไม่ได้เธอผลักผมแล้วจับผมนอนหงายจากนั้นพี่ก้อยก็ถอดชุดแซกกับชั้นในออกจนเหลือแค่ร่างเปลี่ยนเปล่า

        พี่ก้อยคล่อมตัวผมด้วยท่า 69 เธอรีบแกะกางเกงผมพร้อมกับงัดเอาเจ้าน้อยชายผมออกมา จากนั้นพี่ก้อยก็เริ่มเลียไปตามขอบหัวบานและลำแท่ง ผมเสียวจนต้องดึงสะโพกพี่ก้อยเข้ามาหาที่หน้าแล้วละเลงลิ้นใส่ร่องสาวเธอเป็นการตอบแทน พี่ก้อยกระเด้าเอวใส่หน้าผมพร้อมกับดูดปลายเอ็นผมและเอาลิ้นดุนรูฉี่ผม

        "อู้ยยยย พี่ก้อยครับ"

        ผมเสียวจนต้องร้องคราง แล้วผมก็เอาคืนด้วยการแหวกกลีบสาวพี่ก้อยแล้วเอาลิ้นดุนรูฉี่เธอบ้าง พี่ก้อยเสียวจนเกร็งไปทั้งตัว ผมจับสะโพกเธอไว้แน่นแล้วเอาลิ้นดุนรูฉี่เธอแรงๆ พี่ก้อยพยายามจะดิ้นหนี แต่ผมก็จับเธอไว้แน่นจนพี่ก้อยน้ำทะลักออกมาเต็มหน้าผม

        พี่ก้อยพลิกตัวลงไปนอนหอบอยู่ด้านข้างผม เธอมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้มก่อนจะค่อยๆ ชันขาขึ้นก่อนจะถ่างออกเผยให้เห็นกลีบสาวที่มีน้ำรักไหลเยิ้มออกมา พี่ก้อยทำให้หัวบานผมมันพองตัวจนผมรู้สึกปวดตุบๆ ผมเลยต้องรีบเอามันเข้าไปในร่องสาวพี่ก้อยเพื่อนลดความรู้สึกเจ็บจากการพยายามขยายตัว

        ผมรีบเข้าไปคล่อมตัวพี่ก้อยแล้วดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปมิดด้าม พี่ก้อยแอ่นเอวรับพร้อมกับร้องอู้ยยยย ไม่ทันที่พี่ก้อยจะได้ทันตั้งตัวผมก็โหย่งเอวแล้วกระแทกเอ็นใส่ของรักพี่ก้อยแบบไม่ยั้ง ผมพยายามตัวตวงความเสียวจากการที่ร่องสาวที่ยังฟิตแน่นของพี่ก้อย

        ผมรู้สึกว่าหลังจากผมเอาสาวเป็นอาวุธผมมันก็เริ่มใหญ่ขึ้น ตอนนี้มันคับร่องพี่ก้อยมากกว่าตอนผมเอากับเธอครั้งแรกซะอีก ผมรู้สึกถึงกลีบน้อยๆ ของพี่ก้อยที่ตอดตุบที่ลำท่อนเอ็นผมและรัดท่อนเอ็นผมจนแน่น จากการที่อาวุธผมใหญ่ขึ้นทำให้เงี่ยงหัวบานของผมครูดกับด้านในพี่ก้อยแรงขึ้น ทำเอาทั้งผมทั้งที่ก้อยต่างครางเสียวแข่งกันไม่หยุด

        ผมอยากให้พี่ก้อยหายงอนและลืมเรื่องโบวี่ไปซะ ผมเลยเพิ่มระดับความเสียวให้พี่ก้อยด้วยการใช้นิ้วโป้งมือขวาบี้แตดเธอ และก้มลงดูดปลายถันให้เธอด้วย คราวนี้พี่ก้อยครางแบบลืมตัวไม่กลัวว่าห้องข้างๆ จะได้ยิน เธอแอ่นเอวสวนเอ็นผมจนปลายท่อนเอ็นผมกระทบมดลูกเธอดัง กึกๆ

        แค่นี้ยังไม่สะใจผมใช้มืออีกมือที่ว่างอยู่ลอดลงไปที่ร่องก้นพี่ก้อย ผมเอานิ้วกดลากมันเล่น พี่ก้อยร้องครางเหมือนจะขาดใจ ตอนนี้เหงื่อเธอแตกผลักไปทั้งตัว ผมไม่แค่เอานิ้วลากตามร่องก้นพี่ก้อย แต่พอได้จังหวะผมก็ดันนิ้วชี้แหวกรูก้นเธอเข้าไปด้วย พี่ก้อยแอ่นเอวเร่าๆ ก่อนจะเอามือมาจับสะโพกผมให้กระแทกเอ็นใส่เธอเร็วขึ้น

        ผมกระแทกเอวไปเอานิ้วดันรูก้นพี่ก้อยไป พี่ก้อยร้องเหมือนจะขาดใจพร้อมกับเอามือจับเอวผมให้เร่งกระแทกเธอให้พ้นจากความเสียวอันทรมานที่ผมบำเรอให้กับเธอ น้ำรักพี่ก้อยที่โดนเอ็นผมกระทุ้งจนแตกเป็นฟองสีขาวไหลย้อยลงมาที่รูก้นช่วยให้นิ้วผมแหย่เข้าไปด้านในรูก้นเธอลื่นขึ้น ผมเลยกระแทกนิ้วรัวพอๆ กับที่ผมกำลังกระเด้าเอ็น

        พี่ก้อยกัดฟันเด้งหน้าเด้งหลังรับความสุขจากทั้งสองรูไม่หยุด ความร้อนแรงของพี่ก้อยทำเอาผมเริ่มจะกลั้นน้ำกามที่อัดแน่นไว้ไม่ไหวแล้ว ผมหยุดดูดหน้าอกเธอแล้วไปกระซิบที่ข้างหูพี่ก้อยด้วยเสียงกระเส่า

        "โอ้ยย พี่ก้อยครับ ผมจะแตกแล้ว"
        "อ้า พี่ก็จะแตกแล้วบีน้อย โอ้ววว ซีดดดดด"
                
        แล้วผมกับพี่ก้อยก็ทำนบแตกพร้อมๆ กันพี่ก้อยตัวกระตุกไม่เป็นจังหวะ ร่องสาวเธอบีบรัดเอ็นผมจนผมต้องเค้นน้ำกามอัดใส่เธอไปจนหมดลำ เราสองคนบิดตัวไปมาจากความเสียวที่รุนแรงและความร้อนของน้ำกามที่ผมปล่อยออกมา ผมต้องก้มลงกัดหัวไหล่พี่ก้อยเพื่อลดความเสียวจากแรงดูดและแรงบีบรัดของร่องสาวเธอ พี่ก้อยร้องกรี๊ดตอนที่ผมก้มลงกัดเธอ

        ผมยอมรับว่าครั้งนี้แค่ท่าเบสิกก็ทำเอาผมเสียวจนไม่ต้องเปลี่ยนท่าอื่นเลย พี่ก้อยนอนหลับตาพริ้มหน้าแดง ผมก้มลงหอมแก้มเธอเบา จากนั้นผมก็นอนกอดเธอไว้ พอพี่ก้อยหายเหนื่อยเธอก็ชวนผมคุยเหมือนปรกติ พอหายเหนื่อยเราก็เริ่มกันอีกรอบ จากนั้นพี่ก้อยก็ไล่ให้ผมกลับบ้าน

        "โหพี่ก้อยครับอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้วนะครับ ขอผมค้างที่นี่เถอะ"
        "ไม่ได้ บีน้อยจะค้างได้ยังไง แล้วพรุ่งนี้จะใช่ชุดไหน แล้วนี่ที่บ้านไม่เป็นห่วงหรอ"
        "ผมโทรบอกที่บ้านแล้วครับว่าจะค้างบ้านเพื่อน พี่ก้อยให้ผมค้างต่อนะครับ"
        ผมพยายามอ้อนขออยู่ต่อเพราะผมกะว่าเช้านี้ผมจะต้อง ซั้ม พี่ก้อยในชุดนักศึกษาอีกซักครั้งสองครั้ง
        "แล้วเสื้อผ้าหละ บีน้อยจะเอาที่ไหนใส่"
        "แหมที่นี่ก็มีที่ซักและก็ปั่นแหงนี่ครับ พี่ก้อยก็เอาไปซักให้ผมหน่อย"
        "อ้าว ให้พี่เอาเสื้อผ้าไปซักแล้วบีน้อยจะใส่อะไร"
        "ผมไม่ต้องใส่ก็ได้"
        "หน้าไม่อายนะเราอะ"
        "นะครับพี่ก้อยเอาไปซักให้ผมนะ แล้วผมจะให้รางวัล"
        "บ้าซิ แค่นี้ก็เหนื่อยแย่แล้ว" พี่ก้อยยิ้มอายๆ
        "พี่ก้อยเขินอะไรครับผมยังไม่ได้บอกว่าจะให้รางวัลเป็นอะไรเลย"
        "งั้นก็ไม่ต้องให้รางวัลพี่ไม่อยากได้" พี่ก้อยแกล้งทำงอน
        "ไม่ได้หรอกครับ มาผมให้รางวัลล่วงหน้าก่อนซักรอบนะ"
        "ไม่เอาแล้ว ว่าพี่ว่าคิดไปเอง งั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับพี่เลย"
        "โอ๋ไม่เอานะครับ อย่าน้อยใจเดี๋ยวผมให้รางวัลหลายๆ ครั้งจนพรุ่งนี้ไปเรียนกันไม่ไหวเลยดีไหมครับ"
        "บ้าอะ บีน้อยนี่ทะลึงนะ"

        ผมกับพี่ก้อยหยอกล้อกันจนเริ่มยกใหม่ และต่ออีกยกกว่าจะได้นอน วันรุ่งขึ้นกว่าที่ผมกับพี่ก้อยจะไปเรียนก็เล่นเอาบ่ายเพราะพอผมเห็นพี่ก้อยกำลังใส่ชุดนักศึกษาผมก็ทนไม่ไหว ซั้ม เธอจนน้ำหมดตัวถึงได้ยอมปล่อยให้เธอแต่งตัวไปมหาลัยได้

        จบตอนที่ 8 ช่วงนี้ยุ่งมากๆ ทำงานทั้งวันกลับดึก บางที่กลับไปแล้วหลับเลย เลยไม่ค่อยได้เขียนนิยาย มีคนทวงมาเต็มเลย

        ขอบขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนที่ติดตามผลงานตลอดมา

สุดยอด. ลากจนยันเช้า กินใข่เยอะๆๆนะ

บีน้อยเครื่องแรงเหมือนพ่อเลยนะ

 ::Goaway::ชอบมากครับ ผมชอบอ่านงานละเอียดปนเสียวได้ลงตัว และน่ติดตามมมาก