🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างเร็ว ตอนนี้ตอนนี้ยาวมากกว่าปกตินะครับ ส่วนใหญ่เป็นการอธิบายแผนการพิชิตน้องหมวย ที่นำโดยน้องนาถ ยัยอุ๊ น้องอีฟ ที่ได้ประสานงานกับลุงพลอย่างเป็นขั้นตอน เพื่อจัดการกับน้องหมวยอย่างเด็ดขาดเสียที แล้วก็เป็นฉากสมัยอดีตชาติ ที่อธิบายว่าทำไมน้องนาถถึงได้ร้ายขนาดนี้ แล้วก็ตัดมาที่ฉากเผด็จศึกน้องหมวย สำหรับคอเสียวอาจผิดหวังนิด ๆ เพราะความยาวของตอนนี้ เลยทำให้ไม่สามารถเขียนฉากนี้ได้เต็มที่ แต่ตอนหน้าจัดหนักจัดเต็มแน่นอนครับ และบอกไว้ก่อนว่า โคตรจะยาว นี่คือ 5P ครั้งแรก (ลุงพล VS น้องหมวย+น้องนาถ+น้องอีฟ+น้องอุ๊) ก็ว่าได้ แต่ด้วยเงื่อนไขหลาย ๆ อย่าง เลยทำให้ศึก 5P นี้ไม่ได้ยาวอย่างที่คาดหวัง ต้องขอโทษด้วยนะครับมิตรรักแฟนเสียวทุกคน

ตอนนี้เป็นหนึ่งในตอนที่ชวนปวดตับมาก ขอเตือนก่อนว่าตอนนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงล้วน ๆ นะครับ ใครไม่ชอบเรื่องแนว ๆ นี้ ปล่อยผ่านได้เลย แล้วก็อย่าไปทำตามเชียวละ เพราะนอกจากมันจะผิดศีลธรรมอย่างรุนแรงแล้ว มันยังผิดกฏหมายด้วยนะ ขอให้เสพ ให้อ่านด้วยความบันเทิงก็พอ

ในภาคสองนี้ ผมจะเร่งความเร็วกว่าปกตินะครับ คือจะไม่อ้อยอิ่งเหมือนภาคแรกแล้ว กว่าที่จะไปเมียคนใหม่ของลุงพลนี่ใช้เวลานานมาก คือหลังจากน้องหมวย ผมจะไปที่เมียคนต่อไปเลย อาจมีการเกริ่นนำ ปูพื้นบ้างเพื่อให้เข้าใจเรื่องราว แต่จะกระชับกว่าภาคแรกสักหน่อย

ปล.อันนี้คืออธิบายความเป็นมาคร่าว ๆ ของ 12 เทพีบนสรวลสรรค์ ที่ได้ก่อวิบากกรรมกับท่านท้าวชุมพลศักดา (ลุงพล) นะครับ


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=227448.0

########################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=235577.0

อ้างถึงหลังจากที่กลับมาจากมหาวิทยาลัย สาวอีฟก็ไปหาข้าวเย็นกินกับหมวยเพื่อนรัก แล้วสองสาวก็กลับมาที่หอพักสตรีเพื่ออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าและอ่านหนังสือ จนถึงเวลาประมาณสองทุ่ม ยัยหมวยที่อ่านหนังสือไปได้สักพักก็เปลี่ยนมาดูซีรีย์เกาหลีแก้เซ็ง

น้องอีฟ อรัญญา ที่เป็นเด็กเรียน เบื่อหน่ายที่จะไปจ้ำจี้จ้ำไชอะไรกับหมวย ก็เลยปล่อยเลยตามเลย สาวน้อยจากปราจีนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ จนกระทั่งพี่อุ๊แช็ตไลน์มาหาเธอ

"อีฟ มาหาพี่หน่อย" หทัยรัตน์ทักแชตไลน์เข้ามา "ที่ห้องพี่"

"มีอะไรเหรอคะพี่อุ๊?" อรัญญาถึงกับตกใจ ที่อยู่ดี ๆ พี่อุ๊ก็บอกให้เธอไปเจอที่ห้องของเธอ

"มาเถอะ พี่มีธุระสำคัญจะคุยด้วย" หทัยรัตน์พิมพ์กลับมา "มาคนเดียวนะ อย่าพาหมวยมาด้วยเด็ดขาด พี่มีอะไรจะคุยกับเราเป็นการส่วนตัว"

พออ่านข้อความเสร็จ สาวอีฟก็หันไปมองยัยหมวยที่กำลังดูซีรีย์เกาหลี สักพักเธอก็ลุกขึ้น แล้วก็เปิดประตูออกไปจากห้องทันที

"ไปไหนของเค้าหว่า?" ยัยหมวยหันไปมองเพื่อนรักที่เปิดประตูห้องออกไป แต่สุดท้ายหมวยสาวก็หันกลับมาสนใจกับซีรีย์เกาหลีเรื่องโปรดต่อทันที

แต่ว่า ยัยหมวยก็เพลิดเพลินกับซีรีย์เกาหลีได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ยัยหมวยถอดหูฟังแล้วตะโกนบอกไปว่าเข้ามาได้ ห้องไม่ได้ล็อค

"เข้ามาได้เลย ห้องไม่ได้ล็อค" ยัยหมวยตะโกนบอกคนที่กำลังเคาะประตูหน้าห้อง "อ่าว? พี่เปอร์?"

"หวัดดีหมวย อยู่คนเดียวป่ะเนี่ย?" หญิงสาวที่ปรากฏตัวตรงหน้า ก็คือ เปเปอร์ ชนิกานต์ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สอง น้องเปเปอรเป็นเด็กเมืองสองแคว พิษณุโลก เธอคือเพื่อนร่วมรุ่นของใบเฟิร์น โดนัท และยัยอุ๊ แต่ภายหลังเธอได้แยกตัวออกมา เพราะทนนิสัยชอบจุ้นของยัยอุ๊ไม่ได้

"อยู่กับอีฟค่ะ แต่อีฟออกไปไหนไม่รู้" ยัยหมวยตอบ

"เอ่อ พูดถึงอีฟ..." เปเปอร์หันไปมองประตูหน้าห้อง แล้วเดินเข้าไปใกล้ยัยหมวยเพื่อสอบถามอะไรบางอย่าง "คือเมื่อเสาร์อาทิตย์ ถามหน่อยได้ไหมว่าทำอะไรกัน?"

"ทำอะไรคะพี่เปอร์?" ยัยหมวยร่นคิ้วด้วยความสงสัย

"ก็เราสองคนน่ะ...ทำอะไรกัน?" เปเปอร์อายหน้าแดง ขณะกำลังถามคำถาม "สงเสียงร้องเหมือน...เหมือนคนกำลัง...โจ๊ะพรึม ๆ กันน่ะ"

"บ้า!!!! หนูกลับบ้านที่นนท์พี่!!! จะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง? แล้วหนูก็ไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนนะ!!!" ยัยหมวยทำเสียงสูง "พี่พูดเรื่องอะไรของพี่เนี่ย!!!"

"งั้นแล้วไป..." นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สองตอบ "พี่ก็นึกว่าเราสองคนทำอะไรกัน แต่คราวหน้า ยังไงก็ช่วยพูดกับอีฟหน่อยนะ ว่าถ้าจะเล่นอะไรยังไง เงียบ ๆ หน่อย พวกพี่อ่านหนังสือไม่ได้เลย"

"ค่ะ...แล้วหมวยจะบอกอีฟให้นะคะ" เดือนดาราพยักหน้า หมวยสาวดูแปลกใจไม่น้อยกับสิ่งที่รุ่นพี่พูด ดูเหมือนว่าสาวอีฟกำลังมีความลับอะไรบางอย่าง

"เออ!!! พี่ลืมบอกไป" เปเปอร์ ชนิกานต์ หันมาบอกกับยัยหมวยรุ่นน้อง "เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ พี่เห็นยัยนาถมันเข้ามาป้วนเปี้ยนในห้องเราน่ะ ไม่รู้ว่ายัยนาถกับยัยอีฟเล่นอะไรกัน ก็พูดคำเดิม พวกพี่ก็ไม่อยากยุ่งนะ แต่คราวหน้า จะเล่นอะไรกันก็เบา ๆ หน่อยเถอะ"

แล้วสาวเปอร์ก็เดินออกไปจากห้อง พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของยัยหมวย ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอสงสัยมันจะเริ่มมีกลิ่นไม่ชอบมาพากล

....ทำไมอีฟวันนี้ดูเนือย ๆ ดูเพลีย ๆ จัง?

....ยัยนาถทำอะไรกับอีฟเมื่อคืนวันเสาร์และอาทิตย์ ตอนที่หมวยกลับบ้านที่นนท์? จนพี่เปอร์ที่อยู่ห้องข้าง ๆ ต้องมาเคาะประตูเตือน

สักพักใหญ่ อรัญญาก็เปิดประตูเข้ามา นางงามมิตรภาพถึงกับสะดุ้ง เมื่อเห็นยัยหมวยยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า

"หมวย?" อรัญญาเอ่ยปากเรียกชื่อเพื่อนรักด้วยความตกใจ "มี...มีอะไรเหรอ?"

"อีฟ..." เดือนดาราเดินกอดอกเข้าไปหาอรัญญา "ตอนที่เราไม่อยู่ อีฟกับนาถทำอะไรกัน?"

"เอ่อ..." พอเจอคำถามแบบนี้ ทำเอาอรัญญาเข่าแทบทรุด ความลับจะแตกหรือเปล่านะ แล้วชั้นจะทำยังไงดี?

########################

"หมวย? หมวยพูดอะไรของหมวยน่ะ?" อรัญญาถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเดือนดาราเพื่อนรักถามคำถามแบบนั้นออกมา "เราไม่เข้าใจ?"

"มีคนมาบอกเรา ว่าตอนที่เราไม่อยู่ห้อง นาถมาที่นี่ แล้วมาทำอะไรกับอีฟก็ไม่รู้เสียงดัง"

"หมวย...เรา...เรา...ฮือ...." อรัญญาที่ปกติก็เป็นเด็กสาวที่เปราะบางและอ่อนต่อโลก พอได้ยินคำถามแบบนี้ ก็เลยทำให้นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลถึงกับเข่าทรุด จนหมวยต้องรีบวิ่งเข้าไปประคอง

"อีฟ!!! เป็นอะไรไป!!! อีฟ!!!" ถึงแม้จะสงสัยพฤติกรรมของเพื่อนรักยังไง แต่อีฟก็ยังเป็นเพื่อนของเธอ ยัยหมวยเลยค่อย ๆ พยุงร่างของอรัญญาไปนั่งที่เตียง ก่อนเดินไปหยิบยาดมมาให้เพื่อนรักได้ดม

"ฮือ...มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้เลย...เรา...เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว" อรัญญาปล่อยโฮออกมา สาวน้อยดูหมดอาลัยตายอยาก ราวกับว่าเธอกำลังเผชิญกับเรื่องราวที่หนักหนาสาหัสมากที่สุดในชีวิตจนเกินจะรับไหว

"อีฟ!!! ตั้งสติให้ดี ๆ นะ!!" เดือนดาราประคองแก้มของเพื่อนรักสองข้าง เธอต้องตาอรัญญาเพื่อคาดคั้นความจริง "ตอบเรามาว่านาถทำอะไรกับอีฟ?"

"ฮือ...." อรัญญายังไม่ยอมพูดความจริงออกมา สาวน้อยยังคงร้องไห้หนัก

"อีฟ? ถ้ายังคิดว่าเราเป็นเพื่อน บอกความจริงมาเถอะ เราสัญญาว่าจะหาทางช่วยอีฟเอง"

"ฮือ..ฮือ...เรา...เรา..." อรัญญาพยายามที่จะกลั้นน้ำตาและตั้งสติ "เราแค่รู้สึกเหนื่อยเท่านั้นแหละหมวย..นาถไม่ได้ทำอะไรเราเลย"

"อีฟ!!! ถึงขั้นนี้ยังจะโกหกอีกเหรอ!!!!" นักสืบสาวเดือนดาราเริ่มทำหน้ามุ่ย "ตอนที่เราไม่อยู่ นาถมาที่นี่แล้วทำอะไรไม่ดีกับอีฟใช่ไหม?"

"ใครเป็นคนบอกหมวยล่ะ?" อรัญญากลั้นสะอื้น

"มีคนบอกแล้วกัน!!!" เดือนดาราตอบ "อีฟ เราว่าเรารู้จักอีฟมานานพอสมควรแล้วนะ จำไม่ได้เหรอว่าเราเคยสัญญาอะไรกันว่าอะไร ถ้ามีอะไร ให้พูดความจริง อีฟกำลังปกปิดความจริงบางอย่างไม่ให้หมวยรู้ใช่ไหม?"

"เราไม่ได้ปกปิดอะไรทั้งนั้น..." อรัญญาพยายามฝืนตัวเองให้กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง "เราแค่รู้สึกเหนื่อย รู้สึกเพลีย ๆ กับการเรียน ก็เลย...ฮือ....บ้าจริง...เรามันอ่อนแอจังเลย!!!"

"อีฟ? อีฟกำลังปิดบังความจริงเราอยู่นะ" เดือนดาราเริ่มรู้สึกหงุดหงิด "นาถขู่อีฟใช่ไหม? ว่าไม่ให้บอกความจริงกับเรา"

"นาถไม่ได้อะไรกับเราหรอก นาถก็แค่มาให้เราช่วยติวหนังสือ ก็แค่นั้นแหละ" สาวอีฟยังไม่ยอมพูดความจริง "พอเถอะหมวย...เราอยากอ่านหนังสือ"
"อีฟ...ทำไมอีฟถึง...."

"บอกให้หยุดไง!!!!" สาวอีฟเริ่มหงุดหงิด "กลับไปดูซีรีย์เกาหลีรักหวานแหว๋วของหมวยต่อเถอะ อย่ามายุ่งกับเราจะได้ไหม!!!!"

"เห๊อะ!!!! เพื่อนชั้นเปลี่ยนไปอีกคนละ!!!" พอเห็นสาวอีฟเป็นแบบนี้ หมวยก็ไม่รู้จะคาดคั้นคำตอบไปทำไม เดือนดาราเลยตัดสินใจเดินหันหลังกลับไปดูซีรีย์เกาหลีต่อ "ก็ได้!!! เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปถามยัยนาถเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!"

อรัญญานิ่งเงียบ สาวน้อยจากปราจีนนั่งอ่านหนังสือไป ก็ปาดน้ำตาไป เดือนดาราก็นึกสงสารอยู่บ้าง แต่เธอไม่พอใจพฤติกรรมที่ไม่ยอมพูดความจริงของเพื่อนรักคนนี้ เลยทำให้เธอเชื่ออย่างสนิทใจว่านาถลดาจะต้องทำอะไรกับเพื่อนรักของเธอแน่ ๆ

"ยัยนาถ!!! เดี๋ยวเถอะ!!! เดี๋ยวเราเห็นดีกันแน่!!!" เดือนดาราคิดในใจ

........................

ในวันรุ่งขึ้น อรัญญาตื่นขึ้นมาแต่เช้า เธออาบน้ำแต่งตัว โดยไม่ยอมปลุกเดือนดารา ทั้งที่ปกติแล้วถ้าหากใครคนใดตื่นขึ้นมาก่อน จะต้องปลุกอีกฝ่าย

"ทำไมถึงไม่ปลุกเราล่ะอีฟ?" เดือนดาราลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย พลางเหลือบมองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 7 โมงครึ่งแล้ว

"เห็นหมวยหลับสนิท เราก็เลยเกรงใจน่ะ" อรัญญากดปิดสวิตซ์ไดร์เป่าผม "เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะ"

"จะรีบไปไหนเนี่ย?" เดือนดาราบิดขี้เกียจ "เรามีเรียน 9 โมงไม่ใช่เหรอ?"



อรัญญาไม่ยอมตอบ เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายหลังแล้วเดินออกไป ปล่อยให้เดือนดารายังนั่งมึนอยู่บนเตียงอยู่คนเดียว

"อีฟเปลี่ยนไปแหะ..." อรัญญาคิดในใจ "ตื่น!!! วันนี้เราเจอกันแน่ ยัยนาถ!!!! แกมาทำอะไรเพื่อนชั้นเนี่ย!!!! เห๊อะ!!!"

........................

เดือนดาราอาบน้ำแต่งตัว กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็กินเวลาไปเกือบ 8 โมงครึ่ง ยังพอมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนเข้าเรียน หมวยสาวลงลิฟต์ไปด้านล่างหอพักสตรี แล้วก็เดินมุ่งหน้าไปที่อาคารเรียน และแล้ว เธอก็เจอกับบุคคลที่เธอกำลังหมายหัว

"นั่นไง!!! ยัยนาถ..." สิ่งที่นักสืบหมวยสาวเห็น ก็คือภาพของนาถลดากำลังเดินไปอาคารเรียน "ยัยนาถ!!! ยัยนาถ!!!!"

"มีอะไรเหรอหมวย?" นาถลดาสะดุ้งเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าใครที่กำลังเรียกชื่อเธออยู่ ยัยหมวยเพื่อนรักของอีฟนี่เอง

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน ยาวเลย!!!" เดือนดาราเดินทำหน้ายักษ์เข้ามาหานาถลดาที่ทำเหมือนไม่รู้ว่าเกิดอะไร "ไม่ต้องทำหน้าอินโนเซนต์แอ๊บแบ๊ว ขอร้องเหอะ!!! ชั้นรู้นะว่าเธอทำอะไรกับยัยอีฟเพื่อนชั้นตอนที่ชั้นไม่อยู่!!!"

"พูดอะไรของหมวยอ่ะ?" นาถลดาทำท่าไม่ยี่หระ "ทำอะไร? งง?"

"อย่ามาทำมึนนะนาถ..." เดือนดาราเลื่อนหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูนาถลดา "ชั้นรู้นะ ว่าแกปล้ำยัยอีฟ"

"เหอะ ๆ ๆ ๆ อะไรเนี่ย!!!" แม่เสือไบสาวถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่ "พูดอะไรของหมวย เรางงไปหมดแล้ว นี่ถามจริง!!! ดูหนังอย่างว่ามากไปป่ะเนี่ย ห๊ะ!!!"

"ยัยนาถ!!!" เดือนดาราถึงกับตบะแตก กับท่าทางยียวนกวนประสาทของนาถลดา จนเงื้อมือเตรียมง้างตบยัยตัวแสบจากอำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลาให้หายแค้น

"หยุดนะหมวย!!!" และแล้วยัยอุ๊ หทัยรัตน์ รุ่นพี่ปีสองในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้นมา "จะทะเลาะอะไรกัน ห๊ะ!!! เห็นไหมว่าคนอื่นเค้ากำลังจับกลุ่มนินทาเราสองคนอยู่"

"ก็ยัยนาถมัน..." เดือนดาราไม่มีทีท่าลดราวาศอก

"มันอะไรละ?"เช่นเดียวกับนาถลดา แม่เสือไบสาวจากหาดใหญ่คนนี้ธรรมดาเสียที่ไหน

"ยัยผู้ร้ายปากแข็ง มันน่านัก!!!" เดือนดาราโผลจะเข้าไปตบล้างน้ำยัยนาถตัวแสบ แต่ถูกพี่อุ๊ หทัยรัตน์เข้ามาขวาง



"หยุดนะหมวย!!!" หทัยรัตน์เดินเข้าไปขวาง "นาถ!!! จะไปไหนก็ไป!!!"

"เหอะ!!! ป่าเถื่อน ดีแต่ใช้กำลัง!!!" สาวใต้ตัวแสบยังไมวายแขวะหมวยสาว "อย่ามาทำเอิดให้มันมากต๊ะสาวเอ้อ เดี๋ยวตบคอพับแระ!!!"

"นาถ!!! หยุดได้แล้ว!!!!" หทัยรัตน์หันไปดุใส่นาถลดา "แล้วก็ช่วยพูดภาษาไทยให้คนอื่นฟังรู้เรื่องด้วยนะ อย่ามาพูดภาษาท้องถิ่นรู้เองเข้าใจเองคนเดียว!!!"

นาถลดาเชิดใส่หทัยรัตน์และเดือนดาราแบบไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้เดือนดารายืนหัวร้อน หันไปมองหน้ารุ่นพี่ด้วยความไม่พอใจ

"พี่อุ๊!!! พี่จะมาขวางหมวยทำไมคะ!!" เดือนดารากำลังหัวร้อนได้ที่ "ยัยนาถมันเอาใหญ่แล้วนะ!!! พี่ทนได้ยังไง!!!"



"หมวย!!!! ฟังพี่!!!!" หทัยรัตน์เอื้อมมือจับไหล่รุ่นน้อง "พี่เข้าใจว่าหมวยรู้สึกยังไง แต่หมวยต้องฟังพี่ก่อน ยัยนาถคนนี้มันแสบกว่าที่หมวยคิดนะ"

"พี่อุ๊? พี่กำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย?" สาวหมวยร่นคิ้วหนักกว่าเดิม "งงค่ะ งงในงง?"

"เดี๋ยวพี่จะอธิบายให้ฟัง" หทัยรัตน์ตอบ "หลังเลิกเรียน สักหกโมงเย็น มาเจอพี่ที่ลาดจอดรถหน้าห้องพักภารโรง"

"เดี๋ยวนะพี่อุ๊!!!" เดือนดาราส่ายหน้า "วิทยาลัยพยาบาลมีที่ให้นัดเจอเยอะแยะ ทำไมต้องไปเจอกันที่นั่นคะพี่?"

"ถึงเวลาพี่จะบอกความจริงเอง..." หทัยรัตน์ทำหน้าจริงจัง "ขอโทษด้วยนะ ที่พี่อาจดูเปลี่ยนไปในช่วงหลายวันที่ผ่านมา แต่พี่มีคำอธิบาย แต่พี่ยังพูดตอนนี้ไม่ได้ 6 โมงเย็น หลังเลิกเรียน เจอกันที่โรงจอดรถหน้าห้องพักภารโรง"

เดือนดารารู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ ทำไมพี่อุ๊ต้องไปนัดเจอเธอกับสถานที่แบบนั้นเนี่ย มันมีนัยยะอะไรแอบแฝงหรือเปล่า? แล้วความจริงที่พี่อุ๊อยากจะบอกเธอคืออะไรกันแน่

"ก็ได้ค่ะพี่...งั้นถ้าไม่รังเกียจหมวยอยากพาเพื่อน..."

"มาคนเดียว..." หทัยรัตน์ตอบ "เรื่องนี้สำคัญมาก คนรู้น้อยยิ่งดี"

"มันเรื่องคอขาดบาดตายป่ะเนี่ยพี่อุ๊?" เดือนดาราเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล

"เรื่องเกี่ยวกับยัยนาถ...สำคัญมาก" พี่อุ๊ตอบ "พอแค่นี้แหละ ถ้าอยากรู้ มาเจอพี่ที่โรงจอดรถหน้าห้องพักภารโรงตอน 6 โมงเย็น ถึงเวลานั้นพี่จะบอกทุกอย่างที่หมวยอยากรู้"

หทัยรัตน์เดินจากปล่อย ปล่อยให้รุ่นน้องอย่างเดือนดาราได้แต่ยืนงงและสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน แต่แล้วเสียงนาฬิกาก็ดังขึ้น

"ตายแล้ว!!! สายแล้วชั้น!!! 9 โมงตรงแล้วนี่หว่า!!!" เดือนดารารีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์ เพราะมัวแต่มายืนทะเลาะกับยัยนาถนานไปหน่อย ก็เลยเกือบเข้าห้องเรียนสายไปซะแล้ว

........................

ตัดมาที่ลุงพล วันนี้ลุงพลประกาศเปิดร้านแค่ครึ่งวัน ท่ามกลางความสงสัยของคณะอาจารย์และนักศึกษาเป็นจำนวนมาก

"ลุงพล? วันนี้เปิดร้านครึ่งวันเหรอ?"

"พอดีลุงต้องไปทำธุระช่วงบ่ายน่ะ" ลุงพลตอบลูกค้าขาประจำ ก่อนหันกลับมาทอดปาทองโก๋ล็อตสุดท้าย

"เห้อ...กูเหนื่อยอีกแล้ว" ลุงพลบ่นรำพึงรำพันกับตัวเอง ขณะกำลังใช้ตะเกียบไม้ไผ่คีบปาท่องโก๋ร้อน ๆ จากกระทะ

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคืนหลับตั้งแต่หัววัน แล้วแกดันฝัน เห็นนาถลดาในชุดไทยโบราณกำลังถูกกลั่นแกล้งโดยเหล่าบรรดาพี่ ๆ ของเธอ

#####Part อดีตชาติของลุงพล####


"ท่านพี่!!! อย่าแกล้งข้าเลย!!! ขอปิ่นปักผมข้าคืนเถิด!!!" นาถลดาวดีเดินวิ่งมั่วไปมาในวงล้อมของเหล่าบรรดานางฟ้านางสรรค์ ลุงพลจำได้ว่ากลุ่มนางฟ้าที่กำลังแกล้งนาถลดาวดีประกอบไปด้วย ใบเฟิร์น, โดนัท, น้องอุ๊ และอีกคนก็คือ เพื่อนสนิทของน้องอีฟที่ชื่อน้องหมวย

"ดูนาถลดาวดีซิ!!! วิ่งเหมือนผีบ้าผีบอเลย ฮ่า!!!!!" เนตรชนกกุมารีหัวเราะชอบใจที่กำลังกลั่นแกล้งน้องสาวของตัวเอง "รับไป ณิชาเรวดี!!!"

"เอ้า!!! ปิ่นปักผมของเจ้า มาเอาซิ!!!" ณิชาเรวดีแกว่งปิ่นปักผมของนาถลดาวดีเล่น

"ท่านพี่!!! อย่าแกล้งข้าเลย!!!" นาถลดาวดี วิ่งเข้าไปหาณิชาวดี ที่โยนปิ่นปักผมให้หทัยรัตนกุมารี บุตรีและพี่สาวอีกคนขององค์ตุลาการสวรรค์ "ท่านพี่หทัยรัตนกุมารี ได้โปรดเมตตาน้องเถิด...ฮือ...."

"ไยเจ้าร้องไห้ขี้แยเหมือนเด็กอมมือเล่า นาถลดาวดี!!!" หทัยรัตนกุมารีหัวเราะร่วน ก่อนโยนปิ่นปักผมให้เดือนดาราวดี ท่ามกลางเหล่าบรรดาพี่น้องที่ล้อมวงเข้ามาชี้หน้าปรามาสน้องสาวด้วยท่าทีเย้ยหยัน "นาถลดาวดีขี้แย!!! นาถลดาวดีขี้แย!!!"

"ท่านพี่...ทำไมพวกท่านต้องแกล้งข้าด้วย!!!!" นาถลดาวดีตัดพ้อกับเหล่าบรรดาพี่สาวของตัวเอง ที่แต่ละคนเหมือนไม่ได้สำนึกเลยแม้แต่น้อย "ทำไม!!!"

"เห้อ...แบบนี้เองเหรอ?" ลุงพลเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมนาถลดาถึงได้กลายเป็นแบบนี้ในชาติภพมนุษย์ เพราะนางถูกพวกพี่ ๆ น้อง ๆ รวมหัวกลั่นแกล้งนี่เอง จนกระทั่ง

"อรัญญาวดี!!! อรัญญาวดี!!!!" นาถลดาวดีเหลือบไปเห็นน้องสาวของตัวเองกำลังเดินมา "ช่วยข้าด้วย!!! อรัญญาวดี!!!"

"พวกท่านแกล้งนาถลดาวดีทำไม?" อรัญญาวดีที่กำลังเดินไปที่วิหารแห่งความบริสุทธิ์เอ่ยปากถามพี่น้องด้วยความไม่พอใจ "พวกท่านกระทำการราวกับว่านาถลดาวดีมิใช่พี่น้องร่วมอุธรณ์ของพวกท่านเลยแม้แต่น้อย"

"พวกเราแค่หยอกล้อกับนาถลดาวดีดอก" เดือนดาราวดีที่ยืนอยู่ตอบกลับมา "หรือว่าเจ้าอยากเป็นผู้ถูกกระทำด้วย?"

พอเจอแบบนี้เข้าไป อรัญญาวดีก็หน้าถอดสี เทพีผู้แสนดีแห่งองค์ตุลาการสวรรค์หันไปมองนาถลดาวดีด้วยความสงสาร แต่นางก็มิกล้าจะเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้ สุดท้าย อรัญญาวดีก็ทำได้เพียงแค่เดินหนีไป เพราะไม่อยากมีปัญหา ปล่อยให้นาถลดาวดีถูกกลั่นแกล้งโดยเหล่าบรรดาพี่น้องต่อไป

"อรัญญาวดี!!! อย่าพึ่งไป!!!! ช่วยพี่ด้วย!!!!"

"จะเอาปิ่นปักผมไหม? นาถลดาวดี?" เดือนดาราวดีหัวเราะร่วนอย่างมีความสุข

"ฮือ!!!!" นาถลดาวดีวิ่งเข้าไปหาเดือนดาราวดี ที่โยนปิ่นปักผมไปให้หทัยรัตนกุมารี แต่ว่า...

"พอได้แล้ว!!!" เสียงคำรามดังขึ้น จนเสียงหัวเราะของเหล่าบรรดานางฟ้าแสนซนเงียบในบัดดล ที่แท้แล้วเป็นท่านท้าวชุมพลศักดา ที่บังเอิญแวะมาว่าราชการ แล้วทนเห็นนาถลดาวดีถูกเหล่าบรรดาพี่น้องของนางกลั่นแกล้งไม่ได้ จึงเข้ามาช่วยได้ทันท่วงที

"ท่านท้าว!!! เรื่องนี้มิเห็นเกี่ยวกับท่าน เหตุไฉน!!!"

"ข้ามิได้อยากยุ่งดอก!!!" ท่านท้าวชุมพลศักดาตอบ "แต่ข้ามิอาจนิ่งดูดายให้พวกท่านกลั่นแกล้งพี่น้องร่วมอุธรณ์อย่างนาถลดาวดีต่อไปได้ หากเรื่องนี้องค์ตุลาการสวรรค์ผู้เป็นบิดาของพวกท่านรู้แล้วไซ้ พวกท่านทั้งหลายจักถูกลงโทษสถานหนักเชียวหนา"

พอได้ยินแบบนี้ พวกนางฟ้าแสนซนก็ทำหน้าจ๋อย แล้วเดินไปจับกลุ่มกัน เพื่อขอโทษนาถลดาวดี และขอโทษองค์ตุลาการสวรรค์ ที่เปรียบเสมือนผู้หลักผู้ใหญ่อีกคน ขณะเดียวกัน นาถลดาวดีก็ได้เกิดความประทับใจในตัวท่านท้าวขึ้นมา และภายหลังก็ได้พัฒนามาเป็นความรัก

"พวกท่านเป็นพี่น้องกัน ก็ควรรักใคร่สามัคคีกลมเกลียวกันมิใช่หรือ เหตุไฉนจักต้องมากลั่นแกล้งพี่น้องให้เกิดความขุ่นข้องหมองใจด้วยเล่า!!!"

"โอโห...พระเอกจริง ๆ" ลุงพลในชาติภพปัจจุบันดูภูมิใจกับอดีตชาติของตัวเองมาก แต่ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น จนทำให้ท่านท้าวชุมพลศักดา อดีตชาติของลุงพล และเหล่าบรรดานางฟ้านางสวรรค์หันมามองแกเป็นทางเดียวกัน

"บุรุษผู้นี้เป็นใคร?" ท่านท้าวชุมพลศักดาชี้หน้าลุงพล "ทำไมใบหน้าของเจ้าเหมือนข้า บอกมาเดี่ยวนี้ เจ้าเป็นปีศาจปลอมตนมาใช่หรือไม่!!!"

"เฮ้ย!!! เดี๋ยว!!!!" ลุงพลตกใจมาก ที่เห็นท่านท้าวชุมพลศักดากำลังเงื้อมพระแสงดาบเตรียมฟาดฟันแก "อ๊าก!!!!!!"

####จบ Part อดีตชาติของลุงพล####

"ฮัลโหล? นาถเหรอ? มีอะไรกับลุงจ๊ะ..." ลุงพลตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียกลางดึก หลังจากพึ่งผ่านพ้นกับภาพความฝันอันแปลกประหลาดเกี่ยวกับอดีตชาติ

"ลุงพล สงสัยนาถคงต้องให้ลุงพลช่วยแล้วล่ะ" นาถลดาเอ่ยปาก

"ช่วยอะไรเหรอจ๊ะ?" ลุงพลถาม

"รู้จักยัยหมวย เพื่อนของอีฟไหมลุง?" นาถลดาตอบ "นาถว่าเราต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับยัยหมวยแล้วล่ะ"



"จัดการยังไงเหรอจ๊ะ?" ตาเฒ่าหื่นถาม "หมวยเค้าไปทำอะไรให้นาถโกรธเหรอ?"

"ไม่เชิง..." มือขวาและลูกศิษย์ของลุงพลตอบ "แต่นาถคิดว่าเราต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ลุงพลต้องช่วยนาถด้วยนะ จัดการหมวยที เรื่องนี้เกี่ยวกับอนาคตของพวกเราทั้งหมด"

"เดี๋ยว!!! เดี๋ยว!!! เดี๋ยว!!! มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" ตาเฒ่าหื่นลุกขึ้นจากเตียง พลางเลื่อนพัดลมที่ส่ายอยู่ให้ออกไป "จะให้ลุงทำอะไรหมวยเหรอ?"

"ทำอย่างที่ลุงชอบทำนั่นแหละ" นาถลดาตอบ "ปล้ำยัยหมวยซะ..."

"ห๊า...อะไรนะ?" ลุงพลถึงกับตกใจ ไม่ใช่ว่าแกไม่ดีใจหรอกนะ ที่อยู่ดี ๆ แกจะได้ปี้นางฟ้าพยาบาล แต่พอจัดบ่อย ๆ เข้า แกก็เริ่มอยากอยู่ในโหมดเก็บตัวและจำศีลบ้างก็แค่นั้นแหละ แต่ว่าดูเหมือนกรรมมันจะเริ่มตามสนองแกบ้างแล้ว เพราะความบ้ากามของตาเฒ่าหื่น ที่เอาไปแปดเปื้อนกับเหล่าบรรดานางฟ้านางสวรรค์จนติดใจ และตอนนี้ พวกนางก็ต้องการสิ่งนั้นมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น

"นาถเรียกพี่อุ๊และยัยอีฟมาคุยแล้ว สองคนนั้นตกลง พรุ่งนี้ตอนเย็น ๆ ลุงต้องทำตัวให้ว่าง เราจะจัดการกับยัยหมวยขั้นเด็ดขาด" นาถลดาร่ายยาวถึงแผนการ "ถ้าเราปิดปากยัยหมวยได้ เรื่องทุกอย่างจะได้จบลงสักที"

"เฮ้อ...ก็ได้ ๆ นาถว่ายังไงลุงก็ว่ายังงั้นแหละ" ลุงพลถอนหายใจยาว "ว่าแต่ถามจริงเถอะจ๊ะน้องนาถ น้องนาถไปคิดแผนการแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร"

"ก็คิดว่าใครล่ะ?" นาถลดาเค้นหัวเราะออกมา "จากตาแก่บ้ากามจอมเจ้าเล่ห์ ที่แกล้งทำตัวเป็นคนใจบุญสุนทานบางคนแถวนี้แหละ...."

"เหอะ ๆ นาถจ๋า...ลุงชักกลัวนาถแล้วนะ" มนุษย์ลุงเริ่มรู้สึกว่าเมียเด็กคนนี้ชักน่ากลัวขึ้นทุกวัน นาถลดาคนนี้เรียนรู้พฤติกรรมแทบทุกอย่างมาจากลุงพล โดยที่แกไม่เคยรู้ตัวเลย

"เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ เราจะจัดการกับยัยหมวย ตกลงนะลุง" นาถลดาย้ำแผนการเดิมอีกครั้ง "และลุงพลคะ หนูขอนะ หลังจากยัยหมวย อย่าไปมีผู้หญิงคนอื่นอีก แค่นี้ก็วุ่นวายพอแล้ว หนูขี้เกียจช่วยลุงแล้วนะ"

หลังจากนาถลดาวางสาย ลุงพลก็ทิ้งตัวลงนอนถอนหายใจยาว ๆ ว่าเฮ้อ นี่มันวิบากกรรมซ่อนรูปชัด ๆ เลยนะเนี่ย

ตัดมาที่ปัจจุบัน ลุงพลได้เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้จนถึงช่วงบ่ายก็เริ่มเก็บของ โดยก่อนหน้านั้น น้องนาถมือขวา น้องอุ๊ปันใจ และน้องอีฟเด็กใหม่ ก็แวะมาหาลุงพลเพื่อตกลงแผนที่เตรียมเอาไว้

"ลุงพล อย่าลืมที่นัดกันไว้นะคะ" นาถลดาแวะมาทักทายลุงพลที่กำลังเก็บร้านอยู่

"นาถ?" ลุงพลเหลือบหันไป ก็เห็นนาถลดา หทัยรัตน์ และอรัญญาผู้มาใหม่ "นี่อะไรกันเนี่ย?"

"อย่าพูดมากไปนะ เดี๋ยวเย็นนี้เราเจอกัน" นาถลดาบอก "ไปกันเถอะพวกเรา"

ลุงพลดูมึนงงไม่น้อย ทำไปทำมา นาถลดานี่เริ่มตั้งตัวเป็นใหญ่เหนือใครในหมู่นักศึกษาพยาบาลซะแล้ว คงมีเพียงแค่หมอพลอยเท่านั้น ที่นาถลดายังไม่อาจเอื้อมได้ ขณะเดียวกัน ตาลุงจอมหื่นก็มองหน้าน้องอุ๊ที่แอบส่งยิ้มให้

"น้องอุ๊..." ลุงพลยิ้มให้น้องอุ๊ที่ยิ้มให้ แต่คนงามจากโพธารามมารอบนี้ดูสงบเสงี่ยมขึ้นเยอะ ก่อนที่จะหันไปมองน้องอีฟ "น้องอีฟ..."

น้องอีฟดูมึน ๆ อึน ๆ ไม่อยากรับรู้รับเห็นอะไร อาจเป็นไปได้ว่าเธอคงถูกนาถลดาและหทัยรัตน์ลากมาร่วมขบวนการเป็นครั้งแรก ก็เลยยังทำใจไม่ได้ แต่มันไม่สำคัญหรอก เย็นนี้ลุงพลมีนัดสำคัญที่พลาดไม่ได้

...............................

ตัดมาที่เดือนดารา หลังจากเลิกเรียนเสร็จ เธอก็ไปหาข้าวกินแล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์จนถึงเวลาที่นัดหมาย หมวยสาวเดินไปที่โรงจอดรถหน้าห้องพักภารโรงตามที่พี่อุ๊ได้นัดหมายไว้

"พี่อุ๊อยู่ไหนเนี่ย?" เดือนดาราเหลือบมองซ้ายขวา ก็ไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น มีเพียงแต่ความว่างเปล่า โรงจอดรถโล่งสนิท เสียงหิ่งห้อยดังระงมไปทั่วบริเวณ แล้วทันใดนั้นเอง...

"หมวย!!! หมวย!!!! ทางนี้!!!!" หทัยรัตน์ที่แอบอยู่ตรงมุมทางเข้าห้องพักภารโรงเอี้ยวตัวโบกมือเรียกเดือนดาราที่ยืนรออยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน

"อะไรของเค้าเนี่ย? ไปทำอะไรตรงนั้น?" ด้วยความแปลกใจ เดือนดาราก็เลยรีบวิ่งไปหาพี่อุ๊ที่ยืนซุ่มอยู่หน้าทางเข้าห้องพักภารโรง พอมาถึง เดือนดาราก็ต้องแปลกใจมากกว่าเดิม เพราะอรัญญาเพื่อนรักของเธอก็อยู่ตรงนี้ด้วย "อ่าวอีฟ....ยังไงเนี่ย?"

"สงสัยพฤติกรรมยัยนาถกันใช่ไหม?" หทัยรัตน์เปิดประเด็น "เนี่ยแหละ เหตุผลที่ทำไมพี่เปลี่ยนไป เพราะเรื่องนี้"

"เรื่องอะไรคะพี่?" เดือนดาราเอ่ยปากถาม

"นาถกับลุงพล..." อรัญญาที่นิ่งเงียบอยู่ เริ่มอยากมีบทบ้าง ก็เลยพยายามจะตอบ แต่ว่า "นั่นแหละ..."

"อะไรของอีฟเนี่ย? ทำตัวแปลก ๆ แบบนี้ยิ่งน่าสงสัยใหญ่?" ยัยหมวยหันไปมองพี่อุ๊ "ตกลงคือยังไงคะพี่อุ๊? ยัยนาถมันทำไม? แล้วลุงพลเกี่ยวอะไรด้วย?"

"พี่ไม่อยากจะพูดหรอก อายปาก..." หทัยรัตน์ตอบ "เปิดประตูเข้าไปพร้อมกัน เราสามคน พร้อมนะ"

เดือนดารารู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน ทำไมพฤติกรรมของพี่อุ๊และยัยอีฟเพื่อนรักถึงดูแปลก ๆ แล้วข้างมีอะไร ยัยนาถตัวแสบอยู่ในนั้นกับลุงพล ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นทุนเดิม ก็เลยทำให้หมวยพยักหน้า

"เอ้า!! ลองดูแล้วกัน!!!" เดือนดาราตอบ "พร้อมเมื่อไรก็บอกนะ"

"1...2...3!!!!" หทัยรัตน์เปิดประตูเข้าไป ภาพที่ทั้งสามสาวเห็นก็คือ ภาพของนาถลดาที่นอนสลบอยู่บนพื้นที่ปูด้วยเสื่อในห้องพักภารโรง

"ยัยนาถ!!!" เดือนดาราถึงกับตกใจ เมื่อเห็นนาถลดานอนตะแคงสงบนิ่งอยู่บนพื้นที่ปูด้วยเสื่อ ที่น่าสงสัยก็คือ กระดุมเสื้อนักศึกษาสองเม็ดบนของเธอถูกปลดออก

แต่สิ่งที่เดือนดาราไม่ทันสังเกต ก็คือ ยัยอุ๊ส่งสัญญาณให้น้องอีฟทำบางสิ่งบางอย่างตามแผนการที่วางไว้

"เข้าไปดูนาถก่อนเร็ว!!!" อีฟเล่นตามบทที่ได้รับมอบหมาย ในตอนนั้น เดือนดาราไม่สนอีกแล้วว่าเธอเคยหมั่นไส้หรือเกลียดอะไรนาถลดา ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน ว่าแล้วน้องหมวยและน้องอีฟก็เข้าไปดูอาการของนาถลดาที่นอนสงบนิ่ง

"นาถ? เป็นอะไรเนี่ย!!! ตื่นเร็ว!!!" เดือนดาราพยายามเขย่าตัวเพื่อนร่วมรุ่น "มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมแกมาอยู่ในนี้เนี่ย?"

"อือออ..." นาถลดาลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ "หมวยเหรอ? อือ...ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย? เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"



"ชั้นต่างหากที่ต้องถามแก แกมานอนแอ้งแม้งในห้องพักภารโรงทำไม?" เดือนดาราเอ่ยปากถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง "มีใครทำร้ายแกหรือเปล่า?"

"หมวย...เราจำได้แค่ว่ากำลังจะเดินกลับห้อง แล้วก็สลบไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็มาโผล่ตรงนี้แล้ว" นาถลดาตอบ "โอ้ยยยย...ปวดหัวจังเลย...ช่วยพยุงเราหน่อยซิ"

"ได้!!! อีฟ ช่วยกัน เร็ว!!!" เดือนดาราพยายามพยุงร่างยัยนาถขึ้นมาพร้อมกับอีฟ "พี่อุ๊!!! พี่ไปยืนอยู่หน้าประตูทำไม?"

"พี่ขอโทษนะหมวย...." หทัยรัตน์ล็อคประตูจากภายในห้องพักภารโรง

"พี่อุ๊!!! นี่มันอะไรกัน....อุ๊บ!!!" ยังไม่ทันพูดจบ นาถลดาก็ใช้ผ้าขนหนูสีเหลืองโปะยาสลบใส่เดือนดารา ที่พยายามดิ้นและร้องขอความช่วยเหลือ

"อีฟ!! ช่วยกันจับไว้ เร็วเข้า!!!!" ยัยนาถตัวแสบเร่งเร้าให้สาวอีฟช่วยล็อคแขนของยัยหมวยที่ยังไม่หมดฤทธิ์ "เร็วเข้าซิ!!! อย่ามัวแต่อ้อยอิ่ง!!!!!"

"อือออออ!!!! ขอโทษนะหมวย!!!! เราขอโทษ!!!!" อรัญญาที่ยังมีสามัญสำนึกเอ่ยปากขอโทษเพื่อนรักที่พยายามดิ้นขัดขืน แต่สุดท้าย หมวยสาวก็สิ้นท่าลงจากฤทธิ์ยาสลบ ก่อนที่ยัยอุ๊จะเข้ามาช่วยประคองร่างของเดือนดาราที่กำลังสลึมสลือเพราะฤทธิ์ยาสลบ

ทันใดนั้นเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของลุงพลที่เปลือยด้านบน ส่วนด้านล่างก็นุ่งผ้าขาวม้าลายขาวแดง ตาลุงจอมหื่นจัดแจงสถานที่ภายในห้องพักภารโรงจนเสร็จเรียบร้อย รอให้สามสาวไล่ต้อนหมวยสาวจนหมดท่า แล้วจึงปรากฏตัวในวินาทีสุดท้ายเพื่อจัดการกับปัญหาความวุ่นวายที่เกิดขึ้น

ว่าแล้วสามสาวก็หิ้วปีกน้องหมวยเดือนดาราที่หมดสภาพเข้าไปภายในห้องพักภารโรง ลุงพลชี้ให้สามสาวพยุงร่างของเดือนดาราไปนอนบนโซฟาที่ตาเฒ่าหื่นได้จัดแจงปูที่นอนไว้เรียบร้อยแล้ว

สามสาวช่วยกันพยุงร่างของเดือนดาราไปหย่อนลงบนโซฟา ส่วนลุงพลก็เดินไปล็อคประตู

"เอาละ...ทุกคน" ลุงพลมองสามสาว นาถลดา หทัยรัตน์ และอรัญญา ก่อนพูดบางอย่างออกมา "เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ถอดเสื้อผ้าให้หมด แล้วเรามาสนุกกัน ทำเวลากันหน่อยนะจ๊ะทุกคน"

มีเพียงแค่นาถลดาเท่านั้น ที่เป็นคนว่านอนสอนง่าย เธอปลดเปลื้องเม็ดกระดุมที่เหลืออย่างรวดเร็ว ชนิดที่เรียกได้ว่าหทัยรัตน์และอรัญญาถึงแปลกใจ

"นาถ? นาถทำอะไรของนาถเนี่ย?" อรัญญาเอ่ยปากถามด้วยความตกใจ

"ก็มาสนุกกันไง?" นาถลดายิ้ม "อีฟอย่ามัวแต่อายเลย รีบถอด เราจะได้มาสนุกกัน ดูพี่อุ๊ซิ เดี๋ยวนี้เป็นไงล่ะ? หึหึหึ..."

หทัยรัตน์ทำหน้านิ่งปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างช้า ๆ อาจเป็นเพราะมนต์รักซัมซุงที่ลุงพลเปย์ให้เธอ ก็เลยดูเหมือนว่าตอนนี้ยัยอุ๊จะเริ่มมีท่าทีอ่อนลงมากขึ้นแล้ว จะมีเพียงแค่น้องอีฟเด็กใหม่ ที่ยังไม่ค่อยเป็นงาน



"ถอดซิอีฟ!!! รออะไรอยู่!!!" นาถลดาทำเสียงดุใส่นางงามมิตรภาพที่ยังไม่ค่อยเป็นงาน

"เรา...เอ่อ...เราขอไปรอข้างนอกได้ไหม?" อรัญญาเด็กใหม่ดูเนียมอายเกินกว่าจะมาทำอะไรแบบนี้ "เรา...อายอ่ะ!!"

"โถ!!! ไม่ต้องอายหรอกจ๊ะน้องอีฟ!!!" ลุงพลให้กำลังใจสาวน้อยจากปราจีนบุรีผู้อ่อนหวาน "ดูนี่ซิจ๊ะอีฟ เดี๋ยวลุงให้ดูอะไร"



"ว๊าย!!!! ลามก!!!!" อรัญญาต้องรีบเอามือปิดหน้า เมื่อลุงพลปลดเปลื้องผ้าขาวม้าลาดแดงขาว จนเผยให้เห็นหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียขนาด 8.5 นิ้ว กำลังผงกทักทายสามสาวเมียรัก และอีกหนึ่งเด็กใหม่อย่างเดือนดาราที่นอนสลึมสลืออยู่บนโซฟา

"เงียบ ๆ หน่อยซิอีฟ!!!!" นาถลดาทำเสียงดุใส่ "เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก!!!"

"เราขอโทษ....คือ..." อรัญญาดูเงอะงะเหลือเกิน จนบางทีนาถลดาก็เริ่มหงุดหงิด "เราอายอ่ะ!!! เราไม่ค่อยคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้...เรา..."

 


โปรดติดตามตอนต่อไป

น้องหมวยโดนจนได้
ความไว้ใจ สุดท้ายแสบรู

อีฟ ทำไมยอมช่วยละเนี่ย เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเลยงานนี้ 

น้องนารถนี่น่ากลัวสุดๆ ในบรรดาเมียเด็กเลยมั้งเนี่ย 

น้องหมวยเมียอีกคนของลุงพล.  ไม่รอด

ลุงพลรับศึกหลายด้านอีกแล้ว

อีฟ ทำไมยอมช่วยละเนี่ย

ที่จริงไม่ต้องวางแผนวางยาอะไรหลอกแค่ช่วยกันลุมก็เรียบร้อย

น้องนาถแสบที่สุดแล้ว เจ้าแผนการด้วย

น้องนาถมือขวา มือขวาจริงๆจัดการหมดทุกอย่าง จัดตัวเองเป็นซ้อใหญ่ในกลุ่มสาวๆ ติดแค่หมอพลอยคนเดียวที่เทียบไม่ถึง

โธ่ น้องหมวย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

มือขวานี่หาเรื่องให้ลุงพลบ่อยๆเลยครับ​ ลุงพลชอบแบบนี้

3 คนเลยเหรอรอบนี้

โดนกันครบทั่วหน้า

5Pเลยหรอเนี่ยตอนนี้ แล้วร้องหมวยจะรอดได้ยังไงล่ะ ฮาๆ ตอนแรกคิดว่าจะโดนแค่4P มีน้องอุ๊มาร่วมด้วยอีกคน แจ่มเลยย!!

อีฟโดนล้างสมองไปเรียบร้อยแล้ว