★★★★★★★★★★★



 




ปล.2 สายตาที่เย็นชา แต่มีสเนห์เนอะ " ตลกเหรอ "







ปล.3 Little Devil ของพวกคุณไงครับโผม







★★★★★★★★★★★




ข้อความจากนายโทนก่อนอ่าน


คือตอนนี้จะไม่มีความเดิมตอนที่แล้วนะครับ

เพราะตอนนี้จะเป็นเหตุการณ์หลังจากที่ผม

เสร็จงานจากเชียงใหม่ และเดินทางกลับมา กทม

ส่วนเนื้อเรื่องเชียงใหม่ จะทำแยกไว้ครับ เพราะมันหลายตอน

หวังว่าทุกท่านจะยังคอยสนับสนุนแบบนี้นะคร๊าบ !!!



..................


ไดอารี่ ของนายโทนตอนที่ 45







เฮ้อ วันนี้ต้องกลับแล้วสิ่นะ มันเป็นเหมือนฝันเลยนะครับที่ได้มาทำงานที่เชียงใหม่แบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ และคนใกล้ๆตัวแบบนี้ ใครจะเชื่อว่าเวลาไม่กี่วัน แต่ผมกลับรู้สึกไม่อยากแยกกับพี่พลอยเลย


แต่ในเมื่อเวลามันยังต้องเดิน ผมก็ต้องทำในสิ่งที่ต้องทำต่อไปครับ ผมกับพี่พลอย แยกกันนอนนะเมื่อคืน เราตกลงกันไว้แบบนั้น จนตอนเช้ารถของบริษัทก็มารับพวกเรามาส่ง ณ สามบิน


ตอนนี้ในเมื่อมันไม่ได้อยู่ในเวลาทำงานแล้ว พี่พลอยเขาจับมือผมเลยล่ะ ไม่รู้นะ บางทีการสื่อสารอะไรบางอย่าง มันไม่ต้องพูดก็ได้นะ เรานั่งจับมือกันอยู่แบบนั้นเกือบ 10 นาทีก็ว่าได้ครับ


เราพูดกันน้อยมาก เพราะทุกอย่างที่อยู่ในใจเราพูดกันไปหมดแล้ว ในเวลาอยู่ทำงานและอยู่ด้วยกัน เสียงประกาศเรียกเที่ยวบินของพี่พลอยดังขึ้นมาแล้ว มันถึงเวลาที่เราต้องแยกกันแล้ว


[ พลอย ]  :  พี่ไปก่อนนะ

[ ผม ]  :  อื้อ ห้ามดื้ออีกนะพี่พลอย ห้ามโหมงานหนักอีกด้วย


[ พลอย ]  :  จ้า จ้ะ จ้ะ บ่นจังเลย


[ ผม ]  :  ผมห่วงหรอกนะ ถึงบอกน่ะพี่พลอย


[ พลอย ]  :  จ้ะ พ่ออออออ  ยังไงก็ตั้งใจทำงานนะ







[ ผม ]  :  อื้ม
   

ผมส่งพี่พลอยขึ้นเครื่องกลับบ้านครับ ส่วนตัวผมเองก็คงต้องกลับไปเผชิญกับความจริงที่ กรุงเทพมหานครสักที การมาทำงานเชียงใหม่ครั้งนี้ได้อะไรมากกว่าที่คิดจริงๆ  ( อยากอ่านกันล่ะสิ่ อิอิอิอิอิอิ )


พอกลับมาถึงกทม ก็มีข้อความส่งมาใน BB ครับจากพี่พลอยว่า พี่กำลังจะถึงบ้านแล้วนะ อาจจะหลับเลย ผมก็ส่งกลับไปว่าครับ งั้นฝันดีล่วงหน้านะ


ผ่านไป 5 นาทีก็ยังไม่มีข้อความกลับมาครับ พี่พลอยน่าจะหลับไปจริงๆแล้ว โย่ว พ่อหนุ่ม อยู่ดีๆก็มีคนเดินมาเกี่ยวคอผมครับ ซึ่งนั่นก็คือหัวหน้าของผมเอง


เชดโด้ว นี่ลงทุนมารับเลยเหรอเนี่ย ผมก็ถามว่าพี่มาทำอะไรเนี่ย ผมบอกแล้วว่ากลับเองได้ ไม่ต้องมารับ พี่เขาก็บอกว่า แหม อุตส่าห์ไปเป็นหน้าเป็นตาให้แผนกพี่มารับนิดหน่อยเป็นไรไปวะ


ได้ข่าวว่าที่เชียงใหม่นี่ระเบิดฟอร์มเลยนี่หว่า ผมนี่นิ่งเลย เฮ้อพูดแล้วก็อายจริงจรี๊ง !!! ลูกพี่ขับรถพาผมกลับมาที่พระรามสามครับ แน่นอนแหละว่าการไปอยู่เชียงใหม่.... เอ่อ กี่วันค่อยบอกดีกว่า


คือพูดแล้วอาจจะดูเวอร์นะเว้ย แต่การไปอยู่เมืองที่เขาทำอะไรใจเย็น เนิ่บๆ แบบนั้น ผมเองก็เหมือนจะเนิบไปด้วย ลูกพี่ยังบอกเลยว่าเฮ้ย นี่มึงพูดช้าลง ฟังรู้เรื่องมากขึ้นนะเนี่ย


โอ้วพระสงฆ์ องค์เจ้า พี่คิดถูกว่ะที่ส่งเอ็งไป ผมนี่มองหน้าลูกพี่เลย สาดเอ๊ย เขาพาผมมาเลี้ยงยาโยอิครับ เพราะบอกว่ากลับมาจากเชียงใหม่ อย่าพึ่งกินอาหารกลางเลยให้ท้องมึงปรับตัวก่อน



ผมก็งงๆ ว่าเกี่ยวกันเหรอวะ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรนะยังไงก็ คัสสึโทจิอยู่แล้ว หลังจากที่กินไปด้วยคุยไปด้วย พี่เขาก็ถามผมว่า เฮ้ย มึงสอยเหมียวไปแล้วใช่มะ


ผมยังคงไว้ท่าทีที่นึงอยู่ครับ รู้สึกว่าการไปเชียงใหม่จะช่วยเรื่องการปรับอารมณ์ของผมได้จริงๆ ผมก็ถามว่าพี่ไปพูดแบบนั้นเดี๋ยวจะเด็กมันจะถอนหงอกเอานะพี่ หัวหน้าก็บอก ฮื๊ยยย อยู่ด้วยกันแบบนั้น



ไม่ บะบะ โอ๊ะ บะ มั่งเหรอวะ ผมก็บอกว่าไม่หรอกพี่ เดี๋ยวปัญหาแม่งเยอะ แล้วถ้าดาวรู้นี้งานเข้าเลยนะ หัวหน้าผมก็บอก เออว่ะ แฟนเอ็งยิ่งหวงๆด้วยสิ่ ฟู่ววว รอดตัวไปกู


หลังจากที่คุยอะไรเสร็จแล้วพี่เขาก็บอกว่า เอ้อ หยุดงานได้เลยนะ 2-3 วัน เดี่ยวพี่คุยกับฝ่ายบุคคลเอง ผมก็ยกมือไหว้บอกขอบคุณครับพี่ เพราะพรุ่งนี้ผมเองก็คงไปทำงานไม่ไหว



พอลูกพี่ผมขับรถกลับไป ก็ถึงเวลาที่ผมต้องกลับแล้ว แต่ที่แรกที่ผมไปไม่ใช่ที่บ้าน หอพัก หรือ คอนโดแก้มครับ แต่เป็นร้านเกมส์ของไอ้กอล์ฟครับ

โห คนเยอะแฮะวันนี้ ซึ่งทันทีที่ผมเดินเข้าไปนั้นก็เจอกับไอ้เพื่อนเวนทันที


[ กอล์ฟ ]  :  เอ้า เฮ้ย !!! นายแบบที่ไหนมาเดินแบบร้านกูเนี่ยยย


[ ผม ]  :  กูจะเดินบนหน้ามึงนี่แหละ เปิดเครื่องหน่อยดิ่


[ กอล์ฟ ]  :  เต็ม


ฮ๊ะ !!!  อะไรนะ  ผมนี่เอ๋อเลยครับ อะไรวะไม่ได้มาแค่อาทิตย์เดียวทำไมคนเต็มเลยวะ


ไอ้กอล์ฟก็บอกครับว่ามีเกมส์ใหม่มา เด็กๆมันแก่ไปเล่นกันใหญ่เลย ผมก็หืมเกมส์อะไรวะ


ผมเดินมาหน้าร้านครับซึ่งมันจะมีพวก Standy  ตั้งอยู่ หู้ย สมัยก่อนนี่เรียกว่ายุคร้านเกมส์ครองเมืองเลยครับ หน้าร้านเกมส์นี่คือ พื้นที่โฆษณาชั้นเยี่ยมเลย


จะมีพวก Standy ตัวละครในเกมส์มาตั้งไว้ มีแผ่นไวนิลสกรีนเป็นตัวเกมส์ต่างๆ ยุคทองของร้าน internet เลยก็ว่าได้ครับตอนนั้น


ผมเดินออกมาดูป้าน อื่มท อื่มมม โซนสี่ อันนี้ไม่ใช่เพราะเห็นเด็กมันเล่นมาก่อนแล้ว หืม ทาร์ทารอส เกมส์ทาร์ทารอสเหรอ


อื้มน่ารักดีแท้ตัวละคร ออกแนวการ์ตูนญี่ปุ่นเลยแฮะ แล้วคราวนี้พวกสาวกของผม เอ่อสาวกก็อาจจะดูยกยอตัวเองมากเกินไป


พวกนี้ก็คือเด็กๆในร้านนั่นแหละครับ พวกที่ผมคอยสอน คอยช่วยพวกมันเก็บเลเวลนั่นแหละ พอเป็นเพื่อนสนิทไอ้กอล์ฟ ผมเลยได้รับบัฟลูกพี่มาด้วย


มันก็เดินมาบอกพี่โทนๆ เกมส์แม่งโคตรสนุกเลย บังคับได้ทีละ 3 ตัว พูดเป็นเล่นน่ะเฮ้ย !!! แค่เกมส์ R บังคับได้ตัวเดียวก็เหนื่อยละนะ


แล้วผมก็ทนเสียงเรียกร้อยของพวกมันไม่ไหว เลยต้องสมัคร ID เข้าไปเล่นครับ หืม โซมะ หมัดสายฟ้า เอลลอทดาบเวทย์มืด  ปิงโกะอันนี้ชัดเลยมีหุ่นยนต์แบบนี้ตัวแทงค์แน่ๆ ข้อมูลอาจจะผิดพลาดเพราะนานมาแล้ว


แล้วเชื่อมะ ผมเลือกเล่นตัวไหนก่อน คงไม่ต่องคิดเลย แน่นนอนครับ ไอ้โซมะ หมัดเวทย์สายฟ้า 100% เพราะตอนเกมส์ R ผมก็เล่นหมัด Pow อ่ะเนอะ


อาจจะพูดว่านี่แหละทางของผมก็ได้ อาจจะเพราะผมคุ่นชินกับการเล่นกีฬาที่ใช้ร่างกายปะทะมั้งครับ เงลาเล่นเกมส์เลยเลือกอาชีพที่ใช้ร่างกายเจ้าต่อสู้ เกี่ยวมั้ยวะ


[ เด็กๆ ]  :  พี่โทน แต่มันเหมือนบังคับให้เล่นทุกตัวนะพี่


ผมนี่ What the fuck เลยครับ ผมถามอะไรนะ ขออีกที น้องมันบอกว่าวันนึง มันจำกัดการเล่นในตัวละตัวครับพี่ พี่เห็นหลอดๆนี่มะ


ผมมองหลอนสีเหลืองๆบนหน้าจอตามที่มันชี้ครับ มันบอกว่าถ้าหลอดนี้เต็มแล้ว EXP ในวันนั้นก็จะไม่ขึ้นอีก ยังไงก็ต้องเล่นตัวอื่น


ผมนั่งมองๆแล้วก็คิดว่า อื้ม ระบบแบบนี้ก็ดีนะ เพราะในปาร์ตี้นึง เราบังคับสามตัวกรณีเล่นคนเดียว ถ้ามัวแต่ไปปั้นตัวใดตัวนึง อีกสองตัวก็ไม่น่าไหว โดนมอนฯตีแปปเดียวก็ตายแล้ว


แต่ยังไงซะหลักๆ ผมก็ตะปั่นโซมะ หมัดสายฟ้านี่แหละๆ และอีกเหตุผลหลักเลยนะที่ผมเลือกเล่นโซมะเป็นหลัก เพราะธาตุสายฟ้านี่แหละ


ในเกมส์ R ผมก็ใช้สนับมือสายฟ้า ตอนออกสกิลนี่เสียง เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เหมือนไฟช็อต โคตรชอบเลยครับ แล้วไอ้ตัวโซมะก็เหมือนกัน อ้อบางคนก็เรียกโซม่า มันต่อยทีเสียงไฟช็อตก็ดังตลอด


แถมมีสกิลเรียกสายฟ้าด้วยโคตรเท่ส์ แต่พอผมเล่นไปสักพักก็อื้มม สนุกก็จริง ไม่มีวิธีหาเงินแฮะ ก็คงจะเอาไว้เล่นฆ่าเวลาล่ะนะ คงต้องจริงจังกับเกมส์ R อยู่ดี


ผมถามเฮ้ย ไอ้กอล์ฟไปไหนเนี่ย เด็กๆ มันก็บอกว่าไปข้างนอกร้านพี่โทน ผมก็อื้อ เอ้อๆ แล้วก็นั่งเช็คของในตัวละคร อื้ม เงิน M มีเพิ่มแฮะ ผมถามเด็กๆในร้านว่าไอ้กอล์ฟเอาตัวพี่ไปเล่นเหรอ


เด็กมันบอกว่าครับพี่โทน พี่กอล์ฟเอาตัวพี่ไปล่าบอสด้วย ผมก็อื้มๆ มองเงินในเกมส์ตอนนี้ถ้าขายเอ็มละ 15 บาท ก็คงได้หลายพันบาทอยู่ อื้มๆ แบ่งให้มันหน่อยแล้วกันสินน้ำใจ


ถ้ามันบอกไม่เอา ค่อยพอไปเลี้ยงข้าว ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะตอบเพื่อนกอล์ฟยังไงอยู่นั้น  ตอนนั้นเองเสียงนี้ก็ดังมาครับ


" ไอ้โทน เมียมึงมา "


เป็นเสียงไอ้กอล์ฟครับท่านผู้อ่าน แต่ผมก็ไม่สนใจนะ เพราะคิดว่าไอ้กอล์ฟแม่งคงจะอำ แต่เคยมั้ยครับ เคยแบบรู้สึกเสียวสันหลังว่าบๆ ผมว่าสมาชิกร้านเกะที่มีครอบครัวแล้ว คงเข้าใจความรู้สึกของผมดีว่ารังสีอำมหิตมันคืออะไร



อาจจะเป็นตอนกลับบ้านดึก หรือ โดนจับได้ว่าแอบเม้มเงินเมีย คือผมเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีฮาคิสังเกตแบบโลก One Piece แต่อยู่ดีๆเหมือนฮาคิสังเกตของผม มันก็ลืมตาตื่นขึ้นมาว่ะ



อยู่ดีๆก็รู้สึกเสียวสันหลังว่าบๆ พูดไปก็จะว่าเวอร์ก็ว่าได้นะ แต่สะดุ้งอ่ะ พอกันไปอื้อหื๊มม มิ้นต์ครับ มิ้นต์ยืนมองด้วยสายตาบอกเป็นนัยๆว่ามึงเจอแน่


ผมนี่ลุกอัตโนมัติเลย มะ มะ มิ้นต์มาได้ไงเนี่ย อารมณ์ตอนนี้เหมือนตอนโดนแม่มาตามผมที่ร้านเกมส์ เพราะจับได้ว่าแอบมาเล่น Bloody Roar2 ที่ร้านเกมส์ตอนเด็กๆเลยครับ อ้อนอกเรื่องนิดนึง ผมเล่นบาคุริวเป็นหลักนะ ฉั๊วะๆๆๆ


อ่ะกลับมาต่อ ผมเสียอาการเลยนะ คือไม่รู้ว่าจะกลัวทำไมไง ผมถามว่ามิ้นต์มาเล่นคอมฯเหรอ เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอพูดแค่สามคำ สามคำเท่านั้นครับ


" ตลกเหรอ "







อื้ม ยิ่งกว่าลำปางหนาวมากอีก หนาวจังโว๊ย มิ้นต์พูดว่ากลับมาทำไมไม่โทรบอกมั่งล่ะ แล้วพวกแม่งทุกคนก็เหมือนจะรู้นะว่ามิ้นต์จะมา เพราะไอ้เครื่องข้างๆ แม่งว่างเฉ๊ย


มิ้นต์เลยนั่งลงเก้าอี้ข้าง เธอจับหน้าผมหันซ้าย ขวา แล้วบอกว่าง่วงจนตาจะปิดแล้ว ยังมาเล่นเกมส์อีก เป็นเด็ก 10 ขวบหรือไงพี่อ่ะ โอ๊ยยย โดน โดนแล้วแหละ ซวยแท้แม่จ๋า


ผมก็บอกว่าเปล่าคร๊าบ ก็ ก็ไม่ได้ออนเกมส์เป็นอาทิตย์ก็แค่จะมาเช็ดว่า เงินมีอยู่เท่าไรไง แล้วมิ้นต์ก็พูดว่าพี่เล่นเกมส์นี้เหรอ ?


นั่นไงเหี้ยละ ด้วยความที่เกมส์มันเปิด 2 หน้าจอได้ไง กูใช้โปร แล้วผมดันเปิดหน้าจอเกมส์ ทาร์ทารอสไว้ไง แล้วมิ้นต์เธอก็ไวมากนะ มองหน้าจอแว๊ปนึงแล้ว แย๊ปผมเลย


หูย แย่ว่ะซวยละไง ผมก็บอกเอ้อๆๆ นี่ไงๆๆ แล้วรีบสลับจอมาเลย นี่ไงๆ เนี่ย พี่เข้ามาดูหน้าจอเกมส์นี่ไงๆๆๆ 55555 เกมส์ทาร์ทารอส พี่พึ่งสมัครเอง ยังไม่ได้เล่นหรอก มันหาเงินไม่ได้น่ะ 555


เกมส์นี้ค่าย..... เป็นเจ้าของด้วย ไม่ค่อยกล้าเสี่ยงเล่น ผมพยายามขุดสารพัดข้ออ้าง ออกมาแถ แถ่ดๆๆๆให้มิ้นต์เชื่อครับ แต่เดี๋ยวๆๆประเด็นไม่ใช่ตรงนั้น แต่มันคือ มิ้นต์รู้ได้ไงว่าผมกลับมาแล้ว


และไอ้ตัวต้นเหตุก็เดินหน้าสลอนมาเลยครับ ผมมองไอ้แกอลฺฟ ที่มือมันกำลังถือโทรศัพท์อยู่ นั่นไงไอ้งามใส้ไอ้ขายเพื่อน  ไอ้กอล์ฟมันทำหน่ากรุ้มกริ่มแล้วบอกว่า


" โชคดีนะ คุณริวกะ "


นั่นไง แม่งกวนตีนจริงๆ คือ RyuKa เป็นชื่อตัวละครในเกมส์ของผมครับ ผมเอามาจากตัวละครเรื่องไรเดอร์ริวคิ คือเวลาผมกับไอ้กอล์ฟจะกวนตีนใส่กัน ผมจะเรียกชื่อตัวละครในเกมส์กันครับ



ประมาณเรียกชื่อจริงเพื่อประชดนั่นแหละ ว่าไงล่ะคุณสมหมาย ว่าไงคุณสมชาติ ประมาณนั้น อ่ะกลับมาต่อครับ ไอ้กอล์ฟเป็นคนโทรหามิ้นต์แน่ๆ



[ ผม ]  :  ไอ้สัดกอล์ฟ  ไอ้งามใส้


[ กอล์ฟ ]  :  เอ้า !!! มิ้นต์มันบอกว่าถ้ามึงมาร้านให้โทรหาหน่อย


ผมนี่กำหมัดเลยครับ ไอ้กอล์ฟยังบอกอีกว่า มึงกลับไปพักไป เดี๋ยวกูเอาตัวมึงไปล่าบอสต่อให้ เวรกรรมละกู หมดทางตอบโต้แล้ว



เจ้าหญิงน้ำแข็งของผมเธอถามอีกคำว่ากลับยัง ผมก็อึกๆอักๆนะ แล้วอยู่ดีๆ แว๊ป หน้าจอผมตัดเฉย เอ้า !!! ไอ้ห่ากอล์ฟล็อคเครื่องกูเฉยเลย


[ ผม ]  :  เฮ้ย !!!


[ กอล์ฟ ]  :  มึงไสหัวกลับไปนอนเลยไอ้ชิบหาย ทำงานกลับมาก็ไปพักก่อน


แล้วคือเหมือนพวกเด็กในร้านแม่งรู้กันอ่ะว่าต้องควรทำไง ขวดลิปตันชาเขียวมะนาว ถูกเก็บไปทันที แล้วพูดว่าพี่โทนกลับเลยก็ได้พี่


เฮ้อออ สุดท้ายผมก็ต้องกลับครับ แบกกระเป๋าไปด้วย ผมบอกเอ้องั้นกูกลับล่ะ เด็กๆมันก็ยกมือไหว้ กลับดีๆนะครับลูกพี่ กลับดีๆนะครับเมียลูกพี่ เอ้า !!! ไอ้พวกห่านี่ยังไง


แต่พอได้ยินแบบนั้น มิ้นต์เธอจับมือผมไว้แล้วบอกว่าไปคอนโดแก้มก่อนก็ได้ ผมก็อื้มๆไปสิ่ แล้วเสียงโหร้องราวกับส่งตัวเจ้าบ่าว เจ้าสาว ก็โห เฮโลจนคนแถวนั้นตกใจ วันนั้นผมได้กลายเป็นพระเจ้าสำหรับพวกน้องๆไปแล้วจริงๆ



นางฟ้ามาหาถึงร้านแล้วจูงมือบอกกลับบ้านกัน ผมจะโบก Taxi นะ แต่มิ้นต์บอกว่าจะเดิน เอ่อะ เอ่อ มิ้นต์จ๋าพี่มีกระเป๋านะ ผมบอกไปแบบนี้เพื่อจะวิงวอนขอความสงสาร แต่ผมก็ลืมไปว่านี่คือเจ้าหญิงน้ำแข็ง คำตอบของเธอก็คือ ถือไปสิ่ ฮืออ น้ำตาจิไหล



มันก็ไม่หนักมากหรอก ผมเลยเปลี่ยนมือ มาใช้แขนขวาถือกระเป๋าครับ แล้วให้มิ้นต์เดินอยู่ด้านใน ผมเดินริมฟุตบาทเอง มันเหมือนในตอนที่ 5 เลยครับที่ผมเดินกลับบ้านพร้อมเธอครั้งแรก และถ้าจะให้เหมือนวันนั้นผมต้องมั่บ  !!! จับมือมิ้นต์ไว้


พอจับมือเท่านั้น เสียงโห้ร้องราวกับงานบวชก็ตามหลังมาอีก ไอ้พวกห่านั้นกวนตีนอีกแล้ว ผมหันไปมองพวกมันแล้วบอกว่า เดี๋ยวมึงเจอกูเซิฟศูนย์ กูจะกดให้ยับเลย


พวกมันก็หัวเราะกันลั่นเลย มิ้นต์จึงรีบจูงมือผมและเดินต่อไปครับ  แล้วพอเดินได้ไม่ถึง 1 นาที ด้วยซ้ำ เจ้าหญิงของพวกท่านก็เริ่มพูดก่อนเลย


[ มิ้นต์ ]  :  กลับมาแล้ว ไม่คิดจะโทรหาว่างั้น


[ ผม ]  :  แบตหมดนี่นา นี่ยังไม่ได้กลับเข้าหอเลย


[ มิ้นต์ ]  :  แล้วทำไมไม่ไปที่คอนโดของแก้ม


[ ผม ]  :  ก็ไม่รู้ว่าหยุดกันนี่ กลัวไปแล้วเก้ออ่ะ


[ มิ้นต์ ]  :  ชอบคิดเอง เออเอง


นั่นไงล่ะคำทักทายแรกของการกลับมาจากทำงานเป็นอาทิตย์ ฮึ่มมมม  ผมก็ถามนะว่าแก้มล่ะ มิ้นต์ก็เงียบครับ ผมแม่งรู้ได้ทันทีแหละว่าแก้มคงไปทำงาน แล้วเชื่อมะหัวใจผมแม่งหล่นวู่ปเลย ทั้งๆที่ความจริงผมก็รู้ว่าแก้มทำงานนวดกระปู๋ และยังรับงาน SL ด้วย



แต่พวกคุณเชื่อมั้ย ตอนอยู่กับแก้ม ผมแม่งลืมหมด ลืมทุกอย่าง ความน่ารักขี้อ้อนของแกเม มันทำให้ผมลืมหมดทุกเรื่องจริงๆ แล้วผมเชื่อว่าพวกท่านเหล่าสาวกนางมารตัวน้อยก็จะลืมแบบผมแน่ๆ



แต่ความสุข มันก็ไม่ได้อยู่กับผมตลอด ลึกๆผมแม่งก็หน่วงอยู่นิดและตั้งคำถามเล็กๆ ว่าวันนี้แก้มจะรับงานมั้ย วันนี้จะไปทำงานหรือเปล่า ถึงผมพยายามบอกตัวเอง


ว่ามันเป็นงาน มันเป็นงาน แต่พอถึงเวลาจริงๆมันก็ยังมีวู่ปๆบ้าง นี่ขนาดผมอัพสกิลใจด้านมาแล้วนะ พอถึงเวลาจริงๆมันก็ยังหน่วงๆอยู่ดี


[ มิ้นต์ ]  :  ง่วงนอนแล้ว



อยู่ดีๆมิ้นต์ก็บอกง่วงนอนครับ ผมก็พูดว่า เอ้า !!! แล้วทำไมไม่นอนล่ะหืม มาถึงร้านเกมส์ทำไมเนี่ย มิ้นต์ก็บอกว่าจะนอนแล้ว กอล์ฟโทรมาบอกก็เลยต้องรีบมารับ


ผมก็บอกนะว่าไม่ต้องลำบากก็ได้ แต่มิ้นต์ก็บอกว่าจะบ่นทำไมก็อยากมารับ แล้วก็มารับแล้วด้วย บ่นอยู่ได้ เฮ้อบางทีเจ้าหญิงก็น่ารักดีนะครับ



[ มิ้นต์ ]  :  อยากไปมอหินขาว


แน่ะ พอง่วงนอนแล้วก็ยังพาเบี่ยงเข้าเรื่องเที่ยวอีกแล้ว ผมลูบๆๆหัวของน้องมิ้นต์แล้วบอกว่า ก็ไปหน้าหนาวไง พี่จะได้กอดมิ้นต์แน่นๆเลย



ใจผมอ่ะคิดนะว่าถ้าพูดแบบนี้ มิ้นต์ต้องเขินแน่ๆ เขินแน่นอน แต่ว่าไม่อ่ะ ไม่เลย มิ้นต์พูดว่า ถ้าพี่อยากกอดพี่คงกอดแล้วแหละ ไม่ต้องอ้างหรอกว่าจะให้อากาศหนาว


อื้อหืม ท่านผู้อ่านครับ คิดสิ่ครับว่าใจผมจะแป้วขนาดไหน ผมนี่ไม่มีฝีมือด้านหยอดสาวๆจริงๆแฮะ เฮ้อออออ ผมเดินจับมือกับคุณเธอไปอีกหลายสิบเมตรโดยที่ไม่พูดอะไร



จนมิ้นต์กระตุกๆมือ ถามว่าเป็นไบ้เหรอ ผมบอกเปล่าๆๆ ผมถอนหายใจ ก็คือถอนหายใจตามปกตินะ แต่ไอ้จังหวะนั้นไม่รู้ว่าเหนื่อยจากการทำงานกับพี่พลอยมา 7 วัน



หรือเป็นห่านอะไรไม่รู้ ผมถอนหายใจแล้วลมมันเหมือนสะดุดเลยกลายเป็นเหมือนผมจะร้องไห้ โอโห เท่านั้นแหละครับ เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอกอดแขนผมแน่นเลย


แล้วพูดว่าคิดถึงมากๆเลย อย่าโกรธนะ วันนี้จะให้กอดทั้งคืนเลย อย่าร้องนะ ผมนี่คิดในใจ ฮึ๊ อะไรของมิ้นต์ว่า ผมจะร้องไห้ตอนไหนวะ ก็เรื่องปกตินี่หว่าที่มิ้นต์จะเย็นๆชาๆ แบบนี้




ผมบอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เฮ้ยหรือว่าจังหวะนี้ต้องสั่งสอนวะ คือใจอ่ะอยากจะเอาคืนนะ เพราะเนี่ยมันเข้าทางผมแล้ว แต่ไม่รู้สิ่ ผมรู้สึกไม่อยากจะแกล้งเธอ ผมเลยบอกว่าพี่ไม่ได้เป็นไรครับ สงสัยเหนื่อยเฉยๆ



มิ้นต์บอกว่าอื้อเหนื่อยแล้วต้องพัก ห้ามเดินไกล ผมก็งงนะว่ามิ้นต์หมายความว่าไง แต่พอเงยหน้ามองอีกที เอ้าถึงคอนโดของแก้มแล้ว


อื้ม อย่างที่เขาบอกกันเนอะว่า ถ้าเวลาที่คิดอะไรเพลิน เราจะเดินโดยไม่รู้ตัวครับ ตอนนั้นมิ้นต์กระตุกๆแล้วถามว่าจะกลับหอพักเลยเหรอ


คือมันรู้ได้ด้วยความคุ้นชินหรือสัญชาตญาณครับ ว่ามิ้นต์คงอยากให้อยู่ด้วย อืมม พรุ่งนี้เองผมก็ไม่ต้องทำงาน บวกกับผมเองก็ยังไม่อยากกลับหอ งั้นนอนที่นี่แล้วกัน



ผมถามเจ้าหญิงน้ำแข็งกลับไปครับ เพื่อไม่ให้ดูเหมือนว่าเธอชวนผมนอนโต้งๆ เฮ้ยเรื่องนี้มันละเอียดอ่อนนะ ผมนึกถึงคำพูดดาวเลยครับที่บอกว่าผมน่ะชอบให้พวกเธอพูดก่อนตลอดเลย


มันก็จริงนะ เพราะผมกล้าๆกลัวๆที่จะพูด คิดแล้วแม่งก็ตลกตัวเองใส่กับพวกเธอไปซะขนาดนั้นยังคิดมากอีก  พอๆๆเลิกคิด


ผมเลยถามมิ้นต์ว่าวันนี้พี่ค้างด้วยได้มั้ย มิ้นต์เธอก็บอกนะไม่ต้องหรอก กลับไปเลยก็ได้ มิ้นต์นอนคนเดียวได้ แน่ะดูพูด ผมมองซ้าย มองขวา อื้มม ไม่มีคนเดินผ่านไปมาแฮะ


ผมฉวยโอกาส หอมมิ้นต์ไปฟอดนึง มิ้นต์ก็ตกใจหันมามองแล้วตีแขนผม เธอบอกพี่โทนทำไรเนี่ย ผมก็จับมือมิ้นต์ไว้แน่นๆแล้วถามว่าโกรธมั้ย มิ้นต์บอกนะว่าถ้าจะหอมก็หอมในห้องสิ่ หุ๊ยยย น่าร๊ากกกก



ผมเลยบอกว่าคืนนี้พี่นอนค้างด้วยน๊า น๊า น๊า เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอไม่ตอบครับว่าให้หรือไม่ให้ แต่เธอบอกว่าไม่มีรถแล้ว ข้ามถนนสิ่  โอ๊ยทำไมผมมองว่าเธอน่ารักมากๆเลยวะเนี่ย !!! ฮึ่ยยยยย





 

มิ้นน่ารักจริง

ผมรออ่านตอน มิ้นต์ ครับ

FC มิ้นต์ มารายงานตัวคร้าบบบ จัดให้หายคิดถึงหน่อย 
รับศึกหนักเลย วันหยุดที่ไม่หยุด สาวๆไม่ได้รู้เลยว่านายโทนไม่ได้เก็บน้ำไว้ซะหน่อย ปล่อยไปเยอะ 555

งี๊แหละน้าาาา กลับมาแล้วก็ไม่พักผ่อน ดันเจอตัวแม่มาหาถึงที่ งานเข้าเลยทีนี้ แต่เอ๊...บนคอนโดจะได้พักผ่อนแบบไหนนะครับ

เจอเพื่อนกอล์ฟแบบนี้ ทำเอาคิดถึงเพื่อนสนิทสมัยทำงานใหม่ๆเลย  เด็กจบไล่ๆกัน มาสนิทกันตอนทำงาน ใช้ชีวิตแบบหาตังได้แล้ว  มันส์กับหมด 555

เหนื่อยเพิ่มอีกแน่นอนเลย

คิดถึงสามสาวจัง ไม่ได้พักแน่เลย

กลับมาจากทำงานก็โดนสูบพลังต่อเลย จะได้พักไหมครับเนี่ยพี่เทพโทน

  เจ้าหญิงน่ำแข็งก็คือ เจ้าหญิงน้ำแข็งจริงๆ นั่นแหละ ซึนเกิ๊นนนนน

แม่เสือดาวสายเปิดนี่หว่าาา ไม่พูดเยอะเจ็บคอ บวกกเลยยย

ละลายน้ำแข็งๆ

เจ้าหญิงน้ำแข็งน่ารักที่สุด แต่จะได้กันรึเปล่าน่ะ

ตีตั๋วเข้าร้านเลยครับ คิดถึงเจ้าหญิงน้ำแข็ง

ในที่สุดน้องมันเธอก็กลับมาให้fcเจ้าหญิงน้ำแข็งหายคิดถึงกันแล้ว

ตอนนี้เป็นของมิ้นเว้ยเฮ้ย